อ้อมกอดเด็กช่าง ตอนที่ ๒๖ เรท ๑๘+
“ทำไมไม่ขึ้นไปกินข้าวกับแม่ล่ะ” ไอ้แก้วเดินเข้ามาในห้องหยิบฉ็อปเขาที่วางทิ้งไว้บนเตียงลงตะกร้าผ้า
แม่คงจะบ่นอะไรไปแล้ว แต่มันจะมาถามทำไมกินไม่กินก็เรื่องของเขาสิวะ
“ยุ่ง” ฝิ่นซึ่งนั่งพิงหัวเตียงกดปุ่มรีโมทปิดโทรทัศน์เพราะหนวกหูกับเสียงเจี้ยวจ้าวในจอ พลางกอดอกพูดตอบ
“...กินโจ๊กแล้วกันนะ” ไอ้แก้วเดินไปในส่วนครัว หยิบหม้อเปิดเตาแก๊ส เสียงดังน่ารำคาญ
เขาจึงลุกไปเปิดตู้หยิบผ้าหยิบผ้าเช็ดตัวเดินหน้ามุ่ยเข้าห้องน้ำ
มึงควรจะอยู่ทำให้กูกินตั้งแต่เมื่อกลางวันแล้ว กูเจ็บปากเนี่ย กินอะไรก็ลำบาก ให้แม่เห็นแม่ก็ไม่ได้เดี๋ยวจะเป็นห่วงทั้งที่เขาแค่ชกต่อยเอามันส์เล็กๆน้อยๆ แล้วให้พ่อเห็นก็ไม่ได้อีก มีหวังโดนสมน้ำหน้าแน่ที่ได้แผลกลับมา
“อูยยย” แผลแค่นี้แม่งแสบ ฝิ่นโวยไปเรื่อยเมื่อโดนน้ำกระทบใบหน้า แต่อย่างน้อยก็ได้ออกกำลังกายบ้างละวะ กะจะใส่ตั้งแต่เห็นไอ้พวกนั้นเดินขึ้นรถแล้ว ติดที่ไอ้คนข้างๆก็ทำท่าปิดอาการกลัวซะเหลือเกิน เขารู้มันกลัว เลยนึกสนุกกะแกล้งให้มันกลัวต่อไปเล่นๆ อยากจะลองดูว่ามันจะปิดเขาได้นานแค่ไหน แต่ก็เพียงแค่ไม่กี่ป้ายรถเมล์เท่านั้น
อันตรายที่ไม่ทันตั้งตัว...กูจะสอนให้มึงได้รับรู้ทุกความรู้สึกที่เพื่อนกูเคยผ่านมาแล้วให้หมด...ฝิ่นประกาศกร้าวในใจ แม้ความรู้สึกของเขาชักจะสวนทางกันแต่เขาก็จะไม่สนใจ
เขาจะไม่ให้อะไรมาเปลี่ยนความคิดเขาได้โดยเด็ดขาด
ฝิ่นออกจากห้องน้ำ เปลี่ยนใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียวแล้วเดินมานั่งที่โต๊ะกินข้าว
“อะไร?” เขาเงยหน้ามองและเอ่ยถามเมื่อไอ้แก้วยืนเลิ่กลั่กอยู่ใกล้ๆพลางตักโจ๊กเข้าปาก ...แต่ก็ต้องค่อยๆกินเพราะอ้าปากกว้างนักไม่ได้
“เปล่าๆ”
“เหม็นน้ำมันเครื่อง ไปไกลๆกูไป” ฝิ่นปัดมือไล่หมายให้แก้วออกห่าง วันนี้พ่อเขาให้มันไปทำงานที่อู่เพราะเห็นว่ามันดูคุณหนูเกินผู้ชายเถื่อนๆแบบพ่อจะรับได้ ...ก็แน่ล่ะ ไอ้นี่มันแมนซะที่ไหน พ่อเลยจะฝึกให้มันคลุกฝุ่นคลุกน้ำมันเครื่องตามแนวทางของแก เหมือนที่เคยให้เขา ไอ้เป้ง พี่ไม้ เดินตามรอยแกมาแล้ว
...ว่าแต่มันจะคุณหนูยังไงพ่อจะไปยุ่งกับมันทำไมวะ เห็นอะไรขัดหูขัดตาเป็นไม่ได้เลย แล้วนั่นมันโนT โรงเรียนคู่อริพ่อเหมือนกันนะเว้ย
แล้วไอ้ท่าทีตั้งอกตั้งใจจะเอาหน้าน่ะ ขอให้บอกไอ้แก้วเลย มันตั้งใจซะจนเขาหมั่นไส้ เออออตามเขาตามพ่อแม่ ตามคนรอบข้างเขาไปหมด
คงอยากลบล้างความผิดให้เพื่อนมากสินะ ...อย่าฝันไปเลย กูไม่จบง่ายๆหรอก!
ผิดก็คือผิด ถ้าคิดว่าทำดีแล้วลบล้างได้ ปืนจะมีไว้ทำไมวะ!
แต่ไอ้แก้วยังยืนค้ำหัวเขาอยู่ เดี๋ยวนี้ชักจะไล่แล้วไม่ยอมไป พลางยกแขนมาดม ทั้งดึงคอเสื้อขึ้นดมอีก
“...เหม็นเหรอ? แต่วันนี้ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ พ่อมึงให้กูยืนดูเฉยๆ” มันเถียงอย่ากล้าๆกลัวๆ อ๋อนี่จะบอกว่าเขาคิดไปเองรึไง?
ฝิ่นวางช้อน มือตบโต๊ะดัง ปัง! จนไอ้แก้วสะดุ้ง เขาลุกยืนท้าวโต๊ะมองหน้าแก้ว
“แค่มึงไปยืนกลิ่นน้ำมันเครื่องก็ติดตัวมึงได้แล้ว” มันโง่หรือจะเรียกอะไรได้วะ ฝิ่นกัดฟันพูดบอกอย่างโมโหที่ไอ้แก้วทำเหมือนไม่เชื่อ นั่นอู่ซ่อมรถนะกลิ่นอะไรต่อมิอะไรมันติดตัวกลับบ้านทุกคนนั่นล่ะ
“แต่...”
ฝิ่นไม่รอให้แก้วออกปากโต้ได้อีก เดินออกจากโต๊ะไปยืนตาขวางตรงหน้ามันพร้อมทั้งก้มสูดดมทำจมูกฟุตฟิตๆ แถวซอกคอ
“นี่ไง ยังจะมาเถียงกูอีก” กลิ่นแปลกปลอมติดตัวเองมาแท้ๆไม่รู้ได้ไงวะ
เขาเงยหน้ามาบอกแก้วแต่ต้องชะงักเมื่อเห็นแก้วยืนนิ่ง หน้าแดง
“...มึง...ไปอาบน้ำไป ขืนยืนบื้ออยู่นี่กูแดกไม่ลงแน่” ฝิ่นพูดจาเลิ่กลั่ก
ไอ้แก้วจึงเดินลอยๆเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะเดินเข้าเดินออกอีกรอบมาเปิดตู้หยิบผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าของมันเอาเข้าไปเปลี่ยนเหมือนทุกวัน
“เอ่อ...เดี๋ยวมาทำแผลให้นะ” แล้วยังโผล่หน้าออกจากห้องน้ำมาบอกเขาอีก
จะแกล้งมาทำดีมีน้ำใจใส่กูทำไม ที่กูต้องการแค่มึงรักมึงหลงกูเท่านั้น
...เท่านั้นก็มากพอละแม่งเสือกมีของแถม กูไม่เอาหรอกโว้ย!
ฝิ่นตักโจ๊กเข้าปากอย่างไม่รีบร้อน แต่ก็หมดพร้อมๆกับไอ้แก้วออกมาจากห้องน้ำพอดี
เขาว่าเขากินช้าแล้วนะปกติมันต้องอาบเสร็จไวกว่านี้นี่ ...กูนี่ก็ชักจะจับผิดมันเยอะเกินไปละ
เขาเลิกสนใจหน้าตาใสซื่อที่เดินมายืนมองอีกครั้ง กินเสร็จเอาชามไปวางที่อ่าง แต่ไอ้แก้วรีบเดินมาแทรก
“กูล้างให้” มันเสนอ...ยังไงมึงก็ต้องทำเองอยู่แล้วหนิ หรือคิดว่ากูจะทำ?
ฝิ่นจึงเดินเข้าห้องน้ำไปแปรงฟันอย่างยากลำบาก เจ็บแผลว่ะ!
ออกจากห้องน้ำหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลา สามทุ่ม...แม่กับพ่อคงขึ้นข้างบนกันแล้ว ได้เวลาที่เขาจะขึ้นไปห้องรับแขกเหมือนกัน เขาต้องแอบไปนอนและรีบกลับลงมาที่ห้องทุกวันกลัวแม่เห็นเดี๋ยวจะหาว่ามีปัญหาอะไรกับเพื่อนอีก แต่ก็ไม่อยากนอนเตียงเดียวกับมันนี่หว่า ทำใจไม่ได้ว่ะ ศัตรูก็คือศัตรู ถ้าพี่ไม้ไม่บังคับให้มันนอนบนเตียง เขาก็คงไม่ต้องแอบพ่อแม่แบบนี้หรอก
ว่าแล้วฝิ่นก็จะเดินออกจากห้องแต่ไอ้แก้วถือดีดึงแขนเขาไว้ก่อน
ฝิ่นหันกลับมามองอย่างข้องใจ
“ยัง...ไม่ได้ทำแผลเลย” มันก้มหน้าช้อนตาขึ้นมองเขา ไอ้ท่าทางกล้าๆกลัวๆนี่เป็นสันดานมันเลยรึไงวะ กะแค่จะทำแผลให้ทำไมต้องทำเหมือนไม่กล้าบอกด้วย
ฝิ่นจิ๊ปากทำเป็นไม่พอใจแต่เดินกลับไปนั่งที่เตียง
แก้วหยิบกล่องพยาบาลมาวางแล้วนั่งลงข้างๆเขา แผลตรงมุมปากก็ไม่ได้ใหญ่อะไร แต่มันอยากทำก็ทำไป ประจบกูเข้าไปเผื่อกูจะใจอ่อน ว่างั้น?
“เหอะ!” ฝิ่นแค่นหัวเราะในลำคอ ไอ้แก้วที่เอายาป้ายมุมปากอยู่ถึงกับย่นคิ้วคล้ายสงสัย แต่ฝิ่นเองก็สงสัยเหมือนกัน ทายาเสร็จแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมยังนั่งมองหน้าเขาอยู่อีก
“มีอะไร?” ออกปากถามเสียงห้วนเพราะเขาจะไปแล้ว ไอ้แก้วเม้มริมฝีปากเล็กน้อยก่อนจะขยับตัวแล้วโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้พร้อมกับเป่าเบาๆที่มุมปากเขา
...ยะ ยาที่ทา...มันก็คงไม่แห้งเร็วทันใจหรอก แต่...มึงไม่ต้องเป่าก็ได้ กูไม่รีบแล้ว...
ฝิ่นจับไหล่แก้วให้ออกห่างหลังจากค้างไปครู่หนึ่ง ไอ้แก้วนั่งนิ่ง เม้มปากบางๆนั่นอีกแล้ว แม่งเหี้ยเอ้ย! กูมองทำไมวะ แต่มันไม่ยักหลบตาเหมือนทุกครั้งที่เขาแสดงความไม่พอใจใส่
“มึงอ่อยกูเปล่าเนี่ย!” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเหวี่ยงๆ มันคงถนัดอยู่แล้วเรื่องอย่างนี้
ฝิ่นรู้สึกเหมือนถูกชักจูงไปอีกทาง ไอ้แก้วมันกำลังหาทางกลบความเลวของเพื่อนมัน เขาต้องไม่เล่นไปตามเกมส์นั้น มันต่างหากที่ควรอยู่ในเกมส์ของเขา
.
แก้วรีบโน้มใบหน้าเข้าใกล้จนริมฝีปากตนประกบติดกับริมฝีปากฝิ่นก่อนที่จะโดนเหวี่ยงด้วยการกระทำ
ไอ้ฝิ่นถึงได้หยุดโวยวายแต่มือยังคาไว้ที่สองไหล่เขา
เขามีสติสัมปชัญญะดีตามที่มันเคยบอก และเขาก็ตัดสินใจแล้วด้วย
“คนอื่นกูไม่รู้ แต่สำหรับกู Sex คือคำตอบ” คำพูดของพี่ภูทำเขาอึ้งไม่น้อย แล้วที่พี่ดีทำกับเขาล่ะ? เรียกว่ารักได้รึเปล่า
“แล้วSex ที่ไม่เต็มใจล่ะพี่”
“ก็เรียกว่าฝืนใจไงวะ คิดเยอะทำไมเนี่ย อย่าบอกนะว่ามึงจะไปฝืนใจใคร”
“เฮ้ย ถามเฉยๆ” เขารีบแก้ต่างทันควัน
“แก้ว...ผู้ชายอย่างเราๆ ถ้ายิ่งครั้งแรกเรายอมให้กับใคร นั่นคือเรารักเขาสุดๆแล้ว มึงเอ้ย ...แต่ตอนนี้มึงกำลังหน้ามืดตามัวด้วย โอย น้องกู”
...รักก็รักสิ! ในเมื่อเขาจะบอกมันด้วยวิธีนี้ ไอ้ฝิ่นเองมันก็ต้องรับรู้ด้วยวิธีนี้เหมือนกัน
แก้วพยายามแทรกลิ้นเข้าไปในปากฝิ่นอย่างเก้ๆกังๆ เพราะกลัวมันจะเจ็บแผล แต่เวลาจะอยู่ตามลำพังกับมันใช่ว่ามีเยอะซะเมื่อไหร่ มีโอกาสตอนไหน ตอนนั้นก็ควรจะรีบบอกรีบทำน่ะถูกต้องแล้วนี่
ไอ้ฝิ่นเหมือนกับจะต่อต้านเพราะมันนิ่งไป แต่มันกลับไม่ถอนปากออกแล้วมาโวยวายเขา
แก้วจึงมุ่งหน้าใช้ปลายลิ้นแตะลิ้นฝิ่นต่อ
“เหี้ย อ่อยกูเสือกกั๊ก” ฝิ่นถอนริมฝีปากออกมาต่อว่าก่อนจะประกบปากแก้วเองพลันตวัดหยอกเย้าเรียวลิ้นแก้วด้วยลิ้นตนอย่างผู้ชำนาญ มันรุกเร้าและเร่าร้อนพร้อมๆกันจนแก้วถึงกับสั่นไหวไปทั่วตัวและใจ
“อือ อืมมม” เขาไม่คิดอะไรแล้ว ไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้น แม้แต่ต้องการมีSexกับมันเพื่ออะไรกันแน่ ตอนนี้คำตอบนั้นก็ได้หลุดหายไปจากสมองแก้วแล้ว มีเพียงเสียงหัวใจที่เต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกหน้าอก ณ เวลานี้
“กูไม่หลงกลมึงหรอกนะ” ฝิ่นพร่ามด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มแต่แก้วหูอื้ออึงไปพร้อมเรียวลิ้นที่สัมผัสกันนับครั้งไม่ถ้วน
“หึ กูยังไม่อยากหรอกแต่มึงอ่อยมากูก็จะสนองให้” พูดก่อนจะเลียเล็มริมฝีปากเขาด้วยนัยน์ตาหวานฉ่ำแล้วใช้มือปัดกล่องพยาบาลที่วางอยู่ข้างๆจนมันหล่นลงพื้นเสียงดัง ก่อนจะผลักแก้วให้หงายหลังลงเตียงแล้วตามมาคร่อมด้านบนพร้อมจับสองมือเขาคล้องคอ ...แก้วทำตามอย่างว่าง่าย แววตาเป็นประกายมองสบตาคนข้างบน
ฝิ่นโน้มใบหน้าลงมาบดปากไล่จูบดูดลิ้นเขาซ้ำๆ พลันซุกไซร้ตามซอกคอก่อนดึงเสื้อยืดที่เขาสวมใส่ถอดออกจนพ้นเหนือหัว
...กลายเป็นว่าตอนนี้ทั้งสองกำลังเปลือยท่อนบนกันทั้งคู่
เขาตื่นเต้นแต่ไม่ได้หวาดกลัว เขาลังเลแต่ก็เต็มใจ...มันคือความรู้สึกที่ต้องการมอบให้คนที่รักสินะ
“เป็นบุญของมึงแล้วที่โดนกูเอา” แก้วถึงกับมึนงง ในขณะที่ฝิ่นเริ่มละเลงลิ้นอุ่นๆไปทั่วตัวทำเอาเขาสะดุ้งเป็นพักๆเพราะรู้สึกจั๊กจี้
...ไม่ใช่เพราะกูรักมึงหรอกเหรอกูถึงจะยอมให้มึงเอา เป็นผู้ชายแท้ๆแต่กลับรู้สึกวาบหวามไปกับสัมผัสของมัน สัมผัสจากหน้าอกเปลือยเปล่า สัมผัสจากส่วนกลางลำตัวที่มีเพียงกางเกงคนละตัวกั้นไว้
...ตรงนั้นของมันที่กำลังบดเบียดกับของเขา
แก้วเปลี่ยนจากคล้องคอตามที่มันต้องการมาผลักหน้าอกฝิ่นเบาๆ
“ทำไม? เปลี่ยนใจตอนนี้ไม่ทันแล้วล่ะ” ไอ้ฝิ่นไม่ยอมให้เขาได้ท้วง มันเปลี่ยนจับสองมือเขาตรึงไว้เหนือหัวก่อนอีกมือจะผละไปวุ่นกับกางเกงขาสั้นที่เขาสวมอยู่
“ฝิ่น...” แก้วเรียกเสียงสั่นเบา กางเกงขาสั้นได้ถูกปลดออกไปแล้วเหลือเพียงกางเกงในตัวขาวที่ยังปกปิดอยู่ ฝิ่นลูบผ่านตรงนั้นอย่างแผ่วเบาแต่สายตาของมันกำลังหยอกเย้าเล้าโลมเขาอย่างจริงจัง รอยยิ้มเยาะตรงมุมปากมีแผลทำให้แก้วต้องเม้มริมฝีปากเล็กน้อยก่อนจะหันหน้าไปซุกด้านข้างด้วยความเคอะเขินอาการร้อนวูบวาบเกิดขึ้นไปทั่วร่างกาย แต่ฝิ่นไม่ปล่อยให้เขากระวนกระวายใจนาน มันถอดบ็อกเซอร์ตัวเดียวของมันออกโยนทิ้งทั้งที่ยังคร่อมเขาอยู่ พลันจับมือเขาไปสัมผัสตรงส่วนนั้นของมันในทันที
แก้วได้แต่เตือนตัวเองว่า คิดดีแล้วๆ...คิดมาดีจนยอมปล่อยกางเกงในตัวเองให้หลุดออกจากตัวไปแล้ว
“มองหน้ากู” ฝิ่นก้มกระซิบเบาๆ ก่อนละเลียดเลียใบหูและต้นคอชวนให้สยิวพร้อมกับใช้ข้างแก้มตัวเองดันแก้มเขาให้หันตรงก่อนประทับริมฝีปากชนกันเพียงเสี้ยววินาที
ฝิ่นจับมือเขาให้รูดขึ้นลงตามแต่มันต้องการจนตรงนั้นของมันขยาย...เอ่อ ใหญ่
…แก้วไม่กล้าลุกไปมองหรอกแต่ที่แน่ๆเขาอยากจะเปลี่ยนใจซะแล้วตอนนี้
ฝิ่นยังมองหน้าเขาไม่วางตา นัยน์ตาหยาดเยิ้มของมันทำให้เขาต้องหรุบตาหลบไปเรื่อย
เจ้าตัวยิ้มเยาะก่อนลุกผละจากการคร่อมแก้วเขยื้อนตัวขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียงทั้งมือยังลูบตรงกึ่งกลางลำตัวของมันอยู่คล้ายไม่อยากเสียจังหวะ
“ลุกมานี่” ฝิ่นเรียก ยื่นมืออีกข้างออกมาจับแขนเขา แก้วยันตัวลุกคลานเข่าเข้าไปหาอย่างเต็มใจ “อม” มันพูดสั้นๆพร้อมกับกดหัวแก้วลงไปให้เผชิญหน้ากับ...
“กูไม่...” ฝิ่นไม่รอฟังให้จบประโยคมือจับไอ้นั่นของมันเข้าปากเขาทันที เขาเคยทำซะที่ไหนล่ะ!
แก้วน้ำตาเล็ดเมื่อมันขยับส่วนนั้นเข้าๆออกๆในโพรงปาก
“อ๊าส์ ระวังฟัน” จะให้ระวังยังไงใครจะไปทำเป็นวะ แก้วค้านในใจในขณะที่มันส่งเสียงพึมพัมอย่างพึงพอใจ
“อื๊อ!” แก้วร้องครางยันสะดุ้งทั้งไอ้นั่นยังคาในปากเมื่อรู้สึกถึงนิ้วมือชุ่มๆสอดเข้ามาทางช่องด้านหลัง ...คงจะเป็นน้ำลาย “อื๊อ อื๊ออ” ได้แต่ประท้วงอย่างไม่เป็นคำเมื่อมันไม่ยอมให้เขาถอนปากออก
เจ็บ... มันเจ็บแปล๊บๆที่ตรงนั้นเมื่อมันจิ้มนิ้วเข้ามาพรวดเดียว
แก้วกัดฟันอดทนพลางหายใจแรงถี่ดันแขนฝิ่นที่จับหัวเขาอยู่
...ทั้งดันทั้งตีกว่ามันจะยอมปล่อย
“อ๊ะ...” แก้วโผกอดรอบคอฝิ่นอย่างอ่อนแรงก่อนจะซบหน้าลงที่ไหล่มัน ไอ้ฝิ่นหัวเราะหึในลำคอพลางจับขาเขาให้คร่อมกับตักมันแล้วซุกไซร้ซอกคอ หัวไหล่แก้วอย่างต่อเนื่อง
ฝิ่นขยับนิ้วเข้าออกช้าๆก่อนจะเพิ่มนิ้วเข้าไปอีกหนึ่ง มันคล้ายกับนวดคลายคลี่คลึงเพื่อขยายช่องนั้น
เขาเจ็บ... มันหงุดหงิดเมื่อมีอะไรคาอยู่ที่ช่องก้นตัวเอง
“พะ...พอก่อน” แก้วจับมือฝิ่นให้หยุดค้าง ไอ้ฝิ่นคงจะขัดใจใช้มือข้างที่ว่างจับหน้าแก้วให้หันไปจูบ
“อือ อืมม มึง...ฝิ่น เดี๋ยวๆ” แก้วพูดตะกุกตะกัก ไอ้ฝิ่นถึงได้หยุด มองหน้าเขาอย่างเสียอารมณ์ “อ๊ะ” แก้วดึงมือฝิ่นออกจากช่องรู ลุกลงจากเตียงไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบของที่ซื้อมาออกวางไว้บนเตียง
ไอ้ฝิ่นที่จับลูบของตัวเองรออยู่เห็นถึงกับมองหน้าแก้วแล้วยิ้ม
“มึงแม่งเหี้ย” มันกัดปากตัวเองก่อนจะต่อว่าเขาน้ำเสียงเบาแล้วดึงแก้วลงเตียงพลันขึ้นมาทาบทับทันที
ฝิ่นหยิบถุงยางมาสวมพลางหยิบหลอดKYมาบีบเจลใส่ฝ่ามือแล้วลูบชโลมไปทั่วส่วนนั้นของมันแล้วจึงเอามาป้ายที่ช่องทางด้านหลังเขา นิ้วมือของมันยังคงลูบวนอยู่ต่อเนื่องก่อนจับขาทั้งสองข้างขึ้นแยกชัน
แก้วหลับตาปี๋ กัดฟันกลั้นใจรอ
“มองหน้ากู” แก้วลืมตาช้าๆมองหน้าสบตามันตามที่บอก “บอกกูสักคำ” ฝิ่นถอนนิ้วออก จ่อหัวของส่วนนั้นถูไถกับช่องทางของเขา
แก้วมองหน้าฝิ่นให้เต็มตายกสองมือโอบรอบคอแล้วดึงมันลงมาจูบ เขาเป็นฝ่ายกระซิบข้างหูมันบ้าง
“กู...กูคิดว่า ...กูรักมึง” ฝิ่นไล้จมูกจากข้างแก้มมาชนจมูกเขา ...หน้าผาก ปลายจมูก ริมฝีปากเราชิดกัน
“หึ ก็ดี” มันหน้านิ่งก่อนกระตุกยิ้มมุมปากพลางแทรกส่วนลำเข้ามาภายในตัว
“อ๊ะ” แก้วรีบเม้มริมฝีปากกันเสียงน่าอายเล็ดรอดออกมาให้ได้ยิน น้ำตาเริ่มปริ่มเกินจะกลั้นไหว ไม่อยากให้รู้ว่าเจ็บ ไม่อยากให้เห็นว่านาทีนี้เขาต้องอดทนแค่ไหน
ฝิ่นโน้มใบหน้ามาจูบซับตรงหางตาก่อนจะปรนเปรอปลายลิ้นเข้ามาเกี่ยวกัน ทั้งมือฝิ่นยังช่วยจับน้องชายเขารูดขึ้นรูดลง แก้วเคลิ้มจนแทบลืมเจ็บ
“ซี๊ดดด ขมิบแรงไปแล้ว อ๊าส์” แววตากรุ้มกริ้มพราวระยับ “ร้องสิ ร้องเลย...” เสียงพร่าเอ่ย ทั้งสะโพกยังคงขยับเข้าออกเป็นจังหวะช้าบ้าง ถี่บ้าง
“อ๊ะ อ๊ะ ....” แก้วส่ายหน้าครวญครางอย่างไร้ความอาย ทั้งเจ็บทั้งเสียวความรู้สึกมันปะปนกันก่อนที่น้ำขาวขุ่นของตัวเองจะทะลักเปรอะเต็มหน้าท้อง
แก้วหายใจแรงอย่างหอบเหนื่อย
“อืม อืมม ฝิ่น อ๊ะ” แต่ฝิ่นยังไม่เสร็จ มันดูดตามซอกคอ หัวนมอย่างรุนแรง ก่อนเร่งจังหวะโยกถี่กระชั้นจนแก้วแทบกรีดร้อง
กว่าที่มันจะพอใจแล้วถอนกายออกในเวลาต่อมา แก้วก็เสร็จไปอีกรอบโดยที่มันไม่ต้องสัมผัสอีก
...กูรักมึงไปแล้วนะ รักทั้งตัวทั้งใจตามที่มึงต้องการ
ถึงแม้มันจะเจ็บบ้าง แต่กูก็สุขใจ
...เมื่อผ่านพ้นความเหนื่อยหอบแก้วจึงได้นึกอะไรขึ้นมาได้
และขอเพียงมึงทำตามที่ตกลง เจ็บกว่านี้กูก็ทนไหว
.............................
พยายามเบาๆแล้วนะ เค้าไม่อยากเน้นNC แต่ไม่รู้ว่าแค่ไหนถึงจะพอดี ตอนแรกสั้นกว่านี้นะ เขียนๆไป อะ ต่ออีกซักหน่อยเดี๋ยวจะข้องใจว่ามันได้กันจริงเปล่า ฮ่าๆๆ
...เสร็จแล้วรับตัวเองไม่ได้ เป็นNCที่หยาบเหลือเกิน ขอแบนตัวเองหนึ่งสัปดาห์ 
เดี๋ยวมาคุยด้วยใหม่นะคะ อ้อ สวัสดีและยินดีต้อนรับนักอ่านหน้าใหม่ของเรื่องเป็นอย่างยิ่งค่ะ^^
ขอบคุณทุกคนอ่าน ขอบคุณทุกคอมเม้นท์จ้า^^ กอดๆจุ๊บ
ปล.เมื่อกี้จะโพสแล้วเจ้านายมาให้สอนเล่นFacebook ปิดแทบไม่ทัน ฮาาา
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
