ตอนที่ 82 ตัวจริงของพี่โต้ง....
พี่โต้งชะงักไป เมื่อได้ยินคำถามของหนู สายตาคมๆ ที่จ้องมองมาทำให้หนูแอบลอบกลืนน้ำลายทั้งๆ ที่ลำคอแสนจะแห้งผาก ถ้าหากห้องนี้ไม่ติดแอร์ เหงื่อคงผุดพรายไหลพรากๆ
“ว่าไงนะ? ไหนลองพูดใหม่ซิ”
อึ๋ย....คือแบบ... ถ้าเสียงพี่จะกระแทกกะทั้นขนาดนั้น ถ้าตาพี่จะดุขนาดนั้นล่ะก็.....
ทั้งๆ ที่เริ่มจะหวั่นๆ กับหน้าตาและน้ำเสียงของแกก็เถอะ แต่ก็ยังทำเป็นใจดีสู้เสือ
“ดะ....ได้ยินไม่ชัดเหรอคะ หนูบอกว่า....ละ....เลิก”
เพล้ง!!!
หนูสะดุ้งเฮือกขึ้นมาทันทีเมื่อพี่โต้งเอามือปัดแจกันดอกกุหลาบที่วางไว้บนโต๊ะตกลงมาแตกกระจาย
“คิดดีแล้วใช่ไหมที่พูดออกมาเนี่ย....” เสียงเย็นๆ ฟังแล้วหนาวยะเยือกขึ้นมาเลย
คือให้หนูตอบหนูก็คงบอกว่า ไม่ดี ไม่ดีเลยสักนิดที่คิดแบบนี้ ก็พี่แกเล่นทำท่าเหมือนจะฆ่าหนูแล้วอ่ะ....
หนูพูดไม่ออกแล้วค่ะ กลัวมาก.. กลัวพี่แกจะคลั่งแล้วบีบคอหนูจนตาย.... เลยได้แต่หุบปากเงียบ
“ถามก็ตอบสิ!!”
ไม่แค่ตะคอกค่ะ พี่แกยังกระชากแขนหนูอีกต่างหาก บีบแน่นด้วย... คือแถวๆ ตรงนั้นมันมีแผลถลอกเพราะตอนถูกรถชนอยู่ด้วย พอโดนจับแรงๆ แล้วมันก็เจ็บอ่ะค่ะ
“พี่.......ปล่อยก่อน...หนูเจ็บ..” ฮึก...ฮือ..... หนูเริ่มบีบน้ำตา ไม่ได้ร้องเพราะเจ็บหรอก แต่ตกใจมากกว่า เหมือนเด็กที่ร้องไห้เวลาโดนผู้ใหญ่ตะคอกใส่อะไรทำนองนั้นอ่ะค่ะ
พี่โต้งแกมองหน้าหนูแบบยังไม่หายโมโหเลย แต่พอเหลือบตามองเห็นแขนหนูเริ่มเลือดซึม แกก็รีบปล่อย
แกยืนนิ่งก่อนจะถอนหายใจอย่างหนักหน่วง
“น้องฐาพี่ขอโทษ..” จากที่โกรธอยู่ดีๆ กลับกลายเป็นเสียงอ่อนขึ้นมาทันทีเลยแหละ ถึงจะดีใจที่แกคงหายบ้าแล้ว แต่หนูก็ยังไม่ยอมหยุดร้องไห้
“วันนี้...พี่จะถือว่าพี่ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น และขอร้องอย่าพูดอะไรแบบนั้นอีก... พี่ขอโทษที่ทำให้เจ็บ...แต่จงรู้เอาไว้ คำพูดของน้องฐา ทำให้พี่เจ็บกว่าหลายเท่า”
แค่นั้นแหละ...แล้วเขาก็ไป....
ทิ้งถ้อยคำที่ทำให้หนูสำนึกผิด....
พร้อมกับเริ่มรู้ซึ้งแล้วว่า... เป็นเรื่องงี่เง่ามากที่คิดว่าตัวเองจะได้แฟนแสนดีขนาดนั้น...
เบื้องหลังคำพูดสุภาพ การเอาอกเอาใจสารพัด แท้จริงแล้ว แฟนใหม่หนูก็นิสัยไม่ได้ต่างไปจากแฟนเก่าเลยสักนิด
อารมณ์ร้อน บ้าเลือด โมโหแล้วโหดพอๆ กัน หนูนึกภาพไม่ออกเลยว่าถ้าเผลอพูดอะไรทำนองนี้ออกไปเป็นครั้งที่สองแล้วจะเจอกับอะไร... กะเทยน้อยผู้น่ารักมีหวังนอนตายคาโรงพยาบาล ศพไม่สวยแน่
เศร้า น้องฐาอยากจะเศร้า.....
...............
...................................
หลังจากบรรยากาศมาคุของเมื่อวานพี่โต้งก็หายไปเลย นางพยาบาลต้องเป็นคนมาเก็บกวาดดอกไม้และเศษแจกันที่ตกแตกรวมทั้งเปลี่ยนผ้าพันแผให้หนูใหม่ หนูต้องโกหกว่าซุ่มซ่ามทำแจกันตก รวมถึงนอนทับแผลตัวเอง นางพยาบาลคงมองหนูเป็นคนซุ่มซ่ามและโง่มากแน่ๆ เลย....เฮ้อ....
ผ่านไปหนึ่งคืนที่พี๋โต้งปล่อยให้หนูนอนคนเดียวแกคงกลัวถ้าอยู่ด้วย ดึกดื่นจะละเมอลุกขึ้นมาบีบคอหนูมั้ง
อีกวันหมอกก็มาเยี่ยม พอเห็นมันหนูก็ยิ้มอย่างดีใจ เพราะหนูจะได้ฝากมันซื้อของที่อยากได้ แล้วก็มีเรื่องสำคัญจะปรึกษามันด้วย..
“หมอก ฉันว่าฉันจะดรอป” หนูบอกมันเสียงอ้อมแอ้ม
“ดรอป?”
“ใช่...”
“จำเป็น?”
“ก็แล้วจะให้ไปเรียน ไปสอบยังไงในเมื่อจำอะไรไม่ได้สักอย่าง” หนูรีบอธิบายเหตุผล
“ไม่เห็นต้องจำได้ ข้อสอบมันก็อยู่ในหนังสืออ่ะแหละ ปีหนึ่งเรียนแต่วิชาพื้นฐาน บางอย่างก็เรียนมาแล้วด้วยซ้ำ อย่าดรอปเลยเสียดายเวลา อีกสองเดือนจะจบเทอมแล้วเนี่ย อ่านหนังสือเยอะๆ รายงานก็ช่วยๆ กันไป โน้ตบุกมึงก็มี เอางานมาทำที่โรงพยาบาลยังได้....”
“โน้ตบุกเหรอ มีของแบบนั้นใช้ด้วยเหรอเนี่ย” หนูเอ่ยขึ้นมาเบาๆ คล้ายจะรำพึงรำพันกับตัวเองมากกว่า
“พี่โต้งเพิ่งซื้อให้เมื่อต้นปีนี่เอง ของขวัญวันเกิดล่วงหน้ามึงอ่ะ จะว่าไปแล้วนอกจากโน้ตบุก มือถือที่ใช้อยู่พี่เค้าก็ซื้อให้นี่นา”
“โห จริงดิ ราคาโน้ตบุกเครื่องนึง ยังไงมันก็ต้องหมื่นขึ้น ซื้อของพวกนั้นให้ได้ง่ายๆ ก็คงพอมีตังค์ล่ะเนอะ”
“ไม่ใช่แค่มีตังค์ เค้าเรียกรวย” หมอกช่วยแก้คำผิด
“แปลกเนอะ หน้าตาก็ดี รวยก็รวย ทำไมไม่หาแฟนสวยๆ มาคบกะเทยทำไม” หนูโพล่งออกไปทันทีอย่างคะนองปาก เพราะนึกสงสัยขึ้นมาครามครัน จนป่านนี้ก็นึกคิดอยู่ว่าอีพี่โต้งนี่คุณสมบัติดีเวอร์จนไม่น่าจะมาเป็นแฟนตัวเองได้ (ไม่รวมกับที่เกือบก่อคดีพยายามฆ่ามาแล้วเมื่อวานอ่ะนะ)
“พี่โต้งเค้าเป็นเกย์ทำไมกูไม่รู้ แต่คงเป็นเหตุผลเดียวกับที่มึงเป็นกะเทยนั่นแหละ... แล้วความจริงเค้าก็ไม่ได้อยากคบกะเทยด้วย แต่มึงอ่ะแหละไปอ่อยเค้าเอง ถ้าพี่แกชอบผู้หญิงนะ มึงคงโดนกระทืบตายไปตั้งแต่มอมเหล้าพาเค้าเข้าโรงแรมแล้วล่ะ”
“อือ...อย่างนั้นเองเหรอ?” หนูพยักหน้ารับหงึกหงักพอเป็นพิธีแต่เมื่อจับใจความทั้งหมดแล้วก็อ้าปากค้างหันไปตาโตใส่หมอก
“ฮะ ว่าไงนะ มอมเหล้าพาเข้าโรงแรม?”
“ใช่....บางทีพี่แกอาจจะคบกะมึงเพราะติดใจรสรักอันร้อนแรงก็ได้ ใครจะรู้” หมอกบอกแล้วยิ้มขำ
.
.
.
เยอะ!! น้องฐาปัจจุบันนี่ก๋ากั่นเกินรับได้จริงๆ
ยังมีอะไรอีกไหมที่ยังไม่รู้... แค่เรื่องที่มีผัวใหม่ว่าแรงแล้ว วิธีการได้มานี่แรงเข้าไปอีก หวังว่าคงไม่ได้เป็นฝ่ายไปเสียบเขาหรอกนะ ไม่งั้นชีวิตคงพิลึกพิลั่นมากกว่าเดิมเข้าไปอีก...
โอย...หนูอยากจะเป็นลมวันละหลายสิบหน
ชักเริ่มระแวงซะแล้วสิ ว่าอีพี่โต้งแกอาจจะนึกเคืองใจอยู่ลึกๆ ก็ได้ที่ถูกลูบคมแบบนั้น จนป่านนี้อาจจะยังไม่หายแค้น เราสองคนอาจจะมีเบื้องลึกเบื้องหลังอันน่าสยดสยอง ต่อหน้าคนอื่นเป็นแฟนที่รักกันดี ลับหลังถูกทารุณกรรมยิ่งหว่าทาสในเรือนเบี้ย...ทำงานบ้านชดใช้ความผิด หรือไม่พี่โต้งก็อาจจะมีรสนิยมทางเพศที่ผิดเพี้ยนแปลกประหลาด แซ่เฆี่ยนเทียนหยด บรื๋อส์..... คิดมากไปไหม?
สุดท้ายก็ตกลงใจว่าไม่ดรอป.....
เครียด...น้องฐาเครียด นอกจากเหตุผลที่ว่าจำอะไรไม่ได้แล้ว สมมุติว่าถ้าหนูไม่ได้ดรอป ยังคงไปเรียนตามปกติ หลังจากออกจากโรงพยาบาลแล้วจะต้องไปอยู่ไหนล่ะ? ก็ต้องเป็นห้องคุณพี่โต้งใช่มะ แล้วชีวิตต่อจากนี้จะเป็นยังไง
แค่คิดก็เสียวแล้ว....
แต่ใครจะนึก...ว่าเรื่องเสียวๆ...มันเริ่มขึ้นก่อนจะทันได้ออกจากโรงพยาบาลเสียอีก...
หนูทานมื้อเย็นเรียบร้อยแล้ว เหลือบานเลย ไม่ค่อยอยากอาหารนัก แถมพี่โต้งงอนด้วย เลยไม่มีคนซื้อของกินมาให้ ตอนฝากหมอกซื้อของก็ลืมบอกให้มันซื้อขนมมาฝากซะสนิท
หนูดูทีวีแบบผ่านๆ เหมือนเปิดให้เสียงดังเป็นเพื่อนเท่านั้นระหว่างรอหมอกที่รับปากจะซื้อของมาให้ ส่วนพี่โต้งหายไปเป็นวันที่สองแล้ว เขาคงยังไม่หายโมโหกระมัง
หนูหันไปมองอย่างดีใจทันทีที่ประตูเปิดออก เพราะคิดว่าเป็นหมอก แต่คนที่เปิดประตูแล้วเดินจ้ำเข้ามานั่นไม่ใช่ ยิ่งใบหน้าถมึงทึงแบบนั้นด้วยแล้ว น้องฐาอยากจะควักตาตัวเองออกมาเสียจริงๆ จะได้ไม่ต้องมองเห็นมัน
น่ากลัวอิ๊บอ๋าย...
“นี่อะไร” พี่โต้งถามพร้อมทั้งปาถุงในมือมาโดนหน้าอกหนูเลย
ไม่เจ็บหรอกค่ะแต่ไม่พอใจ กับความป่าเถื่อน....
อีพี่บ้า.... ถ้านมหนูเป็นรูรั่วออกมาจะทำไงเนี่ย ขวัญเอ๊ยขวัญมาอย่าตกใจนะลูก.... หนูคิดในใจขณะที่ยังงงๆ แล้วก็แกะถุงพลาสติกออกมาดูของข้างในว่ามันอะไรนักหนา
อ้าวนี่มัน... ยาคุมนี่หว่า.... แล้วทำไมพี่แกถึงได้.....
“อะไร...ก็....ของพี่เอามา แล้วมาถามหนูทำไม” หนูเงยหน้าขึ้นตอบอย่างกวนประสาท ทั้งๆ ที่หน้าหดเหลือสองนิ้ว
หมอกนะหมอก บอกแล้วให้เงียบๆ ทำไมปล่อยให้พี่แกรู้ได้เนี่ยว่าเอาของผิดกฏหมายเข้าโรงพยาบาล ฮือ....
“น้องฐาฝากหมอกซื้อทำไม” ก็คนมันอยากได้จะถามทำซากอะไรเนี่ย ฮือ......
“เอ่อ.... ก็...พี่ไม่เอามาให้ หนูก็ให้คนอื่นซื้อให้แทนน่ะสิ”
“ไม่ต้องกิน!! เอามานี่เลย” พูดปุ๊บดึงของในมือหนูลอยหวือขึ้น หนูมองตามอย่างเสียดายก่อนจะเห็นพี่แกหย่อนยาลงถังขยะ จะๆ คาตา โฮ....ทำร้ายจิตใจมาก แง้....ทำไมโหดร้ายปานนี้ ฮือ หนูจะเอา เอายาหนูมาน้า
“เอายาหนูคืนมานะ พี่ไม่มีสิทธ์จะทิ้งของคนอื่นแบบนี้นะ” หนูโวยวายทันทีแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะแม้แต่จะลงจากตัยงยังไม่มีปัญญา อารมณ์โมโหทำให้ลืมไปแล้วว่าต้องสงบเสงี่ยมเจียมตัว
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น..... ก็รู้อยู่ว่าดื้อ แต่ไม่นึกว่าจะขนาดนี้ ทำไมบอกอะไรไม่เคยฟังเลย...” พี่โต้งตะคอกหนูอีกแล้ว
“พี่ต่างหากที่ไม่เคยฟังอะไรหนูเลย ไม่เคยเลย.....คนใจร้าย เอาแต่ใจตัวเอง เห็นแก่ตัว บ้าอำนาจ หนูเกลียด..... หนูเกลียดพี่...” หนูตะโกนกลับไป
“หยุด...หยุดพูดเดี๋ยวนี้!!” หมับ!! ทันทีที่คำว่าเกลียดหลุดออกจากปาก.... มือพี่โต้งก็จับหมับเข้าที่หัวไหล่
“ไม่หยุด...หนูเกลียด....” ปึก!! พูดยังไม่จบประโยค อีพี่บ้าก็จับไหล่หนูกดลงกับเตียงอย่างแรง แล้วก็ก้มลงมาจูบ
“อื้อ.....อื้อ....” หนูได้แต่ครางอึกอักในลำคอด้วยกลัวตัวเองจะขาดอากาศหายใจตายไปซะก่อน พี่แกเล่นจูบแบบลืมตายมาก ตะบี้ตะบันจูบแบบใช้แต่แรงแบบที่นิยายผู้หญิงเค้าเรียกว่า “บดขยี้ริมฝีปาก” ไรงั้นมั้ง คือแบบหนูไม่อธิบายนะ หนูอารมณ์นั้นหนูเคืองแหละ....เพราะยิ่งดิ้นก็ยิ่งไม่ปล่อย ยิ่งขัดยืนก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้นทุกที ฮือ.... น่ากลัว พรุ่งนี้จะมีข่าวลงหน้าหนึ่ง กะเทยสาวน็อคตายคาโรงพยาบาลเพราะพิษรักแรงจูบหรือเปล่า?
ดิ้นจนเหนื่อยจนต้องยอมนิ่ง แกถึงยอมถอนจูบออกไป ตอนนั้นหนูก็น้ำตาไหลพราก ร้องไห้สะอื้นฮักๆ
ปากหนูไม่บวมเป็นผึ้งต่อยไปแล้วเรอะ....
“หยุดร้องซะ... ถ้าไม่หยุด จะทำมากกว่าจูบ....”
หนูเหลือกตาไปหาพี่แกด้วยสายตาแบบเคืองจัดกว่าเดิม
“จะทำอะไร อย่าลืมว่านี่โรงพยาบาลนะ” หนูเอ่ยเตือน....
“เลยคิดว่าพี่ไม่กล้า?”
โอเค จบ...... หนูหยุดร้องไห้แบบทันทีทันควัน เอามือเช็ดน้ำตาแบบทันท่วงทีมาก...
ฮือ...... กล้าไม่กล้าไม่รู้...เพียงแต่หนูไม่อยากเสี่ยง
แขนหนูเป็นแผล ...ขาหนูเดี้ยง..... ปากก็เจ่อไปละ....
ต่อให้บทรักของเราจะเคย “พิศดาร”ขนาดไหน
แต่เสียใจตอนนี้หนูเล่น “ท่ายาก” ให้ไม่ไหวจริงๆ..........................................................
อยากเกลาตอนนี้นานๆ แต่ตีสองแล้วพรุ่งนี้ก็ไม่ว่าง.. เลยเอามาลงก่อน ขัดอกขัดใจก็เก็บไว้ละกัน
พี่โต้งที่แสนดีของน้องฐา ดีๆได้ไม่เท่าไรตะบะแตกซะแล้วตอนนี้
น้องฐางี่เง่าเรื่องเดิมๆ อีกละ คงเพราะเนื้อเรื่องมันพาไปด้วย....
ใจจริงอยากแกล้งพี่โต้งอีก แต่ไม่อยากให้คนอ่านเกลียดน้องฐาเลยต้องเบามือ ....ลงนิดนึง....
น้องฐากลับมารั่วพอประมาณ มีเหวี่ยงมีวีนบ้างแต่ก็อารมณ์เหมือนสมัยก่อน แค่ปากดี ปากกล้าแต่ขี้ขลาด อิอิ
ตอนนี้ไม่ค่อยดราม่านะ แค่ทะเลาะกันมันส์ๆ
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
ปล. ความรัก......มันเรื้อรัง......
โพลล์
หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190> (อ่าน 1224917 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก