หลังจากเปลี่ยนชุดเป็นนักล่าสมบัติกันพร้อมหน้าเรียบร้อยแล้ว พวกผมก็มายืนเข้าแถวอยู่ที่หน้าบันไดฝั่งขวาของตึกเรียนคณะสถาปัต อ่า แบบนี้พวกสถาปัตก็ได้เปรียบสิครับ เพราะรู้เส้นทางอันซับซ้อนของอาคารเป็นอย่างดี ตอนนี้ผมต้องระวังและสังเกตพฤติกรรมของคนอื่นๆ ให้ละเอียด ไม่ว่าใครก็มีสิทธิ์เป็นนักฆ่าได้ทั้งนั้น!
( คนแรกที่ได้เข้าไปในตึกคือเรียวครับผม! เชิญคร้าบ~ )
พี่แทนเดินพาพี่เรียวไปปล่อยตรงเชิงบันไดจากนั้นพี่เรียวก็เดินลับไปในอาคาร ปล่อยไปตามลำดับที่ทำภารกิจสำเร็จเมื่ออาทิตย์ที่แล้วครับ แล้วก็ถึงคราวไอ้โซโล่ออกไปมันหันมาพูดกับผมเสียงเบา
“กูจะเข้าไปรอมึงนะ แล้วเจอกัน”
ถึงคิวไอ้วินเซอร์พี่แทนก็เข้าไปคุยกับมันอยู่นาน ไอ้บ้านั้นพยักหน้ารับแล้วยิ้มอย่างสนุกเดินเข้าตึกไปอีกคน จนกระทั่งมาถึงผมเป็นคนสุดท้าย พี่แทนและพี่น้ำหวานส่งยิ้มให้กับผม
“ยังจำการประมูลในอาทิตย์แรกได้ไหมพริตตี้?”
ผมพยักหน้า
“นั้นแหละจ้ะ เธอมีสิทธิพิเศษคือกำจัดใครก็ได้ในเจ็ดคนที่เหลือออกจากเกม”
“โดยที่จะต้องทำท่าบังคับนี้ ดูให้ดีนะพริตตี้”พี่แทนกระแอมแล้วถอยหลังออกไปจากผมสองก้าว จากนั้นก็ยกมือเท้าสะเอว พี่แกมองผมด้วยสายตามุ่งมั่น
“ด้วยอำนาจของท่านคิง ข้าขอสั่งให้จุดจุดจุดตายซะ เดธวิ๊ง~”
“...” ผมยืนมองด้วยอาการไร้อารมณ์ ไม่รู้จะรู้สึกอย่างไงกับสิทธิพิเศษตัวนี้ดี ทุกอย่างมันก็โอเคนะ ยกเว้นท่าโพสตอนจบนั้นแหละ สยองสุด!!! พี่ทั้งสองไม่ได้สนใจหน้าผมสักนิด รีบไล่ผมขึ้นไปในตึก ให้ตายเถอะมีสิทธิพิเศษทั้งทีทำไมมันต้องแลกด้วยความอับอายแบบนั้นด้วยวะ
ผมเดินระวังตัวซ้ายขวาหน้าหลัง เดินเลียบๆ กำแพงไปเรื่อยๆ พยายามเดินให้เบาที่สุดครับ ต้องหาที่ซ่อนสมบัติแล้วหากุญแจที่จะไปไขกล่องสมบัติสินะ อ๊ะ จริงสิ นักฆ่าอยู่ในพวกเราทั้งแปดคนนี่น่า หือ? ทำไมเป็นแปดคนล่ะฟ่ะ? หรือว่าพี่แทนกับพี่น้ำหวานจะจำผิด ไอ้ฮักมันไม่ได้มาด้วยสักหน่อย!
( ในที่สุดทั้งแปดคนก็ได้เข้าไปในตึกเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ! )
( ค่ะ สุดท้ายนี้ก็มีคำใบ้สำคัญที่จะบอกให้รู้ถึงสถานที่ซ่อนสมบัติให้แก่นักล่าสมบัติทั้งแปด ฟังให้ดีนะค่ะ )
( สิ่งที่ท่านต้องการนั้นอยู่ในตำแหน่งสูงสุดของคณะ! )
( ล่าสมบัติ ค้นหากุญแจและระวังนักฆ่า! )
( โชคดีนักล่าสมบัติทั้งหลาย!!! )
เสียงจากลำโพงที่ติดอยู่ทั่วอาคารเงียบไป ผมก็เริ่มขยับตัวอีกครั้ง แปดคนอีกแล้ว! พี่แทนกับพี่น้ำหวานพูดว่าแปดคนอีกแล้วครับ แสดงว่า...แสดงว่าไอ้ฮอยฮักมันก็อยู่ที่นี้ด้วยน่ะสิ!! ผมหยุดเดินเมื่อรู้ว่ามีฝีเท้าของใครบางคนเดินตามมา แย่แล้วโว้ย นี่ผมโดนเล็งตั้งแต่ต้นเกมเลยหรือไงเนี่ย!!?
ผมพยายามทำใจแข็งแล้วหันกลับไปมองคนที่เดินตามมา ผมเบิกตากว้างเมื่อเห็นเจ้าฮอยฮักเดินเข้ามาหาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ฮอยฮัก!? มึงใช่ไหมที่เป็นนักฆ่า!!
“ฮักมึงกลับมาตั้งแต่เมื่อไร ไหนไอ้วินเซอร์บอกว่ามึงไปทำงานต่างประเทศ!”
“เพิ่งกลับมาถึงแล้วมาที่นี้แหละ อาทิตย์นี้เล่นที่ตึกนี้งั้นเหรอ?”ไอ้ฮักตอบกลับมาแบบเรียบเฉยเป็นปกติมันหันมองซ้ายมองขวาอย่างสนใจ ก่อนจะหันมามองผมอีกครั้ง
“ไอ้พรีสต์อธิบายกฎให้ฟังหน่อย พี่แทนแมร่งอธิบายโคตรเร็วแล้วก็ผลักให้กูเข้ามาเนี่ยแหละ กูงง ระวังนักฆ่าอะไรวะ?”
ผมยืนระแวงมันแล้วครุ่นคิดในหัว ไอ้ฮักมันเพิ่งกลับมาคงจะไม่รู้เรื่องอะไรหรอกมั้ง แล้วอีกอย่างมันไปทำงานต่างประเทศเลยนะโว้ย จากอาทิตย์ที่แล้วที่ทำภารกิจลับของแต่ละคนเขาเรียกไปมอบภารกิจก่อนจะแข่งขันหนึ่งวันนี่น่า แล้วนี่คงจะติดต่อคนที่เป็นนักฆ่าก่อนหนึ่งวันแน่ๆ ไอ้ฮักมันอยู่ต่างประเทศคงจะติดต่อมันไม่ได้แน่ๆ แสดงว่าไอ้ฮอยฮักก็ไม่มีสิทธิ์เป็นนักฆ่า ตัดมันออกไปได้เลย!!
“อ่า ได้ๆ เดี๋ยวกูอธิบายให้มึงฟังล่ะกัน แต่อธิบายไปหากุญแจไปดีกว่าวะ ยืนเฉยๆ มันเสียเวลา”ผมก็เดินไปกับไอ้ฮอยฮักพร้อมกับอธิบายกฎของเกมนี้ให้มันฟังไปด้วย อยู่ใกล้มันน่ะดีที่สุดแล้วล่ะครับ อาศัยคนเก่งๆ เนี่ยแหละจะได้ไม่มีใครกล้ามาแหยม
ตอนนี้ผมเริ่มจะรู้แล้วล่ะว่าใครมันเป็นนักฆ่า ไอ้คนที่แปลกๆ ไปตั้งแต่เมื่อวานมันก็มีอยู่คนเดียวแหละครับ หึๆ ทำไมวันนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองฉลาดขึ้นมาเป็นกองวะ นักฆ่าต้องเป็นไอ้โซโล่แน่ๆ!!!
แมร่ง เดินไปไหนก็มีแต่กุญแจทิ้งไปเกลื่อนเต็มทางเลยครับ ไม่รู้ว่าอันไหนมันจะเป็นตัวจริงกันแน่
“แบบนี้จะรู้ได้ไงวะว่ากุญแจตัวไหนมันจริงตัวไหนมันปลอม”ผมกับไอ้ฮอยฮักยืนดูกุญแจที่วางไว้บนโต๊ะตรงหน้า ไปเปิดตู้หรือกระจาดก็เต็มไปด้วยกุญแจทั้งหมด
“ถ้าไม่ได้ลองไขกับสมบัติคงไม่รู้ว่าตัวไหนจริงตัวไหนปลอมหรอก”ไอ้ฮอยฮักมันบ่นออกมาเบาๆ ผมก็พยักหน้ารับแล้วพวกเราก็ตัดสินใจตามหาที่ซ่อนของสมบัติแทน
“ตำแหน่งสูงสุดของคณะ? มึงว่ามันจะหมายถึงดาดฟ้าหรือเปล่าวะ?”
“...สูงสุดก็คือดาดฟ้า แต่มึงไม่คิดว่ามันใบ้ง่ายไปหน่อยเหรอวะพรีสต์?”ไอ้ฮอยฮักหยุดคิดเล็กน้อยแล้วเอ่ยแย้งผม จะว่าไปมันก็ง่ายจริงๆ นั้นแหละ แต่ว่าตำแหน่งสูงสุดมันก็คือดาดฟ้าไม่ใช่หรือไงวะ? ระหว่างที่พวกผมกำลังคบคิดเรื่องที่ซ่อนสมบัติไอ้ฮอยฮักก็ลากผมไปแอบอย่างรวดเร็ว
“นั้นมันพวกไอ้โซโล่นี่”ผมสอดส่องสายตาไปมอง เห็นพวกไอ้โซโล่เดินลงมาจากดาดฟ้ากันครับ พวกมันสามคนสงสัยจะตกลงเป็นพันธมิตรกันแน่ๆ ผมกับไอ้ฮอยฮักนั่งซ่อนตัวกันเงียบๆ แต่ว่าไอ้โซโล่มันบอกให้ผมไปเจอมันนี่น่า อืม รอดูสถานการณ์ไปก่อนล่ะกัน
“เกมนี้กำจัดโดยการฉีกป้ายชื่อสินะ”ไอ้ฮอยฮักมันเอ่ยเบาๆ ตามันจ้องเขม็งไปที่ไอ้วินเซอร์ ผมรู้เลยครับว่าเหยื่อของไอ้ฮอยฮักมันเป็นใคร สมน้ำหน้าไอ้หัวขาว มึงเจอฝันร้ายแน่!! ไอ้ฮอยฮักมันดึงผมลงมานั่งด้วยกันเพราะพวกไอ้โซโล่จู่ๆ พวกมันก็ขยับตัวหนีหลบคนละมุมอย่างรวดเร็ว ไม่นานทางเดินนั้นก็มีพี่เพ้นต์ปรากฏตัวแล้วเดินขึ้นไปบนดาดฟ้า
“ไอ้เพ้นต์”ไอ้โซโล่มันโผล่หัวออกมาจากที่ซ่อนแล้วหัวเราะในลำคอแบบโคตรโฉดอ่ะครับ แล้วพวกมันสามคนก็ปรึกษากันเสียงซุบซิบมุบมิบ สรุปได้คร่าวๆ คือพวกมันจะรวมหัวกันกำจัดพี่เพ้นต์ครับ!!
พี่เพ้นต์แมร่งซวยสุดๆ!!
พวกไอ้โซโล่เข้าไปแอบซ่อนตัวรอจังหวะพี่เพ้นต์เดินลงมาจากดาดฟ้าครับ ผมกับไอ้ฮอยฮักก็แอบดูสถานการณ์กันต่อไป อืม อ๊ะ พี่เพ้นต์เดินลงมาแล้วครับ พี่แกยังไม่รู้ถึงภัยเบื้องหน้าเดินลงมาด้วยอารมณ์สบายอุราสุดๆ แต่แล้วพี่เพ้นต์ก็ทำหน้าตกใจเมื่อโจรมุมตึก เอ๊ย พวกไอ้โซโล่กระโดดเข้าไปจับกุมพี่เพ้นต์แบบไม่ให้ทันตั้งตัว
สถานการณ์แบบมันส์สุดๆ พี่เพ้นต์พยายามดิ้นรนจากมัจจุราชทั้งสามที่พยายามจะฉีกป้ายชื่อของพี่แก พี่เพ้นต์ถีบไอ้โซโล่กระเด็นแล้วมายื้อแย่งกับไอ้วินเซอร์ต่อ โห การต่อสู้เมามันส์ยิ่งกว่าดูศึกอัศวินดำแน่ะครับ! ไอ้ชินแมร่งไม่มีบทบาทอะไรเล๊ย ยืนเชียร์อยู่ข้างๆ แย้วๆ อยู่นั้นแหละครับ โถ ไอ้ชิน ไอ้แว่นเตี้ย!!
สุดท้ายพี่เพ้นต์ก็สู้แรงไอ้ถึกอย่างไอ้วินเซอร์ไม่ได้โดนไอ้โซโล่ฉีกป้ายชื่อด้วยใบหน้าเหนือกว่าตบท้ายด้วยเสียงหัวเราะแบบสะใจโคตรๆ หลังจากที่พี่เพ้นต์โดนฉีกป้ายชื่อไปก็มีคนสุดดำใส่แว่นดำลากพี่เพ้นต์ออกไปจากสารบบของโลก เหตุการณ์มันเกิดขึ้นรวดเร็วมากครับ!
( นักล่าสมบัติเพ้นต์ เดธ! )
ตะ...ตายไปแล้วครับ!!!
แถมยังมีประกาศประจานกันอีกแน่ะ
“เฮ้ย ออกมาได้แล้ว อย่าให้ไปลากออกมานะโว้ย”ไอ้วินเซอร์มันพูดขึ้นเสียงดังมองมาทางพวกผมที่ซ่อนกันอยู่ ชะอุ้ย มันรู้แล้วเหรอว่าพวกผมซ่อนกันอยู่ที่นี้ จมูกดีนี่หว่า! ผมกับฮอยฮักก็เดินออกไป ไอ้วินเซอร์มองฮอยฮักอย่างไม่แปลกใจที่เห็นมันอยู่ที่นี้เช่นเดียวกับไอ้โซโล่ แต่ไอ้ชินเนี่ยสิ ออกอาการอย่างเว่อร์
“ฮัก! นี่มึงกลับมาตอนไหนวะ!?”
“เมื่อกี้”ไอ้ฮอยฮักมันตอบไปสั้นๆ เหมือนเดิม ตั้งแต่รู้ความจริงว่าไอ้แว่นจืดมันเป็นใครก็ไม่มีใครหน้าไหนเรียกมันว่าไอ้แว่นอีกเลยครับ พวกไอ้ชิน ไอ้หมู ไอ้ชุบเรียกมันตามผมว่า ‘ฮัก’
“ไปทำอะไรสองคนอยู่ตรงนั้นไม่ทราบ?”ไอ้โซโล่ถามเสียงเย็น ไอ้เวรนี้ก็หึงไม่ได้ดูตาม้าตาเรือเล๊ย! ไอ้โซโล่มันเดินมาลากผมไปอยู่กับมัน เวรแล้ว!! ผมลืมไปเลยว่าไอ้โซโล่มันเป็นนักฆ่านี่หว่ามาอยู่ใกล้ๆ มันแบบนี้ผมไม่ตายคนแรกเลยเหรอวะ!!?
แต่เดี๋ยวก่อน
เขาว่ากันว่าที่อันตรายคือที่ปลอดภัยที่สุดนี่น่า!!
เอาวะ ผมทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราวก่อนล่ะกัน เกาะติดไอ้โซโล่ไปจนถึงตอนสุดท้ายแล้วค่อยฆ่ามันด้วยสิทธิพิเศษ หึๆ ผมคิดแผนไว้ในใจเรียบร้อยแล้วทำเนียนพูดคุยกับพวกนั้น
“เราเดินไปเจอพวกใส่ชุดโบราณ อย่างตัวนี้ใส่ชุดอียิปต์โบราณให้ทายอะไรเอ่ยแล้วจะได้คำใบ้มา”ไอ้โซโล่มันแชร์ข้อมูลที่ได้มาให้พวกผมรู้ครับ มันคลี่กระดาษออกมา
‘ของจริงกุญแจทอง’
“กุญแจทอง? แสดงว่ากุญแจที่ไขสมบัติได้คือกุญแจทอง?”
“คิดว่านะ แล้วมึงได้คำใบ้อะไรมาวะไอ้ชิน?”
ไอ้ชินมันก็คลี่กระดาษออกมาให้พวกมันอ่านกัน
‘กำจัดนักฆ่ารู้ตำแหน่งสมบัติ’
“มันหมายความว่าไงวะ?”ผมเงยหน้ามาถามพวกมันอย่างสงสัย ให้กำจัดนักฆ่าแล้วจะรู้ที่ซ่อนสมบัติงั้นเหรอ? แล้วไอ้นักฆ่าเนี่ยมันกำจัดได้ง่ายๆ ซะที่ไหนล่ะวะ!? ผมเหลือบมองไอ้โซโล่แล้วหันไปสนใจคนอื่นๆ ที่คบคิดกันหน้าตาดำเครียด
“ตำแหน่งสูงสุด? กุญแจทอง?”
“กูว่าแบ่งทีมกันไปหาดีกว่า ตอนนี้พวกเรายังไม่รู้ว่าใครเป็นนักฆ่า แต่เราต้องหาคำใบ้ทั้งหมดก่อน เผื่อมันจะใบ้อะไรเพิ่มเติม กูจะไปคนเดียวหาที่ซ่อนสมบัติ โซโล่มึงไปหากุญแจทองกับไอ้ชิน สองคนนี้ก็ไปหาคำใบ้มา”ไอ้วินเซอร์ชี้นิ้วสั่งแจกแจงงานอย่างว่องไว พวกผมก็พยักหน้าเข้าใจกันแล้วแยกไปทำหน้าที่ ผมมองไอ้ชินอย่างไม่สบายใจ แมร่ง ไอ้ชินตายแหงๆ เลยวะ!!
“นั่นมันชุดปราชญ์กรีกโบราณ!”ผมเห็นคนที่ใส่ผ้ารุ่มร่ามเดินแวบไปทางนั้นก็ตะโกนบอกไอ้ฮอยฮักวิ่งตามไปทันที ผมกับไอ้ฮอยฮักก็หยุดปราชญ์กรีกโบราณไว้
“ขนอะไรเกิดในที่ลับ?”นักปราชญ์กรีกถามอย่างรวดเร็วเมื่อพวกผมหยุดเขาไว้ได้ ผมก็ยืนเอ๋อ แมร่งงงง!!! คำถามติดเรทเว้ยเฮ้ย ขนในที่ลับ? อืม...ขน....รักแร้เปล่าวะ? ระ...หรือว่าขน....
“หมดเวลา! คำตอบคือขนยาบ้า อิๆ”
ผ่านไปสิบวินาทีนักปราชญ์กรีกก็เฉลยคำตอบพร้อมกับมีคนชุดดำใส่แว่นดำพุ่งเข้ามาจับตัวผมไว้แล้วอีกคนก็ถือตะเกียบคู่เล็กที่ผมมีความทรงจำเลวร้ายกับมัน จับง้างแล้วดีดหน้าผากผมเต็มแรง
แมร่งงงงง!!!
เจ็บจนน้ำตาเล็ด!!
“พี่น้อง 3 คน ขี่ควายกลับบ้าน คนพี่นั่งหัว คนกลางนั่งกลาง อีกน้องนั่งท้าย ท่านทราบไหมว่าควายจะหนักตรงไหนมากที่สุด?”
“ไม่รู้ กูไม่ใช่ควาย”ไอ้ฮอยฮักตอบกลับไปด้วยหน้าตาย
“ถูกต้องนะครับ! รับคำใบ้ไปเลย!”
เฮ้ยยยยยยย เหี้ยอะไรวะ!!!!?
คำถามแมร่งกวนตีนชิบหาย!!! ไอ้ฮอยฮักรับคำใบ้มาอย่างงงๆ ผมเนี่อยากจะฆ่าไอ้คนถามที่มันชิงหนีไปอย่างรวดเร็ว ฮึ่ม!! กวนส้น! ขนอะไรเกิดในที่ลับ ขนยาบ้า!!! โคตรกวนตีน!!! ผมพยายามไม่สนใจหันมาอ่านคำใบ้กับไอ้ฮอยฮัก
‘คำใบ้มีห้าข้อ’
“เรารู้ไปสามข้อแล้ว ก็เหลืออีกสองข้อน่ะสิ”
( นักล่าสมบัติชิน เดธ! )
ไอ้ชินตายจริงๆ ด้วย!!!!
ระหว่างที่พวกเราคิดเกี่ยวกับคำใบ้ เสียงประจานจากลำโพงก็ดังขึ้น ชัดเลยครับ!!! ไอ้โซโล่แมร่งเป็นนักฆ่าจริงๆ ด้วย!!! ไอ้ฮอยฮักดึงผมถอยหลังเมื่อมีใครบางคนวิ่งมาทางพวกเรา ไอ้โซโล่มันวิ่งเข้ามาด้วยใบหน้าสับสน
“เฮ้ย ใครฆ่าไอ้เหี้ยชินวะ!?”
มึงนั้นแหละไอ้โซโล่!!!
ไม่ต้องทำหน้าไม่รู้เรื่อง กูรู้หมดแล้ว!!! ผมกับไอ้ฮอยฮักถอยห่างจากไอ้โซโล่ที่มองมาที่พวกผมแล้วโบกมือปฏิเสธ
“กูไม่ได้ฆ่าไอ้ชินนะโว้ย”
“มึงไปกับมัน ไม่ใช่มึงแล้วจะใครวะ?”ไอ้ฮอยฮักมันถามออกมาทันที ไอ้โซโล่มันก็หายใจฟึดฟัดอย่างโมโห
“กูไม่รู้โว้ย กูไปกับไอ้ชินมันก็จริงอยู่แต่กูแยกกับมันคนละทางไม่ได้เจอกันเลย จนได้ยินว่ามันตายเนี่ยแหละ”ไอ้โซโล่มันขมวดคิ้วพูดอย่างจริงจัง ท่าทางมันไม่ได้โกหกด้วยครับ อ้าว ใครเป็นคนทำให้มันออกวะเนี่ย ถ้าไม่ใช่ไอ้โซโล่แล้วมันใครล่ะวะ!!? มึงกำลังโกหกกูอยู่ใช่ไหมเนี่ย!!? ผมมองไอ้โซโล่อย่างไม่แน่ใจ
( นักล่าสมบัติโมพ เดธ! )
ห๊ะ!!!? พี่โมพก็ถูกกำจัดไปแล้วงั้นเหรอ!!?
บ้าสิ ใครกำจัดพี่โมพวะ!!?
“เฮ้ย! กูเจอกุญแจทองแล้ว”
ระหว่างที่ผมกำลังอึ้งกับการตายของพี่โมพ ไอ้วินเซอร์วิ่งเข้ามาแล้วชูกุญแจสีทองในมือ พวกผมหันไปมองกุญแจทองในมือของไอ้วินเซอร์ ไอ้โซโล่หันไปมองอย่างแปลกใจที่เห็นไอ้วินเซอร์มันไปเจอกุญแจ ไอ้บ้านี้มันดวงเฮงจริงๆ เลยวะ!
“หนอย!! ไอ้หงอก!! คืนกุญแจมานะโว้ย!!!”พี่เรียววิ่งตามไอ้วินเซอร์มาติดๆ ทำท่าจะตะครุบกุญแจ พวกผมก็ต้องรีบรวมพลังกันปกป้องกุญแจเอาไว้สิครับ!
“พวกฉันเจอมันก่อน! เอาคืนมา!!”
“ไม่เห็นจะเกี่ยวเลยวะ ใครดีคนนั้นก็ได้ซี”ไอ้วินเซอร์ทำหน้ากวนตีนใส่พี่เรียวที่ควันออกหูแล้วล่ะครับ
“ไอ้หัวหงอก แมร่ง ทำแสบนะมึง!!”
ไอ้วินเซอร์มันไปทำอะไรมาวะถึงทำให้พี่เรียวโกรธได้ขนาดนั้น
“โธ่ แค่โดนหลอกใช้นิดหน่อยเอ๊ง”ไอ้วินเซอร์มันหัวเราะอย่างชอบใจแล้วจากนั้นพวกผมก็กระโจนรุมพี่เรียวเพื่อทำการกำจัดให้สิ้นซาก และแล้ว...
( นักล่าสมบัติเรียว เดธ! )
เยสสสสสส!!!!
ตอนนี้ก็เหลือแค่ผม ไอ้โซโล่ ไอ้ฮอยฮักและไอ้วินเซอร์แล้วครับ!!!
“กุญแจมีแล้วเหลือแต่ที่ซ่อนสมบัติ”
“ตำแหน่งสูงสุดของคณะงั้นเหรอ?”
พวกเรามานั่งปรึกษากันอย่างเข้มเครียด ตอนนี้กุญแจอยู่กับไอ้วินเซอร์ครับ ผมนั่งอยู่ข้างๆ ฮอยฮัก จงใจไม่ไปนั่งข้างไอ้โซโล่มัน เพราะไอ้นี้พฤติกรรมมันน่าสงสัย มันต้องเป็นคนฆ่าไอ้ชินแน่ๆ!! ผมเหลือบมองไอ้โซโล่ที่ทำหน้าจริงจังครุ่นคิดอะไรของมันไปเงียบๆ มันต้องวางแผนกำจัดพวกผมอยู่แน่ๆ เลยครับ! ผมหันมาสะกิดไอ้ฮอยฮักที่นั่งนิ่งๆ
“ฮักมึงว่าไอ้โซโล่แปลกๆ ไหมวะ?”
“...มึงคิดว่ามันเป็นนักฆ่าใช่ไหม?”
“อืม”
“ถ้าเรากำจัดไอ้โซโล่ไปเราจะได้รู้ตำแหน่งที่ซ่อนสมบัติ แต่มันไม่ได้กำจัดง่ายๆ แถมมันยังมีไอ้วินเซอร์อีก ถ้าไอ้วินเซอร์คนเดียวกูยังพอจะรับมือได้”ไอ้ฮอยฮักขมวดคิ้วหน่อยๆ แล้วพูดเบาๆ กับผม ผมเม้มริมฝีปากแล้วครุ่นคิดในหัว ถ้าผมปล่อยให้ไอ้ฮอยฮักมันจัดการไอ้วินเซอร์ ส่วนไอ้โซโล่ผมก็ใช้สิทธิพิเศษฆ่ามันแบบไม่ต้องเหนื่อยอะไรใดๆ ถ้าฆ่าไอ้โซโล่จะรู้ที่ซ่อนของสมบัติแล้วไอ้ฮอยฮักกับไอ้วินเซอร์มันก็จะสู้กัน ระหว่างนั้นผมก็จะอาศัยจังหวะนี้ชิงเอากุญแจแล้วไปไขสมบัติ
โห!! ผมโคตรฉลาดเลยวะ!!!
“ฮัก กูมีสิทธิพิเศษตอนประมูลอาทิตย์แรกอ่ะมึง เขาให้กูกำจัดใครก็ได้คนหนึ่ง”
“...”ไอ้ฮอยฮักนั่งเงียบเหมือนเดิม มันกำลังฟังอยู่ครับผมก็เลยพูดต่อ
“กูจะใช้มันกำจัดไอ้โซโล่ จากนั้นมึงก็ไปกำจัดไอ้วินเซอร์นะ”
“อืม”ไอ้ฮอยฮักพยักหน้ารับนิ่งๆ ผมก็หันไปมองไอ้โซโล่ที่ยังทำหน้าเครียดๆ ไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่หรอกนะครับแต่ตอนนี้ผมรู้สึกผิดนิดๆ แต่ใครบอกให้มันเป็นนักฆ่าล่ะฟ่ะ มันช่วยไม่ได้ล่ะนะ!!
“ทำไงดีวะ”ไอ้โซโล่มันพึมพำออกมาเบาๆ ผมก็ลุกขึ้นยืน นี่ผมต้องทำท่าน่าอายนั้นจริงๆ เหรอวะ!!? คนอื่นๆ ก็ยังนั่งคิดปัญหาโลกแตกกันต่อไป หึๆ ไอ้โซโล่คงจะไม่รู้ตัวว่ามันกำลังจะโดนฆ่า!
“ด้วยอำนาจของท่านคิง ข้าขอสั่งให้โซโล่ตายซะ เดธวิ๊ง~”จบท่าด้วยยกมือสู้ตายแล้วส่งวิ๊งน่าอาย ทำเสร็จท่ามกลางความงุนงงของไอ้โซโล่ที่มองผมแล้วกระพริบตาปริบๆ จากนั้นคนชุดดำแว่นดำก็พุ่งเข้ามาจับไอ้โซโล่แล้วลากออกไป
( นักล่าสมบัติโซโล่ เดธ! )
“เฮ้ย! เดี๋ยว! อะไรวะเนี่ย!!?”ไอ้โซโล่มันโวยวายเสียงดังแล้วมันก็ถูกปิดปากลากออกไป ผมก็ทำได้แต่หัวเราะคิกๆ แล้วโบกมือให้กับมันเท่านั้นแหละครับ ไปดีมาดีนะมึง
“หึๆ กูคิดอยู่ตั้งนานว่าจะกำจัดไอ้โซโล่มันอย่างไงไม่ให้เปลืองแรง ขอบคุณมึงมากวะพรีสต์”เสียงหัวเราะชวนขนลุกดังจากด้านหลังของผม พร้อมกับมือที่คว้าป้ายชื่อของผมไว้หมับ เสียงแคว๊กกกกกกกก ดังสะท้อนไปถึงทรวง!!!!
ไอ้ฮอยฮัก!!!!
“นักฆ่าไม่จำเป็นต้องลงมือเองเสมอไปวะพรีสต์”ไอ้ฮอยฮักยิ้มแล้วทิ้งป้ายชื่อของผมหล่นลงพื้นไปอย่างช้าๆ ตามมาด้วยเสียงประจานดังชัด ผมยืนตัวแข็งทื่อเบิกตามองไอ้ฮอยฮักที่ส่งยิ้มสยองขวัญมาให้
( นักล่าสมบัติพรีสต์ เดธ! )
เวร!!! ไอ้ฮักเป็นนักฆ่างั้นเหรอ!!!?
TBC.
วู้ว~!!!! อาทิตย์นี้งานเยอะจริงๆ เลยน่า
นี่ก็อู้ไม่ได้ทำงานเล๊ย เดี๋ยวต้องทำสักหน่อยแล้ว
และแล้วการชนคณะก็เหลือแค่ถาปัตหนึ่งวิดวะหนึ่ง
ใครจะอยู่ใครจะไปก็ติดตามได้ในตอนต่อไป!
สมบัติอยู่ที่ไหน ใครจะเป็นผู้ชนะกันแน่!!!?
หัวข้อ: >>> คู่กัดที่รัก <<< [เปิดจองรวมเล่ม วันนี้-9เมษายน2558] (อ่าน 1523846 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก