บทส่งท้ายแดดร่มลมตกแล้วตอนที่เด็กน้อยร่างป้อมกำลังเอนกายอย่างสบายอารมณ์บนเก้าอี้ยาวตัวโต สวนสาธารณะแห่งนี้ร่มรื่นเย็นสบาย มีทั้งต้นไม้และเครื่องเล่นสำหรับเด็กเต็มไปหมด เขาออกมาเล่นได้พักใหญ่แล้ว ในตอนที่พวกพ่อ ๆ แอบไปจู๋จี๋กัน แถมเล่นเสียจนเริ่มเบื่อ พวกพ่อ ๆ ก็ยังไม่เลิกจู๋จี๋กันซะอีก
“เฮ้อ พวกผู้ใหญ่นี่นะ แก่แดดกันซะจริง ที่สาธารณะแท้ ๆ” เด็กน้อยบ่นพึมพำ จากอายุคงประมาณเกือบสิบขวบเท่านั้นเอง แต่คำพูดดูเกินอายุไปมากแล้ว
“เห็นมั้ยนายเนี่ย เจ้าเคนแอบนินทาเราแล้ว เลิกกอดได้แล้วน่า อายเด็กจะตายไป” เสียงเข้มของคนในพุ่มไม้ไม่ไกลออกไป ทำให้คนด้านข้างอมยิ้ม
“ก็ให้เจ้าเคนดูต้นทางให้ ดีจะตายไปไม่ใช่เหรอ” เขาพึมพำหน้าตาเฉย
“นายนี่นะ ลามกเกินไปแล้ว” ดวงตาดุ ๆ ค้อนให้ หากอีกฝ่ายทำเป็นไม่เห็น เขาจุ๊บที่ข้างแก้ม พลางพูดว่า
“ถึงจะลามกก็เพราะรักคุณนั่นแหละน่า” ร่างสูงกว่าพึมพำพลางหอมแก้มอีกฝ่ายฟอดใหญ่ “ผมรักคุณนะครับ”
“นายพูดทุกวันแล้ว ฉันน่ะ ฟังจนเบื่อ” เสียงบ่นพึมพำแก้เขิน
“ถึงจะผ่านมาสิบห้าปีแล้ว นับจากที่เราได้พบกัน แต่ผมก็ยังรักคุณนี่นา ให้ผมพูดเถอะน่า…อ๊ะ จริงสิ” คนพูดเริ่มนึกอะไรได้ ก่อนหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ “ผมพูดเยอะไปแล้วสินะ แต่ผมน่ะ…ไม่ค่อยได้ยินคุณพูดบ้างเลย”
คราวนี้เป็นคนฟังที่ก้มหน้างุด “บ้าสิ เราก็ไม่เด็กแล้วนะ อายุตั้งจะสี่สิบเข้าไปแล้ว ใครจะไปพูดได้”
“อ้าว…โธ่คุณล่ะก็ ไม่รักผมแล้วเหรอ ไหนเคยบอกว่าจะรักผมตลอดไปไง” เสียงคนถามเริ่มออดอ้อน
“เอ้า รักก็รัก…ถ้าบอกรักแล้ว อย่าลืมพาไปเดทอีกล่ะ” คนพูดพึมพำแม้จะเริ่มแก้มแดงเรื่อ
“ผมพาไปแน่อยู่แล้ว วันหยุดของคุณครั้งหน้าเลยดีไหม พาเจ้าเคนไปดูต้นทางอีก”
“ลามกเกินไปแล้วนะ ไปสอนเด็กแบบนั้นซะได้” เขาว่าเสียงดุอีกรอบ
“ก็นั่นลูกผมนี่” คนฟังแย้งต่อไป
“ลูกฉันเหมือนกันแหละน่า”
“เอาเถอะ ตอนนี้ผมอยากจะจูบคุณนี่ ปล่อยเจ้าเคนเล่นข้างนอกไปเถอะ” ว่าแล้วเขาก็โน้มตัวลงสัมผัสริมฝีปากนุ่มนั้น ไม่ว่าจะนานแค่ไหน คนที่เขารัก…ก็ยังคงเป็นคนที่เขารักเสมอ
ทั้งคู่ผละจากกันอย่างช้า ๆ ยังคงความหอมหวานไว้ครบถ้วน
“ฉันรักนายนะเจมส์” เสียงแผ่วพึมพำอย่างเขินอายเหมือนครั้งในอดีต
“คุณก็น่ารักแบบนี้แหละนะ ผมก็รักคุณ…คุณวินต์ของผม”
คนฟังที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ชักเริ่มเลี่ยน เด็กน้อยถอนหายใจเบา ๆ พลางบ่นพึมพำ “ชวนเรามาเล่นของเล่น หรือจะมาเล่นจ้ำจี้กันเองเนี่ย ไม่สนใจเด็กน่ารักอย่างเราบ้างเลย” ร่างเล็ก ๆ กอดอกไว้ ทำหน้างอนแก้มป่องอย่างไม่พอใจนัก
หากยังไม่ทันได้ทำอะไร เขาก็รู้สึกถึงแรงกระโดด ลงมานั่งที่เก้าอี้ยาวตัวเดียวกัน
“อ๊ะ” เด็กน้อยอุทานอย่างตกใจ ข้าง ๆ เขามีสาวน้อยน่ารัก ที่มีผมสีทอง ตาสีฟ้าสดใส อายุราว ๆ 6 ขวบ กำลังยิ้มมาให้อย่างร่าเริง
“เอาคนนี้แหละ เจนนี่จะเอาคนนี้เป็นแฟนนะคะแม่”
เสียงของเธอร้องเรียกหญิงสาวคนไทยลูกครึ่ง ที่ยืนเคียงข้างกับฝรั่งตัวสูงผู้เป็นพ่อ ที่ยืนมองห่างออกไป
“อ่ะ…ใครจะเป็นแฟนเธอกัน” ร่างเล็กตอบอย่างขัดเขิน แล้วถอยกรูดไปจนติดพนักเก้าอี้อีกด้าน ด้วยท่าทางของสาวเจ้าช่างคุกคามน่ากลัวพิลึก
“เอาน่า…ว่าแต่ว่าเธอน่ารักจัง ชื่ออะไรเหรอ” ร่างเล็กยังคงกระแซะเข้าหาไม่เลิก ก่อนถามกลับ
“คะ…เคน” เด็กน้อยตอบตะกุกตะกัก ปกติเขาน่ะเจ้าคารมนัก แต่ไม่รู้ทำไม พอเจอเด็กคนนี้ กลับติดอ่างเสียได้
ดวงตากลมโตสีสวยมองมาอย่างถูกใจกว่าเดิม “ว้าว ชื่อน่ารักจริง ๆ ด้วย” มือบอบบางจับแก้มเขาหันมา พร้อมกับจุ๊บที่ริมฝีปากอีกฝ่ายเบา ๆ
“เจนนี่ชอบเคนล่ะ เราเป็นแฟนกันเถอะนะ”
“อ๊ะ…ใครบอกจะเป็นแฟนเธอ…อ่ะ…ใครให้จูบเนี่ย!…เฮ้ย! อย่ากอดสิ บอกว่าอย่ากอดไง!”
ที่ร่มไม้นั้นมีคนเดินมาอีกคู่ หญิงสาวลูกครึ่งผู้เป็นแม่เจนนี่โบกมือทักทาย เธอพึ่งรู้จักกับคนคู่นั้นเมื่อไม่กี่วันมานี้เอง ในฐานะที่เป็นเพื่อนบ้านที่ย้ายมาใหม่ “สวัสดีค่ะคุณปราง คุณนัท” หญิงสาวผู้นั้นทักขึ้นก่อน
ร่างบอบบางของหญิงสาวเดินมาพร้อมชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาหล่อเหลา ทั้งสองยิ้มรับการทักทายนั้น ก่อนเธอจะชี้ชวนให้คนด้านข้างหันไปมอง
“พี่นัทคะ เจ้าเคนของเราอยู่นั่นไง ดูสิ โดนสาวจีบเข้าแล้วด้วย”
“เฮ้อ ก็เพราะพวกพ่อ ๆ มัวแต่สนุกกันเองนั่นล่ะ แก่แล้วยังไม่เลิกอีก ดูซิ ปล่อยลูกเราไว้คนเดียว จนมีสาวมาติดแทนซะแล้ว”
ปรางทิพย์หันมายิ้มให้ธนัท ก่อนจะพูดต่อไปว่า “ถ้างั้นก็ปล่อยคู่คนแก่กับเด็กจู๋จี๋กันไปเถอะค่ะ เราก็ไปสวีทกันบ้างทางนู้นดีกว่า”
ว่าแล้วเธอก็ขอปลีกตัวออกมาจากสามีภรรยาคู่นั้น เก้าอี้อีกฝั่งยังว่าง ทั้งสองจึงทรุดตัวลงนั่งลงคู่กัน ร่างเล็กเอนอิงพิงตัวชายหนุ่มก่อนพึมพำ
“สิบห้าปีแล้วสินะคะ เหมือนมันพึ่งผ่านมาเอง แต่ปรางดีใจนะที่เคนกลับมาอยู่กับพวกเราอีก”
“พี่ก็ว่าอย่างนั้น…พวกเราจะต้องดูแลเขาให้ดี ชดเชยกับที่ไม่สามารถช่วยเขาไว้ได้ในตอนนั้น”
“ค่ะพี่นัท แหม ถึงเราจะไม่ดูแลนัก พวกพี่ ๆ ก็เห่อกันอย่างกับอะไรดี แย่งกันเป็นพ่อทูนหัวกันใหญ่ ตอนนี้น่ะ เคนติดสองพ่อนั่น มากกว่าพี่นัทแล้ว”
คนมองมาถอนใจยาวก่อนพูดว่า “นั่นสินะ แต่สำหรับเคน ยกให้หน่อยก็แล้วกัน ถ้าไม่มัวแต่จีบกันเองจนเด็กเสียคนก่อนล่ะก็นะ”
หญิงสาวฟังคำพูดนั้นแล้วหัวเราะ
“จริงด้วยสิ…สงสัยต้องจับอบรมใหม่แล้ว ทั้งพ่อทั้งลูกเลย!”
จบบริบูรณ์==================================
ในที่สุดก็จบแล้วนะคะ ขอบคุณทุกท่านสำหรับคำคอมเมนต์ให้กำลังใจ ที่มีให้เสมอมา เรื่องนี้ก็รวมเล่มและเปิดจองแล้ว ถ้าสนใจอ่านรายละเอียดกันได้ค่ะ >>
ที่นี่พบกันใหม่เรื่องหน้าเมื่อเรามีเวลาว่างพอนะคะ ส่วนหรรษาฆาตกรรม คงจะอัพช้าเช่นเคยนะคะ ช่วงนี้ภารกิจเยอะมากมาย ไม่ค่อยมีเวลาปั่นเลยค่ะ T^T
==================================
นิยายที่ลงไปแล้วในบอร์ดนี้ เผื่อสนใจอยากอ่านเพิ่ม:
Special Triple (จบ),
Absolution cafe (จบ),
หรรษาฆาตกรรม (TBC)เรื่องสั้น (จบแล้วทุกเรื่อง):
ทายาทมรณะ,
Full moon night,
Give me your hand,
เรื่องอย่างว่าของเซี่ยเอ๋อร์,
เรื่องสั้นนัท-เนยซีรี่ส์
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
