หัวข้อ: EP.31 (END) ♠ 04/08/15 M ♠ M 『 ▷ ▷ ▷ ▸ ครูผมเป็นมาเฟีย (จริงดิ!!!?) 』

[cheyp]

ภัยร้ายเริ่มมาเยือน.....

ตอนแรกคิดเหมือนพี่เมฆว่าน้องมายด์เปลี่ยนไป แต่ที่ไหนได้ อินโนเซ้นเหมือนเดิม เหอๆๆ

นึกว่าน้องมันจะรอดไปยั่วตายั่วใจพี่เมฆนานๆหน่อย แต่ก็..ซะงั้น ฮือๆๆๆ

[JA(e)jung]

เย้!!!!!!!!
ในที่สุดก็ตามอ่านทันซะที
พี่เมฆนี่เป็นผู้ชายที่คิดเองเออเองได้เจ๋งสุดๆไปเลยอ่ะ
คนอะไรหลงตัวเองได้ในระดับเทพ
น้องนีออนนี่ก็ซื้อออออ..ซื่อ!
ขนาดตกเป็นเมียพี่เมฆแล้วก็ยังไม่หายซื่อเลย
อยากจะบอกว่า..เป็นอะไรที่น่ารักมากอ่ะ
แล้วไหนจะบุคคลนิรนามอีก
รออ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอยู่นะคะ

[THELOOM]

พี่เมฆ น้องมายด์ มาต่อได้แล้วเค้าคิดถึง

[foyer]

M ♠ M
10.5

   หลังจากที่ผมไปค้างบ้านพี่เมฆสองคืน รวมอาการนอนซมและเจ็บก้นเต็ม ๆ ไปด้วยอีกหนึ่งวัน
      พี่เมฆก็มาส่งผมกลับบ้านครับ เฮ้อ.....ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเลย... 
อันที่จริงก็ไม่ค่อยสบายใจตั้งแต่เขาบอกว่าผมกับเขาเป็น.......เอ่อ...
   
เป็น............. ‘ผัว – เมีย’ ???
   
มันเป็นได้จริง ๆ เหรอเนี่ย !?
พี่เมฆบอกว่าได้ แล้วก็เป็นไปแล้วด้วย
      ผมสงสัยว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน ทั้งที่เราก็ไม่ได้แต่งงานกัน แล้วเราก็เป็นผู้ชายทั้งคู่
         ถึงพี่เมฆจะบอกว่าแบบนี้เพอร์เฟคแล้ว แต่ผมก็รู้สึกขนลุกปนพะอืดพะอมกับคำ ๆ นี้อยู่ดี ผมนึกว่า คำว่า ‘เมีย’ จะใช้ได้เฉพาะกับผู้หญิงซะอีก แต่มันก็ไม่ใช่ ?
อ่ะ ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว
               เดี๋ยวรอถามแม่ดีกว่า เผื่อว่าแม่จะช่วยแนะนำอะไรผมได้บ้าง 
         
ผมนั่งรอแม่ที่โซฟาจนเผลอหลับไปหลายตื่นแต่แม่ก็ไม่กลับมาซักกะที
   จนกระทั่งตอนเช้า ผมก็รู้สึกว่ามีใครสักคนกำลังลูบหัวผมอยู่เบา ๆ
      “แม่ !” ผมลืมตาตื่นหลังจากที่เผลอหลับยาว
      “ทำไมมานอนขดอยู่ตรงนี้ล่ะลูก ?” แม่ถามน้ำเสียงเป็นห่วง
      “เอ่อ... เมื่อคืนผมมารอแม่แล้วเผลอหลับไปน่ะครับ” ผมลุกขึ้นนั่งพอดีกับที่แม่คว้าคอผมไปกอดแล้วหอมแก้มหลายฟอด
      “มีเรื่องไม่สบายใจเหรอ ? ไหนลองบอกแม่มาซิ”
         “เอ่อ....” หน้าผมคงฟ้องไปแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นเรื่องพี่เมฆยังไงดี เพราะอันที่จริงมันก็น่าอายอยู่เหมือนกัน

         อ้อ !!! นึกออกแล้ว

            “แม่ครับ เรื่องเพชรของพี่เมฆ ผมว่าเอาไปคืนเขาดีกว่า...” 
             “แฟนลูกให้มาทวงแม่เหรอมายด์ !?” แม่ถามตาโต
               หง่า ม่ายช่ายยยยแฟน !!!! 
                  “ตอนเจอที่ร้านไม่เห็นเขาจะอยากได้คืนนี่ แล้วรู้ไหม เมฆเขาให้สร้อย ต่างหู แหวน กำไลเพชรแม่มาอีกตั้งสามเซ็ต ลูกเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า ?”
      
   

            หา ! ผมช้อค !!! นี่ไปให้เพชรกันอีกเมื่อไหร่เนี่ย ของเก่ายังไม่ทันได้คืนเลย
   
“มายด์ของแม่เนี่ยตาถึงจริง ๆ เลยน้า ~” แม่ดึงแก้มผมจนยืดแล้วบิดไปมา
      “คนน่ารักก็ต้องคู่กับคนหล่อรวย สุดแสนจะเลิศเลอเพอร์เฟค ~ น้องมายด์ของแม่กับพี่เมฆช่างเหมาะสมกันยังกับกิ่งทองใบหยก ~”
         “แอ่ะ เจ็บอ่ะแม่” แก้มผมหง่า
         “อุ๊ย ขอโทษน้าลูกรัก” แม่ปล่อยมือแล้วลากผมไปกอดยังกับผมเป็นตุ๊กตา
            “ผมกับพี่เมฆเหมาะสมกันจริง ๆ เหรอครับ ?”
เหมาะยังไง.. ดูยังไงก็ไม่อ่ะ
         “จริงสิคะลูก คบกับพี่เขานั่นแหล่ะดีแล้ว เขาเป็นผู้ใหญ่ มีหน้าที่การงานมั่นคง ถ้าหากเรามีปัญหาอะไรเขาก็จะได้ช่วยดูแลเราได้ไงล่ะจ๊ะ”
             “แต่ว่า... มันไม่แปลกเหรอครับแม่ ผู้ชายกับผู้ชายนะ” แม่อาจจะลืมว่าตัวเองเคยว่าพี่เมฆเป็นไอ้นักเลง ไม่ใช่สาวน้อยน่ารัก

            “อุ๊ยตายแล้ว ! ~” แม่อุทานซะเสียงหลง แถมมียกมือทาบอกแบบป้ามารายด์
“สมัยนี้มันไม่แบ่งแยกเพศกันแล้วค่ะลูก เรามัวแต่ทำอะไรอยู่ฮึ ถึงได้หัวโบราณซะขนาดนี้”

            บึ้มมมม !!! ผมไม่ใช่ป้างนะ จะได้หัวโบราณ
      
“แม่ครับ พี่เมฆบอกผมว่า เขาเป็นสามีผมแล้ว”

      “กรี๊ดดดดดดดดดดดดด !!!! ~”

 
         เย้ยย แม่จะพิโรธอีกแล้วเหรอ ~! 
 “เริศมากค่ะลูก มาหอมทีนึง” อ้าว ซะงั้น
   “มีอะไรกันแล้วเหรอ !? ไวไฟมากกกกกค่ะ”
      “แม่โกรธเหรอครับ ?”
         “จะโกรธทำไมล่ะลูก มีสัมพันธ์ทั้งทางกายและใจแบบนี้ แสดงว่าพี่เมฆคงจะหลงรักหนูหัวปักหัวปำแล้วสินะ คิคิคิ” แม่หัวเราะเหมือนมิซาเอะเลย
         “แต่ว่า... อย่ายอมไปมีอะไรกับเขาบ่อยนะคะลูก ถึงจะไม่ท้องแต่เดี๋ยวพี่เมฆเขาจะได้ใจเห็นว่าหนูเป็นของตายเข้าใจไหม ?”

            “เรามีอะไรกันได้ด้วยเหรอครับแม่ ?” คือว่า... ผู้ชายเนี่ยจะมีสรีระแตกต่างจากผู้หญิง ผมนึกไม่ออกว่าจะไปทำอย่างงั้นกันได้ไง และที่สำคัญ... ผมเองก็ยังไม่เคยเห็นจะ ๆ เลยครับว่าผู้หญิงกับผู้ชายเขาทำกันแบบไหน ผมรู้แค่ที่เรียนมาในหนังสืออ่ะครับ
 
               “อ้าว ทำไมถามแบบนี้ล่ะมายด์ ตกลงว่าได้นอนด้วยกันจริงรึเปล่าเนี่ย” แม่เท้าสะเอวขมวดคิ้ว
               “ก็นอนนะครับ แต่คืนแรกพี่เมฆเมาไปนอนโซฟา”
               “ไม่ใช่อย่างงั้นค่ะลูก...... แม่หมายถึงนอนด้วยกันแบบเซ็กซ์น่ะ มีเซ็กซ์ พี่เมฆเขาได้เอาไอ้นั่นยัดใส่ก้นหนูรึเปล่า ?”

               “ไอ้นั่น.... ?” ผมหน้าซีด
               “แอร๊ย ! มายด์ แม่จะเป็นลม ~” แล้วแม่ก็ไถลลงไปนอนกับหมอน
   
   ผมคงโง่เกินไปเลยทำให้ทั้งแม่ทั้งพี่เมฆต้องปวดหัว
      “เอางี้นะมายด์ แม่เข้าใจว่าหนูเป็นเด็กดี ไม่เคยออกนอกลู่นอกทางให้แม่ช้ำใจเลยแม้แต่มิลลิเมตรเดียว แต่เรื่องแบบนี้ลูกก็ต้องมีความรู้ไว้บ้างนะจ๊ะ”
      “ผมขอโทษครับแม่ ถ้างั้นว่าง ๆ เดี๋ยวผมจะไปหาหนังสือในห้องสมุดมาศึกษาแล้วกัน”
      “มายด์ !!! ในห้องสมุดมันจะมีเหรอคะลูก เอางี้ เดี๋ยวแม่จะไปถามคนรู้จักให้นะจ๊ะ เขาคงมีหนังสือหรือ DVD ซักแผ่นมาให้หนูดูเป็นวิทยาธานได้”

สรุป... แม่ก็เห็นดีเห็นงามไปด้วยเรื่องที่พี่เมฆเป็นสามีผม หง่ะ ถ้าอย่างงั้นผมก็ต้องเป็นภรรยาเขาจริง ๆ สินะ !
   

   ตอนเช้าผมมาโรงเรียนด้วยอาการเหม่อลอยในเรื่องที่แม่พูด
      ถ้าเป็นอย่างงั้นจริง ผมกับพี่เมฆก็ไม่ใช่แค่ครูกับนักเรียนแล้วสิ
เฮ้อ...ลำบากใจจัง ผมจะมองหน้าเขาติดไหมนะ ?

      “มายด์ !!!!” ผมสะดุ้งกับเสียงเรียกและแรงปะทะที่แขนขณะกำลังเดินขึ้นตึกไปเข้าแถว
      “จะชนเสาไฟฟ้าอยู่แล้วเดินระวังหน่อยสิ” เพลงยิ้มบอกพลางดึงแขนผมมาอยู่ให้ตรงกับทางเดิน   
      “แหะ ๆ ขอบใจนะ” ผมเกาหัวเขินที่ไม่ระวัง
      “เป็นอะไรรึเปล่าทำไมหน้าซีดหรือว่าไม่สบายอีกแล้ว ?” เพลงยกหลังมือแตะหน้าผากและซอกคอผมทันที ผมรู้สึกดีจังเลยที่ยังมีเธอเป็นเพื่อน แม้ว่าอาจจะเป็นเพื่อนคนเดียวในโรงเรียนนี้ แต่อย่างน้อยก็ยังดีกว่าไม่มีใคร และทันใดนั้นเอง
         
         พลั่ก !!!!!
      
      “โอ้ย !” ผมกับเพลงร้องขึ้นพร้อมกัน อีกทั้งแรงกระแทกเมื่อครู่ก็ทำให้ผมกับเธอต้องเซถลาไปคนละทาง
      “เกะกะจริงนะมึงไอ้เหี้ย นี่มันทางเดินนะไม่ใช่ที่พลอดรัก !” เป็นไอ้โจ้นั่นเองครับ มันด่าผมเสร็จก็เดินมาตบหัวผมแรง ๆ อีกหนึ่งที
      “นี่นาย ! ทำไมต้องแกล้งมายด์ด้วย เดี๋ยวเราจะไปฟ้องครูนะ !”
      “เชิญเลย ! ถ้าคิดว่าพวกครูจะทำอะไรกูได้”
      “มายด์ไปห้องพักครูกันเถอะ คนเลว ๆ สมควรจะโดนทำโทษซะบ้าง” เพลงจับข้อมือผมจะลากไป แต่ไอ้โจ้ก็ไม่ยอมเช่นกัน มันกระชากแขนผมออกจากเพลง แล้วเตะผมไปข้างหลังอย่างแรงจนผมล้มก้นกระแทกพื้น
         “โอ้ยย” ก้นผมมันยังไม่หายดีเลยอ่ะครับ เจอแบบนี้ก็เจ็บสะเทือนไปถึงข้างใน               “มายด์ ! เอ๊ะ นี่นาย ถอยไปนะ ไอ้คนเลว !!!!” เพลงกับไอ้โจ้ยื้อยุดฉุดกระชากกันอยู่พักใหญ่ โดยคนที่ผ่านไปผ่านมาไม่คิดจะช่วยหรือห้ามปรามอะไรเลย ก็แน่ล่ะครับ ไอ้โจ้มันเป็นคนที่มีอิทธิพลมากในโรงเรียนนี้นี่นา

               “อย่าทำอะไรเพลงนะเว้ย !” พอผมลุกขึ้นยืนได้ ผมก็ตะโกนพร้อมด้วยขาทั้งสองข้างที่ออกวิ่งชนจนไอ้โจ้มันเสียหลักล้มลงกับพื้น
         เย้ ~ ผมทำได้แล้ว      

               “มึง !!! กล้าทำอย่างงี้กับกูเหรอไอ้เหี้ยมายด์ ..มึงเจอดีแน่ !!!”

      ผมไม่ฟังเสียงไอ้โจ้รีบคว้ามือเพลงแล้วออกวิ่งไปจากที่นั่นทันที
      “เพลง...ไอ้โจ้มันทำเพลงเจ็บรึเปล่า ?” ผมถามตอนที่เราสองคนหนีมาไกลจากตรงนั้นแล้ว
      “ไม่หรอกมายด์ แล้วมายด์เป็นไงบ้าง ?”
      “อ...โอเค” ที่จริงก็จุกอยู่เหมือนกัน แต่สบายมาก
      “เราจะไปฟ้องครู ! เอาให้มันโดนทัณฑ์บนไล่ออกจากโรงเรียนไปเลย” เพลงพูดอย่างโกรธๆ
      “อย่าเพลง ครูช่วยอะไรไม่ได้หรอก เราลองแล้ว” ผมนึกถึงวันแรก ๆ ที่ไปบอกครูแล้ววันต่อมาก็โดนหนักกว่าเดิมเลยหมดหวัง
      
         “เพลงอย่าไปยุ่งกับไอ้โจ้เลยนะ เราไม่อยากให้เพลงโดนมันทำร้ายไปด้วย” ผมพยายามบอกเธอ แล้วก็รู้สึกจุกในอกเมื่อคิดเรื่องสำคัญขึ้นมาได้
         “เพลง เราขออะไรอย่างได้ไหม ?”
         “อะไรเหรอ ?”
         “ต่อไปนี้อย่าอยู่ใกล้เราแล้วก็อย่าคุยกับเราเลยนะ” ผมมันเป็นตัวซวยที่ใครอยู่ใกล้ก็ต้องโดนลูกหลง ถึงจะเหงาไปหน่อย แต่ถ้าอยู่คนเดียวแล้วไม่ต้องมีใครมาเดือดร้อนกับผมด้วยมันคงจะดีกว่า…
   
      
เมื่อสัญญาณได้เวลาพักเที่ยงดังขึ้น ผมก็พอรู้ตัวว่าต้องโดนอะไร เลยเตรียมพร้อมรับมือและเท้าจากพวกไอ้โจ้ไว้แล้ว แต่ผมตั้งใจไว้ว่าครั้งนี้ผมจะกวนตีนมัน ไม่ให้มันได้ทำร้ายผมอย่างสะใจง่าย ๆ หรอก !
   “วันนี้มึงได้คลานกลับบ้านแน่ไอ้เหี้ยมายด์ !” ไอ้โจ้กระชากหัวผมขึ้นจากพื้น หลังจากผมโดนถีบจนล้มลงไป ณ สถานที่เดิม
   
   ถุด !

      ผมถ่มน้ำลายใส่หน้ามัน คือว่า...อันนี้เลียนแบบมาจากหนังช่องเจ็ดอ่ะครับ เห็นแล้วมันยั่วโมโหดีเลยทำ ไหน ๆ ก็ต้องโดนกระทืบอยู่แล้วก็ขอทำอะไรให้สะใจสักอย่างหนึ่งเถอะ !

   “ไอ้ลูกหมา มึง........” ไอ้โจ้กำหัวผมแน่นกว่าเดิมดวงตาวาวโรจน์ด้วยความโกรธ และมันก็กำลังจะยกมือต่อยผมแล้ว !!!

   “.....................”

      ผมหลับตาปี๋เกร็งหน้ารอแรงกระแทกแต่ไม่ยักกะมีอะไรเกิดขึ้นนอกจากแรงที่เหนี่ยวรั้งแขนทั้งสองข้างและที่หัวของผมหายไป

         “โอ้ยยยย ๆๆๆ อ๊ากกกก!!!!” เสียงนี้คือเสียงที่ผมได้ยิน
            และเมื่อลืมตาขึ้นจึงเห็นว่าอะไรเป็นอะไร !!!!



 หลังจากเหตุการณ์ทุกอย่างผ่านพ้น คนที่มาจัดการกับพวกไอ้โจ้ก็เดินจากไปอย่างซุปเปอร์ฮีโร่ (หรือเดวิล ?) แล้วพี่เมฆก็มาเจอเข้าพอดี

   เขาเป็นใครกันนะ ทำไมถึงได้โหดจัง ? 
      

         “หมอว่าไงบ้างครับพี่เมฆ ?” ผมถามเพราะมัวแต่เหม่ออีกแล้ว
         “หมอบอกว่าพวกมันใกล้ตายแล้ว ให้เตรียมวัดกับโลงรอไว้ได้เลย”
         “หา !!!?” ผมตกใจจนเผลอร้องตะโกนออกมา พยาบาลที่อยู่แถวนั้นก็หันมามองด้วยสายตาตำหนิ ผมเลยลดเสียงลง
            “ไม่จริงใช่ไหมครับ ?”
            “ก็ไม่จริงนะสิ เลยเสียใจอยู่เนี่ย”
               พี่เมฆหลอกผมอีกแล้ว !!! ตกใจหมดเลย 

   “ไม่เอาน่า อย่าทำหน้าอย่างงั้น ~ รู้ป่ะมายด์ โชคไม่ดีจริง เข้ามานอนโรงบาลไม่ได้ง่าย ๆ นะ” ครูเมฆกอดคอบอกผม เขาตัวหนักจังเลยแฮะ
   “ผมว่าโชคร้ายมากกว่า” คิดแล้วก็ยังอึ้งไม่หายเลยครับ
   “โชคดีสิ นอนเฉย ๆ ไม่ต้องเรียน ไม่ต้องทำอะไรเลย สบายจะตาย...~”
      เขาคิดงั้นเหรอเนี่ย ?
   
      “เรากลับกันเถอะ ผมจัดการโทรบอกที่โรงเรียนเรียบร้อยแล้ว ซักพักก็คงมีคนแห่มากันเต็ม”
      “แล้วพี่เมฆไม่รอครูคนอื่นมาก่อนเหรอครับ ?”
      “รอทำไม ~ เสียเวลา เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมก็ต้องโดนสวดทั้งวี่ทั้งวันอยู่แล้ว”
      “ใครจะสวดพี่ครับ ?” ผมสงสัย
         “...หนึ่ง-ไอ้ครูเสก สอง-ตำรวจ สาม-เกจิอาจารย์ชื่อดัง”
            เอ่อ สองคนแรกผมก็พอเข้าใจนะครับ
      
         “เกจิอาจารย์เกี่ยวไรอ่ะครับ ?” งง
               “เอ๊า ก็อัญเชิญมาสวดล้างซวยให้ผมไง ผมไม่ค่อยถูกชะตากับตำรวจเท่าไหร่น่ะ อุตส่าห์หลีกเลี่ยงแล้วยังต้องมาเจอพวกมันอีกจนได้เนี่ย.... โคตรซวยจริง ๆ พับผ่า!!!” 

               “พี่เมฆไม่ชอบตำรวจขนาดนั้นเลยเหรอครับ ?”
               “ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่ ‘เกลียด’แม่งเลยล่ะ”

อันที่จริงผมก็อยากรู้นะครับ ว่าทำไมพี่เมฆถึงเกลียดตำรวจ แต่ถ้าถามซ่อกแซ่กเดี๋ยวเขาจะรำคาญเอาน่ะครับ เลยไม่ถามดีกว่า
   “พี่เมฆจะไปไหน ไม่กลับไปสอนต่อเหรอครับ ?” ขณะนั่งรถออกมา ผมสังเกตว่ามันไม่ใช่ทางที่จะกลับโรงเรียนอ่ะครับ
      “กลับไปก็เลิกเรียนพอดีล่ะคุณ เราไปหาอะไรอร่อย ๆ กินกันดีกว่านะ” พี่เมฆยิ้มอย่างอารมณ์ดี แต่ผมกลับรู้สึกลำบากใจเพราะตั้งแต่เขามาสอน ผมโดดเรียนบ่อยมาก....!
   

   “มายด์ คุณเป็นคนหรือเป็นแมว สั่งกับข้าวให้มากินนะ ไม่ใช่ให้มานั่งดม” พี่เมฆว่าหลังจากอาหารมาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เอ่อ...มันเต็มโต๊ะไปหมดเลยจริงๆ นะฮะ แล้วนี่ก็เพิ่งสี่โมงเอง ผมยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่
      “ถ้าอยากเป็นผู้ชายแมน ๆ แบบผม ต้องกินเยอะ ๆ เข้าใจไหม เอ้า ! แดรกซะให้เรียบ”
         พี่เมฆตักกับข้าวให้ผมจนแทบล้นจาน... ผมเองก็อยากแมนแบบเขานะครับ ก็เลยฝืน ๆ กินไป ซักพักมีคนมาสะกิดหลังพี่เมฆ หน้าตาท่าทางดูไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่ ผมล่ะกลัวมีเรื่องจังเลย > <”

      “ทำเหี้ยอะไรของมึงวะ ?” ผู้ชายหน้าดุถามพี่เมฆซึ่งกำลังตั้งหน้าตั้งตากินไม่สนใจ
         “เอาค้อนสตั้นยัดตูดป้ามึงมั้ง ก็เห็นอยู่ว่าแดกข้าว”
            “อย่ามาเล่นลิ้น ! มึงเอายาไปไว้ไหนไอ้เมฆ !!!?” ผู้ชายคนนั้นกระชากคอเสื้อพี่เมฆอย่างแรงจนเขาต้องลุกขึ้นยืนออกจากเก้าอี้ 

               “กูไม่บอกมีอะไรไหม...?”
               “ถ้าไม่บอกมึงมีเรื่องแน่” พี่เมฆบิดข้อมือผู้ชายหน้าโหดออกจากเสื้อเขา แล้วพูดว่า
               “จัดเลยป่ะล่ะ สำหรับกูเมื่อไหร่ก็ได้ แต่อย่าหวังเรื่องของเลย มึงไม่ได้หรอก”
      จบประโยคผู้ชายหน้าดุก็ทำตาดุยิ่งกว่าเดิมซะอีก
            “นี่ตกลงมึงจะขัดขวางงานของกูจริง ๆ ใช่ไหม ? กูขอเตือนมึงแฟร์ ๆ เลยนะว่านายมึงมันกระจอก ! ถ้าไม่อยากหนีหัวซุกหัวซุนเหมือนหมาก็ถอยออกมาได้แล้ว !!”
               “อ๋อเหรอ...~ ขอบใจที่เตือนนะเพื่อนรัก แต่ยังไงกูก็ไม่ถอยหรอก กูจะถล่มโกดังพวกมึงให้เหี้ยนเลยถ้ายังเสือกมายุ่งกับงานกูอีก”
               “ไอ้สัดเอ๊ย ! มึงต่างหากที่มายุ่งกับงานกู !!!” 
         ผู้ชายคนนั้นกำหมัดแน่น...ราวกับพร้อมจะมีเรื่องได้ทุกเมื่อ แต่มีพนักงานของร้านเดินเข้ามาดูทีท่าซะก่อน เขาเลยไม่ได้ทำอะไร   

            “งานใครงานมัน ...เดี๋ยวมึงได้เจอกูแน่ไอ้ไม้ไม่ต้องห่วง...” ครูเมฆเอ่ย
               

“มึงมันโง่ !” ผู้ชายคนนั้นพูดทิ้งท้ายก่อนเดินก้าวยาวๆ ออกจากร้านไปด้วยความหงุดหงิด

เฮ้อออ ผมถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ไม่ได้มีเรื่องกันรุนแรงอย่างที่คิด
   “อยากถามใช่ไหมล่ะว่ามันเป็นใคร ?” พี่เมฆเอ่ยขึ้นหลังจากที่เขานั่งกินต่อไปได้ซักพัก
      “เอ่อ ถ้าพี่เมฆไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไรครับ”
         “บอกก็ได้ แต่คุณต้องหอมแก้มผมก่อน” ครูเมฆหันมาจ้องผมตาวาว
      “งั้นไม่อยากรู้แล้วดีกว่า” คนเต็มเลยผมจะกล้าทำได้ยังไง อีกอย่างนึงก็คือถ้าไม่รู้ก็ไม่เป็นไรหรอกครับ

         “อยากรู้หน่อยน่า รู้ไหมนี่เป็นความลับสุดยอดของผมเลยนะ”
            หืมมม ?
               “เขาเป็นอะไรกับพี่เมฆเหรอ ?” เห็นว่าลับสุดยอด อย่าบอกนะว่า...ผู้ชายคนเมื่อกี้เป็นเมียเขาอีกคน ! เย้ยยยย ไม่จริ๊ง !!! 

               “เอาหูมาใกล้ ๆ สิเดี๋ยวจะบอก”
                  ผมอยากรู้เลยยื่นหน้าเข้าไปโดยไม่ทันคิด แล้วจู่ ๆ พี่เมฆก็ก้มหน้ากดปากเขาลงมาที่ปากผมอย่างรวดเร็ว ! เฮ้ยยย นี่มันกลางร้านอาหารนะ
                     
   ผมผลักอกพี่เมฆออกทันทีที่รู้สึกว่าลิ้นของเขากำลังจะแทรกผ่านเข้ามา... อ๋อยย แล้วก็แทบจะมุดโต๊ะคลานหนีออกจากร้านเพราะมีสายตาหลายคู่กำลังมองเราอยู่
      “ดูดิมายด์ เขาอิจฉาเรากันใหญ่” พี่เมฆยังยิ้มได้อีก ผมสงสัยจังว่าเขาจะมีเรื่องกังวลหรือสะทกสะท้านอะไรเหมือนคนอื่นบ้างไหม
         “ทำไมต้องหน้าแดงขนาดนั้น หรือว่าอยากโดนอีก ?” พี่เมฆทำท่าจะพุ่งเข้ามาจริง ๆ ผมรีบหลบ
            “ม..ไม่ใช่ครับ ไม่อยาก พี่อายบ้างสิ !” ผมอดไม่ได้ที่จะบอกเขาจริง ๆ ง่ะ
               “คุณจะให้ผมอายอะไร อายที่มีเมียน่ารักเหรอ ?”
                  “................!” หง่า ‘เมีย’ ผมพูดอะไรไม่ออก ได้แต่นั่งก้มหน้าเงียบจนกระทั่งพี่เมฆกินข้าวเสร็จ

         ฮืออ นี่มันอะไรกันเนี่ย 
ไม่รู้ว่าผู้ชายคนเมื่อกี้เป็นใคร แถมยังโดนจูบกลางร้านอาหารอีก...


 
H         
มาแล้วววว... เต็ม ๆ
เรื่องนี้อ่านเอามันส์ละกันนะ อย่าไปคิดไรมาก
อ่อแล้วก็เรื่องนี้จบแบบแฮป ‘ปี้’ กระจายอยู่และนะไม่ต้องห่วง 555 (ล้อเล่น)

[Alone Alone]

แม่น้อง ก็นะ อิฉันหล่ะอยากเจอจริงๆ 5555+

[brownie]

อร๊ายยยย นึกว่าจะมี NC 

[kinjikung]

ฮ่า ฮ่า ขำพี่เมฆหง่ะ ช่างมีจรรยาบรรณในการเป็นครูจริง
แถมกินเด็กในปกครองอีกต่างหาก กร๊ากก
ว่าแต่ซุปเปอร์ฮีโร่ที่มาช่วยมายด์มันเป็นใครกันหล่ะเนี่ย

[ΩPRESTOΩ]

คุณแม่ขราาาาาาาา เริ่ดคะ  ส่งเสริมการแสวงหาความรู้ของลูกมั่กๆ อิอิ
อิพี่เมฆยังคงรักษาระดับความเกรียนไว้ได้ประดุจเกลือรักษาความเค็ม
น้องมายด์ของพี่    (อย่ายอมอิพี่เมฆมันบ่อยนะคะ แค่ตอนเว้นตอนก็พอ  )

[nunamicky]

พี่เมฆนี่คิดบวก(เข้าข้างตัวเอง) ตลอดเลย
 

[Goodfellas]

อร๊ากกกก.....ซ์   

แม่เป็นสาววายสุดริด  มีการจะไปหาดีวีดีมาให้ศึกษา 555

ว่าแต่ว่ากลางร้านอาหารเลยนี่มันแรงมากนะอิพี่เมฆ

[EunJin]

ชอบคุณแม่ของน้องมายด์จริงๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ
อยากรู้ว่า..ถ้าน้องได้ดูพวกสื่อการสอนแล้ว
จะเป็นยังไง ฮาาาา

[zhiki]

       
มาแล้วววว... เต็ม ๆ
เรื่องนี้อ่านเอามันส์ละกันนะ อย่าไปคิดไรมาก
อ่อแล้วก็เรื่องนี้จบแบบแฮป ‘ปี้’ กระจายอยู่และนะไม่ต้องห่วง 555 (ล้อเล่น)

ถูกใจ กดไลค์ ช๊ายเล่อ~ 

[The_outsider]

อ่อก เหมือนโจ้จะมีเหตุผลนะ ที่แกล้งมายด์

น้องมายด์ใสจริงๆ น่าล่อลวงมาก แอร๊ 

กอดคนเขียนครับ 

[gayraygirl]

พี่เมฆแกนี่ตราช้างอย่างหนาเลยเนี่ย
ส่วนคุณแม่ได้ใจมาก หาสื่อการเรียนการสอนมาเร็วๆ นะ 

[eat2tea]

ชอบพี่เมฆกับนีออนมากๆเลยอ่ะ เป็นผัว-เมียกันแล้ว ส่วนคุณแม่น้องนีออนก็ใช่ย่อย เชียร์พี่เมฆเต็มที่ 

[ENG❤LUCKY]

ชอบมากเลย อิสส><

[tantansin]

น่ารัก อะ 
ช้อบ ชอบ
อิจฉาด้วย

[e_new]

ในที่สุดก็มาแล้ว ว ว ^^
มายน่ารักมากอินโนเซนได้อีก 555
เด็กอย่างนี้คงไม่มีในสมัยนี้หรอกเยาะ 55

[pp4]

มาแล้วๆ
คิดถึงนีออนกับพี่เมฆนะคะ ม๊วบ! >3<
แต่อึ้งคนแม่ง่ะ! นี่รักลูกจริงป่ะเนี่ย!? 5555
เออ ต้องรักจริงสิเนอะ สอนซะขนาดนั้น เหอะๆ
รอตอนต่อไปนะคะ

[kslave]

กด like คุณแม่น้องมายด์
she เริดมากกก

น้องมายด์ก็น่ารักมากกกๆๆ
รออ่านตอนต่อไป ขอแบบแฮปปี้ๆนะค่ะ ฮ่าๆๆ

[indy❣zaka]

มันแฮงตรงนี้ค่ะ   

อ่อแล้วก็เรื่องนี้จบแบบแฮป ‘ปี้’ กระจายอยู่และนะไม่ต้องห่วง 555 (ล้อเล่น)

 

[MokGaLaKom]

ท่าทางคุรแม่จะโอเคกับพี่เมฆมากเลยนะ
นีออนเอ่ย งานนี้ ได้รู้ลึกรู้จริงแน่ๆ

[tengu3]

อิพี่เมฆนี่มันหน้าด้านได้ทุกสถานที่
และทุกเวลาจริงๆ

[cancan]

พี่เมฆกับน้องมายด์นี่่ต่างกันสุดโต่ง  เฮ้ออ~  ดีใจที่ได้รู้ิว่าจบแบบแฮป   ปี้  อิอิ

[l2ockyou_l3ody!]

อย่าบอกนะว่าเป็นเมียอีกคน 


 

[Red_sister]

หนูรักคนเขียนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
อยากได้เป้นหนังสือเลยอะ

[sam3sam]

คุณแม่มีการจะหาหนังสือหาดีวีดีมาให้น้องมายด์ดูเป็นวิทยาทานด้วย
คนอ่านขอดูดีวีดีด้วยได้มั้ย จะเอาไว้เป็นวิทยาทานเหมือนกัน

[kittvara]

คุณแม่น้องมายด์ ท่าทางจะเป็นสาววายนะ
สนับสนุนลูกจังเลย



พี่เมฆจะจัดอีกชุดไหมอ่ะ
แบบว่าอ่านไป...อ่านมา...
น้องมายด์ก็น่า(กด)รัก  อยากกระโดดเข้าไปกอดจัง

มาต่อไวๆนะ
เป็นกำลังใจให้อยู่

[watop]

ตัวละครแต่ละตัวมันช่างลึกลับ ซับซ้อน ยิ่งกว่าสิ่งใด

 

[Sorso]

โอ๊ย~

คิดได้นะพี่เมฆ

ฮะๆๆๆๆ