24.
เมื่อกัสไม่มีปัญหา ฟอร์จึงไปหากัสที่มหาลัยเพื่อเอากุญแจห้อง กัสมองเข้าไปในรถเห็นน้ำหลับอยู่จึงถามเรื่องราวให้ละเอียดมากกว่าที่ฟอร์บอกทางโทรศัพท์
“ เดี๋ยวเรื่องทั้งหมด เราจะเล่าให้นายฟังตอนเย็น แล้วก็ขอบคุณนายมาก เราไม่รู้จะพึ่งใครจริงๆ”
“…ไม่ ...เป็นไร” กัสว่าคงจะดีใจกว่านี้ที่ฟอร์มาพึ่งพาเขา ถ้าฟอร์ไม่ได้มองคนที่นั่งหน้าซีดอยู่ข้างๆด้วยความเป็นห่วงเป็นใยขนาดนี้
ถึงฟอร์ยังไม่บอกเรื่องราวทั้งหมด แต่เขาก็พอจะรู้ว่า เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเหนือ …
ถึงชั่วโมงเบรกตอนบ่าย เหนือโทรกลับบ้านเพื่อถามอาการน้ำเพราะในใจลึกๆแล้วเหนือก็ยอมรับว่าตัวเองผิด โดยคนที่รับสาย คือ นนก้านพู เมื่อรู้ว่าคนโทรมาเป็นเหนือเธอก็ลำบากใจที่พูดทันที
“ นมเหรอ? น้ำเป็นไงบ้าง?” เหนือถามปรับน้ำเสียงให้ดูว่าเขาไม่ได้เปฌนห่วงน้ำมากเท่าใดนัก
“ ก็ดีค่ะ” นมก้านพูดตอบ ยังคิดไม่ออกว่าถ้าเหนือรู้ว่าฟอร์พาน้ำไปแล้วจะเป็นยังไง
“ แล้ว......ต้องเรียกคุณลุงหมอปัสมาหรือเปล่า?”
“ ไม่ได้เรียกคุณหมอมาค่ะ”
“ เหรอ......” เหนือว่าสบายใจ เพราะนั่นก็หมายความว่า น้ำไม่ได้เป็นอะไรมากอย่างที่คิด
“ นมวันนี้อาจจะกลับเย็นหน่อย เหนือจะไปซื้อขนมชั้นให้….” เหนือเงียบไม่อยากจะบอกให้ใครรู้ว่าตัวเองตั้งใจจะซื้อไปให้น้ำ
“ เดี๋ยวเหนือซื้อไปให้กินกันทั้งบ้าน เขาว่าเจ้านี้อร่อย” เหนือยิ้มโล่งอกจากที่ตลอดทั้งวันเขาเครียดเรื่องน้ำมาตลอด ในเมื่อรู้ว่าน้ำไม่ได้เป็นอะไรมากอย่างที่คิดก็สบายใจ
“ค่ะ”
“ ถ้ามีอะไร นมก็โทรหาเหนือได้ทันที”
ตกเย็นเหนือหิวถุงขนมชั้นมาเต็มสองมือ ด้วยใบหน้าระรื่น แต่นมก้านพู แก้วและกระหล่ำที่พร้อมใจออกมารับที่ต่างมีสีหน้าลำบากใจ
“ นม เอาใส่จานแล้วเอาขึ้นไปให้น้ำ...ด้วยเห็นบ่อมาอยากกิน” เหนือว่าส่งขนมชั้นให้แก้วและกระกล่ำที่มองหน้ากันเลิ่กลั่ก คิดว่าเดี๋ยวบ้านได้แตกก็คราวนี้ ตอนนี้คุณหญิงไม่อยู่แล้วได้แต่ฝากความหวังไว้ที่คุณนมเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
“คุณเหนือคะ?” นมก้านพูว่า ชายหนุ่มหันหน้ามาขณะกำลังจะขึ้นบันได
“ ครับ?”
“ เมื่อเที่ยงคุณฟอร์มาที่นี่……..”
น้ำรู้สึกตัวจากที่หลับในรถฟอร์ตั้งแต่กลางวัน เด็กหนุ่มลืมตาขึ้นมาพบตัวเองนอนอยู่บนเตียงในห้องที่ไม่รู้จัก น้ำรีบลุกขึ้นมา ก่อนที่จะเดินออกมา และเข้ามาอีกห้อง
“ เราคงจะไม่มีที่นี่สักพัก เพราะเราไม่อยากให้เหนือรู้ว่าน้ำอยู่ที่นี่” เสียงฟอร์ทำให้น้ำหยุดชะงักและจงใจแอบฟัง
“ นายทำแบบนี้ เหนือได้โกรธนายเป็นฟืนเป็นไฟแน่ที่นายลักพาตัวเมียมาแบบนี้”
“ นายก็เห็นว่าเหนือทำอะไรกับน้ำบ้าง จะให้เรานิ่งเฉยอยู่ได้ยังไง”
ไม่ได้ เขาจะไม่ยอมให้คุณเหนือและคุณฟอร์มีเรื่องผิดใจเขาไม่ได้!?
“ คุณฟอร์ครับ
!? ” น้ำรีบเดินออกไป มองฟอร์และกัสที่นั่งอยู่โซฟาสีเขียวใบตอง น้ำพอจำกัสได่ว่าเป็นเพื่อนเหนือที่เคยไปงานปาตี้ที่บ้าน แต่จำชื่อไม่ได้
“ น้ำ เป็นไงบ้างหายปวดหัว หรือหิวไหม ฉันซื้อโจ้กมาไว้แล้วให้หิวก็กินได้เลย” ฟอร์ว่า
“ คะคือ... คือพาน้ำกลับบ้านเถอะครับ” น้ำบอกคิดว่าตอนนี้คุณเหนือคงกลับมาถึงบ้านแล้วและคงรู้ว่าคุณฟอร์พาเขามาแล้ว
“ น้ำ ฉันบอกแล้วไง ฉันไม่พาน้ำกลับบ้าน จนกว่าเหนือจะสำนึกได้”
“ แต่ว่า คุณเหนือต้องโกรธมากแน่ๆ”
“ ฉันรู้” ฟอร์บอก ชายหนุ่มเป็นคนเช็คตัวให้น้ำเองกับมือ เขาเห็นร่องรอยทุกอย่างบนตัวน้ำ ร่วมทั้งจุดนั้นเขายิ่งรับรู้ว่าน้ำโดนข่มขืน ไม่ใช่สมยอมอย่างที่น้ำบอก ถ้าน้ำยอมจริงๆเหนือจะทำแบบนี้ทำไม!?
“ คุณฟอร์ครับ อย่าทำแบบนี้เลยครับ น้ำไม่…” น้ำอัมอึ้ง กัสจึงเอ่ยขึ้นบ้าง
“ เอาน่าน้ำอยู่ที่นี่สักคืนจะเป็นอะไรไป ว่าแต่ว่าเสื้อฉันมันตัวใหญ่สำหรับนายนะ แต่ก็ไม่น่าเกลียดใส่แล้วดูดี๊ขึ้นเป็นกอง” กัสว่า น้ำก้มดูตัวเอง เพิ่งรู้ว่าเขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้าตัวเอง แล้วเสื้อผ้าเขาไปไหน แล้วใครใส่เสื้อให้เขา!?
“………” น้ำหน้าตื่นมองฟอร์ทีกัสที จนกัสอดที่จะหัวเราะไม่ได้
“ นี่นี่จะทำหน้าเหวออีกนานไหม?” กัสว่าเดินไปหยุดตรงหน้าน้ำ
“ คุณ..เปลี่ยนเสื้อให้น้ำหรือครับ”
“ ฉันกัส แล้วฉันก็ไม่ได้เช็คตัวเปลี่ยนเสื้อให้น้ำด้วย โน้นถามคนโน้น” กัสชี้มือไปยังฟอร์ น้ำยิ่งหน้าตื่นกว่าเดิม
คุณฟอร์!?เช็คตัว!? เปลี่ยนเสื้อ!? งั้น..งั้นก็ หมายความ
ว่า !? ใบหน้าร้อนเหมือนว่าความร้อนทั้งหมดทั้งมวลไหลมารวมกันอยู่ และมันยังร้อนทีเย็นวาบที
“ คุณฟอร์ เช็คตัว…เปลี่ยนเสื้อให้น้ำหรือครับ!?”
“ ฉันเห็นว่าน้ำตัวร้อนก็เลยเช็คตัวให้ และเสื้อที่น้ำใส่เสื้อมันชื้นเหงื่อ ฉันก็เลยเปลี่ยนให้ใหม่” ฟอร์บอกไม่ยอมสบตาน้ำ แม้แต่กัสที่กำลังมองอยู่ก็ตาม
“ ……………….” น้ำพูดไม่ออกหัวใจเต้นแรง
กัสสังเกตเห็นปฎิกิริยาน้ำและฟอร์ได้อย่างไม่อยากเย็น ว่าความรู้สึกของฟอร์ที่มีต่อน้ำไม่ใช่แค่อยากช่วยเพียงอย่างเดียว และน้ำเองก็รู้สึกกับฟอร์มากกว่าเพื่อนของแฟน
“ แล้วจะเอาไงต่อ?” กัสถามนั่งลงขาไขว้ห้าง เลือกที่จะปิดปังความรู้สึกตัวเองไว้ส่วนที่ลึกที่สุด
“ อย่างที่เราบอกให้น้ำอยู่ที่นี่สักพัก”
“ เราไม่ขัดข้อง แต่น้ำจะยอมอยู่ที่นี่ไหมละ?” กัสว่าเปิดโทรทัศน์แต่เงียบเสียงเอาไว้
“ น้ำฉันขอให้น้ำอยู่ที่นี่ได้ไหม?” ฟอร์ขอ แต่น้ำเงียบ
“…….”
“ อยู่ที่นี่ไม่นานหรอก ถ้าฉันเห็นว่าเหนือทำตัวดีขึ้นแล้ว ฉันจะพาน้ำกลับบ้าน”
“ แต่น้ำจะพาเรื่องยุ่งยากมาให้คุณฟอร์ กับคุณกัส” น้ำว่ากังวล
“ ไม่เป็นไร พวกฉันเตรียมใจไว้แล้ว” ฟอร์บอก แต่กัสนึกในใจว่า ว่าตัวเองไปเตรียมใจไว้ตอนไหน โดนมัดมือชกละไม่ว่า ชิ..
“ ที่เหลือฉันจัดการเอง ขอให้เชื่อใจฉัน”
“………”แต่ไม่ว่ายังไงน้ำก็กังวลอยู่ดี
“ หรือว่าน้ำไม่เชื่อใจฉัน” ฟอร์ใช้คำพูดที่คิดว่าน้ำจะปฎิเสธไม่ได้
“ ไม่ใช่ครับ น้ำเชื่อใจคุณฟอร์” เด็กหนุ่มบอก
“ งั้นก็ปล่อยให้ฉันจัดการ” ฟอร์บอกบังคับตัวเองไม่ให้กอดปลอบน้ำที่ยืนเพียงออกไปเพียงก้าว
“…..” คุณฟอร์ดีกับน้ำเหลือเกินครับ แต่น้ำคงจะพาความยุ่งยากมาให้คุณฟอร์
“
ว่าไงนะครับ!? ” เหนือว่าเสียงดัง
“ …………….” นมก้านพูรู้ว่าควรจะเงียบในขณะที่อีกคนกำลังเกี้ยวกาจ
“
ฟอร์มาพาน้ำไป นมปล่อยให้ไปได้ยังไง แล้วทำไมไม่มีใครบอกเหนือ!? ” เหนือว่ากำมือแน่น โมโหจนเดินพล่านไม่ติดที่
“
หรือว่าทุกคนรวมหัวกัน ถึงไม่มีใครอยากให้เหนือรู้! ” ชายหนุ่มว่า ก่อนที่จะวิ่งขึ้นไปห้องของน้ำเพื่อดูให้แน่ใจว่าน้ำไม่อยู่แล้วจริงๆ
เหนือรู้สึกว่าบางอย่างในตัวเขามันพังลงมา ยิ่งมองเตียงที่ว่างเปล่าที่เมื่อเช้าน้ำยังนอนอยู่ บางอย่างในร่างกายยิ่งพังทลายลงมาเรื่อยๆ
“………
..ฟอร์! ” เหนือกำมือแน่นยิ่งกว่าแน่น
แก้วและกระหล่ำที่หลบอยู่หลังนมก้านพูมองเหนือแล้วเสียวสันหลังวาบ ภาวนาให้คุณหญิงที่อยู่บนสววรค์ดลบันดาลให้น้ำกลับมาเร็วๆก่อนที่คุณเหนือจะอาระวาด
“………………………………” เหนือมองไปเห็นพวงกุญแจแล้วคว้าขึ้นขว้างใส่ผนังห้องจนมันแตกและร่วงพื้น
น้ำ……ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าไม่ให้ยุ่งกับฟอร์เกินความจำเป็น!?
ฟอร์ นายอยากตีท้ายครัวเรามากสินะถึงได้ทำแบบนี้!?
นาย……….ทรยศเรา
“
ฟอร์พาน้ำไปที่ไหน!?” เหนือถาม นมก้านพูส่ายหน้าตอบ
“……………..”
“ เหนือจะไปบ้านคุณป้า” เหนือบอกเดินออกมาจากห้องด้วยความรวดเร็ว ชายหนุ่มคิดว่ายังไงวันนี้ก็ต้องพาน้ำกลับมาให้ได้
ฟอร์กลับมาถึงบ้านได้ไม่นานเหนือก็ตามมาติดๆ ทันทีที่เหนือเห็นฟอร์ ชายหนุ่มก็พุ่งเข้าไปกำคอเสื้อเพื่อนทันที
“ เหนือใจเย็นๆลูก!?” คุณช่อแก้วร้องห้ามด้วยความตกอกตกใจ แต่เหนือก็ไม่ได้ปล่อยคอเสื้อฟอร์แฟอร์เองก็ยืนนิ่งไม่ขัดขืนนอกจากจ้องหน้าเหนือนิ่ง
“ น้ำ อยู่ ไหน ! ? ” เหนือกัดฟันถาม ความโกรธพวยพุ่งออกให้อีกฝ่ายได้รับรู้
“ อยู่ในที่ที่ปลอดภัย” ฟอร์บอกใบหน้าเรียบเฉยไม่มีท่าทีตื่นตะหนกที่เหนือเงื้อมมือจะต่อยอยู่ร่อมร่อ
“
เ ร า ถ า ม ว่ า น้ำ อ ยู่ ไ ห น!? ”
“ เหนือค่อยๆพูดค่อยๆจาๆกัน” คุณช่อแก้วร้องขอหลานชาย
“คุณป้าจะให้เหนือใจเย็นได้ยังไง ในเมื่อมีคนขโมย…
เมียเหนือไป!? ” เหนือเกี้ยวกาจเหมือนจะพังทุกอย่างที่ขวางหน้า
“ ก็เพราะนายทำร้ายคนที่นายเรียกว่าเมียไง
!? ” ฟอร์ว่าดึงมือเหนือจากคอเสื้อ
“
แล้วนายเกี่ยวอะไรด้วย! ” เหนือตวาด
“ เพราะเราทนไม่ได้ที่นายทำร้ายน้ำ ทั้งที่น้ำรักนาย!?”
“ ที่นายทนไม่ได้หรือนายคิดไม่ซื่อกับน้ำกันแน่!?” เหนือว่า คุณช่อแก้วแม้จะเข้าใจว่าเหนือกำลังโกรธแต่เธอก็ไม่พอใจที่เหนือกล่าวหาฟอร์แบบนี้ เป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่เด็กก็ไม่อยากให้พังทลายลงเพราะความหึงหวง
“ เหนือที่ฟอร์ทำไปเพราะมีเหตุผล เหนือใจเย็นๆก่อน” คุณช่อแก้วบอก เธอได้ฟังเรื่องราวจากฟอร์มาบ้างแล้ว และก่อนหน้านี้เคยได้ยินเรื่องที่เหนือทำร้ายน้ำจนน้ำหนีออกจากบ้านมาจากคุณหญิงทัดพวงผู้เป็นน้องสาว เธอจึงไม่สงสัยว่าในเรื่องที่เกิดขึ้นคราวนี้ สิ่งที่ควรจะสนใจคือ เหนือทำอีกทำไม
“คุณป้าจะให้เหนือใจเย็น ทำไมคุณป้าไม่ถามฟอร์ว่าที่เหนือพูดน่ะจริงไหม
? ว่าฟอร์รู้สึกยังไงกับน้ำ
!?” เหนือว่าน้ำเสียงดูถูก สายตาไม่ละจากใบหน้าอีกฝ่าย
“…………………………….” ฟอร์หันไปมองมารดา ความรู้สึกผิดประดังเข้ามา เขารู้ว่ามารดาต้องผิดหวังในตัวเขาแน่ถ้ารู้ว่าเขารู้สึกยังไง แต่เขาเป็นลูกผู้ชายพอที่จะกล้ารับความจริง
“คุณแม่ ฟอร์…..” ฟอร์จะบอกความจริงว่าเขารู้สึกยังกับน้ำ แต่ไม่ทันได้บอกคุณช่อแก้วก็เอ่ยเพื่อไม่ให้เรื่องบานปลายไปมากกว่านี้
“ ฟอร์พอก่อนพอก่อนลูก แล้วก็เหนือ เราสองคนมานั่งคุยดีๆเถอะ ถือว่าแม่ขอนะฟอร์ เหนือก็เหมือนป้าขอ” คุณช่อแก้วว่าอ่อนใจก่อนที่จูงมือเหนือที่ทำเสียงฮึดอัดไม่พอใจแต่ก็ยอมเดินตามเข้าไปนั่งเก้าอี้น่วมด้านใน
“…….เอาละฟอร์ ตอนนี้น้ำอยู่ที่ไหน?” คุณช่อแก้วถามบุตรชายที่เธอถามก่นที่เหนือจะมาแล้วแต่ฟอร์ก็ไม่ยอมบอก
“ ฟอร์จะบอกเมื่อถึงเวลาครับคุณแม่” ฟอร์ว่า
“ ความจริงคือนายอยากกักตัวน้ำไว้
!?” เหนือว่า ในตอนนี้เหนือไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นเขาต้องการเจอน้ำและพากลับบ้านตอนนี้
“ ก็ถ้านายเจอน้ำนายจะพาน้ำกลับไปและทำร้ายน้ำอีก เราจะไม่ให้นายเจอน้ำจนกว่านายจะสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก” ฟอร์บอกจ้องหน้าเพื่อนเขม็ง
“ อย่าเอาโน่นเอานี่มาอ้าง สุดท้ายนายก็ไม่ยอมบอกเราอยู่ดี” เหนือว่าลุกขึ้น
“ เหนือลูก?”
“ เหนือจะตามหาน้ำเอง เพราะเหนือคงจะหวังให้ต้นเหตุบอกคงไม่ได้ แล้วก็ฟอร์ ...นายคิดให้ดีๆว่าที่นายเข้ามายุ่งเรื่องน้ำกับเรามันสมควรจริงๆใช่ไหม? และเรากับนาย…..ไม่มีวันเหมือนเดิม” เหนือกำหมัดแน่น คุณช่อแก้วหันมองลูกชายอยากจะให้ฟอร์บอกที่อยู่ของน้ำแต่ฟอร์ไม่ปริปากใดๆ เขาคิดว่าตัวเองทำถูกต้องแล้วเหนือจะต้องได้บทเรียน
“ นายก็เหมือนคิดดีว่าที่นายทำกับน้ำมันคืออะไร” ฟอร์ว่าลุกขึ้นตาม ต่างฝ่ายต่องจ้องหน้ากันนิ่ง คุณช่อแก้วมองแล้วเต็มไปด้วยความกังวล พี่น้องมาผิดใจกันเพราะผู้ชายคนเดียวคนเป็นพ่อเป็นแม่ย่อมไม่สบายใจและลำบากใจไปด้วย
“ ถ้าเราเจอน้ำอย่าหวังว่านายจะได้เข้าใกล้น้ำอีก” เหนือว่าตัดสินออกจากบ้านฟอร์ เขาไม่คิดคุณป้าจะพูดโกหก น้ำคงไม่อยู่ที่นี่จริงๆ
“………………………….” ฟอร์มองจนเหนือหลับหายไปจากห้องก่อนที่จะหันมาหามารดา
“ คุณแม่ ฟอร์ขอโทษนะครับ”
“ ฟอร์ทำไม่บอกว่าน้ำอยู่ที่ไหน? ทำแบบนี้เรื่องทีแต่จะไปกันใหญ่ ฟอร์น่าจะปรึกษาคุณแม่ก่อน หรือพาน้ำมาที่บ้านเราก็ได้” คุณช่อตำหนิบุตรชาย
ตลอดทางกลับบ้านเหนือเอาแต่ครุ่นคิดว่าจะตามหาน้ำได้ที่ไหนบ้าง ถ้าน้ำไม่ได้อยู่ที่บ้านฟอร์แล้วน้ำจะอยู่ที่ไหน ฟอร์คงหาที่อยู่ใหม่ให้น้ำ อาจจะโรงแรม หรือคอนโด หรืออาร์พาสเม้นต์ที่ไหนสักที่ที่ฟอร์จะไปหาได้สะดวก น้ำคงอยู่คนเดียว และฟอร์คงต้องไปหาน้ำบ้างน้ำยิ่งไม่สบายอยู่ด้วย หรือไม่ฟอร์ก็อาจจะให้น้ำไปอยู่กับคนรู้จักที่ไว้ใจได้ แต่คนที่ฟอร์รู้จักย่อมจะเป็นคนเขารู้จักด้วยซึ่งฟอร์ก็รู้ดี เพราะฉะนั้นฟอร์ไม่น่าจะให้น้ำไปอยู่กับใคร
แต่ยังไงก็ตามแน่ต้องให้คนสะกดรอยตามฟอร์ และก็คงรู้ที่อยู่น้ำได้ไม่ยาก
“……………………………………..” เหนือกำมือแน่นไม่คิดว่าคนที่เขาเรียกว่าเพื่อนแท้จะทำกับเขาแบบนี้ แล้วแบบนี้เขายังจะเชื่อใจใครได้อีก
น้ำตอนนี้……. อยู่ที่ไหนกัน?
น้ำฝืนกินโจ้กที่ฟอร์ซื้อมาให้ก่อนที่จะกินยาตาม แล้วกลับเข้าไปนอนบนเตียง เด็กหนุ่มคิดว่าเขาไม่ควรอยู่ที่นี่ ป่านนี้คุณเหนือคงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแน่ที่รู้ว่าคุณฟอร์พาเขาออกมาจากบ้าน เขาควรจะกลับไปดีกว่า เรื่องทุกอย่างจะได้จบ
“……” น้ำลุกจากเตียงจะกลับบ้าน แต่มือไม่ทันเอื้อมเปิดประตูกัสที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จก็เห็นเสียก่อน
“น้ำจะไปไหน?” กัสถาม เดาออกว่าน้ำจะไปไหน
“ คือ น้ำจะ…”
“ จะกลับไปหาเหนือใช่ไหม?” กัสถาม เอาผ้าเช็ดตัวผืนที่วางบนศรีษะที่ลงมาเช็คตามลำคอ
“ ครับ” น้ำพยักหน้าบอก
“ ที่ฟอร์ ยอมขึ้นชื่ออว่าเป็นเพื่อนทรยศ ยอมให้มิตรภาพระหว่างเหนือต้องสั่นคลอน ที่ฟอร์ยอมทั้งหมดก็เพื่อพาน้ำมาอยู่ที่นี่ แล้วน้ำก็จะมากลับไปแบบนี้ที่ฟอร์ทำมาทั้งหมดคงเสียเปล่า เพราะฉะนั้นฉันคงยอมไม่ได้”
“คุณกัส…”
“ ถ้ารู้ตัวว่าฟอร์ทำเพื่อตัวเองขนาดไหนแล้วก็กลับเข้าห้องไปนอนซะ” กัสบอก เดินกลับเข้ามา แต่น้ำยังยืนอยู่ที่เดิม
“ น้ำ ฉันไม่อยากใช้กำลังกับคนป่วย เข้าใจที่พูดใช่ไหม?” กัสว่า โมโหที่น้ำไม่เข้าใจว่าฟอร์ทำเพื่อตัวเองขนาดไหน ทั้งที่เขาอิจฉาก็อิจฉา แต่น้ำกลับไม่เข้าใจ
“ คุณเหนือคงกำลังตามหาน้ำ” น้ำบอก
“ แล้วไง?” กัสว่าหันหน้ามา
“ ฉันไม่สนใจเหนือหรอก รู้แต่ว่าตอนนี้ฟอร์มาขอให้ฉันช่วยก็เพราะน้ำ เชื่อใจฟอร์เถอะว่าทุกอย่างจะดีขึ้น”
“……………” คุณเหนือ….
ฟอร์กลับมาไม่พูดไม่จานมก้านพูก็เดาได้ว่า เหนือไม่รู้ว่าน้ำอยู่ไหน ไม่งั้นก็คงพากลับมาด้วยแล้ว เธอจึงไม่คิดจะถามอีก ได้มองชายหนุ่มเดินขึ้นบันไดด้วยความเศร้าสร้อย
“………….” คุณหญิงคะ อิฉันทำถูกแล้วหรือคะที่ปล่อยคุณฟอร์พาน้ำไปแบบนี้
เหนือไม่ได้กลับเข้าห้องตัวเองแต่กลับมาที่ห้องพระแทน เหนือนั่งลงกับพื้นจ้องมองภาพผู้ให้กำเนิดที่วางอยู่ข้างโกฐมารดา ซึ่งถัดลงมาจากหิ้งพระ
“ คุณแม่…คุณพ่อทำไมต้องทิ้งเหนือไปด้วย ทำไม ทำไม!?” เหนือเอากำปั้นทุบลงพื้นราวกับไม่รู้จักเจ็บปวด
“ ตอนนี้น้ำก็มาทิ้งเหนือไปอีกคน ทั้งที่บอกเหนือจะไม่ไปจากที่นี่จนกว่าเหนือจะไล่ น้ำโกหกเหนือ
!? น้ำโกหก!? มันโกหก!?”
“
ทำไม !? ” เหนือว่าน้ำตาเอ่อล้นนัยย์ตาที่สั่นไหว
“ เหนือรู้ว่าเหนือก็ผิด เหนือรู้ว่าเหนือทำแบบนั้นกับน้ำ แต่เหนือห้ามตัวเองไม่ได้ เพราะน้ำ เพราะน้ำ…..เหนือดูออกว่าน้ำไม่ได้คิดกับฟอร์เหมือนที่คิดกับเหนือ สายตาที่มันมองฟอร์กับเหนือมันผิดกัน
! เหนือผิดมากเหรอที่ทำให้น้ำรู้ว่าสถานตัวเอง”
“ คุณแม่บอกว่าน้ำเป็นเมียเหนือ จะทำอะไรก็ให้คิดถึงใจน้ำด้วย แต่น้ำกลับบอกเหนือว่าที่น้ำทำทุกอย่างเพราะหน้าที่ คุณแม่รู้ไหมครับ รู้ไหมว่าเหนือเจ็บ
เหนือเจ็บตรงนี้!? ”เหนือเอามือตบหน้าอกตัวเองเต็มแรง
“
เหนือเจ็บ .......เหนือเจ็บมากรู้ไหมครับ” เหนือว่าจ้องมองรูปถ่ายคุณหญิงทัดพวง ราวกลับจะรูปภาพนั้นกลายเป็นมารดาขึ้นมาจริงๆ
" เหนือ เจ็บขนาดนี้......." และแล้วน้ำตาที่เอ่อล้นก็ไหลอาบใบหน้าชายหนุ่มลงมา
“ คุณแม่คิดว่าเหนืออยากจะต้อนน้ำให้จนมุมหรือครับ ไม่เลยเหนือไม่ได้อยากทำแบบนั้น แต่ตอนนี้เหนือจะทำ เพราะน้ำโกหกเหนือ คุณแม่เข้าใจเหนือด้วยนะครับ”
********
ขอบคุณเจ้าค่ะ
หัวข้อ: บ่วงหัวใจให้รัก41-43(จบ)....................................หน้า55 (อ่าน 374791 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก