“อาบน้ำน่ะสิ อาบทีละคนมันช้า แล้วเดี๋ยวทำเสียงกุกกักไม่เลิก ไอ้เสือได้ลุกขึ้นมาด่าแน่เพราะจะไปทำสุดที่รักของมันตื่น…ไปๆ ไปอาบน้ำด้วยกัน” นภศรพูดไม่ออก เขาเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมญาณธรอายหน้าแดงขนาดนั้นตอนที่สหรัฐชวนเข้าไปอาบน้ำพร้อมกัน
…ไอ้พวกบ้านี่มันไม่อายเลยรึไง!!!...
ประตูห้องน้ำปิดลง พร้อมกับที่คนทั้งคู่เข้ามายืนอยู่ในห้องน้ำที่ค่อนข้างกว้างและมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน
“อืม…ไม่เลอะเทอะเลยแหะ สงสัยไอ้เสือจะอาบน้ำอย่างเดียวจริงๆ” ภูผาพูดหลังจากสำรวจรอบห้องน้ำเรียบร้อย ไม่มีร่องรอยที่แสดงให้เห็นว่าเกิด ‘สงครามรัก’ ใดๆทั้งสิ้น
“ไอ้ภู! คิดเป็นแต่เรื่องแบบนี้นะ!!”
“แหม ไม่คิดเรื่องแบบนี้แล้วให้คิดเรื่องแบบไหน เอ้า! ถอดเสื้อสิ จะได้อาบน้ำกันสักที” ภูผาไม่พูดอย่างเดียว แต่ยังส่งมือมาช่วยปลดกระดุมเสื้อนภศรอีกต่างหาก
“ใครสอนแต่งตัวว้า…มาทะเลดันใส่เสื้อเชิ้ตกับกางเกงสามส่วนเนี่ยนะ โคตรคุณชายเลย…แต่…ไม่เป็นไร เวลาน้องใส่เสื้อเชิ้ตแล้วเซ็กซี่ดี…ยิ่งตอนแกะกระดุมทีละเม็ดเนี่ย…” ภูผาพูดไปด้วย แกะกระดุมเสื้อให้คนรักไปด้วย ท้ายประโยคยังเหลือบตาขึ้นมาส่งสายตากรุ้มกริ่มให้เขาอีกต่างหาก
“พอเลย! ไปถอดของตัวเองเหอะ แยกถอดของใครของมัน!”
มันไม่ใช่เรื่องที่จะมาอายเอาตอนนี้ ทั้งๆที่รู้จักกันมาตั้งสิบปี นอนด้วยกันก็นอน อาบด้วยกันก็เคย…เห็นกันมาหมดแล้วจะอายไปทำไม…แต่…นภศรได้แต่บอกตัวเองว่าที่แต่ก่อนพยายามให้ไม่อายได้เป็นเพราะภูผาไม่เคยมาทำตาลามกใส่เขาแบบนี้…แต่พอตอนนี้…แค่จะขยับตัวจะถอดเสื้อ ไอ้บ้าภูยังมองเขาตาเป็นมัน!!
ร่างโปร่งหมุนตัวหันหลังให้เพราะคิดว่าเป็นหนทางที่ดีที่สุดแล้ว ที่จะหลีกเลี่ยงสายตาของภูผา ทว่า…นั่นกลับเป็นการเปิดทางให้อีกฝ่าย
ภูผาสวมกอดคนที่กำลังเอาแต่ก้มหน้าก้มตาปลดกระดุมเสื้อ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านภศรอายแค่ไหนที่วันนี้ต้องมาอาบน้ำพร้อมเขา ถึงภูผาจะเคยบังคับให้อาบน้ำด้วยกันบ่อยๆ นับตั้งแต่ขยับฐานะมาเป็นแฟน แต่ก็ไม่เคยมีครั้งไหนที่อาบน้ำด้วยกันโดยมี ‘คนอื่น’ นอนอยู่ข้างๆห้องน้ำด้วยแบบนี้
“เฮ้ย! ภู!!”
“เบาๆสิ เดี๋ยวเสียงก็ดังออกไปนอกห้องน้ำหรอก อยากให้คุณแยมตื่นขึ้นมาเห็นรึไง” คนอย่างญาณธร ถึงเห็นก็คงทำได้แค่หน้าแดงอย่างเดียว แต่ที่ภูผา ‘เกรง’ คือเกรงไอ้เสือมากกว่า
“งั้นก็ปล่อยสิ!”
“บ้ารึไง วันนี้วันแต่งงาน สวมแหวนเสร็จสดๆร้อนๆ ไม่มีเจ้าบ่าวที่ไหนยอมปล่อยหรอก” นภศรหันมองคนพูดอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดี เขารู้ว่ายังไงเสีย วันนี้ภูผาก็ต้อง… แต่…แต่จะทำอะไรแบบนั้นได้ยังไง ในเมื่อไอ้เสือกับคุณแยมนอนอยู่ข้างนอกแบบนั้น
“นะ น้อง…รับรองว่านิดเดียว…” ร่างสูงกระซิบอ้อนแล้วจูบแผ่วเบาลงกับใบหูของคนในอ้อมแขน เพียงเท่านั้นใจของนภศรก็อ่อนยวบ
…เขารักภูผามากเกินไปจริงๆ ไม่ว่าอะไรก็ยอมให้ทุกอย่างแบบนี้…แค่เพียงถูกจูบเบาๆนิดเดียว หัวใจก็เหมือนจะว่าง่ายอย่างไร้เหตุผล…
“น้อง…อื้ม…” ริมฝีปากร้อนผ่าวลดลงซุกกับซอกคอ ขณะที่ฝ่ามือหนาช่วยปลดกระดุมเสื้อนภศรทีละเม็ด แล้วส่งมือเข้าไปลูบไล้แผ่นอกแบนเรียบ ก่อนจะพบติ่งเล็กบนอกข้างซ้าย ภูผาบีบคลึงแผ่วเบาจนได้ยินเสียงครางผะแผ่วจากคนที่กำลังถูกเขาปลุกปั่นอารมณ์
ร่างสูงไซ้ซอกคอขาวอย่างมัวเมา ก่อนจะละขึ้นไปจูบริมฝีปากคนที่เอี้ยวหน้ามามองเขาราวกับจะขอร้องให้หยุดกระทำ
…หยุดงั้นหรือ?...หยุดก็โง่แล้ว…ใครจะยอมหยุดในเมื่อกำลังได้ที่ขนาดนี้…
“อื้ม…อื้อ…” นภศรได้แต่ครางเครืออย่างสุดจะทานทนกับอารมณ์ที่กำลังโหมกระพือเพราะปลายนิ้วหยาบที่กำลังคลึงเค้นจนเสียววาบมาถึงขั้วหัวใจ มืออีกข้างของภูผาไล้ต่ำลงไปยิ่งกว่าแผ่นอก นวดเฟ้นผ่านกางเกงเนื้อดี ส่งผ่านความรู้สึกเข้าไปยังบางส่วนที่กำลังชูชัน
“น้อง…รู้สึกดีมั้ย…หื้ม?...” เขาละริมฝีปากออกมาถาม ดวงตาของนภศรเริ่มปรือปรอย บอกให้รู้ว่าเจ้าตัวรู้สึกดีเพียงใด ยิ่งเห็นแบบนั้น ภูผายิ่งรู้สึกฮึกเหิมที่เขาเป็นคนทำให้คนในอ้อมแขนอ่อนระโหยเช่นนี้
“อ๊ะ…อื้อ…”
“จุ๊ย์ๆ อย่าเสียงดังสิ…เดี๋ยวข้างนอกก็ได้ยินหรอก…” ภูผานึกอยากแกล้งคนรักขึ้นมา จึงส่งเสียงปราม และทันทีที่พูดออกไปแบบนั้น ดวงตาที่ปรือปรอยก็เหมือนจะส่งประกายวาบมาดุเขาราวกับจะบอกว่า ‘ก็เพราะมึงไม่ใช่รึไง!!’ นิสัยลูกเจ้าพ่อไม่มีผิด…แต่…คิดว่าภูผากลัวงั้นสิ?...ไม่มีทาง นภศรไม่มีแรงจะยืนด้วยซ้ำตอนนี้ จะมีแรงอะไรมาไล่กระทืบเขากันล่ะ
“หันมานี่มา…ถ้าน้องอยากร้องก็ซุกไหล่ภูเอาไว้นะ…” เขาพลิกร่างให้คนที่กำลังหมดแรงทีละน้อย หันมาประจันหน้า ก่อนจะลงมือกับส่วนล่างของนภศรอีก และทันใดนั้น ร่างโปร่งก็สะดุ้งเฮือกเพราะฝ่ามือหยาบกำลังเล่นงานด้วยการล่วงล้ำเข้าไปถึงในกางเกง!
“อ๊ะ! อื้อ!!!...” คนถูกแกล้งได้แต่ซุกหน้าลงกับไหล่หนาแล้วร้องเสียงอู้อี้ ขาสองข้างแทบจะยืนไม่อยู่ ถ้าไม่ได้ภูผาโอบเอาไว้ เขาก็คงทรุดฮวบลงไปนับตั้งแต่ความหยาบของฝ่ามือกอบกำความเป็นชายของเขา
“เป็นตั้งขนาดนี้แล้วนะน้อง…หื้ม…มือภูให้ความรู้สึกดีใช่มั้ย…” ภูผายังแกล้งถาม ทั้งๆที่มือเขาลูบไล้ไม่ปล่อย เขากำลังสนุกกับการแกล้งนภศร ทว่า…ไม่ทันจะได้รังแกให้มากกว่านี้ ความรู้สึกเสียวแปลบที่ต้นคอก็ทำเอาชายหนุ่มสะดุ้ง
“น้อง?...อื้ม…เล่นแบบนี้เลยเหรอ…” ภูผาก้มลงถามคนที่ดวงตาปรือปรอยเพราะแรงอารมณ์ แต่ความแข็งข้อก็ยังปรากฏชัด เจ้าตัวไม่ยอมให้เขารังแกแต่ฝ่ายเดียว เพราะเล่นขบที่ต้นคอเขา แถมยังส่งมือเข้าไปในเสื้อเขาแล้วลูบหน้าท้องจนภูผาเสียววูบ
ไม่มีคำตอบจากคนที่กำลังไล้มือเย็นๆไปตามหน้าท้องอุ่นๆ เล่นเอาภูผาหายใจไม่เต็มปอด และเพียงไม่กี่วินาทีจากนั้น มือเย็นๆของคนรักลูบต่ำลงไปยังท้องน้อย ส่วนกลางลำตัวของเขาก็แข็งขืน
“รับผิดชอบเลย…” ภูผาสั่งเสียงต่ำพยายามสะกดอารมณ์ไม่ให้จับอีกฝ่ายปล้ำเสียตอนนี้…เขาปลดกางเกงลง และให้ฝ่ามือเย็นๆที่ปลุกเร้าความต้องการเขาได้สัมผัสมัน
“อื้อ…” นภศรได้แต่ครางเมื่อมือเขากอบกำความเป็นชายของคนรัก มันร้อนระอุและแข็งแกร่ง แต่…มันก็น่าค้นหาไปในคราวเดียวกัน
“น้อง…จับให้มันโดนกันสิ…อื้อ…ซี้ด…” ภูผาได้แต่คราง เพราะทั้งมือของนภศร และสัมผัสจากความเป็นชายของร่างโปร่ง สองความแข็งแกร่งถูไถกันจนฉ่ำเยิ้ม นภศรได้แต่ร้องครางแผ่วเบาเพราะอายเกินกว่าจะส่งเสียงใดๆออกมา
…เขารู้ว่าข้างนอกนั้นมีสหรัฐและญาณธรนอนอยู่ แต่…แต่เขาก็อดไม่ได้…ทั้งสัมผัส ทั้งความรู้สึก ทั้งอารมณ์ มันกำลังโหยหาภูผาจนหยุดไม่อยู่…
“ภู…อ๊ะ…อื้อ…” ภูผาพยายามระงับอารมณ์ทุกขณะ เขาไม่อยากให้ทะลักทะลายเอาตอนนี้ พวกเขายังมีเวลาอีกเยอะ อย่างน้อย…ก็จนกว่าไอ้เสือหรือคุณแยมจะอยากเข้าห้องน้ำนั่นแหละ…
“น้อง…ซี้ด…น้อง…เดี๋ยว!...อื้ม!!” เขาครางต่ำๆในคออย่างยากลำบากเพราะอารมณ์กำลังพุ่งสูง แต่ถ้าปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินต่อไป นภศรจะต้องเหนื่อยหนักจนไม่ยอมให้เขาแตะต้องไปทั้งคืน…
ภูผายึดเอวและมือเย็นๆของนภศรที่เริ่มเปียกชื้นเอาไว้ ทำเอาร่างโปร่งหายใจหอบแรงด้วยความต้องการ แม้จะพยายามดิ้นรน แต่อีกฝ่ายกลับไม่ยอมให้เขาขยับ
“ภู…ไม่ไหวแล้ว…อ๊ะ!...อื้อ…” ร่างสูงดึงแขนคนรักเข้าไปในคอกฝักบัว ก่อนจะเปิดน้ำแรงๆเพื่อกลบเสียงทั้งหมดที่อาจจะเกิดขึ้นต่อไปนี้
“น้อง…อื้ม…อื้อ…” น้ำจากฝักบัวรดลงมายังร่างของพวกเขาทั้งที่เสื้อผ้ายังไม่ได้ถอดสักชิ้น แต่เวลานี้ภูผาและนภศรไม่สนใจอะไรแล้ว ฝ่ามือสอดกระชับกันและกัน ภูผารับรู้ถึงความเย็นของแหวนบนนิ้วของคนรัก และนภศรก็รับรู้ถึงแรงรัดรึงของแหวนบนนิ้วนางของตัวเอง
…พวกเขาเป็นคนคนเดียวกัน พวกเขาเป็นเจ้าของกันและกัน…สิบปีที่ผ่านมาไม่ได้สูญเปล่าแต่มันผูกพันพวกเขาเข้าหากันจนแนบแน่น…สิบปีแห่งความรัก สิบปีแห่งความห่วงหาถูกบิดเบือนด้วยความเป็นเพื่อน…จนกระทั่งวันนี้…วันนี้ถึงเข้าใจว่าพวกเขาไม่เคยมีความเป็นเพื่อนให้กันเลย ไม่เคยห่วงกันอย่างเพื่อน ไม่เคยรักกันอย่างเพื่อน…พวกเขารักกันอย่างที่ผู้ชายคนนึงพึงรักใครอีกคน…พวกเขารักกันอย่างที่มนุษย์คนนึงจะเกิดมาเพื่อความรู้สึกอันแรงกล้านี้…
…พวกเขา…เกิดมาเพื่อได้รักกัน…
กางเกงที่ชุ่มน้ำถูกปลดลงไปอย่างยากลำบาก แต่สุดท้ายมันก็ลงไปกองบนพื้น ปล่อยให้ท่อนเนื้อเปล่าเปลือยเบียดชิดเข้าหากันอย่างเร่าร้อน
“อ๊ะ…อื้อ…ภู…อื้อ…” ให้ตายเถอะ…ภูผาแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้วกับเสียงเรียกชื่อเขาที่ผสมมากับเสียงครางเครือแบบนี้…นภศรรู้ตัวรึเปล่าว่าตัวเองเซ็กซี่แค่ไหน ทั้งเสียง ทั้งหน้าตา ทั้งท่าทาง…
“ไม่ไหวแล้วน้อง…ขอเลยนะ…” ร่างสูงดันร่างคนรักเข้าชิดกำแพงด้านหนึ่งของคอกฝักบัว ยกขาข้างนึงขึ้นแนบกับเอวเขา แล้วส่งนิ้วเข้ารุกรานช่องทางแคบด้านหลัง
“อ๊ะ!...ภู…อื้อ…” ความคับแคบและไม่เคยชินทำให้นภศรจิกเสื้อคนรักแน่น พวกเขามีอะไรกันมาหลายครั้ง แต่เพราะช่วงที่ทะเลาะกัน ไม่ได้ร่วมเตียงกันเลย อย่าว่าแต่เรื่องนอน…กระทั่งหน้ายังไม่มอง แล้วพวกเขาจะได้ทำแบบนี้กันได้อย่างไร…
“แคบว่ะ…ทนหน่อยน้อง…” ภูผาจูบปลอบประโลม ขณะที่ปลายนิ้วทำหน้าที่ขยายช่องทางให้พร้อมสำหรับสิ่งที่จะเกิดขึ้น ไม่นานนักมันก็เริ่มขยับขยาย ร่างสูงหันไปคว้าขวดสบู่เหลวมาบีบลงบนแก่นกายของเขาก่อนจะจรดส่วนปลายเข้ากับปากทางที่เริ่มแดงก่ำ
“อื้อ!!...อ๊ะ…” ความอึดอัดล่วงล้ำเข้ามาจนนภศรต้องข่มตาหลับ เขาจิกเสื้อภูผาแรง ขณะที่ปลายเท้าจิกเกร็งเพราะอารมณ์หวามไหวที่เกิดขึ้นกับทุกสัมผัส
…มันตึงแน่นและเสียวสะท้าน…ภูผาอ่อนโยนกับการรุกราน ก่อนจะแช่นิ่งเมื่อแทรกสอดความอึดอัดเข้ามาในร่างกายเขาจนหมด…
“น้อง…ซี้ด…สุดยอดเลย…” เขาได้แต่ครางแล้วหอบหายใจแรงๆเพื่อประคองอารมณ์เอาไว้
“อ๊ะ…อื้อ…อื้ม…ภู…ซี้ด…ไม่ไหวแล้วภู…”
“ครับที่รัก…รู้แล้วว่าไม่ไหว…รัดซะ…” แล้วภูผาก็ต้องเงียบ เพราะนภศรตวัดสายตาขึ้นมองดุๆ ร่างสูงเลยแกล้งดึงแก่นกายออกมาแล้วกระแทกกลับเข้าไปแรงๆ ทำเอาคนถูกแกล้งยกมือขึ้นปิดปากแทบไม่ทัน
“อื้อ!!!!!...”
“พอใจรึยังที่รัก…หื้ม…หรือเอาแบบเมื่อกี้อีก…อื้อ!!…” นภศรสะดุ้งอีกครั้ง ก่อนจะทุบหมัดลงกับไหล่หนาของคนรัก
“เจ็บนะน้อง…เดี๋ยวก็ทำคืนหรอก…” ดวงตาของนภศรที่มองมานั้นไม่รู้ว่าคลอหน่วยไปด้วยน้ำตาหรือไม่ แต่มันเริ่มแดงจนภูผาที่นึกอยากจะแกล้งต้องใจอ่อน เขาลูบใบหน้าที่เปียกชื้นเพราะสายน้ำจากฝักบัว
“ไม่แกล้งแล้วน้อง…คืนนี้ไม่แกล้งแล้ว…” ริมฝีปากขยับเข้าประกบแนบชิดเพื่อปลอบประโลมและขอโทษ ภูผาจูบซ้ำๆอย่างอ่อนหวานและอ่อนโยน ก่อนจะขยับโยกสะโพกของตัวเองเบาๆเพื่อสานต่ออารมณ์ที่กำลังหวามไหวให้เสียวสะท้านขึ้นอีกครั้ง พวกเขาช่วยกันขับเคลื่อนและโจนทะยานไปกับความรักที่ยิ่งได้ก็ยิ่งไม่พอ มันบีบรัดในอก บิดมวนในท้อง จนต้องกระชับกอดให้แนบแน่น และในท้ายที่สุดมันก็กลั่นตัวเป็นหยาดขาวเปรอะเปื้อนเมื่ออารมณ์และความรู้สึกเดินทางมาถึงจุดสิ้นสุด
“อ๊ะ…ภู…ภู…อ๊ะ…อ้า…”
“น้อง…อ้า…” เสียงเครือแผ่วเบานั้นดังน้อยกว่าเสียงน้ำที่พุ่งออกมาจากฝักบัวจานใหญ่ สายน้ำเย็นช่ำรดลงกับร่างกายที่ร้อนระอุเพราะความรักและผูกพัน พวกเขาเกี่ยวกวัดกันและกันเอาไว้เพื่อคลายหนาวจากสายน้ำ ภูผาปล่อยขานภศรลงเหยียบพื้นแต่ยังพยุงร่างโปร่งเอาไว้ เพราะรู้ดีว่าหากปล่อยไปเสียตอนนี้ คนรักของเขาต้องทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นแน่ๆ
“ไปที่เตียงกันนะน้อง…”
“เตียง…” นภศรทวนคำอย่างมึนงง เขากำลังจะถามว่าแล้วเสือกับคุณแยมล่ะ…แต่ไม่ทันแล้ว เพราะภูผาหมุนก๊อกปิดฝักบัว ก่อนจะจูงมือเขาออกมาเช็ดตัว สวมเสื้อผ้าชุดใหม่แล้วพาออกไปนอกห้อง
…………………………….
…ไอ้เวรเอ๊ย!! จะรีบออกมาทำไมวะ!!!...
สหรัฐบ่นในอกด้วยสติที่เหลืออยู่น้อยนัก มือข้างหนึ่งที่กำลังลูบไล้แผ่นอกของคนรักจำต้องเลื่อนขึ้นมาปิดปาก ในขณะที่แรงแทรกสอดต้องลดความเร็วลงจนเหลือเพียงขยับอย่างเนิบๆอยู่ใต้โปงผ้าห่มเท่านั้น
…ให้ตาย!!! พวกมึงออกมาทำไมตอนนี้!!! กูยังไม่เสร็จเข้าใจมั้ย!!!...
สหรัฐผู้นิยามตัวเองว่า ‘แสนซวย’ นึกสงสารคนรักขึ้นมาจับใจ เพราะตอนนี้อะไรๆยังไม่เรียบร้อย ของของเขายังแข็งโป้กอยู่ในตัวแยมอยู่เลย ส่วนของแยม…ไม่ต้องพูดถึง…เพราะสหรัฐอยากหายตัวปิ๊งเดียวแล้วไปกุ๊กกิ๊กกับแยมสองต่อสองที่คอนโดของตัวเอง ณ บัดนี้!!!...
“ชู่ว์…” เขาส่งเสียงเบาๆให้คนที่นอนซ้อนตะแครงกับเขาได้ยิน ญาณธรเกร็งไปทั้งร่างด้วยความตื่นตกใจและประหม่า
…แน่ล่ะ…สำหรับคนดีศรีกรุงเทพที่แค่เรื่องบนเตียงยังเป็นเรื่องน่าอาย ไม่ต้องห่วงเลยว่าตอนนี้ที่เขากับแยมกำลัง ‘ทำเรื่องบนเตียง’ กันอยู่ แต่ดันได้รูมเมทเพิ่มขึ้นมาปัจจุบันทันด่วน แยมจะรู้สึกยังไง!!...สำหรับสหรัฐมันก็ตื่นเต้นดีล่ะ! แต่แยมไม่ตื่นเต้นไปกับเขาน่ะซี่!!!!...
“ภู…เสือกับคุณแยม…” สหรัฐได้ยินเสียงนภศรพูดเบาๆท่ามกลางความมืดของห้อง
“หลับไปแล้วแหละ มาเถอะน้อง…ไม่มีใครได้ยินหรอก…” …ไม่ได้ยินบ้านพ่อมึงสิ!!! กูได้ยินชัดสองรูหูเลยเนี่ย!!!...
“แต่…” ดูเหมือนนภศรจะยังมีศีลธรรมจรรยาระงับจิตใจอยู่บ้าง
“…อย่าแต่ได้มั้ย…คืนนี้เป็นคืนของเรานะน้อง…” แล้วไม่ใช่คืนของกูรึไง!!...สหรัฐอยากจะลุกขึ้นกรีดร้อง ตามด้วยการเปิดห้องใหม่อีกห้อง แล้วแยกกันอยู่แม่งไปเลย แต่ติดที่ว่าของของเขายังเชื่อมแนบแน่นอยู่กับตัวแยม แถมคู่ไอ้ภูก็กำลังจะ ‘เชื่อม’ แบบเดียวกับเขาเด๊ะ!! เอายังไงดีวะเนี่ย…
“อ๊ะ…ภู…อื้อ…” เสียงครางดังขึ้น ก่อนจะแผ่วลงจนกลายเป็นอู้อี้ สหรัฐจำใจแอบหันไปมอง ปรากฏว่าเห็นแต่ข้างหลังของไอ้ภูที่นอนตะแครงให้เขา
…เยี่ยม!! เพื่อนรัก! ท่าเดียวกับกูเลย!!!...
“พี่เสือ…” เสียงกระซิบดังเบาๆ ทำเอาสหรัฐต้องหันมามอง ความมืดทำให้เขาไม่เห็นว่าญาณธรหน้าแดงขนาดไหน แต่ที่รู้ๆ คือพอแยมขยับตัว เขาก็รับรู้ถึงรสสัมผัสที่ทำเอาความเสียวซ่านลุกโหม
“จุ๊ย์ๆ…” เขาทำเสียง ก่อนจะประกบจูบดูดดื่มกับริมฝีปากช้ำที่ถูกรังแกมาค่อนคืน
“พวกมันทำได้ เราก็ทำได้เหมือนกันนะแยม…อื้อ…อ้า…” สหรัฐขยับสะโพกตัวเองเบาๆเพื่อส่งต่ออารมณ์และความรู้สึกไปกับแก่นกายที่ยังแทรกอยู่ในกายของคนรัก
“อ๊ะ!...” ญาณธรต้องรีบปิดปากตัวเอง ทั้งตื่นกลัว ทั้งวิตกกังวลกลัวว่าทั้งภูผาและนภศรจะได้ยินเสียงของเขา
“ถ้าเสียงดัง พวกมันจะได้ยินเอานะ…” สหรัฐกระซิบบอกอย่างจงใจจะแกล้งคนในอ้อมกอด เขาขยับไหวเนิบๆ ปล่อยให้ญาณธรเผลอรัดเขาแรงๆหลายครั้งเพราะความกังวลและตื่นเต้น…อย่างงี้ก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบ…แต่มันแย่ตรงที่ไม่ได้ยินเสียงแยมเลยเนี่ยแหละ
“แยม…พี่อยากได้ยินเสียงแยม…” ญาณธรสั่นศีรษะแรงๆทั้งเขินทั้งอาย รู้แก่ใจว่าภูผาและนภศรร่วมห้องด้วย แต่สหรัฐก็ยังไม่หยุด
“นะแยมนะ…อื้อ…” สหรัฐยังคงกระซิบเบาๆ แล้วขยับไหวโยกแรงขึ้นเรื่อยๆ ร่างโปร่งต้องยกสองมือขึ้นปิดปากเพราะกลัวหลุดเสียงแปลกๆออกไปให้อีกสองคนที่นอนเตียงข้างๆได้ยิน
“อื้อ…แยม…พี่ไม่ไหวแล้ว…อื้อ…” ผ้าห่มถูกตลบขึ้นคลุมมิดหัวไปแล้ว เพราะสหรัฐทนไม่ไหวกับอารมณ์ที่ก่อตัวจากการ ‘แอบทำ’ แบบนี้
“พ…พ…พี่เสือ…พี่เสือ…อื้อ…อื้อ…อ๊ะ!!...” ร่างโปร่งกระตุกเกร็งเมื่อความปรารถนาทะลักออกมาเต็มฝ่ามือที่ขยับรูดรุนแรง
“ซี้ด…แยม…” ความสุขสมที่เกิดกับญาณธร ส่งต่อมายังสหรัฐเพราะแรงตอดรัดภายในทำให้ชายหนุ่มระเบิดไอร้อนออกมาจนหมด สหรัฐได้ยินเสียงขยับจากเตียงข้างๆ มันส่งเสียงแซกๆเร็วและดังขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะหยุดชะงักในที่สุด
…สรุปว่าคืนนี้…สองคู่…ชู้ชื้นนนนนนนนน…
………………………….
“ไอ้ภู!!! ตื่นนะโว้ย!!!! มึงใช้สบู่อาบอะไรของมึงเนี่ย!! เล่นซะหมดขวดแล้วแยมของกูจะอาบน้ำยังไง!!!!”
ภูผาตื่นเพราะเสียงโวยวายของเพื่อนรัก เขาว่ามันไม่ยุติธรรมเลย ทีงานแต่งไอ้เสือ ไม่เห็นจะมีหมาตัวไหนไปขวางคอยามเช้าหลังคืนเข้าหอ แล้วทำไมงานแต่งของเขาถึงมีมันมาเป็นตัวแถมวะ!!
“อะไรของมึง! โวยวายแต่เช้า…” ภูผาผงกหัวขึ้นมาโวยตอบ ก่อนจะทิ้งศีรษะลงนอนตามเดิมเพราะความง่วง
“ไม่โวยได้ไง! แยมจะไปกินข้าวเช้าแต่อาบน้ำไม่ได้เพราะมึงเล่นใช้สบู่จนหมดขวด!!!”
“ก็บอกคุณแยมไม่ต้องอาบ เมื่อคืนนอนอย่างเดียวเหงื่อไม่ออกไม่ใช่เหรอ จะอาบทำไม…” ภูผาตอบกลับไปอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว สติกำลังจะดับอีกครั้งเพราะความง่วงจู่โจม แต่แรงมหาศาลดันตบลงกับศีรษะของเขาดังผลัวะ!!
“โอ๊ย!! อะไรของมึงวะไอ้เสือ!!!” ภูผาลืมตาขึ้นมาอาละวาดทันที พอดีกับที่ญาณธรรีบเข้ามาดึงมือคนรักเอาไว้ เพราะกลัวสหรัฐจะทำมากกว่าตบหัวครั้งเดียว
“ทีมึงยังไม่นอนอย่างเดียวเลย!” เสียงโวยของสหรัฐทำเอานภศรที่กำลังหลับต้องลืมตาตื่น และพอเห็นว่าสองเพื่อนรักอย่างภูผาและสหรัฐกำลังจ้องหน้ากันอย่างเอาเรื่องก็เลยต้องรีบลุกขึ้นมาหมายจะถามไถ่เรื่องราว ทว่า…ไม่ทันจะได้พูด ภูผาก็ดันพูดตัดหน้าเขา
“อ้อ…แสดงว่าที่ถุงยางของโรงแรมหายไปกล่องนึงเพราะมึงเอาไปใช้ใช่มั้ย!!”
“เออ!! กูก็เหลือไว้ให้มึงกล่องนึงแล้วนี่หว่า!!!”
อย่าถามว่าสหรัฐเอาไอ้กล่องนึงนั้นไปใช้กับใคร ถ้าไม่ใช่ใช้กับญาณธร เขาไม่ได้กลัวติดโรคหรืออะไร แต่เพราะเห็นว่าต้องนอนร่วมห้องกับเพื่อนอีกสองคน เกรงว่าหากเสร็จกิจแล้วจะลำบากแยมต้องลุกไปล้างเนื้อล้างตัว เลยตัดสินใจใช้ถุงยางมันซะเลย
“แต่มันไม่พอโว้ย!!!”
“ไม่พอแม่งก็ไปช่วยตัวเอง!! มึงไม่รู้วิธีแก้ปัญหารึไงล่ะ!!!” คำเถียงของสองหนุ่มเริ่มติดเรทขึ้นเรื่อยๆ ญาณธรนั้นหน้าแดงแล้วแดงอีก ในขณะที่นภศรเริ่มมองซ้ายมองขวาหาอุปกรณ์ยัดปากภูผา
“จะให้กูช่วยตัวเองได้ยังไงในเมื่อไอ้น้องนอนอยู่ข้างๆ!!”
“ไอ้ภู!!!” นภศรดุเสียงดังลั่น ภูผาเลยเงียบกริบในวินาทีนั้น อาการหงอทันท่วงทีทำเอาสหรัฐยิ้มกริ่มแล้วลอยหน้าลอยตาอย่างผู้ชนะ
“กูเองก็มีแยมนอนข้างๆ จะไม่ให้กูใช้ถุงยางน่ะไม่ได้หรอกโว้ย…”
“พี่เสือ…” ญาณธรเรียกชื่อคนรักอย่างอับอาย ก่อนจะรีบหมุนตัวเดินหนีเข้าห้องน้ำไปทันที เล่นเอาสหรัฐหน้าเสียต้องรีบเดินตาม
“แยม…เดี๋ยวแยม…” ดีว่ายังทันก่อนที่คนรักจะปิดประตู สหรัฐเลยแทรกตัวเข้าไปเคลียร์ในห้องน้ำเสียเลย ภูผามองท่าทาง ‘ง้อเมีย’ ของเพื่อนรักแล้วได้แต่เบ้ปากตามหลังอย่างหมั่นไส้
“ปากดีนักน่ะมึง…ไม่ต้องมาคุยกับกูจนกว่าจะสำนึกผิด!!” นภศรคล้ำใต้ผ้าห่ม พอรู้ว่ากางเกงตัวเองถูกใส่กลับเข้าที่แล้วก็ตลบผ้าออก ก่อนจะลุกขึ้นเดินหนีออกไปนอกห้อง
“เฮ้ยๆ เดี๋ยวดิน้อง…น้องใจเย็นน้อง…” เสียงโหวกเหวกร้องเรียกเงียบลงไปแล้วเมื่อภูผารีบตามออกไปนอกห้อง ในขณะที่อีกคู่กำลังงอนง้อกันในห้องน้ำ เขาเองก็ต้องตามง้อนภศรเหมือนกัน
…นี่จะมีเจ้าบ่าวคนไหนในโลกอีกมั้ยที่มีคืนแต่งงานแสนวิเศษขนาดนี้…เฮ้ออออออ…
FIN
………………………………
ใครรอภูเกรียน? ภูไม่เกรียนน้า ภูออกจะรักน้อง เห็นมั้ยล่ะ 
ความจริง ของภูกับน้อง มีอีกตอน (วะฮ่าฮ่า เมื่อคืนบ้าพลัง พิมพ์มันสองตอนเลย) เดี๋ยวเช็คคำแล้วมาลงน้า
สเปพี่เสือน้องแยมก็มี แต่ว่ายังค้างอยู่ในหัวอ่ะ ยังไม่เริ่มพิมพ์เลย แหะๆ ส่วนของน้องติ๋มและภพ ก็ค้างไว้ที่ 50%
มีแต่ของค้างทั้งสิ้น 
ส่วนดอกใหม่ มีคนเชียร์เฮียหนึ่งกันเป็นแถว 
นี่ไม่กะให้ป๊ามีลูกหลานสืบสกุลเลยนะเนี่ย ฮ่าฮ่า
ขอบคุณคนอ่าน คนเม้นท์ ขอบคุณพื้นที่บอร์ดและทุกคนที่ติดตามนะคะ 
ป.ล. รักพี่เสืออ่ะ รักพี่เสือ ยิ่งเขียนยิ่งรักพี่เสือ ทำไมไม่รู้เนี่ยยยยยยย 
หัวข้อ: [เรื่องสั้น]...ตำนานรักดอกไม้ ตอนพิเศษ 29 ธันวา (อัพ 29/12/2016) หน้า 33 (อ่าน 357287 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก