หัวข้อ: จอมไตร ซีรีส์(ปฐพี)*เห็นได้ด้วยตา รักได้ด้วยใจ* END

[JUPJIB]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

[JUPJIB]

นิยายเรื่องอื่นๆของ JUPJIB
♥ จอมไตรซีรี่ส (ไม้) คนมืดมนที่หลงรักคุณหมดใจ (จบ) ♥ คุณnolirinลงให้ ขอบคุณค่า
♥ จอมไตรซีรีส์ (ดิน) ความรักไม่ใช่แค่คนสองคน (จบ) ♥
♥ จอมไตร ซีรีส์ (ปฐพี) เห็นได้ด้วยตา รักได้ด้วยใจ (จบ) ♥
♥ จอมไตร ซีรีส์ (ตาหวาน) ซื้อด้วยใจ ขายด้วยรัก (จบ) ♥
♥ เรื่องสั้นตอนเดียวจบ V.1 by JUPJIB ♥ คุณnolirinลงให้ ขอบคุณค่า
♥ เรื่องสั้นตอนเดียวจบ V.2 by JUPJIB ♥
♥ man and child ซีรี่ส์ Love Just Ain't Enough(แนวM-Preg) (จบ) ♥
♥ man and child ซีรี่ส์ Hard For Heart(แนวM-Preg) (จบ) ♥

..........................................

กรุณาอ่านตรงนี้ก่อนเลื่อนลงไปอ่านเนื้อเรื่องนะคะ
1. นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่จิ๊บนำมาลงที่เล้าเอง ก่อนหน้านี้คุณ nolirin  นำมาลงให้ 2 เรื่องค่ะ (เรื่องสั้นอยู่ในกระทู้เดียวกันถือเป็น 1 เรื่องละกันเนาะ) เพราะงั้นนี่เป็นเรื่องที่ 3 ที่จิ๊บแต่งและมีลงอยู่ในเล้านะคะ และจิ๊บเองทำอะไรยังไม่ค่อยเป็น ผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยล่วงหน้าค่ะ
2. นิยายเรื่องนี้มีการเริ่มแต่งและโพสให้อ่านเรื่อยๆในบล็อกของจิ๊บและในบอร์ด luscious มาโดยตลอดการแต่ง ส่วนที่ไม่เอามาลงในเล้าเป็ดตั้งแต่แรกเพราะว่ารอจนแน่ใจว่าจะจบแล้วจิ๊บถึงนำมาลงค่ะ เพราะจิ๊บใช้เวลาแต่งนานมาก คนที่ตามอ่านคงทราบดีนะคะ แบบว่าถ้าเอามาลงในเล้าตั้งแต่เริ่มอาจจะเจอย้ายไปอยู่ในนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบได้
3. หลังจากจบเรื่องจะมีการรวมเล่มนะคะ ซึ่งคงจะเปิดจองระหว่างที่ลงในเล้า แต่จะจบเรื่องในเล้าก่อนปิดจองเพื่อให้ทุกท่านได้อ่านเรื่องจนจบก่อนเพื่อการตัดสินใจ และจะไม่ลบเรื่องค่ะ
4. อย่าคาดหวังกับนิยายเรื่องนี้ค่ะ แหะๆ เรื่องนี้เบาๆ หวิวๆ ไม่มีอะไรเลย เหอะๆ
5. นึกไม่ออก ไว้นึกออกจะมาเขียนต่อนะคะ (มีอะไรให้ตอบก็ถามได้ค่ะ)
ขอบคุณค่ะ
 

**ถ้าจิ๊บสะกดผิดหรือใครอ่านแล้วภาษาตรงไหนมันดูขัดๆหรือไม่รู้เรื่องก็โพสบอกหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ**
ขอบคุณพี่หยีที่ตรวจเบื้องต้นให้ค่ะ อิอิ
ผิลพลาดตรงไหนขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ♥♥

เรื่องนี้วาย 100 เปอร์เซ็นค่ะ

[JUPJIB]

ตอนที่ 1

ปฐพีเดินออกมาจากสนามบินนานาชาติภูเก็ตด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย บอกตามตรงแล้วเขาไม่ชอบที่นี่เอาเสียเลย สองขายาวก้าวตรงไปยังรถที่มาจอดรอรับเดินขึ้นไปแล้วก็ปิดประตูอย่างรุนแรงตามอารมณ์จนพนักงานขับรถที่มารับนั้นสะดุ้งกับอารมณ์ของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายคนหนึ่งของตัว
   
‘บ้าที่สุด’ ปฐพีนึกบ่นในใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเบอร์ของผู้จัดการโรงแรมเพื่อให้เตรียมงานไว้ให้เรียบร้อยก่อนที่ตนเองจะเข้าไป จากนั้นจึงได้แต่เหม่อมองสองข้างทาง ในหัวพลันนึกถึงเรื่องที่ตนเองไม่อยากคิดถึงขึ้นมาจนได้
   
“ที่แบบนี้อยู่สั้นเท่าไหร่ยิ่งดี”
   
..........................................

เพราะเกิดก่อนปฐวีห้านาทีปฐพีจึงเป็นพี่คนโต ถึงแม้ที่จอมไตรจะไม่ได้บังคับให้ลูกๆต้องรับช่วงต่อกิจการ แต่เพราะได้รับการปลูกฝั่งมาตั้งแต่เด็ก ทุกคนในบ้านจึงมีเลือดนักธุรกิจเต็มตัว ยิ่งปฐพีซึ่งเป็นพี่คนโตด้วยแล้ว ถึงไม่ได้โดนกดดันจากใคร คำว่าพี่คนโตมันก็ค้ำคอเรื่อยมา ถ้าจะพูดให้ถูกก็คงต้องบอกว่าตัวเองนี่ล่ะที่เป็นคนกดดันตัวเอง แล้วยิ่งรู้ตัวว่าหัวทางธุรกิจไม่ได้ดีเท่าแฝดน้องอย่างปฐวีด้วยแล้ว ทุกๆวันของปฐพีจึงหมดไปกับการคอยศึกษางานของทางบ้านเรื่อยมาตั้งแต่เข้าเรียนม.ปลาย ไม่เคยเปิดรับใครเข้ามาในชีวิตอย่างจริงจังเลยสักครั้ง เพราะนามสกุลที่โด่งดัง ยังไม่ทันได้เห็นหน้าศึกษานิสัยแท้ๆ แต่ไม่ว่าใครก็อยากรู้จัก อยากเข้าใกล้ สนิทสนมกับเขาทั้งนั้น ยิ่งพอเห็นว่าหน้าตาห่างไกลจากคำว่าน่าเกลียด เลยยิ่งตกเป็นเป้าหมาย ชีวิตที่น่าเบื่อและเหนื่อยหน่ายดำเนินมาจนกระทั่งวันนั้น

ตอนที่กลับมาถึงบ้านแล้วได้ยินเสียงเถียงกันเบาๆมาจากห้องทำงานของวสุธาผู้เป็นพ่อกับปารมีคนที่ทำหน้าที่เลียงดูตนมาตั้งแต่ยังเล็กซึ่งมีฐานะเป็นคนรักของพ่อนั้น ก็ทำให้เกิดความสงสัยจนต้องเดินไปฟังว่าเกิดอะไรขึ้น

“ทำไมต้องทำเรื่องให้มันยุ่งยากด้วย!”

เสียงที่ใกล้คำว่าตวาดดังออกมาจากห้องทำงานซึ่งเป็นเสียงของวสุธาไม่ผิดแน่ ปฐพีขมวดคิ้วอย่างสงสัยเพราะจำไม่ได้แล้วว่าครั้งสุดท้ายที่วสุธาตวาดใส่ปารมีอย่างนี้มันเมื่อไหร่

“ทำไมไม่คิดบ้างว่ามันจะทำให้ลูกอึดอัดบ้างหรือเปล่า”

เสียงสั่นอย่างคนใกล้ร้องไห้ของปารมีทำเอาปฐพีอยากเข้าไปขัดให้ทั้งคู่เลิกเถียงกันนัก แต่สถานการณ์แบบนี้ เข้าไปขัดจริงๆคงไม่ดีแล้วยังไม่รู้ด้วยว่าทั้งสองคนกำลังเถียงกันด้วยเรื่องอะไร

“ปาม...”

วสุธาเรียกอย่างแผ่วเบาและถอนหายใจตามมา

“ฟังผมนะ ถึงอึดอัด ทุกคนก็ต้องอดทนและต้องพยายามผ่านมันให้ได้ เพราะถึงอย่างไรเราก็หนีตัวเองไม่พ้น”

ดูเหมือนวสุธาเองก็คงไม่คิดจะทนเห็นปารมีร้องไห้ได้เช่นกัน คำพูดอธิบายอย่างใจเย็นเป็นสิ่งยืนยันได้ว่าวสุธาเอาใจใส่ความรู้สึกของปารมีมากแค่ไหน

แต่คำอธิบายที่มีเหตุผลสมควรไม่ได้ช่วยอะไร เมื่อเสียงสะอื้นเบาๆยังคงลอดออกมาจากห้องนั้น วสุธาไม่ได้พูดอะไรออกไปอีกเพราะมั่นใจว่าสิ่งที่ตนทำนั้นถูกต้องแล้ว ส่วนปารมีสะอื้นไห้เพราะเข้าใจในสิ่งที่วสุธาบอกจนไม่รู้จะทำอย่างไรดี เด็กทั้งสี่คนที่ตนเลี้ยงมานั้นไม่เคยปริปากบ่นหรือพูดให้ฟังถึงความลำบากในการเป็นจอมไตร แต่ปารมีสังเกตเห็นมาตลอด การได้รับอภิสิทธิ์เหนือคนอื่นนั้นเป็นเรื่องที่เหมือนจะดี แต่รอบข้างที่หาคนจริงใจด้วยแทบไม่มีนั้นมันช่างดูน่าทรมานและอึดอัด ปารมีแค่อยากให้ทั้งสี่คนได้ใช้ชีวิตโดยไม่ต้องมีจอมไตรเป็นเครื่องผูกมัดดูบ้าง แต่มันก็จริงอย่างที่วสุธาบอก ที่ปารมีจะทำก็แค่การให้หนีจากการเป็นตัวตนของตนเองเท่านั้นซึ่งไม่มีทางที่ใครจะหนีตัวเองพ้น

“เฮ้อ...”

วสุธาถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ใช่ว่าไม่เข้าใจว่าปารมีคิดอะไร ใช่ว่าไม่เข้าใจความรู้สึกของลูกๆ แต่มันเป็นความจริงที่ต้องยอมรับมันให้ได้ ตัววสุธาเองหรือน้องๆก็ผ่านมาแล้วทั้งนั้น

มองคนรักของตัวเองสะอื้นแล้วก็รู้สึกใจหาย แม้จะมั่นใจว่าลูกๆทุกคนแกร่งพอ แต่สุดท้ายคนไม่ค่อยยอมใครอย่างวสุธาก็ต้องลงให้ผู้ชายตัวบางๆตรงหน้านี้อีกครั้ง

“งั้นแค่ช่วงฝึกงานนี่แล้วกัน ตกลงไหม”

ในที่สุดก็สรุปเอาง่ายๆ เพราะเมื่อมาลองคิดดูแล้วช่วงฝึกงานหากไม่มีคำว่าจอมไตรพ่วงท้ายอาจจะทำให้ลูกๆได้รับอะไรมามากกว่าเดิมก็เป็นได้

“ฉันไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงนะปาม แต่ฉันโตมาโดยเป็นจอมไตรมาโดยตลอด จริงอยู่ว่ามีคนมากมายที่เข้ามาอย่างไม่จริงใจ แต่ฉันก็ยังได้เจอเธอ น้ำก็ยังได้เจอเอ หรือไม้เองก็ยังได้เจอกลอนเพื่อนของเธอจริงไหม ฉันคิดว่าลูกๆก็ต้องได้เจอใครสักคนเหมือนกัน เธออย่าคิดมากเลยนะ”

ปฐพีที่ยืนฟังอยู่หน้าห้องค่อยๆก้าวเท้าห่างออกมาจากประตู ไม่ค่อยแน่ใจนักว่าเรื่องอะไร แต่หากพูดถึงเรื่องฝึกงาน มันก็ต้องเป็นเขากับปฐวีไม่ใช่หรือไง อย่างนั้นแล้วไม่ช้าก็คงได้รู้เอง

............................

ความจริงของเรื่องที่ปฐพีไปได้ยินนั้นก็คือปารมีอยากให้พวกเขาได้มีช่วงเวลาที่ไม่ใช่จอมไตรบ้าง สำหรับปารมีคงหวังอยากให้ได้มีช่วงเวลาที่สนุกสนาน แต่ด้านวสุธาคงอยากให้พวกเขาได้เพิ่มความแข็งแกร่งเพื่อจะกลับมาเป็นจอมไตรที่เข้มแข็งขึ้นมากกว่า

แล้วในที่สุดระยะเวลาหกเดือนตลอดช่วงฝึกงานปฐพีก็เลยได้ใช้นามสกุลแม่ หลุดออกจากความเป็นจอมไตรได้ชั่วคราว แยกกับปฐวีฝาแฝดไปฝึกงานกันคนล่ะที่ ปฐวีนั้นเลือกขึ้นเหนือไปฝึกงานที่โรงแรมที่เชียงใหม่ ส่วนตัวปฐพีเลือกมาที่ภูเก็ต ซึ่งตอนนี้ปฐพีก็ได้แต่คิดว่าตนเองอาจจะเลือกผิดเองที่เลือกมายังที่นี่

ปฐพีนั้นถึงไม่ได้นามสกุลจอมไตรแต่ก็ยังคงความเป็นจอมไตรได้อย่างเต็มตัวทั้งคำพูดและการกระทำ อาจจะเพราะเคยชินในตัวตนของตนเองก็เป็นได้ แต่เมื่อไม่มีนามสกุลที่ใครๆก็หวังจะประจบประแจงแล้ว ทั้งท่าทางและคำพูดจึงทำให้หลายคนมองไปว่าเป็นพวกหยิ่งและอวดดี ทั้งที่ปฐพีก็แค่มั่นใจในตัวเองเท่านั้น

ในวันที่เจ็ดของการฝึกงาน เป็นวันที่งานยุ่งอย่างที่ไม่เคยเป็น แต่สำหรับปฐพีที่จัดการทุกอย่างไว้อย่างดีมาก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้ยุ่งจนหัวหมุนอย่างใครๆ หากแต่เมื่อเกิดความผิดพลาดขึ้น ทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ได้เกี่ยวข้องด้วยเลย ปฐพีกลับโดนโทษว่าเป็นสาเหตุให้เกิดความผิดพลาด เป็นเรื่องที่ไม่มีทางจะเกิดขึ้นได้เลยหากว่ายังเป็นจอมไตร ปฐพีไม่ได้คิดทำอะไรให้เกิดเรื่องร้ายแรง ทั้งยังยอมเป็นคนแก้งานส่วนนั้นทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้รู้เนื้อหามาก่อน ไม่ใช่อวดเก่ง ไม่ใช่ว่าใจเย็นหรือยอมคน หากปฐพีสำนึกในฐานะธรรมดาของตนตอนนี้ต่างหาก ตนเองที่มีเพียงตัวเปล่าไม่มีนามสกุลค้ำชู ย่อมไม่มีอะไรไปต่อสู้กับบุคคลที่ตำแหน่งสูงกว่าได้ ถึงจะรู้ว่าเพียงแค่ใช้อำนาจของทางบ้านนิดเดียวเท่านั้นเรื่องคงจบได้อย่างน่าพอใจ แต่ทำแบบนั้นไปจะมีประโยนช์อะไร มันก็แค่เหมือนที่ผ่านๆมา ไม่ต้องทำอะไร ไม่เคยต้องลงแรงต่อสู้ ก็ได้อภิสิทธิ์กลับมาเหนือใคร ถึงอย่างนั้นสิ่งที่คิดมันก็ไม่ได้ทำได้ง่ายขนาดนั้น

งานที่ผิดพลาดนั้นพอได้ศึกษาดูแล้วถึงได้รู้ว่าความผิดพลาดหยั่งรากลึกเกินกว่าที่จะแก้ได้เพียงผิวเผิน เป็นความผิดตั้งแต่ขั้นตอนเริ่มต้น ยังดีที่เป็นโครงการที่ยังไม่ได้เสนอไปจนถึงเบื้องบน ความเสียหายที่เกิดขึ้นจึงยังไม่มี แต่การที่ต้องแก้ตั้งแต่ต้นทำให้ปฐพีแทบไม่มีเวลาที่จะหลับจะนอน แทบไม่ได้กินอะไรเลยด้วยซ้ำนอกจากกาแฟ แล้วตอนที่กำลังจะฟุบลงไปนั้นเอง ประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดขึ้น

“อ๊ะ!”

เสียงร้อยอย่างตกใจของอีกฝ่ายคงเกิดขึ้นเพราะไม่รู้ว่าห้องนี้มีคนอยู่

‘ทั้งๆที่บอกไว้แล้วแท้ๆ’

ปฐพีคิดอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนหน้านี้เพราะหัวหน้าเห็นถึงความตั้งใจจริงหรืออยากแกล้งประชดปฐพีก็ไม่แน่ใจถึงได้เปิดห้องในโรงแรมให้เขาทำงานและสั่งไม่ให้ใครเข้ามายุ่งย่ามที่ห้องนี้ตอนที่ปฐพีกำลังแก้งาน เพราะอย่างนั้นจึงไม่มีใครเข้ามาหากเขาไม่เรียก เป็นแบบนี้มาตลอดสองวัน แล้วทำไมกันวันนี้ถึงได้มีพนักงานทำความสะอาดทะเล่อทะล่าเข้ามาได้

“ขอโทษค่ะ เอ่อ... ดิฉันไม่ทราบ”

เสียงเบาหวิวเหมือนพูดอยู่ในลำคออย่างคนไม่มั่นใจยิ่งทำให้ปฐพีไม่ชอบใจเพิ่มมากขึ้น ... แต่เพราะอีกฝ่ายเป็นผู้หญิงจึงเพียงแค่มองโดยไม่ได้ต่อว่าคำใดๆออกไป

ทางคนโดนจ้องเหมือนจะทำอะไรไม่ถูก จึงยืนนิ่งอยู่กับที่เป็นนาน จนกระทั่งเริ่มตั้งสติได้จึงรู้สึกตัวว่าต้องออกไปจากห้องนี้โดยเร่งด่วน แต่ก่อนออกไปดันเผลอเหลือบตาขึ้นมองอีกฝ่ายที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ ลมหายใจเหมือนจะสะดุดเพียงแค่สบเข้ากับดวงตาสีมรกตนั้น ทั้งรูปร่างที่นั่งอยู่ยังรู้ว่าสูงใหญ่ ผมสีดำขลับ ผิวสองสีอย่างคนไทยแท้ พอได้มองแล้วก็รู้ราวกับโดนตรึงสายตาเอาไว้จนไม่สามารถละสายตาจากอีกฝ่ายได้เลย

และก็คงเพราะมองนานเกินไป คิ้วเข้มๆนั้นถึงได้เลิกขึ้นอย่างสงสัยแกมไม่พอใจให้ได้สะดุ้งกันอีกครั้ง คราวนี้เท้าเล็กๆเริ่มก้าวถอยออกจากห้องโดยอัตโนมัติ

“เดี๋ยว”

คำเรียกให้หยุดเบาๆแต่ดูมีอานุภาพนัก เมื่อคนโดนบอกให้หยุดนั้นหยุดกึกราวกับโดนกดปุ่มStopจนคนเรียกที่หงุดหงิดอยู่ยังอดขำในใจไม่ได้

“บอกเค้าให้เอากาแฟมาให้ด้วยนะ ขอบคุณ”

พูดพลางเหลือบสายตามองไปยังเครื่องต้มกาแฟในห้องที่บัดนี้ว่างเปล่า คนถูกวานมองตามแล้วกวาดสายตามองทั้งห้อง ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ได้ค่ะ”

รับคำก่อนเดินออกจากห้องไป ปฐพีก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก จนเวลาเลยผ่านไปเกือบสิบห้านาที จึงมีเสียงเคาะประตู

 “ขออนุญาตค่ะ”

“เชิญ”

พูดโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง แต่เมื่อหางตาเห็นว่าใครที่เดินเข้ามาพร้อมเข็นรถเสริฟอาหารเข้ามาด้วยก็มองอย่างแปลกใจ

“ฉันสั่งแค่กาแฟ”

ที่พูดออกไปเพราะอยากแน่ใจว่าตัวเองไม่ได้สั่งผิด อีกฝ่ายยิ้มให้อย่างสุภาพแล้วลำเลียงอาหารไปไว้บนโต๊ะทานอาหารที่อยู่ไม่ไกล

เสร็จแล้วก็ขอตัวออกไป บอกว่าอีกสองชั่วโมงจะขึ้นมาเก็บจาน

ปฐพีมองคนที่ออกจากห้องไปเงียบๆอย่างแปลกใจ ท่าทางตื่นคนและกลัวเขาอยู่มาก ทั้งอย่างนั้นยังกล้ายกอาหารเข้ามาทั้งที่รู้ว่าเขาไม่ได้สั่ง

‘แปลกคน’

นึกในใจ แล้วก้มลงตั้งใจจะทำงานต่อ แต่กลิ่นอาหารที่ลอยมาแตะจมูกมันรบกวนสมาธิและเตือนให้รู้ว่าตัวเขาไม่ได้ทานอาหารมาหลายชั่วโมงแล้ว เมื่อสมองโดนสั่งให้หิว ในที่สุดปฐพีก็ยอมทิ้งงานไว้ชั่วคราวแล้วรับความหวังดีของร่างบางไว้

แต่ทั้งที่บอกว่าจะมาเก็บจานในอีกสองชั่วโมง แต่เอาเข้าจริงๆกลับมาเก็บตอนเกือบเที่ยง แถมไม่ได้เข้ามาเปล่า ยังขนอาหารอีกมื้อมาวางไว้ เปลี่ยนกาแฟในกาต้มให้เสร็จสรรพ ก่อนจะออกไปเงียบๆ

ไม่ถามความสมัครใจซักคำ

ตอนแรกเขาคิดว่าอีกฝ่ายอาจจะหวังอะไรแปลกๆ แต่พอมาคิดดูแล้ว ตอนนี้ปฐพีเป็นแค่นักศึกษาฝึกงาน แล้วใครจะมาหวังอะไรแปลกๆด้วย

................................

TBC

ปล.ตอนอาจจะไม่เท่ากันที่อื่นะคะ แต่เนื้อหาเหมือนกันค่ะ

ปลล.มันวายแน่นอนค่ะ

[zuu_zaa]

 

ดีใจมากเลยค่ะ ที่ได้อ่านภาคอื่นๆของจอมไตร จะรอติดตามนะคะ

[roseen]

 

[Hachi_an1234]

เห็นว่าเป็นเรื่องของครอบครัว จอมไตร..
เข้ามาลุ้นกับคุณปฐพีฮํบผม.....

[pppp]

ดีใจมากกกก นี่รุ่นลูกแล้วเหรอเนี่ย
ติดตามอย่างใจจดใจจ่อแน่นอนค่ะ
แต่แน่ใจนะ?? ว่าวายแน่นอน อิอิ

[Ryojung]

เย้ๆ ได้อ่านภาคพี่ดินแล้ว ติดตามมากจากเรื่องไม้และกลอนจ้า คนเขียนแต่งสนุกมาก อิอิ ชอบๆ พี่ดินนี่คู่กับปาล์มซินะ(ไม่แน่ใจชื่อ)

[Me_kame_nishi]

อ่าาา ภาคใหม่ๆ คนเขียนมาลงเองเลยด้วย....

มารอติดตามอ่านจ้า

[love2y]

ตอนเห็นชื่อจอมไตรครั้งแรก คิดว่าตาฝาดซะอีก
ดีใจมากกกกกก จะได้อ่านเรื่องนี้อีกครั้ง
รอคอยมานานแสนนาน อิอิ

[in_blu]

เหมือน รีบนเลย นึกว่าตาฝาด

รออ่านภาคต่อของคนอื่นๆ มานานแล้วววว

[aehJTS]

  ดีใจมากเลยคะจอมไตรมาอีกภาคแล้ว
รอมานานสมหวังแล้วคะ 

  คะ

[archi_10_001]

เอามาลงเองเลยวุ้ย

อย่าเครียดเรื่องที่บ้านมากนักล่ะจิ๊บ (เราเคยเป็นมาก่อน)
ปล่อยวางเสียเถอะ เพราะมันคงอยู่คู่กับเราไปอีกนาน
๕๕๕

เรื่องนี้ปั่นเพิ่มขึ้นมาบ้างแล้วจิ เดี๋ยวแว๊บไปที่โน้นนนนนนนนนนน
ว้าก ๆ

[lasom]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด จอมไตรมาแล้ว
ดีใจจังเลยคิดถึงมากๆๆ แวปไปอ่านเรื่องของน้องไม้รอไปหายรอบล่ะ
 :m18:ลุ้นๆๆกะพี่ดิน โดนแกล้งด้วย

[archi_10_001]

แงบ หลอกให้เราดีใจ แง่ม ๆ

[hahn]

มาลงอีกที รุ่นลูกเลย +1

[koraorni]

ดีใจมากมายค่ะ เปิดหน้าแรกมาแล้วเห็นเรื่องนี้ นึกว่าตาฝาดหรือว่าเรากดผิดกันหว่า
ได้อ่านภาคต่อซะทีหลังจากที่อ่านไม้กับกลอนจนหนังสือเปื่อยหมดแล้วค่ะ
แต่ว่าข้ามมารุ่นลูกเลยเหรอเนี่ย

[@StaR@]

ดีใจมากกกกกกก ที่คนแต่งเอามาลงที่นี่ด้วย
อ่านไม้กับกลอนแล้วทำให้อยากอ่านของคนอื่นๆด้วย
คงต้องมาลุ้นกันต่อมาเรื่องของพี่ดินจะเป็นยังไง
 

[Muzik]

ถึงคราวของลูกชายแล้วเหรอเนี่ย 

[PlenG]

จอมไตร ^^ ดีใจที่ได้อ่านคู่ใหม่ค่ะ
ชอบเรื่องนี้มากจริงๆ ไม้กลอนสนุกสุดๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

[♠DekDoy♠]

ลงชื่อรอรวมเล่มเลยหล่ะกันค่ะ 555

[littleFiNgeR]

เย้!!! ภาคต่อมาแล้ว ดีใจๆ ^_^ ข้ามมารุ่นลูกเลยเหรอเนี่ย อิอิ

[BeeRY]

เข้ามาติดตามค่ะ 

[fOnfOn :D]

 

จอมไตรมาแล้ววววว มาอีกทีนี้รุ่นลูกเลยแหะ ^^

[veevee]

 

มาแล้ว อย่างนี้ต้องฉลอง

[MiSS-U]

ต้อนรับเรื่องใหม่ในชุดจอมไตรค่ะ
คำผิดค่ะ “ขออนุญาติค่ะ” เป็น "อนุญาต" ตัวนี้ค่ะ

[oaw_eang]

เข้ากรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


ปล.  1+ ให้รีบน

ปลล. ขอบคุณน้องคนแต่ง ที่ไม่เรียกตัวเองว่า "ไรเตอร์"  น่ารักที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดด

[อิสระ]

อ๊ากกกกกกกกกกกกก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
ดีใจโครต โครตดีใจ ได้อ่านจอมไตรภาคอื่นแล้วววววววว

[Poes]

  รอนานมากกกกกกกกกกก ในที่สุดก็มีภาคต่อแล้ว 

[knightofbabylon]

รายงานตัว