ผ่านกันไปกะบทอัศจรรย์ของป๋าฮวยกะนู๋เดียร์ หุ หุ หุ
รู้สึกว่าจะถูกใจกันทั่วหน้า 555555
แต่จะมีอีกหรือเปล่า อันนี้ก็ต้องติดตามกันต่อไป.....
เรื่องสั้นคั่นเวลา.....ก็แค่ผู้ชายหยอกล้อกัน ตอน เงียบ ๆ สักวันยืนแปรงฟัน แปรงไปงั้น รู้สึกว่ายิ่งแปรงยิ่งมัน แต่ไม่รู้ว่าจะแปรงไปทำไมมากมาย
"ตื่นแล้วเหรอ"
ถามทำไม ตาบอดเหรอ ก็เห็นอยู่ว่าตื่นแล้ว ไม่งั้นจะมายืนแปรงฟันอยู่นี่ได้ไง ไอ้ฮวยที่มันก็ถามบ้า ๆ กูซักผ้าอยู่มั้งกำลังซักเลยเนี่ย
ถามอะไรโง้ โง่ ถ้าตอบมันออกไปกูจะโง่ตามมันไปด้วยมั้ยวะเนี่ย
"เมื่อคืนหลับสบายมั้ย"
เอ้อไอ้นี่มันจะถามไปทำไมของมันนักหนาวะ นอนเบียดกันซะขนาดนั้น ผ้าผ่อนก็ไม่ได้นุ่ง มันจะไปมีความสุขหลับสบายได้ยังไง
แล้วนี่อะไร คนจะแปรงฟันมันมายืนกอดอกมองอยู่ได้ แล้วยิ้มทำไม กูแปรงฟันมันตลกตรงไหนวะ ไอ้ฮวยนี่มันท่าจะอาการหนักนะเนี่ย
แล้ววันนี้มันเป็นอะไรนักหนา มองหน้าไอ้ฮวยแล้วทำไมมันร้อนวูบ ๆ พิกล โอ้ยยยยยยยยไม่อยากจะคิดอะไรแล้วโว้ยยยยยยย
หันไปมองคนที่มายืนกอดอกอมยิ้มอยู่หน้าห้องน้ำแล้วก็เลยต้องรีบบ้วนปาก ล้างหน้าล้างตาให้เสร็จเรียบร้อย เตรียมเดินหนีไอ้คนที่มายืนมอง
เพราะท่าทางมันจะไม่ได้มองเฉย ๆ ซะแล้ว มันเริ่มขยับเข้ามายืนข้าง ๆ แล้วก็ยื่นแปรงสีฟันมาให้
"ดิ"
ดิห่าอะไร มึงก็บีบเองสิ กะ กะ ก็ กู กูรีบเว้ย กูรีบ นี่ไงยาสีฟัน ยาสีฟันอ่ะ ทำเองไม่เป็นเหรอ กูไม่ใช่คนใช้มึงนะเว้ย
จะมาบีบยาสีฟงยาสีฟันให้ได้ยังไง อย่ามาทำเป็นมองหน่อยเลย คนยิ่งรู้สึกว่าหน้าร้อน ๆ อยู่ โอ้ยยยยย ทำไมร้อนจนเหงื่อจะหยดแบบนี้วะ
"นะเดียร์นะ"
น่านนนนนนนน มันยังไม่เลิก ยังจะยัดเยียดแปรงสีฟันของมันมาใส่มือให้อีก อะไรวะ แค่นี้ก็ต้องใช้ทำเองไม่เป็นเหรอ สงสัยทำไม่เป็น
ก็ได้ ก็ได้ นี่จำใจทำนะ จำใจ บอกไว้ก่อนเลยว่าจำใจ ไม่ได้เต็มใจเลยนะจะบอกให้
มองหน้าของฮวยแล้วก็รับแปรงสีฟันมาถือเอาไว้ ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าหลอดยาสีฟันมาบีบใส่บนแปรงและส่งให้คนที่ยืนยิ้มอยู่ข้าง ๆ
"ขอบคุณครับ"
ห่า ตกใจหมดอย่าพูดจาไพเราะเพราะพริ้งแบบนี้เด่ะ ทำตัวไม่ ไม่ เอ่อ ง่า ทำตัวไม่ถูกแล้วเว้ย
"เดี๋ยวซักผ้าปูเตียงให้.....โทษทีเมื่อคืนไม่ทันดูว่ามันเลอะมากยังไงก็.......อย่าว่ากันนะ"
อย่าว่ากันนะ ว่ากัน ว่าทำไม อุตส่าห์ทำเป็นไม่รู้เรื่อง ทำหน้าเฉย ๆ ทำเป็นไม่คิดว่าเกิดสงครามดุเดือดเมื่อคืน แล้วนี่มันจะพูดให้คิดทำไมวะเนี่ย
"หน้าแดงแล้ว.....ไม่เชื่อดูในกระจกสิ"
กูไม่ดู ไม่ดูเด็ดขาด มึงก็ดูไปคนเดียวสิวะ จะมายุ่งอะไรกับกูมากมายเนี่ย ร้อนเฟ้ย
เดียร์ไม่พูด ไม่มอง ไม่ต่อล้อต่อเถียงแต่เลือกที่จะก้าวขาเดินลิ่ว ๆ ออกมาจากห้องน้ำ ปล่อยให้ฮวยยืนยิ้มกริ่มมองตามคนที่เพิ่งเดินจากไป
น่ารักดี ไม่คิดว่าคนบางคนเขาจะน่ารักได้มากขนาดนี้ มีอะไรกันไปถึงขนาดนั้น อยากจะกอดอยากจะหอมบ้าง เดียร์ก็เอาแต่ถอยไปนอนติดฝา ไม่ยอมให้แตะตัว แปลกใจ แต่ก็เพิ่งเข้าใจตอนที่แอบเหลือบเห็นว่าต้นคอของคนที่นอนหันหลังให้มันแดงไปหมด ไม่รวมร่องรอยแดงช้ำที่ปรากฎให้เห็น ประปราย ที่มองทีไรก็ทำให้ต้องอมยิ้ม
นอนด้วยกัน
แต่ห่างกันขนาดนั้น
จะกอดก็ไม่ได้ จะแตะก็ไม่ยอม สุดท้ายต้องใช้กำลังลากเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนถึงได้สัมผัสร่างอุ่น ๆ ของคนที่ดิ้นรนขัดขืนไม่ยอมอยู่นิ่ง ๆ ให้กอด
ไม่ได้พูดอะไรกันอีก อยู่นิ่ง ๆ แบบนั้นทั้งคืน แล้วก็หลับตาลงอย่างมีความสุข
จะมีอะไรดีไปกว่านี้อีก ร้อยวันพันปีไม่มีทางจะได้ทำแบบนี้ กอดกันจริง ๆ จูบกันจริง ๆ อย่างที่อยากจะทำมานาน
แต่สิ่งที่ยังติดค้างอยู่ในใจ ยังไม่ได้เอ่ยถาม
........เรารักกันหรือเปล่า...............แล้วเรากำลังคบกันอยู่หรือเปล่า........อยากให้คำตอบรับออกมาจากปากของเดียร์แค่สักครั้ง
ถึงขนาดนี้ เดียร์ไม่เคยพูดว่ารักว่าชอบ มีแต่ท่าทีนิ่งเฉย และถอยห่างทุกครั้งที่โกรธหรือไม่พอใจ
กังวลใจเล็ก ๆ แต่ทำได้แค่ครุ่นคิดอยู่คนเดียวเงียบ ๆ ก่อนจะชะโงกหน้าออกมานอกห้องน้ำและมองตามร่างที่เดินห่างออกไป
"คุณ คุณ......"
ได้ยินเสียงเรียกแล้วเดียร์ก็ต้องหันกลับไปมองตามเสียงที่เรียกหา
"ผมรักคุณ"
ดวงตาของคนพูดจ้องนิ่งตรงมา รอยยิ้มอ่อนโยนถูกส่งมาให้ เปิดเผยทั้งหมด และไม่คิดจะเก็บเอาไว้หรือปิดบัง
อยากจะบอกให้มากขึ้นและอยากจะทำให้เดียร์รับรู้ให้มากขึ้น แค่ให้รู้สึกแค่ให้รับรู้ให้มากขึ้นมากกว่าที่เป็นอยู่นี้เท่านั้น
"แล้วคุณรักผมหรือเปล่า"
ถูกตั้งคำถาม ถามตรง ๆ แบบไม่มีการอ้อมค้อม จะเลี่ยงและไม่ยอมตอบ แต่ก็ดูเหมือนไม่มีเหตุผลที่จะเก็บความรู้สึกเอาไว้กับตัวโดยไม่บอกให้ฮวยรับรู้
"ไอ้ที่ได้ไปเมื่อคืนนี่ยังไม่คุ้มอีกหรือไงคร้าบบบ.....ยังจะอยากรู้อะไรอีกวะถ้าไม่เข้าใจขนาดนั้น..เขาเรียกโง่."
บ่นแล้วก็ได้แต่ยืนหน้าแดงก่ำ เมื่อคนที่อยู่ห่างต่อไป หัวเราะลั่น และรีบวางแปรงสีฟันลงก่อนจะก้าวขาเดินมาหาคนที่ยืนทำหน้าน่ารักห่างออกไป
เอ้า เอาเข้าไป ให้คนมันคลั่งตายกันไปข้างเลยเดียร์เอ๋ย ทำให้คลั่งไปเลย แค่นี้ก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีกแล้วเนี่ย
"พูดว่าอะไร ไม่เห็นได้ยิน เมื่อกี้ว่าไงนะ ไหนพูดชัด ๆ ซิ"
ฮวยมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเดียร์ ก้มลงมองคนที่หรุบสายตาลงต่ำมองพื้นและเตรียมถอยหนีก็ยิ่งอยากจะหัวเราะให้มากขึ้น
ไม่ได้ยิน ไม่ได้ยินจริง ๆ พูดอะไรไม่เห็นรู้เรื่อง พูดซะเสียงเบาใครมันจะไปได้ยิน ไหนมาพูดให้ฟังชัด ๆ ซิ
"ไม่ต้องเลย ถอย ๆ เลย เฮ้ยยยยถอย ไม่ต้องอยากรู้แล้วววววไอ้ฮวย ง่ะ ฮวยไม่เอาแล้ว พอ พอ พอก่อนเซ่โธ่โว้ย"
จะเดินเลี่ยง แค่จะเดินไปอีกทาง แต่ก็ถูกคว้าเอวเอาไว้ แกะมือมันออกมันยิ่งเกาะแน่น ไอ้ฮวยนี่ท่าจะเป็นปลิงกลับชาติมาเกิด ทำไมมันถึงได้มือกาวขนาดนี้วะ แกะเท่าไหร่ก็แกะไม่ออกเลยเว้ย
"อยู่เฉย ๆ สิไม่งั้น........เดี๋ยวก็ไม่พ้นอีกรอบหนึ่งร้อกกกกกกกไหนมาพูดตรงนี้ซิ ไม่ได้ยินเลยมา มา มาคุยกัน"
คุยกันไม่ต้องลากก็ได้ คุยกันไม่ต้องนั่งตักก็ได้ คุยกันไม่ต้องทำตาหวานใส่ก็ได้
คุยกันไม่ต้องยื่นหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนี้ก็ได้ คุยกันไม่ต้อง................
"เขินเป็นด้วยเหรอ อายเป็นด้วยไม่อยากเชื่อ ไหนเรียกซิ พี่ฮวยจ๋า พี่ฮวยของเดียร์จ๋า แบบเมื่อคืนไง ที่เรียกฮวยจ๋าไงนะ นะ นะ"
ตายไปเลยแล้วกัน ถ้ายังหน้าด้านหน้าทน ต่อปากต่อคำกับไอ้พี่ฮวยจ๋าอยู่ได้อีก ก็ดูมันพูดแต่ละอย่างเด่ะ ไม่รู้ด้วยแล้วโว้ยยยยยยยย
นั่งอยู่บนหน้าขาของไอ้พี่ฮวยจ๋า หน้าแดงก่ำยิ่งคิดไปถึงเรื่องที่เพิ่งทำไปเมื่อคืนยิ่งอยากถอยหนี
ทำอะไรไม่ได้มาก นอกจากทำเป็นหูทวนลมเหมือนไม่ได้ยิน และสุดท้ายเมื่อถูกล้อมากขึ้นก็ต้องหาทางหลบหน้า............
"ไม่พูดมันจะตายมั้ย.....อยู่เฉย ๆ หุบปากบ้างไม่ได้หรือไง"
ได้ยินเสียงอู้อี้ฟังไม่ค่อยชัด แต่คนที่นิ่งสงบเอนใบหน้าซบนิ่ง ๆ อยู่ในอ้อมแขนเงียบ ๆ ก็ทำให้ฮวยได้รับรู้
เงียบ ๆ โอเคครับ พี่ฮวยจะหุบปากเงียบ ๆ แล้วก็ได้ ถ้าเดียร์ยอมนั่งเงียบ ๆ ให้กอดเล่นแบบนี้
นั่งเงียบ ๆ
อยู่กันเงียบ ๆ
กอดกันเงียบ ๆ
นั่งคิดอะไรไปด้วยกันเงียบ ๆ แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
ฝ่ามือลูบไล้ไปมาที่เส้นผมของคนในอ้อมแขน จิตใจล่องลอย ไปพร้อมรอยยิ้มหวาน ๆ
แค่เดียร์ยอมเป็นคนว่าง่ายแค่วันเดียว แค่นี้ก็รู้สึกดีจนต้องยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่รู้กี่รอบแล้วน้องเดียร์เอ้ย
TBC....
หัวข้อ: เรื่องสั้นคั่นเวลา....ผู้ชายหยอกล้อกัน โดย aoikyosuke (อ่าน 419196 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก