ตอนที่ 28 กุนซืองานเข้าผมปล่อยให้ไอ้ฮอยฮักมันกลับไปก่อนแล้วผมก็นั่งครุ่นคิด ไอ้วินเซอร์นิสัยอย่างไงผมก็ไม่รู้หรอกนะ มันยอมให้ไอ้ฮักนั่งข้างๆ แล้วคอยเทคแคร์ขนาดนั้นก็คงจะรู้สึกอะไรกับเพื่อนผมบ้างล่ะน่า!! แต่มันคงจะเป็นประเภทปากหนัก? ไม่รู้ใจตัวเอง? อืม...อะไรเทือกนี้ล่ะมั้ง ถ้าอย่างนั้นล่ะก็ต้องทำให้หึงสินะ! แล้วใครล่ะวะ อืม...
นั้นไง!
น้องข้าวโพดไง!!!
ผมดีดนิ้วหัวสว่างวาบ! ปิ๊งไอเดียจนได้น่ะเรา หึๆ ผมส่ายหน้าไปมาแล้วเสยผมภูมิใจในสมองอันน้อยๆ ที่ชาญฉลาดอย่างยิ่ง อ่า...ถ้ามันไม่ได้ผลล่ะวะ ผมครุ่นคิดอย่างหนักแล้วก็ปิ๊งไอเดียอีกอย่าง อืม...อันนี้ค่อนข้างเสี่ยงแต่ก็ต้องเสี่ยงดู!! ผมเดินกลับมานั่งที่เดิม ไอ้โซโล่เนี่ยถามขึ้นอย่างไวอ่ะ
“หายไปไหนนานจังวะ?”
“ขี้!”
“...”ไอ้โซโล่นั่งเงียบไปเลยเมื่อเจอกับคำตอบของผม ถามมากเป็นไงล่ะ สม!! ผมนั่งจิบไปแล้วหันมามองไอ้น้องข้าวโพดที่มองไอ้ฮักอยู่ ผมเข้าไปสะกิดน้องเขา
“อะไรครับพี่พรีสต์?”
“น้องชอบไอ้ฮักมันขนาดนั้นเลยเหรอครับ?”
“70 เปอร์เซ็นต์ในหัวใจให้พี่เลิฟคนเดียวเลยครับ!”น้องข้าวโพดยิ้มแฉ่งเมื่อผมถามไปแบบนั้น เกินครึ่งเลยน่ะนั้นแล้วอีกสามสิบเปอร์เซ็นต์เหลือไว้ให้ใครงั้นเหรอ? น้องข้าวโพดที่ยกนิ้วขึ้นมานับ
“ให้พี่โซโล่ 10 เปอร์เซ็นต์ ให้ครอบครัวอีก 10 เปอร์เซ็นต์ ที่เหลือก็...คนอื่นๆ ครับ”
ในใจน้องไอ้ฮอยฮักยิ่งใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอ!? มันจะดีเปล่าวะที่ผมจะส่งน้องข้าวโพดไปเป็นเครื่องมือเนี่ย อืม... เอาเถอะ! ไม่ลองก็ไม่รู้ ผมก็กระซิบข้างหูของน้องข้าวโพดเบาๆ
“ทำไมน้องไปเข้าไปขอลายเซ็นมันล่ะ นานๆ ทีจะได้เจอไม่ใช่เหรอ?”
“ลายเซ็นของพี่เลิฟน่ะผมมีแล้วล่ะครับ”
อ้าว มีได้ไงฟ่ะ!? น้องข้าวโพดยิ้มอย่างภาคภูมิสุดๆ เมื่อผมทำหน้าแปลกใจ
“ก็ผมน่ะส่งชิงโชคเป็นร้อยๆ ชิ้นเพื่อไปงานมีตแอนด์กรีตของพี่เลิฟเลยน่ะ ฮิๆ”
ทางตันสุดๆ!! อีน้องเขาคลั่งกว่าที่คิดเอาไว้ซะอีก!! ผมพยายามหาทางใหม่เพื่อจะยุให้น้องข้าวโพดเข้าไปหาไอ้ฮัก คิดไปคิดมาก็ไม่รู้จะเอาเรื่องอะไรอ้าง แต่มันตรงๆ เนี่ยแหละวะ
“น้องข้าวโพดเห็นไอ้หัวขาวที่นั่งข้างๆ ไอ้ฮักไหม?”
“อ้อ ครับ ผมรู้จัก เขากำลังถ่ายหนังเรื่องเดียวกับพี่เลิฟอยู่ แต่ผมไม่ค่อยชอบเลยอ่ะ”น้องข้าวโพดบ่นแล้วมองไอ้วินเซอร์อย่างไม่พอใจ อะไรนะ ไอ้วินเซอร์กับไอ้ฮักเนี่ยนะเล่นหนังด้วยกัน ไมกูไม่รู้วะ! แล้วทำไมคุณน้องเขาถึงรู้ล่ะเนี่ย!? สงสัยจะเป็นแฟนพันธ์แท้จริงๆ โว้ยเฮ้ย!!
“งั้นเหรอ?”ตอนนี้ผมต้องตามน้ำไปกับน้องข้าวโพด อย่าเพิ่งไปขัด!
“หมอนั้นชอบทำตัวเป็นเจ้าข้าเจ้าของพี่เลิฟ เชอะ ก็แค่เล่นคู่กันแค่นั้นเอง”
“เอ๊ะ เล่นคู่กัน?”
“ก็ไม่เชิงกับว่าคู่กันหรอกครับ หนังเรื่องนี้น่ะมันสร้างจากนิยายวายแต่ตัวหนังตัดเรื่องวายๆ ออกไปน่ะครับ แต่พวกผู้หญิงก็ยังชอบจับคู่นี้มาจิ้นอยู่ดี”น้องข้าวโพดบ่นไปหยิบไก่ทอดมากัดอย่างเคืองแค้น เอ่อ...ว่าแต่นิยายวายคือนิยายประเภทไหนกันหว่า? แล้วจิ้นคืออะไรกันฟ่ะ!?
“แล้วทำไมน้องไปลองไปทักไอ้ฮักมันล่ะครับ?”
“ก็...เจ้าหัวขาวนั้นจ้องผมเขม็งเลยนี่ครับ กลัวอ่า!”
ห๊ะ!!? ผมเลิกคิ้วแล้วหันไปมองไอ้วินเซอร์ที่ยังนั่งเม้าท์กับเพื่อนๆ มันอย่างออกรสออกชาติ ไม่มีอาการจะจ้องน้องข้าวโพดอย่างอาฆาตแต่อย่างใด เอาอะไรมาพูดครับน้อง! ไม่เห็นมันจะจ้องน้องตรงไหนเลย!?
"จริงๆ นะครับพี่พรีสต์ เจ้านั้นน่ะผมไม่ชอบเลย"
"..."
เอ่อ แล้วกูจะทำอย่างไงต่อไปล่ะโว้ย!!!!
อุตส่าห์รับปากไอ้ฮักเป็นอย่างดีว่าจะช่วยมันหน่อย แต่นี่อะไร ผมทำอะไรไม่ได้เลยอ่ะ! คิดสิวะ!! ใช้สมองที่มีอยู่น้อยๆ คิดๆๆ!!! กูจะกลายร่างเป็นอิกคิวซังอยู่แล้ววววว!!! ผมมองไปหาเพื่อนๆ ที่นั่งจิบเล็กจิบน้อยฟังดนตรีที่กล่อมไปอย่างเพลินอุรา ทุกคนดูสนุกสนานแต่ทำไมกูต้องหาเรื่องเครียดแบบนี้ด้วยโว้ย ยุ่งกับเรื่องชาวบ้านเขาจนต้องปวดหัวแบบนี้!! สมน้ำหน้าตัวกูชิบหาย!! เพราะหวังดีมีจุดประสงค์สินะ ใจของผมมันไม่ซื่อสินะ สวรรค์ก็เลยลงโทษ!
ติ๊ก ต๊อกๆๆๆบึ้มมมม!!!!คิดไปกูก็คิดไม่ออกวะ!!
ไอ้เอี้ยวินเซอร์ไมมึงเป็นคนจับจุดอ่อนยากอย่างนี้วะ!!? ผมถอนหายใจเฮือกแล้วเอนตัวซบคุณสามีที่คุยกับเพื่อนของมัน ไอ้โซโล่หันมามองผมอย่างแปลกใจ
"เป็นไรวะ? ง่วง?"
"เปล่า"
"เมาแล้วอ้อนเหรอวะ?"ไอ้โซโล่มันยิ้มๆ แล้วเอ่ยออกมา ฟาย!! กูยังไม่ได้เมาโว้ยแล้วก็ไม่ได้อ้อนมึงด้วย ผมใช้หัวโขกต้นแขนมันสองสามทีเป็นการประท้วงนิดๆ แล้วยืดตัวนั่ง เมางั้นเหรอ? เฮ้!!! เมา!! เมาไง แผนสองไง เออ!!!
"ไอ้แซม ชงให้กูแก้วดิ"ผมชะโงกหน้าไปสั่งไอ้แซมที่กำลังพร่ำเรื่องราวความรักแสนรัดทรของมันกับน้องข้าวโพด ไอ้แซมมันก็หันไปชงเหล้าพร้อมกับเล่าไม่หยุดปาก น้องข้าวโพดก็ตั้งใจฟังจนเกินพอดีมาก ท่าทางน้องแกจะเมาแล้วนะเนี่ย
"ผู้หญิงน่ะไม่เข้าใจอะไรเลยจริงๆ ก็บอกว่าไม่ได้คิดอะไร ทำไมไม่เชื่อกันวะ คบผู้หญิงแม่งเลิกตลอด สงสัยต้องหันไปคบผู้ชายด้วยกันแล้วล่ะมั้งกู โฮฮฮฮฮ~!!!"
"..."น้อง้ขาวโพดก็พยักหน้ารับไปกับคำพร่ำเพ้อของไอ้แซม ไอ้คนอกหักรักคุดก็ยื่นแก้วมาให้กับผมแล้วนั่งซึมมะทื่อทำหน้าเศร้าเล่าเรื่องโศกต่อ ผมรับแก้วเหล้ามาแล้วมองคุณเพื่อนที่มันกำลังจะตัดสินใจเลือกทางเดินใหม่ให้แก่ชีวิต
"น้องว่าอย่างพี่จะมีผู้ชายมาชอบเปล่าวะ? พี่ไม่ได้หล่อเทพแบบพวกนั้นด้วย"ไอ้แซมมันเหล่ไปมองพวกนั้นที่มันว่าแล้วหันมาถามน้องข้าวโพด
"น่าจะมีนะครับ"
"ถ้าน่ารักๆ ก็พอทำใจได้"
"..."
"โธ่โว้ยยยย!!! พรุ่งนี้กูจะไปจีบหาคนใหม่แล้ว ไม่สนมึงหรอก! มึงทิ้งไปกูก็หาใหม่ได้โว้ยยยย!!"ไอ้แซมมันตะโกนขึ้นมาอย่างอัดอั้น ผมถอนหายใจ ยังดีที่ไอ้คุณเพื่อนมันไม่ได้เอาจริงเรื่องหาแฟนเป็นผู้ชายวะ เฮ้ย มัวแต่มองไอ้แซม ลืมแผนหมดเลย!
ผมหันมามองไอ้ฮักที่นั่งนิ่งท่ามกลางวงเม้าท์มอยของพวกหนุ่มๆ เห็นแล้วส่วนมันเป็นส่วนเกินที่ไม่ได้มีส่วนอะไรกับพวกนั้นเลย ผมยื่นแก้วเหล้าไปให้ไอ้ฮักที่หันมามองผมแล้วกำลังจะยื่นมือมารับแก้ว แต่ดันมีคนมือไวกว่าฉวยไปหน้าตาเฉย ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ ไอ้วินเซอร์นั้นแหละ!!!! แล้วมันก็ยกกรอกลงคอของตัวเองไปแล้วคว่ำแก้วลงมองหน้าผมยิ้มๆ แบบกูอยู่เหนือกว่า!
"..."
มึงงงง!! ไอ้วินเซอร์!!! ผมนั่งกัดฟัน มึงคิดว่ากูจะอับจนหนทางงั้นเหรอ!!?
"หมู ไมไม่ให้ไอ้ฮักมันสักแก้ววะ ปล่อยให้มันนั่งเป็นใบ้อยู่ได้!"ผมหันไปต่อว่าไอ้หมู มันหันมามองผมอย่างเอ๋อๆ แล้วก็จัดให้ไอ้ฮักมันแก้วหนึ่งอย่างรวดเร็ว ไอ้ฮักมันมองผมอย่างไม่เข้าใจ มึงแดกๆ เข้าไปเถอะ!
ผมพยายามมองไอ้ฮักที่จับแก้วไว้อยู่นิ่งๆ แล้วมันก็กำลังจะยกกระดกเข้าปากไปแต่ไอ้วินเซอร์กลับจับแขนมันเอาไว้ ไอ้ฮักมองไอ้วินเซอร์อย่างงงๆ
"พรุ่งนี้มีเรียน"มันเอ่ยเรียบๆ แล้วทำท่าจะแย่งแก้วไปจากมือของไอ้ฮัก
"เฮ้ย ไอ้วินเซอร์! ปล่อยๆ ให้เจ้าแว่นมันลองอะไรแปลกใหม่หน่อยสิวะ!"ไอ้ชินเอ่ยขึ้นสนับสนุนให้ไอ้ฮักมันกินเหล้า ไอ้ชุบก็พยักหน้าแล้วย้อนใส่ไอ้วินเซอร์
"เออวะ มึงเป็นอะไรกับมันวะ มันจะกินก็เรื่องของมันสิ มึงไปเกี่ยวอะไรด้วย"
ถูกกกกก ไอ้ชุบพูดได้โดนใจกูมาก!!!
ไอ้วินเซอร์เนี่ยถลึงตาใส่เพื่อนมันทันที ไอ้ชินกับไอ้ชุบเนี่ยหัวหด มันทำหน้าซะจะจับเพื่อนแดกไม่ให้เหลือซาก แล้วไอ้วินเซอร์มันก็แย่งแก้วจากไอ้ฮักไปในที่สุด ผมเนี่ยเสียดายเหลือหลาย บ๊ะ!! ถ้าไอ้ฮักมันได้กินเหล้าไปล่ะมึง!! มันจะเปลี่ยนจากหลังเท้าเป็นหน้ามือเลยทีเดียว!!
ผมกับพี่ยิ้มเคยให้มันกินเหล้า ถ้าจำไม่ผิดก็ประมาณตอนปีหนึ่งเนี่ยแหละ ที่พี่ยิ้มแกฉลองสละโสดน่ะครับ พระเจ้า!!! พอเหล้าเข้าปากไอ้ฮักไปสองแก้วเท่านั้นแหละ จากไอ้หน้าตายไร้ความรู้สึกกลายเป็นเจ้าราตรีเจ้าเสน่ห์เอามารุก ผมเนี่ยเคลิ้มเกือบเสียตัวแบบไม่ได้ตั้งใจ อยากบอกว่าไอ้คนเวอร์จิ้นอย่างมันพอเมาเหล้าแล้วร้อนแรงเทคนิคขั้นเทพเลยทีเดียว!!
ผมน่ะได้พี่ยิ้มช่วยไว้ไม่งั้นเสร็จไอ้เจ้าราตรีนั้นไปแน่นอน (เฮ้อ! แอบเสียดาย) ถ้าไอ้ฮักมันเมาแล้วมันจะรุกใช่ไหมครับ? ท่าทางจะมันส์น่าดูอ่ะ!!! ไอ้วินเซอร์จะโดนไอ้ฮักรุก! หึๆ ผมว่าอย่างไอ้ฮักน่ะ ไอ้วินเซอร์เอาไม่อยู่หรอกถ้ามันคิดทำจริงจัง เพราะฉะนั้น กูจะต้องทำให้ตำแหน่งเพื่อนกูพลิก(แทนกู)ให้ได้!!
"เฮ้ อย่างไงวันนี้ก็วันเกิดไอ้บู๊ลิ้มมันนะโว้ย มึงดื่มฉลองให้เพื่อนหน่อยไม่ได้หรือไงวะ?"ผมเอ่ยแล้วหันไปมองไอ้บู๊ลิ้มและหันกลับมามองไอ้ฮอยฮัก เป็นไงล่ะ กูน่ะไม่อับจนง่ายๆ หรอกนะ!!
"เออวะ วันเกิดกูทั้งที มึงดื่มให้กูหน่อยล่ะกันวะไอ้ฮอย"ไอ้บู๊ลิ้มมันเสริมขึ้นอย่างรู้คิว สุดท้ายไอ้แซมมันจะจัดให้ไอ้ฮักแบบเพียวๆ ไปหนึ่งแก้ว เยี่ยม!! ขนาดผสมไอ้ฮักสองแก้วก็น็อคแล้วเนี่ยเพียวๆ ครึ่งแก้วน็อคแหงๆ!
ไอ้วินเซอร์มองไอ้ฮักแล้วตวัดตาเฉียงของมันมามองผมอย่างไม่พอใจ หึๆ อะไรของมึงวะ? ก็แค่ดื่มเหล้าในสังคมเพื่อนนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้นเอ๊ง แล้วคนอื่นๆ ก็เติมเต็มแก้ว เจ้าภาพก็ยกแก้วขึ้นมารอฉลอง คนอื่นๆ ก็ยกแก้วชนกันดังเคร้งแล้วยกซดกัน
ไอ้วินเซอร์มองไอ้ฮักที่ค่อยๆ จิบด้วยใบหน้าเรียบๆ ดูมันกังวลสุดๆ อย่าบอกนะว่ามันก็รู้ว่าไอ้ฮักมันเมาแล้วจะเกิดอะไรขึ้นน่ะ!!? ผมมองไอ้วินเซอร์อย่างจับผิด ไอ้วินเซอร์มันยังไม่รู้สินะว่าไอ้ฮอยฮักน่ะเป็นคุณพี่เลิฟมีอะไรนั้น? หรือว่ามันรู้แล้ววะ!!? ไอ้ฮักวางแก้วลงเมื่อหมดเกลี้ยง มันนั่งตัวตรงหน้านิ่งเหมือนเดิม
อะไรวะ? มันยังไม่เมางั้นเหรอ!?
ผมมองไอ้ฮักอย่างงุนงงแล้วหน้าขาวๆ ของมันก็แดงแปร๊ดขึ้น หือ? มันก้มตัวลงเสยผมยุ่งๆ นั้นก่อนจะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออก ไอ้ฮักมันเงยหน้าขึ้นมามองตรงมาที่ทางผม ผมถึงกับสะดุ้งสายตาที่มันจ้องมองมา น้องข้าวโพดเนี่ยกระโดดเข้ามาคว้าแขนผมไว้ทันที
"พะ...พี่พรีสต์! พี่เลิฟมองผมด้วยสายตาแปลกๆ อ่ะ!!"
"..."พี่รู้แล้ว!!! พี่กำลังหวั่นๆ กับสายตามันอยู่เหมือนกัน! ไอ้ฮอยฮักมันเมาง่ายดายมากเหมือนเดิมครับ!! มันมองมาที่ผมแล้วยกมุมปากยิ้มให้ อ๊ากกกกกก!!!! อย่ายิ้มแบบนั้นสิวะ เดี๋ยวผัวกูจะจับได้ว่าเมื่อก่อนเราเคยมาซัมติ้ง!
คนอื่นๆ ที่เห็นความเปลี่ยนแปลงของไอ้ฮักก็มองมันอย่างงุนงง ไอ้สตางค์เนี่ยหน้าแดงเคลิ้มๆ ไปกับสายตาและรอยยิ้มที่ไอ้ฮักมันส่งไปให้ บอกแล้วว่าตอนมันเมาน่ะมันใช้เสน่ห์ที่ตัวเองมาหลอกล่อคนได้ง่ายดายสุดๆ!! คุณฮักแลบลิ้นแล้วเลียริมฝีปากแผล่บแล้วถอดแว่นเสยผมซะเท่จนน้องข้าวโพดไม่ไหวจะต้านทานสงบเหมือดไปซบไอ้แซมที่มองเพื่อนที่ดูแปลกไปตาโต
"ไอ้วิน!!!"ไอ้โซโล่มันตะโกนเรียนเพื่อนตัวเองเสียงดัง แล้วจับไหล่ผมเขย่าซะแรง อะไรวะ!!? ผมกะพริบตาปริบๆ มองไอ้โซโล่ที่มองผมเครียดๆ ผมหลุดจากภวังค์มองไอ้ฮักที่กลายเป็นเจ้าราตรีไปเต็มพิกัด
"ไอ้วิน!!"ไอ้โซโล่มันตะโกนเรียกเพื่อนมันทันที
"ให้ตายสิ พรุ่งนี้มีเรียนเช้าซะด้วย"ไอ้วินเซอร์มันบ่นพึมพำอย่างหัวเสียแล้วมันก็มองคนอื่นๆ ที่กำลังมองไอ้ฮักตาโต ไอ้หัวขาวก็ตบโต๊ะดังปัง คนอื่นๆ ก็สะดุ้งตัวเฮือกแล้วมองหน้ากันไปมาอย่างงุนงง ผมก็สะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ จากด้านหลัง
"พรีสต์ นายคงไม่ได้ลืมฉันใช่ไหม?"เสียงนุ่มละมุนดังข้างหู มือนุ่มๆ นั้นก็ลูบตามไหล่ของผม ผมเนี่ยนั่งตัวแข็งทื่อ ไอ้ฮักกกกกก! มันมาตอนไหนกันวะ!!!? ไอ้โซโล่มองไอ้ฮักอย่างตกใจ
"เฮ้ย!! นี่เมียกู สาดดดด!!!!"
ไอ้โซโล่คว้าคอไอ้ฮอยฮักออกไปจากผมแล้วเงื้อหมัดชกไปเต็มแรง แต่ท่านเทพก็คือท่านเทพ จะเมาแค่ไหนก็สู้ได้สบาย!! ไอ้ฮักจับแขนไอ้โซโล่แล้วทุ่มมันลงพื้นไปอย่างรวดเร็ว พระเจ้าาาา!!!! ไอ้โซโล่โดนทุ่มมมมม!!! ตายหรือเปล่าล่ะนั้น!!? ผมรีบลุกไปดูไอ้โซโล่ที่กำลังจะลุกขึ้น คนอื่นๆ เนี่ยลุกขึ้นมามองอย่างตกใจกันสุดชีพ อ้าปากค้างเมื่อเห็นไอ้ฮักที่ผอมแห้งทุ่มไอ้บ้ากล้ามอย่างไอ้โซโล่ซะลอยลิ้ว!
"..."ไอ้ฮอยฮักมันมองไอ้โซโล่แล้วกำลังจะตามมากระทืบ ผมไม่กล้าจะเข้าไปห้ามเลย ให้ตายสิ! กลัวโดนท่านเทพชกแล้วลืมหน้าสามีตัวเอง!! แล้วไอ้โซโล่มันก็มองไอ้ฮักด้วยสายตาเครียดๆ ก่อนที่ไอ้ฮักและไอ้โซโล่จะแลกหมัดตุบตับกัน ไอ้วินเซอร์ก็เข้ามาแทรกกลางห้ามไอ้ฮอยฮักไว้ก่อน
"ฮัก พอได้แล้ว อย่ามาเมาแล้วอาละวาดสิ"
"..."ไอ้ฮอยฮักเงยหน้ามองไอ้วินเซอร์นิ่งแล้วมันก็เดินเข้าไปกอดไอ้วินเซอร์ ห๊ะ!!? ไมมันยอมง่ายขนาดนั้นวะ!!? ผมมองไอ้ฮอยฮักเพื่อนเลิฟอย่างไม่อยากจะเชื่อ ตอนนั้นพี่ยิ้มต้องเสียพลังงานไปกับการปราบไอ้ฮักในคราบเจ้าราตรีไปเยอะ แต่ไอ้เหี้ยวินเซอร์พูดประโยคเดียวจอดเลยเหอะ!!
"กลับ"
"เฮ้ กูกลับก่อนนะ"ไอ้วินเซอร์มันกอดไอ้ฮักแล้วกระซิบอะไรสองคน ผมได้ยินแต่ไอ้ฮักมันบอกว่ากลับเท่านั้นแหละ ไอ้วินเซอร์มันบอกว่าคนอื่นๆ แล้วมันก็หันมามองผมเขม็ง เดินไปหยิบกระเป๋าของไอ้ฮักแล้วรีบเดินออกไปจากร้านอย่างรวดเร็ว คนอื่นๆ เนี่ยมองตามพวกมันไปอย่างไม่เข้าใจสถานการณ์
"พรีสต์"ไอ้สตางค์มันเรียกผมระหว่างที่ตาของมันยังมองตามไอ้ฮักไป
"นั่นใช่เลิฟมีหรือเปล่าวะ?"
ผมมองไอ้สตางค์อย่างตกใจ มันก็หันมามองผมอย่างอึ้งๆ ลืมไปว่าไอ้สตางค์มันก็แฟนพันธ์แท้เหมือนกันนี่หว่า!! ไอ้นี่มันติดตามมาตั้งแต่ไอ้ฮักมันเข้าวงการเป็นนายแบบนู้นแน่ะ! ผมเงียบไม่พูดอะไร เจ้าตัวเขาไม่พูดเราจะพูดได้อย่างไงล่ะครับ เดี๋ยวโดนไอ้ฮักฆ่าเอาน่ะสิ!
"ใช่แล้วครับ!! นั่นคือพี่เลิฟมี สุดที่รักของข้าวโพดเองงงง~!"
"..."
ผมเงียบไม่รู้จะพูดอะไรกับน้องข้าวโพดแกดีครับ ทำไมน้องไปตอบแบบนั้นล่ะครับ!! นี่มันความลับน่า เข้าใจไหมว่าเป็นความลับ!! ส่วนไอ้สตางค์เนี่ยวิญญาณหลุดไปแล้วล่ะครับ!! ดาราคนโปรดของมันอยู่ใกล้แค่ปลายนิ้วเนี่ยเอง!!! เพื่อนคนอื่นๆ เนี่ยอ้าปากเหวอจนแมลงวันจะบินเข้าไปสร้างครอบครัวมันอยู่แล้ว
"เลิฟมี? พี่เลิฟ? นี่มันหมายความว่าอย่างไง หือ คุณเมีย?"เสียงทุ่มต่ำที่ส่อแววอันตรายดังขึ้นจากข้างหลังผม ผมหันไปยิ้มแห้งๆ ให้กับไอ้โซโล่ที่จ้องเขม็งอย่างน่ากลัว เอ่อ...คือ...ผมพยายามจะอธิบายให้ไอ้โซโล่มันฟังแต่ไอ้คุณสามีมันก็ไม่ได้ฟังกูเล๊ย
"เฮ้ย! กูกลับก่อนนะ!! มีเรื่องต้องเคลียร์กับเมียตามลำพัง!!!!"...แล้วกูก็งานเข้า!!!TBC.มาต่อแย้วววววววววววววววววววว เย้~~~ 
เพราะว่างานที่เร่งด่วนเลื่อนวันส่งก็เลยมีเวลานิดหน่อย 
อาทิตย์นี้ก็มาต่อได้แค่นี้ละเน้อ ก็ขอตัวกลับไปปั่นงานต่อ
งานตอนนี้ล้นไม้ล้นมือไปหมดเลยล่ะ เฮ้อ!
และแล้วเพื่อนๆ ก็รู้ว่ามีดาราดังอยู่ใกล้ตัวแค่นี้เอง!!
แล้วเจ้าแผนการก็เหมือนจะงานเข้า เหอะๆ
แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้าพร้อมกับข่าวหน้าหนึ่งของฮัก เอิ่ก! 
หัวข้อ: >>> คู่กัดที่รัก <<< [เปิดจองรวมเล่ม วันนี้-9เมษายน2558] (อ่าน 1527230 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก