6.
สามทุ่ม รถของฟอร์วิ่งเข้ามาจอด เหนือรีบลุกขึ้นมาดูที่เปิดผ้าม่านแอมมองที่หน้าต่าง
“ มาสักที” เหนือว่าดีใจไม่น้อย ตอนนี้ก็แค่รอให้น้ำขึ้นมาเพราะเขาสั่งนมไว้แล้วว่าให้น้ำขึ้นมาทันที
แต่คิดดูอีกทีเขาลงไปทักทายฟอร์หน่อยดีกว่า
“ น้ำอย่าลืมทายานะ” ฟอร์บอก และเขาก็เป็นคนซื้อยาทาอันหลอดใหม่ให้น้ำเอง
“ ครับ”
“ น้ำขอหอมแก้มที่หนึ่ง” ฟอร์ขอดื้อๆ น้ำตกใจเอนตัวหนีล่วงหน้า
“ คุณฟอร์ครับ?!”
“ อายเหรอ?” ถามหน้านิ่ง ราวกับว่าไม่มีเรื่องอะไรเลย
“ ครับ เดี๋ยวใครมาเห็น” แม้จะยังไม่โดนหอมแก้มแต่แค่คิดหน้าก็ร้อนผ่าวแล้ว
“ เดี๋ยวฉันปิดไฟก็ได้” ยิ้มเจ้าเหล์ เมื่อเห็นหน้าอีกคนลนลาน
“ ไม่ได้ครับ ไม่ได้
!? ” ตอบอย่างจริงจัง ฟอร์ต้องยอมแพ้ๆโดยปริยาย ปล่อยให้น้ำออกจากรถไป แต่ก็ไม่วายบ่นเสียดายคนเดียว
“ คุณเหนือ?!” ออกมาก็เจอกับศราวัฒน์ยืนอยู่
“ เหนือมารอต้อนรับเราเหรอ?” ฟอร์ว่าอารมณ์ดีหน้าชื่นตาบาน จนเหนือหมั่นไส้
“ เปล่า ลงมาเจอพอดี” ตอบเหมือนไม่ใช่ใจ ส่วนน้ำขอตัวเข้าไปในบ้านก่อน เหนือใช้หางตามองตามไปติดๆก่อนที่หันกลับมาหาฟอร์
“ เหนือวันนี้เราขอค้างบ้านนาย”
“ ไม่หอบเสื้อผ้ามานอนนี่เลยล่ะ เพราะนายมานอนบ้านเราเหมือนเป็นบ้านตัวเองแบบนี้” เหนือว่าประชด
“ ก็คิดอยู่ แต่เกรงใจ” ฟอร์ว่าเอากุญแจรถให้ลุงน้อยก่อนที่เดินเข้าบ้านพร้อมเหนือ
“ เป็นไงบ้างละวันนี้?” เหนือถามขึ้นลอยๆ
“ ก็ดี” ฟอร์ยิ้มเคลิ้ม แต่คนฟังไม่เคลิ้มด้วย
“ แล้วคุณน้านอนแล้วเหรอ?” ฟอร์ถามถึงคุณหญิงทัดพวง
“ ยังดูละครกับนมอยู่ห้องโน่น”
“ เหรอ เหนื่อยวะขอขึ้นไปนอนก่อนนะ” ฟอร์ว่าหาว ทั้งที่เพิ่งสามทุ่ม เหนือมองไปทางไปห้องครัวที่น้ำเดินเข้าไปเมื่อกี้ ก่อนที่จะขึ้นไปรอน้ำบนห้อง
ในครัวที่เปิดไฟ ไม่มีใครอยู่เพราะพากันไปดูละครหลังข่าวกันหมด น้ำวางถุงขนมของฝากไว้บนโต๊ะ วันนี้เขาเหนือยมาทั้งวันแล้ว ไปอาบน้ำนอนดีกว่า น้ำเก็บของฝากใส่ตู้เรียบร้อยก่อนที่จะเดินกลับห้องตัวเอง
หลังจากอาบน้ำเรียบร้อยน้ำก็เอาตั๋วหนังออกมาชื่นชมชื่นใจอยู่คนเดียว จนเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“ ครับ ใครครับ?”
“ พี่แก้วเอง”
“ครับพี่แก้ว?” น้ำว่าเปิดประตูออกมา
“ พี่ลืมเนี่ย! ว่าคุณเหนือสั่งไว้ว่า ถ้าน้ำกลับมาให้ขึ้นไปหาบนห้อง จะให้ช่วยย้ายของอะไรไม่รู้ รีบขึ้นไปเลยนะ” หัวใจที่กำลังชุ่มช่ำห่อเหี่ยวลงทันที
“ พรุ่งนี้ได้ไหมพี่แก้ว?”
“ พี่ไม่รู้ แต่พี่ว่าน้ำขึ้นไปเถอะ พี่ไปล่ะ พระเอกนางเอกกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม” พูดจบแก้วก็วิ่งออกไป เพราะเธอวิ่งมาบอกน้ำตอนละครคั่นโฆษณา
“……………………….”
ไม่อยากขึ้นไปเลย แต่จะให้ทำยังไงได้ บ้านก็อาศัยเขาอยู่แบบนี้
“…………….” น้ำเก็บตั๋วไว้ใต้หมอนก่อนที่ไปหาเหนือ….
ทันทีที่น้ำเปิดประตูเข้าไป ก็ได้ยินคำพูดประชดประชัดมากระทบโสตประสาททันที
“ กว่าจะเสด็จมาได้
! ” น้ำทำเหมือนไม่ได้ยิน ไม่ใส่ใจ
“ คุณเหนือจะให้น้ำย้ายของตรงไหนครับ?” เดินเข้ามาอย่างเจียมตัว
“ เรื่องนั้นเอาไว้ที่หลัง เล่ามาว่าวันนี้ไปไหนบ้าง?” เหนือว่านั่งไขว้ห้าง
“ ไปดูหนังแล้วกินข้าวที่ร้านสบายใจครับ”
“ แค่นี้ทำไมกลับเอาสามทุ่ม”
“ ไม่ได้ไปไหนแล้วครับ กินข้าวเสร็จก็กลับมาทันที” น้ำบอกความจริงเพราะที่เหลือจากนี้ก็นั่งอยู่ในรถ แล้วคุณฟอร์ยังทายาที่แขนให้อีก โดยไม่รู้ว่าที่ตัวเขามีมากกว่านี้ แต่ก็เหมือนว่า ทายาที่แขนที่อื่นก็ไม่เจ็บไปด้วย
“ แล้วแกคงไม่ได้ให้ท่าฟอร์ใช่ไหม?”
“ ไม่ครับ น้ำไม่ได้ทำ”
“ งั้นต้องให้ฉันดู” เหนือว่าถอดเสื้อน้ำออก เห็นรอยช้ำฝีมือตัวเอง ไม่คิดว่าจะเยอะขนาดนี้…
“กางเกงถอดออกด้วย” เหนือสั่ง น้ำปฎิบัติตามเพราะรู้ว่าแม้จะพูดอะไรไป อีกฝ่ายก็คงไม่ยอมรับ มีแต่จะทำให้เรื่องบานปลายไปอีก
เหนือใช้สายตาบอกให้น้ำไปนอนบนเตียง น้ำก็ไปนอนที่เตียงรอ ทั้งที่เหนื่อยแสนเหนื่อย
“…………………..”
*************
เมื่อนมมาบอกว่าไม่รู้น้ำหายไปไหน ยังตามตัวไม่เจอ คุณหญิงทัดพวงก็มาเคาะประตูปลุกลูกชาย
“ เหนือลูก เหนือ” เคาะแล้วเรียกแล้วก็ไม่มีเสียงตอบ ประตูห้องก็ไม่ล็อก เธอเลยเปิดประตูเข้าไป แล้วสิ่งที่เธอเห็นบนเตียงก็ทำให้ลมแทบจับ
“
ว้าย!? ” คุณหญิงทัดพวงร้องเสียงหลงที่เห็นลูกชายนอนเปลือยบนเตียงกับน้ำ!?
เสียงร้องดังพอที่คนบนเตียงจะรู้สึกตัว งัวเงี่ยตื่นขึ้นมา
“
คุณแม่!? ”
“
คุณหญิง!!!? ” น้ำเบิกตากลมด้วยความตกใจ จนทำอะไรไม่ถูก
“
คุณแม่!! ” เหนือรีบเข้าไปประครองมารดาที่กำลังหมดสติ
“ คุณหญิงครับ?!” น้ำถลาเข้าไปช่วย
“ ไม่ต้องมาช่วยไปใส่เสื้อผ้า” เหนือสั่งเพราะยังใส่กางเกงอยู่แต่น้ำไม่ได้ใส่อะไรอยู่ น้ำที่เพิ่งรู้ตัวรีบใส่เสื้อผ้าที่วางอยู่ข้างเตียงทันที
“ เกิดอะไรขึ้นคะ?” นมก้านพูที่อยู่ไม่ไกลได้ยินเข้า เธอพอจะเดาเรื่องออกทันทีว่าน้ำหายไปไหน
“…………..” ฟอร์ที่มาพร้อมๆกับนมก้านพูเองก็เช่นกัน เขามองน้ำที่กำลังใส่เสื้อเหมือนไม่รู้ตัว บางอย่างในตัวเขากำลังพังทะลายลง
.
.
.
.
เลยเวลาไปทำงานเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่คุณสาโรจน์ก็ยังนั่งอยู่ในห้องทำงาน ข้างๆคุณหญิงทัดพวงผู้เป็นภรรยามีนมก้านพูเอายาดมแกว่งใต้จมูกให้ตลอดเวลาส่วนลูกชายนั่งไม่ห่างจากผู้ให้กำเนิดนัก และน้ำนั่งก้มหน้าสงบอยู่กับพื้น
“ เรื่องนี้มันเกิดได้ยังไงกัน?” คุณหญิงทัดพวงตัดเพ้อ น้ำตาคลอเบ้า ไม่เคยคิดว่าว่าโดนกับตัวเอง ที่คนในบ้านไปมีอะไรกับคนใช้ เธอสบายใจได้เลยว่าสามีไม่นอกใจแน่ แต่กลับเป็นลูกชายของเธอเอง และเด็กรับใช้ในบ้านยังเป็นผู้ชายอีก เธออยากจะเป็นลมอีกสัก 10 รอบเผื่อว่าอะไรอะไรมันจะดีขึ้น
“ น้ำผิดเองครับ น้ำผิด น้ำจะออกไปเอง” น้ำว่ารู้สึกลมหายใจร้อนกว่าที่เคย เพราะเมื่อวานด้วย และเมื่อคืนก็ยังมีอะไรกับคุณเหนืออีก ..จนเขาไม่ตื่นตามเวลาอย่างที่เคย..
ทั้งใจและกายเหนื่อยล้าไปหมด ตอนนี้ทุกคนรู้เรื่องหมดแล้ว คุณฟอร์ก็ด้วยแล้วเขาจะมีหน้าเจอคุณฟอร์ได้ยังไง?
“ คุณพ่อครับ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เหนือกับน้ำเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว เพราะเราสองคนรัก” เหนือบอก คุณหญิงทัดพวงร้องไห้โฮ เมื่อคิดว่าลูกชายคนเดียวเป็นเกย์ หมดโอกาสที่จะอุ้มหลาน
“ นี่แกยังจะพูดแบบนี้อีกเหรอเหนือ” คุณสาโรจน์ว่า หันไปมองคนแม่ที ลูกที
“ แล้วคุณพ่อจะให้เหนือทำยังไง หรือคุณพ่อจะไล่………..เมียเหนือออกจากบ้าน!” น้ำจ้องเหนือตาไม่กระพริบตั้งแต่ที่บอกว่าเขากับคุณเหนือรักกัน
“………………….” คุณสาโรน์พูดไม่ออกเมื่อโดนลูกชายเพียงคนเดียวพูดแบบนี้ เขารู้จักลูกชายดีพอๆกับรู้จักน้ำ และเขายังเอ็นดูน้ำเสียด้วย เขาถึงเข้าใจว่าเรื่องนี้ไม่ได้เกิดจากน้ำเพียงฝ่ายเดียวเหมือนอยากที่จะให้เป็น เผลอๆจะเกิดลูกชายเขาฝ่ายเดียวเสียด้วยซ้ำ นี่เล่นขนาดเรียกน้ำว่า เมีย คนฟังอย่างเขาถึงกับพูดไม่ออก แล้วจะให้เขาจัดการยังไง ในเมื่อเด็กมันจัดการเสร็จสรรพเรียบร้อยแล้ว
เขาหันไปมองน้ำที่ใบหน้าซีดเผือก เขาเป็นคนมีเหตุผลและเข้าใจวัยรุ่น เพราะเขาเองก็เคยผ่านมาก่อนย่อมเข้าใจนี้ ว่าห้ามตอนนี้เหมือนยิ่งยุ บอกสอนอะไรตอนนี้ลูกชายก็คงเห็นต่างไปหมด เรื่องบางเรื่องต้องใช้เวลา ในเมื่อเด็กบอกว่าเต็มใจกันทั้งสองฝ่ายก็ต้องปล่อยไปก่อน ค่อยๆบอกค่อยๆสอนไป น้ำเองก็เป็นเด็กดี ไม่มีออกนอกลู่นอกทางให้ปวดหัวยังไงก็คงดีกว่าเหนือไปคว้าเอาผู้ชายที่ไหนมา?
แต่เขาเองก็ใช่ว่าจะยอมรับได้ที่ลูกชายที่เคยเป็นผู้ชายอยู่ดีๆมาบอกว่าชอบผู้ชายด้วยกัน เขาก็ต้องให้เวลากับตัวเองด้วย
สาโรจน์หันไปมองน้ำที่เอาแต่ก้มหน้า ยังไงเขาก็ต้องฟังจากน้ำด้วยไม่ใช่ฟังแต่ลูกตัวเอง
“น้ำ เรื่องเป็นมายังไง?”
“……………………..” น้ำเงยหน้ามองคุณสาโรจน์ ดวงตาปริบแดงจนสาโรจน์แปลกใจ เพราะเขาเองก็ไม่ได้สังเกตเลย เพราะน้ำเอาแต่ก้มหน้า หากเขาดูแล้วตาบวมแดงขนาดนี้ไม่ได้เกิดจากการร้องไห้เมื่อเช้านี้ น่าจะตั้งแต่เมื่อคืนและร้องไห้หนัก เขานึกถึงสาเหตุว่าทำไม และคำตอบก็ไปหยุดที่ลูกชายของเขาเอง
“ น้ำ มีอะไรจะบอกฉันไหม?” สาโรจน์ถามอีก เหนือรู้เกร็งกลัวว่าน้ำจะบอกความจริงในหลายๆเรื่อง
“……………………” น้ำส่ายหน้าช้าๆ ก่อนที่จะหมดสติฟุบไปกับพื้นอย่างที่ไม่มีใครคาดคิด
“
น้ำ!? ” เหนือถลาเข้าไปประครองขึ้นมาทันที เนื้อตัวน้ำที่ร้อนเหมือนโดนไฟสุมเหนือรู้ได้ทันทีว่าน้ำไม่สบาย
“ คุณพ่อ น้ำไม่สบาย ผมจะพาน้ำไปนอนที่เตียง นมเรียกคุณหมดปัสให้เหนือด้ว” เหนือว่าช้อนร่างน้ำขึ้นมาก่อนที่จะพาน้ำกลับที่ห้องเขา โดยที่ยังไม่มีใครจะได้พูดอะไรทัน
“…………………….” คุณสาโรจน์หันมองภรรยาให้พิจารณาการกระทำของลูกชายเมื่อครู่ แล้วจะรู้ว่าควรทำยังไง
“……………………..” คุณหญิงกลับร้องไห้โฮขึ้นมาอีก หรือว่าเธอจะไม่มีโอกาสอุ้มหลานจริงๆ
เหนือกึ่งวิ่งกึ่งเดิน อุ้มร่างไร้สติกลับไปที่ห้อง
“…………………” ตัวร้อนเหมือนไฟขนาดนี้ จะเป็นอะไรมากไหมเนี่ย!? เหนือกังวลไม่เคยเห็นน้ำหมดสติไปต่อหน้าต่อตาแบบนี้ นอกจากเรื่องบนเตียง
กำลังจะเข้าห้องก็เจอฟอร์ที่กำลังเดินมาพอดี เหนือหยุดกึก
!? “ น้ำเป็นอะไร
!? ” ฟอร์ถาม เป็นห่วงไม่แพ้คนที่อุ้มอยู่
“ ไม่สบาย” เหนือตอบไม่เต็มปาก ก่อนที่จะพาน้ำเข้ามาในห้อง แล้ววางลงบนเตียงอย่างเชื่องช้า ฟอร์เองก็อดที่จะตามเข้ามาดูเพราะความเป็นห่วงน้ำไม่ได้
“ น้ำเป็นอะไรมากไหม เหนือให้ตามหมอหรือยัง? ถ้ายังเดี๋ยวเราเรียกให้” ฟอร์จำได้ว่าน้ำรู้สึกไม่สบายตั้งแต่เมื่อวาน
“ ให้นมเรียกแล้ว” เหนือตอบยังคงมองน้ำที่นอนไม่มีสติบนเตียง
“………………………….”
ฟอร์รับรู้ว่าเรื่องที่เขาจะพูดต่อไปนี้ไม่สมควรที่จะพูดตอนนี้ แต่เขาอยากเข้าใจถูกต้อง
“ นี่ใช่ไหม ที่นายเป็นห่วงเรื่องเรากับน้ำนัก เพราะนายรักน้ำ?” ฟอร์ถาม
“……………”
“ นายตอบเรามาตามความจริงเถอะ ตอนนี้เรายังไม่ได้คิดอะไรมาก เรากับน้ำเพิ่งเริ่มต้น..เราอยากฟังความจริงจากปากนาย”
“ น้ำ เป็นของเรา” เหนือตอบ
“ เหนือน้ำไม่ใช่สิ่งของ ขอร้องเถอะเหนือเรื่องมาถึงขนาดนี้ ลดทิฐิที่นายมี แล้วตอบให้เราสบายใจว่านายรักน้ำจะดูแลน้ำ”
“ เราจะทำในสิ่งที่เราทำได้”
“ เหนือ ได้โปรด” ฟอร์นึกถึงรอยช้ำที่แขนน้ำเมื่อวาน จากเมื่อคืนเหนือคงจะรู้แล้วหวังว่าเหนือจะดูแลน้ำแทน…เขา ไม่อยากให้เหนือแกล้งน้ำเหมือนเมื่อก่อนอีก
“ น้ำเป็นเมี…………ยเรา เราจะดูแลน้ำ เอง” เหนือว่าเสียงเบาไม่เต็มคำ กว่าจะเขาจะเค้นได้แต่ละคำช่างยากเย็นแต่ก็แฝงไว้อย่างเด่นชัดว่าไม่อยากให้ฟอร์เข้ามายุ่ง
“ ถ้านายพูดอย่างอย่างงั้นเราก็ดีใจแทนน้ำ นายก็รู้ว่าชีวิตน้ำน่าสงสาร เราอยากให้นายให้ความสำคัญกับน้ำมากๆ”
“ เรารู้” ว่าความจริงแล้วนายอยากเป็นคนดูน้ำแทนเรามากกว่า เมื่อเช้าเราตกใจมากที่คุณแม่เปิดห้องมาเจอ แต่ตอนนี้เราคิด่าก็ดีเหมือนกัน เพราะนั่นจะทำให้นายตัดใจได้
“ เรากลับแล้วนะเหนือ” ฟอร์บอกแต่เขากลับหันไปมองคนที่หลับอยู่ ทั้งๆที่เขาคิดว่าตัวเองไม่น่าจะเป็นอะไรมากแต่กลับเจ็บได้ถึงขนาดนี้…..
“…………………”
“ เหนือ” ฟอร์ว่าทั้งที่เดินเกือบถึงประตูแล้ว เหนือหันหน้าไปทั้งที่ไม่อาจสู้หน้าฟอร์ได้ในตอนนี้
“ นายผิดที่ไม่พูดตั้งแต่แรก…และถ้าไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้นนายจะบอกเราตอนเมื่อไร หรือไม่คิดจะบอก” ฟอร์ว่าก่อนเดินออกไป ปล่อยให้เหนือยืนกับความรู้สึกผิดในใจ
“……………………”
******
หลังจากคุณหมอปัสญาตรวจเสร็จคุณหญิงทัดพวงเชิญถามเรื่องอาการน้ำที่ห้องนั่งเล่น หมอปัสญาหมประจำตะกูลตั้งแต่รุ่นปู่ที่เรียกได้ว่ามีบุญคุณ ความผูกพันธ์ที่ราวกับเครือญาติ คุณหญิงก็เป็นเพื่อนร่วมมหาลัยกัน เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนเก่าแก ที่เธอเชิญคุณหมอปัสคุยนอกจากจะถามอาการน้ำแล้วเธอเองก็อยากมีเพื่อนถามสาระทุกข์สุกดิบ และปรับทุกข์บ้าง
“ เป็นยังไงบ้างค่ะหมอ?” คุณหญิงถาม เมื่อหมอปัสญานั่งลง นมก้านพูเสริฟน้ำวางตรงหน้าก่อนที่จะนั่งลงบนพื้นข้างๆนาย
“ เดี๋ยวหมอจะให้ยาไว้ทาน และก็ยาทา” หมอปัสญาว่าก่อนที่จะจ้องคุณหญิง ด้วยสีหน้าลำบากใจที่จะเล่า แต่ยังไงเขาก็ต้องบอกรายละเอียดทั้งหมด
“ บอกมาเถอะค่ะ และทัดก็ไม่มีความลับกับนม” เธอว่า เตรียมรับทุกอย่างจากเรื่องเช้าที่ลูกชายมีอะไรกับคนใช้เธอก็ไม่คิดว่าไม่มีเรื่องใดหนักหนาสาหัสมากไปกว่านี้
“ ครับ คือ น้ำ….ตอนนี้เรื่องไข้ไม่ค่อยหน้าห่วงเท่าไร เพราะที่ไม่สบายเป็นผลมาจากโดนทำร้ายร่างกาย”
“ หมายความว่ายังไงคะ?”คุณหญิงเหมือนลมจะจับอีกครั้ง
“ น้ำมีแผลฟกซ้ำจากการทำร้ายร่างกายหลายแห่ง ไม่ว่าจะเป็น แขน ขา ลำตัวและ ทางช่องทวารหนัก ซึ่งตอนนี้เป็นแผล แต่ไม่ถึงกับต้องเย็บอะไร หมอให้ยาไว้กิน ทายาที่บอก และรักษาความสะอาดเป็นพิเศษ”
“………………..” คุณหญิงอึ้ง เหมือนจะหน้ามืดขึ้นมาอีกเมื่อได้ฟัง นมก้านพูรีบเอายาดมที่เตรียมไว้ให้นายทันที
“ นี่หมายความว่า ตาเหนือเป็นคนทำหรือคะหมอ?” หมอปัสญาที่ยังไม่ทราบเรื่องก็พอจะจับเรื่องราวได้ว่าเกิดอะไรขึ้น มิน่าตอนที่เขาตรวจน้ำ เหนือเดินวนอยู่ไม่ห่าง
“ หมอไม่อาจบอกได้ว่าใครเป็นทำ แต่ ….”
“ หมออย่าเพิ่ง อย่าเพิ่งพูด” คุณหญิงว่าปัดมือบอกให้หยุดก่อน
“ นมให้ใครไปตามเหนือมา ให้มาฟังคุณหมอปัสด้วยกัน”
“ คะ” นมก้านพูรับคำให้แก้วไปตามเหนือมา ระหว่างนั้น คุณหญิงก็ปรับทุกข์กับเพื่อนเป็นการใหญ่ จนหมอปัสญาทราบเรื่องราวดี
“ มียารักษาหายไหมคะหมอ?” คุณถามเหมือนขอความเห็นใจ เมื่อโดนถามแบบนี้หมอปัสญาก็อธิบายให้คุณหญิงเป็นการใหญ่ว่า ลูกชายคุณหญิงนั้นไม่ได้ป่วย
“ นั่งลงนั่งลงเหนือ” คุณหญิงว่าเสียงดุพอเห็นลูกชายเดินมา ทั้งที่ปกติเธอแทบจะไม่เคยดุลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเลย แต่จากที่เธอทราบจากหมอปัสแล้ว เธอก็อดสงสารน้ำไม่ได้
“ คุณแม่มีอะไรกับเหนือ?” เหนือว่านั่งข้างๆมารดา
“ ต่อเลยค่ะ” คุณหญิงว่า หมอปัสญาพยักหน้าก่อนจะพูดต่อ
“ เหนือลุงหมอจะบอกเรื่องของน้ำ ว่าที่น้ำไม่สบายสาเหตุใหญ่ๆมากจากน้ำมีแผลฟกซ้ำหลายที่ร่างกายทนไม่ไหวก็เลยป่วย และคงพักผ่อนน้อย…”
“………………” เหนือพยักเพยิดหน้าเข้าใจ
“ แล้วก็ แผลที่ปากทวารหนัก ลุงหมอจะให้ยาไว้ทา และต้องดูความสะอาดเป็นพิเศษ ขอย้ำว่าพิเศษมากๆ หมอไม่ได้เอาด่างทับทิบมา ให้คนไปซื้อแล้วให้น้ำไว้แช่ หรือล้าง..” เหนือพยักเพยิดหน้าเข้าใจอีก พอหันไปมองมารดาเห็นว่ากำลังจ้องตนตาไม่กระพริบเลยเสไปมองทางโน่นทางนี้บ้าง
“ แล้วก็ที่สำคัญมากๆอะไร นอกจากทายา รักษาความสะอาดแล้ว อะไรที่เคยทำ…ให้หยุดไว้ก่อนอย่างน้อย 2 อาทิตย์”
“ 2 อาทิตย์!?” เหนือไม่คิดว่าจะนานขนาดนี้
“ ………………เหนือ” คุณหญิงว่าปราบลูกชาย ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเลี้ยงให้เหนือเป็นแบบนี้
“ครับ” เหนือได้แต่พยักหน้า แต่ก็ไม่คิดว่าน้ำจะเป็นหนักขนาดนี้ มิน่านอนจับไข้ตัวร้อนเหมือนไฟ
“ เหนือเข้าใจนะ” หมอปัสญาถามย้ำ
“ เข้าใจสิครับ เหนือไม่ใช่เด็ก!?” เหนือว่าลุกขึ้นพรวด รู้สึกตัวเองเหมือนโดนจับจ้องอยู่คนเดียว
อะไรหนักหนา!?
“ ถ้ามีเรื่องจะคุยกับเหนือแค่นี้ เหนือขอตัว ”
*******
ลง บ่วงหัวใจฯ ทุกวันจะอ่านกันทันไหมเน้อ =^^ ~ 
หัวข้อ: บ่วงหัวใจให้รัก41-43(จบ)....................................หน้า55 (อ่าน 371804 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก