หวัดดีครับทุกคน ขอโทษด้วยนะครับเมื่อวานงานยุ่งมากไม่ได้มาต่อให้ วันนี้เลยมาลงแต่เช้าเลยละกัน
........................................................
“ พี่พงษ์ เอานมมีคนฝากมาให้” ไอหนุ่มยื่นขวดนมมาให้ผม
“โหพี่รสสตอเบอรี่ด้วย” ไรวะไอศักดิ์ เมิงยังไม่เห็นอีกเหรอ
“ ไม่ใช่ของพี่ละม้าง” ผมมองด้วยหางตาไปทางไอหนุ่มแล้วยิ้มแหย ๆ รู้หรอกนาว่าหนุ่มล้อผมเล่นแน่นอน
“ ของพี่นั้นแหละอั้มเอามาฝากไว้ให้” อาว พี่ไม่ได้อยากกินสักหน่อยจะมาฝากทำไม (เหรอ )
“เหรอ เอางั้นมานี่เลย” ผมหยิบขวดนมมาเปิดฝาแล้วก็เทนมใส่แก้วที่สองสาวนกขุนทอง
แอบซุกไว้ใต้โต๊ะทำงาน แล้วก็ยื่นให้ไอหนุ่มมันกินก่อน มันก็ทำหน้างง ๆ แต่ก็รับไปโดยดี แล้วก็แบ่งให้ไอศักดิ์ต่อ
“เอา รีบกินซะจะได้รีบทำงาน และบอกก่อนนะว่าห้ามแซวนะเว้ย” ผมกำชับไอสองตัวนั้น
เพราะไม่อยากให้มันล้อเลียน ผมก็พอรู้หรอกครับว่ามันหมายความว่ายังไง แล้วนี่ คนเรามันเปลี่ยนใจกันง่ายขนาดนี้
เลยเหรอ ผมว่ามันชักจะยังไง ๆแล้วนะถ้าจะมีใครเอาเรื่องนี้ไปขยายความต่อคงกลายเป็นทอล์คออฟเดอะทาวน์แน่
“ติ้ง ต๋อง ต่อง ง ง ง ขอเชิญคุณไชยา แมททีเรียลที่ห้องประชุมตอนนี้ด้วยครับ ต่อง ต๋อง ติ้ง ง ง ง “
เสียงประกาศเดิม ๆ ที่เราคุ้นหูทุกวัน ผมชักจะหมั่นไส้ไอคุณไชยาแล้วสิครับ ทำงานประสาไรให้เขาเรียกเข้าประชุมได้
ทุกวันไปแอบหลับที่ไหนรึเปล่าก็ไม่รู้
“ไอศักดิ์ รู้จักคนชื่อไชยานี่รึป่าวว่ะ” สงสัยมากเลยครับ ( เจือกมากกว่ามั้ง )
“ ก็หัวหน้าแผนกแมททีเรียลไงพี่” ไอสาก...อย่ามั่วนะเมิงนั้นนามสกุลเขา ลูกครึ่งแหงม ๆ
“แผนกแมททีเรียลเหรอ ไม่ใช่นามสกุลนะสิ” ยิ้มแหย่ ๆ ทำหน้าใสซื้อซะ( อุ้ย โง่นี่ )
“เขาเป็นหัวหน้าแผนกของพี่ทักษ์ไงเพ่” อาวหัวหน้าไอทักษ์หรอกเหรอ ไงผมไม่รู้จักเนี้ยะ
ช่างเหอะตอนเย็นเดี๋ยวไปกินเหล้ากะมันค่อยถามก็ได้ วันนี้กินฟรีด้วย............วู้มีความสุขจัง
เลิกงานแล้ววันนี้ผมต้องนั่งรถไปกับไอทักษ์ที่นัดเจอประจำของเราก็ร้านยาดองที่เก่า อยู่ทางเดียวกับหอไออั้มแต่แยก
คนละซอย รถเรามาจอดที่ซุ่มหลังคามุ้งหญ้า มีโหลแก้วใส ๆ บรรจุของเหลวข้างในสีแดงตั้งเรียงกันหลายใบ แต่ละใบก็
มีชื่อของตัวยาเขียนปิดบนฉลากพร้อมบรรยายสรรพคุณ ป้าใจดีมองเห็นผมกับไอทักษ์แล้วก็กวักมือเรียกให้เข้าไปนั่ง
สมทบกับพวกที่มาก่อนซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะด้านในแล้วสามคน
“ เฮ้ยไอทักษ์ วันนี้ใครเป็นเจ้ามือว่ะ” ถ้าแชร์กันก็พอได้ แต่ถ้าให้จ่ายก่อนเหมือนคราวที่ผ่าน ๆมา ไม่ไหวหรอก ตอนนี้กรอบเชียว
“ ออ พี่ลม ก็บอกไปแล้วตั้งแต่เมื่อเช้าไง “ เออ ใช่ เมื่อเช้าผมคงจะรีบจนลืมไปแล้ว
“เฮ้ย เข้ามาสิ” เสียงพี่สอ” เรียกเราสองคนเข้าไปนั่ง (พี่สอเพื่อนที่ทำงานแหละครับ)
“ทำไมมาช้านักว่ะ” ใครว่ะไม่เห็นเคยรู้จักเลยแหะ สงสัยจะหงุดหงิด มากละสิ อิโธ่ ไม่เห็นจะอยากมานักเลย ( แต่ก็นั่งลงแล้วก็จิบไปแล้ว เง้อ )
“ก็ป๋าพงษ์นั้นแหละ มัวแต่อ่อยเด็กมันอยู่กว่าจะเคลียร์กันได้”
อ้าวเฮ้ยไอ้นี่พูดอะไรอ่ะเมิง
“เด็ก เดิก ที่ไหนกันก็ลูกน้องนั้นแหละมันจะไปกินเบียร์ก็นัดมันแล้วเลยให้มันไปก่อน”ไม่ได้เห็นแก่กินนะครับ แค่ ไม่อยากพลาดทั้งสองที่ อิอิ
“ แล้วไงไม่ไปกินเบียร์หล่ะมากินยาดองทำไม” ช่างกล้านะครับคุณเพ่ยังไม่รู้จักกันเลย หาเรื่องแล้วเหรอ
“กลัวคนเลี้ยงเสียน้ำใจมั้ง” ผมก็ตอบกวน ๆ สิ โมโหอ่ะ ไม่ชอบขี้หน้าเลยจริง ๆ
“ เออะ เออ สองคนนี้รู้จักกันแล้วเหรอ” ไอทักษ์ กลัวมีมวยจำเป็น เหรอเมิง ถึงกรูไม่สูคนแต่บ่ย้านนะเออ
“ไม่ ” แล้วยังจะมาตอบพร้อมกรูอีกเนี้ยะ
“งั้นก็ นี่พงษ์เพื่อนผมเพ่ พงษ์เน่พี่ลม” ไม่ต้องแนะนำหรอกไม่เห็นอยากรู้จักเลย ( แนะไปแล้ว)
“ ดีเพ่” ทักทายแค่นี่คงพอนะ
“อืม”............................
เหล้าหมดไปเกือบกลม เสียงพูดคุยหัวเราะก็เริ่มคึกคักขึ้นเรื่อย ๆ ดูสนุกสนานกัน ยกเว้นผม ผมนั่งกินเหล้าและคงจะ
ตั้งหน้าตั้งตากินกับแกล้มมากว่า ก็ไม่อยากจะคุยกับใครนี่ครับเสียอารมณ์ แถมไอพี่ลมนั้นชอบจะมองมาทางผมด้วย ไม่
ชอบสายตามันเลย (คิดถึงไอหนุ่มจัง ป่านนี้คงโดนแทะเหลือแต่กระดูกแล้วมั้ง )
แล้วไอพี่ลมเป็นใครนะเหรอครับ ผมฟังจากที่พวกนี่คุย ๆ กัน (ไม่ได้อยากรู้นะ ) แล้วก็ดูจากชุด
พนักงานแล้วไม่ใช่บริษัทเดียวกับผมแน่นอน เขาเป็นพนักงานรับสินค้าของบริษัทอื่นที่ต้องมาอยู่ประจำที่นี่ หน้าที่คงจะ
คอยตรวจเช็คของขาดของเกินประมาณนี้นะครับ สงสัยเพิ่งมาทำได้ไม่นานเพราะผมไม่คุ้นเลย หน้าตานะเหรอ
ครับ หน้าเรียว ๆ จมูกโด่ง ตาคมขนตายาว ผิวเข้ม ๆ เหอะ หล่อตายหล่ะ
เหล้าหมดขวดแล้วพวกนี่ก็สั่งมาใหม่ ส่วนใหญ่ที่ชอบๆกินกันก็จะเป็นม้ากระทืบโลง และโด่ไม่รู้ล้ม
(ไม่รู้มันจะบำรุงไปสู้กับใครที่ไหนต่อ) ป้าแกจะเสิร์ฟพร้อม มะยมดอง องุ่นดองแล้วก็น้ำชาอีกเหยือกหนึ่ง รสชาติก็เข้า
กินดีทีเดียว แต่แค่แก้วสองแก้วผมก็เมาแล้วครับ ( กินบ่อยแต่คออ่อนจริง ๆ )
“ ตายละหว่า พวกนั้นคงรอแน่เลย” ผมบ่น เมื่อมองดูนาฬิกาที่ข้อมือ มันเป็นเวลาเกือบทุ่มครึ่งแล้ว
“จะรีบไปหาเด็กรึไง” รู้ดีนะเมิงไอทักษ์ แน่จริงไปส่งกรูเด่
“ เด็กบ้าอะไรที่ไหนของเมิง” ปฏิเสธสิครับผมไม่ได้มีเด็กที่ไหนนี่ ( จริงนะ)
“ อ่ะ แหนะ แหนะ แหน่..... กรูรู้หรอกเมื่อเช้ามีคนเอานมมาฝากไว้ให้เมิง” มันรู้ได้ไงเนี้ยะ
“ .............” ทำหน้างงเต็ก ส่วนไอพวกนี้ก็หัวเราะกันใหญ่
ตรึ้ดด. .ด.ด.ด. . ตรึ้ด .ด.ด . ด ...............( โทรศัพท์ตั้งระบบสั่น) มาได้จังหวะพอดีเลย โอสวรรค์ แล้ว
ผมก็เลี่ยงเดินไปคุยที่หลังร้าน
“ สวัสดีครับ”
“ พี่พงษ์รึเปล่าครับ” เสียงคุ้น ๆ แฮะ แต่ฟังดูมันฝืน ๆ อ่ะ
“ ใช่ครับ” ก็โทรศัพท์กรูเน่แล้วใครจะพูดหล่ะ
“ออ พี่พงษ์เหรอค่ะอยู่ที่ไหนเมื่อไหร่จะมา ให้ไปรับไหม” น้านมันเปลี่ยนน้ำเสียงกับคำลงท้ายซะแล้ว
“ พี่อยู่ร้านยาดอง เดี่ยวไป มารับด้วย” ใช่แล้วครับ ไออั้มโทรมามันต้องได้เบอร์ผมจากไอศักดิ์ แน่ ๆ
“ อั้มไปรับนะแล้วร้านอยู่ไหนอ่ะ” ไอบร้า จะมารับได้ไง เดี๋ยวพวกเน่ก็ล้อกรูตายหรอก
“ ให้ไอหนุ่มมารับดีกว่า มันรู้ว่าร้านยู่ไหน” อิอิ เข้าทางเลยครับ เดี่ยวจะแกล้งเมา ( ไม่ต้องแกล้งหรอก เมาจริง
ผมรีบวางสายเลยครับไม่อยากคุยนาน ไม่มีธุระจำเป็นจะคุยกะมันอีกอย่างพวกมันก็มองมา
กันจริงแล้วผมก็เดินกลับไปที่โต๊ะ กินเหล้ากับพวกนั้นต่อ สักพักก็มีรถมอไซค์มาจอดที่หน้าซุ้ม
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
