หัวข้อ: [ เรื่องสั้น ] ♥ Fall In Love' แล้วคุณจะหลงรักผม ตอน สมรภูมิ P.30 {18/พฤษภาคม/56}

[boylove_yj]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน



7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

[boylove_yj]

กับดักหัวใจ หลุมที่ 1


.
.
.
.
.
.


ตอนที่ 1

   ท้องฟ้าที่เคยสีฟ้าสดใสบัดนี้ถูกแต้มแต่งสีส้มอ่อนๆ ดวงอาทิตย์ค่อยๆ โรยตัวลงสู่ผืนแผ่นดินของเมืองกรุง แมกไม้น้อยใหญ่ถูกแต่งแต้มเป็นสีสันสวยงาม ชวนมองยิ่งนัก บ่งบอกให้รู้ว่าอีกไม่กี่นาทีความมืดก็จะคืบคลานเข้ามา แต่ท้องฟ้าสีครามก็ไม่ได้หยุดกิจกรรมของเหล่านักเรียนโรงเรียนแห่งนี้ไว้ได้เลย

เหล่านักเรียนชั้นมัธยมตอนปลายต่างพากันนั่งจับกลุ่มอยู่ตรงบริเวณสนามหญ้าเพื่อทำงานประเพณีของโรงเรียน ที่ปีนี้มีคอนเซ็ปส์ที่แตกต่างไปจากทุกปี ผู้บริหารสถานศึกษาต้องการเห็นความสามัคคีของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 จึงได้จัดงานนี้ขึ้นมา นานวันเข้ามันก็กลายเป็นประเพณีประจำของโรงเรียนสหศึกษาแห่งนี้ไปเสียแล้ว
 
 “ไอ้หมี วันนี้ไปทำรายงานที่บ้านไอ้ฟอส หยุด!! ห้ามโต้แย้ง ใครไม่ไป กูไม่เขียนชื่อลง โอเค๊!”

มึงพูดซะขนาดนี้กูก็คงกล้าเอ่ยปากโต้มึงหรอกนะ แม่งขู่อย่างเดียวไม่พอ เสือกทำตามที่พูดอีกต่างหาก ไอ้รายงานเวรที่ผมว่าก็ รายงานวิชาคหกรรมอ่ะครับ ไม่จบไม่สิ้น แก้แล้วแก้อีก นี่กูเรียนสายวิทย์-คณิต มาเพื่อทำอาหารแจกจ่ายชาวบ้านเขาเหรอว่ะ  กูก็เพิ่งรู้ว่ารัฐบาลสนับสนุนให้เรียนฟรีก็เพราะอย่างนี้นี่เอง

“โทรไปบอกแม่มึงแล้วใช่ไหม เดี๋ยวยกโขยงกันไป คุณท่านทั้งสองได้ด่าหัวพอดี”   แม่ไอ้ฟอสไม่ใช่คนดุครับ แต่เป็นคนน่ากลัว ( เอ๊ะ มึงยังไงกันแน่ )  คือแค่มองสบตาเฉยๆ พวกผมก็เกรงกันแล้ว ไม่ต้องพูดถึงตอนที่ไปเห็นช็อตที่ด่าไอ้ฟอส ผมว่าแม่ไอ้ฟอสนี่น่าจะได้ไปเป็นแร๊ปเปอร์ได้สบายๆเลยอ่ะ หายใจทางรูขุมขนหรือเปล่าว่ะ

“โทรบอกแล้วครับ แม่กูไม่ว่าอยู่แล้วถ้าไปทำเรื่องมีสาระ”   ก็ครั้งล่าสุดที่พวกผมไปบ้านไอ้ฟอสก็เพราะไอ้กรรมันได้แผ่นหนัง(โป๊) มาใหม่ ก็เลยนัดชุมนุมดูหนังเพศศึกษากันที่นั่น

“ไอ้หมี น้องฟาง เด็ก ม.4 ฝากมาบอกมึงว่า..........รักพี่หมีคนเดียว ชาตินี้ไม่เคยเห็นใครน่ารักได้เท่าพี่หมีอีกแล้ว”    ไอ้กรรไกร เวรตะไลแม่งทำผมหมดอารมณ์ มันเป็นคนอย่างนี้แหละครับ รู้ว่าแฟนครับผมเยอะ ก็หวังแดกของฟรีของน้องๆที่เพียรกันส่งมาอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ยิ่งได้สินบนเป็นทรัพย์สินเงินทองแล้วล่ะก็ ไอ้กรรไกรเวรตะไลมันไม่เห็นหัวเพื่อนอย่างผมหรอกครับ น้องๆเขาอยากรู้อะไรเกี่ยวกับผม เสือกบอกซะหมดไส้หมดพุง  ขอบกางเกงใน สีกางกางใน แม่งยังบอก

ไอ้ฟอสพยักหน้าเออ ออ ร่วมด้วยช่วยกันเต็มที่ ผมเลยจัดเต็มให้พวกมันแบบเต็มที่เหมือนกัน เซกันเป็นแถบๆ ล่ะครับ

“กูบอกแล้วว่าไม่สนใจไง พวกมึงจะยัดเยียดให้กูทำหอกอะไร”  หงุดหงิด  ๆ เวลาหลังเลิกเรียนอย่างนี้ ต้องมานั่งทำงานที่ ผอ.ผู้น่ารักผลักไสมาให้อีก ก็รู้ว่ามันเป็นประเพณีไปแล้ว แก้ไม่ได้ แต่ทำไมต้องมาทำงานให้มันยุ่งยากกว่าเดิมด้วยเนี่ย ทุกปีก็แค่มีการแสดงนิดๆหน่อยๆ แต่ปีนี้หนักสุด บังคับให้ใส่สูทใส่ชุดราตรีมางานทุกคนครับ แล้วกูจะไปหามาจากไหนล่ะเนี่ย ไอ้ฟอส กับไอ้กรรก็ตกที่นั่งลำบากเหมือนกันเลยครับ บ้ายรวยก็จริง แต่ไม่มีปัญญาจัดการเรื่องเสื้อผ้า กูล่ะฮาจริงๆ

“น้องเค้าก็น่ารักดี ทำไมวะ กูสงสัยมานานล่ะ มึงกับไอ้ยูนิตนี่เป็นอะไรกัน เทคแคร์กันซะพวกกูสงสัย”  ไอ้ฟอสมองมาที่ผมอย่างจับผิด แล้วผมจะเงยหน้าให้มันสบตาหาจุดผิดสังเกตทำไมล่ะ หลบแม่งเลย แต่ไม่ได้หลบแบบโอเวอร์นะ แสร้งทำทีเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นบังหน้าไปอย่างนั้นแหละครับ

“กูก็คิดอย่างไอ้ฟอสเหมือนกัน พูดถึงก็มาเลย แม่งตายยากชิบหาย”  ผมวางโทรศัพท์ด้วยความเร็วแสงเลยครับ หันหลังกลับไปก็เจอ

คนหล่อ .................คนดูดี.............คนที่ทั้งโรงเรียนยกตำแหน่งสภากีฬาให้อย่างไม่มีข้อกังขา

มันสูง มันคมแถมยังเข้มอีกต่างหาก พูดเพราะ มึงกูนี่แทบไม่ได้ยิน บ้านก็ฐานะดี เรียนก็พอใช้ได้ เคยได้ทุนไปเรียนแลกเปลี่ยนที่ออสเตรเลียเมื่อปีที่แล้วแต่ไม่ไป นั่นก็เพราะผม  !!!
แล้วไอ้หมอนี่แหละ แฟนผม!!!!!!!  นายยูนิต คนดังประจำโรงเรียน แต่มีแฟนเป็นผู้ชาย ซึ่งมีชื่อว่าหมี!!!!!  ตอนท้องแม่ผมคงดูสาระคดีหมีแพนด้ามากแน่ๆเลย ถึงได้ตั้งชื่อผมอย่างนี้ ดีที่ไม่ชื่อแพนด้า ไม่งั้นได้ฮากว่านี้อีกครับพี่น้อง

“โทรมาทำไมไม่รับครับ”     นอกจากจะหล่อแบบขั้นเทพแล้ว มันยังพูดเพราะปะเหลาะแดกอีกต่างหาก (ไม่เกี่ยว)  มองหน้ามันบางครั้งยังสงสัย พ่อแม่เขาแน่จริงๆ ลูกออกมาหล่อแบบขั้นเทพมากอ่ะ

ผมก้มมองโทรศัพท์ตัวเอง แล้วกดปลดล๊อค เออ!! โทรมาจริงๆ ด้วยแหะ เมื่อกี้ที่ยกขึ้นมาเล่นก็นั่งลูบๆเฉยๆไม่ได้กดเข้าไปดูว่า ผัวน้อย ผัวใหญ่ โทรมา

“ไม่รู้สึกน่ะ  นั่งดิ จะยืนให้หินมันสนทนากับมึงหรือไง”     นี่แหละนิสัยของผม พูดไม่เพราะ พูดไม่คิด ขี้โมโห ใจร้อน เอาแต่ใจตัวเอง เหวี่ยงก็เก่ง แต่นิสัยด้านลบๆอย่างนี้ผมไม่ค่อยแสดงออกมาหรอกครับ เดี๋ยวคนอื่นจะรู้ไต๋เราแล้วจับจุดอ่อนเราได้ มีไอ้ฟอส ไอ้กรร แล้วก็ไอ้ยูนิตนี่แหละที่รู้สันดาร สันดอน ทั้งด้านดีด้านชั่วผมหมด


ยูนิตมันไม่นั่งลงครับ มันยืมยิ้มมาที่ผมอย่างเดียว ซึ่งผมก็ไม่สามารถรู้ได้ว่ามึงต้องการจะสื่ออะไรกับกู ไอ้หมอนี่น่ะเย็นนอก ร้อนใน มันเทพบุตรก็จริง แต่มันก็เป็นซาตานจริงๆเหมือนกัน เหมือนคนมีสองบุคลิกอ่ะ ดีก็ดีใจหาย แต่อย่าให้ร้าย เพราะมันจะร้ายยกกำลังสอง เพราะทุกอย่างที่ขวางหน้ามันพังพินาศหมด และผมก็จะเป็นคนที่โดนมากที่สุด เดี้ยงนั่นแหละครับ

“อ้าวคุณยูนิต ทำไมคุณไม่นั่งล่ะครับ ริดสีดวงแทงหน่อออกมาหรือไง ถึงนั่งไม่ได้”     ไอ้ฟอสเงยหน้าถามแปปเดียว แล้วก็ก้มไปตัดกระดาษต่อ  ถึงจะเรียนสายวิทย์-คณิต แต่มันเสือกไปถนัดด้านงานศิลป์ ความสามารถกับสาขาที่มึงเรียนคล้องจองกันมากอ่ะ

“เปล่าครับคุณฟลอเซนต์ พอดีผมไม่มีที่นั่งน่ะครับ”     ก็เล่นชื่อจริงกันไป ไอ้ฟอสน่ะลูกครึ่ง ครึ่งผีครึ่งคน ชื่อก็เลยไฮโซอย่างที่เห็น แต่หนังหน้ามันผ่านนะ เยอรมันจ๋าเลยอ่ะ

“เดี๋ยวๆ ไม่มีที่นั่งห่าอะไร ที่เยอะขนาดนี้ยังกระแทกตูดลงมาได้ไง มึงจะเอาที่ไปปลูกข้าวโพดเลี้ยงสัตว์หรือไง อย่าเรื่องมาก นั่งๆมาได้แล้ว”  ผมกระชากมือมันนั่งเลยแหละ ไม่สนแม่ง  สาวๆแถวนี้ก็มองกันไปตามระเบียบ แต่ไอ้หมีไม่แคร์ รุ่นนี้แล้ว ไม่แคร์สื่อครับ

“มานั่งในหัวใจเราก็ได้นะยูนิต”  โบวี่สาวหมวยประจำห้องผมพูดแซวขึ้นมา เพราะกลุ่มเธอนั่งอยู่ใกล้ๆกลุ่มผม เพื่อนๆก็โห่แซวไปซิครับ รู้ๆอยู่ว่าถ้าโบวี่เธอสวย เธอเลือกได้ แต่ขอโทษเถอะแม่คุณ นี่น่ะ แฟนผม ไอ้ยูนิต ต๊อกต๋อยนี่น่ะมีเจ้าของแล้ว เดี๋ยววันหลังทำสายสะพายมาให้มันใส่ เผื่อคนอื่นอ่านแล้วจะได้รู้ว่าใครเป็นของใคร

“ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวหมีจะว่าเอา ขอบคุณนะโบวี่”  มึงตรงมาก ตรงไอ้อีก และจะตรงไปไหน ทำไมมึงไปปิดประกาศในเว็บเกย์เลยอ่ะ  โบวี่เมื่อเจอยิ้มพิฆาตของไอ้ยูนิตเข้าไปก็หงายหลังทับลังกระดาษเลยครับ  ฮากันทั้งโรงเรียนเลยแม่ง

“โหหหหหหหหหหหหหหหหห!!!!!!!!!!!!!!!”        จะเอากี่โห  เดี๋ยวก็ส่งไปให้ถึงบ้านเลยไอ้พวกเวร ม.6 โรงเรียนผมมี 16 ห้อง แต่รู้จักกันทั่วถึงครับ ใครทำอะไรรู้หมดอ่ะ

“เข้าไหม....................????”    ไอ้หล่อที่นั่งข้างๆผม ทำหน้า งง ได้ดูดีมากครับ

“เข้าไปไหนครับ”   แม่งหมั่นไส้  มีครับทุกประโยค อะไรจะน่ารักขนาดนั้น

“เข้าท้องกูไงสาดดดดดดดดดดดดดด มึงจะกระแซะทำหอกอะไรเนี้ย!!”  

“ก็อยากน่ารักทำไมล่ะครับ”  มือกับปากมึงนี่ประสานงานกันดีจริงๆ พูดไปมือก็สาละวนกับขากับแขนผมอย่างจริงจัง คือมึงแคร์หน่อยว่านี่คือโรงเรียน ไม่ใช่ที่บ้าน

“น่ารัก พ่...”   กำลังจะพ่นคำด่าอยู่แล้วเชียว แต่พอได้ยินมันพูดแทรกขึ้นมา ผมนี่แทบจะเอามืออุดปากตัวเองไม่ทัน

“พูดคำหยาบ จูบปาก 10 ครั้ง”    กระซิบกันสองคนเท่านั้นนะครับ แต่ไอ้พวกเพื่อนเวรก็ขยันสอดจริงๆ ต่อมเสือกพวกมึงทำงานได้ดีและมีประสิทธิภาพมากอ่ะ

“ข้าน้อยผิดไปแล้ว โปรดอภัยให้ด้วยเถอะ”    ไอ้ยูมองผมด้วยสายตาเป็นประกายมากอ่ะ ผมว่าถ้าอยู่บ้านไม่โดนปล้ำจูบก็หอมแก้มล่ะครับ    ผมก็ฉลาดพอเหมือนกัน เพราะเวลาอยู่บ้าน ก็ไม่อ้อนมันพร่ำเพื่อเดี๋ยวจะเสียตัวแบบฉับพลัน ฮ่าๆ

“พวกมึงสองตัวทำเหี้ยไรกัน จะจูบปากกันอยู่แล้วอ่ะ ไอ้กรรคนหล่อรับไม่ได้”    นายกรรไกร เอามือปิดหน้าปิดตาทำทีร้องไห้ได้น่าโดนตีนมาก ไอ้ฟอสยังทนไม่ไหวโบกหัวทิ่มแบบเน้นๆ เนื่องในวโรกาสกวนตีนแบบสุดขีด

“วันนี้ไปทำรายงานที่บ้านไอ้ฟอสนะ”      ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องรายงาน เคยถามตัวเองอยู่เหมือนกันว่า ไอ้หมอนี่มันเป็นใคร ทำไมกูต้องมานั่งรายงานมันด้วยว่ากูจะไปไหนมาไหนกับใคร  คิดไปคิดมา ก็เสือกไปรักมันเอง

“ไปกี่คน”  ปากน่ะถามกู แต่สายตามองไปที่ไอ้ฟอสกับ ไอ้กรรเรียบร้อยแล้ว

“ก็เพื่อนในห้องอีก 5 คน ในกลุ่มมี 8 คนอ่ะ”    มึงจะให้กูบอกมึงด้วยไหมว่า ไอ้ 5 คนที่เหลือน่ะมันเป็นใคร

“จะกลับตอนไหนครับ เดี๋ยวไปรับ”    ปล่อยกูบ้างอะไรบ้าง  แม่ง...

“ไม่กลับบ้านน่ะ  คิดว่าน่าจะได้ค้าง”    ผมพับกระดาษแล้วก็ตัดเป็นรูปดอกไม้ แล้วก็เอามาซ้อนๆกันหลายดอก ดอกไม้กระดาษสีนี่ใช้เปลืองมากครับ เพราะต้องทำบอร์ดประชาสัมพันธ์อีก ถ้าซื้อนี่ได้หมดตัวแน่ๆ ทำเองนี่ดีแล้ว

ตัดเสร็จก็ยื่นให้ไอ้คนดูดีข้างๆ ไอ้ฟอสมองไปก็ยิ้มไป ไอ้กรรก็เหมือนกัน ผมรู้นะว่าพวกมันสองคนพอจะรู้เหมือนกัน แต่มันไม่กล้าถามเท่านั้นแหละ และผมก็จะไม่บอกเองด้วย รอให้พวกมันถามขึ้นมาก่อน  

“ทำไมต้องค้าง กลับดึกๆก็ได้ เดี๋ยวไปรอรับที่บ้านฟอสเอง”   มันยื่นเศษกระดาษแผ่นหนึ่งมาข้างหน้าผม ซึ่งข้างในเขียนว่า

 ‘ไม่ให้ค้าง เป็นห่วง หวงด้วย’    มึงอ่ะเวอร์ตลอด ผมรีบเอาเศษกระดาษที่มันส่งให้พับๆแล้วยัดใส่กระเป๋ากางเกงอย่างรวดเร็ว เดี๋ยวไอ้สองตัวร้อยโผล่หัวขึ้นมาเห็นแล้วจะเป็นเรื่อง

“ดึกแล้วมึงจะขับรถทำไม เดี๋ยวกูจะโทรรายงานมึงทุกๆ 5 นาทีเลยเอ้า”

“มันไปค้างบ้านกูไม่เป็นไรหรอกน่า ไม่มีคนฉุดมันไปขายแน่นอน  เพราะหนังหน้าอย่างไอ้หมีขายไม่ออกแน่นอน ฟันทิ้ง!!”  ไอ้ฟอสพูดเสริมขึ้นมา ไอ้กรรก็ช่วยขึ้นมาเหมือนกัน แต่ไอ้เหตุผลเสริมนี่ซิ ช่วยหาที่มันมีสาระกว่านี้หน่อยได้ไหม

“ใช่ๆ อีกอย่างก็มีแค่เพื่อนที่สนิทเท่านั้น ทำงานเสร็จก็เข้านอน ไม่ได้แวะไปเที่ยวที่ไหนแต่อย่างไรครับพี่น้อง”    คุณกรรไกรจะพูดมาสาระก็วันนี้นี่แหละ แต่ดูเหมือนยูนิตมันจะไม่ค่อยจะไว้วางใจกับคำพูดของไอ้สองตัวนี้เท่าไร หน้ามันยังพะวงอยู่ไม่น้อย

“แล้วเสื้อผ้าล่ะ หมีจะเอาที่ไหนใส่ ไม่ได้เตรียมมาไม่ใช่เหรอ”  

“ใส่เสื้อเราไง ตัวมันเล็กใส่อะไรง่ายๆอยู่แล้ว”   ไอ้ฟอสกับไอ้กรรจะพูด เรากับยูนิตครับ สาเหตุก็เพราะยูนิตมันพูดเพราะ พูดครับทุกประโยค ไอ้สองตัวมันเลยเกรงใจไม่กล้าพูดมึงกู ผิดกับผม สุภาพมากแค่ไหน ผมก็พูดกับยูนิตมึงกูอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

“ไม่เป็นไรฟอส เดี๋ยวให้หมีใส่เสื้อเราก็แล้วกัน พอดีหลังรถเรามีติดอยู่ 2-3 ชุดน่ะ”

ผมขยับไปใกล้ๆยูนิตแล้วดึงคอเสื้อมันลงมาใกล้ๆ แล้วพูดเสียงกระซิบ

“ไม่อยากให้ใส่เสื้อคนอื่นเหรอ รู้ทันนะโว้ย”    

ยูนิตพยักหน้าอย่างไม่เก๊ก เพราะมันไม่เก๊กกับผมอยู่แล้วครับ รู้สึกอะไร ตรงไหนพูดออกมาตรงๆ ไม่มีกั๊ก งอนก็บอกว่างอน โกรธก็บอกว่าโกรธ ผมกับมันเลยไม่ค่อยได้มีเรื่องทะเลากันเท่าไร เพราะถ้ามีเรื่องเคืองกันเมื่อไรก็จะปรับความเข้าใจกันทันที ไม่ปล่อยให้ยืดเยื้อ เดี๋ยวจะเรื้อรัง

“งั้นก่อนไปบ้านฟอส แวะซื้อของก่อนแล้วกัน”    

ผมพยักหน้าแล้วตั้งใจทำงานอย่างจริงๆจังๆ เดี๋ยวจะค่ำมืด จริงอยู่ที่เราไม่ลำบากเรื่องรถกลับบ้าน ไอ้ฟอสกับไอ้กรรก็เหมือนกัน เพราะพวกมันเอารถมาคนละคันอยู่แล้ว แต่เพื่อนคนอื่นที่ไม่มีรถส่วนตัวจะลำบากเรื่องรถเมล์ ค่ำๆอย่างนี้แล้ว น่าเป็นห่วงมากครับ

“พวกมึงจะแวะซื้อของกันใช่ไหม รีบๆซื้อนะมึง เพราะกูกับไอ้กรรจะซื้อของไปทำกับข้าวกินที่บ้าน มึงต้องไปช่วยแม่กูทำด้วย”  ไอ้ฟอสสั่งเสร็จก็เดินกอดคอกับไอ้กรรออกไป ระหว่างทางก็มีเพื่อนห้องทักทายมันสองคนไปตลอดทาง เพราะไอ้ฟอสกับไอ้กรรมันเป็นพีเซนเตอร์ของโรงเรียนครับ ไม่ว่าจะงานอะไร ต้องมีรูปพวกมันสองคนขึ้นไปโชว์หนังหน้าตลอด ความจริงชมรมหนังสือพิมพ์อยากให้ผมถ่ายด้วย แต่ผมปฏิเสธลูกเดียวครับ เพราะคุณยูนิตพูดด้วยหน้ายิ้มๆว่า

‘หมีไม่ต้องทำหรอกครับ แค่นี้ก็ดังจะแย่อยู่แล้ว’    

เชื่อปะมันพูดประโยคนี้ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แต่ตามันไม่ยิ้มไปด้วย สามารถมากๆอ่ะ ผมเลยตัดปัญหาทำตามคำสั่งคนหล่อเขาอย่างเคร่งครัด อีกอย่างผมก็ไม่อยากถ่ายอยู่แล้ว

งานเสร็จไปบางส่วน ป้ายเวที ป้ายโฆษณา ผ้าใบพรีเซนต์งานถูกเขียนเรียบร้อยแล้ว เหลือก็แต่ทำของชำรวยแจกผู้ปกครองที่จะมาร่วมงาน งานของพี่ ม.6 อย่างพวกผมก็จริง แต่ ท่าน ผอ. เขาเชิญผู้ปกครองทุกระดับชั้นครับ เหนื่อยยกกำลัง 10 !!!!!!!!!!!!  รายละเอียดของเวทีนี่พรุ่งนี้น่าจะเสร็จ  งานจัดวันศุกร์ และวันนี้คือวันพุธ  อนาถแท้ พวกผมจะตายไหมเนี่ย ไหนจะงานกลุ่มประจำวิชาอีก

ใครบอกว่า ม.6 สบาย ผมจะเรียกมา ตบปากเดี๋ยวนี้เลย ขอเตือนน้องๆที่กำลังเลื่อนชั้นมาเป็นนักเรียนชั้น ม.6 งานมันจะหลั่งไหลมาไม่ขาดสาย เพราะฉะนั้นเตรียมตัวเหนื่อยไว้ได้เลย พี่ขอเตือน

“เออๆ ไม่นานหรอก แวะซื้อของใช้นิดหน่อย”    ผมลุกขึ้นยืนแล้วยื่นมือให้ยูนิตจับ เพราะมันเป็นอย่างนี้ประจำอยู่แล้วครับ ให้ผมลุกก่อนเพื่อที่จะฉุดมือมันลุกขึ้นตาม มันบอกว่าถึงจะเป็นอะไรที่ธรรมดา แต่มันก็ชอบให้ผมทำอย่างนี้กับมัน

‘เล็กน้อย แต่มันก็ลึกซึ้งนะครับ ยูชอบให้หมีทำให้’  

“ไอ้ยู ไอ้เลวแม่งทิ้งกลุ่มมาหาเมีย ชั่วมากอ่ะมึง”     ไอ้คนนี้ชื่ออาร์ครับ เป็นเพื่อนของยูนิต ผมส่งยิ้มให้นิดหน่อย แล้วยื่นกระเป๋าให้ยูนิตถือ เจ้าตัวไม่ถือกระเป๋าอย่างเดียวรวบถุงเอกสารงานต่างๆไปถือให้ด้วย ผมเลยพูดขอบคุณมันเบาๆ มันก็พยักหน้าให้นิดหน่อย แล้วก็หันไปคุยกับเพื่อนตัวเอง

“กูไม่ได้ทิ้ง  ก็แค่แวะมาช่วยหมีทำงาน”     จะมีกับกลุ่มเพื่อนมันเท่านั้นแหละที่จะพูดคำหยาบด้วย ซึ่งผมก็มองว่านั้นแหละที่เป็นเสน่ห์มัน ตลกดี เพราะผมไม่ค่อยได้ยินกูมึงออกมาจากปากยูนิต พอเวลามานั่งฟังมันนั่งพูดกับเพื่อนๆ ก็น่ารักไปอีกแบบ

“หนีมาช่วยเมียทำงาน แต่ทิ้งเพื่อนให้ลำบากตากตรำทำงานเนี่ยนะ มึงเลวอยู่ดีอ่ะไอ้ยู”  ไอ้อาร์ด่าเพื่อนตัวเองซะจนผมฮาเลยอ่ะ

“หวัดดีตอนเย็นครับ หมีน้อย”   บัตเตอร์  เพื่อนสนิทของยูนิตทักทายผม ผมก็เลยทักกลับเสียไม่ได้  กลุ่มนี้เขาเก่งกันทุกคนครับ บัตเตอร์เป็นนักดนตรีของโรงเรียน ไอ้อาร์เป็นประธานนักเรียน และยูนิตเป็นประธานสภากีฬาประจำโรงเรียนครับ Hot  มากอ่ะ

“หวัดดีตอนเย็นเหมือนกันนะ เตอร์”       ไม่โกรธครับที่บัตเตอร์จะเรียกผมว่าหมีน้อย เพราะตัวมันเองก็น้อยเหมือนผมนี่แหละ ขาวๆน่ารักๆ แต่โหดมากครับ ในวงก็เล่นตำแหน่งคีย์บอร์ด ตัวเล็ก น่ารักแต่นิสัยนี่สวนทางมากครับ โผงผาง ใจร้อนพอๆกับผมนี่แหละ

ทักทายกันพอหอมปากหอมคอ อาร์กับบัตเตอร์ก็ไปช่วยกลุ่มอื่นเก็บของ พราะส่วนของห้องตัวเองเสร็จแล้ว ห้องผมก็เสร็จแล้วเหมือนกัน เหลือเป็นบางห้องที่งานยังเหลือนิดหน่อย เลยช่วยๆกันทำ ผมอยู่ห้อง 5  ไอ้ยูมันอยู่ห้อง 2 แต่ทั้งสองห้องรู้จักกันเป็นอย่างดีเลยครับ ไอ้พวกห้อง2ก็ รวมหัวกันเรียกผมว่าสะใภ้ห้องสอง ไอ้ยูก็ได้ฉายาลูกเขยห้องห้า


 “พี่ยูนิตกับพี่หมีจะกลับบ้านกันแล้วเหรอคะ”    กลุ่มน้องผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเดินมาดักหน้าพวกผม อย่าตกใจครับ กลุ่มนี้น่ะแฟนคลับตัวยงของยูนิตครับ  ผมเงยหน้ายิ้มให้ทุกคนอย่างเป็นมิตร เพราะน้องๆกลุ่มนี้มองออกว่าพวกผมเป็นอะไรกัน ถึงแม้เราสองคนจะบอกว่าเป็นเพียงเพื่อนสนิทกันก็เถอะ

“ครับ นี่ก็ค่ำแล้วทำไมน้องๆยังไม่กลับกันอีก มันอันตรายนะครับ”  

“รอส่งพี่หมีกับพี่ยูนิตน่ะค่ะ.................เออใช่!! นี่พายแอปเปิลราดแยมบลูเบอร์รี่นะคะ หนูหน่อยกับเพื่อนทำมาให้พี่หมี”   ผมเหลียวคอไปมองยูนิตงงๆ ก็กลุ่มนี้มันเป็นแฟนคลับของมันไม่ใช่เหรอ แล้วน้องจะทำขนมมาให้ผมทำไมเนี่ย

“รับไว้เถอะนะคะ พี่ยูบอกว่าพี่หมีชอบกิน”    ถึงบางอ้อเลยครับ ผมเลยยื่นมือไปรับมาถือไว้ ถือยังไม่ถึง 10 วิ ยูนิตมันก็แย่งไปถือเอง พวกรุ่นน้องเลยกรี๊ดเบาๆ แล้วก็ถ่ายรูปทุกท่วงท่าเลยก็ว่าได้ ไม่ได้ว่าครับ เพราะมันก็ไม่ได้เสียหายอะไร  อย่างมากก็แค่เอาไปโพตส์ลงเว็บแฟนคลับ แล้วชื่อเสียงผมก็โด่งดัง ฮ่าๆ  

“ขอบคุณมากครับ วันหลังพี่จะทำมาตอบแทนแล้วกันนะครับ หนูหน่อยกับเพื่อนอยากกินอะไรล่ะ เค้กช๊อกโกแลตดีไหม”

“กรี๊ดดดดดดด!!!!!!”     กรี๊ดก็จริง แต่กรี๊ดแบบเบาๆนะครับ ให้ของเสร็จ ถ่ายรูปเสร็จ พวกน้องๆก็แยกย้ายกลับบ้าน ยูนิตมันก็หัวเราะเบาๆ ในความเป๋อของแฟนคลับมัน ผมเลยพลอยขำไปด้วย

“งั้นวันหลังขอฝากความหวังไว้ที่เค้กช็อคโกแลตของพี่หมีนะคะ”   แล้วพวกเธอก็วิ่งๆหายกันไป มาเร็วไปเร็วจริงเว้ย ยังไม่วายหันกลับมาโบกมือล่ำลาผมอีกนะ  ผมเลยจับมือยูนิตขึ้นแล้วโบกกลับไปยังน้องๆ แล้วเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นอย่างไม่กั๊กทันที

“น้องเขารู้นะว่าเราสองคนเป็นอะไร  ทำไมไม่เปิดเผยซักทีล่ะ”      ยูนิตเปิดประตูให้ผม แล้วก็วิ่งไปนั่งที่คนขับอย่างรวดเร็ว  


“นี่ยังไม่เปิดอีกเหรอ มึงไปรับไปส่งกูทุกวัน  กินข้าวกลางวันด้วยกันก็ทุกวัน ตอนเย็นกูก็ไปเฝ้ามึงที่สนามบอลทุกวัน นี่ยังไม่เปิดอีกเหรอ กูว่ามันเปิดมาตั้งนานแล้วนะ”    


“ก็ทุกคนเขาเข้าใจว่าเราสองคนเป็นเพื่อนสนิทกันอ่ะ”     กูว่าคนที่ตาบอดเท่านั้นแหละที่มองไม่ออกว่ามึงกับกูเป็นอะไรกัน ขนาดเด็ก ป.6 ยังรู้เลยว่าพี่หมีกับพี่ยูนิตกิ๊กๆกั๊กๆกัน

“คนอื่นเขาคิดอย่างไงก็เรื่องของเขา ให้รู้แค่กูกับมึงสองคนก็พอแล้ว”    ผมเอื้อมมือไปปิดแอร์แล้วบอกให้ยูนิตลดกระจกลงให้ ความจริงทำเองก็ได้ แต่อยากให้มันทำให้มากกว่า

“จะกินแล้วเหรอ งั้นเดี๋ยวเอาผ้าเช็ดหน้าให้”  มันหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองออกมาจากกระเป๋าเสื้อนักเรียนแล้วยื่นมาให้ผม

“พายแอปเปิล แต่ราดหน้าด้วยแยมบลูเบอร์รี่ น่ารักแฮะ”   ลองชิมแยมบลูเบอร์รี่ก็ไม่เลวครับ เปรี้ยวๆหวานๆดี ยูนิตมองผมสลับกับถนนอย่างยิ้มๆ เห็นมันยิ้มพร่ำเพื่อจนน่าหมั่นไส้ก็เลยเอาพายจุ่มแยมบลูเบอร์รี่ยัดปากมัน ซึ่งก็ได้ผล หน้านี่หายยิ้มเลยครับ ก็มันไม่ชอบของหวานเป็นชีวิตจิตใจนี่ครับ

“กลืนให้หมด คายมึงโดน”      ซึ่งมันก็ทำตามอย่างไม่กล้าขัดขืนอยู่แล้ว

อดสงสารไม่ไหวผมเลยเปิดขวดน้ำเปล่าแล้วยื่นไปจ่อปากมัน ซึ่งมันก็ดูดอย่างเอาเป็นเอาตายเลยครับ

“จะรออยู่ในรถหรือจะเข้าไป”   เมื่อรถจอดตรงหน้าร้านสะดวกซื้อแล้ว ผมก็หันไปถามมันที่นั่งเปิดขวดน้ำเปล่าแล้วกระดกขึ้นกินอย่างไม่ต้องการใช้หลอด  อะไรจะเกลียดจะกลัวของหวานปานนั้น

“เข้าไปด้วยดีกว่า หมีไปคนเดียวเดี๋ยวหลง”   ถ้ากูหลงในเซเว่นนี่กูคงไม่มีหน้าไปพบพ่อแม่ที่บ้านได้ คนเหี้ยไร หาเหตุผลที่ดีกว่านี้ก็ไม่ได้





ฝากเรื่องสั้นเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอก  อ้อมใจของทุกคนด้วยนะคะ  

[roseen]

 

[boylove_yj]

เร็วมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


ขอบคุณมากค่ะ

กด+ ให้จากเรื่องน้ำซุปแล้ว เลยกดที่เจิมคนแรกไม่ได้
555555555+

[nongrak]

น่ารักค่ะ หมีกับยูนิต นี่ขนาดไม่เปิดเผยนะ
แสดงออกอย่างนี้ใครเขาดูก็รู้ว่า รักกันเนอะ

[ao16]

 

 ดูท่าจะหนุกแฮะ จะตอนต่อไปรอน้า   

[monoo]

น่ารักดีค้า แหมหลงทางใน seven อิอิ

[boylove_yj]

หมวยจะกด + ให้ทุกคนเลยนะ 

เพื่อเป็นการตอบแทนในการจิ้ม และ เจือม เรื่องสั้นเรื่องนี้

คนไหนกดไม่ได้ แสดงว่ากดให้แล้ว

[Rafael]

โฮะๆ ไม่เปิดเผยเล๊ย
นี่ขนาดไม่เปิดนะเนี่ยยังหวานซะ
อิจฉาจริงอะไรจริง

[Panda-Ba]

อยากอ่านเรื่องแบบนี้มานานละ
เป็นกำลังใจให้เรื่องใหม่ของน้องหมวยนะ
มาต่อบ่อยๆถี่นะคะ 

[Little Devil]

...

[fannan]

น่ารักจังจะรออ่านต่อไปค้าบบบบบ

[clubza]

ชอบเรื่องนี้อ่ะ เฮ้อเมื่อไหร่จะมีกะเขาบ้างน่ะ

[boylove_yj]

 


ขอให้เรื่องนี้มันโด่งมันดัง ทะลุฟ้าด้วยเถอะ!!!!!!!!!!!1

[tatar*]

หมี ยูนิต

ชื่อนายเอกโคตรจะแมน อิอิ

ชอบยูนิตอ่ะ

รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อ

[boylove_yj]

 

มาทีละนิดๆ หึหึ

พรุ่งนี้เอา ตอน 2 ลง นะเออ

[YELLOWSTAR]

ดูแล้วยุนิตจะหวงหมีเอามากๆๆๆๆเลยนะเนี่ย

น่ารักจังเลย

[kitty]

 :impress2:น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


ชอบบบบบบบบบบบ  มาต่อบ่อยๆน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[boylove_yj]

หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์

[NUKWUN]

ชอบอ่ะหมีกับยูนิตน่ารักตี
รออ่านต่อ

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

เริ่มต้นเรื่องก็น่ารักแล้ว >,,,<

[boylove_yj]

กับดักรัก หลุมที่ 2

.
.
.


ในที่สุดก็ได้เวลาแนะนำตัวสักที กระผมชื่อนายพสินทร์ กิจจานุวัตน์ ชื่อเล่นว่า หมีแต่เพื่อนเรียกกันว่า หมีน้อย หมีเน่า หมีเวร หมีกวนตีน หมีอืด หมีอ้วน แล้วแต่อารมณ์ของพวกมันนั่นแหละครับ ผมมีเพื่อนสนิทสุดๆ อยู่ 2 คน ได้แก่ 1.นายฟอส 2.นายกรรไกร  พวกเราทั้งสามอยู่ห้องเดียวกันหมดเลยครับ

ผมมีพี่อยู่ 2 คน ผมเป็นน้องคนสุดท้อง พี่ชายคนแรกชื่อมังกร เรียนอยู่มหาลัยรัฐบาลชื่อดังแห่งหนึ่ง คณะแพทย์ศาสตร์ ปี 3คนนี้หล่อแบบเงียบขรึม  ถ้าผมพูดไปประมาณ 3 พันประโยคพี่กรเพิ่งจะเริ่มพูดประโยคแรก ง่ายๆ พี่กรเป็นคนที่พูดน้อยต่อยหนักนั่นเอง  ถึงจะเป็นหมอแต่เป็นหมอที่หาความเป็นระเบียบไม่เจอ แล้วภาระที่ต้องไปทำความสะอาดห้องว่าที่คุณหมอมังกรก็ตกมาที่ผม ไอ้หมีที่น่าสงสารโดนใช้เกือบทุกอาทิตย์ หนักๆหน่อย สามวันเรียกไปทำยังมีเอยอ่ะ แต่ระดับผมแล้ว ใช้เฉยๆมันก็ไม่ยุติธรรมซิ ผมเลยเรียกค่าเหนื่อยเป็นชั่วโมงละ 500 ไม่จ่ายก็ไม่ทำ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ


คนที่สองชื่อพี่มอส เรียนอยู่คณะบริหารธุรกิจ มหาลัยเอกชนอันเลื่องชื่อของเมืองกรุง  อีกทั้ง พี่มอสยังเคยเป็นประธานนักเรียนของสิรินธารมาก่อน จะเรียกว่าดังสุดๆในหน้าประวัติศาสตร์ที่สิรินธารฯเคยมีก็ว่าได้ พี่มอสเคยรับงานถ่ายแบบบ้างเป็นบ้างครั้ง  ส่วนเรื่องพูดนั้น เรื่องการวางตัวนั้น ช่างแตกต่างจากเฮียกรอย่างกับฟ้า กับ นรก เพราะพี่มอส พูดมาก พูดเยอะ พูดทั้งวัน คารมจีบหญิงก็เป็นเลิศ กะล่อนเป็นที่หนึ่ง ปลาไหลยังเรียกพ่อ

แต่ผมก็ยังคงคาใจในเรื่องตั้งชื่อนะ ทำไมพี่ชายสองคนแรกมันชื่อออกจะแนวบวกเท่ห์ แล้วทำไมชื่อผมถึงออกแนวหวานแหว๋วล่ะ มังกร มอส หมี  เข้ากันมากกกกกกกก!!!!!!  พอไปถามแม่ แม่ก็ส่งให้ไปถามพ่อ พอไปถามพ่อ พ่อก็ส่งให้ไปถามพี่มังกร แล้วพี่มังกรก็ส่งให้พี่มอส แล้วคำตอบก็ออกมาครับ

หมีมีรากศัพท์มาจากคำว่า “มนต์” ซึ่งหมายถึงน้ำมนต์ แต่ปู่ที่มีเชื้อเจ๊กดันเรียกผิดซะงั้น มนต์ > มอน > มีน แล้วสุดท้ายมันก็เพี้ยนเป็น “หมี”  เอ๊า!!!!!!!   ชิบหายเลยคราวนี้ ความผิดในการแรกชื่อครั้งนี้ยกให้ปู่คนเดียว แล้วพ่อกับแม่ยังเห็นดีเห็นงามด้วยนะ ลาก่อน “มนต์”  อันแสนไฮโซ
   

   
“หมีอืด!”


“ O__O!!” ใครมันบังอาจมาเรียกชื่อนี้ ต่อหน้าสาธารณะชนเนี่ย อยากตายหรือไงห๊ะ


“ไอ้หมีอืด ถ้ายังไม่หันนี่กูเดินไปตบหัวจริงๆนะ”  เอ๊ะ มีคนเดียว คนเดียวเท่านั้นที่เรียกผมว่าหมีอืด   เพราะมนุษย์หน้าไหนที่ยังไม่อยากโดนต่อยก็จะไม่กล้า แต่มีคนนี้เท่านั้นแหละที่เรียกได้เรียกดี เรียกแม่งอยู่นั่นแหละ


 “ไอ้กล้า!”  เป็นอย่างที่คิดไม่ผิด ไอ้กล้าจริงครับ เดินหัวเกรียนมาเลย ซึ่งผมนี่แหละที่ไปบอกให้มันไปตัดสกินเฮดมา ซึ่งก็หล่อเข้ากับหน้ามันพอดี

“มัวแต่ยืนอืด เพื่อนเรียกก็ไม่สนใจ ...มากับใครครับท่าน”   มันเดินเข้ามาตบหัวผม  ซึ่งผมก็ตบกลับเหมือนกัน และแรงกว่าที่มันตบมาด้วย

“ถ้ามึงตีกูอีกที กูจะงอน แล้วไม่ให้มึงง้อด้วย”   แล้วมันก็น็อคไป ฮ่าๆ ไอ้หมีซะอย่างไม่มีใครกล้าหืออยู่แล้ว

“อ้าวกล้า มากับใครล่ะ??”  ลืมไป ไอ้หมอนี่ไงที่กล้าหือ   ยูนิตมันไม่ใช้มือตบหัวผมหรอกนะ แต่มันใช้ปากมันตบปากผมมากกว่า ซึ่งนั่นก็เข้าทางมันชัดๆ

“มาคนเดียว แล้วพวกมึงจะไปไหนกัน ทำไมซื้อของเหมือนไปค้างที่อื่น  หรือว่าไอ้หมีอืดจะไปนอนเสียตัวบ้านมึง”

“ปากมึงน่ะ เดี๋ยวกกูก็เอาเป็ดโปรสีม่วงล้างปากแม่งเลย”   ไอ้กล้าหัวเราะชอบใจ

“เราก็รอให้เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน”    อ้าวมึง เดี๋ยวกูตีหัวกลางเซเว่นแม่งเลย

“ไอ้ยู!!! ชักเอาใหญ่แล้วนะมึง ได้ยังอ่ะของอ่ะ ไปจ่ายตังค์ได้แล้วเสียเวลา”   เดินนำหน้าออกมาเลยครับ ให้พวกมันสองคนพูดจาทิ่งแทงกันสองคนซะให้พอใจ มารอตรงเคาว์เตอร์ได้ซักครู่ ไอ้ยูก็เดินหน้าหล่อเข้ามา  ถามถึงไอ้กล้ารายนั้นมาซื้อของใช้ในบ้านไปให้แม่


...


“กว่าจะเสด็จได้นะมึง”   ไอ้ฟอสเดินมาเปิดประตูรถให้ผม ยูนิตมันเลยกระแอมเบาๆ เพราะหน้าที่มันต้องเป็นคนทำ แต่ไอ้ฟอสมันไม่แคร์ครับ มันอยากแกล้งไอ้ยูเฉยๆ ผมเลยตบหัวมันไปอย่างเตือนๆ

“ถ้ารู้ว่ากูกับมันเป็นอะไรกัน แล้วมึงจะไปแกล้งมันทำส้นตีนอะไร”  

“ก็แม่งน่าแกล้งอ่ะ  ซื้อของมาครบใช่ปะ ความจริงไม่ต้องซื้อก็ได้  ยืมของกูก่อน ไม่หวงอยู่แล้วกับเพื่อน”  ผมพยักหน้า ยูนิตกำลังค้นหาของตรงเบาะหลังผมเลยยืนคุยกับไอ้ฟอสรอมัน

“ให้กูใช้ของมึง แล้วมันด่ากูเหรอ หึงโคตรๆอ่ะ”   ซึ่งโดนด้วยตัวเองมาแล้ว แค่ผมใช้เสื้อกันหนาวของไอ้ทองเพื่อนในห้องใส่ช่วงหน้าหนาวตอน ม.5 ไอ้ยูมันบ่นผมอยู่ทั้งฤดูกาลอ่ะ ด่ามันก็ไม่ฟัง มันบอกว่าผมผิดที่ไปใส่ของคนอื่น หลังจากนั้นเลยระวังเรื่องของใช้เป็นพิเศษเพราะไม่อยากมีปัญหากับมันทีหลังอีก

“เป็นแฟนกันจริงๆเหรอว่ะ ...........แม่งกูไม่กล้าถามมึงตรงๆอ่ะ”   ซุบๆซิบๆ   มึงจะทำตัวให้มันสงสัยทำไม ถึงไม่กระซิบมันก็ไม่ได้ยินอยู่ดี

“เออ บอกไอ้กรรด้วยนะ ถ้ามันอยากถามตรงๆก็ให้มาถามได้เลย”  

“ขอถามอีกข้อ............เอ่อ.......ได้กันยังว่ะ”    ไอ้เหี้ย!!! คำถามมึงนี่เหี้ยเข้ากับหน้ามากอ่ะ แต่ก็นะ ไม่ตอบมันก็ต้องจองล้างจองผลาญผมเช้าเย็นอยู่ดีอ่ะ บอกๆไปก็จบ

“ได้แล้ว กูเสียตัวให้มันครั้งแรกเมื่อ ตอน ม.4 Understand!!”

“Yes!!”     ไอ้ฟอสมองผมกับยูนิตสลับไปมา แล้วก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ซะงั้น ไอ้นี่  

“งั้นๆ มึงกับมันก็ จุด จุด จุด มาแล้ว...........เอ่อ...3 ปี กรี๊ดดดดด”      ผมตบหัวไอ้ฟอสอย่างเรียกสติแล้วไล่มันให้เข้าไป ซึ่งมันก็ทำตาม แต่หน้ามันยังเอ๋ออยู่เลยอ่ะ

จะเอ๋อทำไมครับ ก็คนมันเป็นแฟนกันเรื่องอย่างนี้มันต้องมีอยู่แล้ว อีกอย่างผมก็เป็นผู้ชาย ไอ้ยูก็เป็นผู้ชาย ทำกี่ครั้งก็ไม่ท้อง ไม่ติดโรคแน่นอน เพราะต่างคนต่างเป็นรักแรกของกันและกัน สปารค์กันก็จูบ จูบแล้วเลยเถิดก็ปล่อยไป  ทำแล้วมีความสุขจะฝืนธรรมชาติทำไม

“เข้าไปนั่งเล่นก่อนไหม เดี๋ยวค่อยกลับก็ได้ กินข้าวเย็นก่อน”  ก็เป็นผมที่ไม่อยากให้มันกลับ มนุษย์หรอมนุษย์ อยากอยู่กับเขานานๆก็ไม่กล้าบอกตรงๆ

“ถึงไม่ชวนก็อยู่กินอยู่แล้วครับ”    ผมจูงมือมันเข้ามาในบ้าน ตกใจเล็กน้อยเพราะไม่คิดวาจะมากันครบแล้ว เอาเข้าจริงๆ ก็ไม่ได้มีแค่กลุ่มผม ที่นั่งกันอยู่ในห้องรับแขกนี่ก็ปาเข้าไปแล้ว 10 กว่าคน

“เมื่อกี้บอกไอ้ฟอสแล้วนะว่า มึงกับกูเป็นผัวเมียกัน”   หน้ามันที่บานอยู่แล้วกลับบานกว่าเดิมเป็น 5 เท่า อะไรจะดีใจปานนั้น  นี่กูที่เป็นคนบอกต้องอายแทนใช่ไหม

“ขอบคุณครับ”  ผมหันหลังกลับไปมองมันอย่าง งงๆ คือ มึงจะขอบคุณกูทำไม มึงต้องด่ากูซิ ที่กูเอาเรื่องส่วนตัวของชีวิตคู่ไปประกาศให้คนอื่นเขาฟัง

“ขอบคุณทำไม?? บ้าป่ะ”   หมั่นไส้ในหน้ายิ้มๆของไอ้ยูเลยซัดไปกลางหลังมันเต็มๆ

“ขอบคุณที่รักกัน ขอบคุณทุกครั้งที่คอยกอดฉัน ในวันที่ปัญหาถาโถมเข้ามาใส่”    อ้าวๆ ร้องเป็นเพลงซะงั้น แล้วผมก็มนุษย์ธรรมดา มาร้องเพลงสื่อความหมายกันตรงๆอย่างนี้ ก็เขินไปซิครับ แก้เขินด้วยการดึงมือกันเข้าบ้านทันที  ฮิ้ววววววววววววววว

ทุกสายตามองมาที่ผมกับไอ้ยูอย่างแปลกใจ ผมมั่นใจว่าในที่นี้พอจะรู้ข่าวลือเกี่ยวกับผมกับยูนิตหมดทุกคนแน่ๆ ก็เลยไม่ปล่อยมือออกจากแขนมัน หันไปเห็นหน้าไอ้ยูมันก็อึ้งปน งง เล็กน้อยที่ผมไม่ปล่อยแขนมัน

ก็นี่ไง!!!!!! กูแสดงออกแล้ว เดี๋ยวมึงก็หาว่ากูไม่แสดงออกอีก แล้วจะงง ทำศอก ทำแขนหาอะไรว่ะ

“มานานแล้วเหรอพวกมึงน่ะ พร้อมเพรียงกันดีนี่หว่า”    ไอ้โจที่นั่งโซฟาเดี่ยวตัวนอกสุดลุกขึ้นให้ผมนั่ง ผมเลยส่งสายตาให้ไอ้ยูมันนั่ง ซึ่งมันก็ทำตามแต่โดยดี

“ยูนิต มึงมาได้ไงอ่ะ ได้ข่าวว่านี่งานกลุ่มในห้อง ไม่ใช่งานรวมของ ม.6”   หยอกๆ ขำๆกันครับ ยูนิตมันไม่ได้คิดมากอยู่แล้ว เพราะเพื่อนผมนิสัยดีทุกคนอยู่แล้ว อันนี้รับรองด้วยตัวเอง ทุกคนได้รับการฝึกที่โรงเรียนดัดสันดารกันหมดแล้ว เพราะฉะนั้นคุยได้ สบตาได้ ไม่กัดครับ!!

“ตามมาเฝ้าหมีน่ะครับ”  


“ตรงมากสัด!!!!!!!!!”     ก็มึงถามมันตรงๆ มันก็ตอบมึงตรงๆเหมือนกันนี่หว่า  


สั้นๆ ง่ายๆ ได้ใจความ คนที่รอฟังก็พยักหน้าขึ้นลงอย่างเข้าใจ

“ไอ้หมี พายมึงนี่แช่ตู้เย็นป่ะ หรือว่าจะแดกเดี๋ยวนี้กูจะเอาออกไปให้”  เสียงไอ้ฟสองดังมาจากในครัว ไม่ตอบแต่เดินเข้าไปหามันเอง ทิ้งให้ไอ้ยูมันสนทนากับเพื่อนๆของผมในห้องรับแขก

“ใส่ตู้เย็นไว้เลย ........แม่ฟินสวัสดีครับ”    เดินเข้ามาตอบคำถามไอ้ฟอส เลยเจอแม่มันยืนทำกับข้าวอยู่ข้างใน  

“ลูกหมี มานานยังคะ แล้วกินอะไรรองท้องหรือยังจ้ะ”    แม่ฟินหันมาทักแล้วดึงผมเข้าไปกอดนิดหน่อย ให้แม่ฟินคนเดียวที่เรียกผมว่าลูกหมี คนอื่นไม่ผ่าน ถึงจะเป็นไอ้ยูก็เถอะ คนหล่อรับไม่ได้   แค่หมีก็แบ๊วแล้ว มาเจอลูกหมีเข้าไปอีก ก็น่ารักแบบไม่น่าให้อภัยเลยครับ

“กินพายมานิดหน่อยครับ แม่ฟินทำอะไรครับ เดี๋ยวหมีช่วย”

ผมเลยให้ไอ้ฟอสออกไปจากครัว เพราะอยู่ไปก็เกะกะเปล่าๆ กับข้าวก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย แต่มีเกือบ 10 กว่าอย่างอ่ะ เห็นเยอะอย่างนี้แต่ผมว่าหมดนะ เพราะแต่ละคนดาวเขมือบสิงร่างทั้งนั้น  ทำกับข้าวเสร็จแม่ฟินก็ขอตัวไปซื้อของทำเงาะลอยแก้ว แล้วก็ซื้อผลไม้มาเพิ่มเล็กน้อย เพราะแม่ฟินจะทำน้ำผลไม้รวมเพื่อสุขภาพด้วย

 “แล้ววันนี้หมีจะนอนตรงไหน เพื่อนเยอะขนาดนี้ ในห้องคงไม่พอ”   ยูนิตเดินจูงมือผมออกมานั่งเล่นแถวๆ ม้าหินอ่อนที่สวนหน้าบ้าน เย็นๆอย่างนี้อากาศโคตรดีอ่ะ

“ในห้องรับแขกมั้ง ก็เพื่อนเยอะจะให้ไปนอนบนห้องได้ไง เอาเปรียบคนอื่นแย่ ไอ้ฟอสก็เหมือนกัน”

“กลับบ้านดีไหม ดึกแค่ไหนยูก็รอได้ นะ............”  

“ยูนิต กูมานอนบ้านเพื่อนเพราะว่า มาทำงานไม่ได้มาเที่ยวเล่น”  

“รู้ครับ แต่มัน.......................”

“พอๆ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว นอนก็คือนอน มึงก็อยู่นี่ได้ถึง 4 ทุ่มเท่านั้น เลทกว่านี้ก็ไม่ได้ ขับรถตอนกลางคืนมันอันตราย”  

ยูนิตพยักหน้ารับ ซึ่งผมก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างเบาใจ เพราะทุกทีมันจะเข้มงวดมากถ้าผมออกไปนอนที่อื่น มีที่เดียวที่ผมไปแล้วมัน Happy  ก็บ้านมันไงล่ะ หนักสุดนี่ไปค้างแบบ 5 วัน 5 คืนเลยนะ บอกจะกลับมันก็ไม่ให้กลับ อ้างโน่นอ้างนี่ อีกอย่างเขาทำงานกันเป็นขบวนการครับ พ่อแม่ผมกับพ่อแม่มัน เขาสามัคคีกันให้ผมไปค้างกับมันได้กี่วันก็ได้  ช่วยห่วงไอ้หมีด้วยเถอะ ไปอยู่กับมันสองตัวสองทีไร สะโพกระบมทุกที

“พรุ่งนี้เดี๋ยวมารับไปโรงเรียนนะครับ”  

“มึงจะขับรถย้อนกลับไปกลับมาทำไง บ้านมึงกับบ้านไอ้ฟินนี่คนละทางกันเลยนะ ไม่ต้องๆ เดี๋ยวนั่งรถไอ้ฟินไปก็ได้”  

หน้ายูนิตตอนนี้เริ่มตึงขึ้นมาทีละนิดๆ ผมรู้ว่ามันไม่ค่อยพอใจเท่าไร แต่ผมไม่อยากให้มันขับรถวกไปวนมานี่น่า ตีกันประจำเรื่องรถเรื่องลานี่อ่ะ ความเห็นไม่ค่อยลงตัวกันเท่าไร

มีอีกเรื่องที่ผมกับมันความคิดเห็นไม่ตรงกัน เรื่องซื้อของไงครับ ผมนี่เป็นคนที่เห็นอะไรถูกใจแล้วจะซื้อเลย ผิดกับยูนิตที่มองแล้วต้องพิจารณา เลือกแล้วเลือกอีก ไอ้ผมก็คนใจร้อนพอนานๆเข้าก็เลยเหวี่ยง แล้วก็กลายกันเป็นทะเลาะกัน ซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะแก้ปัญหาเรื่องนี้อย่างไรดี

“พรุ่งนี้ไม่ต้องไปนั่งรถใครไปโรงเรียนทั้งนั้นแหละ เดี๋ยวยูมารับเอง ห้ามเถียงครับ”   ไอ้คนเผด็จการสรุปเอาเองทุกอย่างแล้วดึงแขนผมให้เดินดูสวนบ้านไอ้ฟอส


 “ช่วยเพื่อนหมีทำแผงโครงงานก่อนแล้วกัน เดี๋ยวไปกินครับ อีกนิดหนึง”  

มันบอกผัดผ่อนอย่างนี้มา 5 รอบแล้วครับ ผมก็เลยปล่อยเลยตามเลย เดี๋ยวหิวเมื่อไรมันก็ลุกขึ้นมากินเอง  ซึ่งดูแล้ววันนี้ข้าวเย็นไม่ตกถึงท้องมันแน่ๆ

กินข้าวเสร็จก็ตามด้วยของหวาน แม่ฟินทำเงาะลอยแก้วกับน้ำผลไม้รวมให้ ก็ฟาดกันเรียบ อิ่มกันเป็นแทบๆ เริ่มทำงานกันจริงก็ประมาณตอน 1 ทุ่มเห็นจะได้ ยูนิตช่วยได้เยอะในเรื่องของการตัดไม้ทำแผงโครงงาน เพราะมันช่วยทำงานในห้องวิชาการของโรงเรียนบ่อยๆ  

“ให้กูขึ้นไปเกยตักมึงเลยป่ะ มึงอ่ะนัวเนีย”  ผมเหลียวคอไปกระซิบกับยูนิตที่นั่งซ้อนอยู่ด้านหลัง เพื่อนในกลุ่มก็ไม่ได้มองหรือว่าอะไร เพราะผมทำจนพวกมันชินตาแล้วครับ เมื่อยมากๆหน่อยก็พิงอกมันซะเลย ไหนๆมันก็นั่งให้ไอ้พิงอยู่แล้ว

“ถ้ากล้าก็เอาเลยครับ ไม่ขัดอยู่แล้ว”   หน้าแม่งระรื่นได้อีก ปล่อยเขาไปครับ ความสุขของเขา เราไม่ขัดอยู่แล้ว

“ตัดแผงโครงงานเสร็จยังอ่ะ”

“ยังครับ เหลืออีกนิด  กาวหมด ทองกับเพียงกำลังออกไปซื้อ”  ถึงว่า ทำไมมันถึงมานั่งโลนลามผมได้ จากที่นั่งเฉยๆ ก็เริ่มกอด จากกอดธรรมดาก็สอดมือเข้ามาลูบท้อง และหลังจากนั้นผมก็หยิกมือมันทันที

“น้อยๆ หน่อยมึง คนอยู่ตั้งเยอะ เห็นว่าไม่ด่าแล้วเอาใหญ่”

“ก็อยากตัวหอมทำไมล่ะครับ”  มันพูดเสียงอู้อี้ เพราะหน้าไอ้ยูมันซบมาที่ซอกคอผมแล้วบี้ไว้อย่างนั้น สังเกตว่าเพื่อนผู้หญิงจะมองแล้วก็หน้าแดง พวกผู้ชายก็มองเฉยๆ พวกมันไม่ได้สนใจอะไรมากอยู่แล้วครับ

“เอายามาหรือเปล่าครับ”  มันเงยหน้าขึ้นมาจากซอกคอผมแล้ว จับหน้าให้หันไปสบตามัน ซึ่งไอ้หมีก็หลบตากันไปตามระเบียบ

“เอ่อ.....ลืม ไม่เป็นไรหรอก ลืมแค่วันเดียว เดี๋ยวพรุ่งนี้เริ่มกินใหม่ก็ได้”  เป็นวิตามินบวกกับอาหารเสริมอ่ะครับ มันซื้อให้ผมไว้เยอะมากๆ กลัวว่าผมจะทำงานกับอ่านหนังสือดึกแล้วร่างกายจะรับไม่ไหว นี่ถ้ามันรู้ว่าผมเลิกกินไปแล้วอาทิตย์กว่าๆ มันจะโกรธไหมเนี่ย

“เดี๋ยวยูไปเอาที่บ้านให้ก็แล้วกัน”   ผมตาเหลือกมองมันทันที มันทำตามที่ปากมันพูดอยู่แล้วครับ คราวนี้ห่วงสุขภาพตัวเองขึ้นมาเลย ถ้ามันไปเอาจริงๆ แล้วเห็นว่ายาไม่ลดปริมาณลงนี่ ฟ้าเหลือง คางเหลืองแน่ๆ

“ไม่ต้องๆ มึงนั่งลงเลยๆ นั่งๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็กลับบ้านแล้ว จะขับรถกลับไปกลับมาทำไม”

“รู้นะครับว่า โทษของการโกหกจะเป็นอย่างไง”

อากาศก็ออกจะดี ดึกๆ ลมโชยอย่างนี้ แต่ไอ้หมีเหงื่อแตก ฮ่าๆ นี่ไม่ใช่เรื่องตลกนะครับ

“เออน่าๆ ไม่โกหกครับ กินครบทุกวัน ใกล้จะหมดแล้วด้วย”  

“พรุ่งนี้เดี๋ยวขึ้นไปดูขวดยาก็แล้วกัน”    เพราะตอนมันไปรับไปส่งบ้านกับโรงเรียนนั้น ไม่ได้ขึ้นไปบนห้องผมหรอก และถ้าขึ้นไปผมก็เอาขวดวิตามินกับยาห่าเหวนั่นซ่อนเสียก็สิ้นเรื่อง  พอมันถามหาก็ชวนคุยเรื่องอื่น แล้วมันก็ลืมๆไปเอง


ถ้าไม่รวมตัวกันทำงานวันนี้ผมว่ายังไงก็ไม่เสร็จอ่ะ พอทุกคนทำกันอย่างจริงๆ งานก็ออกมาเป็นที่น่าพอใจมากๆเลยครับ รูปเล่มปริ๊นออกมาเป็นปึกก็จริง แต่ยังรวมเล่มไม่ได้ เพราะต้องเอาไปให้ อ.ฝน ที่ปรึกษาโครงงานตรวจดูอีกรอบ และถ้าไม่ผ่านอีกก็แก้อีกนิดหน่อยก็น่าจะผ่านล่ะนะ  แผงโครงงานก็ออกมาเป็นรูปเป็นร่างแล้วครับ เพราะคอนเซ็ปต์ของแผงโครงงานต้องมาจากวัสดุที่มาจากธรรมชาติเท่านั้น ห้ามใช้ฟิวเจอร์บอร์ดหรือพลาสติกเด็ดขาด  

แล้วในเมืองอย่างนี้กูจะไปหาไม้ไผ่มาจากไหนว่ะ ดีที่ไอ้กรรมีญาติอยู่ต่างจังหวัดเลยขับรถไปเอาแปปเดียว แต่พอมาถึงก็ไม่มีใครดีไซน์แผงซะงั้น ยูนิตที่พอมีประสบการณ์ในเรื่องอย่างนี้ก็เลยช่วยนิดช่วยหน่อย แต่ผมว่ามันไม่หน่อยแล้วล่ะ เพราะมันคนเดียวทำเองทั้งหมดเลย


“ 22 นาฬิกา กับอีก 54 นาที ดึกอลังการแล้วนะไอ้คุณยูนิต เมื่อไรมึงจะเก็บของกลับบ้านว่ะ”  

“ก็งานยังไม่เสร็จ  ยูจะกลับได้ไง อีกอย่างบ้านไม่หนีไปไหนอยู่แล้ว กลับตอนไหนก็ได้”

“เฮ้ยๆ ไม่เป็นไร เดี๋ยวพวกเราทำต่อก็ได้ นายกลับบ้านเถอะ ขอบใจมากนะที่ช่วย”    เพิ่งจะเกรงใจเหรอไอ้พวกเวร

“เอางั้นเหรอ งั้นทำตรงนี้นะ แล้วก็ยิงกาวน้ำลงไปตรงนี้มันจะได้ยึดกัน...............”   แล้วไอ้ยูก็บอกวิธีทำอย่างละเอียดถี่ยิบให้พวกไอ้ทองฟัง ซึ่งก็ปาเข้าไป 10 นาทีกว่าๆ เอาเข้าจริงๆ มันก็ได้กลับบ้านตอน 6 ทุ่มกว่าครับ เพราะแม่ฟินเอากับข้าวห่อใส่กล่องไปให้มันด้วย เพราะตอนค่ำมันไม่ได้กินข้าวเย็นครับ มัวแต่ทำงาน ปาร์ตี้อาหารไทยอันไฮโซเลยไม่ถึงกระเพาะมัน


ผมเดินจูงมือมันมาส่งที่รถ ซึ่งกว่าที่มันจะไปได้ก็เล่นเอาซะปากเจ่อ  ไม่ได้ทำอะไรประเจิดประเจ้อนะ เพราะผมกับยูนิตมานั่งคู่กันในรถแล้วเรียบร้อย

“กลับถึงบ้านก็โทรมาบอกด้วยนะ”  

ยูนิตพยักหน้าแล้ว เอี๊ยวตัวไปหยิบของด้านหลังผมก็มองอย่างแปลกใจ


“เมื่อกี้ลืมหยิบไปให้ .....อันนี้ผ้าเช็ดตัวกับโฟมล้างหน้า”   ที่มันมีของพวกนี้ติดรถเพราะมันซ้อมกีฬาทุกวันครับ บางวันซ้อมตอนกลางวันก็เลยต้องพกผ้าเช็ดตัวโฟมล้างหน้าติดตัวตลอด เวลาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่โรงเรียนจะได้ไม่มีปัญหา


“ขับรถดีๆนะโว้ย  อย่าขับเร็ว  ถึงบ้านแล้วก็โทรมาบอกด้วย”  ลงมายืนข้างรถ ก็ไม่วายกำชับ ไอ้ยูมันเป็นคนขับรถเร็ว แต่ถ้ามีผมนั่งมาด้วยก็จะปรับระดับความเร็วให้มันซอฟลงหน่อยๆ แต่ก็ยังคงเร็วอยู่ดีนั่นแหละ ด่าไว้ก็ไม่ฟัง มึนใส่ตลอด


...




    เขินแทนไอ้หมี  ไอ้ยูมันเสี่ยวเกินไป

[Panda-Ba]

จิ้มน้องหมวย

เขินแทนน้องหมีด้วยคน
ขอตอนเย็นอีกตอนได้มั้ยจ่ะ 5555555

[พี่วันเสาร์]

นายเอกชื่อน่ารักดี หมี เหมือนจะเป็นชื่อพระเอกเลยโครตแมน
หมีกับยูนิตน่ารักมาก

+1 นิยายน่ารักดี

[boylove_yj]

 

คนอ่าน 555555+

[kitty]

 :impress2:หมียูนิตน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


ยูนิตเท่อะ ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบ



ขออีกสักตอนได้ไหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

[YELLOWSTAR]

ยูรักหมีมากๆๆๆๆเลยอ่ะ

ตามหมีซะทุกที่

[k00_eng^^]

เริ่มหลงรักเรื่องนี้แล้วอ่ะ

[SJ]

น่ารักจัง 

[golove2]

หวานกันจังเลย