หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018)

[tsktonight]

ตอน60 เป็นไปตามแผน(มั้ง)...(แรก)







หลังจากทุกคนเช็คอินเข้าพักเป็นที่เรียบร้อย ไม่นานท้องฟ้าก็เริ่มมืดลง...


บรรยากาศริมชายหาดที่รีสอร์ทแห่งนี้ช่างน่าประทับใจ แสงอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้า

ตกกระทบกับผืนน้ำ เกิดประกายแสงระยิบระยับดูงดงาม หาดทรายขาวๆเดินแล้วนุ่มเท้า

มีเงาของต้นมะพร้าวสูงเรียงรายพาดทับไม่ขาดตอน ลมทะเลพัดพริ้วยอดทางมะพร้าว

มองแล้วเพลินพอๆกับฟังเสียงคลื่นซัดทราย.. รู้สึกเย็นสบาย เพลินใจ

น่าเอนกายลงนอนที่เก้าอี้ผ้าใบบุหมอนรองนุ่มๆ…

.....แต่กลิ่นหอมที่ลอยมาเตะจมูกพร้อมกับควันปิ้งย่างจางๆ ยั่วน้ำลายจนตัดใจนอนไม่ลง

ต้องผุดลุกผุดนั่งคอยมองว่าอาหารนั้นสุกหรือยัง...


น้ำชะเง้อคอมองอาหารเย็นของวันนี้ บนตะแกรงเตาย่างบาร์บีคิวร้อนๆ มีแต่ของน่ากินทั้งนั้น

ทั้งกุ้ง หมึก ปู ปลา หอยสดๆ หมูหมักทำเป็นบาร์บีคิวย่างเสียบไม้กับมะเขือเทศ พริกอ่อน

และสัปปะรด …

ตัวตั้งตัวตีชวนให้เพื่อนๆออกมากินบาร์บีคิวริมหาด เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ

ทันทีที่มาถึงอย่างเอส ทำหน้าที่เป็นคนย่างพลิกนู่นกลับนี่อย่างคล่องแคล่ว

ดาราหนุ่มยืนเช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นตามใบหน้าด้วยหลังมือไป ก็คอยหันไปยิ้มให้

แฟนหนุ่มน่ารักที่ทำท่าอยากกินจนเดินมามองจ้องอยู่ใกล้ๆ เอสทาเนยและซอส

ลงไปบนบาร์บีคิวแต่ละไม้เสร็จก็พลิกกลับด้านอีกรอบ..

“รออีกเดี๋ยวนะครับน้ำ ใกล้สุกได้ที่แล้วล่ะ คุณหิวมากเหรอ? เดี๋ยวกินไปก่อนเลยก็ได้นะ

ไม่ต้องไปรอไอ้พวกคุณผู้ชาย คุณผู้หญิงทั้งหลายเขาหรอก หึหึ ยังไม่โผล่หัวมากันอีก

อาบน้ำแต่งตัวนานชะมัด สู้เราสองคนก็ไม่ได้เนอะ/////”


“อ่า.../////// ก็ไม่หิวเท่าไหร่หรอก แต่มันน่ากินนี่...” น้ำเกาท้ายทอยตัวเองแก้เขิน

ก่อนจะสังเกตเห็นเม็ดเหงื่อของคนที่ย่างอาหารมากมายอยู่หน้าเตา

“ผมช่วยมั้ยเอส..” เสนอพร้อมกับเอื้อมมือไปเช็ดเหงื่อที่ซึมตามไรผมให้เอส

พนักงานของทางรีสอร์ทจะมาคอยบริการย่างให้ เจ้าหน้าหล่อก็ไม่เอา

เขาขอความเป็นส่วนตัวที่นี่

ได้คนรักมาคอยเช็ดเหงื่อให้ คนหล่อก็อมยิ้มหวานแล้วค่อยเผยเป็นยิ้มกว้างด้วยความชื่นใจ

“น้ำครับ คุณไปนั่งไปเดี๋ยวเลอะหมด กลิ่นควันจะติดผมเอานะ เพิ่งอาบน้ำมาหอมๆ

ไปนั่งรอผมทำดีกว่าครับ ดูสิ!มือคุณเปื้อนเหงื่อผมหมดแล้ว ไม่เป็นไรหรอกน้ำ

ไม่ต้องเช็ดแล้ว////” พูดไปเอสก็เอี้ยวตัวหนีมือน้ำที่เอื้อมมาหาอีก แต่เขากลับโดนตีแขน

แล้วดึงเสื้อให้เซกลับมา

“ไม่ต้องพูดมากน่า!///////*// มือผมเลอะก็ล้างได้ มานี่~~!!~ เอ๊ะบอกว่ามาทางนี้~

ผมจะไปรอกินอย่างเดียวก็ได้ แต่คุณต้องอยู่เฉยๆให้ผมเช็ดหน้าให้ก่อนซี่~”

เจ้าของเสียงหวานดุด้วยสายตาที่แฝงความห่วงใย แม้จะยังขัดเขินจนต้องตีหน้าขรึมใส่

แต่ก็หลุดอมยิ้มให้เห็นจนได้...

“ร้อนเหรอเอส..”

“เพราะอยู่หน้าเตาน่ะ เดี๋ยวก็หายครับ..แต่ตอนนี้ชักอยากจะถอดผ้าออกให้หมดเลยซะแล้วสิ55”

“เฮ้ยบ้า!////*// จะมาถอดอะไรตรงนี้!”

“ฮะฮะพูดเล่นน่า~ เดี๋ยวคุณอดใจไม่ไหวก็ยุ่งสิ”

“บ้าดิ!//////*// อย่าคิดว่าคนอื่นเค้าลามกเหมือนตัวเองนะ”

“ใช่ๆไม่ลามกแต่ตะกละเนอะ”

“ไอ้บ้านี่! ว่าผมเหรอเดี๋ยวเถอะ!”

“โอ๊ยๆ!!ฮะฮะฮะ ขอโทษครับๆ โธ่คุณอย่าตีผมซี่~! อ่ะงั้น..........

ถ้าให้เลือกกินได้อย่างเดียว คุณจะกินอะไรครับ”

“กินทุกอย่างแหละ!”

“นั่นไง!”

“เอส อย่ามากวน”

“อื้อ~ไม่ได้กวนนะน้ำ อ่ะงั้นเอาใหม่ แบบ....สมมุติไง เนี่ยที่อยู่ตรงนี้จะกินอะไรดีครับ”

“ว้า~~ไม่เลือกไม่ได้เหรอ ผมอยากกินหมดเลยอ่ะ//////”

“หมดเลย.........รวมถึงตัวผมด้วยรึเปล่า?”

…น่านเข้าล็อคเขาจนได้

“ทะลึ่ง!/////*// แหวะๆไอ้พ่อครัวหัวหอกอย่างคุณ ผมไม่กินหรอก!”

…ปฏิเสธแต่ก็แก้มแดงนะ

คนหน้าหล่อหัวเราะคนน่ารักของเขา ที่เขินแล้วชอบปากไม่ตรงกับใจทุกที

“แล้วจะติดใจนะคร้าบ~~~ฮ่าฮ่าฮ่า!!!”

“แบร่!! ไม่คุยด้วยแล้วไอ้โรคจิต! /////*// นั่นน่ะสงสัยกุ้งสุกแล้วมั้ง!! เอาใส่จานมาเลยๆ”

น้ำแลบลิ้นให้เอส ถือจานกุ้งย่างบาร์บีคิวกลับไปนั่งกินที่เก้าอี้ผ้าใบ

“เอส! เร็วๆนะ มานั่งกินด้วยกัน!!” หยิบขวดน้ำดื่มมาเท ล้างมือไปก็พูดเสียงดัง

เร่งให้อีกฝ่ายมานั่งใกล้ๆ “จ้ะ!////// ..... ที่รักจ๋า..” คำขานรับของเจ้าหน้าหล่อที่ยิ้มร่า

หน้าบาน ทำเอาหนุ่มน่ารักสะดุ้ง รีบต่อว่าสวนกลับด้วยความเขิน

“ จะบ้าเรอะ!! คนอื่นอยู่อย่าพูดแบบนี้นะไอ้บ้าเอส! (ขนลุกเลย กูอายโว๊ย! ////*//)”

“ฮะฮะฮะ คร้าบๆ.....ที่รัก///// ”

“ฮึ่ย~!///////เดี๊ยะ..”


ถึงทำตาดุ แต่ก็แอบอมยิ้ม……………น้ำมีความสุข....

หลังจากพ่อและแม่ได้จากไป... เขากลับมารู้สึกว่า ชีวิตนี้ช่างมีความสุขอีกครั้ง

เมื่อเอสก้าวเข้ามาในชีวิตของเขา................

.....ความรักของเอสทำให้เขามีความสุขเหลือเกิน

จะว่าไป... หากไม่ใช่เพราะมีเทพพิชัยเข้ามาในชีวิตอีกคน..

เขาก็อาจจะไม่ได้มานั่งกินกุ้งย่างอย่างมีความสุขอยู่ตรงนี้ก็ได้......


น้ำคาบกุ้งที่ยังไม่ได้แกะเปลือกคาปากไว้ชะงักคิด....ทำหน้านึกไปนึกมา..

“โธ่พี่! เอามานี่มา!! ผมแกะให้!” นิกกี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ มาถึงก็นั่งลงที่เก้าอี้ผ้าใบ

ตัวข้างๆน้ำ ดึงกุ้งตัวโตจากปากพี่ชายไปแกะให้พลางหัวเราะ

“โธ่พี่คร้าบ~หึหึ รอให้พี่เอสมาแกะกุ้งให้กินสิท่า55” หนุ่มหน้าตี๋แกล้งยิ้มยักคิ้วข้างหนึ่ง

ส่งสายตาล้อเลียน พยักเพยิดหน้าไปทางเอสที่ยืนย่างบาร์บีคิวหันหลังให้ไม่ไกลกันนัก

...ถึงจะดูเหมือนแค่ขี้เกียจ...แต่ความจริงแล้วพี่ชายของเขาขี้อ้อนมาแต่ไหนแต่ไร

ไม่รู้คุณพี่เขยจะรู้บ้างรึเปล่านะ55..


น้ำขมวดคิ้ว เม้มปาก เขินที่เจ้าน้องตัวดีดันมารู้ทันความคิดของเขาได้..

“พูดมากน่ามึง!////*//” ชำเลืองมองไปทางคนรัก เห็นยังหันหลังให้อยู่ก็รีบกระซิบกระซาบ

ถามนิกกี้ “แล้วไอ้เรื่องที่บอก เรียบร้อยแล้วใช่มั้ย!?” หลังจากแบ่งห้องพักกันเรียบร้อย

ช่วงที่เอสกำลังอาบน้ำ คนน่ารักก็แอบไปหาน้องชาย....เพื่อบอกไอ้ความคิดดีๆของเขา

สั่งให้หนุ่มตี๋ร่วมมือแต่โดยดี

นิกกี้แกะเปลือกกุ้งเสร็จก็เอากุ้งจิ้มน้ำจิ้มซีฟูดรสเด็ด ป้อนใส่ปากพี่ที่ทำท่าเขินเล็กน้อย

แต่ก็ยอมกินจากมือเขา “เรียบร้อยครับ หึหึหึ ผมไปบอกไอ้พี่เทมมันให้แล้ว เหอๆสนุกแน่!

เรื่องนี้ไม่มีใครรู้นอกจากเราสามคน!คึคึคึ/////”

คนเป็นพี่อมยิ้ม ถ้าแผนการสำเร็จ เจ้าตัวปัญหาสองคนนั่นมันต้องมาขอบคุณเขานี่!ฮ่าฮ่าฮ่า

“อื้มๆดีๆ!!/////………. เอ๊ะไอ้ตี่.. มึง .... ล้างมือมารึยังเนี่ย!?|||||||||||”

“โห่!!พี่! มือผมสะอาดสุดๆคร้าบบบ! ไม่ต้องห่วงน่า ..เอาอีกมั้ย ผมแกะให้”

“เอา........... แต่อยากกินปูบ้างอ่ะ” น้ำชะเง้อคอมองไปที่เตาบาร์บีคิว..มองไปที่เอส...

“ฮั่นแน่! ผมรู้นะคิดอะไรอยู่.. หึหึ ผมไปเปลี่ยนให้พี่เอสเอาปูมาให้พี่น้ำดีกว่าเนอะ

แหมๆๆพี่อยากให้พี่เอสป้อนมากกว่าก็ไม่บอก555 ” นิกกี้ยิ้มกว้างทำหน้าทะเล้น

จึงถูกพี่ชายผลักไหล่แก้อาย “เฮ้ยไอ้บ้า!//////*//กูไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นซักหน่อย!”

น้ำแกล้งงับนิ้วน้องที่ป้อนกุ้งให้กินอีกตัวเบาๆ นิกกี้ก็สะดุ้ง เขาไม่เจ็บแต่มันขำมากกว่า

ต้องใช้แขนอีกข้างดันหัวพี่ชายให้ออกห่าง แล้วลุกไป


“โอ้โห! น่ากินจังเลยนะครับพี่เอส!” หนุ่มหน้าตี๋เดินมายืนกอดอกอยู่ข้างๆดาราหน้าหล่อ

สูดกลิ่นหอมของอาหารย่างสุกหอมฉุยตรงหน้า

“อ้าวมาพอดีเลยนิกกี้! ท่าทางจะใช้ได้แล้วล่ะ พี่ย่างเผื่อไว้ให้ทุกคนแล้ว

เอ๊ะแล้วแบงค์กับกรล่ะ?” ไม่เห็นคนร่วมห้องทั้งสองของหนุ่มตี๋ก็ถามหา

“อ๋อเดี๋ยวตามมาครับ พี่เอส..ไอ้บาร์บีคิวเนี่ย ผมว่าผมจัดการต่อให้เองดีมั้ยครับ...หึ..

พี่เอสเอาอย่างอื่นไปนั่งกินเป็นเพื่อนพี่น้ำทางนั้นดีกว่าครับ พี่น้ำเขาบอกว่า..

อยากให้พี่เอส...ป้อนปูให้กินด้วยนะครับ!/////คึกคึกคึก...”


“หา..//// ระเหรอ! งั้นฝากด้วยนะ55” คนหล่อเผยยิ้มกว้าง เก้อเขินน้องชายคนรักเล็กน้อย

ไม่คิดว่าคนน่ารักของเขาจะฝากน้องมาบอกแบบนี้ รีบคีบปูที่สุกใส่จานแล้วส่งที่คีบอาหาร

ให้นิกกี้จัดการต่อ ส่วนตัวเองก็ยิ้มหวานถือจานที่มีปูตัวใหญ่เดินไปนั่งกับคนรัก


เอสแกะปูเสร็จก็ทำท่าจะป้อนให้น้ำ แต่น้ำกลับชะงักอมยิ้มแล้วส่ายหน้าหนี

“อื้อ~//////ไม่เอา.......ผมกินเองได้เอามานี่...กินเอง”

“อ้าว....อะไร ก็ไหนบอกอยากให้ป้อนไงครับ?” ทำหน้างง..

“หือ? อะไร 55ยังไม่ได้พูดอย่างงั้นเลย...”

“อ้าวววว? ..ก็...คุณให้นิกกี้ไปบอกไม่ใช่เหรอ บอกว่าอยากให้ผมป้อน..” ชี้ไปที่หนุ่มตี๋

ก็เห็นหันมา แอบมองทางพวกเขาแล้วขำใหญ่

“ไอ้บ้า!//////*// ไอ้นิกมันหลอกคุณน่ะสิ! ไอ้น้องบ้า!” น้ำหน้าแดงรู้ว่าโดนน้องแกล้ง

ก็เขวี้ยงเปลือกก้ามปูอันใหญ่ไปทางน้อง กะเอาให้โดนหัวแล้วก็แม่นเสียด้วย

“หุ้ย!|||||||||| หูย~พี่อ่ะ.......คึคึกฮ่าฮ่าฮ่า~” ถึงจะคลำหัวตัวเอง ทำหน้านิ่วได้เดี๋ยวเดียว

นิกกี้ก็หัวเราะต่ออีกอย่างชอบใจ


“แล้ว....ตกลง คุณอยากให้ผมป้อนมั้ย...หึ..” เอสแกล้งถามน้ำยิ้มๆ ส่งสายตาหวานๆไปหา

เล่นเอาคนโดนจ้องหน้าแดงกว่าเดิม ..

“ไม่ต้องหรอกกินเองก็ได้.../////” เสียงหวานนั้นตอบ

ความจริงก็อยากให้ป้อนหรอก แต่มีน้องอยู่ด้วยเขาเขินมันนี่นา...

“งั้น........คำนึงนะ...” คนหล่อพูดทำตาอ้อน

“อึก ....ก็....ก็ได้!.....คะคำเดียวนะ!////” กระซิบตอบรับเสียงค่อย

น้ำลุกลี้ลุกลนแต่เห็นน้องหันหลังให้ก็ยอมกิน เคี้ยวไปก็พูดแก้เขิน

“พอแล้วนะ.......ผมไม่อยากกินขี้มือคุณนักหรอก55”

“หนอย~ดูพูดเข้าสิ หึหึ”

มันน่าหมั่นเขี้ยวนัก/////*// เดี๋ยวปั๊ด! “หืม!ฟอด!!!”

ว่าแล้วเอสก็ยื่นหน้าเข้าไปขโมยหอมแก้มนุ่มซะเลย

“เฮ้ย!!//////*//ไอ้เอส!” หนุ่มน่ารักสะดุ้งคลำแก้มตัวเองหันซ้ายหันขวา

เห็นน้องแบงค์อมยิ้มเดินมาแต่ไกล ก็หันไปยันหน้าแฟนหนุ่มให้หงาย

“อายเค้ามั้ย!!////*//คุณนี่มันทำไมชอบทำแบบนี้เรื่อยเลยนะ ไม่ได้อยู่กันสองคนนะ

ถึงจะเป็นแฟนกันก็ต้องรอให้ผมอนุญาตก่อนดี๊! ไปเลยไป ไปนั่งกินในทะเลนู่น

คนเดียวเลยไป” ชี้นิ้วไล่เอสให้ลงไปกินในน้ำ

แบงค์เดินมาถึงก็หัวเราะกับนิกกี้ ขำเอสที่ไม่ยอมไปไม่พอ ยังไล่หอมแก้มน้ำให้เห็นอีก

ทั้งสองต้องพากันกลั้นขำหันหลังให้ เพราะเสียงน้ำที่โวยวายห้ามไม่ให้มอง


“รีบออกมาช่วยพี่เอสพี่น้ำย่างของนี่เอง ถึงว่า..พี่นิกไม่ยอมรอแบงค์เลย.. น่ากินจังนะครับ”

หนุ่มน้อยยิ้มมองคนรักรุ่นพี่หน้าตี๋ที่ยิ้มตอบให้...

นิกกี้อมยิ้มนึก .... แม้แต่กับแบงค์เขาก็ยังไม่บอก ที่รีบออกมาก่อน แย่งอาบน้ำเป็นคนแรก

ให้แบงค์อาบทีหลังแล้วปล่อยให้เจ้ากรนอนทำหน้าเซ็งชีวิตเล่นมือถือรออยู่บนเตียง

เพราะเขาต้องแวะไปคุยธุระกับเทพพิชัยก่อนจะออกมาที่หาดต่างหาก


ไม่ช้าก๊อปกับบิวก็มา... “กรี๊ดดด//////หอมจังเลยค่า~~~หอมจังเลย!! เจ้ดูๆ!!”

ก๊อปทำจมูกสูดกลิ่นหอมฟุดฟิดมาตลอดทาง วี๊ดว้ายชอบใจกับบาร์บีคิวปาร์ตี้เย็นนี้

ดาราหน้านวลเดินกรีดกรายในชุดผ้าพลิ้วสบาย ควงแขนลั่นล้ามากับดาราสาวรุ่นพี่

ที่อยู่ในชุดผ้าพลิ้วไม่แพ้กัน “ว้าว!กุ้งกับปูตัวใหญ่ม๊าก//// น่ากินที่สุด! อีก๊อปดูซี่ๆ!!

อย่างนี้ถึงจะเรียกว่ามาทะเลค่า555!!”

“อร๊ายย! มีชายหนุ่มหล่อล่ำมาย่างให้เค้าด้วยล่ะเจ้! โฮะโฮะ น้องนิกขา~~~

มาม๊ะ!พี่ก๊อปช่วยซับเหงื่อให้ด้วยใบหน้ามั้ยค่ะ!//////” เข้าไปแกล้งใช้มือลูบไล้

กล้ามแขนอีกฝ่ายจนสะดุ้ง ยื่นหน้าไปจุ๊บแก้มให้ร้องจ๊าคเล่น


นิกกี้ถือที่คีบกลับด้านกุ้งหอยปูปลาที่เพิ่งเอาลงย่างไป ก็วิ่งหนีการลวนลามของก๊อป

ไปรอบเตา ..ไปหลบหลังบิว หลังแบงค์ที่ยืนอยู่ใกล้ๆบ้าง แต่ไม่ว่าจะเป็นใคร

ก็เอาแต่พากันหัวเราะเขาซะงั้น

“จ๊าค!!|||||||||| พอแล้วครับพี่ก๊อปคร้าบ!! มันจะไหม้เอานะครับพี่!!”

หนุ่มตี๋เหงื่อตกกับการเบี่ยงตัวให้พ้นริมฝีปากของดาราหน้านวล ยิ่งกว่าการอยู่ใกล้

ไอร้อนเสียอีก รู้อย่างนี้เขาไม่น่าใส่เสื้อกล้ามเล้ย..


“แหมนังก๊อปไม่เกรงใจน้องแบงค์บ้างเลยรึไงยะ! พอแล้วอย่าไปแกล้งน้อง!55”

บิวแกล้งดุก๊อปแต่ก็ยังหัวเราะไม่เลิก หันไปมองแบงค์ที่เป็นแฟนตัวจริงของนิกกี้

ก็เห็นขำเสียหน้าแดง “ไม่เป็นไรหรอกครับพี่ก๊อป555 เชิญตามสบายเลยผมไม่หวง55”

หนุ่มน้อยเอามือปิดปาก ขำอาการลุกลี้ลุกลนหนีของคนรักรุ่นพี่นัก

พี่ก๊อปก็ชอบแกล้งคุณกรกับพี่นิกอย่างนี้ประจำ


“ว๊าค!ดูพูดเข้า! ไม่รักพี่เลยนะแบงค์!|||||||| พี่น้ำคร้าบบบ!!ช่วยผมด้วยดี๊!!”

คนโดนไล่กอดไม่เลิก วิ่งหน้าตื่นไปรอบเตา ร้องให้พี่ชายช่วย ก็เห็นปิดปากขำก๊าก

ทั้งที่ของกินเต็มปาก “เฮ้ยก๊อป!555 พอได้แล้ว เดี๋ยวท้องไม่รู้ด้วยนะ!555” น้ำบอก

เป็นการช่วยน้องให้ยิ้มออก เอสจึงพูดช่วยบ้าง “555 แกจะไปไล่ปล้ำนิกกี้ทำไมวะ

ชอบนักเหรอไอ้กล้ามน่ะ! แต่กล้ามแกน่ะ! ใหญ่กว่าของน้องเขาซะอีก!555!!!”


ก๊อปได้ยินก็ชะงัก เลิกไล่นิกกี้หันมาท้าวเอวตีหน้ายักษ์ใส่เอสแทน

“อ๊ายยยย!!!/////*// อีพี่เอส! ปากเสียตลอดๆๆๆๆๆ หืม!พอก็ได้!

น่าเบื่อที่สุดก็ตรงทริปนี้ ดันมีตาแก่ปากไม่ดีอย่างพี่เอสมาด้วยนี่แหละคะ!”

ก๊อปกับบิวพากันมานั่งที่เก้าอี้ผ้าใบซึ่งล้อมเป็นวงกลม มีโต๊ะเตี้ยๆวางอาหารไว้ตรงกลาง


“ฮ่าฮ่าฮ่า... ตาแก่นี่..” น้ำขำ พูดล้อเอสที่พยายามเอื้อมมือข้ามบิวไปเขกมะเหงกใส่ก๊อป

คนหน้าหล่อสะกิดหูได้ยินคนน่ารักพูดก็หันมาทำหน้ากวนๆ ลอยหน้าลอยตาล้อน้ำบ้าง

“หึ...หึหึ ....พูดอะไรออกมารู้ตัวรึเปล่า..หึหึ”

“.....อะไร? ทำไม?” ทำหน้างง อยากรู้..

“ เวลาที่คุณเรียกผมว่าตาแก่ มันฟังแล้วเหมือน... คำว่า ที่รัก ยังไงก็ไม่รู้นะ!”

“อะอะไอ้บ้า!!/////*// ไม่ใช่ซะหน่อยเว้ย!!!” น้ำกัดปากตัวเองอย่างเขิน

“อ่ะๆ...ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ครับ .... ที่รัก”

“ฮึ่ย!!////*//ก็บอกว่าอย่าเรียกๆ!! ไอ้บ้านี่!!!”

โดนเพื่อนๆหัวเราะโห่แซวเข้าให้ น้ำก็ปิดหน้าตัวเองล้มตัวนอนบนเก้าอี้ผ้าใบหันหลังให้

ตอนนั้นเทพพิชัยก็เดินมา “น้องน้ำ? น้องน้ำเป็นอะไรเหรอครับ?”

เทมเห็นน้ำนอนปิดหน้าก็ไปส่องดูจึงโดนว๊ากใส่ “ไม่ต้องมายุ่ง!/////*//ไอ้พวกบ้า!!!”

เพื่อนๆพากันขำ เจ้ากล้ามโตก็เกาหัวนั่งลงข้างๆขำตามอย่างไม่ค่อยรู้เรื่องนัก แต่ก็เข้าใจได้

ไม่ยากว่าคนน่ารักคงโดนแกล้ง “เอ่อ...กรยังไม่มาอีกเหรอครับ..”

เทมมองไปรอบๆไม่เห็นเจ้ากุ้งแห้งของเขาก็ถามคนอื่นๆ


“ไอ้เต่ามันแต่งตัวช้า! ทำอะไรก็ช้า แต่ไม่ต้องห่วงไปหรอก เห็นบ่นหิวๆอยู่

กลางวันมันก็กินแค่ซาลาเปา เดี๋ยวมันก็คลานออกมาหาอะไรกินแถวนี้เองแหละ555”

นิกกี้หันมาบอกเทมเสียงดัง แต่ทำเอาน้องแบงค์ขมวดคิ้ว...

“พี่นิก.......พี่นิกไม่เห็นเขียนเล่าในจม.ให้แบงค์รู้บ้างเลย

ไปสนิทกับคุณกรเขาขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”

“เอ๊ะอ๋อ...แหะๆ...ก็ไม่ได้สนิทอะไรกันมากหรอกจ้ะ” หนุ่มตี๋กรอกตา ก่อนตอบทำยิ้มกว้าง

….ก็ซี้กันตั้งแต่ที่มันได้รู้ความจริงเรื่องพี่หมอทีสุดที่รักนั่นล่ะ มันคงอยากได้เพื่อน


“พี่นิกแน่ใจเหรอครับ ...แต่แบงค์รู้สึกว่าพี่จะสนิทกับเขามากไปแล้วนะ..”

“หือ........”

“เอ่อ.....แบงค์หมายถึงดูสนิทกันมากเลยน่ะครับ นี่มีเรื่องอะไรที่แบงค์ไม่รู้รึเปล่าครับ

เรื่องที่พี่นิกยังไม่ได้บอกแบงค์...”

“อู้ย!......เอ่อ....|||||||||||... แหะ....ก็...มี!”

“เรื่องอะไรครับ!” หนุ่มน้อยเม้มปาก เอามือกอดอกจ้องคนรักรุ่นพี่เขม็ง เขาพร้อมจะฟัง..

“เอาน่าแบงค์! เดี๋ยวกินเสร็จแล้วพี่จะบอกให้นะ”

“เอ๊ะพี่นิก! ทำไมถึงบอกตอนนี้ไม่ได้ครับ!? คิดจะเลี่ยงแบงค์ใช่มั้ย!”

แบงค์ขึ้นเสียงด้วยความไม่พอใจอย่างลืมตัว แต่เมื่อนึกได้ก็รีบก้มหน้าหลบตา

..เขาทำตัวไม่น่ารักกับพี่นิกเลย... เดี๋ยวพี่นิกจะคิดว่าเขาเอาแต่ใจ..น่ารำคาญ|||||||||||








“..........แบงค์..... แบงค์กำลังคิดอะไรอยู่.... โกรธอะไรพี่รึเปล่าครับ...หือ?”

นิกกี้จับไหล่เล็กถามให้คนตรงหน้าเงยหน้ามาพูดกับเขา

“ก็แบงค์....................... เปล่าครับ....ไม่มีอะไร... ในเมื่อพี่นิกสัญญากับแบงค์แล้ว

ต้องบอกแบงค์จริงๆนะครับ!”

“โธ่...หึหึหึงอนที่พี่ไม่ยอมบอกสิท่า ...55ไม่กัดฟันนะไม่เอาๆ ยิ้มเร็ว! ยิ้มให้พี่ชื่นใจหน่อย

เร็ว...แหม~ เค้าอุตส่าห์ย่างปลาหมึกที่ตัวเองชอบให้เต็มจานเลยเห็นป่ะ////”

หนุ่มตี๋ทำยื่นหน้าเข้าไปพูดอ้อนใกล้ๆ เอาหัวไปไถแถวๆหูให้แฟนอมยิ้มได้

“หึ..55แบงค์ไม่ได้งอนซะหน่อยครับ////”

“งั้นเดี๋ยวพี่เอาของออกจากเตาให้หมดก่อน แล้วไปนั่งกินกันไปจู๋จี๋กันไปดีกว่าเนอะ”

“555พี่นิกก็!//////”


ขณะที่นิกกี้กับแบงค์ช่วยกันถือจานอาหารมาเสิร์ฟเพิ่มที่โต๊ะ กรก็เดินมารวมกลุ่มกับทุกคน

... เมื่อเห็นเทพพิชัยนั่งข้างน้ำ เด็กหนุ่มก็เลี่ยงไปนั่งให้ไกลที่เก้าอี้ผ้าใบตัวสุดท้าย

เว้นที่ว่างไว้ให้นิกกี้กับแบงค์คั่นกลางระหว่างเขากับคนที่ไม่อยากอยู่ใกล้


“กว่าจะเสด็จมาได้นะ เอ้ารีบกินๆซะไอ้แห้ง!เดี๋ยวก็เป็นลมหรอก555”

นิกกี้หันมาส่งจานให้กรที่นั่งข้างๆ

“.... แกะปูให้มั่งดิ....ขี้เกียจแกะ..” กรมองปูที่จานใหญ่แล้วบอกนิกกี้

แบงค์ที่กำลังรับก้ามปูที่แกะแล้วจากมือคนรักถึงกับชะงัก...

“เอ้าๆ เอาไปเลยไปไอ้ขี้เกียจนี่ เป็นใครวะแม่งใช้กูจ๊างงง” หนุ่มหน้าตี๋บ่นพลางหันไป

จับก้ามปูที่ยังไม่ได้แกะ แกล้งยัดใส่ปากกรที่ไม่ทันระวังให้สำลักหนี

“ผุ้ย!! นิกกี้!!!/////*// มันยังไม่ได้แกะเลยนะเว้ย!” เห็นกรโวยวายนิกกี้ก็หัวเราะชอบใจ

ก่อนจะหยิบปูที่แกะไว้แล้วส่งให้ดีๆพร้อมกระดาษทิชชู่

“เอ้าเลอะหมด ปากเปิกฮะฮะฮะ นี่ๆตรงข้างๆไง เนี่ยๆ” บอกไปก็ยังทำหน้านิ่ง

ขมวดคิ้วจ้องเขา หนุ่มตี๋จึงหยิบกระดาษมาเช็ดให้เสียเอง


“ทำอะไรกันวะ อย่างกับแม่ลูกฮะฮะฮะ” น้ำหันมาเห็นก็หัวเราะ แต่พอหันไปทางเอส

ก็ต้องชะงัก เจ้าหน้าหล่อมันกำลังถือทิชชู่ค้างไว้แถวๆหน้าเขาพอดี...

/////*// สงสัยอยากจะเช็ดให้แหงๆ.... “ อะเอามานี่! ...ปากเลอะก็ไม่บอก”

แย่งกระดาษจากมือเอสมาเช็ดปากตัวเอง ก่อนจะได้ยินเสียงน้องแซวมา

“โห่~! ทีตัวเองล่ะ! อ๋อลืมไปครับไม่ใช่แม่ลูก แต่เป็นผัวเมียครับ!ก๊ากกก!!ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”

“หุบปากนะไอ้หมานิก!!!////*//” คนน่ารักเขวี้ยงกล่องกระดาษทิชชู่ใกล้มือใส่น้องชาย

แต่มันดันเอี้ยวตัวไปมุดหลบข้างหลังเจ้ากรได้ทัน แถมยังจับไหล่ดันให้กรบังไว้แทน

“ว๊าก!!! ไอ้บ้านิกกี้!!! โอ๊ย!~ พี่น้ำอ่ะโดนหัวผมเลยนะฮือ..||||||||||” กรซวยไป..


เทพพิชัยมองกรที่นั่งคลำหัวตัวเอง.. พอหางตานั้นจะหันมาสบตากับเขาเข้า ก็รีบหันหนี

ทำเป็นไม่มอง ไม่สนใจ เหมือนเขาเป็นอากาศธาตุ

“กร..... น้องกรครับ...ถ้าขี้เกียจแกะกินที่พี่แกะไว้แล้วก็ได้นะ..” หนุ่มลูกครึ่งส่งยิ้ม

พยายามยื่นไมตรี ยื่นจานอาหารไปวางตรงหน้าเด็กหนุ่มที่ไม่ยอมพูดกับเขาสักคำ

ตั้งแต่มาถึงที่นี่..


ทุกคนมองการกระทำของเทพพิชัยแล้วมองหน้ากันเลิ่กลัก... เจ้าหมอนี่ไม่ยอมแพ้จริงๆ

ก๊อปกับบิวซุบซิบคุยกันด้วยความสงสัยมากขึ้นทุกที...ทำไมหนอ?.. เทพพิชัยต้องเอาใจ

ต้องยอมให้กรขนาดนี้ด้วย... ก่อนหน้านี้เคยหยิ่งกว่านี้ไม่ใช่หรือ ได้ยินว่านิสัยไม่ดีต่างๆนาๆ

เคยมีเรื่องชกต่อยกับกรด้วยซ้ำไป แต่ที่พวกเขาได้เห็นมันไม่ใช่เลยสักนิด....

หรือจะเป็นเพราะน้ำบังคับให้ดีกัน...?...........

..... แต่เอสคิดต่างออกไป

ที่เขาสังเกตเห็น คือเทพพิชัยทำทุกอย่างไปด้วยความเต็มอกเต็มใจ... ไม่มีอิดออด

น้ำเสียงที่พูดกับกรก็อ่อนโยนมาก......เจ้าตัวคงอยากให้กรยอมดีด้วยจริงๆ...

แต่ทางเจ้ากรนี่สิ.... ดูเหมือนจะยังโกรธแค้นไม่หาย... ปฏิเสธเทพพิชัยให้เห็นตลอดเวลา


คนที่รู้ดีว่าเทมกำลังพยายามอยู่ก็คือน้ำ..เขาเอาใจช่วยตลอดเวลาที่กินกุ้งหอยปูปลา..

ส่วนนิกกี้ก็คอยลุ้นไปกับเขาด้วย

แต่แบงค์...กลับไม่ได้คิดอะไรเกี่ยวกับเทพพิชัยอยู่ในหัวเลย....เพราะภาพที่มันติด

อยู่ในหัวของเขา ..ภาพที่คนรักรุ่นพี่ยื่นมือไปเช็ดปากให้คุณดาราหน้าใส


หนุ่มน้อยก้มหน้ากัดฟันถอนใจ.... เขาต้องอดทนใช่มั้ย.... เขาไม่ควรคิดมากใช่มั้ย...

ทำไมทีตอนพี่ก๊อปไล่ปล้ำพี่นิก เขายังไม่รู้สึกอะไรเลย ...ไม่หึงสักนิด.....

แต่เรื่องเมื่อกี้ มันกลับทำให้เขารู้สึกจนแทบทนไม่ไหว!

(พี่นิกก็ยังมาหัวเราะได้อีกนะ...รู้บ้างไหมครับ..แบงค์ไม่ชอบเลย....)



“.........?...แบงค์....เป็นอะไร? ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ ไม่อร่อยเหรอ”

เห็นคนรักเงียบๆไป ทำหน้าเหมือนไม่ชอบใจอะไรสักอย่าง นิกกี้ก็ถามอย่างเป็นห่วง

แต่หนุ่มน้อยก็ฝืนยิ้มให้อีกจนได้... “อร่อยครับ อร่อยมากเลย แกะให้แบงค์อีกนะ

แล้วแบงค์จะแกะให้พี่นิกกินบ้างนะครับ” เขาไม่ควรทำให้งานกร่อย ต้องยิ้มเข้าไว้..


“แหมๆๆหวานกันจริงนะ ไม่ต้องไปแกะให้กันหรอก เอ้านี่! เรายกให้พวกนาย!!”

กรยื่นหน้ามาบอกทั้งคู่ ยกจานที่เทพพิชัยเพิ่งส่งให้เขาไปให้นิกกี้แทน

“เอ๊ะ แต่...||||||||||||| นี่มันที่คุณเทพพิชัยเขาให้คุณกรนะครับ” น้องแบงค์หน้าแหย

หันไปมอง เห็นหน้าคนแกะดูนิ่งขรึมเหมือนผิดหวัง..ก็ไม่กล้ารับไว้

“ช่างสิ! ถ้านายไม่กล้ากินก็ไม่ต้องกินหรอกแบงค์ ให้นิกกี้กินคนเดียวก็ได้! กินดิ!นิกกี้!!”

แบงค์หน้าเสียเห็นกรพยายามจะยัดกุ้งเข้าปากคนรักของตนให้ได้ ก็ได้แต่กำมือแน่น..

“แว๊ก!||||||||||| โอ๊ยไอ้บ้า! ไอ้กรพอแล้ว อุ้ย อูอิเอ็มอากอูเอยอะอ้าเออะไอ้เอรเอ๊ย!!”
(ดูดิเต็มปากกูเลยจะบ้าเรอะไอ้เวรเอ๊ย)

กรหัวเราะที่แกล้งนิกกี้คืนได้ โดยไม่สนใจว่ายังมีใครที่เห็นแล้วไม่ขำไปกับเขาด้วย..


เทพพิชัยเองก็มองภาพนั้นแล้วหัวเราะไม่ออก............. ทั้งที่เขานั่งแกะให้ตั้งนาน..

ความจริงแล้วตั้งใจแกะไว้ให้กรนั่นแหละ... แต่สิ่งที่กรทำคือไม่กินมันแม้แต่คำเดียว

แล้วยังยกให้คนอื่นกินแทน แบบไม่แคร์ความรู้สึกของเขาเลย...

เจ้าหนุ่มลูกครึ่งยิ้มเศร้าๆ ได้แต่ยกน้ำขึ้นจิบแก้เก้อ ก่อนจะรู้สึกว่ามีใครมาสะกิดที่แขน

“เฮ้ยไอ้พี่เทม มึงอย่ายอมแพ้มันนะ!” น้ำกระซิบบอก เทพพิชัยก็ได้แต่ยิ้มให้....


“ซุบซิบอะไรกัน!?” แล้วเอสที่อยากรู้เรื่องด้วยก็ยื่นหน้ามากระซิบถาม ทำเอาทั้งสองสะดุ้ง

น้ำรีบแก้ตัวขณะที่เทพพิชัยหันไปจิบน้ำต่อ

“เปล่าๆ!!|||||||||บอกว่าให้หยิบหอยเชลล์ให้หน่อย!”

เทมไม่อยากให้เอสสงสัย เมื่อได้ยินที่น้ำพูดจึงรีบเอื้อมมือไปหยิบจานหอยเชลล์ให้

ไม่ทันได้ดูจนมือชนกับมือกรเข้าพอดี “อ๊ะ!////*// เฮ้ย!! ไม่มีตารึไงวะคนกำลังจะหยิบนี่!”

กรลืมตัวเผลอว่าเทมออกไป แต่เทมกลับยิ้มให้ “บ้ารึเปล่าวะ!! น่ารำคาญชะมัดเลย!”

แล้วก็นึกได้ว่าเขาไม่ควรพูดกับไอ้บ้านี่ เด็กหนุ่มจึงสะบัดหน้าหนี เปลี่ยนใจไปกินอย่างอื่นแทน

ไม่อยากเชื่อเหมือนกันแต่กิริยาที่แสดงออกแบบนั้นของกรกลับทำให้เทพพิชัยยิ้มออก

เพราะอย่างน้อย โดนกรตวาดใส่ ก็ยังดีกว่าทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน..

[tsktonight]

ตอน 60 เป็นไปตามแผน(มั้ง)...(กลาง)







“เงียบเนอะ....”

อยู่ๆน้ำก็เปรยขึ้น ทำให้เอสหันมามองหน้าหวานๆที่ทำตาปรือใส่เหมือนจะง่วง

“อะไรกันครับน้ำ เมื่อกี้ผมยังเห็นคุณหัวเราะอ้าปากกว้างอยู่เลย..หึหึ..”

คนหน้าหล่อขมวดคิ้ว ขำส่ายหน้าแล้วเอานิ้วจิ้มแก้มอีกฝ่ายเล่น

“ปัทโธ่~/////*// ผม! แบบว่า! จะบอกว่ามันน่าง่วงอ่ะ! เงียบไปๆ!!หาอะไรทำดีกว่าม๊ะ

เอาแต่กินๆๆอย่างเดียวได้ไง...............เนอะ..... เอส.... เล่นตลกให้ดูหน่อยสิ..”

“น้ำ||||||||...ผมเป็นพระเอกนะครับไม่ได้เปิดคณะตลก อยู่ๆมาบอกให้เล่น..แล้วต้องทำไงเล่า

ผมน่ะหล่อได้อย่างเดียว..หึหึหึ” เอสยักไหล่ส่ายหน้าไปมาทำหัวเราะ


“เออ....ช่ายยย....... อืมไม่ใช่สิไม่ใช่.... คุณน่ะนอกจากหล่อแล้วยังไร้สาระได้อีกไง

แล้วบางทีก็เลวได้ด้วย คุณทำได้ตั้งหลายอย่างนะอย่าน้อยใจตัวเองไปเลยเอส อย่างเช่น

ตอนนี้คุณก็กำลังทำตัวหน้าด้านอยู่ไง!55!!” น้ำพูดทำทุกคนขำใหญ่

ดาราหน้าหล่อแกล้งฉีกยิ้มรับ หยิบขวดน้ำดื่มมาล้างมือ แล้วหันไปดึงแก้มนุ่มของแฟน

ให้ยืดออกทั้งสองข้างเป็นการลงโทษที่หลอกด่าเขา

“ฮึ่ย~เจ็บนะเอส!” คนน่ารักบ่นทำหน้าบูด ถูแก้มตัวเองไปมา


“เอาอย่างนี้ดีมั้ยครับ! ถ้าพี่น้ำเบื่องั้นเดี๋ยวผมไปหยิบกีต้าร์มาเล่นให้ฟังดีมั้ยพี่!?”

เสียงเจ้าหนุ่มหน้าตี๋พูดขึ้น เรียกเสียงเฮจากทุกคนให้เห็นด้วยได้พร้อมเพรียงกัน

แต่ไม่มีใครทันเห็นรอยยิ้มแบบมีเลศนัยของคนเสนอ... นิกกี้แอบขยิบตาแบบรู้กัน

เพื่อส่งซิกให้พี่ชายก่อนที่จะเดินไป...


น้ำยิ้มยักคิ้วให้น้อง ก่อนจะหันไปแซวน้องแบงค์ที่นั่งทำหน้าหงอยๆ ให้พอยิ้มออกบ้าง

“ไอ้เบ๊.... เป็นไรไป คิดถึงไอ้นิกมันเหรอ555 มันไปแป๊บเดียวน่า นั่งเงียบเชียว”

“โธ่/////// เปล่าครับพี่น้ำก้อ.......หึ..... ผมกำลังตั้งใจกินต่างหากครับไม่มีอะไร”

หนุ่มน้อยถอนใจแกล้งหัวเราะเล็กน้อย... ท่าทางเขาจะแสดงออกมากไป

ไอ้ความหดหู่ของเขามันไม่ควรจะไปรบกวนความสุขของคนอื่น

พวกพี่ๆเขาพามาเที่ยวด้วยก็ดีแล้ว ต้องร่าเริงเข้าไว้!........


“เฮ้อ~น่าเบื่อจริงๆ! เมื่อไหร่นิกกี้จะมาซักทีนะ!..” แล้วเสียงกรที่บ่นพึมพำออกมา

ให้ได้ยินก็ทำเอาความตั้งใจของแบงค์ต้องชะงักลง..............

แบงค์ได้แต่หันไปมองหน้ากร... ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ...

จะทำให้เขารู้สึกไม่ดีไปถึงไหนกัน ||||||||||||||||................



กร.....พยายามจะไม่หันไปมอง แต่เขาก็รู้สึกได้ถึงสายตาที่คอยมองมาตลอดเวลา

ของเทพพิชัย.......(ความจริงแบงค์ก็มองอยู่ด้วยนะ..)

อึดอัดที่ต้องคอยหลบตายังไม่พอ ที่ทำให้เขาต้องรำคาญเป็นที่สุดคงไม่พ้น

ไอ้ท่าทีที่เหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง...แต่ก็ไม่พูดออกมาเสียที!

…………………….

…………….

……..


อา................ เสียงคลื่นกับลมทะเลคงจะฟังแล้วเพลินหู.. เสียงเนื้อสุกแตกลั่นดังเปรี๊ยะปร๊ะ

บนเตาย่างก็คงจะฟังดูดีกว่านี้..............ถ้าหากว่าไม่มีเสียงเพี้ยนสุดกู่ทรมานรูหู

ของไอ้ปีศาจตาตี่คลออิ๋งๆๆมาให้ได้ยิน..|||||||||||*||


“ผัวจ๋าห่านลังฟั๋งงงเมี้ยยยยยยยย ~~~ซั๊กกกติ๊ดดดดดดดดดด~อื้อหือ~โว้วโว่ๆๆ”


น้ำเอานิ้วอุดหูตัวเองทั้งสองข้างอย่างออกนอกหน้า ขณะที่ไล่มองหน้าคนอื่นๆ

ก็ดูจะมีสีหน้าที่กล้ำกลืนฝืนทน ทรมาน ทรกรรม ไม่ต่างกัน....

(เล่นกีต้าร์เฉยๆก็ดีอยู่แล้ว!ไอ้ตาตี่มันเสือกทะลึ่งร้องเพลงคลอให้เสียดายเสียงกีต้าร์

ไม่รู้มันจะร้องหาสวรรค์วิมานอวกาศอะไรฟะ!! -*- อ่ายเม็ดก๋วยจี๊มีหนอน!)


หลังจากที่นิกกี้เดินกลับมาพร้อมกีต้าร์ตัวโปรด นั่งดีดก๊องๆแก๊งๆ

ร้องให้ทุกคนฟังไปตามเรื่อง.. (แน่ใจนะว่ามันร้อง||||||||.ทำเพลงดังๆเขาเสียหายหมด)

..อยู่ดีๆน้ำก็เกิดอยากเอาอกเอาใจเอสขึ้นมา...

“เอส... ดื่มเบียร์อีกซี่!!!...อ่ะ! ผมรินให้อีกนะ!!ดื่มน้ำด้วยๆ!! เอ้าดื่มอีกๆเอาโค้กด้วยนะ!”

“.........|||||||||||||...น้ำ.....เยอะไปมั้ย?....”

“โธ่!! กินๆเข้าไปเหอะน่า!555 เอาแก้วมาๆ!!ผมรินให้อีกนะ!!”

ถึงเอสจะงงๆแต่ก็ยอมยกดื่มทุกแก้วที่น้ำส่งให้...

แล้วน้ำก็ถาม... “ เป็นไงบ้างล่ะ!?... ปวดฉี่แล้วยัง!?”

“ หา?......ก็ไม่นี่.......ทำไม..” เอสส่ายหน้า

“ฮึ่ม!!อยากไปฉี่ก็ไปเถอะน่า!ไปๆๆผมว่าคุณต้องปวดมั่งแหละ อั้นไว้เดี๋ยวก็เป็นหมั๋นหรอก!”

“ห๊ะ!? เป็นนิ่วไม่ใช่เหรอ”

“เออน่า!อย่ามาเถียงนะ!ปวดฉี่แล้วใช่มั้ยล่ะ!! คุณไปฉี่ได้ตามสบายเลยเอส

ไม่ต้องห่วงผม เพื่อนเยอะแยะ!”

“แต่ผมไม่ได้ปวดนี่!||||||||||”

“ปัทโธ่!จะไม่ปวดได้ไงฟะ! กินน้ำไปตั้งหลายแก้วแล้วนี่ รีบไปเข้าห้องน้ำสักทีสิโว้ย!!

คุณเดินไปเรื่อยๆนะ รับรองกลางทางต้องปวดฉี่แน่นอน! เชื่อผมดี๊!”

“......................... ทำไม... คุณต้องอยากให้ผมไปเข้าห้องน้ำขนาดนี้ด้วย!!?”

“.........เฮ้ย...........เปล่านะ||||||||||....ผมก็เฉยๆอ่ะ..”

แต่ที่เอสเห็นคืออีกฝ่ายไม่ยอมสบตาเขาขึ้นมาซะเฉยๆมากกว่า...

“อุ๊!!!|||||||||||||..... ฮึ่ม~แย่ล่ะสิ! ดันปวดขึ้นมาจริงๆซะแล้ว...หนอย~~ หึหึหึ

เอาเถ๊อะ! แกล้งผมได้ก็แกล้งไปนะ ฝากไว้ก่อนเถอะ เดี๋ยวกลับห้องเมื่อไหร่ล่ะน่าดู๊!!”

สงสัย......สงสัย.... กำลังจะคาดคั้นเอาความ การจ้องจับผิดของเอสก็ต้องหยุดไว้ก่อน

เพราะดันอยากเข้าห้องน้ำขึ้นมาจริงๆซะได้


.....เมื่อเห็นว่าแฟนหนุ่มรูปหล่อต้องระเห็จไปเข้าห้องน้ำตามแผนอย่างที่ได้หมายมาดไว้

หนุ่มน่ารักก็กระหยิ่มยิ้มชอบใจ แล้วพยายามหันไปส่งสัญญาณทางสายตาให้เจ้าน้องชายตาตี่


แต่ดูเหมือนว่า......ไอ้ตี่มันยังเมามันอยู่กับการทำลายโสตประสาทคนอื่น หลับหูหลับตา

แหกปากร้องเพลงไม่สนใจอะไรหรือใครทั้งนั้น...

สัญญาณจากพี่ชายหน้าหวานจึงเก้อเลยผ่านไป|||||||

เดือดร้อนให้ต้องกระตุ้นต่อมรับรู้โลกภายนอกของเจ้าตี่เสียหน่อย


รองเท้าแตะที่เลอะทรายข้างหนึ่งของน้ำ ตีป้าบเข้าให้ที่ท้ายทอยของน้องจนสะดุ้งเฮือก!

“โอ๊ย!พี่น้ำ!! ||||||||||*|| อะไรครับเนี่ย!!!?โธ่มันเจ็บนะพี่~! เลอะด้วย!! เล่นอะไรเนี่ย!”

นิกกี้โวยวายลูบหัวตัวเอง หยุดร้องเพลงกลางคันอย่างหงุดหงิด ขณะที่ก๊อปและบิว

พากันปรบมือให้กับการกระทำอันป่าเถื่อนของน้ำในครั้งนี้ ....(หยุดร้องซะที T T)

“กูต้องถามมึงมากกว่า! ทำเชี่ยไรอยู่เนี่ย!!มึงลืมอะไรไปรึเปล่าสัด!”

พอโดนพี่ชายมาท้าวสะเอวยืนค้ำหัวแว๊ดใส่ ถลึงตาให้ฉุกคิด นิกกี้ก็นึกขึ้นมาได้

หนุ่มหน้าตี๋เบิกตาโตพร้อมกับขยับริมฝีปากเผยรอยยิ้มกว้าง พยักหน้ารับรู้..


“มีอะไรเหรอครับ? พี่นิกลืมอะไรเหรอครับ?....”

น้องแบงค์มองหน้าทั้งสองพี่น้องที่ดูมีลับลมคมนัยอยู่ข้างๆเขา

“พี่น้ำแค่มาเตือนพี่ ว่าอย่าลืมแปรงฟันน่ะ555!!!|||||||||” นิกกี้แก้ตัวแบบมั่วเข้าว่า

แต่คนรักตัวเล็กของเขาก็ยิ้มหวานให้... หนุ่มตี๋จึงเกริ่นเข้าเรื่องทันที

“แบงค์...เอ่อ...อิ่มรึยังจ๊ะ ....คือ...พี่อยากไปเดินดูดาวเล่นริมหาดทางนู้น~~ซักหน่อย

เป็นการย่อยก่อนนอนดีนา.... แบงค์...ไปกับพี่นะครับ(ยิ้ม)//////”

“เอ๋........//////// เอ่อครับ.. แบงค์อิ่มตั้งนานแล้ว .... แบงค์ไปเป็นเพื่อนพี่นิกก็ได้ครับ

ไปเดินเล่นก็ดีเหมือนกัน..”

“เฮ้ยไม่เอาๆ!! ไม่ได้จะให้ไปเป็นเพื่อนซะหน่อย!”

“อ้าวววว....ก็..เมื่อกี้...?”

“ก็ไม่ได้จะให้ไปเป็นเพื่อน......... แต่ให้ไปทั้งๆที่เป็นแฟนพี่อย่างนี้แหละ/////”

“พี่นิก~!//////อายเขานะครับ!//////”

หนุ่มน้อยโดนหยอดไปหนึ่งดอกก็แก้มแดงขึ้น เขินพวกพี่ๆที่พากันโห่ฮิ้วววว

รับลูกล้อไปเป็นทอดๆ


“ไปด้วยดิ!!” เอาแล้วสิ......... นิกกี้กับน้องแบงค์ต้องชะงักมองหน้ากันขณะที่กำลังลุกยืน

เมื่อกรจะขอติดสอยห้อยตามไปกับพวกเขาด้วย....|||||||||||

แบงค์ต้องเม้มปากแน่นอย่างเหลือทน....

ไม่ชอบใจที่ดาราหน้าใสคอยเกาะแกะแฟนเขาแจตลอดเวลาอย่างนี้

มือที่จับแขนคนรักรุ่นพี่ไว้ก็กระชับจับแน่นขึ้นกว่าเดิม เผลอทำหน้าเครียด

ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจให้เห็น…


หนุ่มตี๋ที่ยืนทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ได้พี่ชายมาช่วยดึงตัวกรไว้ให้ กำชับให้อยู่ที่เดิม

เพราะขืนกรตามไปด้วย มันก็ผิดแผนหมดพอดี

“ไม่ต้องเจ๋อตามเขาไปเลยไอ้เด็กเปรต! -*- มึงรู้จักคำว่าเกรงใจบ้างมั้ยไอ้กร!

ไอ้มารยาทด้อยพัฒนา! มึงมันไม่มีวิวัฒนาการ! ไอ้ลิงสถุล!!”

แต่ถึงน้ำจะด่า เด็กหนุ่มก็ยังจะรั้น

“โธ่พี่น้ามมม~~ เกรงใจคืออะไรเหรอครับ...55|||||||| ผมอยากไปด้วยนี่.....นะ นะ..”

เขาไม่อยากจะนั่งให้เทพพิชัยมองหน้าแบบนี้นักหรอก แต่ก็ไม่อยากนั่งเหงา

อยู่คนเดียวในห้องนี่นา....... นิกกี้กับแบงค์เป็นคนรักกัน ยังไงเสีย

ก็มีเวลาอยู่ด้วยกันอีกถมถืดไป.. เขาขอไปด้วยแค่นี้ ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลย..


“เสร่อศักดิ์!!! ไอ้หอยเห็บตะเข็บชายแดน! มึงห้ามเสือกหน้ามึงไปที่ไหนทั้งนั้น!!

นั่งหัวมู่ทู่อยู่ที่นี่แหละ! กูพูดภาษาไทยใส่มึงนะ!อย่าให้กูต้องพูดภาษาหอยกับมึง!!!”

“โหย~~~~~ พี่น้ำ~~ T T ด่าผมเบาๆหน่อยก็ได้อ่ะ...โธ่เว้ย~!”

กรฟึดฟัดกุมหัว อายพวกดารารุ่นพี่ที่หัวเราะเขาอย่างไม่มีการขืน

ไหนจะเจ้ากอลิล่าที่แอบขำอีก ........ ( ปัทโธ่เว้ยๆๆๆๆๆๆ!!!!!|||||||||||||||||||| )


สรุปกรจึงต้องนั่งอยู่ที่เดิม.... โดยไม่มีใครมานั่งคั้น กั้นเทพพิชัยให้แล้ว

“เอ้า! ไอ้กร การ์ด! ถ้าเรากลับห้องก่อนจะโทรตามนะ แต่ถ้านายอยากกลับห้องก่อน

ก็ตามใจ เราไปกันไม่นานหรอก...หึหึ..” นิกกี้ขำกิ๊ก โยนกุญแจห้องให้กร

ก่อนจะรีบพาแบงค์เดินหนีไปชมความสวยงามของดาวบนท้องฟ้าด้วยกันทางอื่น..


ปรามเจ้ากรได้ คนน่ารักก็กลับมานั่งไขว่ห้างกระดิกเท้าไปมา ตรงที่ตัวเอง…

“เอ้อ! ก๊อป! บิว! มัวแต่แทะปูอยู่ได้! ไหนคุยให้ฟังว่าคืนนี้จะพอกหน้าไว้ท้าแดดท้าลม

พรุ่งนี้ไม่ใช่เหรอ! จะอวดผิวกันก็รีบนอนดีกว่านะเราว่า เดี๋ยวก็นอนดึกไม่สวยน้า...”

น้ำแกล้งถามทำทีเป็นเตือนเพื่อน

“ว้าย~~~ เจ้! ต้องผสมครีมให้เข้ากันก่อนไม่ใช่เหรอคะ!?” น้องก๊อปเอามือทาบอก

“อุ้ยตายเกือบลืม! ขอบใจที่เตือนนะจ๊ะน้ำจ๋า นี่นังก๊อปหล่อนรู้มั้ยครีมตัวนี้มาใหม่ล่าสุด

นะยะหล่อน! แพงมากกกกกกก!! ตื่นเต้นที่สุดอ่ะ ปกติหล่อนก็รู้ว่าชั้นขี้เกียจทาครีมขนาดไหน

แต่ตัวนี้มันเลิศมาก! เขาว่ามันจะมีกลิ่นหอมอ่อนๆของซากุระลอยออกมาด้วยนะค้า~!!////”

ดาราสาวอวดครีมราคาแพงแสนภูมิใจที่เพิ่งลองซื้อมาเป็นครั้งแรก


แล้วกรก็ถามขึ้นมาว่า “ทำไมล่ะ ? เขาผสมอาหารปลาซากุระเข้าไปด้วยเหรอครับพี่บิว!?”

“หุบปากไปเลยนะคะน้องกร -*- ไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องพูดจะดีกว่ามากมายค่ะ!

เฮ้อ!.....นี่ๆน้ำจ๋า~~ ไปพอกหน้าที่ห้องบิวด้วยกันมั้ย!?”

น้ำรีบส่ายหน้ายิ้มให้ “ อือไม่ล่ะ ขอรอเอสอยู่นี่ดีกว่า แหะๆ”

พอกหน้า... ไม่เคยมีอยู่ในมโนเซลล์สมองของเขาเลย

เคยแต่โดนพวกสาวๆจับมาพอกเป็นหนูทดลองเล่นแค่บางครั้ง


“อู๊ยอีเอสน่ะ ทิ้งๆมันไว้แถวๆนี้ก็ได้!” บิวยักไหล่แกล้งว่าเพื่อนตัวแสบ

“หึ.....ไม่ได้หรอก....... เราไม่ทิ้งกัน////////คึคึคึ...” คนน่ารักขำ ทำหน้าทะเล้น

“ว้ายย///// แหม! หวานนะจ๊ะ!! อิจฉาแล้วนะเนี่ยฮุฮุ อินังก๊อปเราไปทำหน้ากันดีกว่า!

เดี๋ยวมดกัดขาอันเรียวทรามของหล่อนไม่รู้ด้วยนะยะ คิกๆ..”

“เรียวงามเถอะเจ้!/////*//” น้องก๊อปลุกตามเพื่อนสาวรุ่นพี่ไปแต่ยังอาลัยอาวรณ์ปูไม่หาย

“พอแล้วนังก๊อป! เดี๋ยวก็น้ำหนักขึ้นหรอกหล่อน ยัดเอายัดเอาอยู่ได้!”

“กรี๊ดดดดอีเจ้!อย่าเขวี้ยงก้ามปูของเค้าทิ้งสิคะ! น้องก๊อปชอบ~เสียดายยยยย”

“มันหมดแล้วนังนี่ก็ดูดอยู่ได้! ไปดูดครีม!เอ้ย! ไปทำครีมที่ห้องได้แล้ว!

พรุ่งนี้นะรับรองผิวหล่อนจะต้องเด้ง!เด้ง!เด้ง!”

“แหม~~ แต่ถ้าให้เลือกได้น้องก๊อปอยากให้อย่างอื่นในตัวน้องก๊อปเด้งได้มากกว่านะเจ้”

“อะไรยะ!? ผม...?..ผมหล่อนก็สั้นจะตาย!? หรือว่าแอบไว้ขนรักแร้?”

“บ้าเหรอเจ้! หืมมม~หมายถึงนมอ่ะนม!!//////*//ก้นด้วยก็ดีนะค้า!55”

“อย่าได้บังอาจ! คิดจะเอาครีมกระปุกล่ะสามหมื่นของชั้น

ไปใช้กับสิ่งเร้นลับบนตัวหล่อนเด็ดขาดนะยะ!!!-*-”

“ว้าย!อีเจ้บ้าเหรอคะ!/////////*// ก๊อปไม่คิดทำแบบนั้นหรอก! (ถ้าไม่ห้ามไว้ก่อนอ่ะนะ)”

“เอาล่ะๆ ไปเถอะๆ ไปใช้กล้ามแขนของหล่อนให้เป็นประโยชน์ซะ ไปผสมครีม

เสริมสวยกันดีกว่า! !”

ว่าแล้วทั้งสองสาวก็พากันเดินหัวเราะคิกคัก กลับไปทำสวยที่ห้องพัก...


ตอนนี้จึงกลายเป็นว่า เหลือเพียงแค่เทพพิชัย กร และน้ำเท่านั้นที่นั่งอยู่..

ไม่ช้าเอสก็กลับมาร่วมวง.... แต่เมื่อเห็นจำนวนประชากรที่ลดลงก็ขมวดคิ้วงงมาแต่ไกล

ดาราหนุ่มถามคนรักอย่างงงๆ “อ้าว....ทำไมเหลือกันแค่นี้ล่ะน้ำ หายไปไหนกันหมด?”


“ไอ้นิกกับไอ้เบ๊มันไปเดินเล่น.. ส่วนบิวกับก๊อปไปกวนครีมพอกหน้าที่ห้อง

ท่าทาง....คงไม่มีใครกลับมาที่นี่กันแล้วล่ะ”

“เหรอ..........” หายไปฉี่แป๊บเดียว หนีกันหมดซะงั้น?



“เอสกลับห้องกันเถอะ!”

เอสกำลังคิดว่า งั้นก็เหลือแต่คู่รักอย่างพวกเขา กับไอ้คู่อริ นั่งคุมเชิงกันอยู่..

น้ำก็ชวนให้เขากลับห้องเสียเฉยๆ “อ้าว... เอ่อ..กลับก็กลับ” คนหล่อเกาหัวแกรกๆ

คิดไปว่าทุกคนอาจจะมึนกับเสียงนรกของนิกกี้ แล้วก็อิ่มจนง่วงนอนกันแล้วกระมัง...


จังหวะนั้นเอง พอได้ยินว่าจะไม่เหลือใครนั่งเป็นเพื่อนนอกจากเทพพิชัยอีกแล้ว

กรก็หุนหันลุกขึ้นยืน ร้องเรียกรั้งเอสและน้ำไว้ให้ลั่น

“พี่น้ำ! พี่เอส! ||||||||||| อย่าทิ้งผมไว้คนเดียวเซ่!!”

แต่น้ำกลับหันมาบอกอย่างเย็นชา สีหน้านั้นมีรอยยิ้มชอบกลเจืออยู่เล็กน้อย...

“ถ้ามึงไม่อยากอยู่ที่นี่ มึงก็กลับห้องมึงไปเซ่! ไอ้โง่~~!อ้อ! เอากีต้าร์ไอ้ตาตี่มันไปเก็บ

ให้ด้วยนะ กูไปล่ะเจอกันวันพรุ่ง!หึหึหึ” โบกมือลาแล้วหันหลังให้ ไปจับมือกับ

คนหน้าหล่อที่ยิ้มรอเดินไปด้วยกัน...


จริงสิ!.....เด็กหนุ่มมองตามผู้ให้คำแนะนำที่เดินหายไปไกล...

( พี่น้ำพูดก็ถูก เรากลับห้องซะก็หมดเรื่อง! )

แค่นี้ก็ไม่ต้องทนทู่ซี้อยู่กันสองคนกับไอ้กอลิล่ายักษ์นี่!

นิกกี้กับแบงค์บอกว่าจะไปไม่นาน เปิดเกมส์เล่นฆ่าเวลา รอให้เจ้าพวกนั้นกลับมา

เล่นด้วยกันดีกว่า!


เมื่อคิดได้ กรก็รีบคว้ากีต้าร์เดินจ้ำอ้าวไป ไม่มองเทพพิชัยแม้แต่หางตา ตรงดิ่งไปยัง

ห้องพักทันที ทิ้งให้เจ้ากล้ามโตนั่งก้มหน้าเดียวดาย ลมทะเลโกรกใส่เล่น....

แต่...

กรจะรู้มั้ยหนอ... คนที่เอาแต่ก้มหน้าเหงาหงอย...ในเวลาที่ไม่มีใครเหลืออยู่อีกเช่นนี้

กลับเงยหน้าขึ้นมามองตามหลังของคนที่เขารักพร้อมรอยยิ้มกว้าง!

...และเสียงหัวเราะสะใจ!


“ฮ่าฮ่าฮ่า!!! ไอ้กุ้งแห้งเอ๊ย! เดี๋ยว!เดี๋ยว!.หึหึ...เดี๋ยวเราได้เห็นดีกัน!! หึ..ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!!”



เทพพิชัยเป็นบ้าไปแล้วรึ!?......

หรือบางที.....เจ้าลูกครึ่งอาจหัวเราะ เพราะทุกอย่างมันกำลังเป็นไปตาม

แผนการของน้ำก็เป็นได้!





....................

........


...คืนนี้..........ดาว.......ถึงแม้จะมีให้มองเห็นไม่มากนัก..

แต่แค่ได้เดินจูงมือกับคนที่รัก แหงนหน้าขึ้นไปชมแสงที่พร่างนัยน์ตาบนฟ้ากว้างนั่น..

พร้อมๆกัน.............ก็มีความสุขจนสุดจะบรรยาย...


แบงค์ค่อยๆเอียงหัวซบลงบนไหล่กว้างของแฟนหนุ่มรุ่นพี่ ..ยิ้มอย่างมีความสุข////

นิกกี้ชำเลืองมองใบหน้าจิ้มลิ้มข้างๆก็อดยิ้มตามไม่ได้/////

ทั้งคู่หยุดนั่งลงบนหาดทราย เงยหน้ามองพระจันทร์และดวงดาวที่ส่องแสงลงมา

สะท้อนผืนน้ำทะเลเบื้องล่างแข่งกัน....

หลังจากที่พวกเขาไม่ได้พบหน้า ไม่ได้ใกล้ชิดกันมาระยะหนึ่ง วันนี้เขาทั้งคู่ได้กลับมา

นั่ง เคียงคู่ คลอเคลียกันอย่างที่อยากจะแนบชิดแค่ไหนก็ได้อีกครั้ง..


“พี่นิกครับ... แบงค์ขอบคุณนะครับที่พาแบงค์มาเที่ยว”

“แบงค์ชอบมั้ย หึ.. เอาไว้วันหลังพวกเรามาเที่ยวแบบนี้กันอีกนะ

แล้วคราวหน้าค่อยชวนเพื่อนๆเรามาด้วย คงมันส์ดีเนอะ..หึหึ”

“......... กลัวพี่หนูแนนเช่งอีกล่ะสิ55 ก็ดีนะครับ... มากับเพื่อนๆเราคงสนุกไปอีกแบบ

แต่...........ตอนนี้.......ที่นี่..........แบงค์อยากอยู่กับพี่นิกแค่สองคนมากกว่านะครับ////”

“...............พี่ก็คิดไม่ต่างจากแบงค์หรอกนะ...หึ////”


หนุ่มร่างเล็กยิ้มกว้างดีใจ เมื่อได้ฟังว่าคนรักก็คิดและรู้สึกไม่ต่างจากเขา

....แต่เพียงแค่เดี๋ยวเดียวเท่านั้นก็หน้าหุบลง

“แต่แหม~….เฮ้อ...........พอกลับห้องไปก็....|||||||| เราไม่ได้อยู่กันแค่สองคนซักหน่อย..”

“ฮะฮะฮะ.... ไอ้เรื่องนั้นน่ะ ไม่ต้องห่วงไปหร๊อก!”

“หมายความว่ายังไงครับ? ก็คุณกรเขา...”

หนุ่มน้อยพูดเสียงเบาลง แล้วหยุดไว้แค่นั้น..


“แบงค์.... แบงค์อย่าโกรธแล้วก็อย่าถือสาอะไรไอ้กรมันเลยนะ..ที่มันชอบเอาแต่ใจ

เอ่อ......ถ้าแบงค์ทนไม่ไหว รำคาญมันก็ถือว่าเห็นแก่พี่เถอะนะ||||||||||..เฮ้อ~ มีบางอย่าง

ที่แบงค์ยังไม่รู้ แล้วพี่ก็ยังบอกไม่ได้ แต่ถ้าบอกได้เมื่อไหร่ รับรองพี่จะรีบบอกแบงค์

ทันทีเลยนะครับ!” หนุ่มตี๋ทำหน้าจริงจัง จับไหล่คนรักให้หันมามองสบตา...

เขาสัญญากับเจ้ากรแล้วก็ต้องรักษาสัญญา ว่าจะไม่บอกใครเรื่องตัวจริงของคุณหมอที

แม้แต่กับคนรักก็ตาม....


“อ้าว! แล้วกัน!! ก็ไหนพี่นิกว่ากินอิ่มเมื่อไหร่ ก็จะบอกแบงค์ไงครับ!?

ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่ที่แบงค์ยังไม่รู้ แล้วพี่นิกไม่ยอมบอกแบงค์

เกี่ยวกับคุณกรใช่มั้ยครับ!!?”

มีอะไรก็ไม่ยอมบอกเขา ยังมาออกรับแทนกันอย่างนี้ชักจะฉุนแล้วนะ


“อ๋อเรื่องนั้น!! เอ้ยไม่ใช่ๆ!! คือมันก็ใช่! แต่มันไม่ใช่เรื่องที่พี่พูดถึงน่ะ อ่า..||||||||||โว๊ะ!

คือ!....ไอ้เรื่องที่พี่สัญญาว่าจะบอกแบงค์น่ะ คือมัน..”

แล้วหนุ่มหน้าตี๋ก็พยายามอธิบายถึงแผนการที่จะช่วยให้เทพพิชัยกับกรยอมปรองดองกัน

คนต้นคิดก็คือพี่ชายเขา ส่วนเขาเป็นผู้ปฏิบัติตามและตอนนี้ก็กำลังจะดึงคนรัก

ให้มาร่วมวงสมรู้ร่วมคิดอีกคน!

“คิดได้ไงครับเนี่ย!!! ฮะฮะพี่น้ำยอดไปเลยนะครับ!ฮะฮะฮะ!!!///////”

น้องแบงค์รู้แผนเท่านั้นก็ยิ้มร่า! สำหรับพวกเขาคืนนี้คงไม่น่าเบื่ออีกแล้ว



………………….. …………..

…………………..

…………..

………

หลังจากนั้น นิกกี้ก็พาแบงค์มายังจุดที่แอบซุ่มรอ...

...รอดูใครบางคนเดินมาเคาะประตูห้องของใครบางคน...


“อ๊ะ!///// พี่นิกครับ! นั่นคุณเทพพิชัย!!มาแล้วครับ มาแล้ว!”

แบงค์กระซิบกระซาบบอกเสียงตื่นเต้น กระตุกเสื้อกล้ามคนรักที่หันไปมองทางอื่น

ให้หันมาดูทางหน้าห้องของกร..

ทั้งคู่ลุ้นอย่างใจจดใจจ่อ เมื่อเห็นว่าดาราหน้าใสออกมาเปิดประตูแล้วพบเทพพิชัย


.........เทมและกร พูดอะไรกันพวกเขาอยู่ไกลเกินกว่าที่จะได้ยิน..รู้เพียงแต่

ที่ได้เห็นหลังจากสีหน้าตกใจของกร ก็คือสีหน้าโกรธเกรี้ยว และค่อยๆเปลี่ยนเป็น

สีหน้าที่ครุ่นคิดของเด็กหนุ่ม.. ต่อจากนั้นเพียงไม่กี่อึดใจ เจ้าของห้องก็ยอม

เดินถอยหลัง เพื่อปล่อยให้ผู้มาเยือนเดินตามเข้าไปข้างในแต่โดยดี ....

...... แล้วประตูห้องพักก็ถูกปิดลง!


“สำเร็จ!!/////” คนที่ซุ่มดูอยู่ทั้งสองถึงกับหันมาตีมือกัน ร้องเย่ด้วยความดีใจ

แผนสำเร็จไป80% อย่างนี้ ต้องรีบกลับห้อง ไปนอนตะแคงโทรหาหัวหน้าขบวนการ

รายงานความเคลื่อนไหวของสองคนนั้นให้ฟังซะแล้ว! นิกกี้รีบโทรหาน้ำทันที


..........................................................

....................................

............


…”เอ้อว่าไงไอ้ตี่.......ฮ้า!!!จริงเรอะ! ก๊ากกกฮะฮะฮะ ...เอ้อๆอื้อ!//// อื้อๆๆ!!!

โอเคถ้างั้นมึงพักผ่อนได้ แค่นี้นะ!55”

เมื่อน้องโทรมารายงานความคืบหน้า คนน่ารักก็ยิ้มแป้น ให้มันได้อย่างนี้เซ่!!

นึกไปนึกมา....ชักอยากไปแอบดูลาดเลา เอาให้แน่ใจว่าไอ้บ้าสองตัวนั่นมันจะไม่ตีกันก่อน


...... น้ำนั่งกำโทรศัพท์ อยู่บนเตียง... คิดแล้วก็แอบเหล่มองไปทางเอสที่ง่วนกับการรื้อของ

ออกจากกระเป๋า... เขาจะหลบออกไปโดยที่เอสไม่รู้ได้ยังไงนะ....

[tsktonight]

ตอน 60 เป็นไปตามแผน(มั้ง)...(หลัีง/1)




...... น้ำนั่งกำโทรศัพท์ อยู่บนเตียง... คิดแล้วก็แอบเหล่มองไปทางเอสที่ง่วนกับการรื้อของ

ออกจากกระเป๋า... เขาจะหลบออกไปโดยที่เอสไม่รู้ได้ยังไงนะ....



คนโดนแอบมองรู้สึกถึงสายตาก็หันไปหา “.........น้ำ?.. มีอะไรรึเปล่า..แล้วเมื่อกี้นิกกี้เหรอ”

เอสถามน้ำก็ตอบว่าใช่ แต่บอกแค่น้องโทรมาทักทายก่อนนอนเฉยๆไม่มีอะไร..

สายตาหลุกหลิกและลับลมคมในของคนรัก ค้างคาในใจคนหน้าหล่อไม่หาย|||||||||

เขารอให้น้ำบอกเรื่องบางอย่างที่เขายังไม่รู้อยู่หลายวัน... นับวันดูเหมือนยิ่งมีพิรุธขึ้น

จนออกนอกหน้า.... เขาไม่คิดว่าน้ำจะทำเรื่องไม่ดีหรอกนะ....แต่มันก็อดเป็นห่วงไม่ได้

ถ้าไม่ยอมบอกกันมาสักที เห็นทีคงต้องใช้ลูกไม้วาดลวดลายกันหน่อยซะแล้ว(หึหึหึหึหึ)


“อื้มมม..ฟอดดด!! ง่วงรึยังครับ” เอสอมยิ้มย่องมานั่งกอดน้ำจากด้านหลัง

ทำร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย แต่จั๊กจี๋ที่โดนหอมแก้มเน้นๆแบบไม่ตั้งตัวมากกว่า

“แหะ////// ยังครับ...” อยู่ๆก็มาทำให้ใจเต้น ต่างที่แบบนี้มันตื่นเต้นไม่ใช่รึ

“งั้นดีเลย....ไหน..ใครสัญญาว่าคืนนี้จะยอมให้ทำอะไรเอ่ย จำที่ตัวเองพูดได้ใช่มั้ย

ว่าพอมืดแล้วเราจา.......หึหึหึ”

“เฮ้ย~อะไร~~..... ไม่เห็นรู้เรื่องเลยเว้ย!/////” จะขยับหนีก็โดนอุ้มไปกอดไว้บนตักซะนี่


“ไม่ต้องมาเฉไฉเลยนะครับ คุณน่ะมัวแต่เล่นซนอะไรอยู่ไม่ยอมบอกผม

ก็อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะน้ำ.... สนุกจนลืมอะไรได้ก็ลืมไปแต่ ห้ามลืมผมนะ..”

เอสเอ่ย...เฉลยเป็นนัยๆว่าเขาอยากให้น้ำสนใจ ด้วยน้ำเสียงอ้อนปนน้อยใจนิดๆ

มือแกร่งดึงปลายจมูกหนุ่มน่ารักอย่างหมั่นเขี้ยวเบาๆ ดวงตาคมจ้องจับอากัปกิริยา

ของคนรักที่ทำหน้าเฉไฉไม่เลิก...

“พูดเรื่องอะไรของคุณกันเอส|||||||||||.... แหะๆ..ไม่เห็นจะเข้าใจเล้ย..”

“เรื่องอะไรคุณน่ะรู้อยู่แก่ใจน้ำ....บางครั้งคุณก็มีท่าทางแปลกๆ แถมยังชอบทำหน้าแปลกๆ

แล้วหลบผมไปคุยโทรศัพท์คนเดียวบ่อยๆ...กำลังแอบทำอะไรอยู่กันน้า...หือ..”


“เปล่าซักหน่อยอ่ะ||||||||....( รู้ได้ไงวะ!!!)” ........พิรุธมโมฬารอย่างนี้ไม่รู้ก็บ้าแล้ว..

“คุณจะปิดผมไว้ทำไม....... คุณรู้มั้ยว่าผมรอให้คุณบอกผมด้วยตัวเอง แต่คุณก็ไม่พูดซักที....

ผมน้อยใจจะตายอยู่แล้วนะน้ำ.......น้ำครับ.....เรารักกันไม่ใช่เหรอ...”


เอสแสดงสีหน้าผิดหวังให้เห็น แถมยังตัดพ้อบ่นน้อยใจ ทำเอาน้ำหน้าตื่น เหงื่อตก...

หรือเขาจะจนมุม......................

“คุณรอได้มั้ย........... ////// ผม...ผมก็รักคุณนะ...”

เขินแต่ก็อยากบอกให้คนรักได้รู้ ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจทำให้น้อยใจอย่างที่คิดนะ


“บอกตอนนี้เลยไม่ได้เหรอครับ..” เสียงนุ่มกระซิบแผ่วเบาให้สะท้านเล่นแถวริมหู

หนุ่มน่ารักเม้มปากอย่างกลั้นใจ.... แข็งใจส่ายหน้าไปก็ถูกจุ๊บเข้าที่ซอกคออีก

“อื้อ~~~//////// เอส....เอสไม่เอา..” ปากบอกว่าไม่ แต่ตัวน่ะลงไปนอนระทวยบนฟูกแล้ว


น้ำใจเต้นโครมคราม โดนเอสจ้องจะขย้ำตาเยิ้มใส่เข้าให้ก็พยายามบ่ายเบี่ยงด้วยการดันไหล่

“อย่าเพิ่งซี่~~~ มันยังบอกตอนนี้ไม่ได้อ่ะ~~////// เอส! คุณนี่ก็~อย่า~…”

รู้สึกว่ามือเจ้าหน้าหล่อที่ลูบไล้ขึ้นลง เริ่มลามปามเข้าไปใต้เสื้อแล้วนะ

สัมผัสผิวเนียนลื่นมือที่เจ้าของผิวอิดออดเพียงเล็กน้อย ทำให้คนรุกยิ้มกริ่ม..

ริมฝีปากที่ยักยิ้มนั้นรุกเข้าประกบบดเบียดกับอีกริมฝีปากที่นุ่มละมุนอย่างหลงใหล

เสน่หาคนคนนี้ไม่เคยจาง... ไม่ว่าจะกี่ครั้ง...เมื่อไรก็ตาม

ตื่นเต้น...และรู้สึกราวกับเป็นครั้งแรกเสมอ...


“ตรื้ดดดดดดดดดดดดด~~ตรือตรื้ดดดดดดด..”

เสียงมือถือดัง ทำให้ทั้งคู่ชะงักกลางคัน.. น้ำรีบผุดลุกขึ้นหยิบมือถือตัวเองขึ้นดู

เจ้านิกกี้โทรเข้ามา .........?

“ เอส!/////*// ดะเดี๋ยว! เดี๋ยวๆเดี๊ยวววว!!!”

หนุ่มน่ารักเอามือถือที่มีชื่อเจ้าน้องตาตี่ขึ้นบังหน้าตัวเอง กั้นริมฝีปากของเจ้าหน้าหล่อ

ที่จูจุ๊บลงมาหา ไม่ยอมเปิดโอกาสให้เขาได้รับโทรศัพท์

“โธ่น้ำ!~~มาต่อเหอะน่า~~~~” ตอนนี้ท่าทางเอสจะลืมเรื่องคาดคั้นอะไรไปแล้ว...

“อื้อ~!! ขอคุยกะไอ้นิกก่อนน่านะ! มันมีอะไรรึเปล่าไม่รู้ เอ้า!ดูดิวางไปแล้ว

ไอ้เวรนี่หลอกให้กูเสียตังค์โทรกลับแหงๆ”

“ไม่มีอะไรหรอกน่า~!”

“อื้อออ~!!!//////*// อย่ามาเลียหูสิโว้ยยย! ไม่ใช่ตอนนี้! เอางี้เอส!!

คุณไปอาบน้ำก่อนไป นะนะ.. เอ่อก็...คุณจะได้สบายตัวขึ้นไง

เข้าห้องมาก็บ่นว่าเหนียวตัว จะอาบน้ำอีกไม่ใช่เหรอ..”

“ไม่เอา... ทำกับคุณสบายตัวกว่าอาบน้ำตั้งเยอะ เสร็จแล้วค่อยอาบพร้อมกันก็ได้นะคร้าบ..หึหึ”

“ไม่เอ๊า!!!/////*// ไม่อาบด้วยหรอกไอ้โรคจิต! ไปๆๆไปอาบน้ำไป๊!! ไม่งั้น............

.....อด! งดไปเลย! งดไปเลย!!......เฮื่อย!ถ้าคิดจะติ๊ดชึ่งกับเค้าทั้งที่ตัวเหม็น! เหนอะหนะงี้!

ก็วิ่งไปกลิ้งเกลือกที่หาดทราย ไปกอดกับต้นมะพร้าวข้างนอกนู้นแทนเลยไป!!!”

น้ำเหนื่อยหอบหน้าแดง กว่าจะตะคอกใส่คนรักหนุ่มที่กำลังหื่นขึ้นหน้า

ให้หยุดลวนลามเขาได้ ถึงแม้ว่าความจริงเอสจะไม่ได้ตัวเหม็นหรือเหนอะหนะอย่างที่น้ำพูด

แต่น้ำก็ต้องอ้างเอาไว้ก่อน เพราะเขาสังหรณ์ไม่ดี ร้อนใจเรื่องโทรศัพท์จากน้อง...


“.........คุณน่ะ......||||||||| โธ่ก็ได้! แต่อาบน้ำแล้วห้ามเบี้ยวผมแล้วนะ!...”

ได้ผล...เอสบ่นกระปอดกระแปดแล้วยอมเข้าห้องน้ำก่อนอย่างเชื่อฟัง..(กลัวอดอ่ะดิ..)


เห็นเอสปิดประตูห้องน้ำได้ น้ำก็โล่งอก บ่นงึมงำ

“เฮ้อ~~///////...ไอ้ดาราหื่นกาม..ไอ้ทะลึ่ง ลามกนักนะไอ้บ้า..ใครเขาจะเบี้ยวกัน

ตัวเองนั่นแหละ หลังๆมานี้หัวถึงหมอนก็ชอบหลับก่อนตลอด.. แบร่...แน่จริงก็มาดิ๊...

..รออยู่เนี่ย.../////อ่ะโด่..” แอบท้าทายเขาลับหลังเสร็จก็กดโทรกลับหาน้อง..


เสียงเจ้านิกกี้ร้อนรน โวยวายมาให้พี่ชายต้องกระเด้งก้นลุกพรวดจากเตียง

“พี่น้ำ! พี่น้ำช่วยผมด้วยพี่!!! เรื่องไอ้กรมันไปกันใหญ่แล้วววววว~!|||||||||||||”

“เอ๊า!!.......ก็ไหนว่าเรียบร้อยแล้วไงวะ!? เกิดอะไรขึ้นกันล่ะเนี่ย!!?”

“โธ่! ก็ไอ้บ้ากรอ่ะดิพี่!!โธ่โว้ย! ไอ้คุณเชี่ยเทพแม่งก็!อ่ะโฮ!!แล้วน้องแบงค์เขาก็!

อ๊าคคคค!!แถมตอนนี้ผมยัง!ย๊าคคค~~!อยากจะบ้าตายโว้ยยยจ๊าคคคค~!ว๊ากกก~!!!”

“..................เชี่ย!!!”

“ใช่! มันเชี่ยมากเลยใช่มั้ยพี่!!”

“.............เปล่า!..คือกูฟังไม่รู้เรื่อง!! พูดเชี่ยอะไรของมึงเนี่ย ||||||||||||||*||...”


ไอ้ตาตี่ท่าจะสติแตก... คุณพี่ชายยังไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรแน่ ..แต่ที่รู้แน่ๆคือ

แผนที่เขาวางไว้ มันไม่น่าจะมีอะไรวุ่นวายนี่หว่า….?

แค่หาโอกาสให้สองคนนั้นได้คุยกันตามลำพัง...ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันเพื่อปรับความเข้าใจ

ความรักที่พวกมันมีให้แก่กัน ก็น่าจะทำให้ทุกอย่างมันโอเคนิ!........ เกิดอะไรขึ้นนะ!?


หนุ่มน่ารักตัดสินใจรีบออกจากห้อง ไปหาเจ้าน้องตาตี่เดี๋ยวนั้น…


“..น้ำ!.........น้ำครับหยิบแชมพูบนโต๊ะให้ผมหน่อย!..................

..................... น้ำ!?..........ได้ยินรึเปล่าเฮ่คุณ!?.....นะ!..อะอ้าว!เฮ้ย!!!”

เอสโผล่หน้าออกมาจากห้องน้ำ มองหาแฟนไม่เจอก็ตาลีตาเหลือก

ฉวยผ้าขนหนูมาพันท่อนล่างที่เปลือยเปล่าอย่างลวกๆ แล้วรีบวิ่งทะเล่อทะล่าตัวเปียก

เรียกหาคนน่ารักพลางเปิดตู้เปิดเตียงรื้อกระเป๋า เขย่ารองเท้าแตะแบบทำอะไรไม่ถูก

“ น้ำ~~~!!!!|||||||||||*||”



..........

......................

................................

.........

20 นาทีก่อนหน้านี้...


ตื้ด..ตื้ดตื้ด ..ตื้ด ติ๊ด ตริ๊ดดดดด ....ติ๊ดๆๆๆๆๆๆ ตื้ดด....ตื้ดติ๊ดติ๊ดติ๊ด..

กรกลับมาที่ห้อง และกำลังเล่นเกมส์อย่างเมามัน..

ไม่นานเท่าไหร่นักเสียง “ก๊อกๆๆ..” ก็ดังที่หน้าประตู........


“กลับมากันแล้วเหรอ..” กรยิ้มรีบไปเปิดประตูให้คิดว่าเพื่อนร่วมห้องกลับมากันแล้ว

ทันทีที่เปิดประตูเด็กหนุ่มก็รีบพูดชวน “คืนนี้เล่นกันทั้งคืนเลยมั้ย!!/////”

แต่คนที่เปิดมาเจอดันเป็นไอ้ลูกครึ่งกล้ามโตที่เขากำลังหลบหน้า

“เฮ้ย!!||||||||*|| ทำไมเป็นมึง!!!” กรเหวอ

“อะอะไร ละเล่นอะไรทั้งคืนเหรอกุ้งแห้ง!!?/////” เทมก็เหวอ

“ยะอย่ามาเรียกกุ้งแห้งนะ!!! /////*// อย่ามายุ่งน่า! มาทำไมเนี่ย!! ไสหัวกลับไปเลย!”

ทำท่าจะดึงประตูปิดใส่หน้า อีกฝ่ายก็รีบยกมือขึ้นผลักประตูกันไว้ให้เปิดออกเช่นเดิม

“พี่ขอคุยด้วย!” เทพพิชัยทำหน้าจริงจังเข้าใส่

“ไม่!คุย!เว้ย!” คนนี้ทำหน้าจริงจังกว่า

“พี่ขอเข้าไปหน่อยได้มั้ย” ยังไม่ละความพยายาม

“ไม่! ให้! เข้า!”

“กลัวอะไร”

“ไม่! ได้! กลัว! -*- ”

“แล้วตกลงจะคุยกันมั้ย”

“ไม่!”

“......................ขอพี่อธิบายอะไรบ้างไม่ได้เหรอกุ้งแห้ง||||||||||||”

นึกว่าจะแน่ แต่เอาเข้าจริงก็เสียงอ่อย

“ก็บอกว่าอย่าเรียกกุ้งแห้งไงเล่า! พี่หมอทีเรียกได้คนเดียวเฟ้ย!”

“เอ้า! ก็พี่นี่งะ..”

“ไม่ใช่!/////*// ...........ฮึ่ม...ไปให้พ้นไป”

“พี่จะไม่ตามตื้อกรอีก! ถ้ากรยอมให้พี่เข้าไปคุยด้วยแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น!

สัญญา!! ว่าพี่จะให้กรตัดสินใจด้วยตัวเอง........ ถ้าฟังจบ ยังอยากจะเกลียดพี่ตลอดไป

ก็ตามใจกร..”

“...............................” เงียบ...

กรรู้สึกเหมือนอะไรมาจุกอยู่ที่อกเมื่อได้ฟัง.. น่าแปลก

เจ้ากอลิล่ามีแผนอะไรต้องการแกล้งเขาอีกหรือเปล่า...ไม่แน่ใจ..

..........ทั้งที่ควรจะรีบตอบปฏิเสธทันที แต่กรกลับพูดอะไรไม่ออก..

ไม่แค่นั้น คิดอะไรก็ไม่ออกด้วย ||||||||||...

มันกำลังจะบอกว่า ความเสี่ยงครั้งนี้แลกกับความสงบงั้นหรือ...


กรลังเลพอควร แต่ขณะที่ยังเงียบอยู่เด็กหนุ่มก็ค่อยๆคิดได้ว่า

ต่อให้อยู่ด้วยกันเพียงสองคนในห้อง... ก็คงไม่เป็นไร ไม่ช้านิกกี้กับแบงค์ต้องกลับมา...

และอยากจะบอกให้อีกฝ่ายได้รู้ด้วยว่า การที่เขาหลบหน้า ไม่ได้หมายความว่าเขากลัว.......

เมื่อคิดได้จึงยอมถอยเท้าเข้าข้างใน....


“...มีอะไรก็ว่ามา.. แต่! ให้เวลาแค่ห้านาทีนะ!!”

ดาราหน้าใสนั่งลงอย่างวางมาดที่โซฟาหน้าทีวี

“หึ...” เทมพยายามกลั้นขำขณะที่นั่งแถวปลายเตียง

“หัวเราะอะไรวะ!?” กรขมวดคิ้วขึง แต่อีกฝ่ายกลับมีท่าทีสบายๆ

“ไม่เห็นต้องรีบเลยกร...เรามีเวลาคุยกัน...............ทั้งคืน..”

“เฮือก!!!|||||||||*|| ที่พูดมานั่น หมายความว่ายังไงวะ!!?” เด็กหนุ่มที่ยอมให้ศัตรูคู่รัก เอ้ย!!

คู่แค้นเข้าห้องสะดุ้งจนลุก “ไม่ต้องมามั่ว! มึงรีบพูดธุระมาแล้วก็รีบออกไปเลยไป

เดี๋ยวนิกกี้กับแบงค์ก็กลับมา”

“สองคนนั้นน่ะเหรอ......... เขาไม่กลับมาหรอก”

“พูดอะไรน่ะ!?”

“พี่จะบอกว่าไม่มีใครมาหรอก! ที่นี่มีแค่พี่กับกร.... ไม่ต้องรีบก็ได้

เรานอนคุยกันทั้งคืนยังได้เลยนะ...(55) สบายๆ...”

“บ้าอ่ะดิ!!//////*// ไม่มีทาง!”

“งั้นดูนู่น...”

“หะ!..อะอะไร!!?..” หันไปมองตามทิศที่นิ้วคนตรงหน้าชี้ ก็เจอกระเป๋าเดินทาง

ที่คุ้นเหมือนจะเป็นของเจ้าคนชี้นิ้ว “เห็นมั้ย....กระเป๋าพี่ก็อยู่นั่นไง..”

“ห๊ะ!?|||||||||||||||*|| มาไงวะ!!!?” ไม่จริงน่า! มาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไง!


เด็กหนุ่มเดินไปดูมุมห้องที่กระเป๋าเดินทางวางอยู่ หาจนทั่วก็เห็นเพียงกระเป๋าของตัวเอง

กับของเจ้าลูกครึ่งกล้ามโตเท่านั้น ตอนที่กรเพิ่งกลับเข้ามาในห้อง

เขาไม่ทันได้สังเกตอะไรเลย ตอนนี้จึงได้แต่เหวอเอ๋อแดกเป็นที่สุด

“นี่มันอะไรกันโว้ย!!!? แล้วกระเป๋าของนิกกี้กับแบงค์ไปไหนหมดวะ!?”

เทพพิชัยที่นั่งกอดอก กลั้นขำแทบแย่เพื่อจะได้เฉลย “ก็ไปอยู่ที่ห้องพี่ไง”

“ได้ไงฟะ!?”

“พี่กับนิกกี้ตกลงแลกห้องกันแล้วไงครับ..” (แผนของน้ำ)

“ตอนไหนฟะ!!?” (ตอนที่นิกกี้อาบน้ำเสร็จก็แวบออกจากห้องเป็นคนแรก

โดยไม่รอแบงค์ เขาแวะไปคุยกับเทมที่ห้อง ก่อนจะไปที่ชายหาด)

“...หึ.. แต่เห็นว่ากรอยากอยู่ห้องนี้นักหนา นิกกี้เขาก็เลยพาแบงค์ย้ายห้องไปแค่คนเดียว

....ส่วนพี่ ก็ไม่มีปัญหาอยู่แล้วถ้าจะให้อยู่กับกร..”

“ไอ้บ้าเอ๊ย! ไอ้บ้านิก!! ไอ้ตี่! ไอ้เลวววววว~~~!!! ไอ้เพื่อนสาระเลววววววว!!!”


กรตะโกนด่านิกกี้อย่างโมโห ทันทีที่รู้ว่าเจ้าหนุ่มตี๋ดันไปให้ความร่วมมือกับเทพพิชัยซะได้

“มันย้ายของไปตั้งแต่เมื่อไหร่ฟร้ะ!!!?”

(ตอนที่ไปเอากีต้าร์... ส่วนคีย์การ์ดเทมให้ไว้ตั้งแต่แรกแล้ว)


เด็กหนุ่มฟึดฟัดหัวเหวี่ยงเดินดุ่ยๆๆไปที่ประตู เทมต้องรีบสะดุ้งลุกไปคว้าแขนไว้

ร้องเรียกแทบไม่ทัน “กร! กรจะไปไหน!? เรายังไม่ได้คุยอะไรกันเลยนะ”


“ก็ไปจัดการไอ้นิกกี้ไงแม่ง~~ รู้ไว้ด้วยนะ! กูไม่อยู่ห้องเดียวกะมึงหรอกไอ้บ้า!!!”

คนโดนรั้งสะบัดแขนออกอย่างเร็ว หนีไปเปิดประตูแต่ก็ต้องชะงัก

“ลืมกุญแจรึเปล่ากร! เดี๋ยวเปิดห้องไม่ได้นะ” เทมหยิบคีย์การ์ดที่โต๊ะ ยิ้มชูให้อีกฝ่ายดู

กรรีบพรวดกลับมาพยายามไล่คว้ากุญแจห้องจากมือเทมแต่อีกฝ่ายตัวสูงใหญ่กว่า

แค่เอื้อมมือชูขึ้นไปเหนือหัวหนีมือเขาก็พ้นได้สบายๆ..

“เอามานี่นะ!! -*- ”

“เอ้าใจเย็นๆ! ใจเย็นๆน่า 55 (เตี้ยแล้วยัง..)”

“//////*// ไอ้กอลิล่าเถื่อน!! ส่งกุญแจมานี่แล้วมึงก็ออกไปซะ!”

“ไม่ออก..”

“ฮึ่ม! เออ! ก็ได้ไม่เอาก็ได้ มึงอยากอยู่ก็อยู่ไปเลย กูไม่นอนที่ห้องนี้ก็ได้!”

“ไม่ยอมอยู่ห้องนี้ แล้วจะไปอยู่ห้องไหน”

“เรื่องของกู!” ว่าแล้วกรก็หันกลับไปที่ประตูอีกครั้ง

“เดี๋ยว..” เสียงเทพพิชัยเรียกไว้ให้ดาราหน้าใสจอมรั้นชะงักแต่ไม่หันไปมอง

“ไม่ต้องมายุ่ง! หูหนวกรึไงวะ!”

“บอกว่าเดี๋ยว..” คราวนี้เดินมาดึงเสื้อข้างหลังไว้ด้วย

“ปัทโธ่เว้ย!” โมโหที่ออกไปจากห้องไม่ได้เสียทีก็หันไปจ้องตา ขู่อีกฝ่ายด้วยใบหน้าโกรธๆ

“จะไปน่ะ.. รู้แล้วเหรอว่าพวกเขาอยู่ห้องไหน..”

“อ๊ะ!.........//////*// ฮึ่ม! ไม่รู้ แต่ก็เดาไม่ยากหรอก พี่เอสบอกว่าอยู่ติดๆกันหมดนี่แหละ!”

เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าห้องของเทพพิชัยที่นิกกี้กับแบงค์ย้ายไปอยู่

ต้องเดินไปทางซ้ายหรือทางขวา..

.....เทมเห็นอีกฝ่ายเงียบไปได้แต่ทำหน้านึก จึงพูดขึ้น

“ได้...........ถ้ากรจะไปจริงๆ พี่จะพาไปเอง”

“หา!....... มึงเนี่ยนะ...” .... เด็กหนุ่มขมวดคิ้วทำหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อ ( จะพาไปเอง...

...อ้าว.....ไม่ได้อยากอยู่ห้องเดียวกันหรอกเหรอ.....ชิ.......เฮื่อย!//////*// กะก็! ก็ดีแล้ว!! )

“ แต่มีข้อแม้นะ..”

“นั่นไง! มึงนี่เคยทำอะไรให้ใครโดยไม่หวังผลตอบแทนบ้างมั้ย!” กรชี้หน้าเทม

“ก็แค่...........กรต้องสัญญาก่อนว่า ไปเจอนิกกี้แล้ว ต้องยอมกลับมาคุยกับพี่

ตามที่ตกลงกันไว้ เพราะอย่าลืมนะว่าธุระของเรายังไม่เสร็จ..”

“อึก...........เอ้อ! ก็ได้ๆ!! แต่รู้ไว้เลยนะ ยังไงกูก็ไม่อยู่ห้องเดียวกับมึง! แน่นอน!!”


...............................................

............................

.............

[tsktonight]

ตอน60 เป็นไปตามแผน(มั้ง)...(หลัง/2)




............................

.............

.....

“ห้องนี้แหละ...” แล้วเทพพิชัยก็พากรเดินมาถึงหน้าห้อง

กรกำหมัด กัดฟันอย่างนึกโมโหที่เพื่อนมาหักหลังเขาได้ เคาะประตูห้องรัวไม่ยั้งอย่างหัวเสีย

“ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ไอ้นิกกี้!!! -*- นายมันแสบมาก ทำอย่างนี้ได้ไงวะ!!!”


แต่ภายในห้องนั้นน่ะหรือ.....

“เอาไงดีครับพี่นิก...” น้องแบงค์ยิ้มแหยๆมองไปที่ประตูห้อง กรยังโวยวายไม่เลิก

“....อ่า........55........อ่า.....ช่างแม่ง...... ไม่ต้องไปเปิดเดี๋ยวมันก็กลับไปห้องนั้นเองแหละ

แหม่!กูก็ว่าไม่น่าจะมีอะไรแล้วเชียวน้า~~…” หนุ่มหน้าตี๋เกาหัวนั่งอยู่บนที่นอน

ทำเป็นเล่นคอมต่อไม่สนใจ และบอกคนรักว่าไม่ต้องสนใจกรด้วย....

แต่เสียงกรก็ตะโกนดังให้ได้ยินว่า “ไม่ออกมา! กูกลับ!! -*- ”


ขืนทำให้เจ้ากรหนีกลับกลางคัน พี่ชายต้องมาเล่นงานเขาแน่!|||||||||

นิกกี้นั่งกุมหัวส่ายหน้า.. แต่ยังไม่ทันจะหันไปถาม คนที่อยู่ข้างๆก็ออกความเห็น

“แบงค์ว่าเราเปิดประตูไปคุยกันก่อนมั้ยครับ คุณกรคงกำลังโกรธพี่นิกอยู่แน่เลย

เดี๋ยวเรื่องจะยิ่งไปกันใหญ่ หรือเราบอกเขาว่าพี่น้ำเป็นคนบอกให้พี่นิกทำแบบนี้ดีมั้ยครับ!

พี่นิกบอกเองไม่ใช่เหรอครับว่ามีแต่พี่น้ำ ที่คุณกรเขาจะยอมฟัง!”

“เออ....มันจะดีเหรอแบงค์|||||||||||||| เสี่ยงโดนพี่น้ำบีบคอหอยมากเลยนะ..”

“โธ่! แต่มันก็จะเป็นผลดีไม่ใช่เหรอครับ คุณกรอาจจะยอมกลับห้อง

ไปทำความเข้าใจกับคุณเทพพิชัยดีๆ แล้วพอเขาไม่ทะเลาะกัน

เขาก็น่าจะยอมอยู่ห้องเดียวกันได้! ........หรือพี่นิกไม่อยากอยู่กับแบงค์แค่สองคนครับ”

หนุ่มน้อยชักเริ่มหน้างอเสียแล้ว.... วกไปวนมามันก็ไม่พ้นเข้าเรื่องตัวเอง


นิกกี้ใช้ความคิดสักพัก เสียงเคาะห้องของกรก็เงียบไป ชายหนุ่มจึงรีบไปเปิดประตูดู

“อ้าว!เฮ้ย!! นึกว่าไปแล้วยังอยู่เรอะ!” หนุ่มตี๋ชะงักทันทีที่เจอกรยืนกอดอกหน้าง้ำใส่

โดยมีเทพพิชัยยืนรออยู่ข้างหลัง

“เหนื่อยเว้ย!/////*// ออกมาได้ซะทีนะ! ทำอะไรไว้รู้อยู่แก่ใจนะนิกกี้ นายมัน!”

กรชี้หน้าว่าใส่ทันที แต่เจ้าหน้าตี๋ดันยิ้มรับทำท่ากวนๆยกมือขึ้นไหว้อย่างประชด

“ขอโต้ดก๊าบบบบบบบบบ! กระผมโดนสั่งมาครับ!”

“ใครสั่งวะ!!?”

“ก็คุณพี่ชายสุดน่าร๊ากกกกกกกกของกระผมที่คุณสุดจะปลื้มมมมมมมมไงคร้าบบบบบ!”

รู้ความจริงว่าเป็นความคิดของน้ำก็ทำเอากรยิ่งเหวอ!

“พี่น้ำ!!!||||||||||||||*|| บ้าเอ๊ยอีกแล้วเหรอ!”

เด็กหนุ่มหน้าใสขัดใจ ไม่รู้ว่าพี่น้ำของเขาจะเข้าข้างไอ้เทพพิชัยไปถึงไหน

นิกกี้มองหน้าเทม เทมก็ได้แต่ยักไหล่

“เอ่อ... ผมว่า... เชิญคุณพี่คุณน้องกลับห้องกันไปเถอะนะครับ!

จะได้คุยกันจุ๋งจิ๋งๆแล้วดีกันซะทีไงคร้าบบบบบบ!!”

“พูดให้มันดีๆหน่อยนะนิกกี้!/////*// ไม่กลับเว้ย!! คืนนี้จะนอนที่นี่!”

“เฮ้ย!! ไอ้กร!”

กรไม่ฟังว่านิกกี้จะร้องห้ามยังไง เขาเบี่ยงตัวแทรกผ่านหนุ่มตี๋ที่ยืนขวางหน้าประตู

เพื่อเข้าไปข้างใน แล้วไปยืนเกาะข้างหลังทำหน้าทำตาล้อเลียนเทพพิชัยที่ยังยืนเหวอ

มองเขาอยู่ข้างนอก “กร!|||||||||| ทำอย่างนี้ไม่ดีนะ ออกมาเถอะ ไหนสัญญาว่าจะคุย..”


“เอาไว้คุยกันตอนกลางวันก็ได้! มึงกลับไปนอนที่ห้องนั้นได้ตามสบาย ส่วนกู!

คืนนี้จะนอนกับนิกกี้ที่ห้องนี้! ไม่กลับไปด้วยหรอก!!” กรบอกตอกใส่หน้าเทมชัดเจน

โดยไม่ได้หันไปมอง...คนที่อยู่ในห้องอีกคนเลย...


“คุณกร!” เสียงน้องแบงค์เรียกดัง.. มันเหมือนจะสั่นนิดๆ..

ชายหนุ่มทั้งสามหันไปมองตามเสียงของหนุ่มน้อยพร้อมกัน.....


“แบงค์...!?” นิกกี้ไม่อยากจะเชื่อ เมื่อหันมาเห็นคนรักของเขายืนตาแดงๆกำหมัดแน่น

กรเองก็ตกใจและงงเช่นกัน จู่ๆแบงค์ก็เรียกเขาแล้วทำท่าเหมือนจะร้องไห้อย่างนี้

มันเกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ....?


“คุณกร! ใจร้าย!!!.......... ฮึกฮึก....... พี่นิกเป็นแฟนแบงค์นะ!!”

หนุ่มน้อยปาดน้ำตาที่ไหลมาอาบแก้ม เขาไม่อยากทนแล้ว!


“เฮ้ย!||||||||..อึก...” กรสะดุ้งรีบปล่อยมือที่กอดรอบเอวเพื่อนหน้าตี๋ออกอย่างเร็ว

เขาเหวอจนหน้าเสียไปทันที.... เข้าใจแล้วว่าแบงค์กำลังคิดอะไรอยู่


นิกกี้ก็ตกใจรีบตรงไปโอบแขนคนรักทันที ลูบหัวให้หยุดร้องทั้งที่ยังอึ้งอยู่

“แบงค์…เฮ้ยไม่เอาไม่ร้อง... น้องแบงค์ครับร้องไห้ทำไม!? ที่พูดเมื่อกี้..”

“พี่นิกไม่ต้องมาพูดดี! ฮึกฮือ...จะยอมให้เขามาอยู่ด้วยอีกใช่มั้ยล่ะ!”

“เอ๊ะแบงค์! ทำไมต้องเสียงแข็งใส่พี่ด้วย!”

“ฮึกฮือออ!!!! แล้วพี่นิกทำไมต้องขึ้นเสียงใส่แบงค์ด้วยล่ะ!”

“เฮ้ยเริ่มพูดไม่รู้เรื่องแล้วนะเนี่ย ไม่รู้นะว่าคิดบ้าอะไรอยู่แต่มันไม่ใช่เลยนะ”

“ว่าแบงค์บ้าเหรอ!! ที่ทนมาจนถึงตอนนี้นี่แบงค์เป็นคนบ้าใช่มั้ยครับ!

ส่วนเขา (ชี้ไปที่กร) ดีทุกอย่างเลยใช่มั้ย!!”


กรสะดุ้งมองหน้านิกกี้ก็เห็นทำหน้าเครียด พอๆกับคนข้างนอกห้องที่ยืนทำหน้ายุ่ง

“บะแบงค์!....เฮ่นี่ไม่ต้องทะเลาะกันเพราะเราเลย! มันไม่มีอะไรสักกะนิดเลยจริงๆ!!”

กรพยายามโบกไม้โบกมือดึงความสนใจของคู่รักที่กำลังเข้าใจผิดกันเพราะเขา

น้องแบงค์หันไปมองกรทั้งน้ำตา ต่อว่าด้วยความอัดอั้น

“มีหรือไม่มีผมไม่สนแล้ว! คุณจะทะเลาะกันทำไมต้องมาดึงพี่นิกเข้าไปเกี่ยวด้วยครับ!

ฮืออออ! ผมไม่ให้คุณนอนที่นี่! ออกไปเลย!! คุณกรออกไปเลย!”

แบงค์ยังร้องไห้ เดินไปผลักหลังไล่ให้กรเซออกไปข้างนอกห้องเดี๋ยวนั้น

นิกกี้รีบผวามาคว้ามือ ดึงตัวคนรักให้หยุดทำ

“แบงค์!! เป็นอะไรน่ะเรา!?อยู่ๆก็ไม่มีเหตุผลขึ้นมา! ถ้าจะบอกว่าหึงพี่!

มันก็งี่เง่าเกินไปแล้วนะ!!ก็รู้อยู่แก่ใจไม่ใช่เหรอว่าพี่รักใคร! พี่เป็นแฟนใคร!!

ไม่น่ารักเลยนะทำแบบนี้ ไปไล่เขาอย่างนั้นได้ยังไง!!”


กรเห็นเพื่อนยิ่งตะคอก อีกฝ่ายก็ยิ่งร้อง เขาไม่รู้จะทำยังไงดี ได้แต่ยืนห่างๆคอยพูด

“เฮ้ย||||||||||| นิกกี้! แบงค์! คะคุยกันดีๆอย่าทะเลาะกัน...”

“เอาแล้วไง.....เฮ้อ..” เสียงเทพพิชัยพึมพำมาจากด้านหลังให้ได้ยิน

กรหันควับไปมองอย่างเคืองๆ...ก่อนจะหันกลับมามองเพื่อนต่ออย่างเป็นกังวล


“พี่นิกว่าแบงค์! งี่เง่า!! เป็นพี่นิกพี่จะแค่งี่เง่ามั้ยครับ!!? ถ้าแฟนเราไปเช็ดปากให้คนอื่น!

ไปวิ่งซื้อน้ำซื้อขนมให้คนอื่น! ฮึกฮึก ไปอยู่ข้างๆคนอื่น คอยเอาใจแต่คนอื่นตลอดเวลา!

แบงค์ไม่ได้ว่า ว่าพี่จะนอกใจแบงค์! แต่ทั้งๆที่เราเพิ่งได้อยู่ใกล้กัน ทำไมในสายตาพี่

ถึงมีแต่เขา!แบงค์ไม่ชอบให้พี่ไปเทคแคร์คนอื่นเกินไปแบบนี้!! ถ้าตอนนี้แบงค์ไม่พูด

คืนนี้เราก็คงต้องนอนด้วยกันสามคนใช่มั้ยครับ! แล้วไหน ที่บอกว่าอยากจะอยู่ด้วยกัน

แค่สองคน!”

“ก็มันไม่มีอะไรไงแบงค์! โธ่เว้ย!!! คิดมาก! บอกกี่ครั้งแล้วว่ามีอะไรก็ให้บอก

พ่อก็สอนแล้วไม่รู้จักจำใช่มั้ย!! ต้องให้พูดอีกกี่ครั้ง คราวนี้แยกกันซักปีเลยดีมั้ย!!

ทำอะไรชอบทนๆๆอยู่คนเดียว แล้วก็มาลงที่พี่อย่างนี้เหรอ! ได้ไง!”


“พี่นิกอยากแยกกับแบงค์!... |||||||||||||ฮืออออ!!อยากเลิกกับแบงค์ไปเลยใช่มั้ย!!!”

“โธ่!|||||||||||||| ไม่ใช่! ไม่ใช่อย่างนั้น!! ทำไมเราต้องมาทะเลาะกันด้วยเนี่ย!”

“ก็นี่ไงครับ! เพราะแบงค์กลัวว่าจะต้องทะเลาะกับพี่อย่างนี้ไงถึงไม่บอก! แบงค์พยายาม!

แบงค์เป็นยังไงพี่ก็รู้ แต่แบงค์ไม่อยากทนถึงขึ้นต้องตื่นมาเจอพี่นิกนอนกอดกับคนอื่น

เพราะความไม่ได้ตั้งใจหรอกนะครับ! ถามตัวเองรึยัง...... ว่าเห็นหัวแบงค์บ้างมั้ย!

ถ้าไม่มีแบงค์ มีแค่คุณกรคงจะดีกว่านี้ใช่มั้ย....ถ้าแค่เพราะคำสัญญาก็ไม่น่าพาแบงค์

มาเที่ยวที่นี่เลย ฮือออออ...แค่เดือนเดียว.. มันทำให้พี่รักแบงค์น้อยลงแล้วเหรอครับ....

.ฮึกฮึก... มีแค่แบงค์.......... ที่รักพี่นิกมากจนไม่รู้จะทำยังไงดีเหรอครับ...ฮึก... ”

ไม่คิดเหมือนกันว่าตัวเองจะกล้าพูด.. คงเป็นเพราะอารมณ์ชั่ววูบ แบงค์พูดไปก็ยิ่งร้องไห้


“แบงค์......... พี่..” นิกกี้อยากชกปากตัวเองนัก... คิดว่าคนรักไม่มีเหตุผล งี่เง่าเกินไป

แต่เอาเข้าจริงๆแล้ว มันก็เพราะรักเขามากจนแม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆก็เป็นเรื่องใหญ่ได้

เขาทำให้แบงค์ร้องหนักกว่าเดิมจนตัวโย่น คิดจะเข้าไปกอดแต่แค่ดึงตัวให้มาหา

อีกฝ่ายก็ดื้อไม่ยอมโอนอ่อนตาม ปัดมือแถมผลักเขาให้ออกห่างแล้วกอดตัวเองแทน

“ไม่ต้องเลยครับ!..ฮึกฮึกฮือ!! ออกไปเลยครับ! ไปกันให้หมดเลย!

ไม่ต้องมายุ่งกับแบงค์!!” ไล่รวดทีเดียวทั้งสามคน น้องแบงค์สะอึกสะอื้นดันหลังให้

คนรักหนุ่มรุ่นพี่ออกจากห้อง แต่มีหรือที่คนโดนไล่จะยอมง่ายๆ

“ถ้าพี่นิกไม่ออกไป... ฮึอฮึก...แบงค์จะเป็นคนออกไปเองนะครับ!!”

สุดท้ายนิกกี้จึงต้องยอมละล้าละลังออกจากห้องมาก่อน หนุ่มตี๋ยืนหน้าเครียด

ทุบประตูดังปั้ง! “โธ่เว้ย! ทำไมมันเป็นอย่างนี้วะ!!!”


คนที่มองดูอยู่อย่างกรและเทมเผลอมองหน้ากันโดยอัตโนมัติ...

“กลับห้องได้รึยังกร...” เทมถาม กรยังส่ายหน้าไม่ยอมแล้วเดินเข้าไปจับไหล่เพื่อน

ที่ยืนเกาะประตูคอตก “นิกกี้......... ขอโทษนะ|||||||| เดี๋ยวแบงค์ก็คง..”


“เออ! นี่มันเรื่องของเราแล้ว! นายไปเคลียร์เรื่องของนายซะ!” หนุ่มหน้าตี๋ตีหน้าบึ้ง

ตะคอกบอกด้วยความหงุดหงิด.... ตอนนี้ในหัวเขาเอาแต่คิดว่าจะง้อแฟนยังไงดี

น้องแบงค์น่ะดื้อเงียบ.... ปกติจะยอมเขาทุกอย่าง แต่พอถึงเวลาอย่างนี้ขึ้นมา

...... เป็นหนีหน้าเขาทุกที แก้ไม่หายเลยจริงๆ มันทำให้เขาตามง้อลำบากลำบนเหลือเกิน

แล้วอีกฝ่ายจะหายงอน หายโกรธเขาได้ยังไงกัน.... |||||||||||||


“นิกกี้......เราขอโทษจริงๆนะ... ให้เราพูดกับแบงค์ให้มั้ย...”

กรอยากช่วยเพื่อนพูดเสียงอ่อย แต่นิกกี้กลับส่ายหน้า

“อย่าเลย... เขาไล่นายก่อนเราอีกไม่ใช่เหรอ ถ้าอยากให้เราสบายใจนะ

ขอเถอะ! ขอเวลาส่วนตัวตรงนี้หน่อยก็แล้วกัน พวกนาย...ช่วยไป..เคลียร์!กันซะทีได้มั้ย!”


กรเม้มปากแอบเหลือบมองหน้าเทพพิชัยก็เห็นกำลังมองเขาอยู่ เด็กหนุ่มตัดสินใจ

เดินออกไปจากตรงนั้น ก่อนที่เพื่อนจะโมโหไปมากกว่านี้...

“กรจะไปไหน...เลยห้องแล้วนะ”

เทมหยุดที่หน้าห้องแต่อีกฝ่ายกลับยังเดินเลื่อนลอยต่อไป..

“........จะไป.....ขอนอนห้องพี่ก๊อป...” จะไปห้องพี่บิวคงไม่เหมาะ และคิดว่าไปหาพี่น้ำ

ก็คงไม่ยอมรับเขาเข้าห้องแน่ เผลอๆจะโดนด่าหน้าหงายกลับมา


“พอเถอะ.........ไม่ต้องไปหาใครแล้ว....ไปคุยกับพี่ซักทีเถอะ”

เจ้ากล้ามโตดึงมือให้หยุดแล้วดึงร่างเด็กหนุ่มเข้ามาหาใกล้ๆ


“ปล่อย!ก็บอกว่าจะไปนอนห้องพี่ก๊อปไงโว้ย~!!”

“มานี่เลย~~~~!”

“เหวอ~~~~~~~|||||||||||*|| ไอ้!! ปล่อยๆๆๆ”

แล้วกรก็โดนลากเข้าห้องจนได้ สู้ไปก็เหนื่อยเปล่าในเมื่อตัวเล็กกว่าเห็นๆ


“ดื้อกับพี่! สุดท้ายเป็นยังไงเห็นรึยัง….” พอเข้ามาในห้องได้ เทมก็เปิดฉากทำเสียงเข้ม

ดุกรไม่แรงนัก เพื่อเตือนให้อีกฝ่ายยอมอยู่เฉยๆเสียบ้าง

กรรู้ดี... ที่เทมพูดนั้นหมายถึงเรื่องที่เขาเป็นสาเหตุให้นิกกี้กับแบงค์ต้องทะเลาะกัน

ดาราหน้าใสเม้มปากแน่น จ้องหน้าคนที่จับต้นแขนทั้งสองข้างของเขาไว้แล้วคิด...

ผู้ชายคนนี้คือพี่หมอทีจริงๆหรือ........... ทำไม..ต้องเป็นอย่างนี้ด้วยนะ!

เรื่องของนิกกี้กับแบงค์ก็เหมือนกัน ไม่ได้อยากให้มันกลายเป็นแบบนี้เลยสักนิด..


“เฮือก!!ทำอะไรเนี่ย!!! มะมึง!!/////*//”

กำลังสับสนอยู่ในหัวสมอง... และในหัวใจ... อยู่ๆเจ้ากอลิล่าก็ดึงเขาเข้าไปกอดเสียแน่น

ตกใจไม่น้อย พยายามดิ้นแล้วแต่เขาที่ตัวเล็กกว่าแถมแรงก็น้อยกว่า ไม่ว่าจะผลักออก

เท่าไหร่ร่างที่สูงใหญ่กว่านั้นก็ไม่ยอมขยับ ปล่อยให้เขาเป็นอิสระ

“จนกว่าจะพูดจบ......จบแล้วพี่ถึงจะปล่อย.... กุ้งแห้ง..ฟังพี่ได้รึยัง...”

เทพพิชัยพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน เขากอดกรไว้แน่น อย่างที่หัวใจเขาเรียกร้องมาหลายวัน..

“...........ไม่ต้องกอดก็ได้!//////*//”

อยู่ในห้องกันแค่สองคนอย่างนี้ กลัวจะโดนทำมากกว่าแค่กอดน่ะสิ..

“อื้อ! ไม่ได้! เดี๋ยวก็หาเรื่องหนีไปอีก! นายต้องหัดอยู่เฉยๆฟังที่คนอื่นพูดบ้างรู้มั้ย!”

“ไม่ต้องมาสั่งนะ! ฮึ่ม!มันอึดอัดไอ้ยักษ์นี่~!//////*// ปล่อยยยเด้!!”

“ไม่ปล่อย!”

“โธ่เว้ย!//////*//.....แฮก....ปัทโธ่!”

“......กอดไว้อย่างนี้แหละดี....นายจะได้ ได้ยินเสียงหัวใจพี่เต้น...แล้วก็จะได้รู้

ว่าพี่ไม่ได้โกหกนาย..แม้แต่คำเดียว....”

“.....................พ..พูดอะไรวะ..ไอ้บ้า.........”

กรพูดออกมาเบาๆ ก่อนจะชะงักนิ่งไป

เขารู้สึกแปลกๆ...........


รู้สึกราวกับได้ยินเสียงหัวใจของตัวเอง... มันเต้นแรงซะจน....

สั่นไปหมดแล้วตอนนี้..........................ตึก

………ตึก…ตึก………ตึกตึก.........ตึกตึก…ตึกตึก…ตึกตึก….

…ตึกตึก! ตึกตึก! ตึกตึก!




“ .......ก็..........พูดมาสักทีสิ.....”


มือทั้งสองของเด็กหนุ่มค่อยๆเลื่อนขึ้นไปจับเสื้อด้านหลังของคนตัวโตกว่าไว้แน่น....


เผลอตั้งใจฟัง........เสียงเต้นของหัวใจคนที่กอดเขาเอาไว้โดยไม่รู้ตัว........



คงเป็นเพราะอยากได้ยิน...เสียงหัวใจของอีกฝ่ายมากกว่าของตัวเอง..



.............

....










tsk.tonight…TBC.

***ช่วงนี้สาววายอย่างวิก็ต้องคลั่งไคล้หนุ่มๆ boys story ของแน่55
ใครเชียร์ด้วยยกมือขึ้น! เย่! รอดูหนังอย่างใจจดใจจ่อเนอะๆน่ารักกันทุกคนเลย
เราก็เป็นกำลังใจให้พวกเขาเนอะ คึคึคึ////////..........

อ่า........... แต่วิยังไม่ลืมแฟนๆแน่นอนค่า! ^^ หนุ่มๆของวิก็กำลังวุ่นวายเชียว
ขอกำลังใจให้พวกเขาด้วยเช่นกันค่ะ ตอนหน้า....ก็มาฮากันต่อนะจ๊ะ รัก รัก รัก
จะพยายามต่อไป




หมอตัวเปียก // เป็นเหมือนน้องกรจริงอ่ะ!?....... กำลังใจค่ะ^^

AnimajuS // ไม่รู้จะทำให้หมั่นไส้น้องกรมากกว่าเดิมรึเปล่าเนี่ย55

muiko // สงสารแบงค์เนอะร้องไห้ฮือๆ ไม่รู้เจ้าตาตี่จะทำไง....อิอิ
ส่วนเรื่องที่ยุให้พี่เทมกดน้องกรเซี๊ยะ!...........ใจเยนนนน ใจเยนนนนน

หมูกระต่าย  // คิดถึงเหมือนกันค่า! 555รู้สึกว่าจะมีแต่คนเชียร์ให้เขา
ปล้ำกันเนอะ

CarToonMiZa // ขอบคุณค่า เชียร์พี่เทมอีกเยอะๆๆให้กรยอมใจอ่อน
อย่าเพิ่งหมั่น~~ กรเลยค่ะ รายนี้ก็ต้องการกำลังใจเหมือนกันน้า...

choijiin // คุณแม่น้องแบงค์อาละวาดเลยค่ะ ฮุ่ยเลฮุ่ย!
เอ่อ... เรื่องที่จะลดตำแหน่งน้องกรนี่ สงสัยตอนนี้อ่านแล้ว
จะให้ไล่ออกไปจากเรื่องเลย555

IöLIKE // ขอบคุณค่า^^

IWacKEE // สงสัยต้องสงสารนางต่อไป เพราะตอนนี้ร้องไห้แล้วจ้า
แต่ตอนหน้าพี่น้ำจะช่วยอะไรเจ้าตี่ได้มั้ย ต้องรอดู....55

 LadySaiKim // ทุบมากไม่รู้หัวรึผนังจะแตกก่อนกันเนอะ555

 poisongodx // แล้วอ่านต่อให้จบเลยนะคะ ^^

 fruit_salad4 // คนอ่านก็น่ารักสุดๆคะ แต่หมั่นไส้ตัวเอง55(แต่งช้า)
พี่เทมฝากบอกว่ารักคนเม้นต์เช่นกัน....คึคึ

[muiko]

เกิดเรื่องจนได้ สงสารแบงค์มาก
เป็นใครก็ต้องทนไม่ไหว
แถมนิกกี้ยังไปว่าแบงค์อีก สนใจความรุ่สึกแฟนบ้าง
สมน้ำหน้า ต้องให้ง้อซะให้เข็ด

กรถ้าจะเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้ ก็ไม่ไหวนะ
ฟังคนอื่นเค้าบ้างเถอะ ชักรำคาญนิสัยกรแล้วนะ
พี่เทมไม่ต้องง้อกรมันแล้ว ถอดใจกลับบ้านไปเลย
เอาให้กรมันรุ้บ้างว่ามัวแต่มีทิฐิ แล้วสุดท้ายผลมันจะเปนยังไง 

แอบลุ้นตอนต่อไป อยากรุ้จัง กรยังจะงี่เง่าต่อมั้ย

[bloodั]

น้านๆๆๆ เอาแล้วไง มีปัญหาอีกคู้  เอาไงล่ะทีนี้น้ำ  :

[หมอตัวเปียก]

เป็นไงล่ะกร เป็นเรื่องจนได้ 

น่าสงสารเอสเนาะ ห้าๆ โดนน้ำทิ้งไปเผือกเรื่องคนอื่นตลอด 

ปล. ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้วครับ สบายๆล่ะ ใช้ชีวิตหนุ่มโสดต่อไปละครับ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับผม 

[AnimajuS]

น้องแบงค์แสดงละครเก่งนะเนี๊ย หุหุ

[IWacKEE]

  ค้างงงงงงง! 

 แบงค์ที่รักของช้านนนน ใจเย็นๆนะจ๊ะ   

ดีกันเร็วๆเถอะ  กรดื้อนัก เทมจับกดเลย ง่ายดี 
จะว่าไปก็น่าสงสารเอสนะนั่น พ่อคุณอาบน้ำให้เสร็จก่อนเถอะจ้าาา 555555

[choijiin]

choijiin // คุณแม่น้องแบงค์อาละวาดเลยค่ะ ฮุ่ยเลฮุ่ย!
เอ่อ... เรื่องที่จะลดตำแหน่งน้องกรนี่ สงสัยตอนนี้อ่านแล้ว
จะให้ไล่ออกไปจากเรื่องเลย555


เอิ่ม.....
ไล่ออกจากเรื่องดูท่าจะน้อยไปนะเคอะคุณวิที่รัก
 



เด๋วแม่จะบจับมาแล่เนื้อเอาน้ำเกลือสาดซะเลยนี่ไอ้บ้ากร
 
สาธุ ตอนหน้าอิพี่เทม เมิงจับกดแม่มเลย
 
แถมด้วยเอาอิเม็ดก๋วยจี้ไปถ่วงทะเลด้วย
แง่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
 

[CarToonMiZa]

ในที่สุดแบงค์ก็ระเบิดลงจนได้
นายกรจนป่านนี้ก็ยังไม่รับฟัง
เฮ้อไม่ไหวๆๆ

[tsktonight]

ตอนที่ 61 ดีกันนะ...(แรก)








น้ำรีบออกมาหาเจ้าน้องชายที่กำลังตกที่นั่งลำบาก.....

หนุ่มหน้าตี๋ยังยืนเฝ้าหน้าห้องที่เดิม เรียกคนรักที่อยู่ในห้องเท่าไหร่ก็ไม่มีเสียงขานรับ

และทันทีที่ได้เจอหน้าพี่ เขาก็เล่าเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นสดๆร้อนๆให้ฟัง...

“.........เรื่องมันก็เป็นอย่างงี้แหล่ะพี่น้ามมมมม~~!!!!|||||||||||ฮึ้ยยย!!!

แล้วผมจะทำไงดีพี่ แบงค์เขาโกรธจนผมโดนไล่ออกมาเนี่ย.. เพราะพี่คนเดียวเลย!

ผมซวยอย่างนี้เพราะพี่อ่ะแหละ! พี่น้ำต้องช่วยผมนะ!!” นิกกี้โวยเอากับน้ำซะแล้ว

โอดครวญบอกพี่ ขยี้หัวตัวเองอย่างรุ่มร้อนใจ


“อ้าววว! ไอ้เชี่ยตี่นี่! มึงจะมาโทษกูคนเดียวได้ยังไงวะ! ที่มันกลายเป็นแบบนี้

มึงจะหาว่าเป็นเพราะกูงั้นเหรอ!!? -*- ” น้ำตาโต ตีหน้ายักษ์ท้าวเอวด่าอย่างไม่พอใจ

“.....................||||||||||||||........ค้าบบบบ.....ผมมันไม่ดีเอง....ผมผิดเองทั้งหมดแหละค้าบบ

พี่น้ำน่ะไม่ผิดอะไรเลยสักกะนิ๊ดดดดดดดดเดียว!” เจ้าน้องชายทำปากยื่น

ก่อนย่อตัวลงไปนั่งยองๆกับพื้น กุมหัวถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย...


คนน่ารักเดินเข้าไปใกล้น้อง เอานิ้วชี้จิ้มหัวเจ้าคนที่นั่งทำหน้ายู่ไปก็ต่อว่าไป

“ฮึ!! ไอ้นิก! มึงอย่ามาประชดกูนะโว้ย!! คิดดูเอาเองเถอะมึง! กูน่ะบอกให้มึง

คอยเป็นเพื่อนไอ้กรมัน! แต่แล้วกูเคยสั่งให้มึงป้อนน้ำป้อนข้าวมันมั้ยวะ!?

กูเคยบอกให้มึงตามใจมันขนาดนี้รึเปล่า!? เคยบังคับให้มึงไปเช็ดปากให้มันมั้ย!?

ได้สั่งให้พวกมึงยืนกอดกันต่อหน้าแฟนมึงตั้งแต่เมื่อไหร่วะ!!!? แม่งงงง!!!

มึงก็ทำของมึงเองแล้วมาโทษกู!... ซะงั้น!!? จะบอกให้นะถ้ากูเป็นไอ้เบ๊

กูจะถีบหน้ามึงให้หงายเลยไอ้สัด! หมั่นไส้นัก! โง่นักนะมึงไอ้น้องกากี!!”


“โอ๊ยๆๆพี่~~!!! ผมไม่ได้มีชู้นะ! มากากง กากีไรเนี่ย!?||||||||||” เบี่ยงหัวหลบมือพี่

ที่ตบหัวเขาไม่ให้ตั้งตัวมาหลายที

“แล้วมึงไปด่ามันทำไมห๊ะ! ถ้าเบ๊มันเลิกกับมึงนะ กูจะตัดมึงออกจากกองมรดกโลก!”

“มรดกโลกผมไม่อยากได้หรอก เอาแค่มรดกที่บ้านเราดีกว่ามั้ย||||||||||...”

“ไอ้เฮงซวย! ไอ้ห่วยแตก! ไอ้! ไอ้! ไอ้! ไอ้~~~~~~~~~~ไอ้เชี่ยยยยย!!!!!”

“โอ๊ย~~~~พอแล้วคร้าบบบพี่!! ตกลงพี่น้ำมาด่าผมหรือจะมาช่วยครับ!?”

“ฮึ่ม! ก็มาช่วยสิวะ! แล้วดูสิพอกูมาก็ว่ากู หาว่าเป็นเพราะกูไม่ให้โมโหได้ไงวะ!

นี่ถ้ากูไม่รักมึงนะไอ้สัดนิก กูจะไม่สนใจมึงเลย!”

“โธ่พี่คร้าบบบ! ผมรักพี่ที่สุดในโลกเลยพี่น้ำก็รู้นี่ครับ ช่วยพูดให้น้องแบงค์ยอม

เปิดประตูให้ทีนะพี่น้ำนะ ถ้าทำได้! เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะเอาพี่ขี่คอแห่วนสามรอบ

ไปให้ทั่วรีสอร์ทเลยเอ้า!” ยกมือไหว้ท่วมหัวก่อนจะลุกขึ้นมารวบตัว

กอดพี่ชายที่ตัวเล็กกว่าไว้อย่างอ้อนๆ

“ไม่ต้อง!///////*// กูไม่ได้บวชนาคไอ้สัด! (ผลักหัวน้องหน้าหงาย) จะให้กูขี่คอ!

นี่มึงคิดว่ากูเป็นเจ้ากรรมนายเวรมึงรึไงเชี่ยนิก!”

“......เปล่าพี่......แหะ...” ทำเป็นยิ้มแต่ในใจหนุ่มตี๋ก็อดคิดนิดนึงไม่ได้....(รึจะใช่วะ!!!?)


น้ำถอนหายใจกอดอกแล้วส่ายหน้าพูดกับน้อง

“เฮ้อ~~จุ๊ๆๆ หึหึ... คนไม่มีคิลป์ในการพูดอย่างมึง เรียกให้ตายไอ้เบ๊มันก็ไม่ยอมเปิดประตู

ให้มึงหร๊อกก! ดูกูนี่!!” สั่งให้น้องถอยไปรอดูเขาอย่างสงบเสงี่ยม ส่วนตัวเองก็พูดกับ

คนรักของน้องชายที่อยู่ในห้องเสียงหวานจ๋อย... “น้องแบงค์คร้าบบบบ! นี่พี่น้ำพูดนะ!

จำเสียงพี่ได้ใช่มั้ยเอ่ย....................... เปิดประตูให้พี่น้ำหน่อยนะครับแบงค์! .....แบงค์เอ้ย!

แบงค์ๆๆ น้องแบงค์ได้ยินพี่น้ำพูดมั้ยครับ!?............... เปิดประตูให้พี่เร๊วคนเก่ง....”


นิกกี้ยืนเหวอมองพี่ของเขาอย่างอึ้งๆทึ่งๆ...... “พี่น้ำ.........แบงค์ไม่เห็นตอบเลยพี่....

ไม่เปิดประตูด้วยอ่ะ...”

“...........ฮึ่มเงียบน่า! ไอ้ตี่//////*// เดี๋ยวมันก็ต้องมาเปิดให้กูมึงคอยดูสิ!”

“...ไม่แน่.....แบงค์อาจจะคิดว่าเป็นตัวปลอมก็ได้นะ พี่เล่นพูดซะเพราะขนาดเนี้ยะ..

ผมยังขนลุกซู่เลย ดูดิๆ!!”

“เฮ้ยมึงจะบอกว่าปกติ กูเป็นคนหยาบคายเรอะไอ้!เชี่ย!”

“โอ้โห...............เปล่าครับพี่!”..... ปกติไม่เรียกชื่อแฟนเขาด้วยซ้ำไปไม่ใช่เรอะ! -_-

“เหอะ! เมื่อก่อนมึงเป็นคนบอกกูเองนะไอ้ตี่ ว่ากูพูดเพราะเกินไป!! มึงลืมแล้วเหรอ”

“.......ตามใจพี่เถอะคร้าบบ..” ...เออ...ใครจะไปคิดว่าพี่กูคือคนบ้า!!!||||||||||||||


“อยู่เฉยๆไปเหอะควาย! กูจัดการเอง! เวลาอย่างนี้เขาต้องใช้การเจรจาที่ดีเข้าช่วย!”

หนุ่มน่ารักดุน้องแล้วหันไปเจรจากับหนุ่มน้อยที่เก็บตัวเงียบอยู่ในห้องต่อ...

“เฮ้ยเบ๊!!! มึงจะเปิดไม่เปิดวะ!!! ไม่เปิดกูถีบประตูพังแม่งงง!! เชี่ยเอ๊ย! นี่แน่ะ!!!”

ว่าแล้วน้ำก็ยกขาถีบประตูห้องดัง “ปั้ง!!!”

นิกกี้เห็นพี่เจรจา....อย่างคนที่ไม่มีอารยธรรมก็ร้องลั่น “จ๊าคคค!!!!||||||||||||”

หนุ่มหน้าตี๋รีบเข้ามาห้ามจับตัวพี่ชายไว้ ล็อคแขนทั้งสองข้างจากด้านหลัง

ดึงให้ถอยห่างจากประตู “พี่น้ำ!!! อย่าพี่! เดี๋ยวก็พังจริงๆหรอก!

ที่นี่รีสอร์ทคนอื่นเขานะไม่ใช่บ้านเราพี่ค้าบบบ!! ว๊าคคคค!!! หยุดครับพี่ครับ!

เก็บขาๆๆ!!! ไม่เอาๆพี่น้ามมมม~” (ใครเป็นคนเถื่อนกันแน่วะ! กูอยากจะบ้าตาย..)


น้ำหันไปตะเบ็งเสียงถามน้องอย่างขัดใจ

“โว๊ะ!! มึงจะจับกูทำไมวะไอ้นิก!!? กำลังจะเปิดได้แล้ว!”

“โธ่พี่~! ผมขอให้พี่ช่วยพูดกับแบงค์นะ! ไม่ได้ให้พี่มาพังประตูให้! พอแล้วคร้าบ

ทำอย่างนี้น้องแบงค์เขาก็กลัวพี่น่ะสิ แล้วเขาจะยอมเปิดประตูให้ผมเหรอ!”


แต่แล้วพูดยังไม่ทันขาดคำ..... ประตูห้องนั้นกลับเปิดออกมาจริงๆ...

นิกกี้และน้ำต่างชะงักมอง.. คนที่เปิดประตูมายังไม่หยุดร้องไห้

หนุ่มร่างเล็กค่อยๆเดินตรงเข้ามาหาด้วยตาที่แดงก่ำ แล้วซุกตัวกอดน้ำไว้

โดยไม่ยอมมองหน้านิกกี้สักนิด “...ฮึก..พี่น้ำ...ฮือ~~พี่ครับ...ฮึกฮึก”

คนน่ารักเหวอเล็กน้อยแต่ก็รีบยกมือขึ้นลูบหัวลูบหลังให้

หนุ่มตี๋มองคนรักของตัวเองสะอึกสะอื้นอยู่ในอ้อมกอดของพี่ชาย ก็รู้ทันทีว่าอีกฝ่าย

ยังไม่หายโกรธเขาแน่ “แบงค์........แบงค์ครับ...พี่..” นิกกี้เรียกพลางยื่นมือไปหา

จับต้นแขนคนที่เขาเรียกไว้อยากให้หันมาหา จะแยกตัวให้ออกมาจากอกของพี่ชาย

แบงค์ก็ไม่ยอม ยิ่งซุกตัวสะอื้นกอดน้ำแน่นขึ้น ส่ายหน้าหนีนิกกี่ที่พะว้าพะวน

ล้อมหน้าล้อมหลังไม่ห่าง “ฮึ่ย!ไอ้นิก! มึงอย่าเพิ่งมายุ่งน่า! ไปรอในห้องไป!”

โดนพี่ชายว่าหนุ่มหน้าตี๋จึงยอมถอยห่างอย่างไม่เต็มใจนัก แต่คนที่น้ำตานองหน้า

กลับไม่อนุญาต “ฮือ...พี่นิกไม่ต้องเข้าห้องเลย! ให้พี่น้ำเข้าได้คนเดียว! ...ฮึกฮึก

พี่นิกไปให้พ้นเลย!!ฮือ~”

“แบงค์!||||||||||||| โธ่~~พี่ขอโทษ~~..ดีกันน้า~~” ทำหน้าสำนึกผิดมองตาปริบๆ

ชูนิ้วก้อยไปหา คนรักตัวเล็กของเขาก็เอาแต่หันหน้าหนี

“ไม่! ฮึกฮือ ไม่ต้องมาพูดกับแบงค์แบบนี้ ฮืออ ตอนแรกไม่ได้พูดอย่างนี้!ฮึกฮึก..

พี่น้ำครับเข้าห้อง!...ฮึก...” หนุ่มน้อยปาดน้ำตาตัวเอง ดึงเสื้อคนน่ารักให้เดินตามเข้าห้องไป

ทิ้งให้หนุ่มตี๋รุ่นพี่ยืนหนักใจต่อนอกห้องแต่ลำพัง

ก่อนปิดประตู น้ำยังหันมาบอกน้องที่ทำหน้าหงอย “มึงรอข้างนอกก่อนแล้วกัน...”

แล้วแอบขยับปากพูดแบบไม่ให้ได้ยินเสียง ให้เจ้าน้องชายอ่านปากเขาได้ความว่า

(เดี๋ยวกูเคลียร์ให้!) ........ นิกกี้พยักหน้ารับรู้ มองประตูห้องพักถูกปิดลงต่อหน้า

ในเมื่อเขาไม่มีสิทธิ์เข้าไปข้างในก็ได้แต่ฝากความหวังไว้ที่พี่


...................................

.................


....
เมื่อเข้ามาในห้องแบงค์ก็นั่งที่โซฟา พร่างพรูความเสียใจที่มีให้น้ำฟังทั้งน้ำตา..

“ฮึก~ฮืออ~พี่น้ำ~ ฮืออ พี่นิกว่าผม!ฮืออพี่นิกใจร้าย!! ฮึกฮืออออ พี่นิกเข้าข้างแต่คนอื่น

บอกว่าผมงี่เง่าด้วยฮือออ!! ทั้งๆที่...ทั้งๆที่ฮึกฮึก... ผมอดทนแล้วนะ...ผมอดทนเพื่อเขา

ผมเชื่อใจเขา.....ฮืออ.....ทำไมพี่นิกไม่คิดถึงผมบ้างเลยฮึกฮึก...ผมไม่ชอบฮึกฮึก...ไม่ชอบ”


สะอึกสะอื้นฟังแทบไม่รู้เรื่อง... น้ำถอนใจแล้วคิด.... เห็นทีเขาคงต้องบอกความจริง

กับแบงค์ ไม่อย่างนั้นเจ้าหนูนี่คงได้ร้องไห้ทั้งคืน เพราะเขาไม่ถนัดปลอบใครเสียด้วย

“.....เอ่อ....ก่อนอื่น....มึงต้องหยุดร้องก่อนนะเบ๊.... แล้วฟังที่กูจะพูดกับมึงให้ดีนะ”

“....ฮึก.....พี่น้ำ.........โกรธผมด้วยอีกคนรึเปล่าครับ....ฮืออออย่าด่าผมเลยนะครับ..ฮืออ”

“อ้าวเฮ้ย!||||||||| ไหงมาร้องหนักกว่าเดิมซะเล่า! เฮ้ยกูเปล่าจะด่าอะไรมึ๊งงงง

แค่อยากจะคุยกะมึงให้รู้เรื่อง หยุดร้องไห้เถอะน่าเบ๊มึงแมนหน่อยดิวะ เป็นลูกผู้ชายนะ!”

“ฮืออ.......แต่.........ผมเป็นเกย์...ฮึกฮึก...”

“เฮ้ยมึงนี่................. เกย์ก็เป็นผู้ชายเว้ย!ถ้ามึงร้องไห้จ้าอย่างนี้ กูก็ทำอะไรไม่ถูกสิ”

“..........ฮึกฮึก.......ฮึก........ครับ....ฮึกฮึ..” ...พยายามกลั้นสะอื้นเอาไว้

“เฮ้อ ถามหน่อยนะว่าที่มึงร้องไห้ไม่หยุดแล้วก็ไม่ยอมให้มันเข้าห้องเนี่ย เพราะอะไร

โกรธมันมาก... หรือว่าเกลียดมันแล้ว.....?”

น้ำถาม แบงค์ก็นิ่งไปสักพักก่อนจะค่อยๆพูดเสียงเบาว่า “ ...ก็มันน่า...น้อยใจนี่ครับ..”

“แค่น้อยใจ...?......หึ...แปลว่ายังรักมันอยู่ใช่ป่ะ?”

“โธ่...พี่น้ำ.................พี่น้ำครับแต่ผมเสียใจนี่ครับ ดูพี่นิกเขาทำสิ...ฮึก...” ร้องอีกแล้ว

ห้ามน้ำตาไม่อยู่จริงๆ หนุ่มน้อยยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่พยายามเก็บกลั้นไว้แต่ก็ยังไหลออกมา

“เฮ้อ~... งั้นกูจะบอกอะไรให้มึงรู้นะ ที่ไอ้นิกมันคอยอยู่ใกล้ๆไอ้กร เป็นเพราะกูสั่งไว้เอง

แต่ไอ้ตาตี่มันดันทำมากไปหน่อย มึงก็อย่าไปโกรธมันเลย รู้นิสัยมันไม่ใช่เหรอ”


แบงค์ขมวดคิ้วอย่างงงทันทีที่ได้ยิน

“เอ๊ะ!?....หมายความว่าไงครับพี่น้ำ...แล้วทำไมพี่น้ำต้อง..”



........................ เมื่อน้ำเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างกรกับเทพพิชัยให้ฟังจบ

แบงค์ก็หยุดร้องไห้ได้ “อย่างนี้นี่เอง........โธ่เอ๊ย|||||||| ผมไม่รู้จริงๆ แย่เลยทำไงดีครับ

ผมไปว่าคุณกรเขาแรงๆ....คุณกรน่าสงสารจังแล้วเขาจะทำยังไงเรื่องคุณเทพพิชัยล่ะครับ”


“เฮ้อ! กูก็ยังไม่รู้เลยป่านนี้ไอ้สองตัวนั้นมันจะดีกัน รึตีกันตายไปข้างแล้ว...รีบมาหามึงก่อน

กลัวจะผูกคอตายเพราะคิดว่าน้องกูไม่รักอ่ะดี๊~~” น้ำทำท่ายักคิ้วทำสายตาล้อเลียน

“พี่น้ำ...ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ โธ่~//////”

“ทีนี้มึงก็เข้าใจแล้วใช่มั้ยไอ้กรมันกำลังบ้าๆบอๆ วุ่นวายโกรธไอ้พี่เทมอยู่เนี่ย

มันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้มึงมีปัญหากับไอ้นิกหรอก อย่าโกรธมันเลยนะทั้งไอ้กร...

..แล้วก็ไอ้หมานิกด้วย”

“..........ครับ...” น้องแบงค์พยักหน้าอย่างว่าง่าย ผุดรอยยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย

“เอ้อ! เข้าใจก็ดีแล้ว! มึงนี่มันน่ารักจริงจริ๊งงง!!! อยู่ในโอวาทอย่างนี้น่าเอาไปเลี้ยงที่บ้าน!”

น้ำดึงตัวแบงค์เข้ามากอดขยี้หัวเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว

“หวา~~!!! ////// พี่น้ำ~ โธ่ผมไม่ใช่หมานะครับ”

“โอเค! เคลียร์จบ!! ฮ่าฮ่า!! แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นไอ้ตาตี่มันผิดเต็มๆ! เพราะมันเอาแต่โอ๋

ไอ้บ้ากรมากเกินไป มันทำให้มึงน้อยใจ อย่างนี้มึงไม่ผิดและกูเข้าข้างมึง!

เพราะกูหมั่นไส้มัน! แม่งงง”

“ฮะฮะฮะขอบคุณนะครับพี่น้ำ.....แบงค์รักพี่น้ำที่สุดเลย/////”

หนุ่มน้อยรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก เขาหัวเราะออกได้เพราะพี่ชายของคนรักแท้ๆ

รู้ว่านิกกี้เพียงแค่เป็นห่วงเพื่อนที่กำลังมีปัญหา และทำตามคำสั่งของพี่เท่านั้น

เขาก็หายงอนได้ แม้จะยังน้อยใจอยู่อีกนิดหน่อย...ตรงที่คนรักไม่ยอมบอกเรื่องปัญหา

ของดาราหน้าใสให้รู้จนเขาเข้าใจผิด แต่แบงค์ก็ดีใจที่ทุกอย่างระหว่างนิกกี้กับกร

มันไม่ใช่ความเสน่หาที่น่าห่วง ในเมื่อคนรักของตนยังยืนรอคอยอยู่ข้างนอก

ประตูห้องตลอด ไม่ยอมไปไหน และกรก็ยังมีเทพพิชัยอยู่ทั้งคน...


แบงค์ถอนใจยาว...เขารู้ว่าต้องสู้หน้านิกกี้สักที.... แต่ก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้

คนน่ารักก็ได้ซุบซิบบอกให้เจ้าน้องสะใภ้ทำอะไรบางอย่างอย่างขำๆ...

“นี่ๆ..เบ๊!...คึคึ....กูว่ามึงน่าจะทำอย่างนี้นะ!....”

“คิก///// ฮะฮะฮะ...ครับๆ..” แบงค์รับคำเอาด้วย เห็นว่าความคิดของน้ำเข้าท่าไม่เบา..


น้ำกอดอกยิ้มนิดๆ เรื่องทางนี้ไม่น่าห่วงแล้ว แต่ทางเจ้าตัวปัญหาที่ทำให้เขาทะเลาะกัน

ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นไงบ้าง.. “หวังว่าไอ้ทางนั้น..มันจะยอมเข้าใจอะไรๆง่ายๆอย่างนี้บ้างน้า...”




*************************************




ทางด้านกรและเทพพิชัย…

ในห้องพักที่เงียบงัน.... คนสองคนยังยืนกอดกันไม่ขยับไปไหน..

คนตัวใหญ่กว่าคอยลูบหัวให้อีกคนในอ้อมกอดที่ดูเหมือนจะพยายามกลั้นเสียงสะอื้นเล็กๆ..

หลังจากเล่าความจริงและความในใจให้กรฟัง เทมก็ได้แต่รอฟังการตัดสินใจของเด็กหนุ่ม


แต่นี่ก็เงียบกันมาพักใหญ่แล้ว ไอ้หนุ่มลูกครึ่งพยายามไล่มองหน้าอีกฝ่าย

แล้วพูดอย่างอ่อนโยนที่สุดเพื่อไม่ให้คนที่แอบร้องไห้ต้องร้องหนักกว่าเดิม..

“นายว่าไง....ยกโทษให้พี่นะ..... แรกๆพี่ยอมรับว่าแค่อยากจะแกล้งนาย..ก็เราไม่ถูกกันนี่

แต่นายก็ทำให้พี่รู้...... ว่ามันมีความสุขแค่ไหนที่มีนาย....พี่ไม่อยากจะโกหกนายอีก

อยากบอกให้รู้ใจจะขาดว่าจริงๆแล้วพี่เป็นใคร... แต่ก็กลัวจะเสียนายไป...จนวันนั้น

พี่ตัดสินใจจะไปจากนาย... เพราะพี่ไม่อยากทำอะไรเห็นแก่ตัวอย่างที่ผ่านมาอีก

แต่ว่าตอนนี้นายก็รู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว....กุ้งแห้ง..พี่รักนายจนตัดใจไปไม่ได้

เราอย่าโกรธกันอีกเลยนะ...ดีกันนะ...”

เทมจับไหล่จะดันตัวกรให้ออกมามองหน้าเขา แต่กรไม่ยอม

ดื้อก้มหน้าซุกอยู่ที่อกกว้างเหมือนเดิม แล้วพูดเสียงสั่นอย่างห้ามไม่ไหว

“โกหก...ป่าว............ฮึ..”

“พี่รักกรจริงๆนะ....รักจริงๆ..” เทมกอดกรแน่นขึ้นอีก ...และเขาดีใจที่กรไม่ดิ้นสักนิด

“อึก....รัก......จริง..” น้ำเสียงเด็กหนุ่มเหมือนเป็นเชิงถามอย่างไม่มั่นใจ..

“รักจริงๆสิ.........ดีกันนะ...อย่าเกลียดพี่เลยนะกร...” คราวนี้คนพูดกระซิบบอกติดหู

ทำเอาคนฟังทำเขื่อนน้ำตาแตก ที่ต้องทนเสียใจมาตั้งหลายวัน

“ฮืออออออออ!!!!! แล้วมาบอกว่าจะไปเมืองนอกทำไมอ่ะ! นั่นก็โกหกใช่มั้ย!!?

โกหกทุกอย่างเลยไอ้กอลิล่า! โฮ~~~!!! ไอ้บ้าเอ๊ยปล่อยให้ร้องไห้ตั้งสามวันสามคืน!!!

พี่หมอทีต้องไม่ใช่กอลิล่าอย่างนี้เซ่~~! ฮืออออเกลียดแล้ว!!!”


“เอ๊า!....|||||||||โธ่กรพี่ขอโทษ....อย่าร้องสิ...พี่ขอโทษนะ..แต่พี่รักนายจริงๆไม่ได้โกหก”

เทมทำหน้าไม่ถูกได้แต่กอดแล้วลูบหัวปลอบกรเอาไว้

เขาไม่เคยชอบคนที่เด็กกว่ามากขนาดนี้มาก่อน แต่คนนี้ไม่ว่ายังไง

ก็ปล่อยให้ผ่านเลยไปไม่ได้ ทั้งที่พยายามจะตัดใจแล้ว แต่ก็ทำไม่ได้

อาจเป็นเพราะเขารู้ว่าคนนี้....ก็รักเขาเช่นกันอย่างที่เคยฝันหามานาน... จะปล่อยไปได้ยังไง


หลังจากร้องไห้โฮอย่างไม่อายไปชุดใหญ่ กรก็ตัดสินใจบอกกับเทมอย่างจริงจัง

“ขอเวลา.....คิดอะไรๆหน่อย.....ได้มั้ย.....”

เด็กหนุ่มค่อยๆผละตัวออกจากอ้อมกอดของอีกฝ่าย ทำหน้าครุ่นคิดเดินไปเปิดประตูห้อง

“กร! จะไปไหน!? ...” พอเห็นว่ากรจะออกไปจากห้อง เทมก็รีบเรียกไว้

เขากลัวจะโดนหลอกให้คอยเก้อเป็นที่สุด...

“ไปแถวนี้แหละ...ไม่ต้องตามมานะ...เดี๋ยวก็มา..” หันมาบอกก่อนจะก้าวขาออกจากห้อง

ยังได้ยินเสียงคนที่ยืนมองเขาตาละห้อยจากด้านหลัง ถามมาเหมือนจะย้ำให้ยิ่งหนักใจ..

“แล้วกรจะกลับมาให้คำตอบกับพี่ใช่มั้ย.............”










............. คำตอบที่ว่า ...จะรัก ...หรือจะเกลียดกันดีงั้นเหรอ..........

..........................ดาราหน้าใสไม่ได้พูดตอบอะไรเทพพิชัย ได้แต่ถอนใจ

แล้วหมุนตัวออกจากห้องไป คนที่ต้องรอก็รีบเดินตามออกมา ยืนมองที่หน้าห้อง..

มองตามแผ่นหลังของเด็กหนุ่มผู้กุมหัวใจของเขาไว้ ค่อยๆเดินห่างไปไกล...

“นายต้องกลับมาหาพี่นะกร.....ขอร้องล่ะ...”


อย่าหนีเขาไปที่ไหนอีกเลยนะ.. ขอร้องล่ะ.......

.......ความรัก...


.........................................

.......................


......

........ “เอ๊ะ!? อ้าว!!? ไอ้กรนิ!”

น้ำกลับจากห้องของน้อง กำลังคิดว่าจะตรงไปหากรที่ห้อง แต่พลันหางตาก็เห็นร่างของ

เด็กหนุ่มเป้าหมาย เดินสวนทางกับเขาห่างออกไปหลายเมตร...

ดูเหมือนทางที่กรเดินเลื่อนลอยไป จะมุ่งหน้าตรงไปยังชายหาดได้อีกทางหนึ่ง

น้ำกอดอก ..มองตามกรที่มองไม่เห็นเขาซึ่งยืนอยู่ตรงระเบียงทางเดินหน้าห้องพัก

ทั้งที่น่าจะเห็นได้ไม่ยากแท้ๆ.... “เหม่อรึละเมอไปไหนของมันวะ.... จะไปที่ทะเลทำไม

เฮ้ย!!! ระรึว่า!!! ไอ้พี่เทมแม่งทำอะไรมันอีกละ!โอ๊ยยย~~~|||||||||||*|| กูล่ะกลุ้ม!!”





****************************





กรเดินออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ที่ชายหาด.. เท้าที่สวมรองเท้าแตะเตะทรายไปเรื่อยเปื่อย ...

ลมทะเลพัดผมทรงแฟชั่นที่ซอยได้รับกับรูปหน้าทำให้ดูหล่อและสดใส แต่ใบหน้านั้น

กลับครุ่นคิดจนคิ้วขมวดยุ่งเหยิง.... ริมฝีปากก็เม้มแน่นก่อนทอดถอนใจอยู่หลายสิบรอบ..

ลมเย็นๆที่พัดชายเสื้อให้พลิ้วสะบัดตาม น่าจะทำให้เขารู้สึกดีมากกว่านี้

หากว่าไม่มีเรื่องของใครบางคนเข้ามาวุ่นวายอยู่เต็มหัวสมอง....


ผมด้านหน้าของเด็กหนุ่มถูกลมพัดจนเปิดโล่งเห็นหน้าผาก เขาก็พยายามยกมือขึ้นจับ

ไม่ให้ผมเป๋ไปตามลมเพราะห่วงหล่อ ทั้งที่ยืนอยู่เพียงคนเดียว...

คิดว่าอยู่เพียงคนเดียว แต่แล้วเสียงที่คุ้นหูของใครคนหนึ่งก็ทักมาทำให้เขาต้องสะดุ้ง

รู้ตัวว่ามีคนเดินมาหาจากด้านหลัง...

“เอ้าๆๆๆ จัดอยู่นั่นแหละผมน่ะ555 ไอ้บ้ามึงจะหล่อไปไหนวะ

ไม่มีใครสักหน่อย เออ..ถ้าจะมีก็คงกูนี่แหละ ”

น้ำเดินตามกรมาห่างๆอย่างห่วงๆ ไม่เห็นกรกระโดดน้ำฆ่าตัวตายอย่างที่คิด ก็ได้แต่คอย

แอบตามดูหลังแนวต้นมะพร้าวอยู่พักใหญ่....แต่เห็นอาการของเด็กหนุ่มที่กลุ้มหนักแล้ว

เขาก็อดเข้าไปหาไม่ได้

“พี่น้ำ....มาไงอ่ะพี่...รู้ได้ไงว่าผมอยู่ที่นี่...” กรหันมามองน้ำ ถามอย่างแปลกใจ

“ก็กูเห็นมึงเดินมา กูก็ตามมาไง.....เป็นไง....มึงโอเครึเปล่ากร”

“.....................เอ่อ....แล้วทางนั้นเขาเป็นไงบ้างล่ะครับ..”

กรเลี่ยงเรื่องของตัวเองเสไปถามเรื่องของนิกกี้กับแบงค์แทน

เพราะตัวเขาเองก็ยังให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้...


“....เฮ้อ.......มึงไม่ตอบกูนะกร...” หนุ่มน่ารักท้าวเอวส่ายหน้า

“...........ผม......”

“เรื่องไอ้เบ๊ไม่ต้องห่วง กูเคลียร์ให้ไอ้นิกมันแล้ว แต่กูบอกเรื่องของมึงกับไอ้พี่เทมไปแล้วนะ

ยังไงมันก็ต้องบอกล่ะ ไม่งั้นทะเลาะกันตาย....เฮ้อ....ไม่ต้องห่วงเรื่องของคนอื่นหรอก

กูว่ามึงควรจะห่วงเรื่องตัวเองดีกว่า.... เป็นยังไงมันคุยกับมึงเรียบร้อยแล้ว..ใช่มั้ย..”


“.................คุยแล้วครับ.....แต่ผม.....เฮ้อ...ไม่รู้สิ...”


น้ำเดินช้าๆข้างกร....ที่ชายหาดตอนกลางคืนไร้ผู้คนวังเวงใช่น้อย ได้ยินแต่เสียงคลื่นซัดสาด

กับเสียงทางมะพร้าวตีกันเพราะปะทะแรงลม......ถ้าไม่มีกร.. น้ำไม่มีทางลงมาเดินที่ชายหาด

ตอนกลางคืนคนเดียวเป็นอันขาด!||||||||||||||.....

“ไอ้กร....||||||||||| มึงว่าแถวนี้จะมีผีทะเลโผล่มารึเปล่าวะ!?”

“ผีทะเล!?..หึ...พี่น้ำ มันจะไปมีได้ไงครับผีเผอที่ไหน....ผมอยู่ทั้งคนผีไม่หลอกพี่หรอกครับ

ผมว่าคนต่างหากหลอกได้น่ากลัวกว่าผีเยอะ...”

“เออจริงๆ...งั้นถ้าผีมาอย่าลืมบอกให้มันหลอกมึงคนเดียวเลยนะ...||||||||||.. แบบว่า

สถานการณ์โคตรเชี่ยปานนั้นกูคงไม่อยู่กับมึงแล้ว”

(กลัวผีทะเลอ่ะครับ..แค่ที่รออยู่ในห้องตัวนึงนั่นก็น่ากลัวจะแย่แล้ว..(ไอ้บ้าเอสไง))



กรเดินไปใกล้ฟองคลื่น ให้น้ำทะเลซัดขึ้นมาถึงข้อเท้าของตัวเอง...

เด็กหนุ่มปิดปากเงียบอยู่พักใหญ่ ก่อนจะค่อยๆเอ่ยถามสิ่งที่เขาไม่เข้าใจ

กับคนที่ยอมรับความเปลี่ยนแปลงของชีวิตได้ก่อนเขา..


“................พี่น้ำครับ......พี่น้ำเคยพูดว่าก่อนที่พี่กับพี่เอสจะมาเป็นแฟนกัน

พี่น้ำไม่ชอบพี่เอสไม่ใช่เหรอครับ......แล้วทำไมตอนนี้ถึงรักกันได้....”


คนน่ารักคลี่ยิ้มเอ็นดูเจ้าเด็กรุ่นน้องที่กล้าถามตรงหน้า

“ไอ้กร... หึ...มึงรู้มั้ยเวลาที่กูมองมึง เหมือนกูเห็นตัวเองเมื่อก่อนว่ะ

...เอาแต่วิ่งหนีความรักที่อยู่ตรงหน้า ทั้งที่ไม่มีวันหนีพ้น... มึงเข้าใจมั้ย...”

น้ำถามกรยิ้มๆ กรก็ส่ายหน้า....

“ทำไมเราจะหนีไปไม่ได้ล่ะครับ....ผมอยากจะหนีไปให้ไกลลิบโลกเลย..”

เด็กหนุ่มล้มตัวลงนั่งบนหาดทราย หันหน้ามองเหม่อออกไปไกลที่ท้องทะเลสีดำยามค่ำ

คำถามของกรทำให้น้ำต้องกลั้นหัวเราะ คิดแบบนี้ก็สมแล้วที่เจ้าละอ่อนนี่กำลังมีความรัก


“มึงอยากจะหนีใครล่ะ....”

“ฮึ!.....พี่น้ำน่ะรู้ดีไม่ต้องมาถามผมเลย////////*//”

“มึงเกลียดเขาเพราะคิดว่าเขาเกลียดมึง... มึงโกรธเขาเพราะคิดว่าเขาหลอกมึง

แต่ทีนี้ดันรู้ซะแล้วว่าอันที่จริงเขา.... รักมึง..... แล้วมึงยังจะหนีเขาอีกทำไมวะ...

แค่ไม่อยากยอมรับว่าตัวเองก็รักเขาด้วยใช่รึเปล่า....” หนุ่มน่ารักทำยิ้มพยักหน้าอย่างผู้รู้..

“................////////เปล่าซะหน่อย!” บนพื้นทรายรอบตัวดาราหน้าใส โดนเขี่ยกระจัดกระจาย

กลายเป็นที่ระบายอารมณ์ไปแล้ว..

“มึงอยากรู้ใช่มั้ย ว่าทำไมจากที่เคยเกลียดถึงเปลี่ยนมาเป็นรักได้...//////ถึงกูจะเขิน!

แต่กูจะบอกให้เอาบุญก็ได้ไอ้กรเอ๊ย!ฮะฮะฮะ”

“พี่น้ำครับ...อยากรู้แล้ว.....ไม่เอาเสียงหัวเราะได้ป่ะ ตัดออกไปเลยได้มั้ยครับ”

“เออ!///////*// (เขกมะเหงกใส่หัวกร) ....ฟังให้ดีนะ!”


กรนิ่ง...เงยหน้ามองคนจะพูดที่ยืนค้ำหัวเขาอย่างตั้งใจฟัง ท่ามกลางเสียงคลื่นลมไม่แรงนัก

เสียงของน้ำช่างฟังดูยิ่งใหญ่เหลือเกิน....

“ถ้ามึงไม่อยากให้เขาหายไปจากชีวิตมึงจริงๆ! นั่นแหละ! มึงไม่ได้เกลียดเขาจริงๆหรอก!

แค่โกหกตัวเองว่าไม่ได้รักเขาเท่านั้นล่ะ!!! แล้วมึงก็ไม่มีวันหนีไปไหนพ้น!

รู้มั้ย...ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนมึงก็หนีหัวใจตัวเองไปไม่ได้.. มึงถึงไม่มีวันหนีเขาพ้นไง

เพราะเขา...ไม่ใช่แค่ยืนอยู่ต่อหน้ามึง แต่เขาเข้ามาอยู่ในหัวใจของมึงแล้ว....”



......................................................


......................


...........


.....










tsk.tonight…TBC.


*** พยายามมาให้เร็วที่สุด^^ ใกล้สงกรานต์แล้วเที่ยวสงกรานต์ให้หนุกนะจ๊ะทุกคน!
แล้วจะลงตอนพิเศษให้ตอนนึงนะคะ (วันหยุดยาวนี้ล่ะค่ะแต่ไม่รู้จะลงให้วันไหน
คอยมาเปิดดูแล้วกันน้า~) ยังไม่บอกว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร55 

muiko // ใช่ค่ะงานนี้นิกกี้ต้องง้อแบงค์แล้วล่ะ แต่ยังไง
พี่น้ำแอบกระซิบบอกอะไรหนุ่มน้อย ตอนหน้ารอดูกัน..
555 หลายคนไม่พอใจน้องกรมาหลายตอน มาดูกันว่าเขาจะ
ทำตัวน่ารักขึ้นรึน่าตบต่อไป555

bloodั // ตอนนี้น้องน้ำเราคล้าศิราณีแฮะ555

หมอตัวเปียก // ดีใจกับชีวิตสบายๆสไตล์คนโสดนะจ๊ะ...แต่
วิไม่อยากโสดอ่ะแง~~~~~~~~~~~....มันเหงานิ
ขอบคุณที่เห็นใจนายเอส555 เดาดูซิเอสจะยอมได้มั้ย

AnimajuS // น้ำตานั้นของแท้นะจ๊ะ.. ตายแล้วนี่วิเขียนให้งงรึเปล่านี่

 IWacKEE // 55คนนี้ว่า งง จริงๆ55 มันย้อนเรื่องให้อ่านนิดนึงน่ะค่ะ
น้องแบงค์ใจเย็นลงแล้วจ้า น้องกรก็กำลังคิดๆๆๆๆ ส่วนนายเอสนี่รีบอาบ
อาบๆๆๆๆๆตาลีตาเหลือกเลยล่ะ555

 choijiin // 55555 ขำในความโหด พูดไรไม่ออก5555555

 CarToonMiZa // คนเราย่อมมีขีดความอดทนค่ะ แหม!
เหมือนจะแฝงสาระดีๆ (ทั้งที่ความจริงไม่ค่อยมี55)
อยากให้กรรับฟัง ตอนนี้รับฟังสมใจทุกคนแล้วล่ะค่ะ
กรจะเอาไงต่อ ลุ้นตอนหน้านะจ๊ะ

[หมอตัวเปียก]

เคลียร์กันลงตัวแล้วหนึ่งคู่เหลืออีกหนึ่งคู่

ส่วนน้ำคาดว่าคงจะโดนผีทะเลที่ห้องจัดหนักแน่ๆ

แต่เอสตรงชายหาดตอนกลางคืนก็น่าสนใจดีนะ ห้าๆ

[muiko]

ไม่น่าเชื่อว่าน้ำจะพูดจาดูมีหลักการแบบนี้ได้ 

กร เข้าใจทีเถอะ
อยากให้ทุกคนดีกันเร็วๆๆๆ

[CarToonMiZa]

อินู๋น้ำพูดจามีหลักการก็คราวนี้
รอลุ้นตอนหน้ากรจะตัดสินใจยังไง

[choijiin]

โอ่เอ้ น้องแบงค์ลูกแม่
แต่ช้าแต่เค้าแห่แบงค์มาหาแม่นะคะ
 
ในที่สุดก็เคลียร์กันเรียบร้อย
เดี๋ยวคุณแม่จะปลอบขวัญเองนะลูกนะ
ก่อนจะยอมดีกับไอ้ตี่ก็ต้องแก้เผ็ดสักนิดจะดีมาก
 

ส่วนอีกคู่ก็สงสารไอ้เจ้าเทมเหมือนเดิม
ใครจะไปคิดเนอะว่าคู่ปรับที่เคยไล่ต่อยปากกันมา
วันนึงจะได้มารักกันขนาดนี้
น้องกรก็อย่าเล่นตัวมากเลย
แล้วจะมาร้องไห้เสียใจทีหลังนะ
 

[AnimajuS]

ตั้งแต่ที่อ่านมา น้องน้ำเพิ่งมีสาระก็คราวนี้ พูดดีๆกับเค้าก็เป็น

[IWacKEE]

 

น้ำดูเป็นผู้ใหญ่อบอุ่นจัง 
ดีกันแล้วก็ค่อยโล่งหน่อยนึง เย่ ~~~~~

แฮปปี้ๆ ><

จะสงกรานต์แล้ววว เล่นน้ำให้สนุก ปลอดภัย สวัสดีปีใหม่ไทยนะคะคุณวิ 

[fruit_salad4]

เข้าใจกันซะที 55 5!! ดีใจๆ ^______^

รักเทมอ่า ..แต่รักคนเขียนมากกว่านะ อั๊ยยย!! >///<

[tsktonight]

ตอนพิเศษวันสงกรานต์ (...ชายในฝัน...)



  [    …..วันที่ 13 เมษายน..... สงกรานต์เมื่อครั้งที่น้ำยังเป็นเด็ก...



บริเวณหน้าบ้าน ภายในรั้วบ้านหลังสีเขียวอ่อนหลังงาม...


     ได้ยิน....เสียงใสๆของเด็กน้อย กำลังร้องเพลงที่เจ้าตัวแต่งขึ้นมาเองมั่วๆไปเรื่อยเปื่อย

“วันนี้เป็นวานนนซ๊งกานนนนนนน~~ เย่! เย่! น้ำจะไปเล่นซ๊งกานนนน้า~~ เย่! เย่!
วานนนสงก๊านนนนน~~ฮื้อฮืออ~ น้ำไม่กินผักนะ~ บู้! บู้! ฝนน่ารำคาญจังเยยนะ~ บู้! บู้!”


วันสงกรานต์ที่ฝนตก..... ฝนตกพรำๆไม่หยุดเสียที..

เจ้าหนูน้ำ... เด็กชายวัย 5 ขวบ สวมรองเท้าบูทสีแดงเข้ม ใส่เสื้อกันฝนตัวเล็กมีฮู้ทคลุมหัว
สีแดงเข้มทั้งชุดเข้ากัน กางร่มกันฝนแบบโปร่งใสคันเล็กๆสำหรับเด็ก เดินร้องเพลง
วนไปเวียนมาแถวประตูรั้วบ้านตัวเองมาพักใหญ่ เพื่อไล่ฝน....

หนูน้อยแหงนหน้ามองทะลุร่มใส่ๆนั้นขึ้นไปบนท้องฟ้าที่ไม่ปลอดโปร่ง
ดวงตากลมๆใสแป๋วกระพริบปริบๆ.... มองเหม่อดูเม็ดฝนที่หล่นจากฟ้าตกมากระทบกับ
ร่มคันโปรดไม่ยอมหยุดพัก...  “แล้วเมื่อไหร่.........น้ำจะได้เล่นสงกานนล่า~~~?”


“ ปี้~~!!! ”  .......เสียงเล็กแหลมของเจ้าเด็กน้อยที่ตัวเล็กยิ่งกว่า ดึงความสนใจของ
เจ้าหนูน้ำที่มัวแต่ยืนแหงนหน้ามองฝนให้หันไปหาได้ 
“โอ๊ะ!!! น้องนิก!! ไม่ได้นะ!ออกมาหาพี่ไม่ได้นะฮับ!!!”  น้องน้ำร้องเสียงหลง
ห้ามน้องชายไม่ให้เดินพ้นชายคาบ้าน ก่อนจะรีบวิ่งไปหาเจ้าตาตี่ที่เดินเตาะแตะ ยิ้มตาหยี
ชูสองมือขึ้นหา  ... เม็ดฝนเกือบจะหล่นใส่กลางกระหม่อมบางๆของน้องซะแล้ว
ดีที่หนูน้ำยื่นร่มในมือไปกางกันไว้ได้ทัน..

เด็กน้อยวัย 5 ขวบ อุ้มเจ้าน้องชายตัวจิ๋วขึ้นไหว ก็รีบพาน้องเดินเข้าไปหลบฝน
แถวหน้าประตูบ้าน สองพี่น้องนั่งเล่นด้วยกันรอฝนซา มีหลังคากว้างหน้าบ้าน
ช่วยบังสายฝนให้   “นิกกี้ฮับ!///// คนนี้ใครเอ่ย!?”  น้องน้ำชี้นิ้วมาที่หน้าตัวเอง
ส่งยิ้มให้น้องชายที่ยิ้มแฉ่งจนตาปิด

“ปี้! ปี้~!! ปี้!!!~~เอิ้ก!ฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะ..”  เจ้าตัวเล็กตอบหัวเราะชอบใจ

“นี่พี่นะ! พี่น้ำนะ เรียกพี่ซิ! พี่! น้ำ! พี่ไม่ใช่ปี้นะฮะฮะฮะฮะ”  คนพี่พยายามสอนน้อง
แต่เสียงแหลมใสของน้องตัวเล็กก็ยังเรียกแต่..  “ ปี้!!!! ปี้~~!!!!”

“โธ่เอ๊ยฮ่าฮ่าฮ่า!!! น้องนิก~~~~~ อยากเล่นสงกานกับพี่มั้ยฮะ!?”
เจ้าหนูน้อยคุยกับน้องที่กำลังหัดพูดตาม พูดไปก็พยักหน้าหงึกหงักไปด้วยตลอด
เจ้าตาตี่ตัวน้อยๆจึงเอาแต่พยักหน้าตามพี่ชายแล้วหัวเราะเอิ้ก
น้องน้ำชอบใจถือว่าน้องตอบตกลงว่าจะเล่นด้วย ก็ใช้มือน้อยๆลูบหัวเล็กๆนั้นเล่นไปมา
ก่อนจะอุ้มตัวขึ้นมานั่งกอดไว้บนตักอย่างหมั่นเขี้ยว  “น่ารักจังเล้ยยยย~///////”
หอมแก้มน้อง น้องก็หัวเราะตาหยีลูกเดียว..

“โอ๊ะ!///////// เย่! เย่ๆๆ!!! น้องนิกดูซี่! ฝนมันหยุดตกแล้วนี่นา!! เย่~~~~!
เราไปเล่นสงกานกันเถอะเนอะ! ป่ะๆๆๆๆ”

“ป่ะ! ป่ะ! ป่ะ!..”  บอกน้อง น้องก็พูดตาม..

หนูน้ำจูงมือน้องชายเดินเตาะแตะออกไป ไปหาถังน้ำใบสูงแค่พอดีคอของน้องที่ตั้งอยู่ติดกับ
ประตูรั้วหน้าบ้าน...  มีน้ำใส่ไว้จนเต็มถัง และมีขันใบเล็กๆน่ารักลอยอยู่ในนั้น

“น้องนิกเล่นเป็นคนโดนสาดน้ำนะ! เข้าใจม๊ะ! 55 เดี๋ยวพี่น้ำจะเล่นเป็นคนสาดน้ำเองนะ!”

นิกกี้ตัวน้อยยืนเกร็ง สองมือจับปากถังน้ำไว้มั่น มองหน้าพี่ชายงงๆ......

ซ่าาาา~~!!!!......... 

“นี่แน่ะ!555 น้องนิกโดนสาดแล้วอ๊า~ฮ่าฮ่าฮ่า!!!///// เปียกหมดเลย! เปียกหมดเลย!555”
ตักน้ำสาดน้องที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาว เอาแต่ยืนเกาะถังแล้วตีน้ำในถังเล่นเอิ้กอ้ากไปได้สักพัก
หนูน้ำก็เริ่มเบื่อ.......
หันซ้ายหันขวามองไปที่ถนนนอกรั้วบ้าน เห็นหมาแมวเดินผ่านเข้าให้ก็ตาโต ยิ้มกว้างชอบใจ
รีบจ้วงขันตักน้ำสาดใส่ ถ้าสาดไม่โดนมันก็แจ๊ะปากทำแก้มป่อง บ่นอุบอย่างเสียดาย
แต่พอสาดโดนให้ไอ้ด่างหรือแมวหง่าวแถวนั้นสะดุ้งขนพองเผ่นหนีได้ เจ้าตัวดีก็จะหัวเราะร่า
วิ่งไปวิ่งมาชอบใจนัก....   แต่เล่นสาดน้ำกับหมาแมวได้สักพักก็เริ่มเบื่ออีก....
หันไปเห็นน้องตัวเองนั่งเล่นน้ำที่เปียกนองตามพื้นก็ทำจุ๊ปากใส่ เลียนแบบแม่อย่างที่เคยเห็น

“จุ๊ๆๆๆ!!!! ไม่ได้นะนิกกี้! แอ๊ะๆ!! อย่าเล่นน้ำบนพื้นนะ! มันเลอะเทอะเดี๋ยว
แม่จะให้ซักผ้าเองเลยนะจะบอกให้!........... ทำไมมองหน้าพี่อย่างนี้ล่ะ....?..”

ได้ยินเสียงน้ำพูด นิกกี้ก็หันมามองนิ่งๆ ขมวดคิ้วงงเล็กน้อย.. เหมือนจะไม่เข้าใจ..

 “มานี่ๆมาเล่นในถังดีกว่านะฮับ! โอ๋ๆๆๆ”  เห็นน้องยังไม่ยอมหยุดเล่นน้ำที่พื้น
ก็เลยจัดแจงอุ้มน้องใส่ถังเสียเลย......  ในถังเหลือน้ำอยู่แค่ก้นถัง เจ้านิกกี้ตัวเล็กเข้าไป
นั่งเล่นก้นแช่น้ำจ๋อมแจ๋มได้พอดี

“หนุกมั้ยฮับตัวเล็ก!ตัวเล็ก! 55 นี่แน่ะๆ!!555”  หนูน้ำหัวเราะ ดูน้องสนุกก็ชอบใจ
วักน้ำใส่เจ้าตัวเล็กที่นั่งอยู่ในถังใหญ่... แต่สักพัก... นิกกี้ก็เริ่มมีอาการแปลกๆ
เกร็งตัวหน้าเบ้ คิ้วขมวดมุ่ย ตัวสั่นๆแล้วทำหน้าราวกับอยากจะร้องไห้....

“หวา!!!||||||||||| น้องนิกเป็นไรไปอ่ะ!!?”  น้ำตกใจคิดได้ว่า น้องอาจจะหนาว แม่เคยพูดว่า
ให้น้องอาบน้ำ แช่น้ำนานๆไม่ดีนะจะไม่สบาย ถ้าน้องเขาไม่สบายขึ้นมาล่ะแย่เลย
แม่กับเตี่ยต้องตีตัวเองแน่ๆ!|||||||||||||||  “ทำไงดีอ่ะ!! ทำไงดีนิกกี้!! นิกกี้อย่าร้องไห้นะ!!”
เด็กชายตัวน้อยวัย 5 ขวบ กระวนกระวายกลัวความผิด เดินวนไปวนมารอบถังน้ำให้วุ่นวาย

“น้องนิกฮับ! พี่น้ำพาเข้าบ้านนะ! ไม่ร้องนะฮับโอ๋~~”
สิ่งที่คิดได้คือน่าจะพาเจ้าตัวน้อยออกจากถังเสียก่อน ถ้าเขาอุ้มบางทีน้องอาจหยุดเบะก็ได้
แต่....พอยื่นสองมือน้อยๆไปหา ช้อนเข้าที่ใต้รักแร้ทั้งสองข้างของเจ้าตาตี่เท่านั้น
หนูน้ำก็ได้ยินเสียงดัง.. “ปุ๋งงง!...”  ที่มาพร้อมกับกลิ่นอันไม่น่าพิสมัย


.........ตดเรอะ!!!|||||||||||||||||*||  ไอ้ตาตี่มันตดในถังน้ำ!!!   

 “โอ๊ะ!!!นิกกี้!!!!”

เจ้าหนูน้ำชะงักมือที่จะอุ้มน้องออกมา  ท้าวเอวแล้วชี้หน้าอีกฝ่ายทำตาโตพูดดุ

“นิกกี้!!! -*-  นี่มันถังใส่น้ำเล่นสงกานของพี่นะ! มาตดใส่ได้ไงอ่ะ!! ไม่ให้เล่นด้วยแล้ว
นิสัยไม่ดีเลย!!!”  คนพี่ว่า คนน้องที่เบะรออยู่แล้วก็ร้องไห้จ้าทันที ทีนี้เจ้าคนพี่เลยหน้าเสีย
กลัวว่าแม่ที่อยู่ในบ้านจะได้ยินเสียงน้องร้องไห้แล้วตัวเองก็จะถูกตีเพราะแกล้งน้อง

“โอ๋!!! ~~โอ๋ๆ!! น้องนิก! พี่น้ำไม่ดุแล้วนะ! อย่าร้อง อย่าร้องนะ!!
คนเก่งมาเล่นกับพี่น้ำนะฮับ!!!”   ทำปากชู่ว์ๆใส่ ร้อนรนอุ้มน้องออกมาจากถัง
ให้มานั่งร้องงอแงอยู่ที่พื้นข้างนอกแทน..   


“โอ๊ะ!!||||||||||||||| อะไรเนี่ยยยยย!!!!!!!”  หนูน้ำตกใจตาโต ร้องเสียงหลง
พอน้องออกมาอยู่นอกถังแล้ว จึงค่อยสังเกตเห็นอะไรบางอย่างที่แปลกปลอม
ลอยวนตุ๊บป่องอยู่ในถังน้ำของเขา สิ่งนั้นทำเอาไอ้หนูน้ำแหกปากร้องไห้ดังลั่น
ยิ่งกว่าน้องเสียเอง   “ฮึกฮืออออ!!!!! |||||||||||*|| แม่ฮะ~~!!! โฮ~~~~~~แม่!!!
นิกกี้มันขี้ใส่ถังของน้ำอ่ะ! แง~~~~~~~~~!!!!!!”


.............

....... ร้อง..... ร้อง...............ร้อง.............  ทั้งน้ำและน้องนั่งร้องไห้อยู่นานแล้ว..

........ทำไม.........แม่ไม่ออกจากบ้านมาหาพวกเขาเสียทีนะ.....?..


“ฮือๆๆๆ แม่ฮะ~ฮือออ แม่อยู่ไหนฮับฮือออออ แม่ฮับ~~ฮึกฮึก เตี่ยฮับ! อาเตี่ยยยยย
ฮือออออเมื่อไหร่จะกลับมาบ้านฮะ! แง~~~~ แม่อยู่ไหนฮะฮึกฮึกฮืออเตี่ยอยู่หนายยยย”
เสียงเล็กๆสะอึกสะอื้นน่าสงสาร....

....พ่อกับแม่อยู่ที่ไหน... 



“โอ๋~~ ร้องไห้ทำไมครับ!” 

แล้วจู่ๆน้องน้ำก็โดนยกจนตัวลอย หนูน้อยสะดุ้งหันไปมองชายแปลกหน้าที่เข้ามาหา..
.มาจากไหนกัน!?  ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงเข้ามาปลอบน้ำได้

“......ฮึก.....ฮึก....คุณลุงเป็นใครฮับ?... เข้ามาในบ้านน้ำได้ไงอ่ะ?.... ฮึกฮึก...
แม่ของน้ำไม่ให้พูดกับลุงแปลกหน้านะ...”

“โห.......55|||||||| ลุงเลยเหรอ....เรียกพี่ก็พอแล้วม้างง”
ชายหนุ่มหน้าตาดี... ท่าทางใจดี...ส่งยิ้มให้หนูน้อยในอ้อมแขน..
แล้วค่อยๆเช็ดหยดน้ำตาที่นองหน้าบนแก้มกลมๆใสๆนั้นให้อย่างอ่อนโยน
ก่อนจะถามคำถามเดิมอีกครั้ง      “คุณร้องไห้ทำไมครับน้ำ...”

เด็กน้อยเบะหน้าร้องไห้ไปพูดไปทันที  “แม่ไม่ให้พูดกับคนแปลกหน้าฮะฮือออ~”

“เอ้า! แล้วถ้าคุณไม่บอก ผมจะช่วยคุณได้ยังไงล่ะน้ำ.. ผมไม่ใช่คนแปลกหน้าสักหน่อย
นึกดูให้ดีสิ แม่คุณไม่ว่าหรอกครับ...อย่าร้องไห้เลยนะผมอยู่นี่แล้ว..”

ถูกอุ้มมากอดโอ๋ไปโอ๋มา ได้ซบอกกว้างให้รู้สึกอบอุ่น... น้องน้ำก็รู้สึกดีขึ้นอย่างบอกไม่ถูก
เอื้อมมือไปโอบคอคนอุ้มแล้วร้องไห้ไปฟ้องไปอย่างอัดอั้นตันใจ

“ฮึกฮือๆๆๆ ก็! ก็! นิกกี้มันขี้ใส่ถังของน้ำอ่ะแง~~~~~! แล้วฮึกฮึก ..เตี่ยกับแม่น้ำ
ก็ไม่มาอ่ะแง~~ ฮือออ น้ำอยากให้อาเตี่ยกลับมาหาน้ำเร็วๆฮับฮึกฮึก... เตี่ยบอกน้ำว่า
จะพาไปเล่นสงกานนนนนนนนฮืออออ~ อยากให้แม่ออกมาตีนิกกี้ให้ด้วยอ่ะฮืออๆๆ
มันขี้ใส่ถังของน้ำนะโฮ~~~~~~~”


“โอ๋ๆๆ อย่าร้องนะครับคนดี....... เตี่ยกับแม่เขาไม่อยู่แล้วนะ... แต่คุณไม่ต้องกลัวนะครับ
....ผมอยู่นี่นะ.... ผมจะอยู่กับคุณเอง.......(ยิ้ม)... คนเก่งอย่าร้องนะครับ”

ริมฝีปากที่หยักได้รูปสวยของชายหนุ่ม จูจุ๊บลงบนริมฝีปากบางนุ่มน่ารักของหนูน้อย
ที่มองอีกฝ่ายตาแป๋ว...ใจเต้นตึกตักจนลืมร้องไห้ไปชั่วขณะ.....

แต่แล้วพอนึกขึ้นได้ว่ากำลังเสียอกเสียใจติดพัน น้องน้ำก็งอแงต่อ...แต่ก็แค่ไม่นานนัก
เมื่ออยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่น เจ้าหนูน่ารักก็ค่อยคลายสะอื้นได้ทีละน้อย....
หันมาให้ความสนใจชายหนุ่มใจดีตรงหน้าแทน...

น้ำเช็ดคราบน้ำตาตัวเองแล้วขมวดคิ้ว มองหน้าผู้ชายที่อุ้มตนไว้อยู่นาน......

 เด็กน้อยเหมือนจะค่อยๆนึกออก....

จำได้แล้วว่าคนที่ทำให้เขาหยุดร้องไห้คือใคร..........


ปากเล็กๆค่อยๆคลี่ยิ้มออกอย่างดีใจ เรียกคนที่ยื่นหน้าหล่อๆเข้ามาหา
ใกล้ขึ้นเรื่อยๆนั้นเสียงใสว่า......     “  ...เอส.........///////”


.................................


.............



........]       “ครับ...”   

ดวงตาหวานค่อยๆปรือขึ้นมองคนมาปลุกอย่างเบลอๆ......

สิ่งที่น้ำเห็นทันทีที่ตื่นคือ เอสกำลังยิ้มกริ่ม ขานรับเสียงละเมอเรียกหาของน้ำ
คนน่ารักรู้สึกตัวตื่นได้เพราะเพิ่งโดนแฟนหนุ่มขโมยจุ๊บที่ปากไปหลายที


บ่ายวันนี้เอสไม่มีงาน.....
ทั้งคุณดาราหน้าหล่อและคุณผู้ช่วยหน้าหวานจึงนั่งดูทีวีกันเพลินๆที่คอนโด....
ฝนก็ตกพรำๆ.....  น้ำผล็อยหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ตัว..


“หลับเพลินเลย...55โทษทีที่ผมต้องปลุกคุณนะน้ำ.. จะชวนไปกินข้าวน่ะ
ฝนหยุดตกได้สักพักแล้วล่ะ เราไปหาอะไรอร่อยๆข้างนอกกินกันดีกว่าน้ำ”
เอสพูด นั่งส่งยิ้มให้คนน่ารักของเขาที่ขยับตัวลุกขึ้นมานั่งมองหน้ากันบนโซฟากว้าง

“.............อื้อ......”   น้ำยังนั่งเหม่อตาลอยเล็กน้อย  ทำเอสขำ

“5555 เอ๋ออยู่ได้! เฮ่! เป็นอะไรน้ำ!?555 ยังง่วงอยู่เหรอ?”

หนุ่มน่ารักเอาแต่มองหน้าคนถามนิ่งๆ..........สักพักจึงค่อยๆเข้าไปสวมกอด
ซุกตัวแล้วซบหน้ากับอกกว้างให้อีกฝ่ายงงปนเขินนิดๆ

“น้ำ?/////.... เป็นอะไรครับ?......น้ำครับ.....มีอะไรเหรอ?...หึ หรือว่า ฝันไม่ดีครับ..?”
ถึงคนหน้าหล่อจะงงๆ แต่ก็กอดคนรักไว้แนบอก ถามอย่างอ่อนโยน

“.........ฝัน.............. อืมม...เหมือนผมจะฝันถึงตอนที่ตัวเองเป็นเด็ก....
วันที่ฝนตกเรื่อยเปื่อยอย่างวันนี้.......อืมมม....ใช่ๆ....”

“คุณฝันว่าอะไรเหรอน้ำ?”

“.........ไม่รู้สิ................ผมจำไม่ค่อยได้แล้ว.....แต่...”

“หือ...แต่อะไรครับ(ยิ้ม)”

“...เหมือนจะมีคุณด้วยนะ.........”

“จริงเหรอ หึ...งั้นคุณคงฝันดี..........หึหึ//////”

“ .......หึ.........ไม่รู้สิ.............................................งั้นมั้ง////...”



..................................

.............

...






tsktonight.TBC…

*** ตอนพิเศษวันสงกรานต์ในความฝันของน้องน้ำค่ะ ^^  หวังว่าจะชอบกันนะคะ



ตอบเม้นท์แฟนๆทีรัก

หมอตัวเปียก ///  คิดว่าถ้านายเอสอาจจะทำอย่างที่คุณแนะ แต่น้ำคงไม่เล่นด้วยเด็ดขาด55

Muiko //// น้ำบอกว่าน้ำมีหลักการของเขาค่ะ(ซึ่งเป็นไงไม่มีใครล่วงรู้ได้...)
แต่เรื่องอย่างนี้น้องน้ำฝากบอกว่าเขาแค่ใช้หัวใจตอบค่ะ/////

CarToonMiZa /// เดี๋ยวจะลงตอนต่อดีกันนะ...2 ให้ต่อจากตอนพิเศษนี้ไม่นานจ้ะ

Choi jiin //// 55โอ๋น้องแบงค์ที่สุดและ เรื่องที่หวังไว้เดี๋ยวจัดให้แน่นอนค่ะ

AnimajuS /// หนูน้ำเป็นพวกสาระหลบในคะ55 มีคนชมเขาตอนที่แล้วเยอะเชียวล่ะ

IWacKEE /// ขอให้หนุกหนานกับวันสงกรานต์เช่นกันค่ะ แต่วิไม่ได้เล่นน้ำจ้า55
น้องน้ำมีประสบการณ์ตรง เลยตอบน้องกรได้ดีจริงม๊ะคะ55

fruit_salad4 /// รักคนอ่านเช่นกัน เย่ๆ!! ดีใจด้วยๆๆๆ555

[tsktonight]

ตอนที่ 61 ดีกันนะ...2 (แรก)





เทพพิชัยรอกรอยู่ที่ห้อง... ก้นนั่งแทบไม่ติดเก้าอี้...คอยลุกเดินวนไปเวียนมาด้วยความกังวล

คนที่เขารอ....จะหนีไปไหนอีกมั้ย... เขาจะเชื่อและรออยู่อย่างนี้ได้ใช่มั้ย...

หรือถ้ากรไม่กลับมา..........ก็แปลว่า....เขาแห้วใช่มั้ย......


ต้องให้เจ็บอีกสักกี่ครั้งถึงจะพอใจนะ...ไอ้ความรักเวรตะไล!.........|||||||||||*||

……

…

แกร๊กก!!!.........

ทันทีที่ได้ยินเสียงประตูห้องเปิด เทมก็เบิกตากว้าง ยิ้มอย่างดีใจเป็นที่สุด


“กร!!!///////” เทพพิชัยปรี่เข้าไปหาเด็กหนุ่มที่เพิ่งกลับเข้ามาอย่างเร็วรี่ ไม่ทันได้ตั้งตัว

กรหันกลับมาก็เจอเจ้ากล้ามโตสวมกอดเข้าเต็มรัก ด้วยความดีใจจนสุดจะบรรยาย


“โอ๊ย!!|||||||||||||*|| ไอ้บ้านี่มันเจ็บนะโว้ย!! อ็อค!หะหายใจไม่ออกโว้ยยย!!!”

กรใช้กำปั้นทุบหัวไหล่เจ้าคนตัวใหญ่ทั้งสองข้างแรงๆ ให้คลายกำลังแขน

ก่อนที่เขาจะแหลกคามือ

“โอ๊ะ!//////// พี่ขอโทษจ้ะ! พี่ขอโทษ!! กร! กรว่ายังไง!!? คิดแล้วว่ายังไงครับ!?

ยกโทษให้พี่ ยอมดีกับพี่แล้วใช่มั้ย!? ดีกันแล้วเรามารักกันเถอะนะ!!!”

“เฮ้ยๆๆ!!!อย่ามามั่วนะ!....///////*// คิดดีแล้ว! คือ.........ไม่ยกโทษให้!”

“อ้าววววว!!!!|||||||||||||||”


เทมหน้าเหวอหน้าเจือน ไม่อยากเจอกับความผิดหวังจริงๆให้ตาย!

“ทำไมล่ะ!!!? ยังไงๆนายก็จะเกลียดพี่ให้ได้จริงๆเหรอ!”

“...............เปล่า.....ก็.....ไม่ได้เกลียดแล้ว......แต่ยังไม่ยกโทษให้เข้าใจป่ะ”

“ไม่เข้าใจ!!!?”

“โธ่ไอ้ฝรั่งบ้านี่เว้ย! ก็ต้องดูพฤติกรรมกันก่อนดิ! มึงหลอกกูมาเยอะนะไอ้~กอ!~ลิ!~ล่า!”

มองเจ้าคนตัวโหญ่ตรงหน้าตาขวาง ลากหางเสียงอย่างใส่อารมณ์ มันน่าโมโหนัก!..


“.........แล้ว.............?.....มันคืออะไรล่ะกร!? แปลว่าตกลง.....เรา..........ดีกันรึยัง?”

“.................. ยัง..... /////////.”

“โธ่กร~~ยกโทษให้พี่เถอะนะ!..พี่รักนายนะ!!...”

“ไม่......./////// ไม่ยกโทษให้ ...ไม่ต้องมาร้งมารัก~~//////”

“..........กร?...”

“มองทำไม!////////*// ก็บอกว่าไม่ดีด้วยไง!”


แปลกๆ....ทั้งที่เด็กหนุ่มในอ้อมแขนโดนเขากอดไว้นานแล้ว แต่กลับไม่ดิ้นหนี...

ปากก็บอกว่าไม่ยอมยกโทษให้.. แล้วทำไมต้องอมยิ้มแก้มปริขนาดนี้ด้วย!?...


เทพพิชัยมองใบหน้าขาวใสที่ขัดเขินจนเปลี่ยนเป็นสีแดงตรงแก้ม เพราะได้เลือดสูบฉีด

ขึ้นหน้าเกินพอดี ทั้งที่เจ้าตัวพยายามก้มหน้า แต่ก็ยังแอบลอบชำเลืองมองขึ้นมา

ทำให้เผลอสบตากันเข้าพอดี........เด็กหนุ่มเหมือนจะกลั้นยิ้มก่อนจะหลุดอมยิ้มให้เห็น

แล้วรีบเสไปมองทางอื่นทันที เพื่อซ่อนอาการแปลกๆนั้นไว้!

.....เจ้าหนุ่มลูกครึ่งเห็นดังนั้นก็ค่อยๆเผยยิ้มกว้างอย่างแสนจะดีใจ... เขาเข้าใจแล้ว!!!

ความหมายของคำตอบที่แสนจะคลุมเครือ..... ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คาดคิด

การแสดงออกของอีกฝ่ายที่ชัดเจนยิ่งกว่าคำพูดคำไหน..เช่นการกอดตอบเขาอยู่ตอนนี้

มันทำให้หัวใจของผู้ชายอย่างเขาต้องตื่นเต้นพองโต ..


“เชื่อที่พี่พูดใช่มั้ยกร....” เทมยิ้มกริ่ม... เมื่อรู้ตัวว่าความรักอยู่ในอ้อมแขนของเขาแล้ว

“อันไหนโกหก อันไหนจริงก็ไม่รู้!....นี่ตัวจริงรึเปล่าเนี่ย!!” กรเงยหน้ามาทำตาดุใส่

แต่เทพพิชัยมองแล้วยิ้ม....เขามองว่ากรตอนนี้...น่ารักที่สุด....

“หึ....โธ่เอ๊ยอย่าบอกนะว่าไม่รู้จริงๆ จูบปากพิสูจน์มั้ย?”

“อึก..//////*// ไม่ต้อง! อื้อ~~อย่ามาทะลึ่ง~~ไอ้คิงคอง!” ยกไหล่เอี้ยวหน้าหนี ก้มหน้าซุก

แต่ก็ยังโดนคนจ้องจะจูบ จุ๊บโดนตรงที่ใกล้ๆปากสองสามที เล่นเอาใจเต้นไม่เป็นส่ำ

กรเขินมากจึงทุบหลังอีกฝ่ายแก้อายไปสองสามทีเป็นการแลกกัน


“......โอ๊ยฮะฮะ......ว่าไง......ดีกัน....ยัง?...” เทมถามคำถามเดิมซ้ำๆ

“.................เดี๋ยวก่อน....แล้วเรื่องพี่น้ำ....ว่าไง....”

โดนเจ้ากุ้งแห้งทำหน้าบึ้งใส่ เจ้ากล้ามโตก็ทำหน้างง...

“น้องน้ำ.........ทำไม?.....”

“ก็ยัง.......ชอบพี่น้ำอยู่ไม่ใช่เหรอ!?”

“แน่นอน! พี่จะรักเขาตลอดไป!”

“เฮ้ยยยยยยยยย!!! ได้ไงฟะ!!! เลือกเอาซักคนสิโว้ย!!!!! -*- ”

ได้ยินว่าจะรักคนเก่าไม่เปลี่ยนแปลงเท่านั้น กรก็เหลืออดจับคอเสื้ออีกฝ่าย

กระชากให้ลงมาจ้องตาที่มีน้ำตาคลอเบ้า

“เหวอ~!!! กร!! ใจเย็น!!! ไม่ใช่ๆๆ!!! ฟังให้จบก่อนสิจ๊ะ!|||||||||”

“ที่พูดเมื่อกี้! ไม่ยกโทษให้เว้ย!!”

“พี่หมายถึงจะรักน้องน้ำอย่างน้องชาย! น้องชายๆๆๆ!!!!!”

“ห๊ะ….. ให้มันน้องจริงๆนะ!” ยังหน้าบึ้งไม่ยอมปล่อยมือจากคอเสื้อ

แล้วกรก็นึกถึงเรื่องหมวกใบใหม่ของน้ำได้ “อ๊ะ! ฮึ่ม!! แล้วหมวกนั่นล่ะ!

เลือกให้พี่น้ำเขาไม่ใช่เหรอ เห็นชื่น~ชม!ว่าดีอย่างงั้นอย่างงี้! เขาใส่แล้วมันน่ารักมากเลย

ใช่มั้ยล่า!! -*- .....คิดแค่น้องแน่เหรอ!?”

“หมวก?................”

“ก็ที่ร้านขายเครื่องจักรสาน! ไอ้ที่แวะกันไปเมื่อตอนกินกลางวันวันนี้ไงเล่า!”

“.............อ๋อ!! ฮะฮะฮะ..... นั่นพี่ไม่ได้เป็นคนเลือกให้น้ำเขาหรอก แฟนเขาเลือกให้ต่างหาก”

“หา...?...พี่เอสน่ะเหรอ!? ....แต่! ก็เห็น!!..” กรเหวอ..( อ้าววววว! ...เฮ้ยไม่ใช่เรอะ!!)

“ตอนนั้นคุณเอสเขาก็อยู่ด้วยนะ เอ....อ๋อ!สงสัยเสาจะบังเอาล่ะมั้งกรถึงมองไม่เห็น...

พี่จะทำอย่างนั้นได้ยังไง เดี๋ยวเขาก็หึงพี่ตาย..............หึ..เอ๊ะ..รึว่าฮะฮะ ........กุ้งแห้งงงง....

นั่นแน่!..หึงเค้าล่ะซี๊!” ทำสายตาล้อเลียนอย่างได้ใจ

“......... ไม่ได้หึงเว้ย! ///////*// ...เปล่าสักหน่อย!...” คนหน้าแตกแกล้งพูดเสียงดังแก้อาย

ดันเผยไต๋ว่าที่จริงแล้วลึกๆในใจ เขาก็มีอารมณ์หึงหวงอีกฝ่ายอยู่ใช่น้อย....


เทมเผยยิ้มอย่างอดไม่ได้ ท่าทีของกรเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ...

เจ้ากุ้งแห้งคนเดิมกำลังกลับมาหาเขาแล้ว...

“พี่จะรักน้องน้ำอย่างน้องชาย.... ส่วนคนที่พี่เคยรักเขาอย่างน้องชาย

คราวนี้พี่จะขอรักเขาอย่างคนรักจริงๆสักที.....ไม่รู้เขาจะยอมให้รักมั้ย...”


เด็กหนุ่มปล่อยคอเสื้อคนพูดทันที... กัดปากตัวเองคิดไปคิดมาก่อนจะผละออกห่าง

ไปนั่งกอดอกที่โซฟาแทน ....หันไปทางอื่นเหมือนจะรู้ว่า คงซ่อนอาการหวั่นไหว

ของหัวใจตัวเองไว้ไม่มิด “ฮึ.........อยากจะทำอะไรก็ทำไป......./////ไม่รู้ด้วยหรอก...”


เทพพิชัยกลั้นหัวเราะก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างๆ “หายโกรธรึยัง?...บอกพี่หน่อยสิ...”

พยายามเอียงหน้าไล่มองตาคนที่ไม่ยอมหันมาก็โดนมือมายันกั้นสายตาเจ้าชู้ของเขาไว้

“โกรธดิโกรธๆ..ไม่ต้องมาใกล้....ยังไม่อนุญาตเว้ย .....เรายังไม่ได้ดีกันนะ//////...”

“งั้น.....ดีกันนะแล้วมาเป็นแฟนพี่นะ!”

จู่ๆก็โดนขอเป็นแฟนเอาดื้อๆ เล่นเอาดาราหน้าใสหน้าแดงก่ำ สะดุ้งเขยิบตัวหนี

“เฮ้ย!/////*//บอกว่ายัง!ไง!!!ไม่ยกโทษให้ไง! จะเป็นแฟนกันได้ไงวะ!”

“............. แล้วจะยกโทษให้เมื่อไหร่ล่ะกร..........” เทมคิดว่าเขาพยายามง้อที่สุดแล้ว

“.........อืมมม/////// ไม่รุ!”

“...เดี๋ยวก่อนนะ....ถ้าให้พี่ตีความเนี่ย ก็หมายความว่า ถ้านายยอมยกโทษให้พี่เมื่อไหร่

ก็แปลว่า.........นายยอมเป็นแฟนพี่ใช่มั้ย!?” เทมสะกิดแขนกรให้หันมาฟังเขายิ้มๆ..


“.....................................///////ไม่รุ...” เด็กหนุ่มก้มหน้าตอบแบบขอไปที...

แอบชำเลืองไปมองทางคนถาม ก็เห็นยิ้มกว้างดีใจไม่หุบ ....มันทำให้ใจเขาเต้นอีกแล้ว


“กร....................แต่พี่เป็นคนใจร้อนนะ...หึ....นายต้องให้คำตอบพี่

ก่อนนายจะกลับกรุงเทพฯ ไม่งั้น!...หึหึ” เขยิบเข้าไปหาซะใกล้จนอีกฝ่ายตาโตตกใจ

“ทะทะทำไม!!?//////*//”

“โดนปล้ำแน่!ไอ้กุ้งแห้ง!!”

“เฮ้ย!!!!/////////////*// อึก! ไอ้ชั่ว! อย่ามาทำอะไรกูนะฟ้องพี่น้ำจริงๆด้วย!!”

กรโวยวายทันที เขาถูกเจ้ากล้ามโตกอดไว้อีกแล้ว แถมยังขู่ให้ใจสั่นได้อีก

“หึ... เก่งจริงอย่าหนีก็แล้วกัน...รับรองว่านายต้องยอมยกโทษให้พี่แน่ๆ”

จมูกโด่งๆเข้ามาคลอเคลีย ริมฝีปากหนาที่ยักยิ้มไม่หุบพูดติดกับใบหูให้แดงซ่าน

กรเอียงหน้าหนีสุดฤทธิ์ เขาไม่เคยโดนใครทำแบบนี้ด้วยมาก่อน

มันทำอะไรไม่ถูกเลยจริงๆ

“ปล่อย~~////////กู....”

“ไหนเรียกพี่เทมก่อน...เรียกหวานๆเหมือนเวลาที่เรียกพี่หมอทีก่อนเร็ว..”

“ไม่เอา!/////*//”

“เขินเหรอ....หึหึหึไอ้กุ้งแห้งเขินเหรอจ๊ะฮะฮะฮะ”

เทมหัวเราะ ขำเด็กหนุ่มที่ดึงดันจะหาทางออกไปจากอ้อมแขนของเขา หลับตาปี๋ไม่ยอม

ทำตัวว่าง่าย เรียกพี่ครับ...พี่ครับ...อย่างที่เรียกเขาเมื่อตอนปลอมเป็นหมอให้ได้ยิน..


“อย่ามาพูดอย่างนี้นะไอ้~~~” กรชะงักปาก เขาไม่รู้จะด่าอีกฝ่ายว่าอะไรดี

ทำไมถึงตกมาอยู่ในสภาพที่เสียเปรียบมันได้ขนาดนี้นะ ....

“ต่อไปนี้พี่จะทำทุกอย่าง...ให้กรยอมยกโทษให้พี่.....นะจ๊ะ...”

เด็กหนุ่มต้องโวยเมื่อโดนเจ้าลูกครึ่งช่างตื้อยื่นหน้ามาจุ๊บแก้มเข้าให้

“อื้ออออ~~!!!!////////*// ก็บอกว่าอย่า~~!” กรก้มหน้ามุดหนีเป็นว่าเล่น

เจ้ากอลิล่ามันไม่เข้าใจรึไงนะว่าเขายังไม่ยอมยกโทษให้สักหน่อย!/////// ...


แต่คนที่ยังไม่ยอมยกโทษให้กลับนั่งอยู่ที่เดิม....ปล่อยให้อีกฝ่ายจู่โจมซ้ำๆ..

ขณะที่ทั้งสองกำลังปรับความเข้าใจกันจนหน้าแดงนั้น...เสียงเคาะห้องก็ดังขึ้น

แล้วเสียงของเอสที่เรียกหาน้ำก็ตามมา

“น้ำ!.....น้ามมมมมม~! ออกมานะ....นานไปแล้วน๊ะ! หนีมานานไปแล้วนะ!หนอย~”


แอ๊ดดด.......

“น้องน้ำไม่ได้อยู่ที่นี่หรอกครับ...เอ่อ..ที่นี่มีแค่ผม...กับกร...”

เทพพิชัยเป็นคนเดินมาเปิดประตูให้เอส ทันทีที่ดาราหน้าหล่อเห็นเจ้าลูกครึ่งกล้ามโต

เขาก็ประหลาดใจและงงสุดๆ......... เรียกเอ๋อเลยดีกว่า.....

ไหงเจ้าสองคนนี้มาอยู่ด้วยกันได้!? แถมยังอยู่ด้วยกันแค่สองคนตามลำพัง!?

.... แล้วนิกกี้กับแบงค์ล่ะ!!? น้ำไปไหน!!?


.......

“นี่เขาทำอะไรแกรึเปล่าไอ้กร!?”

คนหน้าหล่อสังเกตเห็นว่าดวงตาของเจ้าดารารุ่นน้องยังช้ำ เหมือนเพิ่งผ่านการร้องไห้มา

ก็รีบเดินผ่านเทพพิชัยที่ยืนตรงหน้าประตูเข้าไปหา เขย่าไหล่ถามอย่างเป็นห่วง


“.ปะเปล่าพี่......ไม่มีอะไร...” กรหลบตา..

“แน่ใจนะ....”

“ครับ....เอ่อ...พี่เอสหาพี่น้ำเหรอ...ไม่ได้มาที่นี่หรอกครับ เจอกันที่หาดแล้วเขาไปไหนต่อ

ผมก็ไม่ได้ถามด้วยสิ..” ..รีบเปลี่ยนเรื่องดีกว่า..

“แล้วนิกกี้กับแบงค์ไปไหนยังไม่กลับมาอีกเหรอ? นิกกี้โทรหาน้ำนี่.. สงสัยอยู่ด้วยกันแหงๆ”


เทพพิชัยยืนพิงผนังห้องใกล้กับประตูที่เปิดค้างไว้ ช่วยบอกให้เอสหายงงแทน

“ คือ....เรื่องของเรื่องคือ...เราแลกห้องกันน่ะครับ....เอ่อ...ผมหมายถึงนิกกี้กับแบงค์

เขาไปอยู่ที่ห้องผมแทน...”


“อ้าวแล้วนายไม่ได้ไปด้วยเหรอกร ทำไมยังอยู่นี่!?” เอสหันมาถามกรต่ออย่างแปลกใจมากๆ

“ก็นี่ห้องผม!/////*// พี่เอสก็ถามอะไรแปลกๆ!” เด็กหนุ่มสะดุ้งรีบแก้ตัวไปข้างๆคูๆ

แต่คุณดาราหน้าหล่อถึงกับหน้าเหวอ ชี้นิ้วโป้งไปทางเทพพิชัยแล้วพยักเพยิดหน้าถามกร

“อ้าวแล้วเขาล่ะ!!? เฮ้ย!..แกอย่าบอกนะว่าจะอยู่ด้วยกัน! เฮ้ย!!คืนนี้จะนอนด้วยกันเหรอ!?”


“จะไปรู้เหรอ...เรื่องของเขา จะอยู่ที่ไหนจะนอนที่ไหนก็เรื่องของเขา

ผมไม่เกี่ยวด้วยซะหน่อย” ดาราหน้าใสบ่ายเบี่ยงเลี่ยงตอบ กรอกตาไปมาอย่างนึกไม่ออก

เขาตอบไม่ตรงคำถาม

เอสท้าวเอว ยกมือเกาหัวด้วยความงง.....

ตกลงแล้วมันยอมให้นายเทพพิชัยอยู่ด้วยหรือไม่ยังไงกันแน่


เทพพิชัยได้ยินที่กรพูด จึงแกล้งทำบ่นเสียงดังคนเดียว แต่ตั้งใจให้กรได้ยิน

“จริงสิ.....มีคนพูดว่ายังไงก็ไม่มีทางยอมอยู่ห้องเดียวกันแน่ๆ....งั้นคืนนี้..สงสัย

เราคงต้องไปขอนอนกับคนอื่นแล้วสิ....อืมมม...ห้องใครดีวะ”

กรรีบหันควับไปมองค้อนเจ้ากล้ามโตทันที แล้วโพล่งถามออกไป “จะไปนอนที่ไหน!?”


เทมอมยิ้มทำเป็นไม่สนใจกร แล้วแกล้งปรึกษาเอส “อืมม.. คุณเอสว่าไงครับ

ผมควรไปขอนอนห้องใครดี ...”

เอสก็กอดอก คิดนิดนึงก่อนจะเสนอ “เอ่อ... ท่าทางคงต้องเป็นห้องเจ้าก๊อป...”

แต่ยังไม่ทันที่เอสหรือเทมจะพูดอะไรกันต่อ กรก็รีบพูดแทรกขึ้นเสียงดัง

“พี่เอส! ผมว่าพี่ไปนอนได้แล้วนะ! .... ผมจะนอนแล้ว!!”

ไม่รู้ทำไม เอสจึงรู้สึกว่าน้ำเสียงของเจ้าเด็กหนุ่มรุ่นน้อง ฟังแล้วเหมือนเคืองอะไรเขา...?

กรพูดไม่พูดเปล่า แต่ไล่ดันหลังให้ดารารุ่นพี่เร่งเดินออกจากห้อง คนโดนไล่กลายๆนั้น

งงเป็นไก่ตาแตก จู่ๆมันก็ง่วง!? จู่ๆมันก็อยากให้เขาง่วงด้วย!? อ้าวแล้วเรื่องเทพพิชัยล่ะ!?


“อ้าว!เฮ้ย!!! แล้ว!? เฮ้ย!? ...อะไรของมันวะเนี่ย!? ไอ้กร!ไอ้บ้า!

ไอ้หมอนั่นยังอยู่ในห้องแกนะไอ้ก๊อนนนนน!!!?” เอสไม่เข้าใจกรเลย...เกาหัวตัวเอง

แล้วหนุ่มหล่อสุดลิ่มอย่างเขา ก็ได้แต่มองประตูห้องนั้นปิดใส่หน้า..||||||||||||||||||



.........................................

.......................



ไล่เอสออกไปได้ กรก็หันมาเล่นงานเทมทันที “ทำไมต้องไปนอนที่อื่นด้วย!”

“.........ก็...มีใครไม่รู้ พูดไว้ว่าไม่อยากอยู่ห้องเดียวกัน..”

“..........อึก....///////*// .......ก็!......ไม่รู้ล่ะ!!ห้ามไปนอนกับพี่ก๊อปนะ! ไม่ให้ไป!”

“ฮะฮะ ใจร้ายว่ะ แล้วจะให้พี่นอนที่ไหนล่ะ...หึ”

“ก็อยู่นี่แหละ!!! นอนที่โซฟาก็ได้! ไม่ต้องออกไปนอนที่อื่นเลย!~~”

“ขอนอนด้วยบนเตียงไม่ได้เหรอ..”

“ไม่ได้!!!//////*// ยังไม่ได้ยกโทษให้! พูดไม่รู้เรื่อง!”

“อ่ะจ้ะๆๆ ก็ได้ๆ..นอนที่โซฟานี้ก็ได้.....หึหึ...”

เทพพิชัยอมยิ้มเดินไปนั่งลงที่โซฟา เอามือตบๆเบาะที่นั่งอยู่ให้กรดู

เป็นนัยว่าขอนอนตรงนี้นะครับ.....

เขายอมตามใจคนเพิ่งหายโกรธทุกอย่างอยู่แล้ว../////






************************



เมื่อได้รับเบาะแสมาว่า ...คนรักจอมดื้อของเขาน่าจะหนีไปหมกตัวอยู่กับน้องชาย

ซึ่งแลกห้องกันอยู่กับนายเทพพิชัย....

เอสก็ตรงไปหาเป้าหมายที่ห้องต่อไปนั้นทันที!


ก๊อกๆๆ!!! .......... “น้ำ!! น้ำ! อยู่ในนี้ใช่มั้ย!!? ผมรู้นะออกมามอบตัวซะดีๆ!!~ฮึ่มม~!”


แต่คนที่มาเปิดประตูให้พ่อหนุ่มหล่อคือน้องแบงค์....(ที่ทำหน้างงๆด้วย..)

“อ้าวพี่เอส.... พี่น้ำไม่ได้อยู่ที่นี่หรอกครับ.. …”

“อ้าว!!! โธ่เว้ย! /////*// ไปไหนของเขานะ! เฮื่อย!...........เอ่อ..ไม่ต้องงงหรอกแบงค์

พี่รู้แล้วว่าแลกห้องกับเทพพิชัยใช่มั้ย...คิดอะไรกันอยู่น่ะ อยากให้เขาดีกันขนาดนี้

ฝืนมากไประวังมันจะกลายเป็นทำให้เขายิ่งทะเลาะกันนะ..”

“ความคิดพี่น้ำครับ...แหะ”

“.........นั่น!!.... หนอย~~~! ..แอบทำอะไรไม่ยอมบอกกันสักคำนะ..

แบงค์แล้วนี่น้ำไม่ได้มาที่นี่หรอกเหรอ”

“ มาครับ แต่ก็กลับไปตั้งนานแล้วนะครับ เห็นว่าจะไปหาคุณกร..”

“พี่เพิ่งมาจากห้องเจ้ากรเนี่ย....ไม่อยู่...ที่นี่ก็ไม่อยู่....เอ๊ะ..รึว่าจะไปคลุกอยู่ที่ห้องยัยบิว”

เออแล้วเขามาทำอะไรที่นี่แบงค์? ”

น้องแบงค์อึกอักเล็กน้อย หลบตาคนตรงหน้า ยกมือขึ้นปัดผมข้างหน้าเพื่อบังดวงตา

ซึ่งยังช้ำหลังจากมีน้ำตาโดยอัตโนมัติอย่างเพิ่งนึกได้

“เอ่อก็...พี่น้ำมาคุยกับผมนิดหน่อยน่ะครับไม่มีอะไร..แหะ..อย่างที่พี่เอสว่า...

ผมว่าพี่น้ำคงอยู่กับพี่บิวพี่ก๊อป พี่เอสลองไปหาดูสิครับ”


“.....แบงค์.......................โอเครึเปล่าเรา..?...มีอะไรบอกพี่ได้นะ..”

ทำไมวันนี้มีแต่คนอาการแปลกๆนะ ดูอาการแล้วเจ้าตัวเล็กนี่ท่าทางจะเพิ่งร้องไห้หนักมา...

คนหน้าหล่อช่างสังเกต เอียงหน้าไล่มองดวงตาช้ำๆของหนุ่มน้อยที่แอบซ่อนเขาไม่มิด..


แบงค์ยิ้มตอบให้เอสหน้าแหยๆ.. แค่ดูพี่เอสก็คงรู้ได้ไม่ยากว่าเขาร้องไห้มาสินะ..

“ตอนนี้ผมโอเคแล้วครับ ไม่เป็นไรจริงๆครับแค่เข้าใจผิดกันนิดหน่อย .....คือ...

จริงๆแล้วคือ .ผมทะเลาะกับพี่นิกน่ะครับ ...แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้วจริงๆครับพี่เอส..”


แล้วคนหล่อที่ยืนท้าวเอวฟังอยู่หน้าประตูห้องก็พลันเหลือบหางตาไปเห็น...ใครบางคน

กำลังทำอะไรบางอย่าง ที่ระเบียงนอกห้องให้เห็นอยู่ไกลๆด้านหลังแบงค์ไปนั้น.......

.....เอสขมวดคิ้วมองไปมองมาเหมือนจะรู้แล้วว่านั่นคือใคร แต่ต้องการจะมองให้ชัด...

จนเจ้าของห้องหันไปมองตามบ้าง หนุ่มร่างเล็กหัวเราะเสียงใสทันที

“ฮะฮะฮะฮะฮะฮะ//////นั่น.....ก็พี่นิกนั่นแหละครับฮะฮะฮะ”

“หา!?....แล้วนั่น! เขาไปทำท่าประหลาดอะไรอยู่ตรงนั้นน่ะ!?5555”


เจ้าหนุ่มหน้าตี๋ยืนย่อตัวคาบหมอนข้างใบโตคาปาก..กางแขนสองข้างแถมยังถือ

กระเป๋าเดินทางไว้ทั้งสองมือ เหงื่อแตกพลักด้วยความเกร็ง ต้องยกขาขึ้นเหยียดไป

กลางอากาศข้างหน้าตัวเองอีกต่างหาก... ตัวเอียงกะเท่เล่เมื่อไหร่ก็รีบสับเปลี่ยนขา

แล้วแอบหันมามองทางคนรักว่าสังเกตเห็นหรือไม่ เรื่องการแอบลักไก่ของเขา....


นิกกี้ยอมตกลงทำตามใจน้องแบงค์ทุกอย่าง เพื่อแลกกับการขอเข้าห้อง แต่ความเมื่อย

อันยาวนานนี้ก็ทำให้เขาทุลักทุเล ทรมานร่างกายไม่ใช่น้อยๆ...

ไม่รู้เมื่อไหร่คนรักจะยอมใจอ่อน ปล่อยให้เขาเข้าใกล้ได้สักที||||||||||||||


แล้วเสียงหัวเราะของเอสที่ดังมาให้ได้ยิน ก็ทำเอาเจ้าหนุ่มตี๋สะดุ้งหันไปมอง

พอรู้ว่าคุณพี่เขยสังเกตเห็นเขาแล้วก็อายแสนอาย คายหมอนปล่อยเป้หลุดร่วงลงพื้น

รีบหลบไปแอบซุกคุดคู้ตัวอยู่หลังผ้าม่านทันที....... แต่........ “ พี่!..นิ---------ก!”

เสียงของแบงค์ที่เรียกให้เขาออกมารับโทษต่ออย่างไม่ยอมให้อู้ได้ ก็ทำให้นิกกี้ต้องจำใจ

ปาดเหงื่อแล้วค่อยๆออกมา ยืนเขย่งเกงกอยเล่นกายกรรมให้ดูเอาฮากันอีกครั้ง

“พี่นิกครับ! ถ้าแบงค์ไม่บอกให้เลิกก็ห้ามเลิกไง!! ไม่อยากทำก็ออกไปครับ!...”

“....|||||||||....จะจ้า~~~~~~” ไอ้ตาตี่ตอนนี้คงทำได้แค่ขานรับแล้วรีบคาบหมอนต่อไป


เอสขำใหญ่ ... พวกน้องชายคงกำลังง้องอนกัน ไม่อยากให้นิกกี้ยิ่งอายเขา

จึงขอตัวไปตามหาน้ำต่อ “ร้ายเหมือนกันนะเรา55 เอาซะอยู่หมัดเชียว555”


“โธ่พี่เอสครับ ก็......แหะ....นิดหน่อยน่ะครับ แลกกัน..ทำให้ผมร้องไห้นี่นา...

แล้วผมจะบอกอะไรให้นะ...(กระซิบกระซาบกลัวนิกกี้จะได้ยิน)

คนที่บอกให้แกล้งพี่นิก ก็พี่น้ำนั่นแหละครับ555////”

“หึ!ฮึ!ฮึ! นั่นไง!ตัวแสบเอ๊ย~~ไปไหนนะ เจอล่ะน่าดู... แล้วนี่...พวกนาย..

แสดงว่าดีกันแล้วสิ งั้นพี่ไปก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกันสิบโมงที่ห้องอาหารนะ”

ก่อนไปยังทำขยิบตาให้ เป็นการแซวเล็กน้อย

“ ครับ///// ^^ ”

รับคำเอสที่เดินไปเสร็จ น้องแบงค์ก็หันไปทำเสียงกระแอมใส่ให้คนรักรุ่นพี่ที่แอบยืนเฉย

ได้สะดุ้ง รีบหันรีหันขวางยกหมอนคาบเป้ เต้นบัลเล่ต์ให้มั่วไปหมด


“อ่ะแฮ่ม!!(คิก../////) ฮึ่ม! ผมเบื่อแล้วครับพี่นิก! ....” แบงค์เดินเอามือไขว้หลังมาพูดด้วย

นิกกี้ได้ยินก็ยิ้มร่า ทิ้งกระเป๋าทิ้งหมอนลงนั่งกับพื้นอย่างดีใจ “แฮกๆ////พอแล้วใช่มั้ยจ๊ะ!”

“ผมว่าเปลี่ยนเป็น ปั่นจิ้งหรีด! ครั้งละสิบรอบ! ร้อยครั้งดีกว่าครับ!”

“ห๊า!!!?|||||||||||||||||......................”

“ไม่ทำเหรอครับ?”

“.........................................|||||||||||||||| ทำ...จ้า~~~~~ T T ”


พอหนุ่มตี๋เริ่มปฏิบัติตาม.... หนุ่มน้อยก็แอบชำเลืองมองคำสั่งที่พี่ชายของคนรัก

เขียนทิ้งไว้ให้เล่นงานเจ้าน้องชายในมือถือ.. ยังเหลือ...เต้นลาวกระทบไม้... วิ่งอยู่กับที่

ทำท่างูจำศีล.. เป็นชิวาว่าห้านาที แล้วก็แสดงตัวเป็นปลาแซลม่อนที่ว่ายทวนน้ำไปวางไข่..

น้องแบงค์อ่านแล้วก็ขำกิ๊ก....5555



จากคำบอกเล่าของแบงค์..... น้ำหนีมาหานิกกี้จริงๆ แต่ไปหากรต่ออีก...แต่ว่า

ตอนนี้ไม่ได้อยู่กับกรแล้ว.....ถ้าอย่างนั้นก็คงเหลือห้องก๊อปกับบิว สองสาวนี้เขารวมตัวกัน

พอกหน้าอยู่นี่นา.... เอสคิดได้ก็กระหยิ่มยิ้ม รีบตรงไปห้องเพื่อนนางเอกสาวทันที

เขาคิดว่าคนน่ารักคงหนีไปเล่นกับเพื่อนๆ จนลืมเขาแน่ๆ! งานนี้มีคิดบัญชีถ้าจับตัวได้ล่ะ

จะ!.........จะ!........จะ!จะ!จะ!จะ!จะ!จะ!จะ!!!/////*// ให้น่าดูเลยโว้ยยยยยยย!!!!!


…………………..

[tsktonight]

ตอนที่ 61 ดีกันนะ...2 (หลัง)







…………….


…….




ที่ห้องบิว..... ดาราหน้าหล่อต้องยืนเอ๋อแดกอีกรอบเมื่อไม่เจอน้ำอย่างที่คิด!

ครีมพอกหน้าแห้งติดหน้าของสองสาวจนตึงเปรี๊ยะ ทั้งสองคนไม่สามารถขยับปากพูดได้

จึงพากันโต้ตอบคำถามของเอสด้วยภาษาใบ้


“สั่นหน้ากันขนาดนี้.. ไม่รู้ว่าน้ำไปไหนเหรอ..”

เอสถอนใจถาม ก๊อปกับบิวก็พยักหน้าพร้อมกัน

“โธ่เว้ย! ไปไหนของเขานะ!...หาที่ไหนก็ไม่เจอ..” เอสดูหงุดหงิดมาก

ก๊อปกับบิวได้แต่มองหน้ากันแล้วยักไหล่ส่ายหน้า พวกเขาอยู่แต่ในห้องจะไปรู้ได้ไง


..... “ ..เฮ้อ!........ เออ...แล้วพวกแกเป็นไงบ้างล่ะ...พอกหน้ากันอย่างนี้รู้สึกดีมั้ย..”

อยู่ๆเอสก็ถามเพื่อนในเรื่องที่เขาไม่ได้สนใจอยากถามจริงๆนัก..

ก๊อปกับบิวพยักหน้าแล้วตีมือกัน ชูนิ้วโป้งบอกเอส...มันเยี่ยมยอด!/////


“.......เหรอ...แต่ไปล้างออกจะคุยกันสะดวกกว่ามั้ย...พอกทำไมก็ไม่รู้ พอกยังไง

หน้าก็เหี่ยวเหมือนเดิมนั่นแหละ!เอาปูนซีเมนต์พอกไว้ดีกว่ามั้ง5555”

คนหล่อพูดแกล้งเพื่อนทำสายตายิ้มเยาะ อย่างคนหาที่ระบายความหงุดหงิด


“อื้อออ!|||||||||||||*|| อื้ออๆๆๆๆ” ทั้งก๊อปและบิวโวยวายใหญ่

บิวเอานิ้วชี้ที่ปากเอส แล้วชี้ต่อลงไปที่รองเท้าใส่ในห้องของตัวเอง ส่วนก๊อปก็ทำท่า

เครื่องหมายกากบาท แบนเอสทันที -*-


“โอ๊ะหึหึหึ5555 อะไรๆ?...ฟังไม่รู้เรื่องว่ะ55555” เจ้าหน้าหล่อทำเป็นหัวเราะปากกว้าง

ทั้งที่ความจริงก็พอเข้าใจได้ไม่ยากว่าโดนด่านั่นแหละ

เอสลอยหน้าลอยตาเยาะเพื่อนที่พูดไม่ได้ ตอนนี้เขาชนะใสๆ

“555พวกแกจะทำสวยไปให้ใครดูวะ!? ทำไปก็เท่านั้น! ผู้ชายสมัยนี้เขาเลือก!!

(ชี้หน้าก๊อป) เข้าใจมั้ยนังอาร์โนลด์ ชวาร์เซเนกก๊อป!! หัดทันโลกซะบ้างเซ่! (ชี้บิว)

อ้าวนี่ก็มายืนทำตัวเป็นเบ้าขนมครกอยู่ได้!5555”


“อื้อออออออออ~~~~~!!!!|||||||||||||**||”

สาวๆร้องอื้ออึงเต้นเร่าๆ ไม่ยอมที่โดนว่าอยู่ฝ่ายเดียว แต่ก็ขยับปากอ้าไม่ได้

อยากจะร้องกรี๊ดกันก็ทำไม่ได้ อัดอั้นแน่นอกทำได้แค่ถลึงตาโต จึงพากันลงไม้ลงมือ

ไล่ตีเจ้าดาราหน้าหล่อปากเสีย อาการอย่างนี้...ถ้าเดาไม่ผิดคือมันหงุดหงิด

ที่หาแฟนตัวเองไม่เจอแล้วมาลงที่เพื่อน! คนอะไรนิสัยไม่ดี! (0*0)  0*0/


“อ๊ะ!โอ๊ะโอ๊ยๆ!!! อย่านะ! ออกแรงตีมากๆ หน้าแตกกันไม่รู้ด้วยนะ!”

เอสชี้หน้าเพื่อนทั้งสอง ให้ระวังครีมพอกหน้าจะร้าว ก๊อปกับบิวจึงรีบชะงักมือที่ตีเอส

แล้วหันมาเช็คหน้าให้กันว่ายังโอเคอยู่


“เห๊อะ! ไปดีกว่า! ไม่อยู่ด้วยแล้วมือหนักกันชะมัดผู้หญิงอะไรวะเนี่ย.....เอ๊ะ..อ้อ!! 555

ลืมไปเลยไม่ใช่ผู้หญิงกันนี่หว่า! (ชี้หน้าบิว)นี่ผีปอบ! (ชี้หน้าก๊อป)นี่ผีขนุนนี่!555

555555555555555”


“กรี๊ดดดดดดดดด!!!!! อีเอส!!/อีพี่เอส!!” (แหกปากอย่างดัง)

ก๊อปกับบิวเผลอร้องกรี๊ดเข้าให้ ครีมพอกหน้าร่วงกราว...||||||||||||||||

สองสาวตกใจก็ยิ่งร้องด่าไล่หลังเจ้าเพื่อนตัวแสบที่เดินหัวเราะหนีไป

“อีบ้า!!! อีผีบ้าอีเลววว!หน้าช้านนนน~แตกหมดแล้วอีเอส!ไอ้คนปากหมาชั้นเกลียดแก๊!”

บิวกุมแก้มตัวเองโมโหที่ครีมแสนแพงร่วงหลุดจากหน้า บ่นด่าเอสไม่เลิก

“แง~~~น้องก๊อปไม่ยอมนะ ใจร้าย! มาว่าเขาเป็นคนเหล็กงี้!ผีขนุนงี้!ได้ไง~อีพี่เอสบ้า!

อย่างเค้าเป็นได้แต่แองเจเลน่า โจลี่ เท่านั้นย่ะ!! โหยเนี่ยดูสิเจ้..เราต้องพอกหน้ากันใหม่เลย

|||||||| แล้วเมื่อไหร่จะได้นอนกันล่ะค้า~โฮ!!”







*********************




กลับมาที่กรกับเทพพิชัย เมื่อทั้งคู่ตกลงแบ่งที่ทางนอนกันได้ ก็ปิดไฟนอน.....

กรยึดเตียงกว้างไว้คนเดียว ส่วนเทมได้นอนที่โซฟาชุดตรงมุมห้อง...

แม้ต่างคนต่างนอนคนละที่.. แต่ก็ได้ชื่อว่านอนร่วมห้องเดียวกัน


เพิ่งล้มตัวลงนอนไปหยกๆ เทมก็พยายามเรียกร้องความสนใจจากกร “ กุ้งแห้ง..”

อีกฝ่ายได้ยินก็ขานตอบแบบไม่พลิกตัวหันไปหา แถมทำเสียงเหมือนตัดรำคาญ

“อะรายย..”

“อ้าว! ไม่ห้ามพี่แล้วเหรอ!?”

“อะไร?...”

“ก็ห้ามไม่ให้เรียก กุ้งแห้งไม่ใช่เหรอ!?...(55)”

“ฮึ่ม! /////*// น่ารำคาญ! อย่ามาแอบหัวเราะนะ! ได้ยินนะเฟ้ย!”

“ กุ้งแห้งๆ...กุ้งแห้ง..........ไอ้กุ้งแห้ง!”

“เว้ย!//////*//เรียกทำไมนักหนาเล่า!” แจ๊ะปากบ่นอย่างหงุดหงิด แหงะหน้าไปชะเง้อมอง

คนที่นอนเยื้องไปไม่ไกลกันมาก ก็เห็นพ่อตัวดีนอนเท้าคางมองมาทางเขาอย่างน่าหมั่นไส้

กำลังอ้าปากจะต่อว่า ถ้ายังขืนเรียกอีกเขาจะหลับตานอน ไม่สนใจลิงยักษ์ช่างกวนแล้ว

อีกฝ่ายกลับชิงพูดเรื่องที่ทำให้ใจหายได้ก่อน “พรุ่งนี้...พี่จะกลับกรุงเทพฯนะ..”

ได้ยินเท่านั้น กรก็เบิกตาโพล่งอย่างตกใจ รีบลุกขึ้นมานั่งกลางเตียง

ถามด้วยใบหน้าที่ผิดหวังสุดๆ “กลับทำไม!!!?|||||||||||”









tsktonight.TBC…

*** เอาล่ะงานนี้พ่อยกแม่ยกน้องกรกับพี่เทมได้เฮ มาลุ้นต่อดีกันนะ...3 ตอนหน้า
ห้ามพลาดนะฮุฮุฮุ แล้วมาคอยดูกันซิเจ้าตาตี่จะออดอ้อนคนรักตัวเล็กของเขายังไง
อ้าวแล้วน้องน้ำหายไปไหนนี่นายเอสจะคลั่งอยู่แล้วนะ55 (เพื่อนๆโวยกันใหญ่)

สำหรับตอนพิเศษ วิลงให้เรียบร้อยแล้วนะจ๊ะน่ารักทีเดียวล่ะ! อย่าลืมย้อนไปอ่านกันนะคะ
น้องน้ำเหมือนวิเลยไม่ได้ไปเล่นสงกรานต์ที่ไหน แต่เราก็มีความสุขนะ^^


--- มีแฟนๆสงกะสัยถึงเรื่องส่วนสูงและน้ำหนักของน้ำมา วิเลยเอามาบอกเผื่อทุกคนเลยจ้า....
ส่วนสูงของนู๋น้ำวิเขียนบอกไปในบทแรกแล้วค่ะ
(ถ้าบางคนจำได้อาจจะงง อยากบอกว่าวิแอบเปลี่ยนส่วนสูงของน้ำทีหลังด้วยล่ะ55 )
ส่วนเรื่องน้ำหนักวิไม่ได้บอกไว้ค่ะ ด้วยเหตุนี้น้องน้ำจึงสูง 172 ซม.ค่ะ หนัก 56 กิโลจ๊ะ
(แอบมาแก้น้ำหนักน้ำเพราะไม่อยากให้น้ำแห้งเกินไปค่ะ55)
อยากจะบอกว่านอกจากแบงค์แล้ว น้ำก็เตี้ยสุดในบรรดาหนุ่มๆของเรื่องแล้วล่ะค่ะ55
เขาชอบอวดว่าตัวเองโตกว่าเวลาที่อยู่กับน้องแบงค์เสมอ55
อันนี้แถมให้ แบงค์สูง163 ซม.ค่ะ


วิอยากบอกว่ายินดีต้อนรับทุกคนจ้า!
ไปเที่ยวสงกรานต์ที่ไหน มาเล่าให้วิฟังกันบ้างก็ได้นะคะ

[bloodั]

อ้าว น้ำหายไปไหนล่ะนั่น     

[mild-dy]

ว๊าวมาต่อแล้ววววว
ขอจิ้มก่อนอ่านน้า

[muiko]

เย้ๆๆๆๆ กรนี่นะ
ถึงจะปากแข็ง แต่ท่าทางนี่ไปหมดแล้ว 
แล้วพี่เทม เพ่จะรีบกลับกรุงเทพทำไมเนี่ย
ไม่อยู่ง้อให้กรยอมคืนดีด้วยจริงๆก่อนล่ะ 
แล้วที่จะทำให้กรคืนดีด้วยก่อนกลับ ก็ต้องรีบทำตอนนี้แล้วสิ
ถ้าไม่ดี ปากเเข็งอยู่ ก็ปล้ำอย่างที่บอกเลยสิ 

ลุ้นตอนหน้าจัง 

[หมอตัวเปียก]

น้ำผอมบางมาก อยากผอมบางแบบนั้นอีกสักครั้งแต่มันคงเป็นไปได้ยากแล้ว 

แต่ตอนนี้เขาเริ่มเข้าใจกันแล้ว

ว่าแต่น้ำหายไปไหน 

ปล. ตอนพิเศษฮามาก 

[CarToonMiZa]

ตอนพิเศษฮาจริงๆๆๆ
อินู๋กรจะอ้อนยังไงล่ะเนี่ย
แล้วนู๋น้ำหายไปไหน

[หมูกระต่าย]

พี่เทมสู้ๆ พี่น้ำจอมวางแผนมากไปอยู่นาซ่าคอยวางแผนรับมือกับมนุษย์ต่างดาวดีกว่าไหม

[AnimajuS]

สงกรานต์ปีนี้ เข้าวัด ไม่ได้เล่นน้ำเลย

เอาบุญมาฝากคุณวิสุดสวยด้วยนะ

ขอให้มีสุขภาพแข็งแรง สวยวันสวยคืนนะจ๊ะ

สวัสดีปีใหม่ไทย ย้อนหลัง (หลายวันหน่อย อิอิ )

[choijiin]

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
 
อิตาตี่โดนลงโทษเป็นเด็กนักเรียนเลย
สมน้ำหน้า อยากมาแกล้งน้องแบงค์ของชั้นดีนัก
 

ว่าแต่...
น้องน้ำหายไปไหน๊??