หัวข้อ: Sweet Home in Hong Kong ความรัก น้ำแข็งไส หัวใจสีส้ม [จบบริบูรณ์]

[Maize]

พ่อจ๋า  ฟ้าคิดถึงพ่อ  พ่ออยู่ไหน  โฮ่ๆๆๆ

น้องบันนี่  พี่มาแล้ว  หายไปหลายวันคิดถึงจัง
คิดถึงพี่หมอใจดีด้วย  อยากกอด

แอบขำตรงอิชื่ออาหวัง นี่แหละ  จะเอาให้ได้ใช่ไหมชื่อไทย  เอาไปเซ่  ปรารถนา

ให้ดอกไม้  ฐานแปลเพลงชอบของพี่ด้วยค่ะ  ชอบเพลงนี้มาก  เพลงผีเสื้อ
อีกเพลงนึงชื่ออะไรคะเคนจัง  เพลงช้าเหมือนกัน  เพลงนั้นก็เพราะค่ะ

[A-J.seiya*]

เข้ามารอ ,,
บันนี่น้อย ^^

[Keniji Teruyama]

无 眠  นอนไม่หลับ

ตอบเม้นท์ดีกว่า
★Sugar.B / คิดถึงพี่เคนอิจิและน้องบันค่ะ ฮิฮิ
ตอนนี้เหมือนหมอหลินเป็นพระเอกเลย มาทำเนียนๆ แต่เรารู้ทันนะ -..-
ถ้าตอนหน้าไม่มีเคลวิน เราจะหันไปเชียร์หมอหลินแล้วนะค่ะ  
  พูดไปงั้นทำไม่ได้หรอก , ตอนนี้ก็จิ้นไปพลางๆก่อนรอบทสวีท(?)ของทั้งคู่
ปล.ในอนาคตหมอหลินจะเป็นตัวทำให้น้องบันของเราไขว่เขว่หรือเปล่าค่ะ ถามเพราะจะเตรียมตัวหมั่นไส้ ๕๕
เคนอิจิ / ขอบคุณครับ
ก็พูด  ช่วงนี้คุณหนูของบ้านหลินรับบทเป็นพระเอก
ตอนหน้ามีพ่อออกมาแน่นอนครับ
ยังนึกบทสวีทไม่ออกเลยครับ  พ่อแกซึนมาก
แอะ แอะ แบะ แบะ
ขอบคุณที่ช่วยหาคำผิดอีกครั้ง

roseen
สู้ๆ นะครับ  เข้าไปติดตามอ่านงานของคุณ roseen ทุกครั้งที่อัพเลยครับ


Triple / เค้ายังคิดถึงเคลวินเลยแล้วบันนี่เล่าไม่คิดถึงเคลวินบ้างหรออออ???
เคนอิจิ / ตอนอยู่ที่บ้านหมอหลิน  บันเห็นหน้าเคลวินแยกเขี้ยวแวบนึง  
เอ่อ  เพ่  มันเรียกว่าคิดถึงตรงหนายยย

p_phai / ใครอีกครับเนี่ย  อ่านๆไป ยังไม่รู้เลยว่าใคร  เป็นพระเอก
เคนอิจิ / ตัวละครเยอะจังว่าไหม ? แฮ่  พระเอกเฉลยไว้ตรงชื่อเรื่องนะครับ


@StaR@ / อ่านแล้วก็อยากมีพี่แบบหมอหลินบ้างจัง
มาตอนนี้เคลวินก็ยังไม่มาคาดว่าตอนหน้าจะโผล่มาบ้าง
ตอนนี้บันน้อยก็มีเพื่อนแล้วด้วยคงไม่เหงาเท่าไหร่
เคนอิจิ / คนเขียนก็นิสัยแบบหมอหลินนั่นแหละครับ  พอจะแทนกันได้
ใช่ครับ  พ่อจะมาบทหน้า
ครับ  มีเพื่อนแล้วสองคน ( ที่สนิท )

±Märgârїn๛★ / น้องบันนี่กระต่ายน้อยชักจะเสน่ห์แรงขึ้นเรื่อยๆนะ
ชักอยากให้หมอหลินเป็นพระเอกมากกว่าสะแล้ว
เคนอิจิ / คนไทยน่ารัก  ( ยืมคำพี่ทิดจากเรื่องนู้นมาใช้ )
ทำโพลซะดีมั้งเนอะ

natty _lovelove / ขอบคุณนะคะ   บันนี่มีหนุ่มมาจีบเพิ่มอีกคนแล้ว
เคนอิจิ / ครับ  รอดูว่าเป็นใคร

rellachulla / ระบำปลายเท้า คลอเพลง เถียนมีมี่ เข้ามาอ่าน ฮี่ๆๆ
บันนี่น่ารักอ่ะ
เคนอิจิ / นึกภาพตาม  อืม  เข้าทีครับ
ขอบคุณครับ  เอ้า  นึกว่าชมผม

คนริมคลอง / ใครๆก็มาชอบน้องบัน
เจ้านายชาเย็น มีวี่แววจะได้กิ๊กกั๊กอะริงกริ่งกริ๊ง กันตอนไหนเนี่ย
+1ให้คุณเคนอิจิครับ (โหวตได้แล้วดีใจจัง)

เคนอิจิ / แอบไปลงสาลิกาลิ้นทองเอาไว้
ชอบศัพท์นี้จัง  ยืมไปใช้ได้ป่ะเนี่ย
ขอบคุณครับ  ห้ามโหวตผมออกนะ  มีเคือง

BeeRY / โอ๊ะๆๆๆ จะมีหนุ่มอีกคนมาตกหลุมรักน้องบันอีกแล้วหรือนี่ น่ารักจนใครๆก็อดใจไม่ไหวเลยน้า
ไม่ได้คิดถึงมากหรอกนะคะ เคลวินเนี่ย เพราะมาทีไรก็อยากดีดปากพี่แกทุกที (เวลาแกเบะปากใส่บันนี่ที่น่ารักของเรา)
อะไรๆก็ดีหรอกพี่เคนจัง แต่พอมาเจอตุ๊กแกแห้งเสียบไม้นี่หนูสยองมาก
เคนอิจิ / เขิน  อ่ะ อ้าว  ผิดคน
เอายางรัดแกงถุงดีดซะดีมั้ง  เบะได้เบะดี
ตากแห้งเรียบร้อย  พร้อมทอด  ก๊ากกก  ขย่มขวัญน้องเบียร์

hahn / น้องบันเสน่ห์แรงจริงๆ มีหนุ่ม ๆ มาจีบอีกแล้วแน่ๆ +1
เคนอิจิ / มะรุมแกงส้ม  เอ๊ย  มะรุมมะตุ้มรุมรักบันนี่

โจ๊กกุ้ง / โอ้ ใครอีกล่ะนั่นสนใจบัน แต่อ่านตอนนี้แล้วหมอหลินก็ดีนะ อบอุ่นดี แต่ริซ่านี่ใคร น้องหมอหลินเหรอ
เคนอิจิ / จำได้ว่าคุณโจ๊กกุ้ง  ชอบพระเอกซึน  คราวนี้เจอพ่อเข้าไป  ซึนได้ใจจริงๆ  แฮ่

ChCh13 / เอาแล้วไง นักบาสเลยนะ  ว๊าวๆๆๆๆ
เคนอิจิ / 打 篮 球  หนุ่มนักบาส  可 爱  น่ารัก

nunamicky / เสน่ห์แรงจังนะคะบันนี่
เคนอิจิ / 谢谢  เชี่ย เชี๋ย  ขอบคุณ  ( ขอบคุณแทนบัน  แต่หน้าบานเอง )

golove2 / คิดถึงบันนี่
เคนอิจิ / หลังจากโพสจบ  เคนอิจิจะจัดทริปตามรอยบันนี่  โดยแล่นเรือสำเภาออกจากท่าบางขุนเทียนออกอ่าวไทย
เข้าสู่อ่าวตังเกี๋ย  ขึ้นทะเลจีนใต้  มหาสมุทรแปซิฟิก  ขึ้นฝั่งที่ฮ่องกง  ก่อนที่จะถูกจับโดยพร้อมเพรียงกันที่ ตม.
ฐานลักลอบเข้าประเทศโดยผิดกฏหมาย  

yayee2 / เข้าเล้ามาวันนี้ เจอคุณเคนอิจิ พาน้องบันนี่มาพอดี จุ๊บ จุ๊บ น้องบันนี่ เพื่อบอกว่าคิดถึง
และขอบคุณเคนอิจิ ที่พาน้องมาจ้ะ
เคนอิจิ / เห็นคนอื่นเรียกว่าพี่แก้ว  ขอเคนอิจิเรียกมั่งได้ไหมครับ  ( เนียน )
จำได้ว่ารูปอวตารก่อนหน้าเป็นรูปผู้หญิงในวรรณคดี  ( ใช่หรือเปล่า )  เพ้อเจ้อละ เคน( น่าจะใช่นะ )
ผมชอบอ่านเม้นท์ที่พี่โพสครับ  ดูละมุนละม่อมดีจัง

litlittledragon / คนที่เล่นบาสนี่ คือคนที่พยายามจะกดน้องบันหรือเปล่า
แล้วสาวที่บ้านหมอหลินนี่ สนใจน้องบันในฐานะอะไร แค่น่ารัก
เลยชอบ หรือสนใจในฐานะอื่นกัน
เคนอิจิ / ที่ร้าน สวรรค์แห่งอารมณ์ใช่ไหมครับ ?  คนละคนกันครับ
ประมาณพี่สาวเห็นเด็กผู้ชาย  รักแบบน้องครับ

zeit / ชอบๆๆ วันนี้บันนี่ก้น่ารัก
แต่เรื่องยังดูไม่เดินไปไหนเลย
วี่เเววตาเคลวินจะมาหลงหนูกระต่ายไม่มีเลย
เคนอิจิ / ครับ  เนื้อเรื่องยังไม่ไปไกลนะ  เคนอิจิเวิ่นเว้อ  ก๊ากก
พ่อ  สงสัยจะงานยุ่ง  เตรียมหาเงินมาขอน้องบัน  น้ำหยดลงหิน  ทุกวันหินมันก็เปียกนะครับ  ( กร่อนเหอะ )

catwander / สนุกมากครับ แต่พักหลังไม่ค่อยอัพเลย สงสัยคนแต่งเหนื่อย สู้ๆ นะครับ
รอติดตามตลอดเลย
เคนอิจิ / ขอบคุณครับ แห๊มมดีใจ

DraCo_SLa13 / ฟ้าคิดถึงพ่อ  ผิดเรื่องป่าวฟร่ะ    
เคนอิจิ / ฟ้า  เอามือคุณออกจากขาผมได้แล้ว  ผมจะกลับไปหาคุณดี๋  ก๊ากก

ordkrub / ขอบคุฯสำหรับตอนต่อครับ
ยังไม่รู้จะเมนท์อะไร  ขอยกยอดไปตอนหน้าละกัน
เคนอิจิ / เห็นไหมล่ะ  ไม่มีเนื้อความที่คืบหน้า  คนอ่านไม่รู้จะเม้นท์อะไร  ต้องรวบยอด
แป่ววว  ย้อเย่นน้อ

Little Diamond / เฮ้อ  ใครเป็นพระเอกกันแน่ล่ะเนี่ย
เคนอิจิ / แอะ อะเอกอู่ใออื่อเอื้อง  อุนอ้ามแอ๋งไอ๋  พอละ  ไม่ต้องใบหรอก  กรรมแท้

❃indy❣zaka❃ / หมอหลินฟีลพี่ชายค่ะ ไม่น่าจะมีอะไรมากกว่านี้แน่ๆอ่ะ ทั้งบันทั้งหมอ
(เพราะดูหมอแกมีความเป็นผู้ใหญ่อยู่พอตัวด้วยล่ะ)
แต่ว่า...ตกลง อิตาเคลวินพระเอกหรอคะ?
บทน้อยยิ่งกว่าพ่อบ้านอีกนะคะนี่  
เคนอิจิ / เยี่ยม  ถูกครับ  แต่ไม่แน่นะ  อ่ะอ้าว  
พ่อแกยังไม่ค่อยแสดงบทบาทนะครับ  รอแกก่อน
อันนี้จริง  

ZuuZuu / ตกลงเรื่องนี้พ่อเคลวินเป็นพระเอกใช่มั้ยคะเคนจัง
ถ้าใช่เค้าจะได้เตรียมไปปลูกฝังน้องบันว่าอย่าไปใจอ่อนกับอิตาเคลวินง่ายนักละ
ต้องแกล้งให้เข็ด ให้หายขี้เก๊กซักที 555
นั่งฟังเพลงเปาบุ้นจิ้น ก็คิดถึงเมื่อสมัยเด็กที่เพื่อนๆชอบเอามาแปลงคำร้องแล้วร้องกันแบบขำๆ เคนจังเคยทำมั้ยคะ 555
เคนอิจิ / ใช่ครับ
ฝากด้วยครับ
ระวังพ่อเบะปากกลับมา
เคยครับ  สนุกสนานดีทีมาก  เปาบุ้นลักกินไข่เตา  อาจั่นเจาลักอมโอเล่  อันที่มันเผ็ดๆ ให้กงซุน  ( ทำนองเพลงผีเสื้อ )
อายจัง  ร้องไม่กี่ครั้ง  เพราะเป็นเพลงประจำพรรค  ( ชอบเล่นหนังจีน )  เขิน

Forever_Love / เคลวินเป็นพระเอกหรือเปล่าเนี่ย ไม่ค่อยมีบทบาทเลยแหะ
เคนอิจิ / ตอนนี้จ่ายค่าตัวครึ่งเดียว  แกเลยไม่ค่อยออกมา  ไว้รอบทหน้านะครับ

som / วันนีได้บันคืนมาอีกที  วันนี้ได้กอดเต็มที่เลยครับ
เคนอิจิ / เพิ่งสังเกตว่า  ชื่อเหมือนบันเลยนะ  น้องส้ม  เด็กสีส้ม

ao16
เคนอิจิ / เชี่ย เชี๋ย

punchnaja / i cant type thaiT^T
bun is so cute ahhhhhhhhhhh`!!!` i love him`!!! he's like alittle rabbit o///o
เคนอิจิ / but keniji like a daddy rabbit
เคนอิจิ  พ่อทุกสถาบันกระต่าย

♥10♥KK♥23♥ / เมื่อไหร่อีตาเคลวิน จะได้ห็นความน่ารักของบัน เหมือนคนอื่นๆเค้าซะทีน้า
เคนอิจิ / รอจนใกล้ท้ายเรื่อง  ถ้าพ่อยังไม่ใยดี  จะเขียนบทให้บันเอารากราคะบดผสมอาหารกล่องให้พ่อกินซะเลย


nuewanda / โอ้วววว  เยสสสส  เค้าทายชื่อสาวปริศนาถูกครึ่งนึงด้วยอ่ะ ลิซ่า กะ โรซ่า  หยวนๆ เนอะ ก็ลงท้ายว่าซ่าเหมือนกันแหละ คิก คิก  

แล้วหนุ่มชุดบาสนั่นใครอีกหล่ะนั่น อย่าบอกนะว่าอีตาเพลย์บอยที่เจอกันที่บ้าน “สวรรค์แห่งอารมณ์” อะไรนั่นอ่ะ อ่านชื่อร้านทีไรก็สยิวกิ้วทู๊กกกทีเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

คนเขียนเข้าใจเอาน้องบัน ซึ่งเป็นที่รักของมหาชนมาเป็นตัวประกันเนอะ  เพราะเพลงที่แปลมา ถ้าเค้าบอกว่าแปลไม่ดีก็เท่ากับเป็นการทำร้ายจิตใจเด็กสีส้มอย่างร้ายกาจ ซึ่งคนเขียนก็รู้ว่าเค้าทำไม่ได้ แต่เอาเข้าจริงๆ ก็ไม่มีอะไรจะวิจารณ์ เพราะภาษาในบทแปลก็งามในตัวเองอยู่แล้ว

เคนอิจิว่ามั๊ย  คนแต่งเรื่องนี้เก่งเนอะ อยากได้อ่ะ อยากได้แบบนี้ ใช่เลย เป๊ะมาก อยากได้................มาช่วยล้างจานอ่ะ  แบบว่าจานชามที่บ้านกองเบ้อเริ่มเลยที่ยังไม่ได้ล้าง    

สุดท้าย ขอ   หน่อย  กอดคนแต่งนะ ป่าวกอดเคนอิจิ  

เคนอิจิ / เก่งมากครับ  นึกว่าจะเชื่อผมว่าชื่อภูเขาทองซะอีก จ๊ากก
ไม่ใช่ครับ  นี่เป็นเด็กปอตรี  อ่ะอ้าว  บอกเนอะ  ไม่เป็นไร
ข้อสามอ่านแล้วฮาาา  มิมีคำโต้แย้ง  คารวะด้วยน้ำเต้าหู้หนึ่งจอกแทน
คนเขียนฝากบอกว่า  จานชามที่บ้านก็มีมากมายเช่นเดียวกันครับ  บางทีต้องเอาใบตองมารองข้าวเพราะล้างไม่ทัน เจี๊ยกก
รู้สึกว่าเคนอิจิจะหล่อกว่าคนเขียนนะครับ  ประมาณ  100 ยกกำลัง 6  คูณ  12 เท่า ปัดเศษทิ้งเพราะเห็นใจ แฮ่ๆๆ

lolilo / ใครๆ ก็รักบันน้อย >[]<"
เคนอิจิ / ยังไม่รวมพ่อใช่ป่ะครับคุณมด  แฮ่  ซึนเกินมาตรฐาน

Maize / พ่อจ๋า  ฟ้าคิดถึงพ่อ  พ่ออยู่ไหน  โฮ่ๆๆๆ

น้องบันนี่  พี่มาแล้ว  หายไปหลายวันคิดถึงจัง
คิดถึงพี่หมอใจดีด้วย  อยากกอด

แอบขำตรงอิชื่ออาหวัง นี่แหละ  จะเอาให้ได้ใช่ไหมชื่อไทย  เอาไปเซ่  ปรารถนา

ให้ดอกไม้  ฐานแปลเพลงชอบของพี่ด้วยค่ะ  ชอบเพลงนี้มาก  เพลงผีเสื้อ
อีกเพลงนึงชื่ออะไรคะเคนจัง  เพลงช้าเหมือนกัน  เพลงนั้นก็เพราะค่ะ

เคนอิจิ / เอ๊ะ !  เรยา  ผมบอกให้คุณไปไงครับ  ผมจะกลับไปหาคุณดี๋  ( จุ๊ปาก สองทีด้วยความหงุดหงิด )
ระวังไปกอดพ่อบ้านแทนนะ  
อาหวัง  อาวิช  ปรารถนา
ขอบคุณที่ชอบครับ
น่าจะเป็นเพลงนี้นะครับ 携手游人间  จูงมือกันแล้วเดินท่องไปในโลก
เพลงนี้ก็เพราะครับ  ความหมายดีทั้งสองเพลง

A-J.seiya* / เข้ามารอ ,, บันนี่น้อย ^^
เดี๋ยวเอาน้ำมาเสิร์ฟ  แฮ่ๆ  เนียน



เห็นมีคนคิดถึงพี่จั่นหลายคน  เลยเอานี่มาฝาก  มีฉากพี่จั่นกับบันนี่ด้วยนะ  ดูดีดี
V
V
V

  YouTube พี่จั่น เหอ เจีย จิ้ง เพลง ผีเสื้อ

ไอดอลผมเลยนะ  เหอ เจีย จิ้ง  เป็นคนที่ดูดี  บุคลิคดี  ผมก็เลยได้แบบพี่จั่นมาจนถึงทุกวันนี้  เจี๊ยกกกก

[NaChiNZz]

  รอบันนี่อยู่นะคัฟ

[Keniji Teruyama]

^

^

^

จิ้มไข่เป็ดพร้อมกับ + 1

เคนอิจิโรคจิต

[rellachulla]

 :z13:จิ้ม เคนจัง
ฮี่ๆ โรคจิตพอกัน เอิ๊กกก

[odakiri]

บอกได้คำเดียวว่าเรื่องนี่น่ารักอีกเรื่องอิอิ
ชอบอ่าหมอหลินก้้อดูดี  เเต่เคววินดูดีก่าอิอิ
บันนีน่ารักไปไหนค่ะ  รอมาต่อน๊า

[๛ﾞ★βra_11!☆ﾞ]

บันๆน้อยมีหนุ่มๆมาสนอีกคนแล้วว .
 

[gayraygirl]

ชอบบรรยากาศตอนบันอยู่กับหมอหลินอ่ะ
มันดูอบอุ่น เหมือนเป็นครอบครัว
แบบว่าดูแล แต่ไม่หวังผล(หมอหลินคงไม่คิดงาบบันหรอกมั้ง)
รอพ่อคนซึนต่อไป (ค่าตัวแพงนะเนี้ย บทน้อยเหลือเกิน) 

[BlueFaith]

บทเคลวินน้อยจังเลย

คิดถึงเคลวิน ๆๆๆๆๆๆๆ   

[odakiri]

มารอๆๆๆ

[rellachulla]

วันนี้มาป่ะจ้ะที่ยัก ฮี่ๆ
คิดถึงนะ

[SuSaya]

น่ารักมากค่ะ...ได้ความรู้ด้วย
ไม่รู้หนูบันจะโดนใครเข้ามาจีบอีก
แต่ทำไมบทพระเอกอย่างเคลวินน้อยจังเลยคะเนี่ย...เกือบนึกว่าอัลเบิร์ตเป็นพระเอกไปแล้วนะ

[Keniji Teruyama]

ดัน  ดัน  ฮึบๆ

พรุ่งนี้เจอกันนะครับ  จะพาบันนี่มามอบตัว

ขออภัยที่หายไป  อนุญาตให้ด่าเป็นภาษาจีนได้ครับ  ก๊ากกก

เคนอิจิ

[m_pop91]

ไว้วันอาทิตย์นี้จะเข้ามาอ่านเรื่องนี้นะครับ ตอนนี้ขออ่านพี่ทิตกับตัวเล็กซ้ำอีกสักรอบครับ ชอบๆๆๆ

[Maize]

คิดถึงบันนี่  วันนี้ไปอ่านน้องเนยเรื่องนู้นรอก่อน  พรุ่งนี้จะมาหากระต่าย
คิดถึงพ่อๆๆๆๆๆ  พ่อจ๋า  พ่อเคลวินนน

[BlueFaith]

เมื่อไหร่บันนี้จะมา

เข้ามารอแล้วนะคะ 

[nuewanda]

อาเคง เมื่อไหร่ลื้อจาเอาอาบังนี่มาต่อห๊ะ
พวกอั๊วรอนางเลี้ยวน๊า  ม่ายล่ายหลั่งใจเลยลื้อนี่
^
^
ก็.....ก็    คนเขียนบอกให้ด่าเป็นภาษาจีน นี่ก็จีนนะ อย่าเถียงนะว่านี่ไม่ใช่ คนจีนแถวบ้านก็พูดแบบนี้ทั้งนั้น 

[Keniji Teruyama]

แง   ผิดนัด  ขอโทษษษษ

ยินดีให้ดุด่าทุกกรณี

[Keniji Teruyama]

Chapter  11.

   บันลุกขึ้นยืนพร้อมๆ กับที่ผู้ชายอีกคนลงมานั่งข้างๆ  รถยนต์คันใหญ่สีดำที่เข้ามาจอดเทียบริมฟุตบาท  บันจำได้
ว่าเป็นของเคลวิน  เมื่อเดินเข้าไปใกล้กับประตูรถ  คนขับก็เลื่อนกระจกลงมา
“ มารับผมเหรอครับ ? ”
บันยื่นหน้าเข้าไปถามเคลวินในรถ
“ รีบขึ้นมาสิ  ฉันมีธุระที่อื่นต่อ ”
“ ครับ ”
บันเปิดประตูแล้วเข้าไปนั่งในรถข้างๆ เคลวิน
“ มาทำธุระอะไรเหรอครับ ? ”

“ จะไปไหนต่อเหรอครับ ? ”

“ เจ้านายไปทำงานมาเหนื่อยไหมครับ ? ”
สามคำถามเว้นระยะทุกๆ ห้านาที  แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะได้รับคำตอบกลับมา

เคลวินเลี้ยวรถเข้ามาจอดที่สำนักงานโทรคมนาคมระหว่างประเทศ  ก่อนที่จะลงไปทำธุระตามที่บอกไว้
เกือบสามสิบนาทีที่เคลวินหายไป  บันนั่งอ่านทบทวนหนังสืออยู่ในรถ  รอจนเคลวินกลับมา
“ ฉันจะไม่อยู่สามสี่วัน  นายอยู่กับอัลเบิร์ตได้ใช่ไหม ? ”
“ อยู่ได้ครับ  เจ้านายจะไปไหนเหรอครับ ? ”
“ ไปทำงานต่างประเทศ ”
เคลวินขับรถเข้าไปที่บริษัทซึ่งตั้งอยู่ในเขตเศรษฐกิจของฮ่องกง   ตึกสูงเสียดฟ้าที่ตั้งอยู่เบื้องหน้า  ดูจะเงียบเหงา  
เนื่องจากเลยเวลาเลิกงานมาแล้ว  บันเดินตามเคลวินเข้าไปในตัวตึก
“ ถ้าว่าง  จะพามาทำงานที่นี่ ”
เคลวินพูดกับบันขณะอยู่ในลิฟต์
“ ครับ    ว่าแต่ตอนนี้ยังมีคนทำงานอีกเหรอครับ ? ”

พนักงานสี่ถึงห้าคนกำลังวิ่งวุ่นในสำนักงานของเคลวิน  บันเห็นเฉินคุยโทรศัพท์  สีหน้าท่าทางไม่ค่อยดี
“ นายครับ  เจ้านาย    คนที่ผมติดต่อเอาไว้  ป่วยครับ  เป็นไข้หวัดใหญ่  ออกนอกประเทศไม่ได้ ”
เฉินทำหน้าจ๋อยขณะรายงานให้เคลวินฟัง
“ ได้ติดต่อคนสำรองเอาไว้บ้างหรือเปล่า ? ”
“ เอ่อ ”
เฉินเดินคอตกออกไปซักพัก  ก่อนที่จะกลับเข้ามาพร้อมใบหน้ายิ้มแย้ม

“ บันนี่ไงครับ  บันนี่ทำได้ ”
บันหันขวับไปมองทันทีที่ได้ยินเฉินพูด
“ ฉันต้องการมืออาชีพ ”
“ บันนี่ไงครับมืออาชีพ  เอกสารครั้งที่แล้ว  ลูกค้ายังชมเลยครับเจ้านาย ”
เคลวินส่งสายตามองมาที่บัน  ก่อนจะนิ่งไป

สองคนนี้คุยอะไรกัน  บันยังจับต้นสายปลายเหตุไม่ได้  รู้แค่ว่า  คนที่เคลวินติดต่อเอาไว้  ป่วยและมาทำงานไม่ได้

“ ฉันไม่อยากใช้แรงงานเด็กที่กำลังเรียนหนังสือ ”
“ เจ้านายมีอะไรให้ผมช่วยก็บอกได้นะครับ  คุยกันสองคน  ผมไม่รู้เรื่อง ”
เมื่ออดรนทนไม่ได้  บันต้องถามแทรกขึ้นมาระหว่างบทสนทนา

“ คือเจ้านายต้องไปดูงานการติดตั้งโทรศัพท์กับอินเตอร์เนตที่ ”

“ ฉันต้องไปทำงานที่พม่า  ถ้านายคิดว่าทำงานนี้ได้ก็ลองดู  แต่ถ้าไม่อยากไป  ฉันก็ไม่บังคับ ”
ประโยคยาวๆ ออกมาจากปากเคลวินเป็นครั้งแรกของวันนี้
“ เจ้านายจะไปวันไหนเหรอครับ ? ”
“ มะรืน  แล้วก็จะอยู่ที่พม่า  สี่วัน ”
“ มะรืน  อย่างงั้นก็กลับมาวันจันทร์หน้า  ตรงกับวันหยุดพอดี  เจ้านายให้ผมไปด้วยนะครับ  ผมอยากไป ”
“ ฉันไม่ได้พานายไปเที่ยว ”
“ ทราบแล้วครับ ”

เฉินจัดการเรื่องเอกสารการเดินทางของเคลวินกับบัน  เนื่องจากการเดินทางครั้งนี้ไปในนามแขกของหน่วยงานรัฐบาล
พม่า  เรื่องเอกสารจึงไม่ได้เป็นปัญหา  ปัญหาเกิดที่บ้าน  หลังจากเคลวินพาบันกลับ

“ พี่จะเอาบันนี่ไปด้วยทำไม  ให้ไปอยู่กับผมที่บ้านก็ได้  เอาอัลเบิร์ตไปด้วย ”
ดาเนียลยื่นน้ำผลไม้ให้เคลวิน  ขณะที่นั่งถกกันบนโซฟา
“ เด็กอาสาไปเอง  ฉันไม่ได้บังคับ ”
“ เด็กหนอเด็ก  คงอยากไปเที่ยวล่ะสิ ”

ดาเนียลเคาะประตูหน้าห้องของบันสองสามที  ก่อนที่เจ้าของห้องจะเดินออกมาเปิดให้
“ คุณดาเนียลจอมจุ้น ”
“ บันนี่  นายจะไปให้ลำบากทำไม  ช่วงที่เคลวินไม่อยู่  ฉันจะพานายไปเที่ยวเอง  อยากไปที่ไหนก็บอกมาได้เลย ”
บันปิดหนังสืออักษรพันตัวลงกับเตียงแล้วเงยหน้ามาคุยกับดาเนียล
“ ผมไม่ได้อยากไปเที่ยว  ผมอยากไปช่วยเจ้านาย ”
“ เคลวินเขาจัดการทุกอย่างได้น่า  นายไม่ต้องห่วงเขาหรอก ”
“ คนของเจ้านายป่วย  เจ้านายไม่มีใครช่วย  อีกอย่าง  ผมก็อยากไปพม่าด้วย  จะได้ไปทำรายงานที่นั่น ”
“ รายงานอะไร  ทำที่นี่ไม่ได้หรือไงบันนี่ ”
ดาเนียลนั่งลงข้างๆ   แล้วโอบแขนรอบตัวบัน
“ รายงานเรื่องการใช้ภาษาจีนกลางในต่างประเทศ  ผมจะได้ไปหาข้อมูลที่พม่า ”
“ บันนี่  รายงานนั่นนั่งเขียนที่ไหนก็ได้  ไม่เห็นต้องไปให้เหนื่อย  รู้ไหม  ที่บ้านฉันมีสระว่ายน้ำ  มีหนังสือการ์ตูน  
มีเกมคอมพิวเตอร์ด้วยนะ  สนใจหรือเปล่า ? ”
บันแกะมือดาเนียลออกจากซอกคอ  ก่อนที่จะหันมาทำหน้าจริงจัง
“ คุณดาเนียลจอมจุ้น  ผมไม่ใช่เด็กตัวเล็กๆ  ที่จะสนใจของพวกนั้น  แล้วก็เจ้านายให้ผมมาอยู่ที่นี่  
ถ้ามีอะไรที่ผมช่วยเขาได้  ผมก็จะช่วย ”

ดาเนียลตาลุกวาว  ก่อนที่จะหันมาพูดเสียงเข้มกับบัน


“ น่ารัก ”
ดาเนียลจูบเข้าตรงแก้มโดยที่บันไม่ทันตั้งตัว  ก่อนที่จะเอนหลังลงนอนแผ่กับเตียง
“ ฉันแค่ไม่อยากให้นายลำบาก  แต่ถ้านายอยากไปเห็นอะไรในโลกกว้างก็ตามใจนาย ”
“ คุณดูแลอัลเบิร์ตดีๆ นะ  ผมเป็นห่วงมัน ”
“ นายสนใจแต่หมาหรือไง  แล้วฉันล่ะบันนี่ ? ”
ดาเนียลเลื่อนหนังสือเล่มหนาออกจากตัว  แล้วยื่นมือไปจับมือของบันเอาไว้  มือเล็กๆ นุ่มนิ่มของบัน  
ดูจะน่ารักน่าทะนุถนอมมากทีเดียว
“ ก็คุณโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว  แต่อัลเบิร์ตมันเป็นหมา  มันพูดไม่ได้  แล้วที่สำคัญ  มันก็ต้องการความรักด้วย ”
“ ฉันก็ต้องการความรักเหมือนกัน  นายให้ฉันได้ไหมล่ะ  ว่าไง  แล้วฉันจะรักอัลเบิร์ตเหมือนที่นายรัก ”
“ ผมก็ชอบคุณนะดาเนียล  คุณเป็นคนคุยสนุก  เสียอยู่อย่างเดียว ”
“ อะไร ? ”

“ คุณชอบจุ้นกับชีวิตของผมน่ะสิ  ไม่งั้นผมไม่เรียกคุณว่าดาเนียลจอมจุ้นหรอก ”

บันหันมาแลบลิ้นให้ดาเนียลที่นอนอยู่บนเตียง  ก่อนจะเดินออกไปข้างนอก  ปล่อยให้คนที่ถูกเรียกว่านายจอมจุ้น
นอนยิ้มอยู่บนเตียงคนเดียว

“ เจ้านายให้ผมเตรียมอะไรไปบ้างครับ ? ”
“ เจ้านายทำอะไรอยู่ครับ ? ”
คุณน้ำแข็งไส  นั่งอยู่ในชุดลำลองสีเทา  ในมือมีปากกากับสมุดบันทึก  เหมือนกำลังจดรายการอะไรบางอย่าง
ทันทีที่เสียงเจื้อยแจ้วของบันดังขึ้น  เคลวินก็หยุดเขียน  แล้วหันมามองบัน

“  ชุดซักห้าหกชุด  จริงๆ น่าจะมีสูทไปด้วย  แต่นายคงหาไม่ทัน  ฉันจะจัดการให้เอง  ”
“ ต้องออกงานกลางคืนด้วยเหรอครับเจ้านาย ? ”
“ มีงานเลี้ยงที่กระทรวงสารสนเทศ ”
“ ครับ ”

บันเดินออกไปรดน้ำต้นไม้  แล้วกอดรัดเจ้าอัลเบิร์ต  ดูวันนี้มันจะเหงาพอสมควร  เนื่องจากบันเพิ่งกลับมาจากข้างนอก
“ สุดหล่อ  นายต้องไปอยู่กับดาเนียลจอมจุ้นสี่วันแน่ะ  ฉันกับพ่อจะไปต่างประเทศ  ต่างประเทศเชียวนะ  นั่งนกเหล็กตัว
โตที่บินผ่านบ้านเราบ่อยๆ ไง  นายต้องคิดถึงฉันมากแน่เลย  ใช่ไหม ? ”
อัลเบิร์ตตอบรับด้วยการเลียเข้าที่เปลือกตาของบัน
“ อ๋อย  ไม่แปรงฟันแล้วมาจุ๊บคนอื่นได้ไง ”
บันเช็ดน้ำลายออกจากเปลือกตา  แล้วพาอัลเบิร์ตมาล้างปาก  หางฟูของอัลเบิร์ตโบกไปมา ขณะบันฉีดน้ำเข้าไปในปาก
ของมัน     เด็กผู้ชายตัวเล็กกับหมาตัวโต  ดูจะสร้างรอยยิ้มให้กับดาเนียลที่ยืนมองออกมาจากห้อง  ผ่านหน้าต่างที่เป็น
กระจกใส

สองวันต่อมา

บันลากกระเป๋าเดินตามเคลวินเข้าไปที่ช่องผู้โดยสารขาออก  เฉินเตือนบันให้ตรวจดูเอกสารประจำตัวอีกครั้ง  เมื่อแน่ใจ
ว่า  ไม่มีอะไรขาดหรือหายไป  บันก็ส่งกระดาษใบเล็กๆ  ให้เฉินนำไปให้หมอหลิน

เฉินอ่านลายมือที่จ่าหน้าซองบนจดหมายสีแดง  ลายกระต่ายสีทอง  ก่อนจะถามบัน
“ ส่งให้คุณหมอ  หลิน เจีย  เว่ย ”
“ ใช่ครับ  ส่งให้ถึงมือเลยนะครับ  บอกว่าบันนี่ฝากมา ”
“ ไม่มีปัญหา  บันนี่  มานี่หน่อยสิ ”

เฉินจูงมือบันออกมาจากจุดที่เคลวินนั่งอ่านหนังสือ  รอเวลาขึ้นเครื่อง

“ ขอบคุณนะที่ช่วยทำงานนี้  ไม่งั้นเจ้านายเอาผมตายแน่เลย ”
“ ไม่เป็นไรครับ  ”
“  เจ้านายไม่ใช่คนดุ  แต่เป็นคนละเอียด  บันนี่ต้องทำงานให้รอบคอบและไม่พลาด  ไม่งั้นจะโดน  ”
“ โดนอะไรครับ ? ”
“ โดนดุ ”
“ เอ้า  ก็เพิ่งบอกผมว่าเจ้านายไม่ดุ ”
“ เอ้อ  พูดยากจัง  เรียบเรียงคำไม่ถูก  เอาล่ะบันนี่  สู้ๆ นะ ”
“ เฉินพูดเหมือนผมจะไปออกรบงั้นแหละ ”
 บันเดินยิ้ม  ก่อนที่จะเดินเข้าไปหาเคลวิน

เครื่องบินลงจอดที่สนามบินแห่งชาติกรุงแรงกูน  ซึ่งเป็นอดีตเมืองหลวงของสาธารณรัฐแห่งสหภาพพม่า  หรือที่คนไทยเรียก
กันติดปากว่าเมืองย่างกุ้ง  เมืองย่างกุ้งหรือแรงกูนนี้  เป็นเมืองใหญ่และเจริญที่สุดของพม่า  ตั้งอยู่บนผืนดินเหนือ
ปากอ่าวเมาะตะมะ  ใกล้กับปากแม่น้ำอิระวดี    ก่อนที่รัฐบาลทหารพม่า    จะย้ายเมืองไปหลวงไปที่เขตมัณฑะเลย์  และ
ตั้งกรุงเนปิดอขึ้นมาเป็นเมืองหลวงแทน  เคลวินเดินนำบันเข้าไปนั่งตรงจุดที่นัดกับเจ้าหน้าที่เอาไว้  ผู้ชายนุ่งโสร่งสีลายเทา  เข้ามาส่งภาษาอังกฤษกับเคลวิน  ก่อนที่จะส่งมือเข้ามาจับ
“ ยินดีครับ ยินดี ผมชื่ออันชเว   จะทำหน้าที่ประสานงานระหว่างหน่วยงานในรัฐบาลกับบริษัทของคุณ  ”
อันชเว  ส่งยิ้มพร้อมกับยื่นมาให้บัน
“ อันชเวครับ  คุณเป็นน้องชายของมิสเตอร์เคลวินเหรอครับ ? ”
“ เปล่าครับ  ผมเป็นผู้ช่วยของคุณเคลวินครับ ”
“ คุณสองคนเคยมาพม่าไหมครับ ? ”
อันชเวกวักมือเรียกพนักงานลากกระเป๋าในสนามบินมาสองคน  ก่อนที่จะชี้ไปทางรถยนต์ที่เตรียมไว้

“ ผมไม่เคยมาที่นี่มาก่อน  แต่ผู้ช่วยของผมอาจจะเคยมาก็ได้  เขาเป็นคนไทย ”
เคลวินยื่นธนบัตรดอลล่าร์ฮ่องกงให้พนักงานที่ลากกระเป๋ามาส่งคนละหนึ่งใบ
“ โอว  คนไทย  พี่น้องกัน  พี่น้องกัน  ผมเคยไปที่เชียงใหม่  เมืองใหญ่เหลือเกิน  ใหญ่กว่าที่แรงกูนนี่ซะอีก ”
อันชเวเล่าว่า  เคยไปดูงานการก่อสร้างศูนย์ราชการที่เชียงใหม่
“ ครับ  แต่ว่าผมไม่เคยมาที่พม่านี่เลยครับ  เคยได้ยินมาเหมือนกันว่าที่นี่สวยมาก ”
“ แน่นอนสิครับ  พม่าเป็นประเทศสวยงาม  รุ่งเรืองวัฒนธรรม ”

ดูเหมือนว่าอันชเวจะภูมิใจกับวัฒนธรรมพม่ามาก  เขาคุยจ้อสาธยายตั้งแต่รถออกจากสนามบิน  จนมาถึงกลางเมือง
แรงกูน  เจดีย์สีทองเหลืองอร่ามขนาดใหญ่ที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า  บันเคยเห็นมาก่อนในนิตยสารและโทรทัศน์  ไม่นึกมาก่อนว่าในชีวิต  จะได้มาเห็นด้วยตาตัวเอง

“ พระมหาเจดีย์ชเวดากองครับ  คุณว่าสวยมากหรือเปล่า ? ”
“ สวยมากครับ ”
บันยกมือขึ้นไหว้พระเจดีย์  พร้อมกับอธิษฐานให้งานสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี
อันชเวเหมือนจะพออกพอใจที่บันยกมือขึ้นไหว้  เขาบรรยายสรรพคุณความศักดิ์สิทธิ์ของที่นี่จนบันฟังแทบไม่ทัน
คุณน้ำแข็งที่นั่งมาด้วยในรถ  ตอนนี้กลายเป็นตัวประกอบ  นั่งมองบรรยากาศภายนอกรถตามที่อันชเวบรรยายให้บันฟัง

เมื่อรถยนต์ขับเข้ามาถึงโรงแรมที่พัก  อันชเวบอกกับเคลวินและบันว่า  รถยนต์ของรัฐบาลจะเข้ามารับทั้งสองคนที่นี่  เวลา
19.00 น.  ดังนั้น  จะมีเวลาอีกเกือบห้าชั่วโมง  สำหรับพักผ่อนและรับประทานอาหาร  ก่อนที่รถยนต์จะเข้ามารับและพา
ไปที่เนปิดอ  ซึ่งอยู่ห่างออกไปจากแรงกูนราว 9 ชั่วโมง

“ ห้องหมายเลข 974     1 ทุ่มตรง  รถยนต์จะมารับที่หน้าล๊อบบี้โรงแรมนะครับ  ขอให้ตรงเวลา  เพราะเป็นรถรัฐบาล
พรุ่งนี้พบกันที่กรุงเนปิดอ  จะมีเจ้าหน้าที่ไปดูงานโครงสร้างพื้นฐานกับคุณสองคนด้วยครับ  ขอให้โชคดี ”
“ คุณอันชเวไม่ได้เดินทางพร้อมกับเราสองคนเหรอครับ ? ”
“ ครับ  ผมจะออกเดินทางช่วงดึกของวันนี้  เพราะต้องไปประสานงานหลายที่ครับ ”

บันพยักหน้าแล้วเดินตามเคลวินเข้าไปในลิฟต์  กระเป๋าสองใบใหญ่ถูกพนักงานของโรงแรมขนขึ้นไปให้แล้ว  หน้าลิฟต์
ของที่นี่  ไม่ได้เป็นเหล็กหนาปิดเข้าหากันเหมือนที่บันคุ้นเคย  มันเป็นตะแกรงเหล็กสีทองเลื่อนเข้าหากัน  คล้ายๆ ที่เห็นตาม
ร้านขายของชำ  บันมองออกไปนอกลิฟต์ที่เลื่อนขึ้นสู่ชั้นบนนั้นด้วยความหวาดเสียว

เคลวินไขกุญแจเข้าไปในห้องพัก  กลิ่นหอมอ่อนๆ  โชยออกมาต้อนรับแขก  เมื่อไฟในห้องสว่างขึ้น  บันเห็นดอกมะลิลอย
อยู่ในอ่างน้ำเซรามิกสีขาว  เคลวินปลดเนคไทแล้วถอดชุดสูทด้านนอกออก  ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องน้ำ    ส่วนบันดึง
กระเป๋าเดินทางออกมา  แล้วลากไปที่เตียงนอนด้านขวามือ  ตรงริมหน้าต่างนั้นสามารถมองออกไปเห็นพระเจดีย์ชเวดากอง
ที่ตั้งตระหง่านส่งประกายระยิบระยับสีทองออกมาเมื่อส่องกระทบกับแสงตะวัน

บันถ่ายภาพที่น่าประทับใจเก็บเอาไว้  เสียงกุกกักด้านหลัง  ทำให้บันหันไปมอง  เคลวินเข้าไปล้างหน้าแล้วเดินออกมา
เปิดตู้เย็นเพื่อหาน้ำดื่ม
“ หิวหรือยัง ? ”
เคลวินถามบันที่ยืนมองอยู่
“ ยังครับ ”
“ งั้นก็นอนพักซะ  ตื่นขึ้นมาก็ไปกินข้าว ”
“ ผมไม่ง่วงเลยครับเจ้านาย  มันตื่นเต้นมากกว่า ”
 เคลวินกระดกน้ำเข้าปาก  ก่อนที่จะเดินไปที่เตียง  แล้วเอนตัวลงไป
บันขอเคลวินลงไปโทรศัพท์หาแม่ตรงล๊อบบี้ชั้นล่าง   เคลวินยื่นกุญแจห้องให้บัน  ก่อนที่จะปิดตาลงอีกครั้ง

หลังจากคุยสารทุกข์สุกดิบกันตามประสาแม่ลูกแล้ว  บันก็เดินเข้าไปตรงล๊อบบี้อีกครั้งเพื่อถามหาโปสการ์ด  พนักงานบอกว่า ต้องเดินออกไปราวสองร้อยเมตร  ถึงจะมีร้านขายของที่ระลึกสำหรับนักท่องเที่ยว

18.30 น.

บันเดินขึ้นไปที่ห้องเพื่อขนกระเป๋าลงมารอรถที่หน้าโรงแรม  เคลวินทำหน้าแปลกใจกับเสียงโกรกกรากของลิฟต์ตัวเดิม  
เมื่อเข้าไปในห้องและเคลียร์ของออกมาแล้ว  บันและเคลวินก็ออกมาเช็คเอ้าท์  พร้อมกับเดินออกมายังรถยนต์ที่รัฐบาล
จัดเอาไว้ให้


   สี่ชั่วโมงแรกของการเดินทางเป็นไปด้วยความเงียบเหงา  บันพยายามชวนเคลวินคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้  แต่ก็ไม่ค่อย
ได้รับคำตอบกลับมามากนัก  อีกห้าชั่วโมงที่เหลือ  จึงกลายเป็นบันที่คอพับลงไปด้วยความเหน็ดเหนื่อย  และก็เหมือน
รู้ว่าจุดไหนเหมาะสำหรับการพักผ่อนมากที่สุด  บันเอนตัวลงซบกับไหล่ของเคลวิน  พร้อมกับเกาะแขนเอาไว้แน่น  
จมูกเล็กๆของบันถูไปมากับต้นแขน
     แม้จะพยายามใช้นิ้วชี้จิ้มตรงหน้าผากของบันและผลักให้ไปอีกทาง  แต่เจ้าเด็กตัวน้อยที่นั่งคอพับคออ่อนอยู่ข้างๆ
ก็เหมือนจะดื้อเอาการ  มือเล็กๆ  ข้างขวาของบัน  ตบฉาดเข้าให้ที่หน้าอกซ้ายของเคลวิน  จบความพยายามที่จะดัน
เจ้าเด็กสีส้มออกจากตัวเพียงแค่นั้น  เคลวินส่ายหัว  พร้อมกับปล่อยให้บันนอนซบ  สายตาเรียบเฉยนั้นมองบันแวบเดียว
ก่อนที่จะหันออกไปดูบรรยากาศยามค่ำนอกรถ  ค่ำคืนแรกในพม่าจบลงด้วยความเหน็ดเหนื่อยของบัน  และภาระหน้าที่ที่ต้อง
ดูแลเด็กของเคลวิน  เด็กดื้อที่เขาบอกให้นอนพัก  แต่บอกว่าไม่ง่วง กลายเป็นว่าตอนนี้แบตเตอร์รี่ในตัวเหมือนจะหมดลง
ปากขมุบขมิบนั้น  ยากที่จะคาดเดาว่ากำลังพูดอะไร

‘ พูดมากบนรถยังไม่พอ  ยังจะพูดมากในฝันอีก ’
เคลวินใช้มือซ้ายดึงมือของบันที่เปะปะจับโน่นจับนี่ไปทั่วออกจากเป้ากางเกง ก่อนที่จะถอนหายใจออกมาพร้อมกับส่าย
หัว

[lolilo]

ชิงจิ้มซะหน่อย

***

คุณน้ำแข็งแกกลัวอะไรร่วงออกจากปากแน่ๆ
มีแต่คนรุมรักบันน้อย แล้วคุณน้ำแข็ง ทำไมยังแข็งโด่เด่อยู่แบบนี้ล่ะ ,, !!!!

ฟุดฟิด งิดๆ งุดๆ

เดี๋ยวจะโดนแย่งนะเออ !!!!!

 

[Keniji Teruyama]

จิ้มได้เลยคราบ  โพสเสร็จแล้ว

ต่อด้วย  ช่วงคุยกับคนเขียน  ( แปะไว้ก่อนนะ )

[indy❣zaka]

  มาจิ้มด้วยคน

คุณน้ำแข็งแกกลัวหิมะร่วงจากปากค่ะ
หรือว่าที่พม่ามีหิมะตกเมื่อก่อนหน้านี้ เป็นเพราะตาเคลวินไปเยือนรึป่าวคะนี่? 

เดี๋ยวหันไปเชียร์ตาแดนเนียลจอมจุ้นแทนซะนี่ จิ๊ๆ 

[CHADMM]

เง้อออ  หนทางรักนี้ยังอีกยาวไกล~     กร๊ากกกกกก

เคลวิน! นายน้ำแข็ง กลัวดอกพิกุลจะร่วงหรือคะ?  ปล่อยบันนี่พูดอยู่คนเดียวไม่ดีเลยนะ! ,, คุณเคนหลอกเราใช่ไหม จริงๆแล้วพ่อพระเอกนี่ไม่ใช่เคลวินใช่ม้ายยยย บทน้อยเกิ๊น ในใจตอนนี้เชียร์หมอหลิน+แดเนียล อย่างน้อยสองคนนี้น่าจะมีบทเยอะกว่าตาเคลวินนะ  ฮ่าๆ

ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ค่ะ >3

[♠♥♦♣]

^
รีบนใครบอกว่าเป็นสองคนนั้น??
พระเอกก็อัลเบิร์ตไง บทเยอะสุด ขนาดพูดไม่ได้ยังมีบทมากกว่าใครเลย อิอิ
เรื่องนี้เค้าเป็นรักข้ามสายพันธุ์

[Piaanie]

เย็นยะเยือกยังไงก็ยังเป็นเหมือนเดิมนะนี่ แล้วเมื่อไหร่จะละลายยยย อ่านไปก็เย็นเจีียบไป คนอะไรเย็นชาซะเหลือเกิน (แต่ก็ยังเชียร์อยู่ดี เพราะถ้าเทียบกับดาเนียลจอมจุ้นแล้ว...พ่อน้ำแข็งดูดีกว่าเยอะเลย)

[love2y]

ท่าทางบันจะนอนดิ้นนะ มือป่ายไปทั่วเลย เอ๊ะ! หรือว่าแกล้งหลับ คึคึ
เคลวินเย็นชามาก นิ่งเกินไปละ พูดบ้าง แสดงอารมณ์บ้าง เต๊อะ!!!
พูดน้อยระวังน้ำลายบูดนะ แค่หน้าบูดอย่างเดียวก็แย่แล้วหนา~เคลวิน~~


เข้ามาแอบอ่านตอนดึกๆ ... เอ~ ไม่ดึกแล้วซิ มันจวนจะเช้าแล้วเนอะ
ช่วงนี้ทำงานควบสองตำแหน่ง ได้แต่แว่บมาอ่าน แทบไม่ได้เม้นท์เลย

[golove2]

 

แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่คุณพ่อจะมีใจให้กับบันนี่ล่ะ

 

เวลาบันถามอะไรก็ตอบบ้างก็ได้
กล้วดอกพิกุลจะร่วงหรือไง พ่อคู๊ณณณณณณณณณณ

[insomniac]

ไม่หวั่นไหวอะไรบ้างเลยหรอ
ตายด้านหรือไงพ่อเคลวิน

[roseen]

น้องบันจะคู่กับใครกันแน่เนี้ย
อยู่ไกล้ไอ้จอมจุ้น มันตอดเล็กตอดน้อย
อยู่กับคุณน้ำแข็ง เหมือนอยู่กับท่อนไม้