20
น้ำรอเหนือรู้สึกตัวอีกครั้งจาก 4 ทุ่มตอนนี้ตี 2 กว่า
“ คุณเหนือยังไม่กลับมาเหรอ?” น้ำว่าลุกขึ้น มองออกไปนอกหน้าต่างไปยังประตูราวที่ไกลออกไปโดยไม่สนใจสวนกว้างที่เปิดไฟสว่างให้เห็นทัศนียภาพสวยงาม
“………..” จนเมื่อเห็นรถเหนือวิ่งเข้ามา น้ำรีบวิ่งจากห้องลงมา เห็นน้อยกำลังพยุงเหนือออกมาจากรถ กลิ่นเหล้าฟุ้งจากตัวชายหนุ่มบอกว่าเหนือเมามาก
“มาครับ น้ำช่วย” น้ำว่ายกแขนเหนือพาดไหล่คนละด้านกับน้อย เหนือเงยหน้ามองเห็นเป็นน้ำสะบัดออกทันที
“ อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!?” เหนือว่าเซไปด้านหลังก่อนที่ร่างกายจะทรงตัวได้เองแล้วเซไปด้านขวาอีก น้ำถลาเข้าไปพยุงกลัวว่าชายหนุ่มจะล้มลงไป ไม่รู้ว่าชายหนุ่มเมาขนาดนี้รถมาถึงบ้านปลอดภัยได้ยังไง
“ บอกว่าอย่ามาถูกตัวฉัน!?” เหนือตวาดน้ำทำเป็นไม่ได้ยินประครองเหนือให้เดินขึ้นบันได น้อยเองก็ทำหูทวนลมพยุงเหนือจนมาเตียง
“ ลุงน้อย เดี๋ยวที่เหลือน้ำจัดการเอง ลุงไปนอนเถอะครับ”น้ำว่า น้อยพยักหน้าเข้าใจแต่อดที่มองเจ้านายที่นอนบนเตียงไม่ได้แล้วเดินออกมา
“………” น้ำถอดรองเท้าให้เหนือที่ตาเปิดทีหลับที ก่อนจะเอาผ้าชุบน้ำบิดหมาดมาเช็คหน้าเช็ดหน้าให้ เพื่อจะได้สบายตัวขึ้นบ้าง แต่แล้วน้ำก็โดนฉุดให้ลงไปนอนกับเตียง
“คุณเหนือ!?” ผมว่าตกใจ อีกฝ่ายไม่ยอมให้พูดไปมากกว่านี้บิดขยี้ริมฝีปากลงมา น้ำดิ้นรนผลักร่างกายที่ทับตัวเองให้ออกไปพ้นตัว
“ ไหนบอกว่าเป็นหน้าที่” เหนือว่า น้ำอึ้งจ้องหน้าเหนือที่กำลังยิ้มอย่างดูถูก
“ คุณเหนือเมาแล้วนะครับ”
“ แล้วไง” เหนือตอบ แต่เขาก็ไม่ได้เมาขนาดไม่รู้ตัวเองกำลังทำอะไร
“……” ใบหน้าเด็กหนุ่มซีดเผือกหวาดหวั่น ก่อนที่จะถูกผลักให้นอนลงไปอีกครั้ง
“ หรือไม่อยากทำหน้าที่…” เหนือว่าก้มลงซุกไซร้ลำคอน้ำรวดเร็ว พร้อมทั้งดูดเม้นรุนแรงจนเกิดรอยแดงซ้ำราวกับตั้งประทับตรา มือดึงทึ้กเสื้อน้ำจนกระดุมหลุด…. น้ำหวาดหวั่นในใจมากกว่าเดิมทว่าไม่ได้ขัดขืน ต่อต้านแต่อย่างใด เขาหลับตาลงแต่ไม่รู้ทำไมน้ำตาถึงได้ไหลออกมา
“ …………………………….” ยิ่งน้ำไม่ขัดขืน แต่ก็ไม่ได้มีอารมณ์ร่วม เหนือยิ่งร้าวราน ยิ่งทำเหมือนน้ำเป็นเพียงสิ่งของที่มีไว้ให้ปลดเปลื้อง เขาสอดใส่ภายในร่างกายน้ำโดยไม่เตรียมให้อีกฝ่ายได้ผ่อนคลาย น้ำกัดริมฝีปากแน่น มือกำผ้าปูแน่นยิ่งกว่า แม้จะเจ็บสักเพียงใดก็ไม่ได้ร้องขอ แม้เหนือจะกระแทกร่างกายเข้ามารุนแรงเพียงใดก็ตาม เพราะยอมรับ เพราะเตรียมใจไว้ไม่ว่าชายหนุ่มจะทำอะไร จะถูกทำยังไงถ้าทำให้ได้จะทำ ถ้ายอมได้จะยอม
“…….”
จากที่ร่างรู้สึกแต่ความเจ็บปวด แต่เมื่อร่างกายเริ่มชินก็รู้สึกถึงความเสียวซ่านระคนเข้ามา ให้ร่างกายเด็กหนุ่มแข็งขืน อยากปลดเปลื้องน้ำที่เอ่อล้นออกจนสุขสมในที่สุด
“ อะ อ๊ะ อะ อ่า” เด็กหนุ่มครางเมื่อไม่อาจจะอดกลั้นความต้องการทางธรรมชาติไว้ได้อีก เหนือยักยิ้มอย่างดูถูกแม้จะใจเจ็บปวดก็ตาม
“……………………”
** * * **
เหนือลืมตาตื่น ชายหนุ่มมองคนที่นอนข้างๆ พลันในอกข้างซ้ายก็เจ็บแปล๊บ มือที่คิดจะสัมผัสใบหน้าน้ำยกข้างไว้อย่างงั้น ก่อนที่จะเขาจะลุกขึ้นไม่คิดจะแตะต้องตัวน้ำ
“ แก..มีหน้าที่แบบนั้นตั้งแต่เมื่อไร…” เหนือพรึมพร่ำ แม้น้ำจะไม่ได้ยินว่าเหนือพูดอะไรแต่เสียงนั้นก็ทำให้น้ำรู้สึกตื่นขึ้นมา
“… ..” น้ำมองเห็นเห็นใบหน้าเหนือเป็นภาพแรก ก่อนที่จะสะดุ้งลุกพรวดถอยห่างจากอีกฝ่าย
“……………………….” เหนือใช้หางตามองน้ำ แล้วทำเหมือนน้ำเป็นธาตุอากาศมองเห็นก็เหมือนมองไม่เห็น
“…. . .” ริมฝีปากน้ำขยับเหมือนจะพูดบางอย่างแต่ก็ไม่มีเสียงใดๆหลุดออกมา น้ำมองประตูห้องน้ำที่ชายหนุ่มเดินเข้าไป
คุณเหนือโกรธมากสินะครับ ไม่งั้นคุณเหนือคงไม่ทำกับน้ำแบบนี้..
“…. . .”
น้ำสะลัดความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลไม่ได้รบกวนใจไปมากกว่านี้ น้ำคิดจะเตรียมชุดนักศึกษาไว้ให้ชายหนุ่ม พอน้ำลุกขึ้นความเจ็บปวดของร่างกายก็ถาโถมเข้าใส่จนต้องยืนนิ่งให้ชาชินเสียก่อน
เจ็บจนน้ำตาซึม แต่ก็ทำนิ่งเฉยราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนที่จะทำหน้าที่ของตัวเอง
เหนือมองเสื้อและกางเกงที่น้ำเตรียมไว้ให้ แต่ชายหนุ่มกลับเลือกเสื้อและกางจากตู้มาใส่ และน้ำก็ไม่ได้ทักท้วงแต่อย่างใด
“ น้ำติดกระดุมให้นะครับ” น้ำว่าจะติดกระดุมให้เหมือนทุกครั้ง
“ ไม่ต้อง!?” เหนือปัดมือน้ำออกไป เดินไปติดกระดุมหน้ากระจกเอง น้ำรับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงของชายหนุ่มว่าไม่ต้องการให้เขาทำอะไรให้
“ ..ไม่ต้องลงไปกินข้าวพร้อมฉัน…เดี๋ยวจะพาลกินข้าวไม่ลง!” เหนือว่าก่อนจะเดินออกไปจากห้อง โดยมีสายตาของน้ำมองตามไปจนหายไปจากสายตา
คุณเหนือ….
นมก้านพูไม่เห็นน้ำลงมาสักทั้งที่จะเที่ยงแล้ว ด้วยความเป็นห่วงหญิงสูงวัยจึงลุกขึ้นไปตามถึงห้อง แม้จะเคาะประตูก็ไม่มีเสียงตอบรับ เมื่อเห็นว่าประตูไม่ได้ล็อคเธอเลยเปิดเข้าไป
“ น้ำ?” นมก้านพูเรียก เห็นเด็กหนุ่บนเตียงกำลังลุกขึ้นนั่ง
“น้ำ?!” นมก้านพูตกใจที่น้ำหน้าซีดขนาดนี้ เมื่อเอาจับหน้าผากเด็กหนุ่มก็ร้อนจี๋อย่างที่คิดไว้
“ น้ำไม่สบาย ทำไม่บอก นมก็ว่าทำไมไม่ลงไปกินข้าวเมื่อเช้า”
“ แค่นี้ไม่เป็นไรหรอกครับ” น้ำบอก ลมหายใจร้อนแม้ตัวเขาเองยังรู้สึกได้ เขาเป็นไข้ขนาดนี้คงเพราะเมื่อเช้าฝืนอาบน้ำทั้งที่หนาวขนาดนั้น
“ ไม่เป็นไรได้ยังไง นอนลงก่อนเดี๋ยวนมจะหาอะไรมากินจะได้กินยา”นมก้านพูบอก น้ำนอนลงตามที่หญิงสูงวัยบอก
“ คุณเหนือไปเรียนแล้วหรือครับ?”
“ ไปเรียนตั้งแต่เช้าแล้วละ” นมก้านพูบอก นมจึงหันมองนาฬิกา เที่ยงยี่สิบ เขาหลับไปนานขนาดนั้นเลยเหรอ?แล้วยังไปถามคุณนมอีกวาคุณเหนือไปเรียนหรือยัง?
นมก้านพูวางผ้าชุบน้ำหมาดๆบนหน้าผากเด็กหนุ่มเบามือ
“ ถ้าไข้ไม่ลด เดี๋ยวนมจะเช็คตัวให้” นมก้านพูบอก น้ำนึกถึงร่องรอยบนตัวเขาทันที โดยเฉพาะรอยกัดที่ไหล่ จะให้คุณนมรู้ไม่ได้ว่าที่เขาไม่สบายเป็นเพราะคุณเหนือ
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวน้ำเช็คเอง!” น้ำรีบบอก นมก้านพูกลับคิดว่าเด็กหนุ่มคงเขินมากกว่ามีเรื่องที่กำลังปิดบังอยู่
“ ได้ได้ ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้ เดี๋ยวนมไปหาอะไรให้ทาน” นมก้านพูว่าลูบหัวน้ำเอ็นดูเหมือนลูกเหมือนหลาน
“ โตขนาดนี้จะอายอะไรอีก” หญิงสูงวัยบอกก่อนจะเดินออกจากห้องไป เธอคิดจะทำข้าวต้มร้อนๆมาให้เด็กหนุ่มทาน
น้ำมองโทรศัพท์ข้างหัวเตียง คิดจะโทรหาเหนือ แต่ก็ไม่รู้จะพูดว่าอะไรดี ท่าทีของคุณเหนือทำให้เขาไม่สบายใจบวกกับความรู้สึกต่างๆที่แม้แต่ตัวเองก็แยกไม่ออกว่ามีอะไรบ้าง ตอนนี้คุณเหนือโกรธเขาขนาดหน้ายังไม่อยากจะมอง..และเมื่อคืนยังทำเหมือนเขาเป็นของเล่นไร้ค่า ทั้งที่ก่อนหน้านั้นคุณเหนือดูเหมือนจะทนุทนอมเขา คงเป็นเพราะเมื่อวานที่เขาพูดคำว่าหน้าที่ออกไป แต่นั้นเป็นความจริงไม่มีเหตุผลอื่น
และเขายังจะนอนห้องนี้อยู่หรือ ในเมื่อคุณเหนือหงุดหงิดที่เห็นหน้าเขาขนาดนี้
“…..” คุณเหนือจะให้น้ำยังไง คุณเหนือถึงจะพอใจ น้ำไม่อยากเป็นแบบนี้เลย
คุณเหนือคงไม่รู้ว่าที่น้ำทำทุกอย่างก็เพื่อคุณเหนือ แต่หากว่าคุณเหนือไม่ต้องการน้ำแล้ว ไม่อยากให้น้ำอยู่ที่นี่ น้ำก็จะขอไปตามทางของน้ำ แต่ถ้าคุณเหนือให้น้ำอยู่น้ำก็จะอยู่ไม่ไปไหน
สำหรับคุณเหนือน้ำให้ได้ทุกอย่างไม่ว่าอะไร…
เลิกเรียนแล้วแต่เหนือยังไม่อยากกลับบ้าน เขาไม่อยากลับไปเจอเห็นหน้าน้ำ เพราะมันทำให้เขาทั้งเจ็บทั้ง
แค้น ในหัวมันได้ยินแต่คำว่า ‘หน้าที่’ ที่ทำให้เขาทุกอย่างน้ำไม่ได้รู้สึกอะไรเลยหรือไง นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!
โธ่เว้ย!? คนอย่างเขา !? ทำไมจะต้องรู้สึกพ่ายแพ้ขนาดนี้ และคนที่ทำให้เขารู้สึกก็คือ ‘น้ำ’ ไอ้เด็กกำพร้าที่ครั้งหนึ่งเขาเคยเอาไว้แก้ขัดเวลาเกิดอารมณ์ แต่มาตอนนี้ตัวเขากับหมกมุ่นคิดแต่เรื่องน้ำ แค่น้ำทำดีด้วยเขาก็มีปฎิกิริยาต่างๆนานา แค่น้ำยิ้มให้โลกทั้งโลกมันสว่างไสว และน้ำก็เป็นคนทำให้มันมืดลง!?
หน้าที่เรอะ!?
หน้าที่ใช่ไหม?!
ดี
ดี หน้าที่ก็หน้าที่ จะให้ทำหน้าที่ให้สาสม!!
ฉันอยากจะรู้เหมือนกันว่าจะทนไปได้สักกี่น้ำ ดูสิว่าจะทำหน้าที่ได้ดีแค่ไหน?!
“…………………………………………..” เหนือโทรหาคู่ขาที่เคยคบกัน และชวนมาค้างทีบ้านด้วยกันเพราะอยากจะดูปฎิกิริยาของน้ำ
เมื่อไม่เป็นดังที่คิด ชายหนุ่มก็สร้างกำแพงเป็นปราการปกป้องตนเองจากความเจ็บปวด อยากให้อีกฝ่ายรับรู้ถึงตัวตนของตัวเองด้วยทิฐิที่มี
เหนือกลับบ้านพร้อมปูคู่ขาตามตั้งใจจะให้น้ำรู้สึกเจ็บปวดบ้าง ในใจก็อยากจะให้น้ำหึงหวง อยากให้น้ำรับรู้ว่าตัวเขามีสิทธิ์ที่เลือกใครก็ได้ที่ตัวเองพอใจ
“สวัสดีครับ”ปูว่าเมื่อเห็นนมก้านพูออกมารับ
“ สวัสดีค่ะ” นมก้านพูตอบ มองชายหนุ่มร่างโปร่ง หน้าตาหวาน
“ น้ำ ไปไหน?” เหนือถาม
“ น้ำนอนพักอยู่บนห้องค่ะ ไม่สบายตั้งแต่เมื่อเช้า” นมก้านพูบอก คิดว่าเหนือรู้แล้วสะอีก
“น้ำเด็กคนนั้นนะเหรอ?” ปูถาม เขามักจะมางานปาร์ตี้ที่นี่เสมอ เขาจำเด็กหนุ่มที่ชื่อน้ำได้ เพราะมันจะโดนเหนือแกล้งให้พวกเขาดูบ่อยๆบางครั้งเขาก็ขำก็สนุก แต่บ้างครั้งเขาก็อดสงสารไม่ได้ ครั้งสุดท้ายนี่ก็โดนผลักลงสระน้ำ เขาถึงกับขำไม่ออก
“ คุณปูรู้จักน้ำด้วยหรือคะ?” นมก้านพูถามจำเพื่อนเหนือได้แทบทุกคน
“ ผมไม่รู้จักหรอกครับ ไม่เคยคุยด้วยสักครั้งแต่จำได้” ปูว่ายิ้มสวย หันไปมองเหนือตาเป็นประกาย ปูเองก็ชอบเหนือมาก เคยคิดจะคบกับเหนือหลายครั้ง แต่เหนือปฎิเสธเพราะเหนือไม่ต้องการที่จะคบคนคนเดียว ปูเองก็จำต้องยอมแพ้เป็นแค่เพื่อนนอนไปโดยปริยาย
“…………………………………….…” เหนือนึกเป็นห่วงน้ำอยากจะขึ้นไปหาให้เห็นกับตาว่าไม่ได้เป็นอะไรมากแต่ก็สวงนท่าทีเอาไว้
“แล้วนมให้น้ำกินยาหรือยัง?”
“ ให้ทานแล้วค่ะ ไข้ก็ลดลงแล้ว”
“ ก็ดี เออนมปูเขาจะมาค้างกับเหนือสักพักนะ”
“ ค่ะ เดี๋ยวนมให้คนทำความสะอาดห้อง..” นมก้านพูบอกแต่ยังไม่ทันจบเหนือพูดตัดบทขึ้นมา
“ ไม่ต้อง เหนือจะให้ปูจะนอนห้องเดียวกับเหนือ” เหนือบอก หญิงสูงวัยมองชายหนุ่มด้วยความประหลาดใจ เพราะน้ำก็อยู่ห้องเดียวกับเหนือ แล้วยังจะให้เพื่อนเข้าไปนอนด้วยอีก
คุณเหนือคิดอะไรอยู่กันแน่
“ บอกน้ำตามนี้” เหนือจับมือปูเดินเข้าไปห้องพักผ่อน ขณะที่นมก้านพูยังจับต้นชนปลายไม่ถูก น้ำก็ลงมาพอดี
“ น้ำลงมาทำไมไม่นอนพัก?” นมก้านพูถาม
“ น้ำนอนมาทั้งวัน เลยลงมาเดินบ้าง…คุณเหนือกลับมาแล้วเหรอครับ?” น้ำถาม เพราะจากเวลาคิดว่าเหนือน่าจะกลับมาแล้ว
“ จ้ะ เพิ่งกลับมา” นมก้านพูคิดว่าจะบอกน้ำเกี่ยวกับเรื่องปูยังไงดี เรื่องมันชักจะแปลกๆยังไงชอบกล
“นมมีอะไรหรือเปล่าครับ?” น้ำเห็นท่านมก้านพูแปลกๆเลยถาม
“ น้ำ คุณเหนือพาเพื่อนมาด้วย เห็นว่าจะนอนด้วยกัน แต่เดี๋ยวนมถามดูอีกที” นมก้านพูบอกท่าทีลำบากใจ โดยไม่ได้รู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเหนือและปู
“ คุณนมไม่ต้องถามหรอกครับ เดี๋ยวน้ำจะไปนอนห้องรับรองแขก…เอง” น้ำบอก ก่อนจะกลับขึ้นไปบนห้อง และเก็บข้าวของที่จำเป็นย้ายไปห้องรับรองแขกโดยไม่รอให้นมก้านพูได้พูดอะไร
สุดท้ายเหนือก็อดที่จะมาดูอาการน้ำไม่ได้ พอเข้ามาในห้องเห็นน้ำถือแปรงสีฟันกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ
“ ก็ไม่เห็นเป็นอะไรมาก หรือว่าแค่สำออยเรียกร้องความสนใจ” เหนือพูดเขึ้นลอยๆไม่เจาะจงว่าพูดกับน้ำ
“ คุณเหนือ?”
“ ไอ้เราก็นึกว่าจะเป็นอะไรมาก คิดจะตามหมอให้ แต่คงไม่ต้องละม้าง”
“ น้ำไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ นี่น้ำก็กำลังย้ายไปนอนแขก”
“ ทำไม?” เหนือว่าหรี่ตาลง
“ คุณเหนือพาเพื่อนมาค้างแล้วจะให้นอนห้องนี้ น้ำไปนอนห้องอื่นก็ถูกแล้วครับ” น้ำบอก เขาไม่อยากให้คุณเหนือพูดคำประชดคำแบบนี้
“ ก็นะ ปูก็ไม่ใช่เพื่อนธรรมาดาซะด้วยสิ เดี๋ยวบังเอิญแกมานอนด้วยแล้วเห็นฉันทำอะไรอะไรกัน พาลจะเกิดอารมณ์ขึ้นมา ไอ้ฉันก็ไม่อยากสงเคราะห์เพราะมีของดีๆอยู่แล้วใครจะไปสนใจแปลก” เหนือว่าดูถูกน้ำเต็มที่ น้ำก้มหน้าลงเจ็บแปล๊บที่อก ชาที่ใบหน้าก่อนจะเดินออกมา เหนือดึงแขนน้ำไว้ไม่พอใจใยทีนิ่งขนาดนี้ ไม่มีทางทีไม่พอใจที่เขาพาปูมาด้วยซ้ำ
“ หรือว่าแกอยากจะสงเคราะห์ให้ก่อน”
“ คุณเหนือครับ ปล่อยแขนน้ำเถอะครับ” น้ำว่าไม่มองหน้าเหนือ
“ น้ำเสียงไม่พอใจ แกคงไม่ได้หึงฉันกับปูหรอกใช่ไหม?” เหนือว่ายิ้มสะใจ
“ น้ำไม่มีสิทธิ์แบบนั้นหรอกครับ ปล่อยแขนน้ำเถอะครับ”
“ ใครจะไปรู้ เพราะแกยังมีหน้าที่อ้าขาให้ฉันไม่ใช่หรือไง!” เหนือว่าบีบแขนน้ำเต็มแรง
“คุณเหนือ น้ำเจ็บ!?” น้ำว่าแต่ใจเจ็บกว่ามากนัก ใจที่โดนดูถูก
“ แล้วไง?” เหนือว่าทำหน้ากวนไม่สนใจ หากเป็นคนอื่นคงโกรธและโต้ตอบเหนือไปแล้ว แต่ไม่ใช่น้ำ สำหรับน้ำแล้วการถูกยั่วโมโหเพียงแค่นี้นั้นเล็กน้อยเหลือเกินหากเมื่อเปรียบเทียบกับความอดทนอดกลั้นที่เคยรู้สึก
“……” น้ำจึงเลือกที่เงียบไม่โต้ตอบเพื่อให้อีกฝ่ายเลิกลาไปเอง แต่กลับได้ผลตรงข้ามเหนือกลับคิดว่าน้ำไม่สนใจตัวเองมากกว่า
“ ทำไม!? หรือว่าไม่เห็นอยู่ในสายตา!” เหนือยิ่งคิดและบวกความน้อยใจแต่เดิม ชายหนุ่มจึงมองทุกอย่างในแง่ลบไปสียหมด
“……”
“ น้ำ!?” เหนือเมื่อว่าเหลืออดแล้วที่น้ำเอาแต่เงียบ
“ครับ” น้ำขานรับมองหน้าชายหนุ่มแม้จะพูดน้อยแต่ว่าสีหน้าและดวงตานั้นตัดเพ้อในตัวชายหนุ่มอย่างเห็นชัดเจน เหนือถึงกลับอึ้งพูดไม่ออก เอามือที่จับแขนน้ำปล่อยโดยพลัน คราวนี้เป็นเหนือที่หลบสายตาน้ำ
“ คุณเหนือจะเอาอะไรกับน้ำ ที่น้ำทำให้คุณเหนือไม่พอหรือครับ คุณเหนืออยากได้อะไรก็บอกน้ำสิครับ”
“ อะไรที่ให้ฉัน ………….แกมีอะไรที่ให้ฉัน ไหนบอกว่าเป็นหน้าที่”
“ คุณเหนือ!?”
“ ก็ฉันพูดความจริง มีหน้าที่ให้ทำก็ทำให้ดีแล้วกัน!”เหนือว่าก่อนที่เดินออกจากห้องอย่างรวดเร็วและสวนกับนมก้านพูที่เข้ามาหาน้ำ
“น้ำมีเรื่องอะไรกับคุณเหนือหรือเปล่า?” นมก้านพูถาม เพราะถึงเธอจะเห็นหน้าเหนือแค่แวบเดียวก็รู้ได้ทันทีว่าชายหนุ่มกำลังโกรธแม้จะทำหน้านิ่งก็ตาม
“ เปล่า ไม่มีครับ” น้ำว่าปรับสีหน้าให้เป็นปกติ นมก้านพูได้แต่อ่อนใจที่น้ำมีอะไรก็ชอบเก็บไว้คนเดียว
“ มีอะไรก็บอกนมนะ นมจะเป็นที่ปรึกษาให้”
“ครับ” น้ำรับปาก แต่กลับไม่เล่าอะไรให้นมก้านพูฟังแม้แต่น้อย
ตอนเย็นน้ำเห็นว่าตัวเองอาการดีขึ้นมากแล้ว เลยลงมาทานอาหารเองดีกว่าจะให้ใครยกขึ้นไปให้ ขณะลงมาเหนือและปูรับประทานอยู่ก่อนแล้ว แม้น้ำจะเดินมายังไม่ถึงโต๊ะก็ตาม แต่เมื่อเหนือมองเห็นก็วางช้อนลงทันที
“ เหนือเป็นอะไร?” ปูถามสงสัยเพราะไม่ทราบความสัมพันธ์ระหว่างน้ำกับเหนือ ปูรู้แต่เพียว่าน้ำเป็นเด็กรับใช้ของบ้านเท่านั้น
“
เซ็ง! เห็นหน้าใครบางคนแล้วกินไม่ลง” ปูหันซ้ายหันขวาเห็นน้ำเดินมา พอรู้ว่าเหนือหมายถึงน้ำ และคิดว่าเหนือคงจะหาทางกลั่นแกล้งตามเคย
“ นายก็เพลาๆลงบ้างเถอะ สงสารเด็กมัน” ปูบอกตายิ้มพราวทั้งใบหน้า ขาที่อยู่ใต้โต๊ะเกี่ยวถูขาเหนือให้อีกฝ่ายเกิดความต้องการมากกว่านี้
แม้ว่าน้ำจะเดินมายังไม่ถึงโต๊ะแต่เสียงพูดของเหนือก็ดังพอที่ให้น้ำได้ยิน น้ำจึงเดินเลี่ยงหายเข้าไปในครัวแทน ขณะนั้นแก้วกับกระหล่ำกำลังจับคู่กล่าวถึงเจ้านายอย่างถึงพริกถึงขิง
“ ฉันว่าฉันเห็นจะๆว่าคุณปูหอมแก้มคุณเหนือ ยังงี้มันหมายความว่าไงแก้ว?” กระหล่ำถามมีคำตอบในใจอยู่แล้วแต่หญิงสาวกำลังหาแนวร่วมยิ่งนมก้านพูไม่อยู่ด้วยแล้วยิ่งทางสะดวก
“ ไม่รู้เว้ย
!? แต่ไม่ใช่อย่างที่เอ็งคิดแน่ๆ คุณเหนือกับน้ำเป็นผัวละเมียกัน คุณเหนือจะพาคุณปูมาทำแบบนี้ทำไม!? เอ็งอย่าเพ้อเจ้อ!” แก้วปราบ แต่ในใจของเธอนั้นคิดไม่ต่างจากกระหล่ำเลย เธอสังเกตมานานแล้วว่าคุณปูที่มางานปาร์ตี้ที่นี่แทบทุกครั้งสนิทสนมกับคุณเหนือมากเป็นพิเศษ และมีการถูกเนื้อต้องตัวกันจนบางครั้งคิดว่ามากเกินไป แต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะไม่คิดว่าคุณเหนือจะชอบผู้ชายก็ได้ด้วย เพราะเมื่อก่อนเห็นมีแฟนเป็นผู้หญิงอยู่ดีๆ
“ แต่ตอนที่ฉันเอาน้ำไปเสริฟในห้องคาราโอเกะ ฉันเห็นคุณเหนือกับคุณปูแลกลิ้นกันนัวเนีย แลกลิ้นแบบฝรั่งแกรู้จักไหม เพื่อนกันธรรมดาที่ไหนเขาทำกัน!”
“ เอ็งอย่าพูดไปกระหล่ำ เดี๋ยวน้ำสงสัยขึ้นมาแล้วจะไปกันใหญ่ คุณเหนือคงจะพาคุณปูไปเร็วๆนี้แหละ”
“ แต่คุณเหนือทำแบบนี้มันไม่ถูก มันหยามกันชัดๆ เหมือนพาชู้เข้าบ้าน!” กระหล่ำบอก คิดสงสารน้ำที่คุณเหนือไม่ให้เกิยรติบ้าง เมื่อพาคุณปูเข้ามาในบ้านแบบนี้แล้วเอาน้ำไปไว้ไหน น้ำจะรู้สึกยังเมื่อคนที่รักมีคนอื่นแบบนี้ แล้วนี่ยังจะนอนห้องเดี๋ยวกันเอง กลายเป็นน้ำที่ต้องเป็นฝ่ายกระเด็นออกมา คิดแล้วแค้นใจแทน
“…..” กระหล่ำกำลังจะอ้าปากพูดต่อ แต่แก้วเห็นน้ำเสียงก่อนจึงตบแขนเพื่อนสาวให้หยุดไว้ก่อน ทั้งแก้วทั้งกระหล่ำต่างก็ชักสีให้เป็นปกติ
“ น้ำอยากได้อะไรเหรอถึงมาครัว?” แก้วถามเห็นสีหน้าน้ำดีขึ้นแสดงว่าไข้ลดแล้วเธอก็เบาใจ
“ น้ำมาขอกินข้าวด้วยคน” น้ำว่าแสแสร้งยิ้มแย้ม ทั้งที่ใจขมขื่นที่ต้องยอมทุกครั้งไป นั่นเพราะคิดว่าตัวเองเป็นบ่าว อีกคนเป็นนาย ทั้งสัญญากับคุณหญิงทัดพวงว่าจะอยู่ที่นี่ทำให้หมดหนทางที่เลือกเดิน ดังนั้นการที่จะอยู่อย่างสงบที่สุดก็คือ การอีกฝ่ายพอใจ เลิกลาไปเสียเอง
“ อ้าวทำไม ไม่ไปกินกับคุณเหนือ คุณปูล่ะ?” กระกล่ำโพร่งถาม ไม่อยากให้น้ำเปิดโอกาสให้คุณปูมากนัก
“ ไม่ล่ะครับ น้ำอยากให้เพื่อนเขาคุยกันมากกว่า น้ำมากินกับพี่แก้วพี่-หล่ำดีกว่า” กระหล่ำได้แต่บ่นพรึมพร่าคนเดียวว่าคุณเหนือกับคุณปูจะไม่คุยกันอย่างเดียวน่ะสิ!
ด้านนอกเหนือหมดอารมณ์ที่จะกินข้างเพียงเพราะเห็นหน้าน้ำ และน้ำไม่มีปฎิกิริยาโต้ตอบเขาสักนิด
เห็นเขาเป็นธาตุอากาศหรือไง!?
“ เหนือ นายเป็นอะไร โมโหอะไรละหืม?” ปูถามยื่นหน้าเข้ามาใกล้ใบหน้าเหนือ แล้วแลบลิ้นแตะริมฝีปากเหนือเบาๆ นมก้านพูที่ยังยืนตกใจในความกล้าของปู และรับรู้ความสัมผัสของเหนือกับปูทันที
“ ไม่ได้เป็นไร” เหนือหันหน้าหลบ เพราะไม่มีอารมณ์จะคิดเรื่องอย่างว่า ปูดูเสียความมั่นใจไปเล็กน้อย แต่ก็กลับมายิ้มแย้มดังเดิม แอบสงสัยไม่ได้ว่าเรื่องอะไรทีที่ทำให้คนอย่างเหนือหงุดหงิดได้ทั้งวันแบบนี้
“งั้น คืนนี้จัดเต็มได้ป่ะ?” ปูพูดเชิงถามสีหน้าทะเล้น เหนือปรายตามองปูก่อนที่จะคิดว่า ก็ดี เหมือนกัน
“อืม” เหนือว่า
เกือบ 5 ทุ่มน้ำยังคงยืนมองท้องฟ้าที่มีดาวกระจายเต็มท้องฟ้า เด็กหนุ่มรู้สึกตัวเองเป็นเศษธุรีของท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ วันนี้คุณเหนือพาคุณปูมาค้างที่บ้านก็เพราะเขาทำไมเขาจะไม่รู้ เพียงแต่ไม่รู้สาเหตุว่าคุณเหนือต้องการอะไรกันแน่ถึงได้ทำแบบนี้ หรือว่าต้องการจะเอาเป็นนัยว่าเขาหมดความหมายแล้ว ถ้าเป็นอย่างงั้นจริงก็คงดีไม่น้อย คุณเหนือจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับเขาอีก
แต่ พอคิดแล้วก็รู้ใจหาย คงเป็นเพราะรู้สึกว่าตัวเองไรไร้ค่าละมั้ง
“….”
ตัวเขานั้นจากนี้จะเป็นยังไง? จะอยู่บ้านนี้ตลอดไป หรือว่ายังไง เพราะวันที่คุณเหนือไม่ต้องการเขาแล้วก็ต้องมาถึง แม้ว่าเขาจะเคยหนีไปจากที่นี่ แต่ก็คิดภาพตัวเองไปอยู่ที่อื่นไม่ออก เขาโตที่นี่ คนที่รู้จักก็แทบไม่มี ในชีวิตคนที่เรียกว่ารู้จัก คนที่เป็นเพื่อนนั้นนับคนไม่กี่คน เฉพาะที่อาศัยอยู่ที่ก็เกินครึ่งไปแล้ว
เขาอยากเจอแม่เหลือเกิน คงมีแต่ปฎิหารย์เท่านั้นที่จะทำให้เกิดจริง
ตอนนี้แม่อยู่ที่ไหนครับ? แม่อยู่สุขสบายใช่ไหมครับ? น้ำเองก็สบายดีไม่ลำบากอะไรเลยสักนิด
ในขณะที่น้ำกำลังนึกถึงเรื่องราวต่างๆในชีวิต เหนือก็ไปหาน้ำที่ห้องแต่ไม่เจอ ชายหนุ่มจึงตามน้ำ ไม่นานเหนือก็มาเจอน้ำยืนนิ่งใต้ต้นมะม่วงที่ครั้งหนึ่งเมื่อยังเด็กน้ำเคยตกลงมา
“…………………………” เหนือไปได้เข้าไปหาน้ำอย่างที่ตั้งใจไว้ในตอนแรก แต่กลับยืนมองน้ำอยู่ห่างๆเท่านั้น
“….” น้ำอดที่จะคิดถึงตอนที่ตกต้นมะม่วงไม่ได้ เด็กหนุ่มเดินเข้าไปจับลำต้นขรุขระแล้วนึกย้อนไป ทันทีที่เขาตกลงมา คุณฟอร์ก็ตรงเข้ามาหา
“น้ำเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหน?!” คุณฟอร์ถามสีหน้าตกใจ เขาไม่เคยเห็นคุณฟอร์ตกใจขนาดนี้มาก่อน
“ ฮือๆ น้ำเจ็บ น้ำเจ็บ”
“ งั้นมาขี่หลังฉัน เดี๋ยวพาไปให้นมดู?!” คุณฟอร์บอกแบกเขาขึ้นหลัง ตอนนั้นแม้จะเจ็บไปทั้งตัวแต่ก็รู้ดีมาก แม้จะเจ็บแต่ก็ไม่อยากให้ไปถึงคุณนมเร็วๆ ตอนนั้นไม่รู้ว่าคุณเหนือหายไปไหน เขาเองก็ไม่ได้สนใจด้วยซ้ำ
“คุณฟอร์ ..”น้ำอาจจะรักคุณฟอร์มาตั้งแต่ตอนนั้นก็ได้
** * * **
ไม่การสอบนั้น ยังพอหวังได้T^T 
หัวข้อ: บ่วงหัวใจให้รัก41-43(จบ)....................................หน้า55 (อ่าน 429300 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก