เป็น NC ที่สมกับความเป็นฝิ่นและแก้วจริงๆ
ฝิ่นมันก็ช่างเอาแต่ใจ อยากแกล้งอยากให้แก้วทำอะไรมันก็สั่งๆๆๆๆ มันท้าทายเพื่อลองใจ...แมร่ง เอี้ยอิ๊บอ๋าย
ปากแมร่งก็ร้าย คำก็ด่าสองคำก็ประชดประชัน อ่านแล้วโคตรสงสารแก้วที่กำลังจะมีสามีเป็นพ่อค้าปากตลาด
ส่วนแก้วก็นะ เขาให้ทำอะไรก็ทำ มันไม่มีกั๊กไม่มีไว้ตัวอะไรทั้งนั้นแล้ว ยอมไอ้คุณฝิ่นไปซะทุกอย่างแบบนี้ เฮ้อ...
ซึ่งมันก็เป็นนิสัยแก้วจริงๆ อะแหละ ตอนเด็กพี่ลูกขวัญบอกให้ทำอะไรมันก็ทำ เพื่อให้พี่ลูกขวัญรักมันเอ็นดูมัน
ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องที่เสียศักดิ์ศรีในสายตาคนอื่นแค่ไหน สำหรับแก้วมันไม่คิดมาก และมองข้ามสายตาดูแคลนของคนตรงหน้าได้อย่างง่ายๆ
แก้วมันคิดอะไรง่ายดี คิดอะไรไม่ซับซ้อน สมละที่ไอ้คุณฝิ่นมันจะหมั่นไส้ตลอดเวลา
จริงๆ สองคนนี้มันรู้ใจตัวเองทั้งคู่แหละว่าใจกำลังจะหวั่นไหว
ซึ่งแก้วอาจจะยอมรับความรู้สึกกับตัวเองมากกว่าฝิ่น แต่ก็ไม่รู้ว่ายอมรับแบบไหนเหมือนกัน
แบบที่ยอมรับว่ารักจริงๆ หรือว่ายอมรับเพราะคิดว่าต้องรักฝิ่นเพื่อพงษ์...ก็คงต้องเดาใจคนเขียนต่อไปอะนะ
ส่วนไอ้คุณฝิ่น มันรู้นะว่าแก้วพยายามจะทำความดีไถ่โทษ แต่มันก็บอกตัวเองอยู่ตลอดว่าจะไม่ให้อะไรมาเปลี่ยนความคิดมันเด็ดขาด
ถึงตอนนี้คงต้องรอดูว่าเมื่อถึงคราวที่ต้องทำตามแผน ฝิ่นมันจะกล้าทำกับแก้วอีกมั้ย และแก้วมันจะเลือกใครระหว่างฝิ่นและพงษ์
(รู้แต่ว่าถ้าฝิ่นมันใจแข็ง งานนี้ก็เจ็บทั้งคู่อะนะ แก้วมันยังดีที่มีพงษ์ แต่แกไม่มีใครนะไอ้ฝิ่น โหโหโห ชั้นจะรอดูวันที่แกอึ้งอะเว้ยเฮ้ยไอ้คุณพระเอก
)