หัวข้อ: EP.31 (END) ♠ 04/08/15 M ♠ M 『 ▷ ▷ ▷ ▸ ครูผมเป็นมาเฟีย (จริงดิ!!!?) 』

[koikoi]

+1เอาใจช่วยนีออนนะ

[TheWanFah]

ใจร้ายไปไหมพี่
ทำไมพูดกับนีออนอย่างนี้ล่ะ
 
 

[sin]

อีพี่เมฆหึงโหด

[whistle]

ค้างอย่างแรงอ่ะ

[boworange]

  อย่าดองเค็มนะคะ 

ขอ คนเขียนอ่ะน้องนีออนน่ารักมากๆ

[nanju]

สนุกมากเลยค่ะ

รัก น้องนีออน ที่สุดด

[kslave]

 
ไม่ได้อ่าน เหมือนจะขาดใจ

[foyer]

M ♠ M
13.5


พี่เมฆทำตาเหลือกพอผมพูดจบ

   เอ่อ...ผมรู้สึกอย่างงั้นจริงๆ นะครับ แต่ที่ผมจูบเขา... ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่ากล้าไปได้ยังไง...
      มันคงเป็นเพราะ พี่เมฆเคยทำแบบนี้กับผม แล้วเขาดูมีความสุข เขายิ้มได้    
         ต่างจากตอนนี้ซึ่งผมไม่แน่ใจว่าสาเหตุมันเป็นเพราะอะไร
      
            ผมพอรู้ว่าตัวเองไม่เอาไหนชอบสร้างความเดือดร้อนให้พี่เมฆ สังเกตได้จากวันนี้และวันก่อนๆ ตั้งแต่รู้จักกันมา ผมมันแย่จริงๆ   

               แต่ผม.......


ผมชอบเขา !

ผมไม่สนแล้วว่าพี่เมฆเป็นผู้ชาย ผมไม่สนแล้วว่ามันแปลกเรื่องผัวเมีย  ผมรู้แค่ผมชอบเขา
พี่เมฆทำให้ผมอยากไปโรงเรียนทุกวัน ทำให้ผมเอาชนะความกลัวของตัวเองได้ เขามอบความกล้าให้ผมหลายเรื่องทั้งที่ตลอดมาผมเป็นแค่ไอ้ขี้ขลาดคนหนึ่ง
   

ถ้าหากเขาจะไม่คบกับผมเพราะเหนื่อยกับความอ่อนแอ ปัญญาอ่อน low IQ ผมก็อยากจะขอเวลาและโอกาสสำหรับเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เข้มแข็งขึ้น
ถึงจะได้ไม่เท่าพี่เมฆ แต่ขอแค่ไม่สร้างความเดือดร้อนให้เขาอย่างที่ผ่านมาก็พอ
      
      “มายด์” ผมยังไม่ทันได้อธิบายอะไรเพิ่มพี่เมฆก็เรียกชื่อผมซะก่อน
         “คุณอยากให้ผมทำอย่างงี้ใช่ไหม?”
            “ทำอะ....!”
               
               เสียงผมถูกกลืนเข้าไปในปากของเขา และโดยไม่ทันตั้งตัว สะโพกของผมก็ถูกยกลอยขึ้นทั้งที่ปากของเรายังประกบกันแน่น
   “อึก อืออ” ผมหัวหมุนกับเรียวลิ้นที่แทรกเข้ามาอย่างรุนแรง
   “คุณอยากให้ผมทำเองนะ” พี่เมฆผละออกมาหลังจากแผ่นหลังเปียกๆ ของผมสัมผัสกับเตียงที่อยู่ไม่ไกลจากห้องน้ำมากนัก
      “ผม.....ผมยังไม่ได้พูดเลยว่า.....” กำลังจะอธิบายแต่พี่เมฆกลับดึงกระชากเสื้อผมออกอย่างไม่สนใจจะแกะกระดุม

“พี่เมฆ! เสื้อผม....” โธ่...ถึงมันจะเปียกแต่มันก็ยังใส่ได้อยู่ 
   “ผมคิดอะไรออกแล้วมายด์” พี่เมฆสะบัดเสื้อผมและเสื้อเขาโยนทิ้งไป แล้วจากนั้นเขาก็หยิบไอ้หลอดที่เคยบอกผมว่าเป็นเจลล้างก้นออกมาจากลิ้นชัก
      “ผมอนุญาตให้คุณเป็นเมียผมต่อได้ แต่ต้องทำข้อตกลงกันก่อน” พี่เมฆพูดต่อ พลางเปิดฝาชโลมเจลนั้นกับมือ

“เอ้ยยยยย” เขาปลดกระดุมแล้วดึงกางเกงผมลงอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เอามือเปื้อนเจลลูบเบาๆ ที่ก้นผม
   ผมพอรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนี้ ก็เลยรีบละล่ำละลักบอกพี่เมฆไปว่า....

   “พี่เมฆครับ! ผม.. ผมท้องผูกครับ!”
นิ้วมือที่กำลังวนเวียนจนเกือบจะแทงเข้ามาชะงักกึกทันที

 

“........................” บังเกิดเป็น dead air

พี่เมฆจ้องหน้าผมที่นอนอึ้งในสภาพกึ่งเปลือยแล้วไม่กี่อึดใจเขาก็ดันนิ้วเข้ามา!
อ๊ากกกกก
      “มุขนี้ สมัยทวดผมไปรบที่เวียดนามเขาเล่นกัน!!”
         “โอ้ยๆๆ อ๊ะ พี่เมฆ” ผมเริ่มรู้สึกเจ็บแปลกๆ ที่ช่องทางด้านหลัง ครั้งแรกกับครั้งนี้มันต่างกันพอสมควร

“คุณมันรู้อะไรบ้างวะมายด์ ?” พี่เมฆพูดทั้งๆ ที่กำลังดันนิ้วในก้นผมไปมา
   ผมนอนตัวเกร็งน้ำตาเล็ดด้วยความรู้สึกหลากหลาย แต่ก็พยายามอดทนและผ่อนคลายให้มากที่สุดเพื่อตัวเองจะได้ไม่เจ็บมาก     

“คุณไม่รู้สินะว่าผมเป็นครู แต่ก็ไม่ใช่ครู” ประโยคนี้ทำให้ผมถึงกับต้องหันขวับไปจ้องหน้าพี่เมฆอย่างประหลาดใจ
   “ไม่ใช่ครูแล้วเป็นอะไรอ่ะครับ?” ไม่ใช่ครูแล้วมาเป็นครูได้ไง
         ผมงงนะเนี่ย
      

“ความลับระดับชาติ” พี่เมฆตอบแล้วจับผมหันหลัง
   ผมเหวอจากแรงเสียดสีข้างใน แถมยังรู้สึกขยับตัวยากเพราะกางเกงมันคาอยู่ที่หัวเข่า ตอนนี้บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าอยากจะใส่กางเกงเปียกๆ ตัวนี้ไว้หรือว่าอยากจะถอดมันออกไปกันแน่

“ถ้าเป็นความลับพี่จะไม่บอกผมก็ได้นะครับ” ขณะกำลังพูดพี่เมฆก็ซ้อนตัวมาอยู่ข้างหลัง เขากอดเอวผมไว้แล้วยกมือลูบที่หน้าอกและจุดไวสัมผัส

ผมสะดุ้งเมื่อมือของเขาไม่ใช่แค่ลูบ แต่มันทั้งบีบ ดึง เค้น และสะกิดไปมาหนักๆ อยู่หลายครั้ง

“คุณไม่อยากรู้เรื่องผมเหรอ?” เสียงพี่เมฆดังอยู่ข้างหู ผมขนลุกชันไปทั้งตัวเพราะความร้อนของลมหายใจและริมฝีปากที่ซุกเข้ามา
   “อะ อือ...อยากครับ” ผมเริ่มหอบหนักจนแทบหายใจไม่ทัน รู้สึกอายกับการกระทำของเขาจนร้อนเห่อไปหมดทั้งตัว
      
      “แต่มันอันตรายนะรู้ป่ะ?” ผมค่อยๆ หันหน้าไปมองพี่เมฆ
หน้าเขา..ห่างจากผมเพียงแค่ลมหายใจกั้น
       “ผมไม่รู้ครับ” ผมตอบพลางเอนหัวไปซบกับแก้มเขาเบาๆ
         “ถ้าพี่เมฆบอกว่าอันตราย แต่ก็ยังอยู่กับมันได้ ผมเองก็อยู่ได้เหมือนกันนะครับ”
            “เหอะ ปากดีเหลือเกินนะ” เขาดันหน้าผมให้มารับจูบแรงๆ ทันที
   

“เด็กปากดีมันต้องโดนแบบนี้ อยากโดนอีกไหม?” พี่เมฆพูดยิ้มๆ แล้วเขาก็เริ่มเอาหน้ามานัวเนียกับแก้ม ซอกคอ หัวไหล่ ลามไปถึงแผ่นหลัง

ผมรู้สึกเสียววาบทุกครั้งที่เขาใช้ริมฝีปากดูดผิวเนื้อของผมเป็นจุดๆ จนต้องร้องออกมาเสียงดัง
   “....ผมอ่ะ ทั้งโหด ทั้งซาดิสม์นะ คุณจะรับไหวเหรอ?”
      “อ๊ะ ห...ไหวครับ”
         “ขี้เอาด้วยนะ ไหวป่าว?” 
“ขี้เอาอะไรครับ?” ผมไม่เข้าใจ
   “ขี้เอาตูดคุณ”

      “............................” ก็ยังไม่เก็ตอยู่ดี

         และทันใดนั้นเองพี่เมฆก็เริ่มมีน้ำเสียงจริงจังขึ้นมาจนผมต้องหันกลับไปมองอีกครั้ง
            “คุณจะรักษาความลับของผมได้ใช่ไหม?” พี่เมฆถามพร้อมกับดึงแขนผมเข้ามาใกล้อีก ผมพยักหน้าแล้วตอบว่า “ครับ” อย่างมั่นใจ

            “ถ้าคุณหักหลังผม.........” พี่เมฆเว้นเสียง
“ถึงจะเมียก็เหอะ...ผมฆ่าคุณแน่!”


                  !!!!!!!!!

               ประโยคนี้ผมไม่รู้ว่าพี่เมฆจริงจังกับมันมากแค่ไหน แต่ผมเดาเอาจากสีหน้าและแววตา.....ก็พอจะตอบคำถามได้อยู่ว่าเขา ‘พูดจริง’ หรือ ‘พูดเล่น’
   
      “..............” อยู่ๆ ผมก็ใจเต้นแรงตัวสั่นขึ้นมา ไม่ใช่เพราะคำพูดที่ว่าเขาจะฆ่าผม แต่เป็นเพราะสายตาที่มองมาต่างหาก...

         ความคิดผมสับสนกับตัวตนของพี่เมฆอยู่ราวเสี้ยววินาที เขาก็รวบตัวผมไปกอดจากข้างหลังอีกครั้ง
            เขากอดอย่างแนบแน่น... แน่นจนผมรู้สึกว่าผู้ชายที่อยู่บนตัวผมนี้แข็งแรงจริงๆ
               “มายด์”
                  “................”
                     “ผม เป็น มา เฟีย”

      




“อ๊า!!!”
จบคำพูดผมก็รู้สึกเหมือนก้นผมกำลังโดนของแข็งยัดเยียดเข้ามาอย่างแรง
      ผมตกใจจนสะดุ้งดิ้นพลาดๆ
         แบบนี้มันยิ่งกว่าโดนน้ำร้อนสาดเป็นสามเท่า
            ผมรู้สึกเหมือนจะตายซะให้ได้
               คราวนี้มันไม่เหมือนครั้งแรกเลย   
“ฮึก เจ็บครับพี่เมฆ เอาออกไป ผมเจ็บ” ผมร้องออกมาเพราะทนไม่ไหวแล้วจริงๆ
   “แค่นี้ก็ทนไม่ได้ แล้วหนักกว่านี้จะรอดเหรอวะ!?” พี่เมฆกดหัวผมไว้ไม่ให้ดิ้น เขาหยุดไม่ดันเข้ามาแล้ว แต่ผมก็ยังเจ็บมาก ผมอยากให้เขาเอาที่อยู่ข้างในออกไปมากกว่า

      “ไหนเมื่อกี้บอกไหว?” พี่เมฆถามพลางเอื้อมมือมาจับน้องชายผมขยับ
         “ผมเกลียดไอ้พวกดีแต่ปากนะรู้ป่ะ?!”
            “......ฮึก”
“พูดได้แต่ทำไม่ได้ แถวบ้านผมเขาเรียก ‘กาก’ กากน่ะรู้จักไหม!?”

พอได้ยินแบบนี้ผมก็สะกดเสียงสะอื้นไว้แล้วพยายามสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ นึกถึงครั้งแรกว่าพี่เมฆเคยบอกให้ผมทำยังไงจะได้ไม่เจ็บมาก ผมก็ทำไปตามนั้น

“อย่างงั้นแหล่ะดี เป็นเมียพี่ต้องอดทนนะ” พี่เมฆปล่อยมือจากหัวผมแล้วเขาก็ค่อยๆ ดันไอ้แท่งแข็งๆ เข้ามาอีก
   
“นี่ มายด์ ผมไม่ได้บังคับคุณนะ อย่าทำท่าเหมือนผมกำลังข่มขืนคุณงั้นดิ”
       พี่เมฆเอ่ยพลางไซร้แก้มผม โดยมีมือทั้งสองข้างช่วยกระตุ้นร่างกายให้มีอารมณ์ร่วม

      “ผมก็ไม่ได้เป็นไรนี่ครับ อ๊ะ! อ๊า!!” ผมหลับตาร้องคำเดิมอยู่หลายทีเพราะไอ้แท่งนั้นดันถี่เข้าไปลึกมา
         “เก่งให้ได้ตลอดแล้วกัน ผมเตือนคุณแล้วนะ”
            พี่เมฆพูดเสียงเนิบโดยไม่มีทีท่าว่าเจ็บปวดอะไรแบบผมเลย ผมคลานอยู่ในท่านั้นนานจนแทบทรุดลงไปนอนราบ แต่พี่เมฆไม่ปล่อยให้ผมสบายขนาดนั้น เขาช้อนตัวผมขึ้นมานั่งตักแล้วเริ่มกระทุ้งต่ออย่างหนัก

ผมแทบไม่ได้ยินเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาจากปากพี่เมฆเลยนอกจากเสียงหอบหายใจ และถ้าจะได้ยินก็คงจะมีแต่เสียงเนื้อกระทบกันกับเสียงร้องน่าอายของผมเท่านั้น


♠

ผมไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตอนไหน... แต่มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มีผ้าอุ่นๆ ลากไล้ไปตามลำตัวอย่างแผ่วเบา

คนที่ผมลืมตามาเห็นคือพี่เมฆ... เขากำลังเช็ดขาให้ผมอยู่ แต่ก็ดูเหม่อลอยชอบกล
   พอเช็ดขาเสร็จ เขาก็ยกขาผมชันขึ้น ! ผมตัวเกร็งเล็กน้อยเพราะอยู่ๆ เขาก็จับขาผมอ้าออก
      
“ตื่นทำไม หลับไปดิ” ผมตกใจพอพี่เมฆจับได้ว่าแอบมอง
         “พี่เมฆจะทำไรครับ?” ผมรีบหุบขาแล้วลุกขึ้นนั่ง ท่าทางแบบนั้นมันระแวงกลัวจะโดนอีก... ผมไม่ไหวแล้วอ่ะครับ
            

“เก็บซากและทำลายวัตถุ”
   “?”
      “เอ่า งง ช่วยทันกันบ้างได้ไหม? ซากลูกคุณกับลูกผม เดี๋ยวผมเอาไปฌาปนกิจ”

   พี่เมฆบุ้ยหน้าไปที่ถังขยะ ผมชะโงกไปมองก็เห็นหลอดเจลล้างก้นกับถุงยางปนกันอยู่ในนั้น ผมกลืนน้ำลายหนึ่งอึกกับปริมาณแล้วเผลอยกมือไปจับก้นตัวเองดู

      “จ๊ากกกกกกกกกกก!!!!” ผมร้องเมื่อยกมือขึ้นมาดูแล้วเห็นคราบเลือด
         “โอ่ย โอ่ย” พี่เมฆยกมือขึ้นปิดหู แล้วโยนหลอดยาสีฟันมาให้ผม เอ้ย ไม่ใช่
            “เอาไปทาตูดซะ จะได้หายเร็วๆ” ผมพยายามเพ่งอ่านภาษาอังกฤษที่....แปลไม่ออก
               “อย่าทาเองเลย ผมทาให้ดีกว่า” เขาดึงยานั้นไปจากมือผมแล้วดันผมลงนอนท่าเดิม
                  “เฮ้ยยย ผมทาเองก็ได้คร้าบ” ผมยกมือห้ามเขาแต่พี่เมฆ.........ทำเหมือนไม่ได้ยิน………!!



“นอนสิ” หลังจากจัดการกับทุกอย่างเรียบร้อยพี่เมฆก็ตามเข้ามานอนด้วย โดยเว้นไอ้ตรงที่เลอะๆ เยินๆ เอาไว้ เขาบอกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยเปลี่ยนผ้าปูเตียงใหม่
“ผมนอนไม่หลับอ่ะครับ คงเพราะ...ตื่นเต้นกับเลือดที่ก้นมากเกินไป” ผมบอกไปตามตรง
“เฮ้ย! อย่าบอกนะว่าเป็นโรคเพี้ยนๆ อย่างเช่น....กลัวเลือด?” คนกลัวเลือดก็มีอยู่เยอะไปไม่ใช่เหรอ?

“ผมไม่ได้กลัวครับ แค่ตกใจ” ผมเห็นบ่อยแล้วเลือด โดนกระทืบมาไม่รู้ตั้งกี่ทีนี่นา... แต่ผมไม่เคยเลือดออกที่ก้นอ่ะ
   “เป็นเมียผมต้องเจอเลือดอีกหลายก๊อก ดูไว้บ่อยๆ เดี๋ยวก็ชิน” พี่เมฆพูดเองหัวเราะเอง แล้วเขาก็หันมาเอานิ้วจิ้มๆ ที่ปากผม
      “แต่เป็นเลือดคนอื่นไม่ใช่เลือดคุณหรอก”
         “ถ้ายังรัวแบบเมื่อกี้ผมว่ามันก็น่ากลัวอยู่นะครับ” 
         

“ผมน่ากลัวไหมล่ะ?” พี่เมฆนอนตะแคงแล้วยิ้มถามตาพราว
“ไม่เห็นน่ากลัวเลย” ผมตอบแล้วเขาก็หัวเราะอีก
"งั้นผมน่ารักล่ะสิ"
"ก็.........ครับ" แหะ


“ฮ่าๆๆ ไม่น่าเชื่อ.........กูกลายเป็นตำนานไปซะแล้ว”





-*- พูดอะไรไม่เข้าใจ



H
 
ไม่ได้ตั้งใจดองนะ แต่ไม่มีเวลา แถมแต่งยากอีกนะ
ให้อภัยคนเขียนเถอะ 

[เพื่อนบ้าน]

ไม่ให้อภัย โป้ง!! โกรธ!! งอน!!

55555555555555555555555
55555555555555555555555

พี่เมฆหื่น แต่เค้ารู้สึกว่าพี่เมฆมันน่ารักจริงๆนะ
ไม่รู้ดิ เค้าชอบอ่ะ เถื่อน ถ่อย แอร๊ยๆๆ >.<
กอดน้องมายด์แนบแน่น อิอิ

[sin]

ฮ่าๆๆๆ อีพี่เมฆพูดแต่ละคำ คิดได้ไงวะเนี่ย
จะโหดหรือจะหื่น

[PAAPAENG~]

จริงๆอ่านฉากแบบนี้มันต้องเสียวดิพี่!
นี่อะไร  ฮาตลอด  อารมณ์หายหมด  ฮ่าๆ


น้องนีออนน่ารักอ่ะ!
ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกะเค้าเล้ย~  เสียท่าพี่เมฆตลอด
ไม่เป็นไรนะ  อยู่ไปนานๆเดี๋ยวก็ชินเอง  หุหุ


รอตอนต่อไปค่ะ 

[nunamicky]

น้องมายด์น่ารักอ่ะ
ค้นใจตัวเองจนเจอว่าก็ชอบพี่เมฆ
จากนี้ก็ต้องฝึกตัวเองให้เป็นคุณนายมาเฟียได้แล้วนะจ๊ะ

[zhiki]

กำลังจะเลิกเป็นมาเฟียรึไงถึงจะได้เปนตำนานอ่ะ 



ถ้าเปนงั้นจริงๆไม่อยากจะนึกภาพต่อจากนั้นเลย คงเอาตูดน้องนีออนทั้งวันทั้งคืนไม่ได้หยุดแน่ๆ 


เปนกำลังใจให้คนเขียน เยอะๆ!!! เข้าใจว่าเขียนยาก แต่คนอ่านก็อยากอ่านมากเช่นกัน!!! 

 

[killy]

เป็นตำนานเพราะมีเมียเด็กเหรอ 

[cancan]

 “เป็นเมียผมต้องเจอเลือดอีกหลายก๊อก ดูไว้บ่อยๆ เดี๋ยวก็ชิน” พี่เมฆพูดเองหัวเราะเอง แล้วเขาก็หันมาเอานิ้วจิ้มๆ ที่ปากผม
      “แต่เป็นเลือดคนอื่นไม่ใช่เลือดคุณหรอก”



ตรงนี้อ่านแล้วชอบมากเลยอ่ะ....พี่เมฆดูดีขึ้นเป็นกอง...

 

[Alone Alone]

ใจร้าย!!! หายไปหลายวันเลยนะ 
(ก็เขากลับมาแล้วนี่  )

[nevergoodbye]

เป็นกำลังใจให้มายด์ 

[indy❣zaka]

อิพี่เมฆหื่นได้โล่อ่ะ 

[kinjikung]

พี่เมฆแม่งเถื่อนได้ใจกุเจง กดไลค์
ว่าแต่น้องมายด์แม่มเป็นมาโซ แน่นอนนนน ฮ่า ฮ่า

[HappyMelon]

เฮ่ออ น้องมายด์ เป็นเมียพี่เมฆต้องอดทนจริงๆ 
ไหนจะคำพูดที่ตามไม่ทัน แล้วก็อารมณ์รัก เง้ออออ
พี่เมฆนี่เกรียนจริงนะพี่ รู้ตัวบ้างปะ ฮ่าๆๆ
น้องมายด์ก็ใสซื่อเหมือนเดิม น่ารักไปแล้วน้องเอ๊ย 

[aimaim]

กรี๊ด~~!!! พี่เมฆขา~~!!! อยากได้ๆๆๆ อยากได้แบบนี้อ่ะ อิจฉาหนูนีออนจังเลย

แต่เราไม่ค่อยเก็ทประโยคสุดท้ายเท่าไร?? ตำนานไรของพี่แกวะ??

[amito]

พี่เมฆขู่แฟ่แฟ่จนน้องมายด์กลัวจนตัวสั่น แต่ขอโทษ เด็กมันสั่นสู้นะคะ ตกลงกันได้แล้วพี่เมฆก้อดูแลน้องมายด์ดีๆด้วยน้า

[aisen]

นี่คือ นิยามของการหลอกเด็ก ของพี่เมฆ

[m_pop91]

พี่เมฆแกล้งน้องอีกแล้ว

[tantansin]

ยิ่งอ่านยิ่งมีความสุข
ยิ่งอ่านยิ่งรักน้องมายด์ กะเฮียเมฆ สุดหัวใจ
มาต่อเร็ว ๆ มาต่อบ่อยๆ จะรอนะคับ

[l2ockyou_l3ody!]

นีออนโดนแทง 



 

[sanri]

  นีออนเอ๋ย  ตกลงว่าเอ็งซื่อ หรือ บื้อ กันแน่เนี่ย
คนแต่งสู้ๆนะคะ  รออยู่จ้า 

[jilantern]

พี่เมฆเป็นผัวที่โหดร้ายที่สุด ถึงกับจะฆ่าเมียเลยหรอ ??

[e_new]

นั้นนะสิ ไอ้ท้ายสุดนี่มันเกี่ยวไร 5555
 
 

[ิbenejeng]

อยากรู้ว่าพี่เมฆรู้สึกยังไงตอนทำอ่ะ