คำเตือน : มันยาวเว่อร์!!!! 
NOV: ตำนานรักดอกบัว & ดอกพิกุล
BY : Dezair
……………
“อื้อ! พ…พี่เสือ…พี่เสือ…อ๊ะ! อย่า…อย่าครับ…แยมเจ็บ…อื้อ!”
ร่างผอมไหวโยกไปตามแรงกระแทกจากทางด้านหลัง ผิวขาวขึ้นสีเรื่อ เมื่อความต้องการและความเจ็บปวดกำลังไหลเวียนไปทั่วร่าง สหรัฐมองมือตัวเองที่กำลังนวดเฟ้นไปทั่วแผ่นหลังเปลือยเปล่าของคนรักด้วยสายตาลุ่มหลง ก่อนจะบดเบียดความเป็นชายเข้าหาช่องทางเล็กแคบหนักกว่าเดิม
เขาไล้มือลงมาบีบขย้ำก้อนเนื้อสะโพกสลับกับการกระแทกหนักหน่วง เสียงกรีดร้องของญาณธรดังเข้ามาในหู แต่…เขากลับปล่อยมันไป อารมณ์ดิบกำลังครอบงำจนขาดสติ
“พ…พี่เสือ…อื้อ…พอแล้ว…แยม…แยมเจ็บ…อ๊ะ!...อย่า…” มือสองข้างถูกมัดรวบตรึงเอาไว้เหนือศีรษะ จึงไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ เขาได้แต่ร้องขอความเห็นใจ ทว่า… ‘พี่เสือ’ กลับไม่ฟังแม้แต่คำเดียว ร่างสูงฝังใบหน้าลงกับหลังคอแล้วขบแรงๆจนญาณธรสะดุ้ง
“เจ็บ…พี่เสือ…แยมเจ็บ…”
“เจ็บตรงไหนล่ะ…อื้อ…ตรงนี้รึเปล่า” มือหนาเลื่อนลงไปยังแก่นกายของญาณธรแล้วบีบแรงๆ
“หรือว่า…ตรงนี้…” ริมฝีปากร้อนระอุกัดเข้ากับซอกคอ
“หรือว่า…ตรงนี้!” แล้วเขาก็อัดสะโพกกระแทกเข้าไปอีก ญาณธรร้องไม่ออก ได้แต่น้ำตาไหลพรากไปกับความรุนแรงที่ได้รับ
แต่…สหรัฐไม่ได้สนใจน้ำตาของคนรัก เขามัวเมาไปกับอารมณ์ปรารถนาที่ลุกโชน!!
…………………….
…เฮือก!!!!...
สหรัฐลืมตาโพลงในความมืด เหงื่อไหลแฉะเต็มหลังทั้งที่นอนในห้องแอร์เย็นฉ่ำ
…ห้องแอร์…ที่มีแยมนอนอยู่ข้างๆ... แต่เขากลับฝันเห็นแยม…ฝันเห็นแยม…เห็นแยมถูกเขาข่มขื่น!!...
“พี่เสือ…” เสียงเรียกจากคนที่ข้างกายทำเอาสหรัฐสะดุ้งเฮือกแล้วหันขวับไปมอง
“พี่เสือเป็นอะไรไปครับ” ญาณธรผงกศีรษะจากหมอนขึ้นมาถามอย่างห่วงใย ตอนแรกเขาสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาเห็นสหรัฐนอนลืมตาโพลงก็เลยทักออกไป
“ป…เปล่า…เปล่า…พี่…เอ่อ…พี่จะไปห้องน้ำหน่อย…” สหรัฐยันตัวขึ้นนั่งและทันใดนั้น บางสิ่งบางอย่างที่ดุนดันกางเกงนอนขายาวเนื้อบางจนเป้ากางเกงโป่งนูนก็สะท้อนเข้ามาในสายตาของญาณธรที่นอนอยู่
สหรัฐตาเหลือก เขามัวแต่ตกใจกับความฝันจนไม่ได้สนใจร่างกายของตัวเอง และมัน…กำลังชักธงตอนตีสาม!!
…ตีสาม!! มึงจะขึ้นมาทำไมวะ!!
สหรัฐเข้าใจว่าตัวเองเป็นชายหนุ่มแข็งแรงสุขภาพดี แต่บางทีไม่ต้องสุขภาพดีก็ได้! ถ้าหากมันจะทำให้อะไรๆคึกคักซะขนาดนี้!!!...
“เอ่อ…พี่…พี่…พี่จะไป...” สหรัฐตะกุกตะกักจะพูดว่าไปห้องน้ำ แต่พูดไม่ทันจบมือของญาณธรก็ดึงแขนเขาเอาไว้
“แยม..แยมทำให้ได้มั้ยครับ…” ร่างโปร่งเหลือบตาขึ้นมาถามเขาอย่างตื่นๆ ทำเอาคนฟังหายใจติดขัดแต่ก็พยักหน้าช้าๆตอบกลับไป ญาณธรขยับตัวมาใกล้ ก่อนจะรั้งขอบกางเกงลง
ในความมืดสลัวนั้น เขาเห็นแก่นกายของสหรัฐขยายตัวเต็มที่ มันเหยียดตรง ร้อนผ่าว แห้งผาด และเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังบางอย่างที่ทำให้เขา…ต้องก้มลงแตะปลายลิ้นกับมันอย่างแผ่วเบา
“ซี้ด! แยม…”สหรัฐครางหนักกับสัมผัสจากปลายลิ้นของคนไม่คุ้นเคย ก่อนจะรับรู้ถึงความร้อนรุ่มของโพรงปากที่ครอบตามลงมา เขาหลับตาแล้วปล่อยอารมณ์ไปกับการปลุกเร้าของคนรัก ริมฝีปากร้อนกำลังขยับขึ้นลงจากช้ากลายเป็นเร็ว จนสหรัฐทนไม่ไหวต้องจิกขยุ้มเส้นผมของญาณธรเอาไว้
“อ้า…แยม… ซี้ด…” สหรัฐกัดฟันแน่น เขาข่มตากับความรู้สึกที่กำลังปะทุทุกขณะ ทว่า…ชั่ววินาทีหนึ่ง ภาพฝันก็ผ่านเข้ามาในมโนสำนึก…ภาพที่เขา…ทำรุนแรงกับญาณธร มันรวดร้าวจนปวดหนึบไปทั้งร่าง…แต่…ถึงใจ
“อื้อ! อื้อ!” สหรัฐกดศีรษะคนรักให้แนบสนิทเมื่ออารมณ์ใคร่เดินทางมาถึงจุดสิ้นสุด สายน้ำขุ่นขาวพุ่งเข้าไปในปากของญาณธรอย่างที่ทำเอาคนไม่คุ้นกับเรื่องแบบนี้รีบถอนปากออกมาไอโขลก
“ย…แยม! แยมเป็นยังไงบ้าง!!” สหรัฐเพิ่งรู้ตัวเอาก็ตอนที่เสียงไอของคนรักดังเข้ามาในหู เขาขยับเข้าไปช่วยลูบหลังลูบไหล่อย่างห่วงใย
“แค่ก แค่ก…” ญาณธรสำลักจนหน้าแดงจมูกแดง
“แยม…พ…พี่ขอโทษ…” สหรัฐไม่รู้ว่าเขาขอโทษเรื่องไหนกันแน่ ระหว่างเรื่องฝัน หรือว่าเรื่องเมื่อกี้
“ไม่…ไม่เป็นไรครับ…เอ่อ…” ญาณธรทำตัวไม่ถูก หยาดหยดของร่างสูงยังค้างอยู่ในปาก และเขา…เคยเห็นสหรัฐกินของของเขา…
“แยม!!!” สหรัฐร้องตาเหลือก เมื่อเห็นอีกฝ่ายใช้ข้อนิ้วไล่หยดขาวที่มุมปากไปแตะที่ปลายลิ้นที่แลบออกมา
“อือ…มัน…รสชาติแปลกๆ…”
“แล้วกินเข้าไปทำไมล่ะ คายออกมา…” สหรัฐหันไปดึงทิชชู่จากโต๊ะข้างเตียงมาเช็ดหน้าให้ ก่อนจะเอามารองปาก
“พี่เสือเคยกิน…”
“ก็นั่นพี่กินของแยม คายออกมาเถอะแยม…แล้วไปล้างหน้าล้างตา…” แค่เห็นหน้าซื่อๆของคนรัก สหรัฐก็ยิ่งรู้สึกผิดจับใจ ยิ่งคิดถึงเรื่องที่เขาฝัน เขาก็ยิ่ง…ยิ่ง…
ญาณธรลุกไปแล้ว ในขณะที่สหรัฐกลับปวดหนึบที่ท่อนล่างของตัวเองอีกครั้ง
…แค่คิดถึงความฝันบ้าๆนั่น เขาก็มีอารมณ์!! นี่กูเป็นอะไรไปเนี่ย!!!
………………………..
“ก็ไม่เป็นอะไร แค่สันดานดิบโผล่!!”
ภูผาให้คำตอบอย่างกระแทกกระทั้น จริงๆแล้วเขาก็เข้าใจว่าไอ้เสือมีปัญหาหนักอกอยากปรึกษา เขาไม่ได้เซ็งมัน แต่เขาเซ็งคนบางคนที่พอไอ้เสือโทร.มาเรียก มันก็วิ่งแน่บออกจากห้อง ทั้งๆที่เขากับมันกำลังจะมีช่วงเวลาตอนเช้าที่โคตรเยี่ยมด้วยกัน!!!
…ทุกที!! ไอ้เสือโทร.มาทีไรมันลืมเขาทุกที!!!!...
“เงียบๆไปเลยภู…มึงก็เห็นว่าไอ้เสือมันกลุ้ม” นภศรหันมาดุคนรัก
“นี่เรียกภูว่ามึง!! อะไรน่ะน้อง!!” ภูผาว้าก
ตั้งแต่เริ่มหันมาคบกันเกินเพื่อน นภศรกับเขาก็หันมาพูดจาสุภาพใส่กันมากขึ้นเพื่อเป็นการเติมความหวานให้กับความรัก แต่…แล้วทำไมพอมีไอ้เสืออยู่ด้วย นภศรถึงกลับไปเรียกเขาว่า ‘มึง’ ล่ะ!!!
“มึงเอาผัวมึงไปเก็บก่อนมั้ย กูได้ยินเสียงมันแล้วกูปวดประสาท” สหรัฐโวยบ้าง
เช้านี้เขาโดดงานและเรียกเพื่อนซี้สองคนให้โดดงานมารับฟังปัญหาของเขา ความจริงเขาเรียกไอ้น้องคนเดียว แต่มีบางคนติดสอยห้อยตามไอ้น้องมาเหมือนลูกติดแม่ก็ไม่ปาน…
นภศรไม่พูดอะไร แต่เหลือบตาไปทางคนรักที่ทำหน้าตางอแงได้กวนส้นเป็นที่สุด เขาทำเป็นไม่สนใจมัน ก่อนจะหันมาทางไอ้เสือต่อ
“แล้วมึงได้บอกคุณแยมมั้ย เรื่องที่มึงฝัน…” สหรัฐส่ายหัวจนคอแทบหัก
“กูไม่กล้าหรอก…แยมจะมองกูยังไง ถ้ากูบอกว่ากูฝันว่ากูข่มขื่นเขา…”
“แต่มึงมีอารมณ์กับฝัน?” นภศรย้ำให้เพื่อนสำนึกถึงจินตนาการอันสุดโต่ง สหรัฐก้มหน้าเหมือนสำนึกผิด ไม่รู้ว่าระหว่างเขาฝัน กับที่เขามีอารมณ์เพราะฝัน อย่างไหนผิดมากกว่ากัน
“อย่างไอ้เสือน่ะไม่ได้มีอารมณ์อย่างเดียวหรอก คงแข็งโป้กตั้งโด่เด่ด้วยแหละ! หน้าอย่างมันมีอารมณ์อย่างเดียวเป็นที่ไหน…”ภูผาแทรกขึ้นมาอย่างหงุดหงิด
ไม่เข้าใจว่าทำไมนภศรต้องสแตนด์บายพร้อมช่วยเหลือไอ้เสือขนาดนั้น แค่มันโทร.มาเรียกก็ต้องรีบออกมาหามัน แค่มันเอาปัญหามาให้แก้ ก็ต้องจริงจังไปกับมัน!! อย่าให้รู้นะว่ารักไอ้เสือมากกว่าเขา พ่อจะไม่เลี้ยงเอาไว้เลย!!!
“เออ!! แทนที่มึงจะมาตอกย้ำกูนะภู มึงช่วยกรุณาเอาความโง่ของมึงมาช่วยกูคิดดีกว่าว่ากูควรจะทำยังไง!!” สหรัฐไม่ได้เล่าว่าหลังจากฝัน เขากับแยมทำอะไรกัน เพราะแค่นี้ก็เหมือนจะปู้ยี้ปู้ยำแยมมากพออยู่แล้ว
“แสดงว่ามึงไม่เคยทำกับคุณแยมแบบรุนแรงเลย?” ภูผาถามตรงเผงมากกกกก
“ไม่เคย…” ในเมื่อเพื่อนกล้าถาม สหรัฐก็กล้าตอบ เรื่องบนเตียงของเขากับญาณธรเป็นช่วงเวลาที่อ่อนหวานและอ่อนโยน ทุกอย่างเชื่องช้าและเต็มไปด้วยความรู้สึก
“แล้วอิ่มมั้ย?” ภูผาถามอีก
“อิ่มดิวะ!!” สหรัฐตอบเสียงแข็ง เขาอิ่มทั้งใจทั้งกายทุกครั้งที่กอดก่ายแยม แต่…ก็ยอมรับว่าบางครั้ง…มันก็หวนหารสชาติเก่าๆที่คุ้นเคย…ไม่ต้องถึงขั้นพิสดาร หกคะแมนตีลังกา แต่…เอ่อ…แบบ…แบบแรงกว่านี้บ้าง บดขยี้กันให้สาแก่ใจบ้าง…เอ่อ…แค่นิดหน่อยก็ได้…
“คุณแยมเคยอยู่บนมั้ย?” และคำถามนี้ของภูผาทำเอานภศรหันขวับ
“ไอ้ภู!!!”
“เงียบไปเลยน้อง คราวนี้ปัญหาของไอ้เสือเป็นปัญหาของลูกผู้ชาย…”
“แล้วกูไม่ใช่ผู้ชายรึไง! กูถึงต้องเงียบ!”
“มึงเป็นผู้ชาย…” เขาเริ่มขึ้นมึงกูกับนภศรบ้าง “…แต่คนละสถานะ สถานะของไอ้เสือและกูไม่เหมือนมึง พวกกูมีแฟนขี้อาย ไม่เหมือนมึงที่มีแฟนหน้าด้าน…เพราะงั้นเรื่องบนเตียงคราวนี้ของไอ้เสือ กูจัดการเอง” ภูผาหันมาบอก และยอมรับว่าตัวเองหน้าด้านไปในตัว นภศรรับฟังคำอธิบายของไอ้โง่ภูอย่างหงุดหงิด ก่อนจะลุกพรวด
“งั้นก็เชิญลูกผู้ชายที่มีแฟนขี้อายปรึกษากันให้พอใจ กูจะไปคุยกับคุณแยม…”
“คุยอะไรกับแยมวะ?!” สหรัฐร้องถามตามประสานิสัยผู้ใหญ่ขี้หวง
“จะได้รู้กันไงว่าวิธีการของพวกมึงที่เป็นผู้ชายมีแฟนขี้อาย กับวิธีการของกูที่มีแฟนหน้าด้าน วิธีไหนจะทำให้ไอ้เสือไม่ต้องฝันว่าข่มขื่นคุณแยมอีก” แล้วนภศรก็เหลือบตามาที่ภูผาอีกครั้งก่อนจะหมุนตัวเดินจากไป
ภูผามองตามอย่างเข่นเขี้ยว แต่เรื่องอะไรเขาจะให้มันลงมาจัดการปัญหานี้ของไอ้เสือ เขาไม่อยากให้มันใกล้ไอ้เสือมากนักหรอก เดี๋ยวมันรักไอ้เสือมากกว่าเขา…
“มันงอนมึงแหง…” สหรัฐพูดขึ้นมา
“มันงอนกูบ่อยโคตรเหอะเดี๋ยวนี้”
“มันงอนปกติ แต่เดี๋ยวนี้มันแสดงให้มึงมากขึ้นเฉยๆ”
“อ้าว แล้วทำไมแต่ก่อนมันไม่ทำให้กูเห็น”
“แต่ก่อนเป็นแค่เพื่อน ทำไปมึงก็ไม่สนใจอยู่ดี…แต่ตอนนี้พวกมึงเป็นคนรักกัน อะไรๆก็แสดงออกง่ายขึ้นนั่นแหละ” สหรัฐพูดตามที่เห็น ภูผาถอนหายใจเฮือก
“อือ แสดงออกง่ายทุกเรื่องยกเว้นเรื่องบนเตียง…บอกตรงๆ กูก็มีปัญหาเหมือนมึง…บางครั้งกูก็…อยากกลับไปหารสชาติเก่าๆ ไม่ได้หมายความว่าไปหาผู้หญิงคนก่อนๆที่กูเคยนอนด้วย แต่ว่า…อย่าง…ทำมันแรงๆบ้าง หรือว่ามัดแขนมันบ้าง…แต่ว่า…กูก็กลัวมันเจ็บ…” ภูผาหน้าสลด แค่วันก่อนไอ้น้องโดนมีดบาด เขายังตาเหลือกเลย…จริงๆแล้วก็ไม่ใช่แค่เมื่อวันก่อน แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมา เมื่อไหร่ที่ไอ้น้องได้แผล เขาจะกระวนกระวายเสมอ
“…กูก็กลัว…สิ่งที่กูกลัวที่สุดคือแยมทิ้งกู กับแยมเจ็บ…” สหรัฐพูดได้แค่นั้นก็เงียบ เขาเหลือบมองภูผา รายนี้ก็เงียบ…
…สรุปว่า…แทนที่สหรัฐจะได้คำปรึกษา กลับได้ไอ้โง่ที่มีปัญหาเดียวกับเขามาเป็นตัวถ่วงอีกหนึ่งคน!! นี่จะแก้ปัญหาได้มั้ยวะเนี่ย!!!...
…………………………………
หลังจากรับสมาชิกผู้มีปัญหาเดียวกันมาเพิ่มหนึ่งรายอันได้แก่นายภูผา สหรัฐก็ไม่ได้อะไรเพิ่มเติม เขาก็เลยกลับมาที่คอนโดอย่างเหนื่อยหน่าย…ไม่รู้ว่าคืนนี้จะฝันเห็นแยมแบบเมื่อคืนอีกมั้ย…ถ้าเขาฝันเห็นอีกจะทำยังไงดี…
“พี่เสือ กลับมาแล้วหรือครับ” ญาณธรโผล่หน้าออกมาจากครัวพร้อมรอยยิ้มสดใส ปกติแล้วสหรัฐจะเป็นคนขับรถไปรับตอนเย็น แต่วันนี้ญาณธรบอกว่าออกไปข้างนอกบริษัทและจะกลับเองเลย เขาก็เลยไม่ได้ไปรับ
“อือ แยมกลับมายังไงน่ะ” เพราะวันนี้มีเรื่องให้เครียด พอญาณธรโทร.มาบอกว่าจะกลับมาเอง เขาก็เลยไม่ได้ถามว่ากลับยังไง ถ้าเป็นทุกที เขาต้องซักจนญาณธรเลิกเรียกร้องกลับเองไปนานแล้ว
“พอดีพี่น้องไปที่บริษัท หัวหน้าเลยให้แยมพาพี่น้องไปดูงานข้างนอก แล้วก็ให้แยมกลับมาเลยน่ะครับ พี่เสือไปล้างหน้าเปลี่ยนเสื้อผ้าสิ ข้าวเย็นจะเสร็จแล้ว...” แล้วญาณธรก็หายเข้าไปในครัวอีกรอบพร้อมกับเสียงพูดคุยที่ดังออกมาให้สหรัฐขมวดคิ้วมุ่น
“พี่น้อง…ใกล้ได้ที่รึยังครับ…”
… ‘พี่น้อง’
แยมเป็นลูกคนโต ไม่มีพี่ไม่มีญาติที่ไหนอีกนอกจากคุณยายกับไอ้ยุทธ แล้ว ‘พี่น้อง’ นี่เป็นใคร?... เพื่อนรุ่นพี่? หรือว่าพี่ในที่ทำงาน?...แต่ว่า…แยมไม่เคยพาใครมาที่นี่ กระทั่งไอ้ยุทธ น้องแท้ๆของแยมก็ยังไม่เคยมาเลย แล้ว… ‘พี่น้อง’ นี่… ใครวะ?...
ไวเท่าความคิด สหรัฐเดินไปที่ประตูครัวทันที พอดีกับที่ใครบางคนกำลังเดินออกมา
“ไอ้น้อง!” เขาร้องเสียงแทบหลงเมื่อเห็นเพื่อนสนิทตัวเองยืนอยู่ตรงหน้า มันไม่ได้ตกใจแถมยังทำหน้าตาเรียบเฉยเสียอีก
“ตกใจอะไรของมึง…ถอยไปได้แล้ว กูจะได้ยกออกไปตั้งโต๊ะ…แยม พี่ฝากหยิบช้อนกลางมาหน่อยนะ…” แล้วนภศรก็หันไปตะโกนบอกคนที่กำลังเก็บจานชามลงอ่างล้างจาน ญาณธรหันมายิ้มพร้อมตอบรับเสียงสดใส
“ครับ พี่น้อง…”
… ‘แยม’ … ‘พี่น้อง’ …
นี่สองคนนี้สนิทกันถึงขนาดเรียก ‘แยม’ เรียก ‘พี่น้อง’ ตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย!!!...
…………………………………..
สหรัฐรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน เมื่อวันนี้มื้อเย็นของเขามีนภศรมาร่วมโต๊ะด้วย ปกติเขาไม่เคยรังเกียจมันเลย หากมันจะมาฝากท้องที่นี่…แต่วันนี้…วันนี้อะไรบางอย่างทำให้สหรัฐกินข้าวไม่ค่อยลง
“พี่น้องทำกับข้าวอร่อยจังครับ ชอบทำกับข้าวหรือ”
“ก็พอทำได้ แต่เห็นว่าคุณยายของแยมก็ทำกับข้าวอร่อย พาพี่ไปหาหน่อยสิ”
“พี่น้องกะไปเรียนทำกับข้าวกับคุณยายของแยมเหรอ”
“เปล่า กะไปกิน” แล้วสองคนนี่ก็หัวเราะกันเสียงใส ไม่มีประโยคใดหันมาชวนสหรัฐคุย ไม่มีประโยคใดที่รับรู้ว่านอกจากญาณธรและนภศรแล้ว ยังมีผู้ชายที่ชื่อ สหรัฐ นั่งเป็นหัวหลักหัวตออยู่ในโต๊ะกินข้าว!!...
“ไอ้น้อง มึงมากินข้าวที่นี่บอกไอ้ภู ‘ผัวมึง’ รึยังล่ะ”
สหรัฐรู้สึกตัวเองกำลังจะไร้ตัวตนไปทุกที เลยพูดแทรกขึ้นมา แถมเน้นคำว่า ‘ผัวมึง’ ให้ไอ้น้องมากเป็นพิเศษ
“บอกแล้ว แล้วก็บอกว่าจะกลับดึก มึงมีอะไร? ถ้าคิดถึงมันก็โทร.ไปคุยกับมันสิ…เออ แยม…เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่คงต้องแวะไปที่ทำงานแยม แต่ก่อนหน้านั้นต้องไปกินข้าวกับลูกค้าก่อน แถวร้านที่จะไปกินมีเค้กมะม่วงอร่อยมาก อยากกินมั้ยเดี๋ยวพี่ซื้อไปฝาก” แล้วนภศรก็หันไปสนใจญาณธรต่อ
“เค้กมะม่วงหรือครับ? แยมไม่เคยทานเลย…”
…นี่มันอะไร! นี่มันอะไร! ไอ้บรรยากาศที่คุยกับแค่สองคนและสหรัฐไม่รู้จะเข้าแทรกตรงไหนเนี่ย!!!...
“เออ งั้นเดี๋ยวพี่ซื้อไปฝาก”
“มึงอย่าซื้อมาเลยน้อง แยมไม่เคยกิน เกิดท้องเสียทำไง” สหรัฐรีบขวาง แต่นภศรโบกมือ
“เจ้านี้ชื่อดังจะท้องเสียได้ไง แล้วก็แค่เค้กมะม่วง ถ้าเป็นเค้กสปาเก็ตตี้กูจะว่าไปอย่าง…เสือมึงอย่ารวน กินเสร็จแล้วก็เอาจานไปเก็บดิวะ มึงจะรอให้ใครทำให้…” แล้วนภศรก็ออกปากไล่หลังจากเหลือบตาลงมองจานข้าวของสหรัฐมีช้อนส้อมวางเคียงเหมือนเจ้าของไม่กินแล้ว
“เฮ้ย! กูยังกินอยู่…” แล้วพอสหรัฐแก้ตัวออกไปแบบนั้น ทั้งนภศรและญาณธรก็พากันลุก
“งั้นมึงก็กินไป กูกับแยมจะไปช่วยกันล้างจาน…ไปแยม ไอ้เสือกินข้าวอืดอาด ไม่ต้องรอมันหรอก” แล้วญาณธรก็ว่าง่ายเดินตามนภศรเข้าครัว ‘ไปช่วยกันล้างจาน’ ซะงั้น!!!โว้ย!!! นี่มันอะไรกันวะเนี่ย!!!!...
……………………………………
“ไอ้ภู!! มึงมาเอาเมียมึงกลับไปเลยนะ!! ไอ้น้องมันเป็นบ้าไปแล้ว! มันเจ๊าะแจ๊ะกับแยมของกูไม่หยุด!!!”
นอกจากจะช่วยกันล้างจานแล้ว ยังนั่งดูโทรทัศน์ด้วยกันอย่างสนุกสนาน เข้าอกเข้าใจและมีความชอบที่บังเอิญอย่างเดียวกันจนสหรัฐเข้าแทรกไม่ได้ สุดท้ายร่างสูงเลยต้องหลบมาโทร.จิกให้ภูผามาลากเอาเมียมันกลับก่อนที่เขาจะขวางหูขวางตามากไปกว่านี้!!!...
‘ไอ้น้องเนี่ยนะ! มึงมั่วแล้ว มันรักกูคนเดียว’ ภูผาตอบกลับมาแบบที่สหรัฐอยากจะด่ากลับไปว่าถ้าไม่มาเห็นก็อย่าพูดจาโง่ๆ!!!!
“แต่มันจะเลิกรักมึงก็วันนี้!!! มึงรู้มั้ยว่าพรุ่งนี้ไอ้น้องจะซื้อเค้กไปให้แยมของกูถึงที่ทำงาน!! มันเคยทำอย่างงี้กับมึงมั้ย!!!”
‘…ไม่เคยว่ะ…’ เสียงไอ้ภูเริ่มไม่มั่นใจนิดหน่อย สหรัฐเลยยิ่งใส่ไฟต่อ เพื่อให้เพื่อนเขารีบมาลากเมียมันกลับไปโดยเร็ว
“แล้วมันยังช่วยแยมของกูล้างจาน!! นี่มันก็นั่งดูสารคดีกับแยมของกูอยู่!! มึงรู้มั้ยว่าสองคนนั่นคุยกันเรื่องอะไร!! เรื่องนกฟลามิงโก้ห่าเหวอะไรไม่รู้! กูไม่รู้จัก!!”
‘…อืม…ไอ้น้องมันชอบดูสารคดีพวกนกซะด้วยว่ะ…’ …นั่นแหละ!! และแยมของกูก็ชอบดูสารคดีเช่นกัน!! โป๊ะเช๊ะมั้ยล่ะมึง!!!...
“และตอนนี้!! มันก็แทบจะขี่คอแยมของกูอยู่แล้ว!!!”
‘ข…ขี่คอเลยเหรอวะ…’
“เออ!!!! มึงทนได้มั้ยล่ะ! ไอ้น้องขี่คอแยมของกูเนี่ย!!!” สหรัฐโวยวายอย่างสุดจะทน แต่เขาไม่กล้าแสดงอารมณ์แรงกล้ามากเกินไป…เขากลัวแยมตกใจ กลัวแยมจะกลัวเขา สหรัฐกลัวไปหมดทุกอย่าง…
‘…เพื่อนเสือ…เพื่อนภูจะไปถึงคอนโดเพื่อนเสือในอีกสิบห้านาที มึงจับเวลาได้เลย!!!’
“โอเค!! กูจะรอ!!!!”
……………………………..
…แล้วไอ้น้องก็ถูกผัวมันลากกลับไป!!... แต่ยังไงสหรัฐก็ยังรู้สึกหงุดหงิดอยู่ดี อย่างน้อยๆพรุ่งนี้ไอ้น้องก็จะไปหาแยมที่ทำงาน แล้วมันว่ายังไงนะ? บริษัทป๊ามันดีลงานกับบริษัทที่แยมทำงานอยู่! โธ่เว้ย!!
จากที่ว่าตอนกลางคืนจะนอนแล้วฝันแบบคืนก่อน กลายเป็นว่าตอนกลางคืนสหรัฐนอนไม่หลับเลยแม้แต่ชั่วโมงเดียว แค่หลับตาลงก็เห็นภาพแยมสุดที่รักกำลังยืนล้างจานข้างไอ้น้อง พอลืมตาขึ้นมาก็เหมือนจะเห็นเพดานกลายเป็นโปรเจ็คเตอร์ฉายภาพตอนแยมกำลังนั่งดูสารคดีนกฟลามิงโก้กับไอ้น้อง! สรุปคือไม่ต้องหลับต้องนอน ไอ้ที่กลัวว่าจะฝันเลยไม่ได้ฝันแม้แต่นิดเดียว!!!
“พี่เสือ…” เสียงเรียกดังขึ้น ทำเอาสหรัฐตื่นจากภวังค์ เขาหันมามองคนรักที่เดินเข้ามาในร้านกาแฟ
…เรื่องอะไรร่างสูงจะยอมให้นภศรมาเกาะแกะกับคนรักของเขา มันเองเป็นเพื่อนเขามาตั้งนาน มันก็รู้ว่านิสัยเขาขี้หวงมาแต่ไหนแต่ไร แล้วมันก็มีไอ้ภูแล้ว…ไอ้ความรักทรหดสิบปีที่มันทนมาตั้งนาน มันเอาไปทิ้งไว้ตรงไหนวะ! มันถึงมายุ่งกับแยมของเขาเนี่ย!!!...
“มีอะไรหรือครับ” ญาณธรเดินเข้ามาหา สหรัฐส่งข้อความมาบอกเขาทางโทรศัพท์ว่ามารอตั้งแต่ยังไม่พักเที่ยง แล้วพอถึงเวลาพัก เขาก็เลยลงมาหาตามที่สหรัฐนัดไว้
“พี่จะมากินข้าวเที่ยงด้วย หรือแยมต้องไปกินกับใคร” น้ำเสียงสหรัฐหงุดหงิดแค่ไหนไม่ต้องบอกก็รู้
“ปกติแยมทานกับพี่ๆที่ทำงาน พี่เสือก็รู้จัก…”
“อ้อ…เหรอ…พี่นึกว่าแยมจะกินกับไอ้น้องซะอีก”
“พี่น้องมาตั้งแต่เช้าแล้วครับ เอาเค้กมะม่วงกล่องเบ้อเร่อมาฝาก พี่ๆที่แผนกพากันบ่นว่าอ้วน แต่กินกันคนละสองชิ้น พี่น้องเลยว่าพรุ่งนี้จะซื้อเค้กมะนาวมาฝากอีก”
“ไม่ซื้อเค้กมะระมาเลยล่ะแม่ง!!” สหรัฐบ่นก่อนจะลุกพรวดทำเอาเก้าอี้ครูดกับพื้นดังครืด!!
“พี่เสือ…ถ้าหงุดหงิดขนาดนี้ กลับไปรอที่บ้านก่อนมั้ย” ญาณธรมองเห็นอารมณ์ของคนรักตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว จนกระทั่งเมื่อเช้าตอนที่สหรัฐขับรถมาส่งเขาที่ทำงาน ร่างสูงก็ไม่พูดกับเขาสักคำ
“ไม่! พี่จะกินข้าวกับแยม! และจะรอรับแยมกลับบ้านตอนเย็น!”
“แต่พี่เสือหงุดหงิด…”
“แล้วรู้มั้ยว่าพี่หงุดหงิดเพราะใคร!”
“ถ้าหงุดหงิดเพราะผม งั้นเราก็ไม่ควรจะเจอกัน ผมจะขึ้นไปทำงาน…” ญาณธรเปลี่ยนสรรพนามแทนตัวทันที เขารู้สึกว่าสหรัฐกำลังพาลพาโล
ร่างโปร่งหมุนตัวกำลังจะเดินกลับไปที่บันได แต่แขนถูกคว้าเอาไว้
“จะไปทำงานได้ยังไง! นี่มันเวลาพักเที่ยง!! ไปกินข้าว!!” สหรัฐออกคำสั่งเสียงหนักแน่น แล้วลากแขนคนรักออกจากร้านกาแฟที่ตัวเองนั่งรอมาครึ่งชั่วโมงทันที!!
………………………
นภศรเดินเข้ามาในคอนโดหลังจากออกไป ‘พบลูกค้า’ มาตั้งแต่เช้า และตอนเที่ยงเขาก็แวะไปที่บริษัทของลูกค้ารายนี้อีก แน่นอนว่าไม่ได้ไปดีลงานหรือเอาเค้กไปฝากเหมือนเมื่อเช้า แต่ไปเพื่อจะเจอใครบางคน แต่…สิ่งที่เขาพบคือคนที่เขาต้องการจะเจอกลับถูกสหรัฐลากขึ้นรถออกไป นภศรไม่ได้ตาม เลยกลับมาที่ห้อง
ร่างโปร่งทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา แล้วยิ้มบางเมื่อคิดถึงสิ่งที่ตัวเองทำอยู่…มันน่าจะได้ผลหรอก…เพราะอย่างน้อย อะไรๆมันก็เข้าเค้าไปหลายอย่างแล้ว…
ปึง!!
เสียงบานประตูกระแทกกับผนังดังสนั่นจนคนกำลังคิดอะไรเพลินๆต้องหันขวับไปมอง สิ่งที่เห็นคือคนรักของเขายืนคาอยู่ที่ประตูห้องด้วยสีหน้าถมึงทึง ก่อนจะเหวี่ยงประตูปิดดังปัง! แล้วเดินกระแทกส้นตรงเข้ามาหาเขา
“น้อง! เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง!!!”
“เรื่องอะไร” นภศรเงยหน้าถามคนที่ยืนหน้าหงิกค้ำหัวเขาอยู่
“ก็เรื่องที่น้องไปที่ทำงานแฟนไอ้เสือวันนี้น่ะสิ!!!” ภูผาโวยเสียงดัง จนนภศรถอนหายใจเฮือก
“แล้วยังไง?”
“แล้วยังไง?!!! นี่น้องจะจีบแฟนไอ้เสืองั้นเหรอ?!!!” …ไอ้ซื่อบื้อ!!!... นภศรด่าคนรักในใจ แต่เบื่อจะอธิบาย เขารักมันมาตั้งสิบปี เรื่องนี้มันก็รู้ และมันก็ควรรู้ว่าถ้าเขาจะรักคนอื่น เขาก็รักคนอื่นไปตั้งนานแล้ว ไม่ใช่มารอให้ไอ้ความรักสิบปีของเขาสำเร็จก่อน ถึงจะไปหาคนอื่น!!!...
“ถ้ามึงคิดได้แค่นี้ก็แล้วแต่มึงจะคิดก็แล้วกัน…” นภศรลุกขึ้นยืน แต่ภูผายังยืนขวางเขาอยู่พร้อมด้วยหน้าตาปานยักษ์
“ภู…หลบไป กูจะไปกินข้าว…” ตอนแรกตั้งใจจะหาอะไรง่ายๆทำกินในห้อง แต่ในเมื่อภูผามาทำสีหน้าหงุดหงิดใส่เขาแบบนี้ นภศรเลยเปลี่ยนใจจะออกไปทานข้างนอกแทน
“กินที่ไหน?!!”
“ที่ไหนก็ได้ที่ไม่มีมึง…” นภศรตอบแล้วผลักคนรักออกห่างก่อนจะเดินออกจากคอนโดไปทันที
………………………….
“กูไม่ทนแล้วนะไอ้เสือ! กูไม่ทน!! ทำไมคุณแยมทำแบบนี้วะ!!”
ภูผามาโวยวายใส่สหรัฐที่คอนโดของเพื่อนในอีกสองวันต่อมา หลังจากเขาทนปั้นปึ่งใส่นภศรมาสองวัน และตลอดสองวัน นภศรก็ไม่ง้อ ไม่ทำกับข้าวให้กิน ไม่คุย ไม่อะไรใดๆทั้งสิ้น!!! จนวันนี้เขาถึงต้องมาโวยใส่เพื่อนสนิทแบบนี้!!
“แล้วทำไมไอ้น้องของมึงถึงมายุ่งกับแยมของกูล่ะ!!”
สหรัฐก็ทนไม่ไหวเช่นกัน ตลอดสองวันที่ผ่านมานับจากมื้อเที่ยงวันนั้นที่เขาลากแยมออกไปกิน แม้ทุกวันแยมจะทำหน้าที่ของตัวเองไม่ขาดตกบกพร่อง ตื่นมาทำกับข้าวให้เขา นั่งรถออกไปพร้อมเขา ตอนเย็นรอเขาไปรับตามที่เขาสั่ง ทุกอย่างเหมือนปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือแยมไม่คุย…เขาเองก็ไม่คุยกับแยมเหมือนกัน! กลายเป็นว่าสองวันที่ผ่านมาสหรัฐอึดอัดจนจะอกแตกตายอยู่แล้ว!!!
“ก็…ก็…ก็คุณแยมของมึงนั่นแหละ!!! คุณแยมของมึงทำไมถึงยอมให้ไอ้น้องเอาข้าวของไปฝากถึงที่ทำงานอย่างงั้นวะ!!!” ภูผายังไม่หยุดใส่ร้ายแฟนเพื่อน
เขารู้ว่านภศรก็ผิดที่ทำท่าเหมือนจะไปจีบคุณแยมของไอ้เสือ แต่คุณแยมของไอ้เสือก็ผิดเหมือนกันแหละหน่า!!!
“แล้วไอ้น้องของมึงเอาของไปฝากแยมของกูทำไม! มึงรู้มั้ยว่านอกจากไอ้เค้กมะม่วงมะนาวอะไรนั่นแล้ว วันนี้ไอ้น้องพาทั้งแผนกของแยมไปเลี้ยงข้าว!!! ห่าเอ๊ย!!!”
สหรัฐแวะไปที่บริษัทที่ทำงานของญาณธรมาเมื่อตอนกลางวัน แต่เขาไม่สามารถพาญาณธรออกไปกินข้าวเที่ยงได้ เพราะ ‘ไอ้น้อง’ ดันนัดทั้งแผนก!! ไล่มาตั้งแต่หัวหน้ายันแม่บ้าน!! แล้วแยมจะไม่ต้องติดสอยห้อยตามไปได้ยังไง!! เขาเลยโคตรหงุดหงิดเนี่ย!!!
“หรือว่า…หรือว่าสองคนนั่น…สองคนนั่นจะนอกใจเราวะเสือ…”
มาถึงตรงนี้ ภูผาอ่อนไปหมดทั้งใจ แค่คิดว่าเขาต้องเสียไอ้น้องไป เขาก็เหมือนจะตายเอาให้ได้…
“ไม่มีทาง!! กูไม่ยอมยกแยมให้ใครทั้งนั้น! ต่อให้เป็นไอ้น้องก็เหอะ!!!” สหรัฐพูดเสียงแข็ง พอดีกับที่มีเสียงข้อความเข้าทางโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟาเขาจึงหยิบขึ้นมาดู
‘วันนี้พี่น้องจะแวะไปที่คอนโด พี่น้องจะรับผมไปด้วยเลย ไม่ต้องมารับนะครับ’
ไม่ต้องดูชื่อคนส่ง สหรัฐก็รู้ไปถึงตับไตไส้พุงว่าใครส่งข้อความมาหาเขา!
...ก็จะใครซะล่ะ!! ถ้าไม่ใช่คนที่เปลี่ยนสรรพนามแทนชื่อตัวเองจาก ‘แยม’ เป็น ‘ผม’!!... ทีเวลาอยู่กับไอ้น้อง เรียกตัวเองว่า ‘แยม’ โธ่เว้ย!!!!...
“แยมส่งเมสเซจมา…” สหรัฐเอ่ยปากเสียงเหี้ยม แล้วเหลือบตามองเพื่อนสนิท
“ไอ้น้องจะเป็นคนรับแยมกลับมาที่นี่…มึงอยู่รอนี่แหละ วันนี้…เราจะกินข้าวพร้อมหน้ากันสี่คน!!!”
ในเมื่อนภศรเล่นแรงจะมาจีบคนรักของเขา มันก็ต้องรู้ว่าคนอย่างสหรัฐ…ให้เพื่อนได้หลายอย่าง ยกเว้นแฟน!!!!!...
…………………
หัวข้อ: [เรื่องสั้น]...ตำนานรักดอกไม้ ตอนพิเศษ 29 ธันวา (อัพ 29/12/2016) หน้า 33 (อ่าน 357051 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก