ตอนที่ 30
ย้อนกลับมาฝั่งเดอะพอยท์
ผมกำลังปล่อยตัวปล่อยใจไปกับผืนน้ำทะเล มันช่างรู้สึกดีทะเลไทยนี่สิสวยที่สวดในโลกหล้า !! คลื่นซัดห่วงยางผมไปมาเบาๆ ผมกำลังนอนบนแทมโบลีนใช่มั้ยเนี่ย
“ประสาท”
“มึงมารบกวนอารมณ์สุนทรีย์กูทำไมเนี่ยเซอร์” ผมลืมตาเอียงคอไปด่ามัน แม่งเอ้ยคนกำลังซึมซับบรรยากาศสบายๆ
“ก็ถ้ามึงจะนอนบนห่วงยางลอยไปลอยมากูก็ไม่ขัดมึงหรอก แต่ทำไมมึงต้องให้กูมายืนจับห่วงยางกลางร่มให้มึงด้วยไอ้ประสาท”
“ก็กูกลัวดำ”
“ไอ้สัส แค่มึงกลัวดำต้องลำบากกูขนาดนี้เลยหรอไอ้มึงเหิ้ยย กูจะไปนอนตักเมียริมหาดโว้ยยย เชิญมึงสวีทกับแมงกระพรุนและแพงตอนไปคนเดียวเหอะ”
“เฮ้ย เดี๋ยววววว”
“อะไรวะ กูจะหาเมียกูโว้ยย”
“แพงตอนคือไรว้ะ ?”
“อะ ไอ้สัส กลับบ้านไปนอนให้หนอนแดกหน้าไป ปีสี่แล้วมึงยังโง่อีกสาสสส”
มันด่าผมจบก็ถีบห่วงยางผมแรงๆจนพลิกคว่ำ อ๊ากก กูจะจมน้ำ !!!
“อ๊ากกกก ช่วยด้วยยย”
“ช่วยเหิ้ยไรน้ำยังสูงไม่ถึงเข่าเลยสาสสสส มึงไปญี่ปุ่นทำซากไรวะ เมืองเค้าออกจะฉลาด ทำไมมึงไม่ไปซึมซับไอคิวมามั่ง โอ้ยยยย ไปหาเมียแล้วโว้ย”
ผมลุกขึ้นนั่งจะด่ามันมั่งแต่แม่งก็เดินไปนั่งข้างไอ้แฮตที่นอนกลิ้งอ่านการ์ตูนอยู่บนเสื่อ แง่งงง ฝากไว้ก่อนเหอะ ว่ากูโง่หลายรอบละนะ !! กูออกจะฉลาดชาติเจริญ เป็นทรัพยากรหล่อๆอันมีค่ายิ่งของประเทศไทยและสังคมโลกและอีกไม่นานคิดว่าจะโกอินเตอร์ในนามของตัวแทนกาแลกซี่ทางช้างเผือกไปเจริญสัมพันธไมตรีกับมนุษย์ต่างดาว !!!
หลังจากสรรเสริญเยินยอสรรพคุณอันหล่อเหลาเลิศหรูอลังการงานสร้างของตัวเองเสร็จแล้วผมก็ค่อยๆว่ายออกจากฝั่ง ไปดูปลานีโม่กันดีกว่า เราจะต้องว่ายไปจนถึงจุดที่ปลาชุกชุม(?) ผมก็ยกแขนตีขาสลัดครีบ(?) ดำผุดดำว่ายไปเรื่อยๆ จนน้ำเริ่มลึกถึงระดับที่ปลายตีนเขย่งถึงจะยืนถึง
“ปลาจ๋ามาหาพอยท์มา คนหล่อๆมาให้ปลาตอดแล้ว โมะๆๆๆๆ ชีเมโจได๋ ชีเมโจได๋” หึหึ มันก็ต้องมีเล่นของกันบ้างเป็นเรื่องธรรมดาของคนหน้าตาดี ก๊ากกกกกกก แต่ปลามันก็ยังไม่มาสงสัยต้องว่ายต่อ เอ้าฮึ้บบบ !!!
“เฮ้ย ตะคริวแดกขา อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” ความรู้สึกปวดจนชาแล่นผ่านขาผมแบบรวดเร็วจนมันกระดิกไม่ได้
“ไอ้พอยท์มึงทำไรวะน่ะ” เสียงไอ้เซอร์ดังมาลิบๆ แต่ดีกว่าไม่มีอะไรเลย
“ซอยข้อยแนนนนนนน ตะคริวแดกขา อ๊ากกกกกกกกกกก”
“ภาษาไรวะน่ะกูฟังไม่ออก แล้วมึงจะร้องทำซากรายว้า” ไอ้เหิ้ยภาษาอีสานเลยนะสาสสสสสส
“กูตะคริวแดกขาจะจมน้ำตายละสาสสสสสสสส อึ้ก !” ตะโกนจบผมก็ค่อยๆจมลงในน้ำ พยายามเอามือแหวกๆก็ไม่ลอย สงสัย
ตายห่าเป็นผีหล่อๆเฝ้าทะเล โลกจ๋าอย่าร้องไห้นะที่เสียคนหล่อแบบพอยท์ไป …..
“พอยท์ๆ เหิ้ยพอยท์ๆ”
เสียงใครสักคนกับอาการตีหน้าผมเบาๆทำให้ผมเริ่มรู้สึกตัวและยินดีที่ยังไม่ตาย เย้ !!! ผมค่อยๆลืมตาช้าๆปรับโฟกัสสายตาเล็กน้อยก็เห็นสภาพว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนพื้นทรายนี่แหละ
“แค่กๆๆ โอยมึนหัว”
“เออๆมึงใจเย็นๆ พึ่งจมน้ำมา” ไอ้เซอร์นี่เอง
“แฮตอ่ะ”
“ไปกันไอ้บ้าสองตัวที่แม่งจะกระทืบกูลูกเดียวอยู่ฝั่งนู้นไง”
“อะไรนะ เกิดไรขึ้น กูงง”
“คืองี้ ตอนมึงจมน้ำกูไปงมมึงขึ้นมาก็เลยผายปอดให้ ส่วนแฮตมันก็ไปซื้อน้ำเปล่า แต่มันดันมีไอ้บ้าสองตัวมากระชากคอเสื้อกู โวยวายหาว่ากูลวนลามมึงไรสักอย่าง สำเนียงไทยไม่ชัดนี่แหละ กูก็งงเลยจะซัดกลับแม่ง จนแฮตมาก็เลยมาแยกออกไปเจรจาอยู่นั่นไง”
ผมมองไปตามมือมันที่ชี้ไปทางหนึ่งไม่ไกลมากนัก เฮ้ย ! นั่นมันไอ้พี่น้องมฤตยูนี่หว่า ! มันมาไทยได้ไงวะ ! หรือว่ามันแกะลายแทงผมออกแล้ว ! เอาไงดีวะเนี่ยยยย แกล้งเป็นลมดีกว่า
“คร่อก !”
“อ้าวเฮ้ยไอ้สัสสสสสสส โทรตามรถพยาบาลโว้ยไอ้พอยท์จะด่องแล้ว !!”
ขอบคุณที่แช่งกูนะเหิ้ยเซอร์ !
-----------------
ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ ><
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27495.0
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
