ร้าย 31 ความรักของเรา
“อื้ออออออ โว๊ยย ไอ้บ้า มึงหยุดซะทีดิว่ะ”ผมโวยวายเมื่อไอ้กัสเริ่มไซร้มือเข้าไปในเชิ๊ตตัวบางของผม ไอ้หมาบ้านั้นก็เห่าไม่ได้
หยุด ไอ้กัสยิ้มที่ได้แกล้งผมที่กำลังกระฟัดกระเฟียด
“หยุดไม่ได้แล้ว มึงปลุกมันตื่นก็ต้องรับผิดชอบ ~”แววตามันดูซุกซนและเย้ายวนชวนถีบ
ก่อนก้มหน้าลงไปบดขยี้กับหน้าอกผมสองข้าง ผมพยายามผลักไหล่มันออกแต่ว่า…
“อา…อะ..ไอ้..อือ…กูไม่เอาตรงนี้…”
“จะเอาตรงไหนครับ หึ” มันถาม มือไล้ไปลูบไซร้ที่หว่างขา ก่อนจะลูบทักทายกับวินน้อยเบาๆ
ผมหลบตามัน หน้าร้อนวูบวาบ ไอ้กัสสอดลิ้นเข้ามาในปากผมอีกครั้ง ลมหายใจอุ่นๆกำลังจรดอยู่ที่แก้ม
“ไอ้กัสส…มึง”ผมปรามเมื่อมันสอดมือเข้าไปในกางเกงผม พร้อมกับกอดกุมส่วนตรงนั้นเต็มมือบีบเคล้น ปลุกอารมณ์จนผมต้องกัด
ปากระงับเสียงน่าเกลียดที่กำลังจะเปล่งออก
โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง !!
แล้วมึงจะเห่าเพื่อ ไอ้หมาบ้า เดี๋ยวก็มีคนออกมาหรอก…“ไม่แกล้งแล้ว เข้าไปในบ้านอาบน้ำกันเหอะ เปื้อนหมดแล้วหว่ะ”มันว่าลุกออกจากตัวผม ก่อนจะพยุงผมลุกขึ้นแล้วอุ้มเข้าไปใน
บ้าน
ไอ้เลว…
“คุณวินเป็นอะไรเหรอค่ะนั่น”
“ออ ปล่าวครับนม เล่นกันนิดหน่อย”ไอ้กัสว่า พลางก้มลงมองหน้าผม
“ค่ะๆ”นมหัวเราะ ตามประสา รู้สึกอายๆสายตาของพวกสาวใช้ที่มองมา ผมซุกหน้ากับอกกว้างจะพาไปไหนก็ไปเร็วๆ
“งั้นผมขึ้นไปข้างบนก่อนครับ ไปทำภารกิจอะไรนิดหน่อย”
“อย่าหักโหมมากนะครับ เดี๋ยวคุณวินเขาจะไม่สบายเอา”
“หึหึ ครับนม”
พูดไรกัน…เรื่องแบบนั้นมัน…
กรี๊สสสสสสสสสสส !!
แต่ผมก็โดนมาเยอะนี่นา…กับมันคนเดียว…
“เป็นไรทำหน้าแปลกๆ”
“ป่าว”
“เหอะ กลัวอยู่เหรอไง”
“อะไร ทำไมต้องกลัว”
“ปากดีอย่างนี้ให้ตลอดเหอะ”มันว่า ก่อนจะก้าวเข้าไปในห้อง วางผมลงบนเตียงกว้าง
‘ไปอาบน้ำกันเหอะ’
มันกระซิบเสียงแหบพร่า ถกเสื้อยืดผมขึ้นเลยอก ก่อนจะแลบลิ้นลงเลียรอบๆเม็ดไตสีจัดสองข้าง ผมหายใจถี่เร็ว มันถอดเสื้อผ้า
ผมออกจนหมด สภาพเราตอนนี้กำลังเปลือยทั้งคู่ ไอ้กัสอุ้มผมขึ้นจากเตียง พาเข้าไปในห้องน้ำ ต่อจากนั้นก็…
“อ๊าส์ …..”
.
.
.
.
.
“หอมมหว่ะ”
“อืออ มึงอย่ามาไซร้ กูเหนื่อย ไม่ไหวแล้ว”ร่างบางงอแง ผมกระชับกอดมันแน่น เนื้อตัวมันนุ่มนิ่มน่าจับไปซะหมดจนผมอยาก
ขนตาแพยาวปิดสนิท แม้แต่ตามหลับมันก็ยังดูดื้อรั้นและเอาแต่ใจ แก้มเนียนขึ้นสีพร้อมกับเม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นประปราย ผมสูดความ
หอมจากแก้มเนียน ลูบไปตามไหล่ไต่ลงตรงเอวสอดเข้าไปในขาหนีบ ร่างบางลืมตาขึ้นตกใจ ผมยิ้ม สงสารก็น่าสงสารอยู่หรอกแต่
ความอยากมันมีมากกว่า ทำไงได้ เมียผมน่ารัก
“ไอ้เชี่ย ทำไรอ่ะ ไม่เอาแล้วนะ…นอนๆเหอะ”ไอ้วินหันหน้าเข้ามาผม ก่อนจะรวบหัวผมเข้าไปกอด ผมยิ้มกอดรร่างบางตอบก่อนจะ
หลับไปพร้อมกัน
.
.
.
.
“อือออ ร้อนนน มึงกอดกูไมหว่ะ”
“อื่อออ”ผมงัยเงียตื่นเมื่อมือเล็กกำลังตบและดิ้นอยู่อย่างไม่เป็นสุข ผมสะบัดหัวไล่ความมึนงงยิ้มปนหัวเราะ เขย่าร่างบางให้ลืมตา
ตื่น
“มึงนั้นแหละ กอดเจียนจะขึ้นกูอยู่แล้ว”
“อึก…อือ หิวอ่ะ กี่โมงแล้ว”มันลุกขึ้นนั่งพลางขยี้ตา ผมนอนแพ่ซ่าอยู่บนเตียงมองไอ้วินที่ค่อยลุกออกไปมองนาฬิกาที่หัวเตียง
ก่อนกระโจนกลับมาที่เตียง
“เกืยบเที่ยงคืนแล้ว หิวอ่ะ”
“ลงไปหาไรกินด้านล่างดิ”
“เจ็บ…”
“อืมๆ เดี๋ยวพาไปกินข้างนอกกัน”ผมเห็นมันอมยิ้ม ก่อนจะลุกขึ้นไปล้างหน้าแต่งตัว ไอ้วินนั่งรออยู่บนเตียง ผมพยุงมันเข้าห้องน้ำ
ก่อนจะช่วยใส่เสื้อผ้าให้ แล้วอุ้มลงไปด้านล่าง พาขึ้นรถ
“ไปไหน”
“ไปหาไรกินไง”
“ไม่ใช่ ! ไปกินที่ไหน กูยังเดินไม่ค่อยจะได้เลยนะเว้ย ขืนมึงอุ้มเข้าไปในร้าน กูก็อายแย่”
“อายทำไม กูไม่เห็นจะอาย”ผมว่า พลางมองทาง ขับรถเลี้ยวเข้าไปในซอยข้างหน้า ซึ่งเป็นร้านอาหารเล็กๆของไอ้เฮร์ทที่เปิดไว้
ให้เด็กนักเรียนใจแตก มาดริ้งค์ มาดื่มกันโดยเฉพาะ
“ใครจะไปหน้าด้านเหมือนมึง…”มันว่าเสียงอ่อย สงสัยคงนั่งด่าผมต่อในใจ วันนี้คงรุนแรงไปหน่อยมันเลยเจ็บตูดเดินไม่ค่อยได้ซะ
งั้น ทั้งๆที่ผมทำเบาๆแล้วเนี่ย
“ถึงแล้ว”ผมลงจากรถพร้อมกับเดินออกไปพยุงไอ้วิน ไม่กล้าอุ้มครับ เดี๋ยวมันโกรธ
มันมองร้านตาแป๋ว หันมามองผม
“ผับหนิ”
“ไม่ใช่ แต่คล้ายๆอาหารอร่อยดี มึงคงชอบอะ”
“อืม”ผมกับไอ้วินเดินเข้าไปในร้าน เห็นไอ้เฮร์ทยิ้มเฉ่งมาแต่ไกล เดินเข้ามาหาผมกับไอ้วิน
“อ้าวเฮีย มาไม่บอกไม่กล่าวกันเลย มีอะไรสนุกๆมาให้ผมทำปล่าวเนี่ย”ไอ้เฮร์ทยิ้มพลางมองร่างคนตัวเล็กที่หน้าซีดเผือก
“ออ มีของดีมาฝากเว้ย”
หมับ !
“ไปไหน”
“ไอ้สัสกัส ปล่อยกูนะเว้ยย อึกก พวกมึงคิดจะทำอะไร…”
ไอ้วินว่าเสียงสั้นพร้อมกับผลักตัวผมออก ผมจับมือร่างบางไว้แน่น ปล่อยไปไม่ได้หรอก
“เป็นอะไร วันนี้กูจะมาฝากท้องกับมันตะหาก มึงเป็นไรของมึงเนี่ย”
“เมียเฮีย ขวัญอ่อนจัง มาๆทางนี้ วันนี้เฮียซันก็พาไอ้แซมมาเที่ยวด้วยนะ สงสัยเป็นวันร่วมญาติแน่ๆเลย”
ไอ้เฮร์ทว่าอารมณ์ดี ผมกระชับกอดไอ้วิน ตัวมันสั้นแถมยังหน้าซีดอีก ผมไม่น่าแกล้งมันเลย
“เป็นไร ฮึ”
“แค่กลัว…”
“กูไม่ปล่อยให้ใครมายุ่งกับมึงอีก”ผมว่า พลางเดินตามไอ้เฮร์ทเข้าไปด้านในขึ้นตรงไปชั้นสองซึ่งเป็นชั้นสำหรับพวกผมเท่านั้น
“อ้าวเฮ้ย พาไอ้วินมามอมถึงนี่เลยเหรอว่ะ”
แหม ! สัสซันทักได้จื๊ดใจกูมาก
“เรียบร้อยมาก่อนหน้านี่แล้วตะหากหล่ะ ใช่ไหมที่รัก”
ฮิ้ววววววววว !!
ไม่เขินก็อย่าหน้าแดงสิวินเฮ้ยยย !!~
“เดินกันมาช่วยพยงพยุงกันใหญ่ จัดหนักหล่ะสิท่า”ไอ้ซันว่า คนในวงต่างหัวเราะเฮลั่น ไอ้วินยิ้มแห้งๆหน้ามันแดงมากเลยครับ ผม
ยกมือปราม ก่อนจะเสียงหัวเราะค่อยๆหยุดลง ผมกับไอ้วินนั่งลงที่โต๊ะ ไอ้วินนั่งข้างไอ้แซม กับผม พยายามกันมันห่างๆกับไอ้
เฮร์ทไอ้แป๊บ เห็นหน้ามันสองคนผมก็ปวดใจนะครับ ไม่น่าเลย มันโกรธจนหน้ามืดตามัวเองไปแท้ๆ
“อยากกินไรเป็นพิเศษไหม๊”ผมถามคนตัวเล็กที่อยู่ข้างๆ
“อะไรก็ได้ มึงสั่งมาเหอะ กูหิว”
“อืม ไอ้เฮร์ทจัดเต็ม ทำมาเยอะๆหิวจะแย่แล้ว”
“ครับ รุ่นพี่ !”มันทำเสียงจริงจัง ก่อนจะเดินออกไป ไอ้เฮร์ทเห็นเถื่อนๆแบบนี้มันเป็นพ่อครัวใหญ่ในร้านของมันหล่ะครับ ทำอาหาร
อร่อยเป็นเลิส ได้วิชาจากแม่มันมาทั้งนั้น
“แล้วนั้นไอ้แซมเป็นอะไรไปแล้วอะ”มันหันไปถามไอ้ซันที่นั่งประคองร่างไอ้แซมอยู่
“เมา”
“ปกติมันไม่กินเหล้าไม่ใช่เหรอว่ะ”
“ไม่รู้มัน ช่างเหอะ เดี๋ยวกูค่อยพากลับ”
“อืมๆ”
“แล้วไอ้แป๊บไปไหนแล้วอ่ะ”ผมถาม ช่วงนี้กูขี้สงสัย
“เดินบิดตูดไปไหนแล้วก็ไม่รู้ งอนผัวมันตามระเบียบ”
“เฮ้ย จริงดิ”
“น่าจะ เห็นเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยล่าเหยื่อ ก็หงอยๆไปทั้งคู่”ไอ้ซัน
ไอ้เฮร์ทไอ้แป๊บเป็นเพื่อนสมัยอนุบาลครับ บ้านก็อยู่ข้างกัน เล่นสามพีด้วยกันมาตลอด แต่จู๋ๆมาได้กันเองแบบนี้ก็นะ สลดกันไปทั้ง
คู่ มันจะเล่นๆกับพวกที่รักสนุก แต่เรื่องรักสำหรับพวกมันแล้วจริงจังครับ รักใครแล้วก็รักจริง
“มาแล้วคร๊าบบบ !! คุณเฮียกับคุณศรีภรรยารอกันนานไหม๊เอ๋ย วันนี้ผมทุ่มฝืมือสุดตัวเลย”
ไอ้เฮร์ทเดินมาพร้อมกับเด็กเสริฟสามสี่คน วางอาหารลงบ่นโต๊ะ เยอะแยะเลยครับ
“โห น่ากินอะ เห็นหน้าเถื่อนๆไม่คิดว่าจะทำอาหารน่ากินแบบนี้”ไอ้วิน เปิดหูเปิดตามือเตรียมถือช้อนซ้อมเรียบร้อย
“กินให้อร่อยนะคุณมึง”ไอ้เฮร์ทยิ้มให้ไอ้วิน ก่อนจะเดินลับหายไป
“กินแล้วนะ”ไอ้วิน
“อืม”
.
.
.
“พี่ซัน ~”
“อะไรมึง”
“ปวดหัว~”
“เออ เสือกแดกไปเองหนิมึง”
“อืออ ๆ ปวดหัวอะ”
“เฮ้ออ !!”
“กัส วิน กูพาไอ้ตัวแสบกลับบ้านก่อนนะ วันจันทร์เจอกันที่โรงเรียน อย่าลืมไปเรียนหล่ะมึง”
“อืม”
ผมมองไอ้ซันที่แบกไอ้แซม หายลงไปชั้นล่าง ก่อนจะนั่งรอให้ไอ้วินกินไปเรื่อยๆ คงหิวมากเพราะไม่มีทีท่าว่าจะอิ่ม
“ไมมึงไม่กินอะ”
“มึงกินไปเหอะ”
“ออ แต่มึงยังไม่กินไรเลย”
“ทำไมเป็นห่วงกูเหรอ”
“ป่าว กูแค่กลัวมึงไม่มีแรงขับรถไปส่งที่บ้าน”
“เหอะ ไม่มีแรงทำอะไรกันแน่ !~”ผมล้อ ดึงมันมากอด ไอ้วินผลักผมออก ก่อนจะหยิบกุ้งเข้ามาปากเคี้ยวแก้มตุ้ยต่อ
ดูท่ามันจะชอบกินกุ้งนะเนี่ย …
กินเสร็จผมก็ชวนไอ้วินขึ้นมาบนชั้นดาดฟ้า ลมเย็นๆโชยพัดผ่านตัวทำให้รู้สึกผ่อนคลาย
ผมนอนลงแผ่ตัว ดูแสงที่เปล่งประกายจากท้องฟ้า ยามค่ำคืนหากไร้แสงจากดวงจันทร์คงไร้ซึ่งเสน่ห์หายามราตรี หากไร้แสงเล็ก
น้อยจากดวงดาว ค่ำคืนนั้นดวงจันทร์คงเหงาน่าดูหากต้องอยู่อย่างเดียวดาย
“กัส”
“….”
“ทำไมมึงดีกับกูจัง ไม่โกรธ ไม่เกลียดกูแล้วรึไง”
.
.
.
“ทำไม เหรอมึงชอบแนวซาดิส จูบ ตบ ตี แล้วข่มขืน”
“…..”มันส่ายหัว หยิบน้ำขึ้นมาดื่ม
“ป่าวแค่แปลกใจ คิดว่ามึงจะ…เป็นเหมือนเดิม บางที อาจจะร้ายใส่กูกว่าเดิม…”
“ทำไมในเมื่อกูเข้าใจเรื่องทุกอย่างหมดแล้ว”
“แล้วทำไม…ยังขู่ให้กูมากับมึง”
ทำไม
ทำไมเหรอ…
กูยังไม่แน่ใจ วิน…“ไม่รู้ดิ เมื่อก่อนกูอยู่แบบไม่มีใครมาตลอด…เที่ยวเตร่กับดูแลกิจการไปวันๆ”
“พอมีมึงเข้ามา…ก็พอจับพวกมึงมา…มึงก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตกู”
“ที่รู้ๆกูยังไม่พร้อมจะปล่อยมึงไป”
“เข้าใจไหม…”
“…………………………….”
“มึงชอบกูงั้นดิ”
.
.
.
.
“มั้ง กูอาจชอบมึง”
“แต่กูอะ เกลียดมึง”
.
.
.
“จะเกลียดได้นานแค่ไหนเชียว ไอ้ตัวแสบบ”ผมบี้จมูกมันเบาๆครับ มันหัวเราะ
ซบลงบนอกผม
“มึงจะให้กูรักมึงได้ไง มึงทำกับกูไว้เยอะ”
“เยอะจนน่ากลัว…”
“ให้อภัยแล้วเปิดใจรับกูเข้าไปสิ”
“สัส ! ใครจะให้อภัยกันง่ายๆ”
“มึงก็รู้กูไม่ได้เลวโดยสันดาร ที่กูทำกับมึงเพราะกูเข้าใจผิด…บางที…มันอาจจะเป็นพรหมลิขิตก็ได้นะมึง”
ทำไมพรหมลิขิตกูรุนแรงจังหว่ะ !!! (วิน)
“ยังไงก็ช่าง ! มึงต้องดีกับกูมากๆ รักกูมากๆ ดูแลกูมากๆ เพราะสุดท้ายยังไงไอ้เกมส์มันก็ทิ้งกูไปแล้ว มันไม่สนใจด้วยซ้ำว่ากูจะ
ต้องอยู่กับคนเลวๆแบบมึง”
ได้ทีมันก็ด่าใหญ่ (กัส)
“ไอ้เกมส์มันไม่ได้ทิ้งมึง แถมมันยังรักมึงและฝากกูดูแลมึงด้วย”
“จริงดิ มึงโกหกกูป่าว”
“ทำไมกูต้องโกหกมึง”
“เรื่องไอ้เกมส์รักกูไง กูว่าบางทีกูรักมันแบบพี่น้องมากกว่า บ้างครั้งกูก็เผลอไผลไปกับความรู้สึกไปบ้าง แต่ยังไงไอ้เกมส์มันก็เป็น
คนที่ดูแลกูดีที่สุด”
“อืม และต่อไปก็จะเป็นกู กูจะดูแลมึง ชดใช้ความผิดที่เคยทำกับมึงตลอดชั่วชีวิตของกู ดีป่าว”
“เรื่องของมึง ชีวิตกูเป็นของมึงแล้วนี่ อย่าเก็บไว้แล้วเอาไปทิ้งๆขวางๆหล่ะ เพราะสุดท้ายถ้ากูทนไม่ไหวกูจะหนีจากมึงเอง”
“ถ้าเมียวินน่ารักขนาดนี้ ผัวกัสจะกล้าทิ้งลงได้ไงครับ ฮึ”
“ชิส์ ลองมึงร้ายใส่กูดูสิ”
“หึหึ ไม่ร้าย แต่จะทำ ทุกวันเลย ได้ป่าว”
“ไอ้หื่น !”
“ฮ่าๆๆ”
“ไหนลองเรียกผัวกัสดิ๊”
“ฝันไปเหอะมึง”
“นะๆๆๆ”
“โอ๊ย ไอ้บ้ามึงอย่ากัดนิ้วกูดิ”
“มึงไม่ยอมพูดเพราะๆอะ”
“อืออ เจ็บบ ครับผัวกัส !”
“หึหึหึ น่ารักจังเลย ขอจุ๊บปากที”
“อุ๊บ…ส์…”
ผมอยากขอบคุณคนในอ้อมกอดที่ยอมให้อภัย…
กับความผิดมากมายที่ผมเคยทำ…
ตึก ตึก ตึก ~
หัวใจผมเต้นแรงมากมายเมื่ออยู่กับคนตรงหน้า…
ดวงตาที่สุกเปล่งปลั่งกำลังสะท้อนใบหน้าที่มีความสุขของผม…
วันนี้ผมเจอสิ่งที่ดี…
และคงจะไม่มีวันปล่อยมือมันไปอีกแล้ว…
ยูกิ…
ตอนนี้พี่มีความสุขมากเลยนะ…ขอบคุณเธอ…การสูญเสียเธอไม่ได้เป็นสิ่งที่น่ายินดี…
แต่เป็นเหมือนจุดเปลี่ยนชีวิตของเราทั้งสอง…สอนให้ผมรู้จักความแค้น…โกรธ…เกลียด…
เจ็บปวด…พร้อมกับความรักที่แสนข่มขื่น…ความรักสอนให้เรารู้จักกับคำว่าให้อภัย…
เป็นความรู้สึกที่พิเศษจนผมบอกไม่ถูกเลยทีเดียว…
บ้า…
บ้าไปแล้ว…
ผมกำลังรู้สึกดีกับมันนั้นเหรอ…ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน…
ชีวิตผมตั้งแต่เด็ก พ่อผมเสียตั้งแต่ไม่เกิด แม่เป็นคนไทย มีครอบครัวใหม่ที่ญี่ปุ่น
แม่ไม่ต้องการผมซักเท่าไหร่ เพราะเธอมีลูกๆที่น่ารักเป็นอีกหนึ่งครอบครัวแล้ว
ผมก็เหมือนคนนอก…
จำความได้ หญิงวัยกลางคนมาเยี่ยมแม่พร้อมกับเด็กผู้ชายน่ารักคนหนึ่ง เธอเห็นผมน่ารักจึงขอแม่เอามาเลี้ยง ผมร้องไห้…แต่
สุดท้ายผมก็ยอมไปกับเธอ
อยู่เมืองไทยพ่อแม่ของไอ้เกมส์ดูแลผมดีมากจนไอ้เกมส์เองอิจฉา แกล้งผมอยู่บ่อยๆ
คุณแม่เลยดุมัน ผมเรียกมันว่าพี่ มันเรียกผมว่าน้อง ความรู้สึกตอนนั้น เหมือนผมกำลังจะมีครอบครัวแล้วจริงๆ พ่อ แม่ ลูก
ครอบครัวที่เรารักกัน
ผมกับไอ้เกมส์ช่วยเหลือวึ่งกันและกันตั้งแต่เด็กๆจนโต มันเติบโตในบุคลิกที่แสนเย็นชาและเลือดเย็นหากใครยังไม่รู้จักมันดีพอ
เหมือนผม ส่วนผมกลับเป็นไอ้อ่อนที่ติดมันแจ คิดไปคิดมาเรื่องของผมก็เหมือนกับไอ้ซันกับไอ่เจ้าแซม แต่แซมมันน่ารักกว่าเยอะ
ใครๆก็รักมัน แตกต่างจากผมที่ขาดความอบอุ่น และขาดการได้รับการเอาใจใส่
ผมกับไอ้เกมส์ย้ายออกจากบ้านมาอยู่คอนโดด้วยกัน เพราะคุณพ่อเริ่มล้มป่วย ธุรกิจใหญ่โตก็ได้มันถูกฝึกให้ดูแล ส่วนผมมันห้าม
ไม่ให้เข้ามายุ่งกับกิจการบ้านมัน เพราะกลัวผมเดือดร้อนนั้นเอง
จนถึงวันนี้ผมเจอกับไอ้กัสที่โรงพยาบาลพร้อมกับความผิดร้ายแรงที่มันป้ายสีให้
ครั้งแรก…
ในห้องน้ำ…
ไอ้เฮร์ทไอ้แป๊บ…
ทะเล…………………
ทุกอย่างมันเลวร้าย ผมร้องไห้ฟูมฟายและขอร้องกับพระเจ้า ในทุกๆวันขอให้มันเป็นเพียงฝัน
แต่ตอนนี้ไม่ใช่ฝัน อสูรร้ายคนนั้นกำลังนอนดูดาวอยู่ข้างๆผม
พร้อมกับคำสารภาพรักนั้นเหรอ…
.
.
.
แต่ผมก็รู้สึกดี มันอบอุ่น มันไม่ใช่คนเลวร้าย มันให้อภัยไอ้เกมส์ …คนเราหากมีความรัก
บางครั้งเหตุผลมันก็ช่างไร้ค่า…
ผมเข้าใจ…ถ้าหากเรารักใครซักคน…เราก็อยากจะทำอะไรให้คนที่เรารัก…
เหมือนไอ้กัส…
มันไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรเลย
ผมยังมีวันนี้ได้เพราะมัน บางทีผมอาจตายไปแล้วก็ได้…
เพราะความรักของมันฉุดรั้งความตายของผมไว้…
หากมันเป็นคนเลว…ผมคงตายไปนานแล้ว
.
.
.
วันนี้ผมมีความสุข…
พร้อมจะลืมความทุกข์ในทุกๆเรื่อง
เริ่มต้นใหม่กับชีวิต…
ไอ้เกมส์เองก็เช่นกัน
ผมจะหยุดความรู้สึกที่ไม่ควรออกจากใจ
.
.
.
ตึก~ ตึก~ ตึก~
ใจผมกำลังเต้นแรง…
อีกไม่นานผมคงรักมันเต็มหัวใจ
อีกไม่นานมึงจะรักกูวิน...
สุดท้ายเราจะรักกัน…
อ่านมาถึงตรงนี้คุณกำลังงึมงำด่าคนเขียนอยู่ใช่ไหม
จบแล้วจริงๆครับ….
เรื่องราวความรักที่เลวร้ายในอดีตของผมและไอ้กัส…
แต่จริงๆแล้ว มันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้นเองนะ…
อิอิ…
.................................................
ตอนจบนี่จบเฉพาะตอนของกัสกับวินหรือเปล่า
ถ้าเป็นจบทั้งเรื่องมันจะไวไปนะ
จะจบได้ไงอะ
ทายถูกแล้วค่ะ ที่จริงเรื่องราวมันยังไม่จบแต่ที่จบคือเรื่องราวร้ายๆของคู่นี้ได้จบพร้อมกับความรักที่กำลงัเจริญงอกงามแทน
(ลิเกมาก) อิอิ แหมๆอย่าเพิ่งโบกมือลากันนะ ยังเหลืออีกหลายคู่เฮ้อ ยังไม่เคลียร์ๆๆ
ส่วนคู่หลัก? วิน-พอร์ท มันยังไม่จบเลยค่ะ อีนังพอร์ทมันไม่เคยบอกรักนู๋คิวท์เราเลยสักครั้ง ทั้งคู่อยู่ในช่วงมึนอึน แต่ที่คนเขียนจะจบวิน-กัส เพราะ ยิ่งเขียนมันยิ่งเพลิน = =" จวนจะลืมคู่หลักไปแร้ววว แงแง
ซัน-แซม
เฮร์ท-แป๊บ คู่พิเศษจ้า
ส่วนคู่หลักเรื่องนี้มี สามคู่ อิอิ นายเกมส์ของเรายังไม่มีเคะน้อยกลอยใจเลย มันจะจบได้ยังไงายยยยย
เห็
(คู่มันเยอะมาก - -") สาเหตุที่คู่เยอะเพราะคนเขียนโรคจิต คิดตัวละคร มันต้องมีคู่ = =" จะปล่อยให้โดดเดี่ยวไม่ได้ น่าสงสาร
ส่วนคนที่ PM มาหาเรา ขอบคุณมากๆนะค่ะ ได้อ่านแล้สปลื้มมากมายเลยค่ะ อิอิ
ขอบคุณทุกเม้น ทุกความคิดเห็น ที่ช่วยให้เรื่องราวของคู่นี้จบลงด้วยดีค่ะ ^^
ปล.จบคู่พอร์ทคิวท์เมื่อไหร่ อย่าลืมติดตามคู่เกมส์กันด้วยนะ อิอิ
ตอนหน้าเจอกันสัปดาห์หน้านะ ช่วงนี้เหนื่อยมากแล้วว
หัวข้อ: Prince love ♥วุ่นนัก สะดุดรักนายวายร้าย ร้ายไม่ร้ายไม่รู้ แต่รักร้ายๆของคิวท์จบแล้วจ้า ^^ 9/3/12 (อ่าน 274135 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก