หัวข้อ: EP.31 (END) ♠ 04/08/15 M ♠ M 『 ▷ ▷ ▷ ▸ ครูผมเป็นมาเฟีย (จริงดิ!!!?) 』

[foyer]

M ♠ M
14


หลังจากเมื่อคืนสติสัมปชัญญะแตกซ่าน อุดมการณ์หดหาย ความ ‘ควาย’ เข้ามาแทรกเป็นที่เรียบร้อย ผมก็ตื่นขึ้นมาอย่างงวยงงที่ไม่เห็นนีออนนอนอยู่บนเตียง

นาฬิกาบอกเวลาสิบโมงสี่สิบ
    พร้อมกลิ่นควันอันไม่พึงประสงค์แปลกๆ ลอยมากระทบจมูก

   เชี้ยแล้วไง ใครแม่งเผาบ้านกู!!!

ผมรีบวิ่งออกไปทั้งยังใส่แค่กกน.บรีฟ และทันใดนั้น
   “พี่เมฆครับ...หิวแล้วใช่ไหม?” ผมอ้าปากค้างที่เห็นนีออนส่งยิ้มแฉ่ง โดยที่ตรงหน้าเขามีเตาถ่านร้อนระอุตั้งอยู่
         ส่วนบนเตาถ่านนั้น....
            “ทำไรกินน่ะ? บาร์บีคิว?” ผมถามอย่างสร้างสรรค์
   ทั้งที่เห็นตรงหน้ามันไม่ใช่

“เปล่าครับ จี่หอย”
“อ้อ...คุ้นๆ ซิงเกิ้ลแรกของกอล์ฟ ไมค์ใช่ป่ะ?”
“ผมไม่รู้จักกอล์ฟ ไมค์อ่ะครับ รู้จักแต่พี่เบิร์ด คาราบาว กับน้าแอ๊ด บอดี้สแลม”

   เชรด ! มันเป็นใครวะ ทำไมเกิดมาตั้งนานกูถึงไม่เคยได้ยิน

   “พี่เมฆไปอาบน้ำสิครับ เดี๋ยวออกมาผมก็ย่างเสร็จพอดี” เฮ่ย อย่าบอกนะว่ากูต้องแดก
      “คุณไปเอาไอ้หอยแบบนี้มาจากไหนมายด์?” ผมถามอย่างสงสัยโคตร ทำไมหนอ...ทำไม นีออนถึงมีพรสวรรค์สรรหาของแปลกมาเขย่าขวัญผมซะจริง
         “เมื่อเช้าผมออกไปวิ่งแล้วเห็นหลังซอยมันไปทะลุตลาดอ่ะครับพี่ครับ ผมก็เลยแวะเดินดูได้ของกินมาเพียบเลย” เขาก็ยังคงสีหน้ายิ้มแย้ม ผมไม่สะกิดใจกับจุดเริ่มต้นของสองพี่น้องกอล์ฟ ไมค์
แต่ผมสะกิดใจเรื่องที่นีออนออกไปวิ่งตอนเช้ามากกว่า
   
   “ไปวิ่งทำไมมายด์ หลอดกาแฟคุณหายระบมแล้วเหรอ?” นีออนขมวดคิ้วพอผมพูดจบ
      ลองนึกภาพดูนะ...
         เมื่อคืนไม่ใช่ว่าผมอยากประลองความกล้าอะไรกับเขาเลย มันไม่ใช่แบบนั้น ผมไม่ได้จงใจทำให้นีออนเลือดออกเลย

แต่เมื่อบาซูก้าปะทะหลอดกาแฟ อะไรจะเกิดขึ้น...!

ผมทนทำครั้งแรกได้อย่างนุ่มนวลเพราะผมต้องการเปิดซิงเขาอย่างประทับใจมิรู้ลืม
   ผมเจ็บลำจะตายใครรู้มั่ง ใครเข้าใจหัวอกผมรึเปล่า แม่งมีแต่สาปแช่ง

ผมอดทนเพื่อเขาขนาดนี้ แทนที่จะ ‘กระทืบไลค์’ ให้กับความอหิงสา แต่ทำไม พอถึงเวลา ไม่เข้าใจ มีแต่คนอยาก ‘กระทืบผม’    


      “ตั้งแต่วันที่พี่ไม่คุยกับผม ๆ ก็ไปวิ่งทุกเช้าเลยอ่ะครับ คือ....ผมสงสัยว่าเพราะผมมันอ่อนรึเปล่าพี่ก็เลยไม่อยากคุยด้วย” เพ้ออะไรวะนีออน
         “ผมวิ่งได้วันละสองกิโลแล้วนะครับพี่เมฆ ! ผมไม่ได้อ่อนเหมือนเดิมแล้ว”
            “ไม่ได้อ่อนแต่กระจอกโคตรเลยต่างหากล่ะคุณ” ผมพูดให้เขาตาสว่าง

“นี่รู้ป่ะ คนที่จะมาเป็นลูกศิษย์ผมต้องวิ่งให้ได้อย่างน้อยสิบกิโลเป็นอย่างต่ำ วิดพื้น ซิตอัพ ยกเวท ปั่นแปะ ดัมมี่ก็ต้องเป็นด้วย ถ้าคุณยังไม่กระดิกเรื่องพวกนี้แล้วจะให้ผมสอนวิถีแห่งเทพให้คุณก็ยากล่ะ....มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย”
   นีออนอึ้งไปนิดนึงแล้วเขาก็ตะโกนออกมา
      
      “ผมจะทำให้ได้ครับ!!! ถึงตอนนี้จะยังไม่ได้ แต่ถ้าฝึกทุกวันมันก็ต้องมีสักวันที่ผมทำได้”

         ผมว่านีออนคงมีปมเรื่องถูกกลั่นแกล้ง เขาก็เลยกลายเป็นแบบนี้

   จะว่าดีก็ดี แต่จะว่าไม่ก็ไม่

      ดี........ก็ตรงที่คงได้เตะเกรียนสมใจอยาก
      ส่วนที่ไม่ดี...........คงเพราะผมต้องมาเป็นครูสอนความก้าวร้าวให้เด็กเนี่ยล่ะ

คนที่ไม่ชอบความรุนแรง ทำไมต้องมาสอนความรุนแรงให้เด็กซื่อบื้ออย่างนีออนด้วยล่ะวะ!!!

“พี่เมฆบอกเอง พี่รับปากผมแล้วว่าจะสอนให้ ผมไม่อยากเป็นคนที่ทำอะไรก็ไม่ได้แบบนี้อีกแล้ว ผมอยากช่วยตัวเองได้บ้างอ่ะครับ นะครับพี่เมฆ” นีออนวิ่งมาอ้อนวอนกับผม
ทำยังกับผม.........จะหวั่นไหวได้ง่ายๆ นักนี่ ไม่มีทางซะล่ะ
      
เมื่อคืนมันคือความผิดพลาด เขายั่วผม แล้วผมก็มึนๆ ไปกับจูบระดับอนุบาลไร้ซึ่งชั้นเชิง
ผมตอบสนองเขา เพราะเขาอยากโดน
       ใช่ไหมวะ?
         เขาอยากโดน หรือ ผมอยากทำวะ?

“นะครับ?”

   อ๊ากกกกกกกกกกกส์ อย่ามาทำสายตาแบบนี้นะเว้ย
      สายตาที่บอกกับผมว่า ‘ช่วยจูบผมที ช่วยจูบผมที ช่วยจูบผมที.....’

ผมไม่รีรอกับการร้องขออันแสนหวานนั้น... รีบโน้มตัวลงไป...เพื่อทำตามพระบัญชาของเสียงสวรรค์ทันที
   
   ระหว่างที่กำลังจูบเพื่อรับพลังจากดวงอาทิตย์

ความทรงจำเรื่องเมื่อคืนของผมก็ค่อยๆ กลับคืนมาทีละนิด...

      ‘ผมเป็นมาเฟีย’
           


         ผม – เป็น – มา – เฟีย      
          ผม – เป็น – มา – เฟีย   
ผม – เป็น – มา – เฟีย   

      แม่งเอ๊ย ทำไมมันช่างชัดถ้อยชัดคำอย่างงี้ นี่กูเบลออะไร พูดออกไปได้ยังไง!!?

ฉิบหายแล้วไหมล่ะ...
      จะว่าทำไปโดยไม่รู้สึกตัวก็ไม่ใช่ เหมือนโดนเหี้ยที่ไหนล้างสมองก็ไม่รู้ว่ะ
         ตัวผมตอนนี้ มันเหมือนไม่ใช่ตัวผม....

            อ้าว

            ไอ้สาด ! ไม่ใช่ตัวมึงแล้วจะเป็นหมาที่ไหนครับคุณเมฆ !?

“เอ่อ.... เดี๋ยวผม มีธุระ....ขอตัวไปทำธุระข้างนอกก่อนนะมายด์” ผมบอกนีออนหลังจากปล่อยให้ปากเขาเป็นอิสระ
   “แล้วจี่หอยล่ะครับ?” นีออนถามตาแป๋ว
      “เอ่อ.... เดี๋ยวผมกลับมาฟังนะ” ก่อนไปผมยังไม่วายรนหาที่ไปจูบแก้มเขาอีก

         ผมเดินเบลอกลับเข้ามาในบ้าน...รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วเผ่นออกไปทันที
คิดทบทวนกี่ตลบแม่งก็ไม่บรรลุสักที

นีออน.........เด็กธรรมดาแสนกระจอกงอกง่อย รู้แล้วว่าผมเป็นใคร
   และที่น่าเจ็บใจ ไม่ใช่เพราะสถานการณ์มันบังคับให้เขาสงสัยในตัวผม แต่มันเป็นเพราะผมไปบอกเขาอย่างไม่มีการใช้สมอง นอกจากความหื่นมันบังตา
   
      บอกไปง่ายๆ งั้นอ่ะ ! แลกกับการได้สอยตูดเขาเนี่ยนะ ?
         

เวรกรรม กูจะไปแคร์อะไรขนาดนั้นเนี่ย จับเ**อย่างเดียวก็สิ้นเรื่องไม่เห็นต้องบอกให้โง่เลย

“แม่งเอ๊ย.........”


 


“อร่อยไหมหญ้า?” ไอ้เป็ดถามทันทีที่ผมสารภาพกับมันไปว่า.....นีออนเป็นฮูหยินของข้า! ใครอย่าแตะ
   “มึงปล่อยให้เรื่องเป็นแบบนี้ได้ยังไง มึงเล่นตลกอะไรอยู่ ?” คำถามมันแต่ละอย่าง กูตอบได้ทั้งนั้น
      “กูไม่รู้ กูไม่ค่อยเข้าใจความหล่อของตัวเองหรอก”
         “เด็กมันชอบมึง กูไม่แปลกใจ แต่กูสงสัยทำไมมึงปล่อยให้มันรู้ความลับเราเยอะขนาดนี้!!?” ไอ้เป็ดเริ่มจะเครียดว่ะ
            สาส นึกว่ามึงเครียดคนเดียวรึไง
               คนที่โดนล้างสมองอย่างกูยิ่งเครียดกว่ามึงไหม?

   “เดี๋ยวกูจะให้ไอ้เป้สืบประวัติ แม่งเป็นสายให้ใครรึเปล่าก็ไม่รู้ ไอ้เมฆ ไอ้เหี้ยเอ๊ย มึงนี่มัน...... กูไม่รู้จะด่ามึงยังไงดี”
      “ไม่ทราบว่าคุณบ่นเหี้ยอะไรครับเป็ด กูไม่ได้โง่ขนาดที่ไม่รู้ว่ามายด์เป็นใครนะเว้ย เด็กนั่นเพียวร้อยเปอร์เซ็นต์ กูฝังชิปไว้เรียบร้อยแล้ว สั่งซ้ายหันขวาหันได้ กูเป็นมาสเตอร์ของเขาเว้ย”

         “มาสเตอร์พ่อมึงดิ! ชิปมึงอ่ะ ชิบหายล่ะไม่ว่า ถ้านายรู้เรื่องนี้เข้านะ เด็กมึงโดนฝังแน่” ไอ้เป็ดขู่เรื่องที่ผมกำลังวิตกจนขี้แทบปลิ้น
            
“ใครจะไปยอมให้มายด์โดนฝังง่ายๆ วะ เด็กน่ารักขนาดนั้นเอาไปทำปุ๋ยได้ไง มึงเพี้ยนรึเปล่า!? กูบอกแล้วไง... เรื่องนี้กูรับผิดชอบเอง เอาหัวกูเป็นประกัน จะประทับนิ้วโป้งตีนกันพลาดอีกก็ได้ ...มายด์เป็นของกู และเขาก็ไม่มีทางหักหลังกู ชัวร์!”           
         
ไอ้เป็ดแสยะยิ้มเย็นแล้วพูดต่อ
            
   “ได้ข่าวว่าเด็กมึงเพิ่ง 15 มึงไว้ใจเด็ก 15 ขนาดนั้นเลยเหรอวะ?” ไอ้เป็ดยังไม่เลิกคลางแคลงใจ และผมก็เองก็ใช่ว่าไว้ใจอะไรนีออนนักหนา

      ผมไม่ไว้ใจใครเลยด้วยซ้ำ!!!
         แต่ผมจะให้นีออนมาตายตั้งแต่ยังไม่ได้พาไปฮันนีมูนไม่ได้ !

“อายุไม่ใช่เรื่องสำคัญครับเป็ด” ผมบอกให้มันหยุดงี่เง่า
   “เรื่องสำคัญตอนนี้คือ....มายด์รักกูเหี้ยๆ แล้วเขาก็จะช่วยงานเราเท่าที่เขาจะทำได้ ซึ่ง...มึงก็เห็นแล้วใช่ไหมไอ้สัด ว่าเมื่อคืนมายด์ล่อให้ไอ้ย้อยออกมาได้แล้ว” ผมถือโอกาสประกาศศักดาแทนนีออน
“มึงน่าจะตักน้ำใส่กระโหลกชะโงกดูเงาตัวเองด้วยนะว่าตัวมึงทำเหี้ยอะไรได้บ้าง ไม่ใช่มาด่าเด็กกูฉอดๆๆ แบบนี้!”
            
         “กูไม่ได้ด่าเด็ก แต่กูด่ามึง!” ไอ้เป็ดพูดแล้วถอนหายใจยาว
              “กูขี้เกียจเถียงกับมึงเรื่องนี้แล้ว มึงจะทำอะไรก็ทำ ตามใจ แต่ถ้าพลาดขึ้นมา สิ่งเดียวที่มึงจะรับผิดชอบได้ คือปล่อยให้ไอ้เด็กนั่นตาย”
 
               “........................”

                  “และถ้าหากมึงเกิดบ้าหน้ามืดไม่ยอมขึ้นมา... มึงก็ต้องตายด้วยเหมือนกัน”


      
            ความตายเหรอวะ?
               แม่งตลกสิ้นดี

นึกว่ากลัวรึไง?
   มายืนอยู่ตรงนี้ได้ก็พร้อมตายไปกว่า 90% แล้วไอ้ห่า
      

แต่....................ที่ผมไม่แน่ใจและเกิดความลังเลขึ้นมา
   ผมพร้อมจะเห็นนีออนตายรึเปล่าเนี่ยสิ?

 ♠

เริ่มสัปดาห์ใหม่กับงานใหม่อันแสนน่าเบื่อ...
   และงานน่าเบื่อนั้นก็คือการต้องมายืนรอรับ ‘ไอ้เด็กนักเรียนนอก’ ที่สนามบิน
      ถูกแล้วครับ!! ไอ้เด็กนั่นมันมาแล้ว...... ลูกชายของนายใหญ่
         ที่จริงมันอยู่เมืองนอกก็ดีอยู่แล้ว ไม่รู้จะกลับมาทำห่าอะไร

“เมฆ มึงไปรับลูกกู แล้วก็ดูแลลูกกูให้ดี สอนงานให้เขาบ้าง เท่าที่จำเป็น แล้วก็... ลูกกูยังไม่เก่งเรื่องใช้กำลังเท่าไหร่ สมองเขาดีอยู่แล้ว คิดว่าคงไม่ยากที่จะเรียนรู้”

เหอะ จะมีพ่อสักกี่คนในโลกนี้วะที่สอนให้ลูกตัวเอง....ฆ่าคน
   
ผมยืนเมื่อยสูบบุหรี่รออยู่กับไอ้คมนอกเกท ตั้งแต่ไอ้คมโดนผมยิงเป่าเฉียดรูหูไปสองมิลมันก็เงียบปากลงอย่างเห็นได้ชัด ผมไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไรกับการแสดงของมันหรอก เพราะใครๆ แม่งก็ต้องเป็นแบบนี้ทั้งนั้น

      จิตตก...........กับความกลัว

         เมื่อคืนกว่าจะจัดการไอ้ย้อยได้ก็ลำบากเหมือนกัน... แต่ก็ไม่มีคำว่าพลาดอีกเป็นครั้งที่สอง งานเลยบรรลุไปได้ด้วยดี
อืม.......ดี แต่ก็ไม่ได้ดีไปซะทีเดียว เพราะมีคนรอดตายไปได้สองคน.....
   แต่ช่างหัวมันเถอะ รอดได้วันนี้ วันหน้าแม่งก็ต้องตายอยู่ดีล่ะวะ



“เฮ้” มีเสียงนึงทักขึ้นจากด้านหลัง ผมหันไปมองพร้อมกับไอ้คม และเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งในชุดเสื้อยืดแจ็คเกตหนังสีดำกำลังยืนมองพวกเราด้วยใบหน้าซังกะตาย
   “เมฆกับคมใช่ป่ะ?” ดูมัน ห้วนเหลือเกินนะมึงอ่ะ
      “ใช่ครับ ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะครับคุณหนู” ไอ้คมกลับมายิ้มได้อีกครั้งถึงแม้จะยังไม่ถึงขั้นสุดยอดก็เถอะ

         “กระเป๋าล่ะครับคุณหนู?” ไอ้คมถาม   
                 “ผมชื่อท้อป ไม่ได้ชื่อหนู”
                  “เอ่อ แหะๆๆ ขออภัยครับคุณหนู” ผมหัวเราะกับอาการวอนบาทาของไอ้คม พลางเดินนำไปที่รถ แล้วเปิดประตูให้

      “เมฆสินะ?” ผมเลิกคิ้วทำนองว่า ทำไม แล้วไง กูชื่อเมฆแล้วหนักส่วนไหนบนร่างกายมึง เมื่อไหร่มึงจะขึ้นรถไอ้เด็กเวร รู้ไหมมึงทำให้กูเสียเวลาไปตั้งสามชั่วโมงแล้ว กูจะรีบกลับไปหาเมีย แม่งเอ๊ย
         “ครับ” ผมตอบแล้วผายมือ
            “ได้ข่าวว่าเก่ง?”
               “ก็พอตัว”
                  “ผมมาอยู่ที่นี่ยังไม่รู้อะไรมาก ช่วยชี้แนะด้วยแล้วกัน”
                     “ถ้าว่างนะ” ผมพยักหน้าให้เขารีบเข้าไป

   ไอ้เด็กท้อปยิ้มมุมปากนิดๆ ก่อนจะก้าวขาไปนั่งแต่โดยดี
      
    
H
ลงใหม่ 

[minchy]

จิ้มๆๆ 

มึนๆ ว่าคุณหนูจะมามีบทอะไรอีกหรือป่าว

[Pippin_Fujoshi]

เพิ่งมาไล่ตามอ่านค่ะ ไม่ได้หลับไม่ได้นอนจริงๆนะเนี่ย =_=;;

...ความรู้สึกหลังจากอ่านคือ แม่มโชตะค่อนนนนน!!
ครูเมฆ ...โครตฮา ฮาไปไหน ฮาไม่พอ ทั้งหื่นกามทั้ง(แอบ)โหด
ที่ทำน่ะ พรากผู้เยาว์เลยนะเว้ย! ช่างไม่เกรงกลัวคุกจริงๆ (ก็เป็นมาเฟียนี่เนอะ = =)
คาถาปัดเป่าท่านช่างฮา ...คิดได้ไงว่ะ!
ส่วนนีออนของ(ไอ้)ครูเมฆ ...น้องมายด์ น่ารักเกินไปอ่ะ!
ใสซื่อบริสุทธิ์ผุดผ่อง! ไม่รู้ตัวเลยใช่ไหมว่าโดนไอ้ครูเมฆหลอกซั่มน่ะ
แล้วไหนจะตอนรับงานนั่นมาอีก คนอ่านใจหายนะเฮ้ย!
ดีที่พี่เมฆมันมาทัน ...ไอ้คุณคมก็เหลือเกิน เอาน้องมายด์กรูไปทำงานบ้าบออะไรฟร้าาาา!!

NC ไม่รู้จะฮาหรือจะอะไรดี =_=
ครั้งแรกนุ่มนวล ครั้งที่สองมันอะไรฟ่ะ!
ครั้งแรกนี่โครตถนอม จะทำครั้งที่สองให้สม่ำเสมอ(?)เหมือนครั้งแรกไม่ได้เรอะ!
ชักอิจฉาพี่เมฆขึ้นมาตงิดๆ ...เหตุใดคนเยี่ยงท่านจึงได้เมียน่าฟัด!!

แล้วคุณหนูจะมีบทบาทอะไรในเรื่องล่ะเนี่ย หรือจะเป็นมือที่สาม(P)ของเมฆกับน้องมายด์

แต่เหนืออื่นใด ...คุณหนูรุกหรือรับ ? =.,= ฮา
อยกอ่านต่อ แต่ไม่เร่งคนเขียนค่ะ ช้าๆก็ได้ แต่อย่าดองนานเป็นพอ หัวเราะ

[nevergoodbye]

คุณหนู 

[pp4]

ฮื้ออออ พี่เมฆไม่มั่นคงกับน้องมากๆ
เจ๊จับโยนให้คมซะหรอก!! (หรืออาจเอามาหมกเอง 5555)
ตัวละครเด็กๆหนุ่มๆตัวใหม่เข้ามา เริ่มไม่ไว้ใจ เดี๋ยวได้มีสอนนอกรอบ เหอะๆ

[kinjikung]

ท้อปคือไผจะมาแย่งพี่เมฆจากนีออนหรือเปล่าหว่า แลดูตัวร้ายยชอบกลลลลล
แต่จะว่าไปพี่เมฆแม่มก็ตัววายร้ายเหมือนกันนิหว่าาา

[Keaw-Nam]

ท็อปดูไม่ค่อยน่าไว้ใจเลย

[goosongta]

จะจบแบบแฮปปี้ใช่เปล่า ไม่เอาเศร้านะ

[indy❣zaka]

คนใหม่จะมาแทรกน้องมายด์น้อยของแม่รึป่าวนี่

[zhiki]

 ลงอีก..... ลงอีก......

[koikoi]

คุณหนูนี่จะมาดีมาร้ายเนี่ย

[RGB.__]

คุณหนูจะมาแย่งพี่เมฆรึเปล่า   *มองโลกในแง่ร้าย*

[PAAPAENG~]

เริ่มจิตตกกลัวท็อปจะมาแย่งน้องนีออนไปจากพี่เมฆ
หรือจะแย่งพี่เมฆไปจากน้องนีออนกันแน่วะ ??  ฮ่าๆ

รอตอนต่อไปค่ะ 

[u_cosmos]

คุณท็อป(ไม่กล้าเรียกคุณหนู)เป็นลูกจริงอ้ะ
นายน่ากลัวอ่ะ ให้ลูกฆ่าคน
เอาเหอะคุณท็อปจะมาให้พี่เมฆสอนอะไรก็จัดไปแต่อย่ามายุ่งกับนีออนนะ

[boworange]

  มาต่อแล้ว........
  อย่าดองเค็มนะคะ

[เพื่อนบ้าน]

อร๊างงงงงง ~ มากอดน้องมายด์แนบแน่น 
อิพี่เมฆคะ เค้าชอบพี่เมฆมากๆค่ะ อยากจะกระโดดกระทืบไลค์ที่ยอดอกพี่เมฆทุกตอนเลย เมพขิงๆค่ะ
น้องมายด์ลูก ไอ่พี่เบิร์ด คาราบาว กับน้าแอ๊ด บอดี้ฯ นี่ หนูไปฟังมาจากดาวพุงโลใช่มั้ยลูก สับสนได้อีก
หนูยังต้องเรียนรู้อีกเยอะเลยค่ะ กว่าจะตามไอ่ปลาไหลมาเฟียนั่นทัน หวังว่าหนูจะไม่โดนเป่าดับไปก่อนนะลูกนะ

ส่วนคุณหนู เอ่อ .. ชื่อไรนะ จำไม่ได้แระ ง่ะ !! -*-
เออ ไอ่คุณหนูนั่นแหละ รู้สึกว่าต้องป่วง
ป่วงกะพี่เมฆ ป่วงกะน้องมายด์ หึหึหึ ตะลาลา ~ (คือไรฟร่ะ -*- )

[Ryoooo]

อ่านแล้วชอบมากกก ชอบทั้งเมฆที่กวนแล้วกโหด ชอบน้องนีออนที่เออ แต่รักจริง
อยากอ่านแล้วค๊าาา มาต่อเร็วๆนะคะ จะปูเสื่อคอยยยยยย

[Red_sister]

ค้างแบบนี้รอตอนตอ่ไปปปปปปปปป น่าลุ้นเสียจริงๆ คิดว่าเด็กคนนั้นต้องชอบมายด์แน่นอน 55555555
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วคนเขียนน สู้ๆ

[→Yakuza★]

ถ้าพี่เมฆจะฮาขนาดนี้ กร๊ากกกกกกกกกกกก
ไอ่ตัวใหม่ที่โพล่มา ขออย่ามาแย่งพี่เมฆเลยนะ ไปแย่งน้องมายด์ผู้น่ารักยังจะโอเคกว่า ฮ่าาา

มาต่อไวไวนะจ๊ะ เลิฟฟฟฟยู 

[mayuree]

อิพี่เมฆจะนอยด์แค่ไหนก็ไม่มีสิทธิ์ทำน้องมายด์เลือดตกยางออกนะยะ อารมณ์แปรปรวนเป็ฯชะนีระยะหมดเมนต์ไปได้ ชิ

[MokGaLaKom]

ตัวละครใหม่จะมาจีบครูพี่เมฆหรือเปล่าเนี่ย หรือจะมายุ่งกับนีออน

[ิbenejeng]

มายด์น่ารัก ซื่อ(บื้อ)ดี

[m_pop91]

ไอ้เด้กคนนี่มาใหม่นี่ยังไงๆอยู่นะ

[Red_sister]

เข้ามารอค่าา

[POPEA]

เด็กนีออนนี่ซื่อ บื้อ ใส แบ๊ว ไม่ค่อยทันคนเลยเนอะ แต่น่ารักอะชอบ~
 :impress2:ครูพี่เมฆก็หื่น ฮา รั่ว กวน โง่เป็นบางที
คุณหนูท้อปคงไม่ธรรมดาใช่มั้ย รอตอนใหม่นะคะ

[TheWanFah]

มันยังไง ยังไง อยู่น่ะเนี่ย ลูกเจ้านายพี่เมฆเนี่ย
 
 

[foyer]

M ♠ M
14.5
   

ผมย่างหอยเสร็จแล้ว นอกจากนี้ก็ทำกับข้าวอื่นอีกสองสามอย่าง เหลือแค่รอพี่เมฆกลับบ้าน แล้วมากินข้าวด้วยกัน
   หลังจากจัดโต๊ะไว้ร่วมสองชั่วโมง ...รอแล้วรอเล่า เขาก็ไม่กลับมาสักทีครับ
      ผมอยากจะโทรไปหาพี่เมฆจังเลย แต่ก็กลัวเขาจะติดงานอยู่
         พี่เมฆบอกผมว่า........            

            เขาเป็น ‘มาเฟีย’
               
อืม.........มาเฟียเนี่ย เขาทำงานอะไรกันหว่า ?
ดูเหมือนจะเป็นอาชีพที่ไม่มีความแน่ชัด แต่ผมเคยดูจากในข่าว มันมีแต่ด้านลบทั้งนั้นเลยไม่ใช่เหรอ ?

   ด้านลบ = คนไม่ดี

      ผมนิ่งคิดแล้วนึกถึงหน้าพี่เมฆ

“พี่เมฆตลกจะตาย เขาจะเป็นคนไม่ดีได้ไง เขาช่วยเหลือเราตั้งหลายอย่างเลยนะ” ผมพูดกับตัวเองจากข้อสันนิษฐาน จากนั้นก็สรุปได้ว่า ถึงเขาจะเป็นคนไม่ดีจริง แต่อย่างน้อยเขาก็ดีกับผมมาก
   และตอนนี้ ผมก็ชอบพี่เมฆมากด้วย

ผู้ชายที่ชอบผู้ชาย......................?
      ผมคงผิดปกติไปแล้ว... ผมคงเป็นตุ๊ด แต่ผมไม่ได้แต่งหน้าทาปาก ผมเป็นตุ๊ดหรือเปล่านะ ?
         แต่.....แต่ว่าพี่เมฆบอกว่าเราไม่ได้เป็นตุ๊ดนี่
            แล้วสรุปเราเป็นอะไร ?

ผมสงสัยกับสถานะของตัวเอง แล้วก็สับสนกับความคิดที่พรั่งพรูโดยหาคำตอบไม่ได้
   
สามทุ่มแล้ว......... ทำไมพี่เมฆยังไม่กลับมาอีก ผมอยากเจอเขาจัง แต่คงหมดหวัง รีบกลับบ้านก่อนที่จะดึกไปมากกว่านี้ดีกว่า พรุ่งนี้ผมต้องไปโรงเรียน

หลังจากทิ้งโน้ตบอกพี่เมฆว่ากลับบ้านแล้วนะ ขณะกำลังจะเดินออกไปล็อคประตูบ้าน ผมก็ถึงกับผงะตกใจตัวแข็งทื่อ เมื่อเห็น......
   เห็น......นั่นมัน.........ไอ้โหดคนที่กระทืบพวกไอ้โจ้นี่หว่า!!! 
      มันมานั่งอยู่ที่นี่ได้ไงเนี่ย !!!!!!?

“……………………” ผมยืนอ้าปากค้าง คิดไม่ออกว่าตัวเองทำอะไรพลาดไปหรือเปล่า แล้วไอ้โหดมันจะกระทืบผมไหม ?
   “มึงเป็นใคร?” เขาหันมาถามผมเรียบ ๆ ดูท่าทางไม่ตกอกตกใจอะไรเลย
      “ผม......ผม.....เป็น.......” ผมเค้นสมองคิดคำตอบอย่างหนัก ไอ้โหดมันเข้ามาในนี้ได้หรือว่ามันเป็นคนรู้จักของพี่เมฆเนี่ย
         “ผมเป็นนักเรียน”
         “นักเรียน?” เขาทำหน้างง
         “ครับ เป็นนักเรียน” ถ้ารู้จักพี่เมฆก็น่าจะรู้ล่ะนะว่าเขาเป็นครูด้วย
         “อ่อ นึกออกแล้ว” เขาพยักหน้า แล้วถามต่อ
         “มึงเข้ามาในบ้านกูได้ไง ? ใครอนุญาต ?”
         “หา ?” เอ่อ... บ้านไอ้โหด? บ้านพี่เมฆ? สรุปบ้านใคร ? งง
         
“นี่บ้านครูเมฆนะครับ” ผมต้องเชื่อครูของผมสิ
   ไอ้โหดมองผมแล้วตอบห้วน “นี่บ้านกู! มึงไสหัวออกไปได้แล้ว”
      ไม่จริง!!!

“ไม่อ่ะ ผมไม่ไป นายนั่นแหล่ะ ออกไป นี่บ้านพี่เมฆต่างหากอย่ามามั่ว” ระหว่างพี่เมฆไม่อยู่ ผมต้องดูแลบ้านให้เขาสิ ไอ้หมอนี่มันคงปีนเข้ามาสินะ นี่ขโมยชัดๆ แถมขี่ตู่อีกต่างหาก
   “พูดเหี้ยอะไรหา !?” มันตะคอกครับ อ๊ากกกส์ กลัวโดนเหมือนไอ้โจ้จัง แต่ผมไม่ถอยหรอก
      “นายออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้นผมจะโทรบอกตำรวจว่านายเป็นขโมย”

“ขโมย ?” มันทวนคำแล้วย่างสามขุมเข้ามาหาผมครับ ผมก้าวถอยหลังอัตโนมัติแต่มันไวกว่า มันคว้าคอผมไปบีบอย่างแรง
“ก่อนได้โทร วิญญาณมึงคงไม่อยู่ในร่างแล้ว”
   “อะ...อะ......อึก” ผมพยายามอ้าปากหอบหายใจ ผมเจ็บมากเหมือนใกล้จะตายอยู่แล้ว

ฮืออออ นี่ผมจะโดนฆ่าจริงๆ ใช่ไหมเนี่ย ! แม่ครับ พี่เมฆครับ มายด์จะตายแล้ว..........!!!


ผมน้ำตาไหลพรากด้วยความหวาดกลัว พยายามจะไม่กลัวแล้วแต่ผมไม่มีแรงเลย
   “กูให้โอกาสมึงครั้งสุดท้าย บอกมา มึงทำงานให้ใคร?” ผมงงกับคำถาม พอๆ กับที่ไอ้โหดมันคลายมือออกนิดนึงให้ผมได้หายใจ
      “ผ...ผม...ไม่ได้ทำงาน ผมยังเรียนอยู่เลย”
         
         ผัวะ!

            “ไอ้สัด กวนตีน !” มันเอามือมาตบหัวผมอย่างแรง แล้วตะโกนด่า ผมรู้สึกมึนชาที่หัวจนล้มลงไปกองกับพื้นทันที
               “มึงเคยกินตีนไหม ? ถ้ามึงไม่บอกมึงจะโดนเหมือนเพื่อนมึง! มึงจะเอาไง จะบอกหรือไม่บอก!” คราวนี้มันควักมีดพกออกมาแล้วครับ ไอ้โหดก้าวขึ้นคร่อมที่ตัวผม มันกระชากหัวผมอย่างแรง แล้วแนบมีดลงที่แก้ม

ผมเคยมีประสบการณ์โดนกระทืบมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีครั้งไหนเลยที่น่ากลัวเหมือนครั้งนี้

   “กูไม่ให้มึงตายง่าย ๆ หรอกนะ จนกว่ากูจะได้คำตอบ”
      “ผมไม่รู้นายพูดเรื่องอะไร ผมบอกว่าเป็นนักเรียนนายก็ไม่เชื่อ วันนั้นนายก็เห็นผมที่โรงเรียนนี่!” ผมพูดความจริงออกไปด้วยความกลัว แต่มันก็ยังข่มขู่ผมไม่เลิก
         “มึงคิดว่ากูโง่เหรอ ?”
            “ผมไม่ได้ทำงานอะไรจริงๆ แต่เคยช่วยพี่เมฆกับพี่คมนัดคนออกมาแค่นั้น นายอยากรู้เรื่องอะไรกันแน่ ผมไม่ได้ทำอะไรผิดนะ”
               “เมฆกับคมใช้งานมึง ?” ไอ้โหดเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย
                  “ล่อคน... ใครวะ?”
                     “ชื่อย้อยอ่ะ”
                        “อ้อ มึงขายตูดสินะ ?”

   ขายตูดอะไร ผมงง จากนั้นไอ้โหดก็ปล่อยผมเป็นอิสระครับ
      “มึงเป็นเด็กใหม่เหรอ ? ทำไมกูไม่เห็นในบัญชีเลยวะ” ไอ้โหดเดินกลับไปนั่งที่โซฟาแล้วถาม
         ผมค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้นจากพื้นพลางลูบคอตัวเองเพราะความเจ็บแปล็บมันยังไม่หายไป
            “ผมไม่รู้”
               “มึงรู้เหี้ยอะไรบ้าง ?”
                  “ผมไม่รู้! ผมแค่อยากช่วยพี่เมฆกับพี่คมเฉยๆ”

                     “อ้อ..... มึงติดใจมันสองคนล่ะสิ” ไอ้โหดแสยะยิ้มนิดๆ “คนอย่างเมฆหาไม่ได้ง่ายๆ หรอก มันเอามึงก็ถือเป็นวาสนาตูดแล้ว”
                        “......................” พูดบ้าๆ ไม่เห็นเข้าใจเลย
   
   “จะไปไหนก็ไปไป กูไม่อยากเห็นหน้าอ่อนๆ ของมึงแล้ว ทุเรศลูกตา!” น่าเกลียด ตัวเองทุเรศกว่าผมอีกตั้งเยอะ กิริยามารยาทก็ต่ำทราม
      “ไม่ไป ผมจะรอพี่เมฆอยู่นี่ ยังไงนี่ก็เป็นบ้านพี่เมฆ นายต่างหากที่เป็นใครก็ไม่รู้ จะให้ผมเชื่อได้ไงว่านี่บ้านนาย”
         “เอ่า ไอ้ห่านี่ พูดไม่รู้เรื่อง มึงทำงานให้เมฆแล้วมึงไม่รู้เหรอว่ากูเป็นใคร”
            “ผมจะไปรู้ได้ไงล่ะ”
               “กูเป็นเจ้านายมัน”
                  “ไม่เชื่อ” ผมตอบทันทีโดยไม่ต้องคิด ดูจากท่าทางแล้วไม่มีตรงไหนที่บ่งบอกว่าเป็นเจ้านายใครได้ นอกจากไอ้พวกที่ชอบทำตัวเป็นนักเลง ระรานชาวบ้านแบบป่าเถื่อน

   “ไอ้เด็กน้อย มึงไปไกลๆ ตีนกู ก่อนที่มึงจะโดนกระทืบ”
      “ผมไม่เด็กแล้ว และผมจะเฝ้าบ้านให้พี่เมฆจนกว่านายจะออกไป”
         “มึงเป็นหมาเหรอ? เชื่องจริงนะมึง แล้วนี่ก็บ้านกู กูไม่ออก สัด”
            “นายไม่ออก ผมก็ไม่ออกเหมือนกัน!!” ผมนั่งลงประจันหน้ากับมัน โดยมีสายฟ้าฟาดเปรี้ยงลงตรงกลางระหว่างเรา


“เมื่อไหร่เมฆจะมา ?” ไอ้โหดถามหลังจากจ้องกันเงียบ ๆ พักหนึ่ง
   “ผมไม่รู้” ผมก็รอเขาอยู่เหมือนกันครับ
      “มึงรู้เหี้ยอะไรบ้าง ?” ประโยคนี้อีกและ
         “ถึงรู้ผมก็ไม่บอกนายหรอก”
            “สัด เห็นกูอ่อนให้หน่อยปากดีเลยนะมึง” มันลุกขึ้นครับ แล้วเดินมากระชากคอเสื้อผมเหวี่ยงออกไปนอกบ้าน

   “ไสหัวไปได้แล้ว!”
      “อ๊ะ” ผมรีบถลาไปที่ประตู แต่ไอ้โหดมันล็อคกลอนไปแล้วครับ
         “เปิดๆๆ ไม่เปิดผมแจ้งตำรวจจริงๆ ด้วย!”
            

พยายามอยู่พักนึงมันก็เงียบไปครับ หรือว่า.... ตอนนี้มันกำลังไปค้นหาของมีค่าอยู่! แต่ว่า...มันบอกว่าเป็นเจ้านายพี่เมฆนะ มันรู้จักพี่เมฆ แต่ถึงยังไง ผมก็ไม่ไว้ใจคนแบบนี้ง่ายๆ หรอก
      ต้องรีบแจ้งตำรวจโดยทันที!

   “อ้าว?” แย่ละ กระเป๋าตังค์ โทรศัพท์อยู่ในบ้านนี่นา หรือว่าจะไปบอกให้คนอื่นมาช่วยดี ?

ขณะที่ผมกำลังคิดไม่ตกอยู่นั้น อยู่ๆ ไอ้โหดก็เปิดประตูบ้านผ่างออกมาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง
   “บ้านมึงอยู่ไหน กูจะไปส่ง”
      หา? อยู่ๆ มันก็พูดงั้นแล้วกระชากผมออกจากบ้านทันที

         “โอ้ย” ผมงงไปหมด อารมณ์มันทำไมแปรปรวนแบบนี้

(((RRRR)))
   
เสียงมือถือผมครับ ที่สำคัญมันดังอยู่ในมือของไอ้โหด
      “บอกเมฆว่ามึงกลับถึงบ้านแล้ว” มันสั่งผม แถมยังข่มขู่โดยการบีบคออีก
         ผมสั่นหน้าเบาๆ ตอนนี้ผมกล้ามากขึ้นแล้วนะครับ ถ้าไม่ได้พี่เมฆผมคงกลัวไอ้บ้านี่จนฉี่ราดไปแล้ว
 
            “ถ้ามึงไม่พูด กูจะตัดนิ้วไอ้เมฆมาให้มึงดู มึงจะเอางั้นใช่ไหม!?” จากที่ผมเห็นมันทำกับพวกไอ้โจ้และที่มันทำกับผม ผมว่ามันกล้าและทำจริงแน่ๆ ผมก็เลยรีบพยักหน้ารับ แล้วกรอกเสียงลงไปหลังจากมันกดโทรศัพท์เปิดลำโพง

   “มายด์ ได้ยินผมป่าว ทำไมเมื่อกี้คุณเงียบไป ?” เสียงพี่เมฆเต็มไปด้วยความสงสัยครับ
      “เอ่อ... สงสัยสัญญาณจะไม่ดีอ่ะครับ” ทางที่ดีอย่าเพิ่งให้พี่เมฆกลับบ้านมาตอนนี้ดีกว่า เดี๋ยวเขาจะเป็นอันตราย ไอ้บ้านี่มันยิ่งไม่ปกติอยู่
         “คืนนี้ผมไม่กลับนะ ติดงาน คุณอยู่คนเดียวได้ไหม ?” ผมมองหน้าไอ้โหดที่สงสายตาอำมหิตมาให้
            “เอ่อ ผมกลับถึงบ้านแล้วครับ” ผมกลืนน้ำลายก่อนตอบ พลางถอนใจโล่งอกที่พี่เมฆจะไม่กลับมาคืนนี้ด้วย
               “งั้นก็ดีแล้ว โทษที งานมันยุ่งเลยไม่ได้โทรมาบอก” จบประโยคไอ้โหดก็ทำหน้าตกตะลึงเต็มที่
                  “ผมคิดถึงคุณนะ แต่งานมันเยอะ คุณก็คิดถึงผมใช่ไหม ?”
      
                     “..............................”

   ยังไม่ทันได้ตอบ ไอ้โหดก็ชิงตัดสายไปแล้วครับ ผมมองมันอย่างงงๆ ส่วนมันก็มองมือถือแบบอึ้งๆ แล้วมันก็ปิดเครื่องผมเฉยเลยครับ
      
“นี่มึง.......เป็นไรกับเมฆกันแน่วะ ?”          


♠

ผมยกนิ้วเคาะโต๊ะอย่างเหม่อลอย วันนี้พี่เมฆไม่มาสอน แถมพี่คมก็ไม่มาขายข้าวอีก...
ยังดีที่พี่เมฆโทรมาบอกผมว่าเขาติดธุระ ไม่อย่างงั้นผมคงเข้าใจไปว่าเขาต้องโดนไอ้โหดทำร้ายเอาแน่ๆ
      

แล้วยังเรื่องเมื่อวาน.... ไอ้โหดมันบังคับขู่เข็นผมไปขึ้นรถแท็กซี่ แล้วจากนั้นมันก็บอกให้ผมบอกทางแท็กซี่ไปที่บ้าน
      ที่จริงผมไม่อยากบอกมันเลย แต่มันขู่ผมเรื่องพี่เมฆ ผมก็เลยจำใจต้องบอกมันไป

         ไอ้โหดมันรู้จักบ้านผมแล้ว มันจะทำอะไรผมไหมเนี่ย ?


หนึ่งวันผ่านไปอย่างเหงาๆ แค่ไม่เจอพี่เมฆแค่วันเดียวผมก็เหงาแล้ว ผมอยากเจอเขาจัง อยากโทรไปคุยด้วย แต่ก็กลัวจะรบกวน
   พอกลับไปถึงบ้าน... ก็เจอแต่ความเงียบอีก
      ผมหยิบขนมที่วันนี้มีใครก็ไม่รู้เอามาหย่อนใส่ใต้โต๊ะไว้ให้มาแกะกิน มันเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วครับ แต่เขาก็ไม่เปิดเผยตัวสักที อย่างมาก เขาก็บอกแค่ว่า เขาชอบผม
         ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงดีใจ มีคนชอบก็ยังดีกว่ามีคนรังเกียจ แต่ทว่าตอนนี้ผมกลับไม่รู้สึกอย่างนั้นเลย

   “เอ๊ะ?” ผมสะดุดตากับกล่องกระดาษใบหนึ่งขนาดพอดีๆ มือ บนกล่องนั้นมีโน้ตแปะไว้ด้วย

ผมเดินไปหยิบมาดู นี่มันข้อความจากแม่ผมนี่

   ‘มายด์จ๋า แม่เอา DVD มาให้ศึกษาแล้วนะจ๊ะ ค่อยๆ ดูอย่าหมกมุ่นมากนะ ถ้าไม่เข้าใจหรือสงสัยตรงไหนก็ถามพี่เมฆเขานะคะลูก งานแม่ใกล้เสร็จแล้วล่ะ เดี๋ยวแม่กลับไปหา รักลูกนะ จุ๊บๆ

ปล. ระวังเรื่องความปลอดภัย ต้องป้องกันดีๆ นะ รักษาสุขภาพ กินข้าวเยอะๆ ด้วยนะ ^3^’

   ผมยิ้มกว้างหลังจากอ่านข้อความจบ จากนั้นก็รีบแกะกล่องแล้วดึงดีวีดีออกมาใส่เครื่องเล่นทันที
      ผมเร่งเสียงดังกว่าปกตินิดหน่อยแล้วรอดูด้วยความตื่นเต้น ทีนี้ไอ้ที่สงสัยอยู่คงกระจ่างสักทีล่ะ
         



“หา ?” ผมตะลึงกับภาพเคลื่อนไหวของผู้ชายสองคนที่กำลังนั่งกอดกันอยู่
“หา ! เฮ้ยยย !!” แล้วพวกเขาก็จูบปากกันครับ
       ผมอ้าปากค้างขณะดูผู้ชายในจอนัวเนียกันอย่างเมามัน เท่านั้นไม่พอ เขายังถอดเสื้อผ้าล่อนจ้อน แถมยังแลบลิ้นเลียไปทั่ว ไม่เว้นแม่แต่................................................................ตรงนั้น!!!!

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกส์
         ตรงนั้นมันเอาใส่ปากได้ด้วยเหรอ ?
            มัน....... มัน...........ทำไม ผมตกใจกับภาพแล้วก็ตกใจกับเสียงที่ดังขึ้น

   ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ เสียงหัวใจผมเต้นรัว พร้อมความร้อนที่แล่นขึ้นทั่วใบหน้า

“ฮืออ” ผมรีบกดปิดอย่างลนลาน ทั้งที่ยังไม่ทันดูจบ.........
   นี่มันอะไรกันเนี่ย
ทำไม ทำไม
แต่ก็เข้าใจนิดๆ แล้วว่าในจอมันกำลังทำคล้ายๆ กับที่ผมทำกับพี่เมฆเลย
         
จ๊ากกกกกกกกกกกกกกส์
               
“เนี่ยอ่ะนะหนังโป๊ !!!!!!” เขาทำกันแบบนี้สินะ
      


ง...งั้น........งั้นที่พี่เมฆบอกผมว่าจะทำให้หายเป็นตุ๊ดมันก็ไม่จริงน่ะสิ!!!!!!!!!!! 


H
น้ำใกล้ท่วมแย้ว

[m_pop91]

น้องมายด์ก็แสนซื่อจริงๆ

[kokikung]

--* ไอ้โหดใครวะ เจ้านายพี่เมฆหรอ งงเบลอๆๆ
คิดถึงพี่เมฆแล้วอ่าปล่อยเมีย มาเจอผจญกับไอ้โหดได้ไงรีบๆๆกลับมาเลย
ไม่ใช่ไอ้ดหดมาชอบมายด์นะ ไม่งั้นคงยุ่งกันใหญ่ ลูกเจ้านายกับคนรัก
อ่านตอนตุ๊ดเนี่ยฮาทุกที เป็นไม่เป้นช่างมันเถอะแต่มายด์รู้แค่เป้นเมียพี่เมฆ พอ 
 น้ำใกล้ถึงบ้านคุณคนเขียนแล้วหรอ  ระวังตัวด้วยน้า

[BeeRY]

เอ่อ ไอ้โหด แกโหดได้สมชื่อแกมาก ทำกับน้องมายด์อย่างนี้ได้ยังไงห๊ะ
พี่เมฆแกก็แคร์นีออนของแกอยู่ มีโทรมาส่งข่าว แต่หวานแหววมากอ่ะ ผมคิดถึงคุณนะ กีสสส
ไอ้โหดเป็นเจ้านายพี่เมฆ ใช่ลูกนายใหญ่อ๊ะป่าวหว่า? แต่ปากร้ายมากอ่ะ

ป.ล. กอดพี่โบแน่นๆ ขอให้ไม่ท่วมนะคะ