ตอนที่ 83 เปิดใจ
เกินไปแล้ว..... อะไรจะขนาดนั้น?
ไม่อยากเชื่อเลยว่าแค่โยนลงถังขยะมันยังไม่พอ พี่โต้งยังอุตส่าห์งมออกมาใหม่อีกนะ งมเพื่อจะเอาไปทิ้งที่อื่น
บ้าหรือเปล่า หนูเดินไม่ได้ ถึงไม่เอาไปทิ้งไกลๆ หนูคงไม่เก่งกล้าสามารถขนาดคลานลงไปเอาได้หรอก....
“ไม่ว่าน้องฐาจะเรียกการกระทำของพี่ว่าอะไร...ใจร้าย เอาแต่ใจ บ้าอำนาจ.... แต่ทุกอย่างพี่ทำพราะเป็นห่วง.... ห่วงทำไมก็ไม่รู้ ทั้งๆ ที่น้องฐาไม่เคยห่วงตัวเอง”
ห่วงสิ ทำไมจะไม่ห่วง.... ยาหนู นมหนูไปหมดแล้ว ม่าย.......
หนูเบะหน้านั่งฮึดฮัดขัดใจอยู่บนเตียงเมื่อมองตามร่างสูงของเขาเปิดประตูห้อง
โหดร้าย ถ้าไม่ได้ขาหักนะหนูจะหนีไป หนีไปไกลๆ คนใจร้ายใจดำอย่างพี่โต้ง ฟงแฟนอะไร ออกคำสั่งยังกะพ่อคนที่สองแล้วเนี่ย หนูคิดในใจอย่างโมโห
“หวังว่า...คราวนี้คงไม่งอนจนหนีออกจากโรงพยาบาลอย่างคราวที่แล้วอีกนะ เพราะพี่จะไม่มีทางไปงมหามันมาคืนให้อีกเป็นครั้งที่สองแน่”
เอ๊ะ..... รู้ได้ไง.....ว่าอยากหนี...
ไม่สิ....ครั้งที่สอง....หมายความว่ายังไงนะ
หรือว่าหนูจะเคยทำมาก่อน....
นั่นสินะรู้สึกเหมือนเคย.....เคย....
ทำไมนึกไม่ออกเลยอ่ะ ปวดหัวด้วย...
.
.
.
ในที่สุดหนูก็ได้กินยาสมใจ....
พี่โต้งก็นะ แกยังอุตส่าห์กลับมาทันเห็นหนูกรอกยาเข้าปากอีกต่างหาก แกรีบเดินมากระชากแขนที่ยกแก้วน้ำกระดกดื่มออกจนน้ำหกเปียกโชก แต่ยานี่ลงคอไปละค่ะ....
“กินอะไรเข้าไปอีกเนี่ย” แกถามซะเสียงดัง.... มือถือแก้วน้ำ หน้าตาแบบดุได้อีก....
“อะไรล่ะ...พี่จะบ้าเหรอ? พาราก็กินไม่ได้เหรอไง....” หนูแหวออกไปอย่างเหลืออด คิดแต่จะด่าอย่างเดียว...ไม่ดูอะไรเลย ประสาท...
กะเทยเครียดค่ะ กะเทยเครียด
“อ้าว...ขอโทษพี่นึกว่า.....” แกยิ้มเจื่อนแล้วรีบขอโทษขอโพย อายไหมคะ อายไหม? “แล้วกินพาราทำไม เจ็บปวดตรงไหนอีกหรือเปล่า” ชิ ทำเป็นเบี่ยงเบนประเด็น....
“หนูปวดหัว” หนูเค้นเสียงตอบ... จน เครียด กินพารา...เซตามอล
ก้มดูเสื้อตัวเอง เปียกเชียว... ละขอโทษเถอะ ได้ข่าวว่าอยู่โรงพยาบาลเค้าไม่ให้ใส่เสื้อชั้นในนะคะ Sex ซะ
พี่โต้งรู้งานจัดอ่ะ แกรีบหยิบทิชชู่มาเช็ดให้ แอร๋ยยย...อีพี่บ้า....ทำอะไรคิดถึงจิตใจสุภาพสตรีมั่งไรมั่งค่ะ
เช็ดปาก เช็ดคอ ไม่เท่าไร แต่เลยลงไปเยอะเกินละ หนูรีบเอียงตัวหนีเอาแขนมาไขว้ไหล่ปิดเหน้าอกตัวเองทันทีเลยอ่ะ
พี่ขา... แกล้งทำเป็นเช็ดเสื้อเปียก ตั้งใจจะแต๊ะอั๋งนมเค้าอ่ะจิ ทะลึ่งนะยะ แต่เสียใจหนูรู้ทันหรอกย่ะ
“อะไร ทำเป็นหวง... เห็นจนชิน จับจนเบื่อละ จะหวงทำไมนักหนา นมแบนๆ”
พี่คะ......ปากพี่นี่มันน่าตบมากขอโบกกกกกกกกกกกก
หนูกัดริมฝีปากแน่น กำมือแน่น โมโหอ่ะ เรื่องไรไม่เคืองเท่านี้เลย หาว่าเล็กได้ไง ใหญ่กว่าปีก่อนตั้งเยอะ ชิ!
หันรีหันขวางไปคว้าหมอนข้างหลังได้เงื้อทันทีเลย
ปุ้ก....!!! เต็มๆ อ่ะสะใจ..
ปุ้ก.... รอบสองไม่โดนตัว พี่โต้งไม่ยอมให้ตีค่ะ แกจับหมอนแล้วกระชาก ดึงมันออกจากมือหนู
“ออกฤทธิ์ได้แบบนี้ สงสัยจะหายแล้วนะ เดี๋ยวพี่จะไปตามพยาบาลให้เอาเสื้อมาเปลี่ยนให้แล้วกัน นั่งรอไปก่อนนะ”
พี่แกพูดแล้วยิ้ม ทำเอาหนูงงอ่ะว่าแกจะยิ้มทำไม....
ตุ้บ!! แกโยนหมอนในมือไปตรงโซฟาข้างห้อง ปกติถ้ามีคนนอนเฝ้าก็นอนกันตรงนั้นแหละค่ะ แล้วเดินออกจากห้องไป
เอ๋า... หมอนหนู....อีพี่บ้าทำไมไม่ยอมคืนล่ะ งี้หนูก็นอนก็ไม่ได้ไม่มีหมอนรองหัว... นั่งก็ไม่ถนัดไม่มีหมอนรองหลังอะดิ....
แค่ลืมหรือว่าตั้งใจแกล้งกันแน่เนี่ย......จิ๊.......
.
.
.
เปลี่ยนเสื้อใหม่แล้วค่ะ ได้หมอนคืนมาแล้วด้วย พยาบาลคงคิดอ่ะ อีนี่เรื่องมาก
หลังจากนางพยาบาลออกไปพักใหญ่ พี่โต้งกลับมาอีกทีพร้อมอะไรบางอย่าง
หนูมองของในมือพี่โต้ง แล้วภาวนาให้เป็นของกิน เพราะอาหารเย็นมันย่อยจนหมดไปแล้วอ่ะ แต่ถึงอยากกินหนูก็ไม่ถามหรอกนะคะ หนูหยิ่ง...
“กินนมไหม? บำรุงๆ” หนูชะโงกหน้าดู “นม” ในถุง
นมไรอ่ะ ขวดแปลกๆ ไม่เคยเห็น
“หรือจะกินโยเกิตก็ได้นะ ดัชชี่ทูโทนด้วยนะ วีต้าก็มี....” หนูเงียบ สวยเลือกได้.... แต่จะบอกยังไงว่าสวยอยากกินทุกอย่างอ่ะ
“ไม่ชอบเหรอ.... นี่ดีกว่า ดีน่ากาบ้า..... บำรุงสมอง”
จึ้ก! เส้นเลือดขึ้น
บำ-รุง-สะ-หมอง
หมายความว่าไงยะ?!!!
“อย่าทำหน้าอย่างงั้นสิ ก็คนความจำเสื่อม บำรุงสมองจะได้หายไวๆ”
แน่หรา? ไม่ใช่ว่าตั้งใจจะด่ากระทบหนูอยู่หรอกนะ
“เลิกหน้ามุ่ยได้ละ โกรธจนหน้าดำไปหมดแล้ว”
อ่ะจริงดิ ดำจริงง่ะ ไม่จริงซะหน่อย....
เงยหน้ามองพี่โต้งก็ตัวเองออกตี๋ ก็ขาวดิ ละมันเรื่องอะไรมาหาว่าคนอื่นดำ น่าโมโหนัก
หนูเงียบรีบหันไปคว้ากระจกเล็กๆ ที่เพิ่งได้มาส่องหน้า
ดำที่ไหน เปล๊า ไม่ได้ดามมมมมม
คล้ำกว่าพี่โต้งนิดเดียวเองอ่ะ
หนูย่นจมูก ขยับตัวหยิบหมอนที่ตั้งหนุนหลังวางราบ แล้วค่อยขยับตัวนอนลง คว้าผ้าห่มขึ้นคลุมโปง....ไม่วายหยิบตุ๊กตามากอด ไม่ชอบพ่อไก่ แต่ชอบลูกไก่มีปัญหาแมะ?
“อ้าว... นอนเลยเหรอ ไม่กินก่อนเหรอ....”
ไม่กงไม่กินละ งอน
“งั้นพี่เอาแช่ตู้เย็นไว้ให้ละกัน”
หนูแกล้งหลับทั้งๆ ที่ไม่ค่อยง่วง พี่โต้ง ปิดไฟ ปิดทีวี
ไม่พอ.... ปีนขึ้นมาบนเตียงอีกตะหาก.... พอขยับตัวหนีแกก็ขยับตามเลยพลอยทำให้นอนสบายกว่าเดิมอีกมั้ง แต่ถ้าหนูไม่นอนตะแคงคงตกเตียงไปแล้ว
ไม่ไหวมั้ง... อย่างงี้.... เลิกผ้าห่มที่คลุมหัวตัวเองออกหันไปบอก....
“พี่ไปนอนข้างล่างสิ เดี๋ยวก็โดนพยาบาลด่าเอาหรอก” หนูเตือนด้วยความหวังดี
“ไม่ด่าหรอก ล็อกห้องแล้ว”
ล็อก? ล็อกทามม้าย??? ขอหนูด่าแทนนางพยาบาลได้ไหมอ่ะ
นอนตัวแข็งทื่อเมื่อพี่แกวาดแขนมากอดเอวไว้ ศีรษะซบอยู่ตรงไหล่
“พี่คิดถึง อยากกอด..น้องฐา..”
กอดเฉยๆใช่มะ? คงไม่ได้มีความหมายเหมือน “กอด” ในการ์ตูนวายหรอกนะ..... หนูเริ่มฟุ้งซ่าน
ก็เตียงมันเล็ก เอ๊ยไม่ใช่ สถานที่ไม่เหมาะ อีกอย่างหนูยังทำใจเหรื่องเซ็กส์แบบ sm ไม่ได้ด้วย ต่อให้ที่ผ่านมากับโรจน์มันจะไม่ได้นุ่มนวลอะไรนักก็เถอะ
จริงสินะ ถ้าหากคนที่อยู่กับหนูตรงนี้กอดหนูแบบนี้เป็นมัน หนูคงดีใจจนแทบบ้า.... หนูคงจะหันกลับไปกอดมันไว้ แล้วร้องห่มร้องไห้ บอกมันว่า “รักมาก” แค่ไหน....
แต่ทุกอย่างนั้นก็เป็นแค่ความฝันลมๆ แล้งๆ หนูสูดน้ำมูกแล้วเช็ดน้ำตาเบาๆ คิดถึงคนอื่นทั้งที่ถูกอีกคนกอดอยู่ หนูนี่มันเลวอิ๊บอ๋ายเลย...
“ทั้งๆ ที่น้องฐาอยู่ตรงหน้าแล้ว อยู่ใกล้นิดเดียว แต่ทำไม มันกลับรู้สึกเหมือนไกล...ไกลมากเหลือเกิน มันรู้สึกเหมือนถ้าไม่กอดไว้ น้องฐาจะหนีหายไป.....” เสียงพี่โต้งเศร้าจัง เศร้าจนอยากปลอบ... ทั้งๆ ที่ต้นเหตุทั้งหมดนั่นก็คือหนูแท้ๆ
“พี่ก็เห็นว่าหนูไปไหนไม่ได้ คนขาหักจะให้ไปไหนได้ล่ะ คิดมากไปแล้วค่ะ”
“แสดงว่าถ้ายังดีๆ น้องฐาก็จะไปเหรอ?” เอ้า คนจะปลอบยังจะมาพูดดักทางทำไม
“.....................” ถ้าตอบอะไรไม่เข้าหูออกไป จะจับหนูหักขาอีกข้างนึงเลยไหมอ่ะ น่ากลัวอ่ะ..... ไม่ตอบดีกว่า......
“ไม่ตอบแปลว่าใช่สินะ อยากรู้นักว่าถ้าความจำครบถ้วนอยู่จะตอบว่ายังไง.....”
อ้อมแขนที่สวมสอดกอดไว้แน่นค่อยคลายลง
“พี่ยังมีเรื่องสำคัญอีกหลายเรื่องที่พี่ไม่ได้บอกน้องฐา แต่ถึงบอกตอนนี้ น้องฐาก็คงไม่อยากฟัง แต่ไม่ว่ายังไงพี่จะทำทุกๆ ทางให้น้องฐาจำเรื่องของเราได้ ถึงตอนนั้นเราจะไม่มีความลับต่อกันอีกแล้ว”
“หนูก็อยากจำได้เหมือนกัน บางทีถ้าหนูจำทุกอย่างได้ มันคงไม่ลำบากใจมากขนาดนี้”
เรื่องราวที่จำแล้วเจ็บ.... หนูก็ไม่ได้อยากจะเก็บมาทำร้ายตัวเองหรอก เพียงแค่เรื่องของพี่โต้งหนูจำไม่ได้ แต่เรื่องของโรจน์ หนูลืมไม่ได้แค่นั้นเอง
บางสิ่งที่อยากจำเรากลับลืม บางสิ่งที่อยากลืมเรากลับจำ
คนเรานี้คิดให้ดีก็น่าขำ อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ “ถ้าน้องฐายอมเชื่อที่พี่บอก ถ้าน้องฐายอมเปิดใจสักนิด ถึงจะจำอะไรไม่ได้... เราก็สร้างความทรงจำด้วยกันใหม่ได้...ไม่ต้องย้อนเวลากลับไปยังอดีต เราก็แก้ไขความผิดพลาดทุกอย่างร่วมกันได้”
หนูไม่ได้ตอบอะไรออกไป ความเงียบคงทำให้เขาอึดอัดจนดึงมือที่กอดเอวไว้หลวมๆ นั่นออก
มันรู้สึกใจหายที่คนที่นอนกอดอยู่ข้างๆ ค่อยเคลื่อนตัวลงจากเตียง
ก่อนที่เขาจะเดินออกไปหนูก็เผลอพลิกตัวหันไปหาเขา ดึงชายเสื้อกระตุกเบาๆ
“มันจะเริ่มได่จริงๆเหรอ... ถึงแม้หนูจะไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับพี่เหลืออยู่ ถึงแม้ว่าหนูในตอนนี้จะแตกต่างกับน้องฐาที่พี่รู้จักโดยสิ้นเชิง อย่างงั้นเหรอ?”
“ให้ต่างยังไง น้องฐาคือน้องฐาอยู่ดีนั่นแหละ.... พี่...รักน้องฐานะคะ”
คำสุดท้ายนั้นทำให้หนูน้ำตาร่วง คำพูดแบบนี้ รู้สึกเหมือนเคยฟังเมื่อนานมาแล้ว
พี่โต้งเช็ดน้ำตาให้เบาๆ แล้วขยับมากอดหนูไว้ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันก็ “อุ่นดี”
เพราะเราอยู่ใกล้กันมากเกินไปหรือเปล่า สัมผัสที่อ่อนโยน คำพูดเพราะๆ เสียงหวานๆ ที่ไม่เคยได้รับจาก “มัน” เลยทำให้หวั่นไหว จนไม่อยากให้เขาผละออกไปเลย.....
หากวันใดที่เธอลืมไปว่ารักกัน หรือเปล่า...
หากวันเวลาที่เดินผ่าน อาจจะเจือจางทุกเรื่องราว
มีเพียงคำเดียวพอให้เธอชื่นใจ หากความจริงที่เจอมันเลวร้ายแค่ไหน
วันนี้ต้องเจออะไร ฉันรักได้เพียงแค่เธอ .
.
.
ตอนเช้าหนูตื่นขึ้นมา สิ่งแรกที่มองหาคือพี่โต้ง พอไม่เห็นเขานอนอยู่มันก็......ใจหายนิดๆนะ
“อ้าว....ตื่นแล้วเหรอคะ?” ที่ไหนได้ ตายยากอ่ะ ไม่ได้ไปไหนซะหน่อยแค่เข้าห้องน้ำเท่านั้นเอง
“เป็นอะไรดูทำหน้าเข้า ปวดท้อง ไม่สบายหรือเปล่า”
หนูส่ายหน้า
“ไม่พูด กลัวเหม็นขี้ฟันหรือไง เดี๋ยวพี่เอากะลังมังมาให้แปรงฟันดีกว่า”
เรื่องพวกนี้ให้พยาบาลทำให้ได้มะ หนูทำหน้าแบบจะบ้าเหรอ....
“หรืออยากเช็ดตัวมากกว่า”
ถ้าจะเยอะขนาดนี้ นอนต่อดีกว่า.....
หนูคิดแล้วเอนตัวลงนอน
“งั้นพี่กลับไปห้องก่อนนะ เที่ยงๆ จะมาหาใหม่”
หนูเงียบไม่ตอบ รอจนพี่แกเกินไปถึงประตูแล้ว...เพิ่งนึกขึ้นได้......
“พี่คะ....”
“หือ....”
“หนูฝากซื้อของหน่อยสิ”
หนูโต้งเลิกคิ้ว เดินกลับมายืนมองอยู่ข้างๆ มองหน้าจนตัวหนูแทบหด
“คราวนี้จะเอาอะไรอีกล่ะ” พี่แกถาม น้ำเสียงเหมือนจะข่มขู่.....
นิ่งไปอึดใจหนึ่งก่อนจะบอกออกไปว่า
“เอา whitening ขวดนึง” 
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
No comment
โพลล์
หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190> (อ่าน 1224878 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก