หัวข้อ: EP.31 (END) ♠ 04/08/15 M ♠ M 『 ▷ ▷ ▷ ▸ ครูผมเป็นมาเฟีย (จริงดิ!!!?) 』

[pare_140]

โอ้ววววววว ครูพี่เมฆโหมดโหด ทำเอาน้องมายอึ้งไปเลยทีเดียว

[amito]

เพิ่งตามมาอ่านทันค่ะ สนุกมาก น้องมายด์นี่อินโนเซ้นจริงๆเลย  แล้วโดนคมล่อหลอกให้มาทำงานแบบนี้ ดีนะที่พี่เมฆมาทัน เดี๋ยวคงต้องเคลียร์กันยาว

[foyer]

M ♠ M
13


“ทีนี้รู้รึยังว่ามันเป็นไง ?!”

ผมบอกนีออนด้วยความโกรธ…
   โกรธที่เขาอ่อนแอ ช่วยเหลือตัวเองก็ไม่ได้!
       
      
โว้ย กูอยากจะบ้า...... แล้วมันใช่ธุระของผมเหรอวะที่ต้องช่วยเขา หน้าที่นี้มันต้องของไอ้หอกคมดิ มันต้องรับผิดชอบ !!! มันทั้งสัญญาทั้งสาบานว่าจะไม่ทำให้ลูกศิษย์ผมเป็นอะไร

เออ!!!!!!! แล้วมึงทำได้ไหม!? สุดท้ายก็กูอยู่ดี!


แม่งเอ๊ย... ลูกศิษย์ปัญญาอ่อน แถมลูกน้องยังเฮงซวย!
      

ที่สำคัญกูสุดเพลียเต็มทนกับการมองเห็นนีออนกำลังโดนปล้ำแต่ดูท่าทีเขาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร        
นั่นมัน..คนกำลังโดนข่มขืนนะเว้ย!!! มันต้องไม่ยอมดิวะ...ไม่ใช่นอนนิ่งเป็นไอ้บื้อ -- ปล่อยให้ไอ้สวะนั่นมันกอดจูบได้ตามใจ...........


“โอ้ย!!” ผมเหวี่ยงนีออนเข้าไปในรถซึ่งจอดหลบอยู่ในซอย   
บอกไม่ถูกว่าไอ้ที่กำลังเดือดปุดๆ อยู่ในอกนี้มันคือเหี้ยอะไร
 
      ..มันคงเป็นอาการอยากกระทืบหมาสักตัว
         หรือไม่ก็....มันเป็นอาการ.....อยากฆ่าใครสักคน


“รออยู่ในนี้ แล้วอย่าออกไปไหน!” ผมบอกนีออนที่กำลังหน้าซีดเป็นไก่ต้ม
   “ครูจะไปไหนครับ!!?” เขาถลามาดันประตูไว้ก่อนผมจะปิด
 
      แม่งเอ๊ย....... ทำกูลำบากไม่พอ ยังทำกูเสียเวลาอีก




   “ก็กลับไปยิงกบาลแม่งน่ะสิ!!”
 
♠




..........ผมเป็นคนไม่ชอบความรุนแรง

   ไม่ว่าจะเป็นเมื่อก่อน หรือแม้แต่ตอนนี้ก็ตาม
      

ถึงจะรู้ตัวว่าไม่ชอบ แต่แม่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เหมือนกัน ที่ไอ้นิสัยสุดแสนจะอ่อนโยนนั้นถูกความดำมืดเข้ากัดกินจนหมด




“มึงทำอะไรไอ้สัด?” ผมถามมันทันทีที่กลับขึ้นมาเห็นไอ้ลูกน้องเฮงซวย กำลังหิ้วปีกไอ้สวะรกโลกที่กำลังหมดสติออกมาจากห้องในสภาพถูกใส่กุญแจมือ
   “ผมจะเอามันไปเก็บที่อื่น” ไอ้คมบอก
      “ไม่ต้อง มึงปล่อยแม่งลง ให้มันตายในนี้!!”
                  “แล้วถ้าคนของมันมาเห็น เราไม่ซวยเหรอลูกพี่”

      “มึงก็อย่าทำให้มันเห็นสิวะ!!” ผมตะคอกอย่างเหลืออด
“สัดเอ๊ย ทำไมต้องมาโง่เวลาที่กูอารมณ์ไม่ดีด้วยวะ!” แม่งพูดเหมือนแดกหญ้าไม่รู้ว่าต้องทำอะไรต่อ
         “ขอโทษครับ” ไอ้คมก้มหน้าพูด “เดี๋ยวผมจะตามเก็บหลักฐานให้ เวลายังมีถึงวันพรุ่งนี้ตอนห้าทุ่ม ไอ้ย้อยจะออกมาเจอน้องมายด์ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดเราก็ไม่ต้องกังวลเรื่องศพ..........”

   ทันทีที่ไอ้คมปล่อยไอ้ห่านั่นลงกับพื้น
      เสียงปืนที่มีกระบอกเก็บเสียงติดอยู่ก็ดังขึ้นสามนัดติดๆ กัน
--
--
--


   อันที่จริง...ผมชอบเวลานี้ที่สุด ไม่ต้องคิดอะไร ไม่ต้องพูดอะไร แค่ลั่นไกแล้วทำสิ่งที่ต้องทำให้มันจบ ๆ


ทุกทีมันก็ควรจะเป็นแบบนี้...
แต่มันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ยังทำให้ผมไม่สบายใจอยู่
   ผมหันหน้าไปหาไอ้คม... คงเป็นเพราะ ผมพอจะเดาออกว่าถ้าพลาดแล้วจะมีอะไรเกิดขึ้นต่อจากนี้ล่ะมั้ง

      อะไรที่.........ผมไม่เคยคิดจะสนใจมาก่อน
      

“ไอ้คม....” ผมเรียกมัน “มึงอย่าคิดว่ากูลืมเรื่องที่มึงทำวันนี้นะ” ผมเปลี่ยนวิถีของวัตถุสีดำไปที่ใบหน้าอันซีดเผือดของมัน


   “ถ้ามึงสัญญา แล้วมึงทำตามนั้นไม่ได้.......คราวหน้า... มึงอาจจะได้ไปพบกับพระเจ้าสุดที่รักของมึงสมใจ”

      “.........................”


ผมดันปลายกระบอกปืนเข้าหาหน้าผากมัน ไอ้คมเซหงายหลังเขม็งตามองผมอย่างตกตะลึง
   
“...ผ..ผม..จะ..ไม่ทำพลาดอีกแล้วครับลูกพี่...”
   “มึงประมาทแบบนี้มาสองครั้งติด แล้วจะให้กูคิดยังไง?”
      “..................”
         











ปัง!









‘ผมแม่งโคตรเกลียดความรุนแรงจริงๆ’
      


“โอ้ยยๆๆ ครู!! พี่เมฆ ผมร้อน!! โอ้ย อย่าครับ..!” ผมกำแขนเล็กของนีออนไว้ในมือแน่นๆ เพื่อให้เขาหยุดดิ้นสักที
   กูรำคาญ!!!
      
“อยู่นิ่งๆ สักห้านาทีมันจะตายไหม!!!?” ทันทีที่ลากนีออนกลับมาถึงบ้านของผม....
ที่แรกที่ผมพาเขาไปก็คือห้องน้ำ
ผมจัดการยัดเขาเข้าไปในตู้อาบน้ำ กระชากชาวเวอร์ลงมาเปิดเครื่องทำน้ำอุ่นเกือบ Max แล้วราดน้ำนั้นใส่ทั้งตัวนีออน

      “โอ้ย ครูเปิดน้ำร้อนใส่ผมทำไม ...อึก...แสบ........พี่เมฆพอเถอะ ผมแสบ!”
         “แสบสิดี! เชื้อโรคที่อยู่บนตัวคุณมันจะได้ตายๆ ไปซะ!!”

คิดกันรึไงว่าผมใจกว้าง...?
   ผมไม่ใจกว้างพอกับการที่เห็นเด็กของตัวเองนอนนิ่งให้ผู้ชายคนอื่นจูบแล้วมีรอยดูดกลับมาหรอกนะ
      แม่งเอ๊ย ถ้าไม่มีเรื่องงาน ผมจะไม่ปล่อยให้ไอ้เหี้ยนั่นตายเร็วขนาดนี้หรอก
         ผมไม่ให้อภัยมัน!!!
            มันที่ทำให้เด็กที่ผมอุตส่าห์ถนุถนอมต้องมีร่องรอยบัดซบติดกลับมา

.......ถ้าผมไม่เห็น ก็คงไม่เป็นไร
   ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
      แต่นี่ผมเห็น! เต็มสองตา แม่ง.......รับไม่ได้จริงๆ ว่ะ




            “ฮึก ฮืออ พี่เมฆผมทำอะไรผิด ถ้าผมทำผิด ผมขอโทษ” นีออนผู้ขวัญอ่อนปล่อยโฮออกมา พลางพนมมือยกขึ้นไหว้ผมอย่างอ้อนวอน

               ผมชะงักกับอาการประสาทแดกของตัวเอง รีบปิดน้ำจากเครื่องทำน้ำอุ่นแล้วเขวี้ยง shower ทิ้งลงกับพื้น
 
งง ผมเป็นเหี้ยอะไรวะ!!! คนที่สมควรต้องโกรธมันก็ตายห่าไปแล้ว แล้วทำไมไอ้ความโกรธมันถึงไม่หายไปสักที

“.....................”


ฉิบหายล่ะ
   ผมยืนนิ่งสับสนกับสิ่งที่ไม่เข้าใจ.... หรือบางที ผมอาจจะเข้าใจแล้ว แต่ไม่สามารถยอมรับมันได้

“ผ..ผมทำอะไรให้พี่โกรธเหรอครับ ทำไมพี่ถึงไม่คุยกับผม....?” เสียงนีออนลั่นเข้ามาในหูผมอีก      
พอที พอแม่งแล้ว
ต่อจากนี้จะเป็นยังไงก็ช่างหัวมัน!!! ผมจะไม่อยู่ใกล้นีออนอีก
   ผมจะไม่ลากเขาเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้อีก


      มันอันตรายเกินไป....


“มายด์” ผมเรียกเขา พลางก้มลงมองเนื้อตัวอันเปียกปอน
   หน้าและตัวขาวๆ ใสๆ ของเขาตอนนี้เป็นสีแดงจัดเพราะความร้อนของน้ำ 

ผมรู้สึกว่าตัวเองโง่ก็คราวนี้แหล่ะ
   ทำอะไรโง่ๆ !!! แสดงอารมณ์ความรู้สึกที่ไม่เข้าท่า
ทั้งที่มันไม่น่าจะเกิดอะไรเหี้ยๆ แบบนี้กับผมได้เลย
         ยิ่งคิดแม่งก็ยิ่งเจ็บใจตัวเองจริงๆ

“ต่อไปนี้อย่าเข้าใกล้ผม อย่าพูด อย่าคุยกับผมถ้าไม่จำเป็น” ผมกัดฟันบอกเขาออกไป
   “ทำไมล่ะครับ!?” นีออนทำท่าจะร้องไห้ออกมาอีกหลังจากหยุดไปได้เมื่อกี้
      “เพราะ..........”
         เพราะอะไรก็ช่างหัวมันสิวะ!

            “เพราะคุณกับผมเป็นแค่ครูกับนักเรียน” เหตุผลบัดซบจริงๆ ให้ตายห่า!!

   “ผมเป็นครู มีหน้าที่สอนหนังสือนักเรียนเป็นร้อยเป็นพัน ให้มาสนใจดูแลคุณคนเดียวมันเป็นไปไม่ได้หรอก”
      “......ผมก็ไม่ได้ต้องการอย่างงั้น”
         “ก็ถึงได้บอกไงว่า คุย....เมื่อจำเป็นเท่านั้น ผมเหนื่อยแล้ว”
            “ครูหมายถึงแค่ในโรงเรียนใช่ไหมครับ? อยู่ข้างนอกเราก็ยังเป็นเหมือนเดิมได้ใช่ไหม?”
      

      “ที่ไหนก็เหมือนกัน” ผมบอกเขา
         “คุณเลิกยุ่งกับคนอย่างผมดีกว่า” เนี่ยล่ะวะประเด็น


พูดไปแล้ว.. ก็ทำใจกับสิ่งที่ตัวเองพูดไม่ได้จริงๆ ว่ะ ยิ่งเห็นหน้านีออนผมยิ่งรู้สึกผิด รู้สึกแย่อย่างเหี้ยๆ เข้าไปใหญ่
คนอย่างไอ้เมฆ ทำไมต้องหวั่นไหวกับเรื่องแค่นี้ด้วยวะ !!!
หนักกว่านี้ โหดกว่านี้ เลวร้ายกว่านี้ ผมก็เจอมาแล้วไม่หยุดหย่อน ไม่มีอะไรที่ทำให้กบาลกับใจแข็งๆ ของผมสั่นคลอนได้


      ไม่มี...
         และมันต้องไม่มี


 
ผมกลั้นใจหันหลังจะเดินออกจากห้องน้ำ ตั้งใจว่าจะออกไปสงบใจตัวเอง เมื่อตั้งสติและตัดใจได้แล้ว จากนั้นก็คิดหาคำพูดดีๆ มาเกลี้ยกล่อมให้เด็กซื่อๆ แบบนีออนคล้อยตามด้วยวิธีอันนุ่มนวลอย่างที่ผมชอบทำ และก็ทำมันเสมอมา

   เมื่อจบเรื่องแล้ว ผมคงหายประสาทแดกลงได้บ้าง

      หรือถ้าแม่งไม่ยอมหาย

         ผมก็คงแนะนำตัวเอง ให้แดกไบก้อน แล้วไปนอนซะ!!


แต่ยังไม่ทันก้าวขาพ้นบานประตู ทันใดนั้นเองผมก็รู้สึกว่าเอวตัวเองกำลังโดนท่อนแขนเล็กๆ พุ่งเข้ามากอดรัดเข้าอย่างจัง

“พี่เมฆ ! อย่าทำแบบนี้เลยครับ!!” ผมยืนอึ้งและงงเป็นไก่ตาแตกที่อยู่ๆ นีออนก็เข้ามากอดแน่นแบบนี้
   “ผมทำอะไรผิด พี่บอกได้ไหม ? ทำไมถึงต้องห้ามไม่ให้คุยกัน ไหนพี่บอกว่าผมเป็นเมียพี่....พี่เมฆ อย่าทิ้งผมเลยนะครับ”


 เฮ้ยยยยยยยยยย เชี่ยแล้วไง!!!

      เวลาแบบนี้...... มันสมควรพูดแบบนี้ด้วยเหรอวะ ?

         แล้วทำไมไอ้ตอนที่อยากให้พูด ถึงมัวแต่ทำตัวปัญญาอ่อนอยู่ได้
 
      “พี่เมฆอย่าทิ้งผมเลยนะครับ.... ผมขอโทษ......” เขาพูดอู้อี้กับหลังผม ความเปียกชื้นที่เสื้อผ้าและเนื้อตัวของเขาเริ่มถ่ายทอดมาที่ผมอย่างช้าๆ
         “คุณไม่ได้ทำอะไรผิด ผมมันเหี้ยเอง”
            “พี่ไม่ได้เป็นอย่างงั้น !”
               “ผมเป็น!” ผมมันเหี้ยและชั่วจริงๆ เป็นวายร้ายอันดับต้นๆ ของวงการก็ว่าได้ แต่เรื่องนั้นช่างหัวมันเถอะ ผมไม่ได้ภูมิใจกับตำแหน่งนี้นักหรอก

      ผมดึงแขนนีออนออกและหันมาเผชิญหน้ากับเขาอย่างจริงจัง
         จากนั้นก็บอกเขาออกไป

“มายด์ คุณไม่รู้หรอกว่าผมเป็นใคร แล้วผมทำอะไรมาบ้าง สาบานเลยถ้าคุณรู้ขึ้นมา คุณไม่มีทางพูดกับผมแบบนี้หรอก”
   “พี่ยังไม่ทันบอกผมเลย!!! แล้วทำไมถึงรู้ล่ะครับว่าผมจะพูดอะไร!?” นีออนยังไม่ยอมเข้าใจง่ายๆ ว่ะ
      “ผมไม่สนใจหรอกว่าพี่เป็นใคร ผมรู้แค่ว่าพี่เป็นคนที่ผมรู้สึกดีด้วย!”

“..............................”
         ผมขมวดคิ้วกับคำบอกเล่าของเขา ...ไม่เชื่อหรอก ว่าคนที่ไม่รู้ว่าผู้ชายเขาเอากันยังไงจะรู้สึกดีๆ ได้อย่างที่ผมเข้าใจ

            “คุณรู้เหรอ? ว่าตัวเองรู้สึกยังไง?”



               “ผมชอบพี่!!!”
            นีออนตอบออกมาโดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว ตอนนี้หน้าเขาเบี้ยวๆ เหมือนคนจะร้องไห้ แถมยังแดงเถือกลามไปทั้งตัว อ่อ...สงสัยเพราะน้ำร้อนมากกว่า

      “ฮะๆๆ” ผมหัวเราะออกมาทั้งที่ไม่ได้ขำ ไม่มีอะไรน่าขำ เออ...แล้วหัวเราะทำห่าอะไรวะ
         “ชอบผม?” ผมถามเสียงสูง “ชอบแบบไหน? ชอบแล้วให้เ-ดไหม? ถ้าไม่ให้ ไม่รู้เรื่อง ไม่รู้ประสาอย่างที่ผ่านมาก็อย่ามาชอบผมเลยดีกว่า”

            คนอย่างผมมันคบได้แต่คนแรดๆ ร่านๆ เรื่อยๆ เท่านั้นแหล่ะ เพราะส่วนใหญ่โปรเฟสฯ พวกนี้จะไม่จริงจังนักหรอกกับเรื่องความรัก ไอ้พวกนั้นไม่จริงจัง ผมก็ไม่จริงจัง มันก็เหมาะสมกันดี

“ผมจะพยายามครับ” นีออนกลายเป็นคนขี้ตื๊อตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ผมหัวเราะเสียงขึ้นจมูกอีกครั้ง
   “คุณทำไม่ได้หรอก อย่าฝืนเลย คุณไม่ได้ชอบผมจริง... คุณก็แค่เหงาเพราะไม่มีใครคบ แค่นั้น......” จบไหม?

      “..........................” นีออนก้มหน้าเงียบ สงสัยคงเพราะผมพูดแทงใจดำเขา
         แต่ไม่รู้แทงแรงไปหน่อยรึเปล่าว่ะ อยู่ๆ เขาก็เงยหน้าขึ้นจ้องตาแป๋วๆ กับผมเขม็ง

และทันใดนั้นเอง......
คอเสื้อผมก็ถูกกระชากลงอย่างแรง !!
            ผมยืนมึนไม่ทันตั้งตัวใบหน้าเล็กๆ นั้นก็พุ่งเข้ามาพร้อมกับริมฝีปากเย็นชื้นประกบหมับเข้าให้อย่างแนบแน่น



         เฮ้ย !!! อะไรของเขาวะเนี่ยจอร์ช!! 


            “ผมชอบพี่เมฆจริงๆ”
นีออนลืมตาขึ้นมาบอกหลังจากปล่อยให้ปากผมได้ทำหน้าที่อึ้งๆ ของมัน





H
ได้กลิ่นเค็มๆ ตุตุ   

[zhiki]

จิ้ม!!

คิดถึงคนเขียน!! *กอดเต็มรัก*

[u_cosmos]

อิพี่เมฆนิสัยอ่ะ
ไปดึงเด็กมาทำนู่นบังคับนี่
แต่พอตัวเองเริ่มรู้สึกว่าไม่ดีก็จะมาทิ้งๆขว้างๆ
ไม่ไหวๆๆๆ  เลยต้องโดนนีออนรุกซะมั่งเลย หึหึ

[indy❣zaka]

กระโดดถีบไอ้เมฆ 

แรกๆก็ ริอาจอยากกินเด็ก 
กินเขาไปแล้ว ก็อย่ามาเจือกทำตัวเป็นไอ้แก่วัยทอง อย่างงี้ดิวะ!!!!! 

[BeeRY]

เค็มนิดหน่อยเองพี่โบ
แต่น้องนีออนของเราเขามีพัฒนาการแล้วเว้ยเฮ้ย
อิครูพี่เมฆ พูดอย่างนี้น้องเสียใจนะ หนูว่าตอนนี้พี่เมฆงี่เง่าสุดๆ
นีออนจ๋า ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก เดาว่าอีกหน่อย อิครูพี่เมฆใจอ่อนแหง อ่ะคริๆ
กดบวก กดเป็ด และกอดๆๆ

[nevergoodbye]

กรี๊ดดดด นีออนไม่ใช่สิ่งของนะยะ จะได้มาทิ้งๆขว้างๆ

ปอลอ. กลิ่นเค็มเริ่มโชยค่ะ  ดังนั้น ต้องรีบมาต่ออีกเร็วๆ
เพื่อลดกลิ่นอันไม่พึงประสงค์ ครึๆ

[EunJin]

อิพี่เมฆ  แหม๋ ที่หนูมายด์เค้ารู้ใจตัวเอง ก็ทำเป็นเล่นตัว ชิส์ๆๆๆๆๆ

[nunamicky]

พี่เมฆอย่าทิ้งน้องมายด์ไปนะ
 

[HappyMelon]

อ่านตอนนี้แล้วหมั่นไส้อิพี่เมฆ
นึกจะมาเลิกอะไรตอนที่น้องนีออนมันรู้สึกดีแล้วยะ นิสัยว่ะ
ส่วนน้องมายด์นึกว่าจะไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ที่ไหนได้...
ดีๆ ดูสิอิพี่เมฆมันจะเป็นแบบนี้ได้อีกนานมั้ย

[wottisit]

ตอบโต้บ้างแล้ว อิอิ

[kinjikung]

พี่เมฆเท่ห์สวด กลับไปยิงกระบาลล ป๊าดดด
ไอ้ห่าพี่คมแม่มเกือบโดนพี่เมฆเป่าซะแล้วไหมหล่ะ
เป็นไงหล่ะพี่เมฆว่านีออนว่าปัญญาอ่อนเจอไม้นี้เข้าไป อึ้งอ่ะดิ
 

[kslave]

กรี๊ดดด นีออนเวอร์ชั้นนี้
พี่เมฆอย่าลีลาเดี๋ยวอดกิน !

[tagloveX-Mark]

โอ้วววววว นีออนรุกหนัก 5555+ พี่เมฆ อย่าทิ้งนีออนเลยนะ สงสารน้องมายด์

[มะมะมะหมิว]

สงสารน้องนีออนนนน 

หนีมาหาพี่นี่มา 

[amito]

พูดจาไปแบบนั้น แล้วถ้าน้องมันฮึดทำเอ็กซ์เซ็กซ์แตกขึ้นมาจริงแล้วต้องรับผิดชอบนะพี่เมฆ

[l2ockyou_l3ody!]

รอตั้งนาน ทำอะไรอยู่ พี่คนเขียน!!!!!! 


คิดถึงนะรู้ไหม ! 
มาต่อเร็ว ๆน้า หนูอยากเห็นพี่เมฆตบะแตก -.-


 

[aisen]

เสียเชิงหมดพี่เมฆ ให้เด็กบอกรักก่อน

[e_new]

โอ้ย ย มันค้างง่ะ~~~
หนูมายด์รุกแล้ว เยี่ยม!!!
รอตอนต่อป๊าย ย
กด + เป็ด ให้เลย

[Alone Alone]

อีพี่เมฆเดี๋ยวเจอโดดตบ

เดี๊ยะๆๆๆ   

(หายไปนานกลับมาก็วอนโดนซะแล้ว เหอๆ)

[PAAPAENG~]

จะเอาอีก 50% กรี๊ด!!
น้องนีออนของเรารุกแล้วเว้ยยยยยยยยยยย
จับกดเลยน้องนีออน  ถ้าพี่เมฆมันพูดไม่รู้เรื่อง!!  (จะดีเรอะ ?)


รอตอนต่อไปค่ะ 

[killy]

เมฆแรงอ่ะ น้ำร้อนนะ โหย น้องมันไม่แสบเห่อไปทั้งตัวเหรอพ่อคู๊ณณณ ถ้าอยากล้างเชื้อโรคเอาแอลกอฮอล์เถ๊อะ

[pp4]

อย่างดองนะ! กำลังค้าง! =[]=!
เฮ้อ...อ่านตอนนี้แล้วรู้สึก...เจ็บใจ หมั่นไส้ไอ้พี่เมฆว่ะคับ = =*
ไม่อยากอะไรกับนีออน (เด็กมันซื่อ...)
รอตอนต่อไป....

[The_outsider]

อึ้ยๆๆ อยากอ่านต่อ >3<

[cancan]

ค้างง่ะ...>.<

[sneer]

เจอนีออนเวอร์ชั่นนี้ พี่เมฆจะรับมือยังไงหว่า รอลุ้นๆๆๆ

[m_pop91]

นีออน(top) 555++

[sam3sam]

อั๊ยยะ!!!!! นีออนนนนน

[เพื่อนบ้าน]

นีออน ถึงเพื่อนบ้านจะไม่ค่อยได้เข้ามาหานีออน
แต่เพื่อนบ้านก็รักนีออนนะจ๊ะ

ตอนนี้ถึงแม้พี่เมฆจะงี่เง่าไปบ้าง
แต่เค้าก็เข้าใจนะว่าที่พี่เมฆทำไปเพราะห่วงนีออน
พี่เมฆรักน้อง ถึงต้องใจร้าย เพราะไม่อยากหวั่นไหว
เค้าเข้าใจพี่เมฆไม่ได้ตั้งใจจะฟันแล้วทิ้งใช่มั้ย T^T

นีออน ตื้อเท่านั้นจะครองโลก ในเมื่อรู้ใจตัวเองแล้ว
ก็แสดงออกหน่อยนะ รุกเข้าไปอย่าได้แคร์ ด้านได้อายอดลูก ไฟท์ติ้ง !!!!!!