หัวข้อ: [ เรื่องสั้น ] ♥ Fall In Love' แล้วคุณจะหลงรักผม ตอน สมรภูมิ P.30 {18/พฤษภาคม/56}

[gumrai3]

เข้ามารอคะ

คิดถึง

[8E88]

ชอบเรื่องนี้มากเลยค๊าบ เพิ่งเข้ามาอ่านได้ไม่นาน เปนกำลังใจให้คนแต่งน้าค๊าบ

[kny]

 

[boylove_yj]

แง่มๆ อ่านตอนที่ยูพูด 'คะ'ทีไรขัดทุกทีเลยอ่ะ ยิ่งตอนนี้ใส่เยอะยิ่งบรื๊ออออ คือถ้าเป็นผู้หญิง หรือกะเทยหรือรับที่นิสัยหญิงมากๆพูดแบบนี้ยังโอเคนะ แต่เท่าที่ดูหมีก็ห้าวๆ เวลาไม่อยู่กับยูก็แมนดีออก อย่าพูดคะเลยนะ มันจั๊กจี้จริงๆง่ะ พูดครับก็ได้ถ้าอยากให้น่ารัก พลีสสสส

ใครหลายคนอาจจะสงสัยเหมือนๆกันความเห็นนี้  ที่ยูนิตพูดค่ะเพราะว่านี่คือเรื่องราวสมัยก่อน มิใช่ปัจจุบัน ต้องชี้แจงและแจ้งให้ทราบทั่วกันว่า ถ้าอ่านเนื้อหาอย่างครบถ้วนจะมีตอนหนึ่งที่หมีบอกว่าให้ยูนิตหยุดพูดค่ะเพราะมันอายถูกไหม เพราะฉะนั้นที่ยูนิตมาเล่านั้นก็คือเรื่องราวที่ทักถอช่วยกันมาตั้งแต่สมัยตอนอยู่ ม.ต้น  ส่วนปัจจุบันนั้นยูนิตเลิกพูดไปเนิ่นนานแล้วค่ะ

เข้าใจทั่วหน้า 

ปล  จะปั่นๆๆๆ แล้วก็ปั่นๆๆๆ 

[mixmix]

แอบแสดงความเห็นนิสนึง อิอิ

แต่เรากับเห็นต่างนะ เราชอบผู้ชายพูด คะ กับแฟนนะ เราว่ามันน่ารักดี 

มารออ่านตอนต่อไปค่า ตอนนี้หลงคู่นี้สุดๆ น่ารักมากๆเลย 

[winamp]

  น่ารักมากกกกกถึงมากที่สุด ยูชอบเอาใจ หมีขี้อ้อน น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆ หวานสุดๆน้ำตาลยังเรียกทวดด!! มาปูเสื่อนอนรอ

[boylove_yj]

วันวาน 1  ....... By Unit



ผมกำลังนั่งมองคนตัวเล็กที่กำลังก้มหน้าระบายสีเทียนลงบนกระดาษวาดรูปด้วยความตั้งใจ มือเล็กๆนั่นกวัดแกว่งไปมาอย่างชำนิชำนาญมองปราดเดียวก็รู้ว่าคนตัวเล็กคนนี้มีความชำนาญในด้านการใช้ศิลปะอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว กระดาษวาดรูปหรือกระดาษหนังไก่ของเด็กสายศิลป์บัดนี้ถูกแต่งแต้มไปด้วยรูปวาดและลายเส้นอย่างสวยงาม ผมอยากจะชะโงกหน้าเข้าไปดูใกล้ๆ ว่าคนตัวเล็กระบายสีไปถึงไหนแล้ว แต่ก็ไม่กล้าเพราะกลัวจะโดนคนตัวเล็กปาแท่งสีเทียนมาใส่ปากเสียก่อนที่จะได้ดูภาพ  ทุกคนอาจจะสงสัยอยู่ไม่น้อยว่าที่ผมกำลังเล่าอยู่นี้คนตัวเล็กกำลังทำอะไรกันแน่  ผมเฉลยให้ก็ได้ว่า ลูกหมีกำลังทำโปสเตอร์สีเทียนเพื่อที่จะให้ผมใช้เป็นสิ่งประดับอันสวยงานในห้องนั่นเอง  พอผมบอกว่าจะช่วยทำคนตัวเล็กก็บอกว่าไม่เป็นไรอยากทำด้วยตัวเอง เมื่อเห็นอย่างนี้แล้วจะขัดได้เหรอ กุมอำนาจและประชาธิปไตยของผมไปหมดแล้วนี่นะ



“ยู  มึงว่าตรงพระอาทิตย์ใส่สีอะไรดี”   ถ้าเป็นคนอื่นผมคงตอบกลับไปแล้วว่าถ้าพระอาทิตย์ไม่สีแดงแล้วจะให้เป็นสีอะไร แต่นั่นก็ได้แต่คิดเท่านั้นพูดออกมาไม่ได้ หลุดออมาเมื่อไรคนจะเป็นศพแล้วท่าไม่สวยก็คงจะเป็นผมนี่แหละ  ผมมองพระอาทิตย์ดวงใหญ่ที่อยู่มุมขวาสุดของกระดาษหนังไก่ คนตัวเล็กวาดพระอาทิตย์หลบมุมแล้วใช้ดินสอร่างเส้นของแสงพระอาทิตย์เป็นยักๆ ล้อมลอบ ทุกอย่างมันดูลงตัวอย่างที่ดาวินชีต้องตกใจ ถ้าไม่มีแว่นตาดำคาดบนพระอาทิตย์



“เอาพระอาทิตย์สีเขียวแล้วทาแสงเป็นสีทำดีไหมคะ มันจะได้เป็นพระอาทิตย์เด็กแนวอย่างที่หมีต้องการไง”    พอผมพูดอธิบายและให้คำแนะนำเกี่ยวกับพระอาทิตย์เสร็จ คนตัวเล็กก็รีบลงมือระบายสีอย่างที่ผมบอกทันที แล้วพระอาทิตย์ผู้ร้อนแรงก็เป็นสีเขียวและสาดแสงสีดำอย่างที่ผมได้บอกไปทันที



ทุกคนจะพาดพิงว่าผมเป็นหื่นกามก่อนก็ได้นะ เพราะสิ่งที่ผมกำลังจะบอกต่อไปนี้มันจะทำให้พวกคุณหายสงสัยได้ทันทีว่าทำไมนิยายเรื่องนี้ถึงมีพระเอกหื่นกาม ก็เพราะคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างหน้าเขานี้ใส่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ทับด้วยกางเกงขาสั้นที่สั้นแบบสุดๆจริงๆ ภายใต้เสื้อเชิ้ตนั่นก็คือผิงขาวนวนเนียนที่ได้รองสัมผัสมาแล้วแต่ก็ยังไม่ได้ลูบมากมายนัก เพราะประกาศิตสั่งห้ามนั่นเอง  แฟนผมเขานั่งชันเข่าพิงหน้าอกอันอ่อนระทวยไปด้วยไฟราคะของผม  ศีลห้าข้อกำลังวกเข้ามาในหัวผมอีกครั้ง ท่องกลับไปกลับมาอยู่อย่างนั้นเพื่อไม่ให้สมาธิของตัวเองไปจดจ่ออยู่กับท่อนขาเรียวสวยของลูกหมี



 ผมพยายามคิดถึงเรื่องอย่างอื่นเพื่อไม่ให้หมกมุ่นกับเรื่องนี้จนมากไป แต่มันก็ไม่เคยจะทำได้ เด็กวัยรุ่นอย่างผมมันกำลังเป็นวัยอยากรู้อยากลอง นี่นอนว่านี่คือครั้งแรกที่มีแฟน และก็เป็นครั้งแรกที่ผมมีแฟนเป็นเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักด้วย แล้วจะแปลกตรงไหนที่ผมก็อยากจะสัมผัสแฟนตัวเองดูบ้าง ไม่ใช่ไปอ่านหนังสือแล้วจินตนาการเอา แล้วอย่างนี้จะมีแฟนไว้ทำไม  พูดอย่างนั้นก็ดูเหมือนว่าพระเอกเรื่องนี้จะเลวเกินไปแล้วนะ ผมมีแฟน ผมก็ต้องอยากครอบครองคนที่ผมรักเป็นธรรมดาอยู่แล้วถูกไหม



“ลูบสูงเกินไปแล้วมือน่ะ เดี๋ยวเอาสีเทียนยัดปากซะเลย ไอ้คนมือไว ใจเร็ว”       นั่นไง เห็นไหม ขนาดว่าระบายสีอยู่ยังรู้ตัวว่าโดนลวนลาม แล้วอย่างนี้ผมจะได้ชื่นใจแฟนตัวเองตอนไหนเนี่ย



“ หมีคะ.......”     



“ไม่ต้องมาพูดเพราะปะเหลาะแดก  จะเสร็จแล้ว  เดี๋ยวระบายตรงนี้เสร็จจะได้ออกไปหาไรกิน”         ว่ากันว่าคนน่ารักมักจะรู้ทันไปหมดเสียทุกเรื่อง สงสัยมันจะจริง แค่ผมแอบๆลูบขาขาวนวนเนียนนิดเดียวก็โดนรู้ทันเสียแล้ว   มีแฟนฉลาดและน่ารักมันต้องทำใจครับ



“คนน่ารัก มักใจร้าย”       



ด้วยความมั่นเขี้ยวผมเลยเพิ่มแรงกอดรัดเข้าไปอีกสิบเท่า  แขนเล็ก ขาเล็ก ตัวก็เล็ก แต่ไม่รู้ว่าไปเอาแรงขัดขืนผมมาจากไหน เวลาผมเนียนๆลากขึ้นเตียง อย่างแรกที่จะได้รับคือแรงถีบ และที่ตามาติดๆก็คือแรงตบ แรงทุบ แรงข่วนก็ไม่น้อยหน้าเหมือนกัน   อ่านๆไปดูเหมือนว่าผมจะเป็นตัวร้ายเลยใช่ไหมครับที่ไปเที่ยวลากนายเอกขึ้นเตียง แต่ถ้าคุณมาเป็นผมแล้วคุณจะรู้  ถ้าคุณได้อยู่ใกล้หมีประมาณสามนามีผมว่าพวกคุณมีสิทธิ์คลั่งได้ ลูกหมีตัวเล็กๆ ขาวๆ ตาโตๆ ปากก็เล็กๆ แก้มใสอีกต่างหาก ไม่แปลกใจเลยที่พี่ชายจะหวงซะขนาดนี้



“จะใจร้ายกว่านี้ถ้ายังไม่เอามือออกไป ยูนิต บอกแล้วไงว่า มอสี่ค่อยว่ากันอีกที”        มาแล้วครับ พันธะสัญญาว่าด้วยเรื่องห้ามมีอะไรเกินไปกว่าการจับมือถือแขน หอมแก้ม จนกว่าจะถึงชั้นมัธยมศึกษาปีที่สี่ ผมว่าถ้าผมทนได้นี่มีหวังได้ไปบวชเณรแน่ๆ  แฟนน่ารักน่าฟัดซะขนาดนี้ แต่ไม่อยากทนก็ต้องทนครับ รักไปแล้วนี่ครับ  จะให้รอทั้งชีวิตผมก็ทำได้ ( อันนั้นผมพูดเล่น อย่าเอาไปบอกหมีน้อยนะครับ )



“ยอมแล้วค่ะๆ  เดี๋ยวยูออกไปเก็บผ้าก่อนนะ เผื่อกลับมาไม่ทัน”         



“อืมๆ  ระวังมันลากดินด้วยนะ ยิ่งซักยากอยู่ด้วย.........”      ที่รักครับ  ได้ข่าวว่ายืนลุ้นอยู่ข้างๆกะละมังไม่ใช่เหรอครับ จะบ่นทำไมเนี่ย



เมื่อตอนเช้าช่วยกันซักผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน ปลอกหมอนข้างด้วยกันน่ะครับ  ตอนแรกแม่บ้านก็มาเคาะห้องผมแล้วบอกว่าจะเอาผ้าปูที่นอนไปซัก ลูกหมีเห็นว่าเรื่องแค่นี้ทำไมจะทำด้วยตัวเองไม่ได้ ก็เลยแย่งงานแม่บ้านแล้วบังคับขืนใจผมให้ซักผ้าปูที่นอน โดยที่เจ้าตัวก็ร่วมแรงกายแรงใจช่วยอยู่ข้างๆ ผมซักไปประมาณเก้าสิบเปอร์เซ็นต์อีกสิบเปอร์เซ็นต์คือลูกหมีเขาใช้มือเล็กๆขาวๆ ขยำๆไปมาๆอยู่สองสามทีแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่บอกว่าสะอาด   พอถึงตอนล้างน้ำสะอาดก็เป็นเหตุนิดหน่อย  เพราะผมบอกว่าผมจะทำคนเดียวกลัวคนตัวเล็กจะเปียกน้ำเดี๋ยวจะเป็นหวัด แต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะเข้าใจหาว่าผมกีดกันไม่ให้มีส่วนร่วม งอนไปประมาณสิบนาที พอผมบอกว่าตอนบ่ายจะพอไปเดินเล่น นั่นแหละลูกหมีถึงได้ฟื้นคืนชีพกลับมายืนยิ้มให้กำลังใจผมอยู่ข้างๆ  สรุป เอาง่ายๆเลย ผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน ผมทำคนเดียวหมด แต่ไม่เป็นไรครับ ได้กำลังใจดี มีคนยิ้มหวานอยู่ข้างๆ ยื่นแก้มให้ทีไรก็หอมก็จุ๊บแบบไม่มีขัดเขิน ให้ซักทั้งบ้านผมก็ยอม



“หอมจางเลยยยยยยย”     คนตัวเล็กลุกขึ้นมาจากกองกระดาษกองสีเทียนแล้วเดินละเมอมากอดตัวผมที่อุ้มผ้าปูที่นอนไว้   ก่อนตากตกลงและมีความเห็นตรงกันว่าควรใช้น้ำยาปรับผมนุ่มกลิ่นผลไม้ที่สูดเมื่อไรก็ให้ความรู้สึกเปรี้ยวๆหวานๆ สำหรับลูกหมีกลิ่นนี้ดมแล้วหอมชื่นใจ สำหรับผมนอกจากหอมชื่นใจแล้ว ยังเอาไว้ล่อคนน่ารักให้มานอนที่ห้องผมเป็นประจำอยู่ด้วย ฮ่าๆ  พ่อกับแม่รู้นานแล้วครับว่าลูกหมีเป็นแฟนผม  เพราะใจกล้าหน้าด้านเดินเข้าไปบอกพวกท่านตามตรง  นอกจากแม่จะเป็นลมแล้วพ่อก็ยังเครียดไม่คุยกับผมเป็นอาทิตย์    ผมไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกลูกหมีเพราะไม่อยากให้แฟนตัวเองเครียดตามไปด้วย เลยนิ่งรอดูว่าพวกท่านสองคนจะทำอย่างไรกับผม คราวแรกผมกะว่าอาจจะโดนต่อยไม่ก็โดนตบทักสีสองที แต่นี่ไม่มีอะไรเลย มันนิ่งมาก นิ่งเสียจนผมกลัว ผมรู้ว่าพวกท่านทั้งสองคงจะผิดหวังกับผมมากแน่ๆ  แต่ผมก็ไม่อยากปิดบังเหมือนกัน ความลับไม่มีในโลก ซักวันพวกท่านก็ต้องรู้ว่าผมรักผู้ชายที่ชื่อลูกหมีอยู่แล้ว จะช้าหรือเร็วมันก็ไม่แตกต่างกันอยู่ดี  และด้วยเหตุบังเอิญทำให้พ่อกับแม่ผมได้ผมกับลูกหมี   ปฏิกิริยาครั้งแรกที่พวกท่านทั้งสองได้เห็นแฟนผมนั่นก็คือ เดินเข้ามาทักแล้วกอดลูบหน้าลูบตาอย่างรักใคร่เอ็นดู  หลังจากที่ผมไปส่งลูกหมีแล้วกลับมาบ้าน พ่อก็ลากคอผมไปคุยอย่างลูกผู้ชาย เปิดอกเลยก็ได้ว่า  ท่านซักไซ้ผมอยู่นานสองนานว่าผมอยากลองของหรือเปล่า ที่เป็นแบบนี้เพราะเพื่อน หรือสภาพแวดล้อมในโรงเรียนหรือเปล่า ผมก็ตอบไปอย่างมั่นใจเลยว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่พ่อพูดมานั้นผิดหมด ผมรักที่ลูกหมีเป็นตัวของตัวเอง ไม่ปั้นแต่ง อีกทั้งลูกหมียังมีนิสัยที่น่ารักคำพูดคำจาที่น่าเอ็นดูอีกต่างหาก  พูดกันอยู่นานสองนาน พ่อก็โอบไหล่ผมเข้าไปกอดแล้วบอกว่า



‘ไมว่าแกจะเป็นอะไร อย่างไรแกก็เป็นลูกพ่ออยู่ดี’     พระเอกหน้านิ่งอย่างผมก็น้ำตาไหลเลยซิครับ แม่ก็เดินเข้ามาแล้วกอดผมไว้เหมือนกัน ผมเข้าใจแล้วว่า คำว่า “ภูมิคุ้มกันจากครอบครัว” นั้นเป็นอย่างไร ถ้าหากพวกท่านทั้งสองยังไม่เข้าใจผมล่ะก็ ป่านนี้ผมคงเป็นเด็กมีปัญหาทำตัวเกเรอยู่มุมใดมุมหนึ่งของกรุงเทพมหานครแน่ๆ   ขอบคุณในความน่ารักของลูกหมีที่ทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ ขอบคุณอะไรหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างที่ทำให้ผมได้มาพบเจอกับคนน่ารักคนนี้



“หอมมากใช่ไหมคะ  ถ้าอย่างนั้นก็ค้างที่นี่ซักคืนดีไหม เดินทางกลับไปกลับมามันเหนื่อยนะ เมื่อยด้วย”       สาบานได้ว่า ผม่ไม่ได้ทำหน้าอะไรออกไปเลย ก็แค่สิ่งยิ้มที่จริงใจให้เท่านั้นเอง ไม่ได้มีเจตนาอื่นแอบแฝงแต่อย่างใด โปรดอย่างเข้าใจผมผิด



“แค่มึงยิ้มกูก็เห็นลิ้นไก่มึงแล้ว ไอ้แมวเจ้าเล่ห์”         คนน่ารักเดินมาใกล้ๆแล้วลูบคางผมไปมา มีหยิกยืดไปยืดมาด้วยครับ  ทำครั้งแรกมันก็ไม่เจ็บหรอ แต่นี้คนตัวขาวเขาส่งแรงทั้งหมดไปที่แก้มแล้วยืดเล่นอยู่อย่างนั้นเป็นนาทีสองนาที ไม่เจ็บก็หุ่นยนต์แล้วครับ



“เจ้าเล่ห์ตรงไหน ออกจะหล่อและดูดี”    ผมพูดไปมือก็สาละวนดึงผ้าคลุมเตียงให้มันตึงครบทุกมุม   เหนื่อยเหมือนกันแฮะ เรื่องเล็กๆน้อยๆ อย่างนี้ไม่คิดว่าพอได้ลงมือทำแล้วมันก็เสียเหงื่อไปมากเหมือนกัน



“เดี๋ยวก่อนออกจากห้องก็แวะเข้าไปดูกระจกในห้องน้ำ แล้วส่องดูเงาสะท้อนกลับหน่อยนะ  ว๊ากกกกกก!!!!!!!!”        ไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลงให้เสียเวลา ในเมื่อเหยื่ออยู่ใกล้ๆเราแล้ว มักชักช้าอยู่ใยพุ่งเข้าใส่แล้วล็อคแล้วลากขึ้นเตียงซะเลยซิ



“หึหึ  ว่าแฟนตัวเองมันไม่ดีรู้ไหมคะ  มันบาป  ผิดศีลข้อที่หก ใจความมีอยู่ว่าอย่าเอ่ยวาจามิดีมิร้ายแก่แฟนตัวเอง ไม่งั้นมันจะผิดศีล”      ว่าแล้วก็ขอกำไรซักนิดซักหน่อยก็แล้วกันครับ แก้มนุ่มๆทั้งสองข้างก็โดนผมสูดความหอมไปข้างละห้าที   ลูกหมีก็หัวเราะไปดิ้นไป  ผ้าปูเตียงที่แสนจะสวยงามก็หย่อนขึ้นเล็กน้อย เพราะฝีมือของพวกผมสองคน



“ไอ้ยู  ไอ้หื่น มึงเอาอะไรมาดุนต้นขากูว่ะ  ตลอดอ่ะมึง  หื่นแม่งตลอดเวลา”     ไม่หื่นตลอดเวลาก็ไม่ใช่ยูนิตซิครับที่รัก



“ก็ใครให้หมีทำหน้าตายั่วก่อนล่ะคะ”   



   สงสัยผมมันจะมีจิตใจฝักใฝ่ในเรื่องอย่างว่ามากพอสมควร   แต่เอาเข้าใจก็ไม่ค่อยเก่งอย่างปากหรอกครับ ก็ครั้งแรกเลยนี่หน่าที่ผมมีแฟนเป็นผู้ชายอ่ะ  และก็เป็นครั้งแรกอีกเช่นกันที่ผมมีแฟนเป็นตัวเป็นตน หลังจากที่ลอยชายเก๊กหล่อไปวันๆ ไม่นึกไม่ฝันว่าตัวเองจะมาหยุดอยู่กับผู้ชายตัวเล็กหน้าหวานคนี้ คนที่ทำให้อะไรหลายๆอย่างในตัวผมนั้นเปลี่ยนไป เมื่อก่อนเคยแต่ให้พวกผู้หญิงวิ่งตาม แต่เดี๋ยวนี้กลับไปวิ่งตามลูกหมีซะงั้น ไม่เคยสนใจโทรศัพท์เท่าไรเพราะมีไว้แค่ฟังเพลง เล่นเกมส์ เท่านั้น แต่บัดนี้ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังฝ่าเท้า ก็ว่าได้



เล่นกันอยู่บนเตียงนานพอสมควร  สงครามครั้งนี้ไม่ใช่เล่นๆนะครับ มีกฎ กติกาเพื่อป้องกันอีกฝ่ายโกง แต่ดูเหมือนว่าคนที่พูดกฎออกมาจะเป็นคนโกงผมมากว่า ลูกหมีมีอาวุธครบมือไม่ว่าจะเป็นหมอนหนุนนอนและหมอนข้าง แต่ผมได้ใช้แต่หมอนอิงใบเล็กๆเท่านั้น ต่อรองไม่ได้ เพราะโดนปรับแพ้ทันที  คนหล่อก็เลยต้องปล่อยไปครับ ตามใจอยู่แล้ว โดนแค่นี้ไม่ได้ ยังไม่ได้ลูกหมีเป็นเมีย ผมไม่ยอมสิ้นใจตายเป็นอันขาด (ออกแนวเลว)  งานนี้ผมโดนหมอนข้างฟาดจนมึนเลยครับ แต่ก็อาศัยความเนียนและความเร็วส่วนบุคคลเข้าช๊าตคนน่ารักดึงหมอนทีอยู่ในมือของลูกหมีออก หลังจากนั้นก็ทั้งหอมทั้งฟัด เอาให้หายอยากกันไปเลย  เยาวชนรุ่นหลังอย่าเอาอย่าง มีแฟนตั้งแต่เด็กมันไม่มี เดี๋ยวใจแตก ฮ่าๆ  กีฬาบนเตียงเรียกเหงื่อพอสมควร ก็เลยผลัดกันอาบน้ำแต่งตัว เพราะได้เวลาออกไปเดินเล่น ผ่อนคลายกล้ามเนื้อแล้วครับ





“ไอ้ยู!!!!!!!  ถ้ามึงยังไม่ลงมา กูจะไปก่อนแล้วนะ”     เสียงเล็กๆดังมาจากชั้นล่างของบ้านเพื่อเร่งผมให้รีบแต่งตัวแล้วเอาหน้าหล่อๆลงไปข้างล่างได้แล้ว   ก่อนออกจากห้องก็เช็คหน้าตานิดหน่อย เงาที่สะท้อนกลับมามันช่างบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่า ผมแม่งโคตรหล่อ



“เสร็จแล้วคร้าบบบบบ ........ เสื้อกันหนาวอยู่ไหนคะ  ทำไมไม่ใส่”



   ผมคิ้วขมวดเล็กน้อยเมื่อเดินลงมาแล้วเห็นคนน่ารักใส่กางเกงขาสั้นเสื้อยืดตัวบางแต่ไม่ยอมใส่เสื้อกันหนาว สำหรับคนอื่นผมไม่รู้ แต่สำหรับลูกหมีหลังจากที่ได้คบกันมาก็ทำให้ผมได้รู้ว่า แอร์ห้างค่อนข้างเป็นศัตรูอันดับหนึ่งของคนตัวเล็กครับ มันก็ไม่ได้หนาวอะไรมากมายอะไรหรอกครับ แต่สำหรับลูกหมีแล้วถ้าไปเดินโดยที่ไม่เสื้อคลุมให้ความอบอุ่น เช้าวันต่อมาไข้หวัดก็ถามหาแล้วครับ



“ลืมเอามาจากบ้าน .... ไม่ต้องใส่ก็ได้ ไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง”     ไอ้คำว่ามั้งที่ห้อยมาจากข้างหลังเนี่ยแหละที่ทำให้ผมหงุดหงิด เก่งทุกเรื่อง เตะ ต่อย เรียน เล่นกีฬา แต่มาตกมาตายไอ้ตรงสุขภาพเนี่ยแหละ ถ้าเจ้าตัวไม่เล่นกีฬาเลยผมว่าเป็นหนักกว่านี้อีกครับ โดนอะไรนิดอะไรหน่อยเป็นไข้ๆ ตลอดอ่ะ 



“งั้นเอาเสื้อยูไปใส่แทนแล้วกันนะคะ  ถ้าดื้อก็จะไม่พาไปนะ”       คนตัวเล็กที่เมื่อกี้ตั้งท่าจะเถียงสู้ผม แต่พอโดนคำขู่ก็พยักหน้าอย่างยอมรับแล้วรับเสื้อไปใส่อย่างงอนๆ ก็หน้างอซะอย่างนั้นนี่ครับ     พอเห็นลูกหมีใส่เสื้อคลุมผมเสร็จแล้วก็เลยเดินไปหลังบ้านเพื่อบอกป้าแม่บ้านว่าจะซื้อข้าวเย็นกลับมาเสียเลย   กำลังจะถามต่อว่าของที่บ้านขาดเหลืออะไรหรือเปล่าจะได้ซื้อมาเพิ่ม เสียงลูกหมีก็ตะโกนมาจากมุกหน้าบ้าน เสียงตื่นอย่างนี้สงสัยได้เรื่องแน่ๆเลยครับ



“ยูนิต ร้องเท้าแตะหายอ่ะ”       พอผมเดินออกมายังมุกหน้าบ้าน ก็เห็นลูกหมีเดินวนไปวนมาแถวๆตู้วางรองเท้าที่ตั้งอยู่ข้างๆประตูใหญ่หน้าบ้าน



“หาดีแล้วหรือยัง อืม เมื่อตอนเช้ายูก็เห็นลูกหมีถอดไว้ตรงนี้นี่...............”      ผมก้มมองดูตู้รองเท้า ไม่ว่าจะมองชั้นไหนก็ไม่มีรองเท้าแตะราคาแพงของเจ้าตัวเลยครับ ไม่ต้องมัวไปคิดว่าคนอื่นในบ้านจะใส่ไป เพราะพ่อกับแม่ผมคงไม่ใส่แตะของลูกหมีออไปทำงานแน่นอน ป้าแม่บ้านกับลุงคนขับรถนี่แล้วใหญ่ไม่กล้าใส่ไปแน่นอน   ถ้าไม่ใช่ .........



“นึกออกแล้ว!!!!!”    ผมกับลูกหมีพูดพร้อม   ผมย่อตัวให้ลูกหมีกระโดดขึ้นมาเกาะหลัง เมื่อจัดท่าจัดทางเสร็จพวกผมสองคนก็มุ่งหน้าไปหาเจ้าหัวขโมยตัวป่วนทันที     



“ไอ้เป๋าฮื้อ!!  เอารองเท้ากูมานะโว้ยยยยยยยย!”        ลูกหมีตะโกนทวงร้องเท้าแตะตัวเองจากลูกหมาไซบีเรียนฮัสกี้ตัวเล็กที่มีนามว่า เป๋าฮื้อ สุนัขที่น่ารักหักสวาทของผมเองครับ   และนี่แหละคือสาเหตุที่ทำให้บ้านผมเปลี่ยนจากชั้นร้องเท้าธรรมดาเป็นตู้รองเท้าครับ  ถ้าคู่ไหนจอดไว้นอกตู้ รับรองได้เลยครับว่าไม่ถึงยี่สิบนาที รองเท้าคู่นั้นจะกลายเป็นของเล่นของไอ้เป๋าฮื้อทันที



“มันไม่ทันแล้วล่ะลูกหมี”     ผมบอกคนตัวเล็กที่ฮึดฮัดฟึดฟันจะลงจากหลังผมให้ได้  ร้องเท้าแตะสีฟ้าคู่เกือบสองพันของลูกหมีไม่ถึงกับขาดหรอกครับ แต่มันก็เละพอสมควร เพราะรอยฟันของไอ้เป๋าฮื้อมันกัดเต็มไปหมด



“แกจำไว้เลยนะ  คราวหลังจะไม่ซื้อของเล่นมาให้อีกแล้ว”            เมื่อกี้งอนผม แต่ตอนนี้คนตัวเบาเขาเปลี่ยนไปงอนลูกหมาซะอย่างนั้นล่ะครับ



“ช่างมันเถอะ  เดี๋ยวลูกหมีใส่ร้องเท้าแตะของป้าแม่บ้านไปก่อนนะคะ  ถึงห้างแล้วค่อยซื้อใหม่”      คนตัวเล็กพยักหน้าตกลง  แต่ก่อนไปมีเสียงเล็กเสียงน้อยจากคนที่เกาะหลังผมว่าอยากเล่นกับเป๋าฮื้อก่อนไปห้างจังเลย   ผมก็ใจอ่อนไปซิ ก็เมื่อกี้โดนหอมแก้มเอาใจไปข้างละฟอด



“ให้ห้านาทีนะครับ  เดี๋ยวขนติดเสื้อ”       



“รู้แล้วน่า  พูดมากจัง”      เมื่อลงจากหลังผมปุ๊ป ก็เข้าช๊าตไอ้เป๋าฮื้อมันทันทีเลยครับ แล้วเมื่อกี้ใครที่ไหนบอกว่ารู้แล้วไง 



“ไอ้หมาอ้วน แกเสร็จฉันแน่ แก้แค้นให้ Sharons  คู่ละพันแปดของฉัน”   



  ลูกหมีจับตัวอ้วนๆของไอ้เป๋าฮื้อขึ้นมาแล้วระดมฟัดตัวอันอ้วนๆนิ่มๆของมันทันทีครับ  เป๋าฮื้อมันสะอาดนะเห็นอย่างนี้ อาบน้ำเกือบทุกวันจึงไม่แปลกที่คนทั้งบ้านจะชอบจับมันมาหอมพิสูจน์กลิ่นเป็นประจำ   ถ้าวันหยุดไหนลูกหมีไม่ได้เห็นหน้าเป๋าฮื้อ เรียกว่านอนไม่กลับก็ว่าได้ครับ ต้องให้ผมส่งรูปไปให้ โทรบอกว่าตอนนี้มันทำอะไรอยู่ หนักเข้าหน่อยก็มาค้างที่บ้าน  ซึ่งคนที่ได้รับประโยชน์เต็มๆน่ะคือผม  ถ้าอย่างนั้นผมจะซื้อมันมาเหรอครับ ฮ่าๆ



“พอแล้วได้แล้วลูกหมี   เดี๋ยวชุดเปื้อนหมดพอดี”    ผมเดินเข้าไปขว้างเวลาที่ลูกพี่ลูกน้องเขาอยู่ด้วยกัน ลูกหมีสั่งลาไอ้เป๋าฮื้อด้วยการหอมหัวนุ่มๆนั่นอีกทีสองที แล้วเดินกลับมาหาผม  คนตัวเล็กทำปากจู๋ใส่ผมแล้วก็กลับมากระโดดขี่คมผมเหมือนเดิม  ผมเดินไปเปิดประตูรถด้านข้างคนขับแล้วค่อยๆวางคนตัวเล็กลงไป   แล้วย้อนกลับไปขอยืมรองเท้าแตะของป้าแม่บ้านที่แม่ซื้อมาให้ป้าแกโดยเฉพาะ   เห็นครั้งแรกแอบตกใจ เพราะมันเยอะมากๆ



“ใส่คู่นี้ไปก่อนนะคะ  ไว้ถึงห้างเมื่อไรค่อยซื้อใหม่”     ผมก้มลงบรรจงใส่รองเท้าแตะให้ลูกหมี   คนตัวเล็กขอบคุณเสียงใสแล้วดึงหน้าผมไปจูบประทับ  เม้มปากชนกันไปมาเพื่อแทนคำขอบคุณ  และปิดท้ายความหวานด้วยการพลัดกันหอมแก้มไปมา ทำเอาไอ้เป๋าฮื้อที่มันมานั่งรอส่งพวกผมสองคน ส่งเสียงเห่าบ๊อกๆ เพราะความอิจฉาแน่เลย    ลูกหมีโบกมือบายๆ ไอ้หมาอ้วนสองสามทีก็กดปิดกระจก แล้วเอนตัวลงนอนทันที  เป็นอันรู้กันว่าถ้าถึงห้างเมื่อไร ให้ผมจุมพิตปลุกเจ้าหญิงให้ตื่นด้วยนะ











*************************



๐  สั้นไปหน่อย แต่ก็หายคิดถึงได้เหมือนกันล่ะเนอะ

๐ โดนล็อคกระทู้ไปนาน แฟนคลับหายไปหมดแล้วหรือเปล่าหนออ

๐ คุณลืมนิยายเรื่องนี้ไปแล้วหรือยัง สำหรับคนแต่งแล้ว  ไม่ลืมคนอ่านแน่นอนค่ะ ^^ 


รักและขอบคุณ

By Chocolate  Love ~   

**********************

Sharons (สีฟ้า)   ร้องเท้าแตะของลูกหมี





เป๋าฮื้อ   ><!!

[O[]OVampire]

มารอค่ะเรื่องนี้ค่ะ
อ่านทีไรทำเราอมยิ้มได้ตลอดน่ารักมากก

[SuperDutchMilk]

ชอบลุกหมี~

รอตอนต่อไปค่า

[ao16]

 

+1

[gumrai3]

มาเเล้วๆ ได้อ่านเเล้ว ลูกหมีน่ารัก ยูนิตหื่นสุดๆ ลูกหมียังม.3 ยังเด็กอยู่ อิอิ

อยากฟัดเปาหื้ออ่ะ

+1ค่ะ

[susai]

  อ่านแล้วก็คิด คิดแล้วผมก็จะอ่าน 

[เฉาก๊วย]

   ขอบคุณคนเขียนที่มาต่อเรื่องนะค้า

[RoseBullet]

ยูนิตบรรยายน้องลูกหมีไป ไอ่เราก็จิ้นตามไป
อ๊ายยยย น่ารักกกกอ๊ะ

[kitty]

 

[ChiOln]

เป๋าฮื้อ VS ลูกหมี 555 น่ารักทั้งคู่

[kny]

 

[boylove_yj]

กด+ ให้ทุกคนครบแล้วนะ

ขอบคุณมากๆที่ไม่เคยลืมนิยายเรื่องนี้เลย

 

กอดรวบทุกโพสแล้วค่ะ ฮาๆๆ 

[Bee_YJ]

ลูกหมีน่ารักจริงๆ
 

[silverphoenix]

คิดถึงเรื่องนี้จัง  ไม่ได้อ่านนานมากๆแล้วอ่ะ

จำได้ว่าชอบมว๊ากกกกกก  >////<

+1 ให้น้าาาา  ขอบคุณมากๆนะคะ

[CarToonMiZa]

น่ารักตลอดเลยอ่ะ
 

[papaame]

ไม่ลืม หรอกค่ะ เค้ามาเชค ทุกวันนนนนน

รอ ลูกหมี กะ ยูนิต ทุกวันเลยคร่าาา

ตอนนี้น่ารักกกกกมากกกกก ♥.

[mixmix]

เอามือตบบ่ายูนิต*แปะๆ* เข้าใจอารมณ์ยูนิตเลยว่าต้องอดทนมากขนาดไหน
เป็นเราก็อยากฟัดลูกหมีอ่ะ อะไรจะน่ารักขนาดนี้ 

[rule]

เป๋าฮื้อน่ารักมากๆอะ เป็นเราก็ฟัดเจ้าหมาอ้วนทุกวันแน่เลย น่าแกล้งชะมัดยาก

[yeyong]

ตอนแรกว่ารองเท้าแตะอะไรวะ ตั้งพันแปด
ในมโนภาพนึกถึงรองเท้าฟองน้ำ  โง่จริงเรา
พอเห็นรูป เข้าใจล่ะ

[Na_RimKLonG]

กริ๊ดดดด

นึกว่าจะไม่ได้อ่านต่อซะแล้ว 

น่ารักที่สุดอ่ะ

[nongrak]

น่ารักหวานได้ตลอดคู่นี้ ยูนิตกับลูกหมีน่ารักมากกกกกกกกกกกกกก

[boylove_yj]

กดบวกให้ทุกเม้นอย่างครบครัน 

ตอนนี้กำลังนั่งเรียบเรียง 'สะใภ้เถื่อน'  อยู่ ซึ่งใช้เวลาค่อนข้างนาน 

กอดรวบทุกกระทู้ 

[donutnoi]

น่ารักทั้งคนทั้งเป๋าฮื้อ 

[bulldog17]

เป๋าฮื้อน่ารักอ่ะ ><
แต่ถ้ามาฟัดอีแตะคู่ละแปดพัน
น่ารักก็น่ารักเถอะ