[yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018)  (อ่าน 600669 ครั้ง)

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0

 :ped144: มาแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววจ้า!!!


ตอนที่50 ห่วงใย...ห่างไกล...(แรก)







....... อีกหนึ่งอาทิตย์ก่อนจะถึงวันงานปาร์ตี้แฟนซี...

ณ... ห้องซ้อมเต้น ชั้นบนของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ตั้งอยู่ไม่ห่างจากใจกลางเมือง
เวลา 15.30 น. เอส กร และก๊อป มีนัดซ้อมเต้น..


“ว้าย~~~ ///////ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า~!! ดูๆไอ้เอสมันส่ายก้นสิ! ฮ่าฮ่าฮ่า ดูกี่ทีๆก็ฮา!”
บิวเปิดคลิปเต้นของเอส ซึ่งหาดูได้ตามแหล่งต่างๆที่มีคนนำไปโพสต์ไว้จนทั่วแล้วตอนนี้
ดาราสาวถือโทรศัพท์โชว์คลิปเต้นของเพื่อน นั่งหัวเราะคำวิจารณ์จากบรรดาคนที่ได้ชม
ชี้ชวนให้ดารารุ่นน้องซึ่งเป็นเพื่อนซี้อีกคนอย่างก๊อปช่วยกันขำ

“คริ คริ คริ ดูสิๆ!! เจ้~! นี่ๆมีคนบอกว่า ก้นพี่เอสสุดยอดอ่ะ!555!!!”

“ว้ายๆนี่แกดูอันนี้นังก๊อป! เขาว่าถ้าอยากจะจ้างพี่เอสไปเต้นให้ดูที่บ้าน(ห้องนอน)
คิดเท่าไหร่ค่ะ555!!! โห~นี่ถือว่ามันขายออกเพราะเราบอกให้มันถ่ายไอ้คลิปนี่เลยเนอะ!”

“ช่ายๆๆ ถูกที่สุดค่ะเจ้! กรี๊ด~ ดูตรงนี้ๆ!! มีผู้ชาย!///// เม้นท์ว่า ชุดนอนเอสเซ็กส์ซี่ที่สุด!
ฮ่าฮ่าฮ่า~ ตรงไหนอ่ะเจ้บิวดูพี่เอสสิ แทนที่จะแต่งตัวหล่อๆ เต้นให้มันดีๆ ขายขี้หน้าเนาะ
คนถึงได้ชอบเข้ามาดูของแปลกกันไม่หยุดไม่หย่อนเลย ยอดวิวงี้สูงลิบ อ๊าย!! โอ๊ยพี่เอส!
ก๊อปเจ็บนะมาเคาะหัวเค้าทำไมอ่ะ! ”

ขณะที่เพื่อนทั้งสองคนเอาแต่หัวเราะร่า เอสกลับยืนกอดอกหน้าหงิกค้ำหัวเจ้าพวกนั้น
หรี่หางตามองอย่างหมั่นไส้ เจ้าพวกนี้เวลาเจอหน้ากันทีไร มันก็เอาแต่แกล้งเขาแบบนี้
มาหลายวันแล้ว   “เชิญครับ! เชิญหัวเราะกันเข้าไป! สนุกกันมากใช่มั้ย
ที่เห็นเพื่อนโดนพวกนักข่าวรุมสัมภาษณ์แต่เรื่องไอ้คลิปนี้  แถมตอนนี้ไปออกรายการไหน
แม่งก็ให้กูเต้นจ๊างง!////*// ไม่ต้องมาทำหน้าแป้นแล้นเลยนะไอ้ก๊อป! แล้วเมื่อไหร่
จะมาซ้อมเต้นได้ซักทีเหอะ!?ยังไม่ได้วอร์มร่างกาย แล้วไปซ้อมเต้นท่าที่เรียนไว้อย่างที่
ครูสั่งเลยนะเรา เอาแต่เล่นกับยัยป้านี่อยู่ได้!”
(เอานิ้วจิ้มหัวบิว ก็โดนไล่ตีมือแว๊ดใส่ว่าใครเป็นป้า ไอ้ตาแก่..)

ก๊อปเห็นเอสบ่นก็ยกขาขึ้นนั่งไขว่ห้าง จีบปากจีบคอพูดกระพริบตาปิ๊งๆให้
“แหม~ พี่เอสขา~ นี่น้องนะค่ะ! อย่ามาโหดร้ายนักเลย คนหล่อก็ต้องหัดใจเย็นด้วยสิค่ะ
จะรีบไปไหนกัน ครูเขายังไม่กลับมาเลย ปล่อยให้น้องกรเขาบ้าพลัง กางแขนกางขา
ไปคนเดียวก่อนก็ได้นี่นา พี่เอสมานั่งอ่านเม้นท์จากคลิปกับน้องก๊อปก่อนดีกว่ามั้ยค่ะ
 เนอะเจ้บิวฮ่าฮ่าฮ่า!!! อร๊าย~”  ตีมือกับบิวอย่างชอบใจหัวเราะคนหน้าหล่อที่ยืนหน้าบู้

เอสเห็นก๊อปได้ใจใหญ่ก็รีบชี้หน้าว่า “ แกระวังตัวไว้ให้ดีเถอะไอ้ก๊อป!////*//
เที่ยวสาวแตกเรี่ยราดไปทั่ว ระวังไว้นะ ไอ้อาการดีดดิ้นพูดจาฉอเลาะๆของแกมันจะไป
เตะหูเตะตาครูโจ้สุดหล่อของแกเข้า! เดี๋ยวถ้าเขารู้ว่าแกเป็นกระเทยรถถัง ที่จ้องอยากจะเอา
ปากกระบอกปืนใหญ่จ่อเขา ก็ได้รีบหอบของหนีไม่ต้องได้ต้งได้เต้นมันแล้วงานนี้!
เก็บๆหน่อยได้มั้ย นิ้วน่ะนิ้วๆ!จะกระดกทำไมนักหนา!! โว๊ะนี่อีกๆ!! จะทาทำไมห๊า!
ไอ้ลิปสติกมันวาวพวกเนี่ย มันไม่มีสีก็จริงแต่อย่างกับไปกินน้ำมันหมูมา! แล้วนี่โอ้โห~!!
แกจะพอกแป้งที่หน้าเก็บเอาไว้ไปปั้นอนุสาวรีย์กลางเมืองรึง๊ายยย!!”

“อ๊ายย!!!/////**// อ๊ายๆๆๆ!!!! อีพี่เอสบ้า! ไอ้พี่บ้า!! ปากเหรอค่ะนั่น!น่าเกลียดที่สุด!
ชอบมาว่าน้องก๊อปคนผีทะเล!ว่านู่นว่านี่อย่างกับตาแก่แน่ะ แบร่~ตาแก่บ้า! หืมมม เชอะ!
ไม่ต้องมาพาลอารมณ์ไม่ดีใส่เค้าเลยนะ! ไปหาน้องกรดีกว่า!”
ก๊อปปึงปังไล่ตีแขนเอสอยู่หลายทีอย่างกระเง้ากระงอด ก่อนจะเดินหนีคำบ่นของเอส
ไปยืนก้มๆเงยๆ วอร์มร่างกายอยู่ข้างๆกรที่ดูตั้งอกตั้งใจผิดกันตรงหน้ากระจก


“โธ่! มาหาว่าเราเป็นตาแก่!/////*// ตีนกาตีนเป็ดก็ไม่มีให้เห็นซักรอย! ตาแก่ที่ไหน
จะฟิตแอนด์เฟิร์ม !แถมยังหน้าตาดีขนาดนี้ครับ!!ฮึ่มๆ~”  ดาราหน้าหล่อทำท่าเบ่งกล้ามข่ม 
ทำปากยื่น อดบ่นงึมงำตามหลังเจ้าเพื่อนรุ่นน้องหน้านวลไม่ได้ ก่อนจะเบือนสายตา
หันไปมองหน้าเพื่อนนางเอกสาวที่ยังเอาแต่หัวเราคิกคัก..

“55..อึก!...อะอะไรยะ!? มามองหน้าชั้นทำไม?”  บิวชะงักเลิ่กลัก มองหน้าหงิกๆของเอส

“แก... เต้นกับเขาด้วยรึไง...... มาทำไมเนี่ยเหอะ!?”  เอสยืนท้าวสะเอวทั้งสองข้างก้มตัวไป
จ้องหน้าบิวที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับงานเต้นด้วย แต่ก็มาปรากฏตัวที่นี่..

“เอ๊า!ชั้นก็มาดูพวกแกเต้นกันน่ะซี่!555 ///เสร็จแล้วก็ว่าจะไปช็อปปิ้งต่อกะนังก๊อปมันด้วย”

“เอ๊าะ~เหรอ~~~.......... ไม่ใช่มาคอยหัวเราะเยาะเพื่อนเหรอครับ!!”

“เออ.......จะว่าไปก็ทำนองนั้นแหละแกฮ่าฮ่าฮ่า!!!”  ดาราสาวหัวเราะเสียงใส เอี้ยวหัว
คอยหลบให้รอดตัวจากมือเพื่อน ที่ไล่แกล้งจะขยี้ทรงผมสุดเก๋ของเธอให้เสียทรง


ตอนนั้นเองที่คุณครูสอนเต้นกลับเข้ามาพร้อมกับหนุ่มน่ารัก ทั้งคู่เปิดประตูห้องซ้อมเข้ามา
ก็ได้เจอกับ ภาพดาราคู่ขวัญทั้งสองกำลังเล่นหยอกล้อกันอย่างสนิทสนม

“เอ...คุณน้ำครับ จริงรึเปล่าครับ...เอ่อ...ที่เขาลือกันว่า..ที่จริงแล้วแฟนตัวจริงของคุณเอส
ก็คือคุณบิวนี่แหละ! เพียงแต่ทั้งคู่ต่างก็ไม่ยอมรับกันว่าแอบคบหาดูใจกันอยู่ ? ..”

เสียงกระซิบจากครูโจ้ทำเอาน้ำชะงัก...พวกเขาออกไปหาซื้อน้ำดื่มเข้ามาให้ทุกคน
คุณครูสอนเต้นหนุ่มหน้าตาดี ถือเป็นเพื่อนใหม่ที่นิสัยดีใช้ได้คนหนึ่งในสายตาของน้ำ.. 
แต่เขาก็ยังไม่สนิทมากพอ ถึงขั้นที่จะเปิดเผยเรื่องความสัมพันธ์ที่มีกับเจ้านายหนุ่มรูปหล่อ
อย่างเอสให้รู้..   น้ำหันไปมองหน้าคนที่ถามเรื่องซึ่งดูตลกมากๆในความคิดของเขาด้วยอารมณ์ขำๆ
ก่อนจะส่ายหน้ากระพริบตาปริบๆต้องกลั้นหัวเราะแทบแย่

“หึ...ผมไม่รู้สิ...ผมไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของเอส แล้วผมว่าบิวเขาก็ดูสนิทสนมกับก๊อป
มากซะยิ่งกว่าเอสอีกไม่ใช่เหรอ ทำไมคุณไม่สงสัยว่าพวกเขาเป็นแฟนกันบ้างล่ะ..คิก..” 
น้ำยิ้มตอบอย่างทีเล่นทีจริง ครูโจ้ต้องเกาหัวคิดตามแล้วว่า มันก็จริง..?.. 


“แต่ที่รู้ๆเราเลทมากแล้วล่ะ เอสยังมีงานต้องทำต่ออีกนะครับครู เรามีเวลาเรียนกันแค่
ชั่วโมงครึ่งเองไม่ใช่เหรอครับ เร็วเข้าเถอะครับครูโจ้” 
คุณผู้ช่วยดาราดังหน้าหวานพาเปลี่ยนเรื่อง แล้วเดินนำหน้าไปหาเจ้านายตัวเองเป็นการตัดบท
เมื่อเอสหันมาเห็นคนน่ารักของเขากลับจากออกไปหาซื้อน้ำดื่มมาแล้ว ก็ยืนยิ้มรอรับ


ครูโจ้คิดถึงเรื่องงานได้ก็เลิกสนใจเรื่องส่วนตัวของลูกศิษย์คนดัง เร่งเรียกทุกคน
ให้มายืนรวมตัวกันเตรียมซ้อมเต้น ออกสเต็ปอย่างที่ได้เคยสอนไว้โดยมีเขาเป็นคนนำ
และคอยแนะนำการเต้นของแต่ละคนให้ออกมาดูลื่นไหลน่ามอง

 
“แหมน่าดูจังเลยนะวันงาน..คิกคิก”  บิวกระซิบบอกน้ำที่นั่งดูทุกคนซ้อมเต้นด้วยกัน

การเต้นของกรนั้นยังดูเก้งก้าง เงอะงะไปหน่อย แต่คิดว่าเมื่อถึงวันงานแล้ว
ดาราหน้าใสคงเต้นได้ทะมัดทะแมงกว่าวันนี้แน่ เพราะกรตั้งใจเรียนและขยันซ้อมเสมอ
บางทีอาจเป็นเพราะได้กำลังใจดีจากคุณพี่หมอทีเขาก็เป็นได้...อิอิ

ส่วนก๊อป ..รายนี้ก็ตั้งอกตั้งใจวาดลีลาโชว์คุณครูหนุ่มรูปหล่อสุดฤทธิ์ จนบางทีก็ดูจะล้นๆ
และทุกครั้งที่ครูโจ้ยิ้มให้หรือได้รับคำชมหนไหน ดาราหนุ่มหน้านวลเป็นต้องแอบกรี๊ดกร๊าด
หันไปส่งซิกยักคิ้วระรี้ระริกอย่างรู้กันกับดาราสาวรุ่นพี่ที่คอยนั่งเชียร์..55

แต่สำหรับเอส ...นอกจากการเต้นนั้นจะไม่เป็นปัญหาสำหรับเขาแล้ว เอสยังเต้นพลิ้ว
ไม่เสียหน้า คนหน้าหล่อตั้งใจเรียนท่าใหม่ๆและทบทวนท่าเก่าได้อย่างคล่องแคล่ว
จนครูโจ้ต้องเอ่ยปากชมว่าหัวไวและเก่งไม่ใช่เล่น ถ้าไปเป็นนักเต้นต้องรุ่งไม่แพ้เป็น
พระเอกละครอย่างตอนนี้แน่  แต่แม้จะถูกชมแค่ไหน ก็ไม่ได้ทำให้นายเอสดีใจมากเท่ากับ
การได้หันไปเห็นรอยยิ้มใสๆของน้ำ ที่จะคอยมองดูเขาอย่างชื่นชมจากข้างหลังเสมอ..

ดาราหน้าหล่อตั้งใจเรียนก็จริง....  แต่ถึงยังไงเขาก็ยังอดหันไปมองกำลังใจของเขาไม่ได้
เอสมักจะแอบหันไปส่งสายตาเชื่อม มองรอยยิ้มหวานๆใสๆของน้ำเป็นระยะๆ
บางทีก็มียักคิ้วหลิ่วตา ทำหน้ากวนๆ อวดท่าเต้นทะเล้นๆให้แฟนหนุ่มน่ารักหัวเราะบ้าง
ทำท่าแยกเขี้ยวใส่บ้างด้วยความหมั่นไส้ ... 


ชายหนุ่มทั้งสี่คนใช้เวลาอันน้อยนิดกันได้อย่างคุ้มค่า ทุกคนต่างก็เต้นจนเหงื่อโชก
และทันทีที่หมดชั่วโมงซ้อม ทั้งหมดก็เข้าห้องอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า …

…………

…..ระหว่างที่นั่งรอเอสอยู่ น้ำชวนบิวซึ่งนั่งรอก๊อปอยู่เช่นกัน คุยเรื่องชุดที่พวกเขา
ต้องแต่งไปงานแฟนซีอาทิตย์หน้านี้..

“น่าสนุกเนอะ! เราว่าจะทำชุดใส่เองล่ะประหยัดดี!”  น้ำทำท่ามั่นอกมั่นใจมาก
“อุ้ยน้ำรู้แล้วเหรอ ว่าจะแต่งเป็นอะไรน่ะ!? ทุกคนต้องแต่งให้เป็นทีมเดียวกันนะจ๊ะ
นี่ก็ใกล้วันงานทุกทีๆแล้ว บิวยังไม่ได้เตรียมอะไรเลยเพราะยังตกลงกันไม่ได้นี่แหละ”

ดาราสาวบ่นว่าเป็นเพราะทุกคนเรื่องมาก จึงตกลงกันไม่ได้เสียที
พี่โอบกับพี่แว่น(ผู้จัดการส่วนตัวของเอสกับบิว)จึงสั่งให้หาข้อสรุปแล้วมาตกลงกันให้ได้
อีกสองวันข้างหน้าทุกคนจะต้องช่วยกันโหวตว่างานนี้จะแต่งตัวแบบไหน
ตามความคิดของใครดีที่สุด


“เราก็ยังไม่รู้หรอกว่าจะแต่งเป็นอะไรดี แต่ยังไงก็ต้องชนะการประกวดให้ได้เลย!////”
น้ำยิ้มหวาน พยักหน้าอย่างชอบใจกับบิว
“นี่ๆ เอาเป็นแนวธรรมชาติกันดีมั้ยน้ำ! ส่วนใหญ่นะบิวเห็นกรรมการที่ไหน เขาก็ชอบ
แนวนี้ทั้งนั้นแหละ!!////  เห็นพี่แว่นว่างานนี้เขามีตั้งหลายรางวัล ยังไงซะพวกเราก็ต้อง
ได้มันซักรางวัลแหละน่า! เนอะน้ำ5555”
“อื้ม! ดีล่ะ งั้นไว้เราจะกลับไปคิด หาอะไรที่มันออกแนวธรรมชาติๆ!!”
“ดีจ้าๆ!! บิวก็จะไปหาไอเดียดีๆที่มันเป็นธรรมชาติเหมือนกัน”   
นางเอกสาวปรบมือเห็นด้วย แล้วก็ต้องชะงักหยุดเมื่อเห็นกรที่แต่งตัวเสร็จเป็นคนแรก
เดินหน้าเหี่ยวออกมานั่งข้างๆน้ำ    “คุยอะไรกันอยู่เหรอครับ ดูน่าสนุก...”

กรถามทั้งคู่ บิวก็ยื่นหน้ามาตอบให้ “ก็เรื่องชุดที่จะใส่ไปงานน่ะ......” 
หญิงสาวสังเกตอาการเจ้าเพื่อนรุ่นน้องแล้วอดถามไม่ได้ 
“.. ว่าแต่เราน่ะกร เป็นอะไรไปเหรอ? หน้าตาไม่แจ่มเอาซะเลย?...”   

น้ำได้ยินบิวทักก็เอียงคอ ก้มตัวไล่ตามมองหน้าเจ้าเด็กหนุ่ม ที่นั่งห่อตัวก้มหน้าก้มตา
ทำท่าหงอยๆให้เขาเห็น..   “เฮ้ยไอ้กร เป็นอะไรวะ? .........อืมมมหรือว่า......เรื่อง
คุณหมอทีอีกเหรอ?”  กรเห็นพวกเพื่อนรุ่นพี่ทั้งสองเป็นห่วงจึงเงยหน้าขึ้นมาถอนใจตอบ
“ก็........ไม่เชิงอ่ะครับ...”

“แล้วมันหมายความว่ายังไงวะ ไอ้~ก็ไม่เชิงของมึงเนี่ย!?”   น้ำขมวดคิ้วกับคำตอบที่ยัง
กำกวมชวนฉงน เลยใช้นิ้วดีดหน้าผากเจ้าดาราหน้าใสดัง เพี๊ยะ ไปหนึ่งที เพื่อให้เจ้าตัว
กระเตื้องตอบเขาอีก  “โอ๊ย||||||||| เจ็บนะพี่น้ำ! โธ่~~ ก็! พี่เล่นให้ผมชวนพี่หมอที
เขามาดูผมเต้นถึงที่เลย!! ...|||||||.. แล้วดูสิ! ก็อย่างที่พี่เห็นอ่ะ วันนี้ผมยังเต้นไม่ได้เรื่อง
อยู่คนเดียวเลย~ พี่หมอต้องหัวเราะผมแน่เลย..T////T เขายิ่งชอบแกล้งผมอยู่”


“โธ่เอ๊ย!! นึกว่าเรื่องอะไร!!”  สองเสียงพูดขึ้นแทบจะพร้อมกันอย่างนึกหมั่นไส้นัก
ที่แท้ก็กำลังตื่นเต้น เพราะงานนี้มีคุณหมอสุดที่เลิฟมาดูด้วย


“เหลวไหลน่าไอ้กุ้งแห้งงงง~ เอ๊ยไอ้กร555!!! คนที่จะล้อมึงน่ะไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก!
ก็พวกกูนี่แหละ555!!!ทำไม.... มึงคิดว่าถ้าตัวเองเต้นห่วยแล้วคุณหมอทีเขาจะไม่รักรึงายยย~?” 
น้ำทำลอยหน้า ลากเสียงล้อกร เจ้าคนถูกล้อได้ฟังก็สะดุ้งหน้าแดงโวยวาย 

“โว้ย~~~ ////////*// ผมไม่คุยกับพวกพี่แล้ว! มันไปเกี่ยวอะไรกับเรื่องนั้นเล่า!
ร้งรักเริ้กอะไรมีที่ไหนกันครับ!!!//// พี่น่ะเพ้อเจ้อกันไปใหญ่แล้ว~ผมกลับบ้านดีกว่า!”

“อ๋อ~~ จะรีบกลับไปโทรหาคุณหมอทีเขาใช่มั้ยล่า~~555////ว้ายพี่รู้ทันนะจ๊ะน้องกร กิ๊วๆ”
บิวรีบพูดตามหลังให้เด็กหนุ่มต้องสะดุดขาตัวเองทันทีที่ขยับก้นลุกหนี  กรทำหน้าบอกไม่ถูก
ทั้งหงุดหงิดที่ถูกรุมแกล้ง แต่ก็เขินเมื่อถูกล้อเรื่องที่เขาต่อล้อต่อเถียงด้วยไม่ได้ (มันก็จริงอ่ะ>///<)
ได้แต่อ้าปากจะปฏิเสธ แต่ก็ต้องเจอกับท่าเอานิ้วชี้ทั้งสองข้างมาสีกันไปมาแบบแนบชิดของน้ำ
คนน่ารักหัวเราะร่ากับหน้าแดงๆของเขา จนรุ่นพี่สาวที่คอยเป็นลูกคู่พลอยกรี๊ดผสมโรงให้ด้วย

กรต้องกลั้นใจส่ายหน้าหนีทั้งคู่ที่ล้อเขาไม่เลิก ก้มหน้าที่ร้อนผ่าวเดินไปก็บ่นไป
“หืมมม~////////*//  ทีเรื่องคนอื่นล่ะรู้ดีนักนะ! พี่น้ำบ้า! ทีตอนกูแอบรักอยู่ตั้งนาน
แม่งไม่เคยรู้อะไรเล้ยยย~! พี่น้ำนะพี่น้ำ ชอบล้อคนอื่นบ้าชะมัดเลย! พี่บิวก็อีกคน!!”

เด็กหนุ่มรีบจ้ำฝีเท้าให้เร็วขึ้น หนีเสียงฮาของพวกเพื่อนรุ่นพี่
รีบกลับไปโทรฟ้องพี่หมอทีดีกว่า! ว่ามีแต่คนชอบแกล้งเขา~//////... (ไอ้เด็กขี้ฟ้อง..55)

 
...............................................

...................

เมื่อกรกลับไปยังไม่ถึงห้านาทีได้ ก๊อปก็เดินออกมา.. “อ้าววว..แหมน้องกรกลับไปแล้วเหรอ
ไม่ยอมมาให้พี่ก๊อปจูจุ๊บกู๊ดบายก่อนกลับบ้านเลยนะหืมม~~” ... (ถือว่ากรรอดตัวไปได้..)

ก๊อปสะพายกระเป๋าออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อได้ก็ถลาเข้ามานั่งเม้าท์เรื่องตลกๆของ
เพื่อนดาราคนอื่นๆที่น้ำกับบิวไม่รู้ให้ฟัง..  แต่พอเห็นครูโจ้เดินออกมาเท่านั้น
ก๊อปก็รีบถลาไปหาครูโจ้ทันที...


น้ำนั่งยิ้มๆมองบิว ก๊อป และโจ้ นั่งถ่ายรูปเล่นก่อนที่จะแยกกันกลับ
เมื่อถูกเพื่อนๆกวักมือเรียก ให้เข้ากล้องมาถ่ายรูปด้วยกัน คนน่ารักกลับส่ายหน้า
มองนาฬิกาที่ข้อมือตัวเองแล้วขมวดคิ้ว คิดว่าทำไมเจ้าหน้าหล่อของเขาจึงได้ช้าจัง..
นึกเป็นกังวลจึงขอตัวเข้าไปหาเอสข้างในห้องเปลี่ยนเสื้อจะดีกว่า..


………………..

……
..

……….. “ คุณ..... ทำไมถึงช้าจังล่ะครับ จนทุกคนเขาจะกลับกันแล้วนะ
ยังไม่เสร็จอีกเหรอเอส~!?... นี่มันได้เว....ลา...................เฮ่........?”

หนุ่มน่ารักยืนท้าวกรอบประตูห้องรอ ก็นึกแปลกที่เห็นคนรักนั่งหันหลังให้นิ่งๆ
ไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้ใดๆ  แต่เมื่อเดินอ้อมไปดูทางด้านหน้าเขาก็ต้องอึ้งไป...
เมื่อเห็นว่าเจ้าคนที่เอาแต่นั่งนิ่ง หัวพิงตู้ล็อคเกอร์อยู่ตรงหน้านี้.... กำลังหลับนี่นา…

“....เอส......โถ~ คุณคงเหนื่อยมากเลยสินะ... ” (น่าสงสารจังเลย~ ไอ้หื่นของผม..)
น้ำค่อยๆย่อตัวลงไปนั่งยองๆ ท้าวคางเงยมองใบหน้าหล่อเหล่าที่หลับปุ๋ยใกล้ๆ


เอสคงจะเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว เพราะทำงานหนัก...  ก็เล่นรับเอางานของเดือนหน้า
มารวมไว้ในเดือนนี้หมดทั้งเดือนเลยนี่นะ....  คนน่ารักมองหน้าแฟนตัวเองแล้วก็ต้อง
เม้มปากอย่างฝืนใจ...  แม้ว่าเขาอยากจะให้เอสได้หลับต่อแค่ไหน แต่เจ้าดาราดังนี่
ก็ต้องตื่นไปทำงานทำการต่ออย่างเลี่ยงไม่ได้...

“เอส.... เอสครับ...  คุณตื่นเถอะ...”  ขยับตัวลุกยืน เขย่าหัวไหล่เรียกคนกำลังหลับตรงหน้า

 
เมื่อคนหน้าหล่อรู้สึกตัวลืมตาขึ้น............... . . . เขาก็ต้องยิ้ม...
ที่ได้เห็นคนรักยืนท้าวเอวทำแก้มป่อง แถมดวงตาคู่สวยนั้นยังจ้องเขาเหมือนจะดุอยู่ในที... 
แต่นั่นไม่ได้ทำให้น้ำดูน่ากลัวในสายตาของเอสเลยสักนิด กลับดูน่ารักมากซะจนชายหนุ่ม
อดหัวเราะไม่ได้   “หึ/////ฮะฮะฮะ...ฮะฮ้าววววว~~ อืมมมม หึหึเฮ้อ~ฮะฮะ..” 

เอสไม่พูดอะไร เหยียดแขนขึ้นบิดขี้เกียจไปมาเพื่อสลัดความเมื่อย แต่ก็ยังขำหน้าน้ำ
ที่ยิ่งยื่นเข้ามาจ้องจะดุเขาใกล้ๆ  “ปัทโธ่~!/////*// ยังจะมาขำอีก! คุณอ่ะไม่ไหวเลย
มาแอบหลับตรงนี้ได้ไง! เร็วๆเข้าเลยนะ เราต้องรีบไปทำงานกันต่ออีกนะเอส!..
เสร็จงานแล้วจะได้รีบกลับ.....ไปนอนบ้านเรานะ...”  เสียงหวานดูอ่อยลงในตอนท้าย
คนฟังก็รู้สึกได้ถึงความห่วงใยที่มี มาพูดจาน่ารักใส่เขาอย่างนี้ มันทำให้รู้สึกอยากอ้อนจน
ทนไม่ไหว   คนหล่อจึงคว้าเอวบางตรงหน้ามากอด ซุกหน้าแนบเอวเล็กๆนั้นอย่างออดอ้อน
“หึ....โทษที... ผมก็แค่จะพักสายตา อืมม นิดหน่อย แหะ.. หลับไปได้ไงไม่รู้..”


น้ำยืนยิ้ม ก้มมองเอสที่นั่งกอดเอวเขาเหมือนเด็กๆ..  มือนุ่มลูบไปตามเส้นผมสีน้ำตาลเข้ม
ที่ยังชื้นอยู่นิดๆของคนรักพลางพูด  “เอส.... ถ้าคุณเหนื่อยมาก... เราเลื่อนคิวงานกลับไป
ไว้เดือนหน้าเหมือนเดิมเถอะนะ ยังไม่ต้องไปทะเลก็ได้........ ผมรอได้ครับ...”

“คุณพูดอะไรน่ะน้ำ เลื่อนไปเลื่อนมาตามใจชอบง่ายๆได้ที่ไหน แล้วอีกหน่อยใครเขาจะ
อยากจ้างผม คุณรอได้แต่ผมไม่อยากรอนี่~ เหนื่อยตอนนี้ แต่เดือนหน้าเราก็จะมีเวลา
เที่ยวเล่นกันทั้งวันทั้งคืน ดีออก!///// หึ..แค่นี้ ผมทนได้ ยิ่งถ้ามีคุณคอยอยู่ข้างๆผม
ต่อให้เหนื่อยแค่ไหนผมก็ไม่กลัวหรอก เห็นหน้าคุณผมก็ชื่นใจแล้ว” 
เอสพูดแล้วเงยหน้าส่งยิ้มให้น้ำ รอยยิ้มกว้างเห็นเขี้ยวเสน่ห์ของชายหนุ่ม
ทำให้เขาดูสดใสขึ้นมาก และทำให้คนมองพลอยเผลอยิ้มตามไปด้วย

หนุ่มน่ารักฟังที่แฟนตัวเองพูดแล้วก็ได้แต่กระพริบตาปริบๆ ยิ้มเขินอยู่ในวงแขนแกร่ง
หากว่าตัวเขาทำให้อีกฝ่ายชื่นใจ หายเหนื่อยได้จริงๆ.... แบบนี้เขาก็ควรจะเติมพลัง
ให้เจ้าหล่อเสียหน่อยด้วยการ จุ๊บเบาๆที่แก้มซักทีก็แล้วกัน ////// 


(จุ๊บ)  “หายเหนื่อยรึยัง////”  น้ำถามแต่เอสยังยิ้มกว้างหน้าเหรอ นึกไม่ถึงว่าน้ำจะให้
รางวัลกับเขาทั้งที่ยังไม่เอ่ยปากขอราวกับรู้ใจ แล้วอย่างนี้จะยอมหายเหนื่อยง่ายๆได้ยังไง...55   

“ยังเลยครับ////”  เอียงแก้มรออีกข้าง... ริมฝีปากบางนุ่มน่ารักนั้นก็ค่อยๆจูจุ๊บลงมาหาอีกหน
(จุ๊บ)  “คราวนี้หายรึยัง////”  น้ำถามอีกครั้ง แต่เจ้าคนกำลังได้ใจยังไม่หยุดเรียกร้อง
“อื้อ~ยังเลย~...” 
“โธ่~//// เอส! คุณนี่….. เอาตรงไหนอีกล่ะ?/////”
“ตรงนี้ๆ!!///// ”  ชี้ที่ปากตัวเองอย่างกระตือรือร้น
น้ำหัวเราะน้อยๆ ขำปากจู๋ๆของเจ้าดาราหน้าหล่อที่ยื่นมาหา มันทำให้เขานึกถึงตุ๊กตา
ไอ้หื่นเล็กขึ้นมาเลย( 55 55 )  คนน่ารักใช้สองมือประคองจับใบหน้าเจ้าคนช่างอ้อนไว้
แล้วก้มลงไปจุ๊บให้เน้นๆ ที่ริมฝีปากน่าหมั่นเขี้ยวนั้นสองสามที (อืมม จุ๊บ! จุ๊บ! จุ๊บ!)
“เฮื่อย~///// คราวนี้เป็นไงอ่ะ! หายเหนื่อยรึยัง?”
“แล้ว..... ถ้าผมบอกว่ายังล่ะ คุณจะจุ๊บผมตรงไหนต่อ?...คิก..”
“.............ไม่ล่ะ ผมจะเลิกใช้วิธีนี้แล้ว! >///< ผมจะทำอย่างอื่นให้คุณแทน!!”
“ฮ้า!! จริงเหรอ! //// อะไรๆ จะทำอะไรเหรอน้ำ!?”
“ก็!.................................. แบบนี้ไง~~~~~!!!!(หยิกแขนเอสให้สะดุ้งร้องโอย)
คอยหยิกคุณแรงๆอย่างนี้ๆๆ! คุณจะได้ไม่หลับในด้วยงะ!ดีม๊ะ!”
“โหย~~|||||||||||||| โหดร้าย~~”
“ฮะฮะ ฮะฮะ ก็ไม่ยอมหยุดซักทีนี่นา ไอ้คนทะลึ่งเอ๊ย!”

คนหน้าหล่อส่ายหน้าไม่เอาวิธีหยิกแบบนี้ รีบจูงมือคนน่ารักออกไปทำงานที่อื่นต่อ
ท่าจะดีกว่า...............................

……………..

……….

..........................  ระหว่างขับรถ...

อยู่ๆเอสก็ถามน้ำขึ้นมาว่า ตื่นเต้นมั้ย....

“ฮะฮะ เรื่องงานแฟนซีน่ะเหรอ? หรือว่าเรื่อง.... ที่จะต้องทนเห็นคุณเต้นไอ้ท่า
ยั่วสวาทนั่นบนเวทีอ่ะฮ่าฮ่าฮ่า!!!///////”   น้ำแกล้งพูดล้อเอสแล้วยังอดขำไม่ได้
ครูโจ้ช่างสรรหาท่าเต้นมาเซอร์ไพรส์แฟนคลับเจ้าพวกนี้โดยแท้


“ หึ.....เปล่า.... ผมหมายถึงเรื่องที่จะไปเจอเทพพิชัยพรุ่งนี้..”
เอสโทรไปนัดเวลาให้น้ำเรียบร้อยแล้วตั้งแต่เมื่อวาน สร้างความตื่นตกใจให้ทางนั้น
มากพอควร แต่เขาก็ยังคงพูดจาอย่างสุภาพด้วย ไม่ได้หาเรื่องหาราวใดๆ จะมีปัญหากัน
ก็แค่ตรงที่…เทพพิชัยพูดขอบคุณเขาไม่รู้จบสักที..
เอสต้องหาข้ออ้างตัดสายทิ้งลำบากเหลือเกิน…

หนุ่มน่ารักหัวเราะอยู่ดีๆก็ชะงัก.. เอามือเกาคอตัวเอง เม้มปากอย่างชั่งใจคิด
เหม่อมองทางถนนข้างหน้าได้สักพักก็ยังหาคำตอบให้เอสไม่ได้..
เขารู้สึกอย่างไรที่จะต้องได้เจอกับเทพพิชัยอีกครั้ง....ตื่นเต้นหรือ?...ดีใจ...หรือเสียใจ...
เขาบอกไม่ถูกว่ามันอารมณ์ไหน...รู้อย่างเดียวคือความรู้สึกที่ยังค้างๆคาๆตั้งแต่เมื่อวันนั้น

ความคิดกังวลของน้ำ... เอสก็รู้สึกได้....
คนหล่อเอื้อมมือข้างหนึ่งไปจับมือนุ่มข้างๆมากุมไว้ ขณะที่ตาก็ยังมองถนน

“ผมจะอยู่กับคุณตลอด ไม่ยอมห่างไปไหนแน่คราวนี้”

น้ำอมยิ้ม รู้สึกดีกับความห่วงใยที่เอสมีให้ แต่ก็หันไปพูดแก้เขิน
 “ขอบคุณครับเอส...///// แต่.. ตอนเข้าส้วมไม่ต้องก็ได้นะ55”
“โธ่~!!!//////*// น้ำคุณอย่าทำเป็นเล่นซี่!”  เอสหันมาดุเอาก็เจอน้ำแลบลิ้นใส่ขำๆ

“หืมม~!ลิ้นยาวนักเหรอเรา! หา! เดี๋ยวปั๊ดเกี่ยวซะ!”
“ห๊ะ!//////*// อะอะไอ้บ้า! ทะลึ่ง!!” คนฟังขนลุก ถลึงตาโตหน้าแดงระเรื่อขึ้นมา
รีบดึงมือออกแล้วตีต้นแขนเจ้าคนทะเล้นที่ขำชอบใจแรงๆหนึ่งที  แต่กลายเป็นว่า
ยิ่งโดนแกล้งพูดให้หน้าแดงขึ้นไปอีก เพราะถูกหาว่าคิดลึก

“ฮ่าฮ่าฮ่า~ ท่าทางแบบนี้ สงสัยอยากจะโดนเกี่ยวจริงๆใช่มั้ยล่า~!”
“อะไอ้บ้า~!!!/////*// มองหน้าทำไม! เดี๋ยวปั๊ดควักลูกกะตาเลย!
ตั้งใจขับรถไปเซ่~! เล่นอยู่ได้! เดี๊ยะ!!”
“คร้าบ~ คร้าบ~/////”


…………………..

……



****************************************



ฟ้ามืดลงแล้ว... ที่บ้านของแบงค์

หนุ่มน้อยกำลังเขียนจดหมายรักตอบกลับคนรักหนุ่มรุ่นพี่ เนื้อหาส่วนใหญ่ยังคง
อัดแน่นไปด้วยความคิดถึง และบ่นเสียดายที่หมู่นี้ไม่ค่อยได้เห็นหน้ากันเลย
แม้แต่อยู่ไกลๆกัน หรือเดินสวนทางกันตามถนนข้ามตึกเรียนในมหาวิทยาลัย
แบงค์เขียนเล่าความเป็นไปและความรู้สึกของตนเองอยู่ดีๆ.... เขาก็นึกแวบไปถึง
เรื่องของเพื่อนที่ได้ฟังมาเมื่อกลางวันนี้..







ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0


ตอนที่50 ห่วงใย...ห่างไกล...(กลาง)






[นี่ๆแบงค์ๆ!! แบงค์จำแฟนยัยป่านที่เรียนเอกเดียวกับเราได้มั้ย!?
คนนั้นไงที่สวยๆแต่หูกางๆอ่ะ!]..........แบงค์ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงโต๊ะม้าหินอ่อน
ใต้ร่มไม้ข้างตึกเรียน  ได้ยินเสียงเกริ่นนำเข้าเรื่องอย่างตื่นเต้นของแพรวามาเข้าหู
ก่อนที่เขาจะได้เห็นเจ้าตัวเสียอีก เพื่อนสนิทของหนุ่มน้อยรีบหอบถุงขนมและน้ำอัดลม
มากองลงตรงหน้า แล้วลงนั่งข้างกันที่ม้านั่งอีกตัว ท่าทางอยากจะเล่าสุดๆ ทำเอาคนได้ฟัง
สงสัยนัก พวกเพื่อนคนอื่นๆก็บอกว่า จะไปหาซื้ออะไรมานั่งกินเล่นด้วยกัน
จึงเหลือเพียงเขาที่นั่งเฝ้าโต๊ะอยู่ กับแพรที่รีบแจ้นกลับมา

[ หึ...อ๋อ...จำได้สิ มีอะไรเหรอแพร]   คนที่เพื่อนเขากำลังเอ่ยถึงนั้นเด่นไม่ใช่น้อย..
ถึงจะไม่ค่อยได้คุยกันนัก แต่แบงค์ก็คิดว่าเขานึกถึงไม่ผิดคน

[ แล้วจำแฟนเขาได้มั้ยแบงค์ ไอ้คนที่เป็นรุ่นพี่พวกเราหลายปีนั่นน่ะ]

[อืมม ก็พอจะนึกหน้าออกนะ ถ้าจำไม่ผิด.. เราก็เห็นเขาควงแขนกันไปมาบ่อยๆนี่
...หึ...แล้ว?...]

สาวเพื่อนซี้เอามือป้องปากทำกรอกหูกรอกตาเล่าเรื่องต่อให้เขาฟังอย่างมีลับลมคมใน
เพราะไม่อยากให้คนอื่นได้ยินแล้วเอาไปพูดได้ว่า พวกเขากำลังนินทาเรื่องชาวบ้านอยู่

[รู้รึเปล่า! ข่าวกรองเลยล่ะจ้ะ!! คุณแฟนหนุ่มรุ่นพี่สุดเท่ที่เจ้าตัวเขาเที่ยวพาไปคุยอวด
แล้วเดินสายโชว์ตัวให้ใครต่อใครดู เผื่อว่าจะมีคนอิจฉาหล่อน...(ซึ่งก็มีล่ะนะ..ชั้นเอง)
ตอนนี้ไอ้รุ่นพี่นั่นมันทิ้งยัยป่านไปแล้ว!!รักกันมาตั้งนานนะ ห่างกันยังไม่ทันถึง
สองเดือนเล้ย! หืมมไหนบอกว่ารักกันม๊ากกกกกกก ถ้ากลับมาจากเมืองนอกเมื่อไหร่
จะหมั้นจะแต่งกัน แต่ขอโทษค่า~ณ บัดนาว! เลิกกันไปแล้ว!! วันนี้เจอยัยป่านมาดรอป!
โถ~เอาเหตุผลอื่นมาอ้างไปอย่างนั้นแหละ แต่อะไรรู้มั้ยแบงค์ พอแพรซักไซ้ไปมา
ชวนคุยนู่นนี่จนรู้เรื่องแฟนเขาเท่านั้นแหละ ก็เลยรู้ว่าจริงๆแล้วหล่อนยังทำใจไม่ได้น่ะสิ
ก็เลยจะดรอปเรียนไปบวชชีระยะนึง!!!|||||||||||||| นี่แพรสัญญาว่าจะไม่บอกใครนะ
 แบงค์รู้แล้วก็เหยียบไว้เลยๆ!! ]


[ฮ้า!? จริงเหรอแพร.........โหยยยยยไม่น่าเชื่อเลยเนอะ! เราก็เห็นว่าเขารักกันดีออกนี่นา]

[ก็รักน่ะรักกันดีอยู่หร๊อกกก แต่เป็นไอ้ตอนก่อนหน้าที่เขาจะห่างกันนะ! เห็นว่าพอผู้ชาย
ไปเมืองนอกได้ไม่นานก็ไปแอบมีแฟนใหม่ที่นู่นเลย!! แถมตอนหลังยัยป่านยังจับได้อีกนะ
ว่าที่แท้นังแฟนใหม่นั่นน่ะก็ไม่ใช่ใครที่ไหนด้วย!แต่เป็นเพื่อนที่ไปเรียนต่อนอกพร้อมๆกัน
กับแฟนหล่อนนั่นแหละ!! โหย~~แย่ที่สุดเลย! โถๆๆน่าเซ็งนะแพรว่า ก็อย่างนี้ล่ะ
รักระยะไกล ความห่างมันจะไปสู้ความใกล้ชิดได้ยังง๊ายยย~...]



………………….

……..  แบงค์ชะงักมือหยุดเขียนไปชั่วครู่ เมื่อนั่งนึกถึงคำพูดและเรื่องเล่าของเพื่อน
แล้วสักพักหนุ่มน้อยก็อมยิ้มเหมือนเขินให้กับตัวเอง..   ความรักที่กำลังเกิดขึ้นกับเขา
ทำให้เขามีความคิดที่ต่างไปจากแพรวา...

“อืมมม...หึ...เขียนเล่าให้พี่นิกอ่านด้วยดีกว่า...///////”


ป่านนี้คนที่เขากำลังคิดถึงจะเข้านอนรึยังนะ......... ถ้าเดาไม่ผิด...
ตอนนี้อาจจะกำลังเขียนจดหมายถึงเขาอยู่เหมือนกันก็ได้


................................

................

........




+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++




บ่ายวันต่อมา... หน้ามหาวิทยาลัย ขณะที่นิกกี้กำลังรอให้คนถูกขอถ่ายรูปขอลายเซ็น
อยู่นอกรถอย่างเอส และคนที่กำลังไปเข้าห้องน้ำอย่างพี่ชายเขาตามมาขึ้นรถ
เพื่อไปทำธุระพร้อมกัน ก็หยิบเอาจดหมายที่เพิ่งไปรับมาจากคุณป้าร้านขายข้าวขาประจำ
มาเปิดอ่าน      “แหมช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอหน้ากันที่มหาลัยเลยนะครับ... อยากเห็นพี่นิก
ยิ้มให้แบงค์จัง ...ปล.พี่นิกครับ  ที่แบงค์เขียนเล่าเรื่องเพื่อนคนนี้ให้พี่นิกอ่าน...
เพราะแบงค์อยากบอกให้พี่นิกรู้ว่า ความรักของเรา จะไม่แพ้ความห่างแน่นอนครับ
แล้วอีกหนึ่งอาทิตย์เจอกัน แต่ถึงยังไงก็ห้ามนอกใจแบงค์นะ!!........||||||||||||||| ฮ่า..
.ฮ่า.....................ฮ่า......”

ไอ้หนุ่มหน้าตี๋กางอ่านจดหมายจากคนรักตัวเล็กด้วยหน้าตาที่ห่อเหี่ยว....
ในรถหรูคันงามเปิดแอร์เย็นฉ่ำ... ชายหนุ่มเสียวสันหลัง หนาวยะเยือกขึ้นมาแต่ไม่ใช่เพราะ
แอร์ในรถ คนกลัวความผิดที่ปกปิดไว้จะเล็ดรอดเริ่มหน้าเครียดคิดมาก .....||||||||||||||||....
(ขอโทษนะแบงค์พี่ไม่เคยนอกใจอ่ะ แค่นอกกายไปหน่อยนึง~เฮ้อ….นิดเดียวนะ!
แค่นิดเดียวเอ๊งงง~!!! )


ไม่สบายใจเลยสักนิดเดียว..... เขาไม่อยากให้น้องแบงค์รู้เรื่องบาสเลย!


นิกกี้หวังว่าเรื่องทุกอย่างจะจบลงด้วยดี  หลังจากที่เขาปฏิเสธบาสไปแล้ว..
ความสัมพันธ์ของพวกเขานั้น ก็ยังคงดำเนินไปในฐานะเพื่อนเช่นเดิม....แต่.....
แต่ทว่าทุกครั้งที่ได้นั่งใกล้กัน โดนเนื้อต้องตัวกันบ้าง......  หรืออย่างเวลาที่มองไปเห็น
สายตาของบาส..... ท่ามกลางเสียงเฮฮาที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวของเพื่อนๆ
มันพาลให้เขาต้องรู้สึกอึดอัดทุกครั้งไป..
....อย่างวันนี้ แม้แต่จะตบไหล่เรียกมันเขายังไม่กล้าด้วยซ้ำ 
การรู้อยู่แก่ใจว่าอีกฝ่ายคิดอย่างไรสถานการณ์อย่างนั้น เขาทำตัวไม่ถูกเลยจริงๆ.....

ดีแล้ว.....ที่คืนนั้น เขาควบคุมตัวเองไม่ให้ทำอะไรลงไปมากกว่านั้น...
เพราะแค่นี้ก็มองหน้ากันแบบไม่ปกติแล้ว... หนุ่มตี๋ได้แต่คิดมาตลอดว่าเขาจะทำอย่างไรดี
จึงจะกลับไปคบกันแบบสนิทใจได้อย่างแต่ก่อน...  แต่ทั้งที่เขามีความคิดเช่นนี้...
อีกฝ่ายกลับดูเหมือนพยายามจะทำตัวห่างเหินจากเขาทีละนิดๆ....
เขาสามารถพูดได้เต็มปากว่ารักมัน และไม่อยากจะเสียเพื่อนดีๆอย่างบาสไปเลย
แต่ก็ให้มันได้แค่เพื่อนเท่านั้น.... เพราะในหัวใจของเขา มีคนที่รักเข้าไปนอนแอ้งแม้ง
กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่ก่อนตั้งนานแล้ว…….

นึกถึงหน้าแบงค์ทีไร.... นิกกี้ก็ได้แต่คิดละอายใจว่าเขาทำผิดกับแฟนตัวเอง....
หากกลับกันบ้าง... ถ้าเป็นแบงค์ที่เกือบจะมีอะไรกับคนอื่น... แค่คิดเขาก็ทนไม่ได้แล้ว!!|||||||
เขาไม่มีวันยอมเด็ดขาด! และคงจะโกรธมากอย่างที่เขาไม่อยากจะนึกเลย!....

เลยกลายเป็นว่า ช่วงนี้ต้องคอยหลบหน้าคนรักตัวเล็กที่แสนคิดถึงด้วยความรู้สึกที่ผิดไม่หาย
ไปโดยอัตโนมัติ... ในจดหมายที่เขียนหากันอยู่แทบทุกวัน ก็ยังไม่ไกล้าบอกเรื่องที่เจ้าบาส
รู้ถึงความสัมพันธ์ของพวกเขาแล้ว...  เขาคงเจอหน้าแบงค์ด้วยความสบายใจกว่านี้
และคบกับบาสอย่างเพื่อนต่อได้อย่างสนิทใจมากกว่าทุกวันนี้ ถ้าเพียงแต่เขาจะกล้า
ถามมันว่า...... “วันนี้มึงกับกูยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมใช่มั้ยวะ...ไอ้บาส.........เฮ้อ~!”

ก็ถ้าเกิดมันตอบกลับมาว่า ไม่ ล่ะ... ใครจะไปกล้าถามฟะ!!~ |||||||||||||




“เอ้า! มาแล้วๆๆ!!!ไปเลยๆไปได้แล้ว พร้อม!” 

นิกกี้หลุดจากความคิดของตัวเองได้ ด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูฮึกเหิมของพี่ชาย
น้ำพูดราวกับกำลังปลุกขวัญตัวเอง ขณะที่กลับเข้ามานั่งในรถด้านข้างคนขับ 
เจ้าหนุ่มตี๋จึงลดกระจกลง แล้วชะโงกหน้าไปบอกคนขับหน้าตาดีที่กำลังถูกมะรุมมะตุ้ม
จากสาวๆมหาลัยและพวกแม้ค้าขายของแถวนั้น   “พี่เอส! พี่ครับไปได้แล้ว!!”


“อ้อ! ไปเดี๋ยวนี้ล่ะนิกกี้! เอ่อ...แหมต้องไปแล้วครับ ขอบคุณนะครับ
ขอบคุณมากๆครับ บ๊ายบายครับบ๊ายบายฮะฮะ..”    คนหน้าหล่อได้ยินก็หันหลังกลับไป
ตอบน้องชายของคนรัก ก่อนจะหันกลับมาเอ่ยลาบรรดาแฟนๆที่พากันร้องเสียงอ่อย
ยังไม่อยากให้เขากลับไป  ...... แม้จะขับรถออกไปแล้วแต่เอสก็ยังไม่ปิดกระจกเพื่อโบกมือ
ตอบแฟนๆที่รักเขาและอนุญาตให้ถ่ายรูปได้ตลอดทาง... เอสมักจะทำเช่นนี้เสมอ

น้ำจึงไม่แปลกใจเลย ที่แฟนคลับของเอสยังคงเหนียวแน่น แถมยังมีจำนวนเพิ่มขึ้นอยู่ตลอด
ทั้งหมดก็เป็นเพราะความขี้เล่น เป็นกันเองอยู่ด้วยแล้วมีแต่เสียงหัวเราะของดาราหนุ่มนี้เอง
ที่ทำให้ทุกคนหลงรักเขากันทั้งบ้านทั้งเมือง... แน่นอนนับรวมถึงตัวน้ำเองด้วย..
แต่เจ้าตัวก็ไม่เคยแสดงออกให้รู้ว่าเขาก็ปลื้มด้วยหรอกนะ…
(ทุกคนห้ามไปบอกไอ้บ้าเอสมันนะ! ว่าผมแอบชื่นชมมันนิดหน่อยเรื่องนี้อ่ะ!!////////)


ขับรถไปได้สักพัก ..เอสสังเกตเห็นนิกกี้ดูมีท่าทีแปลกไปจากปกติ
จึงเอ่ยปากถามเพื่อแซวเล่น  “ หึ...เป็นอะไรไปนิกกี้? ไหนร้องจะมาด้วยให้ได้นักหนาไง
ทำไมทำหน้าอย่างกับพวกพี่เป็นคนบังคับพาตัวนายมาอย่างนั้นล่ะ? ฮะฮะ”

คนน่ารักเห็นเจ้าน้องตาตี่เงยหน้ามายิ้มแบบ...ไม่ค่อยอยากจะยิ้มให้แฟนหนุ่มของตนนัก
แถมยังนั่งหุบปากเงียบต่อแบบผิดปกติ ก็อดสงสัยไม่ได้ 
“เออ.....นั่นดิ.....มึงเป็นอะไรเหรอไอ้นิก? ทำไมทำหน้าเหมือนคนขายแหนมตามบ้าน
แบบนั้นวะ!?  ทำไม มึงกลัวคนไม่ซื้อแหนมมึงเหรอ?...อะไร? ส่ายหน้าทำไม....หรือว่า..
................ปวดขี้!?.... อ๊ะ!อย่ามามองหน้ากูแบบนั้นนะ! ก็เมื่อกี้กูชวนมึงไปขี้ด้วยกันแล้ว
มึงก็ไม่ไปเองอ่ะ!! กว่าจะถึงภัตตาคารอีกตั้งไกลนะโว้ย! ขี้บนรถไม่ได้นะ!!
เฮ้ยเอส! คุณเจอปั้มแวะให้มันด้วย!!”

“ฮะฮะฮะ ฮะฮะ~/////”  เอสอดหัวเราะหน้าตาเอาจริงเอาจังที่ตั้งใจแกล้งน้องของน้ำไม่ได้


หนุ่มตี๋ได้ยินเสียงหัวเราะของพวกพี่ชายผสมโรงกันอย่างมีความสุขพาดผ่าน
ความทุกข์ของเขา ก็ยิ่งหน้าบูดกว่าเดิม ฉีกยิ้มไม่จริงใจสุดๆตอบรับให้อย่างประชดประชัน
ก่อนจะโวยเสียงดังใส่  “ฮึ่ย~ พี่น้ำ!!! ////////*//ผมไม่ขี้! ใครจะบ้ามาขี้ในรถ!!
พูดอะไรของพี่เนี่ย! ไปยันคนขายแหนมโน่นโว๊ะ!! พี่เอสครับหยุดขำได้แล้ว!
โธ่พวกพี่จะอะไรกับผมนักหนาคร้าบบบบ~ผมยิ่งกลุ้มใจอยู่นะ~!!”

หลุดปากออกมาแล้วเจ้าหนุ่มตี๋ก็ต้องสะดุ้ง รีบเบือนหน้าหลบสายตาพี่ไปมองวิวข้างทาง 
ทำนิ่งเงียบ คนที่ไม่อยากให้รู้เรื่องมากที่สุดอีกคนก็พี่ชายเขานี่แหละ!


“มึงกลุ้มใจเรื่องอะไร? ไหนลองบอกกูมาซิ!”

นั่นไง! .....คำที่คิดแล้วว่าพี่เขาต้องถาม....   


“เอ่อ.........เปล่า! ไม่มีอะไรหรอก อย่างผมนะเหรอจะมีเรื่องกลุ้มใจ...ไม่มี๊~~!!!||||||||||||||”
เจ้าน้องชายหน้าตี๋รีบปฏิเสธกลบเกลื่อนเต็มที่ แต่คนพี่ไม่ยอมเชื่อง่ายๆ

“จะไม่มีอะไรได้ไงวะ!? ก็เมื่อกี้มึงพูดเองว่ามึงกลุ้มใจ เรื่องอะไร? ทำไมบอกกูไม่ได้!?”
น้ำที่นั่งอยู่เบาะหน้าสะดุดหูในคำตอบที่ดูน่าสงสัย ก็ขมวดคิ้วทำท่าขึงขังหันหลังไป
เกาะพนักพิง ถามคาดคั้นเอากับน้องที่พยายามไม่สบตาเขา

“โธ่~~พี่อ่ะไม่มีอะไรหรอกครับ!|||||||||||||| พะพี่เอส! พี่เอสช่วยด้วย! ดูพี่น้ำสิ!
จะกระโดดกัดก้านคอผมแล้วววว!!”  นิกกี้ร้องหาตัวช่วยที่เอาแต่นั่งขับรถยิ้มไปยิ้มมา

“ฮึ่ม!ไอ้ตี่!! มึงไม่ต้องเรียกให้เอสช่วยเลย!ไม่มีใครช่วยมึงได้หรอก บอกกูมาเดี๋ยวนี้นะ!
มึงมีเรื่องอะไรปิดบังกูอีกแล้วใช่มั้ย!?ไอ้น้องไม่รักดีไปทำเรื่องอะไรไว้อีก!!?”

คนน่ารักว่าใส่น้องชายเป็นชุด เขาจะต้องรู้ให้ได้ ไอ้มารู้เรื่องทุกอย่างทีหลังชาวบ้านเขาทุกทีนี่
ไม่เอาอีกแล้ว หนนี้ล่ะเจ้าตัวแสบมันจะต้องบอกเขาก่อนใครๆ!
“บอกมาเดี๋ยวนี้!! ไอ้คนหามจั่ว!”
“ห๊ะ!? คือถ้าจะบอกว่าผมชั่วเนี่ย ผมต้องหามเสาไม่ใช่เหรอครับพี่ครับ?” 
...รักดีหามจั่วรักชั่วหามเสา คำสุภาษิตเขาก็ว่าไว้อย่างนั้น

“มึงไม่เคยได้ยินเหรอ! คนชั่วหามจั่ว คนบ้าหามเสาน่ะ!!////////*//”
“ไปเอามาจากหน๊ายยยยยยย!!? พี่!!?”
“แต่อย่างมึงน่ะมันต้องหามบ้านทั้งหลังเลยไอ้เชี่ยนิก!! มึงกล้าเถียงกูเหรอ!//////*//หือ!
 เถียงนะเถียง! เถียงกูใช่มั้ย!! นี่ๆ!! นี่แน่ะ!!”  เอื้อมมือไปไล่ตบกะโหลกเข้าให้

เอสเห็นนิกกี้ถูกกดดันมากเสียจนหน้าซีดหน้าเซียว ก็คิดว่าคงต้องเป็นเรื่องที่ไม่อยากให้
น้ำรู้เป็นแน่ ดาราหนุ่ม ชะลอรถให้ช้าลงแล้วถอนใจส่ายหน้า ก่อนแกล้งทำเสียงหัวเราะ
ดึงแขนน้ำให้หันมาสนใจทางเขา ช่วยนิกกี้ด้วยการเอาเรื่องอื่นมาอ้าง

“โธ่น้ำครับ เรื่องนิกกี้น่ะเอาไว้ทีหลังก่อนเถอะ มีอะไรก็ไว้ไปคุยกันที่บ้านนะ
ตอนนี้ผมว่าคุณควรจะสนใจเรื่องตัวเองก่อนดีกว่า... อีกเดี๋ยวก็คงจะถึงภัตตาคารที่นัด
เทพพิชัยเอาไว้แล้วล่ะ...... คุณโอเคใช่มั้ย....”

ขณะที่พูด เอสก็ขับรถไปสลับกับหันมามองหน้าน้ำไป ชายหนุ่มพยายามส่งยิ้มให้คนรัก
ถามเหมือนอยากจะย้ำให้แน่ใจว่าคนข้างๆเขา พร้อมที่จะพบกับคนที่ถูกพูดถึง

“เออะ....เอ่อ...อืมม.....”   น้ำหันหน้ากลับมานั่งตัวตรงอย่างปกติได้ก็ยิ้มตอบกลับไปนิดๆ...
แต่ก็ยังไม่วายสะบัดหางตา เหล่มองนิกกี้ที่นั่งสะดุ้งอยู่ด้านหลัง

“ฮึ่ม! เอาไว้ก่อนก็ได้ แต่อย่าคิดว่าจะรอดนะไอ้หมานิก! เอาไว้กลับบ้านก่อนเหอะ
ถ้ายังไม่ยอมคายออกมาให้หมดเปลือกละก็!น่าดู๊!!! มันต้องมีอะไรแน่ๆ!!
อย่ามาหลอกกูซะให้ยาก! มึงมันชอบตอแหล!รู้งี้กูเอาขี้เถ้ายัดปากมึงตั้งแต่เกิดซะก็ดีหรอก!” 

เมื่อเห็นแววตาดุๆของพี่ นิกกี้ก็กุมหัวบ่นอุบ 
“อึ๋ย!!!||||||||||||| พี่น้ำอ่ะ! ผมก็บอกแล้วว่าไม่มีอะไรๆ!!ฮือ~”

ไม่ว่าจะพยายามพูดเท่าไหร่ น้ำก็ไม่ยอมเชื่อลมปากเจ้าน้องชายตาตี่เลยสักนิด
ซึ่งนั่นทำให้ไอ้ตาตี่ต้องกลุ้มใจหนักกว่าเดิม…


………………………..
……………

………







« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-10-2012 18:38:50 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0

ตอนที่50 ห่วงใย...ห่างไกล...(หลัง)







ไม่ช้าชายหนุ่มทั้งสามก็มาถึงจุดหมาย ..
รถหรูแล่นมาจอดยังหน้าภัตตาคารอาหารจีนระดับห้าดาวแห่งหนึ่ง

ก่อนเข้าภัตตาคารเอสแอบกระซิบบอกนิกกี้  “พี่แค่ช่วยซื้อเวลาให้เท่านั้นนะนิกกี้
เรื่องกลุ้มใจของนายน่ะหาทางแก้ตัวให้ดีๆล่ะ พี่ว่ากลับบ้านปุ๊บรายนั้น (ชี้ไปทางน้ำที่เดิน
นำหน้าพวกเขา) พุ่งเข้าชาร์ตนายแน่ๆ!”

“อ่า||||||||||||||||||||... ขอบคุณครับพี่...”  หนุ่มตี๋ตอบเสียงอ่อย
“มีอะไรถ้าไม่อยากปรึกษาพี่นาย จะปรึกษาพี่ก็ได้นะ...”
“เอ่อ..........คือ..........  มัน........แบบ...55ขอบคุณครับพี่เอส แต่ผมว่าพี่ดูนู่นก่อนดีกว่าครับ”

นิกกี้ใช้มือป้องปากพูดเสียงเบาบอกเอส ว่าพี่ชายเขากำลังหยุดยืนกอดอก แล้วพยายาม
ทำหน้าเหี้ยมจ้องเขม็งมาทางพวกเขาอยู่|||||||||

น้ำเห็นเอสกระซิบกระซาบกับเจ้าน้องตัวดีแบบมีเลศนัยก็รีบตะคอกถาม
“ซุบซิบอะไรกันห๊ะ!!!?”

เสียงหวานเอ่ยหาเรื่องจับผิด ทำเอาทั้งสองหนุ่มที่ยืนสะดุ้งรีบพากันหัวเราะกลบเกลื่อน
ก่อนเร่งฝีเท้าต้อนหน้าต้อนหลังคนน่ารักให้เข้าภัตตาคาร ตามพนักงานต้อนรับที่เข้ามาไหว้
พวกเขาอย่างอ่อนช้อยเป็นการทักทายท่านลูกค้าวีไอพี..


เมื่อเดินเข้ามาด้านในทั้งสามคนก็ถูกพาให้เดินตามขึ้นไปยังชั้นสาม ห้องที่เอสจองเอาไว้
เป็นห้องรับประทานอาหารส่วนตัวสุดหรู ถูกแยกจัดเป็นสัดเป็นส่วน

ภัตตาคารแห่งนี้เป็นภัตตาคารชั้นสูง ขนาดตามทางเดินและราวบันไดยังหรูหราน่าดู
มีรูปแกะสลักแบบจีน อีกทั้งของประดับที่ผสมทองคำและไข่มุก วางเรียงไว้
เพื่อตกแต่งตลอดแนวทางเดิน  ขณะที่เดินไป น้ำและนิกกี้ต่างก็หันซ้ายแลขวา แทบไม่อยาก
จะก้าวขาเหยียบพรมบนพื้น ทั้งคู่อ้าปากหวอมองของประดับที่แพงระยับ เสียวจะไปทำร่วง
ทำหัก หรือชนเข้าจนพากันเดินตัวลีบตัวแข็งไปหมด...


“เฮ้ย!อะเอส! เอส! ทำไมคุณนัดไว้ร้านหรูขนาดนี้ล่ะ!||||||||||| ค่าห้องต้องแพงหูฉี่แน่ๆ!!”
น้ำรีบดึงแขนเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีฟ้าอ่อนลายทางสีน้ำเงินเข้มของเอสไว้ เดินประกบ
ประชิดตัวระล่ำระลักถามอย่างเสียดายเงิน..

ดาราหน้าหล่อกลับอมยิ้ม หัวเราะเล็กน้อยแล้วแอบจับมือคนรักที่ดูเด๋อด๋าแต่น่ารักไว้มั่น
ก่อนจะกระซิบถาม “อะไรกันน้ำ คุณยังไม่ชินอีกเหรอ? หึ..ที่หรูๆแบบนี้ เราก็เคยไปกันมา
ตั้งหลายที่แล้วนี่ครับ” 

น้ำเม้มปากส่ายหน้าก่อนตอบว่ามันไม่เหมือนกัน  “คุณอย่าลืมนะ ที่นี่เราจ่ายตังค์เองเว้ย!!”
เอสหลุดหัวเราะทันที เป็นเพราะทุกคราวพวกเขาไปทำงาน หรือไปตามคำเชิญชวนของผู้ใหญ่
ไม่ต้องเสียเงินอย่างคราวนี้ 

“เอาน่า~ อย่าคิดมากมันไม่แพงอย่างที่คิดหรอก ผมมีบัตรส่วนลดสำหรับลูกค้าพิเศษอยู่น่ะ”
“จริงเหรอ!”
“แล้วติ่มซำที่นี่ก็อร่อยมากด้วยนะ”
“จริงอ่ะ!/////”
“คุณกับนิกกี้อยากกินอะไรก็สั่งเลย... มีปูตัวใหญ่ๆด้วยนะ อื้อหือ! อย่าให้พูดเลยสุดยอด!”
“จริงดิ!!////////”  นิกกี้ได้ยินก็รีบถลาเข้ามาเกาะไหล่พี่ชายถามตาโตพร้อมๆกัน 
คนหน้าหล่อพยักหน้ายิ้ม ก่อนเดินนำกลั้นขำกับแววตาเป็นประกายที่น่าเอ็นดูของสองพี่น้อง


“เชิญค่า////”  พนักงานหญิงสวมชุดกี่เพ้าสีทองสวย หยุดอยู่ที่หน้าห้อง ผายมือเชิญลูกค้าหนุ่ม
หน้าตาดีทั้งสามเข้าไปในห้องวีไอพีซึ่งมีแขกพิเศษมารอพวกเขาก่อนอยู่นานแล้ว..
คนที่รออยู่ไม่ใช่ใครที่ไหน คู่นัดคนสำคัญของพวกเขานั่นเอง..   

ทันทีที่ก้าวเข้าไปในห้อง เอส นิกกี้ และน้ำ ต้องหยุดยืนมองเทพพิชัยตาไม่กระพริบ
เพราะได้เห็นเจ้าลูกครึ่งกล้ามโตผมหยักศก กำลังนั่งยกขาชันเข่าขึ้นข้างหนึ่ง โซ้ยบะหมี่หยก
จนปากมันแผลบอย่างเอร็ดอร่อยไม่ลืมหูลืมตา ที่โต๊ะกลมขนาดใหญ่ตรงหน้า ||||||||||||…

ไอ้หนุ่มลูกครึ่งมาถึงก่อนเวลามากโขด้วยความตื่นเต้น และนั่งรออยู่นานจนท้องกิ่ว...
สุดท้ายจึงสั่งอาหารมากินเสียเพลินจนเต็มโต๊ะ..

“อึก!........ เฮ้ย!! แว้ก!!! ////////อะเอ่อ! แหะ..สะสวัสดี||||||||||.....”  ในที่สุดก็รู้สึกตัว
เทพพิชัยสะดุ้งรีบวางชามกับตะเกียบลงร้อนรนร้องทัก แล้วคว้าทิชชู่เช็ดปากมันๆของตน
ฉีกยิ้มให้ทุกคนที่ยืนมองเขาค้างอย่างอึ้งๆ “เอ่อ..เชิญๆๆ!!! เชิญนั่งเลยครับ!แหะๆคือ~พอดี
มันหิวนิดหน่อยฮ่าฮ่าฮ่า||||||||||||...” เทมยืนขึ้น ผายมือเรียกทั้งสามหนุ่มให้นั่งลงตรงข้ามกัน
ก่อนจะลงนั่งดื่มน้ำอึกใหญ่แก้อาย หลบสายตาพวกคนเพิ่งมาที่พากันทำหน้าแปลกๆ

แม้ว่าเทพพิชัยจะมีหน้าตาที่ค่อนไปทางฝรั่งจ๋า... แต่ไอ้ภาพที่เห็นเมื่อกี้ เจ้าหมอนี่กลับทำตัว
เหมือนพวกตาแป๊ะแก่ๆ ที่ชอบนั่งโซ้ยข้าวต้มแถวร้านข้างทางตอนกลางคืนไม่มีผิด...
ขัดกับห้องรับประทานอาหารหรูหรา ซึ่งเป็นฉากหลังราวฟ้ากับเหวจนบรรยายไม่ถูก
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!!//////”  น้ำนึกแล้วอดหลุดหัวเราะเสียงดังไม่ได้ เล่นเอาเทมสะดุ้งถาม
“นะน้อง~ น้องน้ำ! ปะเป็นอะไรจ๊ะ!?”  ( ...หัวเราะกูชัวร์! ||||||||||| )....
คนน่ารักรีบเอามือปิดปากตัวเอง ก่อนยักไหล่บอกว่าไม่มีอะไร


เอสหันไปสั่งติ่มซำหลายอย่างกับพนักงาน ก่อนหันมาทำหน้าเข้มจ้องเทพพิชัยทุกอริยาบถ
“แหม...แหะๆ...วันนี้พาบอดี้การ์ดมาด้วยสองคนเลยเหรอครับ55....5...”
เทมหมายถึงเอสกับนิกกี้ ซึ่งทั้งคู่พยายามเก็กหน้าเหี้ยมคุมเชิงเขาเต็มที่...

“ก็เผื่อจะมีใครสิ้นคิด! ประสาทแดกจับกูไปกลางวันแสกๆแบบคราวที่แล้วอีกไง!”
น้ำท้าวแขนกับโต๊ะ พูดประชดจ้องเทพพิชัยที่ต้องก้มหน้า หัวแทบติดชามบะหมี่ ||||||||||


ไม่นานนักพนักงานก็นำติ่มซำมาเสิร์ฟ เรียกว่าละลานตาจนล้นโต๊ะไปหมด มีทั้งเผือกทอด
ปอเปี๊ยะหมูทรงเครื่อง ฟองเต้าหู้ปลาทรงเครื่อง ซาลาเปาไส้หมูสับ ไส้หมูแดง ไส้ครีม
ขาเป็ดไส้กุ้งนึ่ง ฟองเต้าหู้เป็ดย่างน้ำแดง ฝันโก๋ทรงเครื่อง ซี่โครงหมูเต้าซี่
ปลาหมึกนึ่งพริกมะนาว บล็อกโคลี่ไข่กุ้งนึ่ง ฮะเก๋า ขนมจีบฮ่องกง ปูอัดนึ่งพริกมะนาว
ปูอัดนึ่งพริกไทยดำ ฮะเก๋ากุ้งมังกร หอยเชลล์พริกไทยดำ  ปลาแซลม่อนนึ่งมะนาว
และยังมีซุปพิเศษแถมให้อีก เป็นซุปเยื่อไผ่เสฉวน กับซุปกระเพาะปลาเห็ดหอมน้ำแดง

อาหารหน้ากินกลิ่นหอมยั่วน้ำลายตรงหน้ามากมายทำให้ทั้งสี่คนไขว้เขว่นิดหน่อยว่า
จะเลือกคุยหรือกินก่อนดี...  แต่ที่พวกเขามาพบหน้ากันวันนี้ ไม่ได้นัดมาเพื่อร่วมโต๊ะกัน..

เอสบอกพนักงานทุกคนให้ออกไปก่อนไม่ต้องอยู่คอยบริการพวกเขา หากต้องการอะไร
จะใช้โทรศัพท์ในห้องเรียกเอง 


“ที่น้องน้ำนัดพี่มาวันนี้.... คงไม่ใช่ชวนมากินติ่มซำ หรือว่าอยากด่าพี่อย่างเดียวใช่มั้ยจ๊ะ....” 
เทมหวังว่าอย่างนั้น เขาเปิดฉากเข้าเรื่องด้วยความร้อนใจทันทีที่เห็นว่ามีเพียงพวกเขาทั้งสี่คน
เท่านั้นที่นั่งมองหน้ากันอยู่ในห้องนี้แล้ว


“..........เฮ้อ!.... เอ่อ.... ใช่............... คือ........เรื่องเมื่อวันนั้นน่ะ...... มึงจำได้ใช่มั้ย....
มึงพูดอะไรกับกูไว้.............วันนี้........... มึงจะยืนยันกับกูได้มั้ย ว่ามึงพูดจริงทุกคำ......”
เจ้าของเสียงหวานค่อยๆพูดอย่างตั้งใจคิด

คนที่ไม่รู้เรื่องซึ่งนั่งประกบข้างเขาอยู่ทั้งซ้ายและขวาอย่างเอสและนิกกี้
ต่างก็ขมวดคิ้วหลุดจากท่าคุมเชิงมาดเข้มที่เก๊กไว้ มองหน้ากันไปมา
ไม่เข้าใจแต่ก็รอฟังทั้งคู่สนทนาต่ออย่างอยากรู้


“พี่พูดจริง...........จริงทุกคำ.... น้ำเชื่อพี่เถอะนะ... พี่จะทำอย่างที่เคยพูด...พี่เลิกยุ่งกับน้ำแน่
พี่ขอแค่เงื่อนไขอย่างที่เคยขอน้ำไปทั้งสองข้อนั่น........ น้ำล่ะยังจำได้มั้ย..”
เจ้ากล้ามโตพูดยิ้มอย่างดีใจ ในที่สุดวันนี้น้ำก็ยอมฟังเขาแล้ว

“มีเงื่อนไขอะไรกันน้ำ / พี่น้ำ!!?”  เอสกับนิกกี้หันมาถามน้ำพร้อมกัน
“เอ่อ...............ไม่มีอะไรมากหรอกน่า~!////////*//”  คนน่ารักลูบท้ายทอยหลบตาทั้งสอง
เรื่องเงื่อนไขแปลกๆของเทพพิชัย ทำไมเขาจะจำไม่ได้        “ เอ้อ....ก็จำได้อ่ะ...” 


เทมได้ยินน้ำตอบก็ยิ้มกว้างอย่างดีใจรีบถามต่อ  “แล้วน้องน้ำทำให้พี่ได้มั้ย!?”

คำถามนี้ทำเอาคนตอบอึกอัก อ้ำอึ้ง     “อึก............ กู....  กู.............. กู…….
กูไม่เข้าใจโว้ยยยยยย~~~!!!//////*// ทำไมต้องให้กูทำอย่างนั้นด้วยเล่า!
ในเมื่อมึงจะไม่มายุ่งวุ่นวายกับกูอีกแล้ว ไม่ใช่เหรอ!!?”   น้ำโวยเสียงดังขึ้นมา
ถามในสิ่งที่คาใจเขามาตลอด เงื่อนไขของไอ้บ้านี่ประหลาดเหลือเกิน คือให้เขาเรียกมันว่า
พี่เทม! (พี่เทมเนี่ยนะ!!!||||||||||||| แหวะ….) กับให้เขายอมรับของจากมันไม่ว่าจะให้อะไร
ก็ห้ามทิ้ง! (ไม่เคยเก็บอะไรไว้เลยซักอย่างเดียว ไม่เอาไปเผาก็เหยียบให้มันดูก่อนทิ้งทุกทีอ่ะ...)
น้ำไม่เข้าใจ!...... ไม่เข้าใจเทพพิชัยเลยสักนิดเดียว!!!  ถ้าทำอย่างนี้แล้วมันจะได้อะไร!?
ไม่ต้องการอะไรจากเขาเลยงั้นหรือ................................?....
เป็นไปได้ยังไง....


“ใช่.... พี่จะไม่ยุ่งกับน้ำอีก...เพราะถึงยังไงน้ำก็มีเขาอยู่แล้ว...” 
เทพพิชัยมองหน้าเอสยิ้มให้นิดๆ... เล่นเอาทั้งสามหนุ่มที่นั่งตรงข้ามเขามองตากันเลิ่กลักอย่างงงๆ 
พวกเขาไม่เคยรู้จักกับเทพพิชัยในแบบนี้มาก่อนเลย....

“เขาเหมาะกับน้ำที่สุดแล้ว พี่เข้าใจ ......เข้าใจแล้วว่าทำไมพี่ถึงทำให้น้ำรักพี่ไม่ได้.....
ตอนนี้พี่อยากเป็นแค่พี่ชายของน้ำก็พอ...ได้คอยรักและห่วงใยน้องน้ำจากที่ไกลๆพี่ก็พอใจแล้ว”


“พี่ชาย!?”  น้ำร้องทวนคำพูดที่เขาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง ไม่แพ้อีกสองคนข้างๆ


“แต่พี่ก็รู้ดีว่าน้องน้ำคงไม่หายเกลียดพี่ง่ายๆ... อย่างน้อยก็อย่าเกลียดพี่ไปมากกว่านี้อีกเลยนะ”


ทำไมมันถึงเป็นคำขอที่น่าสงสารอย่างนี่ล่ะ!?...... น้ำขมวดคิ้วสวยงุนงง
นี่เขาร้ายกาจมากนักหรือไงกัน......
แล้วอะไรกันวันนี้ เจ้าเทพพิชัยอยากเป็นพี่ชายของเขา.....แค่พี่ชายเหรอ!

คนน่ารักนิ่งคิดมองหน้าเทมอยู่นานจนเอสสะกิดแขนถาม “คุณ...คุณผมยังไม่รู้เลยนะ
ว่าเขามีเงื่อนไขอะไรกับคุณ?”  นิกกี้ได้ยินก็กระซิบด้วย “เอ้อนั่นดิพี่น้ำ! จะตกลงอะไร
กับมันคิดให้ดีก่อนนะ!! บอกผมให้รู้ก่อนอย่าเพิ่งผลีผลาม! เดี๋ยวมันก็หลอกเอาหรอก!”


จะหลอกเอาอะไรกันเล่า มันมีแต่เขาที่ได้ไม่ใช่หรือ...น้ำคิดดีแล้วจึงตั้งใจตอบออกไป

“ตกลง! กูจะทำตามเงื่อนไขของมึง! แล้วต่อไปนี้มึงต้องเลิกตามรังควาญชีวิตกูโอเค้!”
เทมได้ยินก็ยิ้มกว้างดีใจสุดๆ ท่ามกลางการไม่เห็นด้วยของคนที่ยังไม่รู้เรื่องดี

“เฮ้ย!น้ำคุณไปรับเงื่อนไขอะไรเขา ยังไม่บอกผมเลยนะ!!”  เอสโวยเขย่าแขนคนรัก
“พี่น้ำ!! เดี๋ยวก็เสียเปรียบมันหรอก! นี่มึงจะมาหลอกอะไรพี่กูอีกล่ะไอ้เชี่ยเทพ!!”
นิกกี้ค้านพี่ ชี้หน้าว่าเทมที่สะดุ้งหุบยิ้ม ท่าทางเจ้าพวกบอดี้การ์ดจะไม่ยอมสงบแน่
หากยังไม่รู้ว่าเงื่อนไขของเขาที่แลกเปลี่ยนกับน้ำคืออะไร


“จะใจเย็น!ใจเย็นเย๊นนนน~!!!||||||||||||| อย่าเพิ่งเข้าใจผมผิดนะคุณเอส นิกกี้! พี่ไม่ได้
มาหลอกอะไรน้ำเลยนะ ก็แค่ขอให้น้ำยอมเรียกพี่ว่าพี่! กับยอมรับของที่พี่จะให้ก็เท่านั้น!”

ได้ฟังเทพพิชัยอธิบาย โบกไม้โบกมือห้ามความคิดพวกเขาให้หยุดคิดไปในทางที่ไม่ดี
เอสและนิกกี้ต่างก็ชะงักหันมามองหน้าน้ำ ถามแทบจะพร้อมกันอย่างสุดจะงงว่า
“จริงเหรอ!!? แค่เนี๊ยะ!!?” ……………. 

คนน่ารักก็ถอนใจตอบว่า  “เออ!”

จากที่เอาแต่คอยทำท่าขึงขังอยู่นาน ทั้งหนุ่มหน้าหล่อและหนุ่มหน้าตี๋ก็ต้องทิ้งตัว
นั่งพิงพนักเก้าอี้อย่างหมดแรง....  นี่แปลว่า เทพพิชัยยอมตัดใจจากน้ำได้แล้วจริงๆ
อย่างนั้นเหรอ!!?
มันก็เป็นเรื่องที่ดีนี่หว่า!!! 



“เอาล่ะ! ถ้างั้นพี่ขอฟังข้อหนึ่งให้ชื่นใจหน่อยได้มั้ยจ๊ะ  น้องน้ำ...หึหึ”
คนทวงถามยิ้มกริ่มอย่างอารมณ์ดี... เจ้าของเสียงหวานที่ตอบตกลงไปแล้วก้มหน้าแดงๆ
ทำใจได้สักพัก ก็ค่อยๆเงยหน้ามาเรียกเจ้าลูกชายคู่อริอย่างกระดากปากสุดจะบรรยาย

“..............หืออออ~~~~! ฮึ่ย!!  พะ...พะ.. พะ... พี่! //////////*//....~ พี่เทม......”
ยอมเรียกไปแล้วก็ต้องเอามืออุดปากตัวเอง เหลือกตาขึ้นอย่างฮึดฮัดขัดใจ ขนลุกเหลือทน

ผิดกับคนที่รอฟัง ฝ่ายนี้แสนจะปลาบปลื้ม น้ำตาแทบไหล... เทมเข้าใจความรู้สึกของพวก
นางงามจักรวาลก็วันนี้แหละ......
ที่ผ่านมาสำหรับน้ำแล้วเขาก็เป็นได้แค่ แมงกะจั๊ว กูปลีชั่ว หรือไม่ก็พญาเหี้ยก....
ไม่เคยได้เป็นคนกับเขาเลย...... (น้องน้ำยอมเรียกกูว่าพี่เทม! สุดยอด!โฮ!!!)


เอสกับนิกกี้นั้นได้แต่นั่งเหม่อๆ มองเจ้าเทพพิชัยที่กำลังปลื้มใจอย่างสุดแสน....
กะอีแค่ให้เรียกว่า พี่ ....พวกเขาก็ไม่ขัดข้องอะไรหรอก... 


“.... ///// น้องน้ำครับ... ถ้าไม่ว่าอะไรพี่ขอใช้เงื่อนไขข้อสองต่อเลยได้มั้ย?”
เทมยิ้ม ยืนขึ้นล้วงกล่องของขวัญขนาดเท่าซองจดหมายขนาดใหญ่ ผูกโบว์สีทองสลับสีเงินสวย
ออกมาจากช่องกระเป๋าเสื้อสูทด้านใน แล้วค่อยๆก้าวเดินจากที่นั่ง มาหยุดต่อหน้าเอส
ยื่นของขวัญข้ามเลยผ่านหน้าดาราหนุ่มตรงไปหาคนข้างหลังแทน  ขอให้น้ำช่วยรับมันไว้....


ทั้งนิกกี้ เอส และน้ำต่างพากันนั่งจ้องเจ้ากล่องสวยในมือเทมอย่างประหลาดใจ
หนุ่มน่ารักชะงักมองหน้าคนที่มาด้วยทั้งสองเล็กน้อย เมื่อไม่เห็นว่ามีใครขัด เขาจึงค่อยๆ
ยื่นมือออกไปรับมามองอย่างสงสัย พินิจพิจารณาดูพลิกไปพลิกมา

แล้วไม่ช้าเสียงคนให้ก็พูดขึ้นว่าให้แกะดู..  เทพพิชัยส่งยิ้มที่เป็นมิตรอย่างไม่เสแสร้ง
ให้ทั้งสามคน ก่อนจะขอตัวกลับไปก่อน     “น้องน้ำสัญญากับพี่แล้วนะ  ห้ามทิ้ง ...” 
ก่อนไปยังย้ำนักย้ำหนาให้น้ำฟัง..


ทั้งสามคนยังอึ้งกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของเทพพิชัยไม่หาย แต่ทันทีที่เห็นว่า
อีกฝ่ายเดินพ้นจากห้องไป คนน่ารักก็รีบแกะกล่องของขวัญออกดูทันที
เอสกับนิกกี้เองก็นั่งมองอย่างอยากรู้  ในนั้นมีอะไร............?

 อะไรกันที่เทพพิชัยให้น้ำ....
อะไรที่เจ้าลูกครึ่งขอร้องให้น้ำรับไว้  เพื่อแลกกับการตัดใจในวันนี้...








tsk.tonight…TBC.

*** ขอบคุณสำหรับน้ำใจ กำลังใจและความห่วงใยจากทุกคนนะค่ะ
วิใกล้หายดีแล้วล่ะค่ะ เฮ้อ~ แต่คุณแม่มาป่วยต่อ ฮ่าฮ่าฮ่า... ถ้าจะบอกว่าวิไม่เครียด
ไม่คิดมากเลยก็โกหกอ่ะนะค่ะ... แต่เอาเป็นว่าวิไม่ท้อค่ะ^^
สังเกตว่าในเรื่องเหมือนจะเครียด แต่ไม่เครียดยังไงไม่รู้เนอะ
(ชีวิตจริงเครียดพอแล้วค่ะ555)

เอาล่ะตอนหน้ามาดูกันว่านายเทมให้อะไรน้องน้ำ ถึงทำให้น้ำร้องไห้เลยล่ะ!
แต่เรื่องนี้ไม่มีเครียดงมโข่งอยู่แล้วค่ะ มาฮาเฮกับการเตรียมตัวไปงานแฟนซี
ของพวกเขากันต่อ ดูซิว่าสรุปแล้วหนุ่มๆจะแต่งตัวเป็นอะไรนะจ๊ะ^^ เย่!


muiko // ขอบคุณที่เป็นห่วงวินะจ๊ะ^^ แหมๆอย่าเพิ่งเกลียดนิกกี้สิค่ะ
เขากำลังกลุ้มหนักเพราะเป็นห่วงความรู้สึกของทั้งคนรักและเพื่อนเลยนะ
ส่วนเรื่องที่งงว่าตัวเองสงสาร หรือสมน้ำหน้าวิว่าเป็นอย่างหลังมากกว่าค่ะ55
พี่เอสโทรหาเทมทำไม รู้กันแล้วนะค่ะ แต่ให้ลุ้นว่าของในกล่องคืออะไร....อิอิ

หมอตัวเปียก //ขอบคุณที่รอลงอาญาให้นิกกี้ค่ะ55 แต่เรื่องนายบาสเนี่ย
รับรองว่าอ่านไปเรื่อยๆมีเซอร์ไพรส์ไม่น้อยเชียวล่ะ! ฮ่าฮ่า!!

Angel BeeRZ Yaoi // หลายคนตอบเป็นเสียงเดียวกันเลยค่ะว่าดีใจ
ที่นิกกี้คิดได้ก่อน และพี่เอสฝากบอกมาว่าเพื่อน้ำ แค่ไหนก็ทนได้จ้า!////
ส่วนเรื่องกรเนี่ยเขาใกล้จะได้เวลารู้แจ้งเห็นจริงเข้ามาทุกวันแล้วล่ะ
ต้องเป็นกำลังใจให้นายเทมเขานะจ๊ะ

CarToonMiZa // ขอบคุณสำหรับบวกเป็ดและความห่วงใยค่ะ^^ วิดีใจ
กลับมาหากันทุกครั้งที่คิดถึงนะค่ะ วิไม่ว่าอะไรเลยค่ะ

AnimajuS // ได้กำลังใจดีอย่างนี้พี่เทมสู้ตายค่ะ!
แล้วก็ใกล้จะครบเดือนแล้วจ้า หลังงานแฟนซีนี่แหละ^^

หมูกระต่าย // แหม่(ปาดเหงื่อ) เกือบไปเนอะเรา55 เกือบทำคนอ่านหายละ
เรื่องพี่เอสไม่ต้องห่วงนะจ๊ะเขารอดออกมาอ้อนน้องน้ำได้ไม่รู้จักเข็ดล่ะ
ความรักของเทมที่มีต่อน้ำมันกำลังเปลี่ยนไปในทางที่ดี แต่ความรักของเทม
ที่มีต่อกร.... จะออกมาท่าไหน อุ๊บอิ๊บไว้ก่อนดีกว่า55

ขอบคุณสำหรับปล. ความห่วงใย กำลังใจ และความคิดถึงนะค่ะ^^
ใกล้หายดีแล้วจ้ะ ถึงจะมีเรื่องวุ่นวายในชีวิตแค่ไหน ได้มาแต่งต่อ
ก็หายเครียดไปเยอะเลย

 IWacKEE // ขอให้สอบผ่านทุกวิชานะจ๊ะ^^
ขอบคุณที่เป็นห่วง รักษาสุขภาพด้วยเช่นกันจ้า
นิกกี้ตอนนี้กำลังรับกรรมค่ะ55 เขากลุ้มมากเลยล่ะกลัวความแตก
กลัวเสียทั้งคนรักและเพื่อน เรียกว่าคิดมากคิดมาย
ส่วนฉากอ่ะจึ๋ยๆของหนุ่มๆเนี่ย มันต้องใช้พลังในการแต่งสูงลิบสำหรับวิค่ะ
555 ช่วงนี้เปื่อยกายเปื่อยใจ รอหน่อยนะจ๊ะ ไว้จังหวะเหมาะๆเน้อ

 choijiin // ไอ้ตาตี่โดนโดดถีบหลายรอบจัดปากเบี้ยวไปแล้ว!555
น้องน้ำบอกว่าเขาจะไม่ท้อค่ะ เขาจะเดินหน้าต่อไป! โอ๊ะโอ๋แต่เอสบอกว่า
เขาจะระวังตัวให้ยิ่งกว่าเดิมค่ะ!55 คราวหน้าคงไม่ซี้ซั๊วเอาของที่น้ำทำเข้าปากล่ะ
ปล.ขอบคุณที่สงสารและให้กำลังใจวินะค่ะ^^ ฟาดเคราะห์ๆ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-10-2019 17:28:49 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ หมอตัวเปียก

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1874
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
ขอให้ช่วยเรื่องกรแน่ๆเลย อิอิ

ปล เค้ายังตามอยู่นะ คนเขียนอย่าหายไปนานนักจิ

AnimajuS

  • บุคคลทั่วไป
อะไร มันคืออะไร  :z3:

พี่เทมสู้ๆนะ เพื่อไอ้กุ้งแห้งสุดที่รัก

น้องกุ้งแห้งก็อย่าใจร้ายกับพี่เทมมากแล้วกัน

IWacKEE

  • บุคคลทั่วไป
เป็นกำลังใจให้คุณวิค่ะ สู้ๆ  :กอด1:
ขอให้คุณแม่หายป่วยเร็วๆนะคะ

รอติดตามเสมอค่ะ  :L2:

Angel BeeRZ Yaoi

  • บุคคลทั่วไป
Re :
«ตอบ #1296 เมื่อ10-10-2012 17:19:39 »

ในที่สุดพี่เทมตัดใจจากน้ำได้ซักที เป็นกำลังใจให้พี่เทมทุกเรื่องนะ
ปล.สู้ๆนะครับพี่วิ ในการแต่งตอนต่อไป <3

ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5
  :กอด1:ต้อนรับการกลับมาของคุณวิ
มางวดนี้ลงให้ชุดใหญ่สะใจคนอ่านไปเล้ย
แต่แหมมาตัดฉับเอาตอนนี้ซะได้
คุณวิใจร้ายยยยยยยยยยยยยยย
 :sad4:

แต่คนอ่านขอเดาว่าของขวัญที่อิเทมให้น้องน้ำ
จะต้องเป็นโฉนดบ้านน้องน้ำแหงแซะ
เพราะบ้านหลังนี้ทำให้เกิดเรื่องทั้งหมดขึ้นนี่เนอะ
ถ้าได้คืนบ้านที่เป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายของพ่อแม่ให้น้องน้ำแล้ว
ต่อไปก็จะเป็นพี่น้องกันได้แล้วเนอะไอ้ซื่อบื้อเทมเอ๊ย
 :m14: :m14:

ยังไงก็ขอให้คุณวิทำใจให้สบายนะค้า
เรื่องดีๆจะตามมาหาแน่ๆเลยค่า
 :กอด1: ด้วยความคิดถึง

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0



ตอนที่ 51 ครึ่งนึง...(แรก)





“หือ...........?...... เอ๊ะ...ซองจดหมายเหรอ?....สองซอง?..... อะไรของมันวะ!?”
น้ำหยิบจดหมายทั้งสองซองขึ้นมามองอย่างประหลาดใจ

“ลองแกะดูข้างในซิพี่น้ำ! มันเขียนว่าอะไร!?”  เสียงนิกกี้คะยั้นคะยอบอกพี่ อยากรู้จะแย่

คนน่ารักวางจดหมายซองหนึ่งไว้บนโต๊ะ แล้วแกะอีกซองในมือออกดู.........
คิ้วเรียวสวยต้องขมวดชนกันยุ่งทันที ก่อนที่ดวงตาคู่หวานจะกระตุกเบิกโต
ตกใจกับกระดาษแผ่นเดียวข้างในนั้น 

 “....เช็ค! ..........เฮ้ย!..หะหะหะหะ...หก!!!หกสิบล้านบาท!!!!!”

เสียงหวานอ่านจำนวนตัวเลขหน้าเช็คด้วยความตกใจดังลั่น


“ห๊า!!! ?  หกสิบล้านบาท!!!”  เจ้าน้องชายหน้าตี๋กับดาราหน้าหล่อที่นั่งเคียงข้าง
ร้องเสียงดังอย่างตกใจไม่แพ้กัน ทั้งสองหนุ่มนั่งตาโต จ้องเช็คในมือน้ำ

เช็คเงินสดมูลค่าหกสิบล้านบาท สั่งจ่ายลงชื่อนามสกุลของน้ำ นายนภัสกร วิรเสถียรรุจิกร
ไว้เรียบร้อย...  เทพพิชัยให้ของขวัญ เป็นเงินถึงหกสิบล้านบาทกับน้ำเลยหรือนี่!!!


“อะอะไรกันเนี่ย!!! ทำไม!? ทำไมเชี่ยเทพมันต้องเอาเงินมาให้กูตั้งหกสิบล้าน!!
มันบ้าไปแล้วรึไงวะ!? ให้กูมาทำไม!? เงินไม่ใช่น้อยๆ! ไอ้หอยเอ๊ย!!มันจะเล่นอะไร
ของมัน ทำอย่างนี้หมายความว่ายังไงวะ!!?”  คนน่ารักยังตื่นตะลึงกับเช็คมูลค่ามหาศาล
ในมือไม่หาย ปากบางพึมพำพร่ำพูดด้วยความตื่นตระหนกและสับสน


“ของปลอมรึเปล่าพี่! มันแกล้งพี่รึเปล่า!!?”  นิกกี้ยื่นหน้ามาดูเช็คที่พี่ชายถืออยู่ใกล้ๆ

“ทำไมเขาต้องให้เงินคุณมากขนาดนี้ด้วย!?”  เอสถามน้ำ น้ำเองก็ตอบไม่ได้ ยังได้แต่อึ้ง

“เฮ้ยรึว่า! มันต้องการจะซื้อพี่!! พี่น้ำ!”  เจ้าหนุ่มตี๋สะดุ้ง นึกแล้วก็พูดโพล่งขึ้นมาอย่างตกใจ
แต่คนหน้าหล่อกลับแย้ง  “ไม่หรอก!มันไม่น่าจะใช่นะนิกกี้....เทพพิชัยคงจะสมหวังเรื่องน้ำ
ไปนานแล้ว ถ้าเงินซื้อน้ำได้.... ข้อนี้พี่ว่าเขาน่าจะรู้ดีที่สุด อีกอย่างเขาก็ยืนยันแล้วนี่
ว่าจะตัดใจเรื่องน้ำ..........แต่ทำไม....เขาให้เงินน้ำมาทำไม!? ตั้งหกสิบล้านเชียวนะ!!”
เอสช่วยคิดสันนิษฐาน แล้วเบนสายตาไปเห็นจดหมายอีกซองที่เหลือ ก็นึกได้ตาโต
เร่งบอกให้คนรักลองเปิดมัน

หนุ่มน่ารักยังใจเต้นระทึก ขมวดคิ้วชนกันไม่เลิก มือนุ่มรีบวางเช็คลงบนโต๊ะ
แล้วหยิบจดหมายซองที่สองขึ้นมาฉีกเปิดดู.......................... ......... ปรากฏว่า..

....ในซองนี้เองที่เทพพิชัยได้เขียนอธิบายความในใจทั้งหมดไว้ ให้น้ำได้กระจ่าง


ข้อความในจดหมายนั้นมีอยู่ว่า....

[ ขอโทษ   ที่พี่ไม่สามารถเอาของของน้ำมาคืนให้ได้อย่างที่พี่เคยตั้งใจไว้
เพราะพ่อของพี่ขายทิ้งไปนานมากแล้ว    เช็คที่พี่ให้คือค่าทรัพย์สินทั้งหมดที่พ่อของพี่
เคยเอาไปจากบ้านน้ำ   ไม่ว่าจะเป็นค่าบ้าน ค่ารถ ค่าที่ดิน รวมทั้งค่าหุ้นทั้งในและ
นอกบริษัทของพ่อน้ำด้วย   ขอให้น้ำรับเงินจำนวนนี้ไปอย่างสบายใจ และไม่ต้องห่วง
ว่าจะมีข้อผูกมัดใดๆ พี่สาบานว่าไม่มีแผนอะไรทั้งสิ้น และพี่รู้ดีครับ ว่าถึงจะทำแบบนี้
น้องน้ำก็คงไม่ยอมอภัยให้ง่ายๆ เพราะเงินที่พี่ให้ มันเทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่น้ำสูญเสียไป
ไม่ว่าจะเป็นสมบัติทุกชิ้นของพ่อ ชื่อเสียงของวงศ์ตระกูล หรือความรู้สึกของน้ำ
แต่ไม่ว่ายังไงน้องน้ำต้องรับเงินนี้ไว้ เพราะมันไม่ใช่เงินของพ่อหรือของพี่
มันเป็นของน้ำ..................พี่แค่เอามาคืน ]



…..เมื่ออ่านจบ... น้ำก็ได้แต่นิ่งอึ้ง.......................คืนนั้น.....ตอนที่เขาวิ่งหนีเทพพิชัยไปที่
ทะเลสาบ....... เขาจำได้แล้ว..เทพพิชัยพูดบางอย่างกับเขา...
 [พี่จะคืนทุกสิ่งทุกอย่างให้น้ำนะ!..]

หมายถึงเรื่องนี้เองสินะ!.เช็คนี่!!................

…ขายไปหมดแล้วสินะ.....สมบัติที่อาเตี่ยของเขาสร้างมากับมือ.......โดนขายไปหมดแล้ว..
คนที่ผิดที่สุดก็คือตัวเขาเอง..................ที่รักษาไว้ไม่ได้.......................

คนน่ารักรู้สึกอึ้งจนตื้อไปหมด..ดวงตาคู่สวยนั้นสั่นไหวจ้องตัวหนังสือในกระดาษซ้ำแล้วซ้ำเล่า
จนหยาดน้ำตาแห่งความสะเทือนใจเอ่อคลอขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้......ริมฝีปากบางเม้มแน่น
นึกถึงคืนวันที่เคยมีความสุขเหลือเกินกับครอบครัวของตัวเอง..........คิดถึง....
.........พ่อกับแม่เหลือเกิน………………………..

…………………..…แต่ ..ไม่สิ!........
ทุกอย่างไม่ได้หายไปไหนเลย! ....   เมื่อคิดได้น้ำก็แทบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่
ความรักของพ่อกับแม่ยังคงอยู่ในหัวใจของเขาเสมอและตลอดไป
รวมถึงสมบัติของพ่อกับแม่ก็ด้วย!... ตอนนี้เขาได้มันกลับคืนมา
เพราะความรักจากผู้ชายทั้งสองคนที่มีต่อเขา คนที่รักเขาเหลือเกินอย่างเอส........
............และเทพพิชัย! 

เขายังรักษาบ้านของตัวเองไว้ได้ก็เพราะเอส...  และคนที่นำเงินทั้งหมดมาคืนให้เขา
อย่างไม่มีข้อแม้ใดๆก็คือเทพพิชัย...  ทำไม! คนที่เกลียดผู้ชายทุกคนที่เข้ามาจีบอย่างเขา
สุดท้าย............. กลับได้รับความรักที่แสนดีถึงเพียงนี้จากคนที่เขาเกลียด...


คนที่น่าอายที่สุดก็คือตัวเขาเอง!.............   
ไม่สามารถทำอะไรได้เลย..นอกจากเอาแต่คิดอาฆาตแค้นไปวันๆ...
หากไม่ได้เจอกับเอสและเทพพิชัย.... เขาคงไม่เข้าใจคำว่า รัก ไปจนวันตาย
ความรักที่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทนใดๆ แม้แต่การรักตอบ..........
จากคนที่ไม่ใช่พ่อไม่ใช่แม่ คนที่ไม่ได้ถูกวางไว้ในตำแหน่งของมิตรแท้
แต่ต้องถูกกำจัดให้หายออกไปจากในชีวิต............

..........วันนี้คนคนนั้น ได้เข้าใจคำว่ารักแล้วสินะ
 เหมือนอย่างที่เอสสอนเขาให้รู้จักว่ารักแท้    ไม่มีคำว่าแพ้ และไม่มีข้อแม้ใดๆ......
 มีแต่คำว่ารักและทำเพื่อคนที่เรารัก..........

เทพพิชัยยอมจากไป เพราะแค่เขายอมเรียกว่า ....พี่เทม.........คำเดียวเท่านั้น.......
การพบกันวันนี้เป็นการบอกลา............. อย่างที่น้ำหวังไว้จริงๆ.........

แต่......... แล้วคนที่ยังไม่ได้พูดคำบางคำออกไปอย่างเขา....  ควรจะทำเช่นไร...
ปล่อยให้มันจบไปเท่านี้.......... เป็นสิ่งที่เขาต้องการจริงๆหรือ....

...........


“เฮ้ย!! สรุปแล้วนี่มันเงินของบ้านเราเรอะ!!!” 
นิกกี้ที่ก้มหน้าอ่านข้อความในจดหมายด้วย ร้องเสียงดังถามพี่ชายที่เอาแต่นั่งนิ่งตาแดงๆ
ก่อนจะคว้าเช็คบนโต๊ะมาชูขึ้นเหนือหัว ดวงตาเรียวรีจ้องตัวเลขในนั้นอย่างตื่นตะลึง
หมายความว่าเงินจำนวนนี้มันก็เป็นของเขาด้วยน่ะสิ!!
เขาไม่เห็นรู้มาก่อนเลยว่าอาเตี่ยจะมีเงินเยอะขนาดนี้! 
(อ้าว! เฮ้ยนี่บ้านกูรวยหรอกเรอะ!!! นึกว่ามีแต่หนี้! ไหนบอกกูว่ากู้เงินมาสร้างบ้าน
ให้ช่วยกันประหยัดเพราะต้องใช้หนี้ต่อไปยันรุ่นหลาน! บร๊ะๆๆๆๆๆ!!!! เตี่ยนะเตี่ย!!~
ลูกจะขอตังค์ทีไรก็ไล่ให้ไปทำงานพิเศษเองทุกทีเลยอ่ะ! โธ่~อาเตี่ยนะอาเตี่ย!
 หลอกลูกได้!!!||||||||||)  .........ครั้งสุดท้ายที่ได้คุยกับทนายของพ่อ เขาก็ไม่ได้สนใจ
รายละเอียดของทรัพย์สิน รู้เพียงแต่ว่าถูกพ่อของเทพพิชัยหลอกว่าจะเอาเงินไปใช้หนี้แทน
ให้อาเตี่ยของเขาจนหมดแล้ว....


“น้ำ!คุณโอเครึเปล่า!? เฮ่น้ำ?น้ำครับ! คุณตอบผมหน่อยสิ!”  เอสเขย่าแขนเรียก
ให้น้ำหันมามองหน้าเขา แต่คนที่กำลังอึ้งจนน้ำตาคลอ กลับขมวดคิ้วไม่เลิก
ทำหน้าเหมือนต้องการที่จะพูดอะไรสักอย่าง แต่ในหัวก็ยังคิดอะไรไม่หยุด
แล้วอยู่ๆ น้ำก็ลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้!

คนน่ารักกำจดหมายในมือ วิ่งออกไปนอกห้องเดี๋ยวนั้น!  ท่ามกลางเสียงเรียกตาม
อย่างตกอกตกใจของคนรัก และน้องชาย
“น้ำ!! คุณจะไปไหนน่ะน้ำ! น้ำ!”  เอสไม่รอช้าที่จะวิ่งตามไป

“เฮ้ยพี่น้ำ!!!”  นิกกี้สะดุ้ง ลุกพรวดรีบวิ่งตาม แต่ก็ไม่ลืมคว้าเก็บเช็คใบสำคัญวิ่งไปด้วย



...........................................
........................  “ฮะเอ่อ!~ แฮกๆ ขะขอโทษครับ! แฮก... หะเห็น! เห็นผู้ชายตัวใหญ่ๆ!
ใส่สูทสีครีม หน้าตาออกลูกครึ่งฝรั่งบ้างมั้ยครับ!? เขาออกจากร้านไปรึยัง!!?”
น้ำวิ่งกระหืดกระหอบมาหยุดตรงหน้าพนักงานต้อนรับส่วนหน้าร้าน ถามด้วยความร้อนใจ
เมื่อตามหาจนทั่วแต่ก็ไม่พบเทพพิชัยอยู่ที่ไหนเลย


“อ๋อครับ ออกไปแล้วครับ........คือ..เห็นเขาขับรถไปไหนแล้วไม่ทราบครับ...”

“..........เห๊อะ.........กลับไปแล้วเหรอ...............อืม.. ขะขอบคุณนะครับ”

คำตอบที่ได้รับจากพนักงานของร้านทำเอาหนุ่มน่ารักหน้าสลดลง... เขาวิ่งตามมาไม่ทัน
ได้แต่เม้มปากตัวเองถอนใจ ก่อนจะค่อยๆเดินหันหลังกลับเข้าร้านไป....
เมื่อเข้าประตูมาน้ำก็เจอกับสายตาสองคู่ ของคนที่ยืนคอยเขาอยู่และมองอย่างเป็นห่วง

น้ำส่งยิ้มให้เอสและนิกกี้นิดๆ ....แต่รอยยิ้มเศร้าๆของน้ำนั้นดูออกง่าย คนรักและน้องชาย
ของเขาจึงได้แต่มองหน้ากันด้วยความไม่สบายใจเลย... 


ทั้งสามคนพากันกลับไปยังห้องอาหารที่จองไว้..

“พี่น้ำ........... เมื่อกี้พี่ตามหาไอ้เทพพิชัยมันใช่มั้ย................พี่ครับ....
อย่าบอกนะ...ว่าพี่จะเอาเงินไปคืนมันน่ะ!~ นี่มันเงินของเรานะพี่~~”
หนุ่มหน้าตี๋เข้ามานั่งข้างๆ จับมือพี่ชายมากุมไว้...รู้สึกได้ว่ามือพี่สั่นนิดๆ.....


“........เออ....ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก..”  น้ำตอบสั้นๆ แล้วหันไปมองเอสที่เข้ามา
สะกิดหัวไหล่เขา.......  เจ้าดาราหน้าหล่อยิ้มให้ ก่อนยื่นโทรศัพท์ที่ต่อสายไปหา
เทพพิชัยแล้วมาให้...   “เอส..”   เสียงหวานเรียกชื่อคนรักเบาๆอย่างประหลาดใจ

“คุยกับเขาเถอะ............ผมรู้ว่าคุณมีเรื่องสำคัญอยากจะพูดกับเขาใช่มั้ยครับ”

น้ำรับมือถือจากเอสมาแนบหู คอยฟังเสียงตอบรับจากปลายสาย...

.........................

........

...


.............. ขณะนั้นเจ้าลูกครี่งเทพพิชัยกำลังมุ่งหน้าขับรถกลับบ้าน... บ้านของเขาเอง

สัญญากับปะป๊าของเขาแล้วว่า จะยอมกลับบ้าน และลืมเรื่องเลวร้ายที่พ่อตัวเองเคยทำไว้
แลกกับการขอให้พ่อคืนเงินทั้งหมดที่เคยฉ้อโกงไปจากบ้านของน้ำ..รวมถึงรายอื่นๆด้วย
ไม่ว่าจะมากหรือเล็กน้อยแค่ไหน  ปะป๊าของเขาต้องคืนให้หมด! ....

ถ้าพ่อทำเพื่อเขาได้ เขาก็จะทำเพื่อพ่อ กลับไปอยู่บ้านแล้วช่วยกันทำธุรกิจของครอบครัว
ด้วยความขาวสะอาด ไม่คดโกงใครอีกต่อไปแล้ว...... แม้จะต้องมีเงินน้อยลง
แต่มันก็เป็นน้ำพักน้ำแรงที่พวกเขาหามาได้เอง..... การที่พ่อของเขายอมรับเงื่อนไขนี้
ทำให้เทพพิชัยรู้สึกกลับมาภูมิใจในตัวพ่ออีกครั้ง  บางทีหากว่าแม่ที่อยู่เมืองนอกได้รู้
อาจจะยอมกลับมาคืนดีกับปะป๊าของเขาอีกครั้งก็เป็นได้!/////


เจ้ากล้ามโตผิวปากอย่างอารมณ์ดี ขับรถไปด้วยความสบายใจ เหมือนได้ยกภูเขา
ออกจากอกไปครึ่งหนึ่ง... ก็คงเหลือแต่เรื่องของ กร เท่านั้น...


“ตรื้ดดดดดดดดดดด~~~”   เสียงโทรศัพท์มือถือดัง เทมที่กำลังคิดอะไรเพลินๆก็ชะงัก
หยิบหูฟังขึ้นมาใส่ รีบกดรับสายทันทีที่เห็นว่าใครโทรมา

  “ฮัลโหลครับ?.... คุณเอสมีอะไรเหร...”


“ไอ้พี่เทม!!!”

“เฮือก!!!|||||||| น้องน้ำ!! นะนะน้องน้ำมีอะไรกับพี่เหรอจ๊ะ!? อ่านจดหมายรึยัง!?”

“ยังจะมาถามอีกเหรอว่ามีอะไร! ทำอะไรของมึงเนี่ย!!ทำอย่างนี้ทำไม!!
เอาเงินมาให้กู มาขอโทษกูทำไม!! ถึงยังไงกูก็ไม่มีวันยอมยกโทษให้พ่อมึงอยู่แล้ว!”

เสียงหวานจากปลายสายที่ขู่ตะคอกบอกกับเขา ยังคงยืนยันว่าไม่มีวันอภัยให้อย่างที่
เทพพิชัยคาดไว้จริงๆ...  น้ำเป็นคนดื้อรั้นหัวแข็งมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว...
ทั้งที่ลึกๆในใจนั้นอ่อนไหวยิ่งกว่าอะไร....เสียงที่พูดไปสั่นไปไม่ต้องบอกก็รู้
ว่าน้ำกำลังสะเทือนใจกับเรื่องที่เขาทำมากแค่ไหน....... แต่ก็ยังทำใจแข็งใส่เขา
เหมือนอย่างทุกครั้งที่คอยจงเกลียดจงชังเขา   เทมรู้สึกได้จากน้ำเสียงว่าน้ำกำลังสับสน


“พี่รู้จ้ะ.... พี่เข้าใจ.......น้ำรับเงินไว้เถอะ  ก็อย่างที่พี่เขียนบอกเอาไว้นั่นแหละ
มันเป็นเงินของน้ำจริงๆ แล้วพี่ก็ไม่ได้คาดหวังอะไรมากไปกว่า ขอให้น้ำยอมเปิดใจ
...ช่วยให้พี่เป็นคนเลวน้อยลงบ้างในสายตาของน้ำจะได้มั้ย.....เฮ้อ~ เอาเถอะ...ถึงน้ำอยากจะ
เกลียดพี่หรือพ่อของพี่ก็เกลียดต่อไปเถอะ…. แต่พี่ตัดสินใจแล้วว่าจะรักน้ำ....
...ในฐานะพี่ชายคนนึงตลอดไป..”  เทมพูดเสร็จก็ยิ้มคนเดียวน้อยๆ


“อึก........ทำไม.....ทำไมต้องมาทำเป็นมีสำนึกดีเอาตอนนี้ด้วย! คนอย่างมึง..!!”
คนน่ารักกำโทรศัพท์ในมือแน่น รู้สึกอื้ออึงในหัวใจจนพูดต่อว่าอีกฝ่ายไม่ออก


“น้องน้ำไม่ต้องแปลกใจหรอกครับ เพราะว่าพี่รู้สึกตัวแล้วน่ะสิ ว่าที่ผ่านมาความรักของพี่
มันเป็นแค่ความเห็นแก่ตัวอย่างที่น้ำเคยด่าพี่ไว้จริงๆ....หึ......พี่อยากให้ตัวเองมีความสุข
จนลืมคิดไปว่าน้ำจะมีความสุขกับสิ่งที่พี่ทำด้วยรึเปล่า พี่มัวนึกถึงแต่ตัวเอง ไม่เคยนึกถึง
ความต้องการของน้ำเลย ไม่เคยทำให้น้ำมีความสุขได้เลย มีแต่ทำให้น้ำเสียใจ น้ำถึงได้
เกลียดพี่ใช่มั้ย.....”


“มึง...............................ไอ้................ไอ้...............พี่เทม.................เข้าใจแล้วเหรอ....
รู้แล้วสินะ!........เฮ้อ!!! ใช่! ที่กูไม่รักมึง มันไม่ใช่เพราะเอสหรือพ่อของมึงหรอกนะ!
แต่มันก็แค่.... เพราะกูไม่ได้รัก!......................... แค่นั้นเอง............เข้าใจแล้วใช่มั้ย!?
ในที่สุดก็เข้าใจแล้วใช่มั้ย!!...............เฮ้อ~ดี.........ดีจังเลย!” 
น้ำรู้สึกโล่งอกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก  เสียงหวานนั้นพูดอย่างอ่อนโยนขึ้นโดยไม่รู้ตัว

“เอ่อ....วันนั้น.......ขอบคุณนะ.........ที่ช่วยชีวิตกูไว้........ขอบคุณมากนะไอ้พี่เทม..”

“น้องน้ำ..........หึ////// พี่เองก็ผิด ถ้าไม่จับน้ำไปเรื่องคงไม่เกิด พี่ขอโทษอีกครั้งครับ
พี่ดีใจที่สุดที่น้องน้ำปลอดภัย ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ”  เทมนั้นซึ้ง...ยิ้มจนแก้มแทบปริ

“แต่!!บุญคุณกับความแค้น........ มันคนล่ะเรื่องกันนะโว้ยยยยย!!!
อย่ามาทำเสียงระรี้ระริกนัก! เข้าใจม๊ะ!!/////*// รู้ใช่มั้ย! ไม่ว่ายังไงกูก็เกลียดพ่อมึงนะ!” 

เสียงดุดันที่จริงจังตอนท้ายทำเอาเทมที่กำลังซึ้งหลุดหัวเราะ
“ฮะฮะ เอ้าๆ..เชิญๆครับ ตามสบายฮะฮะฮะฮะ”

“ฮื่ม!//////*// หัวเราะหาอะไรวะ!”

“อุ้ย!||||||||||||| แหะ.... เปล่าจ้ะ  ไม่ได้หาอะไรเลยจ้ะน้องน้ำ......”

“กวนตีนกูใช่มั้ย -*-  ..”

“ไม่ก๊วน!!! พี่ทำไม่เป๊น!...ขอโทษครับ -||||||-  ”

“มาทำเป็นหัวเราะน่ะ เข้าใจที่พูดรึเปล่าหา!?” 

เจ้ากล้ามโตสะดุ้ง||||||.. โดนดุอีกแล้ว คนน่ารักยังกรอกเสียงห้วนข่มขู่เขามาทางโทรศัพท์

“ฟังให้ดีนะ! ห้ามถามซ้ำอีก! ไม่งั้นกูจะแยกโมเลกุลตัวเองแทรกเข้าคลื่นมือถือ
ไปบีบคอมึงให้ตายเลย!-*-  ที่ทำเนี่ยไม่ใช่เพราะเห็นแก่เงินหรอกนะบอกไว้ก่อน
แต่เป็นเพราะเห็นแก่ที่มึงสำนึกได้แล้ว! และรู้ตัว! อย่างที่กูเคยพูดเอาไว้คำไหนคำนั้น
เหมือนกัน........ได้ยินมั้ย!!?เฮ้ย!////*//”

“อ่ะจ้า!!!!|||||||||| จ้ะๆๆๆฟังอยู่ทุกคำเลยจ้ะน้องน้ำ~” 
เทพพิชัยขานรับไปแต่ก็ยังไม่เข้าใจสิ่งที่น้ำต้องการจะบอกเขาอยู่ดี

“..........ฮึ่ม........คือ..................../////กูจะยกโทษให้มึงครึ่งนึงก็แล้วกัน!
แต่ครึ่งเดียวนะ!! แค่ครึ่งเดียว กูจะโกรธมึงอีกครึ่งนึงไว้เหมือนเดิมก่อน!!
ส่วนเรื่องที่มึงขอเป็นพี่ชายกู!...........................กูเคยเป็นแต่พี่คนโตมาตลอดไม่ถนัดเว้ย!
เอาไว้กูขอคิดดูก่อนก็แล้วกัน!/////*//ที่พูดมาเนี่ยเข้าใจมั้ย!!!!?”
น้ำตะคอกถามหน้าแดงด้วยความกระดากอายอย่างมาก ดีที่อีกฝ่ายมองไม่เห็น


“น้ำ!!!///////// น้องน้ำ!!!!!! พี่ดีใจที่สุดในโลกเล้ยยยยยยยยย!วู้~~!!!!!!!ฮะฮ่า!!”
ไอ้หนุ่มลูกครึ่งร้องตะโกนโหวกเหวกด้วยความดีใจดังลั่นรถยังไม่พอ เขายังเลื่อน
กระจกรถลง หันหน้าออกไปแหกปากร้องตะโกนส่งเสียงวู้ฮ่า!! ให้ดังออกไปนอกรถ
จนคนขี่มอเตอร์ไซค์ที่สวนขึ้นมาด้านข้างรถสองสามคัน พากันสะดุ้งตกใจ กร่นด่าเทมกลับ
ฟังแทบไม่เป็นภาษา...... เจ้ากล้ามโตต้องรีบปิดกระจกเร่งขับแซงหน้ารถพวกนั้นขึ้นไป(55)

“ ฮะฮัลโหลๆ!! น้องน้ำครับ! พี่!!.......เฮ้ยอ้าว!?...........วางสายไปซะแล้ว...โธ่
โถน้องน้ำของพี่!ฮ่าฮ่าฮ่า อายอยู่ล่ะสิท่าฮ่าฮ่าฮ่า!!! กร๊ากกดีใจจังโว้ยยยยยยยยย///////!!!!!”
ยังไม่หยุดแหกปากในรถ ก็หัวใจเขามันเต้นตึกตัก ตื้นตันจนระงับอารมณ์ไม่อยู่
ถึงจะยังไม่รู้ว่าไอ้โกรธครึ่งนึงเป็นยังไง( ? 55 ) แล้วตกลงน้ำหมายความว่าจะยอมให้เขา
เป็นพี่ชายได้ไหม.....  แต่เขาก็ดีใจที่สุด////////  ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้!



[   “น้ำ!!!...ทำไมน้องน้ำต้องพูดแบบนี้ด้วย! เมื่อไหร่จะหยุดทำร้ายจิตใจพี่ซักที!?”

   
“ก็เมื่อวันที่มึงสำนึกได้ ว่ามึงทำร้ายกูด้วยคำว่ารักของมึงมากแค่ไหนไง!!!”   ]


คืนนั้นที่น้ำเคยพูดไว้.......... เขาไม่เคยเข้าใจความหมายของมันจนวันนี้
จะว่าไปแล้วน้ำก็ใช้คำว่าโกรธ.............. ไม่ได้เกลียดแล้วเหรอ!?////////
นี่แปลว่า! น้องน้ำไม่ได้เกลียดเขาแล้วใช่มั้ย!!!//////


“ ยะ!!ฮู่ว~~~~~~~~~~~~~~!!!!”


………………….

…………

……

….


ทั้งที่อีกฝ่ายกำลังดีใจเป็นอย่างมาก ร้องเพลง THAT’S THE WAY (I LIKE IT) ลั่นรถ..

 แต่อีกด้านกำลังมีน้ำตา...

น้ำตาที่ไหลเพราะกลั้นไม่ไหวแล้ว ไม่ใช่น้ำตาแห่งความเสียใจ แต่เป็นน้ำตาที่ไหลออกมา
ด้วยความโล่งใจ........  ในห้องหรูหราของภัตตาคารอาหารจีน หนุ่มน่ารักคืนมือถือให้แฟน
แล้วก้มหน้าก้มตาใช้ตะเกียบคีบติ่มซำละลานตาตรงหน้าเข้าปาก เคี้ยวไม่หยุด พอๆกับที่
ปาดน้ำตาสะอื้นไม่หยุด..... พอน้ำมูกจะไหลเจ้าน้องชายก็รีบยื่นกระดาษทิชชู่ไปแปะจมูกให้
คนรักก็คีบฮะเก๋ามาใส่ถ้วยให้ ก่อนดึงตัวคนน่ารักของเขาเข้ามากอด น้ำสั่งน้ำมูกไปก็สะอื้นไป
ในอ้อมกอดของเอส  แฟนหนุ่มรูปหล่อคอยลูบหัวลูบหลังให้ ส่งยิ้มให้เขาด้วยความอ่อนโยน
เห็นพี่ชายไม่หยุดร้องไห้เจ้าตาตี่เองก็พลอยเข้ามากอดกับเขาด้วยอีกคน

“พี่น้ำ~~พี่น้ำครับ......อย่าร้องไห้ดี๊~....เดี๋ยวผมร้องด้วยนะ....ฮือ~…”
แต่แค่เริ่มเบะเท่านั้น คุณพี่ชายก็รีบห้ามไว้

“ฮึกฮึกฮะฮะ...ไอ้นิกมึงอย่าร้องเลยมันทุเรศฮ่าฮ่าฮ่า////// ที่สำคัญกูไม่ได้ร้องไห้เว้ย
ติ่มซำมันเผ็ด พริกมันเข้าตา..... กูไม่ได้ร้องไห้อะไรเลยฮึกฮึกฮึฮือ~////////”

“อ๋อเหรอ~~!!///////*// งั้นพี่ก็ไม่ต้องกินหรอกไอ้ติ่มซำเนี่ย เดี๋ยวผมกินให้เอง!”

"เฮ้ยไม่ได้ๆนะ!! อันนั้นกูจองแล้วไอ้ตี่! เอาของกูคืนมานะ!!”
หนุ่มน่ารักไล่แย่งคีบเอาขนมจีบกุ้งคืนมาจากน้องชายเป็นพัลวัน ทำเอาคนหน้าหล่อหัวเราะ

“เฮ่น้ำๆ ไม่ต้องไปแย่งน้องหรอกน่า~ ไว้สั่งมาใหม่ก็ได้แหมคุณมีเงินตั้งหกสิบล้านแล้วนี่..” 
เอสท้าวคางกับโต๊ะยิ้ม แต่ทำเอาเจ้าสองพี่น้องที่กำลังแย่งชิงของกินกันรีบหันควับมาทำตาโต
ร้องถามอย่างตกใจพร้อมๆกัน  “เฮ้ย!! มื้อนี้ใครจ่ายเนี่ย!!?||||||||||||||”


ดาราหนุ่มกลั้นหัวเราะทำอมยิ้มไม่ตอบ ลุกไปโทรสั่งอาหารกับพนักงานเพิ่ม
“ครับเอาปูมาด้วยนะครับ เอาซัก.....โหลเลยแล้วกันด่วนเลยนะครับ ขอบคุณ...หึ”

“เฮ้ยเอส!! หมายความว่าไงฟะ!!?||||||||| ” น้ำรีบถามหน้าเหรอ

“อ้าวทำไมล่ะ ก็คุณกับนิกกี้อยากกินไม่ใช่เหรอ55”  แกล้งหัวเราะทำเป็นทองไม่รู้ร้อน
นิกกี้จึงรีบยื่นหน้ามาบอก   “เปล่าหรอก... ที่พี่น้ำเขาถามน่ะความหมายเดียวกับไอ้ที่ถามไป
ก่อนหน้านี้ไง.........แบบว่าใครจ่ายตังค์อ่ะครับ?”  เจ้าตาตี่หรี่ตามองหน้าแฟนพี่ชาย


“ฮ่าฮ่าฮ่า ..จริงๆเลยนะยังจะงกกันอีก! มีเงินกันแล้วไม่ใช่เหรอ!?” เอสขำไม่เลิก

“ก็มันแพงนี่!!”  สองพี่น้องตอบพร้อมกันเล่นเอาเอสฮา ต้องยอมบอกว่าเขาจะเลี้ยงเอง
ถือเป็นการฉลองให้น้ำที่ได้เงินคืน แล้วปรับความเข้าใจกับเทพพิชัยได้


“งั้นสั่งปูกลับบ้านด้วยนะ!!/////////”  คราวนี้ทั้งสองพี่น้องก็พูดขึ้นแทบจะพร้อมกันอีกครั้ง


“ปัทโธ่~!///////*// กินที่สั่งมาให้หมดก่อนเถอะน่า! ปูตั้งโหลนึงนะ! เดี๋ยวปั๊ดตีตายเลย!!”
เอสทำเสียงเข้มสั่งให้ทั้งสองคนรีบกินติ่มซำตรงหน้าก่อน ปูที่สั่งมาก็เผื่อเอากลับบ้าน
และเป็นของฝากคนที่กองถ่ายพรุ่งนี้อยู่แล้ว

“เย่!!////////”  น้ำและนิกกี้ร้องดีใจ (แต่ก็แย่งกันกินเหมือนเดิม)

เอสเห็นรอยยิ้มของน้ำเขาก็พลอยยิ้มตามไปด้วย คีบนู่นป้อนนี่ให้อย่างเอาใจ...
ถึงตอนร้องไห้น้ำจะดูน่าทนุถนอม น่ารักมากแค่ไหน ก็สู้ตอนที่ยิ้มสดใสร่าเริงไม่ได้เลย
รอยยิ้มของน้ำดีที่สุดแล้ว...


“เอสๆ ไม่ต้องห่วงนะ ถ้าคุณแก่หงำเหงือกไปไม่มีใครจ้าง ผมจะเลี้ยงคุณเอง///// คิก..”
น้ำมากระซิบข้างหู ให้เอสต้องไล่หยิกแก้มด้วยความหมั่นเขี้ยว//////

.........................

.............


*********************************************



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-10-2012 12:36:25 โดย tsktonight »

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0



ตอนที่51 ครึ่งนึง...(แรก/2)








“อ่า..............แล้วสรุปว่า!............ เรื่องกลุ้มใจของมึงคืออะไร!?”

กลับถึงบ้านปุ๊บ เจ้าหนุ่มหน้าตี๋ก็เจอพี่ชายยิงคำถามใส่ทันที
หกโมงเย็นแล้ว... เอสและน้ำ พานิกกี้กลับมาส่งที่บ้านก่อนจะกลับไปคอนโด
น้ำยังไม่ลืมเรื่องที่คุยค้างกันไว้ตั้งแต่ตอนขาไปภัตตาคาร  “ว่าไง!?”

เสียงดุขู่ถามจากพี่ ทำให้หนุ่มตี๋รีบกลืนน้ำแดงเย็นเจี๊ยบลงคอรวดเดียวหมดแก้ว
แล้วส่งแก้วที่เหลือแต่น้ำแข็งให้พี่  “ขะ..||||||||||||| ขออีกแก้วได้ป่ะพี่น้ำ! หิว!
คอแห้งอ่ะ อยู่ๆก็เจ็บคอโอ๊ยพูดอะไรไม่ถนัดหรอกพี่! แหะ..”  พยักหน้าหงึกๆ
ขอน้ำหวานจากคนที่ยืนทำหน้าหงิกท้าวเอวจ้องหน้าเขาอยู่  นิกกี้ทำไม่รู้ไม่ชี้
เอนหลังพิงพนักโซฟาหันไปชวนเอสคุยเรื่องรถรุ่นใหม่ล่าสุดกันต่อ....


“ฮึ่ม....ด๊าย! หิวน้ำใช่ม๊ะ! (ทั้งที่แม่งแดกโค้กมั่ง กาแฟมั้ง น้ำปั่นมั่งมาตลอดทางไอ้หอก!)
คอแห้งมากใช่ม๊ะ!! เออเดี๋ยวพี่จัดให้!”  คนน่ารักพูดกระแทกเสียง รู้ว่าเจ้าน้องตัวดี
หาเรื่องเลี่ยงเขา แต่เขาจะไม่ปล่อยให้มันมีลับลมคมในอยู่แบบนี้แน่

ว่าแล้วน้ำก็เดินหายเข้าไปในครัว.......สักพัก... ก็กลับมาพร้อมกับลากกระติกน้ำแข็งใบใหญ่
ที่หนักอึ้งอย่างทุลักทุเลออกมาด้วย เอามาตั้งต่อหน้านิกกี้ที่ถลนตาดู
ในนั้นมีน้ำแดงใส่น้ำแข็งเต็มกระติก  “แดกซะให้พอ!!/////*// เอาอะไรอีกมั้ย!?
เอาส้นตีนกูไปอมแก้เจ็บคอด้วยม๊ะ!!?”

“อึ๋ย!|||||||||| ไม่เอาแล้ว! อิ่มจะอ้วกแล้ว!โฮ~~!! พี่อ่ะ! ทำไมต้องบังคับให้ผมพูดด้วย!”
หนุ่มตี๋ก้มหน้าซุกกับเบาะโซฟา เอสกลัวว่าน้ำจะโมโหเลยเถิดไปจึงดึงแขนให้มานั่ง
ข้างๆกัน บอกให้พูดกับน้องดีๆ  “ได้! ผมจะพูดกับมันดีๆ!!” น้ำรับปากแล้วหันไป
ดึงหัวน้องชายขึ้นมา ดึงหูทั้งสองข้างของเจ้าตาตี่ไว้อย่างแรงก่อนจะตะคอกถามเสียงดัง

“ไอ้น้องนิกครับ!!! จะบอกพี่หรือไม่บอกครับ!!! แต่ถ้าน้องไม่บอก!
พี่คงต้องเอาหูน้องออกซักข้างแล้วล่ะครับ เพราะมีตั้งสองรูยังฟังไม่รู้เรื่อง
มีหูสองข้างไปก็เปลืองเปล่าๆ!!!! เฉือนออกแม่งซักข้างนึงดีหม๊ายยยยยยยยยย!!!!!”

“ว๊ากกกกกกกก||||||||||||||||||||||||| เจ็บครับ!โอ๊ยพี่เอส!! ช่วยด้วย~~!!!!”

“เหวอ~!!!||||||||||| ใจเย็นๆซี่น๊ามมมมมม!!!!เดี๋ยวน้องก็หูขาดกันพอดี! เฮ้ยอย่า!”
นิกกี้ร้องโอดโอย เอสก็เข้าช่วยดึงตัวน้ำออกให้แต่ มือที่ทั้งบิดทั้งดึง กระชากหูอยู่นั้น
ไม่ยอมปล่อยง่ายๆราวกับติดกาวตราช้างไว้ 

“มึงจะบอกไม่บอก!!!บอกไม่บอกๆๆ!!!!!” แม้เอสจะดึงจนตัวน้ำห่างออกไปเป็นวา
แต่มือที่เกาะหูนิกกี้เหนียวหนึบนั้นร้ายจริงๆ!

“จ๊าคคคค|||||||||||| บอกๆๆๆ!!!! บอกแล้วบอกแล้วพี่!!!ผมเจ็บจะตายอยู่แล้วววว!!!!!”

เมื่อได้อย่างที่ต้องการ น้ำก็ยอมปล่อยมือจนหงายหลังล้มไปตามแรงดึงของเอส
นั่งทับแฟนหนุ่มหน้าหล่อกองกันอยู่บนพื้น คนน่ารักหอบหน้าแดงเพราะเหนื่อยใช่เล่น
จ้องหน้าน้องรอฟังอย่างใจจดใจจ่อ.... 


“โอ๊ย....เจ็บชะมัดเลยพี่น้ำ|||||||||||||||” นิกกี้บ่นกระปอดกระแปด กุมหูตัวเองทั้งสองข้าง

“เรื่องไม่ดีล่ะสิท่า! ไปทำอะไรไว้ใช่มั้ย... ถ้ามึงไม่ปรึกษาพี่อย่างกู แล้วมึงจะปรึกษาใครวะ”
น้ำบ่นให้น้องฟัง เจ้าคนน้องก็ได้แต่นั่งขัดสมาธิคอตก ก้มหน้าเริ่มพูดเสียงอ่อยอ้อมแอ้ม


“ครือ~~~~~.........|||||||||||||  .... เรื่อง..... เรื่องเพื่อนน่ะพี่......จะเริ่มเล่ายังไงดีหว่า...”








*** ขอบคุณที่คิดถึงกัน^^
ตอนหน้ามาดูซินิกกี้จะทำยังไง ชุดไปงานแฟนซีของน้ำจะออกมาเป็นแบบไหนฯนะจ๊ะ!><



หมอตัวเปียก//ทายผิดนะจ๊ะ แต่ชนะใจวิที่รออ่าน555

AnimajuS// มันคือเงินจ้า! แหมเรื่องนี้ไม่มีใครใจร้ายหรอกค่ะ
ถ้าจะมีก็คงเป็นคนแต่งนี่แหละ555

IWacKEE//ขอบคุณมากๆค่า~~!! คุณแม่วิใกล้หายดีแล้วค่ะ
แต่ยังต้องนัดไปคอยตรวจดูอาการอยู่ วิโล่งใจไปแยะเลยแหละจ้า
ตอนนี้มีพลังแต่งนิยายเยอะเลยค่ะ^^

Angel BeeRZ Yaoi// ขอบคุณกำลังใจดีๆนะค่ะ^^
เห็นคนอ่านตั้งหน้าตั้งตารอวิก็ชื่นจายยยยย~

choijiin//555ก็เขาบอกว่า คนน่ารักมักใจร้ายอ่ะค่ะ! โอ้!!!
55ก่อนอื่นมาให้ตีก้นลายซะดีๆ! เอสซื้อบ้านคืนให้น้ำตั้งนานนมแล้วจ้า
ลืมล่ะสิ..........อืมมมม นี่เห็นว่าน่ารักเหมือนกันหรอกนะ
แล้วอีกอย่างเรื่องนี้ก็นานข้ามปี จนจะข้ามอีกปีแล้วเนี่ย555...
ลืมบ้างไรบ้างก็มีได้ ไม่เป็นไรค่ะ ขอให้รักกันก็พอ^^




CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ หมอตัวเปียก

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1874
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
555+ ว้า ทายผิดอะ เขิน  :o8:

แล้วยังงี้เรื่องกร เทมจะทำไงต่อล่ะเนี้ย  :serius2:

รออ่านตอนต่อไปอยู่นะครับ  :กอด1:

ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5

choijiin//555ก็เขาบอกว่า คนน่ารักมักใจร้ายอ่ะค่ะ! โอ้!!!
55ก่อนอื่นมาให้ตีก้นลายซะดีๆ! เอสซื้อบ้านคืนให้น้ำตั้งนานนมแล้วจ้า
ลืมล่ะสิ..........อืมมมม นี่เห็นว่าน่ารักเหมือนกันหรอกนะ
แล้วอีกอย่างเรื่องนี้ก็นานข้ามปี จนจะข้ามอีกปีแล้วเนี่ย555...
ลืมบ้างไรบ้างก็มีได้ ไม่เป็นไรค่ะ ขอให้รักกันก็พอ^^


กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 :sad4:
*กอดขาคุณวิแล้วโดนถีบ
 :z6:
ปล่อยไก่ปล่อยเป็ดทีนึงเป็นเล้าเลยเรา
ไม่ได้ตั้งใจจริงจริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ขอคุณวิโปรดเห็นใจคนอ่านตาดำๆ
แก่แล้วมันก็มีลืมบ้างอะไรบ้าง กระซิกๆ
 :dont2:

พอคุณวิบอกปุ๊บขนหัวชี้ปั๊บ
อุ๊ย กรูลืมจริงๆด้วย แหะๆๆ
 :m23: :m29:
เดี๋ยวถ้าว่างๆเมื่อไหร่จะกลับไปนั่งอ่านอีกรอบเลย
สัญญาด้วยเกียรติของยุวกาชาดค่า
 :impress2:

ออฟไลน์ muiko

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-3
พี่เทมคนดีที่สุดเลยยยยยยย

ขนาดน้ำไม่รักยังดีกับน้ำได้ขนาดนี้

ขอใหสมหวังกับไอ้กุ้งแห้งนะ  :กอด1:

เคลียร์กันได้ซะทีดีใจด้วยนะ :เฮ้อ:

รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:

หมูกระต่าย

  • บุคคลทั่วไป
เหลือเรื่องพี่เทมกับพี่กรนี่แหละที่ยังค้างลำไส้อยู่ :z3:

หมูกระต่าย

  • บุคคลทั่วไป
ตอนนี้ข้องใจพี่บาสอย่างแรง

แรกก็สงส๊ารสงสาร ตอนนี้ชักคันเท้าซะละ :m16:

แล้วเมื่อไรจะคบเดือนเนี่ย พี่นิกมันยิ่งหื่นๆอยู่ :z3:

แต่จะบอกว่าผิดคาดมากเรื่องข้อตกลงระหว่างพี่เทมกับพ่อ :a5:

และเรื่องสุดท้ายที่ค้างคาใจมานาน

สงสารพี่กรโคตรๆ แอบรักพี่หมอทีจนหมดใจแต่หารู้ไม่ว่าพี่หมอทีคือคนที่ตัวเองเกลียด

แล้วมันจะได้รักกันมั้ยเนี่ย :z3: :z3: :z3:

ปล.พี่วิคะ หนูจะบอกพี่ว่า วิชาภาษาอังกฤษอ่านเขียนหนูได้เกรด4เพราะนิทานที่พี่เอสเล่าให้พี่น้ำฟัง55555

คือครูให้ไปหานิทานประยุคภาษาอังกฤษมา1 เรื่องหนูเลยเอาเรื่องของพี่วิไปแปลเป็นภาษาอังกฤษ

อยากจะบอกว่าตอนออกไปเล่าหน้าชั้นครูที่สอนหนูหัวเราะจนตกเก้าอี้ ส่วนเพื่อนๆในห้องก็ขำกันกลิ้งเลย 

เพื่อนในห้องหลายคนมากบอกหนูว่า ดีนะที่หนูเล่าเป็นคนสุดท้ายของห้อง ไม่งั้นเพื่อนได้ไปหานิทานใหม่ทั้งห้องแน่ๆ

แบบว่าตอนก่อนออกไปเล่านี่ ต้องยืนหัวเราะอยู่นอกห้องก่อน นึกถึงที่ไรก็ขำ

     
       ขอบคุณพี่วิมากๆนะคะ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:        o13










IWacKEE

  • บุคคลทั่วไป
“เอสๆ ไม่ต้องห่วงนะ ถ้าคุณแก่หงำเหงือกไปไม่มีใครจ้าง ผมจะเลี้ยงคุณเอง///// คิก..”
ดีๆ ช่วยกันทำมาหากิน (?) o22 555

เทมเจ๋งอ้าาาาา เชียร์ให้สมหวังกะน้องกุ้งแห้งเร็วๆนะจ๊ะ  :impress2:


 

yoyoyoyoyo

  • บุคคลทั่วไป
มาเป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้คุณแม่หายไวๆนะคะ  ถึงมาเม้นน้อยก็ติดตามอยู่ตลอดนะคะ จุ๊บๆๆ  :z2: :z2: :z2:

ออฟไลน์ Secrets

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 58
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
 :serius2: 
ค้าง มาต่อเร็วๆนะคับ
ลุ้นเป็นบ้าเลย

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0


ตอนที่ 51 ครึ่งนึง...(หลัง/1)






“ครือ~~~~~.........|||||||||||||  .... เรื่อง..... เรื่องเพื่อนน่ะพี่......จะเริ่มเล่ายังไงดีหว่า...”

“เพื่อน?   ... อืมเข้าใจล่ะเครียดเรื่องเพื่อน.... ทะเลาะกัน?...ไงเหรอ...ไปทำอะไรเขา?
รึเขามาทำอะไรแก?... หรือว่า... ”

พี่ชายเอียงคอถาม คนรักที่นั่งฟังข้างๆก็ขมวดคิ้ว.......


“โธ่พี่อย่าเพิ่งเดาไปก่อนซี่ !?.............!!!....เอ้อ!!!!.ใช่ๆๆๆๆ!!!!!! คือพี่อย่าเพิ่ง
เข้าใจผิดนะ!มันไม่ใช่เรื่องของผมหรอก! เป็นเรื่องของเพื่อนน่ะพี่!!มันมาปรึกษาผม!!
แต่ผมไม่รู้จะช่วยมันยังไงก็เลยกลุ้มใจอยู่เนี่ย~ ไม่อยากเล่าให้พี่ฟังเพราะสัญญากับมัน
ว่าจะไม่บอกใคร! เรื่องไม่ค่อยดีเท่าไหร่.....||||||||||||”   ที่สุดหนุ่มตี๋ก็คิดออก
ให้พี่ชายเขาเข้าใจผิดไปซะว่าเป็นเรื่องคนอื่นอย่างนี้จะดีกว่า! มีทางรอดแล้วนิกกี้!!///////


“อ้าววววแล้วกัน! ไม่ใช่เรื่องของมึงหรอกเรอะ! ประสาทแดก! ไปกลุ้มเรื่องคนอื่น
ขนาดนี้ทำไม?............แล้ว.... มันมีอะไรยังไงเล่ามาดิ๊ เผื่อกูจะช่วยได้ มึงก็ไม่ต้องไปบอก
เพื่อนมึงสิ ว่าเล่าให้กูฟังอ่ะ!... ” น้ำลุกจากพื้นขึ้นมานั่งกอดอกบนโซฟา ทิ้งตัวพิงเอส
ที่ตามขึ้นมานั่งข้างๆ.. รู้สึกเซ็งแต่ก็โล่งอก ที่น้องไม่ได้มีลับลมคมในเพราะก่อเรื่องอะไรไว้

นิกกี้กระหยิ่มยิ้มออกโล่งใจ ยินดียิ่งกว่าตอนได้รู้ว่าโลกรอดพ้นจากภัยธรรมชาติทั้งปวง...
“แหะ..คืองี้นะพี่! .............เอ่อ........คือเพื่อนผมคนนี้น่ะ เมื่อไม่นานมานี้เขา......เขาเพิ่งรู้ว่า
เพื่อนสนิทของตัวเองแอบหลงรักเขาอยู่อ่ะ...........แหะๆ..~...แต่....แต่ว่าเขาก็มีแฟนอยู่แล้ว
แล้วก็รักกันมากด้วย....”  กระมิดกระเมี้ยนเล่าให้พี่ชายฟังไปก็เขินปากพอควร..

“แล้วไง?...ต่อดิ..”  น้ำเลื้อยตัวเองลงไปนอนเอาหัวหนุนตักเอส แต่ก็ยังกอดอกทำตาหรี่ๆ
ยกขาข้างหนึ่งขึ้นมาวางบนตักของน้อง กระดิกเท้าเล่น...กระดิกไป...กระดิกมา...

“เอ่อ...  เพื่อน! เพื่อนน่ะครับ เขา~ ก็ปฏิเสธเพื่อนสนิทคนนั้นไปแล้ว...แต่....แต่ว่า
เขาสงสารเพื่อนตัวเองที่ต้องอกหัก...... ก็เลยรู้สึกอยากปลอบใจ.....อยากจะทำอะไรให้
ถ้าทำได้ แล้วเขาก็ถูกขอให้ช่วย.........กอด....เอ่อ.....ขอมีอะไร...อะไร...ด้วยน่ะ....”

“เฮ้ย!! จริงเหรอวะ! แต่เพื่อนมึงมันก็มีแฟนแล้วนี่หว่า!”  น้ำสะดุ้งตัวลุกขึ้นมาชี้หน้าน้อง
ทำตาโตพูดอย่างตกใจ   “หรือว่า!!! เอ๊าะอ๋อ~!กูรู้แล้ว มึงจะบอกว่ามันแอบไปมีอะไรๆกับ
ไอ้เพื่อนสนิทคนนั้น แล้วแฟนมันเสือกจับได้ใช่มั้ยวะ!!!เลวมาก!!!!” 


ไอ้หนุ่มหน้าตี๋นั้นหน้าซีดตกใจ รีบร้องบอกว่าไม่ใช่ โบกไม้โบกมือปฏิเสธสุดชีวิต
“มันไม่ใช่อย่างน้านนนนนน~||||||||||||| ผม! เอ้ยเพื่อน!พะพะพะเพื่อนๆ!!มันยังไม่ได้ทำ
ถึงขนาดน๊านนนนนนนนนน แบบว่าแค่......................ภ...ภายนอกเท่านั้นเองอ่ะพี่!
มันเผลอ~ เอ่อเพื่อนครับเพื่อน!มันเผลอตัวไปหน่อย ไม่ถึงขั้นสุดท้ายหรอกครับ
แต่เขาก็รู้สึกผิดมากๆเลยนะพี่น้ำ! แล้วปัญหาก็คือ ตอนนี้มันรู้สึกแปลกๆ มองหน้า
เพื่อนสนิทคนนั้นไม่ค่อยจะติดเลยอ่ะ... แถมยังกลัวแฟนจะรู้แล้วโกรธเกลียดเอาน่ะสิพี่
พี่น้ำ.. ผม เอ้ย! เพื่อน! เพื่อนผมน่ะเขาน่าสงสารจะตายไป พี่อย่าไปด่ามันเล๊ย~ แหะ
....มันกลุ้มมากเลยนะ.... พี่ว่าผมควรจะทำไงดี? อ๊ะเอ่อๆหมายถึงเพื่อนผม! 5555|||||||||||||
คือนี่มันก็ไม่ใช่เรื่องของผมเองซะด้วยสิ55!!...ไหนพี่อยากฟังนักหนา ..มาช่วยผมคิดเลยนะ
ว่าเอ่อ.. เพื่อนผมเขาควรจะทำยังไงดีพี่น้ำ~ตอนนี้วางตัวลำบากมากเลยอ่ะ... เพื่อนน่ะ!!”     

ย้ำนักย้ำหนา นี่มันเรื่องของเพื่อน นิกกี้เล่าเสร็จก็ทำแววตาน่าสงสาร อ้อนวอนขอความเห็นใจ
แต่พี่ชายเขากลับกอดอกทำเสียงเข้ม ลุกขึ้นยืนก้มหน้ามาจ้องตาเจ้าน้องตัวดีเขม็ง

“........ก่อนอื่นนะ.........มึงจะย้ำทำไมนักหนาวะ กูรู้แล้วว่านี่มันเรื่องของเพื่อนมึง!”

“อ่า~|||||||||||||.....ครับ....แหะๆ~”

“ไม่ใช่เรื่องมึงก็ดีแล้ว!ฮ่ะฮึ่ม~ลองเป็นเรื่องมึงเองดูสิ! กูจะถีบให้หน้าหงายเลย!”

“อ่ะอึ๋ย!!|||||||||||||| พะพี่! เขาเผลอเหลวไหลไปหน่อยเดียวเอ๊งงง!”

“ต่อให้แค่นิดเดียวก็ไม่ได้!!! อุตส่าห์ยอมให้คบกันแล้ว ถ้ามึงแอบนอกใจไอ้เบ๊
ทิ้งๆขว้างๆมัน กูจะซ้อมมึงก่อน!พอแหลกแล้วค่อยเอาใส่กระด้งไปโปรยให้ปลากิน!!!” 

“........................|||||||||||||||||||||||”   (...เห็นกูเป็นรำเรอะ! จะร่อนรำรึง๊ายยยพี่กู!||||||||*||
ผมไม่ใช่ปลาป่นนะ!! นี่ชีวิตจริงนะครับพี่!ไม่ใช่หนังเรื่องปลาบู่ทอง!! เกือบได้ไปเป็น
อาหารปลาซาโยนาระกู๊ดบายแล้วมั้ยล่ะ ดีนะ!ที่ไม่ได้บอกว่าเป็นเรื่องของกูเอง…)

นิกกี้คิดว่าตัวเองคิดถูกแล้ว ที่เล่าความจริงให้พี่ชายฟังแต่บอกว่าเป็นเรื่องของเพื่อนอย่างนี้
ถึงอย่างไร การโกหกไม่ว่าจะทั้งหมดหรือเพียงครึ่งนึง..... มันก็คือการโกหก
แต่สำหรับหนุ่มหน้าตี๋วินาทีนี้ เขาขอถือว่ามันเป็นการป้องกันตัวก็แล้วกัน....  \-_-/


“โธ่~พี่น้ำยังไงมันก็ยังไม่ถึงขั้นมีอะไรกันซักหน่อยนี่........น่าให้อภัยมันเนอะ!” 
นิกกี้รีบฉีกยิ้มแต่เหงื่อแตกทำไมไม่รู้...

“แฟนมันก็มีอยู่แล้วทั้งคนนี่หว่า!  ถ้าอยากนักทำไมไม่ไปทำกับแฟนตัวเอง! ไปเผลอไผล
เล่นปิงป่องแช๊ะกับเพื่อนตัวเองได้ไงวะ!!ใช้ไม่ได้!!!เลวมาก!!!”  ยังคงตอกย้ำให้คนทำผิด
ตัวจริงแอบหน้าหงาย ...คนน่ารักทำหน้าบึ้ง อารมณ์ไม่ดี ข้องใจกับพฤติกรรมของเพื่อนน้อง


“ก็.................... เพื่อนผมเขาห่างๆกับแฟนอยู่น่ะครับ...ช่วงนี้..~…”  นิกกี้พูดอ้อมแอ้ม
ก้มหน้าหลบตาเอส ถึงคนรักของพี่ชายจะนั่งฟังเฉยๆ แต่สีหน้าแววตาที่มองมาทางเขานั้น...
ดูเคลือบแคลงสงสัยจนอดหวั่นใจไม่ได้............. กลัวจะถูกจับได้เอา....||||||||||||||


 เอสเห็นน้ำกำลังใช้ความคิดอย่างจริงจังก็พูดขึ้น  “อืมม พี่ขอออกความเห็นหน่อยนะนิกกี้...
(ไอ้ตาตี่หูผึ่งรีบพยักหน้ายิ้มรับ)  พี่คิดว่าคนที่ผิดก็คือ...........เพื่อนนายเต็มๆเลยนะ...”
ได้ยินที่แฟนหนุ่มพูดตรงกับใจ น้ำก็รีบเสริม  “ช่ายยยยยยยยย!!!-*- เอสคุณพูดดีมาก!” 

“โธ่~ไอ้เรื่องนั้นน่ะ....... ผม........เพื่อนผมเขาก็รู้อยู่เต็มอกแล้วล่ะคร้าบ เฮ้อ~” 
หนุ่มตี๋นั่งรับฟังคอตก... คุณพี่ชายทั้งสองก็เขยิบเข้ามานั่งขนาบข้าง... เอสตบบ่านิกกี้เบาๆ

“แต่เขาก็เป็นคนดีมากนะ...หึ...”

“ช่ายยยยยยยยยยย~….เอ๊ะ!? คุณพูดอะไรน่ะเอส!? มันดีตรงไหนกัน!?มันเลวมาก!”
น้ำยังคงย้ำคำว่าเลว จนเอสขำ... คนหน้าหล่อบอกกับนิกกี้ว่า..

“ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกนิกกี้ ปัญหาของเพื่อนนายได้รับการแก้ไขแล้วไม่ใช่เหรอ...หึ”
ที่เอสพูดทำเอาคนฟังงง?.... “เอ๊ะ? ยังไงเหรอครับพี่เอส...” 

“ก็เพราะเขาคิดได้ว่าไอ้สิ่งที่เขาทำไปมันไม่ควร... ถึงได้ไม่ถลำตัวจนเลยเถิดเกินแก้ไข
ตอนนี้พี่ว่าเรื่องแฟน.... ไม่น่าห่วงนะ จากที่ฟังมานี่ แฟนเขายังไม่รู้เรื่องเลยใช่มั้ย..
แล้วจะตีตนไปก่อนไข้ทำไมกันนิกกี้...หึหึ.... เอ่อ...อ่ะแฮ่ม!....หึ...เพื่อนนายน่ะ ก็เพราะเขา
สำนึกผิด คิดได้ แล้วอยากแก้ไขไม่ใช่เหรอ ถึงได้ทำตัวไม่ถูก...จนกลุ้มใจ  พี่คิดว่า
 เพื่อนนายเนี่ยยอดมากเลยนะ! ส่วนเรื่องเพื่อนสนิทที่มาคิดเกินเพื่อนคนนั้นน่ะ
ก็ไม่ต้องไปคิดมาก! เอาไว้ถ้าเขามีใครเข้ามา คือ.... พูดง่ายๆว่าถ้าเขามีแฟนเมื่อไหร่
ไอ้ความรู้สึกแปลกๆที่มีต่อกันมันก็คงจะค่อยๆลดลง จนหายไปเอง เหลือไว้แต่
ความเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม..เชื่อพี่สินิกกี้!..หรือต่อให้เขาไม่มีใคร...แต่เวลามันจะช่วย
เยียวยาความรู้สึกให้เราได้เป็นอย่างดี  ขอแค่อย่าไปแสดงท่าทีแปลกๆ หรือกดดันเขามาก
ก็พอแล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่มีวันกลับไปเป็นเพื่อนกันได้เหมือนเดิมแน่ ในเมื่อถึงยังไง
เราก็ตอบรับความรู้สึกของเขาไม่ได้ ก็อย่าไปทำให้เขาคิด อย่าไปให้ความหวังเขา 
ทำทุกอย่างให้เหมือนเดิมซะ เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น แม้ว่าจะรู้สึกแปลกๆก็ต้อง
ยิ้มสู้เข้าไว้ เพื่อนจะได้สบายใจว่าเราไม่คิดมาก และยังเหมือนเดิมกับเขา  ...เข้าใจนะ
ไม่ต้องกลุ้มไปหรอก”    ดาราหนุ่มกอดคอน้องชายของคนรักที่มีสีหน้าดีขึ้น 
พูดปลอบด้วยความมีประสบการณ์ของผู้ใหญ่กว่าอย่างเขา


“.......อึก//////// ........จริงเหรอครับพี่เอส!!!.......เฮ้อ~! ฟังที่พี่พูดแล้วผมสบายใจขึ้นเยอะเลย!
55ค่อยยังชั่วหน่อยอ่ะ ”  กำลังดีใจ.. แต่เสียงหวานที่แทรกขึ้น หลังจากนั่งฟังอยู่นาน
ด้วยความรู้สึกที่ทะแม่งๆ ชอบกล.....ทำให้นิกกี้ต้องชะงัก


“เอส!..... นี่มันเรื่องของเพื่อนไอ้นิกนะ! หลังๆ.. คุณพูดอย่างกับ..........
...........ไอ้เรื่องน่าโมโหนี่ เป็นเรื่องของมันเองอย่างนั้นแหละ!!?”

“เอ้อ!! เฮ้ยเอ่อ ผม! ผมลืมไปน่ะฮ่าฮ่าฮ่า!!! ใช่ๆๆคุณพูดถูก นี่มันเรื่องเพื่อนนิกกี้นี่!
ฮ่าฮ่า แล้วอย่าลืมเอาไปบอกเพื่อนนายด้วยล่ะ!นิกกี้!”  เอสตบเข่าฉาด หัวเราะฮาลั่น
พยักเพยิดบอกเจ้าตาตี่ที่นั่งเหงื่อตก กลืนน้ำลายหนืดๆลงคอทำหน้าเหรออยู่ข้างๆ

“.......พี่เอส.....||||||||||||||||.... อ่า~ครับๆแหะๆ...ผมจะเอาไปบอกเพื่อนอย่างที่พี่เอสพูด
ทุกคำเลยครับ ขอบคุณมากนะครับพี่...ฮ่า...ฮ่า..”  ......... สรุปนี่พี่เอสเขารู้รึเปล่าวะ||||||||||||||


“แต่!.........”   แล้วเสียงของน้ำก็ขัดจังหวะเสียงหัวเราะแกนๆของทั้งสองหนุ่มอีกครั้ง
“กูฟังแล้วโมโหว่ะ!!! เพื่อนมึงคนนี้มันเป็นใครวะ!? กูเคยเห็นหน้าม๊ะ!!?
เพื่อนมึงนี่มันเลวมาก!!! เลิกคบ! เลิกคบแม่งไปเลยเชี่ยนิก! เพื่อนส้นตีนแบบนี้กูไม่ให้คบนะ!
อย่าได้ริอาจทำอย่างที่เพื่อนมึงทำเป็นอันขาด! กูเกลียดคนที่ทำอะไรเห็นแก่ตัวแบบนี้ที่สุด!!!
ไอ้เลวชาติ! สันดานหมา! -*-  ด่าว่าเก๋าเจ้ง! ก็ยังน้อยเกินไป!! นี่เห็นว่าคิดได้แล้วหรอกนะ
ไม่อย่างนั้นมันต้องโดนด่ามากกว่านี้อีก! ไอ้ปรอทจิ้มตูด! แม่งพากูไปเผาบ้านมันทีเซะ!!!!”

โกรธเกลียดเคียดแค้นเขา ราวกับเป็นเรื่องของตัวเอง...... น้ำเล่นลุกเดินพล่านอย่างว้าวุ่น
ด่า ด่า ด่า ไม่หยุดโวยวายจนนิกกี้ต้องนั่งเอามืออุดหูตัวลีบ หน้าซีด จะห้ามพี่ชายให้เลิกต่อว่า
เขาซักทีก็ไม่ได้......เพราะบอกว่าเป็นเรื่องของ....เพื่อน...||||||||||||||||

 เอสต้องหันหน้าไปทางอื่นแอบขำแทบแย่... คนหล่อเดาได้ไม่ยากว่าเจ้าหน้าตี๋กำลังปิดบัง
เรื่องจริงกับพี่ชายอยู่ (ถ้าเป็นเรื่องของคนอื่น เขาคงไม่มานั่งกลุ้มจะเป็นจะตายขนาดนี้หรอก
น้ำเขาไม่ชอบคนเจ้าชู้ครับ55...แต่ผมไม่กลัวหร๊อก เพราะผมไม่เคยนอกใจ มีแต่เขาอยู่ในใจ
แค่คนเดียว//////หึหึ..)


“น้ำๆๆ55 .. พอเถอะน่า เรากลับบ้านกันดีกว่าเดี๋ยวดึกนะ พรุ่งนี้ผมทำงานเช้าไม่ใช่เหรอครับ”
ดาราหนุ่มลุกยืนบิดตัวไล่ความเมื่อย ส่งยิ้มก่อนเดินเข้าไปจับไหล่บางทั้งสองข้าง
เรียกให้คนน่ารักหันมาฟังเขาพูดบ้าง...   น้ำทำตาโตเหมือนนึกอะไรได้แล้วยิ้มหวาน
ลืมเรื่องน่าโมโหของเพื่อนน้องชายไปเสีย เพราะเขามีเรื่องอะไรดีๆรอให้ทำอยู่ตอนนี้..

“จริงสิ!/////// เฮ่! ไอ้นิก! เอส! มาทางนี้กันเถอะ!!”   รีบจูงมือคนรักที่ยิ้มตอบเขาอย่างงงๆ
เดินไปฉุดมือน้องที่สะดุ้งนิดๆ เงยหน้ามองพี่ชายอย่างสงสัย? น้ำจูงมือลากทั้งสองหนุ่ม
พาขึ้นไปยังชั้นบนของบ้านอย่างเบิกบานเต็มที่ ผิดกับเมื่อครู่ราวฟ้ากับเหว...

.............................................................

..................................

................


.....ในห้องนอนของพ่อกับแม่...  น้ำส่งธูปที่จุดแล้วให้นิกกี้และเอสรับไว้ ก่อนจะเป็นคนนำ
นั่งคุกเข่าลงกับพื้น ไหว้รูปพ่อกับแม่ของเขา.....  ทั้งสามหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองแววตาอันแสน
อ่อนโยนของคนที่อยู่ในรูปตรงหน้า....  น้ำเล่าเรื่องของเทพพิชัยและพ่อ...
เรื่องของคนรักของน้องชาย และเรื่องความรักของตัวเองให้เตี่ยกับแม่ได้ฟัง.......
ราวกับว่าคนที่จากไปแล้วจะรับรู้ได้  น้ำยิ้มน้ำตาคลอ ก่อนปักธูปยังหันไปบอก
ทั้งเอสและนิกกี้ ว่าเขามั่นใจ พ่อกับแม่ต้องร่วมยินดีกับเรื่องที่ลูกชายคนโตเล่าให้ฟังเป็นแน่


“หึ....//////// อาเตี่ยครับ...แม่ครับ.....ต่อไปนี้น้ำจะไม่อยู่กับความคิดเคียดแค้น
ไม่โทษโชคชะตาอะไรอีกแล้ว เพราะน้ำรู้จักความรักแล้วครับ...”

คนพูดหันไปมองสบตากับคนรักที่มองมาอยู่เหมือนกันพอดี ..ความรู้สึกดีๆพาให้ทั้งคู่
ยิ้มเขินกันเองไม่น้อย///////   “อืมมอ่ะแฮ่ม!!!////////*// ผมอยู่ตรงกลางครับพี่ครับ!”
เจ้าน้องตาตี่กระแอมขัดอย่างเลี่ยงไม่ได้ พวกพี่ชายเล่นมาหวานกันข้ามหน้าข้ามตา

“เอ่อ....55  เตี่ยครับ...............แม่ครับ........ น้ำไม่ต้องหนีใครอีกแล้ว ...น้ำจะไม่ไปไหน
น้ำจะกลับมาอยู่ที่นี่ อยู่บ้านเรานะครับ.... รักเตี่ยกับแม่นะครับ...” น้ำพูดทำเอานิกกี้ซึ้ง
เอนมาเอาหัวพิงซบกับพี่ พูดยิ้มๆมองไปที่รูปของพ่อแม่  “ผมด้วย....ผมก็รักเตี่ย...รักแม่...”
แล้วตาดวงรีๆก็เสมามองหน้าพี่ชาย..  “........รักพี่ด้วยครับ” 
สองพี่น้องยิ้มให้กันก่อนเอาธูปไปปัก...  แต่เมื่อทั้งคู่หันกลับมาเห็นเอสทำหน้าแปลกๆ
นั่งถือธูปค้างไว้ก็ประหลาดใจ น้ำอดขมวดคิ้วงงไม่ได้ ไหงแฟนเขาทำหน้าอย่างนั้น?
มือนุ่มเอื้อมไปแตะมือคนหน้าหล่อที่มองตาเขาไม่กระพริบ... ยังไม่ทันได้ถาม
อีกฝ่ายก็พูดขึ้นมาก่อน “น้ำ........ที่คุณพูดเมื่อกี้....”  เอสมองหน้าน้ำ...

“ครับ?....อะไรเอส?...เรื่อง?”  คนน่ารักยังงง

“คุณบอกว่า คุณจะกลับมาอยู่บ้าน.........คุณจะกลับมาอยู่ที่นี่เหรอ!?.. แล้ว!ผมล่ะ!!”

“เอ่อ......................”

“นี่คุณหมายความว่า คุณจะไม่ไปอยู่กับผมแล้วใช่มั้ย!?”

“คือ...............................”

“ไม่นะ!....ผมไม่ยอมนะน้ำ!!... คุณจะปล่อยให้ผมอยู่คอนโดคนเดียวเหรอ!
คุณจะปล่อยให้ผมนอนคนเดียวได้ยังไง........”  เสียงเอสนั้นเศร้า... คนหล่อลุกขึ้น
ยื่นมือไปปักธูปลงในกระถาง พนมมือไหว้ฟ้องเอากับรูปพ่อแม่ของน้ำ
“เอ่อ พ่อครับ!แม่ครับ! ดูน้ำเขาทำกับผมสิครับ!! ลูกพ่อกับแม่เนี่ยใจร้ายที่สุดเลย!”
เอสรีบหันกลับมาจับมือจับไหล่คนน่ารักของเขา เขย่าร่างบางที่ยังอ้ำๆอึ้งๆนั้นเบาๆ

น้ำถูกเอสตัดพ้อเข้ากอดแน่นไม่ยอมให้เขากลับมาอยู่บ้านตัวเอง....ก็ถอนใจ…
ก่อนจะแอบอมยิ้ม....เขินไม่น้อยเมื่อนึกถึงสิ่งที่เขากำลังจะบอกกับเอส....


“เฮ้ย!///////*// ไอ้นิกกี้ มึงมองอะไรนักหนาวะ! ออกไปก่อนซี่~! ขอกูเคลียร์กับเอสก่อน
ไม่ต้องมาลีลาน่า! ออกไป! ไม่ต้องมาแอบฟังเลยนะไอ้หนังตาปิด! ไม่มีอะไรหรอก
ไปไป๊!ชิ่วๆ!!”    ก่อนอื่นต้องจัดการไล่เจ้าน้องตัวกวนเสียก่อน ไม่อย่างนั้นต่อหน้าน้อง
เขาจะกล้าพูดเรื่องน่าอายได้อย่างไร... 

.....ได้ยินเสียงนิกกี้บ่นพึมพำ  “โด่! ผมไม่ใช่หมานะดูเขาไล่ดิ~||||||||”
 ตามมาด้วยเสียงปิดประตูห้อง...........  เอสขมวดคิ้วทำหน้างอ ผละตัวออกมามองหน้าน้ำ
อย่างสงสัย แต่ก็ยังยืนกอดเอวบางไว้ไม่ยอมให้หนีเขาไปไหนได้


“คุณไม่ต้องมาอ้างอะไรเลยนะ! ผมไม่ยอม!....คุณต้องอยู่กับผมนะ...ยังไงผมก็ไม่ยอม!!”

“แต่....เอส....ที่นี่มันบ้านผมนะ...”

“ก็ผมอยากอยู่กับคุณ!”

“เอ่อ~....คือว่า........เอส....คุณฟังผมก่อนนะ...ผมคิดไว้แล้ว...ไม่ว่ายังไงผมก็จะกลับมาอยู่ที่นี่
แล้วก็สานต่อความฝันของตัวเอง ////// ผมแค่อยากทำกิจการส่วนตัวเล็กๆ.... ผมไม่ทำอะไร
ใหญ่เกินตัวหรอก คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ..”

“คุณจะทำอะไร!?” 
ตกใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อได้ยินว่าน้ำต้องการจะทำงานอื่น นอกจากการเป็นผู้ช่วยเขาด้วย


“แหะๆ...ก็////// ... ผมนะไม่ได้อยากเป็นสถาปนิกเหมือนอย่างพ่อ หรือนิกกี้....
...ไอ้ที่ผมอยากทำน่ะ ผมอยากเปิดร้านขายของ! ....อาจจะเป็นร้านขายชา.. กาแฟ...
หรือไม่ก็ร้านขายต้นไม้..55 หรือไม่ก็ขายพวกของกิน...ขายอะไรก็ได้ที่ผมชอบ! แค่นึก
ก็น่าสนุกแล้ว ผมอยากทำอะไรด้วยตัวเองมาตั้งนานแล้วล่ะเอส!//////  ฮะฮะฮะ
ตอนนี้คุณว่ามันไม่เหมาะเหรอ ทุนผมก็ได้มาแล้ว!! ที่เทพพิชัยให้คืนมานี่ไง..”

น้ำยิ้ม...ผลักแขนเอสออกเบาๆ หยิบเช็คออกมาจากกระเป๋าสตางค์ ชูขึ้นแล้วหัวเราะเสียงใส
ดวงตาคู่สวยเป็นประกายที่ฉายแววความหวังอันสดใสต่อหน้า.... เล่นเอาคนมองได้แต่อึ้ง
จนพูดอะไรไม่ออกไปพักใหญ่ .......แต่แล้วคนหล่อก็กลับรุกถามเอาอีกครั้ง เมื่อนึกได้ว่า
เขากำลังจะต้องแยกห่างจากคนรัก ทั้งตอนกลางวันและกลางคืน

เลวร้ายไปกว่าเดิมอีกไม่ใช่หรือ!


“ละแล้ว! แล้วๆงาน! งานผู้ช่วยของผมล่ะ!!!?คุณไม่ทำแล้วเหรอน้ำ!?”

“หือ........แหมเรื่องนั้น...........ผมคิดว่า........คง...”  กำลังนึกคำพูดเกลี้ยกล่อม
ขอให้คนรักหน้าหล่อยอมเข้าใจ  อยู่ๆน้ำก็ต้องสะดุ้งโหยง เมื่อถูกตะคอกถามด้วยเสียงอันดัง


 “ทำไม! เพราะคุณไม่ต้องหนีเทพพิชัยแล้ว!?  เพราะบ้านหลังนี้ผมโอนเป็นชื่อคุณให้แล้ว!?
หรือเพราะว่าคุณมีเงินหกสิบล้านอยู่ในมือแล้ว!?.... ทำไมคุณต้องแยกจากผมด้วย!!!?
ทำไมเราต้องแยกกันอยู่ด้วยล่ะน้ำ!!?  ผมไม่อยากจะเชื่อเลย! หรือพอมีเงินคุณก็ไม่อยาก
อยู่กับผมแล้ว!?  นี่ผมไม่จำเป็นกับคุณแล้วใช่มั้ย!?...คุณไม่รักผมแล้วเหรอน้ำ!!!? ”

เสียงเอสตะคอกต่อว่า หน้าไม่ดี... เขาจะไม่ยอมให้น้ำไปไหนทั้งนั้น...
ทำไมน้ำทำอย่างนี้!
ทำราวกับจะค่อยๆตีตัวออกห่างจากเขา หรือไม่ต้องการเขาแล้ว!? จะทิ้งเขาไปหรือ!!?
เขาไม่ยอม!!!
ไม่มีวันยอมถูกหลอกให้รักจนหมดใจ แล้วถูกทิ้งให้ใจสลายอีกแล้วนะ!!!!








ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0



ตอนที่51 ครึ่งนึง...(หลัง/2)







หนุ่มน่ารักตกใจไม่ใช่น้อยที่เห็นคนรักกำลังโกรธ..... แต่ทุกคำที่เขาได้ยินมันทำให้
น่าน้อยใจ เสียใจนัก   “....ฮึก....นี่!.....เอส!...ที่คุณพูดเมื่อกี้ผมจะไม่ถือนะ!! แต่คุณกำลัง
ทำให้ผมเสียใจ รู้ไว้ด้วย!!!....”  อยู่ๆน้ำตามันก็จะไหลออกมาเสียให้ได้ น้ำพูดเสียงสั่น
แววตาที่ใสแจ๋วอยู่เมื่อครู่นั้นหมองลงจนสั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด

เอสเห็นน้ำจะร้องไห้ก็ผวาเข้ากอดไว้ทั้งตัว ก้มหน้าซุกกับเส้นผมนุ่มสีน้ำตาลอ่อน
พร่ำพูดขอโทษซ้ำๆ   “ผมขอโทษ! ผมขอโทษน้ำ....ผมขอโทษ.......ผมรักคุณ..”  คำสุดท้าย
กระซิบที่ริมหู ส่งคำขอโทษที่ออกจากใจเขาสื่อไปให้คนตัวสั่นในอ้อมกอดได้โปรดอภัย


“ฮึก.....ก็ไหนคุณเป็นคนพูดเองว่าเงินซื้อผมไม่ได้ไง! แล้วทำไมอยู่ดีๆก็มาว่าผมอย่างนี้ล่ะ!
ผมก็รักคุณนะ....ผมจะหนีคุณ ทิ้งคุณไปไหนได้ยังไงเล่าไอ้คนบ้า!~ฮึกฮืออๆ” ร้องไห้จนได้..

อ้อมแขนที่กอดตอบ บอกให้เอสรู้ได้ว่า น้ำยังคงรักเขาเหมือนเดิมแน่นอน..
ความกลัว ความเอาแต่ใจและความงี่เง้าของตัวเอง เกือบจะทำให้ต้องทะเลาะกันไปใหญ่โต
แต่ด้วยความรักที่มีมากกว่าความไม่เข้าใจทั้งหมดนั้น...... ทำให้คู่รักยังคงกอดกันไว้
แล้วมอบจูบหวานๆให้แก่กัน....

มือแกร่งของคนหน้าหล่อคอยไล่เกลี่ยเช็ดหยดน้ำตาบนใบหน้าหวานๆที่มองสบตาเขา
“ก็คุณบอกผมว่าคุณจะกลับมาอยู่ที่บ้านนี่..... แถมยังว่าจะไปเปิดร้านขายอะไรก็ไม่รู้!”
เอสจูงมือน้ำเดินไปนั่งลง คุยกันที่ปลายเตียง..

“ก็แล้วไงเล่า มันก็ไม่ได้แปลว่าเราจะต้องแยกกันซักหน่อยนี่นา ....เรื่องเปิดร้านน่ะ…
ผมคิดว่าคงยังไม่เริ่มทำอะไรตอนนี้หรอก ต้องขอคิดวางแผนก่อน คงอีกหลายเดือนแหละ
กว่าที่ผมจะมั่นใจเริ่มสร้างอะไรได้ แล้วไอ้งานผู้ช่วยของคุณ ผมไม่มีวันยอมสละตำแหน่ง
ให้ใครง่ายๆหรอกนะ!////// อย่าห่วงเลยครับเอส.... เพียงแต่ว่าถ้าผมเริ่มทำกิจการส่วนตัว
เมื่อไหร่ ก็อาจจะตามคุณไปทุกที่เหมือนเดิมไม่ได้ เพราะต้องแบ่งเวลาไปดูงานที่ร้านบ้าง
แต่มันจะเป็นร้านของเรานะครับ/////....คุณไม่ดีใจเหรอ? เรามาทำด้วยกันนะ...”

น้ำยิ้ม... ชวนเอสให้มาร่วมสานฝันของเขาด้วยกัน

“คุณพูดจริงๆนะน้ำ!//////ดีจัง! งั้นก็หมายความว่าคุณยังเป็นผู้ช่วยของผมเหมือนเดิม!”

“ใช่!55”

“คุณจะให้ผมเป็นเจ้าของร้านที่คุณคิดจะเปิดด้วยอีกคนเหรอน้ำ!”

“ใช่!”

“แล้วก็ยอมให้ผมเป็นเจ้าของ ของเจ้าของร้านตลอดไปเลยใช่มั้ย!/////”

“ใช่!...........................อ๊ะ! ..ไอ้บ้า~~~ พูดอะไรวะเนี่ย  ฮึ่ย~  >/////<  ”

“ฮะฮะฮะ!!! ผมดีใจจัง ที่คุณมีผมอยู่ในแพลนชีวิตของคุณ...เราจะอยู่ด้วยกันใช่มั้ย”

“ต้องอยู่สิเอส.......... เราต้องอยู่ด้วยกันนะ/////”

“แต่..... คุณบอกจะกลับมาอยู่บ้านแล้ว.... ทิ้งให้ผมนอนคนเดียวที่คอนโดทำไมล่ะ”

“ยากอะไรเจ้าโง่นี่!////// (เอากำปั้นไปแกล้งปั่นข้างหัวเอสเล่น) ใครบอกว่าผม
จะกลับมาอยู่บ้านคนเดียว .... เดี๋ยวคุณแอบพาสาวๆที่ไหนมานอนกอดแทนผมจะทำยังไง
คุณก็ย้ายมาอยู่ด้วยกันที่บ้านผมสิ! เนอะ!55 อาเตี่ยครับ แม่ครับ!! ผมขออนุญาตพา
ลูกสะใภ้เข้าบ้านหน่อยนะครับ!55555”  น้ำหันไปบอกกับรูปพ่อแม่ ทำยิ้มทะเล้นเหล่หางตา
ไปมองหน้าเอสที่ยังนั่งยิ้มเหวอ....


“ห๊า!?////// ละลูกสะใภ้ไหน!?... บ้าน่ะสิผมน่ะเหรอ!!!ฮะฮะเขาต้องเรียกลูกเขยต่างหากครับ!
น้ำ! หมายความว่าคุณจะให้ผมมาอยู่กับคุณที่นี่ ที่บ้านนี้! จริงๆเหรอ!!จริงๆนะ!!”
เอสเขย่าแขนน้ำเบาๆ ยิ้มร่าอย่างดีใจมาก

“บ้านนี้ไม่ใช่บ้านของผมหรือของนิกกี้เท่านั้นหรอกครับเอส.... มันเป็นบ้านของคุณด้วยนะ
บ้านของเรา//////  อยู่กับผมที่นี่นะ...นะ...//////”   เขินมากที่เอ่ยปากขอให้คนรักมาอยู่ด้วย
ก็มันเหมือนคำขอแต่งงานเลยไม่ใช่เรอะ!///////  (ว้ากกกก~~~เขินโว้ย!/////////)
“แล้ว.......... ผมจะซื้อเตียงนอนใหม่////// เอาให้เหมือนที่ห้องคุณก็แล้วกันนะ! >/////< ”

คนน่ารักพูดไปก็เขินปาก ก้มตัวมุดหน้าหนีสายตาเชื่อมของคนหน้าหล่อที่เอาแต่ยิ้ม
เห็นแฟนตัวเองเขินจนนั่งอยู่ไม่สุขบิดไปบิดมา  ดูน่ารักดี...


“น้ำ...”   เอสเรียกน้ำให้รู้ตัว.. ก่อนจะค่อยๆยื่นจมูกโด่งเข้าไปหอมแก้มนุ่มนั้นฟอดใหญ่
ดึงตัวคนน่ารักของเขามานั่งกอดไว้ กระซิบบอกที่ข้างหู...

 “ตกลงครับ... กลับมาอยู่บ้านของเรานะ/////”



..............................................

......................


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



สองวันต่อมา...

วันนี้เป็นวันที่ต้องตัดสินกันแล้วว่า กลุ่มของเอสจะใส่ชุดอะไรไปงานปาร์ตี้แฟนซีดี...

ที่คอนโดของเอส....  ดาราหนุ่มเจ้าของห้องเปิดประตูต้อนรับเพื่อนๆที่ทยอยมาพร้อมของฝาก
เป็นขนมไทยบ้าง ขนมเค้ก ขนมขบเคี้ยวบ้างคนละถุงสองถุง


...แม้ว่าเอสและน้ำจะย้ายไปอยู่ที่บ้านหลังใหญ่แล้วตั้งแต่เมื่อวาน...
แต่ถึงอย่างไรพวกเขาก็ยังต้องกลับมาใช้คอนโดนี้เป็นครั้งคราว ..เพื่อความสะดวกกับงาน
และบางโอกาสที่ต้องต้อนรับแขกซึ่งไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ลึกๆของพวกเขา อย่างพี่แว่น..
ผู้จัดการส่วนตัวของบิว และพี่โอบ ผู้จัดการส่วนตัวของเอส ที่คอนโดน่าจะเหมาะมากกว่า..


เรื่องที่เอสย้ายเข้าไปอยู่บ้านของน้ำ เพื่อนๆรับรู้และร่วมยินดีด้วยแล้ว...เพราะความดีใจ
เจ้ารูปหล่อจึงโทรไปคุยอวดเพื่อนๆอย่างร่าเริง...


“แหม~/////ที่บ้านนู้นนอนหลับสบายมั้ยล่ะเอส~คิกคิก”  บิวแอบกระซิบแซวเสียงไม่ดังนัก
กับเอสซึ่งนั่งข้างๆกันที่โซฟา

คนหล่อกำลังยกแก้วน้ำกระเจี๊ยบเย็นๆสีแดงสวยขึ้นดื่มก็สำลักเล็กน้อย
“แค่ก! แค่กๆ..//////*// ยัยบ้าเอ๊ย! อยากให้พี่โอบรู้เรื่องรึไง!”  ระแวงหันมองซ้ายมองขวา
เห็นผู้จัดการส่วนตัวของเขากำลังตั้งหน้าตั้งตาตักเค้กชิ้นโตเข้าปากไป เม้าท์กระจายกับพี่แว่น
ตรงเคาน์เตอร์หน้าโซนครัวไปก็ถอนหายใจโล่งอก ...แต่แล้วเอสก็ต้องหันมาหนักใจกับสายตา
ที่มองเขาอย่างล้อเลียนอีกสามคู่รอบตัว......
“เฮ้ยนี่...พวกแกไม่ต้องมามองอย่างนี้เลยนะ!...ไม่เคยเห็นคนกำลังมีความสุขรึไง..หึ”
เอสเอ่ยแก้เขินด้วยใบหน้ายิ้มๆ.... ทำเอาเพื่อนๆส่งเสียงโห่แซวอย่างหมั่นไส้


“แหม...หึหึ...กำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่เหรอจ๊ะเด็กๆ ดูสนุกเชียว?”   พี่แว่นถือถาดขนมเค้ก
หลากหน้า หลายรส ชิ้นเล็กๆพอดีคำหลายชิ้นดูน่ากิน เดินยิ้มหวานมานั่งลงข้างบิว
ทั้งเอส บิว กร และก๊อปรีบพร้อมใจกันสั่นหน้าทันที

 “ 55 จ้างให้ บิวก็ไม่บอกพี่แว่นกับพี่โอบหรอก!555/////”  ดาราสาวหัวเราะหน้าตางงๆของ
ผู้จัดการส่วนตัวนัก  ขณะที่โอบเดินถือจานขนมของตัวเองเข้ามานั่งร่วมวงด้วย
ก็กระแอมกระไอเสียงใส่เจ้าพวกตัวแสบทั้งหลาย  “เชอะ! ไม่ต้องบอกชั้นก็รู้ย่ะ!
พวกแกน่ะกำลังนินทาชั้นอยู่ล่ะซี่~~~! เดี๋ยวเหอะ!”  ถลึงตาดุเจาะจงไปที่เอส คิดว่า
ต้องเป็นเจ้าหมอนี่แน่นอนที่เป็นคนนำ...    “โอ้โห! อะไรพี่! ใส่ร้ายผมอีกละ!!” 
ทุกคนพากันหัวเราะที่เห็นเอสแกล้งทำหน้าน้อยใจใส่พี่โอบขำๆ


“เอ......ทำไมพี่น้ำกับน้องนิกกี้หายไปนานจังล่ะพี่เอส?... ชุดใส่ยากเหรอ?”
ก๊อปชะเง้อชะแง้มองไปทางประตูห้องนอน... ยังไม่เห็นคนน่ารักกับน้องชายออกมาสักที


น้ำยืนยันว่าจะไปลองชุดให้ทุกคนดูก่อนด้วยท่าทีที่มั่นใจมาก คิดว่าทุกคนต้องชอบแน่
นอกจากจะคิดมาอย่างดีแล้วน้ำยังออกแบบชุดเองกับมือ (แต่นิกกี้เป็นคนลงมือทำ...)

หนุ่มน่ารักยังไม่ยอมบอกทุกคนว่าเขาทำชุดอะไรมาให้ดูเป็นตัวอย่าง แม้แต่กับเอส
น้ำก็ยังไม่ยอมบอก สั่งไม่ให้นิกกี้เฉลยก่อน เอาไว้รอดูพร้อมๆกัน...
[ มันเป็นธรรมชาติ!ฮ่าฮ่าฮ่า!!! ] 
เอสถามว่าน้ำจะแต่งเป็นอะไร น้ำก็ตอบกลับมาแบบนี้ทุกที..


“พี่เอสไม่รู้จริงๆเหรอครับ”  กรถาม  “ก็เขาไม่ยอมบอกพี่นี่...”  เอสทำหน้ายู่หันไปดูทาง
ห้องนอน เห็นประตูค่อยๆแง้มออกพร้อมๆกับคนน่ารักของเขาที่โผล่แต่หน้าออกมาหน่อยนึง

“อ๊ะ! เสร็จแล้วเหรอน้ำ!//// ตกลงมันเป็นชุดอะไรเหรอ!? 55 คุณเขินรึไงออกมาเถอะน่า..”
คนหล่อรีบเดินไปหาใกล้ๆ คะยั้นคะยอให้น้ำยอมออกมาจากห้อง โอบเห็นก็กวักมือเรียก 

“น้องน้ำ! มานี่เร็วค่ะมาทานขนมพร้อมกัน! ดูสิขนมน่ากินทั้งนั้นเลยเห็นมั้ย55
ไหนเดินออกมาให้พี่ดูชุดหน่อยสิจ๊ะ จะอวดไม่ใช่เหรอ...พี่ว่าต้องน่ารักแน่ๆเลย555”
ก๊อป กร บิว และพี่แว่นหัวเราะกันคิกคัก ที่เห็นโอบพยายามเอาขนมมาหลอกล่อ ทำราวกับ
น้ำเป็นเด็กตัวเล็กๆไปได้...แต่ดูเหมือนจะไม่สำเร็จเพราะน้ำไม่ยอมก้าวขาออกมาเสียที

“พี่น้ำขา~~~! น้องก๊อปอยากเห็นแล้วนะ ชุดสวยมั้ยอ่ะ!?”  ก๊อปก็ช่วยเรียกด้วย
บิวกับพี่แว่นก็ยิ้มบอกให้น้ำออกมาเถอะไม่ต้องเขิน

“พี่น้ำจะให้พวกเราแต่งเป็นอะไรเหรอครับ ไหนขอผมดูหน่อยสิ! ยอดเลยมีชุดให้ดูด้วย55”
กรเองก็กระตือรือร้นอยากดูเต็มแก่....................แต่ดูเหมือนว่าการอยากเห็นชุดแฟนซีของน้ำ
มันจะทำให้เจ้าตัวเริ่มรู้สึกอายขึ้นเรื่อยๆ จนชักไม่มั่นใจ ไม่กล้าออกมาเสียแล้ว.....//////////

น้ำยังโผล่แค่หน้าครึ่งเดียวออกมาส่งยิ้มแหยๆให้ทุกคน  ก่อนจะเบนสายตาไปมองหน้าเอส
ที่ยืนยิ้มกอดอกอยู่ตรงหน้าห้องใกล้ๆ....  “กะก่อนอื่น......แบบว่าคุณ!....//////คุณต้อง
สัญญาก่อนนะเอส! .........ว่า...............ว่าคุณจะไม่หัวเราะเยาะผมอ่ะ...”

“อื้อ....?.... แล้วทำไมผมต้องหัวเราะเยาะคุณด้วยล่ะ?... ออกมาให้ดูหน่อยซี่น้ำ~
ผมอยากเห็นว่าไอ้ชุดเป็นธรรมชาติของคุณนี่มัน.....ยังไง?...หึ..”


คนน่ารักเม้มปากแน่น.....เขาตื่นเต้นจัง......... ทุกคนจะชอบชุดของเขามั้ยนะ...






tsktonight…TBC.

***ทายดูซิ ว่าน้ำแต่งเป็นอะไรจ๊ะ^^ 555...


 หมอตัวเปียก // แน่นอนแล้วว่าเทมตัดใจเรื่องน้ำขอเป็นแค่พี่ชาย
ทำตัวดีกว่าเดิมเยอะแยะมากมาย ..... แต่เขายังไม่เปลี่ยนใจที่จะ
บอกลาน้องกรหรอกนะ... แต่กรที่รอจะสารภาพรักอยู่จะทำยังไง
ไว้รอดูวันงานนะจ๊ะ^^

choijiin// ไม่เป็นไรค่ะแอบกระซิบว่าวิบางทีก็ลืม55 ต้องกลับไป
เปิดอ่านตอนก่อนๆดูเพื่อความชัวร์ก่อนแต่งต่อก็มีค่ะ555
มีบางทีวิก็คิดนะว่า เฮ้ย!นี่เราแต่งมาเยอะขนาดนี้ยังไม่จบอีกเรอะ!555

muiko// จ้าๆเทมเคลียร์ว่าไม่ตอแยน้ำแล้วล่ะ ทุกคนก็คงสบายใจ
แต่เรื่องกรนั้นเขาจะตัดใจได้จริงมั้ยนะ...

หมูกระต่าย// ดีใจที่เรื่องนี้มีส่วนช่วยในการส่งเสริมด้านการศึกษากับเขาด้วย!
เก่งจังนะจ๊ะเอาไปแปลได้ด้วย555 สงสัยอย่างเดียว....เรื่องที่แปลแล้วยังเป็น
y+yรึเปล่าอ่ะ....ครูไม่ตกใจเรอะ55   
หลังงานแฟนซีก็ครบเดือนแล้วค่ะนิกกี้รอเจอน้องแบงค์ได้เล้ย^^
ส่วนเรื่องที่ค้างลำไส้.....(แหมไม่ใช่...นะจ๊ะ555) ดีล่ะ! ปล่อยให้ค้างต่อไป!
5555555555(หัวเราะแบบชั่วๆ)

 IWacKEE// 55แหมน้องน้ำเขาขยันออกน้า~ เห็นป่าวคิดจะเปิดกิจการ
ร่วมกับเอสด้วยนะ555!!!   เชียร์กรกะเทมต่อไปจ้าเขาจะเจอกันล่ะภายใน
ตอนสองตอนนี่แหละ!

yoyoyoyoyo// ดีใจค่ะ รู้ว่ายังรออ่านกันอยู่วิก็ดีใจมากๆเลยค่ะ
เพราะวิไม่ค่อยว่างแต่ง กว่าจะอัพให้ได้อ่านทีมันก็นาน ซอรี่ๆนะจ๊ะ
รักกันจริงก็แวะมาอ่านแค่นี้คนแต่งก็มีความสุขแล้วค่ะ^^ เป้าหมาย
ของเรื่องนี้ไม่ใช่หวังให้คนมาอ่านกันเยอะๆ แต่หวังว่าคนที่ได้อ่าน
จะมีความสุขและคิดถึงกันก็พอค่ะ

 Secrets// แหะๆ....... ช่วยลุ้นต่อให้วิด้วยนะจ๊ะ^^


CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ muiko

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-3
สะใจที่นิกกี้โดนน้ำด่า.  :m20:
ถึงน้ำจะไม่รู้ก็เถอะว่าด่าน้องตัวเอง

ยังไงก็อย่าให้มีอีกน้า นิกกี้ไม่งั้นเเช่งให้เเบงค์รู้เลย

ไม่อยากให้น้ำเปิดร้านอาหาร หรือเครื่องดื่มอะไรเลยอ่ะ
สงสารคนที่ต้องกินฝีมือน้ำอ่ะ :laugh:

หมูกระต่าย

  • บุคคลทั่วไป
เรื่องนิทานของพี่วิยังเป็นYเหมือนเดิมค่ะ ครูสอนภาษาอังกฤษก็สายพันธุ์Yเหมือนกัน55555 เยส! จะครบเดือนแล้ว พี่นิกๆ พี่กรกับพี่เทมก็ค้างสนิทเลย พี่น้ำพูดได้แบบว่าซึ้งโคตรหวานจนตาร้อนกันเลยทีเดียว ส่วนเรื่องชุดอย่าเดาเลยถ้าเกิดเดาถูกเดี๋ยวโดนพี่น้ำโบกเอา :z2:

ออฟไลน์ หมอตัวเปียก

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1874
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
ห้าๆ สมน้ำหน้านิกกี้ โดนน้ำด่าซะไม่เหลือชิ้นดี  :laugh:

ดีนะที่พี่เขยเข้าใจ ขออย่ามีอีกล่ะไอ้เรื่องนอกใจน่ะ  o18

แล้ว...น้ำจะแต่งตัวชุดอะไรน้า  :z1:

ปล. ยินดีกับน้ำกับเอสด้วยนะ ย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้ว อิอิ เขินแทน เล่นขอกันต่อหน้าเตี่ยกะม๊าซะด้วย  :o8:

ออฟไลน์ p_phai

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +154/-6
 :o8: ชุดวันเกิดชัวร์

ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 :laugh: :laugh:
สะจายที่สุดไอ้ตี่โดนพี่ด่า แบร่ๆๆ
 :m14: :m14:
จริงๆน่าจะตบกบาลสั่งสอนด้วยนะน้องน้ำ
ว่าคราวหน้าคราวหลังอย่าได้ริอ่านนอกกายนอกใจน้องแบงค์ของชั้นนะยะ
ไม่งั้นเงาหัวจะหายไม่รู้ตัว แง่งๆๆ
 :angry2:

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0


  ตอนที่52 เครื่องแบบ...(แรก)









เมื่อน้ำก้าวขาออกจากห้อง… ทุกคนก็อ้าปากหวอ จ้องมองเขาเป็นตาเดียว


กรและบิวถึงกับลุกขึ้นยืน ปรบมือแล้วหัวเราะชอบใจเป็นที่สุด ที่ได้เห็นน้ำใส่ถุงมือ ถุงเท้า
สวมเสื้อที่ทำจากผ้ายืดรัดรูปกับกางเกงขาสั้นสีดำทั้งชุด มีก้อนผ้ากลมๆป่องออกมาติดอยู่ที่ก้น
อันเบ้อเร่อเท่อ! เป็นลายสีขาวสลับดำ  ใส่ปีกที่หลังซึ่งทำจากพลาสติกใสๆ  แถมบนหัว
ยังมีกรวยแข็งขนาดเท่าฝ่ามือรูปทรงยาวเฟื้อยปลายแหลมเฟี้ยวสีดำสนิทติดไว้ด้วย!!!....

......นี่มัน!!!!

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก!!!!!!/////////………….

……………..

… แต่...........................

.............. มันตัวอะไรหว่า!?

ทุกคนช่วยกันมองแล้วมองอีก ก็ยังดูไม่ออกว่าน้ำแต่งตัวเป็นอะไร?...



“เฮ้ยยยยย!!!! นี่มัน!!!.........ยุง! ยุงลายก้นป่อง!!!!ผมรู้แล้ว!
คุณเป็นยุงลายก้นป่องใช่มั้ย!!?”  เอสตาโตชี้หน้าน้ำยิ้มกว้าง คิดว่าเขาน่าจะทายถูก
จึงพูดเสียงดังอย่างดีใจ แต่นั่นทำเอาน้ำสะดุ้งเฮือก มองหน้าทุกคนเลิ่กลักอย่างตื่นๆ||||||||||...   

“เอส! ไอ้บ้า!! นี่คุณว่าผมเป็นยุงเหรอ!/////*//ไม่ใช่สักหน่อย!ยุงลายก้นป่องมันมีที่ไหนกัน
มีแต่ยุงลาย กับยุงก้นปล่องเว้ย!พูดอะไรไม่คิด!”  คนน่ารักแก้มแดงกัดปากตัวเอง
ขมวดคิ้วด้วยความอาย พาลไปผลักคนหน้าหล่อจนเซ แต่ก็ยังโดนขำไม่หยุด


“โห!!!ฮ่าฮ่าฮ่า!!! ชุดยุงพี่น้ำน่ารักชะมัดเลยครับ!!!////////”  กรรีบแซว

“กรี๊ดดดดดดด~~ พี่น้ำขา~ช่วยนึกถึงสภาพน้องก๊อปตอนใส่ไอ้นี่บ้างสิค่ะ!!||||||||||*||” 
ก๊อปคงเป็นคนแรกที่ออกเสียงโหวต ไม่อนุมัติชุดของน้ำแน่นอน...

“ว้ายแต่บิวว่าน่ารัก!!!///////55555 สูสีกับชุดที่เราช่วยกันคิดมาเลยเนอะพี่แว่น!”
บิวหันไปพยักหน้าเหมือนจะชักชวนให้ผู้จัดการส่วนตัวของเธอเห็นด้วย แต่ดูเหมือนว่า
ทางพี่แว่นกำลังทำหน้าพูดไม่ออกบอกไม่ถูกอยู่.... “ อ่ะอื้อ~||||||||||||||55 จ้า.........”

“เอ่อ~ แหมน้องน้ำจ๋าพี่ว่ามันก็น่ารักดีอ่ะนะค่ะ555..5... ตะแต่...
พี่ไม่แต่งตัวแบบนี้ได้มั้ยค่ะ||||||||||”   พี่โอบยิ้มแหยๆ.......
ชุดยุงน้อยของน้ำไม่เหมาะกับเธออย่างแรง  (ขืนแต่งตัวแบบนี้ไปงาน ชั้นต้องโดนรุมล้อ
ว่าเหมือนยุงที่เพิ่งดูดเลือดคนมาจนอิ่มแปล้ แล้วบินไปไหนไม่ไหวแน่ๆ|||||||||||||)


 “ธรรมชาติมาก!ฮ่าฮ่าฮ่า!!! ยุงนี่มันธรรมชาติจริงจริ๊งงงง! น้ำคุณเล่นแต่งเป็นยุงแบบนี้
แล้วจะให้ผมแต่งเป็นตัวอะไร!?... ผมไม่ยอมใส่ชุดยากันยุงคู่กับคุณหรอกนะ!!!||||||||||||||” 
เอสเอามือปิดหน้าตัวเองทำท่าไม่อยากจะคิด แต่แค่นึกภาพก็เล่นเอาทุกคนขำจนสำลัก
แทบพยุงตัวไม่ไหว  “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!!!//////”

 “เอ๊ะแต่คิดอีกที บางทีอาจจะดีก็ได้นะ! แต่งตัวแบบนี้เผื่อจะมีคนจ้าง
ไปโฆษณายากันยุงยี่ห้อไหนบ้าง!! เอ้อ!!ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า~~”


ยิ่งได้ยินคนรักหน้าหล่อที่พยายามยัดเยียดให้เขาเป็นยุง.....แกล้งพูดล้อเลียนไม่ยอมเลิก
น้ำก็ยิ่งหน้าแดงแปร๊ด หลับตาปี๋ตะโกนเสียงดัง ทักท้วงความเข้าใจผิดอันใหญ่หลวงครั้งนี้
ของเพื่อนๆด้วยความอาย “ทุกคนน่ะ!/////////*// ไม่ได้ฟังที่ผมพูดเลยเหรอ!!
นี่มันไม่ใช่ยุงนะ!!!ฮึ่ย~บ้าๆ!!”   ขายหน้าเขาหมด!ทำไมทุกคนถึงได้เห็นเขาเป็นยุงกันเล่า!
 เพราะไอ้บ้าเอสคนเดียว!   

หนุ่มน่ารักเดินกระฟัดกระเฟียดก้มหน้า พาก้นที่ป่องๆนั้นมานั่งหน้าบูดอยู่ข้างเอสที่โซฟา
แค่ดูให้ออกว่าเขาเป็นตัวอะไรยังยากขนาดนี้เชียวหรือ... น้ำได้แต่คิดแล้วก็ถอนหายใจ
“ดูสิๆ ดูให้ดีๆซี่~~ ผมแต่งเป็นตัวอะไรมันดูออกง่ายจะตายไป เห็นเป็นยุงได้ยังไง////*//”

“อ้าว! ไม่ใช่ยุงหรอกเหรอ!?”  เอสชะงักรีบถามอย่างแปลกใจ นี่เขาทายผิดเรอะ!?
น้ำทำตาค้อนใส่เล็กน้อย ก่อนจะตอบ  “.....ยังจะพูดอีก! ประสาทรึไง~หืมมมม...
นี่มันชุด ผึ้ง ต่างหากเล่า!”


“ผึ้ง!!!?........ ตรงไหน!? ตรงไหนของผึ้ง!!!?”  เอสทำตาโตสำรวจชุดของน้ำทั่วตัว
พอๆกับสายตาของอีกหลายคนที่มองจ้องคนน่ารักกันอย่างอ้ำอึ้ง...... มันผึ้งตรงไหนฟะ!!!?

“ผมตั้งใจว่าจะให้พวกเราแต่งเป็นแมลงชนิดต่างๆ อย่างเช่นผึ้งนี่ไง! ที่ผมใส่มาให้ดูนี่
มันยังไม่เสร็จสมบูรณ์เลยยังไม่ค่อยสวยน่ะ วันจริงเราก็แต่งหน้าให้เหมือนแมลงด้วย
แล้วก็ใส่เครื่องประดับให้มันดูมีอะไรแวววาวเข้าไป...แหะๆผมว่ามันต้องเข้าตากรรมการ!
แบบว่าเป็นคอนเซปต์ฝูงแมลงตามธรรมชาติไง!!!///....” 

คนน่ารักอธิบายไปก็ขมวดคิ้วยิ้มเขินๆไป ถึงตอนนี้ทุกคนพากันร้องอ๋อ.. เข้าใจความคิด
ความต้องการของน้ำแล้ว........... แต่..... ไอ้ที่ไม่อาจเข้าใจได้ก็คือ....น้ำไปเอาความคิดที่ว่า
ชุดที่ใส่นี้มันเหมือนผึ้ง! มาจากไหน||||||||||||||... เพราะรุมมองกันแค่ไหน ยังง๊ายยังไง
ก็ไม่เหมือนผึ้งสักนิด น้ำแต่งตัวแบบนี้แล้วช่างไปละม้ายคล้ายกับยุงอย่างที่เอสว่าจริงๆ


“เดี๋ยวก่อนนะน้ำ!.............. ทำไมไอ้ชุดผึ้งของคุณมันถึงออกมาเป็นแบบนี้ได้ล่ะ!?
คุณไปเอาแบบมาจากไหน? (ผึ้งประเทศไหนของเขานะ) ”  เอสถามให้น้ำชะงัก

“หึ!........ ผมออกแบบขึ้นมาเอง!”  น้ำตอบให้ทุกคนร้อง “ห๊า!?”

หนุ่มน่ารักอมยิ้ม รีบลุกไปหยิบสมุดวาดรูปที่เขาซ่อนไว้แถวชั้นวางของออกมาให้เพื่อนๆดู
“นี่ๆๆ///// ดูสิ! ผมออกแบบให้ทุกคนไว้แล้วด้วยนะ!ฮ่าฮ่า!! สวยใช่ม๊ะ!!^^ ผมวาดตัวแมลง
เป็นแบบไว้เยอะแยะเลยนะครับ ถ้าเรารีบสั่งทำ ชุดคงเสร็จทันวันงานพอดี”

เอสดึงสมุดมาเปิดดูไป.........ก็ปาดเหงื่อไป........แฟนหนุ่มน่ารักของเขาช่างออกแบบไว้
หลากหลายมากจริงๆกับชุดแมลง...พันธุ์พิสดารพวกนี้!|||||||||||.....
(นี่มันตัวอะไรกันโว้ยยยยยยย~~~!!!? ใครก็ได้บอกกูที!)


คนหล่อทำหน้ามึนๆ เหมือนเขากำลังดูสมุดภาพของสิ่งมีชีวิตปริศนาจากต่างดาว???? 
พี่โอบเห็นหน้าเจ้าหล่อแล้วก็ขำ ชะโงกหน้ามาดูรูปในสมุดที่เอสถือบ้าง.....
สาวร่างอ้วนต้องคิ้วชนกันในทันที ชี้นิ้วไปที่รูปวาดหนึ่งในนั้นอย่างตกใจ..
“น้องน้ำจ๊ะ..อ่ะเอ่อ..~อย่างไอ้รูปนี้มันตัวอะไรเหรอจ๊ะ? เอ....แปลกตาจังคงเป็น...ม้า...
เอ่อไม่ใช่สิหมู...เอ๊ะทำไมมันมีอะไรยื่นออกมากลางตัวด้วยนะ...อืมม เส้นหยอยๆนี่
มันอะไร?...ตาใหญ่ๆแบบนี้ ..อ๋อ~~พี่รู้แล้วๆ!!.. ไอ้นี่! หมะ..หมาไน! อ๊ะไม่ๆๆๆ ไม่สิ
หรือจะเป็นปลา! ปลาปิรัญย่า~! แต่ว้าย! ตายจริงขอโทษทีน้องน้ำ! ไอ้ที่ยื่นออกมาตรงนี้
มันดูยาวเกินกว่าที่จะเป็นครีบนะ!”

น้ำรีบพยักหน้ารัว ยิ้มแฉ่ง  “ ปีก!ครับพี่โอบ/////55 อย่าแกล้งทำเป็นไม่รู้สิครับ
เห็นปุ๊บก็รู้ปั๊บเนอะว่ามันคือ..”

“งั้น…มันคงไม่ใช่ปลาแล้วล่ะ! แต่เป็นนกกระจอกเทศใช่มั้ยจ๊ะ!!?ฮ่าฮ่าฮ่า”

“..................||||||||||||||...  แมลงปอครับ!...”

“ห๊า!!! แมลงปอ!...........” 

“พี่โอบ…ผมวาดรูปแมลงครับ!!....///////*// รูปนี้มันคือแมลงปอครับ!”

คำตอบของน้ำเล่นเอาโอบอึ้งไปสนิท...สักสิบวินาทีได้ ..ก่อนที่เธอจะรีบฉีกยิ้มกลบเกลื่อน
เสตาไปมองทางอื่นเพื่อหลบสายตาของน้ำที่จ้องมา....||||||||
สักพักโอบก็ตัดสินใจ หันไปตั้งหน้าตั้งตากินเค้กเพื่อหนีความจริงแทน..
(ไม่!||||||||||||| ม่ายยยๆๆๆ ชั้นไม่มีวันยอมใส่ชุดแมล๊งงงง~!!!!)


“อุ้ย!พี่น้ำ.....ตัวนี้อะไรน่ะ? ทำไมก๊อปไม่เคยเห็นมันมาก่อนเลย....จะว่าไปแล้ว
นี่น้องก๊อปไม่ยักเคยเห็น ไอ้แมลงที่พี่น้ำวาดไว้เป็นแบบพวกนี้มาก่อนเลยซักกะตัวนะค่ะ?”
ดาราหนุ่มหน้านวลตัวล่ำ กระแซะเบียดกรที่นั่งข้างกันมาชะโงกมองรูปของน้ำบ้าง


“อะไรกันก๊อป555 นี่ก็.. มดไง! มีมดดำ มดแดง มดคันไฟก็มีนะ แล้วหน้านี้ก็จักจั่น!
นี่ๆมีกอลิล่าด้วยนะ!//////”  น้ำชี้แล้วอธิบายภาพวาดของตน ไขข้อข้องใจให้ก๊อปที่ยังคง
คิ้วขมวดชนกัน...... น้องก๊อปนั้นพยายามทำความเข้าใจ แต่ในหัวมันก็เหมือนจะหมุนติ้ว
เพราะเจ้ารูปวาดพวกนี้ช่างสวนทางกับคำพูดของคนน่ารักเหลือเกิน...
เพ่งแล้ววววว เพ่งอีกแทบตาถลนออกมา  ก๊อปก็ยังไม่เห็นว่ารูปที่น้ำวาดนั้น
จะกลายเป็นตัวแมลงอะไรไปได้เลย....


“เอ๊ะน้ำจ๋า.......ถ้าเจ้าตัวนี้มันคือกอลิล่าอย่างที่น้ำบอก.... (ถึงมันจะดูเหมือน
ก้อนหินมีตาก็เถอะ||||||||..)  แล้ว.....กอลิล่าเป็นแมลงด้วยเหรอ?”     มันไม่ใช่แน่ๆ..
บิวยกมือถามอย่างงงๆ ก็ไหนเขาว่าวาดแต่แมลง....
เมื่อทุกคนได้ฟังต่างก็คิดเหมือนกันกับบิว หันมารุมจ้องน้ำ ทำหน้าตาสงสัยกันสุดๆ

...น้ำจึงยักไหล่นิดๆก่อนยิ้มแล้วตอบว่า......... “อ๋อ..เปล่าหรอก แต่เราเห็นว่ามันน่าจะเหมาะ
กับก๊อปดีนะ....ก็เลยลองวาดดู เผื่อก๊อปอยากจะเอาไปทำชุดใส่ เดี๋ยวเราก็เปลี่ยนชื่อ
คอนเซปต์ทีมใหม่ได้ เป็นฝูงแมลงตามธรรมชาติกับกอลิล่าไง!”


“กรี๊ดดดดดดดดดดดด~~||||||||||||||*|| โฮ~!!! พี่น้ำใจร้าย! พี่น้ำบ้า!น้องก๊อปไม่ใส่!!!”
ก๊อปฟุบหน้าลงไปสะบัดตัวดีดดิ้นไปมากับโซฟา .....เป็นที่น่ารำคาญของเพื่อนๆมากมาย...
หนุ่มหน้านวลบีบน้ำตาร้องกรี๊ด ไม่ยอมให้เป็นอย่างที่น้ำคิดเด็ดขาด...

“อ้าวแล้วกัน ไม่ชอบเหรอ?...โธ่เอ๊ย..”   น้ำในชุดยุง เอ้ย! ผึ้ง .. ยังบ่นพึมพำเสียดาย


แล้วกรที่จ้องภาพวาดของน้ำด้วยความมึนงงอยู่นานก็หันมาสะกิดแขนเจ้าของภาพ
 ชี้ที่รูปๆหนึ่ง   “.........พี่น้ำ........ นี่.....หอยนางรมเหรอครับ?” ดาราหน้าใสขมวดคิ้วเครียด
คิดแล้วคิดอีก ไอ้ตัวที่เขาชี้ถามนี่มันไม่มีทางเป็นแมลงไปได้หรอก!   

“นี่มันตัวด้วงเว้ย!!!///////*//” 
เด็กหนุ่มที่อ้าปากเหวอโดนตะคอกใส่หน้าทันควัน แถมโดนฝ่ามือตบที่กลางกบาลเขาอีกที..


“แล้วนี่อะไร!? คุณตอบผมมาซิน้ำว่านี่อะไร!!?|||||||||||”  ถึงคราวของคนหน้าหล่อบ้าง
เอสละล่ำละลักถาม จับสมุดวาดรูปชูขึ้นชี้ให้ดูต่อหน้า.. ท่ามกลางสายตาที่มองอย่างงุนงง
ของทุกๆคน     “ไหนคุณว่าวาดแมลงไง แล้วนี่! คุณวาดรูปกล้วยปิ้งมาทำไม!?”

“กล้วยปิ้งบ้านพ่อมึงสิ! นี่มันรูปเต่าทอง!!ไม่เคยเห็นรึไงวะ!!!” น้ำตะคอกกลับจนหน้าแดง

แต่เอสไม่ยอมเชื่อเด็ดขาด  “เฮือก!!!เป็นไปไม่ได้ๆๆ!!!.... ละแล้วอันนี้ล่ะ! รูปนี้!?
เส้นอะไร!?  มีเส้นอะไรล้อมรอบถั่วงอก!!?

“ไอ้บ้า!/////*// มีถั่วงอกที่ไหนกัน!! เส้นนี้เป็นแสง!  แสงของหิ่งห้อยเว้ย!!”

“หิ่งห้อย!? เฮ้ยสรุปไอ้นี่คือ หิ่งห้อย!!!?”    .......ไม่จริ๊งงงงงงงง!!!

“..........อะไร!?.....ทำไมทุกคนทำหน้าแบบนี้กันเล่า......?” 
หนุ่มน่ารักนั่งงง... เมื่อเพื่อนๆมองหน้าเขาอย่างตกตะลึงขึ้นเรื่อยๆ


คนหล่อได้รับคำตอบที่น่าเหลือเชื่อเหลือเกิน เขารีบเปิดดูภาพวาดรูปอื่นๆของคนรักอย่าง
ตกตะลึงพรึงเพริด   “เฮ้ยไอ้นี่ล่ะ! มีพยาธิด้วยเรอะ!!!|||||||”

“มันคือดักแด้!///////*//”

เอสเปิดหน้าต่อไปแล้วชี้ “หน้านี้! ทำไมมีรูปขนมปังขึ้นรา!!?”

“แมลงใบไม้โว้ย!//////*//”

เอสพลิกสมุดหน้าต่อไปแล้วชี้.. ๆๆ   “ห๊ะ! ตะขาบ!!”

“นั้นมันจิ้งหรีด!!/////*//”

“ห๊า!!งั้นคุณอย่าบอกนะว่า ไอ้รูปที่เหมือนกะหล่ำปลีถูกซอย เสร็จแล้วก็จุดไฟเผาทิ้งนี่
 ก็เป็นแมลงที่ผมรู้จัก!!!”

“ทำไมต้องตกใจแล้วตกใจอีกวะ! //////*// ไม่รู้จักรึไง!กะหล่ำปลีบ้าอะไร
นั่นตั๊กแตนตำข้าวเฟ้ย!”

“บ้าน่า!! แล้วรูปข้างๆนี่ตัวเชี่ยอะไรเนี่ย~~!!!!?”

“โอ๊ะ! อันนั้นตัวเชี่ยจริงๆ.........  ผมวาดเล่น...  แต่! ถ้าคุณอยากเอาไปทำชุดใส่ ผมก็..
ไม่ว่าอะไรหรอกนะ เดี๋ยวเปลี่ยนคอนเซปต์ทีมเป็น ฝูงแมลงตามธรรมชาติกับตัวเชี่ยก็ได้..”


เอสรีบทะลึ่งตัวลุกพรวดขึ้นถามด้วยความตกใจ  “นี่ใจคอคุณคิดจะให้ผมใส่ชุดตัวเชี่ย!||||||*||
ไปออกงานแฟนซีที่ช่อง8 เรอะ!!!”    (โอ้! ให้ตายเถอะเมียกู! ช่วยรับรู้หน่อยเถอะ
ว่ากูเป็นซุปเปอร์สตาร์!  T||||||T  )


“อ๊ายยยยย!!! น้องก๊อปไม่มีวันยอมใส่ไอ้ชุดกอลิล่าบ้าบอของพี่น้ำหรอกนะ! พี่เอส!
อย่าไปเข้าข้างพี่น้ำนะ! พี่เอสคงไม่อยากกลายเป็นตัวเชี่ยหรอกใช่มั้ย!!? ( เอสสะดุ้งเฮือก!)
เจ้บิว พี่แว่น พี่โอบ พี่เอส น้องกรขา~~!! อย่ายอมใช้ไอ้ชุดแมลงกลายพันธุ์พวกนี้นะค่ะ!
ห้ามทุกคนเห็นกงจักรเป็นดอกบัวตูมบัวบานอย่างพี่น้ำเชียวน้า~~~! โฮ~ พลีสสสสส”

ก๊อปคร่ำครวญ... แต่ถึงไม่พูด ก็คงไม่มีใครเห็นด้วยกับน้ำแน่นอน......


..................... และแล้วทุกคนก็พร้อมใจกันลงมติเห็นชอบว่า ..
ชุดแฟนซีแมลงตามธรรมชาติกับ....ตัวอะไรก็แล้วแต่ของน้ำ ไม่ผ่านอย่างแรง!


“อะไรกันชุดแมลงของผมไม่ผ่านเหรอ.....ว้า~… แกล้งกันรึเปล่าเนี่ย?
ก็ไหนทุกคนบอกว่าชุดที่ผมใส่อยู่มันก็น่ารักดีนิ!?”  น้ำพยายามทักท้วงแต่เอสก็ให้เหตุผล

 “เฮ้อ~ ไอเดียคุณน่ารักดีครับ แต่ชุดที่คุณจะให้ทำมัน ไม่เหมือนแมลงเลยซักเศษเสี้ยวเดียว”

“ไม่เหมือน!? ไม่เหมือนได้ยังไงก็ตอนวาดผมดูต้นแบบมาจากสมุดภาพแมลงเลยนะ!”

“จริงดิ!!!!!!”     เสียงทุกคนพูดอย่างตกใจแทบจะพร้อมกัน


“ เอส!//////*//คุณลองมองดีๆสิ!  ..นี่ไงรูปแมลงสาป..”
น้ำยันสมุดวาดรูปใส่หน้าดาราหนุ่มที่ผงะตาตื่นโต

“สาบานเลย! ผมไม่เคยเห็นแมลงสาปที่ไหนสีสันฉูดฉาด สะดุดตาเท่าตัวนี้มาก่อนเลย!!!
ว่าแต่แล้ว...คุณคิดจะให้ใครใส่เห๊อะ!?ไอ้ชุดแมลงสาปสีรุ้งนี่! เฮือก||||||||||| เหวอ~~น้ำ!
ดูสิ!หน้ามันเหมือนกำลังยิ้มให้ผมด้วย!”  เอสสั่นหน้าพูดไปก็ทำท่าขนลุก

“อ่ะ! อะไอ้บ้า!!ไอ้ตาถั่วฝักยาวเอ๊ย!! ////*// เดี๋ยวปั๊ดเอานิ้วจิ้มตาแตก!
แมลงสาปมันรูปข้างๆ!! ที่คุณชี้นั่นมันผีเสื้อ!!!”

“ห๊า!!!!!”

เสียงร้องอื้ออึงตกใจไม่ใช่แค่ของเอสคนเดียวเท่านั้น...
น้ำสะดุ้งปิดหูตัวเอง มองไปรอบตัวหน้าแดงจัด

“พอรึยังโว้ย!//////*// จะตกใจอะไรกันนักกันหนาวะ!~ เออๆผมแค่วาดรูปไม่สวย
แล้วชุดที่ผมใส่มันก็อาจจะไม่ถูกใจ ไม่ชอบก็ไม่เป็นไร แต่เดี๋ยวดูชุดไอ้นิกก่อนนะ!
อย่าพึ่งตัดสินสิ! ... เอ...จะว่าไป.....เฮ้ยทำไมมันหายเงียบไปเลย! ไม่มาช่วยกัน
พรีเซ็นต์ชุดเลยเว้ยไอ้น้องบ้า..”   ว่าแล้วก็ลุกเดินไปตามตัวในห้องนอน



ทุกคนจ้องประตูห้องนอนตาแทบไม่กระพริบ เมื่อมีเสียง    “แอ๊ด~~”  ดังมาพร้อมกับ
ประตูที่ถูกเปิดออกอย่างช้าๆ...เหมือนไม่ค่อยอยากจะเปิดนัก..


“ทุกคนครับ.......คงเข้าใจใช่มั้ยครับว่าไอ้ชุดที่ผมใส่นี่!|||||||||| มันถูกควบคุมการผลิต
โดยพี่ชายโผ๊มมมมม!!!”  เสียงไอ้หนุ่มหน้าตี๋เกริ่นนำตะโกนบอก ดังมาก่อนเห็นตัว
ตามมาด้วยภาพการถูกฉุดกระชากลากถูให้ออกจากห้อง ด้วยฝีมือของคนน่ารัก


“ไอ้นิก!//////*// มึงจะออกไม่ออกห๊า! ให้กูสู้คนเดียวได้ไง มาตายด้วยกันเล้ย!”

“แว๊กกกกกๆๆๆ ช่วยยยยยด้วยยยยยคร้าบบบบบ!! เฮือก!! มะไม่ๆๆๆๆ ไม่เอาดีกว่า!
ไม่ต้องมาช่วยผมน๊ะ!!! อย่ามองหน้าผม! อย่ามองผมๆๆโฮ~~~~~ ”


“พรืดดด!!!! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า~~~~~~~~~!!!!!!!!” เสียงหัวเราะดังลั่นตามมาทันที
เมื่อทุกคนได้เห็นสภาพของเจ้านิกกี้ก็ฮากลิ้ง!  มิน่าล่ะถึงไม่ยอมออกจากห้องสักที


ไอ้ตาตี่ที่ถูกบังคับให้สวมชุดแฟนซีจากฝีมือการออกแบบของพี่ชาย ได้แต่ยืนหน้าเหี่ยว
อยู่กับที่ ไม่กล้ามองสบตาใคร เพราะเหล่าดาราดังและคุณผู้จัดการดาราทั้งสอง
พากันหัวเราะงอหายไม่เป็นอันกิน พูดจาไม่เป็นคำไปพักใหญ่ กว่าจะทำใจกลั่นเสียงฮา
เพื่อสนทนากันต่อไหว


“ทุกคนทำไมต้องขำกันขนาดนี้ด้วย ไอ้นิกหน้าไม่ดีเลย สูญเสียความมั่นใจไปเลยเห็นม๊ะ”
น้ำหน้างอหน่อยๆ ทำแก้มป่องด้วยความงอนเพื่อนๆเล็กน้อย

“นี่พี่ยังจะคิดว่าผมสามารถมีความมั่นใจกับไอ้ชุดบ้านี่ได้ด้วยเรอะ!///////*//
บอกแล้วว่ามันแปลกๆ!! ไม่เชื่อผมบ้างเลย! โดนหัวเราะเลยเห็นมั้ยเล่า~”  ..ขายหน้าฉิบ
(เอะอะอะไรพี่แกเป็นตีเข่าใส่ บังคับกูลูกเดียวเลยอ่ะ...)  นิกกี้นั่งก้มหน้า กุมหัวไว้อย่างอายๆ


“ฮึฮะฮะ.... แล้วนี่นิกกี้แต่งชุดตัวอะไรเหรอ?”  ดาราหน้าใสยื่นหน้ามาถามยิ้มๆ แต่กลับโดน
ผลักหน้าให้ล้มกลิ้งไปบนโซฟาแล้วว่าให้  “ น้อยๆหน่อยเหอะนะไอ้กร! นี่! พี่!
บอกตั้งกี่ครั้งกี่หนแล้ววะ! ว่าให้เรียกกูว่าพี่~~! ชอบเห็นกูเป็นน้องมึงอยู่เรื่อยเลยนะ” 
ไอ้หนุ่มตี๋เพิ่งรู้เมื่อไม่นานมานี้ ว่าที่แท้เจ้าดาราหน้าอ่อน ก็อายุน้อยกว่าเขาเสียอีก
หลวมตัวคิดว่าอายุเท่ากันอยู่ตั้งนาน  ..แต่ไม่รู้ทำไม ไม่ว่ายังไงเจ้ากรก็ไม่ยอมเรียกเขา
เป็นพี่เลยสักครั้งจนอ่อนใจ....   “ฮะฮะฮะ.. แล้วตกลงนายเป็นตัวอะไรอ่ะฮะฮะ/////”


“ดู...ดูมัน!////*// ยังจะมามีหน้าหัวเราะกันอีกนะ! ไม่โดนบังคับให้ใส่แบบกูบ้างก็แล้วไป”
นิกกี้ขว้างค้อนวงใหญ่ให้ แต่กรก็ยังขำอยู่ดี แถมยังมีพวกผสมโรงให้อีก ไม่ว่าจะเป็นพี่โอบ
พี่แว่น ก๊อปกับบิวว่ากรี๊ดกร๊าดชอบใจกันอย่างเสียงดังออกนอกหน้าแล้ว เอสนั่นแหละตัวดี
จ้องมองหนุ่มตี๋แล้วทำหน้าว่าต้องทนฝืนกลั้นหัวเราะสุดๆอยู่ตลอดเวลา...
 

แล้วอยู่ๆกรก็ยกมือขึ้นสูง ทำท่าขออนุญาตเดานำเป็นคนแรก
“ให้เราทายนะ! มีอะไรแผ่ออกมาข้างตัวได้ด้วยโห~....  รู้แล้ว! แมงดาทะเล!!”

น้ำได้ยินก็รีบยกขาขึ้นใช้เท้าเขี่ยๆๆเจ้ากรแรงๆ จนเด็กหนุ่มขำกลิ้งตกโซฟาไปขำต่อที่พื้น... 
 “นี่มึงว่าน้องกูหน้าเหมือนแมงดาทะเลรึไงวะ!?”   คนน่ารักขัดใจเหลือทน ไล่จับหน้านิกกี้
ที่สะดุ้งตกใจ พยายามสั่นหน้าหนี|||||||||*||.. (ก็มีแต่พี่นั่นแหละที่ว่าผมอยู่อ่ะ)

“ไอ้กรที่บ้านมึงแมงดาทะเลมันเป็นแมลงเหรอวะ! กลับไปเรียนอนุบาลใหม่ไป๊!!
ไอ้ไป๋ซื่อ!แม่งงง!”   เสียงหวานยังด่าตะคอกเจ้าเด็กหนุ่มรุ่นน้องคนดัง ท่ามกลางเสียงเชียร์
ของพี่โอบกับพี่แว่น บอกให้ซ้อมเจ้ากรซะ! น้ำจึงตามไปขยี้หัวหู เกือบจะบีบคอกรได้อยู่แล้ว
แต่โดนเอสกับก๊อปเข้ามาช่วยกันรวบตัว อุ้มกลับจับมานั่งที่โซฟาเสียก่อน 


“โธ่กร... พวกพี่ว่ามันเหมือนซากสิงโตทะลบวกลิงอุรังอุตัง..ผสมเอเลี่ยนนิดๆมากกว่านะ..”
พี่โอบพูดหลังคุยกันเองกับพี่แว่น ช่วยกันเสนอความคิดเห็นโดยไม่ยอมมองหน้าคนสวมชุด..

“ เอ๋....บนหัว...มีเขาสองข้าง มีอะไรกลมๆติดอยู่ด้วย ชุดก็เป็นสีน้ำตาลแก่ยับๆทั้งตัว
บิวว่าเหมือนซากตัวทาก! ซากตัวทากชัวร์!” นางเอกสาวยกมือขึ้นตอบเสียงดัง ทำหน้ามั่นใจ

น้ำได้ฟังก็ลุกขึ้นยืนหน้าแดง โวยวายบอกว่าทุกคนไม่ยอมฟังเขาเลย 
 “แมลง!!! ผมทำชุดแมล๊งงงงงง!!!! แมล๊งครับแมลง!ทายให้มันเป็นตัวแมลงกันหน่อยเซ่~!
ถ้าไม่รู้จักว่ามีแมลงอะไรบ้าง ก็ไปหาเพลงแมลงของทาทา ยัง มาฟังซะไป๊! ~ไดทิดสิดๆๆคือ!
หิ่งห้อยยยยย! เนี่ยเคยฟังกันม๊ายยย////*//”     
ทุกคนทายไม่ถูกสักที พากันเข้ารกเข้าพง เข้าไปยันป่าอเมซอน

“คุณๆ....ไดทิสสิดคือด้วงดิ่งครับ... แลมไพริดต่างหากหิ่งห้อย..”  เอสแอบสะกิดบอกน้ำเบาๆ

“เอ้อ!/////*//นั่นแหละๆ ไอ้นิกแต่งเป็นแมลงครับ!”  น้ำย้ำและยืนยัน..

“แมลงสาปเหรอ?”  ก๊อปยกมือถามอย่างอยากรู้จริงๆ ส่วนนิกกี้นั่งนิ่งเป็นหินไปแล้ว...
อยากจะให้เขาเป็นตัวอะไรกันก็ตามใจเถอะ T|||||T ....


“ไม่ใช่เฟ้ย! ไม่ต้องเดากันแล้วนี่คือผีเสื้อกลางคืน!”  น้ำเฉลยแล้วชี้ไปที่นิกกี้
หนุ่มหน้าตี๋ถูกพี่ชายสั่งให้ยืนขึ้น เพื่อกางปีกใหญ่ๆนั้นออกให้ทุกคนดู
แล้วพยายามทำท่ากระพือปีกบิน.. ทำตัวให้เหมือนกับผีเสื้อกลางคืนมากที่สุด…


“........................................”  ...... เงียบเสียจนได้ยินเสียงลมหายใจ...

ทุกคนมองเจ้าสองพี่น้องค้างอย่างแรง.. ทึ่งกับความเหมือน( ที่ไม่มีอยู่เลยสักนิด)

ผีเสื้อกลางคืน!
...อืมมม...


“ฮ่าฮ่าฮ่า!!!////////  แต่ก๊อปว่ามันเหมือนซากนกเพนกวินตากแห้ง ส่วนหัวเป็นแพะ!
ประมาณว่าแพะทะเลทรายที่มีเขางอกออกมาเป็นลูกชิ้นอะไรอย่างเนี้ย!ฮ่าฮ่า” 
ก๊อปขำนำ พูดความคิดตัวเองออกมาหมด เล่นเอาทุกคนพลอยกลั้นหัวเราะไม่ไหวไปด้วย


“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!!!!!!!”  ลงท้ายด้วยเสียงหัวเราะที่ดังยิ่งกว่าตอนเปิดตัวเสียอีก..
ทำเอานิกกี้หมดอาลัยตายอยาก “ขอบคุณมากครับทุกคน!||||||||||*||” ไม่ต้องคิดให้เปลืองสมอง
เจ้าหนุ่มหน้าตี๋รีบขอลาไปถอดชุดออกเดี๋ยวนั้น...


น้ำที่ได้แต่มองน้องเดินเข้าห้องไปอย่างงอนๆ จู่ๆก็หันมาทำแก้มป่องใส่ก๊อป
“นี่รู้มั้ยก๊อป ถ้าเป็นชุดแมลงสาปจะสวยกว่านี้อีกนะ! อยากจะใส่มั้ย!?”
พยายามเสนอตาวาวเป็นประกาย... แต่กลับทำน้องก๊อปกรี๊ดแตก

“อ๊ายยยยยย|||||||||*|| พี่น้ำ!!! ก๊อปไม่มีวันยอมใส่ชุดของพี่น้ำหรอก! ขืนยอมใส่ไป
ปรากฏตัวต่อหน้าประชาชี  ก็พอดีกัน!น้องก๊อปต้องขายไม่ออกไปตลอดชีวิตแน่!”


เอสได้ยินที่เจ้าดารารุ่นน้องสาวแตกพูดก็รีบยื่นหน้าเข้ามาแทรก แกล้งทำหน้าตายพูดใส่
ด้วยเสียงเข้มๆ….“ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยก๊อป... ทุกวันนี้แกก็ขายไม่ออกแน่นอนแล้ว!
จะชุดกอลิล่าในป่าใหญ่ รึชุดแมลงสาปข้างทางหลวง มันไม่ต่างกันหร๊อก!!...หึหึหึ..
อย่างแกน่ะ! ไม่ต้องใส่ก็เหมือนทั้งคู่เลยว่ะ!!!ฮ่าฮ่าฮ่า!!!” 


“กรี๊ดด!!! อีพี่เอส!! ปากเน่านะค่ะ!โฮ~~~ เจ้! เจ้บิวดูพวกพี่เขาแกล้งหนูเซ๊ะ!!!”
ก๊อปชี้หน้ากรี๊ดว่าเอสเหยงๆ ร้องหาบิวให้ช่วยสู้รบปรบมือด้วย.. 

“เอาไว้วันหลังชั้นกับนังก๊อปจะซื้อเป็ดโปรสูตรเข้มข้นมาให้แก! หัดบ้วนปากซะบ้างนะยะ!
ปากเน่าแล้วเห็นมั้ยน่ะ! คนอย่างแกนี่มัน~ผีบ้า! มีดีแต่หน้าจริงจริ๊งง!!”  บิวทำท่าลูบหัวก๊อป
แต่ก็สอนสั่งไปด้วย  “แกก็เหมือนกันนังก๊อป! หัดจับผู้ชายให้มันได้ซักทีซิ! เอามาเย้ยมัน!!
นี่อะไรกันกี่คนๆก็วิ่งป่าราบ! เอาให้มันได้สักคนสิยะ!ถ้าแกยังเป็นนังกระเทยเปลี่ยวอยู่แบบนี้
ต้องโดนมันแลบลิ้นปลิ้นตา หลอกล้อไปตลอดชีวิตแหง๋ๆ! ชั้นน่ะรู้สันดานมันดี!” 
นางเอกสาวพูดไปก็แสดงท่าทางโกรธแค้นแสนโอเว่อร์แอ็คติ้ง เล่นเอาทุกคนฮา


“ฮะฮะฮะ... พวกเดียวกันก็งี้แหละ... อีกหน่อยพวกแกก็ต้องย้ายไปอยู่เมืองคาน
อยู่คนเดียวกับหนังเหี่ยวๆของตัวเองฮ่า!ฮ่า!ฮ่า!” ..เอสหัวเราะท้าทาย ยักไหล่ไปมา
นั่งไขว่ห้างกระดิกเท้าอย่างสบายใจเฉิบ....... แต่ก็ได้ไม่นาน

คนหล่อก้นกระเด้งจากโซฟา วิ่งพล่านหนีบิวกับก๊อปที่ช่วยกันไล่บี้เขา แล้วรุมตบตี
ให้ทุกคนได้ขำจนปวดกราม ไปกับภาพที่ต้องทนเห็นพระเอก ถูกนางเอกล็อคแขนไว้
แล้วปล่อยให้ผู้ร้ายกล้ามปูจัดการ หยิกจิกกัด ดึงทึ้งผมเผ้าจนกระเซอะกระเซิง
แถมท้ายด้วยการปลุกปล้ำลวนลาม บิดหัวนมพ่อพระเอกปากดีให้ขนลุกขนพอง

“ว๊ากกก|||||||||||||||*|| พอแล้ว! เฮ้ยไอ้ก๊อป! แกคิดจะปล้ำพี่จริงๆรึไงวะ! อ๊าค~!
อย่ายื่นปากมานะเว้ย!! พอๆๆๆๆ พอแล้ววว! ขนลุกโว้ย~! ไม่เล่นแล้ว!!”
เอสร้องสะบัดตัวสุดฤทธิ์จนหลุดจากการล็อคตัวของสองสาวต่างสปีชีย์ออกมาได้
แต่พอหนีเสียงหัวเราะของเพื่อนไปซุกอยู่ข้างหลังกร ก็ดันโดนเจ้าเด็กหนุ่มหัวเราะใส่อีก -*-

คนหน้าหล่อนึกหมั่นไส้จึงถีบดาราหน้าใส ให้ถลาหน้าทิ่มลงไปกลางอกน้องก๊อป
ที่กำลังเบ่งกล้ามแกล้งขู่ข่มขวัญเอสพอดิบพอดี   “อุ๊ย!ว้าย!!///// น้องกร!
ชอบกล้ามพี่ก๊อปเหรอค้า! แหมๆๆๆมาให้จุ๊บทีซิตัวเองอ่ะน่ารักนะเนี่ย!!///////” 

ปากจู๋ๆหนาๆของดาราหน้านวล ไล่จุ๊บไปทั่วใบหน้าหล่อใสที่ตื่นตกใจเบี่ยงหนีไปมา
แต่กรถูกล็อคไว้แน่นด้วยกล้ามล่ำบึก เกินกว่าที่เขาจะขยับตัวหนีไปไหนได้
“แว๊กๆๆๆๆ!!!!!||||||||||*|| หยู๊ดดดด!!! หยุดเถอะครับพี่ก๊อป! ผม! หะหายใจ! ไม่อ๊อค!!
ใครก็ได้! ช่วย!..ช่วยด้วยคร้าบบบ~~โฮ~~!กลัวแล้วคร้าบบบ~ ”  ขนพองสยองเกล้า
กระเสือกกระสนเอื้อมมือไปหาใคร ก็มีแต่คนหัวเราะใส่หน้ากลับมาโดยเฉพาะ...เอส







ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0



ตอนที่52 เครื่องแบบ...(กลาง)






“นี่ๆๆ! หยุดพลอดรักกันได้แล้วจ้า! ฮ่าๆ////  มาเลือกชุดใส่ไปงานกันต่อดีกว่านะบิวว่า”
ดาราสาวนั่งสวยๆกลั้นขำ กวักมือเรียกคู่หูเพื่อนซี้ให้กลับมานั่งด้วยกันที่โซฟา


“โห่!.. พี่ก๊อปอ่ะ! ทาลิปอะไรครับเนี่ย~ เลอะหน้าผม เหนียวไปหมดเลย...” 
เสียงกรบ่นไม่เลิก พาตัวเองออกจากวงไปสูดอากาศบริสุทธิ์และล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ
(อย่างน้อยในห้องน้ำ ผมก็หายใจได้มากกว่าในอ้อมกอดของพี่ก๊อปแน่นอนครับ||||||||||)


น้ำหันไปเห็นนิกกี้เดินออกมาจากห้องเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้ว จึงขอตัวไปเปลี่ยนชุดบ้าง
“เดี๋ยวผมไปเปลี่ยนชุดก่อนนะครับ ตกลงว่า...จะไม่เอาชุดของผมแน่นะ?..”

“แน่!!!!!”   ทุกคนตอบพร้อมกันเป็นเสียงเดียว .. น้ำจึงต้องเดินคอตกเข้าห้องไป...


.....คนน่ารักเปลี่ยนชุดในห้องไปก็คิด.....ทำไมทุกคนถึงไม่ถูกใจชุดของเขา!?
 อุตส่าห์ลงทุนออกแบบชุดด้วยตัวเอง ซ้ำยังทำชุดตัวอย่างให้ดูอีกต่างหาก ไม่น่าพลาดเล้ย!
นี่เขาพลาดไปตรงไหนกันนะ?      (...ตรงนั้นแหละ)

................................

.................

.......




“เอาล่ะค่ะ ต่อไปเป็นตาบิวบ้างนะ///// ของบิวก็เป็นแนวธรรมชาติเหมือนกันนะค่ะ ^^ ”
บิวขอพูดเรื่องชุดเป็นคนต่อไป ทุกคนล้อมวงนั่งกินขนมไปฟังไป..


“ถ้าธรรมชาติลงโทษแบบของพี่น้ำ ถึงเป็นเจ้ น้องก๊อปก็ไม่เข้าข้างหรอกนะค่ะ!”
ดาราหน้านวลรีบพูดดักคอไว้ก่อนอย่างนึกระแวง

“หืมมม ชุดที่ชั้นคิดไว้น่ะต้องเลิศ! แน่นอนย่ะ!”  บิวรีบคุยอวด


ทุกคนทำเป็นไม่มองน้ำที่นั่งขมวดคิ้วแก้มป่อง กอดอกเชิดหน้าขึ้นอย่างงอนๆ..
น้ำไม่อยากยอมรับง่ายๆ... เขากำลังคิดว่าไม่มีชุดไหนจะเจ๋งเท่าชุดแมลงของเขาแล้ววว~

“น้ำอย่างอนไปเลยน่า หึ///// ไอ้ชุดยุง เอ้ยผึ้ง นั่นน่ะมันน่ารักเกินไป
อย่าทำตาอย่างนั้นซี่ นี่ผมพูดจริงๆนะ ไม่ต้องใส่ไปให้ใครดูหรอกครับ เก็บเอาไว้ใส่
ตอนนอนให้ผมดูคนเดียวก็พอนะ ...คึคึ.. ผมอยากเห็นเหล็กในของคุณก่อนนอน555” 
เอสเบียดหัวไหล่ตัวเองกับหัวไหล่ของน้ำ ทำกระซิบพูดพอแค่ได้ยินกันสองคน

“อึ๊ก!///////*// ไอ้ทะลึ่ง! เดี๋ยวใครก็ได้ยินเข้าหรอก คิดจะดูเหล็กในผมเหรอ~อย่างนี้ก็
หมายความว่าคุณอยากโดนต่อยใช่ม๊ะ!-*-” คนน่ารักกระซิบทำเสียงข่มกลับไป

“โอ๊ะ!ไม่เอาน่าน้ำ ถึงเวลานั้นแล้วคุณจะต่อยผมได้ลงคอเหรอครับ”  เอสทำเสียงอ้อนเบาๆ
สู้กลับไป ให้คนหน้าแดงข้างๆต้องถลึงตาดุเขาแก้อาย


“แหม! ไม่ฟังยัยบิวเขาพูดบ้างเลยนะจ๊ะสองหนุ่ม!! ซุบซิบอะไรกันอยู่ได้?” 
เสียงพี่โอบแทรกขัดจังหวะให้ทั้งสองคนชะงัก ยอมหันมาตั้งใจฟังที่เพื่อนพูดต่อ


“ชุดแฟนซีของบิวก็คือ! ชุดมนุษย์ดอกไม้จ้า!!//////”
ดาราสาวจับมือกับพี่แว่นผู้จัดการส่วนตัว ยกมือชูขึ้นทำท่าไชโยอย่างดีอกดีใจ


“ชุด........ ดอก!......... ดอกไม้เนี่ยนะยัยบิว!? เฮ้ยนี่แกคิดจะให้เพื่อนใส่ไอ้ชุดดอกไม้
หวานแหว๋วของแกจริงๆเหรอ!!? ....... บ้ารึไงฟะ! |||||||| ”  เอสออกตัวอย่างไว
รีบยกมือขึ้นค้านเป็นคนแรก ตามมาด้วย น้ำ กร นิกกี้และ.... แม้แต่ก๊อป...

“ว้าย!|||||||||| อะไรกัน! ทุกคนยังไม่ทันได้ฟังเลยนะว่าบิวจะให้แต่งเป็นดอกไม้อะไร
ก็รีบไม่เอากันแล้วเหรอ! โธ่บิวนั่งคิดนอนคิด เล่นละครไปก็ยังคิดไม่หยุด คิดตั้งนานนะ
กว่าจะนึกออกว่าแต่งตัวเป็นดอกไม้นี่แหละ! อนุรักษ์ธรรมชาติด้วย! โดนใจกรรมการ
น่ารักโดนใจแฟนๆด้วยชัวร์!  หืมมม มีแต่พี่โอบใช่มั้ยค่ะที่เห็นด้วยกับบิวน่ะ!”


“คือ...ขอโทษทีนะบิว พี่...ยกมือช้าไปหน่อย...แหะ..” โอบบอกบิวว่าเพราะมัวแต่กินขนมอยู่ ...

“อ๊าย!อย่างนี้ชุดของบิวก็ปิ๋วน่ะสิค่ะ!?”   ดาราสาวทำท่าเลิ่กลั่กไม่เข้าใจ นี่เธอยังไม่ทันได้
เริ่มอธิบายว่าชุดมันเป็นยังไงเลยนะ


“แต่งตัวเป็นดอก! น้องก๊อปก็ไม่เอาด้วยหรอก! อายเขาตายเลย เจ้จะให้แต่งเป็นดอกอะไร
ก๊อปก็ไม่เอาด้วยหรอกค่ะ” 

“นังก๊อป! อย่างแกน่ะมันเหมาะกับดอกหน้าวัวมากๆเลยนะ!”

“ว้าย!อีเจ้! มาว่าเค้าทำไมเนี่ย!!”

“ชั้นไม่ได้ว่าหล่อน! ชั้นคิดไว้แล้วว่าอย่างแกน่ะมันต้องดอกหน้าวัว! หรือแกอยากจะแต่งเป็น
ต้นหมอข้าวหม้อแกงลิงก็ได้นะยะนังก๊อป!”

“ไอ้ทิ่กินแมลงน่ะเหรอ! เจ้คิดได้ไงเนี่ย!? |||||||*|| เก็บชุดดอกๆของเจ้ ไว้ใส่เองเถอะค่ะ!”

“ทำไมล่ะ!!? ชั้นว่าน่ารักดีออก!”

เห็นบิวยังไม่ยอมตัดใจง่ายๆ นิกกี้ที่ฟังเงียบๆอยู่นานก็สะกิดแขนบิวให้หันมามองทางเขา...
ก่อนจะชี้ต่อให้มองไปที่พี่ชาย... 
น้ำนั่งเก็กหน้าขรึมรออยู่แล้ว  “ผู้ชายเขาไม่มีใครอยากแต่งตัวเป็นดอกไม้กันหรอกบิว!”


“โธ่~อะไรกันน้ำไม่ช่วยเชียร์เราเลย”  บิวทำหน้างอถอนใจ

ก๊อปกระหยิ่มยิ้ม เห็นว่าชุดของบิวหลุดโผไปแน่แล้ว จึงลุกขึ้นยืนขอเสนอชุดที่เขาคิดมาบ้าง
“ไม่ต้องไปสนใจเจ้บิวหรอกค่ะ ก๊อปว่าแต่งแฟนซี มันก็ต้องแต่งเป็นอะไรที่เราไม่เคยเห็น
ในชีวิตจริงไม่ดีกว่าเหรอค่ะทุกคน”


เอสลุกขึ้นเดินไปที่ครัวหยิบจานใส่แอปเปิ้ลที่ปอกไว้พร้อมทานออกมาจากตู้เย็น
เสิร์ฟผลไม้ให้เพื่อนๆพี่ๆกินกัน “ชุดอะไรล่ะ? เอาให้มันดีๆหน่อยนะไอ้ก๊อป”
ดาราหน้าหล่อถามพลางนั่งลงยื่นจานแอปเปิ้ลให้คนน่ารักรับไป


“ก็แต่งเป็นทาร์ซานจ้าวป่ากันไงค่ะ!//////// โฮะๆๆๆๆๆ โห่ฮี้โห่ฮี้โห่~ห~~ห~”
ก๊อปส่งเสียงโห่แล้วแกล้งทำท่าโหนเถาวัลย์แบบแอ๊บสวยให้ทุกคนดู


“ทาร์ซานเหรอ!.............”  ทุกคนมองหน้าปรึกษากัน คิดว่ามันก็แปลกดี ดูเข้าท่า..


“เออ..... ก็ดีนะ ค่อยดูแมนขึ้นมาหน่อย”  เอสขมวดคิ้วคิดพิจารณาดู เขาคาดไม่ถึงว่า
อย่างก๊อปจะเสนอความคิดเช่นนี้..เพราะมันดูเป็นผู้ชายเกินกว่าที่ก๊อปอยากจะเป็น...


“แมนแน่ๆค่า~! พวกเราก็ถอดเสื้อ!โชว์กล้ามแอนด์ซิคแพค เซเว่นแพคกันให้หมดทุกคนเล้ย!
//////โอ๊ยเดี๋ยวพอได้ทาน้ำมันเคลือบตามตัวนิดๆ โรยกากเพชรให้ผิวเป็นประกายขึ้นมาหน่อย
แล้วใส่ผ้าหนังสั้นๆหลวมๆเกาะสะโพกนะ! ว้ายกรี๊ด~!ซี๊ดดด อร๊ายยยย//////แค่นึกก็ซี๊ดแล้วค่า
ถ้าน้องก๊อปเป็นกรรมการล่ะก็! จะเทกระจาดยกรางวัลให้กลุ่มเราหมดใจเลยล่ะค่า!!!โฮะๆๆ”


“.......||||||||||||||||....”  อธิบายเสร็จก็เล่นเอาพวกผู้ชายผงะ ตัวแข็ง....เงียบกริบกันไปทั้งวง...


ขณะที่ดาราหนุ่มหน้านวลกำลังทำท่าเคลิ้มฝันตาเชื่อมอยู่นั้น ทุกคนก็ลงมติไม่เห็นชอบ
กับไอเดียชุดทาร์ซานจ้าป่าติดเรทฉอฉิ่ง ผู้ปกครองควรให้คำแนะนำนี้อย่างเร็ว...


บิวเห็นก๊อปนั่งหน้าหุบ งอนที่ทุกคนไม่เลือกชุดที่เขาอุตส่าห์คิดมาอย่างดี ก็หัวเราะชอบใจ
ก่อนจะกระแนะกระแหน “นี่แกหวังรางวัล หรือกำลังหวังอะไรอยู่กันแน่ยะนังก๊อป!?
คิดบ้างไหมจะให้ชั้นใส่อะไรไปงานถ้าพวกแกแต่งป็นทาร์ซาน!?”

“หือ~มันจะไปยากอะไรเล่าเจ้! ตัวอะไรล่ะค่ะที่มันชอบอยู่กับทาร์ซาน! ก็ลิงไง!
หรือไม่ก็ชะนีอะไรเงี้ยะ! เจ้ก็แต่งเป็นชะนีเข้างานไปสิค้า~!” คนพูดไขว่ห้าง ขำคิกคักชอบใจ

“หนอยยย~นังก๊อป!//////*// นี่แกไม่ได้สนใจใยดีชุดของฝั่งผู้หญิงบ้างเลยนี่ยะ!”

“แหมทีเจ้ยังไม่สนใจเลย! ว่าพวกผู้ชายเขาต้องเป็นดอกอ่ะ!”


เห็นก๊อปกับบิวเถียงกันไปเถียงกันมาไม่หยุด เอสก็รีบยกมือขึ้นห้าม
“โอ๊ยๆๆ พอๆๆๆ พวกแกจะเถียงกันให้มันได้โล่รึไงวะ!? ไม่ต้องทะเลาะกันไปหรอกน่า
ยังไงซะชุดของพวกแกก็ไม่ผ่านทั้งนั้นแหละ! คิดอะไรกันไร้สาระ ไม่ได้เรื่องเล้ย!
เอางี้นะ! ผมว่าเลือกชุดที่ผมคิดมาดีกว่าครับทุกคน!555”


“ชุดอะไรไอ้เอส เอาดีๆนะ ชั้นปวดหัวจะแย่~”  พี่โอบกุมขมับ
กลุ้มใจกับความคิดของแต่ละคนนัก ไม่รู้เจ้าหน้าหล่อหัวโจกมันจะพึ่งพาอะไรได้บ้างรึเปล่า


เอสลุกยืนกอดอก กระหยิ่มยิ้มก่อนพูด  “หึหึหึ...ดีกว่าแมลง! ดีกว่าดอกไม้! ดีกว่าทาร์ซาน
ติดเรทของไอ้ก๊อปปแน่นอนครับ!”

คนน่ารักกึ่งนั่งกึ่งนอนพิงพนักโซฟา ขมวดคิ้วสวยชนกันอย่างสงสัย ทั้งที่เพิ่งกัดแอปเปิ้ล
เคี้ยวอยู่เต็มปากแต่ก็ยังพยายามถามเอส “ อะไรกันอ่ะ!? คุณไปแอบคิดอะไรมา ไม่เห็นบอก
ผมก่อนเลย!!”  ชี้หน้า ทำตาเขม็งเกรียวเข้าใส่แต่ที่ปากก็ยังเคี้ยวตุ้ยๆไม่หยุด...

คนหน้าหล่อกลับส่งยิ้มให้ เหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาว “เอ้า!ก็ทีคุณยังไม่ยอมบอกผมก่อนเลย!”

น้ำทำหน้านิ่งไปนิด...   “ จิ๊! -*-  ....... ”   แล้วก็แอบหันไปบ่นงึมงำคนเดียว

นิกกี้เห็นก็แอบขำพี่ ก่อนจะหันไปถามเอสบ้าง
“แล้วพี่เอสคิดว่า แต่งชุดอะไรไปงานแฟนซีดีล่ะครับ?”


“ฮ่าฮ่าฮ่า!!! ก็ขบวนการเอสเรนเจอร์!ไง!”


“ห๊ะ!!!!!ว่าไงนะ!!?|||||||||||”   ทุกคนร้องถามย้ำอย่างไม่แน่ใจ ว่าที่ได้ยินนั้นถูกต้องไหม


“อะไรครับ? ทำไมล่ะ? ไม่รู้จักกันเหรอ 55 มันก็คล้ายกับพวกกิงกะ โอบะเรนเจอร์ไรงี้!
แต่พวกนั้นมันฮีโร่ของเด็กๆ! พวกเราจะต้องเป็นขบวนการเอสเรนเจอร์! ฮีโร่ของผู้ใหญ่!
ผมคิดไว้แล้วว่าจะให้เจ้ากรกับเจ้าก๊อป แล้วก็พี่โอบแต่งตัวเป็นสัตว์ประหลาดเดินเข้าไปในงาน!
แล้วพวกเราที่เหลือก็แปลงร่างเป็นเอสเรนเจอร์สีต่างๆเข้าไปจัดการมันซะ!วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า
ฮ่าฮ่า!!! เด่นโคตรๆครับงานนี้!”  เจ้าหล่อทำท่าหัวเราะแบบสะใจให้ดู


“...55...?...ฮะ..อะไรน้ำ? ... ทำไมทำท่าอย่างนั้น!?”  เอสชะงัก หางตาเหลือบไปเห็น
คนน่ารักของเขานั่งหน้าบู้ทำท่ากากบาทค้างไว้บนหัว.... “ ชิ...แค่ฟังชื่อ ก็ไม่อยากเป็นแล้ว
ไอ้ขบวนการเอสเพ้อเจ้ออะไรเนี่ย! หนอยๆๆเอาชื่อตัวเองมาตั้งกะเป็นพระเอกคนเดียวอ่ะดิ!
ไร้สาระเฟ้ย!!”  สิ่งที่น้ำพูดตรงกับใจเพื่อนๆพอดี คนที่ได้รับเสียงปรบมืออย่างล้นหลาม
จึงกลายเป็นน้ำแทนซะงั้น..

“เอสเรนเจอร์ต่างหาก! เฮ้ยได้ไง!!||||||||| ผมอุตส่าห์คิดมานะ!” เอสทำหน้าไม่ยอมแพ้

“แล้วทำไมล่ะ! ทีชุดแมลงของผมล่ะ! อุตส่าห์ทำชุดมาด้วยนะ!!////*//”  น้ำก็ไม่ยอมเช่นกัน

บิวกับก๊อปเห็นจึงพลอยโวยวายผสมโรงไปด้วยอีก

“ แล้วทีดอกของบิวล่ะ!ยังไม่มีใครยอมฟังเลยด้วยซ้ำอ่ะ!ไม่มีความยุติธรรมในหมู่โจร!”

“ใช่ค่ะ! แล้วไงล่ะ! ชุดทาร์ซานของน้องก๊อปยังไม่ยอมเลือกกันเลย แล้วจะไปเลือกอีชุด
ขบวนการกิ๊กก๊อกดอกเห็ดไร้สาระอะไรก็ไม่รู้ของพี่เอส ได้ยังไงล่ะค่ะ!!”


ฟังแล้วเอสก็ผงะหน้าเสีย ละล้าละลังเมื่อเขาถูกเพื่อนๆรุม “หนอย~~พวกแก!
นี่แก้แค้นใช่มั้ย!? พะพี่โอบดูเจ้าพวกนี้สิครับ มันอคติชัดๆ”
แต่หวังความช่วยเหลือจากพี่โอบไม่ได้หรอกงานนี้


“ เอส......... (โอบทำหน้าจริงจัง จับไหล่เอสไว้) .... พี่ไม่อยากเป็นสัตว์ประหลาด
คอยล่อให้แกกระโดดถีบกลางงานหรอกนะ! ไอ้ไร้สาระเอ๊ย!!! ว่าแต่คนอื่นเขา
ชั้นว่าแกนี่แหละไร้สาระที่สุด!  ไม่ได้เรื่องเล้ยไอ้บ้าเอ๊ย!  -*- ”


เมื่อโดนด่าครบทุกคนแล้ว ดาราหน้าหล่อจึงค่อยๆทรุดตัวลงนั่งอย่างหมดแรง..........
(ขบวนการเอสเรนเจอร์ไม่ดีตรงไหนครับ?... โธ่..~~ )


“อ่ะแฮ่ม! ....... ///// แหะ...คือสุดท้ายก็คงเหลือแต่ของผมแล้วสินะครับ หึ..”
เสียงกระแอมจากกร ทำให้ทุกคนชะงักหันไปมองทางเด็กหนุ่มพร้อมๆกัน........

จริงสิยังเหลือชุดของกร!


พี่แว่นยิ้ม ตื่นเต้นถาม เจ้าคนที่เหลือนี่ดูจะเข้าท่าที่สุด..
“ว่าไงน้องกร คิดอะไรมาได้เหรอจ๊ะ พี่ต้องฝากความหวังไว้ที่กรแล้วล่ะ”

“แหะๆ ไว้ใจผมได้เลยครับทุกคน”  กรเกาหัวตัวเองแก้เขิน    “ผมว่าแฟนซีอย่างนี้ เราแต่งเป็น
 ผี! กันดีกว่ามั้ยครับฮ่าฮ่าฮ่า !!!อ่ะ! แว๊กกกกกกกกก!!! อ๊อค!!!!||||||||||”


กร!!!!..........



“กูไม่ใส่!!!!-*- ”  โดยไม่มีใครคาดคิด... ทันทีที่คำว่า ผี หลุดออกมาจากปากกร
น้ำก็ลุกขึ้นมากระโดดถีบเจ้าเด็กหนุ่ม ที่ยืนยิ้มไม่ทันระวังเสียจนกระเด็นกลิ้งโค่โล่ไปไกล....


“ทะทะทำไม!?ต้องกระโดดถีบผมด้วยอ่ะ!!!? เจ็บนะพี่น้ำ!โอ๊ย~ อูย~~ แรงเยอะชะมัดเลย
ผีมันไม่ดีตรงไหนครับ ผมคิดว่าพี่น้ำต้องเห็นด้วยกับผมเป็นคนแรกด้วยซ้ำ ก็เห็นพี่น้ำชอบดู
หนังผีออกนี่นา!!?”  กรคลำสะโพกตัวเองหน้าเซียว ไม่มีใครช่วยแล้วยังมาหัวเราะเยาะเขาอีก


“เฮื่อย!ผีมันมีข้อดีที่ไหนไอ่ฟาย!/////*//ชอบกับผีห่าอะไรเล่า!ไอ้มันสำปะหลังสับปะรังเค!
ไม่รู้เรื่องอะไรแล้วมาคิดเองเออเองอย่างนี้ กูเสียหายนะโว้ย! ถ้าทุกคนใส่ชุดผีนะ!
ผมไม่ไปงานนี้ด้วยแล้ว!”  น้ำเล่นยื่นคำขาด ทำหน้าบูดไม่เอาด้วยเด็ดขาด ทุกคนจึง
ลงมติให้ชุดของกร ......... ไม่ผ่านด้วยประการฉะนี้...


“เฮ้ย!!! ได้ไง!?...ใจร้ายยยย~~||||||||||| พี่น้ำ~~ใจร้ายยยยยยย~~~~ ไม่ยุติธรรมเลย!”
ดาราหน้าใสโอดครวญไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา... เพราะคนน่ารักของเรา เขาไม่ถูกโรคกับ
เรื่องผีๆขนาดหนัก...

..........................

...............

......... “เฮ้อ! สรุปนี่ อย่างนี้ก็ไม่ได้อะไรเหมือนเดิมน่ะสิ....”  หลังฟังความคิดของทุกคนแล้ว
ก็ยังหาความคืบหน้าคืบศอกใดๆมิได้เลย เพราะอย่างนี้จึงทำให้พี่ใหญ่อย่างพี่โอบต้องครุ่นคิด
เดินไปเดินมา มองหน้าแต่ละคนอย่างชั่งใจ...  เธอเข้าใจว่าทุกคนย่อมอยากจะใส่ชุดของตัวเอง
แต่หากต่างคนต่างแต่งกันไป มันก็จะไม่เป็นทีมเดียวกัน

ขณะที่โอบเดินหมุนวนไปรอบโซฟา ผ่านไปที่ใคร คนๆนั้นก็พยายามส่งสัญญาณให้สาวตุ้ยนุ้ย
เลือกชุดของตน...


“แมลง! แมลง! แมลงไงครับพี่! แมลงอร่อยนะครับ!”  น้ำพยายามทำเสียงกระซิบ
แต่โอบเห็นว่าอันหลังนี่ไม่เกี่ยวกันนะ...


“ดอก! ดอก! ดอก! พี่โอบดอก! ดอกพี่โอบดอก!”  บิวพูดราวกับอยากจะสะกดจิต
แต่ดูเหมือนจะให้ผลตรงกันข้าม โอบรู้สึกราวกับตัวเองถูกด่าอย่างไรไม่รู้....


“มาร่วมขบวนการกับผมสิพี่!!!” เอสพยายามชักชวน บอกจะยอมเปลี่ยนให้ผู้จัดการสาวอ้วน
แต่งเป็นเอสเรนเจอร์สีชมพูก็ได้... แต่โอบทำราวกับไม่ได้ยินเสียงเจ้าดาราตัวแสบสักนิด..


“ผี! เชื่อผมพี่! ไม่ต้องไปเชื่อใคร!ผีน่ะเวิร์คสุดแล้วพี่ครับ!!”  กรก็เชียร์ชุดตัวเองเต็มที่
แต่เสียงก๊อปก็แทรกเข้ามา  “โห่ฮี้โห่ฮี้โห่ฮิ้วววววว~พี่โอบขาทาร์ซานแสนสวยมาแล้วค่า!”


“เฮ้ยเสียงใครมาแห่กลองยาวแถวนี้ฟะ!?เดี๋ยวปั๊ดแปลงร่างเป็นเอสเรนเจอร์
โดดเตะให้ลิ้นปี่ปลิ้นเลย!555” เอสรีบแกล้งขัดคอหนุ่มหน้านวลทันที
ผลคือโดนก๊อปไล่ตีอีกตามเคย.. “อีพี่เอสบ้า!!!!”

ส่วนน้ำก็หันมาเล่นงานกรบ้าง  “เฮ้ยไอ้กร! เมื่อกี้นี้มึงแอบบอกพี่โอบ
ให้เอาชุดผีของมึงใช่ม๊ะ!!?เลวมาก!อยากเป็นผีนักใช่มั้ย! เดี๋ยวกูจัดให้!” 

“เหวอ~~~!!!! พี่น้ำอย่ามาบีบคอโผ๊มมมมม!!!! ช่วยด้วยยยยยยยย!!!แอ็คๆๆ!~”
กรต้องดิ้นทุรนทุราย หนีเงื้อมมือของน้ำ นิกกี้ที่ขำกับภาพนั้นก็พยายามเข้าไปช่วย
“ก๊าก55555555 พี่น้ำอย่าให้มันถึงตายนะ! ผมขี้เกียจส่งข้าวผัดให้พี่ในคุกอ่ะ555”



“โอ๊ยหยุดๆๆๆๆๆ!!!! พี่ไม่เลือกชุดไหนทั้งนั้นแหละ! ไม่ว่าใครๆ!! ใช้ไม่ได้เล้ย!”
เหลือทนโอบจึงตะโกนเสียงดัง ห้ามทุกคนทะเลาะกัน
“เอาอย่างนี้แล้วกัน เดี๋ยวพี่เลือกชุดให้เอง ห้ามโต้แย้งใดๆเข้าใจมั้ยยะ!!!!”


“โห่!!!!!!!”  เสียงโห่ไม่ยอมรับจากทุกคนดังรอบทิศ ทำให้โอบต้องตะคอกอีกรอบ


“อย่ามาหือกับชั้นนะ! ขืนรอพวกแกมีความคิดดีๆคงไม่ต้องได้ไปแล้วงาน! เอาตามนี้แหละ!”


“แล้วจะแต่งเป็นอะไรอ่ะครับพี่~?” ... เสียงอ่อยๆของกรถามอย่างกล้าๆกลัว
กับผู้จัดการส่วนตัวที่ตีหน้ายักษ์ขมูขีใส่... ||||||||||||||


“................ เรื่องนั้นชั้นก็คิดไว้แล้วล่ะว่ามันอาจจะเป็นแบบนี้ คือชั้นคงต้องออกโรงเอง!
และชั้นอยากเป็นแอร์โฮสเตสมาตั้งนานแล้ว!!!///////กรี๊ดดดดดดดดฮะฮะฮะฮะฮะ”

ทุกคนอึ้งไปพักใหญ่ มองพี่โอบที่ทำหน้าฝันกลางวัน ปลาบปลื้มกับชุดแฟนซีของตัวเองยิ่งนัก


“พี่จะบ้าเรอะ!!!/// //*// อย่าบอกนะว่าจะให้พวกเราแต่งเป็นแอร์โฮสเตสกันหมดนี่น่ะ!”
เอสทะลึ่งตัวขึ้นจากพื้นที่เขานอนแอ้งแม้ง เพราะถูกก๊อปไล่ตี รีบถลาเข้าไปหาพี่โอบ


“ว้ายย!/////// แต่บิวกับพี่แว่นเห็นด้วยเนอะ! แอร์โฮสเตสก็เลิศค่า!”
แน่นอนพวกผู้หญิงย่อมเห็นดีเห็นงามด้วยอยู่แล้ว แต่...


“บ้าน่ะสิยะ! ห้ามใครมาแต่งซ้ำกับชั้นนะ! เดี๋ยวชั้นไม่ได้เกิดกันพอดี!/////*//
พวกแกก็ไปหาชุดเครื่องแบบอาชีพอื่นมาใส่กันเข้าไปสิ!คอนเซ็ปต์ของเราก็คือ
คนในเครื่องแบบยังไงล่ะ!!!!”


“โห~!!!!! คนในเครื่องแบบ!” และแล้วเมื่อมองหน้า ปรึกษากันอยู่สองสามวินาที

ทุกคนก็ร้อง   “ไชโย!!!!///////”

 เลือกชุดได้สักที....






****************************



………

………… “อ่า....ฮาโหลคร้าบบบ///////// จำเสียงน้องชายได้มั้ยครับ พี่หมอที..”

“.......หึ.... ถามอะไรบ้าๆจำขึ้นใจเลยไม่รู้เหรอ....”

“โอ๊ะ///////// จริงอ่ะ...” 


ได้ยินเสียงกรทีไร เทมก็รู้สึกดีทุกครั้ง...เจ้าลูกครึ่งยิ้มยืนคุยโทรศัพท์อยู่ข้างหน้าต่างห้องนอน
“มีอะไรเจ้ากุ้งแห้ง..วันนี้ถึงได้โทรมาก่อน ทุกทีทำเจ้าเล่ห์รอให้พี่โทรไปหา
จะได้ไม่เปลืองตังค์นี่นา..”


.........กรเดินหน้าแดงๆไปวางกระเป๋าเป้ลงบนเตียง แล้วออกไปรับลมที่ริมระเบียง
เด็กหนุ่มเพิ่งกลับถึงบ้าน หลังไปประชุมกันเพื่อเลือกชุดแฟนซีที่คอนโดของเอส
มาถึงก็รีบโทรหาคนที่เขาอยากบอกเรื่องสำคัญให้รู้อย่างตื่นเต้นดีใจ

“โธ่!///////*// ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย ผมแค่อยากจะลองดูว่าพี่จะทำเป็นลืม
ไม่ยอมโทรหาผมอีกรึเปล่า.... แหะ.. อื้ม! พี่หมอทีครับ เราได้ชุดคอนเซ็ปต์แล้วนะ
พี่ต้องชอบแน่ๆเลย”


“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่ล่ะ ก็ไหนกรบอกว่าพี่ไม่ต้องแต่งเหมือนพวกกรก็ได้ไง..”

“ครับ! แต่ผมว่างานนี้ถึงพี่จะแต่งก็เหมือนไม่แต่งแหละ555”

“หือ? หมายความว่ายังไง?  หึ...”

“ก็พวกเราจะแต่งชุดเครื่องแบบของอาชีพต่างๆกันไปน่ะสิครับ! หมายความว่าพี่
จะแต่งเป็นคุณหมอก็ได้นะ! ดีมั้ยล่ะครับ ^^ พี่ชินกับชุดหมออยู่แล้วจะได้ไม่ต้องเขิน”


“55 จริงเหรอ!?......... อืมม... มันก็เข้าท่าดีนะ..”   จะได้ใส่ผ้าปิดปากไปได้! ยอดเลย!

เทมคิดว่าตัวเองมีทางออกแล้ว เรื่องที่จะไม่ให้กรต้องเห็นหน้าเขา...






ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0
 



ตอนที่52 เครื่ื่องแบบ....(หลัง)







และหลังจากที่ตกลงเรื่องชุดแฟนซีกับกลุ่มเพื่อนๆได้แล้ว เอสก็ยังต้องออกไปทำงานข้างนอก
ตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อตเช่นเคย   

ที่บ้านหลังสีเขียวอ่อนแสนสวยคืนนั้น......  เอสที่กลับจากการทำงานมาเหนื่อยๆ
เปิดประตูเข้าห้องนอนมาได้ ก็เดินมาทิ้งตัวลงนอนบนเตียงทันที แต่แค่คนหล่อหลับตาลงเท่านั้น
เสียงเนื้อถูกตีดัง “เพี๊ยะ!!!”  ก็ทำเอาเขาสะดุ้งลุกขึ้นมานั่งหน้าเหรอกลางที่นอน...   
น้ำกำลังยืนทำหน้าดุจ้องเขาอยู่

“เอส! คุณกลับมาก็รีบไปอาบน้ำก่อนซี่! จะมานอนเฉยเลยได้ไง! ไอ้ซกมก!!”

โดนน้ำว่าเอา เอสก็นิ่งฟัง....................... แบบหลับใน...

“เพี๊ยะ!!!”

“โอ๊ะ!|||||||อู๊ยยย~! น้ำ! คุณจะตีผมทำไมนักหนาล่ะครับ!?” เล่นเอาเนื้อที่แขนแดงเป็นรอยฝ่ามือ

“ก็คุณไม่ได้ฟังที่ผมพูดเลย! บอกให้ไปอาบน้ำก่อนไง ง่วงก็ต้องไปอาบก่อนเดี๋ยวค่อยมานอน”

“ผมไม่ไหวแล้วววว~~ ผมง่วงมากเลยฮะฮ้าวววววววว~~~~~”  ดาราหนุ่มอ้าปากหาวเสียกว้าง
หนังตาของเขามันอยากจะโผเข้าหากันจนห้ามไม่อยู่

คนน่ารักเห็นท่าทางคนรักจะดื้ออยากซักแห้ง จึงพยายามทั้งฉุดทั้งดึงทั้งดัน ลากเจ้ารูปหล่อให้
ลุกขึ้นไปอาบน้ำก่อนนอนให้ได้....  “โอ๊ย!โว๊ย!//////*// ตัวหนักเป็นบ้าเลยเอส! นี่!คุณอย่าน่า!
ไม่ต้องกลิ้งมาทับผมเล้ยย~ ไปเลยนะเอสไปอาบน้ำเลย!! ไม่อย่างนั้น!........”

เห็นน้ำชะงักเงียบไปนาน เอสจึงสะลึมสะลือปรือตาขึ้นมองใบหน้าหวานที่แก้มแดงเอียงอาย
ระยะประชิด เข้าไปใกล้ๆ...  “ น้ำ?.... ไม่อย่างนั้นทำไมเหรอ...?”


 “ก็........ ไม่อย่างนั้น...ไม่อย่างนั้นๆๆ...ไม่อย่างนั้น.........ผม....ไม่ให้นอนกอด......นะ//////   ”
คนน่ารักพูดไม่ยอมสบตาด้วยความขัดเขิน  แต่นั่นทำให้คนรักยิ้มกว้างออกทั้งที่ตาปรือเต็มที

เอสบิดขี้เกียจก่อนขโมยหอมแก้มน้ำหนึ่งฟอด แล้วหัวเราะอารมณ์ดี
ลุกเดินไปหยิบผ้าขนหนูพาดบ่า เข้าห้องอาบน้ำไป...

...........................

..........ซ่า~ ซ่า ~ ซ่า ~
.... 

และแล้วเมื่อเอสอาบน้ำเสร็จ.... สวมชุดนอนเรียบร้อย ก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา...พบกับ
ภาพของคนน่ารักที่ทำให้เขาต้องตกตะลึง!   


“เฮ้ย!น้ำ!!! ทำไมคุณ.......ทำไมคุณถึงกลับมาแต่งเป็นยุงอีกล่ะ!!?”

น้ำใส่ชุดผึ้งเมื่อกลางวันนั่งเหมือนรอเอสอยู่ที่ปลายเตียง เม้มปากแน่นแก้มแดงเล็กน้อย...
มองค้อนคนรักที่อ้าปากหวอจนเว่อร์  “ยุงบ้าอะไรเล่า! ก็บอกว่านี่มันผึ้ง!นี่มันผึ้ง!/////*//” 


“อะเอ่อๆ ผึ้งก็ผึ้งครับ...แล้วนี่อย่าบอกนะว่าคุณจะใส่ชุดนี้นอนน่ะ...ฮะฮะ”
เอสใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กขยี้ผมตัวเอง เดินเข้ามานั่งหัวเราะน้ำใกล้ๆ

“ไม่ต้องมาขำเลยนะ.......... ก็ไหนคุณบอกผมว่า... ให้เก็บเอาไว้ใส่ตอนนอน..
ใส่ให้คุณดูคนเดียวเพราะว่าคุณอยากจะดู......ห...ห...เหล็กในผมไงอ่ะ! >////<  ”


“เออ! จริงด้วยแฮะ!//////ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!!!”  คำตอบจากน้ำเล่นเอาเอสหัวเราะกลิ้ง


“ปัทโธ่!//////*// ขำอยู่ได้ไอ้บ้านี่! ผมก็อายเป็นนะ!! ไม่เอาล่ะจะไปถอดแล้ว!!”
หนุ่มน่ารักกระฟัดกระเฟียดจะลุกจากเตียง แต่ตอนนั้นมือของคนหน้าหล่อก็ฉุดมือเขาเอาไว้

“จะไปหนายยยยยย~~~~หึหึหึ...”

“ก็...////// ก็ไปถอดไอ้ชุดบ้านี่ออกอ่ะดิ! ไม่ใส่ให้ดูแล้ว..คนอุตส่าห์...”

“โอ๋ๆๆๆ ผมขอโทษคร้าบบบบ หึหึ อย่างอนนะจ๊ะ..”  จมูกโด่งเข้าหอมแก้มผึ้งน้อยหน้างอ
ให้เปลี่ยนมาอมยิ้มได้...  “แต่ถ้าคุณจะถอดล่ะก็........คึคึ...มา! ผมถอดให้เอ๊ง!”
ว่าแล้วดาราหนุ่มก็ชิงผลักคนน่ารักของเขา ให้ล้มกลิ้งลงไปบนเตียงด้วยกันพร้อมเสียงหัวเราะ

“เหวอ!!!/////*//เอส! ไอ้บ้านี่อยู่ๆก็ผลักมาได้ตกใจหมดเลย”

“ฮ่าฮ่าฮ่าคุณรู้อะไรมั้ยน้ำ ผมตื่นเต้นชะมัดเลย เพราะตั้งแต่เกิดมานะ ผมยังไม่เคย
นอนกับผึ้งมาก่อนเลยจริงๆนะ เนี่ย! ครั้งแรก ฮ่าฮ่าฮ่า”

“หืม~~~!//////*// ไอ้คนประสาทแดก! ทะลึ่ง! อ้าวๆอะไรกัน.....หาวอ้าปากกว้าง
เกินไปแล้วเห็นลิ้นไก่หมดแล้วเนี่ยๆๆ”  เพิ่งหัวเราะอยู่แหมบๆแต่ตอนนี้เอสหาวซะแล้ว

น้ำขมวดคิ้วมองเจ้าหน้าหล่อยิ้มหวานตาเยิ้มเข้ามาจูจุ๊บที่ปากบางของเขาอยู่หลายที...ก่อนที่
เจ้าของริมฝีปากร้อนนั้นจะค่อยๆซุกหน้าลงไป จ่อจมูกคลอเคลียแถวแก้มนิ่ม...แล้วเลื่อนลงไป
....หลับ........ไปทั้งอย่างนั้น...      “อ้าวเฮ้ย!?..... เอส?......หลับ......หลับซะแล้วอ่ะ....
..............ว้า.....”    ก็ช่วยไม่ได้นะในเมื่อเอสทำงานหนัก เขาก็ต้องพักผ่อน

งั้นวันนี้น้ำจะยอมยกให้ก็แล้วกัน……… เห็นเอสมีสภาพที่หัวถึงหมอนก็หลับเป็นตายอย่างนี้
หนุ่มน่ารักนอนถอนใจนิดๆ... และนึกไปว่านานเท่าไหร่แล้วนะที่เขาไม่ได้...  กับคนรักเลย...


ทุกครั้งเอสมักจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อนเสมอ..... น้ำจึงอายเกินกว่าที่จะเอ่ยปากขอ...

เขาคงต้องรอให้พ้นช่วงนี้ไปก่อน

ความรู้สึกต้องการที่ทำให้หัวใจเต้นแรง...ตุบ...ตุบ.. ตื่นเต้นและว้าวุ่นใจ...
พาลทำให้หงุดหงิด งุ่นง่าน จนหน้าแดงซ่าน เข้าเล่นงานคนน่ารักให้นอนลืมตาค้าง
ในอ้อมกอดของคนรักอยู่ค่อนคืน.............   “เฮ้อ~///////.....”



…………………..

………….

…….



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++


จากนั้น...ผ่านมาหลายวัน........


และแล้วก็ถึงวันงาน....


สี่โมงเย็น ที่บ้านสีเขียวอ่อนหลังงาม สมาชิกทั้งสามคนในบ้านแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย
เตรียมตัวไปงานแฟนซีด้วยความครื้นเครง...


“โอ้โห! ฮะฮะ หล่อเหมือนกันนะมึงไอ้นิก! หล่อเหมือนพี่เลย5555”
เสียงน้ำร้องทักทันที ที่เปิดประตูเข้ามาเจอน้องชายหน้าตี๋ยืนยิ้มแผล่ตรงหน้ากระจก
นิกกี้แต่งแฟนซีในชุดเครื่องแบบนายร้อยตำรวจได้เท่บาดใจเชียวล่ะ


“หึ55 แหมพี่ก็ดู..... เป็นคุณหมอใจดี๊ดีเนอะ555 (ประชด) แต่ถ้าผมไม่สบายล่ะก็
ผมไม่มีวันยอมให้พี่รักษาแน่5555”  หนุ่มหน้าตี๋หันมามองพี่ชายเต็มๆตาในชุด
คุณหมอสวมเสื้อกราวน์ มีหูฟังของแพทย์คล้องคอ


“หนอย! ไม่ต้องมาปากดีหรอกไอ้หมานิก....เอ๊ย!หึหึ... คุณนายร้อยครับ! ถ้าคุณเกิด
ไม่สบายขึ้นมา ผมจะส่งคุณเข้าห้องดับจิตไปเลยดีมั้ยครับ555”

“อ่า||||||||||| มะไม่เอาล่ะครับ55 ... เอจะว่าไปแล้วพี่น้ำน่ะขี้โกงนี่นา..”
 เจ้าตาตี่หรี่ตามองชุดพี่ชายตั้งแต่หัวจรดเท้า

“อะไรๆ? กูไปขี้โกงอะไรมึงตรงไหนวะ?”  น้ำขมวดคิ้วงง

“ก็ชุดพี่แค่ใส่เสื้อกราวน์ทับก็เสร็จแล้วอ่ะ... โหยแล้วดูของผม ติดนู่นติดนี่เต็มไปหมดเลย”

“ก็มึงอยากเป็นนายร้อยเองนี่นา55 ...เอาน่า...เท่แล้วๆดีแล้วน่า! อย่าบ่นไปเลย นี่ถ้าไอ้เบ๊
มาเห็นนะ! รับรองมันต้องปลื้มมึงจนไม่เป็นอันกินอันนอนเลยล่ะไอ้หัวเห็ดนั่นน่ะ555”
อดเอ่ยถึงด้วยความคิดถึงไม่ได้...

“จริงนะพี่!///// แหะๆ...งั้นพี่น้ำ! พี่ช่วยถ่ายรูปผมใส่ชุดนี้เก็บไว้ให้แบงค์ดูหน่อยสิครับ”
นิกกี้เข้ามาอ้อนพี่ แต่น้ำกลับส่ายหน้ากอดอกเชิด

“หึ..... ผมเป็นคุณหมอนะคร้าบบบ ...หึหึหึ.... ไม่ใช่พี่ชายธรรมดาๆนะ อยากให้ถ่ายรูปให้
ต้องพูดไงก่อนล่ะ”.....  อมยิ้มอย่างนึกสนุก น้ำตั้งใจว่าวันนี้เขาจะเล่นเป็นหมอให้ตลอดงาน

“55 ... เอ่อ... คุณหมอน้ำครับ คุณหมอพี่น้ำช่วยกรุณาถ่ายรูปให้นายร้อยหล่อๆตาดำๆ
คนนี้ด้วยเถอะนะครับ จะเก็บไว้ให้แฟนดูอ่ะครับ/////”


“ฮะฮะฮะ  โหนี่ต้องอ้อนกันขนาดนี้เลยเหรอ..”  เสียงหัวเราะของเอสดังมาจากประตูหน้าห้อง
น้ำและนิกกี้ได้ยินเสียงคนหล่อร้องทักก็หันไปมองพร้อมรอยยิ้มกว้าง


“โอ้โห้!!! พี่เอสหล่อระเบิดไปเลยพี่!!!!”  เสียงน้องชายร้องทักเสียดังลั่นบ้าน

ผิดกับพี่ชายที่ได้แต่มองแล้วอมยิ้มเขินๆให้กับคนรักที่วันนี้แต่งหล่อเสียเต็มยศ....

.......


.........................

........



tsktonight…TBC.

*** ไม่มีอะไรมากมายค่ะ วิป่วยอีกแล้วค่ะ แหะๆ... คิดถึงแฟนๆที่รักทุกคนจังเล้ยยยยยย


 muiko // เรื่องร้านที่น้ำจะเปิด ต้องเก็บเป็นความลับไว้ก่อนค่ะ

หมูกระต่าย// ตกลงเดากันถูกมั้ยน้า55 เอาล่ะตอนหน้ามาเจอกันที่งานได้เลยค่ะ

หมอตัวเปียก // ความจริงเรื่องอยู่ด้วยกันเอสกับน้ำก็อยู่ด้วยกันตลอดนี่เนอะ
แต่แหมเรื่องที่เอสย้ายเข้าบ้านน้ำนี่มันเหมือนแต่งลูกเขยเข้าบ้านเลยนิเนอะ555

p_phai // เกรงว่าถ้าให้น้องน้ำใส่ชุดวันเกิดไปงาน จะมิได้เข้างานนะจ๊ะ555

 choijiin// ท่าจะสะใจกับการด่าไอ้ตี่จริงๆค่ะ555








ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5
ชะแว้บมาจิ้มก้นคุณวิ
 :z13:
คิดถึงคุณวิและชาวคณะเชิญยิ้มมากๆเลยค่า
 :impress2:
ตอนนี้น้องน้ำก็เล่นเอาฮาไม่บรรยะบรรยังอีกแล้ว
อีกหน่อยน้องน้ำคงผันตัวเองไปเป็นตลกคาเฟ่ในเร็ววัน
 :laugh: :laugh:
ถ้าเรื่องนี้ไม่มีความเก่งกาจ(ในเรื่องประหลาดๆ)ของน้องน้ำล่ะก็
คงเหมือนกันคนอ่านกินก๋วยเตี๋ยวแบบไม่ได้ปรุงยังงั้นเลยแหละ

ว่าแล้วก็ไปนอนรอตอนหน้าดีกว่า
อยากรู้ว่าพระเอกของเราจะแต่งตัวเป็นอะไรน้อ
 :z1:
ทหารเรือก็เท่ไม่เบาน้า
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-11-2012 22:03:49 โดย choijiin »

ออฟไลน์ p_phai

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +154/-6
ยุงลายตัวนั้น

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด