[story]"เสน่ห์รักยาดอง"
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [story]"เสน่ห์รักยาดอง"  (อ่าน 177832 ครั้ง)

niph

  • บุคคลทั่วไป
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #30 เมื่อ06-09-2007 15:22:16 »

 :m22: :m22: :m22:
เดาว่า ...
อั้มไม่ใช่ผู้หญิง
รอดูต่อปายยยยยยยย
 :m7: :m7: :m7:

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #31 เมื่อ06-09-2007 15:46:13 »

กลัวแล้วไปทำไมอ่ะ มีอะไรที่ต้องแคร์งั้นเหยอ
 :m28: :m28: :m28:

wachara

  • บุคคลทั่วไป
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #32 เมื่อ06-09-2007 15:54:45 »

อ่ะ  โอ  ๆ  ......อยากรู้เหตุ ก็ตามต่อปาย.....นะครับ


  :a11: :a11: :a10: :a10:

ออฟไลน์ Lucifer

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1288
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +46/-1
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #33 เมื่อ06-09-2007 16:13:59 »

ตามมาติดๆๆ   :a11: :a11: :a11:

wachara

  • บุคคลทั่วไป
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #34 เมื่อ08-09-2007 11:08:47 »

   ........................................................

                      "นะพี่พงษ์ ไปเป็นเพื่อนผมหน่อย  ผมกลัว " ไอหนุ่มมากระซิบที่ข้างหูผม ท่าทางจะกลัวจริง

                      “ได้ "   เดี๋ยวพี่จัดห้ายยย

แล้วไอหนุ่มก็ถามถึงเส้นทางที่จะไปจากผู้หญิงคนนั้น แล้วก็คุยอะไรกันอีกผมก็ไม่ได้สนใจจะฟัง   ดูเหมือนทั้งสองคนน่า

จะเคยพูดคุยรู้จักกันมาก่อน    แล้วทำไมผมไม่เคยรู้เรื่องเนี้ยะ แล้วมันไปรู้จักกันตอนไหน

                    “ เดี๋ยวเจอกันตอนเย็นนะ” ผู้หญิงคนนั้นย้ำกับไอหนุ่มอีกที  ไอหนุ่มก็พยักหน้าเป็นอันว่ารับทราบแล้ว

                     “ เดี๋ยวน้อง  ฝากบอกอั้มด้วยไอหนุ่มมันไม่ชอบนมรสช็อกโกแล็ตมันชอบสตอเบรี่” น้าน.....ปากผมครับเจือก

เรื่องชาวบ้านจริง ๆ    ไอหนุ่มกับไอศักดิ์ก็คงทำหน้างง ๆ   เอ๋อ แด*  ไปพอ ๆ  กัน    มันมองหน้าผมคงสงสัยว่าผมบอก

ตอนไหน

                       “จ้า”  อุ้ยส์....  พูดเพราะซะด้วย   เธอรับคำแล้วก็เดินไปที่แผนกที่เธอทำงาน 

ฮ่า   ฮาส์  ...ไอหนุ่มไม่เคยบอกหรอกครับว่าชอบรสไหน  คนที่ชอบก็ผมนี่แหละคร้าบบบ ( แหลจริง ๆ ) 



........................................................................................



 คงสงสัยกันละสิครับว่าทำไม เราสามคนถึงตกลงที่จะไปกัน  เหตุง่าย ๆเลยครับเดี๋ยวผมจะอธิบายให้ฟัง

               
 ไอหนุ่ม                     มันคงยังไม่อยากกลับห้องเร็ว เพราะกลัวจะไปทะเลาะกับพี่มันอีก ที่ผมรู้ทีหลังก็เรื่องพี่มันจะให้

                                กลับไปเรียนต่อละครับไอหนุ่มเพิ่งจบ ม.6 มา แถมมีเรื่องอย่างว่ากับผู้หญิงที่บ้านพ่อมันจึงให้ลง 

                                 มาหางานทำ  และมันคงคิดว่าผมไม่มีเงินยาดองมัน

   ผม                        เบียร์ นะครับ เบียร์  ยังไง ๆ มันก็คงดีกว่ายาดองผมแหละแถมกินฟรีอีกต่างหากและผมคงไม่

ปล่อยให้ไอหนุ่มไปคนเดียวแน่ ( แฮะ  ๆ เหตุผลของผมจริง ๆ เหมือนไอหนุ่มคิดครับ   อายจังเย้ย )

   ไอศักดิ์                  มันเป็นคนเดียวที่จะพาเราไปถึงจุดหมายได้เพราะมันมีแมงกาไซต์ครับ ถึงจะเก่าไปนิดแต่ก็คิดว่า

                               ดีกว่าเดินนะครับ





เสียงสัญญาณเลิกงานตอน ห้าโมง สี่สิบห้า ( คงมีโรงงานนี้แหละเวลาเลิกงานไม่เหมือนชาวบ้านปกติทั่วไปเขาก็เลิกห้า

โมงเย็น  ) บอกเราว่าไดเวลาเมากระจายแล้ว   วันนี้ผมกะว่าต้องถล่มให้เต็มที่ให้ผู้หญิงคนนี้ได้รู้ไปเลยว่าไม่ควรมายุ่ง

กะไอหนุ่มของผม  ( มั่วป่าว ) 





         โนวาแดช (เขียนถูกป่าว ) สีน้ำเงินถูกจูงออกมาจากที่เก็บ ไม่อยากบอกเลยครับว่าสภาพมันจะพาเราไปถึงจุด


หมายได้อย่างไรเท่าที่สังเกตเห็นมันไม่มีแม้รูกุญแจเลยด้วยซ้ำ  สภาพร่างกายภายนอกมันก็น่าจะเกษียณอายุได้แล้ว

                                   “ ไอ. .ศักดิ์  นะ นะ แน่ ใจนะว่าจะไปสามคนได้”   ไอหนุ่มก็คงสงสัยเหมือนกับผม

                                    “ โห่  สบายมาก อัดสี่ ( คน ) ยังเคยมาแล้ว “   เหมือนเมิงจะภูมิใจเจรง นะกรูละเสียว

                                   “ พี่ไม่เข็นนะเว้ย..”    ผมออกตัวไว้ก่อนไม่อยากใช้แรงตอนนิ้อ่ะ

     ปรื้น น นน...ๆ    แหง่น   ๆ  ... ไอศักดิ์สตาร์ทรถแล้วบิดคันเร่งโชว์ศักยภาพของมัน  โอ ท่าทางจะไปได้สวย

     ปรื้น  น ๆ  ๆ  กึก.. ๆ .....เงียบ............เอาเวร เครื่องดับไปแระ  เฮ้อ...อ่อนใจจริง ๆ  ผมกับไอหนุ่มได้แต่มองตากัน


แล้วยิ้มแหย ๆ  เป็นกำลังใจมันไปที................ มันเริ่มใหม่อีกครั้ง   สองครั้ง  และหลายครั้ง  ในที่สุด.........ก็ต้องเป็นไอ

หนุ่มแหละครับต้องเข็นกระตุก    เรื่องอะไรผมจะทำหล่ะ ผมเป็นพี่มันนิ         จนแล้วจนรอดมันก็พาพวกเรามาถึง


อาคารปูนสองชั้นมีบันไดทางขึ้นอยู่ติดกับถนนไอศักดิ์ก็จอดรถตรงหน้าบันไดพอดี   ผมแหงนมองหน้าขึ้นไปที่ชั้นสองเห็น

ผู้หญิงคนนั้น  ( ใช่....คนนั้นแหละ )ยืนอยู่หน้าห้องกวักมือเรียกให้พวกเราขึ้นไปไอศักดิ์เหมือนจะรู้งานเดินนำหน้าไปก่อน

แล้วก็ตามด้วยไอหนุ่มส่วนผมหยุดมองบันไดก่อนที่จะอดนึกไม่ได้ว่าถ้าหากใครก็ช่างถ้าเมาจากที่ไหนคงจะต้องได้นอนที่

หน้าบันไดนั้นแหละหรือถ้าหากใครเมามาจากชั้นสองมีหวังคงต้องตกมาคอหักตายแน่.......แล้วผมก็ตามขึ้นไปข้างบน

อย่างระมัดระวัง



......................................................................

               “พี่พงษ์ นั่งลงก่อนค่า “  ผู้หญิงคนเดิม  ( ก็....คนเดียวกันนั้นแหละ ) เชิญให้ผมนั่งลงข้างไอหนุ่ม (รู้ใจจริงนะ )

ผมก็นั่งลงพร้อมโชว์ลักยิ้มไปตามระเบียบ สายตาก็กวาดมองไปรอบห้อง   มีเบียร์ลังเบียร์ลังหนึ่งถูกแกะแล้วมีเหลือใน

ลังอีกไม่กี่ขวด สงสัยจะมีใครเอาไปแช่ในตู้เย็นแล้ว    อืม ห้องก็เป็นระเบียบดีตู้เสื้อผ้าและชุดเครื่องครัวถูกแยกออกไว้

อย่างเรียบร้อยด้านหลังห้องเป็นประตูออกไปห้องน้ำและระเบียงซักล้าง  มันก็เหมือนห้องเช่า ๆ ทั่วไป ห้องที่ผมอยู่ก็

ลักษณะเดียวกันแต่ห้องผมดีกว่านี้หน่อย  แต่ผมก็ไม่เห็นว่าจะมีโต๊ะเครื่องแป้งหรือเสื้อผ้าของผู้หญิงเลย 

                             “พี่พงษ์  เอาแก้ว”  ไอศักดิ์จัดการรินเบียร์ ส่งให้ผม ( ชำนาญเลยนะเมิง )ไอหนุ่มคนละแก้ว

                             “อืม ขอบใจ “  ผมหันมารับแก้วแล้วยกขึ้นดื่มทันที่ ( เหมือนตายอดตายอยากมานาน)

                             “นี่....เออ...แนน   เป็นเพื่อน อั้มครับ “ ไอหนุ่มแนะนำผู้หญิงคนนั้น ( รู้แล้ว ) ให้ผมรู้จักชื่อ  แต่ไม่ยัก

กะแนะนำชื่อผมคืน.....       
                         
                              “ยินดีรู้จักครับ “ ไม่เห็นจะยินดีเท่าไหร่เลย....คิดในใจครับ

                               “แล้ว อั้มไปไหนแนน” เอ้านี่.....ไอศักดิ์ไปรู้จักมักคุณกับเค้าเมื่อไหร่ ยังกะคนรู้จักกันมาก่อน

                               “ อ๋อ    ออกไปซื้อกับแกล้มกับลอล่า “  เออะ   เอย   ใครอีกละเนี้ยะ ลอล่าเนี้ยะ

พวกนี้คุยไรกันบ้างก็ไม่รู้ครับจำไม่ได้ส่วนใหญ่จะเป็นไอศักดิ์ชวนคุยมากกว่า ไอหนุ่มก็ถามคำตอบคำ  นาน ๆทีถึงจะหัน

มาคุยกับผมบ้างผมก็ตอบเออออตามประสา    แต่ตอนนี้ผมไม่สนละครับยกเบียร์กระดกอย่างเดียว  ก็มันมีอยู่เยอะเลย

กลัวเจ้าภาพจะเสียใจ   ( เอิ้ก  อึก  )                       

            แอ้ดดดดดดดดดดดดดด........เสียงประตูเปิดออกที่ด้านหลังผม ทุกคนก็หันไปมอง แต่ผมยังกระดกเบยีร์เข้า

ปากอยู่เลย                         
                            “ ไปนานเชีวยนะย่ะอินังอั้ม”    เหวอ ๆ    ง่า ........................

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-10-2007 11:43:54 โดย wachara »

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #35 เมื่อ08-09-2007 13:13:58 »

เหอ เหอ ได้เจออั้มแล้ว  :a10:  :a10:  :a10:

wachara

  • บุคคลทั่วไป
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #36 เมื่อ08-09-2007 14:22:22 »

 o22   อ่ะ  โอะ  โอ .. อึยส์...พิมพ์ผิดครับผม   มาขอโทษอย่างสูงขอแก้ไขหน่อยนะครับ

          “ เดี๋ยวน้อง  ฝากบอกอั้มด้วยไอหนุ่มมันชอบนมรสช็อกโกแล็ตมันชอบสตอเบรี่”

   

                              "ไอ้หนุ่มมันไม่ชอบนมรสช็อกโกแล็ตมันชอบสตอเบรี่”



อ๊าย  อาย.... :m23: :m23:   :เฮ้อ:

         

           

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #37 เมื่อ08-09-2007 14:46:29 »

รออ่านต่อจ๊ะ  :m1:

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #38 เมื่อ08-09-2007 15:14:52 »

o22   อ่ะ  โอะ  โอ .. อึยส์...พิมพ์ผิดครับผม   มาขอโทษอย่างสูงขอแก้ไขหน่อยนะครับ

          “ เดี๋ยวน้อง  ฝากบอกอั้มด้วยไอหนุ่มมันชอบนมรสช็อกโกแล็ตมันชอบสตอเบรี่”

  

                              "ไอ้หนุ่มมันไม่ชอบนมรสช็อกโกแล็ตมันชอบสตอเบรี่”



อ๊าย  อาย.... :m23: :m23:   :เฮ้อ:

         

           

กดคำว่า modify หรือ แก้ไข บนหัวด้านขวาของ reply ที่เราโพส แล้วจะเข้าไปแก้ไขได้นะครับ
จากนั้นก็กดโพสเลย หรือจะ preview ดูก่อนก็ดีนะครับ
ฝึกไว้จะได้แก้เองเป็นนะครับ

หนุ่มนี่ดูสุขุม ลึกลับน่าค้นหา
 :m11: :m11: :m11: :m11:

ออฟไลน์ Lucifer

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1288
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +46/-1
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #39 เมื่อ08-09-2007 15:33:35 »

เหอเหอ ลุ้นจังงง งานนี้ใครจะเสร็จใคร  :a11: :a11: :a11:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
« ตอบ #39 เมื่อ: 08-09-2007 15:33:35 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






wachara

  • บุคคลทั่วไป
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #40 เมื่อ08-09-2007 16:40:22 »

 o22 o21

เลย                            “ ไปนานเชีวยนะย่ะอินังอั้ม”    เหวอ ๆ    ง่า ....................


 เสียงและคำที่แนนทักทายเพื่อนทำให้ผมต้องรีบหันหลังกลับไปที่ประตูและแหงนหน้ามองผู้ที่ยืนอยู่ข้างหลังทันที

                                                 “ พรู้ดดดดดดดด .....อ่ะ  ฮ๊อก  ๆ  :m30: “  เบียร์ที่ผมกำลังจะกลืนลงคอพุ่งกระจาย

เป็นทางยาวโดนขาของใครคนหนึ่ง ...( โชคดีที่ผมก้มหน้าลงก่อนนะเนีย้ะไม่งั้น...........เต็ม ๆ )
                                             
                                               “ อ๊ายยยยยยย”  เสียงตอบรับของผู้มาเยือน.......

                                                “ ขอโทษครับ   ขอโทษจริง ๆ “  ผมไม่พูดเปล่าหาผ้าเศษแถวนั้นยื่นไปเช็ดที่ขาคู่นั้น

ทันที    ไอพวกลูกน้องเอี้ยนี้ก็ได้แต่หัวเราะ ไม่นึกว่ากรูจะอายบ้างเล้ย  เห้อ…แต่หน้าคุ้น ๆแฮะ

                                                “ไม่เป็นไรพี่พงษ์  เดี๋ยวอั้มเช็ดเอง” สะดุ้งเลยครับ   นี่มันรู้จักชื่อผมด้วยอ่ะ สงสัยจะ

เมื่อตอนเช้าที่ไอหนุ่มบอกว่าผมจะมาด้วยแหง ๆ

     
                    อั้ม  ไม่ใช่ผู้หญิงหรอกนะครับ เธอเป็นกระเทย รูปร่างบึกบึน ตัวก็ไม่สูง  หน้าตานะเหรอครับ ….ไม่ต้อง

สงสัยเลยถึงว่าไอหนุ่มถึงได้กลัวจนลากตัวผมมาด้วย
                                         

                             “ พี่พงษ์  นันไม่มาด้วยเหรอ” ตายละหว่ามันรู้จักกะไอนันเพื่อนผมด้วย  ผมได้แต่ทำหน้าเหรอหรา 

เหมือนตัวเองเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งไม่เคยรู้เรื่องอะไรกะเขาเลย    ทุกคนเขารู้จักกันมาก่อนยกเว้นผมคนเดียวหรือนี่

                              “ ไม่มาครับ มันกลับห้องแล้ว”  โกหกครับไอนันไปกินข้าวกะแฟนมัน

แล้วอั้มเธอ ( เขา ) ก็ เดินเข้ามาจัดการกับกับแกล้มใส่จานมาวาง แล้วก็แน่ะนำเพื่อนของเธออีกคนว่าชื่อล่อล่า ( บอก

แล้ว ) สุดท้ายก็

หย่อนตูดของเธอลงที่ข้าง ๆ ผม    (  ไอนี่ที่อื่นมีก็ไม่นั่ง รู้มั้ยเมื่อกี้ยังอายไม่หายเลยนะ ) คงหวังอยากจะนั่งใกล้ไอหนุ่ม   

ชิ  ชะ ขอโต้ดนี่แหละก้างตัวเบ่อเร่อ  รู้ไว้ซะด้วย

                                                   “ เอา  อั้มเบียร์”   ไอนี่แสนรู้จิงเมิง

                                                    “ ขอบใจจ้ะ ศักดิ์”   ..น้านเห็นม่ะ มันรู้จักกันมาก่อนจริงด้วย  ( บ้าไปแว้ววว )


ผมไม่อยากอธิบายบรรยากาศเลยครับว่ามันเลี่ยนแค่ไหน ผมก็ได้แต่มองเขาคุยกัน ก็มีบ้างที่ผมจะกดไฟติดแล้วได้ตอบ

คำถามบ้าง ( ไม่ใช่เกมโชว์ )   แต่ผมก็ไม่สู้ถอยหรอก พยามเอาตัวเข้าบังไม่ให้ อั้มมันมองหน้าไอ้หนุ่มได้ถนัดทุกครั้งที่

มันจะคุยด้วย    ผมก็แกล้ง( แน่ใจ ) ยกเบียร์ บ้าง กินกับแกล้มบ้าง ทำตัวโอนเอนบ้าง  ส่วนไอพวกนั้นก็คงจะสงสัยกันว่า

ผมเป็นอะไร 

                                     “ พี่พงษ์ เมารึป่าว”  ไอศักดิ์ เอาแล้วเมิง เป็นคำถามที่ผิดอย่างไม่น่าให้อภัย ..เพ่อ่ะคอแป้บ

                                     “ พี่ยังไม่มาวววว..หรอกแค่นี้เอง”   

ไอพวกนี่ก็หัวเราะคิก คัก กันใหญ่ ก็ผมแกล้งทำเป็นเมาอ่ะครับ เพิ่งหมดแค่ครึ่งลังเองจะเมาได้ไง ....เอิ้กส์   อึก

แผนผมได้ผลครับ ไออั้ม เลิกสนใจไอหนุ่มแล้ว   อะ  ฮ่า    แต่มันหันมาสนใจผมนี่สิ...........เวร

                                        “ พี่พงษ์ยังไม่มีแฟนเหรอ “   อาวกำคำถามนี่อีกแล้วครับ  ทำไงดี ๆ    คิดได้ก็เอาหัวโขก

ผนังปูนไปสามครั้งแล้วก็ไปเกิดใหม่เลย    555  ย้อเย่นก๊าบ

                                          “ ...........”   ยิ้มครับ  ทำได้ดีที่สุดแล้ว ( ไออั้มฉันจะฆ่าแก )

                                          “ พี่พงษ์ยิ้มน่ารักดีนะมีลักยิ้มด้วย”   แหงอยู่แล้วละน้องเอ๊ย ใคร ๆ ก็พูดอย่างนั้นชินซะแล่ว

                                          “ ............”  ยิ้มอีกแล้ว  จะดีใจอะไรนักหนา ....ความซวยจะมาเยือนไม่รู้ตัวอีก

                                          “ นันมีแฟนแล้วเหรอพี่”  ...ถามคนอื่นบ้างก็ได้นะ  ไอหนุ่มด้วยอ่ะผมอนุญาต...

                                               “ใช่ “  โทษทีนะนันบอกมันไปแล้ว…….ออ  ผมจำได้แล้ว ครับ  อั้มคนที่คุยกะไอนันเพื่อน

ผม ( รู้แล้วว่าเพื่อนนาย ) ที่ตลาดเมื่อหลายวันก่อนตอนที่เรามาซื้อกับข้าวกัน  วันนั้นผมใส่เสื้อยืดสีขาวกางเกงขาสั้นสีดำ

( สั้นเหนือหัวเข่าเยอะเลย)ผมเดินนำหน้าไอนันตามหลัง  ผมรู้สึกแปลกเหมือนมีแต่คนมอง  พอจะหันไปถามไอนันก็เห็น

มันยืนคุยกับใครคนหนึ่ง เลยไม่สนใจกลับถึงห้องไอนันก็บอกผมว่ามีคนฝากบอกมาว่าน่ารักระวังตัวให้ดี   เง้อ ..ใช่แน่

เลย  ถึงว่าไมมันคุ้น ๆ
                                           
                                               “ เอ้า   น้องครับเบียร์พี่หมดแล้ว”   รีบตัดบทครับไม่อยากคุยกะมันเลยให้ตายสิ

                                               “ จ้า บริการเต็มที่เลยจ้ะ”    ไหงไอศักดิ์กะไอหนุ่มทำท่าแปลก ๆ ละเนี้ยะ

กว่าเบียร์จะหมดกว่าพวกนั้นจะพาผมกลับได้  ผมต้องกลายเป็นคนที่โดนแทะโลมเกือบจะเปื่อยแทนที่จะเป็นไอหนุ่ม ผม

จำไม่ได้หรอกว่าโดนไงมั้งเพราะผมเอาแต่กินอย่างเดียวแล้วก็มาววววว  ......สุดท้ายก็ของฟรีไม่มีในโลกครับ............

                                                             :m29: :m29:

เหตุการต่อไปนี้น่ากลัวครับ  ......มาตามกันนะ

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #41 เมื่อ08-09-2007 16:57:11 »

ของฟรีไม่มีในโลก  :a5:  :a5:  :a5: อย่าบอกนะว่าพงษ์เมาแล้วเจออั้ม..........  :a6:  :a6:  :a6:

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #42 เมื่อ09-09-2007 02:23:18 »


เมาแล้วเจออั๊มนะ  ดีกว่าเมาแล้วเจอเจ้  หลายเท่าตัวเคอะ

อิอิ

จาก อิเจ้  คนสำส่อน

ออฟไลน์ Lucifer

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1288
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +46/-1
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #43 เมื่อ09-09-2007 03:19:32 »

เสร็จแน่ๆ เลย :m26: :m26:
 :a11: :a11: :a11:

niph

  • บุคคลทั่วไป
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #44 เมื่อ10-09-2007 17:22:25 »

 :laugh:
นั่นไง ว่าแล้วเชียว อั้มไม่ใช่ผู้หญิง
...
แต่ ... เกิดไรขึ้นเหรอ ตามติดอยู่นะเนี่ย

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #45 เมื่อ11-09-2007 00:04:55 »

ไปถวายตัวถึงห้อง
ยังไงก็ไม่รอด

 o21 o21 o21 o21

wachara

  • บุคคลทั่วไป
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #46 เมื่อ11-09-2007 07:44:25 »

 o17 :m8:


    แหม  ๆ    คิดกันไปใหญ่เลยนะครับ  วันนี้เดี๋ยวตอนบ่าย จะมาต่อให้นะครับ


   เคลียร์งานตอนเช้าก่อนแป้บนะครับ


ปล.จะบอกว่า  อั้ม ร้ายกาจ  สุด ๆเลยครับ  อึ้ยส์
     :o

ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #47 เมื่อ11-09-2007 11:36:23 »


ตามมาอ่านแล้ว..... :m13: :m13: :m13:

ตอนแรกที่อ่านนี่สะดุดใจมากเลย เพราะรายละเอียดของคุณคนเขียนนี่เหมือนพี่ทำงานอยู่คนนึง :m26:

(นึกว่าเจอคนใกล้ตัว  :m14:)

แต่อ่านๆ ไปแล้วไม่ใช่หรอก  :m23:



ว่าแล้วก็รออ่านตอนต่อไป

 :a3: :a3: :a3: :a3: :a3:


wachara

  • บุคคลทั่วไป
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #48 เมื่อ11-09-2007 12:16:17 »

มาลงก่อนตอนหนึ่งนะครับ   

krappom    ใครเหรอครับบอกได้ป่าว

…………………………………………………………..


เวลาประมาณตีสองแล้วผมเห็นว่าชักเริ่มจะไม่ไหวถ้าเมามากกว่านี้ยังไม่รู้เลยอะไรจะเกิดขึ้นแนนกับลอล่าคงจะขอตัวกลับก่อนตอนที่ผมไปเข้าห้องน้ำ ( กินเบียร์นี่เข้าห้องน้ำบ่อยจริง ๆ ไม่รู้มีบ่อต่อท่อประปาในท้องรึป่าว )ออกมาก็ไม่เจอพวกเธอซะแล้ว พรุ่งนี้ต้องทำงานอีกแต่ที่แน่  ๆ เบียร์หมดแล้ว จะอยู่ทำไม ขอบายสิครับ

                                 “ อืม   อึก    พรุ่งนี้ต้องไปทำงานนะเว้ย  ไอสาก  ไอหนุ่มห้ามพวกเมิงขาดลามาสายด้วย   เอิ้กส์” 

                                 “ โห..พี่ซำบายมากแค่นี้ไม่มาวหรอก”  ไอศักดิ์รับปากแล้วทำให้ได้นะเมิง

                                  “อั้ม  หนุ่มจะกลับแล้วนะ”   ทำไมต้องพูดเพราะกะมานด้วย เกรงใจพี่บ้างดิน้อง

                                 “ จะรีบกลับไปไหนล่ะ  เดี๋ยวอั้มออกไปซื้อเบียร์มาให้อีก”  เอาเบียร์มาล่ออีกแล้วเหรอ  เหอะ แน่จริงด่วนเลย

                                 “ อาวว้ายพรุ่งเน่ก็ด้าย    พรุ่งเน่วานสูก.....เอิกส์..กินด้ายยันเช้าเลย” ผมไม่มาววนะแค่พูดม่ายช๊าดเอง

                                 “ จริงนะพี่พงษ์  งั้นพรุ่งนี้เลิกงานอั้มจะซื้อกับแกล้มมาทำเตรียมไว้เลย” เออ จะกินเบียร์ไม่เอากับกับแกล้ม

                                “ไอสาก  ไปส่งกรูเลย  จะกลาบแย้ว ให้ไอหนุ่มรออยู่เน่”  ผมแค่ลองใจมันดูอ่ะ

                                 “ ไม่เอาพี่พงษ์  เดี๋ยวกลับพร้อมกันนี่แหละ”   ก็ลองอยู่ดูเด่...

                                  “ กลับแล้วอั้มเจอกันพรุ่งนี้”  ไอ้ศักดิ์ทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องลงมาที่รถ

                                   “ หนุ่ม  พี่พงษ์ เจอกันพรุ่งนี้นะจ้ะ” อะจึ้ยส์  ทามมายต้องอาวกรูปายเอี่ยวด้วยเน่

                                   “จ้า”   ตอบพร้อมกันเลยครับไม่รู้จะหว่านเสน่ห์ไปถึงไหน

ผมลุกขึ้นรีบเดินออกจากห้องพอถึงบันไดก็ต้องนึกเสียวสันหลังทันที   ผมหยุดที่หน้าบันไดยังลังเลว่าจะลงไปได้ไหมเลย

หันมองกลับไปที่ห้องเห็นไอหนุ่มกำลังคุยอะไรกันอยู่กับอั้ม แต่ผมไม่ได้ยินหรอกมันไกลเกิน และตอนนี้หูผมมันอื้อไป

หมดแล้ว ทำไมตาลายอย่างนี้ผมกำลังจะก้าวเดินลงบันได ก็มีมือสอดเข้ามาพยุงที่แขนซ้ายของผม  ตาผมจะปิดแล้ว

มองไม่ชัดเลยว่าเป็นใคร   


                                         “ อืม  หนุ่มหรอ ขอบจาย”  อาส์  ไอหนุ่มเป็นห่วงเพ่เหรอน้อง

                                          “ เดิน ดี  ๆ   นะจ้ะพี่พงษ์”     หื้อ.... พูดนะจ้ะกับพี่ด้วยเหรอหนุ่ม   อูย   น่ารักจังเลย

เราสองคนเดินลงบันอย่างทุลักทุเล ก็มันทั้งสูงทั้งชันแถมเมาอีกต่างหาก เรียกว่าแทบจะกอดกันเลยแหละ  อิ อิ แตะ

นิดกอดหน่อยไม่เป็นไรหรอกนา ผู้ชายด้วยกันอย่าคิดมาก ( ผู้ชายแหละตัวดีนัก )   ไอศักดิ์สตาร์ทรถรออยู่แล้ว ผมก็ก้าว

ขาขวาขึ้นนั่งคร่อมที่เบาะมือผมก็สวมกอดที่เอวไอศักดิ์ทันที ( คนเมาอ่ะกลัวตก  แต่กำไรเห็น ๆ   คิ คิ )  อืม  อุ่นดีเว้ย 

คิดว่าไอหนุ่มคงจะก้าวตามขึ้นมา
 
                                           “ หนุ่ม  ขึ้นมาเด่ เร็ว”  ผมร้องบอกไอ้หนุ่มให้รีบขึ้นมา

                                           “ หนุ่มเข้าห้องน้ำอยู่จ้ะพี่พงษ์”   ง่า  ว่าแล้วไง  ตอนลงบันไดทำมัน ถึงจะกอดผมอยู่เรื่อยเลย   อือ  ๆ

                                           “ อายหนุ่ม เร็ว  ๆ เด่”  ชักหงุดหงิดครับ  ปล่อยให้พี่โดนลวนลามได้ไง

                                           “ แหมพี่ก็ไปเหยี่ยวอยู่อ่ะ”  แล้วไม่เห็นบอกก่อนมั้งอ่ะจะไปด้วย ( เมาแล้วทะลึ่ง  )

บอกลากันเสร็จสับเรียบร้อยรถก็บึ่งตรงมาทางห้องพักผม  ก็อยู่ไม่ไกลจากห้องไออั้มเท่าไหร่ ตอนนี้มันเงียบมากไม่มีรถ

วิ่งเลย อากาศก็หนาวครับเพราะเป็นช่วงปลายปีแล้ว แต่ผมไม่ยักกะรู้สึกหนาวแหะ  ก็แหงละครับผมกอดไอศักดิ์ซะแน่น

แถมไอหนุ่มก็นั่งกอดผมด้านหลังอีก ( ไม่ได้คิดไรมากนา แค่อดคิดไม่ได้  555 ) ผมโดนเบียดทั้งข้างหน้าและข้างหลัง

ถ้าใครมาเห็นเข้า จะคิดว่าผม............555  ซะงั้น แต่ผมได้รับความอุ่นเต็ม ๆ   รถจอดที่หน้าหอพักผมแล้วพวกนั้นก็

พยุงผมเดินไปที่ห้อง

                                        “ ไม่เป็นไร  พี่ยังไหว”   คำพูดกับอาการมันช่างต่างกันซะเหลือเกิน

                                       “  โห  พี่อย่าดื้อนา”        มันเห็นผมเป็นเด็กไปแล้วเหรอเนี้ยะ
 
                                       “ ถึงแล้วกุญแจห้องอยู่ไหน” ไอหนุ่มถามหากุญแจห้อง มันคงไม่อยากให้ผมปลุกไอนันมาเปิดประตูเพราะมันดึกมากแล้ว
                                        “เรียกอายนานก็ด้าย  อึก  ”     อืม  มารยาทดีเจรง ๆ

                                      “ อยู่ไหน”   ไอหนุ่มตะคอกผมแต่ เสียงไม่แรงนะครับ

                                     “กราป๋าวกางเกง..”  ไอหนุ่มเอามือค่อย ๆ ล้วงกระเป๋ากางเกงด้านขวาของผม  กางเกงผมคง

ตัวเล็กไปหน่อยมือของมันสัมผัสบริเวณต้นขาของ...อืม .. มันค่อยควานหาและล่วงลึกลงไปอีก ส่วนไอศักดิ์ก็จับเอวผมไว้

แน่นเพื่อไม่ให้โยกตามจังหวะแรงมือของไอหนุ่มผมบอกไม่ถูกว่าตอนนี้ยังเมาอยู่หรือว่า....แต่ทำไมมัน...เบาหวิว อย่างนี้
                                   

                                       “ไม่เห็นมีเลยเพ่”  ไอหนุ่มชักมือออกจากกระเป๋ากางเกงผม  ( ว้า....เซ็ง)

                                        “อยู่กราเป๋าซ้าย” 

                                        “ แล้วก็ไม่บอก”  บอกไม่ไหวจริง ๆ  น้องเอ๋ย

ไอศักดิ์ใช้มือซ้ายล้วงไปที่กระเป๋ากางเกงผม  อาร์  ความรู้สึกแบบเดิมมันกลับมาอีกแล้ว  ผมรู้สึกชาไปหมด มันหวิว  ๆ  อีกแล้ว

 เมื่อมือมันล่วงล่ำเกินอนาเขตลงไป  อีกนิดเดียว   นิดเดียว  ใกล้แล้ว    อึ้บบบ...........ไม่ไหวแล้ว

                                        “ พอแล้วไอสาก...”    หอบ    เลย    ( 55 )

                                        “ ยังไม่เจอเลยพี่”    เออ  ก็นั้นแหละ  ถ้าเมิงเจอ กรู จะเล่นเมิง  ( หื่น )

                                        “ มันอยู่นี่”   ผมหยิบกุญแจออกจากกระเป๋าเสื้อ ( เริ่มสร่างแระ )

พวกมันก็คงทำหน้างง ๆ กัน  ( กรูลืมนี่หว่า )ก่อนไอหนุ่มจะหยิบไปไขประตูห้องและลากผมไปนอนบนที่นอน

                                        “แน่ใจเหรอจะกลับกันไหว  นอนกับพี่ก็ได้นะ”  น้าน...ยังเคลิ้มอยู่อ่ะดิ

                                         “ ไหวพี่   เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกัน”   ไอศักดิ์ออกตัวก่อน (ไม่ได้ชวนเมิงสักหน่อย  55  กามมั่กมาก )

                                         “ โอเค   พรุ่งนี้เจอกัน”   ไอหนุ่มกะไอศักดิ์ก็เดินออกจากห้องไปแล้วปิดประตูลงกลอนเรียบร้อย สงสัยกลัวใครมาลักหลับ เอ้ย มายกเค้า    วันนี้คงต้องนอนเลยยกยอดอาบน้ำไปพรุ่งนี้เช้าแล้วกันเดี๋ยวอาบให้สองเท่าเลยคืนนี้คงต้องขอตัวแล้ว ไม่ไหวจริงหนาวมาก   และแล้วเปลือกตาผมก็เริ่มปิดลง

                                            “ ไปกินเหล้าที่ไหนมาเหรอ”  อ้าว  ไอนันยังไม่หลับอีกเหรอ

                                            “ ห้องอั้ม”     ผมฝืนตามองไอนันที่มันนอนมองผมอยู่  ดูท่ามันคงแปลกใจมากที่ผมไปได้ยังไง

                                            “ พรุ่งนี้จะเล่าให้ฟังนะ ตอนนี้ง่วงมากเลยขอนอนก่อนละกัน” ผมบอกไอนันไปคิดว่ามันคงสงสัยผมแน่นอน  พรุ่งนี้ผมมีแผนแล้ว ผมต้องทำให้ไออั้มเลิกยุ่งกะไอหนุ่มของผมให้ได้   ฝากด้วยนะนัน..........คร่อก  ๆๆ ๆ  ฟี้.


ออฟไลน์ Lucifer

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1288
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +46/-1
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #49 เมื่อ11-09-2007 12:45:06 »

รอบนี้รอดมาได้ แล้วรอบหน้าล่ะ   :m21: :m21: :m21:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
« ตอบ #49 เมื่อ: 11-09-2007 12:45:06 »





ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #50 เมื่อ11-09-2007 16:33:41 »

นั่นอ่ะดิ่

ครั้งนี้รอดไปได้

แต่ครั้งต่อๆ ไปนี่ระวังตัวไว้ให้ดีๆ นะ  :m12:



wachara

  • บุคคลทั่วไป
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #51 เมื่อ11-09-2007 16:43:57 »

หว้า....แล้วผมจะกล้าเอาตอนต่อไปลงไหมเนี้ยะ    เชียร์ให้เสียตัวกันจัง
 :m29:





ล้อเล่นคร้าบ..................เดี๋ยวก็มีเสียจนได้แหละ  คิคิ

gobgab

  • บุคคลทั่วไป
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #52 เมื่อ11-09-2007 16:48:32 »


............ตามอ่านทันแล้วคราบ..........หนุกดี..... :a4: :a4:

............ว่าแต่คราวหน้าสงสัยจะได้อ่านบทอัศจรรย์............. :m10: :m10:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #53 เมื่อ11-09-2007 19:40:32 »

ตอนต่อไปมีเสียตัวใช่มะ  :m12:  :m12:  ลุ้น ๆ  :m3:  :m3:  :m3:

ออฟไลน์ Lucifer

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1288
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +46/-1
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #54 เมื่อ11-09-2007 22:18:21 »

ตามมาลุ้นด้วยคน  :m3: :m3: :m3:

niph

  • บุคคลทั่วไป
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #55 เมื่อ12-09-2007 10:29:25 »

 :a4: :a4: :a4: :a4:
ดูมันทุลักทุเลยังไงมะรู้นะ
ดีนะที่ถึงห้องได้

wachara

  • บุคคลทั่วไป
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #56 เมื่อ12-09-2007 15:33:08 »


วันนี้งานเยอะครับ แอบพิมพ์ได้นิดหน่อย
.......................................

เอก  อี้   เอ้ก   เอ้ก    เสียงไอ้โต้งโก่งคอขันบนหลังคามุงหญ้าแฟกบอกให้รู้ว่าเป็นเวลาเช้าแล้ว......บ้า  ในเมืองอย่างนี้

จะมีไอ้โต้งที่ไหน ( มุขเสี่ยวจริง ๆ )  จะมาขันให้ได้ยินจะมีก็แต่ ที่มันนอนแอ้งแหม้งไม่มีขนอยู่ในตลาดสดนู้นแหละ       

ผมลืมตาตื่นในเช้าวันต่อมาบิดตัวขี้เกียจหน่อยแล้วก็มองดูรอบ ห้อง   เห้อ .....ทำไมมันแสนจะว่างเปล่าอย่างนี้หนอ   เจอ

แต่ไอนันกำลังนั่งรีดผ้าอยู่

                                            “  อ้าว  ตื่นแล้วเหรอ  รีบไปอาบน้ำสิสายแล้วนะ”  ไอนันคงกลัวผมไปทำงานสายมั้ง  ไม่มีทางหรอกคนขยันอย่างผม ( เหรอ )

                                             “ อืม กี่โมงแล้วนี่”   ผมยังงัวเงี่ยอยู่เลย   แต่ก็ดันตัวเองลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว

                                              “ เจ็ดโมงสิบนาทีแล้ว”   เหรอ.. ตายละ...... นี่มันสายแล้วนี่โรงงานผมเข้างาน เจ็ดโมงครึ่ง  หวาย  ๆ จะไปทำงานทันรึป่าวอ่ะ
                                               “ ง่า ..แล้วนันไม่ปลุกเรามั้งอ่ะ” มัวแต่ถามไม่รีบไปอีก   

                                               “ก็เห็นหลับสบายเลยไม่อยากปลุก” อืม ขอบใจมากเลยเพื่อนร้าก....ไปแว้ว   

ต้องรีบสิครับ  ผมใช้เวลาในห้องน้ำไม่ถึงห้านาที แค่อาบน้ำแปรงฟัน สระผมก็พอ  อย่างอื่นไปทำที่โรงงาน   เพราะรู้ ๆ

อยู่ถ้าผมไปสายแม้วินาทีเดียวก็หมายถึงเบี้ยขยันที่ผมเก็บสะสมมา ( ยังไม่ได้เลยซักเดือนต่างหาก ) ต้องอันตรธานหาย

ไป     เออะ  เออ  ซวยแล้วสิ เสื้อผ้ายังไม่ได้รีดเลย...ฮือ  ๆ  ทำไมเป็นคนแบบนี้น่า

                                         “ อ้าวนันยังไม่ไปอีกเหรอไม่ต้องรอเราก็ได้”  เพื่อนผมยังไงก็เป็นเพื่อนที่น่ารักอยู่ดี

                                       “ป่าว  รอแตงมารับ”  เพล้ง งง ง ง...หน้าแตก เลย  อายจัง แหะ ๆ ( แตงหน่ะแฟนไอนันครับ )

                                       “ไม่ไปทำงานเหรอนัน”    คิ้วผมขมวดหากันเล็กน้อย แต่พองาม ( ตายล่ะ )

                                       “ออ  ลาออกตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว วันนี้จะไปสมัครงานที่ใหม่”  ง่า..แล้วผมไม่เห็นรู้เรื่อง

เลยทำไมมันไม่เล่าให้ผมฟังมั้งเนี้ยะ ....ผมเป็นเพื่อนมันนะ ทำไม  ๆ   หรือมันไม่เห็นความสำคัญของผมแล้ว ....ฮือ 

(หน้าเศร้าครับ )

                                “เราว่าจะบอกนายหลายวันแล้วหล่ะว่าจะลาออกแล้วหางานใหม่  เห็นนายยุ่ง ๆ เลยไม่อยากกวน”

อะ  อึก  จุกจัง  จุกข้างหลังทะลุถึงหัวใจ   ผมเองเหรอนี่ที่ไม่มีเวลาให้เพื่อนเลย  เรื่องยุ่ง ๆ ของผมเหรอ ก็ห่วงแต่จะไป

กินเหล้านะสิ โหยทำไมเป็นคนดีแบบนี้เรา.....ดีแตกเลย
           
                                                   “น่าจะรออีกหน่อยนะ แค่อีกสองเดือนโบนัสก็ออกแล้ว”   ออกทีก็หลายเงินนะครับ ถึงแม้ทำงานไม่นานก็เถอะ

                                                   “ไม่เป็นไรหรอก  ถ้าได้งานที่อื่นเร็วก็อาจได้เหมือนกัน”   อืม  ก็จริงนะ   ตายห่า ผม

ยังไม่ได้รีดผ้าเลยมัวแต่คุยแล้วก็วิ่งวุ่นเลยครับ มองดูเวลา อีกเจ็ดนาที....เสื้อ อยู่ไหน  กางเกงล่ะไอนันคงดูออกว่าผมจะ

ทำอะไร

                                                    “ เรารีดไว้ให้แล้ว  พับอยู่นั้น”โห  สุดยอดเลยเพื่อน  พูดแล้วไอนันก็หัวเราะคงจะขำกับท่าทางของผม

                                               “ ขอบใจมากนัน  เดี๋ยวให้จุ้บทีหนึ่ง” ล่อมันเล่นอ่ะครับ  แต่ถ้ามันเอาจริงมีรึจะถอย  55
       

  แต่งตัวเสร็จผมก็รีบวิ่งออกมาหน้าหอพัก  แล้วก็เรียกมอไซค์รับจ้างโดยด่วน   ไม่วายที่จะกำชับให้ไปเร็ว ๆ
             
                                                     “ พี่ส่งที่...............นะ ด่วนเลยพี่ ตายไม่เอาเรื่อง ( พี่นะไม่ใช่ผม อิอิ )

                                                      “ได้เลยน้อง  เดี๋ยวพี่จัดห้าย” เอากะแกดิ   แกก็เล่นด้วย

      ไม่ถึงห้านาทีครับผมมาถึงหน้าโรงงาน เหลือบมองดูเวลา เหลืออีกหนึ่งนาทีจะถึงเวลาเจ็ดโมงครึ่ง แต่ป่านนี้ข้างใน

เขาคงจะเริ่มทำงานกันแล้ว  ไม่เป็นไรอย่างน้อยก็มาชิปบัตรทัน

                                                       “ เอ้ย   ทำไมเวลาที่เครื่องมันเจ็ดโมงสามสิบเอ็ดแล้วอ่ะ”  เวลาที่เครื่องเร็วกว่า

ของผมหนึ่งนาทีไม่ไหว ๆ  เดี๋ยวต้องเปลี่ยนนาฬิกาเรือนใหม่เลย  แหมเดินช้าอย่างนี้ไม่เก็บไว้หรอก.( ฉลาดมาก   ล้ำ

เลิศ ๆ )

                                                        “เสียเบี้ยขยันจนได้”  บ่นพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าไปที่แผนกทำงานของ

ผม  ก่อนถึงก็ผ่านหลายแผนกอยู่  ผมจะเอ่ยถึงแผนกที่จะมาเกี่ยวข้องกับผมในอนาคตแล้วกันนะครับ    ทุกวันผมจะต้อง

เดินผ่านแผนกสต็อกเพื่อเข้าไปทำงานและเวลาที่ต้องเข้าห้องน้ำด้วย ซึ่งเป็นแผนกรับสินค้าจากบริษัทอื่น  ๆที่จะต้องนำ

มาประกอบ เป็นไมโครเวฟ ( เคยบอกตอนต้น แล้ว )  บริเวณนี้ก็จะมีที่จอดรถส่งของหลายช่องทีเดียว และนอกจากจะมี

พนักงานที่โรงงานเดียวกับผมแล้วก็จะมีจากบริษัทอื่น ๆ ที่มาส่งของด้วยเดินกันขวักไขว่  ผมก็พอได้รู้จักบ้างเป็นบางคน

เพราะผมจะต้องมาติดต่อขอเบิกวัสดุที่นี่  และเพื่อนร่วมวงยาดองผมก็อยู่ที่นี่ด้วย
                                               
                             “ เอ้ย   วรพงษ์  เจ้าคือมาเฮ็ดงานสวยแท้” เออ... คือ  ไอทักษ์เพื่อนสนิทผมอีกคนนี้แหละครับมันทัก

ผมมาเป็นเสียงในฟิมล์ ครับ   ผมจะพยายามแปลให้น่ะครับ ไม่รู้จะแปลถูกรึเปล่าก็พอฟังออกจากที่บ้านผมอ่ะครับญาติพี่

น้องเขาพูดกันทุกคน  คิคิ ( ทอแหลจัง )    ออ   ลืมบอกครับมันจะชอบเรียกผมว่า  วรพงษ์มั้ง  เฮียพงษ์มั้ง ( ไม่ใช่เจ๊กนะ

ดำขนาดนี้ ) และหนักสุดครับมันเรียกผม  ป๋าพงษ์.....เห้อหนักใจกะมัน  เด๋วก็เป็นป๋าให้จริง ๆ ซะนี่

                                 “ เอ้ย  วรพงษ์ ทำไมมาทำงานสวยจังว่ะ” ประมาณนี้แหละ

                                  “ ตื่นสายไปหน่อย” ก็จริงนี่

                                  “ตอนเย็นไปกินเหล้ากันนะเว้ยเดี๋ยวพี่ ลม เลี้ยง”  พี่ลมลี้ยงเหรออย่างงี้ก็กินฟรีอ่ะดิ

                                  “ได้  ๆ  ตอนเย็นรอด้วยแล้วกัน...เอ้ยไปก่อนนะเว้ยเดี๋ยวโดนแหกอก”  ก็แหงหล่ะครับคนที่กำลัง

มองมาทางผมน่ะไอพี่เดี่ยวคงจะยืนรอผมนานแล้วที่แผนก ก็เลยต้องรีบวิ่งกันหน่อย

                                  “ ไง ได้ตัว  C-OIL ( อ่านว่า  ซี  ออย ) มายัง”  ผมทำหน้าเหรอหรา ไม่รู้ไอพี่เดี่ยวถามเพื่ออะไร

แต่คนที่ท่าทางแปลก ๆ  ทำท่าขยุกขยิก  ขยิบตาให้ผมนี่สิ...เหวอ  ๆ ไอหนุ่มจะมาหวานอะไรตอนนี้  ( เห้อ..เหนื่อยใจ ) 

พี่เพิ่งวิ่งมาเหนื่อย ๆ นะจ้ะน้องร้าก     
                                 
                                  “  ออ  ก็ ซีออย โค้ด 016 มันหมดแล้ว ที่พี่พงษ์ ไปเบิกกับสต็อกนั้นแหละ”  ไอศักดิ์ขยายความ

    เหรอ ไม่ ๆ พี่ไม่ได้ไปเบิก มันยังมีอยู่ในชั้นไงไอพวกนี่โง่หรือเซ่อวะเนี้ยะ (เหรอ )

                                 “ เออ ครับพี่เดี่ยว เขาบอกว่าเดี๋ยวก็เข้ามาแล้วพี่  ในชั้นพอมีอยู่ครับ”  ทอแหลน้ำขุ่น ๆ ครับ

โชคดีที่ผมเป็นคนฉลาด(ตรงไหน )  มิเสียแรงที่พ่อแม่ส่งเสริมให้เรียน  คิคิ  (ช่างกล้า )

                                  “อืม...ดีมาก  งั้นก็คอยเช็คงานตัวอื่นด้วยนะ”   พี่เดี่ยวเอื้อมมือมาแตะบ่าผมก่อนจะเดินไป

โล่งอกไปทีถ้าแกรู้ว่าผมมาทำงานสายต้องเป็นเรื่องแน่  อันนี้ต้องยกความ ( ไม่ ) ดีให้ไอศักดิ์กะไอหนุ่มครับมันคงช่วย

กันโกหกพี่เดี่ยวก่อนที่ผมจะมาแต่ถ้าพวกแม่นกขุนทองของผมปากโป้งละก็มีหวังตายหมู่แน่   ขอบจายเจรง ๆ เดี๋ยว

ตอบแทนที่หลังนะ  55

                                        “ พี่พงษ์  เอานมมีคนฝากมาให้”  ไอหนุ่มยื่นขวดนมมาให้ผม

                                        “โหพี่รสสตอเบอรี่ด้วย” 

ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #57 เมื่อ12-09-2007 16:28:47 »


โห...สายแค่นาทีเดียว โดนหักเบี้ยขยันเลยเหรอ

แต่ดีนะที่เพื่อนนันยังอุตส่าห์รีดเสื้อผ้าไว้ให้ แม้จะไม่ยอมปลุกก็เหอะ

ไม่งั้นคงสายมากกว่านี้แน่ๆ

ว่าแล้วก็รออ่านตอนต่อไป.... :a11: :a11: :a11:


wachara

  • บุคคลทั่วไป
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #58 เมื่อ12-09-2007 17:17:53 »


วันนี้งานเยอะครับ แอบพิมพ์ได้นิดหน่อย
.......................................

เอก  อี้   เอ้ก   เอ้ก    เสียงไอ้โต้งโก่งคอขันบนหลังคามุงหญ้าแฟกบอกให้รู้ว่าเป็นเวลาเช้าแล้ว......บ้า  ในเมืองอย่างนี้

จะมีไอ้โต้งที่ไหน ( มุขเสี่ยวจริง ๆ )  จะมาขันให้ได้ยินจะมีก็แต่ ที่มันนอนแอ้งแหม้งไม่มีขนอยู่ในตลาดสดนู้นแหละ      

ผมลืมตาตื่นในเช้าวันต่อมาบิดตัวขี้เกียจหน่อยแล้วก็มองดูรอบ ห้อง   เห้อ .....ทำไมมันแสนจะว่างเปล่าอย่างนี้หนอ   เจอ

แต่ไอนันกำลังนั่งรีดผ้าอยู่

                                            “  อ้าว  ตื่นแล้วเหรอ  รีบไปอาบน้ำสิสายแล้วนะ”  ไอนันคงกลัวผมไปทำงานสายมั้ง  ไม่มีทางหรอกคนขยันอย่างผม ( เหรอ )

                                             “ อืม กี่โมงแล้วนี่”   ผมยังงัวเงี่ยอยู่เลย   แต่ก็ดันตัวเองลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว

                                              “ เจ็ดโมงสิบนาทีแล้ว”   เหรอ.. ตายละ...... นี่มันสายแล้วนี่โรงงานผมเข้างาน เจ็ดโมงครึ่ง  หวาย  ๆ จะไปทำงานทันรึป่าวอ่ะ
                                               “ ง่า ..แล้วนันไม่ปลุกเรามั้งอ่ะ” มัวแต่ถามไม่รีบไปอีก  

                                               “ก็เห็นหลับสบายเลยไม่อยากปลุก” อืม ขอบใจมากเลยเพื่อนร้าก....ไปแว้ว  

ต้องรีบสิครับ  ผมใช้เวลาในห้องน้ำไม่ถึงห้านาที แค่อาบน้ำแปรงฟัน สระผมก็พอ  อย่างอื่นไปทำที่โรงงาน   เพราะรู้ ๆ

อยู่ถ้าผมไปสายแม้วินาทีเดียวก็หมายถึงเบี้ยขยันที่ผมเก็บสะสมมา ( ยังไม่ได้เลยซักเดือนต่างหาก ) ต้องอันตรธานหาย

ไป     เออะ  เออ  ซวยแล้วสิ เสื้อผ้ายังไม่ได้รีดเลย...ฮือ  ๆ  ทำไมเป็นคนแบบนี้น่า

                                         “ อ้าวนันยังไม่ไปอีกเหรอไม่ต้องรอเราก็ได้”  เพื่อนผมยังไงก็เป็นเพื่อนที่น่ารักอยู่ดี

                                       “ป่าว  รอแตงมารับ”  เพล้ง งง ง ง...หน้าแตก เลย  อายจัง แหะ ๆ ( แตงหน่ะแฟนไอนันครับ )

                                       “ไม่ไปทำงานเหรอนัน”    คิ้วผมขมวดหากันเล็กน้อย แต่พองาม ( ตายล่ะ )

                                       “ออ  ลาออกตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว วันนี้จะไปสมัครงานที่ใหม่”  ง่า..แล้วผมไม่เห็นรู้เรื่อง

เลยทำไมมันไม่เล่าให้ผมฟังมั้งเนี้ยะ ....ผมเป็นเพื่อนมันนะ ทำไม  ๆ   หรือมันไม่เห็นความสำคัญของผมแล้ว ....ฮือ 

(หน้าเศร้าครับ )

                                “เราว่าจะบอกนายหลายวันแล้วหล่ะว่าจะลาออกแล้วหางานใหม่  เห็นนายยุ่ง ๆ เลยไม่อยากกวน”

อะ  อึก  จุกจัง  จุกข้างหลังทะลุถึงหัวใจ (มั่วนิ่ม)  ผมเองเหรอนี่ที่ไม่มีเวลาให้เพื่อนเลย  เรื่องยุ่ง ๆ ของผมเหรอ ก็ห่วงแต่จะไป

กินเหล้านะสิ โหยทำไมเป็นคนดีแบบนี้เรา.....ดีแตกเลย
          
                                                   “น่าจะรออีกหน่อยนะ แค่อีกสองเดือนโบนัสก็ออกแล้ว”   ออกทีก็หลายเงินนะครับ ถึงแม้ทำงานไม่นานก็เถอะ

                                                   “ไม่เป็นไรหรอก  ถ้าได้งานที่อื่นเร็วก็อาจได้เหมือนกัน”   อืม  ก็จริงนะ   ตายห่า ผม

ยังไม่ได้รีดผ้าเลยมัวแต่คุยแล้วก็วิ่งวุ่นเลยครับ มองดูเวลา อีกเจ็ดนาที....เสื้อ อยู่ไหน  กางเกงล่ะไอนันคงดูออกว่าผมจะ

ทำอะไร

                                                    “ เรารีดไว้ให้แล้ว  พับอยู่นั้น”โห  สุดยอดเลยเพื่อน  พูดแล้วไอนันก็หัวเราะคงจะขำกับท่าทางของผม

                                               “ ขอบใจมากนัน  เดี๋ยวให้จุ้บทีหนึ่ง” ล่อมันเล่นอ่ะครับ  แต่ถ้ามันเอาจริงมีรึจะถอย  55
       

  แต่งตัวเสร็จผมก็รีบวิ่งออกมาหน้าหอพัก  แล้วก็เรียกมอไซค์รับจ้างโดยด่วน   ไม่วายที่จะกำชับให้ไปเร็ว ๆ
             
                                                     “ พี่ส่งที่...............นะ ด่วนเลยพี่ ตายไม่เอาเรื่อง ( พี่นะไม่ใช่ผม อิอิ )

                                                      “ได้เลยน้อง  เดี๋ยวพี่จัดห้าย” เอากะแกดิ   แกก็เล่นด้วย

      ไม่ถึงห้านาทีครับผมมาถึงหน้าโรงงาน เหลือบมองดูเวลา เหลืออีกหนึ่งนาทีจะถึงเวลาเจ็ดโมงครึ่ง แต่ป่านนี้ข้างใน

เขาคงจะเริ่มทำงานกันแล้ว  ไม่เป็นไรอย่างน้อยก็มาชิปบัตรทัน

                                                       “ เอ้ย   ทำไมเวลาที่เครื่องมันเจ็ดโมงสามสิบเอ็ดแล้วอ่ะ”  เวลาที่เครื่องเร็วกว่า

ของผมหนึ่งนาทีไม่ไหว ๆ  เดี๋ยวต้องเปลี่ยนนาฬิกาเรือนใหม่เลย  แหมเดินช้าอย่างนี้ไม่เก็บไว้หรอก.( ฉลาดมาก   ล้ำ

เลิศ ๆ )

                                                        “เสียเบี้ยขยันจนได้”  บ่นพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าไปที่แผนกทำงานของ

ผม  ก่อนถึงก็ผ่านหลายแผนกอยู่  ผมจะเอ่ยถึงแผนกที่จะมาเกี่ยวข้องกับผมในอนาคตแล้วกันนะครับ    ทุกวันผมจะต้อง

เดินผ่านแผนกสต็อกเพื่อเข้าไปทำงานและเวลาที่ต้องเข้าห้องน้ำด้วย ซึ่งเป็นแผนกรับสินค้าจากบริษัทอื่น  ๆที่จะต้องนำ

มาประกอบ เป็นไมโครเวฟ ( เคยบอกตอนต้น แล้ว )  บริเวณนี้ก็จะมีที่จอดรถส่งของหลายช่องทีเดียว และนอกจากจะมี

พนักงานที่โรงงานเดียวกับผมแล้วก็จะมีจากบริษัทอื่น ๆ ที่มาส่งของด้วยเดินกันขวักไขว่  ผมก็พอได้รู้จักบ้างเป็นบางคน

เพราะผมจะต้องมาติดต่อขอเบิกวัสดุที่นี่  และเพื่อนร่วมวงยาดองผมก็อยู่ที่นี่ด้วย
                                              
                             “ เอ้ย   วรพงษ์  เจ้าคือมาเฮ็ดงานสวยแท้” เออ... คือ  ไอทักษ์เพื่อนสนิทผมอีกคนนี้แหละครับมันทัก

ผมมาเป็นเสียงในฟิมล์ ครับ   ผมจะพยายามแปลให้น่ะครับ ไม่รู้จะแปลถูกรึเปล่าก็พอฟังออกจากที่บ้านผมอ่ะครับญาติพี่

น้องเขาพูดกันทุกคน  คิคิ ( ทอแหลจัง )    ออ   ลืมบอกครับมันจะชอบเรียกผมว่า  วรพงษ์มั้ง  เฮียพงษ์มั้ง ( ไม่ใช่เจ๊กนะ

ดำขนาดนี้ ) และหนักสุดครับมันเรียกผม  ป๋าพงษ์.....เห้อหนักใจกะมัน  เด๋วก็เป็นป๋าให้จริง ๆ ซะนี่

                                 “ เอ้ย  วรพงษ์ ทำไมมาทำงานสายจังว่ะ” ประมาณนี้แหละ

                                  “ ตื่นสายไปหน่อย” ก็จริงนี่

                                  “ตอนเย็นไปกินเหล้ากันนะเว้ยเดี๋ยวพี่ ลม เลี้ยง”  พี่ลมลี้ยงเหรออย่างงี้ก็กินฟรีอ่ะดิ

                                  “ได้  ๆ  ตอนเย็นรอด้วยแล้วกัน...เอ้ยไปก่อนนะเว้ยเดี๋ยวโดนแหกอก”  ก็แหงหล่ะครับคนที่กำลัง

มองมาทางผมน่ะไอพี่เดี่ยวคงจะยืนรอผมนานแล้วที่แผนก ก็เลยต้องรีบวิ่งกันหน่อย

                                  “ ไง ได้ตัว  C-OIL ( อ่านว่า  ซี  ออย ) มายัง”  ผมทำหน้าเหรอหรา ไม่รู้ไอพี่เดี่ยวถามเพื่ออะไร

แต่คนที่ท่าทางแปลก ๆ  ทำท่าขยุกขยิก  ขยิบตาให้ผมนี่สิ...เหวอ  ๆ ไอหนุ่มจะมาหวานอะไรตอนนี้  ( เห้อ..เหนื่อยใจ ) 

พี่เพิ่งวิ่งมาเหนื่อย ๆ นะจ้ะน้องร้าก    
                                
                                  “  ออ  ก็ ซีออย โค้ด 016 มันหมดแล้ว ที่พี่พงษ์ ไปเบิกกับสต็อกนั้นแหละ”  ไอศักดิ์ขยายความ

    เหรอ ไม่ ๆ พี่ไม่ได้ไปเบิก มันยังมีอยู่ในชั้นไงไอพวกนี่โง่หรือเซ่อวะเนี้ยะ (เหรอ )

                                 “ เออ ครับพี่เดี่ยว เขาบอกว่าเดี๋ยวก็เข้ามาแล้วพี่  ในชั้นพอมีอยู่ครับ”  ทอแหลน้ำขุ่น ๆ ครับ

โชคดีที่ผมเป็นคนฉลาด(ตรงไหน )  มิเสียแรงที่พ่อแม่ส่งเสริมให้เรียน  คิคิ  (ช่างกล้า )

                                  “อืม...ดีมาก  งั้นก็คอยเช็คงานตัวอื่นด้วยนะ”   พี่เดี่ยวเอื้อมมือมาแตะบ่าผมก่อนจะเดินไป

โล่งอกไปทีถ้าแกรู้ว่าผมมาทำงานสายต้องเป็นเรื่องแน่  อันนี้ต้องยกความ ( ไม่ ) ดีให้ไอศักดิ์กะไอหนุ่มครับมันคงช่วย

กันโกหกพี่เดี่ยวก่อนที่ผมจะมาแต่ถ้าพวกแม่นกขุนทองของผมปากโป้งละก็มีหวังตายหมู่แน่   ขอบจายเจรง ๆ เดี๋ยว

ตอบแทนที่หลังนะ  55

                                        “ พี่พงษ์  เอานมมีคนฝากมาให้”  ไอหนุ่มยื่นขวดนมมาให้ผม

                                        “โหพี่รสสตอเบอรี่ด้วย” 


ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
Re: "ขอโทษที่ผมเป็นคนขี้เหงา"
«ตอบ #59 เมื่อ12-09-2007 17:43:49 »

รออ่านต่อนะ  :m18:  :m18:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด