แหะ..แหะ..แหะ:: ไม่เกรียนที่ 8 ::
ไม่..ฮือ..ม่ายยยย
แม่ง..มันไม่จริง ฮือออ..อ
ผมร้องไห้โอๆ ด้วยลมหายใจรวยระริน
แม่ง..ทำกันได้
ทำไมถึงทำกับกูได้!
ฮึ่ม..ฮื่อ
ไอ้หมอก!
ผมจะบอกพ่อให้มาฆ่ามัน..
พามันไปหาหลุมที่ลึกที่สุด..
แล้วขุดให้ลึกที่สุด
แล้วโยนมันลงไปเลย!
ผมวิ่งขึ้นรถนั่งสะอื้นฮัก
แม่ม..พรหมจรรย์จูบกู กูอุตส่าห์เก็บไว้ให้นุ่น-วรนุช
มึงมีสิทธิ์อะไรมาทำอย่างนี้
เสียงกระโดดขึ้นรถดังตามผมมาติดๆ ผมพอจะรู้ว่าใครขึ้นมา แต่ผมไม่พูดอะไร ไม่หันไปมอง พยายามเงียบเสียงให้มากที่สุด
พ่อน่ารักสอนไว้ว่าเกิดเป็นผู้ชาย ร้องไห้ได้ แต่อย่าสั่งน้ำมูก
ผมปฏิบัติตามคำสอนพ่ออย่างเคร่งครัด!
ทำไมผมจะไม่เข้าใจ
ผมรู้ครับ และผมเข้าใจดี!
ไอ้หมอกรอมาสร้างตำนานรักทะเลน้อยกับไอ้ฝัน
แล้วหิวหน้ามืดตาลายจนมองผมเป็นไอ้ฝันในตอนสุดท้าย
ผมสงสารมัน แต่จะสงสารได้อย่างเต็มอกเต็มใจมากกว่านี้ถ้ามันไม่มาจูบผมอ่ะ!
“ไอดิล..”
ผมได้ยินเสียงเรียกมาจากคนที่โหนรถอยู่ข้างหลังพร้อมด้วยมือแข็งๆวางลงบนไหล่
ผมยกมือขึ้นห้ามทันที
“หุบ-ปาก อย่าพูดอะไรกับกูนะ มึงตายแน่ ฮื้อ..อุ๊บ”
ผมเผลอสั่งน้ำมูกในตอนท้ายจึงรีบเอามือปิดจมูกฉับพลัน
..ราวครึ่งชั่วโมงต่อมา รถก็เข้าเมือง ผมกดกริ่ง วิ่งไปจ่ายค่าโดยสาร และเดินตรงเข้าซอยไปบ้านอย่างไม่เหลียวหลัง
แม้กระนั้นก็รู้ดีว่าไอ้หมอกเดินตามมาช้าๆ
มันยังเข้าใจว่าผมเป็นไอ้ฝันอยู่ไหมนะ?
ไม่ใช่อะไร ผมกลัวโดนมันฉุด ลากเข้าพงหญ้าแถวนี้อะ
หรือผมจะเรียกมันมาเจรจาก่อน ว่า เฮ้ กูคือไอดิลนะ
เอ๋..แต่ถ้ามันไม่เชื่อละ
โอ..หวังว่าผมคงไม่ต้องเสียสละถึงขนาดยอมให้มันจับจู๋พิสูจน์หรอกนะ ..บรื๋ออออ
ครู่ต่อมาผมก็เดินใกล้ถึงบ้าน.. ผมรู้สึกว่าไอ้หมอกเร่งฝีเท้าเข้ามาใกล้
ไม่ได้การละ ไอ้หมอกอาจจะเมายาอีก็ได้!
ผมใส่เกียร์หมา(พันธุ์โกลเด้น)วิ่งจู๊ดเข้าบ้าน แล้วแหกปากเรียกลั่น
“พ่ออออออออออออออออออออออออออออออออออออ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ไม่มีเสียงตอบกลับมา
ไม่จริง หรือว่าแม่ไอ้หมอกเข้ามาฆาตกรรมพ่อผม!
“พ่ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ”
“เฮ้ๆ อะไรกัน”
พ่อหล่อเดินขมวดคิ้วออกมา แล้วเสียงตึงตังของพ่อน่ารักก็ตามมาอีกคน
“เกิดอะไรไอดิล? ไต้ฝุ่นหรือเฮอริเคน?”
หงึ!!
ผมส่ายหน้า แต่ประกาศความจริงให้โลกรับรู้
“พ่ออออออ ผมถูกผู้ชายลักจูบ”
พ่อทั้งสองประมวลผลอยู่สักครู่หนึ่งแล้วตอบมา
“ปกติพ่อก็จูบกันนะ ผู้ชาย-ผู้ชายจูบกัน ไม่แปลกนะลูก....”
[เครดิต : รีพลายที่ 608 คุณ K3n0]
<< หน้าผม
“พ่อจะบ้าเหรอ!! พ่อบ้าไปแล้วใช่ไหม”
ผมเอะอะโวยวาย
“ผู้ชายจูบผมอะผู้ชายจูบผม ผู้ชายจูบผม!”
“โอเคๆ ลืมไป ลูกไม่ได้มีแฟนเป็นผู้ชายนี่หว่า เอาละ ไอ้ผู้ชายคนไหนมันทำอย่างนั้น บอกพ่อมาลูก!!”
พ่อน่ารักได้สติ
แต่ยังไม่ทันที่ผมจะตอบก็มีเสียงหนึ่งตอบขึ้นมาแทน
“ผู้ชายคนนี้ครับ..”
..ผมหันหลังกลับไปมอง
แหม..ช่างกล้า
กล้ามากนะที่เข้ามาเหยียบบ้านกู!
“ว่ายังไงนะไอหมอก?”
พ่อหล่อโอบพ่อน่ารักที่ทำท่าจะพุ่งเข้าใส่ไว้ แล้วถามอย่างใจเย็น
ไอ้หมอกยกมือไหว้พ่อทั้งสองของผม
“ผมสวัสดีและขอโทษคุณพ่อทั้งสองด้วยที่ทำอะไรโดยพลการครับ”
ผมมองมันอย่างไม่วางใจ
“นายจูบลูกฉันเหรอ?”
พ่อน่ารักตวัดเสียงถามอย่างเอาเรื่อง
“ครับ”
ไอ้หมอกตอบมาได้!!
“มีเรื่องเข้าใจผิดอะไรกันรึไง?”
พ่อหล่อขมวดคิ้ว
เหอะ จะอะไรซะอีกละ ก็ไอ้หมอกมันนึกว่าผมเป็นไอ้ฝัน มันหน้ามืดตามัว มันหิวข้าว!!
“ไอดิลเข้าใจผิด ผมจึงพยายามทำความเข้าใจน่ะครับ”
ไอ้หมอกก้มหน้าน้อย แล้วพูดในสิ่งที่ผมไม่เข้าใจ
“กูไม่ได้เข้าใจผิด มึงต่างหากเข้าใจผิด”
ผมสวนขึ้น
“ผมเพิ่งย้ายเข้ามาไม่นาน แต่ถูกใจใครคนหนึ่งที่นี่เหลือเกิน ไอดิลเข้าใจผิด นึกว่าผมชอบในฝัน ผมไม่รู้จะพูดยังไง..”
มันบอก
“ก็เลยจูบ”
พ่อหล่อต่อ
ห๊ะ?
อะไร?
ยังไงนะ??
“นี่ ฉันจะบอกอะไรให้นะ ไอดิลเป็นลูกมีพ่อและมีพ่อ จะมาจูบมาจิ้มอะไรตามใจชอบไม่ได้นะเว้ย”
พ่อน่ารักว๊าก
“เป็นความจริงนะไอหมอก”
พ่อหล่อเสริม
“จะรักจะชอบ มันเป็นเรื่องของหัวใจ เป็นธรรมชาติ ที่ห้ามไม่ได้ แต่ต้องรู้จักยับยั้งชั่งใจ อย่าทำให้ใครเสียหาย”
เดี๋ยว..เดี๋ยว
เดี๋ยวก่อน
พวกเขาคุยอะไรกันอะ
“คือพ่อครับ..”
ผมพยายามเรียกร้องความสนใจเมื่อรู้สึกว่าทั้งสามคนลืมผมไปแล้ว
“ผมไม่ค่อยเข้าใจ..”
“หุบปากก่อนเด่ะไอดิล พ่อกำลังแลคเชอร์อยู่”
พ่อน่ารักปรามผม แล้วหันไปตั้งใจฟังพ่อหล่อพูดต่อด้วยความจงรักภักดี เทิดทูนและบูชา
“ฉันเข้าใจว่านายยังเด็ก ความคิดคงไม่สู้รอบคอบนัก ถือว่าเป็นบทเรียน อย่าให้เกิดขึ้นอีก แล้วขอโทษไอดิล ลูกฉันเสีย”
พ่อหล่อกล่าว
ผมมองพ่อหล่อที มองไอ้หมอกที
“พ่อครับ มะ..หมายความว่า..”
พ่อน่ารักพยักหน้า
“อืม คนที่ไอหมอกชอบไม่ใช่ฝันหรอกลูก”
..
….
……
“แล้ว..คะ..ใคร..”
ผมตะกุกตะกัก
เมื่อสายตาสามคู่มองมายังผม ผมจึงเอามือขึ้นชี้ที่ตัวเองช้าๆแล้วเลิกคิ้ว
พ่อหล่อ พ่อน่ารักและไอ้หมอกพยักหน้า..
ไอ้หมอกยกมือไหว้พ่อผม
“ขอบคุณมากนะครับที่เข้าใจผม”
ต่อมามันจึงหันมามองหน้าผมที่เพิ่งผ่านพ้นประสบการณ์ช็อคโลกมาหมาดๆ
“ขอโทษด้วยนะไอดิลที่กูจูบมึง”
มันหันหลังกลับ และก่อนที่จะก้าวออกจากบ้านมันก็เกือบทำให้ผมละลาย
“..แต่กูชอบมึงจริงๆ ..ตั้งแต่แรกเจอ”
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ฮึ่มๆๆ….
แง่งงงงงงงง…..
ผมเดินเป็นหนูติดจั่นไปบ้านไอ้ฝันและได้รับทราบว่าไอ้ฝันขี่จักรยานออกไปไหนไม่รู้ได้สักพักแล้ว
หน็อย.. ผมจึงรีบกลับมาเอาจักรยานขี่ตามไป
โอ๊ย ทำไมผมจะไม่รุ้ว่ามันอยู่ที่ไหน
เย็นๆอย่างนี้..
มันจะไปไหนได้..
.
.
“เก็บความหวั่นไหวที่มี กับรักครั้งนี้เป็นไปไม่ได้ ไม่เป็นไร สุขหัวใจแค่ได้ฝัน..”
เสียงฮัมเพลงดังมาเบาๆ
ผมจอดจักรยานอย่างหมั่นไส้
“แค่ขอ…….เป็นคนห่วงใย”
เด็กผู้หญิงรวบผมเป็นหางม้าไว้ด้านหลังและปล่อยเป็นหน้าม้าบางๆด้านหน้านั่งเขียนอะไรขยุกขยิกใส่กระดาษ
แล้วแอบเอาไปเสียบไปไว้ในซองรับจดหมายหน้าคลินิก..
“เหอะ! แล้วก็มาบอกกูว่าขี้รั่ว”
ผมว๊ากใส่
ผู้ถูกกล่าวขวัญถึงสะบัดผมหันกลับมามอง
“ชู่ววว์”
มันลากมือผมออกมาจากตรงนั้น
“อะไรของมึงวะ เบาๆสิ”
“แม่ม อ้อร้อ”
ผมเม้มปาก
“มึงทิ้งกูอะ มึงไม่รู้หรอก กูต้องเผชิญกับอะไรน่ะ!!”
ในฝัน เพื่อนจอมเกรียนของผมยักไหล่
“เจออะไรล่ะ? ไอหมอกปล้ำมึงรึไง? สาธุ ขอให้เป็นอย่างงั้นเถอะ”
เย้ย!!
“จูบเว้ย แค่จูบ”
ผมโวยวาย
ห่านี่ แช่งกูเฉย ไม่มีอะ ความรักเพื่อน
ไอ้ฝันกลับตาโต
“อ้าวเรอะ มันจูบแล้วเรอะ ฮ่าๆ”
โห..มึงหัวเราะอะไรวะเนี่ย
“แถมกูเพิ่งมารู้ว่ามันชอบกูด้วย”
ผมเสริมอย่างเผ็ดร้อน
“อ่าฮะ”
ไอ้ฝันพยักหน้า ไม่มีท่าทีประหลาดใจ
“อะไร ทำไมมึงไม่ตกใจ”
ผมซะอีกที่ประหลาดใจ
“เหอะๆ ทุกวันนี้กูกินข้าวนี่หว่า”
ไอ้ฝันว่า แล้วเดินเลียบไปทางผนังตึก มันเงยๆมองด้านบน ที่ซึ่งมีหน้าต่างระเบียงเป็นกระจกใสติดอยู่
ผมมองตามสายตาละห้อยมัน..
“เขียนว่าอะไรละวันนี้”
ผมมองมันอย่างรู้ทัน
“กินข้าวด้วยนะพี่หมอ พักผ่อนเยอะๆนะพี่หมอ หรือว่าอะไร?”
ไอ้ฝันหันมาชกผมดังอั๊ก!
มันพยายามหาอะไรมาต่อตัวให้ขึ้นไปมองเห็นผ่านกระจก
เฮ้อ..ใครจะคิดว่าไอ้ฝันจะมีช่วงเวลาน่ารักๆแบบนี้
มันปีนขึ้นไปบนลังไม้ที่เอามาต่อกัน กระโดดไปกระโดดมาจนผมเสียงว่ามันจะหล่น มันก็ยังมองไม่เห็นข้างใน
“เฮ๊ยๆ ระวัง”
ผมร้องเตือน
ไอ้ฝันหน้ามุ่ย กระโดดตุ๊บลงมาบนพื้น
แต่แล้วมันก็ทำหน้ามีเลศนัย
“ไอ้ดิล..”
“ไม่นะ!”
ผมส่ายหน้าเอาเป็นเอาตาย
..แต่สุดท้าย ก็ต้องยอมให้มันขี่หลังเพื่อขึ้นไปมองคนคนหนึ่ง..ให้เห็นสักแว๊บก็ยังดี
แค่ขอ..เป็นคนห่วงใย
“อีกนิดไอดิล เขย่งหน่อยดิ”
ไอ้ฝันสั่ง
โอย นี่ก็ยืดตัวสุดๆแล้ว!!
“มึงไม่รู้รึไงกูเตี้ย”
ผมว๊ากเบาๆ
และเมื่อเหลือบไปบนถนน ผมก็เห็นหน้าตาใจสลายของใครบางคน..ไอหมอก
“ไอ้ดิล..ไอ้ดิล”
ไอ้ฝันเรียก แต่ผมไม่ได้ตอบ
จนมันคงต้องมองกลับลงมา
“อ้าวหมอก พอดีเลยมึงสูง ช่วยกูหน่อยดิ!”
ไอ้ฝันตะโกน แล้วบอกให้ผมปล่อยมันลง
ไอ้หมอกลงมาจากมอเตอร์ไซค์ เข้ามาถามโดยไม่มองหน้าผม
“จะให้ช่วยอะไรเหรอ?”
“ให้กูยืนบนไหล่หน่อยดิ”
ไอ้ฝันว่า
ไอ้หมอกขมวดคิ้ว เพื่อ?
“กูอยากดูข้างบน”
ไอ้ฝันหน้าแดงแปร๊ด
“ไม่กลัวตกลงมาเหรอ?”
ไอ้หมอกทำหน้าไม่แน่ใจ
“ไม่หรอก เดี๋ยวกูเกาะตรงนั้นไว้”
ไอ้ฝันบอกเขินๆ
“เดี๋ยวก็ได้ตกลงมานอนวัดพื้น”
ผมบ่น
แต่ไอ้ฝันอุบอิบ
“กูยังไม่เคยเห็นพี่หมอตอนตรวจคนไข้เลยสักครั้ง”
“ไม่เห็นจะยาก”
ผมว่า
“มึงก็เดินเข้าคลินิกไป ทำทีเป็นคนไข้ก็สิ้นเรื่อง พอเขาตรวจไม่เจอโรคอะไร มึงก็ค่อยบอกว่า มึงไม่รู้ มึงบ้า อะไรอย่างเนี้ย”
“ไม่มีใครเขาฟายเหมือนมึงซะหน่อย!”
ไอ้ฝันว๊ากขณะปีนขึ้นไหล่ไอ้หมอก
“เออๆ”
ผมพยักหน้าอย่างเสียมิได้
ไอ้หมอกจับข้อเท้าไอ้ฝันไว้มั่น สองมือของเพื่อนผมจับราวที่เป็นซี่ๆของระเบียงเอาไว้แล้วมองเข้าข้างใน
ผมยืนอยู่ข้างไอ้หมอก
จนหมอนั่นถามออกมา
“ฝันมองอะไรเหรอ?”
ผมก้มหน้า ทำทีเป็นคร่ำเคร่งกับการนับตัวพยาธิที่ชอนไชอยู่ในดิน
“มองคนที่มันแอบชอบ”
ไอ้หมอกทำเสียงแปลกใจ
“คนที่แอบชอบ?”
“เออ”
ผมยืนล้วงกระเป๋าเท่ๆ
“แล้ว.. มึงล่ะ?”
ผมเงยหน้ามองไอ้หมอก
“กูทำไม?”
แต่เสียงไอ้ฝันตอบลงมา
“ไอดิลกับกูเป็นเพื่อนกันเว้ย พวกมึงช่วยจีบกันเบาๆได้ไหม เดี๋ยวคนข้างในได้ยิน”
ไอ้หมอกทำหน้าเหมือนได้เหรียญทอง
ขณะผมทำปากเบี้ยว
คนข้างในเขาจะได้ยินเพราะเสียงมึงนี่แหละไอ้ฝัน!!
“เฮ้ยๆ พี่หมอหันมาเห็น ปล่อยกูลง ปล่อยกูลง!!”
ไอ้ฝันโหวกเหวก
ถึงพื้นได้ มันก็ใส่เกียร์หมาวิ่งหนีไปแบบไม่คิดชีวิต
โห มึงรักพวกกูมาก!!
ประเดี๋ยวต่อมาขณะที่ผมกับไอ้หมอกยืนงง
ผู้หญิงผมซอยสั้นคนหนึ่งก็ออกมาจากคลินิก
เธอมองผมสองคน ผมสะกิดไอ้หมอกให้ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“อืม เป็นคนไข้ของหมอรึเปล่า?”
เธอยิงคำถามใส่พวกผมที่ป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้คลินิก
ผมกับไอ้หมอกพร้อมใจกันส่ายหน้า
“แล้วเมื่อกี้ มีใครโผล่หน้าขึ้นไปที่ระเบียงบ้างไหม พวกน้องเห็นบ้างรึเปล่า?”
.
.
ผมกับไอ้หมอกส่ายหน้าอีกครั้ง
“น่าจะเป็นผู้หญิง ผมหน้าม้า?”
ผมกับไอ้หมอกส่ายหน้าไม่หยุดยั้ง!!
คุณหมอคนนั้นพยักหน้าแล้วพาร่างแห้งๆบางๆกลับเข้าคลินิก
เฮ้อ!!
ไอ้ฝัน!!
“ไปๆ”
ผมลากแขนไอ้หมอกออกมา จนรู้ตัวจึงรีบปล่อย แล้วละไปที่จักรยานของตัวเอง
“นี่ ไอดิล ฝันชอบ เอิ่ม คุณหมอคนไหนเหรอ?”
ไอ้หมอกสอดรู้สอดเห็น
“ก็คนที่มึงเห็นน่ะ”
ผมคร่อมจักรยาน เตรียมปั่น
ไอ้หมอกหันไปอ่านป้ายคลินิก
“แต่นี่มันคลินิกแพทย์หญิง..”
“นี่”
ผมหันไปหน้างอใส่มัน
“ถ้าว่างก็ช่วยขี่จักรยานที่ไอ้ฝันทิ้งไว้ไปจอดบ้านกูที!”
..เราสองคนจึงขี่จักรยานเคียงกันไปในอาทิตย์อัสดง
เฮ้อ ดีโรแมนติกดี ถ้าคนที่ขี่จักรยานอีกคนเป็นนุ่น-วรนุช แง๊!!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ขอได้รับความขอบคุณจาก..ไม่เกรียน!!
หัวข้อ: Idylle ไม่ไหวจะเกรียน! 5/12/14 ::ไม่เกรียนที่ 25 End:: From This Moment On P.55 (อ่าน 437985 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก