“บอกว่าจะดูหนังไงไอ้เหี้ยโซโล่ เข้าใจภาษาคนหรือเปล่าวะ!”
“เงียบไปเลย! คิดจะดูไอ้เลิฟมีนั้นใช่ไหม?”
“ไม่ได้เกี่ยวกับหมอนั้นสักหน่อย แค่จะดูหนังเท่านั้นเอง! มึงเป็นอะไรวะ!?”
“ไม่ได้เป็นอะไร แค่หึงเมียกู ไม่อยากให้ดูไอ้บ้านั้น มันผิดเหรอ!”
“...ไอ้บ้าโซโล่”
ผมบ่นงุบงิบอายโคตรๆ อ่ะครับ มาเถียงกันอยู่หน้าเคาน์เตอร์ซื้อตั๋วหนัง ไม่ต้องตกใจนะครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้ผมกับไอ้โซโล่โบกมือลาจากไอ้คู่รักปีศาจนั้นมาแล้วก็พากันมาเที่ยวตามประสาคู่รักทั่วไป แต่ปัญหามันก็เกิดขึ้นเมื่อเดินเข้ามาชั้นโรงหนังน่ะครับ เพราะหนังแต่ละเรื่องนั้นมีแต่เรื่องที่ไอ้ฮักมันเล่นทั้งนั้นช่วงนี้เจ้านั้นกำลังฮอตสุดๆ นี่น่า แล้วไอ้คุณสามียอดงี่เง่าเต๋าตุ๋นคนนี้มันก็โวยวายไม่ยอมให้ดูแล้วจะลากผมไปที่อื่นแทน แต่ผมไม่ยอมครับ อุตส่าห์เดินมาถึงโรงหนังแท้ๆ อีกอย่างหนังพวกนี้ก็ยังไม่ได้ดูด้วย เรื่องอะไรจะพลาดโอกาสนี้กันล่ะ!
“เอ่อ...คุณครับ จะคุยกันอีกนานไหม คือมีคนจะซื้อตั๋วรอเป็นแถวเลยครับ”
“หุบปาก กูกำลังคุยกับเมียอยู่โว้ย”ไอ้โซโล่หันขวับไปตวาดทำหน้าเหี้ยดใส่ผู้หวังดีที่เดินเข้ามาสะกิดมัน ผมเนี่ยรีบขอโทษคนที่ต่อแถวยาวเหยียดอย่างเกรงใจแล้วลากไอ้สามีงี่เง่ามาเคลียร์กันในที่ปลอดคนหน่อย มึงจะประกาศเสียงดังทำหอกทำเหวอะไรฟ่ะ กลัวคนทั้งห้างไม่รู้หรือไงว่ามึงน่ะเป็นเกย์ มีเมียเป็นผู้ชาย!!!
“นั้นมันไอ้ฮอยฮัก มึงจะหึงทำไมห๊ะ?”
“ไอ้นรกนั้นแหละตัวดี!”
“อย่างไงไอ้ฮักมันก็เป็นเพื่อนกู มึงจะหึงทำไมนักหนาวะ อีกอย่างมันก็เป็นเมียเพื่อนมึงไม่ใช่หรือไงวะ?”ผมถอนหายใจเฮือกแล้วเอ่ยอธิบายอย่างใจเย็น ไอ้ฮักมันกลายเป็นเมียของไอ้วินเซอร์ไปแบบทั้งตัวทั้งใจขนาดนั้นมันจะเอาตาที่ไหนมามองกูวะ ขนาดหางตาของมันกูยังไม่ได้เลย!
“มันก็จริงอยู่”ไอ้โซโล่มันเริ่มอ่อนลงแล้วครับ ยอมเข้าใจกันหน่อยเซ่ อีกอย่างมึงก็เอาแต่หึงเอาหวงกูอยู่เนี่ยแหละ ชีวิตมึงคงจะสงบแหละนะ กูยิ่งหน้าตาดีๆ อยู่ด้วย ผู้หญิงเนี่ยมองกันตรึม หึๆ
“อย่างไงกูก็รักมึง อย่าหึงมากสิวะ”ผมเอ่ยเบาๆ แบบว่ามันเขินอ่ะ พูดทีกระดากปากชิบหาย ผมไม่ได้หน้าด้านหน้าทนแบบไอ้โซโล่มันนิ พูดแล้วก็ทำหน้างอๆ ใส่มัน ไอ้โซโล่มันมองผมอึ้งๆ แล้วก็เข้ามากอดผมไว้แน่น
“พูดแบบนี้รักตายเลยหมาบ้า!”
“ตกลงว่าดูหนังได้แล้วใช่ไหม?”
“...ไม่ได้”
“อ้าว ไอ้โซโล่!! นี่มึงฟังกูอยู่หรือเปล่าเนี่ย หา!!”ผมสะบัดตัวจากมัน เริ่มโมโหแล้วโว้ย อะไรของมึงเนี่ย!! นึกว่าจะหัวดีเข้าใจอะไรง่ายๆ แต่มึงเนี่ยหัวทึบยิ่งกว่ากูซะอีก ดีนะที่กูเป็นผู้ชาย ถ้าเกิดกูเป็นผู้หญิงมีลูกออกมาได้โง่ทั้งตระกูลแน่ล่ะมึงเอ๊ย!! ผมขมวดคิ้วเม้มปากไม่พอใจ ไอ้โซโล่มันก็ทำหน้านิ่งเข้าสู้ยักไหล่ไม่สนใจ โว้ยยยยยย!!!
“มึงไม่ดูใช่ไหม!?”
“เออ กูไม่ให้ดู”มันยังยืนยันคำเดิมครับ ผมพยักหน้าเข้าใจ
“ได้!! งั้นมึงจะไปทำอะไรก็ทำไปเถอะ! กูไปดูคนเดียวก็ได้!!!!”ผมพูดเสร็จก็สะบัดหน้าสะบัดตูดเดินออกมาทันที แล้วก็เข้ามาเลือกซื้อบัตรรอบที่กำลังจะฉายไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เดินเข้าโรงหนังไป ไม่ซงไม่ซื้อแล้วขนม ไม่กินก็ได้โว้ย ไม่เห็นตาย มาดูหนังไม่ได้มานั่งกินขนมสักหน่อย!!
ผมนั่งลงบนเบาะที่นั่งของตัวเองแล้วลุกขึ้นเมื่อมีเพลงสรรเสริญพระบารมีเมื่อเพลงจบผมก็นั่งลงเหมือนเดิม อ่า หนังกำลังเริ่มฉายแล้ว เรื่องนี้เป็นหนังทุ่มทุนสร้างของบริษัทยักษ์ใหญ่เลยนะครับ ผมรู้แค่ว่ามันเป็นหนังแนวแฟนตาซีเท่านั้น ไม่ได้ติดตามข่าวไอ้ฮักมานานก็ตั้งแต่ไอ้เหี้ยโซโล่เข้ามาในชีวิตนั้นแหละ!! พูดถึงมันแล้วก็หงุดหงิดวะ!! ก็แค่จะดูหนังทำไมต้องหึงหวงกันด้วยวะ!!? งี่เง่าไม่เข้าท่าเลยวะ!!!
หนังเริ่มฉายแล้วครับ ขออนุญาตนั่งจดจ้องดูหนังก่อนนะครับ ระหว่างที่ผมนั่งดูหนังอย่างตั้งใจนั้นก็มีคนเดินมานั่งลงที่นั่งข้างๆ ผม ผมนั่งดูหนังต่อไม่สนใจแต่คนที่มานั่งใหม่ก็ยื่นป๊อบคอร์นกับน้ำมาให้ผมถึงได้หันไปมองเลยรู้ว่าคนๆ นั้นก็คือไอ้โซโล่นั้นเองครับ!
“มาทำไม?”
“มาเล่นกอล์ฟมั้ง?”ไอ้โซโล่มันก็ตอบกลับมากวนๆ เวร กูไม่ได้หมายความอย่างนั้นแต่กูถามว่ามาทำไมไหนบอกว่าไม่ดูไงล่ะ สัด! ผมก็รับโค้กและป๊อบคอร์นมากินทำเป็นไม่สนใจไอ้โซโล่ที่นั่งทำหน้าจะงับหัวคน ผมนั่งดูหนังต่อ อ่า เมื่อไรฮอยฮักจะออกมาสักทีน่า ตอนนี้ก็กำลังดำเนินเรื่องโดยตัวเอกของเรื่องครับ
แล้วพอมาถึงฉากต่อไปเสียงกรี๊ดของสาวๆ ดังขึ้น ผมแทบจะพ่นน้ำโค้กออกมาเป็นพุ เวร!! บอกผมทีว่าไอ้คนที่โผล่มาเนี่ยใช่ไอ้วินเซอร์หรือเปล่าวะ!!? มันเล่นละครด้วยเหรอ? ผมไม่รู้มาก่อนมาไอ้วินเซอร์เป็นดาราถึงมันจะหล่อก็เถอะ! ไอ้โซโล่มันก็มีอาการเดียวกันกับผม
“เชี่ย นั้นไอ้วินไม่ใช่เหรอวะ?”
หรือว่าที่น้องข้าวโพดบอกในตอนนั้นที่ว่าไอ้วินเซอร์มันเล่นหนังกับฮักจะเป็นเรื่องนี้วะ? ผมนั่งดูแล้วรู้สึกทึ่งอ่ะ บรรยากาศโหดๆ เถื่อนๆ หายไปหมดเลยครับ ไอ้วินเซอร์ในหนังมันดูเป็นผู้เป็นคนกว่าตัวจริงๆ ซะอีก! หันไปมองไอ้โซโล่ที่กำลังยิ้มขำมุกในหนังแต่พอเห็นว่าผมมองอยู่มันก็ทำหน้าบึ้งทันที
“จะหัวเราะก็ไม่ว่าหรอกน่าคุณชาย”ผมแซวมันแล้วเอียงหน้ากระทู้ศอกใส่มันเบาๆ ไอ้บ้านั้นก็เก๊กหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมก็เลยหัวเราะมันเล็กน้อย ไอ้ขี้เก๊กเอ๊ย เสียงกรี๊ดจากสาวๆ ดังขึ้นเหมือนตอนที่ไอ้วินเซอร์โผล่มาแต่ตอนนี้ไม่ใช่ไอ้วินเซอร์ครับ แต่เป็นไอ้ฮักต่างหาก ผมรีบหันไปมองอย่างกระตือรือร้น
“อ๊ะ...ไอ้บ้าโซโล่!!”แต่พอหันมาเท่านั้นแหละไอ้เหี้ยที่นั่งข้างๆ ก็ยกมือมาปิดตาผมไว้ อะไรของมึงเนี่ย กูจะดูหนัง!! ผมรีบปัดมือมันออกไปแล้วมองหน้าจอ ปัดโธ่เอ๊ยยยย!!! ตอนเปิดตัวฮักฉากสำคัญกูพลาดไปจนได้ หันไปมองกัดไอ้ตัวต้นเหตุที่นั่งลอยหน้าลอยตาไม่รู้สึกรู้อะไรแล้วยิ่งเจ็บใจ!
“ไอ้บ้าโซโล่ ทำแบบนี้กูงอนจริงๆ นะโว้ย กูอยากดูหนังแล้วทำไมมึงต้องทำแบบนี้ด้วย”เอ่ยน้อยใจมันหน่อย ไอ้บ้านี่มันมาแกล้งอะไรตอนที่ผมกำลังดูฉากสำคัญของฮอยฮักวะ!! เรื่องนี้เป็นเรื่องซีเรียสกูงอนจริงด้วย!! ไอ้โซโล่มันกอดอกเพ่งสายตามาทางผมทันที
“ก็มึงทำหน้ากระดี๊กระด๊านี่กูหมั่นไส้”
“ไอ้ควายเอ๊ย”
“มึงก็เมียควาย”
“หึ!! อย่ากวนได้ไหม กูดูหนัง!”
“ก็ดูไปสิวะ ใครว่าอะไรมึง”
ดูมันสิครับ!! ดูมันย้อน!!! ผมหันมาดูหนังหลังจากที่ไอ้โซโล่มันหัวเราะหึๆ ในลำคออย่างสมใจที่ชนะผมได้ เออ!! กูมันเมียควาย กูเอาควายเป็นผัว!! ผมพยายามทำใจเย็นไม่โมโหกลับมาดูหนังที่ไม่รู้มันไปถึงไหนแล้ว เออ ว่าจะดูทำความเข้าใจเนื้อเรื่องสักหน่อย ช่างมันล่ะกัน กูดูสาวๆ กะไอ้ฮักก็ได้!
“อ๊ายยยย~ วินเลิฟสุดยอดอ่ะ! น่ารักเนอะแก”
“หนังเรื่องนี้ไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ เลย พูดให้จิ้นได้ทุกฉาก!”
“วินเซอร์โคตรเท่เลยอ่ะ ฮักก็หล่อโคตรๆ นี่ไม่นับนิวยอร์กะลอนดอนด้วยนะ”
“อ๊างงงง~!! นี่มันหนังฮาเร็มหนุ่มหล่อชัดๆ”
“ผู้หญิงก็มีแต่คนสวยๆ นะแก”
“ฉันไม่สนใจพวกผู้หญิงหรอกย่ะ”
ครับ พอเดินออกมาจากโรงหนัง เด็กสาวๆ น่าจะเรียนมัธยมนะเดินอยู่ข้างหน้าพวกผมเนี่ยแหละเม้าท์กันกระจายอ่ะครับ ไม่เกรงใจชาวบ้านเขาเลย ไอ้พวกผู้ชายก็คุยกันเป็นงานเป็นการ พวกเอฟเฟ็คท์ ตัดต่อ ลำดับเรื่องดีอะไรพวกนี้ไปครับ ส่วนพวกผู้หญิงก็อย่างที่ข้างบนพูดกันนั้นแหละ อะไรก็ไม่รู้วินเลิฟๆ อยู่นั้นแหละ
“หิวยัง? หาอะไรกินไหม?”เดินมาไกลจากโรงหนังไอ้โซโล่มันถามขึ้น ผมพยักหน้าแล้วพวกเราก็พากันเดินไปหาร้านจะกินข้าว ผมจับแขนไอ้โซโล่ชี้ไปที่ร้านไอ้เข้เขียวแต่ไอ้โซโล่มันจับแขนผมแล้วชี้ไปร้านอาหารญี่ปุ่นฝั่งตรงข้าม ผมกับมันมองหน้ากันเขม็งอีกครั้ง
“กินร้านนี้”
“ไม่ กินร้านนั้น”
“กูจะกินร้านนี้ ตอนเย็นนะโว้ยจะมากินซูชิทำแป๊ะอะไร มันไม่อยู่ท้อง”
“แต่ที่มึงอยากกินมันไขมันไม่เหมาะจะกินตอนเย็น”
“ถ้ามึงกลัวอ้วนก็กินแต่ผักไปเซ่ เนื้อให้กูกิน”
“ได้ไงวะ มาด้วยกันก็กินด้วยกันสิ”
“อ้าว ใครห้ามมึงไม่ให้กินมิทราบ ไม่รู้แหละ กูจะกินร้านนี้!”พูดตัดบทผมก็เดินสาวเท้าเข้าไปในร้าน พนักงานก็เข้ามาถามทันทีว่ามากี่คน
“คนดะ...”
“สองคนครับ”ไอ้โซโล่โผล่มาจากด้านหลังแล้วชิงตอบไปก่อนที่ผมจะตอบ พนักงานสาวก็มองไอ้โซโล่ค้างแล้วค่อยๆ ยิ้มรับเธอก็พาพวกผมมาที่นั่งตรงมุมร้าน ยัยพนักงานนี้มองแฟนกูตาเยิ้มเชียว รู้นะว่าคิดอะไรอยู่แต่โทษทีวะคนนี้มีเจ้าของแล้ว!! ผมนั่งลงแล้วมองหน้ายัยพนักงานนั้นเขม็ง เฮ้ๆ! ไปเปลี่ยนคนอื่นมาบริการเลยนะ!! มามองหน้าแฟนกูแล้วยิ้มๆ ไม่ได้สนใจเล๊ยว่ากูจะสั่งอะไรไปบ้าง!!
ระหว่างที่ผมกินหม้อไฟอยู่นั้นพวกพนักงานก็ชี้ไม้ชี้มือกระซิบกระซาบมาทางโต๊ะผมจากนั้นก็ส่งยิ้มมาให้กับไอ้โซโล่กัน อะไร!! ต่อหน้าต่อตากูเลยนะ กัดฟันแล้วรีบยัดเนื้อใส่ท้อง ไอ้โซโล่มองผมแล้วเลิกคิ้วจากนั้นก็หันไปมองพวกพนักงานก่อนที่มันจะส่งยิ้มให้พวกนั้นเรียกเสียงกรี๊ดกร๊าด ถุย! คิดว่ามึงเป็นดาราหรือไงวะ!?
“ทำอะไรของมึง?”
“ยิ้ม”มันหันกลับมาตอบด้วยใบหน้าเรียกส้นเท้าสุดๆ ผมมองมันเล็กน้อยแล้วก้มหน้าซดเนื้อต่อ ยิ้ม!! ปกติควายตัวไหนมันยิ้มกันล่ะ!!? แล้วตอนนี้เสือกมายิ้มอารมณ์ดีน่าหมั่นไส้ มันยิ้มเหี้ยอะไรนักหนาวะ!!? ผมตักเนื้อแล้วซดเหลือบมองหน้าของไอ้โซโล่ที่ยังอมยิ้มอยู่ โว้ยยยย!!! อะไรของมึงวะ? ผีสิง!!?
“ยิ้มเหี้ยอะไรนักหนาวะ”
“มีความสุข เมียกำลังหึงกูวะ”
“...ใครหึงมึงวะ”ผมกัดฟันถามเสียงเบา ไอ้โซโล่มันมองเล็กน้อยก่อนจะแย้มยิ้มออกมาเป็นรอยยิ้มที่กระแทกใจแอคแทกเสียผมเถียงอะไรมันไม่ออก
“กูก็บอกแล้วว่าเมียกูไง”
“ชิ”เถียงมันไม่ได้ก็กลับมารีบซดเนื้อจนเนื้อติดคอต้องไอมันออกมา
“นั่น รีบกินทำไมวะ”
“เรื่องกู”
แล้วผมกับไอ้โซโล่ก็นั่งกินเกือบชั่วโมงกว่าๆ ถึงได้ออกมาจากร้านนั้นครับ ตอนจ่ายเงินเนี่ยอยากจะตบคนคิดเงินจริงๆ มึงจะคิดอะไรช้านักวะ แถมยังแอบแต๊ะอั๋งแฟนกูอีกต่างหาก หนอยยย!! เชอะ! ผมเดินคอยไอ้โซโล่ที่ยังจ่ายเงินไม่เสร็จ ยืนคอยมึงอยู่ที่ริมระเบียงมองกลุ่มวัยรุ่นที่มาเที่ยวกันแบบกลุ่มๆ บางก็เป็นคู่ๆ ให้ตายสิ เดี๋ยวนี้ผู้หญิงมีแต่คนสวยๆ น่ารักๆ ทั้งนั้นเลยเนอะ โธ่เอ๊ย!! นี่ถ้าเป็นสมัยก่อนล่ะก็ผมคงจะสับรางอาทิตย์ละหลายๆ คนไปแล้ว!
“ไปกันเถอะ”ไอ้โซโล่มันเดินมาแตะไหล่ผมแล้วชวนเดินออกไป ผมกับมันตกลงกันจะไปร้องคาราโอเกะกันต่อผมเป็นฝ่ายรีเควสเองแหละครับ แหะๆ ผมเดินไปกับไอ้โซโล่แล้วจู่ๆ ไอ้บ้านั้นมันก็หยุดเดินแล้วหันไปมองหน้าพวกเด็กวัยรุ่นที่กำลังมองมาที่ผม
“มองอะไรวะ?”ไอ้โซโล่มันเดินเข้าไปถามอย่างหาเรื่องเลยครับ เด็กพวกนั้นก็หัวหดพากันส่ายหน้าปฏิเสธ
“เอ่อ...เปล่าครับพี่”
“กูไม่เชื่อ มึงมองเมียกูใช่ไหม สัด!”
“ไอ้โซโล่!”ก่อนที่ไอ้งี่เง่านี้ก็ลงมือตบกบาลพวกเด็กๆ ผมก็รีบดึงมันเอาไว้แล้วลากมันหนีอายมาจากจุดนั้น บ้าเอ๊ย!! อะไรของมึงเนี่ย เขาแค่มองกันเฉยๆ ก็ไปหาเรื่องเขาแล้ว แบบนี้มึงไม่หาเรื่องมันทุกคนเลยหรือไงวะ!!? ผมหันมามองมันอย่างไม่พอใจ
“เป็นเอามากนะมึง พอเถอะ มันเหนื่อย”
“ก็พวกเหี้ยนั้นมองแทะโลมมึงชัดๆ!”
“ก็ให้พวกมันมองไปสิวะ! แค่นี้มันไม่สึกหรอหรอก!!”
“กูไม่อนุญาต!”
“เวรเอ๊ย เรามาเดทไม่ได้มาทะเลาะกันนะโว้ย เวรจริงๆ!”ผมสบถอยู่หลายคำก่อนจะเดินออกมาจากไอ้โซโล่อย่างหงุดหงิด เสียงเรียกจากหมอนั้นผมก็ไม่หันไปมอง จะมาเดทกันอะไรวะเถียงกันแมร่งตลอด ปวดประสาทวะ! จะมีตอนไหนที่ผมกับมันจะไม่เถียงกันบ้างเนี่ย เออ! ยกเว้นแต่ตอนเอากันนั้นแหละ!!
ผมเดินมาจ่ายเงินซื้อชั่วโมงร้องเพลงแล้วเดินหาห้องว่างเข้าไปนั่งหน้าหงิกยังไม่ได้ร้องหรอกครับ ประตูห้องเปิดออกไอ้โซโล่มันก็โผล่เข้ามา ผมมองหน้ามันเล็กน้อยแล้วหันไปมองทางอื่น กูงอนแล้ว ชิ! หน้าตอนนี้ของผมมันงอเป็นม้าหมากรุกแล้วล่ะมั้งครับ ไอ้โซโล่มันก็เดินมานั่งใกล้ๆ ผม
“ไม่ร้องเหรอวะ?”
“...”ผมเงียบไม่ตอบมันครับ กูซื้อมานั่งดูหน้าจอจะทำไม!? กูไม่มีอารมณ์ร้อง!! ไอ้โซโล่มันถอนหายใจเบาๆ แล้วผมกับมันก็นั่งเงียบกันอยู่ในห้องคาราโอเกะ แล้วไม่นานไอ้โซโล่มันก็ลุกขึ้นไปพิมพ์ชื่อเพลงหยิบไมค์มาถือไว้ หือ? อะไรวะ? อย่าบอกนะว่าคุณมึงจะร้องเพลง!? อยากจะบอกว่าไอ้โซโล่มันร้องเพลงห่วยแตกมากและทำให้มันไม่ค่อยชอบร้องเพลงครับ ถ้าไม่มีเสียงคนร้องด้วยมันจะร้องผิดคีย์ทุ๊กที
หน้าจอขึ้น ‘ขี้หึง - Silly Fools’ผมก็เกือบยิ้มแหละครับ แต่ต้องเก๊กหน่อย ไอ้โซโล่มองผมแล้วเริ่มร้องเพลง มองตาละห้อยเชียว มันน่ารักจริงๆ น่า~
ยิ้มให้กับฉันหน่อย แค่หึงเล็กน้อยแค่คอยรัก
ได้โปรดอย่าโกรธฉัน ขนาดนั้น อีกนานคงขาดใจ
และไม่ใช่ไม่ไว้ใจ ใจฉันร้อน หากใครมองนัก
ก็เธอดันน่ารัก ขนาดนั้น ให้มองอยู่ได้ไง
ช่วยเอียงมาหาหน่อย ฉันเฝ้าคอย ที่จะบอกรัก
ได้โปรดอย่าโกรธฉัน ที่ทำไปนั้น จะไม่ทำอีกต่อไป
บางทีฉันก็ยั้งไม่อยู่ บางทีฉันก็รู้ แต่ทนไม่ไหว
บางทีฉันใจร้อนเกินไป โปรดจงเข้าใจ ที่เป็นไปนะ
ที่เป็นไปนะ เป็นไปด้วยรัก แต่อาจจะขี้หึงเกินไป
แต่ใจทั้งใจมีแต่เธอคนเดียว รักเธอคนเดียว ไม่ยอมให้ใครมาเปลี่ยนไป
อยากให้เธอได้รู้ เฝ้าดูแล้วเข้าใจก่อน
หากใครทำใจฉันสั่นคลอน เธอจะรู้สึกหึงและห่วงไหม
ไอ้โซโล่ยื่นนิ้วก้อยมา ร้องเพลงยังห่วยเหมือนเดิม!! คีย์ผิดแทบทั้งเพลงอ่ะครับ เฮ้อ~! เอาเถอะ ให้คะแนนความพยายามล่ะกัน ผมมองนิ้วก้อยนั้นนิ่งแล้วยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยว
“รู้ว่าหึงแต่มึงอย่าหึงมากสิวะ เสียสุขภาพจิต”
“ที่กูหึงเพราะกูรักมึงมากนี่”“รู้แล้วน่าเจ้าบ้า”ผมหลบสายตาวิบวับนั้น ก็มันเขินอ่ะ! ไอ้ห่านั้นก็เนียนจับมือผมไปกุมไว้ ปล่อยสิฟ่ะ กูจะร้องเพลงแล้ว ผมดึงมือของตัวเองออกมาจากไอ้โซโล่แต่มันก็ไม่ยอมปล่อยครับ ไอ้บ้านั้นก็เอ่ยออกมาหน้าตาย
“ห้องนี้มิดชิดดีนะ น่าจะจัดสักดอก”
“ไปตายซะไอ้หื่น!”ผมสะบัดมือจากไอ้โซโล่ทันที เวรนี้มันจะคิดแต่เรื่องเดียวสินะ!!! ผมลุกขึ้นแล้วพิมพ์ชื่อเพลงที่อยากจะร้องหยิบไมค์อีกอันมาถือไว้ ไอ้โซโล่มันก็นั่งดูผมร้องเพลง เพลงแต่เพลงที่ผมเลือกมาเนี่ยแน่นอนว่าลูกทุ่งทั้งนั้น
มาม่วนกันเด้อ!!!ผมยึดไมค์ร้องคนเดียวจนหมดชั่วโมงคอแทบพัง บ้าพลังอยู่คนเดียวทั้งชั่วโมงไอ้โซโล่มันก็นั่งดูผมร้องไม่คิดจะร้องด้วยเลย พอออกมาจากคาราโอเกะไอ้โซโล่มันก็พาผมไปซื้อน้ำแก้คอแห้ง เราเดินเล่นกันต่อในห้างเล็กน้อยแล้วกลับบ้านกันครับ เดทของวันนี้ก็จบลง
“เดทบ้าอะไรเหนื่อยชิบหาย ห่วยแตกอีก”พอขึ้นมานั่งบนรถผมก็บ่นทันที ไม่ต้องแปลกใจครับไอ้โซโล่สั่งคนที่บ้านเอารถมาให้ตั้งแต่อยู่โรงแรมนู้นแล้วล่ะครับ ไอ้โซโล่หันมามองผมนิ่งก่อนที่มันจะสตาร์ครถออกตัวไป ผมทำหน้าบึ้งแล้วดูดน้ำไม่พูดอะไร
“แต่ว่ามันก็สนุกดี มึงล่ะ?”
“ขอแค่มากับมึง กูก็มีความสุขแล้ว”
“...ไอ้บ้าโซโล่ พูดทำไมกูอาย!”
“ก็มึงถามเอง”
ผมส่งค้อนให้มันแล้วก้มหน้ามองกระเป๋าของตัวเอง ไอ้บ้าโซโล่หน้าด๊านด้านวะ!! พูดออกมาหน้าตาเฉยเป็นบ้าอ่ะ!! เมื่อก่อนมันเป็นแบบนี้หรือเปล่าวะ? มันหน้าด้านมาตั้งแต่เกิดเลยหรือไง!? เสียงมือถือของผมก็ดังขึ้นผมค้นมันมาดู ปรากฏว่าเป็นไอ้โจ้โทรมาครับ มีอะไรวะ? ผมกดรับสาย
“มีอะไรวะเชี่ยโจ้?”
[ เฮ้ย มีหมอลำใกล้ๆ มอเรา มึงจะไปดูไหม!? ]
“จริงดิ!! ไปๆ!! กี่โมงวะ?”ผมตาโตอย่างตื่นเต้น หมอลำใกล้มอของผม นานๆ ทีจะมีหนเลยนะเนี่ย!! สงสัยจะเป็นงานอะไรสักอย่างแน่ๆ ผมเหมือนจะเห็นป้ายโฆษณาเรื่องนี้แวบๆ ไอ้โจ้มันก็บอกสถานที่และเวลามาให้ ผมก็สัญญากับมันเป็นมั่นเป็นเหมาะ วันนี้คุณพรีสต์จะไปแดนซ์ข้างเวที!!! หน้าเวทีไม่ได้ครับ แถมนั้นกะเทยคุม!! ผมวางสายจากไอ้โจ้แล้วหันมายิ้มให้กับไอ้โซโล่ที่หันมามอง
“โซโล่ไปดูหมอลำกันเถอะ!”TBC.ยังไม่ได้ลืมโซโล่พรีสต์แน่นอน!! แต่เพื่อเป็นของขวัญปีใหม่แก่คนอ่านทุกคน
ที่ติดตามเรื่องคู่กัดมาเป็นเวลาห้าเดือนแล้ว! นานแล้วน่ะเนี่ย(เมื่อไหรจะจบสักที!)
ตอนนี้ก็เป็นเดทเบาๆ ระหว่างพรีสต์กะโซโล่ล่ะกัน ไม่มีอะไรมากน่ารักกันเบาๆ
ตอนหน้าจะเป็นอย่างไงกันหนอ? เมื่อพรีสต์เจอกับศัตรูแก่ที่ดันจะมาแย่งสามีไปอีก~
ถึงคราวเรื่องราวในอดีตของพรีสต์บ้างแล้วล่ะมั้ง~ ทำไมพรีสต์ถึงสัญญากับพี่เฮอร์มิตว่าจะไม่มีเรื่อง
รอลุ้นตอนต่อไปจ้ะ.
ปล.ย่องมาอัพให้ เห็นคนมาท้วงกันเหลือเกิน มันบาดใจคนแต่งเพราะเขาอ่อนไหวง่าย 
หัวข้อ: >>> คู่กัดที่รัก <<< [เปิดจองรวมเล่ม วันนี้-9เมษายน2558] (อ่าน 1523938 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก