หัวข้อ: EP.31 (END) ♠ 04/08/15 M ♠ M 『 ▷ ▷ ▷ ▸ ครูผมเป็นมาเฟีย (จริงดิ!!!?) 』

[agatgy]

พี่เมฆ ท่าจะอยากฉีดยาสลายตุ๊ดเต็มแก่

อิอิ

[kslave]

คิดถึงงงงงงงงงง

[l2ockyou_l3ody!]

มาดันตูด อิพี่เมฆ 

[tantansin]

มาเร็ว ๆ รอมาหลายวันแล้วเนี้ย เงี่ยน..เอ้ย คิดถึงแล้ววว

[sneer]

  พี่เมฆอย่างฮา

[Red_sister]

พระเจ้าาาาาาาาาา อ่านรวดเดียวจบบ เราชอบที่นักเขียนแต่งมากกกกกกก
ใช้คำพูดถูกใจมากๆเลย อ่านแล้วสนุกอ่ะ

รอตอนต่อไปนะคะ

[sin]

ฮ่าๆๆๆ ครูเมฆ อะไรๆก็ตีเข้าข้างตัวเองตลอดเฮอะๆ

[Goodfellas]

มารอครูพี่เมฆด้วยคน

อิอิ

[✪PATTY✪]

 

[foyer]

M ♠ M
8.5

   ตอนเช้าผมตื่นขึ้นมาในห้องที่แตกต่างจากห้องนอนของผมอย่างสิ้นเชิง... ตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับที่ผมเห็นว่าห้องนอนของครูเมฆเท่มาก เขาตกแต่งง่าย ๆ แต่ว่าดูดี หรือจะพูดให้ถูกคือโล่งสุด ๆ เฟอร์นิเจอร์มีแค่เตียง โคมไฟตั้งพื้น แล้วก็เก้าอี้แฮนด์เมดที่ทำจากเหล็กพ่นสีเหลือง นอกนั้นก็มีทีวีแขวนติดผนังหนึ่งเครื่อง
   จะว่าไปแล้ว บ้านนี้ก็ดูเป็นบ้านดีอยู่เหมือนกันครับ
 ที่สำคัญคือ... ออกแบบไว้อย่างลงตัวเฟอร์นิเจอร์ built in ทั้งหลัง
         แต่ว่าสำหรับผมแล้วมันก็ยังดูแปลกอยู่ดี ความรู้สึกมันบอกว่าอย่างนั้น...

   เช้านี้ผมนัดเพลงไว้ที่ร้านข้าวแกงแห่งหนึ่ง... เพลงมีเรียนพิเศษก่อนเที่ยงเลยว่างแค่ช่วงนี้เท่านั้น การที่ผมปฏิเสธเธอเมื่อวันก่อนผมยังรู้สึกแย่อยู่เลยอ่ะครับ นึกว่าครูจะสอนมวยให้ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้สอน
      เพราะ................

      อ่า ~ คิดมาถึงตรงนี้ผมรู้สึกร้อนที่หน้ายังไม่รู้
ก็เมื่อวาน.......ผมว่าครูลงทุนมากเกินไป !!!~
   ผมเข้าใจความหวังดีและความลำบากใจของเขานะครับ ที่ไม่อยากสอนวิชาให้กับตุ๊ด เขาก็เลยทำแบบนั้น........? ? ? 
   
   พอคิดมาถึงตรงนี้ผมก็รู้สึกผิดอย่างร้ายแรง ~
      ครูเมฆอยากให้ผมแมนเหมือนผู้ชายปกติไวไว แต่ผมกลับง่วงนอนแล้วหลับไปซะเฉย ๆ
ผมไม่ได้ตั้งใจหลับนะครับ แต่ว่าอยู่ ๆ ร่างกายมันก็เพลียไปเอง ซึ่งสาเหตุมันก็เกิดจากที่ครูทำให้ผมนั่นแหล่ะ !

   ยิ่งคิดก็ยิ่งอายอ่ะคร้าบ... 
      
      แต่ว่าถ้ามันจำเป็น...ก็ต้องพยายามไม่อาย เพราะดูท่าทางเรื่องนี้มันยังไม่จบ ผมยังรู้สึกเหมือนที่ครูบอกอยู่เลย และดูท่ามันจะเป็นหนักกว่าเก่าด้วยซ้ำ...~

   หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกไปข้างนอกเสร็จ (โดยการยืมเสื้อครู แต่กางเกงผม) ผมก็สงสัยว่าครูเมฆหายไปไหน ? บ้านหลังนี้เป็นบ้านชั้นเดียวครับ แต่อาณาบริเวณกว้างขวาง ตอนแรกผมก็นึกว่าครูอาจจะไปนอนห้องอื่นหรือเปล่า ? ที่ไหนได้... เขากำลังนอนแผ่หลาอยู่บนพื้นพรมในห้องรับแขก !
      ผมงงว่าทำไมครูมานอนอยู่ตรงนี้ ?
         
แล้วก็กระจ่างชัด เมื่ออยู่ ๆ พี่คมก็โผล่มาเฉลยให้หลังจากที่ผมและเขาช่วยกันหิ้วปีกครูเมฆที่สลบไสลไปนอนบนโซฟา

      “ลูกพี่เนี่ย ไม่ไหวจะเคลียร์จริง ๆ กินเหล้าไม่จ่ายตังค์ แถมให้เจ้าของร้านแบกมาส่งอีก” หง่ะ  ครูออกไปกินเหล้าตอนไหนเนี่ย ?

         “แล้วเมื่อคืนน้องมายด์ค้างที่นี่ใช่ไหมครับ ? ทำไมถึงไม่บอกพี่คมล่ะ พี่จะได้แวะไปหาที่ห้อง” แล้วพี่คมก็หันหน้ามาถามผมด้วยสายตาเอาเรื่อง
            “น้องมายด์คงยังไม่โดนลูกพี่เตะบอลอัดโกลใช่ไหมครับ ?”
               “........เอ่อ” ผมงง เมื่อคืนนี้ผมกับครูไม่ได้เล่นบอลกันเลย
                  “อ๊ะ ทำหน้าตาอย่างนี้อย่างบอกนะว่า......โอ้ววว ม่ายยย ~   ~  ~ ศัตรูของมวลมนุษยชาติ !!! เรารีบออกไปจากที่นี่กันเถอะครับ พี่คมจะปกป้องน้องมายด์เอง”


      “..........................” 


         ผมยังไม่ทันหายเบลอกับพี่คม เขาก็ฉุดกระชากลากถูผมไปที่รถแล้ว และสุดท้ายก็จบลงตรงที่พี่คมพาผมไปหาเพลง แถมยังไปนั่งจ้องหน้าเพลง ทำให้เธอรู้สึกกระอักกระอ่วนใจอีก
      
“ชื่อเพลง สงสัยจะร้องเพลงเพราะ อยากจะฟังเพลงร้องเพลงซักเพลง จัดให้เป็นบุญหนึ่งเพลงได้ไหมครับเพลง ?”
         เอ่อ.............พี่คมแร๊บออกมาอย่างคล่อง

            “มายด์ เราไปเรียนพิเศษก่อนนะ เดี๋ยวไปไม่ทัน” อ้าว ผมหน้าเสีย ตั้งแต่มาถึงแล้วครับที่เธอทำท่าไม่ค่อยพอใจที่พี่คมมาด้วย
               “ง...งั้นเดี๋ยวเราไปส่ง” เพลงจะนั่งแท็กซี่ไปครับ ผมก็ไปยืนโบกรถให้ โดยที่พี่คมยังนั่งรออยู่ในร้าน
         
                  “โกรธอะไรเรารึเปล่า ?” ผมถามเพลงแบบไม่แน่ใจ
                     “ไม่โกรธหรอก แต่ทีหลังถ้าจะพาคนอื่นมาด้วยมายด์บอกเราก่อนนะ” ผมยิ้มแห้ง รู้สึกผิดที่พี่คมอาจจะไปกวนอารมณ์เธอเข้า แต่ผมว่าเขาก็ดูเฮฮาดี ทำไมเพลงถึงหงุดหงิดหว่า ?
   
   “แฟนน่ารักสุด ๆ ไปเลยครับน้องมายด์ !” พอผมกลับมาพี่คมก็ชมใหญ่
      “แต่น้องมายด์น่ารักกว่านะ” แหง่ะ
         “เพลงไม่ใช่แฟนครับ เป็นเพื่อนสนิท” ผมแก้ความเข้าใจเสียใหม่ ทำไมคนอื่นถึงชอบพูดว่าผมเป็นแฟนเพลงอยู่เรื่อย แถมบอกไปก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อกัน เหมือนพี่คมตอนนี้ที่ทำเป็นยิ้มกรุ้มกริ่มกับคำตอบของผม

   ผมดูเวลาจะสิบเอ็ดโมงแล้ว เป็นห่วงครูเมฆอยู่เหมือนกันที่ปล่อยเขาทิ้งไว้ที่บ้านคนเดียว ผมเลยบอกพี่คมว่าจะรีบกลับ แต่พี่คมก็ยังอยากจะพาไปนู่นไปนี่
      
กว่าผมจะได้กลับก็เที่ยงกว่าเข้าไปแล้วครับ
         ครูเมฆดูหงุดหงิดมากที่ผมไปไหนแล้วไม่บอก
            แต่เขาก็อารมณ์ดีขึ้นพอได้กินข้าวมันไก่   
               แหะ ๆ ๆ บอกแล้วววววว่าร้านนี้อร่อย......! ~

   ผมมานั่งคิดดูตอนที่ครูไปอาบน้ำว่าทำไมผมกับเขาถึงสนิทกันได้ขนาดนี้ สนิทถึงขั้นหอมแก้ม ? ผมอาจจะหน้าตาท่าทางเหมือนน้องชายครูรึเปล่า ? ซึ่งครูก็บอกว่ามีน้องชายด้วย แต่ใหญ่มากนี่ผมไม่รู้ว่าอะไรใหญ่
      คำตอบเขากับความคิดผมมันดูขัด ๆ กันยังไงไม่รู้อ่ะครับ
         บางเรื่องผมก็เข้าใจ บางเรื่องไม่เข้าใจ
            แต่บางทีครูไม่ต้องอธิบายอะไรมาก เขาก็ทำให้ผมเข้าใจไปได้เอง
               อย่างนี้เขาเรียกว่า.........พรสวรรค์รึเปล่าหว่า ?

    “คุณ !” ครูเมฆเดินมาเรียกจากข้างหลังเล่นเอาผมสะดุ้งเพราะกำลังเหม่อมากไปหน่อย
      “ครับ !?”
         “เมื่อวานคุณไม่รับผิดชอบผม ! คุณนอนกรนสนั่นห้องแล้วไม่สนใจใยดีเลยว่าผมจะเป็นจะตายยังไง” ผมอ้าปากหวอ ไม่นึกว่าเขาจะเสียความรู้สึกขนาดนี้
            “ผ..ผมขอโทษครับ ผมแย่งที่นอนครูใช่ไหมครับ ครูเลยไปกินเหล้า”       
   ครูเมฆเดินอ้อมมาด้านหน้า แล้ววางมือสองข้างลงบนพนักเก้าอี้คร่อมตัวผม
“แน่ดิ !! ผมแปะโป้งเขาไว้ด้วย คุณต้องรับผิดชอบจ่ายค่าเสียหายแทนผมเข้าใจไหม ?”
         แง้ ~ โดนไถอีกแล้ว.... แต่ไม่เหมือนกันนี่นา คราวนี้ผมเป็นคนผิด
            “ผมต้องจ่ายให้ครูเท่าไหร่ครับ ?”
               “ผมชื่อเมฆ.... กรุณาเรียกชื่อผมด้วย” ครูเมฆบอก

“ผมไม่ใช่คู ไม่ได้เป็นโซ คูล ไม่ชอบกินสาคู แล้วรถผมก็บีเอ็ม ไม่ใช่คูโบต้า”
   “เอ่อ คอ...ร....อู........” ผมพยายามอธิบาย
      “ฟังแล้วมันก็เหมือนกัน ! หรือคุณจะขยันกระดกลิ้น ?”

   “............................” ผมส่ายหัวเบา ๆ
      “ผมก็ว่างั้น คุณใช้ลิ้นไม่เก่งเลย” ผมก้มหน้ายอมรับ แต่ก็โดนครูยกมือจับคางให้เงยหน้าขึ้นอีก

         “จ่ายผม.. เป็นจูบของคุณได้มะ ?”
            ผมอ้าปากหวอ แต่ก็รีบหุบปากฉับ เพราะครูพุ่งหน้าเข้ามาแล้ว !!!~
               
               “อื้ออ !” ผมหลับตาปี๋ด้วยความตกใจ ได้หรือไม่ได้ครูก็ไม่เห็นจะรอฟังคำตอบเลย ! ...ผมไม่รู้จะทำยังไงเหมือนเดิม ตัวมันแข็งค้างอยู่อย่างนั้น
                  กว่าจะรวบรวมสติได้อีกที ลิ้นของผมกับเขาก็สัมผัสกันอย่างรุนแรงซะแล้ว... ~ ~
ผมไม่รู้ว่ามันเป็นอย่างนั้นได้ยังไง รู้แต่ว่าเขาทำแบบไหน ผมก็ทำตอบไปแบบนั้นโดยสัญชาตญาณ...
      ถึงจะกล้า ๆ กลัว ๆ ทำได้ไม่เหมือนครูก็เถอะฮะ แต่เขาก็นำผมอย่างรู้จังหวะ
แต่ว่า... ครูจะนำไกลเกินไปมั้ย !!!? รอผมด้วย จะตายแล้ว !!!

            “เจ๋งโคตรเลยใช่ป่ะ ?” ครูเมฆผละออกมาหลังจากผมทำท่าจะไหวให้เขารู้
               “................” หลังจากพยักหน้าตอบ ครูก็ยิ้มแล้วยกนิ้วโป้งเกลี่ยน้ำใส ๆ ที่เลอะขอบปากและปลายคางให้ผม

                  “งั้นต่อจากเมื่อคืนกันเลยดีกว่า”
                     ครูเมฆบอก ผมทำท่าจะพยักหน้าอีก แต่ก็นึกขึ้นได้

   “ผ..มต้องทำไงบ้างอ่ะครับ ?”
      “นอนเฉย ๆ” เขาตอบ พลางดึงเสื้อยืดออกจากหัวอย่างรวดเร็ว
         “เอ่อ...” ผมชะงักมองตามมือครูที่โยนเสื้อตัวนั้นทิ้งไปไกล         
จากนั้นก็คว้าหมอนบนโซฟาและตัวผมไปนอนแผ่บนพื้นพรม...
   
ผมมองตามการกระทำของครูแล้วรู้สึกใจสั่นแปลก ๆ ยังไงไม่รู้อ่ะครับ
ชีวิตผม... ไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน ปกติวัน ๆ หนึ่งผมจะไม่ค่อยสนใจอย่างอื่นนอกจากเรื่องเรียน พวกสิ่งบันเทิง วัตถุนิยมหรือเทคโนโลยีต่าง ๆ ผมก็ไม่ได้ติดตาม ด้วยเหตุนี้บางทีคนอื่นก็เลยมองว่าผมเป็นมนุษย์ยุคหิน ทำตัวเฉิ่ม เชย out แต่ผมก็ไม่สนใจเพราะผมไม่จำเป็นต้องใช้เงินเพื่อตามสมัย ส่วนใหญ่ผมจะเอาเงินไปทำอย่างอื่นให้เป็นประโยชน์ในการศึกษาหาความรู้มากกว่า

“มายด์ ครั้งแรกมันอาจจะเจ็บหน่อยนะ เพราะของผมมันไม่ค่อยจะเล็กเท่าไหร่” ครูเมฆดึงสติผมกลับมาโดยการก้าวมาคร่อมผมที่นอนหงายอยู่
   ผมกลืนน้ำลายไปหนึ่งอึกกับคำเตือน
“เอ่อ ผ..ผมจะหายเป็นตุ๊ดจริงเหรอครับพี่เมฆ ?” ทำไมรู้สึกเหมือนมันจะไม่หายอย่างที่เขาบอกก็ไม่รู้
   “คุณไม่เชื่อมือโปร ฯ เหรอ ?” เขาถามพลางถอดเสื้อตัวเองออกด้วย
      หง่ะ ผมมองอย่างหวั่น ๆ แล้วส่ายหน้า

         “ไม่ต้องห่วงนะ วันนี้คุณลืมความแต๋วชัวร์ ๆ ~” ครูเมฆยิ้มบอกแล้วก้มหน้าลงกดปากลงบนแก้มผม

แล้วจากนั้น... เขาก็เริ่มเอาจมูกมาดม ๆ ที่คอ ผมเกร็งนิดหน่อยตอนที่รู้สึกว่าไม่ใช่แค่ดมแล้ว

“ค...ครูครับ !!! ผมว่าอย่าดีกว่า !~” ไม่รู้ทำไมตอนนี้ผมถึงอยากให้เขาหยุด
   ก็มัน...รู้สึกแปลก ๆ เหมือนมันหายใจไม่ทัน แล้วก็ตื่นเต้นมากยังกับหัวใจมันจะหลุดออกจากอก ไม่ใช่ที่คอผม แต่ทั้งหู ทั้งหน้า ทั้งปาก ลามไปแผ่นอก... หน้าท้อง ปากครูสัมผัสทั่วไปหมด
      ส่วนมือเขา...ข้างหนึ่งคอยปัด กดมือผมที่มันคอยแต่จะดันเขาออกอย่างไม่รู้ตัว อีกข้างนึง... ก็บีบเค้นที่หน้าอกจนผมรู้สึกเสียวแปล็บขึ้นมา
   
         “ห้ามทำไม ? ผมห่วยเหรอ ?” ครูเมฆถามทั้ง ๆ ที่เขากำลังเลียเม็ดเล็ก ๆ บนอกผมอยู่
            “ม..ไม่ใช่ครับ อ๊ะ อืออ” ผมรีบยกมือขึ้นปิดปากเพราะมือครูล้วงเข้าไปในกางเกงแล้วคว้าสิ่งที่อยู่กึ่งกลางลำตัวผมมากำไว้เบา ๆ
        
   “บอกว่าให้เรียก ‘พี่เมฆ’ ไง..” เขาเอ่ยแล้วเริ่มขยับมือขึ้นลงช้า ๆ
      “ถ้าได้ยินคำว่า ‘ครู’ อีกครั้งเดียว ผมจะอ้วกใส่ปากคุณ เข้าใจมั้ย ?” 
         หง่ะ ผมพยักหน้าทั้งที่มือยังปิดปากอยู่

   ความรู้สึกตอนนี้มันเหมือนเมื่อคืนเลยครับ เพียงแต่ว่าครั้งนี้ดูจะจริงจังมากกว่า
   ครูเมฆคอยมองตามการเคลื่อนไหวของผมอยู่ตลอด บางทีก็จ้องตาเขม็งทั้ง ๆ ที่เขากำลังอมของผมไว้ในปาก !! T T
   ผมแทบช้อค ไม่รู้ว่าเขากล้าทำได้ยังไง ? จนกระทั่งกางเกงผมถูกดึงออกไปจากตัวนั่นแหล่ะ ผมถึงกระเด้งตัวลุกขึ้นมาทันที

      “จะไปไหน นอนลงไป” ครูเมฆสั่ง 
   “ต..แต่ว่า....ผมอาย !!!” ทำไมผมต้องเปลือยด้วย ยิ่งครูเคยบอกว่าของผมเล็ก ผมยิ่งอายหนักเข้าไปใหญ่
      “งั้นผมถอดด้วย คุณจะได้ไม่อาย”

         ไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้นซักหน่อย......~ 
            ผมแทบจะร้องไห้ออกมา แล้วก็แทบตะลึงอ้าปากค้างเพราะว่าครูเมฆถอดกางเกงออกหมดจริง ๆ !!!!!!


“........!!!!!!!!!!!!!!!! ~” ช้อค


      ราวกับว่าหัวใจหยุดเต้นไปหลายวินาที แล้วก็ตัวสั่นขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมเห็นของลับของคนอื่นจะ ๆ กับตา ใกล้... และก็....ใหญ่กว่าของผมมากขนาดนี้ 

“เชื่อยังว่าของผมใหญ่ ?” ผมไม่ได้ตอบอะไรครู นอกจากจ้องตาเขาอย่างหวาด ๆ
   คือว่า...ใหญ่หรือไม่ ตอนนี้ไม่ใช่ประเด็นสำหรับผมแล้วครับ
      ผมสนใจว่าของครูมันกำลังตั้งชี้ขึ้นมาต่างหาก !!
   
ผมมองส่วนนั้นของตัวเองและของเขาซึ่งมีปฏิกิริยาไม่ต่างกันแล้วเป็นต้องกลืนน้ำลายไปอีกหนึ่งอึก พูดอะไรไม่ออกและรู้สึกตัวอ่อนขึ้นมาดื้อ ๆ ตอนที่ครูเมฆดึงแขนผมให้มานั่งคร่อมบนตักเขา ทั้งที่สภาพเราก็เป็นแบบนั้น.........

   เปลือย และมีปฏิกิริยา... ทั้งคู่
      แล้วแบบนี้มันจะดีเหรอเนี่ย ? 

“รู้นะว่าอึ้ง แต่เดี๋ยวได้อึ้งยิ่งกว่านี้อีก” ครูยักคิ้วแล้วยิ้มบอกกับผม

   “.................” เอ่อ ตอนนี้ผมอยากบอกเขาจังเลยครับว่า...
      เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันมั้ย... ?

 

H
Soft ไปก่อน พอดีงานเข้าเลยยังไม่ว่างมาต่อ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและดันให้จ่ะ   

[watop]

จัดหนักเลยนะครูเมฆ

 

[indy❣zaka]

อุกรี๊ดดดดดดดดดดด
ครูเมฆจะได้กินแบบฟูลคอร์สมั๊ยคราวนี้

หวังว่าคงไม่มีอะไรขัดหรือมาร(พี่คม)มาผจญอีกนะคะ 

[MokGaLaKom]

คราวนี้หนูนีออนจะรอดไปได้อีกไหม
 

[kinjikung]

ครูเมฆ ไม่ไหวจะเคลียร์แล้วววว
หลอกเด็กตลอดดดดดดดด มายด์ไอ้ฉีดยาสลายตุ๊ดดดของครูเมฆ เจ้ว่ามันไม่ได้ผลชัวร์
ว่าแต่พี่เมฆไอ้ที่ว่าอ้วกนี่อ้วกอะไรใส่ปากน้องมายด์ 
คราวนี้น้องมายด์คงไม่หลับให้พี่เมฆต้องอารมณ์ค้างหรือไอ้พี่คมมาขัดจังหวะนะ 

[minchy]

อยากรู้ว่าน้องนีออน จะออนท๊อปแบบซื่อๆ ได้ป่าว อิอิ

[nunamicky]

มาถึงขั้นนี้แล้วน้องมายด์
ได้หายจากอาการเป็นตุ๊ดแน่
แต่กลายมาเป็นเมียพี่เมฆแทน

[mayuree]

อิเฮีย..แกจะกินน้องกลางบ้านรึไง
ห้องหับ เตียงเติงน่ะ หัดใช้ซะบ้าง เดี๋ยวหลังน้องเป็นรอย (เกี่ยว?)

โฮ..เสียดายความใส

[iforgive]

โห่  ค้างเลยอ่ะ

[pattybluet]

อ่านแล้วก็เอ็นดูน้องมายด์ จะมีสามีอยู่แล้ว ยังไม่รู้เรื่องเล้ยยยย 
แต่นับถือความมุ่งมั่นของ"พี่เมฆ"จริงๆ

[suginosama]

จะรอดไหมน้า คราวนี้ 5555++
แต่ลุ้นขอให้ไม่รอดได้ป่าวค่ะ^^

[bellity]

กร๊าก หายเป็นตุ๊ด เป็นแต๋วแน่เหรอยอดชายนายเมฆ กร๊ากกก

[BeeRY]

ไอ้ครูพี่เมฆ ใกล้เคียงกับการเป็นอาชญากรมากอ่ะ ล่อลวงเด็กน้อยไร้เดียงสาอย่างน้องมายด์นีออนได้ไงเนี่ย 
จะหายเป็นตุ๊ดก็คราวนี้แหละ กลายเป็นเกย์แทน
ตอนหน้าต้องเตรียมเลือดกะทิชชู่ไว้ให้พร้อม เผื่อนีออนจะโดนกดจริงๆ 

[m_pop91]

อย่าหยุดนะครูเมฆ จัดหนักเท่านั้น ฮ่าาาาา

[nevergoodbye]

เฮ้ย นีออนเสร็จแหงๆ 

[yeyong]

สงสารน้องมายด์จริงๆ
มาเจอครูเมฆผู้หื่นกาม

[l2ockyou_l3ody!]

ยอม ๆ มันไปเถอะมายเอ้ย  อิพี่เมฆเนี้ยะ. 

ถึงกับ ชี้หน้าด่า กันเลยทีเดียว ปล่อยไม่ด้ายยยยยยยยยยยย

 




 

[tengu3]

ยืนชี้หน้าด่าอิครูเมฆ 

หนูนีออนของเราเสร็จแน่เลย

หรืออิพี่คมจะโผล่มาหว่า

รีบมาต่อไวๆนะค้า ค้างๆๆ

[Goodfellas]

มาร่วมโหวตกันเหอะครับ

น้องมายด์จะ......?

*เสร็จ

*ไม่เสร็จ

   อิครูพี่เมฆหลอกเด็กตลอดเว...

[EunJin]

โหยยยยย ตัดจบแบบนี้อะนะ.. แอร่กกกกกก ค้างมากค่ะ

[Whatever it is]

สงสัยอีพี่เมฆจะอดแดร๊กอีกตามเคย