คลาดสายตาไปได้ยังไงนะ เรื่องนี้ หวานดีจริงๆเลย
ตอนเริ่มแรกอ่านแล้วก็เหมือนจะงงนิดหน่อย แต่พอหลังๆ ก็เริ่มอ่านไหลลื่นมากขึ้น
ที่สำคัญทำให้รู้เรื่องเกี่ยวกับดนตรีเพิ่มไปด้วย สงสัยต้องไปหาพวกเพลงคลาสสิคแบบนี้มาฟังบ้างแล้ว
ที่ชอบอีกอย่างคงเป็นความอบอุ่นระหว่างคุณธีและพิรุณาที่สื่อถึงกัน ดวงตามันสื่อได้หมด สุดยอดจริงๆ
ส่วนคู่เคนไม่ค่อยห่วงเนอะ หวานๆ สบายๆ
แต่แอบอยากได้ตอนพิเศษของปอง พีท ถ้าทิ้งเรื่องไว้แบบนี้เราก็คิดเองแหละว่าสองคนนี้คงคู่กันแน่ๆ แต่อยากได้ความมั่นใจ แค่นั้นเอง

ยังไงก็ขอบคุณอีกครั้งสำหรับเรื่องหวานๆ แบบนี้นะคะ