หัวข้อ: จอมไตร ซีรีส์(ปฐพี)*เห็นได้ด้วยตา รักได้ด้วยใจ* END

[kitty]

 

[luckyimna]

อยากอ่านอีกเร็วๆอ่ะ

[koraorni]

ไหนคนเขียนบอกว่าไม่มีมาม่า
สงสารจิตตินอะเลี้ยงมาตั้งเล็ก จะให้ไปง่ายๆๆก้อนะ
เอาไปช่วยเลี้ยงด้วยซะเลยก้อหมดเรื่องนายพี

[pimkihae]

คิดถึงจิตรินนนนนนน
อยากอ่านอีกเร็วๆจัง อิอิ
กอดดดคนแต่ง มาต่อเร็วๆนะคะ

[MiSS-U]

น่าสงสารจิตตินที่จะโดนแย่งหลานไปแถมเอาเงินฟาดหัวอีก
แต่ปฐพีก็ไม่ผิดมาก(เท่าไหร่)เพราะมีประสบการณ์ที่เลวร้ายมาก่อน

[aehJTS]

มาเรียนรู้วิธีอยู่กับหลาน และน้าของหลานด้วย

  คะ

[mayuree]

ตัวเองเป็นแฝดแท้ๆแต่กลับไม่เฉลียวจะแยกแยะคน
ฉลาดแต่ขาดไหวพริบแบบนี้ห่วงอนาคตลูกชายเหมือนกันนะเนี่ย

[เฉาก๊วย]

ตรินรู้ทันทีว่าพีเป็นพ่อของเอิร์ธ ทั้งๆ ที่เพิ่งเห็นหน้า (ตามความเข้าใจของพี) พีน่าจะสงสัยว่าตรินต้องรู้จักพีมาก่อนสิ (หรือว่าพีคิดว่าจิตราน่าจะเคยบอกตริน)
และตรินก็บอกแล้วว่าตัวเองเคยใช้ชื่อพี่สาวไปทำงานที่โรงแรม พีไม่ฉุกคิดซักนิดหรือว่าอาจมีซักครั้งที่ตรินมาทำงานแทนจิตรา เพราะตัวเองตอนนี้ก็ยังเคยคิดว่าตรินเป็นจิตราเลย


รอตอนต่อไปค่ะคุณ jubjib ^_^ 

[indy❣zaka]

ไม่แปลกใจเลย ว่าทำไมไอ้พีมันโดนยัยจิตตาสวมเขา

ก็"ควาย"ซะขนาดนี้อ่ะนะ 

[jaymaza]

พระเอกเหมือนจะมีความคิดดี

แต่ว่า...เอิ่ม...

เรื่องที่ควรคิดได้ดันคิดไม่ได้ซะงั้น

เฮ้อออออ   

[pppp]

คุณพีแย่อ่ะ  เอาเงินฟาดหัวตลอด ตลอด
สงสารจิตรินอ่ะ สี่ปีนี่ผูกพันธ์มากนะ

[LalaBam]

อ่านอีกตอน ก็ปวดตับเหมือนเดิม

[Sorso]

รอตอนต่อไป...

[JUPJIB]

ง่วงมาก

เกมส์มาแล้วค่า คำถามสำหรับในเล้านะคะ : ดูผังบ้านจอมไตรแล้วสังเกตเห็นอะไรไหมค่ะ(ผังบ้านมีในกระทู้นี้นะค่า มีคนอ่านใจดีช่วยโพสให้แล้ว) คำใบ้ ... คำตอบไม่ใช่สี จงดูที่กากบาท หุหุหุ

ตอบถูกก่อนได้ก่อนค่า รางวัลคือหนังสือจอมไตรปฐพี 1 เล่มคะ มี 1 รางวัลเท่านั้น จะตอบกี่ครั้งก็ได้ค่ะ แต่ตอบก่อนมีสิทธิ์ก่อน และตอบในกระทู้นี้เท่านั้น(มันไม่ผิดกดบ้านใช่ไหมค่ะ?) เวลาเขียนคำตอบให้บอก

คำตอบ :
เมล :

ผู้ที่ตอบถูกจิ๊บจะติดต่อกลับทางเมลเท่านั้นค่ะ หมดเขต 1 มิถุนายน 2554 ค่ะ ถ้าแค่เฉียดๆจิ๊บก็ให้แล้วค่า แต่ถ้าไม่มีใครตอบถูกภายในกำหนดจิ๊บจะเอารายชื่อผู้เล่นเกมส์ทั้งหมดมาจับสลากหาผู้โชคดีแทนค่ะ

*คำตัดสินของจิ๊บถือเป็นเด็ดขาดนะคะ*

*ผู้เกี่ยวข้องกับการทำหนังสือของจิ๊บห้ามมาเล่นนะค่า*
 
*มีสิทธิ์รับรางวัลได้ 1 เล่มต่อ 1 ท่านนะค่า*

*รับประกันว่าคำตอบไม่รั่วก่อนแน่นอนค่า*


ตอนที่ 9

วันอาทิตย์ปฐพีพาเอิร์ธและจิตรินไปเที่ยวทะเล เด็กชายไม่ได้มานานแล้วเพราะจะได้มาก็ต่อเมื่อน้าธารมาเยี่ยมและจะมาวาดรูปเท่านั้น จิตรินจึงจะพามา

สองพ่อลูกเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานในขณะที่จิตรินได้เพียงแค่มองดู เพราะถึงจะเกิดและโตที่นี่ จิตรินก็ว่ายน้ำไม่เป็น ปกติหากมากับธาราจิตรินก็ลงไปเล่นเป็นเพื่อนหลานอยู่หรอก แต่ก็ไม่เคยลงไปลึกขนาดนั้น ได้แค่เล่นอยู่ริมๆบางครั้งก็แค่เล่นทรายกันเท่านั้น แต่วันนี้ปฐพีพาเด็กชายลงไปเสียลึก หากแต่จิตรินก็ไม่นึกเป็นห่วงเลยสักนิด เพราะปฐพีแข็งแรงและดูมั่นใจว่าสามารถดูแลเด็กชายได้ เอิร์ธเองก็หัวเราะชอบใจที่ได้ว่ายน้ำในที่ลึกๆอย่างที่ไม่เคยได้ทำ แม้จะต้องมีผู้เป็นพ่อจับไว้ตลอดก็เถอะ

ถ้าถามว่ารู้สึกอย่างไร จิตรินก็อดเศร้าไม่ได้เมื่อคิดว่าต้องแยกกันกับหลานชายแล้ว แต่พอเห็นภาพพ่อลูกอยู่ด้วยกันจิตรินก็คิดว่าตัวเองคิดถูกแล้ว...

ไม่นานทั้งสองคนก็ขึ้นมาจากน้ำ ท่าทางหิวจัดของสองพ่อลูกทำให้จิตรินอาสาไปซื้อข้าวมาให้เลยแทนที่จะรอไปพร้อมกันอย่างที่ตกลงกันไว้แต่แรก

“เอิร์ธอยากกินข้าวเหนียวไก่ทอด ได้ไหมฮับ”

จิตรินพยักหน้ารับ แล้วหันไปถามปฐพีว่าจะเอาอะไร

“เหมือนเอิร์ธก็ได้”   

ตอบพลางกวาดสายตามองไปรอบๆ ให้จิตรินได้มองตาม แต่ก็เห็นเพียงคนอื่นๆบนหาดเท่านั้นไม่ได้มีอะไรน่าสนใจ จึงหันกลับมาแล้วบอกให้ปฐพีช่วยพาเอิร์ธไปอาบน้ำด้วยก่อนจะแยกไปซื้อของ

ปฐพีมองตามหลังร่างบางที่เดินห่างออกไปแล้วส่ายหัว ดูเหมือนว่าจิตรินจะไม่ได้รู้สึกตัวสักนิดว่าผู้ชายหลายคนที่นั่งอยู่ไม่ไกลนี้มองมาที่จิตรินหลายครั้ง พอเห็นว่าจิตรินมากับตนและเอิร์ธบางคนถึงกับถอนหายใจอย่างเสียดายโดยไม่ปิดบัง ความรู้สึกไม่พอใจนิดๆของปฐพียามเห็นว่าคนอื่นมองจิตรินนี้ตัวเองก็ไม่อยากอธิบายให้ตัวเองเข้าใจว่ามันเป็นเพราะอะไร จึงตัดเรื่องพวกนั้นทิ้งไปแล้วพาเอิร์ธไปอาบน้ำที่ห้องอาบน้ำแทน

เมื่ออาบน้ำเสร็จกลับมาจิตรินก็นั่งรออยู่ก่อนแล้ว บนโต๊ะที่ตั้งของมีทั้งข้าวเหนียว ไก่ทอด ผลไม้ และน้ำมะพร้าว ปฐพีอยากเอ่ยถามจริงๆว่าจิตรินหอบทั้งหมดนี่กลับมาได้อย่างไร แต่ก็คิดว่าไม่ถามให้อีกฝ่ายเข้าใจว่าตนเป็นห่วงหรือดูถูกคงจะดีกว่า

ทั้งสามคนนั่งกินข้าวริมทะเลดูเป็นครอบครัวแสนสุขในสายตาใครต่อใคร แต่ดูเหมือนนอกจากเอิร์ธแล้วอีกสองคนจะไม่ได้รู้ตัวเลย

แม้จะรู้ว่าจิตรินเป็นน้า และเป็นผู้ชาย แต่สำหรับเอิร์ธแล้วจิตรินก็เป็นแม่ของตัวเองอย่างไม่ต้องสงสัย ที่จิตรินคิดว่าเอิร์ธยังไม่เข้าใจ เด็กชายเข้าใจทั้งหมดดีอยู่แล้วต่างหาก และไม่ได้รู้สึกแปลกแยกสักนิดที่แม่ของตนจะเป็นผู้ชาย ส่วนพ่อของเอิร์ธนั้น เด็กชายคิดได้อย่างเดียวว่าเท่และเป็นฮีโร่มากๆ เด็กชายบอกกับตัวเองว่ารอให้ถึงวันจันทร์ก่อนเถอะเอิร์ธจะไปอวดกับทุกคนว่าคุณพ่อเท่แค่ไหน

...............................

วันจันทร์ปฐพีอาสาไปส่งเอิร์ธที่โรงเรียนเองแล้วจะเลยไปทำงานเลย จิตรินเห็นว่าปฐพีมีรถซึ่งบอกว่าเป็นของที่ทำงานเอามาให้ยืมใช้จึงตอบตกลง แล้วก็บอกว่าตอนเย็นตัวเองจะเป็นคนไปรับเองเพราะว่าเด็กชายเลิกเรียนตอนบ่ายสามครึ่งซึ่งจิตรินคิดว่าปฐพีคงยังไม่เลิกงาน แต่พอเอาเข้าจริงๆ ปฐพีกลับมาที่ห้องตั้งแต่ยังไม่บ่ายสามด้วยซ้ำพร้อมเหตุผลที่ว่าจะมารับจิตรินไปรับเอิร์ธด้วยกัน

จิตรินมองความกระตือรือร้นของปฐพีแล้วก็แอบอมยิ้ม ปฐพีตั้งใจเรียนรู้และพยายามใกล้ชิดกับลูกชายมากจริงๆ จิตรินคิดว่าคงเพราะเจ้าตัวรู้ดีว่าช่องว่างสี่ปีที่หายไปนั้นมันไม่ใช่น้อยๆเขาจึงพยายามทดแทนและทำตัวให้คุ้นเคยกับเด็กชายเอาไว้ ปฐพีไม่อยากแค่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อแต่ความสัมพันธ์ยังเป็นคนอื่น วันนี้อาจจะยังพูดได้ไม่เต็มที่ว่าปฐพีรักลูกชาย หรือเอิร์ธรักคุณพ่อ  แต่อีกไม่นานหรอก จิตรินมั่นใจ เพราะถึงอย่างไรทั้งคู่ก็เป็นพ่อลูกกันและต่างฝ่ายต่างก็เต็มใจจะรับเอากันและกันเข้ามาในชีวิตอยู่แล้ว ตอนนี้จิตรินดีใจที่เรื่องมันเป็นแบบนี้ ดีใจที่หลานชายได้เจอพ่อแท้ๆ แม้จะยังมองไม่เห็นเลยว่า ตัวเองจะไปอยู่ที่ตรงไหนดี

..................................

เด็กชายดีใจมากที่เห็นทั้งพ่อและหม่าม้ามารับ เอิร์ธวิ่งเข้ามายกมือไหว้ทั้งคู่แล้วกระโดดกอดพ่อ

แม้จะพยายามไม่คิดแต่จิตรินก็อดน้อยใจไม่ได้ก็ทุกครั้งคนที่เอิร์ธวิ่งเข้ามากอดคือตนต่างหาก แต่เมื่อมองภาพคุณพ่อที่อุ้มคุณลูกขึ้นมาหอมแก้มและพูดคุยกันแล้ว ความน้อยใจก็มลายหายไปจนหมด ก็รอยยิ้มของทั้งคู่บ่งบอกถึงความสุขออกมาอย่างชัดเจนแบบนั้น คนมองอยู่อย่างจิตรินก็อดที่จะรู้สึกมีความสุขตามไปด้วยไม่ได้ ทั้งสุขใจและเศร้าใจไปพร้อมๆกัน

“คุณพ่อหรือค่ะ เท่อย่างที่น้องเอิร์ธคุยไว้จริงๆนะคะ”

เสียงคุณครูประจำชั้นของเอิร์ธเรียกให้สายตาของจิตรินล่ะมาจากภาพสองพ่อลูก จิตรินส่งยิ้มอย่างมีอัธยาศัยให้กับคุณครูที่วันนี้เป็นเวรส่งเด็กนักเรียนหน้าโรงเรียน หากแต่หญิงสาวกลับไม่ได้กำลังมองมาที่จิตริน เธอพูดกับจิตรินก็จริงแต่สายตามองไปทางสองพ่อลูก เธอบอกได้เลยจากการแต่งตัวว่าคุณพ่อของเด็กนักเรียนของเธอคนนี้นอกจากหน้าตาท่าทางดีแล้ว ฐานะคงต้องดีด้วยแน่ๆ เพราะเครื่องแต่งกายต่างก็เป็นของมีราคา หญิงสาวมองออกในทันทีในขณะที่จิตรินไม่ได้คิดเพราะที่พี่สาวพูดว่าปฐพีเป็นแค่นักศึกษาฝึกงานจนๆนั้นมันยังคงฝั่งติดอยู่ในหัว

“วันนี้น้องเอิร์ธเล่าทั้งวันเลยค่ะ ว่าคุณพ่อทั้งหล่อทั้งเท่ แถมยังใจดีพาแกไปเที่ยวทะเลอีกด้วย”

จิตรินยิ้มรับคำของครูสาว

“ตอนแรกดิฉันก็คิดว่าคงเพราะแกกำลังเห่อคุณพ่อ หรือไม่ก็แค่อยากอวด แต่พอมาเห็นแล้ว ก็เท่จริงๆนะคะ”

คุณครูพูดถูกทีเดียว ปฐพีเท่จริงๆอย่างที่ว่า เป็นผู้ชายที่ดึงดูดและหยุดสายตาของใครเอาไว้ที่ตนได้โดยไม่ยากเย็นเลย ยิ่งยามที่อยู่ด้วยกันกับลูกชายด้วยแล้วปฐพีจะมีบรรยากาศอบอุ่นกระจายไปรอบๆตัว จิตรินจึงไม่แปลกใจเลยเมื่อเห็นคุณครูสาวมองไปที่ปฐพีอย่างชื่นชม ลุ่มหลง และสนใจ

“เหมาะกับคุณจิตตามากเลยนะคะ”

ดูเหมือนคุณครูจะเพิ่งรู้ตัวว่าอีกฝ่ายนั้นมีเจ้าของแล้ว แถมเจ้าของยังยืนอยู่ข้างๆเธอนี่เองด้วย หญิงสาวจึงเอ่ยออกมาแก้เก้อ

ท่าทางเสียดายอย่างปิดไม่มิดนั้นบอกได้ดีว่าหญิงสาวคนนี้สนใจปฐพีอยู่ไม่ใช่น้อย จิตรินจึงยิ้มให้หญิงสาวบางๆ คำพูดของเธอดังดังก้อง เหมาะกับจิตตา... ไม่ใช่จิตริน เหมาะกับพี่สาวไม่ใช่กับตนเอง ร่างบางรีบสลัดความคิดไม่เข้าท่าทิ้งแล้วหันไปตอบครูสาวอย่างใจกว้าง

“แต่ก็เลิกกันไปนานแล้วนะคะ”

เพราะไม่อยากให้ปฐพีต้องถูกคิดว่ามีภรรยาแล้วจิตรินจึงบอกไป หญิงสาวหันมาด้วยท่าทางตื่นๆ หน้าแดงนิดๆ  แต่แค่เพียงแวบเดียวเธอก็เปลี่ยนเป็นยิ้มสวยส่งมาให้ ท่าทางอย่างหญิงสาวที่มั่นใจในตัวเองกลับคืนมา แล้วก็บอกว่าขออนุญาตไปทำความรู้จักกับพ่อน้องเอิร์ธเสียหน่อย จิตรินก็พยักหน้าให้และไม่คิดจะเข้าไปขัดจังหวะ ร่างบางคิดว่าคุณครูของเอิร์ธเองก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ทั้งยังทำงานเป็นครูก็ต้องรักเด็กด้วยจึงเปิดโอกาสให้เต็มที่

“สวัสดีค่ะ ดิฉันเป็นครูประจำชั้นของน้องเอิร์ธ”

หญิงสาวเข้าไปทักทายปฐพีที่ตอนนี้อุ้มเอิร์ธเอาไว้ และกำลังคุยกันเรื่องการ์ตูนที่เด็กชายอยากได้

ชายหนุ่มหันมายิ้มให้คุณครูอย่างเป็นมิตร

“สวัสดีครับ ผมปฐพีครับ เป็นพ่อของเอิร์ธ”

รอยยิ้มที่ปฐพีเรียกว่ารอยยิ้มการค้าถูงส่งไปให้คุณครู แต่เพียงแค่นั้นกลับแทบจะทำให้คุณครูสาวละลาย ตนเองก็คิดอยู่แล้วว่าลูกศิษย์ของตนหน้าตาคมคาย ไม่เคยรู้เลยว่าได้มาจากใคร มาวันนี้เพิ่งแน่ใจว่ารับมาจากผู้เป็นพ่อแบบเต็มๆอย่างไม่ต้องสงสัย

คุณครูชวนปฐพีพูดคุยเรื่องน้องเอิร์ธไปพลางส่งรอยยิ้มหวานให้ไปพลาง ปฐพีไม่ได้คิดอะไรมากเพราะเจอเรื่องอย่างนี้จนชินและเป็นปกติ แต่เด็กชายเริ่มไม่พอใจเพราะดูคุณครูเริ่มจะพูดมากและเรียกร้องความสนใจจากพ่อตัวเองไปมากกว่าที่ควร

“หม่าม้า”

เอิร์ธส่งเสียงเรียกจิตรินที่ยืนอยู่ห่างๆพลางดิ้นเพื่อจะลงจากวงแขนของผู้เป็นพ่อ แต่ปฐพียังไม่ปล่อยลง

“หม่าม้า”

เด็กชายส่งเสียงดังขึ้นกว่าเดิมอีกจนคุณครูที่กำลังพูดอยู่หยุดพูดไปหันไปมองเด็กชายด้วยความไม่พอใจเล็กน้อยที่มาขัดจังหวะตัวเอง

“จะเอาอะไรหรือค่ะน้องเอิร์ธ”

ถามอย่างใจดี แต่เด็กชายไม่ตอบและยังคงดิ้นจะลง พอจิตรินเห็นความวุ่นวายเล็กๆตรงหน้าก็รีบเดินเข้ามาใกล้ตั้งใจจะรับตัวหลานมาอุ้มเอง แต่เพราะเอิร์ธโผเข้าหาอย่างรวดเร็วจิตรินจึงรับน้ำหนักไว้ไม่ทัน ร่างบางเซไปข้างหลังและคงจะล้มไปทั้งน้าทั้งหลานแล้วหากปฐพีไม่ตามมารวบทั้งสองคนไว้ได้เสียก่อน

“ไม่เป็นไรนะ”

ปฐพีก้มลงถามจิตรินทั้งๆที่ยังรวบเอาตัวร่างบางไว้ในอ้อมกอด เพราะใกล้มาก ยามอีกคนถามคำถามจึงเหมือนโดนกระซิบที่ข้างหู ความใกล้ชิดอย่างไม่ตั้งใจนี้ทำเอาใบหน้าเนียนขึ้นสีเล็กน้อย จิตรินพยักหน้าขึ้นลงแทนคำตอบให้รับรู้ว่าไม่เป็นไร ปฐพีถึงได้ถอยห่างออกไป รับเอาเด็กชายลงจากอ้อมแขนให้ยืนด้วยตนเอง แล้วร่างสูงก็ก้มลงพูดกับลูกชายด้วยเสียงจริงจัง

“เอิร์ธครับ อย่าโถมไปหาหม่าม้าอย่างนั้นอีกนะครับ หม่าม้าเขาจะล้มเอา”

เด็กชายก้มหน้าลงยามที่โดนดุแต่ก็ยังเอ่ยปากว่าครับรับคำ เพราะตัวเองก็รู้ตัวว่าผิด

“คุณอย่าดุแกเลย”

จิตรินเข้ามาห้ามเมื่อปฐพีทำท่าเหมือนจะพูดอะไรกับเอิร์ธอีก คราวนี้ชายหนุ่มเลยตวัดสายตาขึ้นมามองคนห้ามแทน

“คุณก็เหมือนกัน”

จิตรินสะดุ้งกับน้ำเสียงติดจะดุที่คราวนี้เพ่งเล็งมาทางตน เริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมเอิร์ธถึงได้ก้มหน้าลงแบบนั้น ก็สายตาดุๆที่ส่งมาให้นั่นน่ากลัวน้อยอยู่เสียเมื่อไหร่

“ถ้าล้มลงไปได้เจ็บจะทำยังไง คราวหลังถ้าไม่ไหวก็อย่ามาฝืนอุ้มอีก”

คนโดนดุเม้มริมฝีปากอย่างขัดใจเล็กๆเพราะถูกอีกฝ่ายมองว่าตัวเองไม่มีแรง แค่เมื่อครู่มันกระทันหันจนรับไม่ทันก็เท่านั้น ไม่ใช่ว่าจิตรินไม่มีแรงที่ไหน

คุณครูสาวที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ได้แต่ถอนหายใจปลงๆ หญิงสาวคิดว่าคงไม่มีทางไหนให้ตัวเองเข้าไปแทรกได้อย่างที่คิด เพราะมองยังไงก็ดูเหมือนคุณพ่อจะห่วงคุณแม่มากพอๆกับที่ห่วงคุณลูก ไม่เหมือนคนที่เลิกกันไปนานแล้วเลยสักนิด

.......................

บรรยากาศระหว่างทางกลับบ้านเงียบไปถนัดตาเมื่อเอิร์ธยังคงซึมที่โดนพ่อดุ จิตรินเองว่าจะไม่พูดอะไรแล้วเพราะกลัวโดนไปด้วยอีก แต่พอเห็นหลานตัวเองซึมก็อดไม่ได้

“คุณ พูดอะไรกับลูกหน่อยซิ”

ปฐพีที่กำลังขับรถอยู่มองคนบอกตัวเองด้วยหางตาแล้วก็ถอนหายใจ พอเห็นว่าลูกชายที่นั่งอยู่บนตักจิตรินนั้นหง่อยลงไปจริงๆเลยอดใจอ่อนไม่ได้

“เอิร์ธครับ”

เด็กชายเงยหน้าขึ้นมองคนเรียกอย่างกล้าๆกลัวๆ

“รู้ไหมครับว่าทำไมพ่อถึงดุ”

“รู้ครับ”

เด็กชายพยักหน้าให้พร้อมคำตอบเพราะเข้าใจว่าตนเองไม่ระวังจริงๆ

“ครับเอิร์ธรู้ก็ดีแล้ว แต่พ่อจะพูดให้ฟังอีกนิด ที่พ่อดุเพราะอยากให้ลูกระวังก่อนจะทำอะไรลงไปให้มาก เวลาทำอะไรลงไปแล้ว หากเกิดอะไรขึ้นลูกจะมาขอโทษทีหลังมันไม่มีประโยชน์หรอกรู้ไหมครับ”

จิตรินอยากจะเอ่ยขัดนัก แต่ก็โดนสายตาปฐพีสั่งให้เงียบลงเสียก่อน

“จริงอยู่ว่าการขอโทษอาจจะทำให้ได้รับการให้อภัยเพราะถือว่าเราสำนึกในความผิดแล้ว แต่มันก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วจริงไหมครับ”

เด็กชายพยักหน้า พอคิดตามแล้วก็เห็นด้วยกับที่พ่อตัวเองบอก เมื่อครู่หากจิตรินล้มลงแล้วเจ็บไปแล้ว ต่อให้เอิร์ธขอโทษอีกกี่ครั้งก็ไม่มีทางที่จิตรินจะไม่เจ็บได้

“ต่อไปผมจะระวังฮับ”

เด็กชายรับคำแข็งขันเลยได้รางวัลเป็นฝ่ามือใหญ่ที่ลูบหัวอย่างเอ็นดู

ปกตินอกจากจิตรินแล้วเอิร์ธก็แทบไม่ฟังใคร แม้แต่คุณครูที่โรงเรียนก็พูดกับจิตรินบ่อยๆเรื่องที่เด็กชายมักจะพูดอะไรไม่ค่อยฟัง

แต่กับปฐพี ทั้งๆที่เพิ่งเจอกันไม่นาน เด็กชายกลับยอมเชื่อฟังแต่โดยดี ... ตอนนี้จิตรินมั่นใจเลยว่า เหมาะแล้วจริงๆที่จะให้เอิร์ธไปอยู่กับพ่อของตัวเอง

...................

TBC

[LalaBam]

เฮ้อ เมื่อไหร่คุณพ่อจะฉลาดกว่านี้เนี่ย
อย่าคิดว่าหม่าม้ากับพี่สาวจะนิสัยเหมือนกันสิ

เกมอะไรเนี่ย ยากจัง คิดไม่ออกเลย
เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาตอบนะ ขอเวลา 1 คืน

[thejaoil]

 

[lasom]

ลั้ลลากะตอนใหม่อยู่ดีๆๆ แต่พอคิดถึงคำถามล่ะปวดหัว
ไปหาคำตอบดีฟ่า

[Sorso]

ถ้าพีเอะใจอีกสักนิดก็คงจะดี

[Piaanie]

ยังคงอึมครึมซะนี่กะไร ปฐพีก็ยังคงไม่เข้าใจไรเล้ย แล้วนี่ถ้าเอาลูกไปแล้วหม่าม๊าเค้าจะทำไงละนั่น 

[A.Miku]

ขอตอบคำถามก่อนนะคะ

คำตอบ :  บ้านนี้กินแต่ผู้ชาย (ถึงจะเคยมีสัมพันธ์กับผู้หญิงก็เถอะ)    รักชาย...วายกันหมดบ้าน  ^^
เมล :  sobeam_pinky[at]hotmail.com



แก้คำผิดค่ะ

ตอนที่  8
แต่เหมือนเอิร์ธเองก็ข้องใจจึงวางช้อนซ้อมแล้วเคลื่อนตัวไปนั่งข้างๆจิตริน  ----  ส้อม

ตอนที่  9
“คุณพ่อหรือค่ะ เท่อย่างที่น้องเอิร์ธคุยไว้จริงๆนะคะ”  ----  คะ
ในขณะที่จิตรินไม่ได้คิดเพราะที่พี่สาวพูดว่าปฐพีเป็นแค่นักศึกษาฝึกงานจนๆนั้นมันยังคงฝั่งติดอยู่ในหัว  ----  ฝัง
“จะเอาอะไรหรือค่ะน้องเอิร์ธ”  ----  คะ
แค่เมื่อครู่มันกระทันหันจนรับไม่ทันก็เท่านั้น  ----  กะทันหัน
พอเห็นว่าลูกชายที่นั่งอยู่บนตักจิตรินนั้นหง่อยลงไปจริงๆเลยอดใจอ่อนไม่ได้  ----  หงอย


รอตอนต่อไปค่ะ  ^^

[kokikung]

  เพิ่งได้เข้ามาอ่าน สนุกไม่แพ้ไม้กับกลอนเลยอ่า
สงสารจิตรินเนอะ ทำไมเป็นอารายที่แสนดีปานนี้อ่า
ปฐพีจะทำไงต่อไปอ่า อย่าแยกน้องเอิร์ธจากจิตรินเลย  
ปล.คำถามแอบยาก
ขอตอบว่า  ไม่มีผู้หญิงเลยใรแผนผังแบบไม่มีนายหญิงอ่า มีแต่ผุ้ชาย งงกับคำตอบปะ 5555++มีแต่Yไม่มีX
มีแต่อิคนตอบยัง งงเลย
เมล:kokikung01แอดฮอทเมล.com
ขอแค่เฉียดๆๆละกัน 555+++

[k00_eng^^]

สงสารจิตรินแฮะ

[genki]

เพิ่งเห็นเรื่องนี้ค่ะ กรี๊ดแตกเลยค่ะ ดีใจที่ได้อ่านจอมไตรอีกครั้งค่ะ

ปัจจุบันยังหยิบไม้กับกลอนมาอ่านอยู่บ่อย ๆ ค่ะ ดีใจที่วันนั้นเมล์ไปหาคุณจิ๊บ

แล้วโชคดีที่ยังมีหนังสือเหลืออยู่ ทุกวันนี้เลยเป็นแฟนคลับของจอมไตรไปเลยค่ะ

เป็นอีกเรื่องที่จะตามอ่านนะคะ ยังไม่ได้อ่าน แต่มาเม้นไว้ก่อน ด้วยความดีใจ ^^

[@StaR@]

ยิ่งอ่านยิ่งสนุกจริงๆลุ้นตลอด
ลุ้นว่าเมื่อไหร่พีจะรู้หรือเอะใจสักนิด
แต่ที่แน่ๆพีฉลาดเรื่องคนอื่นแต่โง่เรื่องของตัวเอง
 

[zeen11]

เห็นคำถามแล้วมึนๆ  

ขอตอบว่า

คำตอบ : บ้านนี้อาถรรพ์ ผู้หญิงอยู่ไม่รอดสักคน บ้างก็ตาย บ้างผู้ชายก็ไม่รัก^^
เมล : bee1169@จีเมล์.คอม

[pppp]

พยายามหาคำตอบสุดฤทธิ์
ขอตอบแบบแถๆ เลยละกันนะ (สีข้างถลอกมาก)

คำตอบ : คนพี่บ้านจอมไตรมักจะติดใจพี่เลี้ยงของลูกค่า (จิตรินเป็นอา แต่ก็เหมือนเป็นพี่เลี้ยงไปด้วยเนอะ)

เมล : sexypheromone@ฮอทเมลล์ดอทคอม

[arun do d]

ตอบ : บ้านนี้เขาช่วยลดโลกร้อนกันทั้งบ้าน 
เพราะพวกเขาช่วยกันปลูก(ไม้)ป่าเดียวกัน

เมล : arun.jesoอย่าแสดงเมลบนบอร์ด

[พี่วันเสาร์]

กรรมของน้องตรินแท้ๆมีพี่สาวก็เหมือนปีศาจ
พอมาเจอคนที่ตัวเองมีใจให้ก็โดนพี่สาวมาแย่งไปอีก
เลี้ยงหลานมาจนอยู่ในวัยกำลังน่ารักก็จะโดนพ่อมันแย่งไปอีก
น่าอดสูใจดีแท้เจอเข้าแบบนั้น

[so close]

 o13เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ เริ่มต้นก็หนุกหนานแล้ว มาต่อไวๆ นะคะ

[roseen]