หัวข้อ: EP.31 (END) ♠ 04/08/15 M ♠ M 『 ▷ ▷ ▷ ▸ ครูผมเป็นมาเฟีย (จริงดิ!!!?) 』

[cancan]

พี่เมฆยังปลาไหลเหมือนเดิม  แค่มันพูดเรื่องธรรมดาๆก็ทำให้รู้ได้ถึงดีกรีความหื่น  มายด์ท่าทางจะได้กรรมพันธุ์จากคุณแม่  แต่ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าจะอยู่คนละฝั่งกะพี่เมฆนะ 

[mamui2000]

ชอบคู่นี้จริง ๆ

[JA(e)jung]

อ่านตอนนี้บรรยายความรู้สึกตัวเองไม่ถูกจริง
ไม่รู้ว่าจะตื่นเต้น เศร้า ตกใจ ตะลึง หรือหัวเราะดี
ขนาดเป็นฉากที่เหมือนจะเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย
แต่ทำไมกูนั่งอ่านแล้วกลับนั่งขำวะ หึหึ
 

[juon]

ยังอ่านไม่ทันตอนล่าสุดนะคะ

แต่มาแปะคำผิดไว้ก่อน

เดี๋ยวทันแล้วจะมาเม้นต์อีกทีค่ะ

คำผิด

ล่ำลา* ร่ำลา

อ่อนเปรี้ย * อ่อนเปลี้ย
-------------------------------------

ทันล่ะค่ะ เล่าได้ฮาดี ฮ่าๆๆๆ

ที่จริงเรามีเรื่องยาวที่พระเอกนายเอกมีที่มาต่างกันสุดขั้วขนาดนี้เหมือนกัน แต่ของเรามันยาวเป็นมหากาพย์ทุกปลวก (ที่สามารถเอารวมเล่มไปทุกปลวกและล่อปลวกได้ ด้วยความหนาประหนึ่งกำแพงเตาปรมณู<<เวอร์)

คุณนักเขียนเล่าได้สนุกมาก แม้จะให้อารมณ์การ์ตูนญี่ปุ่นไปบ้าง เราก็ไม่ถือ เพราะเราชอบนายคมสุดแรง (ฮ่าๆ ทำไมเราต้องชอบตัวประกอบอีกแล้วก็ไม่รู้ววว)

พระเอก มีหลายเวลาพูดจาเหมือนเด็กช่างกล เราเดาอายุว่าน่าจะประมาณ26 แต่พออ่านๆ ไป น่าจะขึ้นเลข3แล้ว แต่คำพูดบางจุด เหมือนเด็ก17 ฮ่าๆๆๆ (เอาน่า... มองผ่านๆ ไปพอได้ค่ะ) โดยส่วนตัวเราชอบอีตาเมฆพอสมควร ฮ่าๆ ชอบที่หลงตัวเองได้โล่ แม่จ้าว ให้ถ้วยเลยพี่(หรือน้อง?) หลงตัวเองแบบนี้... มันฮาโคตรๆ (แต่เมฆก็มีดีพอให้หลงตัวเองได้จริงๆ) เมฆคะ เมียได้มาแ้ล้ว อย่าปล่อยไป แม้ว่าจะทำให้อนาคตเมียดับขนาดไหน ก็อย่าได้ปล่อย (ประหนึ่งที่พระเอกนิยายทุปปลวกเราทำกับคนข้างห้อง 555+<<<ไม่มีการเห็นใจเคะจริงๆ)

นายเอก : เขาว่าตะเองมีปัญหาเรื่องโครงสร้างร่างกาย ไม่ก็ขาดสารอาหารแน่ๆ!! กินเข้าไปน้อง เพราะพี่ชอบเคะกับเมะล่ำๆ นัวเนียกันมากมาย (โดนคุณคนเขียนกระทืบปางตาย ข้อหาสร้างมลพิษทางสายตา แอ๊ก!!) อันที่จริงแต่โดยเดิมเราเป็นสาย"โชตะ" ล่ะ (ทุกคนห้ามกรี๊ด เป็นจริงๆ นะคะ อิฉันไม่ใช่สายโอจิแต่กำเนิด ไม่รู้ทำไมตอนนี้กลายพันธุ์ไปแ้ล้ววว) แต่เราไม่ชอบอ่านนิยายเด็กโดนกด สงสาร ยกเว้นกรณีน้องมายด์ ทำไมอิฉันไม่สงสาร เชียร์เอาๆ กดแ*งเลย ฮ่าๆๆ (โอ๊ย แย่แล้ว ติดนิสัยเมฆ<<โทษคนอื่นอีก) น้องมายด์อิฉันไม่มีความเห็นค่ะ อ้อ... เห็นดีเห็นงามว่าเป็นเมียพี่เมฆเถอะ ที่สำคัญ มายด์ไม่ดราม่า ดีมากน้อง (เพราะขืนอิฉันเจอเคะดราม่าเยี่ยงหนุ่มแว่นแห่งคนข้างห้องอีกคน อิฉันคงกระอักตาย<<<เออ แล้วก็ยังจะเขียนออกมา) มายด์อย่าดราม่านะลูก มายด์จงเทพ จงเก่ง จงกล้าม (อันหลังโดนเซ็นเซอร์)

อีกคนที่เราชอบอย่างไร้เหตุผล (แต่ที่จริงมี<<สับสนจริง) คุณคม ฮ่าๆ แอบชอบมาก ทำไมไม่รู้ว มันรู้สึกเหมือนพระรองคนหนึ่งในนิยายของเรา ที่บทเยอะราวกับพระเอก แต่เป็นได้แค่พระรอง (ส่วนคุณคมสมประกอบ เพราะบทนี่ตัวประกอบจริงๆ ไม่หลอกคนอ่านอย่างนิยายเรื่องนั้น!!!!!!!!!<<ได้ข่าว หล่อนเขียนเองอีกแล้ว)

ชอบมาดพระรองที่มาแบบพระเอก คุณคมช่วยทุกสถานการณ์ อ๊ายย คุณคมขา อย่ามีคู่เลย คอยอุ้มชูไอ้เมฆกับน้องมายด์ไปอย่างนี้แหละ ดีแร้นนนส์ (โหย ระดับคำนำหน้าชื่อบ่งบอกฐานะ)

น้องจอม.... : หาเมะมาให้หน่อยสิค้า ฮ่าๆๆๆๆ เด็กดุๆ อย่างนี้ดั้นชอบ (แหย่เขาให้เขียนเพิ่มอีกล่ะ ถนัดยุคู่รอง ฮ่าๆ) ชอบคนดุฟัดคนดุ น้องจอมเนี่ย.. จะได้คู่เป็นพี่ชายมายด์รึเปล่าคะ? (แหม๊ ยังนึกไปถึงได้)

ส่วนน้องเพลง จะหายไปเลยรึเปล่า หรือจะกลับมาเป็นศัตรูหัวใจเมฆ (แต่คงไม่แล้วมั้ง ฮ่าๆ)

โอ๊ย คอมเม้นต์ได้ยาว และเสียสติจนน่าตกใจ (เอ่อ.. ปกติเราก็เสียสติเป็นประจำอยู่แล้ว)

ขอให้เขียนจบโดยสะดวกโยธินค่ะ ^^ รออ่านนะคะ ฮ่าๆๆ (รอขำ)

ปล. ที่จริงแอบอึ้งความแม่นของมายด์นะคะ เพราะที่จริงปืนนี่ดีดแรงมากๆ คิดว่าถ้ากำลังแขนไม่ดีพอ แค่ยิงก็กระเด็นขึ้นฟ้าแน่นอน แต่เอาน่ะ เพราะเรื่องคุณมันมาแนวโทนนี้อยู่แล้ว จะเป็นอะไรเรารับได้ค่ะ ฮ่าๆ ให้คุณคมโผล่ออกมาบ่อยๆ ก็พอ (โอ๊ยย เชียร์ตัวประกอบ แต่ไม่ต้องหาคู่นะคะ เราชอบคุณคมแบบนี้ เป็นผู้ช่วยพระเอก มายามฉุกเฉิน พระรองน่ารักที่ซู๊ดดดด)

[wdaisuw]

มาอ่านรวดเดียวจบ
มันสวดๆเลยค้าา
ชอบคาเรคเตอร์ เถื่อน บ้าบอ หื่น แบบเมฆโคตรๆ
มันลื่นไหลมาก 

อ่านแล้วฮาทุกตอนเลย
รีบมาต่อด่วนนะคะ ติดนิยายเรื่องนี้ไปแล้วค่ะ
สู้ๆนะค้าาา 

[Ryoooo]

อ่านรวดเดียวเลย 18.5 ตอน สนุกทุกตอนเลยคะ

ชอบน้องมายด์น่ารัก

การ์ตูนที่พ๔ดมาเค้าอ่านทุกเรื่องเลย 555

รอรอรอ ตอนใหม่นะคะคนแต่ง

[¡ииσcэиτ]

อ่านรวดเดียวหมดเลย

ว่าแต่ ความลับของพี่เมฆอ่ะ
คนเขารู้กันทั่วแล้วนะ
 

[cancan]

หลังจาก

ก็จะ   (หวังว่าจะได้ผลนะ)

[POPEA]

มายด์หัตถ์เทวะ! 55.
มันไม่ลับนะเรื่องนั้่นอะพี่เมฆ~
 

[foyer]

M ♠ M
19


ใครจะไปเชื่อว่านีออนเก่งเทพ ที่ชมก็พูดไปงั้นๆ แหล่ะ




จะบอกอะไรให้นะ

กูไม่เชื่อง่ายๆ หลอกกกกก!
      
เด็กตัวกะเปี๊ยกยิงปืนถูกจุดเดิมสองครั้งมันเรื่องขี้ๆ ตอนผมอยู่อนุบาลสอง ผมหลับตายิงแมลงวันตายเป็นสิบผมยังไม่คุยเลย แล้วนี่จะมานับประสาอะไรกับนีออน?

   “ไหนคุณลองยิงใหม่ซิมายด์” ผมพานีออนเข้าป่า ตั้งขวดกระทิงแดงระยะ 15 25 และ 30 เมตรตามลำดับ แล้วยื่นปืนให้ ยังไงวันนี้กูต้องพิสูจน์ให้แน่ใจให้ได้ว่าเมียกูเป็นสายลับของหน่วยซีล
      เมื่อพิสูจน์เต็ม 100% ก็จับมัดมือมัดเท้าตรับๆๆๆ ลงโทษข้อหาที่โกหกผมว่าเป็นเด็กอินโนฯ

   “เห็นขวดตรงนั้นไหม ยิงให้โดน แล้วผมจะให้รางวัล”
   “รางวัลอะไรครับ?” นีออนถาม ผมชี้ไปที่...อ๊อดๆ แล้วยักคิ้ว
   “ตัดให้ผมเหรอครับ? ฮ่าๆ แล้วพี่เมฆจะฉี่ยังไง?” กูพูดตอนไหนวะว่าจะตัดให้? กูจะเอายัดปากกับตูดมึงเนี่ยล่ะ
   “ฉี่ทางรูขุมขนเอา! ...แต่ถ้าคุณยิงพลาด เย็นนี้คุณต้องโก่งตูดรอผม”
   “ตูดอีกแล้ว!!!”
   “ชอบล่ะสิ ...ถึงขอก็ไม่ทำให้ง่ายๆ หรอกนะ จนกว่าคุณจะแก้ผ้ารอ”
   “ผมไม่ได้พูดอย่างงั้นสักหน่อย พี่เมฆ ถ้าผมยิงถูกหมด ผมขอเป็นอย่างอื่นได้ไหม?” นีออนเนียนเปลี่ยนเรื่องหาทางเอาตัวรอดเหรอวะ!? ช่วงนี้ยังไงก็ไม่ให้หนีหรอก โดนทุกวันแน่ๆ!

อิอิ บาน...
   

“ขออะไร?” ผมยิ้มถามอารมณ์ดีเหี้ยๆ อาการเจ็บพุงไม่เป็นอุปสรรคแห่งทางสายกามแต่อย่างใด
“พี่เมฆต้องเชื่อฟังผม ทำตามทุกอย่างที่ผมบอกเป็นเวลาสองอาทิตย์!!!”
“โว้ววว!!!! ขออย่างงี้มาบวก 1-1 กันเลยดีกว่า”
“หง่ะ”
“ว่าไง จะบวกหรือจะเย-?”
“ก็ได้ฮะ!!! ใครยิงได้แต้มมากกว่าชนะ!”
“เดิมพันของผม  ไม่ใช่แค่วันนี้นะ ผมขอทุกวัน”
“....................” นีออนทำหน้าคิดหนักทันที นาทีนี้ผมฟันกำไรเห็นๆ ผมไม่มีทางแพ้มนุษย์คนไหนใน 9999 โลก แม้แต่เมีย เรื่องแบบนี้ก็ไม่มีทางออมมือให้หรอก

เซ หม่า รู้ววววว ช็อคก้า!! คิ้กๆๆๆๆ อร๊างง นีออนนน! เสร็จกูแน่ ก่อนไปผจญในโลกกว้างพี่เมฆขอขึ้นสวรรค์สัก 13 วันครึ่งนะ 

      “ทุกวัน...พี่เมฆไม่เหนื่อยไม่กลัวเจ็บแผลเหรอครับ?” ขอบใจที่ยังอุตส่าห์เป็นห่วงกัน
      “เจ็บไม่กลัว กลัวไม่เสียว”
      “ฮาๆๆ บ้า” ไม่ได้รู้ชะตากรรมตัวเองนับจากนี้เลยสินะ

ผมหยิบปืนของตัวเองออกมาโชว์ความเร็ว ยิงขย่มขวัญนีออนขู่ก่อนเลย... ใครขย่มก่อนได้เปรียบ และกระทิงแดงสามขวด สามระยะที่ตั้งอยู่ไกลลิบก็แตกเปรี้ยงๆๆ ครบทุกเม็ด โดยที่ผมไม่ได้ปล่อยสกิลออกมาเต็มที่เลยสักนิด แค่นี้แม่งจอกกกกมากกกก บอกแล้ววววว กูฟันกำไรเห็นๆๆ อร๊างงง แบบนี้ไม่เท่ตายเหรอวะกู   

   ผมหันไปมองเห็นนีออนอ้าปากค้าง ตาไม่กระพริบก็ยิ่งตอกย้ำ
      หึหึหึ...
         เห็นความเก่งของผมแล้วใช่ป่ะ?
            ทีนี้รู้ซึ้งแล้วยัง ว่ามีผัวเก่งเหี้ยๆ อ่ะ

   “เป็นไง? กล้าป่าว กล้าป่าว กล้าป่าว?” ผมเอานิ้วจิ้มแก้มนุ่มท้าเล่นๆ
   “ดูไม่ทันเลย พี่เมฆไปหัดมาจากไหนเนี่ย?”
   “อึ้งอ่ะดิ ผมหัดมาจากข้างในจิตวิญญาณ คนที่น้ำแตกไม่ถึงร้อยครั้งไม่มีทางเข้าใจจุดนี้หรอกนะ จะบอกให้”
   “น้ำในขวดนู้นเหรอครับ?” นีออนชี้ไปที่ขวดกระทิงแดง...แม่งเอ๋ย เจ้าเด็กน้อย
   “น้ำว่าว รู้จักไหม?”
   “รู้ครับ” รู้จริงป่าววะ?
   “เออ ถึงร้อยยังล่ะ?”
   “น่าจะยัง......แล้วพี่เมฆถึงแล้วเหรอครับ?”
   “เกิน” ของผมศูนย์ตกไปตัวนึง อิอิ
   
      “ผมจะยิงแล้วนะ”
      “ยิงโล้ด เตรียมล้างตูดไว้รอด้วยนะจ๊ะ”
      “จ้ะ” ยิ้มน่ารักเกิ๊น โดนแน่ๆ โดนแน่ๆ จะในหรือนอกสนาม ก็ต้องโดน


นีออนง้างนกอยู่สามล้านปีแสง ประคองปืนอย่างมั่นคง เล็งแล้วเล็งเล่า...

         ผมดูวิธีการยืนและการจับปืนของเขาอย่างละเอียด แม้แต่การเอียงคอทำมุม 75 องศา 81 ลิปดาตะวันออกก็ยังสังเกต เมื่อก่อน ตอนที่ผมอายุเท่าเขา ผมก็ถูกใครบางคนโยนเข้าค่ายนรกแล้ว ผมฝึกทุกอย่างเหมือนทหารตั้งแต่อายุสิบห้า ผมยิงคนตายครั้งแรกตอนอายุสิบแปด และผมเข้าแก๊งค์มาเฟียตอนอายุยี่สิบหก

ชีวิตมันบัดซบนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
   แต่ก็ช่างหัวแม่งเถอะ พูดไปก็ไม่มีไรดีขึ้น เพราะถึงจะเหี้ยยังไง ตอนนี้ผมก็เทพแล้ว เอาตัวรอดได้ ป้องกันตัวเองได้ ต้องขอขอบคุณพระอาจารย์จากเส้าหลิน และสำนักบู๊ตึ๊งที่ช่วยสอนวิทยายุทธให้ แต่ขัดใจอยู่เรื่องเดียว

      เมียน่ารักเกินไป!
ไม่ชอบเลย เครียด เป็นห่วง

   
            
ถ้าเขามีไม้ตายในตัวสักอย่างสองอย่าง...ผมคงสบายใจขึ้นถ้าเราจะไปด้วยกันต่อ





เพล้ง!!!


   ไม่ทันหยุดเพ้อเจ้อ กระทิงแดงขวดแรกระยะสามสิบเมตรก็น้ำแตกกระจุย
ผมมองซากขวดสลับกับหน้านีออนอย่างงงๆ
เหี้ยเอ๊ย นัดแรกแม่งฟลุ๊ค!

   “พี่เมฆไม่ต้องพูดอะไรนะครับ ผมต้องการสมาธิ” โอเค เดี๋ยวผมให้นั่งวิปัสสนานับลูกประคำพร้อมเลย
กำลังจะอ้าปากพูดนีออนดันมาสกัดดาวรุ่งกูอีก...แสด

กูอยากพูด กูอยากบอกเขาว่า... ‘เก่งจังเลยคร้าบ เมียคร้าบ...’


   นัดที่สอง... ผมยืนลุ้นให้เขายิงโดนเป้าอีก พอมันส์ๆ แต่ขอนัดสามยิงไม่โดนนะ ผมจะได้ชนะ ครองตำแหน่งชายเหนือชายต่อไปตราบชั่วนิจนิรันดร์




   เพล้ง!! เพล้ง!!!

      เฮ้ย!!!!!!!!! ตกใจ !!!! อยู่ดีๆ นีออนดันยิงสองนัดซ้อน แถมความเร็วยิ่งกว่าเน็ตไฮสปีดพากระสุนหมุนไปเจาะขวดแก้วแตกกระจาย...
         ผมคำนวณผลลัพธ์ของเกมส์ด้วยมันสมองระดับไอนสไตน์และพบว่า


            ‘เราเสมอกัน’



โว๊ะ!
         
นีออนหันมายิ้มและยักคิ้วล้อเลียนท่าทางของผม แถมชมตัวเองอย่างหน้าด้านๆ ว่า

      “ผมก็เก่งเหมือนกันนะเนี่ย... เทพไหมอ่ะ เทพไหม?”
 
         มันกลายเป็นแบบนี้ไปได้ยังไงวะ นีออนของกูต้องใสๆ เอ๋อๆ ดูโง่ๆ นิดนึงดิ!
      
         
            หรือว่า...นี่จะเป็นนีออนตัวปลอมวะ?

“สุดยอด! ความรู้สึกของหัตถ์เทวะมันเป็นอย่างนี้นี่เอง...เพียงแค่พริบตาเดียว...สิ่งที่คิดไว้มันก็เป็นไปตามที่มือของเราสั่งได้เลย” นีออนฝอยต่อ นี่คือผลของการดู BEN 10 มากไปสินะ

“เป้านิ่งเสมอ งั้นเรามาแข่งยิงเป้าอย่างอื่นกันดีไหมมายด์” ผมเสนอ
“ดีครับ! ผมอยากลอง”
“งั้นเรากลับบ้านกัน”
“อ้าว... ไม่ลองแถวนี้เลยเหรอครับ?”
“ถ้าคุณจะเอ้าท์ดอร์ผมก็ไม่ขัด ชอบตรงไหนเลือกเลย ผมเป็นคนง่ายๆ สบายๆ อยู่แล้ว แต่ผมขอยิงเป้าคุณก่อนนะ หลังจากนั้นถ้าคุณยังไหว แล้วหาทางยิงผมคืนได้ ผมจะให้”
“หา? ...ทำไมประโยคมันทะแม่งๆ”
“ไม่ทะแม่งหรอกน่า.......”
“ไม่เชื่ออ่ะ... พี่เมฆชอบพูดอะไรแปลกๆ”
“ผมพูดแปลก แต่ผมไม่เคยทำอะไรแปลก ไม่เชื่อ ไหนคุณลองพูดมาดิ๊ว่าผมทำอะไรแปลกบ้าง?”

นีออนนิ่งนึกหน้าเขียวสลับแดงอยู่พักใหญ่ อ้าปากจะพูด แต่ไม่พูดสักที... คือผมมองหน้าคุณรอจนใกล้จะเป็นไข้โป้งแล้วนะครับ

มันช่างเสียสุขภาพเหี้ยๆ


ปลายหางตาผมเห็นการเคลื่อนไหวเบาๆ กับเสียงกรอบแกล็บเหมือนคนกำลังแดกมันฝรั่งทอด

คิดในใจ คนบนโลกนี้แม่งมีอยู่ตั้งมากมายแต่ไม่รู้ทำไม ตั้งหน้าตั้งตาจองล้างจองผลาญกูจัง! จะตามมาหาส้นตีนอะไรนักหนา ตามแล้วส่งชิงโชคลุ้นตั๋วได้ไปแอฟริกาเหรอครับ?
 
 บางทีผมก็อยากจบมานานแล้วนะ แต่มีหมาบางตัวมันไม่อยากจบ


ถ้าจะให้เดา โชคดีที่คนส่องลูกตะกั่วมันสายตาสั้น ไม่อย่างงั้นมันคงไม่ย้ายก้นหาที่เล็งใหม่อย่างนั้นหรอก
“มายด์... แปดนาฬิกา ถ้าคุณเห็นอะไรขยับ ยิงแม่งเลยนะ”
นีออนจะหันหน้าไปมองตามที่ผมบอก แต่ผมรีบจับหน้าเขาไว้ให้อยู่นิ่งๆ

“อย่ามอง เดี๋ยวติดโรค”
“โรคอะไรครับ?” เขาทำหน้าตื่น
“โรคพาราเบลลั่ม โดนแล้วมันจะเป็นอันตรายต่อผิวหนังอย่างร้ายแรง”
“พี่เมฆมุขหรือเปล่า? จะทำอะไรผม?”

“เฮ้ย! บ้าป่ะ พูดจริงก็หาว่าเล่นมุข” ผมขยับหน้าเข้าไปใกล้เขาอีก... จะกระซิบบอกแผน แต่นีออนดันคิดเป็นอื่นไปซะอย่างนั้น กำ
“ผมรู้นะ จะทำอะไรน่ะ”
“เฮ้ย! อยู่เฉยๆ ดิ อยากตายเดี่ยวหรือตายหมู่!?”
ผมเพิ่มแรงที่หน้าอีกนิด แต่ไม่ทันไอ้เหี้ยตัวนั้นมันปล่อยของลอยละลิ่ว แต่ชาติก่อนสะสมบุญมาดี กระสุนเลยพลาดเป้าชนเปรี้ยงเข้าต้นไม้เป็นรู



ที่จริงเรื่องขี้แมวแบบนี้ผมจัดการเองก็ได้ แต่ทิศทางและจังหวะแม่งกลัวหันไปไม่ทัน เลยต้องบอกนีออนที่อยู่ในมุมยิงดีกว่า
แม่ง...กูไม่กากนะ แต่กูบาดเจ็บอยู่

       “พี่เมฆหลบกันเร็ว!” นีออนคว้าแขนผมจะพาหนี แต่ผมไม่อยากหนี อยาก + กับมันให้รู้แล้วรู้รอด
   แต่ไม่รู้ทำไมพอเห็นนีออนยิงสวนเท่านั้น อารมณ์เดือดของผมกลับลดลง อยากพาเขาไปหลบให้ปลอดภัยก่อน แล้วอย่างอื่นค่อยว่ากัน

      ตัวผมเคลื่อนไหวไปตามแรงดึง...แต่พอตั้งสติได้ ผมก็คว้ามือเขาออกวิ่งไปหยุดอยู่หลังหินก้อนหนึ่ง

ผมกับนีออนจ้องหน้ากันเงียบๆ พอหาที่หลบได้ อยู่ๆ ไม่รู้เกิดเหี้ยไร มุมปากผมแม่งเอียงทำมุมสามสิบองศาขึ้นมาซะงั้น

“เมื่อกี้ยิงโดนป่ะ?” ผมถาม ยิ้มหุบไม่ลง
“ม่าย รู้...สิ ฮะ” นีออนส่ายหัวช้าๆ
“แต่ผมว่าโดนว่ะ”
“รู้ได้ไง?”
   “มันไม่ตามเรามาแล้ว...นิ่ง เงียบ สงบ...ตายห่าแน่นอน”
“หา!!! ผมเล็งที่ไหล่นะ จะตายได้ไง?”
“ล้อเล่น... อยากไปดูผลงานตัวเองไหม?”

นีออนหน้าซีดเดินตามก้นผมมาติดๆ ณ จุดเกิดเหตุ ที่ตรงนั้น ไอ้หัวขี้สีทองกำลังนอนจูบพื้นดินอันอุดมสมบูรณ์ด้วยความรักใคร่อย่างสุดซึ้งอยู่

สภาพของมันคร่าวๆ คือ มือขวาเดี้ยง... และไหล่ซ้ายเดี้ยง ทั้งหมดทั้งมวลเป็นฝีมือของนีออนโดยแท้ ไอ้หัวขี้พอเห็นพวกผมโชว์ตัวมันก็พยายามจะจับปืนขึ้นมาอีกครั้ง แต่ด้วยความตกใจผมเลยยกเท้าขึ้นปัดสิ่งของอันตรายนั้นออกจากมือมันเบาๆ แล้วบอกให้นีออนเดินไปเก็บ
 
“จะฝากอะไรไปบอกพ่อกับแม่มึงเป็นครั้งสุดท้ายไหม?” ผมถามมันดีๆ แต่มันเสือกยิ้มแล้วก็หัวเราะอย่างกับคนบ้า

“ฮ่าๆๆ มึงพลาดแล้วว่ะไอ้เมฆ!!”
   พูดแค่นั้นมันก็ขำอีกอย่างสะใจ
      สัด ขำหาพ่อง ขำแล้วแม่มึงถูกหวยรางวัลที่หนึ่งเหรอ!?
      
“ตำรวจกำลังตามมาลากคอมึง!” มันบอก “แม่ไอ้เด็กเหี้ยนั้นนั่นแหล่ะ มึงไม่รู้รึไง สร้อยพระของมันมี GPS มึงไม่ได้เช็คเลยใช่ไหม คงพามันมาเย-อย่างเดียวล่ะสิ ถุย!!! ไอ้เมฆผู้เก่งกาจ ตกม้าตายเพราะเด็กน้อยคนเดียว”

 

   จบประโยคผมไม่คิดเหี้ยอะไรแล้ว... ปลายฝ่าตีน กับรูหูชักเริ่มได้ยินเสียงฝีเท้าหลายคู่กำลังคืบคลานเข้ามาอย่างช้าๆ



      ตอนนี้จะ + หรือ x เลือกอะไรดีวะ แม่งเอ๊ย





H
แต่ละตอนกว่าจะมาได้มันช่างยากเย็น เนื่องจากภาระหน้าที่อันมากมาย สปีดในการอัพคงจะไม่รวดเร็วทันใจเหมือนเดิมนะคะ ต้องขออภัยทุกคนด้วย

[kslave]

น้องมายด์ขั้นเทพจริงๆ สมเป็นเมียมาเฟีย
แล้วเมฆจะทำไงต่อไปเนี่ย

[u_cosmos]

ตายห่- ตำรวจมา (จริงเรอะ)
เาน่ามีหัตถ์เทวะอย่างมายด์อยู่จะกลัวอะไร
ใช่ไหมพี่เมฆฆฆฆฆฆ

ไม่บ่อยไม่เป็นไร แต่อย่าหายไปนานนนนนนนนนนน นะ

[The_outsider]

 

เวรละเหวย โปลิสมา
 

[Poseidon]

คุณแม่สร้างเรื่องแระ เมฆจะรอดมั้ยอ่ะ

[BeeRY]

อ้าว คุณแม่ทำไมทำแบบนี้ น้องมายด์กับสามีเค้าอุตส่าห์หนีมาฮันนีมูนกันแบบเงียบๆ
แต่สร้อยพระติด GPS กรรมของพี่เมฆ ใครจะไปคิดถึงวะเนี่ย
สองผัวเมียต้องวิ่งสู้ฟัดกันอีกแล้ว แต่เอาใจช่วยเหมือนเดิมจ้า

ป.ล. น้องมายด์พูดจ้ะกับพี่เมฆแล้วน่าจับกดมากอ่ะ

[เพื่อนบ้าน]

น้องมายด์แม่มเป็นสายลับชัวร์
อิพี่เมฆ โดนเด็กหลอกกกกกก

[Peppermint]

กรี๊ดดด == พี่เมฆทำไมพี่ฉลาดอย่างนี้!!!!!! แม่นีออนนี่ก็เหลือเกินน น น อาเมน ไว้อาลัยให้กับพี่เมฆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ รออีก 50 เปอร์เซ็น

[Ryoooo]

555 นีออนยังคงความเมพไว้
แม่นีออนแรงตลอด แอบติด GPS ไว้ตั้งแต่เมื่อไร

เอาไงดีละพี่เมฆ

[kinjikung]

ฮ่า ฮ่า ผัวเมียสู้ตายจ้า
พี่เมฆเลยอดเลย มีคนขัดขวางตลอดด

[wolfram]

มายด์...นายเก่งเกินไปแล้ว หวังว่าคงจะไม่ใช่สายหรอกนะ!!

นายคงไม่ได้หลอกพี่เมฆใช่มั๊ย!!

 

[pare_140]

 

[Karn12]

นีออนนี่น่ากลัวมาก

[PAAPAENG~]

ถึงขั้นมี GPS !!!
นีออน...หนูคือใครกันแน่ลูก
ชักไม่ชอบมาพากลแล้วนะ!!!

รอค่ะรอ   

[Alone Alone]

นีออน คือใครกันแน่!!!

[¡ииσcэиτ]

อ่าว แม่ไหงทำงั้น?
ไหนบอกยกลูกสาว(?)ให้เขาแล้วไง


มาต่อนะจ๊ะ กำลังค้างเลย

[Inuy888]

55555555555555555555555555 โอ้ยยยย ขำ

[zhiki]

โยนงานทิ้งแล้วมานั่งอ่านก่อน 




คิดว่า น้องมายคงไม่ใช่สายหรอก แต่แค่ซื่อมากกว่า ใครเอาอะไรมาให้ใส่คงไม่รู้เรื่องรู้ราวแหละ
พี่เมฆนี่จะพาน้องมายหนีไปด้วยกัน หรือว่าจะยิงน้องมายทิ้งในป่าวะ (อ่าว เห้ย ไมพูดงี้ฟระ  )


เดือนหน้า (???) มาต่ออีกนะคร้าบบ 

[JA(e)jung]

โอ๊ะโอว ตำรวจมา 

[naamsomm]

ตามอ่านทันแล้ววววววววววววววว
สนุกมากๆเลยค่ะ
ชอบพี่เมฆมาก
ฮาตลอดดดดดดดดดดด
ส่วนน้องนีออน  อู๊ยมายด์ นี่ซื่อตลอดดดดดดดดดดดดดดด
ส่วนท็อปนี่ชอบพี่เมฆจริงๆเหรอ
โอ๊ยๆๆ
ลุ้นตอนต่อไปจะเป็นไงน๊า
แล้วคุณแม่ยายดีเด่น
จะมาตามน้องมายด์ด้วยมั๊ย

[juon]

ใจว่าจะรอครบ100% แต่เห็นใจคนเขียนค่ะ เข้าใจว่าเขียนยาก 

เมฆมาคราวนี้ หลงตัวเองเหมือนเดิม (แต่คุณคมไปไหน<<ถามหาตัวประกอบอีกแล้ว<<โดนคนเขียนเตะ)


คำผิดค่ะ

หลอก-หรอก

กรอบแกล๊บ-กรอบแกรบ


รอคุณคมอยู่นะคะ (โดนเตะส่งท้าย )