หัวข้อ: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52

[som]

ฮิ้น  อย่าเป็น day gold  นะเป็นห่วง  ให้รักทักคนเดียวนะ

[premkoe]

สองคำสั้นๆ "อั้ย ยะ"

[taroni]

งานเข้าน้องฮิ้นท์ซะแล้ว

[dxxppos]

ตอนนี้ทำไมมันสั้น แต่ได้ใจความนะครับ

 อยากให้เขียนแบบยาวๆไปเลยอ่ะ แต่ก็ขอบคุณครับ

 ช่วยไม่ได้นะฮัท

ใครๆก็หมายปอง(ฮิ้นท์ที่น่ารัก)อยากจะได้ฮิ้นท์เป็นแฟน

สมัยนี้เค้าไม่มีมารอต่อคิวกันจีบหรอก มั่วแต่คิดว่าฝ่ายฮิ้นท์จะมีใจให้

หมาคาบไปกินพอดี

ต้องแบบใครดีใครได้ อะไรแบบนี้

[stupidchild]

สมควร

[choijiin]

เย้ยยยยยยยยยยย
นี่มันอารายกันค้า
 
ไม่ได้เจอกันแป๊บเดียว
ทำไมหนูฮิ้นทำกับฮัทแบบนี้ค้า
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 
มาแก้ตัวไวๆเลยน้าอิ๊กกี้
คนอ่านไม่ยอม
 

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

 :z3:มาต่อได้แล้วนะน้องอิ๊กกี้ งานจะเข้ากันไหมเนี่ย
จะมาน่ารักอะไรตอนนี้ฮิ้น :เฮ้อ:ฮัท สู้ๆๆนะอย่าร้องไห้
เมื่อใจเรียกร้องและต้องการเราต้องเอาหัวใจเราคืนมา สู้ๆๆ

[min_min]

อ่าวเฮ้ย  ไหงมาทำให้ค้างคา วิตกจริต หวาดระแวง เหมือนน้ำจะท่วมละนิ

แอร๊ยยยยย   ขัดใจ

[na_near]

ถึงจะเศร้าตามฮัท  แต่ก็แอบขัดใจฮัทอยู่ดี
รู้สึกฮัทจะชอบคิดเองเออเองตลอด  คิดไปก่อน  คิดมาก  คิดเยอะ  คิดอะไรอีกมากมาย
ไอ้คิดมาก ติดก่อนทำมันก็ดีอยู่หรอก  แต่นี้เล่นคิดมากจนไม่ได้ทำอะไรเป้นชิ้นเป็นอันสักอย่างนี่สิมันน่าหงุดหงิด
มัวแต่คิดมาก  นู๋ฮิ้นโดยคนอื่นจีบไปก่อนแล้วจะรู้สึก 
คงได้เวลาที่ฮัทต้องทำอะไรสักอย่างแล้วหล่ะไม่งั้นมีหวังได้เสียนู๋ฮิ้นไปจิงๆแน่ นู๋เค้ายิ้งฮอทอยู่ด้วย

ปล.ด้วยความหวังดีจากFCทัก
ลป.  อิ๊กกี้ทำเค้าดราม่าอีกหล่ะ

[Wordslinger]

สะใจ!!!!

เป็นไงล่ะฮัท บังอาจแย่งคนรักมาจากน้องทักสุดหล่อของชั้น 

สรุปคือ น้องทักนั้นสุดยอด ส่วนน้องทิวก็น่ารักเหลือเกิน ดิฉันเชียร์ ให้ฮิ้นท์ได้รักกับทักและทิว!! ส่วนฮัทนั้น...ได้โปรดไปหลบมุมอยู่ที่ไหนซักแห่งเถอะค่ะ ถ้าจะไม่กล้าแสดงความรู้สึกตัวเองขนาดนี้ ก็ไม่สมควรจะเป็นพระเอกหรอกค่ะ!!

ขอบคุณคุณอิ๊กกี้กับเพื่อนเกลอมากนะคะ ที่ร่วมกันเขียนเรื่องดีๆ อย่างนี้ออกมาให้อ่านกัน (ดิฉันยังกลับไปอ่านเรื่อง ให้รักนำทางใจอยู่บ่อยๆ เลยนะคะ เพราะมันสนุกมากจริงๆ)

ปล. แอร๊ยยยย แอบกรี๊ดตอนน้องทักจับมือฮิ้นไปสัมผัสน้องชายตนเอง!! ดิฉันหน้าแดงเลยค่ะ!!

ปปล. ชอบน้องทิวมากๆ รองจากน้องทักเลย และแอบชอบตอนทิวยื่นหน้าไปหอมแก้มฮิ้นท์. งุงิ น่ารักอะ! ส่วนฮัท...ไม่มีอะไรจะพูดค่ะ!!

[kanda53]

จะยังไงดี...รู้ตัวช้าก็เจ็บหน่อยละกันนะฮัท...
ดีเหมือนกันจะได้รู้ว่าเจ้าฮัทจะใจปลาซิวรึเปล่า....
ถ้าแค่นี้ถอย..ไม่ถามไถ่คิดเองสรุปเอง...
นู๋ฮิ้นท์เลื่อนกิ๊กเบอร์หนึ่ง(ทัก)..รึกิ๊กเบอร์สอง(ทิว) มาเป็นตัวจริงแทนละกัน
ทิ้งเจ้าฮัทจอมป้อแป้ไปเห๊อะ...เนอะ
  น้องอิ๊ก กะ เพื่อนอิ๊ก 
กด+ ให้เจ้าทิวที่เข้ามาถูกเวลาจริงๆ

[JA(e)jung]

  o22อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ม่ายน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา   ฮัทอย่าพึ่งเข้าใจผิด
ฮิ้นก็นะทำอะไรไม่ดูตาม้าตาเรือเลยอ่ะ
เกลียดไอ้ทิวโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เมื่อไหร่ฮัทจะสารภาพรักกับฮิ้นซะทีล่ะ
ตอนนี้คู่แข่งเพิ่มมาอีกหนึ่งแล้วนะ ต้องสู้สิฮัท
สู้ๆ

[¡ииσcэиτ]

ฮิ้นจะโกหกฮัททำไมอ่ะ
แง้ๆ สงสารฮัท
 

[rellachulla]

กร๊ากกก อยากกระโดดเฮ
(แม่ยกทัก)
ฮาาาาๆๆๆๆ

[♫~Eristneth~♪]

ทำไมมันเป็นอย่างนี้ 

 

[topphy]

  กรี๊ด ฮัทเข้าใจฮิ้นผิดอ่ะ
ที่นี้รู้ใจตัวเองรึยังจ๊ะฮัทรีบๆบอกนะเดี๋ยวคนอื่นแย่งไปก่อน
+1ให้คนแต่งคร้าบบบ

[kakashiget]

ฮัทจ๋า  เข้าใจผิดอย่างแรงงงงงส์  เขาแค่เป็นเพื่อนกันแล้วหยอกเล่นเฉยๆๆ  เฮ้อ ฮิ้นแม่งก็ตอแหลว่าพี่ชาย ทั้งๆที่ไอทิวมันก็เป็นแค่เพื่อน เออ  เอากันเข้าไป ฮัทก็ผิกที่ไม่บอกรักฮิ้นเอง ช่วยไม่ได้นะ อย่งงี้ต้องติดตามตอนต่อไป 5555+
  :กอด1:พี่อิ๊คกี้

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

มาต่อได้แล้วนะครับน้องอิ๊กกี้ อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว คิดถึงฮิ้นนนนนนนนนน

[Chinnosuke]

พี่อิ๊กเก้เมื่อไหร่จะมาหน่อ น้ำท่วมหรือว่ายังไงกัน

[๐DeAchieS๐]

 

มาได้แล้วคร้าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

รอเดะนี่

[tarkung]

เมื่อไรฮัท-ฮิ้นท์จะรักกันนะ

จะติดตามรออ่านต่อไปนะครับ

[CarToonMiZa]

 

[eiky]

A16
“เอ๊ะอะไรติดหน้ามึงวะ”
พอนั่งกินอะไรอยู่มันก็เอ่ยขึ้นล่ะครับ ผมนี่ก็เหมือนบ้านะไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงต้องมานั่งกินอะไรกับคนที่ไม่อยากรู้จัก นั่งอยู่เป็นนานสองนานเชียวนะ
“อะไร”
ผมรีบเอามือขึ้นปาดหน้าตัวเองข้างซ้ายที่มันบุ้ยปากมา
“ฮ่าๆๆ”
“อ๊ะ นี่แกล้งเหรอ นิสัยไม่ดีนะ”
“ไม่ได้แกล้งนะเว้ย มันติดอยู่จริงๆ”
“อะไรล่ะ ไหน”
ผมก็ปาดออกใหญ่เลย
“เช็ดไม่ออกหรอก”
“อะไรอ่ะ งั้นเดี๋ยวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“ไม่ต้องหรอก”
“อะไรวะ”
ผมเริ่มหงุดหงิดครับ
“ตกลงอะไรติด แกล้งใช่ไหม”
“ความน่ารักไงที่ติดหน้ามึงอ่ะ”
เอ่อ มันยิ้มหวานแบบว่านะ ผมแทบอ๊วกชาเย็นใส่หน้ามัน หนอยมุขบ้านนอกคอกนามากๆอยากจะเย้ย
“แหวะ พูดได้แค่นี้เหรอ”
“อ้าว ก็เรื่องจริงนี่หว่า ก็มึงน่ารัก”
“เหรอ พอดีว่ารู้ตัวอ่ะนะ อิอิ”
อ้าวกู ผมนี่ก็นะ ไม่รู้สิครับเขินบ้างนะ แต่จะให้บิดตัวอายม้วนน่ะเหรอ ไม่มีทางผมต้องวางตัวสินะ
“มึงมาพักกับใคร”
มันถามครับ อ้าวไอ้นี่ตกลงมันจะแยกจากผมไปเมื่อไหร่วะเนี่ย ไปเสียที
“ไม่บอก”
“อืม ไม่อยากรู้หรอก ถามไปงั้นล่ะ”
“เราจะกลับบ้านแล้ว อย่าตามมา”
“ไม่ได้ตามซะหน่อย ทำไมวะน่ารักแล้วเล่นตัวเหรอมึงน่ะ”
“แล้วแต่จะคิด แต่อย่ามาตามได้ไหม ไม่ชอบ”
“เออๆ กลับดิ แล้วกลับไง”
“นั่งรถไปสิ”
ผมตอบแบบห้วนๆ ให้มันรู้ว่าผมไม่อยากจะคุยกับมันเท่าไหร่ แต่ไอ้นี่มันหน้าทนจริงๆนะ มันเดินตามมาอีกแล้ว ผมเดินขึ้นรถไฟฟ้า
“แล้วตามมาทำไม”
“เอ้ ใครตามมึงวะ กูก็จะกลับบ้าน บ้านกูก็มีรถไฟฟ้าผ่าน ทำไม”
มันทำหน้ากวนบาทามากๆ หนอยๆ เออๆ แล้วไปวะ ที่จริงน่าจะนั่งรถเมล์นะผมอ่ะ แค่ป้ายสองป้าย นั่งรถไฟฟ้าก็แค่ป้ายเดียวเอง ผมก็เดินขึ้นไปรอรถไฟล่ะครับหลังจากที่ซื้อตั๋วเสร็จมันเองก็เหมือนมีตั๋วประจำอยู่แล้ว
“อย่าบอกนะว่าบ้านอยู่ทางนี้อีก”
“เออดิ ก็บ้านอยู่ทางนี้”
พระรามเก้ามันไปทางนี้เหรอวะเนี่ย เอาเถอะ ช่างหัวมันอยากไปไหนก็เรื่องของมัน ผมก็ทำท่าเป็นไม่สนใจ หยิบหนังสือที่เพิ่งได้มาขึ้นมาดูครับ
“ชอบวาดรูปเหรอมึงน่ะ”
“เฮ้ย”
ผมผงะทันที ก็แหมนะไอ้บ้านี่มันเหมือนจะกินหูผมยังไงอย่างงั้นเลยนะ
“ฮ่าๆ แค่นี้ก็ตกใจ ขวัญอ่อนเหรอมึงน่ะ”
“ไม่กินเข้าไปเลยล่ะหูน่ะ อย่ามายืนใกล้ได้ไหม”
“อ้าว ทำไมวะ ที่สาธารณะจะยืนตรงไหนก้ได้ ทำไมมาสร้างไว้เหรอ”
โอยๆ ดูมันทำหน้านะครับ อยากจะกระโดดถีบให้มันตกรางรถๆไฟไปเลย มันน่าจริงๆไอ้บ้านี่
“ทำไมต้องมายืนตรงนี้ ตรงโน้นก็ว่างเยอะแยะ”
มันไม่ตอบแต่ยักไหล่ทำเป็นเหมือนไม่สนใจ
“ไม่เห็นตอบ มึงชอบวาดรูปเหรอ”
“ไม่จำเป็นต้องตอบ สนใจทำไม”
“สนใจดิก็ชอบมึงอ่ะ”
เอ่อ ไม่น่าเลยกูผมหันหน้าหนีครับ ไม่ได้เขินนะเริ่มรู้สึกรำคาญ มันหล่อก็จริงนะ แล้วยังไงมาแบบนี้ผมไม่ปลื้มหรอกนะขอบอก คิดอยู่พอสมควรรถไฟก็มาผมก็รีบก้าวขึ้นรถไฟทันที คนเยอะเหมือนกันนะเนี่ย ผมไม่เดินเข้าไปลึกมากครับเพราะสถานีหน้าก็จะลงแล้ว เอ่อ มันเดินตามเข้ามาด้วยครับ และที่สำคัญมันมายืนติดผม และติดมากๆด้วย
“นี่ มันไม่ได้แน่นขนาดนั้นนะ ถอยไปหน่อยสิ”
ผมเริ่มกัดฟันครับ
“แน่นสิ ทำไมวะ อายเหรอ”
โอ้ดูมัน ยังมีหน้ามาถาม ใครจะหน้าด้านเหมือนมึงล่ะไอ้บ้ามันไล่ให้ผมต้องเอาหลังพิงขอบประตูครับแล้วมันก็เอามือมากั้นไว้ทั้งสองข้าง เอ่อ คนเริ่มมอง ผมเริ่มอาย
“อ๊ะ” โทรศัพท์เข้าครับ เบอร์ใครวะไม่มีในรายชื่อ
“อาโหล”
ผมกรอกเสียงไปตามสาย
“ทำไมหน้าแดง อายเหรอ อิอิ”
แว้กก โอ๊ย ถีบมันดีไหมเนี่ย เห็นมันผงะออกไปก็แอบดีใจนึกว่ามันก็คงอายคน มันทำท่าโทรศัพท์นึกว่าโทรฯหาใคร โทรฯหากูทำไมเนี่ย
“ไอ้บ้า”
ผมกดวางสายไปเลยครับ หน้านี่ร้อนจัดคงจะแดงมาก มันยิ้มแบบว่ามีความสุขมากๆ
“หลบไป จะออก”
พระเจ้าช่วยทัน ถึงสถานีพระโขนงพอดีผมเลยดันตัวมันให้ถอยไปไกลๆแล้วก็เดินออกจากรถไฟตอนที่มันเปิดประตู
“บ้านอยู่ในตลาดเหรอวะ”
แว้กก มันเดินตามมาครับผมไม่ทันได้มองเพราะรีบหนีมัน
“จะตามมาทำไมวะ ไหนบอกบ้านไม่ได้อยู่ทางนี้”
“ใครบอกมึง บ้านกูก็อยู่ทางนี้ ใครตามมึง หลงตัวเองไปป่ะเนี่ย น่ารักแล้วไง กูไม่ตามหรอกเว้ย”
“แล้วเดินไปไกลๆหน่อยได้ไหมล่ะ อย่ามาเดินใกล้”
“ทำไมวะ ก็กูอยากเดิน ใครจะทำไม”
โอ๊ย โมโห จะทำยังไงดีวะเนี่ย เดินข้ามถนนไปก็ถึงคอนโดฯพี่ชายผมแล้วอ่ะ มันต้องมาดูที่อยู่ผมแน่ๆเลย
“อ้อ อยู่ตรงนี้เอง อิอิ รู้แล้ว”
นั่น ผมหันขวับทันที
“ต้องการอะไร ตามมาทำไม”
ผมเริ่มตวาดครับ เมื่อครู่มันอยู่บนรถไฟไม่กล้าพูดเสียงดัง แต่ตอนนี้มันอยู่หน้าคอนโดฯไม่ค่อยมีคน ไม่สนใจแล้ว
“อยากรู้จักมึงไง”
“ก็รู้จักแล้ว ยังต้องรู้จักอะไรอีก”
“แค่นี้เขาไม่เรียกรู้จักหรอกเว้ย อยากรู้จักมากขึ้น รู้จักทุกๆอย่าง”
“เว้ย หน้าด้าน”
“อ้าวๆ มาด่ากูวะงั้นเดี๋ยวเถอะมึง”
มันทำท่าจะเดินปรี่เข้ามาหา แหมคิดว่ากูจะถอยหนีรึไง
“มาดิ ให้ยามจับจริงๆด้วย”
“ฮ่าๆ มึงนี่น่ารักจริงๆว่ะ ทุกตอนเลย มึงๆ”
มันเรียกผมครับ ผมก็ทำเป็นไม่สนใจ
“มึงๆ”
เรียกอีกผมก็ทำเป็นเชิดไม่สนใจ
“มึงๆ”
“เรียกพ่อทำไมลูก”
นี่แน่ พูดแล้วก็ยิ้มสะใจ
“โว้ เป้นแม่ดีกว่ามั้ง แม่ทูนหัว อิอิ”
“แค่นี้นะ จะขึ้นบ้านล่ะ และก็ไม่ต้องตามมานะ จะบอกยามไว้”
“มึงๆ”
มันเรียกอีกครับ ผมเริ่มรำคาญเต็มทน
“อะไรวะ เรียกอยู่ได้”
“เป็นแฟนกูมะ กูอยากได้มึงเป็นแฟน มึงน่ารักดี”
เอ่อ มันกล้าจังวะ ผมนี่ยืนอ้าปาก
“ไม่อ่ะ นายไม่ใช่สเป็ค ไม่หล่อ ดำ หน้าไม่ดี ปากหมา หน้าด้าน ท่าทางนิสัยไม่ดี เสียใจ”
ผมพูดออกไปเป็นชุดแล้วเดินหันหลังให้มันทันที
“ฮ่าๆ แปลว่าตกลง เดี๋ยวพรุ่งนี้มารับไปดูหนัง วันนี้ยังไมได้ดูเลย เดี๋ยวโทรฯหานะจ๊ะ ที่รัก อิอิ”
เอ่อ มันพูดเองเออเองแล้ววิ่งไปเลยครับ เด็กเมืองกรุงนี่มันกล้ามากจริงๆนะ ผมได้แต่อึ้งอยากจะร้องด่ามันตามหลังแต่ก็ไม่ทำเดินเข้าไปในตึกแล้วขึ้นห้องไป พี่ชายกับพี่สะใภ้ยังไม่กลับมาครับ โทรฯหาเพื่อนดีกว่า เริ่มจากอีวิว
“ขาวขึ้นยังมึง”
“แหมอีบ้า กูเพิ่งมาถึงเองนะมึง อะไรมันจะขาวเร็วขนาดนั้น”
“อิอิ เป็นไงมีหนุ่มๆ กท มาจีบป่ะ”
เออมันพูดให้ผมต้องอยากเล่า ผมก็เล่าไปล่ะครับ
“ว้ายตาย กูอยากเจอหน้ามันจังมึง กล้ามาก”
“นั่นสิ หน้าด้านมาก กูก็ไม่เคยเจอมันเล่นต้อนเอากูจนทางไปเลยนะมึง”
“แหมมึงก็ หน้าขาวใสแล้วเสน่ห์แรงนะยะ มีหนุ่มเมืองกรุงมาตามจีบ อิอิ”
“อีบ้า มันก็เหมือนเดิมนั่นล่ะ แล้วอีแจงเป็นไงบ้าง มึงโทรฯหามันบ้างป่ะ”
ผมแถไปครับ น่ารักจริงเหรอ อิอิ ว่าแล้วก็เดินไปที่กระจก ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนไปเลย ไปทำทรีทเมนต์มาหน้ายังแดงๆอยู่เลยอ่ะ มันน่ารักตรงไหนวะเนี่ย
“เมื่อวานน่ะโทรฯ มันเหมือนมีปัญหาอะไรเลยนะมึง แต่มันยังไม่เล่า มันบอกว่ารอเล่าพร้อมกัน พรุ่งนี้กูก็นัดเจอมันอ่ะ”
“หือ มีปัญหาอะไรวะ ทำไมมันไม่พูด”
“มึงลองโทรฯไปถามมันสิ ว่ามันมีอะไร”
ผมรีบวางสายจากอีวิวแล้วกดโทรฯไปหาอีแจงทันทีครับ
“ว่าไงมึง มีอะไรเหรอ”
ผมรีบถามก่อนทันทีที่มันรับสาย
“ไม่มีอะไรมากหรอกมึง เดี๋ยวค่อยเล่า”
เอ่อ เสียงมันแบบนิ่งมากเลยนะครับ ผมฟังแล้วก็สะท้อนใจปกติอีแจงนี่มันจะเป็นคนให้คำปรึกษาเพื่อนนะส่วนใหญ่ ไม่เคยได้ยินน้ำเสียงแบบนี้
“มึงมีอะไรหรือเปล่าอีแจง เสียงมึงไม่ดีเลยอ่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกน่ามึง เรื่องแค่นี้เอง เดี๋ยวมึงกลับมากูจะเล่าให้ฟัง”
“มึงโอเคใช่ไหม ถ้าไม่ไหวมึงบอกกูเลยนะอย่าเก็บไว้”
“อืม”
ไม่เคยคิดเลยนะว่าเราสองคนจะมีช่วงเวลาแบบนี้ครับ ปกติการคุยโทรศัพท์หรือคุยต่อนหน้ามันจะไม่ค่อยมีช่องว่างเลยนะ ไม่มีช่องไฟให้หายใจ แต่เราสองคนเงียบอยู่สักพัก
“มึง ไม่ว่าจะยังไงมึงยังมีเพื่อนอยู่ข้างๆเสมอนะ”
ผมพูดออกไปก่อนจะวางสายครับ ถอนหายใจคิดอะไรอยู่คนเดียว เออ โทรฯหาไอ้ทักก่อนดีกว่า
“อ๊ะ”
แต่ก่อนที่จะกดโทรฯออก ฮัทก็โทรฯเข้ามาพอดีครับ อะแฮ่ม
“อาโหล”
อิอิ แอ๊บเสียงหน่อยเถอะ
“เป็นไงบ้างฮิ้นท์ หายไปเลยนะ”
“อ่า ไม่หายนะ เพิ่งมาเมื่อวานเอง”
“แล้วทำไรอยู่อ่ะ”
“ไม่ทำไร นั่งรอพี่กลับมาจากทำงาน หิวแล้ว”
“ไม่ลงไปหาไรกินอ่ะ เออ ฮิ้นท์คอนโดฯที่ฮิ้นท์ไปอยู่มันอยู่แถวไหนนะ”
“แถวแยกพระขโนงพระรามสี่อ่ะ ทำไมเหรอ”
“อ้อ ปะ เปล่า”
มัวแต่ดีใจเลยลืมคิดอะไรไปเลย เราคุยกันอยูสักพักครับเขาก็วางสาย ลืมไปเลยว่าต้องโทรฯหาไอ้ทัก เพราะพี่อ้อยกลับมาพอดี
“กินก่อนเลยฮัท พี่โฮมเขาควงเวรคงกลับดึก”
พี่อ้อยหิ้วอาหารสำเร็จมาจากข้างนอกครับ เอาไปเอามาผมก็กินข้าวกับพี่อ้อยสองคนแล้วก็อาบน้ำเตรียมจะนอนดึงโซฟาที่มันเป็นเตียงออกมา
“นอนเร็วจังฮิ้นท์ มาเล่นไพ่กับพี่ก่อนมา คันมืออิอิ”
เอ่อ ได้ข่าวว่าผัวเป็นตำรวจนะพี่สะใภ้
“ไม่เอาอ่ะ ดูหนังดิพี่อ้อย ฮิ้นท์จะได้นอนไปเลย”
“อ่านะ นึกว่าจะได้จั่วป๊อกเด้งซะอีก เออๆ งั้นดูเรื่องไรดี นาเนียร์ไหมเพิ่งได้มา”
“ดีพี่อยากดูอยู่พอดี”
“งั้นรอเดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ เตรียมของขบเคี้ยวด้วยนะจ๊ะ อิอิ”
คุณนายเธอก็เดินเข้าห้องน้ำไปแล้วครับผมก็เดินไปหาขนมที่พี่อ้อยนั่นล่ะเป็นคนซื้อมา แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ของพี่อ้อยแน่เลย
“พี่อ้อยโทรศัพท์”
ผมตะโกนผ่านประตูห้องน้ำเข้าไปครับ
“ของเรานั่นล่ะ ของพี่เสียงเรียกเข้าไม่เชยแบบนี้”
เอ่อ เออจริงสิเพราะปกติเปิดแต่สั่นเอาไว้ แว้กก ใจร้ายว่าโทรศัพท์เค้า
“อาโหล”
ผมก็เอามาดูก่อนล่ะครับเบอร์ไม่คุ้น
“ไม่ใช่อานะ ว่าที่แฟน คิคิ”
เอ่อ กดวางสายทันทีครับ ตกใจไอ้ผีร้ายมันตามมาหลอกหลอน อ๊ะ โทรฯมาอีกแล้ว ไม่รับซะอย่างใครจะทำไม อิอิ
“ไม่รับล่ะฮิ้นท์ พี่หนวกหูนะ อาบน้ำไม่สบายตัวเลยอ่ะ”
เอ่อ พี่สะใภ้ครับตะโกนออกมาจากห้องน้ำบ้าง
“อะไรอ่ะ โทรฯมาทำไม”
ผมกดรับแล้วทำเสียงเบาๆแต่เน้นเสียงด่ามัน
“โหนะแฟนโทรฯมาทำเสียงดุวะงั้นไม่คิดถึงเหรอจ๊ะ”
“อะไร มีอะไรว่ามาเลย”
ผมไม่เล่นกับมันครับไม่มีกะใจ
“อ่านะ โทรฯมาถามว่าพรุ่งนี้จะไปไหนป่าว”
“เกี่ยวไรอ่ะ ไม่บอกหรอกนะ”
“บอกดิก็เราเป็นแฟนกันนี่”
“ใครเป็นแฟนนายพูดดีๆนะ ไม่มีอะไรใช่ไหมเราจะวางแล้วนะ จะนอน”
“เดี๋ยวดิ ตกลงไปเมเจอร์ไหมเมื่อวานยังไม่ได้ดูเลยหนังอ่ะ หนุกนะเรื่องนี้เราเลี้ยงเอง”
“ไม่ไปจะไปวังหลัง”
แว้กก บ้าจี้บอกมันไปทำไมเนี่ย โมโหตัวเอง
“อ้าวไปทำไมอ่ะ เราไปด้วยดิ”
“ว่างไง จะไปดูหนังสือ”
อ๊ะ กูบอกมันอีกแล้วอ่ะ โอ๊ยอยากจะตบตัวเองทำไมเป็นคนบ้าจี้แบบนี้นะ
“แค่นี้นะเราจะนอน”
ผมตัดสายไปครับ สักพักมันก็โทรฯเข้ามาใหม่แต่ผมไม่รับสายทำให้มันเป็นแบบสั่นแล้วเอาโทรศัพท์ไปยัดใส่กระเป๋าไว้ จบข่าวสำหรับวันนี้
“ใครโทรฯมาเหรอฮิ้นท์”
พี่อ้อยออกมาจากห้องน้ำแล้วครับหัวยังเปียกๆอยู่เลย
“เพื่อนอ่ะพี่อ้อย”
“เหรอ มาไดร์ผมให้พี่หน่อยสิ”
หือ ไม่พูดเฉยๆนะคุณนายเธอถือไดร์มาด้วยเลย อ้าวนะทำไมต้องเป็นกูเนี่ย สรุปผมก็ต้องนั่งเป่าผมให้พี่อ้อยล่ะครับระหว่างนั้นเราก็นั่งดูหนังกันไป นานเท่าไหร่ไม่รู้จนผมหลับไปตรงนั้นเอง
“นั่งสาย ๔๘ ไปนะฮิ้นท์ลงหน้าวัดโพธิ์แล้วเดินอ้อมไปด้านหลัง ขามาก็นั่งสายเดิม ถ้าหลงก็โทรฯหาพี่โฮมนะ”
แหมนะบอกซะดิบดีเราก็นึกว่าถ้าหลงให้โทรฯหาพี่อ้อย อะไรว้า
“อ้าว แล้วพี่อ้อยล่ะถามไมได้ไง”
“ถามได้แต่ลืมไปเหรอพี่เราน่ะเป็นตำรวจนะ เพื่อนฝูงเขาเยอะแยะ โทรฯหาพี่พี่ก็ต้องโทรฯบอกคุณสามีอยู่ดี อิอิ”
เออนะ ผมพลาดเองสรุปผมก็เดินออกมาจากตึกล่ะครับ พี่อ้อยไปทำงานก่อนส่วนพี่ชายผมกลับมาเมื่อไหร่ไม่รู้มันยังนอนอยู่ผมเลยออกจากบ้านประมาณเก้าโมง
“โหกว่าจะมา โทรฯไปก็ไม่รับนะ มารอนานแล้วนะเนี่ย”
เอ่อ ผมสะดุ้งเลยครับ ไอ้บ้านี่มันมารอที่หน้าตึกแล้วนะขับรถเครื่องแบบคันใหญ่กว่าของผมมาอีกนะ ผมทำเป็นไม่สนใจจะเดินหนีไป
“อ้าวๆ แฟนมาหาเดินหนีซะงั้น มานี่ดิ”
“มาทำไม ใครบอกให้มา”
“โห หักหาญน้ำใจกันไปหรือเปล่าคร้าบ คนเขามารอน้า”
มันทำหน้าทะเล้นใส่ผมครับ แหมนะใครเขาขอเหรอมึงไอ้บ้า
“มารอทำไมล่ะไม่ได้บอกนี่”
“ก็จะพาไปเดินวังหลังนี่ ไปเองมันไม่สะดวกนะรถติดจะตาย”
“ไม่สนใจ จะไปเอง”
“นี่ๆ กูรู้จักที่ขายหนังสือเกี่ยวกับการวาดรูปในศิลปากรณ์นะ ไม่สนใจเหรอ”
หือ ผมมองหน้ามันครับ เออนะถ้าผมไปเองผมก็ไม่รู้จักหรอกว่ามันอยู่ตรงไหน แต่ไปกับมันจะดีเหรอ มันจะปลอดภัยเหรอผมคิดในใจ
“มาเถอะน่าเราไม่พาไปขายหรอก หวงจะตาย”
“เวอร์นะ”
ผมทำหน้าดุใส่มันแต่มันกลับหัวเราะชอบใจ มันแต่งตัวในชุดลำลองครับใส่กางเกงยีนส์พับขาขึ้นหน่อย รองเท้าหนังไม่ใส่ถุงเท้า เสื้อยืดสีเขียวอ่อนๆ อืมเวลามันอยู่ในชุดนอกนี่มันก็หล่อดีนะ แว้กก ไม่ได้ๆ จะมาวันทองโมรากากีไม่ได้ ไม่สนใจหรอกนะจะบอกให้
“ทำไมแต่งตัวธรรมดาจังวะ เราไปเดทกันนะ ไม่เกาหลีเล้ย”
มันพูดครับ ผมเลยเดือดทันที
“ใครจะไปเดทกันเหรอ เราจะไปของเราเองนะ ถ้าจะไปเดทกันก็ไปเองเถอะไม่ไปด้วย แล้วจะแต่งตัวแบบไหนก็เรื่องของเรา เพราะเราไม่เคยลอกเลียนแบบใคร ภูมิใจเนอะตามแฟชั่นเนี่ย”
“ฮ่าๆ ก็เดี๋ยวนี้ใครๆเขาก็เกาหลีๆทั้งนั้นล่ะ ไปอยู่ไหนมาวะ”
มันหัวเราะอารมณ์ดี ผมใส่กางเกงยีนส์รองเท้าผ้าใบเก่าๆ เสื้อยืดสีดำๆเก่าๆ มีเป้อยู่ด้านหลังครับ มันตลกตรงไหนเหรอ
“ก็มัวแต่ตามเกาหลีนี่ไง แล้วคำว่าคนไทยของไทยมันหายไปไหนล่ะ เราเป็นคนไทยเรามีหัวคิดเป็นของเราเองไม่จำเป็นต้องไปลอกเลียนใครก็อปใคร”
“โว้ ซีเรียสเลย คร้าบ คนไทยนี่น่ารักสุดๆไปเลยเนอะ งั้นเดี๋ยวกูเปลี่ยนเสื้อก็ได้”
อ้าวนะมันพูดครับแล้วเปิดเบาะรถมันขึ้น ตกลงไอ้นี่มันมีอะไรเต็มเบาะท้ายรถมันเลยนะ มีเสื้อยืดสีดำยับๆที่ข้างหน้าสกรีนลายน่ากลัวๆ มันเอาผ้าพันคอลายเหมือนคนขับรถเครื่องรับจ้างมามัดคอ เสื้อแจ็คเก็ตทับอีกที แล้วเอาขากางเกงลง เอารองเท้าแตะออกมาสวม
“เอ่อ นี่รถนายมีทุกอย่างเลยเหรอ”
ผมสนใจครับเพราะมันจุได้เยอะจริงๆ
“ฮ่าๆ สนใจอ่ะดิ ก็เอาไว้เวลาโดดเรียนไง”
มันหัวเราะท่าทางภูมิใจมาก ผมเบะปากที่มันคุยโวเกินไป
“ขี้นมาดิ อ่ะนี่หมวก”
มันยื่นหมวกกันน็อคให้ผมครับ รถมันเป็นเหมือนรถแข่งคันใหญ่ๆเลยนะครับ มันยื่นหมวกกันน็อคให้ผม กว่าจะปีนขึ้นรถมันได้ก็ยากอยู่
“จับดีๆนะ กอดได้เราไม่หวงตัว”
“แหวะอยากกอดตายล่ะ แว้กก”
ไอ้บ้า มันเล่นออกตัวแบบแรงๆนะครับ เหมือนไอ้ทักทำตอนนั้นเลยผมก็เลยจับเอวมันแน่น ส่วนมันจะอะไรล่ะครับมันก็หัวเราะชอบใจ มันพาผมขับรถลัดเลาะไปตามเส้นทางต่างๆ ไม่รู้จะอธิบายยังไง เพราะผมไม่รู้จัก ฮ่าๆ สรุปมันก็พาผมไปหาที่จอดรถมันที่ศิลปากรณ์ ผมลงจากรถยืนมองรอบๆตัว ที่นี่คือที่ที่ผมใฝ่ฝันอยากจะมาเรียน อยากมาให้ได้ ผมยืนมองอยู่ด้วยความเป็นสุข มองดูอาคารต้นไม้ต่างๆด้วยความหวัง
“มึงจะแอทมิทเข้าที่นี่เหรอ”
มันทำให้ผมสะดุ้งครับ ผมหันไปมองมันทำหน้าไม่พอใจใส่เพราะมันมาปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์
“เหรอ จะมาเข้าที่นี่เหรอ”
มันยังถามครับผมไม่ตอบ แต่หันไปมองตึกต่อ
“เวลามึงยิ้มนี่โคตรน่ารักเลยว่ะ ยิ้มบ่อยๆนะกูชอบ”
อ้าวกูไปยิ้มตอนไหนวะเนี่ย ผมเลยหุบยิ้มทันที
“นั่นทำหน้างออีกล่ะ แต่หน้างอก็น่ารักไปอีกแบบ สรุปกูชอบหมดเลย ฮ่าๆๆ มีแฟนน่ารักนี่มันดีแบบนี้นี่เอง”
“นี่นาย ใครเป็นแฟนนาย เรามีแฟนแล้ว เสียใจ”
“แล้วไง กูจีบมึงนี่ไมได้จีบแฟนมึง จะเอามึงไมได้เอาแฟนมึงเข้าใจ๋”
เอ่อ หน้าด้านหน้าทนมากๆ ไม่เคยพบเคยเจอ ผมได้แต่ยอมครับอยากพูดอะไรก็พูดไปเลยไม่สนใจ
“ไหนอ่ะที่ขายหนังสือ”
ผมแถไปเรื่องอื่นครับ มันก็ยิ้มแล้วเดินมาเกาะเอวผม
“อ๊ะ มาจับทำไม”
“อ้าวกูกลัวมึงหลง มึงยิ่งบ้านนอกๆอยู่นี่”
“มากไปนะ เราไม่ใช่เด็กๆนะ”
“แต่มึงหน้าเด็ก อิอิ มาเถอะน่าไม่มีใครเขาสนใจหรอก”
มันก็พาผมเดินลัดเลาะไปตามซอกตึกล่ะครับ มันมีที่ขายหนังสือเก่าอยู่หลังมอผมก็เลือกดูอย่างพอใจ เยอะจริงๆเกี่ยวกับศิลปะทั้งนั้น ผมเหมือนอยู่ในโลกส่วนตัวประมาณนั้นมันก็คอยหยิบหนังสือนั่นนี่ให้ผมดู
“อ๊ะ”
ตายห่าเลือกไปเลือกมาเหมือนว่าเงินจะไม่พอ เลยเอาแค่ไม่กี่เล่มครับ
“เงินหมดเลยอ่ะ แหะๆ ตะกละไปหน่อย”
ผมหัวเราะแห้งๆครับ
“อ้าวไม่บอกอ่ะ เดี๋ยวจ่ายให้”
“ไม่ต้องกลับเถอะร้อนแล้ว”
“ไม่หิวเหรอ เดี๋ยวพาไปกินอะไรอร่อยๆ”
“กินไรอ่ะ ไม่เอาแพงนะเราเหลือตังค์ไม่เยอะ”
“เออน่า ป่ะ”
เราเดินกลับไปที่จอดรถครับ มันขับรถพาผมไปไหนไม่รู้
“กินพิซซ่าไหม”
มันตะโกนมาถามผมก็พยักหน้าครับ ไม่รู้ว่ามันรู้หรือมรู้แต่มันพาผมขับรถลัดเลาะอีกตามเคย
“ข้าวสาร ร้านนี้แป้งบางอร่อยนะ”
มันบอกครับแล้วพาผมเดินเข้าไปในร้าน เออนะ แถวนี้ก็แปลกตาดีเหมือนกันมีแต่ต่างชาติ มันก็เป็นคนสั่งล่ะครับเพราะผมไม่เคยมาสั่งไม่เป็นนั่นเอง พอกินเสร็จมันก็พาผมขับรถไปเรื่อยๆล่ะครับ
“รีบกลับเถอะเราง่วง”
ผมบอกมันครับ ไม่ได้ง่วงหรอกแต่เหมือนมันจะพาเตลิดไปไหนต่อไหนไม่รู้
“อ้าว อยากกลับแล้วเหรอ บ่ายกว่าๆเองนะ ไปดูหนังไหม”
“ไม่เอาอ่ะ ไม่มีเงินแล้ว”
“เว้ย ไรวะกูเป็นคนจ่ายเองมากับกูอย่าพูดเรื่องเงินเข้าใจป่ะ กูมีเงิน”
“แต่กูไม่มี”
ผมเริ่มรำคาญครับ จะมาอวดรวยก็อวดไปแต่ไม่ชอบ ไม่ได้เห็นแก่เงินนะเว้ยมึง
“เออๆ เดี๋ยวขับรถเล่นๆก่อนนะ เดี๋ยวพาไปดูเมือง”
“ไม่เอาอ่ะ มันร้อนเดี๋ยวหน้าดำ”
“ฮ่าๆ ที่แท้กลัวหน้าดำนี่เอง ไม่ดำหรอกน่าเอาหน้าซบหลังกูดิ”
โอ๊ยนะ ไม่รู้จะว่ายังไง สรุปมันก็พาผมขับรถผ่านนั่นนี่ปากมันก็พูดไปเรื่อยล่ะครับว่าที่ไหนยังไง ผมไม่ได้สนใจฟังหรอกนะ เกือบสี่โมงเย็นครับท่านผมถึงได้ก้าวลงจากรถมัน
“อ๊ะ”
มีสายเข้าครับ ทั้งวันไม่มีเข้าสักสายมาเข้าเอาตอนนี้ แว้กกฮัทโทรฯมาอ่ะ
“อาโหล”
“อยู่ไหนฮิ้นท์”
“อ้อ อยู่หน้าคอนโดฯ ฮัทล่ะอยู่ไหน”
“อยู่กับใครอ่ะ”
หือ ทำไมเขาถามแบบนี้ เขาได้ยินเสียงไอ้บ้านี่เหรอ ผมเริ่มเดินห่างออกมาจากมันครับ
“อ้อ อยู่กับพี่ชายน่ะ ไปวังหลังมา แล้วฮัทล่ะทำไรอยู่”
“ไม่ทำไร”
“เฮ้ย ไอ้ เอ่อ”
ตกใจสิครับไอ้บ้านั่นมันมาหอมแก้มผม ทั้งตกใจทั้งอายคน ทั้งเขิน ทำตัวไม่ถูกเลยนะ
“มีอะไรเหรอฮิ้นท์”
“ปะ เปล่าพี่ชายเรามันแกล้งน่ะ”
เอ่อ เขาวางสายไปเลยครับ ผมโมโหมากหันไปหามันทำหน้ายักษ์ใส่มัน
“ทำแบบนี้ทำไมวะ”
“อิอิ ไปดีกว่า ท่าทางจะโมโหแระ แต่มึงน่ารักจริงๆนะ แล้วตอนนี้มึงก็เป็นแฟนกูแล้วนะ”
มันพูดหน้าตาเฉยครับ แล้วก้าวขึ้นรถ
“เดี๋ยวโทรฯหานะครับที่รัก อิอิ”
“ไอ้บ้า”
ผมด่าไล่หลังมันไปครับ พอมันพ้นสายตาก็พยายามกดโทรศัพท์หาฮัท แต่เขาไม่รับสายเลยอ่ะ เป็นไรหรือเปล่าหว่า โทรฯบ่อยเข้าปิดเครื่องไปเลย เอ่อ คืออะไรอ่ะ ผมเริ่มร้อนใจกลัวว่าจะเป็นอะไรไป ทำไมเขาปิดเครื่องนะ ผมส่งข้อความไปหา ให้ตายเถอะไม่เคยส่งข้อความหาใครเลยนะเนี่ย เพราะใช้โทรศัพท์ไม่เป็นนั่นเอง อิอิ
“เป็นไรหรือเปล่า เราเป็นห่วงนะ”
ข้อความของผมครับ แต่ก็ไม่มีอะไรตอบกลับ ผมเลยขึ้นตึกไปพอกหน้านอนเล่นสักพักก็หลับไป

เขียนโดย อิ๊กเก้ อิอิ

[Wordslinger]

^
^
^
^
^
โอย ทำไมดิฉันชอบน้องทิวแบบนี้ล่ะคะ??? ชักอยากจะรู้เสียแล้วซิว่าน้องทิวจะหาวิธีจีบน้องฮิ้นท์ให้ติดได้อย่างไร แล้วเจ้าฮัทเล่า จะไปตรอมใจที่ไหนหรือเปล่า?

ขอบคุณอิ๊กกี้ค่ะ

[som]

มาหมดตอนเหมือนตอนที่เล้วเลยเนาะ
ฮิ้น  ใจแข็งใว้นะ  แบบว่าห่วงทักนะ

[moonoi_sert]

 :z1:ฮิ้นท์เอ๋ยนี่แหละ เวลามีคนมารักมาชอบมันมักจะมาพร้อมๆ กันเลย อิอิ

 :m15:สงสัยฮัทเห็นแน่ๆ เลยว่า ฮิ้นท์อยู่กับใคร แล้วโดนทำอะไร

 :L2:มอบดอกไม้ให้คนเขียน ติดตามผลงานทุกเรื่องเลยนะ อยากอ่านเรื่องแบบเข้มข้นของปุ้ม นาย แล้วก็โยอีกอะ แต่เศร้าแบบน้ำไม่เอานะ ไม่อยากร้องไห้ อิอิ

[Chinnosuke]

 :a5:จะๆจบที่เดิมอีกแล้ว
แถวบ้านพี่อิ๊กเก้น้ำท่วมหรือเปล่าครับ ถามแค่นี้แหละ

[choijiin]

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย
อ่านตอนนี้แล้วอกอิแป้นจะแตกแล้วจ้า
 
ทำไมๆๆๆๆๆๆ
อิทิวนี่มันหน้าหนาหน้าทนเยี่ยงเน้ค้า
ยิ่งเค้าบอกกันว่าตื้อเท่านั้นที่จะครองโลกอยู่ด้วย
เดี๋ยวฮิ้นชั้นก็โดนคาบไปหรอกฮัทเอ้ย
รีบๆลุกซะทีซีว้อย!!!!!
 
คนอ่านเริ่มโมโหแล้วน้า

[Rhythm]

เเง้ อดคิดไม่ได้ว่าฮัทมาเห็น...รอนะ

[jimmyFG]

ชอบทิวฮ่าๆ