มาแล้วตอนพิเศษ แหะ แหะ คือตอนพิเศษนี้คุณเท็นเขียนในช่วงวันลอยกระทงอ่ะ เอามาลงตอนนี้อาจไม่ค่อยเข้ากันเท่าไร จะรอให้ถือเทศกาลแล้วเอามาลงก็คงไม่เหมาะ 
ขอบคุณผู้อ่านทุกคนที่ติดตามกันมาตลอด หาไม่ว่ากันเราจะขอเก็บเอาทุก comment ในช่วงท้าย (หลังจากตอนที่จบและตอนพิเศษ) เก็บแล้วส่งให้คนเขียนได้อ่านไปอมยิ้มไป อยากให้เค้ารู้ว่างานของเค้ามีคุณค่าทางจิตใจกับผู้รับอย่างไรอ่ะ หากใครเห็นว่าไม่ควรหรือไม่เหมาะก็บอกกันได้นะ
ขอบคุณทุกคนที่สุดเลยตอนพิเศษ คุณทำอะไรในวันลอยกระทง“เอ่อ ง่า คือว่า ไม่ไปได้มั้ย”
“ทำไม”
โห เสียงมายดุจางก๊าบ ก็แบบว่ามันไม่อยากไป จะเป็นไรมั้ยล่ะ แค่ไม่ไปเนี่ย จะโดนเตะมั้ยหว่า คงไม่หรอกม้าง
“ก็คือว่าวันนี้ ง่วงนอน”
“ไม่ได้ ต้องไป อาบน้ำเลย แต่งตัวเลย หรือจะ....อาบพร้อมกันเลย แล้วก็.....ก่อนไปก็...สะสางกันหน่อยสักรอบสองรอบ ได้ข่าวว่าผมไม่ได้สระ รู้นะว่าไม่ได้สระผม จับขัดขี้ไคลซะดีม้าง แล้วค่อยไป”
จบข่าว โอเค กูรู้จุดประสงค์ของมึงแล้ว ครบถ้วนทุกข้อความที่กล่าวมานั่นแล
“ดี งั้นมา สระผมให้ด้วย ถอด ๆ เดี๋ยวช่วย”
ทำเป็นกล้าแล้วเดียร์ก็ก้าวเดินเข้าหาซะง้าน ทั้งที่อันที่จริงกำลังเกิดอาการ เขิน และเขินอย่างแรงด้วย
“เก่ง งั้นมาเด่ะ ถอดสิ อย่าหนีเด่ะ ไหนว่ากล้าไง มาเลย มาเลย”
โห่ พี่ฮวยจ๋า หนูกลัวแย้ว เดินมาเฉย ๆ ก็ได้ ทำไมต้องทำหน้าหื่นแบบนั้นด้วย เดี๋ยวก็หมดแรงไม่ได้ไปลอยทะเล เอ้ย ลอยกระทงกันหรอกค้าบท่าน
“มานี่เลยมา”
ไม่ไป เรื่องเด่ะ เรื่องไรต้องไป ไม่มีหรอก หนีดีกว่ากรู ไอ้ฮวยมาถึงแม่งก็หื่นเลย กูกลัว
“เดียร์ไปเร็ว อาบน้ำ เดี๋ยวจะได้ไปกัน”
ทำเป็นหน้าหงิก ทั้งที่เมื่อกี้ทำหน้าหื่น โห อารมณ์แปรปรวนจริง ๆ มีอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า
“ขี้เกียจจริง ๆ ไปเองไม่ได้เหรอ”
ดูเดียร์มันทำ นี่อุตส่าห์มานะเนี่ย มาตั้งไกลนะ มาจากโน่นเลยนะ แล้วดูทำเข้า เจอแล้วเป็นไง สภาพเดิมหัวยุ่งเหยิง หน้าตาเละเทะไม่มีดี แถมยังทำหน้าเหมือนมึนชีวิตอยู่ตลอดเวลาแบบนี้อีก เดี๋ยวปั๊ดจับอาบน้ำแต่งตัวใหม่ ตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วค่อย ทำกันยันเช้า....ง่า ฮ่า ฮ่า นั่นมันจุดประสงค์หลักเลยนี่หว่า
“ไปอาบน้ำ เร็ว ”
พ่อกูอีกและ ไปก็ได้วะ ทำไมมันยุ่งจริงวะ ไปชุดนี้ก็ได้ มันแย่มากเหรอ สภาพ....เอ่อ....เสื้อมันก็ไม่ได้หม่นมาก แค่มันเก่าแล้วก็...กางเกงมันก็ไม่ได้ขาดเยอะนะ แน้ว แนวดีออกเน้อ ฮวยเนอะ ว่ามั้ย
กำลังจะเดินไปคว้าผ้าขนหนูที่ตากอยู่ที่ราวหน้าระเบียง แต่ขายังไม่ทันก้าวออกไปพ้นจากห้องดี ปรากฏมีมือดีของใครบางคนคว้าเข้าให้ที่รอบเอว และกึ่งลาก กึ่งกระชาก กึ่งจูง เดินไปรูดม่านที่หน้าระเบียงปิดซะเรียบร้อย
มีการแหวกม่านดูเล็กน้อยเพื่อให้เห็นชัดเจนว่าไม่มีบุคคลภายนอกสอดส่าย สายตาเข้ามาแน่นอน และ........พี่ท่านก็ค่อยๆ ก้มหน้าลงมาเล็กน้อย ท่ามกลางความตื่นตะลึงของเดียร์ที่แค่สบตาก็รู้ความหมาย......
หมายความว่าไงเหรอ เอ่อ.......หมายความว่า
“กลางห้องเนี่ยนะ”
ทำหน้าไม่เชื่อ อึ้ง ทึ่ง มึน งง และ......ส่งปรัศนีเข้าไปถามด้วยสายตาแทนคำพูด
รอยยิ้มเย็น ๆ และเสียงหัวเราะน้อย ๆ ที่ได้ยิน กำลังจะแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจความหมายก็พอดีกับคนที่ล็อคเอวมันยอมปล่อยแล้วเปลี่ยนเป็นเลื่อนมือลงมาถึงหน้าท้อง
“ กลางห้องเนี่ยแหละ....ไม่อยากรู้เหรอว่า..ไม่เจอกันนาน ๆ ประสิทธิภาพยังดีอยู่หรือเปล่าไม่อยากพิสูจน์หรือไง”
ง่า...กะ กะ ก็...อยากรู้นะ แต่ แต่ว่า.....
“ฮื่อ” ส่งเสียงประท้วงอยู่ในลำคอ เมื่อสัมผัสได้ถึงไออุ่นร้อน ๆ ที่ลากไล้ลงมาจนถึงส่วนล่างและรู้สึกได้ถึงฝ่ามือ ที่เริ่มสอดเข้าไปภายในกางเกงผ้ายืดที่สวมอยู่
“อึ่ก ฮื้อ” แผ่นหลังแนบชิดกับร่างเบื้องหลังจนรู้สึกถึงความแข็งแกร่งตึงแน่นที่เบียดเสียดเข้าหาที่สะโพก
ร้อนรุ่มและรู้สึกจนแทบหลอมละลาย
กำลังเคลิ้มได้ที่ก็พอดีกับได้ยินเสียงของใครสักคนที่ฉุดอารมณ์วาบหวามให้พังทลายลงต่อหน้าต่อตา
“เดียร์บ้า เด็กบ้ากาม”
ฮะ อะไรนะ อะไรนะ อะไรนะ
บ้ากามเหรอ
ไอ้ ไอ้
“เฮ้ยยยยยยยยยยย”
ได้สติและรู้สึกตัวขึ้นมาทันที ตอนที่ถูกปลายจมูกของไอ้ฮวยมันกดหนัก ๆ เข้าให้ที่ข้างแก้มและไอ้ที่กำลังจะเตลิดเปิดเปิงก็มีอันต้องยุติแต่เพียงเท่านั้น
“ไม่ทำ ไม่ทำเด็ดขาด ขืนทำก็ไม่ได้ไปกันพอดี รู้นะว่าคิดอะไร อยากล่ะเซ่ อ้อนก่อนเด่ะ แล้วจะทำ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
อ่อ อ้อนก่อนใช่มั้ย อ้อนก่อนใช่มั้ย หึ เดี๋ยวรู้แน่ เดี๋ยวรู้
หันไปมองหน้าไอ้คนกวนประสาทที่วันๆ ถ้าไม่ได้แกล้งมันคงกลัวจะขาดใจตาย เอาอย่างนี้ใช่มั้ย ชอบล่ะเซ่ ชอบเหลือเกินนะ
ยืนมองคนที่อมยิ้มน้อย ๆ แล้วก็เลยต้องรีบปลดกระดุมเสื้อของตัวเองและเหวี่ยงทิ้งลงข้างตัว ก่อนจะก้าวขาเดินเข้าหาคนที่ยืนหัวเราะร่า ยกแขนขึ้นโอบรัดรอบคอคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า เบียดเสียดร่างกายเข้าหาให้แนบชิดกันมากขึ้น เขย่งปลายเท้าขึ้นก่อนจะค่อย ๆ แตะริมฝีปากเข้าหาริมฝีปากของคนที่ยืนนิ่งอึ้ง ลากไล้ปลายลิ้นแผ่วเบาไปที่ปลายคาง ก่อนจะไล้วนกลับมาที่ริมฝีปากและบดเคล้าคลึงกับริมฝีปากร้อนๆ ของอีกฝ่าย
“นา ฮื่อ นาเดียร์ อย่าเล่น แบบนี้สิ”
แบบไหน เล่นแบบไหน แบบไหน ที่ว่าเล่น แบบที่เลื่อนมือลงมาแบบนี้เหรอ
แล้วก็แบบที่แอ่นร่างให้แนบชิดแบบนี้น่ะเหรอ ดีใช่มั้ยจะได้รู้ไงว่ามันรู้สึกแบบไหนเวลาถูกทำแบบนี้
ยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปาก ก่อนจะกดปลายจมูกหนัก ๆ เข้าที่ปลายคางของคนที่เริ่มส่งเสียงเพราะชอบใจกับสิ่งที่ได้รับ
“ไอ้งี่เง่า ใครกันแน่ที่บ้ากาม”
ถอยออกมายืนห่าง ๆ เมื่อฝ่ามือของฮวยเริ่มจะโอบรัดที่รอบเอวอีกครั้ง ยืนหัวเราะร่าอย่างสะใจ ก่อนจะเดินไปคว้าผ้าขนหนูและชี้หน้าคนที่กำลังยืนทำหน้าเหรอหราอยู่ตรงหน้า
“ทำไมทำงี้อ่ะ เดียร์ อะไรเนี่ย”
ทำเป็นบ่น ทำหน้าแบบนั้นทำไม ช่วยไม่ได้ อยากหาเรื่องใส่ตัวเอง
“ไอ้กาม ไอ้บ้ากาม อย่าเข้ามานะ ขืนเข้ามา เจอแน่”
โห่ เล่นยกกำปั้นขึ้นโชว์แล้วเดินจากไปเนี่ยนะ โธ่โว้ยย แล้วแบบนี้จะให้ทำยังไง ถ้าลองไม่ยอม ฆ่าให้ตายก็ไม่ยอมนะนั่น
ไม่น่าเลย ไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลยจริง ๆ รู้อย่างนี้ทำซะตั้งแต่แรกก็ดี ทำไมโง่อย่างนี้วะ
“เดียร์ เดียร์ อย่าอาบน้ำคนเดียวสิ อาบด้วย เดียร์ เดียร์”
แหกปากโวยวาย เคาะประตูไปก็ไม่เป็นผล เพราะคนในห้องน้ำอาบน้ำอย่างสบายใจเฉิบ และยังรู้สึกสะใจอยู่เล็ก ๆ
“ช่างหัวแม่ง ถ้ายังแก้นิสัยชอบแกล้งไม่หาย ก็ช่วยไม่ได้จริงๆ สมน้ำหน้าโว้ย ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
Fin…
หัวข้อ: เรื่องสั้นคั่นเวลา....ผู้ชายหยอกล้อกัน โดย aoikyosuke (อ่าน 421308 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก