วันวาน.....4
“.............................” คนน่ารักเดินทำหน้าระโหยโรยแรงมาแต่ไกลเลยครับ ข้างๆก็มีไอ้ฟอสกับไอ้กรรที่เดินขนาบเพื่อนมาแบบติดๆ ผมนั่งรออยู่ประมาณสิบนาที เพราะคาบเรียนสุดท้ายผมปล่อยเวลาประมาณยี่สิบนาที ก่อนมานั่งรอลูกหมีที่หน้าอาคารเรียนก็แวะซื้อมะม่วงแช่อิ่มกับน้ำผลไม้รวมมาให้ลูกหมี แฟนผมชอบมะม่วงแช่อิ่มหวานๆเป็นชีวิตจิตใจเลยครับ วันหนึ่งต้องกินอย่างน้อยสามซอง เช้า กลางวัน เย็น และถ้าผมไม่คอยห้ามคนน่ารักก็จะซื้อไปกินที่บ้านอีก เถียงกันไปมาในที่สุดผมก็ในลิมิตในการกินได้แค่สามซอง พอลูกหมีเถียงขึ้นมาอีกผมก็จะลดให้เหลือสองซอง จนเสียงเล็กๆนั่นเงียบไปครับ
“เอาซากมันไปเก็บด้วยนะ เริ่มเน่าตายแล้วล่ะ” ไอ้กรรสุดเลวผลักไหล่แฟนผมสองทีแล้วเดินเลยไป ไอ้ฟอสก็พยักหน้าให้ผมทีสองทีแล้วก็เดินตามไอ้กรรไป ผมว่าพวกมันสองคนดูออกว่าผมกับลูกหมีเป็นอะไรกัน เพียงแต่พวกมันทำท่าไม่รู้เรื่องเฉยๆ มันคงรอให้ลูกหมีบอกพวกมันอยู่นั่นแหละครับ
“เหนื่อยมากขนาดนั้นเลยเหรอครับ” ผมจับคนตัวเล็กให้นั่งข้างๆ แล้วยื่นกล่องน้ำผลไม้ที่เจาะหลอดเรียบร้อยแล้วไปให้
“มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” คนน่ารักรับไปดูด ไม่ถึงยี่สิบวิมันก็หมดครับ ผมเลยเอื้อมมือไปจับกล่องเปล่ามาถือไว้แล้วแกะซองมะม่วงแช่อิ่มแล้วยื่นไปให้อีกครั้ง
“กินมะม่วงเติมพลัง! อยากกินทีเดียวให้หมดทั้งถุงเลยอ่ะ” ที่รักครับ ถ้าทำได้ก็คงไม่ใช่คนแล้วครับ
“ใจเย็นๆ ค่อยๆกินก็ได้ครับ มันไม่หนีไปไหนอยู่แล้ว เดี๋ยวก็ติดคอพอดี”
“ทำไมมันช่างอร่อยได้ถึงเพียงนี้ O[]O!” ถ้าเป็นการ์ตูนญี่ปุ่นก็คงมีสายฟ้าฟาดขึ้นอยู่บนหัวที่รักผมนั่นแหละครับ รายนี้อลังการงานสร้างตลอ เสน่ห์อย่างหนึ่งของเขาเลยล่ะ
“จะแวะที่ไหนก่อนหรือเปล่าครับ หรือว่าตรงกับบ้านเลย” ต้องถามไว้ก่อนครับ เพราะลูกหมีจะมีกิจกรรมหลังเลิกเรียนให้ทำอยู่ประจำ ไม่ว่าจะเดินห้าง เลือกหนังสือ ดูซื้อผ้า กินข้าว ร้องเพลง เล่นดนตรี เอาง่ายๆ แทบจะไม่ว่างเลยครับ
“อยากไปเดินตลาดนัด!”
“โอเค กินของอร่อยๆที่ตลาดดีกว่าเนอะ.........”
“มันช่างเป็นความคิดที่ดีมาก องครักษ์” จากแฟน ฐานะเลื่อนแล้วครับ เป็นองครักษ์พิทักษ์คนน่ารักไปซะแล้ว
“ขอบคุณที่ชมครับเจ้าหญิง”
“เฮ้ย!ๆ ไม่ใช่ๆ ต้องเจ้าชาย เรียกเจ้าหญิงได้ไง” ท่าทางน่ะทำเป็นโวยวาย แต่หน้าน่ะแดงไปหมดแล้วครับ แต่ก็นะ แซวได้ที่ไหน ของสูงครับ แซวไม่ได้ ฮ่าๆ
“อ้าว ก็เห็นว่าน่ารักๆอย่างนี้ เหมาะที่จะเป็นเจ้าหญิงมากกว่าน่ะครับ”
“อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกก” ถ้าที่รักจะใส่เอฟเฟคกับเสียงอ้วกมากขนาดนั้น
“ยังไม่ได้แต่ง ทำไมท้องแล้วล่ะครับเนี่ย”
“เอาแหละๆ ดราม่าใส่กูแหละ ท้องห่าไรยังไม่ได้ทับ และอีกย่างใครน่ารัก เดี๋ยวตบคว่ำ กูออกจะหล่อ!” ทำไมคนน่ารัก ชอบเข้าใจใบหน้าตัวเองผิดอยู่เป็นประจำเลยครับ ก็เห็นๆกันอยู่ว่า มันน่ารัก น่าฟัดขนาดไหน คนหล่อ(ตัวจริง) เซ็ง
“หล่อก็หล่อครับ ป่ะ รีบไปดีกว่านะครับ เดี๋ยวจะค่ำซะก่อน”
“...........................” ไร้ปฏิกิริยาตอบสนอง ลูกหมีนั่งนิ่ง กินมะม่วงต่อไปหน้าตาเฉย เอาไงล่ะทีนี้ มามุกไหนอีกเนี่ยครับ
“ลุกซิครับ เดี๋ยวไปซื้อขนมที่ตลาดเย็นอีกนะครับ”
“ก็...................ขี้เกียจเดิน” นั่นไง มุกอ้อนจะขี่หลังผมล่ะซิ แต่คนมันฟอร์มจัดน่ะครับ ให้ตายอย่างไรก็ไม่กล้าพูดตรงๆหรอกครับ
“แล้วจะให้ยูทำไงครับ?” แสร้งทำหน้าโง่ แล้วถามออกไป
“อยากขี่หลัง” คนน่ารักอ้อมแอ้มบอกเสียงเบา
“ห๊ะ! ว่าไงนะครับ ไม่ได้ยินเลย” คนหล่อก็มีมารยาเหมือนกันนะครับพี่น้อง
“กวนส้นกูแหละ เดี๋ยวมึงจะโดน”
“หึหึ ทำดุกลบเกลื่อนอะไรหรือเปล่า ลูกหมีเอ๋ย”
“กลบหลุมศพมึงไง” คราวนี้ไม่ได้มาแต่เสียงครับ กระเป๋าเรียนก็ลอยตามมาด้วยฝีมือการขวางที่โคตรๆจะแม่นยำของลูกหมี และผมก็รับไว้ได้อย่างสวยงามเช่นกัน
“โอเคๆ ยอมแพ้แล้วครับ” ผมก้มลงทำท่าจะหอมแก้ม ไม่ใช่ว่าประเจิดประเจ้อนะครับ แต่มองดีๆแล้วมันไม่มีใครอยู่บริเวณนี้ต่างหากล่ะ ก็เด็กคนอื่นๆเขาก็กลับบ้านกันไปหมดแล้ว อีกอย่างบริเวณมันก็อาคารเรียน เย็นๆอย่างนี้ไม่ค่อยมีคนมาอยู่หรอกครับ ถ้าเป็นที่สนามบาส สนามบอลก็ว่าไปอย่าง
“อึ๊บบบบบบบบ!” เมื่อผมหันหลังแล้วย่อตัวเอง ลูกหมีก็วิ่ง สามคูณร้อยขึ้นมาบนหลังผม ถ้าไม่แข็งแรงจริงๆ คงได้ตายอนาถไปทั้งคู่นั่นแหละครับ
“หนักป่ะ”
“เอาความจริง หรือว่าเอาเล่นๆ”
“เอาเล่นๆก่อนดิ" ผมเอามือไขว่ไปข้างหลังประคองคนตัวเล็กให้นั่งได้ถนัดๆ ซึ่งลูกหมีก็ให้ความร่วมมือดีเหลือเกิน ดิ้นดุ๊กดิ๊กไปมา ซนจริงๆครับ
“ไม่หนักเลยครับ เบามาก กินนุ่นแทนข้าวหรือเปล่าเนี่ย”
“บ้าแล้ว ใครที่ไหนจะกินนุ่นแทนข้าวว่ะ บ้าเปล่า”
“บ้าแล้วรักหรือเปล่าครับ” ความสามารถขั้นพิเศษของผม ไม่ว่าจะคุยเรื่องอะไรอยู่ ผมสามารถโยงเรื่องนั้นเรื่องนี้เข้ามาจีบแฟนตัวเองได้แบบเนียนๆเลยครับ ซึ่งผลที่ตามมาก็คือ ...............
“.........ตุ๊บบบบ!!!!!!!.........” กลางหลังแบบเน้นๆ กำปั้นล้วนๆ เนื้อๆ เน้นๆ หนักๆ เจ็บจริงเลยล่ะครับ ก็ผมเคยบอกไปแล้วว่าคนน่ารักน่ะเขินโหด!
“ชวนกูนอกเรื่องตลอดอ่ะ ต่อเลยดิ แล้วถ้าความจริงล่ะ” ณ จุดนี้ ลูกหมีได้เอาหูผมไปเป็นตัวประกันแล้วครับ มือเล็กทำทีจับไปมาเบาๆ แต่สำหรับผมรู้ได้เลยทันทีว่า ถ้าตอบไม่ถูกใจคนน่ารักแล้วล่ะก็ ได้มีเรื่องเศร้า พระเอกหูขาดแน่ๆเลยครับ
“เรื่องจริง........ก็ น้ำหนักของลูกหมีตอนนี้ มันเพิ่มขึ้นมาอีกน่ะครับ ยูรู้สึกว่าหมีหนักขึ้น อ๊ะ!ๆ ฟังให้จบก่อนซิครับ”
“เออเร็วๆเลย พูดให้ดีนะมึง” มีขู่ปิดท้ายอีกต่างหาก พระเอกก็กลัวเป็นนะครับ
“ที่บอกว่าหนักขึ้นน่ะมันดีแล้ว เมื่อก่อนลูกหมีผอมจนแทบจะปลิวตามลม ประมาณนี้แหละครับพอดีแล้ว............กำลังน่าฟัด” แรกก็ตอบไปในระดับเสียงปกติน่ะครับ แต่อันหลังนี่ งึมงำๆอยู่คนเดียว หึหึ
“อะไรนะ ฟัดๆ อะไร”
“เปล่าครับ ยูแค่พูดว่า ลมพัดเย็นดี” กูก็นะ แถไปได้แบบสวยงามและสร้างสรรค์จริงๆ
“อ้าว ยูนิต เพื่อนเป็นอะไรล่ะ ถึงได้ขี่หลังกันมาอย่างนี้” อาจารย์มวล ฝ่ายปกครองทักพวกผมสองคน ลูกหมีดิ้นๆ จะลงมาให้ได้ แต่ผมไม่ให้ลง ก็แค่อาจารย์ทักเอง จะอายอะไร ไม่ทันแล้วล่ะที่รัก
“เจ็บขาน่ะครับ อาจารย์จะกลับบ้านแล้วเหรอครับ”
“อืม พวกเธอนายคนก็กลับบ้านกันดีๆนะ ขับรถดีๆ ปลอดภัยเอาไว้ก่อน” ผมพยักหน้ารับแล้วเดินมุ่งหน้าไปยังลานจอดรถของโรงเรียน
“ถึงแล้วครับเจ้าหญิง เอ๊ย เจ้าชาย!” เกือบเอาชีวิตรอดแทบไม่ทัน ถ้าเมื่อกี้ไม่พูดแก้นะครับ คราวนี้ผมว่าผมโดนกัดบ่าชัวร์ๆ
“หิวววววววววววว” เข้าไปนั่งในรถได้สามนาที คนน่ารักก็แผลงฤทธิ์ทันทีเลยครับ ผมจึงรีบประจำที่นั่ง รีบออกรถ มุ่งหน้าสู่ตลาดนัดแถวๆโรงเรียนทันที
“เพลียขนาดนี้ แล้วจะเดินตลาดนัดได้เหรอครับ” ผมหันไปถามลูกหมี ที่นั่งกอดเข่าอยู่ข้างๆ ท่าประจำเขาเลยล่ะ สำหรับผมมองทีไรแล้วมันให้ความรู้สึกเอ็นดูทุกที มันน่ารัก น่าถนุถนอมสุดๆเลยอ่ะครับ กอดเข่าไม่พอยังเอาคางมาเกยข่ายแล้วโยกตัวไปมาตามเสียงเพลงในรถอีกต่างหาก ใครมาเจอลูกหมีโหมดเพลียแล้วไม่หลง ผมว่ามันไม่ปกติแล้วล่ะครับ
“ไหว!” แทบจะไม่ต้องคิด เรียกได้ว่าถามปุ๊ป ตอบปั๊ป
“แน่ใจนะ”
“โคตรๆอ่ะ ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวพอได้กินข้าว มันก็มีแรงขึ้นมาเองแหละ เชื่อพี่ซิน้อง”
“โอเคครับพี่ ผมเชื่อพี่ก็ได้ครับ”
“ดีแล้วไอ้น้อง ฮ่าๆ” น่ารักอ่ะ! แฟนใครว่ะ =O=
ตลาดนัดแถวๆโรงเรียนผม ค่อนข้างใหญ่พอสมควรครับ สินค้าก็มาก ของทานก็มาก เพราะละแวกนี้โรงเรียนมัธยมกับมหาลัยอยู่สองสามแห่งน่ะครับ โซนแต่ละโซนก็แบ่งแยกกันแบบลงตัว โซนเสื้อผ้าก็อีกส่วนหนึ่ง โซนอาหารก็อีกส่วนหนึ่ง ขอบอกว่าที่นี่ขายอาหารเยอะมากๆ และสิ่งที่พวกผมสองคนมักจะซื้อกินเป็นประจำนั่นก็คือ น้ำปั่น พวกน้ำผลไม้ปั่นเพื่อสุขภาพน่ะครับ มีอยู่ครั้งหนึ่ง ลูกหมีอยากลองมะเขือเทศปั่น ซึ่งผมก็ห้ามแล้ว ให้เดาเลยนะครับ ผมว่ายังไงคนน่ารักก็กินไม่ได้แน่ๆครับ เกลียดยิ่งกว่าอะไรดี และก็เป็นอย่างที่ผมเดาไว้ไม่มีผิด ทันทีที่ดูดน้ำมะเขือเทศเข้าปาก ลูกหมีก็วิ่งไปคายทิ้งทันที และหลังจากนั้นก็กินอะไรตามไม่ได้อีกเลยครับ ได้แค่เคี้ยวหมากฝรั่งอย่างเดียว เพื่อให้รสฝาดๆเฝื่อนๆ ของมะเขือเทศจางลง
“จะเดินไปซื้อด้วยหรือเปล่าครับ” มาถึงปุ๊ป พวกผมก็เดินมาที่โซนขายอาหารทันที เรียกได้ว่าแทบวิ่ง เพราะคนตัวเล็กตอนนี้หิวจนตาลายเลยครับ
“ไปดิ จะไปเอากุ้งอบวุ่นเส้น” ไปแล้วครับวิ่งนำหน้าผมไปแล้ว ผมได้แต่ส่ายหน้าแล้วเดินตาม ระหว่างทางนี่สังเกตเลย เด็กผู้หญิงมัธยมมองลูกหมีแบบเหลียวหลังเลยครับ ประมาณว่า ทำไมกูไม่ขาวได้อย่างนี้บ้าง ก็แฟนผมน่ะ โอโม่ขั้นเทพเลยครับ อย่าได้ไปยืนเทียบ ถ้าไม่อยากดำโดยไม่มีสาเหตุ
“สั่งรอนะครับ เดี๋ยวยูจะไปซื้ออย่างอื่น” ผมหยิบแบงค์ห้าร้อยออกมาจากกระเป๋าสตางค์ตัวเอง เมื่อหยิบเสร็จก็ยื่นกระเป๋าสตางค์ให้กับลูกหมีคืน ซึ่ง นั่นกระเป๋าเงินผมไม่ใช่เหรอเนี่ย =_=
“อืมๆ มึงก็ไปซื้อดิ แล้วไปเจอกันที่โต๊ะทีเดียวเลย” ผมพยักหน้ารับ แล้วเดินไปร้านหมูย่าง
“โห! จะกินหมดเหรอครับเนี่ย” คือ โต๊ะอาหารมันก็ใหญ่แล้วนะครับ แต่พอเจอสรรพสิ่งที่ลูกหมีซื้อมาวาง โต๊ะมันก็เล็กลงไปทันที มีทั้งข้าวมันไก่ ไก่ชุบแป้งทอด กุ้งชุบแป้งทอด กุยช่ายทอด ขนมจีบ ซาลาเปาไส้หมูแดง ผัดไทยกุ้งสด หอยทอด ข้าวผัดปู ข้าวผัดน้ำพริก ทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง เยอะมากกกกกกกกกกก!
“หมดน่า ไม่หมดก็ห่อกลับบ้าน ยากไร นั่งๆ ผู้ใหญ่จะกิน ยืนค้ำหัวอยู่ได้”
“ขอโทษครับพี่” จากตอนแรกแฟน กลายเป็นองครักษ์ และตอนนี้ฐานะก็ลดอีกแล้วครับกลายเป็นรุ่นน้องของลูกหมีไปแล้ว ให้ตายเถอะ
“ไม่เป็นไรน้องๆ นั่งๆ กินซิ ไม่ต้องเกรงใจ เงินพี่เอง” เหรอครับ เงินพี่ที่ออกมาจากกระเป๋าเงินผมใช่ไหมครับ
“แล้วถ้าอิ่มจนจุก แล้วเดินตลาดไม่ได้นะครับ”
“ก็วิ่งไปอ้วกไง ไม่ยากๆ”
“ลูกหมี ถ้าทำอย่างนั้นก็โดนแน่ๆครับ กินให้ถึงแค่อิ่มพอ ไม่ต้องยัด” ถึงเวลาที่ผมต้องกลับมาโหดแล้วครับ ขืนปล่อยตามใจไปอย่างนี้มีหวังได้ท้องเสีย อาหารเป็นพิษ ไม่ได้ไปโรงเรียนเป็นอาทิตย์แน่ๆ
“ชิ ไม่ทำอยู่แล้ว พูดไปอย่างนั้นแหละ อ่ะๆ ข้าวผัดปู อย่างอร่อยอ่ะ” ลูกหมีตักข้าวผัดปูขึ้นมาจ่อปากผม ซึ่งก็ไม่ลีลาอ้าปากรับเข้าไปเคียวแต่โดยดี ข้าวของบนโต๊ของลูกหมีเมื่อรวมกับผลไม้ที่ผมไม่ซื้อมาแล้วก็แทบจะไม่มีที่ว่างเลยครับ เยอะแบบสุดๆอ่ะ
“ยูนิตแกะกุ้งให้หน่อยดิ” ไม่ต้องบอกก็จะทำอยู่แล้วครับ หน้าที่ผมเลยแหละ แกะกุ้ง แกะปู ฉีกปลาหมึก ทำจนถนัด กะว่าถ้าจบ ม.6 แล้วจะไปรับจ้างแกะกุ้ง แกะหอย แกะปู แถวๆ ทะเลครับ รายได้คงจะดี เลี้ยงเมียได้เป็นชาติละมั้ง 5555555
“ค่อยๆเคี้ยวครับ แล้วขนมจีบกินกับ ทองหยิบทองหยอดได้ไงครับ” เพลียกับคนน่ารักจริงๆ เอาขนมจีบกับขนมไทยเข้าปากพร้อมๆกัน แล้วมันจะอร่อยเหรอที่รัก
“กินได้ดิ คนมันมีความสามารถอ่ะนะ ทำอะไรก็ขึ้นอ่ะ”
“ไม่เถียงครับ อ่ะ......เสร็จแล้ว” ผมยื่นกุ้งไปไว้ในจานของที่รัก แล้วก็กลับมากินของที่อยู่บนโต๊ะ มันเยอะจนไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนดี
“หอยทอดอร่อยมากอ่ะ มึงชิมยัง” เมื่อที่รักบอกอย่างนั้น ผมก็ต้องทำตามแต่โดยดี ตักหอยทอดเข้าปากอย่างสวยงาม
“อืม...อร่อยครับ แต่ลูกหมีอย่ากินมาก เดี๋ยวจะอิ่มแล้วไม่ได้กินอย่างอื่นพอดี”
“เออๆ ใช่ว่ะ งั้นมึงก็กินแทนกูไปเลยแล้วกัน”
“.........คร้าบบบบบบบ” ลาก่อน ฝรั่ง ชมพู่ มะม่วง เห็นทีพี่คงจะไม่ได้กินน้องแล้วล่ะ ฮ่าๆ
“กินเยอะขนาดนี้ ไม่รู้ว่าเอาไปเก็บไว้ไหนหมด”
“ในพุงไง”
“ไหนครับ”
“เนียนแหละๆ เดี๋ยวเถอะ” ว้า.......โดนจับได้อีกแล้ว เมื่อกี้กะว่าจะลูบพุงขาวๆของคนน่ารักเสียหน่อย โดนจับได้ก่อนซะงั้น
“อิ่มไหมครับ ถ้าตอบว่าไม่อิ่ม เห็นทีต้องพาไปพบแพทย์” คือ ไอ้ที่ผมบอกๆมาทั้งหมด ไล่ตั้งแต่ของคาว ของหวาน ถูกลูกหมีจัดการหมดเกลี้ยงเลยครับ มีผมช่วยไปเศษหนึ่งส่วนสี่ นอกนั้นที่รักฟาดเรียบหมด
“อิ่มดิ โอ๊ยย จุกจนลุกไม่ไหวแล้วววว”
“นั่นไง เป็นอย่างที่ยูพูดผิดไหมล่ะ ก็บอกแล้วว่าอย่ากินเยอะ เดี๋ยวพอไปเดินดูของก็จุกจนอ้วกอีก”
“ขี้บ่นจัง แก่แล้วเหรอ บ่นเป็นทวดเลยอ่ะ”
“บ่นไปเท่าไร แล้วเคยฟังกันไหมครับ ตั้งท่าดื้อตลอด”
“อ่าๆ โอ่ๆ อย่าเครียดไปเลยนะคนดี เดี๋ยวเค้าก็หายจุก นั่งพักแปปนึง ฮ่าๆ จะอ้วกเพราะเรียกมึงว่าคนดีนี่แหละ”
“ออกจะน่ารัก พูดบ่อยๆนะครับ”
“ฝันเหอะ แม่ง เวลาเห็นคนอื่น เค้าคนดีๆ ที่รักๆ ใส่กันแล้วกูแทบจะอ้วกรดหน้าพวกมัน พูดอะไรไม่เข้ากับหนังหน้าเลยอ่ะ”
“ลูกหมีนั่แหละที่ไม่ปกติ มีแต่คนบอกว่าน่ารัก”
“มึงอยากเรียกแบบนี้เหรอ ตัวเองงง เค้า ออสโมซิสกันออกมาเป็น เตง ซึ่งกู งงมาก เตงเกี่ยวไรกับตะเอง กูว่าเตงนี่มันคล้ายๆ ไข่โตงเตงอ่ะ ก๊ากกกกกกกกกกกๆ” ลูกหมีหัวเราะออกมาแบบเต็มๆเลยอ่ะครับ คนรอบข้างก็มองมาแบบ ประมาณว่า ที่รักผมหน้าตาดี ให้ลงไปดิ้นอยู่ข้างล่างก็ยังดูดีครับ ฮ่าๆ
“ก็ไม่ถึงขนาดนั้น ก็แค่ไม่อยากให้พูด กูมึง”
“แล้วทำไมไม่อยากให้กูพูด กูๆ มึง ๆ ไม่สุภาพ ไม่ชอบ รังเกีจ” นั่นไง เริ่มแววๆว่าทะเลาะกันแล้วครับ พูดเรื่องนี้ทีไร ห่ำหั่นกันตลอดอ่ะ
“เปล่าครับ ก็แค่อยากให้หมีแทนตัวเองว่า ลูกหมีอะไรอย่างนี้อ่ะครับ”
“ยูนิต ลูกหมีว่าอย่างโน้น ลูกหมีว่าอย่างนี้ แหวะ !!!!!! รับไม่ได้ ก็คนมันพูดอย่างนี้มานานแล้วอ่ะ รับไม่ได้เหรอ ชิ!” ผมว่าเราสองคนควรยุติเรื่องนี้ไว้ดีกว่าครับ เดี๋ยวจะได้ทะเลาะกันแล้วไม่ได้เดินตลาดนัดพอดี
“จะกินสีไหนอ่ะ” ปิดท้ายมื้อเย็นอลังการนี้ด้วยนมเปรี้ยวครับ ลูกหมีชูขวดนมเปรี้ยวสองสี สีเขียวรสผลไม้รวมและสีชมพูรสสตอรเบอร์รี่ขึ้นมาข้างหน้าผม ตัดสินใจอยู่ประมาณห้าวินาที คิดยากนะเนี่ย
“สีเขียวครับ”
“งั้นเอาสีชมพูไปแล้วกัน” อ้าววว ที่รักครับ แล้วจะให้ผมเลือกทำไมเนี่ย เงยหน้ามองคนน่ารักที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่แกล้งผมได้ ลูกหมียื่นขวดสีชมพูดมาให้ผม ส่วนตัวเองก็ใช้หลอดเจาะขวดสีเขียวกิน พร้อมกับทำท่าทางที่บ่งบอกว่ารสชาติมันอร่อยอลังการ คงจะยั่วให้ผมหิวอะไรประมาณนี้ แต่สำหรับผม รสไหนก็กินได้ครับ ปล่อยให้เด็กตัวเล็กๆเขากินไปอย่างเอร็ดอร่อยน่ะแหละดีแล้วครับ
“อร่อยมากกกกกกกกกกก” คนน่ารักลากเสียงยาว แต่กินไปกินมาอยู่แปปเดียวก็เปลี่ยนขวด แล้วเอาขวดสีเขียวมาให้ผม ส่วนตัวเองก็คว้าขวดสีชมพูไปเจาะ แล้วก็ดูด
“ตกลงจะกินขวดไหนครับที่รัก” คนหล่องง?
“สีชมพู”
“แล้วทำไมไม่เลือกสีชมพูตั้งแต่ทีแรกครับ”
“ก็ไม่อยากเลือกอ่ะ ทำไม มีปัญหา?” นักเลงใหญ่เลยครับคราวนี้ ปล่อยไปครับ แถวนี้นักเลงเยอะ เยอะไม่เยอะมีออกท่าออกทางตลอด เห็นบางๆน่ารักๆอย่างนี้ก็เก่งวิชาป้องกันตัวเหมือนกันครับ ที่บ้านลูกหมีกลัวว่าคนน่ารักจะโดนรังแก ซึ่งในความเป็นจริงแล้วมันตรงกันข้ามเลยครับ นอกจากจะไม่มีใครกล้ารังแกลูกหมีแล้ว คนน่ารักยังมีลูกน้องตามระดับชั้นเป็นสิบๆเลยครับ เรียกว่าเดินไปไหนมาไหน คนเคารพนับหน้าถือตาเยอะมาก
“ไม่ครับ ใครจะกล้ามีล่ะครับ”
“ดีแล้วๆ อย่าคิดหือกับกูนะมึง” มันยังไม่ถึงเวลาที่ผมจะเป็นใหญ่ครับ อีกไม่นานนี่แหละครับ หึหึ (หัวเราะทำไม )
“เดี๋ยวเก็บขยะบนโต๊ะเสร็จ แล้วไปเดินดูของกันเลยนะครับ” คนน่ารักพยักหน้าแล้วเก็บรวบรวมเศษกล่องโฟมทั้งหลายใส่ถุงใบใหญ่ใบเดียวกัน จนหมด ผมก็มีหน้าที่เดินไปทิ้ง กลับมาที่โต๊ะที่รักก็ยืนถือกระเป๋านักเรียนสองใบรออยู่แล้วครับ”
ผมเดินมารับกระเป๋านักเรียนสองใบ ก็ของผมกับของลูกหมีนั่นแหละครับ ผมถือให้เขาเป็นประจำนั่นแหละ
“จับมือได้ไหมครับ”
“แล้วจะจับทำไม” แล้วคนหล่อจะตอบไปอย่างไงล่ะเนี่ย มาซะตรงๆแบบนี้
“ก็อยากจับอ่ะครับ ไม่ให้จับมือแฟนตัวเอง แล้วจะไปจับมือใคร” ที่รักตรงๆมา ผมก็ตอบไปแบบตรงๆเหมือนกัน
“ขอเวลาคิดสามวัน”
“ตลกแล้วลูกหมี ถ้าจะคิดนานขนาดนั้นะครับ”
“ก็ได้ จับก็ได้ อ่ะ..........” คนน่ารักยื่นมือขวาตัวเองออกมาด้านหน้า ซึ่งผมก็รีบกุมเอาไว้ทันที หลังจากนั้นก็เดินกันไปอย่างนี้แหละครับ คนก็มองนะ บางคนนี่มองชนิดที่ว่าเหลียวหลังแบบไม่ยอมหันหลังกลับก็มี ซึ่งผมก็ลูกหมีก็ดัดเส้นด้วยการ หันไปยิ้มแย้มใส่พวกที่มอง หลายๆคนก็อายและหลบกันไป แต่มีบางส่วนที่ยิ้มตอบแล้วชมมาออกมาตรงๆว่า พวกผมสองคนน่ารัก ขอบคุณครับ! สำหรับคำชม
“ไอ้หมีอ้วน!”
“พี่มอส!” งานเข้าไอ้ยูนิต 100% แบบเต็มๆ
*
*
*
*
*
*
*
*
๐ ถ้าโคราชจะหนาวขนาดนี้ =_=
๐ มีแต่คิดถึงงงงงงงงงงงง
๐ แม่ยก พ่อยกอยู่ไหน เรื่องนี้เงียบไปแหละ
๐ ก็อยากจะบอกว่า คิดถึงนะพี่น้องงงงงงงงงงงงงง
รักและขอบคุณ
By chocolate love ~
หัวข้อ: [ เรื่องสั้น ] ♥ Fall In Love' แล้วคุณจะหลงรักผม ตอน สมรภูมิ P.30 {18/พฤษภาคม/56} (อ่าน 239636 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก