มาแล้วจ้า 
ขอบคุณที่มาติดตามกันนะ ดีใจมากด้วยที่ชอบ อิอิ ดีใจกันทั่วหน้า มีความสุขจ้าความเดิมตอนที่แล้ว
หน้าตาอย่างกูเนี่ย...จะมีใครเอามั้ยวะ
ถ้าไปขายตัวจริง ๆ ... มันจะพอมีคนซื้อหรือเปล่า
ขนาดอีเจ๊กระเทย ที่เป็นเจ้าของร้านที่ไปเสริฟ มันยังอยาก
เอาทำผัวเลย มันก็คงต้องมีคนหลงผิดบ้างล่ะว๊า
ยิ่งคิดก็ยิ่งขำ
ยิ่งขำก็ยิ่ง อยากร้องไห้
ไม่นึกว่าตัวเองจะไร้ศักดิ์ศรีได้ขนาดนี้
ถ้าไอ้กุ้งมันรู้ว่าพี่มันกำลังจะทำตัวเลว ๆ ทั้งที่สอนให้มันเป็นคนดีอยู่ทุกวี่ทุกวัน
มันคงจะเสียใจน่าดู ที่มีพี่เฮงซวยอย่างกู ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ปู-ฝน ตอน คนเกลียดฝน
ไอ้ปู อันธพาล พลิกเสื้อชอปสีหม่นไปมา แล้วก็สวมใส่ ด้วยความรู้สึกปวดใจ
ชุดนี้ดูดีสุดแล้ว ชุดเครื่องแบบนักเรียน เสื้อผ้าดีกว่านี้ คงหาไม่ได้
แล้วเขาต้องทำยังไงกันบ้างวะ
ทำไม่เป็นอีกต่างหาก จะมีใครซื้อกูมั้ยวะเนี่ย
ร่างสูงนั้นล็อคกุญแจห้องหลังจากอาบน้ำเตรียมตัวเสร็จเรียบร้อย วันนี้บอกไอ้กุ้งว่าจะกลับดึก
ไม่ต้องรอให้มันนอนได้เลย มันก็พยักหน้า แล้วก็เดินไปโรงเรียนแต่เช้า
เมื่อกี้ก็บอกมันว่าอ่านหนังสือเสร็จก็ให้รีบเข้านอนเลย แล้วจะรีบกลับ
ก็เห็นมันทำพยักหน้าเข้าใจ
รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว และมึนหัวไปหมด แทบยืนไม่ไหว
แต่ก็ลองหัดยืนยิ้มอยู่หน้ากระจกแล้ว ถ้าฝืน ๆ หน่อยก็คงพอไหว..
ไอ้ปู ยืนยิ้มค้างอยู่อย่างนั้น...แล้วก็ค่อยหน้าซีดลง เมื่อพบว่า ยิ้มให้ตายยังไง
ก็อยากจะร้องไห้อยู่ดี...
ใจมันสั่น ๆ และเริ่มรู้สึกความร้อนในร่างกายมันสูงขึ้น
ถ้าจะไม่สบายก็ขอให้ได้เงินมาจ่ายค่าเทอมไอ้กุ้งก่อนแล้วกัน
ไอ้เรื่องจะให้นอนป่วย งอมืองอตีนอยู่ รอให้โชคชะตามาดลบันดาลก็คงไม่ไหว
ปูเดินออกจากบ้านด้วยหัวใจเหงา ๆ
เอาเถอะ ถ้าร่างกายมันแลกเงินได้ แล้วก็ทำให้ไอ้กุ้งมันมีเงินเรียนต่อ มีอนาคตที่ดีกว่านี้ก็ต้องทำ
เป็นผู้ชายมันคงไม่สึกหรออะไรมากมายนักหรอก...
คิดในทางที่ดีไว้สิวะไอ้ปู...คิดในทางที่ดีไว้...
แม้จะปลอบใจตัวเองมากเท่าไหร่ แต่ใบหน้าคม ก็ก้มเดินมองพื้นถนนด้วยความเศร้า
ถ้าศักดิ์ศรีที่ขายไปมันแลกกับเงินมาให้น้องเรียนได้
ก็ยังดีกว่า ขายแล้วมันไม่ได้อะไรเลย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คนที่ก้มหน้าเดินอย่างหงอย ๆ นั้นจะมีใครได้ล่ะ ถ้าไม่ใช่คุณปู
หงอยแบบนี้
เสียไพ่
เสียบอล
ไม่มีเงินเล่นสนุ๊ก
หรืออะไรดีนะ.........ที่มันจะเข้ากับคุณปูหน่อยน่ะ...อันนี้เลยเป็นไง..จะไปขายตัวเพื่อจะส่งน้องเรียน
อื้อ......เป็นเหตุผลที่ดีเลยนะ เข้าท่าซะด้วย ขำจริง ๆ แบบคุณปูนี่จะมีใครเขาอยากได้
อันธพาลขนาดนี้........คงไม่มีใครเขาอยากสนใจหรอก แค่คิดก็ขำแล้ว ถ้าเป็นจริงคงตลกน่าดู
น้ำฝนเดินเลี่ยงไปอีกทาง พยายามหลบสายตาไม่มองคนที่เดินมาแต่ไกล
ร่างนั้นเงยหน้าขึ้นช้า ๆ และเมื่อเห็นหน้าน้ำฝน ก็ก้มกลับลงไปใหม่
วันนี้คุณปูมาแปลก ไม่เอะอะโวยวายไม่ไถเงิน..แปลกแฮะ
วันนี้ดูซึมเศร้าจริง ๆ ไม่เหมือนคุณปูในเวลาปกติ
ร่างนั้นเดินผ่านไปแล้ว โดยไม่สนใจน้ำฝนเลยสักนิด
ถ้าเป็นทุกวันคงได้หาเรื่องต่อยบ้างล่ะ ไถเงินบ้างล่ะ แล้วแต่โอกาสจะอำนวย
เม็ดฝนที่หยดลง ก่อนจะค่อย ๆ เทกระหน่ำ ทำให้น้ำฝน หนุ่มร่างกายสูงใหญ่ ต้องรีบหันหลังกลับ
และวิ่งไปที่ศาลาพักผู้โดยสาร
พร้อมกับที่ใครอีกคน ก็วิ่งกลับมาในศาลาด้วยเช่นกัน
ให้ตายเถอะ ทำไมต้องเป็นคุณปูด้วย ทำไมถึงโชคร้ายขนาดนี้ คนที่ไม่อยากเจอมากที่สุด
ใบหน้าหม่นหมองนั้น เงยหน้าขึ้นและเหม่อมองไปที่สายฝนที่ยังเทลงมา อย่างไม่ลืมหูลืมตา
เกลียดฝน.......เพราะฝนตกที่ไร...มีแต่ความซวย
แล้วก็ยังต้องมานั่งอยู่ในศาลากับไอ้ฝนอีก...มันก็เลยยิ่งซวย
อุตส่าห์อาบน้ำแต่งตัวมาอย่างดี เพื่อจะหาลูกค้าดี ๆ สักคน เขาจะได้พอใจที่แต่งตัวดีหน่อย
ดันมาเจอฝนซาดเข้าให้จนเสื้อผ้าเปียกแบบนี้ แล้วใครเขาจะเอากันล่ะ
ไอ้ปู นั่งเหม่ออยู่อย่างนั้น ไม่สนใจแม้แต่จะทักทาย คนที่นั่งห่างออกไป
และก็ไอ้คนมีอันจะกินมันก็คงไม่อยากสนใจไอ้ปูสักเท่าไหร่
อากาศเริ่มเย็นลง พร้อมกับที่เริ่มรู้สึกหนาวไปถึงขั้วหัวใจ
และรับรู้ถึงอุณหภูมิในร่างกายที่เพิ่มขึ้น....
ก่อนจะยิ้มบาง ๆ และนึกหัวเราะเยาะตัวเองในใจ
จริงด้วยสินะ.........วันฝนตกทีไร...กูมักจะซวยแบบนี้ทุกที
TBC...
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
