Lesson 36 END
( Fear Part )
วันนี้เป็นวันที่เรานัดไปเที่ยวหัวหินกันแล้วครับ สมาชิกที่ไปก็คุ้นเคยกันดีครับ พี่แป้ง พี่ส้ม พี่โชว์ พี่ฟ้า พี่เกียร์ พี่แสบ พี่ต้น ไอ้โอ้ ไมโล ผมแล้วก็พี่วินครับ เราเอารถตู้ของที่บ้านพี่วินไปครับ ออกเดินทางตอนเก้าโมงถึงหัวหินก็เกือบๆเที่ยง
“พี่วินแวะตลาดหน่อยนะ” ผมบอกพี่วิน
“แวะทำไมครับ”
“ซื้อของไง เดี๋ยวทำอาหารไห้กิน”
“สั่งรีสอร์ทเอาก็ได้มั้ง” ขัดใจอ่ะ
“อยากทำ แวะด้วย” ผมพูดจบพี่วินก็ยิ้ม ยิ้มทำห่าไร
เมื่อถึงตลาดผมก็เดินลงไปซื้อของกับพี่แป้ง พี่ส้ม แล้วก็ไมโล แต่อย่าเรียกว่าเอาไปช่วยซื้อเลย เพราะพวกเค้าเป็นผู้หญิงยุคใหม่ เลือกหมูเนื้อเกือบจะเขียวแล้ว ผมเลยต้องเลือกของเองทุกอย่าง และพอมาถึงรีสอร์ท บ้านที่จองไว้ใหญ่พอสมควรครับ ติดทะเลด้วย มีห้องนอนสี่ห้อง เราก็แบ่งๆกันไปนอนครับ ซึ่งแน่นอน พี่ส้ม พี่แป้ง ไมโลนอนด้วยกัน พี่ฟ้านอนกับพี่ต้น พี่แสบ พี่โชว์ พี่เกียร์ นอนห้องเดียวกัน และแน่นอนผมนอนกับพี่วิน
“เฮ้ย พวกกูนอนห้องเดียวกับมึงไม่ได้หรอ”
“มึงไม่ต้องเลย ไม่ต้องเสือกรักกูตอนนี้” ประเด็นคือพวกพี่ผู้ชายจะมานอนอัดกันห้องเดียวกับพี่วินกับผม แต่ห้องเยอะแยะ จะมาอัดกันทำไม
“หว้าาา นึกว่าจะได้ดูหนังสดซะแล้ว ฮ่าๆๆๆ” ไอ้ปากหมา!!!
“เหี้ย พวกมึงจังไรว่ะ” พี่วินด่ามันครับ แต่ผมเขินหน้าร้อนผ่าวเลย
วันนี้ผมทำอาหารกลางวันแค่นิดหน่อยเพราะต้องทำของตอนเย็นครับ ตอนเย็นที่ผมวางแผนไว้คือจะทำอาหารทะเลน่ะครับ เพราะมาหัวหินทั้งทีก็ต้องกินอาหารทะเลสิเนอะ ถึงผมจะแพ้ก็เถอะ ทำเผื่อตัวเองไว้แล้วแหละครับ
“เฟียร์ไปเล่นน้ำกัน” พวกนั้นชวนผมครับ
“เออๆ เดี๋ยวทำอาหารเสร็จแล้วจะไปนะ”
“เออๆ รีบตามมานะ” พูดเสร็จพวกมันก็วิ่งกุรีกุจอไปเล่นเลยครับเมื่อผมทำอาหารเย็นเสร็จก็ยกออกมาข้างนอกครับ เย็นนี้เราคุยกันไว้ว่าจะทานอาหารกันที่ริมหาดครับ พวกนั้นก็ยกโต๊ะไปตั้งรอไว้แล้วครับ เมื่อยกอาหารขึ้นมาหมดแล้วผมจึงเดินไปตามพกวมันครับ
“นี่ อาหารเสร็จแล้วจะกินมั้ย ไม่กินจะได้ทิ้ง”ผมพูดหยอกๆไปครับ
“ไม่ได้นะ” แค่นั้นแหละครับ มันวิ่งขึ้นยังกะอาหารมันจะวิ่งหนี พวกมันก็ไปอาบน้ำกันครับ ผมเลยเตรียมบาร์บีคิว อยู่ที่ริมหาด
“อื้อ” มีคนกอดผมจากด้านหลังครับ
“อาบน้ำแล้วเสร็จแล้วหรอ” ผมหันไปถามครับ
“เสร็จแล้ว แต่ไม่รู้สะอาดหรือเปล่า เฟียร์สนใจอาบน้ำให้พี่ไหม”
“พลั๊ก......ทะลึ่ง” ผมตบไปที่ไหล่ทีนึง
“ทะลึ่งแล้วรักหรือเปล่า”
“…” ถามอะไรเขินนะเว้ยยยยย
“เฟียร์ พี่รักเฟียร์นะ” ผมวางบาร์บีคิวลงแล้วหันหน้าไปหาพี่วินครับ
“เฟียร์ก็รักพี่วินครับ” ผมพูดจบมันก็ก้มลงมาจูบผมครับ จูบนี้เนิ่นนานมากๆครับ แต่มันเป็นความรู้ที่ดี ตอนนี้หัวใจผมมันพองโตแล้วครับ สักพักพี่วินก็ถอนจูบออกไปแล้วล้วงบางอย่างออกมา....
“อะไร” ผมถามมันครับ
“เฟียร์ แต่งงานกับพี่นะ”
“…”!!!!!เฮ้ยยยยย ตะ ตกใจ อยู่ดีๆขอแต่งงาน
“ถึงมันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ที่เราได้เจอกันถามยังเจอกันแบบไม่ค่อยดีด้วย พี่เลยไม่ชอบขี้หน้าเฟียร์ในตอนแรก แต่ตลอดเวลาที่พี่เข้าไปยุ่งกับเฟียร์ พยายามแกล้งเฟียร์ตลอด กลายเป็นว่าพี่ตกหลุมรักเฟียร์ เฟียร์ทำให้พี่มีความสุข และทำให้พี่รู้จักคำว่า รัก เฟียร์จะรับรักพี่ไหมครับ” มันพูดจบน้ำตาผมก็ไหลเลยครับ ไอ้บ้ามาทำซึ้งทำไมเนี่ย
“…ฮึก....” ผมร้องไห้แล้วโผเข้ากอดมันครับ
“ว่าไงครับ” มันผละตัวเองออกแล้วมองหน้าผมครับ
“ฮึก...ระ...รับสิ..” ผมพูดเสียงขาดๆ สะอื้นอยู่น่ะครับ
“ต่อไปนี้เฟียร์เป็นภรรยาพี่แล้วนะครับ” แล้วมันก็สวมแหวนทองคำเกลี้ยงให้ผมครับ ผมพอดีเลยด้วย ผมก็กอดมันไว้ครับ
“ฮิ้ววว กูว่าน้ำทะเลหวานก็ตอนนี้แหละว่ะ” เสียงพี่โชว์ครับ
“มีเมียเป็นตัวตนแบบนี้ ก็เที่ยวหิ้วเด็กกับกูไม่ได้ดิวะ” พี่แสบครับ
“เฟียร์ไม่ห้ามหรอกนะครับ เที่ยวกับหิ้วเด็กน่ะ” ผมพูดเปรยขึ้นพวกมันก็สงสัยครับเลยหันมามองเป็นตาเดียวเป็นเชิงคำถามว่า ทำไม
“แต่ถ้ามีคนอื่น อย่าคิดว่าจะมีลมหายใจอยู่บนโลกนี้ได้….มีเฟียร์คนเดียวก็เพียงพอแล้ว” ผมพูดจบพี่วินก็ยิ้มครับ แล้วพวกนั้นก็แซวใหญ่เลย
“คร้าบบบบบ พี่มีเฟียร์คนเดียวก็พอแล้ว จุ๊บ” พูดจบก็จุ๊บ เปลืองตัวจังเลยแฮะวันนี้
วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขมาครับ ผ่านเรื่องอะไรหลายๆอย่างมาเยอะ พี่วินขอผมแต่งงานเหอๆ ถึงจะไม่มีพิธีรีตองอะไรแต่ผมก็ดีใจแล้วครับ ผมไม่รู้ว่าวันข้างหน้าพี่วินจะยังรักผมอยู่ไหม แต่ตอนนี้ผมรักผู้ชายคนนี้มากครับและจะรักตลอดไป.................
------------------------------------------ THE END ----------------------------------------------
จบไปแล้วครับสำหรับนิยายเรื่องแรก เพิ่งแต่งเสร็จมะกี้เอง
ยังไงก็ขอบคุณทุกๆกำลังใจด้วยนะครับ อาจจะอัพช้าบ้างก็ขออภัยด้วยนะครับ
ใช้เวลาในการแต่งทั้งสิ้นเกือบ 6 วันครับ และจากนิยายเรื่องนี้
ผมสมควรแต่งเรื่องต่อไปหรือเปล่า ช่วยแสดงความเห็นทีนะครับ
ขอบคุณอีกครั้งครับ บะบายยยยยยยยยย
มีภาคต่อนะจ๊ะ ชื่อเรื่อง
หนุ่มหน้าใสกุมหัวใจนายจอมโหด