หัวข้อ: >>> คู่กัดที่รัก <<< [เปิดจองรวมเล่ม วันนี้-9เมษายน2558]

[loven36p]

และแล้ว รักแท้
ก็ชนะทุกสิ่ง วะฮะฮะ ฮ่า

ปล.วินเซอร์  ฮอยฮัก  ทั้งคู่
หายไปไหนมา นะ

[sirikanda28]

ช่างไม่แคร์สื่อจริง ๆ
เลยนะวิน+ฮอย
แต่คู่ของพรีสต์ก็น่ารัก
มาก ๆ

[Magician]

-0-

ดีใจด้วยที่ปาปี๊ยอมรับแล้ว 

ปล.ตอนท้ายหนูพรีสต์โดนฮักแย่งซีน อ๊ากกกก!! 

[CarToonMiZa]

 

[นิรนาม]

 

[ploylw_chery]

ฮักบอกเรื่องนี้เราชินแล้วววว 

[TanyaPuech]

    น่ารักกกกกก

[nutty]

มาแค่ฉากเดียว แต่ขโมยไปทั้งใจ
ทำเอาอยากรู้ว่าวินพาฮักไปไหน

[shoi_toei]

รักคู่นี้จังงง น่ารัก ๆ

รอจ้าาาา

อยากอ่านฮักกะวินเซอร์อา

ฮ่า ๆ

[ToffeE_PrincE]

โซโล่ก็เก่งนะ
อดทนได้ขนาดนี้

 

[bleach_pa]

ในที่สุดปาปี๊ก็ยอมรับสักที
ว่าแต่อยากรู้จักว่าฮอยฮักหายไปไหนมาเนี้ย
พรีสต์รีบตามสืบด่วน
 

[AnimajuS]

 :-[จูบสะท้านโลก

[greensnake]

คาดว่าโซโล่จะเป็นเขยขวัญนะเนี่ย
ดูได้จากการใช้งาน ปาปี๊ปลื้ม
ส่วนฮัก กลับมาเรียกเรตติ้งตอนท้าย
ทำเอาเราเขินเลยนะเนี่ย
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[Mocha01]

อ่านมาตั้งแต่แรก มันสะดุดตอนสุดท้าย
ฮักแมงแย่งซีนได้ชิวมากอ่ะ

We love Winzer+Hug/Zolo+Priest

[TheWanFah]

อยากรู้ว่าวินเซอร์ลักพาตัวฮักไปทำไรน่ะ
อยากรู้ๆๆๆๆๆ

[Mekaming]

ไปๆมาๆอ่านแต่คู่ฮักหนูผิดไปแล้วคร่าาา 

[poypoy]

ตอนที่ 40


“ตอนเย็นได้ซ้อมลีดฯ ไหม?”


“วันนี้เหรอ? ไม่น่าจะซ้อมนะ แต่กูต้องไปช่วยงานของสาขาว่ะ”


ในขณะที่กำลังเดินแยกกันเพื่อไปเรียนในตอนบ่าย ไอ้โซโล่มันก็ถามผมขึ้นมา ช่วงนี้ผมซ้อมลีดฯ เพื่อลงแข่งในกีฬาระหว่างคณะครับ ช่วงนี้มอของพวกเราคึกคักเป็นพิเศษเพราะกีฬาระหว่างคณะนี่แหละครับ ไอ้โซโล่มันก็วุ่นเพราะต้องทำงานของสโมฯ คงจะลืมไปแล้วใช่ไหมล่ะครับว่าไอ้โซโล่เนี่ยมันทำงานสโมสรนักศึกษาของคณะวิศวะ ขนาดผมยังเกือบลืมแน่ะ ผมรู้ว่าไอ้โซโล่มันถามมาแบบนี้เพราะอะไร ก็วันนี้ตอนเย็นที่มอของพวกผมมีงานลอยกระทงน่ะครับแล้วสาขาของพวกผมก็ต้องไปจัดซุ้มงานหารายได้พิเศษเข้าคณะตามนโยบายของหัวหน้าสโมสรฯ


“เหรอ?”ไอ้โซโล่ทำหน้าผิดหวังนิดหน่อย


“โซโล่”ผมหันมายิ้มแล้วตบไหล่ของมันเบาๆ ไอ้โซโล่มองผมแล้วเลิกคิ้วขึ้น


“มาที่ซุ้มคณะสถาปัตย์ตอนหกโมงเย็นนะ เตรียมเงินมาเยอะๆ ด้วย”


“ทำไมวะ?”ไอ้โซโล่มองผมอย่างงุนงง มันคงจะไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเอาเงินไปเยอะๆ ด้วย ผมก็ได้แต่ยิ้มแล้วเดินแยกตัวออกมา เฮ้อ กูบอกไม่ได้ว่ะ มันเป็นความลับทางราชการ! ไอ้โซโล่มันก็ยังยืนมองผมไม่ขยับไปไหน


“อย่าลืมนะโว้ย!”ผมหันไปย้ำกับมันอีกครั้งแล้วรีบเดินขึ้นตึกไป


“โห ขี้โกงนี่หว่า มีนัดแนะกันด้วยว่ะ”


“แบบนี้มึงก็ไม่ต้องเป็นสาวน้อยตกน้ำแล้วน่ะสิ! ขี้โกงกันชัดๆ”


เจ้าพวกเพื่อนที่ยืนรอผมแยกกับไอ้โซโล่ก็โวยวายกันทันที อะ ได้ยินแล้วงั้นเหรอ? แต่ช่างสิ เรื่องอะไรผมจะต้องแคร์ด้วยว่ะ ก็คนมันฉลาดทำยังไงได้ หึๆ


“สาวน้อยตกน้ำอะไร?”


ไอ้คุณฮอยฮักผู้ไม่ค่อยสนใจใครนอกจากสามีของตัวเองถามขึ้นด้วยใบหน้านิ่งที่เลิกคิ้วหน่อยๆ ฮึ มัวแต่สนใจไอ้วินเซอร์ก็เลยไม่รู้เรื่องอะไรล่ะสิมึง ขอบอกว่าพวกผู้หญิงโมโหกับมึงขนาดวางแผนแก้เผ็ดมึงเต็มที่แล้วคราวนี้ ขอให้มึงโชคดีว่ะเพื่อน!


“ตอนเย็นนี้ปีสามต้องไปทำซุ้มที่งานลอยกระทง มึงก็ต้องมาช่วยงานด้วยฮอยฮักอย่าคิดจะอู้”ไอ้แซมเอ่ยขึ้นดัก มันเป็นหัวหน้าต้องรับผิดชอบเรื่องต่างๆ แล้วเรื่องของไอ้ฮอยฮักที่ไม่ค่อยเข้าร่วมกิจกรรมกับพวกผมก็เป็นเรื่องที่เพื่อนๆ ในสาขาพูดอยู่บ่อยๆ ถึงจะไม่มีใครสนใจตัวตนมันก็เถอะ


“กูไม่เห็นรู้เรื่อง”


“คุณมึงไม่มาเรียนแล้วจะรู้เหรอวะ?”


ช่วงนี้ไอ้ฮอยฮักมันลาบ่อยเพราะต้องเคลียร์งานในตอนที่หายตัวไป ผมเคยถามมันเรื่องนั้นแล้วนะแต่มันก็ไม่พูดอะไรตอบมาจะให้ผมไปง้างคำตอบจากปากมันก็คงจะเป็นไปไม่ได้หรอกครับ มันไม่อยากบอกผมก็ไม่สนใจแล้วล่ะ ยังไงตอนนี้ไอ้ฮักกับไอ้วินเซอร์ก็รักกันดีอยู่แล้วนี่ ฮึ!


“เย็นนี้เหรอ?”ไอ้ฮอยฮักมันพึมพำ


“เฮ้ย ไอ้แซม! จับตาดูไอ้ฮักดีๆ มันกำลังหาทางหนี!”


ผมรีบหันไปฟ้องคุณหัวหน้าเมื่อเริ่มเห็นแววตาไม่น่าไว้ใจของท่านเทพ มึงจะแอบไปลอยกระทงสองต่อสองกับไอ้วินเซอร์ไม่ได้โว้ย ในเมื่อกูยังเสียสละเรื่องส่วนตัวเพื่อส่วนรวม มึงก็ต้องสละเหมือนกู หึๆ ไอ้แซมหันขวับมามองไอ้ฮักที่เหลือบมามองผมนิดหน่อย ฮ่าๆๆๆ ถ้ากูไม่ได้ไปมึงก็อย่าหวังเลย! พวกเราเดินเข้ามาในห้องเรียนที่มีเพื่อนในสาขานั่งกันสลอนอยู่แล้ว ตอนบ่ายไม่มีเรียนหรอกครับอาจารย์ใจดีหยุดให้พวกผมได้เตรียมงานจัดซุ้มที่ใกล้จะถึงนี่แหละครับ


“พวกผู้ชายมาแล้ว!”


“มานี่เลยๆ! มาลองชุดดูสิ”เจ๊ปาล์มมี่ผู้กระตือรือร้นมากที่สุดในหมู่ผู้ชาย(?)กวักมือเรียกหน้าระริกระรี้ พวกผู้หญิงหัวเราะทำหน้าสนุกกันใหญ่แต่พวกผมเนี่ยสิทำหน้าเซ็งแล้วเซ็งอีก ก็คงจะมีแต่เจ๊ปาล์มมี่กับไอ้เตี้ยสตางค์นั้นแหละที่ชอบอกชอบใจ คนแรกที่รี่เข้าไปหาพวกผู้หญิงก็คือไอ้สตางค์มันนั้นแหละครับ


“ชุดหนูน้อยหมวกแดงของกู!”


ครับ ไอ้สตางค์มันเลือกชุดหนูน้อยหมวกแดงเป็นชุดใส่ในงานซุ้มครั้งนี้ ไอ้สตางค์มันตัวเล็กใส่ออกมาแล้วน่ารักดีไม่น่าเกลียด ชิ ก็มันตัวเล็กนี่หว่า! ไอ้บู๊ลิ้มไม่มีโอกาสได้เห็นเพราะยุ่งงานที่สโมสร เหอะๆ เย็นนี้มีคนมาสอยเมียมึงไปลอยกระทงแน่ไอ้บู๊เอ๊ย ส่วนไอ้โจ้ก็นั่งซึมเลยครับเพราะมันได้ใส่ฮันบก จะซึมทำไมวะ!? ชุดดีกว่าเพื่อนใส่แล้วไม่น่าเกียจ มาที่ชุดของไอ้ปาร์ตี้น้อยเป็นนักเรียนญี่ปุ่นสุดน่ารัก มันตัวเล็กๆ ใส่ไปก็น่ารักเหมือนเดิม มาถึงตัวผม ชุดอลิซ พอรับได้ครับ ไม่หวือหวาแต่น่ารัก และคุณน่าจะรู้นะครับว่าไฮไลท์ครั้งนี้คือใคร หึๆ


“ฮอยฮัก~! ครั้งนี้นายก็ต้องแต่งด้วยนะ ห้ามปฏิเสธ พวกเราเตรียมชุดไว้ให้เธอแล้ว สวยมากเลยล่ะ”ยัยเมย์พูดเสียงหวานแต่ทำหน้าทำตาโคตรน่าเกียจอ่ะครับ กะจะทำให้ไอ้ฮักมันไม่กล้าหือล่ะสิ พวกผู้หญิงเข้าไปรุมกดดันไอ้ฮอยฮัก แล้วเจ๊ปาล์มมี่ก็ทำหน้าปลาบปลื้มสุดขีด


“ฮักจ้ะ ที่รัก~ ถึงแม้อยากเห็นที่รักใส่ชุดเท่ๆ แต่งานนี้มันก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ”


“นายต้องใส่ชุดนี้ไม่มีข้อแม้ใดๆ ทั้งสิ้น ฮ่าๆๆๆ!”ยัยฟ้าหญิงเถื่อนของสาขาหัวเราะอย่างชอบใจจับชุดกี่เพ้าสีแดงสดมายัดเหยียดกับไอ้ฮอยฮักแล้วหัวเราะกลิ้งไปกับพื้น ไอ้ฮอยฮักมันคลี่ชุดของตัวเองออกมาดู ผมเนี่ยอ้าปากค้าง รัดรูปแล้วยังแหวกขึ้นสูงอีกต่างหาก!


“ให้ใส่ชุดนี่น่ะเหรอ?”ไอ้ฮอยฮักหันไปถามพวกผู้หญิงด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก


“...เอ่อ...ชุดนั้นแหละ”พวกผู้หญิงก็ตอบตะกุกตะกักอย่างไม่คาดคิดเมื่อไอ้ฮักมันไม่โวยวายอะไรแถมยังตอบรับไปง่ายๆ ทำเอาพวกเธอที่อุตส่าห์จะเล่นสนุกกับปฏิกิริยาของไอ้ฮักง่อยไปเลย เหอะๆ คิดว่าแค่นี้จะทำอะไรท่านเทพได้งั้นเหรอ!? แต่ว่า...ฮักมึงจะใส่ชุดนั้นจริงๆ เหรอวะ!!?


“งานเริ่มกี่โมง ที่ไหน?”ไอ้ฮอยฮักถามรายละเอียดทุกอย่างจากสาวๆ พอได้รับคำตอบก็เดินออกไปหน้าตาเฉย ปล่อยให้พวกสาวๆ งุนงงทำอะไรกันไม่ถูก ไม่มีใครเรียกไอ้ฮักไว้เลยสักคนเพราะมัวแต่เอ๋อกันอยู่ เมื่อไอ้ฮักเดินออกไปแล้วพวกสาวๆ ก็หันมาพูดกับพวกผมด้วยหน้าซีดๆ


“พวกเราแค่พูดเล่นเองนะ ไม่ได้ตั้งใจให้ฮอยฮักใส่ชุดนั้นเลยนะแต่ไม่คิดว่าเขาจะยอมง่ายๆ แบบนี้”


“ใช่ๆ อันที่จริงจะขอให้ไปเฝ้าซุ้มเฉยๆ ไม่ต้องแต่งอะไรก็ได้”


“แล้วชุดนั้นก็เป็นของฉันด้วย”ยัยเมย์เอ่ยสมทบ พวกผมเหล่าผู้ชายก็ส่ายหน้าแล้วยักไหล่กันพร้อมเพรียง ไม่คิดเหมือนกันว่าไอ้ฮักมันจะยอมใส่จริงๆ เหมือนกันนั้นแหละ ไอ้โจ้มันถอนหายใจแล้วพูดแก้สถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี้


“ไอ้ฮักมันคงจะไม่ใส่หรอก บางทีมันอาจจะไม่มาแล้วด้วยซ้ำ”


“อะ เวร! ไอ้ฮักหนีไปแล้ว!!”ไอ้คุณหัวหน้าแซมเพิ่งจะคิดได้เมื่อตอนที่ไอ้ฮักมันเนียนเดินหนีไปได้ตั้งนาน ป่านนี้มันคงจะไปไกลถึงดาวอังคารแล้วล่ะ!


“ช่างเรื่องคุณฮอยฮักก่อนเถอะครับ ตอนนี้เรามาเตรียมตัวกันดีกว่า”


ไอ้สุนทรภู่เดินเข้ามาตบมือทำลายบรรยากาศแล้วเอ่ยเร่งเป็นงานเป็นการทำให้ทุกๆ คนเลิกคิดถึงเรื่องของไอ้ฮักแล้วมาแต่งตัวเตรียมอุปกรณ์ที่ต้องใช้ในงาน  พวกที่ได้แต่งชุดคอสฯ ก็นั่งหวีผมล้างหน้าทาแป้งช่วยกันใส่ชุดแล้วก็แต่งหน้าทำผมมีเจ๊ปาล์มมี่เป็นคนควบคุมดูแล ส่วนเรื่องอุปกรณ์มีไอ้สุนทรภู่เป็นเฮดใหญ่นั่งเตรียมกันอยู่ตรงมุมห้อง


“ไอ้พรีสต์มึงไม่น่าตัดผมเลย ให้ตายสิ!”เจ๊ปาล์มมี่กำลังทำแต่งผมให้ก็บ่นพึมพำ อ้อ ผมลืมบอกไปตอนแรกครับ ผมน่ะตัดผมสั้นแล้วน่า! ตอนที่ตัดมามี๊บ่นเสียดายใหญ่เลยล่ะครับแต่ไอ้โซโล่กลับไม่พูดอะไรสักนิด ผมยังสงสัยเลยว่ามันรู้ตัวหรือเปล่าว่าผมตัดผมไปแล้วน่ะ


“อลิซก็ผมสั้นได้น่า”


“จ้า ใครจะเถียงคุณนายวิศวะได้ล่ะ?”


ไม่ต้องมาประชดกู! แล้วคุณนายวิศวะอะไรกันฟะ ฟังแล้วแม่งตลกแดก ผมส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอากับการล้อทั้งปีทั้งชาติของเจ๊ปาล์มมี่ที่เมื่อรู้ว่าผมเสียทีพลาดท่าตกเป็นเมียของไอ้คุณชายโซโล่มันงี้หัวเราะข้ามศตวรรษเหอะ


“แต่งสวยๆ นะโว้ย กูไม่อยากเป็นสาวน้อยตกน้ำ”ไอ้โจ้ร้องบอกสี่สาวที่กำลังจะแปลงโฉมให้กับมัน


“แหม มันก็ขึ้นอยู่กับหนังหน้าด้วยล่ะนะไอ้โจ้”ไอ้ปาร์ตี้นักเรียนสาวน้อยญี่ปุ่นที่ใส่ชุดนักเรียนได้ออกมาน่ารักก็ยืนตอกย้ำไอ้โจ้ที่บังเอิญต้องมาอยู่กลุ่มแต่งคอสเพลย์แทนไอ้บู๊ลิ้มที่ยุ่งงานสโมสร ไอ้โจ้มันก็ทำหน้าสลดทำใจไว้ตั้งแต่แรกเริ่มว่าคืนนี้ต้องตกน้ำจนหนาวถึงทรวงแน่ๆ


“แต่งเร็วๆ จะได้ถ่ายรูปไปทำป้ายโฆษณา”ไอ้แซมนั่งสะพายกล้องกระดิกเท้ามองพวกผมแล้วเอ่ยเร่งอย่างน่าหมั่นไส้ อนาคตของคณะกูปีหน้าต้องงกงบประมาณแน่ๆ ก็ดูว่าที่นายกสโมฯ ดิวะ โคตรเขี้ยว!


“จ้า~ ปาล์มมี่จะแต่งสุดฝีมือเพื่อแซมมี่เลยนะ”


“อย่าทำเพื่อกูเลยวะ”


“ต๊าย ใช่ซี เดี๋ยวนี้แซมมี่ไม่สนใจปาล์มมี่เพราะน้องคนนั้นใช่ไหม? ใช่ซี่~! ปาล์มมี่ไม่น่ารักเท่าน้องคนนั้นใช่ไหมล่ะ!? จะทิ้งปาล์มมี่ตอนไหนก็รีบบอกเลยนะ อย่าให้ปาล์มมี่ต้องรอนาน มันทรมาน รู้ไหม?”อีเจ๊ปาล์มมี่เริ่มอินกะบทเมียหลวงบีบน้ำตาทำหน้าเบ้เจ็บปวดใจจนคุณแซมมี่เหวี่ยงบาทาเข้าหน้ามันอย่างรวดเร็วเป็นรางวัลแต่อีเจ๊ก็หลบได้อย่างว่อน แปะๆ ท่าหลบเอาไปเลยสิบแต้ม!


พวกเราแต่งหน้าแต่งตาใส่ชุดเรียบร้อยก็มายืนแอ๊กให้คุณแซมมี่ถ่ายรูปเพื่อไปทำโปสเตอร์โฆษณา งานร้อนจริงๆ ครับ ถ่ายเสร็จมันก็รีบไปทำโปสเตอร์เพื่อไปโฆษณาซุ้มของเรา คงจะสงสัยว่าซุ้มของพวกเราทำอะไรใช่ไหมครับ? ตอนเย็นๆ พวกเราก็ยังเป็นร้านพวกน้ำชาน้ำเย็นน้ำหวานอะไรทำนองนี้แต่พอหัวค่ำเราก็จะเปิดการประมูลเช่าสาวน้อยไปลอยกระทงด้วย และถ้าใครขายไม่ออกหรือขายได้น้อยห้าลำดับแรกจะได้รับบทลงโทษเป็นสาวน้อยตกน้ำนั้นเอง! ไอ้บู๊ลิ้มมันแอบกระซิบบอกว่าไอเดียนี้มาจากท่านคณบดีเองเลยครับ ให้สาขาไหนก็ได้ทำแบบนี้แล้วความซวยมหันต์ก็ตกมาที่สาขาของพวกผมเอ เพราะเจ้าพวกสโมสรอ้างว่ามีคนน่ารักเยอะ (ถุย!!)


“พวกกูจะไปเตรียมซุ้มก่อนนะ ถ้าเสร็จแล้วจะโทรตามพวกมึง”


ไอ้ม่อนหนึ่งในฝ่ายกรรมกรตะโกนบอกพวกผมแล้วพวกมันก็ขนอุปกรณ์กันไปอย่างรวดเร็ว เหลือแต่ฝ่ายสาวงาม(?)ที่แต่งองค์ทรงเครื่องกันเพลิดเพลิน สี่สาวเริ่มแต่งตัวกันเมื่อแต่งให้พวกผมเสร็จ พวกเธอจากสาวบ้าป่าเถื่อนกลายเป็นเจ้าหญิงสุดสวยกันทันที ส่วนมาดามปาล์มมี่ก็กลายเป็นแม่หญิงด้วยชุดไทยเต็มยศมาเลย กูอยากให้สาวน้อยตกน้ำเป็นสาวชุดไทยจริงๆ ว่ะ!


“พรีสต์ แม่ง น่ารักว่ะ ถ่ายรูปกะกูดิ”ไอ้สตางค์มันเดินดุ๊กดิ๊กเป็นหนูน้อยหมวกแดงเวอร์ชั่นโคตรแรดมาขอถ่ายรูปกับผมที่นอนแผ่หลาไม่เกรงใจหน้าอลิซเลยสักนิด พอมันชวนถ่ายผมก็ลุกขึ้นอย่างเกียจคร้านแล้วจัดชุดจัดผมให้เข้าที่ก่อนจะยืนขึ้นแชะกับไอ้สตางค์เป็นที่ระลึกสักรูป


“ถ่ายให้กูด้วยสิ กูสวยไหมวะ พอจะสู้แทยอนได้ไหม?”


“...”ผมกับไอ้สตางค์มองไอ้โจ้ด้วยสายตาว่างเปล่าก่อนจะหลุดขำออกมา ห่า! ชุดน่ะดูดีนะแต่ดูเหมือนคนแต่งหน้ามันจะรังแกว่ะ แต่งมาซะกะเทยควายยังอายเลย! ไอ้โจ้มันก็ทำหน้าบึ้งสะบัดตูดงอนออกไปเลย


“กูถ่ายรูปด้วย”ไอ้ปาร์ตี้นักเรียนญี่ปุ่นยุ่นปี่สุดน่ารักแอ๊บแบ๊วด้วยทรงผมทวินเทลเข้ามาร่วมวงแชะภาพ


“โห ใช้ได้ๆ สามหนุ่มไซส์มินิของสาขาเรา น่ารักใช่ย่อย”ไอ้กรีนสาวห้าวเสียงยังห้าวกอดอกมองมาที่พวกผมแล้วเอ่ยอย่างภาคภูมิใจราวกับมันเป็นพ่อแม่ให้กำเนิดพวกผม พอไอ้สตางค์หันไปมองมันก็ฮาแตกเลยครับ สโนไวท์เวอร์ชั่นเถื่อนมาแล้ว~!! ดูท่าเดินมันห่างไกลจากคำว่าเจ้าหญิงเป็นร้อยโยชน์แน่ะ


“แปลงโฉมเสร็จแล้ว เป็นไง?”


ยัยเมย์เดินออกมาให้พวกผมได้ยลโฉม สมกับดีกรีเป็นถึงดาวคณะ กลายเป็นเจ้าหญิงจัสมินที่สวยและเซ็กซี่มากๆ! ตายล่ะหว่า โอกาสรอดจากสาวน้อยตกน้ำน้อยลงไปอีกระดับแล้วเหรอเนี่ย ต่อจากยัยเมย์ก็เป็นไอ้ฟ้าและไอ้วาวสาวเถื่อนของสาขาเราที่วันนี้แปลงเป็นเจ้าหญิง ไอ้ฟ้าแต่งเป็นซินเดอเรลล่า ส่วนไอ้วาวแต่งเป็นเจ้าหญิงออโรร่า เฮ้อ โชคดีหน่อยที่สองคนนี้สวยไม่สู้ผม ฮ่าๆๆๆ! ยังไงวันนี้ผมก็รอดจากห้าคนผู้โชคดีแน่ๆ! คอนเฟิร์มชัวร์ล้านเปอร์!!


“โห พอตัวเองล่ะแต่งเต็มที่เลยนะ!”ไอ้สตางค์เข้าไปโวยกับยัยเมย์เป็นคนแรก ยัยเมย์ก็ส่ายหน้าไปมาแบบไม่มายด์กับอาการบูดยิ่งกว่าบูดของไอ้เตี้ย เอาน่ามึง พวกเรามีกันอยู่เก้าคนมีสี่คนที่รอดดูๆ จากหนังหน้าแล้วมึงก็น่าจะรอดนะไอ้สตางค์ จะไปโวยวายทำไมวะ


“พวกมึงรู้ไหมทำไมท่านคณบดีต้องให้จัดงานแบบนี้วะ?”ไอ้ฟ้าหันนั่งขัดสมาธิหันมาถามพวกผม เวร หมดมาดนางซินคนสวยเลยว่ะ พอไอ้ฟ้ามันถามขึ้นคนอื่นๆ ก็อยากจะรู้ขึ้นมาทันที


“แถมบอกให้จับฮอยฮักขึ้นประมูลให้ได้อีกแล้วเนี่ยฮอยฮักก็หายตัวไปแล้ว คณบดีจะว่าอะไรไหมเนี่ย?”ยัยเมย์ทำหน้าเป็นกังวลเรื่องของไอ้ฮักหน่อยๆ หา? ท่านคณบดีเนี่ยนะจะให้ลูกสุดที่รักขึ้นประมูล เป็นไปบ่ได้! หรือว่าท่านคณบดีมีแผนลึกซึ้งอะไรหรือเปล่า? ไอ้โจ้มันก็หัวเราะเบาๆ แล้วเอ่ยความนัยให้พวกผมบางอ้อ


“ไม่รู้ว่าคณบดีคิดอะไรหรอกนะ แต่ท่านพูดทิ้งท้ายไว้ว่า ‘ถลุงเงินวิศวะมันมาให้ได้มากที่สุด!’ น่ะนะ”


“ก็แน่ล่ะซี่~ สาขาเรามีคุณนายวิศวะอยู่นี่!”ไอ้ปาล์มมี่ก็ทำเสียงขึ้นจมูกแล้วเหล่มามองผมเป็นนัยๆ จนผมต้องสะบัดป๊อบใส่มัน


“เกี่ยวอะไรกับกู ห่านิ!”


อะไรๆ ก็ว่าแต่กูเป็นคุณนายวิศวะอยู่นั้นแหละ ทีไอ้ฮอยฮักแม่งไม่เคยพูด! อ้อ จะว่าไปแล้วสองคนนี้ใครๆ ก็สงสัยในความสัมพันธ์ของพวกมันแต่ไม่มีใครเข้ามาถามไอ้ฮักแล้วก็คงไม่มีใครกล้าเข้าไปถามไอ้ห่าวินเซอร์ ก็เลยได้แต่สงสัยว่าพวกมันคบกันหรือเปล่าแต่ใจหนึ่งก็ไม่อยากจะเชื่อ ก็คิดดูสิครับพี่น้องไอ้วินเซอร์ถึงมันจะเหี้ยแต่มันเป็นที่หมายปอง ใครๆ ก็อยากจะควงหนุ่มหล่อระเบิดแล้วใครมันจะคิดว่าไอ้เลิศขนาดนั้นจะมาคบกับไอ้แว่นจืดๆ คนหนึ่งล่ะครับ! แถมไอ้สองตัวนี้ไม่ค่อยควงกันให้ใครเห็นในที่แจ้งแบบผมกับไอ้โซโล่ซะด้วย (กูอะตลอด แม่งโคตรแรงว่ะ) เรื่องของผมกะไอ้โซโล่น่ะเหรอ หึๆ แม้แต่คนบนดวงจันทร์ยังรู้เลย!


“เฮ้~! พร้อมหรือยัง!? พวกกูจัดร้านเสร็จแล้วนะ”ไอ้แซมมันโผล่หัวเข้ามาในห้องแต่งตัวแล้วหยุดมองพวกผมแต่ละคน มันมองมาที่สาวดิบเถื่อนที่กลายเป็นเจ้าหญิงแล้วหลุดหัวเราะออกมาเสียงดังพร้อมกับชี้หน้าอย่างหยาบคาย นางซินมาดจิ๊กโก๋มองหน้าไอ้แซมอยากหาเรื่อง


“อะไรของมึงวะห่าแซม เดี๋ยวได้กินตีนกู!”


“ซินเดอเรลล่าบ้านไหนโหดแบบนี้วะ?”


“บ้านกูซินเดอเรลล่าโดดถีบคนแคระเป็นประจำว่ะ”ไอ้ฟ้าตอบด้วยใบหน้าตาย พวกผมก็หัวเราะฮากันทันที บอกกูทีว่าบ้านมึงอยู่ไหนกูจะได้ไม่ไปที่นั้น นางซินโหดเกิน!


“เออๆ พวกมึงแต่งตัวกันเสร็จหรือยังวะ? กูมารับพวกมึงไปงาน”


“ถ้าไม่เอารถเก๋งหรือรถตู้มารับพวกเราก็ไม่ไป เดี๋ยวหมดสวย!”อีเจ๊ปาล์มมี่ออกตัวก่อนใครเพื่อนทำให้พวกกลัวความสวยที่มีอยู่เล็กน้อยเสียหายเข้าร่วมต่อรองกับท่านหัวหน้าทันที ไอ้แซมถอนหายใจหมดแรงแล้วโบกมือแบบเซ็งๆ


“เออๆ กูจะไปติดต่อขอรถตู้ของคณะให้ก็แล้วกัน เรื่องมากชิบ”


ไม่นานท่านแซมมี่ผู้มีอำนาจก็กลับมาเรียกพวกผมพร้อมกับอันเชิญขึ้นรถตู้สุดหรูของคณะ ว้าว! นี่มันรถตู้ของพวกคณบดีหรือผู้บริหารระดับสูงใช้นี่หว่า พวกผมขึ้นไปนั่งบนรถตู้อย่างตื่นเต้น และแล้วพวกเราก็เดินทางไปที่งานลอยกระทงกัน ได้เวลาสนุกแล้วสิๆ!


รถตู้ค่อยๆ แล่นแหวกฝูงประชาที่เริ่มมาเดินร่อนกันที่งานลอยกระทงและแล้วรถตู้คันใหญ่ก็มาจอดที่ทางเข้าซุ้มต่างๆ ของแต่ละคณะ ไอ้คุณแซมมี่โดดลงรถแล้วมาเปิดประตูให้กับพวกผม เจ้าหญิงจัสมินและแม่หญิงไทยใจงามลงรถไปเป็นหัวขบวนเรียกเสียงฮือฮามากโข


“ขอเชิญทุกท่านมาแวะมาผ่อนคลายที่ซุ้มคณะสถาปัตย์นะค่า~”


เจ๊ปาล์มมี่ย่อตัวสมเป็นกุลสตรีไทยโฆษณาไปในขณะที่ยังเป็นเป้าสายตา เยี่ยม! แผนเรียกลูกค้าของเจ๊แกชั้นหนึ่งจริงๆ สมกับเป็นมืออาชีพเรื่องค้าขาย!! ผมเดินเบียดไอ้โจ้มาอย่างอายๆ เฮ้อ สายตาของแต่ละคนเนี่ยมองมาอย่างสนใจเอามากๆ เลยล่ะครับ บางคนกล้าหน่อยก็ส่งเสียงแซวลั่น


“เอ้าๆ สาวๆ ซุ้มเรามาแล้ว งั้นก็เปิดซุ้มจ้า~!!”


เมื่อซุ้มร้านของพวกเราเปิดก็มาคนสนใจทยอยเข้ามาแวะชมแวะซื้อของกันไป ร้านของเราขายน้ำหวานนางซินกะสโนไวท์ ไอศกรีมอลิซกะหนูน้อยหมวกแดงนั้นก็คือไอ้สตางค์กับผมเอง ของแฮนด์เมดชิ้นเดียวในโลกที่พวกผมปีสามสร้างสรรค์ขึ้นมาเป็นกำไลบ้าง ที่ห้อยกุญแจ ที่ห้อยมือถือ อะไรต่างๆ นานาคนขายก็คือสาวน้อยญี่ปุ่นกะสาวใหญ่เกาหลี ขนมสายไหมโดยเจ้าหญิงออโรร่าและเจ้าหญิงจัสมิน ส่วนแม่หญิงไทยก็ไปเรียกลูกค้าที่หน้าซุ้มครับ


“พี่คะๆ พี่แต่งเป็นอะไรคะ?”เด็กผู้หญิงตัวน้อยๆ ชอบมากเป็นพิเศษเลยครับ มักจะเข้ามาถามพวกผมด้วยรอยยิ้มแล้วก็ขอถ่ายรูป ผมยิ้มรับแล้วตอบไปด้วยเสียงอ่อนโยน


“พี่เป็นอลิซในดินแดนมหัศจรรย์”


“ส่วนพี่เป็นหนูน้อยหมวกแดง”


“ว้าว~! น่ารักจังเลย ขอถ่ายรูปหน่อยได้ไหมคะ?”


“โอเค~”


“พี่กะเทยครับ ผมอยากได้กำไลอันนั้นครับ”


“พี่ไม่ใช่กะเทยครับน้อง”


ผมหัวเราะขำไอ้โจ้ที่ถูกเด็กๆ เรียกว่ากะเทยควายกันทุกคน มันก็ถอนหายใจเหนื่อยๆ ส่วนไอ้ปาร์ตี้นี่เฮฮาเข้ากับเด็กสุดๆ อ่ะครับ มีพวกเด็กๆ ที่เข้ามาถ่ายรูปแล้วก็ยังมีพวกผู้หญิงหรือไม่ก็พวกผู้ชายที่เดินเข้ามาขอถ่ายรูปแบบอายๆ พวกเราขายของกันไปเรื่อยๆ มีผู้ปกครองพาเด็กตัวเล็กๆ เข้ามาซื้อขนมสายไหมแล้วก็ถ่ายรูปกันเยอะ ไอศกรีมกับขนมสายไหมขายดีมากครับ ผมมองไปที่มุมโต๊ะน้ำชาแบบจีนที่ว่างเปล่าแล้วเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย


“นั้นมันของเราไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่มีใครอยู่เลยล่ะ”


“นั้นเดิมทีจะให้ยัยเมย์ใส่กี่เพ้ารับลูกค้าแต่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นฮักไง”


“อ้อ”ผมพยักหน้ารับ ไอ้ฮอยฮักก็ยังหายจ๋อยไปเหมือนเดิมครับ มันต้องโดดไปหาไอ้วินเซอร์แล้วแน่ๆ เชอะ! ไม่ค่อยพอใจกับการทิ้งเพื่อนทิ้งฝูงไปหาผู้ชายของไอ้ฮักมันนิดหน่อยครับ ผมหันมาทำไอศกรีมให้กับลูกค้าต่อ


“พรีสต์ๆ! มึงดูนั้นสิวะ!!”เสียงตกอกตกใจของไอ้โจ้ดังขึ้น พวกผมและคนอื่นๆ ก็หันไปมองตามเสียงบอกของไอ้โจ้ ผมอ้าปากค้างทันทีที่เห็น


ร่างสูงโปร่งในชุดกี่เพ้าสีแดงสดรัดรูป ใบหน้าสวยที่นิ่งสงบแต้มไปด้วยสีสันของเครื่องสำอางที่ส่งให้เขาสวยมากขึ้น ผมสีดำเข้มประดับดอกไม้ช่อเล็กๆ เป็นลอนใหญ่ปล่อยสยายยาวคลอเคลียใบหน้าอ่อนละมุน ร่มจีนสีแดงถูกพาดไว้บนบ่า กี่เพ้าที่ยาวกรอมข้อเท้าแต่กลับแหกข้างเฉียงไปถึงโค่นต้นขาทำให้แต่ละย่างก้าวเผยให้เห็นช่วงขาเรียวสวย รองเท้าส้นสูงสีแดงที่เข้ากับชุดเป็นอย่างดี ตลอดทางเส้นทางที่เดินผ่านไม่ว่าผู้หญิงผู้ชายจะเล็กหรือใหญ่ก็ต้องจ้องมอง!!


“โทษทีที่มาช้า”


เขาเดินมาหยุดที่หน้าซุ้มของพวกเราแล้วเอ่ยด้วยเสียงเรียบๆ พวกผมยังอยู่ในสภาวะอึ้งก็เลยไม่มีใครตอบกลับประโยคนั้น เจ๊ปาล์มมี่ที่อยู่หน้าซุ้มยังถลึงตามองเกือบจะหลุดออกมาจากเบ้า นั้นเป็นปกติที่เหมือนกับคนอื่นๆ ครุ่นคิดด้วยสมองที่ว่างเปล่าว่าสาวสวยตรงหน้านี่เป็นใคร คำตอบในใจที่มีกลับทำให้ทุกคนทำหน้าไม่อยากเชื่อ


สาดดด!! สาวสวยคนนี้คือใคร!!!?


“ฉันต้องทำอะไรหรือเปล่า?”เขาหุบร่มเดินมาที่เครื่องทำสายไหมถามยัยเมย์ที่เหลือกตามองด้วยใบหน้าหมดสภาพสวยงามของเจ้าหญิง ยัยเมย์ชี้ไปที่โต๊ะน้ำชาจีนแล้วเอ่ยอย่างเอ๋อ


“นั่งรินน้ำชาให้แขกแล้วก็คุยกับแขกน่ะ”


พอยัยเมย์บอกไปเขาก็พยักหน้ารับแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะจีนวางร่มไว้ข้างลำตัว ก่อนจะยกขาไขว้ห่างแล้วยกกาน้ำชามารินใส่แก้วเล็กๆ เฮือกกก! ตอนนี้ไม่มีใครสนใจน้ำชาแล้วล่ะครับเพราะแต่ละคนจ้องอ่านกินเรียวขาขาวเนียนที่โผล่พ้นจากกี่เผ้าสีแดงสด ตอนนี้พวกผมยังยืนจ้องมองเขาเป็นจุดเดียวไม่มีใครสนใจจะทำอะไรแล้วครับ


“ซุ้มของคณะเราเจ๋งโคตร! ปีนี้ก็เยี่ยมเหมือนเคย เฮ้ย!?”รุ่นพี่ปีสี่ของคณะเราเดินเข้ามาสำรวจแล้วตกใจรีบถอยร่นมากระซิบกระซาบกับพวกผมทันที แถมตาก็จ้องเขม็งไปที่ร่างโปร่งในชุดกี่เพ้าสีแดง


“นั้นใครวะ?”


“น่าจะเป็นฮอยฮักนะพี่”ไอ้โจ้มันตอบกลับไปแบบไม่ค่อยแน่ใจสักเท่าไร ปฏิกิริยาของรุ่นพี่เหมือนกับพวกผมเป๊ะ อ้าปากเหวอแล้วเดินเข้าไปเหมือนสติหลุดลอย


“เอ่อ...ฮอยฮักครับ พี่ขอนั่งด้วยนะ”


พวกพี่เขาเดินเข้าไปเรียกเขาคนนั้นที่หันหน้ามามองด้วยสายตานิ่งก่อนจะพยักหน้ารับเรียบๆ ทำไมพี่ต้องพูดสุภาพกับรุ่นน้องด้วยวะ แล้วตกลงนั้นเป็นไอ้ฮอยฮักจริงๆ งั้นเหรอ!? ผมมองฮอยฮักนิ่ง เสียดายจริงจังครับ ของดีๆ แบบนี้ทำไมคนที่ได้ไปคือไอ้วินเซอร์วะ!? แล้วผู้คนก็ฮิตมาดื่มชาจนต้องเพิ่มโต๊ะจนเต็มซุ้ม ไอ้ฮอยฮักก็บริการรินน้ำชา มันควรจะคุยกับลูกค้าด้วยแต่มันกลับไม่คุยกับใครเลยแต่ก็นั้นแหละครับ พวกคนที่มานั่งจิบชาไม่ได้สนใจรสชาติน้ำชาหรือพูดคุยกับมันหรอกเพราะแค่ได้นั่งจ้องมองก็คุ้มแล้ว! ผมฟันธงเลยว่าไม่มีใครนึกหรอกว่ามันคือไอ้แว่นจืดๆ คนนั้น!


“ใกล้ได้เวลาประมูลแล้ว”


ไอ้แซมเข้ามาส่งสัญญาณให้กับพวกผม ตอนนี้ข้าวของที่ขายก็ใกล้จะหมดแล้วด้วยเพราะปรากฏการณ์คลั่งสาวกี่เพ้าแดงแท้ๆ ที่เรียกลูกค้าเข้ามาเต็มไปหมด ผู้ใหญ่เด็กไม่ว่าเพศไหนก็อยากจะเห็นเบียดกันเข้ามาเกือบซุ้มแตก เฮ้อ ใจมันเริ่มตุ้บๆ ต่อมๆ แฮะ ไอ้โซโล่มันมาหรือยังวะ? กูไม่อยากไปลอยกระทงกับคนอื่นนะโว้ย! ถ้ามันมาไม่ทันเวลาล่ะ? โธ่เอ๊ย!! ไม่ๆ ไอ้คุณชายมันตรงเวลาเสมอนะ


“เฮ้ย! ทำอะไรวะ?”


เสียงของไอ้วาวดังขึ้นแล้วรี่เข้าไปหาไอ้ฮอยฮักที่กำลังนั่งคุยกับลูกค้ามันโดนเหล่าลูกค้าที่ขาดสติเมาน้ำชา(?)ลวนลามกันซึ่งๆ หน้า ไอ้วาวเข้าไปโวยวายให้แต่เจ้าตัวกลับทำหน้าเฉย ผมฟันธงว่าตัวมันก็ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าถูกคนลวนลามอยู่! พอไอ้วาวเข้าไปจัดการกับคนลูกค้าโรคจิต คนอื่นๆ ก็เลยนั่งสงบเสงี่ยมเจียมตัว เจ้าหญิงออโรร่ากลายเป็นบอดี้การ์ดหน้าโหดให้กับสาวจีนคนสวยไปซะแล้วครับ


“พรีสต์”


มีเสียงเรียกชื่อผมดังขึ้นเหมือนอุทานตกใจ ผมหันไปมองแล้วยิ้มออกมากว้างก่อนจะถลาเข้าไปหาไอ้โซโล่ที่มาพร้อมเพรียงครบแก๊ง ไอ้ชุบกะไอ้หมูฉายเดี่ยว ไอ้ชินก็มากับแฟน แหม่ ตัวเท่ากันเลยว่ะ! ปิดท้ายด้วยไอ้วินเซอร์ที่ทำหน้าหงุดหงิดเหมือนโดนบังคับให้มา ไอ้โซโล่มันมองผมแบบตกใจนิดหน่อย อะไร? กูน่ารักใช่ไหมล่ะ~!? ผมยิ้มให้กับมันแล้วเข้าไปกอดแขน ไอ้โซโล่เริ่มออกอาการเขินเล็กน้อยให้เห็นก่อนจะทำหน้าเหมือนนึกอะไรได้


“อย่างนี้นี่เอง มิน่าถึงให้เอาเงินมาเยอะๆ”ไอ้โซโล่เข้าใจแบบทะลุปุโปร่งครับงานนี้ ผมก็ยักคิ้วรับอย่างเจ้าเล่ห์ 


“เห็นในป้ายโฆษณาที่เขาป่าวประกาศไปทั่วงานเลย ประมูลสาวสวยไปเป็นเพื่อนลอยกระทง”ไอ้ลูกชุบเอ่ยแบบขำๆ แล้วมองไปรอบๆ ซุ้ม


“โอ๊ะ พวกมึงดูนั้น กูเจอคนน่าสนใจเข้าแล้วว่ะ”ลูกชุบอุทานขึ้นมา มันรีบชี้ชวนให้เพื่อนดู ผมจ้องไอ้วินเซอร์ที่หันมามองอย่างไม่เต็มใจนัก ผมรอชมปฏิกิริยาของไอ้วินเซอร์อย่างนึกสนุกในใจ มันจะแสดงออกมายังไงวะ ตื่นเต้นว่ะ!! ไอ้วินเซอร์ชะงักยืนจ้องนิ่ง


“...ฮัก?”





TBC.

เยสสสส~!!! พยายามปั่นให้จบก่อนเปิดเทอม สู้ๆๆๆ
อยากไปลอยกระทงกับใคร เตรียมเงินของคุณมาประมูลได้เลย!! 555
ปล.ใครไปงานนี้บ้าง ได้ถ่ายรูปคู่กับพรีสต์หรือฮักหรือเปล่า ฝากถ่ายด้วยนะ!

[Minako]

จิ้ม 

---------------

  ประมูลฮักกกกกก!!!!!! #คงหมดตูดก่อน กร๊ากกก
แม่งงงงง พรีสโดนตัวประกอบแย่งซีนอีกแล้วอ่ะ 5555
ท่านเทพโผล่มาที ความสนใจของทุกคนก็พุ่งไปที่ท่านเทพ (หรือมีแค่กูคนเดียวฟะ =.=)
อ๊ากกก อยากอ่านปฏิกิริยาของวินเซอรรร์~~~
อยากรู้ว่ามันจะทำยังไง อ๊ากกกกก 

[lasnorches]

โอ็ยนี่เรื่องของพรีสแท้ๆทำไมตัวประกอบ(พระเอกอีกเรื่อง) แบบฮักแย่งซีนบ่อยๆเนี่ยยย 555
ตอนหน้าเตรียมตัวถลุงตังงง

[Horizon]

 
+1

[☥ŹeMî☠kändä☥]

ค้างงงงง (นอนลงแดงตาย) T T

รอที่เหลือครับๆ สู้ๆ >///<

[pangfullny]

ฮักแย่งซีนพรีสตลอดอ่ะ 555+

เงินประมูลขอฮักต้องสูงลิ่วแน่ๆเลย><

[❥ʞαxiќɒ。]

พรีสต์น่ารักจังเลยยยยยยยยยยย อลิซซซซน้อยผมทองงง 
โดนฮักแย่งซีนอีกแล้วว... แต่เราชอบบบบบ !! กร๊ากกก 5555555555

โซโล่เอาเงินมาเยอะป่าวเนี่ย ! เดี๋ยวคนอื่นซื้อพรีสต์ไปได้นะ !

อยากไปร่วมประมูลด้วยจังเลยยยยยยยยยย !
จะประมูลให้หมดตัว ขอทั้งฮักทั้งพรีสต์เลยได้มั้ยยยย ? 55555555555

ปล. ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ 

[noy]

ค้าง

[whipcream]

  สนุกแน่งานนี้...โอ๊ย คิดถึงอ่ะ งานลอยกระทงมหาลัย นานละ

[nutty]

งานลอยกระทงปีนี้สนุกสนานน่าดู
สงสัยคนประมูลฮักตรึม

[maminto]

ตัดกันง่ายๆงี้เลยยย
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก ><

ค้างๆ ~~
รอตอนต่อไปค่าา =D

[Poseidon]

เย้ยยย จะเป็นไงต่อ
งานนี้วินเซอร์สงสัยทุ่มหมดตัว ฮ่าๆๆ

[gupalz]

ฮักแย่งซีน

[nolirin]

ท่าทางคนที่เด็กวิศวะที่จะเสียเงินให้เยอะสุดจะไม่ใช้โซโล่ซะแล้ว
 
ชม.นี้สาวชุดจีนเค้ากินขาด