หัวข้อ: >>> คู่กัดที่รัก <<< [เปิดจองรวมเล่ม วันนี้-9เมษายน2558]

[koikoi]

หลอกน้องพรีสผู้ไร้เดียงสาได้ไงอ่ะฮอยฮัก

[bigeye]

ตามอ่านมาจากคู่ฮัก กับวินเซอร์ (ดันได้อ่านเรื่องนี้ก่อนอีก ')
ตอนนี้หลงรักพรีตตี้แล้วววว เลิฟๆทั้งสองคู่ ^_^
 

[AdLy]

พรีสต์ แก สมน้ำหน้าว่ะ

โซโล่ น่าสงสารมาก

เอาคืนพรีสต์มันเลย จัดหนักอย่าได้ขาด

[อากาศใต้ผ้าห่ม]

ฮักร้ายกาจจจจจจจ พลีสต์แก้แค้นด่วนนนนนนนนน

[● MaYa~Boy ●]

โดนซะแล้ว 555

[sunshadow]

    ขอสมน้ำหน้าพรีสได้ไหมนี่
    และแล้วศึกสุดท้ายระหว่างท่านเทพและนายวินเซอร์ก็กำลังจะเริ่มขึ้น
    งานนี้ท่านเทพจะสามารถระบายความเคืองได้สำเร็จหรือไม่!!

[nuwi]

เราว่าแล้วฮอยฮักต้องเป็นนักฆ่าแน่ๆๆ แต่ไม่คิดว่าจะเนียนได้ขนาดนี้
สุดยอดมากเลยค่ะท่านเทพ

[evasaki]

 
โซ่โล่โดนเมียฆ่าตาย

อย่านี้สงสัยต้องกลับไปมีเคลียร์ แหงๆ

แต่ว่าฮักโหดร้ายมากอ่ะ

[TheWanFah]

 
 

[starvivid]

คิดว่าตัวเองฉลาด....ยังเร็วไปพรีสต์เอ๋ย
อะไรก็เกิดขี้นได้ถ้ามีฮัก   

[ASSASSIN]

รออ่านตอนใหม่ อิอิ ศัตรูในอดีต

[Ilesa]

กรี๊ด เข้ามารอตอนใหม่

[gupalz]

มารอจร้าาาา

[น้ำชา เย็นๆ]

การรอคอยอันนานแสนนาน ใกล้จะสิ้นสุดลง แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่นั่นเอง เหอะๆ

[bleach_pa]

เข้ามารอ มาอัพไวๆๆนะค่ะ T^T

[poypoy]

ตอนที่ 33


พรึ่บ!


“เดี๋ยว! เดี๋ยวๆ!!”ผมถูกชายชุดดำถูกออกมาจากไอ้ฮักหลังจากที่ถูกฉีกป้ายชื่อแล้ว ไม่จริงงงงง!!! ผมตายแล้วงั้นก็ต้องไปอยู่ที่เดียวกันกับไอ้โซโล่ที่ผมเพิ่งฆ่ามันไปหยกๆ น่ะสิ ไม่เอา! ปล่อยผมนะ!!! ผมโดนลากเข้ามาในห้องสมุด พวกชุดดำก็ปล่อยให้ผมยืนคว้างอยู่ตรงหน้าพวกที่ออกจากเกมแล้ว


ผมมองพวกพี่ๆ ที่หันมามองผมกันเป็นตาเดียว หน้าแต่ละคนบ่งบอกอารมณ์ที่แตกต่างกันเป็นอย่างมาก พี่เรียวจ้องผมเขม็งแบบเคียดแค้น เวร ทำให้พี่เรียวแค้นเนี่ยไม่ใช่ความคิดที่ดีเลยนะครับ ส่วนพี่โมพก็นิ่งเป็นปกติ ไอ้ชินทำหน้าบูดบึ้ง พี่เพ้นต์มองผมแล้วยิ้มให้เหมือนเดิมจากนั้นก็เหลือบไปมองไอ้โซโล่ที่ไม่หันมามองผมเลยสักนิด


มันงอนอยู่แหงๆ!


แล้วไงล่ะ! มึงทำตัวน่าสงสัยนี่น่า ผมเดินมานั่งข้างไอ้โซโล่ที่ยังไม่หันมาสนใจผมสักนิด มึงจะงอนอะไรนักหนาวะ แค่นี้เอง! ผมเริ่มทำหน้าบึ้งบ้าง ไอ้ฮอยฮักนะไอ้ฮอยฮัก! ทำแสบนะมึง มาหลอกกูได้ อุตส่าห์ไว้ใจแท้ๆ เชอะ เจ้าบ้าผู้ชายเอ๊ย!! ผมหันมามองไอ้โซโล่ที่ยังหลับตานิ่งไม่สนใจผมที่นั่งข้างๆ


“เฮ้”


“...”


“เหี้ยโซโล่”


“อะไรเหี้ยๆ นะ?”ไอ้โซโล่มันขยับตัวแล้วหันมาจ้องผมด้วยสายตาคมกริบ ใบหน้าหล่อของมันดูจริงจังและดูเหมือนมันจะโกรธมากๆ อะไรวะ ก็กูไม่รู้นี่หว่า!! คนไม่รู้ไม่ผิดนะโว้ย ผมกลืนน้ำลาย


“ปะเปล่า โซโล่กูขอโทษ”


“...เออ กูก็ผิดเหมือนกัน”ไอ้โซโล่มองผมนิ่งหลังจากที่ผมเอ่ยขอโทษมันไป มันถอนหายใจเบาๆ แล้วส่ายหน้าอย่างปลงๆ อ๊ะ ใช่ มึงก็ผิดเหมือนกันนั้นแหละ! ทำตัวน่าสงสัยแบบนั้นไม่ให้กูคิดว่ามึงเป็นนักฆ่าได้อย่างไงล่ะวะ ไอ้โซโล่เหลือบสายตามามองผมด้วยหางตาแล้วมันก็พูดด้วยใบหน้าตาย


“ผิดเองที่ดันมีเมียโง่ๆ”


“...”


ไอ้บ้าโซโล่!!!


กูไม่ได้โง่นะมึงก็แค่...เชื่อคนง่าย!


ผมทำหน้างอเป็นตะขอ ไอ้บ้านี่ กูโง่แล้วไงล่ะ! ก็ไอ้ฮอยฮักมันมาเหนือความคาดหมายนี่หว่า ปกติไอ้บ้านี่มันไม่ใช่คนขี้โกหกหรือตอแหลนี่หว่า เหอะ ตั้งแต่คบกับไอ้วินเซอร์นิสัยฮอยฮักแมร่งก็แย่ลงไปเรื่อยๆ! ไอ้ห่าหัวขาวนั้นก็พาเพื่อนรักกูลงเหวชิบหาย


“คิดว่าใครจะชนะวะ?”ไอ้ชินหันมาถามพวกผมที่นั่งๆ กันอยู่ แต่ละคนก็เงียบเพื่อคิดว่าใครจะชนะ ก่อนที่จะมีใครตอบผมก็มองไอ้ชินอย่างข้องใจจึงถามมันไป


“เออ ไอ้ชิน ใครฉีกป้ายชื่อมึงวะ?”


“...ไอ้วิน”มันตอบสั้นๆ ด้วยไฟเคียดแค้นสุมทรวง ไอ้วินเซอร์!!!? มันไปฆ่ามึงได้อย่างไงวะ!? พอพูดถึงไอ้วินเซอร์พี่เรียวก็สบถออกมาอย่างอารมณ์เสีย


“ไอ้หงอก! แมร่งเอ๊ย!!”


ผมหันไปมองพี่เรียวกับพี่โมพที่พอพูดถึงไอ้วินเซอร์ก็ขมวดคิ้วนิ่วหน้ากันสุดฤทธิ์ ไปมีคดีแค้นกับไอ้วินเซอร์ตอนไหนอ่ะครับ ผมมองไปที่พี่เรียวด้วยใบหน้าแปะเครื่องหมายคำถาม พี่เรียวหันมามองผมแล้วถอนหายใจอย่างกลุมอกกลุ้มใจ


“ตอนแรกพวกกูกับไอ้ห่าหงอกนั้นตกลงเป็นพันธมิตรกันโดยมีข้อแลกเปลี่ยน ไอ้บ้านั้นบอกคำใบ้ที่อยู่ของกุญแจทองแล้วพวกกูเป็นฝ่ายไปหา จากนั้นเราก็แยกย้ายไปใครไปมัน ไอ้หงอกนั้นก็เข้าพวกกับพวกมึงไงล่ะ พอพวกกูหากุญแจได้ระหว่างนั้นก็ตกลงจะล้วงเข้าความลับที่อยู่สมบัติจากไอ้หงอก แต่ไอ้ห่านั้นเสือกลอบมาฉีกป้ายชื่อไอ้โมพแบบไม่ตั้งตัว แมร่ง! เพราะมึงเลยไอ้โมพ อ่อนชิบหาย! ให้ไอ้หงอกนั้นฆ่าได้ยังไงวะ!!?”พี่เรียวเล่าด้วยอารมณ์ดุเดือดก่อนจะแว้งไปแว้ดๆ ใส่พี่โมพที่ทำหน้านิ่งแล้วถอนหายใจเบาๆ


“วินเซอร์มันรู้ที่อยู่กุญแจทอง? รู้ที่อยู่สมบัติ?”ไอ้โซโล่หันมาเลิกคิ้วอย่างไม่ค่อยเชื่อ


“รู้สึกว่าเจ้านั้นก็ได้สิทธิพิเศษในการรู้คำใบ้ทั้งห้านั้น”พี่โมพตอบแทนพี่เรียวที่อยู่ในอารมณ์คลุ้มคลั่ง แต่ละคนเมื่อรู้ว่าไอ้วินเซอร์มันมีสิทธิพิเศษก็ทำหน้าเอ๋อ ผมก็บางอ้อทันที ตอนประมูลนั่นนอกจากผมก็ยังมีไอ้วินเซอร์ด้วยนี่หว่า ผมลืมไปเลยน่ะเนี่ย!


“ไอ้เวรวินเซอร์! มันร้ายนัก!!”ไอ้ชินดิ้นด้วยความทุรนทุราย ไอ้โซโล่มันนิ่งไปครับแล้วมันก็บ่นพึมพำ


“กูไม่น่าร่วมมือกับพวกปีศาจนั้นเลย”


“ร่วมมือ? หมายความว่าไงวะโซโล่?”ผมมองไอ้โซโล่อย่างคาดคั้น มันก็มองมาที่ผมจากนั้นก็หลบสายตาไปทางอื่นก่อนก็หันมาพูดให้ผมฟัง


“เมื่อวานนี้ไอ้ฮอยฮักมันโทรมาหากู มันบอกว่าเกมวันนี้มันเป็นนักฆ่าแล้วอยากให้กูช่วยเป็นสปาย ตอนแรกกูก็ปฏิเสธน่ะนะแต่มันก็บอกว่าถ้ากูเป็นสปายให้จะไม่กำจัดมึงจนกว่ากูจะออกจากเกม กูก็เลยตกลง”


“เฮอะ จุดอ่อนอันยิ่งใหญ่ของคุณชายโซโล่”ไอ้ชินมันมองหน้าเพื่อนแล้วหัวเราะขำที่มันโดนไอ้ฮอยฮักจับจุดอ่อนเบ้อเริ่มได้ ผมเนี่ยรู้สึกผิดอย่างสุดๆ โซโล่กูขอโทษ!! แล้วไอ้ฮอยฮักมันก็ทำตามที่มันพูดอยู่นะมันกำจัดผมหลังจากที่กำจัดไอ้โซโล่ไปแล้ว นี่ถ้าผมไม่โง่เชื่อไอ้ฮอยฮักป่านนี้พวกผมชนะไปแล้ว โธ่เอ๊ย!!


จับแขนไอ้โซโล่แล้วกอดมันไว้อย่างรู้สึกผิด กูไม่น่าเชื่อไอ้ฮอยฮักเล๊ย กูน่าจะเชื่อมึงวะโซโล่ ก็มีแต่มึงที่เป็นห่วงกูแบบนี้ ไอ้ฮอยฮักไอ้บ้า คอยดูกูจะแก้แค้นมึง!! มาทำให้กูสั่งฆ่าสามีแสนดีแบบนี้ได้ยังไง!!?


“กูขอให้ไอ้ฮอยฮักชนะ! ไอ้หงอกจงตายซะเถอะมึง!”พี่เรียวเป็นแม่ยกเชียร์ไอ้ฮอยฮักให้ชนะแล้วสาปแช่งไอ้หงอก เอ๊ย ไอ้วินเซอร์ลงนรกไป ไอ้ชินมันก็ไม่ยอมครับ


“ได้ยังไง คณะวิศวะต้องชนะ ไอ้วินสู้!”


ไอ้คุณชินเป็นทัพเชียร์ไอ้วินเซอร์ครับ ไอ้ชินโว้ย มึงอย่าซ่าส์ให้มาก ไม่เห็นเหรอว่าบาทาของถาปัตที่นั่งอยู่ตรงนี้มันเยอะอยู่นะมึง พวกเรานั่งรอกันต่อไปไม่รู้สถานการณ์ข้างนอกว่าจะต่อสู้กันดุเดือดแค่ไหนแล้วใครจะเป็นคนชนะ นั่งเงียบได้สักพักพี่เรียวก็ถามอย่างสงสัย


“ไอ้คำใบ้ที่อยู่สมบัตินั้นน่ะ ‘ตำแหน่งสูงสุดของคณะ’ มันตรงไหนวะ?”


“ง่ายจะตายครับเรียว คำใบ้มันก็ตรงมากเลยล่ะครับ ตำแหน่งสูงสุดของคณะก็คือคณบดีไงล่ะครับ”พี่เพ้นต์ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยสันนิฐานของตัวเองด้วยรอยยิ้มสุภาพ คนอื่นๆ เนี่ยทำตาโตอย่างเหลือเชื่อ ผมอ้าปากพะงาบๆ คณบดี!!!? เอ่อวะ ตำแหน่งสูงสุดของคณะก็คือคณบดีจริงๆ ด้วย!!


“ถ้าตำแหน่งสูงสุดหมายถึงความสูงก็ไม่น่าจะใช่ดาดฟ้าของตึกนี้เพราะจุดที่สูงที่สุดของคณะสถาปัตอยู่ที่ตึกแฝดข้างๆ นี้ต่างหากล่ะครับ ดังนั้นตำแหน่งสูงสุดก็น่าจะหมายถึงตำแหน่งยศอะไรพวกนี้มากกว่า”


“แมร่ง!! ทำไมกูคิดไม่ออกวะ!!?”พี่เรียวอ้าปากค้างแล้วทุบหมัดลงพี่โมพที่ยังทำหน้านิ่งเหมือนเดิม แต่ละคนก็มีอาการแบบพี่เรียวเป๊ะ ผมเนี่ยเศร้าแดก ตำแหน่งสูงสุดของคณะ มันง่ายขนาดที่ไม่มีใครคิดออกเลยล่ะครับ เฮอะๆ อดสูใจที่ตัวเองแมร่งโง่โคตรๆ เฮ้อ


พวกเรานั่งรอจนกระทั่งพี่แทนกับพี่น้ำหวานเดินเข้ามาในห้องสมุดพร้อมกับไอ้วินเซอร์และไอ้ฮอยฮัก พวกผมก็ลุกขึ้นมองพวกมันที่ทำหน้านิ่งดูไม่ออกเลยว่าใครเป็นผู้ชนะ ดูจากป้ายชื่อที่ห้อยคออยู่ก็ไม่มีทั้งสองคน อะไรยังไงวะเนี่ย? พี่แทนกับพี่น้ำหวานเดินมาพร้อมกับยกกล่องสมบัติเล็กๆ ขนาดพอดีมือ


“ใครชนะวะ!?”พี่เรียวโผล่เข้ามาถามพี่แทนแทบจะเขย่าตัวเพื่อนหัวสั่นหัวคลอน


“ใจเย็นโว้ยเรียว!”


“คนที่ชนะเกมครั้งนี้ก็คือ...”


“ฮอยฮัก!!!”


“ดังนั้นชนคณะปีนี้ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ชนะไปครับผม!!!”


“เยสสสสสสสส!!!!”พี่เรียวออกอาการหัวเราะร่าดีใจเหลือคณา ผมหันไปมองไอ้ฮอยฮักที่ดันแว่นขึ้นแล้วทำหน้าหึในลำคอ ไอ้วินเซอร์มันนิ่งมากครับมันไม่ได้พูดอะไรสักอย่าง พี่แทนและพี่น้ำหวานก็มาเปิดกล่องสมบัติ


“แต่น แตน แต๊นนนนนน~ รางวัลสำหรับผู้ชนะก็คือ...ทัวร์ญี่ปุ่นพร้อมพ็อคเก็ตมันนี่ไม่จำกัด!”


อ๊ากกกกกกก!!!! กูอยากได้!!!!


ผมยืนมองรางวัลตาวาว อยากไปญี่ปุ่นน่ะไม่เท่าไรแต่ไอ้พ็อคเก็ตมันนี่ไม่จำกัดเนี่ยสิล่อตาล่อใจมากครับ! มองหน้าไอ้ฮอยฮักที่เฉยชากับรางวัลสุดๆ แหงล่ะ รางวัลแบบนี้มันก็คือพ่อให้ตั๋วเที่ยวกะลูกนั้นแหละครับ ก็อย่าลืมสิว่าท่านคิงเจ้าของรางวัลนี้เป็นพ่อของไอ้ฮอยฮักมันนะ!


“และรางวัลพิเศษสุดสำหรับทุกๆ คนที่เหน็ดเหนื่อยกับการชนคณะครั้งนี้ ท่านคิงมอบบัตรบุฟเฟ่ต์เนื้อย่างเกรดเอให้กับทุกๆ คน!!”


ท่านคิง จงเจริญญญญ!!!


 ผมกรีดร้องส่งเสียงอย่างดีใจพร้อมๆ กับทุกคน มีอธิการร่ำรวยและหล่อมากช่างเป็นบุญวาสนาของผมจริงๆ ครับ!! และแล้วการชนคณะก็ปิดม่านคงด้วยการปาร์ตี้เลี้ยงของทั้งสองคณะ พวกเพื่อนๆ ในคณะสถาปัตมากับให้พรึ่บอ่ะครับ ของฟรีพวกมันไม่มีพลาดหรอกครับ!


ไอ้ฮอยฮักกลายเป็นขวัญใจอีกครั้ง แต่ละคนเนี่ยมาแสดงความยินดีกับมันมากหน้าหลายตา คณะวิศวะมันก็มาเฮฮาปาจิงโกะ และผมก็เพิ่งรู้ว่าไอ้โจ้มันมาเครือข่ายเยอะแยะ มันไปร่วมแจมคณะวิศวะหน้าตาเฉยและกลมกลืนมาก!! ทุกคนร่วมฉลองกันอย่างสนุกสนาน ผมก็ไม่สนแหละครับ หาของดีๆ แดกอย่างเต็มที่


“กินแบบนั้นเดี๋ยวก็สำลักหรอก”ไอ้โซโล่ที่เป็นเสมือนผีอีเม้ยตามติดผมเตือนขึ้นมา ไม่ได้นะโซโล่! กินน้อยๆ แบบนั้นได้ยังไง เราเหนื่อยกว่าพวกบ้าที่ไม่รู้มาจากไหนแล้วจ้วงกินแบบไม่ลืมหูลืมตาพวกนี้นะ เราต้องกินให้มากกว่าพวกมันสิวะ!! เดี๋ยวเสียเปรียบพวกมัน


“ไม่หรอกนะ มึงก็ต้อง...แค่กๆๆๆ”


“กูเตือนแล้วไม่เชื่อ เป็นไง?”ไอ้โซโล่ส่ายหน้าไปมาแล้วเดินไปเอาน้ำมาให้ ผมเนี่ยน้ำตาเล็ดต้องไอสิ่งที่เกือบจะลงหลอกลมตายให้ออกมา แก้วน้ำถูกยื่นมาให้ต่อหน้าผมก็รับไว้ อ๊ะ ไอ้โซโล่มันกลับมาเร็วจังเลย ผมยกน้ำดื่มหมดแก้วแล้วหันมามองคนที่ยื่นน้ำให้ จะเอ่ยขอบใจมันสักหน่อยแต่ก็ต้องชะงักเพราะคนเบื้องหน้านี่ไม่ใช่ไอ้โซโล่ครับ!


“เอ่อ ขอบคุณ”


“เฮอะ ก็ยังเหมือนเดิมเลยนะพรีสต์”คนตรงหน้าผมที่จำได้ว่าเป็นเพื่อนของไอ้โซโล่ที่พวกวิศวะเรียกว่าหัวหน้านั้นแหละครับ เขายิ้มที่มุมปากเป็นการเยาะเย้ย ผมขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างอัตโนมัติ อะไรของหมอนี้วะ มาก็หาเรื่องกูเลย แถมยังมองด้วยสายตาที่เกลียดผมนักหนา ผมไม่เข้าใจเลยว่าผมไปทำอะไรให้เขากันแน่


“เรารู้จักกันเหรอ?”


“...มึงนี่มึงปัญญาอ่อนไม่เปลี่ยนเลยนะ ให้ตายสิ”


ผมขมวดคิ้วมองคนตรงหน้าอีกครั้ง จะว่าไปก็หน้าคุ้นๆ อยู่เหมือนกันนะครับ แต่ผมก็นึกไม่ออก ผมขทวดคิ้วมุ่น


“ฮอยฮักสบายดีเหรอ?”หลังจากที่เขาปลงตกกับเซลล์สมองของผมก็เงียบไป ไม่นานก็ถามขึ้นมาอีกอย่างกล้าๆ กลัวๆ ยังไงไม่รู้สิครับ เหมือนไม่กล้าถามแต่ก็อยากจะรู้ก็เลยกลั้นใจถามผมเสียงเบา ผมกะพริบตาปริบๆ มองคนตรงหน้าแล้วเบิกตากว้างยกมือชี้นิ้วสั่น


“อะ...ไอ้...ไอ้มิว ไอ้ห่ามิวสิค!!”


“โอ๊ะ จำได้แล้วเหรอวะ? หึๆ มึงก็ไม่ถึงขั้นที่เยี่ยวยาไม่ได้นี่น่า”


“ไอ้สัดมิว ยังกล้ามาเสนอหน้าให้กูเห็นงั้นเหรอ!?”ผมยืนตัวสั่นด้วยความโกรธและโมโหที่มันไม่เคยหายไปเลยในตลอดปีสามที่ผ่านมา ไอ้มิวสิคยิ้มเยาะ ผมปรี๊ดแตกตะโกนหาเรื่องทันที ผมไม่คิดว่าจะมาเจอมันที่นี้เลย!! ไอ้คนชั่วสันดานเสียแบบมันผมจำจนวันตาย!!


“หึ มึงคิดว่าตัวเองเก่งขนาดกูต้องกลัวหรือไงกัน ถ้าไม่ใช่ตอนนั้นฮอยฮักอยู่ด้วย มึงคิดว่าตัวเองจะมายืนโง่อยู่แถวนี้เหรอ?”


“ไอ้...”


“พรีสต์น้ำ อ้าว หัวหน้า มาด้วยเหรอ?”ไอ้โซโล่เดินเข้ามาก่อนที่ผมจะเอ่ยอะไรออกไป มันยื่นแก้วน้ำมาให้กับผมแล้วหันไปมองไอ้มิวสิคอย่างแปลกใจ มิวสิครีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มแย้มแล้วเอ่ยตอบไอ้โซโล่ไปอย่างเสแสร้งน่าหมั่นไส้ที่สุด


“ก็ต้องมาอยู่แล้ว น่าเสียดายจังที่ปีนี้คณะเราแพ้นะ”


“มันก็ช่วยไม่ได้”


“นั้นสินะ นายก็คงจะเหนื่อยน่าดูเลยนะโซโล่ ว่าแต่พรุ่งนี้มีมีเทสต์ย่อยด้วยนะ อย่าโดดซะล่ะ”


“งั้นเหรอ ขอบใจ”ไอ้โซโล่ตอบกลับด้วยท่าทางเฉยชาเป็นปกติ ไอ้มิวสิคมันก็ยิ้มหวานอย่างถูกใจ มองไอ้โซโล่ด้วยสายตาที่ผมหงุดหงิดสุดขั้วหัวใจ ไอ้บ้านี่มันต้องคิดอะไรกับไอ้โซโล่แน่ๆ!! ผมมองไอ้มิวสิคเขม็งแล้วหันมาพูดกับไอ้โซโล่


“โซโล่ กลับ”


“นี่เพิ่งจะเริ่มปาร์ตี้เอง”


“กูบอกให้กลับก็กลับเถอะน่า!!”ผมเผลอขึ้นเสียงไป ไอ้โซโล่มันก็มองผมอย่างแปลกใจ ผมทำหน้าบึ้งไม่พอใจแล้วถอนหายใจแรงๆ ก่อนจะเดินออกไป มึงไม่กลับก็แล้วแต่มึงล่ะกัน กูกลับเองก็ได้ ตอนนี้กูไม่อยากจะยืนหายใจกับไอ้คนเหี้ยๆ แบบนั้น!


“เดี๋ยวพรีตส์! กูไปคุยกับไอ้วินเซอร์ก่อน มึงรออยู่ตรงนี้แป๊บหนึ่ง หัวหน้าฝากดูแลหมอนี้ด้วย”ไอ้โซโล่ดึงแขนผมไว้ก่อนจะหันไปพูดกับไอ้มิวสิค


“ได้สิ”ไอ้มิวสิคพยักหน้ารับพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย ไอ้โซโล่มันก็เลยรีบเดินไปหาไอ้วินเซอร์ที่ตั้งแต่จบเกมมันยังนิ่งไม่พูดไม่จาอะไรเลยครับ แต่ผมก็ไม่สนใจมัน เรื่องของมันสิวะ ไม่ใช่เรื่องของผมแต่เรื่องไอ้คนที่กลับกลอกตรงหน้าเนี่ยสิ เรื่องผมเต็มๆ! พอไอ้โซโล่เดินหายไปไอ้รอยยิ้มเป็นมิตรนั้นก็แปรสภาพเป็นยิ้มเยาะถากถาง


“ทำอีท่าไหนถึงจับโซโล่ได้ล่ะ?”


“มันเรื่องของกู”


“หึๆ จะว่าไปแล้วกูได้ข่าวว่าโซโล่กำลังจะหมั้นนี่น่า มึงรู้ไหมว่าโซโล่หมั้นกับใคร?”ไอ้มิวสิคแตะแก้มแล้วทำหน้าใคร่รู้ ผมมองมันนิ่งเม้มริมฝีปาก เมื่อกี้มันพูดว่าอะไรนะ?


“ว่าไงนะ?”


“นี่มึงไม่รู้งั้นเหรอพรีสต์? หึๆ ช่างน่าสงสารจริงๆ กูจะบอกก็ได้ เห็นว่าเราเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนนะ โซโล่ถูกย่าหาคู่หมั้นผู้แสนจะเพียบพร้อมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว ได้ข่าวว่าจะหมั้นหลังจากงานแต่งของพี่ชายนี่น่า ตอนนั้นมึงก็คงจะตกกระป๋องเป็นหมาหัวเน่าล่ะนะ หึๆ”


“เฮอะ กูไม่เชื่อมึงหรอกไอ้มิว! คนอย่างมึงไม่เห็นกูเป็นเพื่อนตั้งแต่แรกแล้ว”


“ก็คงจะเป็นอย่างนั้น แต่ที่กูบอกมันเป็นเรื่องจริง”ไอ้มิวสิคยักไหล่ไม่ใส่ใจ ผมกัดริมฝีปาก ไม่ได้ ผมจะไม่คิดเรื่องแบบนี้เด็ดขาด ผมควรจะเชื่อใจไอ้โซโล่มัน อีกอย่างไอ้มิวสิคมันไว้ใจไม่ได้ มันอยากจะทำลายผม ตั้งแต่ตอนมอปลายแล้ว ผมก็ไม่รู้ทำไมมันถึงจงเกลียดจงชังผมนัก ผมไปทำอะไรให้กับผมกันแน่?


“ทำไมมึงถึงทำแบบนี้ ทั้งๆ ที่มึงกับกูไม่เคยหมางใจกันแท้ๆ”


“...หึ ถ้าไม่มีมึงล่ะก็...”ไอ้มิวสิคเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง ผมมองใบหน้าสวยของหมอนั้นเขม็ง เมื่อก่อนมันใส่แว่นแต่ตอนนี้มันกลับไม่ได้ใส่ผมถึงจำมันได้ช้า ไอ้มิวสิคเงียบไป ผมกับมันจ้องกันเขม็ง โว้ยยย!!! ไอ้โซโล่มึงคุยอะไรกับไอ้วินเซอร์หนักหนาวะ!? กูไม่อยากจะเสวนากับไอ้บ้านี้แล้ว!!


“ฮักสบายดีสินะ?”ไอ้มิวสิคเอ่ยถามเสียงเบา เป็นครั้งที่สองที่มันถามถึงไอ้ฮอยฮัก ผมจ้องมันอย่างจับผิด


“เออ มันสบายดี”


มีผัวไปหนึ่งด้วย!!


“เป็นดาราคงจะเหนื่อยน่าดูแล้วหมอนั้นเรียนที่ไหนล่ะ?”


“มึงถามทำไมไม่ทราบ ไอ้คนที่ทำให้มันเข้าห้องไอซียูอย่างมึง คงไม่จำเป็นต้องรู้หรอกมั้งว่าไอ้ฮอยฮักมันจะเป็นยังไง อีกอย่างกูจะขอเตือนเอาไว้ว่าถ้ามึงมายุ่งกับคนของกู”


“หึ อย่างกับกูกลัวมึง จะว่าไปแบบโซโล่กูก็ชอบนะ”


“มึง...”ผมกำลังจะพูดแต่ไอ้โซโล่มันก็โผล่เข้ามาแทรก ไอ้เวรนี่ก็ชอบโผล่เข้ามาแทรกตอนที่กูกำลังจะพูดตลอด! ผมหุบปากเงียบ ไอ้โซโล่เดินมาโอบเอวของผมแล้วพาเดินออกไปจากปาร์ตี้ ผมหันไปมองไอ้มิวสิคที่มองตามมาอย่างไม่ไว้วางใจ


“มีอะไรหรือเปล่า?”


“เปล่า มึงหายไปไหนมา กูง่วงจะตายห่า”


“มีเรื่องนิดหน่อย”ไอ้โซโล่มันตอบแค่นั้นแล้วไม่อธิบายอะไรต่อ ผมกับมันกลับด้วยรถคันโก้เจ้าเก่าเจ้าเดิมนั้นแหละครับ ระหว่างกลับผมนั่งครุ่นคิดอะไรวุ่นวายในหัว โดยเฉพาะเรื่องของไอ้มิวสิค ไอ้คนที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้พี่เฮอร์มิตสั่งไม่ให้ผมไปมีเรื่องกับใคร เป็นต้นเหตุที่ทำให้ไอ้ฮอยฮักเจ็บหนักถึงขั้นเข้าไอซียู เป็นต้นเหตุเรื่องร้ายๆ ในอดีต ผมหรุบตาต่ำลงแล้วเม้มริมฝีปากแน่น


จู่ๆ มันก็โผล่มาหลังจากที่ไม่ได้เจอกันสามปีหลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น เดิมทีไอ้มิวสิคมันเป็นเพื่อนเรียนโรงเรียนเดียวกันกับฮอยฮักครับ หมอนั้นชอบเดินตามฮอยฮักแทบจะเป็นเงาจึงรู้จักกับผม จะว่าไปผมกับมันก็ไม่ค่อยถูกกันด้วยสาเหตุมาจาก...ไอ้ฮอยฮักนั้นแหละครับช่วงนั้นผมยังตามืดตามัวกับไอ้ฮอยฮักอยู่ก็เลยหวงมันที่มีใครมาสนิทด้วยนอกจากผม


จริงๆ แล้วไอ้มิวสิคก็เป็นคนที่นิสัยโอเคคนหนึ่งแต่ผมก็ไม่ค่อยชอบขี้หน้ามันเท่าไร ไอ้บ้านี้ชอบมองผมแปลกๆ มองแบบไม่พอใจทุกทีที่ผมกับมันเจอหน้ากัน จนกระทั่งเรียนชั้นมอหก ผมไม่คิดว่ามันจะเกลียดผมขนาดต้องวางแผนทำร้ายร่างกายแบบนั้น ตอนนั้นมันคลุ้มคลั่งจะเอาผมให้ตายแต่ผมก็ไม่เป็นอะไรเพราะฮอยฮัก หมอนั้นมาช่วยผม เหมือนผมเป็นนางเอกหนังน้ำเน่า ส่วนมันก็เป็นพระเอกเลยเนอะ


เรื่องของไอ้มิวสิคไว้ค่อยคิดล่ะกัน แต่เรื่องที่ผมข้องใจอยู่ตอนนี้ก็คือเรื่องคู่หมั้นที่ยังไม่สะสางของไอ้โซโล่! ผมจ้องไอ้โซโล่เขม็ง ไหนบอกว่ามันไม่ใช่เรื่องจริงไงล่ะ นี่มึงบังอาจปกปิดกูงั้นเหรอ!? หนอยยย!! วันนี้ผมต้องถามมันให้รู้เรื่องให้ได้เลย คอยดู! คิดจะหมั้นงั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ!!


คนที่มึงจะหมั้นด้วยมีแค่กูเท่านั้น!!




TBC.

บอกได้สามคำ...อัพแล้วน่าาาาาาาา~!! หายไปอาทิตย์กว่าๆ ไม่ได้นานเท่าไรเลย
วันนี้ก็เป็นวันอาทิตย์(วันแรก)ที่ได้นอนที่ห้องอย่างสุขสบายสักที อั๊ยยะ!!!! นานแล้วนะเนี่ย
อาทิตย์หน้าก็เป็นการสอบไฟนอลแล้ว หว่า มาอย่างรวดเร็วจริงๆ ยังไม่ได้เคลียร์งานให้เสร็จเล๊ย

และแล้วเนื้อเรื่องก็ดำเนินมาถึงการเปิดเผยอดีต ที่มาของคำมั่นสัญญาว่าจะไม่มีเรื่องของพรีสต์
ไม่ดราม่าเยอะหรอก ดราม่านิ๊ดเดียวล่ะมั้ง ไม่ค่อยถนัดดราม่าเท่าไร เป็นคนเศร้าไม่เป็น 555
ส่วนใครที่อยากรู้ว่าชนคณะช่วงท้ายเป็นยังไงนั้นก็ติดตามในเรื่อง 'ที่รักครับ รักผมสิ' ล่ะกัน(?)

ขอบคุณกำลังที่มีให้ ขอบคุณที่รอคอยเสมอ
ติดตามตอนต่อไป...

[The Smild]

  รึบมาจิ้มคนแรกคิดถึงคุนปอยจัง

  มิวแกจะมาสร้างความแตกแยกใช่ไหม???

[wolfram]

 

โซโล่จะหมั้น!! 

ที่ติดตามเองใน ที่รักครับฯ อีกนานมั๊ยอ่ะคะ!! 

 

[gupalz]

โซโล่จะหมั้นกับใครเนี่ยยย

[londoneye]

เฮ้ย...........

มิวสิค....คือใคร

และในที่สุด...ฮักก็เป็นผู้ชนะ

เราว่านะ....ฮักเป็นคนที่น่ากลัวมากกกกกกกกกกกกก....ใครอย่าได้กล้าต่อกร

ส่วนโซโล่ได้เคลียร์เรื่องคู่หมั้นยาวแน่

[tuek]

คู่หมั้นของโซโล่เป็นใคร

[nutty]

สงสัยมิวจะเคยหลงรักฮักเลยพาลเกลียดพรีสต์
ว่าแต่โซโล่จะหมั้นเหรอ กล้าไปแล้ว

[pangfullny]

ว่าแล้วว่าฮักต้องชนะ ><  มิวสิคจะมาป่วนอะไรเนี่ยยย

[InYume]

คู่หมั้นของโซโล่เป็นใครอะ  อยากรู้

พรีสรึป่าวหว่า

[POPEA]

ไม่นานเลยค่าอาทิตย์กว่าๆ 55.
คิดถึงโซโล่พรีสต์ โซโล่มีคู่มั่นจริงป่าวอ่ะ แล้วเป็นใคร
ไม่ยอมน๊า~ T^T'

[nemesis]

คุยเลยยยย

[starvivid]

'เมีย โง่ โง่' คำนี้แร๊งงงงง
แต่ตอนนี้ชักคิดว่า 'โซโง่ๆ'
มองไม่ออกจริงดิว่าพรีสต์มันมีเรื่องในใจ
เรื่องไม่เล็กสะด้วย



    ที่สุดชัยชนะก็อยู่ในกำมือมาร เอ้ย! ท่านเทพฮัก

[udongjay]

โซโล่จะหมั้น(?) หมั้นกับใคร ทำไมต้องโกหกพรีสต์ด้วย
นายมิวนั้น คงจะเคยชอบฮักสินะ(หรือเปล่า) ขออย่ามาทำให้คู่รักทะเลาะกันเลย

[aishiteru.]

ไอ้ตัวปัญหามาแล้ววว มันเป็นใครฟร่ะ บังอาจมาทำให้ไอ้ฮักบาดเจ็บหนักได้!!
ว่าแต่ไอ้ฮักทำยังไงถึงชนะวินเซอร์มาได้หว่าา รอไปอ่านลุ้นในที่รักฯละกันเน๊อะ
เรื่องกีฬาก็แข่งจบลง แต่มีปัญหาใหม่มา
ไอ้มิวสิคมันเป็นครายยยย ไอ้โซโล่ยังพูดดีกับมันด้วยแหนะ
เรื่องคู่หมั้นอีก หลายกระทงนะเนี่ยโซโล่ หาคำอธิบายดีดีนะจ๊ะ พรีสสู้ๆ
กว่าจะได้อ่านเฉลยว่าฮักชนะวินเซอร์ได้ยังไงในที่รักฯสงสัยคงจะอีกนาน(หรือป่าวหว่า)
เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่าาา >///<
 

[Supermimt]

พี่ปอยค้างอ่าค้างงงงงง

มิวสิค นิ ครายกัน  โผล่ทีนิเริ่มจะดราม่าเลยนะเนี่ย
ไม่ยอมนะ

ดราม่าได้แต่อย่า ติดกันเอาแบบตอนเดียวจบนะๆๆ

ไม่อยากค้าง เด๋วตอนเช้าเรียนไม่รุเรื่อง