พี่เก่ง กับ น้องตี๋ – ภาค II ตอนที่ VI / มันเป็นปฏิกิริยาทางเคมี
พี่เก่ง กับ น้องตี๋ – ภาค II ตอนที่ VI / มันเป็นปฏิกิริยาทางเคมี
ต่อกันเลยครับ มีเวลาบ้างเล็กน้อย มีคนบ่นเรื่องยาว ขี้เกียจอ่าน คนเขียนยังไม่ขี้เกียจเขียน คนอ่านก็ห้ามขี้เกียจอ่านนะครับ
ในชั่วโมงเรียนแล็ปเคมี ก่อนหน้าวาเลนไทน์เล็กน้อย วันนั้นเป็นการไทรเทรต โดยใช้สารละลายด่างทับทิม ผมเดินไปที่เครื่องระเหยน้ำแบบหมุน เพื่อเอาขวดรองรับต่อเข้ากับคอนเด็นเซอร์ ต้องใช้เวลาประมาณ 20 นาทีกว่าจะเสร็จ ผมจึงยืนรีรีรอรออยู่ตรงอ่างของเครื่องหมายเลข 3 นั่นเอง
ตี๋เล็กเดินเข้ามาพร้อมกับหลอดทดลอง 1 แร็ค (ที่ใส่หลอดทดลอง 1 แร็ค = 49 หลอด) อ่างน้ำร้อนหมายเลข 2 อยู่ข้าง ๆ กันกับเครื่องหมายเลข 3 ที่ผมยืนอยู่ ผมหันหลังให้มันทันที มันมองหน้าผมนิดนึงก่อนจะวางแร็คลงในอ่าง ปิดฝา แล้วดูนาฬิกาข้อมือ มันต้องใช้เวลา 15 นาทีผมนึกในใจ ทำไมพวกนี้มันทำช้ามาก กลุ่มไอ้ตี๋เล็กเป็นผู้หญิงสองคน ค่อนข้างทำอะไรเชื่องช้า ผมสะดุ้งเล็กน้อย
*เก่ง* เสียงไอ้ตี๋เรียกผมเบา ๆ มันเดินมายืนข้าง ๆ ผม สายตามองออกที่ถนนทางเดินไปคณะวิทยาศาสตร์ด้านล่าง
*จะทำอะไรวันวาเลนไทน์* มันถามผม
-ไม่มีโปรแกรม พวกไอ้ชัยมันชวนไปเที่ยวกลางคืนแถวทองหล่อ- ผมตอบ
*ฮื่อ ดูแลตัวเองด้วยนะ* มันตอบผมด้วยท่าทางเศร้า ๆ
และแล้ว คืนวันวาเลนไทน์ก็มาถึง ได้ยินข่าวว่าดอกไม้แพงมาก ๆ สาว ๆ หลายคนที่หน้าตาดีดี ต่างได้ดอกไม้กันครบ อวดกันอย่างสนุกสนาน ผมมองแล้วนึกถึงวันวาเลนไทน์ปีที่แล้ว ที่ผมซื้อโคมไฟรูปเด็กยืนฉี่ให้มัน ตอนนี้มันคงอยู่ที่บ้านขอนแก่น ส่วนมันซื้อเป้ แจนสปอร์ต ใบที่ผมกำลังใช้อยู่ทุกวันนี้ให้ มันดูเก่าแล้ว แต่ผมก็ยินดีใช้
ผมซื้อของอย่างหนึ่งให้มัน แต่ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสใหนที่จะเอาไปให้ อีกอย่าง กลัวผิดสัญญาว่าจะไม่คบกันแบบนี้อีก ผมได้แต่ว่ากล่องของขวัญไว้ที่โต๊ะเครื่องแป้ง ผมเอาการ์ดออกมาเขียนติดว่า
-ให้แล้วนะ ของขวัญวาเลนไทน์ ไม่ต้องงอน รักเท่าเดิม-
ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวตอน 3 ทุ่มเพราะนัดกับพวกไอ้ชัยไปเที่ยวกลางคืนกันที่ เธค ถ้ำสิงห์ ซอยทองหล่อ ไอ้ชัยรู้จักสนิทสนมกับเจ้าของ เป็นผู้หญิงอายุ 60 กว่าแล้ว แต่ยังสวยด้วยแพทย์ ดู ๆ อายุไม่น่าเกิน 40 กว่า ๆ วันเกิดแกปีที่ผ่านมาพวกผมก็ไปหนึ่งครั้ง สนุกสนานมาก ผมเลือกชุดที่คิดว่า ดูตัวเองทุเรศน้อยที่สุดแล้ว ฉีดน้ำหอม Aqua / Gio Amarni แล้วใส่รองเท้าวิ่งลงจากหอไป เพื่อน ๆ กำลังรออยู่ที่หน้า 7-11
เจอเพื่อน ๆ อีก 4 คนที่นั่น กลุ่มนี้เป็นกลุ่มที่ผมไม่ค่อยสนิทสักเท่าใดนักถ้าเทียบกับกลุ่มที่เรียนมัธยมมาด้วยกัน ไม่ทราบสิครับว่าการคบกันตอนโตแล้วอาจเป็นสาเหตุหนึ่ง ที่ทำให้คนเราไม่ค่อยสนิทกัน แต่ความสนิทมันก็มีในระดับหนึ่งนะ อาจเป็นเพราะนี่ยังไม่ถึงปีเลยคบกัน
*กูชวนไอ้ตี๋ มันไม่ไปว่ะ เออ มันบอกมันไม่ได้อยู่กับมึงแล้ว*
ไอ้ชัยถามขึ้นในรถ Honda Civic ของมัน พ่อมันซื้อเป็นของขวัญที่สอบติดที่นี่ ส่วนผมได้สร้อยคอหนัก 1 บาทพร้อมด้วยกางเขนเล็ก ๆ จากพ่อกับแม่
-เออ ไปได้เดือนกว่าแล้ว ไปอยู่กับลูกพี่ลูกน้องมัน- ผมตอบ
พวกผมไปถึงที่หมาย สวัสดีเจ้าของร้าน พี่เต่า แกชอบให้เด็ก ๆ รุ่น ๆ อย่างพวกผมมาเที่ยว มีเด็ก ๆ เยอะ ๆ คงเป็นเคล็ดลับที่ทำให้แกยังสาวแบบนี้ ผมยกมือไหว้พี่บุ๋ม รัญญาก่อนที่แกจะแซเล็กน้อยว่า กลุ่มนี้มีแต่หน้าตาดีดี
พวกผมกินเหล้าได้สักพัก (ขวดที่ 2 กำลังได้ครึ่ง) กินหรืออาบฟะ .. ผมสงสัยเหมือนกัน เริ่มกึ่ม ๆ กันหน้าแดง พูดจาลิ้นพัน ขากลับไอ้เมฆ จะเป็นคนขับรถกลับ และทุกคนจะไปนอนที่หอไอ้เมฆ อยู่ไกล้ ๆ กับหอพักผม ไอ้เมฆเป็นเด็กดี เหล้าไม่แตะ สูบบุหรี่อย่างเดียว นอกนั้น พวกผมไม่มีใครสูบเลย
*เก่ง มึงมีปัญหาอะไรกันกับไอตี๋เปล่าวะ บอกพวกกูได้นะเว้ย กูเพื่อนมึง* ไอ้ชัยเริ่มก่อน
-ใช่ เพราะกูเห็นมึงไม่ค่อยคุยกันเหมือนเมื่อก่อน แถมย้ายห้องหนีไปแบบนี้ มีอะไรเปล่า พวกกูฟังได้- ไอ้เมฆเสริม
-มึงจะเกย์หรือจะตุ๊ด มึงก็เพื่อนกู- ไอ้ปลิ้นสอด รู้สึกว่ามันจะรำคาญที่เห็นพวกนั้นรำคาญที่เห็นพวกนั้นถามไม่ตรงคำถาม อ้อมไปอ้อมมาอยู่ตลอด
*ไม่มีอะไรหรอก พอดีพ่อมันสั่งให้มันตั้งใจเรียน ให้พี่มันดูแล เลยย้ายออกไป* ผมตอบไปกลาง ๆ
-ยังไงมึงก็ไม่น่าห่วงหรอก เพราะในกลุ่มเรามึงเรียนเก่งที่สุดแล้ว ถ้าไม่นับอีกุ้งน่ะนะ- ไอ้ชัยพูดถึงกุ้ง เด็กกรุงเทพ เรียนเก่งมาก เทอมที่แล้วท้อปได้ที่หนึ่งของภาควิชา
พวกเรากลับออกมาถึงหน้าสถาบันเกือบตีสามแล้ว เราตกลงว่าจะกินอะไรร้อน ๆ เย็น ๆ ตามจากที่ร้านพี่พรก่อนแยกย้ายสลายตัวกลุ่มหนุ่มโสด ในวันวาเลนไทน์ จะดูว่าใครโสดไม่โสดก็วันนี้ล่ะครับ คงไม่มีพวกไม่โสดมาเพ่นพ่าน
ที่หน้าสถาบันมีคนเดินกันขวักไขว่ เพราะว่าเป็นวันพิเศษ และผู้คนบางส่วนเตรียมอ่านหนังสือสอบแล้ว พวกผมนั่งที่โต๊ะในสุดด้านใน ดูทีวีไปพลาง ผมสั่งน้ำปั่นมากินเหมือนเคย ทุกคนคุยกันเป็นระยะ ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องแซวกันเอง เรื่องความโสดมากกว่า และแล้ว ผมเห็นไอ้กลดเดินเข้ามา ในมือจูงมือตี๋เล็กมาด้วย ในมือตี๋เล็กมีห่อช็อกโกแลตขาวของเฮอร์ชี่ย์ที่มันชอบ ดูมันสองคนแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นผม ไอ้ชัยเรียกไอ้ตี๋
-ตี๋ ๆๆ ทางนี้เว้ย-
*ไปใหนกันมาล่ะ สนุกมั้ย* ไอ้ตี๋มันถาม ไอ้กลดเดินนั่งแล้วมองมาทางผมอย่างไม่วางตา
-ไป ..................................... ชวนมึงแล้วไม่ไปเลยนะ นั่นพี่มึงเหรอ- ไอ้ชัยถามต่อ
ผมไม่มองหน้าตี๋เล็กมันเลยได้แต่ก้มหน้าก้มตาดูดน้ำในแก้ว รู้สึกว่า มันก็ไม่พยายามมองผมเหมือนกัน จากนั้นมันขอตัวกลับโต๊ะ นั่งหันหลังมาทางผม ผมมองตามเล็กน้อย ไอ้กลดยิ้มที่มุมปาก ยิ้มที่น่าเกลียด ผมอยากเดินไปชกมันนัก
-พี่ไอ้ตี๋มองมึงแปลก ๆ ว่ะ ใหนมีเรื่องอะไรกัน อย่าปิดบังเลย เพื่อนต้องช่วยเพื่อน- ไอ้ชัยพูดขึ้น
-เออ ให้พวกกูล่อมันใหม- ไอ้ปลิ้นสอด ไอ้พวกนี้คงรู้เรื่องราวระหว่างผมกับไอ้ตี๋จากข่าวลือในเทอมก่อน
*พ่อไอ้ตี๋สั่งห้ามคบกับกูเด็ดขาด แล้วให้ไอ้กลดนี่ดูแลมันแทน ถ้าขืนยังไม่เลิก พ่อมันจะตัดเป็นตัดตาย* ผมอธิบายสั้น ๆ แต่ได้ใจความ
-อะไรวะ ไม่ยุติธรรมเลยนี่หว่าพ่อมัน- ไอ้เมฆสอด
*โลกนี้คงเรียกร้องหาความยุติธรรมได้ไม่ง่ายนักหรอก* ผมบอกกับทุกคน
-สงสารมึงว่ะ อย่าคิดมาก เพื่อนกัน มีอะไรคุยกันได้ พวกกูไม่ถือ อย่ามาอัดตูดพวกกูก็แล้วกัน- ไอ้ชัยบอก
*ระวังให้ดี ไม่แน่นะเว้ย* ผมกระเซ้าทีเล่นทีจริง ตายังมองไปที่สองคนนั่นไม่วางตา
-เฮ้ย ไอ้กลดนี่มันแปลก ๆ ว่ะ มึงดูสิ พูดจากับไอ้ตี๋ มองตากันหวานยังกับน้ำเชื่อม มันเป็นเกย์เปล่าวะ- ไอ้เมฆถาม
*ไม่หรอกมั้ง ได้ยินข่าวว่ามันเกลียดเกย์จะตาย พอ ๆ กับพ่อไอ้ตี๋* ผมตอบก้มหน้ากินขนมปังเย็นราดชาปั่น
-กูว่าไม่มั้ง ดูนั่น- ไอ้ปลิ้นบอก
ทุกคนหันไปมองพร้อมกัน ผมเงยหน้ามองช้า ๆ เห็นไอ้กลดเอามือจับมือไอ้ตี๋ที่อยู่บนโต๊ะ ไอ้ตี๋รีบชักมือออกแล้วทำหน้าดุดุใส่ไอ้กลดหันมามองทางโต๊ะผมเล็กน้อย ไอ้กลดทำหน้าทะเล้นหล่อ ๆ ของมันตอบกลับมา ยังจ้องตากันไม่เลิก
-แม่งทุเรศ ไอ้ตี๋ด้วยอีกคนต่อหน้าไอ้เก่งแท้ ๆ – ไอ้ชัยบอก
*เฮ้ย อย่าไปสนใจ กินของเราเถอะ เขาก็มาของเขา* ผมบอกกับเพื่อน ๆ ก้มหน้าก้มตากินอย่างไม่รู้รสชาติอะไรเลย ...
ปฏิกิริยาเคมีมันเป็นแบบนี้นี่เอง ... เกิดขึ้นได้รวดเร็วเมื่อมีตัวเร่งปฏิกิริยาและสภาวะที่เหมาะสม .... จนถึงวินาทีนี้แล้ว ผมรู้สึกเหมือนตัวเองโง่มาก เหมือนคนที่ถูกหลอก บางทีผมอาจจะคิดรักไอ้ตี๋มันไปข้างเดียวก็ได้
ไม่ต้องให้หมาที่ใหนมาบอก ผมก็รู้ว่าสองคนนั่นมันสวีทแค่ใหน โดยเฉพาะไอ้กลด มันจงใจทำให้ผมเห็นชัด ๆ ว่ามันกับไอ้ตี๋นี่แค่ใหน พอกินเสร็จพวกผมทั้งกลุ่มลุกพร้อมกัน บางคนหันไปลาไอ้ตี๋ ส่วนผม มองออกไปข้างหน้า อย่างทรนง ............. ไม่มองหน้ามันแม้แต่เศษเสี้ยวของสายตาให้เปลืองพลังงาน