หัวข้อ: "No broken Heart ,Non broken Glass"

[Gokusan]

เปิดตัวเม้นท์เรื่องนี้!! อิอิ
จำไม่ได้ว่าเม้นท์เรื่องอื่นไปบ้างมั้ย ^^

คิดไว้ว่าตามเรื่องอื่นๆ ย้อนหลัง เลยไม่กล้าเม้นท์เยอะ
เพราะโดยรวมแล้วแต่ละเรื่องก็สนุกในแบบของตัวเอง
พอเปิดเรื่องนี้มา มันน่าสนใจตรงที่...มี-ร่างโปร่งใส-นี่แหละ อิอิ

รอลุ้นรักของนายรักอ่านต่อไป...คนไหนกันหนอ ><

[samsoon@doll]

อุ๊ยมีผีด้วย อย่าบอกนะว่าผีเป็นนายเอกอ่ะ อิอิหรือว่า พนักงานออฟฟิตทาเคลือบเล็บคนนั้น  แล้วใครหนอพระเอกอีกคน นอกจากบาลี

[malula]

พระเอกเป็นพวกจิตสัมผัสเหรอ
บาลีคงเป็นพระเอก แต่นายเอกนี่สิใคร ครูสอนพิเศษ พนักงานออฟฟิศ หนุ่มพ่อค้าเครื่องประดับ น้องตัวโปร่งใส

[love2y]

โอ๊ะ!! เรื่องใหม่
ตอนต่อไปต้องอ่านกลางวันซินะ
อ่านกลางคืนแล้วเสียววาบๆเลย
เหอๆ >_<

[nolirin]

กรี๊ดดด เพิ่งเห็นว่ามีเรื่องใหม่ของป๋าไจฟ์กะหนูที
เรื่องราวน่าติดตาม มีวิญญาณมาเกี่ยวข้องซะด้วย
ป๋าบอกพระ-นายโผล่มาเกือบครบแล้ว แล้วใครเป็นพระเเอก นายเอก ต้องตามอ่านกันต่อไป

[puppyluv]

โว๊ววววววว
กดบวกปล่อยเป็ด
บาลีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ~

[ณยฎา]

รออยู่ตลอดเลยค่ะ ผลงานใหม่น่าติดตามอีกแล้ว

[natalee22]

เย้ๆๆๆ เรื่องใหม่ของคุณไจฟ์กับน้องทีมาแล้ว อิอิ

ดูจากในทอล์คแลจะมี 2 คู่หรือเปล่าน้อ ต้องรอดูกันต่อไป

พล็อตเรื่องน่าสนใจดีจังเลย รอติดตามและเป็นกำลังใจให้นะคะ ^^

[Gohan]

บวกเป็ดต้อนรับเรื่องใหม่ ^^
ร้านนายรักอ่าน ได้อารมณ์ร้านหนังสือในฝันมาก น่าเข้าไปหาหนังสืออ่าน
หนังสือท่าจะเยอะ และเจ้าของร้านท่าจะหล่อ คิคิ
บาลี ชื่อเก๋ซะ แถมแอบแรงนะ น่าจะดูออกว่าไม่ได้ชอบผู้หญิง 
นายเอก...ใครกัน ไม่ชัด ไม่ชัวร์ ลุ้นกันต่อไป

ขอบคุณนะครับ เรื่องนี้คงมีรอยยิ้มให้คนอ่านได้แน่
ปล. เช็กน้องแมวด้วยนะ 2 ตัวเลย

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที
เรื่องน่าสนใจมากออกแนวหลอนเล็กๆ
บรรยายได้เห็นภาพร้านหนังสือชัดเจน
พระเอก(หรือนายเอก?)ชัดเจนมากผมไม่ชอบผู้หญิง
ถูกใจอีกแล้วนะว่าจะไม่เข้ามาแล้วก็เลยอดไม่ได้

[nongrak]

เพิ่งเห็นว่าเรื่องนี้เป็นของคุณไจฟ์และที มาอ่านช้าเลย
ชอบจังคำว่า นายรักอ่าน
จะรออ่านค่ะ

[seaz]

บรรยากาศเรื่องนี้ชักยังไงๆ แล้วสิ

[LoveBaBy]

อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
พี่มาฉลองเรื่องใหม่ของน้องชายช้าไปอ่ะเป่าเนี้ย ><

โอ๊ะ โอ๊ะ พระเอกอ่ะชัวร์ แต่นายเอกเนี้ยยคนไหนน๊า
เปิดตัวมาซะหลายคน ให้ชวนลุ้นตาม อิอิ
โดยเฉพาะเจ้าของร่างโปร่งใสที่มายิ้มให้เนี้ย ฮ่าๆๆๆ บรึ๋ยยยยย

ปล. เอ่อ นายรักอ่านค่ะ เปิดตัวแรงใช่ย่อยนะเนี้ย
งี้แระ คนเรามันต้องชัดเจน ฮ่าๆๆๆ
ชี้กันให้ชัดๆๆ ว่าชอบอะไร ฮ่าๆๆๆ

ขอบคุณน้องชายทั้งสองจ้า ^^

[samsoon@doll]

 

[LalaBam]

อ่านแล้วหลอนๆยังไงไม่รู้
อย่าบอกนะว่ามีผีด้วย

[jiki]

วันนี้เค้ารอเก้ออ่ะ. พรุ่งนี้รีบๆมานะตัว เค้ารออยู่

[silverphoenix]

เรื่องใหม่  ฮู้ววววววว

พี่บาลีนี่ได้ใจมาก  “เธอเป็นแฟนเพื่อนผม มารับของที่เพื่อนผมส่งมา คุณน่าจะมองออกว่าผมไม่ได้ชอบผู้หญิง”

เดาเรื่องไม่ออกเลยจ้าาาา

+1

[entirom]

 
 

ใครจาเป็นนายเอกฝ่า

[puppyluv]

วันสุข วันศุกร์
แล้ววันสีส้มล่ะ
t^t

[Lazy_woman]

วันนี้วันไรน๊อออออ 

วันศุกร์ใช่ป่าววววววววววววววววววว

ไม่เห็นมาเลยยยยยยยยยยย

[MyTeaMeJive]

ตอนที่ 2

โฮมออฟฟิศนายรักอ่านมี 3 ชั้นกับชั้นลอย
ชั้น 2 ของร้าน คือส่วนที่เป็นห้องรับแขก โฮมเธียเตอร์ โทรทัศน์จอแบนขนาดยักษ์ติดผนัง คอมพิวเตอร์บนโต๊ะทำงาน โต๊ะรับประทานอาหารขนาด 2 คน และครัวขนาดเล็ก ดูเรียบง่าย ตกแต่งด้วยสีน้ำตาลที่ต่างโทน ทำให้แขกผู้มาเยือนยืนมองด้วยความทึ่ง
“คุณแต่งเองหรือเนี่ย”
“ครับ”
ชายหนุ่มคนที่อยู่ในชุดพนักงานออฟฟิศ เสื้อเชิ้ตสีฟ้า เนกไทสีขาว กับกางเกงสีดำ ผมสั้น หันมามอง “คุณจบอินทีเรียหรือ”
“เปล่า ผมจบบริหาร” บาลีตอบแล้วเดินเลยไปที่ตู้เย็น แต่พอจะหยิบของจากตู้ก็หันมาถาม “รับเครื่องดื่มอะไรดีครับ ผมมีแต่เบียร์ กับน้ำเปล่า ไม่มีน้ำอัดลม”
ผู้มาเยือนเดินตามมายืนข้างๆ “เบียร์”
บาลีหยิบกระป๋องเบียร์ยื่นส่งให้ อีกคนรับมาหน้าแดงตั้งแต่ยังไม่เปิดกระป๋อง
“นายรักอ่านยังไม่ได้ถามชื่อผมเลย”
นายรักอ่านก็เลยพยักหน้า เออ..ใช่...ยังไม่ได้ถามชื่อก็พาลรีบปิดร้านชวนเขาขึ้นมาหา “อะไร” ดื่มกันบนห้องเสียแล้ว
“ผมชื่อบาลี แต่ถ้าอยากเรียกนายรักอ่านก็ไม่ว่ากัน”
“ผมชื่อไตรวิชชุ์ เรียกผมแพท”
“แพททำงานสอนพิเศษกับครูเอหรือครับ”
“ครับ งานประจำผมอยู่บริษัทขายเครื่องถ่ายเอกสารน่ะ แต่เคยสอนพิเศษมาตั้งแต่ตอนเรียน พอจบครูเอเลยชวนมาสอนเฉพาะเย็นวันศุกร์” แพทเล่าเรื่อยๆ ขยับรูดเนกไท ขณะที่เหลือบตามองเจ้าของบ้าน “ขออนุญาตนะครับ”
“ไม่เห็นต้องขออนุญาต” บาลีวางกระป๋องเบียร์บนโต๊ะ หันมาช่วยรูดเนกไท แกะกระดุมเม็ดบนที่ติดคอเสื้อให้ ใกล้ชิดจนมองเห็นขนตายาวเป็นแพ แก้มใสสีชมพู
แพทช้อนตามองบาลี แล้วก้าวถอยเดินเลี่ยงไปที่ตู้หนังสือข้างโต๊ะทำงาน
“โห..”  แพทลากเสียงด้วยความทึ่ง “คอลเล็กชั่นสามก๊กหรือครับ”
นั่นเพราะหนังสือในตู้นี้มีแต่หนังสือสามก๊กในเวอร์ชั่นที่หลากหลายกัน ทั้งฉบับภาษาจีน ภาษาไทย และอีกหลายภาษา รวมไปถึงหนังสือประเภทวิเคราะห์วิจารณ์ ที่เจ้าของจัดเรียงอย่างเป็นระเบียบ
“ครับ”
“แบบนี้อ่านเกิน สามจบไม่รู้กี่รอบแล้ว” แพทบอกด้วยความทึ่งจัด
“แต่อย่างภาษาเกาหลี หรือ ฝรั่งเศสนั่นผมอ่านไม่ออก ได้แต่มองตัวหนังสือ” บาลีตามเข้ามายืนใกล้
“แบบนั้นถือว่าอ่านไหม”
“ไม่น่าจะถือว่าอ่านนะ ต้องเรียกว่ามอง”
“ได้แค่มองก็ขอให้มีมาเก็บไว้ในตู้ นายรักอ่านก็มีความสุขแล้วหรือ”
“ใช่ แค่นั้นแหละ”
แพทยืนมองหนังสือในตู้ด้วยดวงตาที่เหมือนกำลังมองผ่านไปที่อื่น บาลีชวนคุยต่อ
“แล้วแพทสะสมอะไร”
“สะสมไปเรื่อยมั้ง ตอนเรียนเก็บตั๋วรถเมล์เอามาใส่ในพลาสติกปกหนังสือเรียน แล้วก็มาเป็นรูปดารา การ์ด แสตมป์ สร้อย...”
“ไม่น่าเชื่อว่าสะสมรูปดารา”
“แหมก็มีบ้าง นิดหน่อยๆให้รู้ว่าเราก็มีกรุ๊ปกับเขาเหมือนกัน”
แพทเบี่ยงตัวหลบอีกครั้ง เดินกลับไปที่โต๊ะกินข้าววางกระป๋องเบียร์
“เบียร์ยังไม่หมด เสียดายจัง แต่ผมต้องกลับแล้ว”
“ครับ” บาลีรับคำสั้นๆ สีหน้าเหมือนกำลังซ่อนยิ้ม
แพทดึงเนกไทออกพับใส่กระเป๋าเสื้อไว้
“ผมเดินไปส่ง”
“ไม่เป็นไร รถผมจอดอยู่ใกล้ป้อมยามของหมู่บ้าน”
“กลัวเด็กนักเรียนเห็นหรือไง”
“ไม่ใช่หรอก ก็...” แพทอึกอัก
บาลีเดินนำไปที่ประตู “ผมเดินไปส่ง”
แพทพยักหน้า เดินเข้ามาใกล้ จนกระทั่งก้าวเข้ามายืนข้างหน้า
“บาลี...มีแฟนหรือยัง”
“ยัง ผมอยู่คนเดียว”
“จริงหรือ”
“จริง”
แพทหันไปมองด้านในของห้องพักที่สะอาดเรียบร้อย บาลีมองตามแล้วหัวเราะ
“ไม่เห็นมีใครสักคนนอกจากผม”
“งั้น....”
“ไว้วันหยุดของคุณ หรือ วันศุกร์หน้า แวะมาดื่มเบียร์ด้วยกันอีกก็ได้”
แพทยิ้มเขินก้มหน้าเดินนำลงบันได ไปเปิดประตูบานเล็กสีน้ำตาลที่อยู่ด้านข้างของร้านหนังสือ เมื่อออกมายืนที่ด้านหน้าบ้านและหน้าร้าน นิ้วมือเรียวสวยชี้ไปที่รถเก๋งที่จอดอยู่เกือบถึงปากทางเข้าหมู่บ้าน
“นั่นไงรถผม”
บาลีเดินเรื่อยๆ ไปส่งจนถึงรถ แพทกดรีโมทเปิดรถ แต่พอจะเปิดประตูก็หันมาหาอีกครั้ง
“ขอโทษที่ซอกแซกถามเรื่องส่วนตัวของคุณ คือบางครั้งเวลาที่ผมเห็นป้ายปิดร้านก็จริง แต่ผมมองเข้ามาในร้านคุณผมเหมือนเห็นเงาคนในร้าน”
บาลีเลิกคิ้วขึ้นสูง แต่มือยังล้วงกระเป๋าเหมือนเดิม พยายามบังคับตัวเองไม่ให้หันไปมองทางร้าน ขณะที่แพทพูดต่อ
“แล้วผมก็เห็นว่าคุณมีเพื่อนมาหาเรื่อยๆ น่ะ ก็...ถ้าคุณมีแฟนแล้ว ผมก็จะได้เลิกมองคุณ”
บาลีคลี่ยิ้ม
“ขอบคุณที่มองผม”
แพทเงยหน้าที่แดงเรื่อขึ้นมองบาลี “ผมชอบคุณนะ”
“ขอบคุณครับ อย่าเพิ่งรีบบอกว่าชอบผมจนกว่าจะรู้จักกัน”
“งั้น....”
“แวะมาคุยกันได้นะครับ ผมอยู่ที่ร้านเสมอ ถ้าอยากรู้จักกัน”
แพทดูเก้อเขินกว่าเดิมเมื่อเปิดประตูรถขึ้นนั่ง จนกระทั่งเคลื่อนรถผ่านไป

บาลีกลับมาที่ร้านนายรักอ่าน เปิดประตูสีน้ำตาลเข้มทางด้านซ้ายมือ แล้วก้าวขึ้นบันไดไปที่ส่วนของห้องพัก หยิบกระป๋องเบียร์ของแพทที่ยังดื่มไม่หมดไปทิ้ง แต่หยิบของตัวเองมาดื่มต่อที่หน้าทีวี นั่งดูข่าวไปเรื่อย
สุดท้ายก็เดินไปที่ริมหน้าต่างมองลงไปที่หน้าร้าน
ดวงตาดำขลับคู่นั้นกำลังมองขึ้นมา
เหมือนรอให้เดินออกมาหา
เหมือนรู้ว่าจะต้องเดินออกมาหา
แต่ว่า...
บาลีแตะสร้อยข้อมือที่ยังอยู่ในกระเป๋าเสื้อแล้วส่ายหน้า
“...ใจ....ร้าย...”
“ว่าใครน่ะปู่”
“...แก..น่ะ...แหละ..ใจ...ร้าย..”
“ผมไม่ได้ใจร้าย แล้วขอร้องหยุดทำเสียงล้อเลียนหนังผีในโทรทัศน์แบบนั้นได้แล้ว มันน่ารำคาญมากกว่าน่ากลัว”
“……ตลอด กับปู่น่ะดุตลอด แต่กับหนุ่มน้อยหนุ่มนิดยิ้มกรุ้มกริ่มหวานเยิ้มตลอด.......”
บาลีหันกลับมามองชายสูงวัยในชุดเสื้อขาวกางเกงสีน้ำตาลเรียบกริบจนแทบบาดมือ ผมสีดำเข้ม ทรงเนี้ยบต่อให้พายุมาก็ไม่กระดิก แถมด้วยวางมาดนั่งสบายอยู่ที่โซฟาหน้าโทรทัศน์
“ชอบพูดเหมือนอิจฉานะเนี่ยปู่ แล้วนึกยังไงไปแกล้งแตงโมแบบนั้น”
“......ก็แกล้งแกแล้วแกเฉย ไปหาเรื่องแกล้งคนที่เขามีปฏิกิริยาบ้างดีกว่า......”
“เกิดเขากลัวแล้วไม่มาร้านอีกทำไง อ้อ แล้วไอ้เงาที่แพทบอกว่าเห็นในร้านก็ปู่อีกล่ะสิ”
“....ก็นะ นิดๆ หน่อยๆ...” ปู่ทำท่าไม่สนใจอะไร ปัดไปหาร่างที่รออยู่ข้างนอก “…….ไม่ให้เข้ามาเหรอ......”
“ดูก่อน”
“.....จะดูอะไร......” ปู่ทำเสียงฮึดฮัด “......เอาของเขามา แล้วไม่ให้เจ้าของเข้าบ้าน......”
“ผมยังไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมผมถึงหยิบสร้อยเส้นนี้มา”
“.........เพราะว่าเค้าคือสเป็กแกน่ะสิ แพทอะไรนี่ซะอีก กล้าเกินปู่ไม่ผ่าน.......”
“เฮ้ยปู่ จะสเป็กหรือไม่สเป็กก็ดูความเป็นไปได้นิดหนึ่งเหอะ แล้วตกลงสเป็กผมหรือสเป็กปู่กันแน่”
“……..สเป็ก...เออ ใครก็ช่างเหอะ แกไม่สงสารสักนิดเหรอ........” ปู่โน้มน้าวเรื่องพูดคุยกลับไปหาร่างโปร่งใสที่ยืนอยู่หน้าร้าน
“ก็บอกแล้วไงว่าดูก่อน” บาลีบอกผ่านๆ แล้วจิบเบียร์หมดกระป๋อง เดินปิดไฟห้องพักชั้นล่างแล้วเดินขึ้นไปที่ห้องนอนชั้นบน
ทั้งชั้นมีเพียงห้องนอน เตียงนอนใหญ่ ส่วนที่เป็นห้องน้ำและห้องแต่งตัว
ริมหน้าต่างฝั่งตะวันออกมีตู้ไม้โบราณปิดทึบอยู่ 1 ใบ

บาลีตื่นนอนก่อนสว่างด้วยความเคยชิน ทำธุระเสร็จก็เดินลงมาที่หน้าร้านหยิบห่อหนังสือพิมพ์ที่คนส่งวางไว้ที่เก้าอี้ตัวสูงหน้าร้านถือเข้าไปด้านใน หยิบขวดนมถั่วเหลืองกับธูป และไฟแช็กออกมา จุดธูปไหว้เจ้าที่เสร็จแล้ววางขวดเครื่องดื่มไว้ที่โคนเสาหน้าร้าน กลับเข้าไปตรวจนับหนังสือพิมพ์แล้วจัดเรียงใหม่ ออกไปตระเวนส่งตามบ้านในหมู่บ้าน วนออกมาที่ร้านค้า สำนักงานใกล้เคียง ออกไปริมถนนซื้อโจ๊ก กับปาท่องโก๋ และชาร้อนกลับมาเปิดร้าน
เก็บกวาดปัดฝุ่นเช็ดถู เป็นกิจวัตร
แสงอาทิตย์ส่องสว่าง คนที่ยืนนิ่งอยู่ด้านนอกกลายเป็นโปร่งใส แต่ดวงตาดำขลับยังคงมองตามการเคลื่อนไหว
ตกบ่ายคอสหนุ่มขายของแผงลอยก็เข้ามาในร้าน
เข้ามาไม่มองซ้ายมองขวาว่าร้านมีลูกค้าหรือเปล่า...
ก็..เออ..นั่นแหละ..ไม่มีหรอก แต่เอาเป็นว่าหนุ่มคอสผลักประตูก้าวเข้ามาในร้านก็พูดกับบาลีทันที
“พี่ ผมพูดจริงนะ พี่ขายสร้อยคืนให้ผมเหอะ”
คอสใส่เครื่องแบบนักศึกษาแขนสั้น แต่ใส่ปลอกแขนผ้ายืดสีเนื้อที่แขนซ้ายยาวถึงข้อศอก รวบผมสีอ่อนเป็นหางม้า ยิ่งดูเหมือนผู้หญิง เว้นแต่ไอ้ลูกกระเดือกกับไหล่ขนมปังปอนด์นั่น
“ทำไมถึงอยากได้คืน”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน มันพูดยากน่ะพี่ เหมือนมันไม่อยากไปจากผมน่ะ”
บาลียกยิ้มมุมปาก เหลือบตาออกไปมองที่หน้าประตู
...ดูท่าว่าสร้อยอยากมาทางนี้มากกว่าอยู่กับคนขายนะ…
ก็ร่างโปร่งใสนั้นมองมาทางนี้ก็จริงแต่ไม่ได้มองหนุ่มคอสเลยสักนิดน่ะสิ
แต่อย่าเพิ่งคิดว่าเขามองคนนี้ แต่อาจกำลังมองมาที่สร้อยที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อก็ได้
“กินอะไรมาหรือยังน่ะเรา”
“ห๊ะ” หนุ่มหน้าสวยทำหน้าตาตกใจ ที่โดนเปลี่ยนเรื่องกะทันหัน
“ตกใจอะไร พี่เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าอยากกินบะหมี่เป็ด ไปกินเป็นเพื่อนกันหน่อยสิ”
“ไม่อ่ะ ผมกินมาแล้ว แค่แวะมาบอกกับพี่ว่าอยากได้ของคืน”
บาลีไม่ได้สนใจ หันกลับไปมองในร้าน
ปู่ที่คอสมองไม่เห็นกำลังชี้หน้ารู้ทันว่าหลานชายมีเรื่องที่ไม่อยากให้ปู่รู้ ถึงได้พาออกไปคุยนอกร้าน
แต่ที่คอสมองเห็นก็คือ บาลีกำลังยิ้มกริ่มเดินอ้อมจากหลังเคาน์เตอร์ และโต๊ะทำงานเล็กๆ ไปพลิกป้ายปิดร้านชั่วคราว
เดินออกมาถนนใหญ่ ข้ามถนนไปอีกฝั่ง บาลีเดินเรื่อยๆ ขณะที่คอสเดินตามมา แน่นอนว่ามีอีกคนหนึ่งที่ตามมาด้วย แล้วหยุดรออยู่นอกร้าน
บาลีเปลี่ยนใจเดินออกมาหาเก้าอี้ด้านนอกร้าน
“พี่นั่งในมั้ยครับ ข้างนอกเป็นไอแดด” ลูกจ้างในร้านแนะนำ แต่บาลียกมือพร้อมกับส่งยิ้มกว้าง
“ไม่เป็นไร ผมอยู่แต่ในห้องมาทั้งวัน แค่ไอแดดไม่เป็นไร”
สั่งอาหารเสร็จ บาลีถึงได้หันมาถาม
“รู้มั้ย ยิ่งคอสพยายามแสดงท่าทีว่าอยากได้คืน พี่ก็ยิ่งเกิดอาการโรคจิตไม่อยากให้”
คอสทำหน้านิ่ว “อย่างกับไม่รู้งั้นแหละ โยกโย้มาตั้งกะเมื่อวานละ”
“ได้สร้อยเส้นนี้มายังไง”
“มีเพื่อนให้มาอีกที”
“เพื่อนแบบไหน”
คอสหันไปมองทางอื่น บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่ค่อยอยากบอกอะไรให้เจ้าของร้านหนังสือคนนี้รู้ ไม่ใช่ตำรวจสักหน่อย แต่อาจเพราะสายตาที่เหมือนกำลังอ่านใจคนได้นั่นละมั้ง ที่ต่อให้พูดความจริง ก็ยังไม่ค่อยแน่ใจว่าที่พูดไปมันจริงทั้งหมดหรือเปล่าอยู่ดี
ก๋วยเตี๋ยวที่สั่งได้แล้ว ผ่านไปครึ่งชาม คอสถึงได้พูดขึ้น
“คนที่ให้มาชื่อก้อย”
“ผู้หญิง”
“ใช่ ผมแอบชอบเค้ามาตั้งแต่เรียนปี 1 แต่เค้าชอบคนอื่นอยู่ ผมก็ยังไปบอกรักเค้าตอนปี 3 จนเปิดเทอมขึ้นปี 4 เนี่ยเขาเอาสร้อยข้อมือเส้นนี้มาให้ผมบอกว่า เขาทำเอง ถึงเขาจะไม่ได้ชอบผม แต่ผมก็ยังอยากเก็บไว้อยู่ดี”
บาลีหันออกไปมองร่างโปร่งใส ที่ยืนอยู่ใกล้กับเสาไฟฟ้า ดวงตาดำขลับมองมานิ่งๆเหมือนเคย
“คนที่ก้อยแอบชอบชื่ออะไร”
“เป็นหนึ่ง”
บาลีพยักหน้า “รูปร่างยังไง”
หนุ่มหน้าสวยขมวดคิ้ว “พี่รู้จักมันเหรอ”
“ไม่แน่”
“ก็ผอม สูงสักร้อยเจ็ดสิบกว่าๆ เตี้ยกว่าผม แต่ไม่ถึงร้อยแปดสิบอย่างพี่หรอก”
“พี่สูงกว่าร้อยแปดสิบ” บาลีท้วง
“ก็เออ ก็เปรียบเทียบไง ตกลงพี่อยากรู้ไหมเนี่ย” คอสทำหน้าตากวนประสาทใส่
“หน้าตาเป็นไง”
“ก็หน้าตาดี ที่ชัดคือมันตาสวยมาก พวกผู้หญิงชอบ”
“แล้วคอสล่ะ”
คอสซดน้ำแกงก๋วยเตี๋ยว ดูดน้ำอัดลมในแก้ว
“ผมชอบผู้หญิงก็จริง แต่บางครั้งก็อดคิดใม่ได้ว่าผมกับมันเหมือนกัน”
“เหมือนกันยังไง”
“ก็....” คอสอึกอัก “อธิบายยากน่ะพี่ กลับไปคุยที่ร้านพี่ไม่ได้เหรอ”
บาลียักไหล่ เรียกเก็บเงิน
จนเมื่อมาถึงร้านหนังสือ ผลักประตูร้านเข้ามา คอสถึงได้บอก
“ไอ้มะตูมมันไม่เคยคบกับใครมันชอบอยู่ของมันเงียบๆ มีแต่คนเข้าไปยุ่งกับมันเอง บางทีผมคิดว่ามันเป็นตุ๊ด แต่มันก็ไม่ออกสาว มันน่าจะเป็นเกย์รับมากกว่า”
“แล้วนายเป็นเกย์รับหรือไง”
คอสนิ่งอึ้งแล้วย้ำคำเดิม “แต่ผมก็ชอบก้อยมาก”
“ก็เออ จิตใจเป็นเรื่องซับซ้อน มันไม่มีอะไรผิดตราบใดที่นายเก็บความซับซ้อนนั้นไว้ แต่ถ้าเมื่อไหร่ นายไปฉุดก้อยล่ะก็ผิดกฎหมายแน่นอน”
“โห ผมไม่ทำงั้นหรอกน่า”
“แล้วตกลงเจอกับมะตูมครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่”
“โห ผมไม่ได้ตามจีบมันนะ ที่จริงแล้วผมน่าจะเกลียดมันด้วยซ้ำ เพราะว่าก้อยชอบมัน แต่ก็ไม่รู้ไง เห็นหน้ามันแล้ว...” คอสหยุดพูดมองหน้าบาลีที่ฟังเรื่อยๆ ไม่ได้ท้วงที่คนตอบพูดนอกเรื่อง “ก็ตั้งแต่ก่อนปิดเทอมโน่นน่ะพี่ ไม่รู้ว่าเปิดเทอมมาเนี่ยมันมาเรียนบ้างหรือเปล่า”
“ไม่ได้เรียนแผนกเดียวกันหรือ”
“เปล่า มันเรียนออกแบบนิเทศน์ ผมเรียนอุตสาหกรรมศิลป์”
“อ้าว แล้วก้อยล่ะ”
“อุตศิลป์เหมือนผม”
บาลีพยักหน้าเก็บรวบรวมข้อมูล
“แล้วผมเล่ามาตั้งนาน พี่จะให้สร้อยผมได้หรือยัง”
“ยัง”
“ไรวะ” วิธีการพูด และท่าทางไม่ได้เข้ากับหน้าตาเลยสักนิด
บาลียิ้มกว้าง “คุยสนุกดี เอางี้แทนที่จะไปขายของแผงลอยเสียค่าเช่าให้ใครที่ไหนไม่รู้ เอาของมาขายที่หน้าร้านพี่ แล้วมาช่วยงานในร้านด้วย”
“แต่ผมมีเรียนนะ ต้องทำงานส่งอาจารย์ ปีสุดท้ายแล้ว”
“ก็ตามใจ มาก็ได้เงินเป็นค่าแรงอยู่แล้ว แล้วยิ่งมาสม่ำเสมอ ก็ยิ่งแสดงให้เห็นว่าอยากได้ของคืนจริงๆ”
คอสลังเล “ไรของพี่วะเนี่ย กวนตรีนว่ะ”
“เฮ้ย ตกลงอยากได้คืนจริงๆหรือเปล่าเนี่ย”
“ก็พี่แมร่งกวนตรีนจริงๆ เกิดมาไม่เคยเจอ”
“ว่าไง”
“ก็ได้” คอสรับคำง่ายๆ

เมื่อหนุ่มคอสก้าวพ้นออกไปจากประตูร้าน เสียงลึกลับจากด้านในห้องสมุดก็ดังขึ้นให้บาลีได้ยินเพียงคนเดียว
“.....คนนี้ใกล้ แต่ไม่ใช่.....”
“รู้ได้ไงว่าไม่ใช่”
“......เจ้าคนที่อยู่หน้าร้านนั่นต่างหากสเป็กแก.....”
“โธ่ปู่ ถึงจะสเป็กแต่มันเป็นไปไม่ได้”
“.......อะ นั่นแน่ ยอมรับแล้วโว้ย........” ปู่ยิ้มแย้มแจ่มใส นั่งยิ้มที่เก้าอี้ด้านในร้าน ทำท่าเหมือนวัยรุ่นที่พ่อแม่ชื่นชมแฟนที่พาเข้าบ้าน
แต่บาลีขัดคอ “ผมอาจเปลี่ยนรูปแบบแล้วก็ได้”
ปู่ทำหน้าตานิ่งคิด ส่ายหน้าเหมือนจะบอกว่าไม่ใช่ แล้วก็เปลี่ยนใจพยักหน้าว่าใช่แน่นอน
“…….ไม่มีทาง ที่แกยังไม่ยอมคืนสร้อยก็เพราะแกชอบคนที่เขาตามมาเฝ้าสร้อยข้อมือนั่นไม่ใช่หรือไง……..”

=======จบตอนที่ 2=======
คนร้ายกว่าผี!!
คิดอยู่เหมือนกันว่าอัพอาทิตย์ละ 3 วันมันช่างน้อยนิด และผิดปกติมาก แต่ขอไปจัดตารางงานของตัวเองให้เข้าที่ีเข้าทาง และไปเอาคอมพ์ที่ซ่อมกลัีบมาก่อนนะ จะมาเหมือนเดิม

ขอบคุณทุกความเห็น และคำแนะนำครับ
ตอนต่อไปมาวันอาทิตย์นะครับ

ไจฟ์ครับ

[Lazy_woman]

จิ้มๆๆๆๆ

มาช้าอ่ะ แต่ยังดีกว่าไม่มา เนอะๆ

ขอบคุณน๊าาาา

[love2y]

เรื่องนี้เดาทิศทางเรื่องไม่ออก >_<

[CarToonMiZa]

ลุ้นทุกตอนเลยซิน่า

[Bowbonk]

รอต่ออออออออออออออออออออออออ

[jiki]

อ้าว. ชอบผีเหรอเนี่ย . งงแล้วอ่ะ

[iforgive]

คนร้ายกว่าผี  เพราะคนดันเห็นผีนี่แหละ  แล้วมันจะเป็นงัยต่อหว่า

[winndy]

ลุ้น ๆ
ชอบเจ้าของสร้อยจริงอ่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ สนุก น่าติดตามดีค่ะ

[natalee22]

อิอิ แต่เรื่องนี้ท่าทางผีจะร้ายกว่าคนนะคะ

ผีปู่ฮาอย่างแรงอ่ะ น่ารักด้วย วัยรุ่นอีกตะหาก ชอบๆๆๆๆๆ

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที
เรื่องนี้แปลกดีมีผีวิญญาณหรืออาการทางจิตของ...คิดเองเออเอง
บาลีไหว้เจ้าที่แปลว่ามีเจ้าที่แล้วปู่อยู่ได้ไงเป็นเพื่อนกันเหรอ