หัวข้อ: เจ็บหนักๆ กับ รักเถื่อนๆ โดย MS.Shizuru Lesson36 END

[shizuruviola]

Lesson 26

( Fear Part )

เมื่อผมยกอาหารไปตั้งโต๊ะเสร็จผมก็เข้ามาในครัวแล้วถือวิสาสะทำอาหารที่ตัวเองอยากกิน ผมต้มผักและทำน้ำพริก เมื่อทำเสร็จผมก็นั่งกินเลยแต่ไม่ลืมที่จะชวนป้ากับเด็กสาวอีกคน

“ป้าครับ กินข้าวด้วยกันสิครับ น้องด้วยนะ” ผมหันไปชวนและยิ้มให้

“ตามสบายเลยค่ะคุณ ป้ากะหลานกินกันแล้วเดี๋ยวป้าต้องไปทำความสะอาดแล้วล่ะจ๊ะ”

“อ่อครับ” ผมจึงนั่งกินข้าวคนเดียว เฮ้อน่าเบื่อจริงๆเลย ผมกินข้าวเสร็จก็ลองสำรวจครัวดูอีกครั้งและก็เจอของที่ต้องการแล้วครับ

“เจอแล้วอยู่นี้เอง” ผมยิ้มอย่างดีใจที่เจออุปกรณ์ทำขนม ผมกะว่าจะทำทั้งขนมไทยและขนมเค้กเลยเพราะบ้านนี้วัตถุดิบล้นเหลือมากๆ ในระหว่างที่ผมกำลังลงมือทำอาหารก็มีเสียงคนคุยกันดังมาจากหน้าบ้าน เชอะคุยกันเบาๆไม่เป็นหรือยังไง ผมได้ยินเสียงป้ากับหลานสาว คนสวน อยู่หน้าบ้าน ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไรและผมก็ได้ยินเสียงคนคุยกันเดินเข้ามาในบ้าน

“เป็นไงบ้างล่ะฮะ ลูกแม่ แม่ไม่อยู่คิดถึงกันบ้างไหม” อื้มท่าทางเป็นแม่มันนั้นแหละ

“คิดถึงสิครับแม่” เฮอะ ตอแหลสิ้นดี

“คิดถึงแต่แม่ ใช่สิพ่อคนเนี่ยไม่มีความหมายหรอก” พ่อหรออืมเสียงดุจังแฮะ

“โถ พ่ออย่าน้อยใจสิผมก็คิดถึงพ่อนะ”

“ฮ่าๆ ๆ” แล้วเค้าก็หัวเราะกันครับ ผมเลยไม่สนใจแล้วทำขนมต่อดีกว่าแก้เซง

“ไปกินข้าวกันเถอะพ่อหิวแล้ว” พูดจบเค้าก็พากันเดินไปที่ห้องอาหารเลยครับแต่บ้านนี้ นี่มันใหญ่โตจริงๆเลย ห้องอาหารเค้าเท่าห้องผมทั้งห้องเลยและระหว่างที่กินกันนั้นผมก็ทำขนมเสร็จพอดีและขณะที่ผมกำลังยกขนมเข้าไปนั้น

“นี่ป้าช้อย ป้าทำอาหารอร่อยขึ้นหรือเปล่า รสชาติมันอร่อยผิดปกตินะ”

“อื้ม พ่อก็ว่าอยู่” โหยิ้มแป้นเลยครับแต่ไม่ได้ต้องรักษาอาการเอาไว้นิ่งที่สุดเงียบที่สุดครับ

“นู้นครับพ่อคนทำเดินมานู้นแล้ว” ทุกคนหันหน้ามามองทางผมครับผมก็ยิ้มรับและเอาจานขนมไปไห้ป้าเค้าครับ

“นี่ รุ่นน้องผมเองครับ พ่อ แม่ ชื่อ เฟียร์ เป็นน้องรหัสผมด้วย” มันแนะนำครับผมก็ยกมือไหว้ท่านทั้งสองครับ

“แล้วทำไมไม่มากินข้าวด้วยกันล่ะหึ” คุณท่านถามครับท่าทางจะเป็นพ่อมันครับ

“น่านสิ อาหารที่หนูทำนี่ก็อร่อยนะ ว่าแต่หน้าตาสวยดีเนอะคุณเนอะ เป็นแฟนวินมันหรอจ๊ะ” ผมเอ๋อกินเลยครับ คุณแม่ ถามได้แบบว่า

“นั้นสิ” คุณพ่อตอบคุณแม่ครับ แต่ตาของทุกคนมองมาที่ผม ผมก็เลยยิ้มแหยๆครับ

“โถ่แม่ เฟียร์ มันเป็นผู้ชายนะ”

“ห๊ะ!!!” อึ้งครับคุณพ่อคุณแม่นี่แทบวางช้อนเลยทีเดียว

“แฮะ ๆ ครับ” ผมบอกแล้วยิ้มแหยๆ

“แต่เป็นแฟนวินอ่ะถูกแล้ว”

“เคล้ง” ช้อนหล่นเลยครับผมนี่หันหน้าไปหามันมองจิกแล้วจิกอีกจนเบ้าตาแทบกระเด็น

“…” ตอนนี้ทุกคนนิ่งและเงียบมากครับ

“เอ่อ...อย่าไปฟังเค้าเลยครับ คนปากพร่อยเค้าก็พูดไปเรื่อยครับ” ผมพูดแก้เก้อเพราะดูท่าทางทุกคนจะตกใจไม่น้อย

“ปากพร่อยหรอครับที่รักทีเมื่อคือ...อื้อ” ผมเอาขนมยัดชั้นยัดปากมันทั้งก้อนเลยครับ

“กินไปอย่าพูดมาก” พูดเสร็จผมก็เดินกลับมาในครัว พร้อมกับหัวใจที่เต้นอย่างรัว นี่เรากำลังหวั่นไหวกับคำพูดของคนที่ทำร้ายเรานะ เฮ้อ คิดได้ดังนั้นผมก็เดินไปนั่งที่สระน้ำเอาเท้าแช่น้ำเล่นดีกว่า

( Win Part )

ผมกินขนมที่ไอ้ตัวดียัดปากจนหมดแล้วครับแต่ตอนนี้ทุกคน หันหน้ามามองผมเป็นตาเดียวผมก็ ก้มหน้า ก้มตา กินข้าวต่อ กินไปได้สักพัก พ่อและแม่ก็ลุกขึ้นไปที่ชั้นสองและพ่อก็หันมามองผม

“วิน ตามพ่อมาที่ห้องทำงานด้วย” พ่อพูดจบก็เดินเข้าห้องไปกับแม่ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเดินตามขึ้นไปจนถึงหน้าห้อง

“ก๊อก ๆ ๆ “

“เข้ามา” เสียงพ่อบอกครับ

“…”

“นั่งสิ” ผมก็นั่งลงอย่างว่าง่ายและพ่อก็เริ่มถามผม

“เมื่อกี้ที่แกบอกว่าเด็กคนนั้นเป็นแฟนแก แกล้อเล่นใช่ไหม” พ่อถามครับ

“ตอนนี้อ่ะใช่ แต่อนาคตใช่แน่ๆ” ผมตอบอย่างมั่นใจ

“ลูกมั่นใจแล้วหรอว่าเด็กคนนั้นใช่ แล้วเค้าเป็นคนยังไง ลูกเต้าเหล่าใคร ประวัติสะอาดมั้ย ลูกรู้หรอ” แม่ถามผมเป็นชุดเลยครับ

“เค้าชื่อ นาย เฟียร์ รัตธิโรดม  อายุ 18 ปี  เป็นลูกครึ่งฝรั่ง อยู่ตัวคนเดียวมาตั้งแต่อายุ 12 ปี ทำงานส่งตัวเองเรียนมาตลอดแม้จะมีเงินประกันชีวิตจากยายที่เสียไปแต่ก็ไม่เคยแตะเงินส่วนนั้นเลย  ลักษณะเป็นคนเงียบๆ ฉลาดไหวพริบดี ความอดทนสูง แต่ถ้าฟิวส์ขาดเมื่อ มาเฟียอย่างพวกเราก็ต้องหลบ รู้แค่เนี่ยพอไหมครับ” ผมพูดจบพ่อกับแม่ก็นิ่งไปเลยครับ

“ลูกแน่ใจใช่ไหม” แม่ถามครับ

“แน่ใจครับ” ผมตอบอย่างมั่นใจ

“งั้นถ้าฉันทดสอบอะไรแกห้ามขัดใจฉันทุกเรื่อง” ผมยิ้มแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรพ่อแม่ผมเป็นแบบนี้ตลอดถ้าผมจะคบกับใครท่านจะสแกนทุกคนจน ทั้งๆที่ผมบอกว่าคบสนุกๆ แต่ผมมั่นใจว่าเฟียร์ต้องรับมือได้แน่นอน

( Fear Part )

ตอนนี้ผมเดินเล่นอยู่ในสวนครับร่มลื่นดีเหมือนกันนะเนี่ยมีต้นผลไม้เต็มไปหมดเลยลุงคนสวยก็ดูเป็นมิตรพาผมชมสวนนั้นสวนนี้ทั่วไปหมดเลยครับ และขณะที่ผมกำลังดูต้นไม้พวกนี่อย่างเพลินๆ ป้าก็มาตามผมครับ

“คุณ เฟียร์ คะ”

“ว่าไงครับป้า”

“คุณผู้หญิงให้มาตามไปพบค่ะ”

[shizuruviola]

Lesson 27

( Fear Part )

ผมเดินขึ้นมาถึงหน้าห้อง ห้องหนึ่งซึ่งน่าจะเป็นห้องทำงานของคุณท่านน่ะครับ ป้าแกเปิดประตูให้ผมเข้าไปครับ ข้างในมี พ่อ แม่ ของมันนั่งอยู่

“อ้าวมาแล้วหรอ” แม่พูดครับ

“มีอะไรหรือเปล่าครับคุณน้า”

“แหม เรียกแม่ก็ได้จ๊ะ เรียกน้าดูห่างเหินจังเลย” เอ้าก็เรียกน้าถูกแล้ว ผมไม่ได้เป็นลูกคุณสักหน่อยนิ

“อ่อ ครับคุณแม่”

“จ๊ะ เออนี่ แม่มีเรื่องจะรบกวนหน่อยน่ะ เมื่อเช้านี้อาหารที่แม่กับพ่อทานน่ะ ฝีมือเฟียร์ใช่มั้ยจ๊ะ” ฮ่าๆๆๆ อร่อยล่ะสิ

“ใช่ครับ” ผมยิ้มตอบ

“งั้นแม่กวนหน่อยละกันนะ พอดีวันนี้จะมีงานเลี้ยงที่บ้านน่ะจ๊ะ เพราะพ่อแม่ไปอยู่ต่างประเทศนานกลับมาทั้งทีก็ต้องเลี้ยงฉลองกันหน่อย” แล้วบอกผมทำไมเนี่ย

“ครับ”

“แม่จะกวนให้เราทำอาหาร ขนม สำหรับแขก 50 คนหน่อยน่ะจ๊ะ คงไม่ยากเกินไปใช่ไหมจ๊ะ” 50 คนโหยยยย บอกกันตอนนี้เนี่ยนะ ผมหันไปดูนาฬิกานี่ก็บ่ายโมงกว่าน่าจะทันนะ

“ครับ งั้นผมขอตัวเลยละกันนะครับไม่งั้นเดี๋ยวจะไม่ทัน” ก็ต้องตกลงสิเล่นมัดมือชกกันแบบนี้

“ขอบใจมากนะจ๊ะ ส่วนรายการอาหาร เฟียร์ก็คิดเอาเลยละกันนะลูก ส่วนวัตถุดิบแม่ให้คนออกไปซื้อมาแล้ว สักพักก็คงมาน่ะจ๊ะ”

“ครับ” พูดเสร็จผมนี่แทบปรี่ออกจากห้องเลย แล้วมันเรื่องอะไรที่ต้องมาทำอะไรแบนี้ด้วยเพราะมันคนเดียวเล้ยยยย

เมื่อลงมาถึงครัววัตถุดิบทุกอย่างมาถึงแล้วครับ ว่าแต่มันมากมายมหาศาลจริงๆเลยครับผมทำอาหารได้หลายชาติเลยแหละแต่ถนัดที่สุดก็อาหารไทยครับผมนั่งนึกเมนูไปสักแปป ก็จดรายการเอาไว้ ส่วนขนมคงต้องทำเย็นๆ ไม่งั้นเดี๋ยวไม่อร่อย เมื่อคิดได้ผมก็ลงมือทำเลยครับอาหารเป็นสิบอย่าง

กว่าผมจะทำอาหารเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบห้าโมงเย็นแล้วครับ เมื่อเห็นเวลาเจียนตัวขนาดนี้ผมก็หันมาทำขนมต่อเลยครับ ขนมผมทำ ทองหยิบ ทองหยอด ขนมชั้น แล้วก็ขนมเค้ก ครับเพราะเผื่อบางคนไม่ชอบขนมไทย เฮ้อเหนื่อยชะมัดเลย

ตอนนี้แขกก็เริ่มทยอยเข้ามาในงานแล้วครับแต่ทำไมผมถึงได้รู้สึกว่ามันเยอะกว่าห้าสิบคนล่ะครับ นี่ก็แทบจะร้อยคนแล้วแขกยังมาไม่ครบเลย ผมเลยหันกลับไปในครัวแล้วทำอาหารเพิ่มครับ

ตอนนี้ก็ปาเข้าไปสองทุ่มแล้วอาหารที่ทำไว้ตอนแรกไม่พอครับเลยต้องยกชุดสองที่พึ่งเสร็จเมื่อกี้ออกไปโล่งอกไปนึกว่าจะงานจะล่มซะแล้วและผมก็เดินเข้าไปในงานเพื่อเก็บจานที่มีแต่ความว่างเปล่าออกมาผมก็ได้ยินเสียงคนคุยกันครับ

“อาหารอร่อยดีเนอะ ว่าไหมคุณ”

“แหม    ก็รู้กันอยู่ระดับคุณหญิงแล้วไม่กระจอกหรอกนะ”

“นี่คงไปจ้างเชฟจากโรงแรมห้าดาวมาแน่ๆเลยเนอะ” เชฟห้าดาวหรอ ฮ่าๆๆๆๆ เชฟห้าดาวห่าอะไรพึ่งเรียนปีหนึ่งจบเทอมเดียวด้วย แต่ก็อดยิ้มไม่ได้ภูมิใจครับ งานวันนี้ก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี แต่ผมนี่ซิรู้สึกเหมือนตัวเองตัวร้อน กว่างานจะเลิก กว่าจะเคลียร์จาน แก้ว ในงานมาล้างหมด นี่ก็ตีสามแล้วครับ ตอนแรกป้าช้อยแกก็จะอยู่ช่วยครับแต่ผมบอกให้แกไปนอนเพราะแกต้องความสะอาดแต่เช้า

เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นผมก็เดินขึ้นมาบนห้องนอนครับ(ห้องมันนั้นแหละ) พอเข้ามาในห้องผมอาบน้ำได้ไวปานสายฟ้าแล่บเลยครับเหมือนเดิมผ่านอะไรทำนองนี้ ไม่ไหวครับง่วงมากๆ แต่ขณะที่ผมกำลังหลับก็ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามาครับ

“คุณเฟียร์ครับ”

“ครับ” ผมหันไปมองก็เป็นคนที่กลับมาด้วยกับพ่อกับแม่นั้นแหละครับ แต่นั้นไม่ไช่ประเด็นแต่มันสำคัญที่แกไม่มีมารยาทเข้าห้องคนอื่นทำไมไม่เคาะประตู!!!

“คุณผู้หญิง ฝากบอกว่าพรุ่งนี้อยากทานอาหารเช้าฝีมือคุณเฟียร์ครับ”

“อ่อ ได้ครับแล้วตอนเช้าผมจะทำไว้ไห้” เฮ้อออ อยากกลับห้องถ้าเป็นแบบนี้ทุกวันผมตายแน่

ผมตื่นขึ้นมาอย่างัวเงียเพราะเสียงนาฬิกาปลุกที่บ่งบอกว่าขณะนี้เวลาหกโมงครึ่งแล้วเมื่อคืนผมได้นอนตอนตีสามครึ่ง อยากจะบ้าตายทำไมต้องมาทำให้ตัวเองลำบากด้วยเนี่ย ดีนะว่าให้ทำอาหารที่ผมชอบ ไม่งั้นพ่ออาละวาดบ้านแตกแน่ ผมหันมาข้างๆ ไม่มีคนนอนอยู่ครับแต่ดีแล้วสบายใจดี

ผมลงมาทำอาหารเช้าไห้พวกคุณพ่อแล้วก็คุณแม่เสร็จประมาณเจ็ดโมงครึ่งซึ่งผมยังไม่ได้อาบน้ำเลยแปลงฟันล้างหน้าอย่างเดียว ผมเลยออกไปเดินเล่นในสวนซะหน่อยอากาศดี

“โอ้ยยยย” ผมหันไปตามเสียงก็เห็นคุณลุงคนสวนครับ แกโดนแก้วบาดเท้าครับ

“คุณลุงเป็นไงบ้างครับ” ผมรีบปรี่ไปประคองลุงไว้

“โอ้ยยยย ใครมันเอาเศษแก้วมาวางทิ้งไว้หน้อ ซี๊ดดด”

“ลุงไปทำแผลก่อนเถอะ มาเดี๋ยวผมทำให้” แกพาผมไปที่กระต๊อปหลังหนึ่งซึ่งน่าจะเป็นที่นั่งเล่นเพราะเป็นแค่เพลิงธรรมดา

“อุปกรณ์ทำแผลอยู่ในกล่องสีแดงนั้นน่ะคุณ” ลุงพูดจบผมก็เปิดกล่องสีแดงแล้วหยิบอุปกรณ์ทำแผลออกมาครับ แล้วผมก็นั่งทำแผลให้แกครับท่าทางแผลจะลึกเหมือนกันครับ

“ไปหมอหน่อยมั้ยลุง แผลมันดูลึกจัง” ผมบอกแก

“ไม่ไปหรอก แผลแค่นี้ไกลหัวใจเยอะ” แกพูดเสร็จก็ทำท่าจะลุกเดินครับ

“ลุงจะไปไหนครับ” ผมถามด้วยความเป็นห่วง

“ลุงก็ต้องไปทำงานอ่ะสิ วันนี้งานเยอะด้วยต้อง รดน้ำ ทั้งสวน แล้วก็พรวนดินอีกถ้าไม่ทำตามระยะเวลานี้เดี๋ยวมันจะตายยกสวนเอา”

“แต่ขาลุงเป็นแผลนะครับ ลุงให้คนอื่นทำแทนก่อนก็ได้”

“ไม่ได้เหรอกครับ ที่นี้มีคนสวนคือลุงแค่คนเดียว ไม่มีใครทำแทนได้หรอก”

“งั้นเดี๋ยวผมทำงานแทนลุงเองครับ” ผมออกปากช่วยครับ

“จะดีหรอคุณ คุณทำงานแบบนี้เป็นด้วยหรอ”

“ถ้าลุงไม่ไห้ผมทำ ลุงก็ตั้งไปหาหมอ” ผมขู่ลุงไว้ครับขืนแกเดินมากอักเสบแน่

“ก็ได้ ๆ ”

“ครับงั้นลุงกลับไปพักผ่อนที่ห้องซะนะครับ” ผมบอกแก

“งั้นลุงฝากด้วยละกันนะ” พูดจบแกก็เดินกระเผกๆไปห้องพักแก แต่อย่าว่างั้นงี้เลย ดันหางานให้ตัวเองอีกแล้ว เฮ้อ แต่เห็นลุงแล้วก็อดสงสารไม่ได้เอาเถอะ ถือว่าช่วยคนแก่ไปละกันนะ

วันนี้ทั้งวันผมก็ พรวนดิน รดน้ำ ต้นไม้ทั้งวันเลยครับ จนเกือบบ่ายโมงถึงได้เสร็จแต่สภาพผมตอนนี้สิครับ เลอะเทอะไปหมดเลยครับ  ผมเดินขึ้นไปบนห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อแล้วพอจะออกจากห้องก็รู้สึกหน้ามืด มึนหัวมาก ผมจึงตัดสินใจนอนต่อดีกว่าครับเดี๋ยวพักสักหน่อยก็คงดีขึ้น

[sayhi11]

คนเขียนใจดีมากเลยเอามาลงที่เยอะๆๆเราชอบอ่านแบบเนี่ย
ขอบคุณนะค่ะ
 

[BaII]

ขอบคุณมากเลยนะคับ นักเขียนที่ลงเยอะๆแบบนี้อ่านสะใจดี ห้าๆ

[tweetpuen]

เอ้ยๆๆๆชอบๆๆๆอะ

[shizuruviola]

ช่วงนี้จะลงช้าหน่อยนึงนะ

ผู้เขียนแต่งไม่ทัน นี่เพิ่งขึ้นตอนที่ 30 อดใจรอหน่อยเด้อ ^^

[shizuruviola]

Lesson 28

( Win Part )

ตอนนี้ผมพึ่งกลับมาถึงบ้านครับผมว่าแล้ว ว่าแม่ผมต้องเล่นอะไรสักอย่างแล้วมันก็จริงครับบอกเฟียร์ว่าจัดงานเลี้ยงวางแผนเอาไว้อย่างนั้นอย่างนี้ แต่ขอโทษ พอเฟียร์ลงมาข้างล่าง ในห้องทำงานพ่อสายโทรศัพท์แทบไหม้ โทรชวนเอาเดี๋ยวนั้นเลยครับ สุดยอดเลยจริงๆแม่ผม แต่มันก็ผ่านไปได้ด้วยดี เมื่อคืนผมไม่ได้อยู่งานครับเพราะออกไปทำธุระต่างจังหวัดให้พ่อเค้าน่ะ เลยนอนค้างเลยไม่งั้นมันจะดึก ผมเดินเข้ามาในบ้านทำไมมันเงียบจัง ผมเดินไปหาพ่อกับแม่ที่ห้องทำงานเลยครับ

“พ่อ ธุระที่ให้ไปทำเรียบร้อยแล้วนะ”

“อือ แล้วมีปัญหาอะไรหรือเปล่า” พ่อผมถาม พ่อผมใช้ไห้ผมไปซื้อที่ดินต่างจังหวัดน่ะครับพ่อแกอยากได้เก็บไว้

“ไม่มีปัญหาครับ” ผมตอบจบก็หันหน้าไปหาแม่ แม่แกก็ยิ้มครับ

“ไงครับแม่ ว่าที่ลูกสะใภ้แม่ น่ะเป็นไงบ้าง พอไหวไหม” ผมถามแม่ครับ

“โอ้ยยยย วินลูกแม่นี่ต่ถึงนะลูก แม่ช้อบ ชอบ คนนี้แม่ให้ผ่านตลอดเลยลูกขนาดเมื่อวานนะแม่บอกให้ให้ทำอาหารสำหรับห้าสิบคน แต่ยังมีเตรียมเผื่อไม่พอไว้อีกรอบคอบใช้ได้ เมื่อเช้านี้ลุงชาติแกโดนแก้วบาดเท้า เฟียร์ก็ทำงานแทนลุงทั้งวันเลยนะลูก ตั้งแต่ รดน้ำ พรวนดิน แม่เห็นแล้ว นี่แหละใช่เลย” แม่ผมพูดไปยิ้มไปอย่างคนมีความสุขครับแต่คนที่สุขสุดๆนี่คือผมครับ

“แล้วตอนนี้ เฟียร์ อยู่ไหนอ่ะแม่” ผมถามครับเพราะยังไม่เห็นหน้าเลย

“เอ......แม่เห็นทำงานเสร็จก็เดินขึ้นมาที่ห้องแล้วนะ อาบน้ำอยู่มั้งลูก”

“งั้นผมไปดูเฟียร์ก่อนนะ” พูดจบผมก็เดินมาที่ห้องพอเปิดประตูเข้ามาก็เห็นเฟียร์นอนอยู่บนเตียงครับผมเลยค่อยๆ ย่องไปใกล้ๆแล้วก็...

“ฟอดดดด....เฮ้ย” ผมหอมแก้มมันครับแต่ที่ตกใจนี่คือ แก้มมันร้อนมากๆผมเลยเอามืออังหน้าผากมันครับ

“โห ตัวร้อนจี๋เลยนี่หว่า” ร้อนจริงๆครับหน้านี่แดงเถือกเลย

“เฟียร์......เฟียร์” ผมลองเรียกแล้วก็เขย่าตัวดูครับ

“…”

“เดี๋ยวพี่เช็ดตัวไห้นะ” เมื่อเขย่าตัวแล้วไม่มีเสียงตอบรับกลับมาผมเลยเช็ดตัวให้เลยละกันเผื่อจะช่วยระบายความร้อนจากตัวมันได้บ้าง เมื่อตอนเช็ดตัวเฟียร์ก็ยังนิ่งท่าทางจะเป็นหนักผมเลย ไปหายาที่โต๊ะเตรียมไว้ แล้วก็สั่งป้าช้อยทำข้าวต้มให้ แล้วผมก็มานั่งเฝ้าเฟียร์ทั้งวันเลยครับ

( Fear Part )

ผมตื่นขึ้นมาเมื่อเหมือนผมได้ยินเสียงใครบางคนเรียกผมอยู่ พอผมลืมตาขึ้นก็พบต้นตอของเสียงนั้นแล้วครับ

“เฟียร์ เฟียร์ครับ เฮ้อ ตื่นสักที” มันทำหน้าแบบโล่งอกมากครับ

“…”

“จะไปไหน” มันถามผมครับ เมื่อเห็นผมจะลุกจากเตียง

“ห้องน้ำ” ผมพูดสั้นๆห้วนๆ เมื่อผมเดินมุ่งหน้าไปยังห้องน้ำอยู่ๆก็รู้สึกวืบๆครับ จะล้ม

“เพล้งง....เฟียร์  เฟียร์ไหวมั้ย” ผมหันไปก็เห็นมันปล่อยถ้วยข้ามต้มในมือแตกกระจายเลยครับ แล้ววิ่งปรี่เข้ามาช่วยประคองผม

“…”

“ไหวมั้ย” ผมตอบด้วยการส่ายหน้าเพราะตอนนี้ผมยืนจะไม่อยู่แล้วครับ ทำไมห้องมันหมุนได้เนี่ย พอส่ายหน้ามันก็อุ้มผมมานอนบนเตียงครับ แล้วก็มีเสียงเปิดประตูขึ้น

“อะไรกันลูก เหมือนแม่ได้ยินเสียงอะไรตก ว้ายยยยย ตายแล้วทำไมเละแบบนั้นล่ะลูก ป้าช้อย ป้าช้อย ขึ้นมาทำความสะอาดห้องตาวินด้วยนะ” แม่สั่งป้าช้อยครับ

“ค่า คุณผู้หญิง” ป้าแกตะโกนมาจากข้างล่าง

“ป้าเอาข้าวต้มขึ้นมาใหม่ด้วยนะ” พี่วินมันสั่งป้าครับ    แม่เดินเข้ามาในห้องครับ

“เป็นอะไรกันล่ะลูก แม่เห็นวินเข้ามาในห้องตั้งแต่ตอนนั้นแล้วก็ไม่ออกไปไหนเลยนะ” แม่ถามครับ

“เฟียร์ ไม่สบายน่ะแม่ตัวร้อน” มันตอบแม่มันครับ

“อื้มมมมม ถึงว่าสิ ลูกแม่ถึงได้อยู่ติดบ้านได้น่ะ”

“ก็หัวใจผมนอนป่วยอยู่ จะให้มีกระจิตกระใจไปไหนล่ะครับ” อ้วกกกกก โถไอ้เสี่ยวเอ้ย ผมหันไปมองหน้ามันแบบไม่พอใจนัก

“ฮ่าๆๆๆๆ” คุณแม่หัวเราะครับ

“หนูเฟียร์ หนูน่ะโชคดีที่สุดในโลกเลยรู้ไหมลูก ที่มีคนเฝ้าไข้ เป็นตาวินของแม่น่ะ” แม่พูดแล้วก็ยิ้มๆ ตอนนี้พี่วินมันลุกไปไหนไม่รู้ครับ

“ยังไงหรอครับ” ผมถามกลับ

“ลูกแม่น่ะ ปกติเคยเอาใจใส่ใครที่ไหนล่ะ ขนาดแม่ไม่สบายยังแทบจะไม่ถามแม่เลยด้วยซ้ำว่าเป็นอะไร แต่นี่พี่เค้ามาเฝ้าไข้ให้เฟียร์ทั้งวันเลย” แม่พูดจบผมก็นิ่ง เฮ้อ แอบดีใจลึกๆครับ ที่มันคอยดูแลเอาใจใส่ผม แล้วยังตอนที่ผมจะลุกไปห้องน้ำแล้วจะล้มมันก็ปล่อยถ้วยข้ามต้มแล้ววิ่งปรี่มาประคองผมเลย ผมเห็นสายตาของมัน สายตาที่ห่วงใยอย่างเก็นได้ชัด เห็นแล้วก็หวั่นๆอยู่ในใจเหมือนกันนะ ตอนนี้พี่วินมันกลับมาในห้องแล้วครับส่วนแม่ออกไปทำงานแล้ว

“อ่ะนี่ กินข้าวต้มหน่อยนะ กินเสร็จแล้วจะได้กินยา” ผมพูดจบก็เอาข้าวต้มมาจ่อที่ปากผม

“…” ผมนั่งมองหน้ามันครับ

“กินสิ จ้องหน้าพี่ไม่อิ่มหรอกนะ” กวนตรีนอีกครับ

“กินเอง” ผมจะคว้าช้อนจะมือมันแต่...

“อย่าดื้อสิ อ่ะกินเร็วๆ” ผมเลยต้องให้มันป้อนจนเกือบหมดชามนั้นแหละครับ ผมกินยาเสร็จก็ผล็อยหลับไปด้วยฤทธิ์ยา ทั้งๆที่ป่วยแต่ทำไมรู้สึกดีอย่างนี่น้าาาาาา

พอผมตื่นขึ้นมาก็พบกับหน้าของคนที่เฝ้าไข้ผมนั่งมองน้าผมอยู่

“ตื่นแล้วหรอ”

“อือ” ถามแปลกๆ ถ้าไม่ตื่นจะลืมตาหรอ

“เดี๋ยวกินข้าวหน่อยนะจะได้กินยา นี่ก็จะสองทุ่มแล้ว” มันบอกผมครับ

“…” ผมไม่ได้ตอบอะไร แล้วพี่วินมันก็เดินออกจากห้องไป ผมก็ครุ่นคิดอยู่คนเดียว ว่าทำไมเค้าจะต้องมาคอยดูแลผมทั้งๆที่ไม่ต้องทำเลยก็ได้ เพราะอะไรกันนะ    สักพักพี่วินก็เปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับชามข้าวต้ม

“อ่ะนี่ กินหน่อยนะ” มันยื่นช้อนมาจ่อปากผมครับ ผมก็ไม่ได้ค้านอะไรก็กินไปเรื่อยๆจนหมดชาม แล้วมันก็เอายาให้ผมกิน ผมนั่งคิดอะไรไปเรื่อย และมีความสงสัยอยู่ในใจอยู่มากผมจึงตัดสินใจถามมันตรงๆเลยครับ

“ทำ...อย่างนี้...ทำไม” ผมถามมันครับ

“ทำอะไรครับ” โอ้โหยยยย พูดเพาะด้วยเว้ย

“ก็มาคอยดูแลผม คอยเฝ้าไข้ผมเพื่ออะไร มันลบล้างความผิดที่พี่ทำร้ายผมไม่ได้หรอกนะ” ผมตอบรัวและเร็ว

“เฮ้อ ฟังพี่นะจะเชื่อพี่หรือเปล่าพี่บังคับเฟียร์ไม่ได้หรอกนะ แต่ที่พี่ทำร้ายเฟียร์ในวันนั้นพี่ไม่ได้ตั้งใจพี่อาจจะขาดสติแต่พี่ไม่แก้ตัวหรอกนะ แต่ตอนนี้พี่...” มันพูดจบก็อ้ำอึ้งครับ

“อะไร” ผมถามกลับ

“พี่รักเฟียร์”

“!!!”

[lucifel]

ลงแบบนี้ทุกวัน รักตายเลย 

[shizuruviola]

Lesson 29

( Fear Part )

เง้อออออ  อึ้งครับอยู่ดีๆมาบอกรักกดันซะงั้นล่ะ ผมทำหน้าไม่ถูกเลยครับ แต่นิ่งไวก่อนดีกว่า

“…” เงียบไว้ก่อน

“เฟียร์ ไม่ต้องเชื่อพี่ก็ได้ แต่พี่ขอเฟียร์ ขอเวลาพิสูจน์ ได้ไหม”

“…” ผมไม่ตอบครับ

“ว่าไงครับเฟียร์” มันถามเร่งเร้าผมครับ

“…” เฮ้ยจะไห้ตอบอะไรเล่า ตอบไม่ถูกเว้ย ทำไงดีๆ

“หึหึ ถ้าไม่ตอบอะไรพี่ถือว่าตกลงนะครับ จุ๊บ”

“-///-“ เย้ยยยยย  เขิลโคตรๆครับตอนนี้อยู่ดีๆก็มาจุ๊บ แถมยังพูดเองเออเองอีกยังไม่ได้ตอบอะไรสักหน่อย ผมเลยรีบมุดตัวเองไปอยู่ใต้ผ้าห่มดีกว่า ตอนนี้รู้สึกได้เลยว่าตัวเองหน้าร้อนผ่าวเลยครับ

ผมก็นอนเล่นไปเล่นมาอยู่ใต้ผ้าห่มนั้นแหละครับ และอยู่ดีๆเตียงก็ยุบห้วบลงไปผมรู้แล้วครับมาใครมาแต่มันไม่ไช่แค่นั้นครับ

“ฟอดดดด  แก้มนุ่มดีจัง” มันพูดแล้วก็หัวเราะในคอ

“…” ผมแกล้งหลับในบัดดลเลยครับ นิ่งๆไว้ จากนั้นสักแปปเดียวมันก็ดึงผมเข้าไปกอดครับ  โอ้โห  หัวใจจะวายตาย  ใจผมเต้นโครมครามเลยครับ  แต่ผมรู้สึกอบอุ่นมาก อบอุ่นจริงๆ

( Win Part )

ผมนอนกอดเฟียร์อยู่ แม้ว่าจะเหมือนลักหลับแต่ผมก็ไม่สนใจหรอก วันนี้ผมบอกรักกับเฟียร์ไปแล้ว มันจะเป็นยังไงต่อไปนะ ผมคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยก็เผลอหลับไป 

ผมตื่นขึ้นมาตอนเช้าหันไปดูนาฬิกาก็เพิ่งจะเจ็ดโมงเอง แต่พอควานหาคนที่กอดไว้เมื่อคืน...ไม่มี   ไปไหนแต่เช้าเนี่ย  ผมเดินลงมาข้างล่างก็ได้ยินเสียงคนคุยกันในครัวครับ

“เฟียร์ ทำอาหารเก่งจังเลยลูก” ไม่เถียงครับ

“เฟียร์ทำบ่อยนะครับคุณแม่ แล้วก็ชอบด้วย เฟียร์ เลยเรียนคหกรรมน่ะครับ”

“แม่มาแอบคุยกับว่าที่ลูกสะใภ้แต่เช้าเลยนะ” ได้ทีต้องรีบหยอดครับ

“ไม่มีดีรึไงลูก เวลาน้องมาอยู่ด้วยจะได้ชินไง”

“ฮ่า ๆ ๆ คุณนี่ก็พูดไปเรื่อยเรื่อยดูหน้าเฟียร์สิน่ะ แดงยังกะมะเขือเทศ” พ่อผมพูดเสร็จผมก็หันไปดูครับ  แดงจริงครับสงสัยเขินแต่น่ารักมากเลยครับ

“…” เฟียร์เงียบไปเลยครับ ผมเลยถือโอกาสเดินไปกอดจากด้านหลังครับ

“หึ้ยยยยย  ปล่อย” มันลุกลี้ลุกลนแกะมือผมออกครับแต่ว่าผมตัวใหญ่กว่านา ฮ่าๆๆๆ

“อะแฮ่ม  ทำอะไรเกรงใจพ่อกับแม่นิดนึงก็ดีนะลูกขา” แม่ผมก็ขัดจังเลยครับ

“โถแม่ อิจฉาอ่ะดิ๊” ผมหันไปแซวแม่ครับ

“โอ้ยยยย....โอ้ยยยย” ผมลงไปนอนกองกับพื้นเลยครับ

“ฮ่าๆ ๆ ๆ ตาวินนนนน  แม่ล่ะอิจฉาแกจริงๆ โฮะ ๆ” เฟียร์ทำร้ายผมง่ะ กระทืบเท้ายังไม่พอ มีศอกท้องด้วย เล็กพริกขี้หนูจริงๆ พริกขี้หนูสวนซะด้วย

ตอนนี้เราก็นั่งกินข้าวกันครับก็มี แม่ พ่อ ผม เฟียร์ อาโชค และ อาชัยครับ อาโชคอาชัยไม่ไช่ญาติเราหรอกแต่เค้าสองคนเป็นมือขวาของพ่อ เค้าจึงกลายเป็นคนในครอบครัวเราไปโดยปริยาย

“เฟียร์ลูก วันนี้แม่ว่าง สอนแม่ทำอาหารหน่อยสิลูก” แม่พูดครับ

“เฮ้ย ๆ พอเลยคุณหยุดความคิดนั้นซะ ผมยังไม่อยากซื้อบ้านใหม่”

“คุณเงียบไปเลย บ้านน่ะไม่ต้องซื้อใหม่หรอก แต่คุณน่ะต้องหาที่อยู่ไหม่!!!” แม่พูดอย่างหัวเสียแต่พ่อผมสินั่งนิ่งไปเลย

“ได้สิครับคุณแม่ แต่เมื่อเช้าผมดูของในตู้เย็นแทบจะไม่เหลืออะไรแล้วคงต้องออกไปซื้อนะครับ ว่าแต่คุณแม่อยากทำอะไรครับ ผมจะได้ซื้อของถูก” เอ่อ...ทางการไปไหนถามซะละเอียดยิบเลย

“แม่อยากลองทำอาหารต้มยำกุ้ง แล้วก็.........” แม่หันหน้าไปหาพ่อครับ

“…” พ่อเงียบครับ ก้มหน้าด้วย

“คุณอยากกินอะไรคะ” แม่ผมถามเท่านั้นเอง พ่อสะดุ้งเฮือกเลยครับ

“เอ่อ.....อะไรก็ได้”

“ค่ะ งั้นเย็นนี้ เราจะกินต้มยำกุ้ง กับ ผัดพริกแกงไก่ กันนะคะ เฟียร์ทำเป็นใช่ไหมลูก” แม่ถามเฟียร์ครับ

“สบายมากครับ” เฟียร์พร้อมกับยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่น่ารักมากเลยครับ ดูเป็นมิตร และก็เหมือนกำลังมีความสุข ขณะที่ผมมองเฟียร์เพลินๆครับ เฟียร์หันมาเจอหน้าผมก็หุบยิ้มทันทีครับ แล้วก็เดินขึ้นไปบนห้องทันที

“เฟียร์ จะไปไหนลูก” แม่ถามครับ เดี๋ยวนี้อะไรก็เฟียร์ ไม่รู้ว่าแม่ใครกันแน่

“เดี๋ยวเฟียร์ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ พอเสร็จเดี๋ยวเฟียร์จะได้ไปซื้อครับ”

“เดี๋ยวแม่ให้ป้าช้อยไปซื้อก็ได้ไม่ต้องไปเองหรอกมั้ง” แม่ผมพูด

“อย่าดีกว่าครับคุณแม่ ป้าช้อยแกก็แก่แล้วให้ทำงานในบ้านน่ะดีแล้ว ผมก็ว่างๆอยู่ ดีกว่ามานั่งหายใจทิ้งครับ งั้นเดี๋ยวเฟียร์ไปก่อนนะครับ” พูดเสร็จเฟียร์ก็เดินขึ้นห้องไปเลยครับ

“ตาวิน”

“ว่าไงครับ ถ้าลูกสะใภ้แม่ไม่ไช่หนูเฟียร์ แกก็ไม่ต้องมีเมีย!!!” แม่ผมพูดดังประกาศคำประกาศิตที่ใครก็ขัดไม่ได้แม้แต่พ่อ

“แม่ไม่บอก ผมก็รู้อยู่แล้วน่า ยังไงเฟียร์ก็ต้องเป็นลูกสะใภ้แม่ครับ” จริงๆ เป็นมาได้สักพักแล้วแหละครับ คริคริ

พอเฟียร์ออกไปซื้อของคุณแม่ก็เลยตามไปด้วยเพราะอยากไปเดินตลาดเองดูบ้างหรือพูดง่ายๆคือจะไปเป็นเพื่อนเฟียร์น่ะครับ

ตอนนี้เฟียร์กับแม่ของผมกลับมาแล้วครับและมันก็เหมือนภัยพิบัติย่อยๆในบ้านครับ เสียงคน เอิกเกริก กันในห้องครัวดังลั่นไปหมดจนไม่มีใครสามารถอยู่ตรงนั้นได้

“ว้ายยย ๆ ทำไมมันเดือดแบบนี้ล่ะ” เสียงแม่ผมครับ

“ไม่ได้นะครับคุณแม่ ต้องใส่รอให้น้ำหายเดือดก่อน” เสียงเฟียร์ตะโกนบอกแม่ครับ

“เคล้งงง!!! ฟู่!!!” โอ้ย ครัวบ้านผมจะระเบิดไหมเนี่ย ผมตัดสินใจขึ้นไปนอนดีกว่าช่วงนี้พักผ่อนไม่ค่อยเพียงพอ เพราะมีคนน่ารักให้กอดเลยนอนไม่ค่อยหลับนั่งมองหน้าจนผล็อยหลับทุกคืนเลย เหมือนโรคจิตเลยเรา

(Fear Part)

วันนี้เป็นอะไรที่อเมซิ่งมาก ผมไม่เคยตื่นเต้นมากขนาดนี้มาก่อน เหมือนชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย ครัวจะระเบิดแหล่ไม่ระเบิดแหล่ผมล่ะเสี้ยวววว เสียวครับ กว่าทุกอย่างจะเข้าที่ก็เล่นเอาเหงื่อออกเป็นลิตรเลย

“ก็ยากอย่างที่คิดเนอะ” คุณแม่พูดแล้วยิ้มครับ

“แฮะๆ “ ไม่ยากเลยครับทำอาหารน่ะ สอนคุณแม่ยากกว่าเยอะ

“ไว้แม่ว่างจะให้สอนอีกนะ”

“ดะ..ได้ครับ” ยังจะมีครั้งต่อไปด้วย รู้สึกเศร้า

“เดินตลาดวันนี้แม่ว่าดีนะ ออกกำลังกายไปในตัวด้วย”

“ครับ เอาไว้วันหลังเราไปเดินซื้อของกันนะครับ” ผมตอบแล้วก็ยิ้ม คุณแม่ดูสนุกกับการเดินตลาดมากๆเลยครับ อาจจะเป็นเพราะคุณแม่ไม่ค่อยหรือไม่เคยเดินตลาดเลย

“เอ่อ...คุณเย็นนี้มีอะไรทานเนี่ย” คุณพ่อเดินมาพร้อมกับผู้ช่วยอีกสองคนรู้สึกจะชื่อ โชค กับ ชัย มั้งเห็นคุณพ่อเรียกแบบนี้

“ก็มีหลายอย่างเลยค่ะ ตั้งแต่ ต้มยำกุ้ง ผัดพริกแกงไก่ สองอย่างนี้ฉันทำเองเลยนะ แล้วก็มี ผักบุ้งผัดไฟแดง  ต้มจืดหมูสับ ยำวุ้นเส้น มีขนมอีกนิดหน่อย ฝีมือหนูเฟียร์น่ะ”

“หว้าาา มีแต่ของน่าทานทั้งนั้นเลย โดยเฉพาะอาหารฝีมือคุณ แต่ติดที่ว่า ผม โชค ชัย กับลูก ต้องไปรับรองลูกค้าน่ะสิ” คุณพ่อพูดดูเสียดายมากครับ แต่อย่าคิดว่าผมดูไม่ออกว่าพยายามหนีอะไรกันอยู่

“หรอคะ น่าเสียดายจัง เรื่องงานสำคัญสินะคะ....งั้นคุณไปเถอะนะคะ” พวกคุณพ่อดูดีใจเล็กน้อย แล้วหันมองหน้ากันยิ้มกันประมาณว่ากูรอดแล้ว

“ขอโทษนะคุณ แต่มันเป็นงานน่ะ” คุณพ่อพูดปลอบใจคุณแม่

“ค่ะฉันเข้าใจ จะไปไหนก็ไปเถอะค่ะ” พวกนั้นเตรียมก้าวขาออกไปแต่...

“แต่ถ้าใครออกไปจากบ้านเย็นนี้ อย่ากลับมาให้เห็นหน้าอีก ไม่งั้นล่ะก็...หึหึ” ว้าวววว คุณแม่ไม่โง่ครับ ฮ่าๆๆๆๆ ผมล่ะในท่าทีของพวกนั้นมากเลยครับ กลืนน้ำลายกันดังเอือกเลย

“เอ่อ....เดี๋ยวผมโทรเลื่อนการรับรองดีกว่าเนอะถ้างั้นน่ะ” ปลาไหลใส่สะเก็ตเอ้ยเปลี่ยนท่าทีไวชะมัดท่าทางพ่อลูกคู่นี้จะเป็นแฝดกัน

“จะดีหรอคะ ฉันไม่บังคับคุณหรอกค่ะ” คุณแม่พูดแบบนั้น แต่สายตาตรงกันข้ามเหลือเกิน

“ครอบครัวสำคัญกว่าอะไรทั้งสิ้นเสมอ” พ่อพูดอย่างมุ่งมั่นครับ ผมหมันไส้เลยสวนกลับครับ

“เปลี่ยนไวนะครับ เมื่อกี้ยังมาขอโทษที่อยู่ด้วยไม่ได้อยู่เลย” เอาสะหน่อย

“นั้นสิเนอะ คุณไปทำงานก็ได้นะคะ” แม่พูดและยิ้มได้อำมหิตมากมาย

“ผมไปรอที่โต๊ะนะ” พูดจบก็เดินกรูกันออกไปเหมือนนกกระจอกแตกรังเลยครับ ผมหันมามองหน้ากับแม่ก็หัวเราะกันร่วนเลยครับ  ตลอดเวลาอาหารเย็นทุกคนดูแปลกใจเกินคาดที่อาหารที่คุณแม่ทำอร่อยกินได้ครับ ไม่อยากบอกว่าคนสอนเค้าดีจริง ฮ่าๆๆๆ

ปล. ขออณุญาติพอก่อนนะ แต่งม่าทัน ^^

[KimGeeHu]

งานนี้น้องเฟียร์ผ่านทั้งคุณพ่อและก็คุณแม่สามี คริคริ
 

[4559]

เฟียร์สอบผ่านแล้ว

[Warlock]

บอกได้คำเดียวเลยว่าสนุกมากกกก
คุณแม่ดูจะเข้าข้างเฟียร์เต็มที่เลยนะ

นอนละรออ่านพรุ่งนี้เน้อ

[eternally]

  สนุกมากค่ะ  อยากอ่านให้จบรวดเดียว
แต่ง่วงมากเลย  วันหลังจะมาอ่านต่อนะคะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีดี สนุกๆค่ะ   

[ต่ายน้อย]

อนุญาตให้พักได้555
น้องเฟียร์น่ารักอ่ะ  อยากได้สักคน

[foxkilow]

 

ติดๆๆๆๆ หนึบบบบ

 

[Chiren]

คุณแม่กับคุณ(ว่าที่)ลูกสะใภ้ เข้ากันจริงๆ


 

[shockoBB]

เฟียร์น่ารักกกกกก

[EVE910]

 

[yang]

 

[o-ter01]

อ๊ากกกกกกก><

[White]

มาต่อเร็มมากกกกกกกกกกกกกกกกกก

[beer]

ขวัญใจคุณแม่เลยนะเฟียร์

[Pigstar]

ไฟเขียวจากคุณแม่แล้ว

น้องเฟียร์ก็รีบตกลงเป็นแฟนพี่วิน

ไปเลยนะครับ

[NuBEnd]

โคตรรักคนเขียนเรื่องนี้เลย อะไรจะขยันขนาดนั้นนน ไม่ต้องนั่งรอให้รากงอก คนเขียนก็โผล่มาอัพ ซึ้งง่ะ
กอดดดด

[konan6688]

เยี่ยมเลยชอบ

[dawnthesky]

น่ารักนะคะ เข้ากับครอบครัวตาพี่วินได้แล้ว ลงได่เยอะมาก จนนึกถึงตัวเองตอนแต่งนิยายกว่าจะลงได้สักตอนนี่กินเวลานานจนเกรงใจคนอ่านไปเลย

จะติดตามอ่านต่อไปนะคะ

[day9day]

พึ่งอ่านเป็นครั้งแรก   เป็นกำลังใจให้นะครับ
มาลงตอนใหม่ๆเร็วมากเลย เนื้อเรื่องก็มันส์ดีครับ
เป็นกำลังใจให้แต่งมาลงเร็วๆนะครับ
เพราะการได้อ่านนิยาย ก็ทำให้เราหายเครียดจากเรื่องต่างๆ ที่เป็นอย๋ในตอนนี้ได้มากเลยหละครับ
 
 

[teablack]

เรื่องนี้หนุกหนานมากๆ มาต่อไวๆนะคับ

[sang som]

เพิ่งเข้ามาอ่านนสนุกมากๆเลย

[som]

อีกซักนิดนะ