หัวข้อ: ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ปู- ฝน โดย aoikyosuke

[premkoe]

มาได้แร้วนะคับ
รออยู่

[graydragon]

ยังไม่มาอีกหรองับ 

[three]

  :m29:รออยู่นะครับผม

[Simply Blue]

มาแล้วจ้า หนีไปดู"รักแห่งสยาม" มา แล้วก็มานั่งทำใจ ค่อยๆๆปล่อยให้เนื้อเรื่องและเนื้อเพลงซึมเข้าสู้ทุกโสตประสาทสัก 2-3 วัน เหอ เหอ  เป็นหนังที่ดีจริงๆๆ แถมใกล้ตัวอย่างรุนแรง 

มาว่ากันต่อเรื่องของปูกะฝนดีกว่า  เริ่มส่งเค้าลางดีมาแล้ว ฮิ้ววววว  ต่อ ต่อ

ความเดิมตอนที่แล้ว

ริมฝีปากอุ่นร้อน แตะต้องริมฝีปากของคนที่นอนนิ่งนั้นอย่างเชื่องช้า

เหมือนกับกำลังสับสน...และลองลิ้มรสซ้ำอีกครั้ง

ก่อนจะค่อยแทรกปลายลิ้นเข้าหา...ดูดดุนปลายลิ้นของร่างที่นอนเกร็งร่างกายแน่นให้พัวพันปลายลิ้นเหมือนจะหยอกเย้าเล่น

สองมือที่เคยกดที่ข้อมือของร่างนั้น ค่อยเคลื่อนสอดปลายนิ้วเข้าหาระหว่างข้อนิ้วของอีกฝ่ายทั้งสองข้าง

ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

รู้แต่ว่าเหมือนได้ลิ้มชิมรสขนมหวาน หายาก

รสชาติหวาน ๆ

หอมหวาน......

ไม่คิดว่าจะได้สัมผัส...

อยากกลืนกินทั้งหมด...อยากจะลิ้มรสชาติแสนหวานนี้ไปนาน ๆ

ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ปู-ฝน ตอน อยากกินปู

ศรีษะของอีกฝ่ายแตะนิ่งที่หน้าผากของไอ้ปูอันธพาล ก่อนจะค่อยประทับริมฝีปากลงมาแผ่ว ๆ อย่างอ่อนโยน

"ตัวยังรุม ๆ อยู่เลยนี่ครับ...หายแล้วแน่เหรอครับ..." เสียงใครวะ คุ้น ๆ ไอ้ปูอันธพาล ปรือตาขึ้นมอง และได้เห็นใบหน้าในระยะประชิด
ของคนที่จ้องใบหน้าของตัวเองอยู่

ไอ้ฝนนี่หว่า

มันมองหน้าหาพ่อมันเหรอวะ

แล้วจ้องห่าอะไรวะ ชิดขนาดนี้ มันจะมองหาเลขเด็ดหรือยังไงวะ

ดวงตาคมสีน้ำตาลอ่อน กระพริบถี่ ๆ สองสามครั้ง มองจ้องคนที่กำลังโน้มใบหน้าเข้ามาหาอีกครั้ง

ก่อนที่ริมฝีปากของอีกฝ่ายจะแตะเข้าหาที่ริมฝีปากตัวเอง

หนุ่มร่างสูงก็ได้สติ ลุกพรวดพราดขึ้น จนศรีษะโขกกับศรีษะของอีกคนเสียงดังสนั่น

"โป๊ก........พลั่ก"

เสียงที่ตามมาหลังจากนั้น คือ ไอ้ปูใช้ตีนยันน้ำฝนจนกระเด็นไปติดกับข้างฝา ก่อนจะตามลงไปกระชากคอเสื้อของน้ำฝนที่ยกมือขึ้นคลำหัวตัวเอง
ด้วยความเจ็บ

"ไอ้เหี้ยฝน.........ไอ้สัตว์....ควายเหอะ....มีสิทธิ์อะไรมาจูบกูวะ...แม่งเอ้ย...ไปตายห่าที่ไหนก็ไปเลยเว้ยยยยยยยยย กูเกลียดมึงเว้ย"

เสียงทุ้ม ๆ ตะคอกหนุ่มร่างใหญ่ยักษ์แล้วก็กระทืบซ้ำเข้าที่ยอดอกของน้ำฝน ก่อนจะเดินไปยกแขนกวาดทุกสิ่งที่อยู่บนโต๊ะลงมากระจายเต็มพื้น
และกระทืบเท้าเสียงดังปึงปังออกจากห้องไปด้วยความโมโห
ก่อนจะกระแทกประตูปิดห้องเสียงโครมครามดังสนั่น
รอยเท้าที่ฝากไว้ที่เสื้อเชิตที่สวมอยู่

น้ำฝนกุมท้องด้วยความเจ็บ....ก่อนจะก้มมองดูเสื้อของตัวเอง...

เจ็บชะมัด...ทั้งเจ็บทั้งจุกเลย โอยยยยย เจ็บ...

น้ำฝนลงไปนอนกับพื้นพรม กุมท้องตัวเองเอาไว้ เพราะความจุก จากการโดนถีบ ตามมาด้วย โดนกระทืบ

"มันเจ็บนะเนี่ยคุณปู...จ่าย เงินไปตั้งเยอะ...เพื่อให้โดนคุณปูซ้อมเล่นเนี่ยเหรอครับ...โอยยยย"

แม้จะรู้สึกทั้งเจ็บทั้งจุก แถมเสื้อผ้าเลอะเทอะ รวมทั้งห้องก็เละเทะจากฝีมือของคุณปูอีกต่างหาก

แต่หนุ่มร่างสูงใหญ่ก็หันไปมองที่ประตูห้อง

คุณปูเดินเอะอะโวยวายโมโหจากไปแล้ว

ฝ่ามือแกร่งยกแตะที่ริมฝีปากของตัวเอง

ขนมหวาน.....คุณปูเป็นขนมหวาน.....รสชาติหอมหวาน.....

น้ำฝนแตะต้องริมฝีปากของตัวเองและลุกขึ้นวิ่งไปที่ระเบียง
เพื่อจะมองให้เห็นคน ๆ นั้น
คุณปูเดินเร็วชะมัด ไม่ใช่เดิน แต่เป็นวิ่ง..วิ่งเร็วด้วย

วิ่งไปก็เตะนั่นเตะนี่ไปเรื่อย ๆ

ถังขยะ ก็เตะจนขยะหกออกมาจากถัง...ไม่เว้นแม้แต่เสาไฟฟ้า

ท่าทางเดินกระฟัดกระเฟียดด้วยความโมโห...แล้วก็วิ่งออกไป....

น้ำฝนยืนมองจากระเบียงที่จะเห็นร่างนั้นได้ชัด แล้วก็ยิ้มออกมา ยิ้มแล้วก็หัวเราะ....หัวเราะเพราะขำกับท่าทางอย่างนั้นของอีกฝ่าย

คุณปู.....เป็นอันธพาล
นิสัยไม่ดี

ชอบเล่นพนันบอล

ชอบเล่นสนุ๊ก

ชอบไถเงิน

ชอบเอะอะโวยวายเสียงดัง.....

เกลียดคุณปู....เพราะคุณปูนิสัยไม่ดี

แต่ตอนนี้...ท่าทางที่วิ่งเป๋ไปเป๋มา....เหมือนปูจริง ๆ

ปูเดินไม่ค่อยตรงทาง

ปูกล้ามแข็งด้วย ต้องยึดแขนเอาไว้ แล้วก็จะเหลือแต่ตา ที่หลุกหลิกไปมา

ปูน่ารัก.....

น้ำฝนหัวเราะกับตัวเอง ก่อนจะคว้ากระเป๋าสตางค์ และวิ่งลงมาที่ลานจอดรถ

ไขกุญแจเปิดประตูรถและขับออกไปทันที

วันนี้อยากกินปู.....ปูตัวโต ๆ ........กินอะไรดีนะ

ปูผัดผงกระหรี่....ปูนึ่ง...ปูหลน....ปู.....ปู....ปู.....ปู

เมนูที่คิดในสมองมีแต่ปู......

และเมื่อสั่งอาหารมากิน ก็พบว่ามันมีแต่ปูเต็มไปหมด
ยิ่งเห็นปูนึ่งตัวโต ๆ ในจานก็ยิ่งคิด.....

ปู.....ที่กิน....ปูที่อยู่ในจาน

ดูไปดูมา...ก็น่ารักดี

TBC.....

[~ScAreD:SAcreD~]

หุ หุ เริ่มมีอารมณ์อยากกินปูแล้ว

อยากเห็นฝนกินปูเหมือนกัน อิอิ 

[Turn_righT]

อ๊ายยย!!!  ถึงจะโหดไปบ้างแต่ก็น่าร้ากกก 

ฝนอยากจะกินปูซะแล้ว...กินให้หมดนะตะเอง 

อะหุ อะหุ 

[graydragon]

เริ่มกินปูหรือยังอะ 

[Simply Blue]

ความเดิมตอนที่แล้ว

วันนี้อยากกินปู.....ปูตัวโต ๆ ........กินอะไรดีนะ

ปูผัดผงกระหรี่....ปูนึ่ง...ปูหลน....ปู.....ปู....ปู.....ปู

เมนูที่คิดในสมองมีแต่ปู......

และเมื่อสั่งอาหารมากิน ก็พบว่ามันมีแต่ปูเต็มไปหมด
ยิ่งเห็นปูนึ่งตัวโต ๆ ในจานก็ยิ่งคิด.....

ปู.....ที่กิน....ปูที่อยู่ในจาน

ดูไปดูมา...ก็น่ารักดี

ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ปู-ฝน ตอน ค่าตัว

ใบเสร็จรับเงินค่าเช่าห้องหมายเลข......

ใบเสร็จรับเงินค่าบำรุงการศึกษา..ของเด็กหญิง......

ของคุณปูไม่ใช่เหรอ.....ทำไมมีใบเสร็จรับเงินของเด็กคนนี้ได้ล่ะ

น้ำฝนหนุ่มร่างสูงใหญ่ พลิกกระดาษที่หล่นอยู่บนพื้นพรมไปมา สองสามรอบ.....

ในครั้งแรกเห็นว่าเป็นกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ยับยู่ยี่ไม่ได้คิดอะไร กำลังจะเก็บไปทิ้งที่ถังขยะซะด้วยซ้ำ
แต่พอนั่งอ่านข้อความในกระดาษ ก็ทำให้คิดถึงอะไรบางอย่าง


"ค่าเทอมไอ้กุ้ง...แล้วก็ค่าห้องที่ติดไว้ 4 เดือน..ถ้าไม่เอาไปให้เขาวันนี้...ครูจะไม่ให้ไอ้กุ้งเรียน...แล้วเขาก็จะไล่ไม่ให้อยู่อีก"

คำพูดของใครคนหนึ่ง ที่เอะอะโวยวายเสียงดัง เมื่อวันก่อน

ของคุณปูไม่ใช่เหรอ...ก็ไม่ได้เอาไปเล่นพนันบอลนี่
แถมจำนวนเงินเมื่อหักลบกันแล้ว ก็คงจะมีเหลืออีกไม่เท่าไหร่ด้วย

กระดาษแผ่นเล็ก ๆ ถูกพับเก็บใส่กระเป๋าสตางค์ในวันนั้น พร้อมกับที่น้ำฝน หันกลับมามองของที่ยังเกลื่อนกลาดจนเต็มพื้น และยังไม่ได้เก็บให้เข้าที่เข้าทาง

คุณปู.....ทำอะไรของเขาน่ะ...แบบนี้มัน

มัน..............

ขายตัวเพื่อเอาเงินมาส่งน้องเรียนงั้นเหรอ......อย่าทำเป็นเล่นนะ...อย่างคุณปูน่ะเหรอ จะทำแบบนั้น
ไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ

กระดาษที่สอดไว้ในกระเป๋าสตางค์ถูกดึงออกมาอ่านซ้ำ ๆ อีกหลายครั้ง...

กี่ครั้งแล้วที่คุณปูทำแบบนี้
แล้วที่บอกว่าหาเงินไปเล่นพนันบอลนั่นมันอะไรกัน....ครั้งก่อนเขาไม่รู้ว่าหาเงินไปเล่นพนันบอลจริงหรือเปล่า
แต่ครั้งนี้....ไม่น่าจะใช่

คุณปูนะคุณปู.....เป็นอะไรของเขากันนะ ชอบหรือไงให้คนมองว่าตัวเองเป็นคนไม่ดีน่ะ...แปลกคน
พิลึกคนดีจริง ๆ ..... แล้วนั่นน่ะ ก็ยังป่วยอยู่ไม่ใช่เหรอ...วันนี้จะทำเรื่องไม่ดีอีกหรือเปล่า

พอคิดถึงตรงนี้ ก็พาลคิดไปถึงเรื่องเมื่อวันก่อนที่ กอดรัดกันอยู่บนพื้นพรมด้วย

ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร คิดว่าคุณปูแบบนั้นก็น่ารักดี

แต่ตอนนี้เรื่องที่ทำอะไรกันไปบ้างในวันก่อน

ผู้ชายไม่ใช่เหรอ....เรื่องแบบนั้นไม่มีผู้ชายคนไหนเขาทำกันหรอก
แล้วไปทำอย่างนั้นกับคุณปูทำไม

ความหอมหวาน ยังไม่เจือจางไปจากความคิด

แต่พอคิดไปคิดมา กลับอยากเห็นหน้าคุณปูนิสัยเสียคนนั้นขึ้นมา

เกิดอะไรขึ้นนะ เกิดอะไรขึ้นกันแน่

น้ำฝน กำใบเสร็จรับเงินไว้ในมือ และวิ่งลงไปที่ลานจอดรถ
ไม่อยากขับรถ แต่ฝนตก.....ก็จำใจต้องขับ

คุณปูเขาชอบตะโกนว่าเกลียดฝน....เกลียดฝนตก....แล้ว...คุณปูเขาเกลียดคนชื่อน้ำฝนคนนี้ด้วยหรือเปล่า

อยากจะรู้จริง ๆ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ไอ้กุ้ง...พี่ปูได้งานที่ร้านอาหารแล้วนะ...แต่ว่าต้องไปทำงานตอนกลางคืน พอพี่ไปแล้ว
เอ็งจัดการล็อคห้องให้เรียบร้อย ใครมาหาก็ห้ามเปิดเชียวนะ ถ้าไม่ใช่พี่เอ็งห้ามเปิดเข้าใจมั้ย”

ไอ้ปูอันธพาล นั่งผูกเชือกรองเท้า และหันไปสั่งน้องสาวที่นั่งตาแป๋วมองอยู่ข้าง ๆ

“พี่ปู...พี่จะกลับมาตอนไหน..หนูไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว...วันก่อนนั้นพี่หายไปทั้งคืน
หนูกลัวจังเลย….แม่ทิ้งหนูไปแล้ว...ถ้าพี่ปูทิ้งหนูไปอีกคนหนูจะทำยังไง”

เสียงเล็ก ๆ ของเด็กหญิงตัวน้อย ทำให้ไอ้ปู ต้องอมยิ้ม และลูบไล้ศรีษะมนเล็กของน้องสาวเบา ๆ
ถึงอยากตายก็ตายไม่ได้หรอก แม่เขาฝากฝังขนาดนี้ จะตายไปง่าย ๆ ให้ไอ้กุ้งมันอยู่คนเดียวได้ยังไง

“เดี๋ยวพี่ก็กลับ.....กินข้าวแล้วอาบน้ำนอนซะ...เนี่ยเอ็งอยากได้ตุ๊กตาที่ร้านหน้าปากซอยใช่ป่าว
เงินเดือนออกพี่จะซื้อให้นะ....แล้วเอ็งห้ามขัดคำสั่งด้วย...ปิดประตูล็อคห้องให้ดี ๆ นะ”

แม้อาการมึนหัวยังมีอยู่ แต่ก็ดีขึ้นมากแล้ว ถ้าขืนไม่ไปทำงานคงอดตายแน่ ๆ

เด็กหญิงตัวเล็กโบกมือลาพี่ชาย พร้อมกับที่หนุ่มร่างสูง ในสภาพเสื้อยืดตัวเก่า กับกางเกงยีนส์สีซีด สะพายเป้เดินออกจากห้องไป

โชคดีสุด ๆ ที่มีคนรับเข้าทำงาน....ในช่วงลำบากแบบนี้ แถมร้านอาหารที่จะไปเสิร์ฟก็อยู่ไม่ไกลนัก ถ้าโชคดีก็อาจจะได้กับข้าวกลับมากินบ้าง ไม่ต้องเปลืองเงินซื้อ ประหยัดไปได้อีก

ไอ้ปู เดินยิ้มอย่างดีใจ หน้าระรื่น ไปบนทางเดินในซอย ที่ยังมีน้ำเจิ่งนองอยู่ แต่ถ้าเดินระวังหน่อย
เสื้อผ้าก็ไม่เปื้อน

ฝนตั้งเค้ามาอีกแล้ว............

แล้วแบบนี้....จะซวยอีกมั้ยวะ วันฝนตกทีไรซวยทุกที

บ้าน่ะ กูคงไม่ซวยทุกวันหรอกนะ.....ถ้าซวยทุกวันก็บ้าแล้ว....

ไอ้ปูคิดแล้ว ก็หัวเราะออกมาเบา ๆ ดีใจที่ผ่านเรื่องกลุ้มอกกลุ้มใจมาได้
เหลือก็แต่ว่า....ต้องเอาเงินไปคืนไอ้น้ำฝนให้ได้ ถึงจะจนก็ใช่ว่าจะมาดูถูกกันได้ง่าย ๆ

ถ้ารวยเมื่อไหร่ กูจะเอาเงินไปโยนใส่หน้าไอ้น้ำฝนเหมือนวันนั้นเลยคอยดู

หนุ่มร่างสูงเดินยิ้มไปตลอดทาง ไม่ทันได้สังเกตรถสปอร์ตคันหรู ที่ขับเข้ามาในซอย

ทั้งหลุมและบ่อบนพื้นถนนกักน้ำเอาไว้ จนล้นเอ่อ ก่อนจะสาดเข้ามาที่เสื้อผ้าจนเปรอะเปื้อน
เมื่อรถคันนั้นแล่นผ่าน

ไอ้ปูยืนอึ้ง.....ก่อนจะตะโกนด่าด้วยความโมโห

“ขับไปตายหรือไงวะไอ้สัตว์.........แน่จริงมึงลงมาต่อยกับกูเลยดีกว่า สัตว์เอ้ย ไปตายซะเถอะมึง
แม่ง......”

เสียงด่าตามมาอีก พร้อมกับที่รถคันนั้นเข้าจอดที่ริมฟุตบาธ และเมื่อเจ้าของรถก้าวลงมา ก็ยิ่งทำให้ไอ้ปูสติแตก

“ไอ้เหี้ยฝน..........มึงอีกแล้ว......โว้ยยยยยยยยยย เจอแม่งทีไรซวยทุกทีเลยเว้ย ไอ้สัตว์เอ้ย
เสื้อผ้าก็เลอะ....ใครจะรับผิดชอบวะห๊า...ไอ้สัตว์เอ้ย”

เสียงตะโกนด่ามาพร้อมกับที่ไอ้ปู เดินมากระชากคอเสื้อของน้ำฝน และชกเข้าไปที่ท้องจนน้ำฝนถึงกับตัวงอด้วยความจุก

โห ยังไม่ทันขอโทษเลย โดนชกซะแล้ว.....

คุณปูหมัดหนักชะมัด....นี่ขนาดเคยโดนเตะโดนต่อยมานักต่อนัก ยังไม่เคยมีใครหมัดหนักได้เท่าคุณปูเลย ให้ตายเถอะ

“เจ็บครับ....จุกด้วย....แต่ผมยังไม่ได้ขอโทษเลยนะครับ..โอ้ยยยยยยยย”

น้ำฝนยังเอามือกุมท้องแน่น ก่อนจะเอ่ยบอก
คุณปูคงต้องไปตีสนุ๊กใช่มั้ย...งั้นเพื่อเป็นการไถ่โทษเดี๋ยวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่คอนโดผมนะครับ
แล้วผมจะขับรถไปส่งคุณปูเองนะครับ....โอ้ยยยยยยยยย”

หลังคำตอบนั้น หนุ่มร่างใหญ่ยักษ์ ก็โดนฝ่ามือแกร่ง ตบเข้าที่กลางศรีษะ..... เจ็บแสนเจ็บ
แต่ก็โดนตบหัวเล่นมาหลายครั้งแล้ว

“มันก็ต้องอย่างนั้นอยู่แล้ว.....มึงรีบเลยนะ...กูไม่อยากไปทำงานสายตั้งแต่วันแรก....กูหมายถึงว่า
กูไม่อยากไปช้า....เดี๋ยวพวกที่โต๊ะเขาจะหาว่าเซียนปูไม่แน่จริง”

โดยไม่รอช้าไอ้ปูเปิดประตูรถเข้าไปอยู่ในรถเรียบร้อยแล้ว และยังด่าไม่เลิก เล่นเอาน้ำฝนต้องรีบขับรถกลับคอนโดแทบไม่ทัน...อารมณ์ร้ายชะมัดแบบนี้

ขู่ตลอดเลย

ต่อยบ้างล่ะ

ชกบ้างล่ะ

เรื่องด่านี่ไม่ต้องพูดเลย เก่งเป็นที่หนึ่ง

“เป็นเหี้ยอะไร...กูรีบ...มึงเข้าใจคำว่ารีบมั้ยห๊า....ยังจะมองหน้าหาพ่อมึงอีกเหรอ....แล้วเสือกยิ้มทำไมห๊า....มึงจะยิ้มทำไมไอ้ฝน”

เสียงตะคอก จากร่างที่นั่งข้าง ๆ ทำให้น้ำฝน ต้องละสายตาออกห่าง และตั้งหน้าตั้งตาขับรถเข้าไปในลานจอดรถของคอนโด

โดยมีไอ้ปู อันธพาล เดินกระทืบเท้าปึงปังตามมา วิ่งนำหน้าไปที่ห้องของน้ำฝนก่อนด้วยมาดกวนสุด ๆ ...แทบจะเป็นคนไขกุญแจห้องเองด้วยซ้ำ

“ช้าจริงเว้ย....เร็วสิวะ.....”

เสียงตะคอกมาพร้อมกับที่น้ำฝนต้องรีบไขประตูห้องและเดินนำหน้าเข้าห้อง ไปค้นหา
กางเกงยีนส์ตัวที่คิดว่าคุณปูพอจะใส่ได้ แล้วก็นำมายื่นให้

“ตัวนี้แล้วกันครับ....แล้ว....จริงสิครับ.....เห็นคุณปูชอบใส่เสื้อสีขาว..ผมมีเยอะเลย....
คุณแม่ท่านชอบซื้อให้นะครับ....แต่ผมชอบทำสกปรกเลอะเทอะประจำเลยครับ”

หนุ่มร่างสูงใหญ่ เดินไปเลือกเสื้อยืดอีกตัวมาให้คนที่ยืนทำหน้าหงุดหงิดอยู่ และก็เห็นว่าคุณปูก็รับไปไม่ได้โวยวายอะไรมากนัก

เสื้อยืดผืนสีหม่นตัวเก่า ถูกถอดออกต่อหน้าต่อตา ของน้ำฝน เผยให้เห็นร่างกายของคุณปูอย่างชัดเจน

“เฮ้ย.......ถอดตรงนี้เลยเหรอครับ...ไม่ไปเปลี่ยนในห้องล่ะครับ”

น้ำฝนเอ่ยถามและเดินไปนั่งลงที่โซฟา โดยไม่รอช้า ไม่ฟังเสียงอะไรทั้งนั้น

ไอ้ปูก็จัดการรูดซิปกางเกงลง และถอดออกต่อหน้าต่อตาของน้ำฝน โดยไม่แคร์เลยสักนิดว่าคนที่นั่งอยู่ จะมองด้วยสายตายังไง

หนุ่มร่างสูงผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย และโยนทั้งเสื้อทั้งกางเกงให้น้ำฝนรับเอาไว้ แล้วก็เดินกระแทกเท้ามาที่หน้าห้อง

“ไอ้ฝน........นั่งหาพ่อมึงเหรอ...เร็วเด่ะ...กูไม่ได้มีเวลาว่างเหมือนมึงนะ.....”

เสียงที่ตะโกนเรียกทำให้น้ำฝนต้องรีบพับเสื้อและกางเกงให้เรียบร้อย และก็รีบคว้ากุญแจรถก่อนจะเดินตามไอ้ปูอันธพาลออกมาที่หน้าห้อง

“คุณปูครับ..........ผมซื้อคุณปูไปตั้งหลายพัน...ผมยังไม่ได้ทำอะไรคุณปูสักอย่างเลยเนี่ย....ไหนว่าจะบริการไงครับ......นอกจากให้จูบแล้ว...ไม่เห็นคุณปูจะบริการอะไรผมซะที.....”

น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถามเรื่อย ๆ เล่นเอาไอ้ปูถึงกับของขึ้นด้วยความโมโห

หันมาคว้าคอเสื้อของน้ำฝน และตะโกนใส่หน้าเสียงดัง

“อยากได้กู...เพิ่มอีก 20,000 เว้ย...ไอ้โง่ฝน…กูไม่ใช่กระจอกกระจอกอย่างที่มึงอยากได้นะ
มึงคิดว่ามึงจ่ายแค่นั้น....แล้วอยากจะทำอะไรก็ได้หรือไง”

เสียงตะคอกทำให้น้ำฝน คว้ามือที่กำคอเสื้อเขาเอาไว้ ออกแรงเพียงนิดเดีนว ก็ดึงร่างนั้นเข้าหาตัวได้ง่าย ๆ

“จ่ายสดครับ 20,000 เดี๋ยวมีทิปพิเศษให้ด้วย.....งั้นบริการผมด้วยนะครับ....”

หนุ่มร่างใหญ่ยักษ์....ไม่ต้องออกแรงมากนัก ก็แบกร่างของคนที่ยืนงง เข้ามาในห้องได้อีกครั้ง

ก่อนจะโยนลงที่พื้นพรมผืนเดิม และทิ้งตัวลงไปกดแขนทั้งสองข้างของไอ้ปูอันธพาลเอาไว้

ภาพเก่า ๆ ย้อนมาอีกครั้ง

เสียงด่า.....

และการดิ้นรนเอาตัวรอด

เหมือนวันนั้นไม่มีผิด.....

แต่เมื่อโดนจ้องหน้าแบบไม่ลดละ...ก็ทำให้ใบหน้าของหนุ่มหล่ออย่างไอ้ปู ร้อนผ่าวขึ้นมาได้

เมื่อเห็นแล้วว่าน้ำฝนไม่ได้มองหน้า.....แต่มองที่ริมฝีปากของตัวเอง….และยิ่งด่ามันก็ยิ่งจ้อง
แม่งเหี้ยเอ้ย........แรงมันเยอะกว่ากูได้ไงวะ ไอ้น้ำฝน กูว่าแล้ว พอฝนจะตกทีไรกูซวยทุกทีเลยเว้ยยยยยยยยยยย

TBC……

[Simply Blue]

ตอนพิเศษๆๆๆ  55555

หลังจากเปิดตัวกันไปจนเป็นที่รู้จักแล้ว เริ่มมีเสียงเรียกร้องอยากรู้จักคู่นี้กันมากขึ้น ทีมงานจึงรีบติดต่องัดทุกกลเม็ด ทั้งจิก ตี ตบ เตะ ต่อย เฮ้ย...ไม่ใช่ๆๆ  เออ กว่าจะขอคิวมาได้เล่นเอาทีมงานปวดตับกันเป็นแถว แต่เพื่อแฟนๆๆๆ เราทำได้ 55555

บทสัมภาษณ์ที่เพิ่งถอดความ ปู-ฝน

1. รู้จักกันนานหรือยังครับ

ปู.....ถามทำไม...อยากมีเรื่องเหรอ
ฝน...(มองหน้าปูแบบอึ้ง ๆ ก่อนจะหันมาโปรยยิ้มหวาน) ก็ตั้งแต่เด็กครับแต่ไม่ค่อยสนิทกัน

2. ตรง ๆ เลยนะ ชอบกันหรือยังครับ

ปู.....ตอบแล้วได้เงินใช้หรือไง...กูขี้เกียจตอบเว้ย
ฝน......(แอบหัวเราะเสียงเบา ก่อนจะเก็กหน้าขรึม) คิดว่าไงล่ะครับแบบนี้


3. แล้วไม่ได้ชอบกันเหรอครับ

ปู.....เซ้าซี้หาพ่อมึงเหรอ...เดี๋ยวกูต่อยคว่ำ
ฝน....(กลอกตาไปมาก่อนจะอมยิ้มและหันไปมองหน้าไอ้ปู ที่มองนั่นมองนี่ไปเรื่อยแถมซ้ำยังทำหน้าโมโหสุดขีด)


4. ฝนไม่คิดจีบปูเหรอครับ

ปู.....สินสอดเท่าไหร่คิดจะมาจีบกู ขนหน้าแข้งก็ไม่มีทางได้เห็นหรอกเว้ย
ฝน.....(แอบขำ...กลั้นยิ้มแทบไม่อยู่) เคยเปลี่ยนเสื้อให้ตอนฝนตกนะครับ....ก็อาจได้เห็นมากกว่านั้นแล้ว


ไอ้ปูทำตาโต และกระชากคอเสื้อของน้ำฝน ก่อนจะเอะอะโวยวาย ด่าเสียงดังลั่น

“ไอ้ฝนมึงเห็นอะไร...ควายเหอะ....แม่ง....จ่ายเงินมาเลย...ค่ามองกูคิดนาทีละ 50 มึงมองกี่นาทีวะ
เอามาเลยนะมึง....ไม่งั้นจะหาว่ากูไม่เตือน...ทำหน้าอย่างงี้ทำไมอยากหาเรื่องกะกูใช่มั้ย....แม่งเอ้ย”

มือของน้ำฝนจับมือของไอ้ปูไพล่หลัง และลากไปที่พื้นพรมแล้ว

“พยศมากนะครับ...กว่าจะได้เป็นแฟน..ผมคงต้องถอนเงินมาหมดธนาคารแน่ ๆ เลยครับ”

น้ำฝนโบกมือลาคุณผู้อ่าน และไปจัดการมัดปูใส่หม้อนึ่งทันที

Fin…  สั้นๆๆๆ พอให้หายปวดตับ 555

[graydragon]

จับใส่หม้อนึ่งซะงั้น 

[*~Kisa~*]

 

ชอบๆๆๆ

[BZ]

ชอบครับ

[My name M]

  ....เรื่องนี้ทำให้ผมเสียน้ำตาไปหลายหยด

  ....และทำให้หัวเราะจนกลายเป็นบ้า ในบทสัมภาษณ์

  .....สรุปแล้วชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[My name M]

 

ผมจะกลับมาอ่านน่ะครับ

 

ต้องกลับบ้านก่อนเดียวมาอ่านน่ะครับ

เป็นกำลังใจให้น่ะครับ

[Turn_righT]

555+  บทสัมภาษณ์เหมือนไม่ได้สัมภาษณ์เลย   

คุณปูนี่รวนดีจริงๆ  น้ำฝนสู้ๆนะ   

จะเสียอีกตั้งสองหมื่น...เอาให้คุ้มนะฝนเอ๊ย...แค่จูบคงมิพอ อิอิ 

[detective Q]

เฮอๆๆๆ
พึ่งมาครั้งแรก
สนุกดีนะ
ชอบๆๆๆๆ

[hula-hoob]

อิอิ

มัดปูใส่หม้อนึ่ง


เนื้อคงหวานน่าดู 

[jb]

ชอบโว้ย มากๆๆด้วย

[*~Kisa~*]

เมื่อไรจะมาต่ออ่ะคะ

อยากอ่านนนน

[jb]

รอ










 :เตะ1:

[Lucifer]

น่ารักสุดๆ 

[Simply Blue]

ดีใจจริงที่ทุกคนชอบอ่ะ 5555  เรื่องนี้สนุกจริงๆๆนะ อ่านครั้งแรกก็ติดเลย เหอ เหอ

เรื่องในตระกูล"ปรัชญาช่างกลฯ" ที่เท็นเขียนไว้สนุกๆๆทั้งนั้น แล้วจะขยันมาลงให้อ่านกันนะ  คิดว่าทุกคนน่าจะชอบ ขนาดเรื่องแรกก็ชอบกันแล้วนิ จริงอะป่าวเอ๋ย

ความเดิมตอนที่แล้ว

“จ่ายสดครับ 20,000 เดี๋ยวมีทิปพิเศษให้ด้วย.....งั้นบริการผมด้วยนะครับ....”

หนุ่มร่างใหญ่ยักษ์....ไม่ต้องออกแรงมากนัก ก็แบกร่างของคนที่ยืนงง เข้ามาในห้องได้อีกครั้ง

ก่อนจะโยนลงที่พื้นพรมผืนเดิม และทิ้งตัวลงไปกดแขนทั้งสองข้างของไอ้ปูอันธพาลเอาไว้

ภาพเก่า ๆ ย้อนมาอีกครั้ง

เสียงด่า.....

และการดิ้นรนเอาตัวรอด

เหมือนวันนั้นไม่มีผิด.....

แต่เมื่อโดนจ้องหน้าแบบไม่ลดละ...ก็ทำให้ใบหน้าของหนุ่มหล่ออย่างไอ้ปู ร้อนผ่าวขึ้นมาได้

เมื่อเห็นแล้วว่าน้ำฝนไม่ได้มองหน้า.....แต่มองที่ริมฝีปากของตัวเอง….และยิ่งด่ามันก็ยิ่งจ้อง
แม่งเหี้ยเอ้ย........แรงมันเยอะกว่ากูได้ไงวะ ไอ้น้ำฝน กูว่าแล้ว พอฝนจะตกทีไรกูซวยทุกทีเลยเว้ยยยยยยยยยยย

ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ปู-ฝน ตอน อิทธิฤทธิ์เจ้าพ่อปู

ใบหน้าที่เบี่ยงหนีไปอีกทางไม่ยอมสบตาตอบโต้กลับทำให้น้ำฝนหนุ่มร่างสูงใหญ่ต้องมองซ้ำด้วยความไม่เข้าใจ

ก็ไหนว่าขาย.....

แล้วทำเป็นเอ๋อไปได้

“น้ำฝนมึงกดให้อยู่นะ....กูยอม.....มึงอุตส่าห์จ่ายเงินตั้ง 4,000 นี่ คงเสียดายเงินล่ะนะ อยากทำอะไรก็แล้วแต่เลยแล้วกัน....จะได้คุ้มเงิน”

เสียงที่เอ่ยแผ่วเบา สวนขึ้นมาพร้อมกันในขณะที่น้ำฝนกำลังพูด

“ไม่เห็นบริการเลย....เนี่ยพอแบบนี้แล้วทำยังไงต่อเหรอครับ....” เสียงที่เอ่ยถามทำให้ไอ้ปูหันกลับมามองตาขวาง
ก่อนจะสะบัดหน้าหันไปอยู่อีกทาง

“เฮ้ยยยยยยยย ทำไมไม่ด่าต่อล่ะครับ...ขอโทษครับ ไม่พูดแล้วครับ....โกรธจริง ๆ เหรอครับเนี่ย....ปล่อยแล้วครับ ปล่อยแล้ว”

น้ำฝนลากเสียงยาว เมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย ก่อนจะยกมือออกจากร่างที่คร่อมทับไว้ แล้วคุณปูเขาก็ลุกขึ้นนั่ง

ปัดเสื้อผ้าสองสามครั้ง ก็ลุกเดินหนีไปเฉย ๆ

“โกรธเหรอครับ.....ชกก็ได้นี่ครับ...ให้ชกได้....ตบหัวมั้ยครับ...ตบหัวก็ได้นี่ครับ....โกรธจริง ๆ เหรอครับเนี่ย”

ไอ้ปูอันธพาล หยุดพูด หยุดด่า หยุดหาเรื่อง หยุดมือ ไม่ยอมชกไม่ยอมต่อยเหมือนทุกครั้ง ที่โกรธ หรือโมโห
คนที่เคยเจ็บตัวอยู่บ่อย ๆ อย่างน้ำฝน ก็เลยทำตัวไม่ถูกขึ้นมา

“20,000 แล้วได้โกรธเหรอครับ....ไม่เห็นคุ้มเลย...เนี่ยผมจนลงทุกวันแล้วนะครับคุณปูครับ”

หนุ่มร่างสูงใหญ่เดินตามหลังคนที่เดินลิ่ว ๆ ไม่ยอมมองหน้าเลยสักนิด

“คุณปูครับ....เดี๋ยวก่อนครับ”

แขนที่ถูกคว้าเอาไว้ ไม่มีการสะบัดหนี นอกจากที่ดวงตาคมนั้นขมวดคิ้ว และมองที่แขนของตัวเอง เหมือนเป็นสัญญาณให้อีกฝ่ายปล่อยมือเดี๋ยวนี้

“น้ำฝน....สิ้นเดือนจะเอาเงินมาคืนให้ก่อน 2,000 แล้ว....เดี๋ยวเดือนถัดไปจะเอาเงินมาจ่ายอีก 2,000 ได้มั้ย”

คำพูดราบเรียบ แต่สีหน้าไม่ได้เรียบตามเลยสักนิด แสดงให้เห็นชัดเจนว่าไม่พอใจอยู่ ซึ่งแตกต่างกับการเอะอะโวยวาย เหมือนทุกวัน

“ขอโทษแล้วนี่ครับ.....ไม่หายโกรธเหรอครับ”

แม้จะเดินตามมาขอโทษ แต่ก็เหมือนเดิม ไอ้ปู เดินลิ่ว ไม่ยอมรอเลยสักนิด

“ไปไหนครับ....ฝนจะตกนะครับ...เดี๋ยวก็ไม่สบายอีกหรอกนะ...หายดีแล้วแน่เหรอครับ”

แม้จะเดินตามมาก็ไม่มีผล ไอ้ปู ยังไม่ยอมมองหน้าอีกฝ่ายเลยสักนิด จนน้ำฝนต้องเดินมาลัดหน้า และกางแขนกั้นเอาไว้
“ไม่ให้ไปครับ......ชกก่อนสิครับ....จะได้หายโกรธ....” น้ำฝนยืนเกร็งร่างกาย รอรับหมัดของอีกฝ่าย แต่ปรากฏว่าไอ้ปูยังคงยืนเฉย

“ชกหน่อยสิครับ....แบบนี้ผมใจไม่ดีนะ....เหมือนคุณปูโกรธผมจริง ๆ เลย”

น้ำเสียงออดอ้อน นั้นทำให้ไอ้ปูมองหน้าอีกฝ่ายด้วยความงง

เสือกอะไรกะกูวะเนี่ย
กูรีบเว้ย กูจะไปทำงาน

จะโกรธไม่โกรธ มันไปหนักหัวกบาลมันหรือไง

แม่งถ่อย ผู้ชายแท้ ๆ เสือกมองปาก ทำเหมือนจะจูบกูอีกงั้นแหละ...แล้วนี่มันมายืนขวางกูทำซากอะไรวะเนี่ย
อุตส่าห์เป็นคนดีด้วยการ กลั้นใจ ไม่ด่ามัน ไม่ชกมัน เพราะยังไงก็ได้เงินจากมันไป แล้วมันเสือกมายืนขวางทางตีนให้กูต่อยเล่นทำไมวะเนี่ย ไอ้โง่ฝน

“ต่อยแล้วกูไปได้เลยป่าว....ต่อยแล้วห้ามขวางกูนะ....ห้ามตามด้วย”

ไอ้ปูเอ่ยถาม และคนตรงหน้าก็พยักหน้าช้า ๆ ก่อนจะเกร็งร่างกายไว้ รอรับแรงกระแทกแบบเต็ม ๆ นั้น

ไอ้ปู อันธพาลก็เลยจัดให้ด้วยการเหวี่ยงหมัดซัดเข้าที่ไหล่ของน้ำฝนแบบเต็มแรง

ตามมาด้วยกระชากคอ และเสยเข่าเข้าให้อีก หนึ่งครั้ง เล่นเอาน้ำฝนถึงกับจุก ลงไปกองกับพื้น

“เอ้ย กูคิดค่าต่อยกับค่าแทงเข่าครั้งละ 500 จ่ายมาด้วยนะ....ถ้าไม่จ่ายงวดหน้ามึงจะยิ่งเจ็บกว่านี้”

ไอ้ปูเดินจากไปแล้ว พร้อมกับทิ้งให้น้ำฝนนอนกุมท้องร้องโอดโอยอยู่อย่างนั้น ก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ อาการจุกเสียดยังคงอยู่ แต่จู่ ๆ ใบหน้ากลับมีรอยยิ้มระเรื่อขึ้นมา

“เจ้บเจ็บ.....แบบนี้ทั้งเจ็บทั้งจุกเลย........”

หนุ่มร่างสูงใหญ่หันกลับไปมองคนที่ทั้งวิ่งทั้งเดินนั้นอีกครั้ง ด้วยความไม่เข้าใจ

แต่ใบหน้าก็ยังยิ้มระรื่น

แปลกแฮะ...

ก็ผู้ชายเหมือนกันนะ....ดูยังไงก็เห็นคุณปูเป็นผู้ชาย แรงก็เยอะขนาดนี้ หมัดก็หนัก ต่อยทีแทบทรุด
แถมนิสัยด้วยแล้วล่ะก็...ไม่ต้องพูดถึงเลย....ปากนี่ด่าได้ตลอดทุกเรื่อง

ข้อดีมีบ้างมั้ยเนี่ย

แต่สองสามวันมานี้......ดูยังไง ก็รู้สึกว่าคุณปูน่ารักดีนะน่ารักแบบแปลก ๆ ขึ้นทุกวัน

แปลกดี.....น่ารักได้ยังไงก็ไม่รู้เหมือนกัน

TBC

[Lucifer]

ฝนนี่ชอบ SM เหรอเนี่ย 

[~ScAreD:SAcreD~]

นั่นดิ ฝนเนี่ย ชักแปลกๆนะ 555

จัดการ ปู ให้เรียบร้อยซะทีดิ จะได้ไม่พยศอีกไงคับ 

[mu_off]

แล้วเมื่อไรที่คุณฝนจะกินคุณปูล่ะคับเนี่ย.. เหอๆ..

น่าร้ากกกกกกจังเยยยย..   

[graydragon]

ฝนท่าจะชอบแบบโหดๆนะ 

[Narak00]

ชอบ ๆ ๆ 

แอบอ่านมานานแระ

อ่านตอนแรก ๆ ก็แปลก ๆ

พออ่านไปสักพัก เริ่มชอบ

อ่านไปเรื่อย ๆ ชักติด

[three]

ทำไมคุณฝนเรากลายเป็นพวกมาโซล่ะเนี้ย  :oกว่าจะได้กินปูนี้ไม่ช้ำในกับจนหมดตัวล่ะมั้งนี้

[My name M]

...ชอบมากครับบบบบ

โดนใจมากมายครับบบบบบบ

ชอบมากกกกจริงงงงงง

[fc_uk]

อ่า.....อ่านแล้วเครียด.......รอ รอ รอ ปายยย