หัวข้อ: ...อ้อมกอดเด็กช่าง(Drama story)

[♠♥♦♣]

รอตอนต่อไป
//แผ่รังสีกดดัน 555

[dandelion]

จะบอกว่าตอนนี้หวานที่สุดตั้งแต่อ่านมา ได้มั้ย???
5555 พี่ฝิ่นมันโรแมนติกหลบในจริงๆ
หมั่นไส้อ่ะ ทำเป็นอยากรู้ว่าแก้วคิดยังไง
แก้วมันรักนายจริงๆ นายว่าไงหล่ะฝิ่น นายรักแก้วมั่งยัง?
ใจแข็งแบบนี้ เดี๋ยวจับแก้วใส่พานถวายพี่ดิวซะดีม่ะ
รายนั้นชัดเจนกว่าเยอะ 55555

ตอนนี้อ่านไปยิ้มไปค่ะ เริ่มจะเห็นความรู้สึกลึกๆของฝิ่น
แต่มันคงอยู่ในหลืบที่ลึกมากถึงได้โผล่มานิดเดียว
ก็นะพ่อพระเอกของเราเถื่อนซะขนาดนี้ แข็งทื่อเหมือนตอไม้ก็ไม่ปาน
อยากเห็นตอนฝิ่นมันโรแมนติกแบบเปิดเผยจังเลย
คงจะน่ารักน่าดู รอลุ้นกันต่อไป เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ

[Guill]

มาปูเสื่อรอ ^^

[ratnalin]

ค้างงงงงงงงงงงงง อยากได้ตอนธรรมดา และก็ตอนพิเศษพร้อมกันเลยอ่ะเจ๊ ><"
แหม สะใจฝิ่นจริงๆ แววตาตัดพ้อ    แต่ฝิ่นก็มีแอบหวานนะ น่ารักดี (แต่แก้วไม่เข้าจายยยย)
ีถ้าเลิกปากแข็ง ทิ้งทิฐิ แล้วคุยกันดีๆ(โดยตัดคดีเก่าออกไป) มันไม่น่าจะมาม่านะคู่นี้ เพราะต่างคนต่างหวั่นไหว ฝิ่นรู้ตัวเองดี ส่วนแก้วก็ยอมรับใจตัวเองแล้วด้วย แต่พอแก้วปล่อยประโยคเด็ดออกไป  ฝิ่นก็คง  
ตอนนี้พี่ไม้โผล่มา เล่นซะแก้วจุกอ่ะ(โจ้ด้วย...รึเปล่า?) ด่าด้วย แทงใจดำด้วย สงสารน้องแก้ว แต่พี่ไม้เขาเตือนสตินะ ฟังพี่เขาหน่อย
   เรื่องงานก็สู้ๆนะคะ
ปอลิง เป็นนิยายที่ใช้เวลาในการเม้นนานมาเลยอ่ะ มีเรื่องให้เม้นเยอะ แต่เม้นไม่ออก 555
รอตอนต่อไปไม่ไหวแล้่วววววววว 

[taroo]

สนุกคับ มากมาย มาต่อไวๆๆๆนะคับ

[Loveyoujung]

ค้างนะ ไม่อยากให้เป็นดราม่าเรยอะ???
ขอเป็นแบบน่ารักๆไม่ได้เหรอ?
พูดตรงๆ อ่านแล้วสงสารแก้วว
ไม่อยากให้จบ...แต่เจ็บ

[jaymaza]

ขอตอนธรรมดาก่อนเถอะน๊าาาาาาาาาาา

พลีสสสสสสสสส 

 

[Poseidon]

ง่ะ  ซีซั่น  ผมอยากรู้คำตอบฝิ่นแล้ว
เอาคำตอบแบบดีๆนะ  ไม่งั้น.......หึหึหึ  บ้านเละแน่  ฮ่าๆๆ

[Still_14OC]

ยังมองไม่เ็นอนาคตแก้วกับฝิ่นเลย  มันจะพากันไปลงเหวรึเปล่าเนี่ย

[donjai11]

ดันๆๆ

[JipPy]

เรื่องจะจบยังไง  เดาไม่ออกเลย 





โอ้ย   เดาไม่ออกเลย

[roseen]

 

[LifeTime]

 
แก้วกล้าถามเนอะ...ละตกลงจะรักกันจริงไม๊เนี่ย???

[Karn12]

ค้างอย่างแรงเลยนิ

[Satanza321]

มาเป็นผู้ติดตามเรื่องรายใหม่ครับผม 

[•♀NoM!_KunG♀•]

มารอแระน้าT^T รีบๆมาต่อจิค๊าฟฟ

อยากรู้ๆใจจะขาด 555++

[tarkung]

จะติดตามต่อไปครับผม

[tuek]

มันค้างมากๆ
อยากรู้ว่าฝิ่นมันจะตอบว่ายังไง
มันคงจะทำร้ายจิตใจแก้วอีกแน่ๆ
มันไม่เคยพูดดีกับแก้วเลยนี่
ส่วนแก้วแกก็ยอมฝิ่นมันจัง

[zabzebra]

หวังว่าฝิ่นเริ่มจะชอบแก้วบ้างนะ

ไม่ชอบตอบคำทำร้ายจิตใจแก้วเหมือนผู้ชาย ซึน อีกคนนะ

จะให้พี่ไม้ตบหัว

ปล.อยากรู้ึความเป็นไป พี่โซ่ กับ พี่ภู เช่นกันนน

[sirikanda28]

แล้วแต่ดวงนะแก้ว

[onlypleng]

ค้างสวดๆอ่าห์
อยากรุ้ว่าจะเป้นไงต่อไปแล้วอ่าห์

[StillLoveThem]

...แน่ พ่อสามี มีการห่วง ความรู้สึกลูกซาใภ้ ด้วยวุ้ย กลัวลูกซาใภ้จะ..งอน
...ประโยคสุดท้ายนี่ ฝิ่นมันคงนึกว่า แก้วเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้มาซึ่ง การอภัยให้กับพงษ์แหงๆๆ
...ฝิ่นอาจเข้าใจว่า มันไม่ได้เกิดจาก..ความรักจริงๆๆ แล้วแก้วเอ๊ย คงต้องชดใช้ให้ฝิ่นอีกนานนะนี่ 

[$VAN$]

แก้วถามโต้งๆงี้เลยเนาะ
ที่ว่าทำตัดพ้อนี่ไอฝิ่นหรอ อะไรของมันนิ
สะดุดกึก!! จะเอาพี่ไม้มาลงๆๆๆ

[sukie_moo]

ฝิ่นชักอยากจะให้แก้วรักตัวเองจริงๆโดยไม่มีข้อแม้แล้วละซี

[ldiot]

อย่าเพิ่งเอาพี่ภูมาลงค่าาา

อยากอ่านของแก้ว-ฝิ่นก่อนอ่ะ!!

กำลังสนุกเลยค่ะ

[imbusy]

สะดุดกับบรรทัดสุดท้าย
แบบสะใจ...

นุ้งฝิ่นตัดพ้ออออออออ 


ป.ล. ยังคิดถึงพงษ์เสมอ กำลังสงสัยว่าตัวเองเป็นเอฟซีมันรึเปล่า 

[หลงไหลในม่านหมอก]

อ้อมกอดเด็กช่าง ตอนที่ ๒๗.๒



“กูรักมึงแล้วนะ  เรื่องที่เคยตกลงกันไว้ ...ว่ายังไง?” 

ว่ายังไงเหรอ?...กล้าถามกูอย่างนี้เลยเหรอวะ!

“เฮอะ”  ฝิ่นเปลี่ยนความรู้สึกหันกลับมามองแก้วตากร้าว  “นี่มึงรักกูแบบมีเงื่อนไขเหรอ”  แม่งเหี้ยจริงๆ 

เขาผลักหน้าอกแก้วด้วยความชังขี้หน้า  ยิ่งการมองสบตาเพื่อต้องการจะฟังคำตอบเขายิ่งนึกเคืองโกรธ

“กูบอกมึงแล้วว่าเปล่าประโยชน์”  ฝิ่นหันหลังแล้วเดินออกไปจากอู่ในทันที  มีเสียงพี่ไม้พูดตามหลัง  คงคุยอะไรกันค้างอยู่ก่อนที่เขามาถึง 

ทั้งที่อุตส่าห์มีน้ำใจกลับมาดู  เพราะเห็นว่าเมื่อเช้าหน้าตามันไม่สู้ดีนัก  ไหงต้องมาเจอคำถามเหี้ยๆนี่ด้วย 

เหอะ  คนอย่างมึงแม่งทำได้ทุกอย่างจริงๆ  ไม่ว่ากูจะให้ทำอะไรมึงก็ทำได้...กูนึกอยู่แล้วมึงมีข้อแลกเปลี่ยนอยู่ตลอดใช่ไหม?  และไอ้ท่าทางใสซื่อของมึงแม่งตอแหลทั้งนั้น  ดีที่กูฉลาด...ไม่งั้นคงหลงติดกับมึงไปแล้ว 

ฝิ่นเดินจ้ำเอ้าโดยมีแก้ววิ่งตะโกนเรียกตามหลัง  ...เขาไม่อยากเห็นหน้ามันตอนนี้  มันไม่มีสิทธิ์จะมาทวงถามอะไรทั้งนั้น  นั่นมันวิธีการของเขา  เขาจะให้ใครอยู่ จะเล่นงานใคร  ตัวเขาเองเท่านั้นที่ออกปากได้  ไม่ต้องมาพูดย้ำเรื่องข้อแลกเปลี่ยนหรอก  เพราะเขาทำไปแล้ว  ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงอะไรด้วย  ทุกอย่างมันกำลังเป็นไป  ถึงจะช้า  แต่มันก็คือการหลอมละลายทีละนิด... ทีละนิด   

...ถ้ามึงไม่ตลบหลังกูมาอย่างนี้ซะก่อน หึ

เขาเดินเข้าไปในซอยห่างจากอู่พ่อไม่ไกลเท่าไหร่  มันเป็นแหล่งรวมกลุ่มของอาชีวะx  เด็กมันอยู่กันหลายคน  ด้วยที่พวกมันเกะกะเหลือเกินจึงใช้เท้าถีบพวกมันเรียงตัวรวมทั้งเทกระจาดวงหมากรุกให้พ้นทางก่อนที่เขาจะโมโหไปมากกว่านี้

และตอนนี้รำคาญไอ้คนที่ตามหลังมาถึงนี่มากเลยว่ะ    เซ้าซี้ไม่เลิกนะไอ้นี่

ไอ้แก้วยืดคอเป็นเอ็นเพื่อมองหาเขา  แต่อย่าหวังว่าเขาจะออกไปหามัน  กล้าตามมาถึงนี่  มึงก็รับหน้าเด็กกูไปละกัน

เด็กในสายสี่ห้าคนเดินหน้าเหี้ยมไปยืนเรียงหน้ากระดานกั้นหน้ามันไว้หลังเห็นว่าเขาอารมณ์ไม่ดี  หึ  ไอ้แก้วชะงักหน้าสลดในทันที   ไม่แน่จริงแล้วเสือกกล้าดี ถุย!

“ที่นี่ถิ่นใคร  มึงไม่รู้เหรอ”  ขู่ไปหนึ่ง

“พี่ฝิ่นอารมณ์เสียเพราะมันชัวร์”  สองตอกย้ำ

“มาถึงนี่  หรือจะเอา”  สามใช้กำลัง             

...เหี้ย!  ไม่ต้อง!  กูไม่ได้สั่ง

ไอ้เด็กปีสองพับแขนเสื้อแล้วกระชากคอเสื้อไอ้แก้วเข้าหาตัว   ไอ้นั่นก็เงอะงะให้คนอื่นข่มอยู่ได้

ฝิ่นลุกพรวดจากม้านั่งเดินออกไปหาแก้ว  แล้วตบหัวไอ้เด็กในสายก่อนอันดับแรก  เสือกไม่เข้าเรื่องจริงๆ

“มึงตามมาทำเหี้ยอะไร”  เขาตวาดเสียงแข็งออกไป  ทั้งทำหน้าเคร่งเครียดเข้าไว้เดี๋ยวไอ้พวกในสายแม่งจะไม่กลัว 

“...................”  แต่แทนที่มันจะตอบ  กลับมองเขาตาใสเหมือนเมื่อคืนตอนที่มัน... 

เฮ้ย! ไอ้นี่  ฝิ่นสูดลมหายใจกำหมัดแน่นพลันเสมองไปทางอื่นเพราะไม่อยากเห็นหน้ามัน  เขา...จะไม่หวั่นไหวไปกับการแสดงของมันเด็ดขาด  กล้าตลบแผนเขามันต้องโดนสั่งสอนซะบ้าง 

 “มึงไสหัวไปได้แล้ว  ...กูจะไม่พูดอะไรไปมากกว่าที่เคยพูด  ถ้ามึงอยากรู้  มึงต้องหาคำตอบเอาเอง  แต่ไม่ใช่ที่กู!”  เขาพูดโดยไม่มองหน้าคู่สนทนา

“...ฝิ่น”  ได้ยินเพียงเสียงสั่นเบาจากคนตรงหน้า  ก็ทำเอาเกือบจะเขวตาม  ...มึงอย่าอ่อนนะไอ้ฝิ่น

“กูไม่อยากลงไม้ลงมือกับมึง”  เพราะเตะแม่งตายคาตีน  ไอ้นี่ก็ไม่สู้สักนิด  เสียแรงเปล่าๆ  มีแต่คนโรคจิตเท่านั้นล่ะที่จะสนุกด้วยการกระทืบมันน่ะ   “เตือนไว้เลยอย่าให้กูต้องใช้กำลัง  เพราะฉะนั้น  อย่ามาล้ำเส้นกู”  ฝิ่นหันขวับจ้องตาข่มขวัญมันเข้าไว้  คือ  ...เขาหมายถึง  การล้ำเส้นจากมันทุกอย่าง  ทั้งถ้อยคำทั้งการกระทำ  อย่ามาโน้มน้าวเขาไปมากกว่านี้  มันใช้กับเขาไม่ได้ผลหรอก  นอกจากความรำคาญใจ  ที่เป็นอยู่ตอนนี้เท่านั้นเอง 

...ที่มึงต้องทำคือรักกู  แต่มึงรักกูแบบห่างๆก็ได้  ไม่ต้องมาเซ้าซี้อะไรทั้งนั้น   กูรำคาญ  เดี๋ยวจะพาลให้มึงได้ใกล้ชิดตีนกูเล่นซะหรอก

“เข้าใจแล้ว”  คำพูดแผ่วเบาพร้อมกับริมฝีปากบางที่เม้มเข้าหากันทั้งยังช้อนตามองเขาอีก

“ฮึ่ย!”  หมั่นไส้โว้ย  “เฮ้ย  เข้าโรงเรียน!”  ฝิ่นเสียงดังบอกคนในสาย  แล้วเดินฮึดฮัดเลยผ่านแก้วไป

.

.

.

“พี่  ผมเหนื่อยแล้ว ขอสามรอบได้เปล่า”  ไอ้เด็กปีสองวิ่งตามหมาในโรงเรียนหอบแฮ่กๆตะโกนขอ

“สิบรอบ!”  ฝิ่นเน้นย้ำคำสั่ง  ข้อหาทำเกินกว่าที่เขาต้องการ  มันก็ต้องโดนซ่อมอย่างนี้  ไอ้พวกข้างๆก็ตะโกนโฮ่ฮากันไป  วิ่งรอบหมาสิบรอบเรื่องง่ายๆแต่ทำไม่ง่าย  เก๋านักมึงก็ทำให้ครบไปเลย   

“แฮ่กๆ  สี่รอบแล้วโว้ย  โอย พี่ฝิ่น”  มันวิ่งลากเสียงยาวตามหมาเจ้าถิ่นไปกลางสนามฟุตบอล  เฮอะ 

“ไปบอกมันพอได้แล้ว  เหี้ยลูกน้องกู  รับน้องใหม่เลยไหม!”  ฝิ่นปัดๆมือให้หลัง  เก่งแต่เรื่องใช้กำลัง  ความอดทนไม่เคยจะมี

“พี่ครับ  เย็นนี้ผมเลี้ยงเหล้านะ  ขอบคุณครับ”  มันยกมือไหว้เขาแล้ววิ่งหายหัวเข้าไปในตึกเรียน

เฮอะ  ธรรมเนียมบ้าบอซ่อมไม่ไหวให้เลี้ยงเหล้า  ...แต่กูก็เอา

.

.

.

เขากลับเข้าบ้านก็มืดแล้ว  ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรพ่อกับแม่รู้นิสัยเขาดีถึงจะดื่มข้างนอกบ่อยๆแต่เขาก็กลับมานอนบ้านเสมอจึงไม่มีการโทรตามหรือห่วงเวอร์อะไร      แต่ที่แปลกตาไปคือไอ้คนอาศัยมานั่งรอมืดๆอยู่หน้าบ้านนี่สิ

ฝิ่นเห็นแล้วล่ะแต่ไม่ได้ใส่ใจอะไร  ไอ้หน้าหงอยเหมือนรู้สึกผิดแต่ไม่ยอมขอโทษน่ะ  ทำได้แค่นี้ก็โดนกูเมินซะเถอะ 

เขาเดินเข้าห้องโดยไม่พูด  ไม่มองคนข้างหลัง  เอาให้อึดอัดตายไปเลยยิ่งดี  แต่ไอ้นี่ความอดทนมันต่ำไม่แพ้เด็กในสายเขาหรอก  มันจึงรุดเดินมายืนขวางหน้าเขา

ฝิ่นยักคิ้วเชิงถามแบบกวนๆว่ามีอะไร

“กู...ขอกอดมึงนะ”

“.......................”  ฝิ่นถึงกับคิ้วชนกัน  ขอกอดมึงนะ...ขอกอดมึงนะ?

“จะไม่ถามอีกแล้ว...กู...จะเชื่อมึง”  แก้วโผเข้ามากอดทำเอาฝิ่นถึงกับชะงักงันไปเลย 

“อะ ...เออ  มึงควรคิดอย่างนั้นน่ะถูกต้องแล้ว”  และที่จริงมึงต้องถามกูว่าขอกอดได้ไหม  ไอ้เลว  เฮอะ!  แต่เขาพูดและคิดไม่ทันจบคำไอ้แก้วก็แตะริมฝีปากมันชนกับริมฝีปากเขาเบาๆโดยไม่ทันตั้งตัว  “อะไร?”  ฝิ่นถามต่อทั้งที่เห็นๆอยู่ว่าแก้วกำลังแกะกระดุมเสื้อนักเรียนเขา

“...ความรู้สึกของกู” 

“เหอะ”   มารยาไอ้แก้วนี่มีเป็นพันเล่มเกวียนเลยมั้ง 

แล้วไอ้ท่าทางก้มหน้าก้มตามุ่งมั่นแบบกล้าๆกลัวๆ  ของมึงนี่ขัดใจกูเหลือเกิน



เออก็ได้!...ถ้าคิดว่า Sex  คือรักที่กูกับมึงมีร่วมกัน  กูก็จะผูกพันมึงไว้ด้วย Sex  ...เขาจะยอมตามใจแก้วเรื่องนี้เรื่องเดียว  เพราะผลประโยชน์มันตกเป็นของเขาล้วนๆ  ทั้งตอนนี้  และในภายภาคหน้า  หึ! 

เป้ง  มึงต้องเชื่อใจกูนะ   ถ้าพวกมันเจ็บน้อยกว่ามึงเมื่อไหร่  เมื่อนั้นกูจะไปอยู่เป็นเพื่อนมึงเอง
สัญญา...จะไม่มีอะไรมาอยู่เหนือกว่าใจกูไปได้  คนอย่างกู...ทำอะไร  กูต้องทำให้ได้  หรือได้มากกว่าเท่านั้น    ชีวิตกู  ต้องไม่มีคำว่าล้มเหลว  และต้องไม่มีคำนั้นตลอดไป

...ปากผู้ชายเหี้ยอะไรวะ ทั้งนุ่มทั้งหวาน ฮึ่ย!




.......................................
อั่ยยะ!!  ไม่ค้างแล้วน๊า  คนอ่านเรื่องนี้ แหม๊ สั่งได้กันจริงๆ  เชอะ  //เชิ่ดหน้า สยายผม  แล้วรีบปิดคอมเดี๋ยวโดนขู่จะเอาอีกตอน  รู้ทันหรอก ฮ่าๆๆๆๆ
อย่าแปลกใจถ้ามีจุดสองห้อยท้ายตอนเก่า  เพราะคิดว่าไม่คุ้มกับการปิดเรื่องแบบสั้นๆ ซีซั่นเลยรวมเป็นตอนเดิมเอาไว้ค่ะ
เจอกันอีกทีหลังปีใหม่นะคะ   สุขสันต์ปีใหม่ล่วงหน้าจ้า
เค้าขอพรอันประเสริฐในโลกนี้  ส่งผลให้คนอ่านทุกคนประสบพบเจอแต่สิ่งดีๆในวันหน้านะคะ^^  กอดๆจุ๊บ
ขอบคุณทุกคนอ่าน  ขอบคุณทุกคอมเม้นท์จ้า
ปล.อวยพรล่วงหน้าเพราะปีใหม่นอกจากกระแสจิตแล้วซีซั่นคงไม่มีช่องทางสื่อสารกับคนอ่านได้  บ้านเกิดบ้านนอกเหลือเกิน 
 

[BBChin JungBB]

ปากกับใจไม่ตรงกันเลยเนอะ ส่วนอีกคนก็ซื่อเกิน

[GUNPLAPLASTIC]

โดนอีกเเล้วอ่ะเเก้ว เข้าใจว่ารัก คือเซ็กส์ไปซะเเล้ว
ฝิ่นก็เนอะ ก็เเก้งเขาใสอ่ะ คิดว่ามารยาอยู่ได้ 
ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆไม่ดราม่านะเออ
 :z13:จิ้มช้าไป จิ้มข้างบน อิอิ

[silent_loner]

โอ้ย ฝิ่นรู้ใจซะทีเถอะ