-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
-
กับดักหัวใจ หลุมที่ 1
.
.
.
.
.
.
ตอนที่ 1
ท้องฟ้าที่เคยสีฟ้าสดใสบัดนี้ถูกแต้มแต่งสีส้มอ่อนๆ ดวงอาทิตย์ค่อยๆ โรยตัวลงสู่ผืนแผ่นดินของเมืองกรุง แมกไม้น้อยใหญ่ถูกแต่งแต้มเป็นสีสันสวยงาม ชวนมองยิ่งนัก บ่งบอกให้รู้ว่าอีกไม่กี่นาทีความมืดก็จะคืบคลานเข้ามา แต่ท้องฟ้าสีครามก็ไม่ได้หยุดกิจกรรมของเหล่านักเรียนโรงเรียนแห่งนี้ไว้ได้เลย
เหล่านักเรียนชั้นมัธยมตอนปลายต่างพากันนั่งจับกลุ่มอยู่ตรงบริเวณสนามหญ้าเพื่อทำงานประเพณีของโรงเรียน ที่ปีนี้มีคอนเซ็ปส์ที่แตกต่างไปจากทุกปี ผู้บริหารสถานศึกษาต้องการเห็นความสามัคคีของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 จึงได้จัดงานนี้ขึ้นมา นานวันเข้ามันก็กลายเป็นประเพณีประจำของโรงเรียนสหศึกษาแห่งนี้ไปเสียแล้ว
“ไอ้หมี วันนี้ไปทำรายงานที่บ้านไอ้ฟอส หยุด!! ห้ามโต้แย้ง ใครไม่ไป กูไม่เขียนชื่อลง โอเค๊!”
มึงพูดซะขนาดนี้กูก็คงกล้าเอ่ยปากโต้มึงหรอกนะ แม่งขู่อย่างเดียวไม่พอ เสือกทำตามที่พูดอีกต่างหาก ไอ้รายงานเวรที่ผมว่าก็ รายงานวิชาคหกรรมอ่ะครับ ไม่จบไม่สิ้น แก้แล้วแก้อีก นี่กูเรียนสายวิทย์-คณิต มาเพื่อทำอาหารแจกจ่ายชาวบ้านเขาเหรอว่ะ กูก็เพิ่งรู้ว่ารัฐบาลสนับสนุนให้เรียนฟรีก็เพราะอย่างนี้นี่เอง
“โทรไปบอกแม่มึงแล้วใช่ไหม เดี๋ยวยกโขยงกันไป คุณท่านทั้งสองได้ด่าหัวพอดี” แม่ไอ้ฟอสไม่ใช่คนดุครับ แต่เป็นคนน่ากลัว ( เอ๊ะ มึงยังไงกันแน่ ) คือแค่มองสบตาเฉยๆ พวกผมก็เกรงกันแล้ว ไม่ต้องพูดถึงตอนที่ไปเห็นช็อตที่ด่าไอ้ฟอส ผมว่าแม่ไอ้ฟอสนี่น่าจะได้ไปเป็นแร๊ปเปอร์ได้สบายๆเลยอ่ะ หายใจทางรูขุมขนหรือเปล่าว่ะ
“โทรบอกแล้วครับ แม่กูไม่ว่าอยู่แล้วถ้าไปทำเรื่องมีสาระ” ก็ครั้งล่าสุดที่พวกผมไปบ้านไอ้ฟอสก็เพราะไอ้กรรมันได้แผ่นหนัง(โป๊) มาใหม่ ก็เลยนัดชุมนุมดูหนังเพศศึกษากันที่นั่น
“ไอ้หมี น้องฟาง เด็ก ม.4 ฝากมาบอกมึงว่า..........รักพี่หมีคนเดียว ชาตินี้ไม่เคยเห็นใครน่ารักได้เท่าพี่หมีอีกแล้ว” ไอ้กรรไกร เวรตะไลแม่งทำผมหมดอารมณ์ มันเป็นคนอย่างนี้แหละครับ รู้ว่าแฟนครับผมเยอะ ก็หวังแดกของฟรีของน้องๆที่เพียรกันส่งมาอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ยิ่งได้สินบนเป็นทรัพย์สินเงินทองแล้วล่ะก็ ไอ้กรรไกรเวรตะไลมันไม่เห็นหัวเพื่อนอย่างผมหรอกครับ น้องๆเขาอยากรู้อะไรเกี่ยวกับผม เสือกบอกซะหมดไส้หมดพุง ขอบกางเกงใน สีกางกางใน แม่งยังบอก
ไอ้ฟอสพยักหน้าเออ ออ ร่วมด้วยช่วยกันเต็มที่ ผมเลยจัดเต็มให้พวกมันแบบเต็มที่เหมือนกัน เซกันเป็นแถบๆ ล่ะครับ
“กูบอกแล้วว่าไม่สนใจไง พวกมึงจะยัดเยียดให้กูทำหอกอะไร” หงุดหงิด ๆ เวลาหลังเลิกเรียนอย่างนี้ ต้องมานั่งทำงานที่ ผอ.ผู้น่ารักผลักไสมาให้อีก ก็รู้ว่ามันเป็นประเพณีไปแล้ว แก้ไม่ได้ แต่ทำไมต้องมาทำงานให้มันยุ่งยากกว่าเดิมด้วยเนี่ย ทุกปีก็แค่มีการแสดงนิดๆหน่อยๆ แต่ปีนี้หนักสุด บังคับให้ใส่สูทใส่ชุดราตรีมางานทุกคนครับ แล้วกูจะไปหามาจากไหนล่ะเนี่ย ไอ้ฟอส กับไอ้กรรก็ตกที่นั่งลำบากเหมือนกันเลยครับ บ้ายรวยก็จริง แต่ไม่มีปัญญาจัดการเรื่องเสื้อผ้า กูล่ะฮาจริงๆ
“น้องเค้าก็น่ารักดี ทำไมวะ กูสงสัยมานานล่ะ มึงกับไอ้ยูนิตนี่เป็นอะไรกัน เทคแคร์กันซะพวกกูสงสัย” ไอ้ฟอสมองมาที่ผมอย่างจับผิด แล้วผมจะเงยหน้าให้มันสบตาหาจุดผิดสังเกตทำไมล่ะ หลบแม่งเลย แต่ไม่ได้หลบแบบโอเวอร์นะ แสร้งทำทีเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นบังหน้าไปอย่างนั้นแหละครับ
“กูก็คิดอย่างไอ้ฟอสเหมือนกัน พูดถึงก็มาเลย แม่งตายยากชิบหาย” ผมวางโทรศัพท์ด้วยความเร็วแสงเลยครับ หันหลังกลับไปก็เจอ
คนหล่อ .................คนดูดี.............คนที่ทั้งโรงเรียนยกตำแหน่งสภากีฬาให้อย่างไม่มีข้อกังขา
มันสูง มันคมแถมยังเข้มอีกต่างหาก พูดเพราะ มึงกูนี่แทบไม่ได้ยิน บ้านก็ฐานะดี เรียนก็พอใช้ได้ เคยได้ทุนไปเรียนแลกเปลี่ยนที่ออสเตรเลียเมื่อปีที่แล้วแต่ไม่ไป นั่นก็เพราะผม !!!
แล้วไอ้หมอนี่แหละ แฟนผม!!!!!!! นายยูนิต คนดังประจำโรงเรียน แต่มีแฟนเป็นผู้ชาย ซึ่งมีชื่อว่าหมี!!!!! ตอนท้องแม่ผมคงดูสาระคดีหมีแพนด้ามากแน่ๆเลย ถึงได้ตั้งชื่อผมอย่างนี้ ดีที่ไม่ชื่อแพนด้า ไม่งั้นได้ฮากว่านี้อีกครับพี่น้อง
“โทรมาทำไมไม่รับครับ” นอกจากจะหล่อแบบขั้นเทพแล้ว มันยังพูดเพราะปะเหลาะแดกอีกต่างหาก (ไม่เกี่ยว) มองหน้ามันบางครั้งยังสงสัย พ่อแม่เขาแน่จริงๆ ลูกออกมาหล่อแบบขั้นเทพมากอ่ะ
ผมก้มมองโทรศัพท์ตัวเอง แล้วกดปลดล๊อค เออ!! โทรมาจริงๆ ด้วยแหะ เมื่อกี้ที่ยกขึ้นมาเล่นก็นั่งลูบๆเฉยๆไม่ได้กดเข้าไปดูว่า ผัวน้อย ผัวใหญ่ โทรมา
“ไม่รู้สึกน่ะ นั่งดิ จะยืนให้หินมันสนทนากับมึงหรือไง” นี่แหละนิสัยของผม พูดไม่เพราะ พูดไม่คิด ขี้โมโห ใจร้อน เอาแต่ใจตัวเอง เหวี่ยงก็เก่ง แต่นิสัยด้านลบๆอย่างนี้ผมไม่ค่อยแสดงออกมาหรอกครับ เดี๋ยวคนอื่นจะรู้ไต๋เราแล้วจับจุดอ่อนเราได้ มีไอ้ฟอส ไอ้กรร แล้วก็ไอ้ยูนิตนี่แหละที่รู้สันดาร สันดอน ทั้งด้านดีด้านชั่วผมหมด
ยูนิตมันไม่นั่งลงครับ มันยืมยิ้มมาที่ผมอย่างเดียว ซึ่งผมก็ไม่สามารถรู้ได้ว่ามึงต้องการจะสื่ออะไรกับกู ไอ้หมอนี่น่ะเย็นนอก ร้อนใน มันเทพบุตรก็จริง แต่มันก็เป็นซาตานจริงๆเหมือนกัน เหมือนคนมีสองบุคลิกอ่ะ ดีก็ดีใจหาย แต่อย่าให้ร้าย เพราะมันจะร้ายยกกำลังสอง เพราะทุกอย่างที่ขวางหน้ามันพังพินาศหมด และผมก็จะเป็นคนที่โดนมากที่สุด เดี้ยงนั่นแหละครับ
“อ้าวคุณยูนิต ทำไมคุณไม่นั่งล่ะครับ ริดสีดวงแทงหน่อออกมาหรือไง ถึงนั่งไม่ได้” ไอ้ฟอสเงยหน้าถามแปปเดียว แล้วก็ก้มไปตัดกระดาษต่อ ถึงจะเรียนสายวิทย์-คณิต แต่มันเสือกไปถนัดด้านงานศิลป์ ความสามารถกับสาขาที่มึงเรียนคล้องจองกันมากอ่ะ
“เปล่าครับคุณฟลอเซนต์ พอดีผมไม่มีที่นั่งน่ะครับ” ก็เล่นชื่อจริงกันไป ไอ้ฟอสน่ะลูกครึ่ง ครึ่งผีครึ่งคน ชื่อก็เลยไฮโซอย่างที่เห็น แต่หนังหน้ามันผ่านนะ เยอรมันจ๋าเลยอ่ะ
“เดี๋ยวๆ ไม่มีที่นั่งห่าอะไร ที่เยอะขนาดนี้ยังกระแทกตูดลงมาได้ไง มึงจะเอาที่ไปปลูกข้าวโพดเลี้ยงสัตว์หรือไง อย่าเรื่องมาก นั่งๆมาได้แล้ว” ผมกระชากมือมันนั่งเลยแหละ ไม่สนแม่ง สาวๆแถวนี้ก็มองกันไปตามระเบียบ แต่ไอ้หมีไม่แคร์ รุ่นนี้แล้ว ไม่แคร์สื่อครับ
“มานั่งในหัวใจเราก็ได้นะยูนิต” โบวี่สาวหมวยประจำห้องผมพูดแซวขึ้นมา เพราะกลุ่มเธอนั่งอยู่ใกล้ๆกลุ่มผม เพื่อนๆก็โห่แซวไปซิครับ รู้ๆอยู่ว่าถ้าโบวี่เธอสวย เธอเลือกได้ แต่ขอโทษเถอะแม่คุณ นี่น่ะ แฟนผม ไอ้ยูนิต ต๊อกต๋อยนี่น่ะมีเจ้าของแล้ว เดี๋ยววันหลังทำสายสะพายมาให้มันใส่ เผื่อคนอื่นอ่านแล้วจะได้รู้ว่าใครเป็นของใคร
“ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวหมีจะว่าเอา ขอบคุณนะโบวี่” มึงตรงมาก ตรงไอ้อีก และจะตรงไปไหน ทำไมมึงไปปิดประกาศในเว็บเกย์เลยอ่ะ โบวี่เมื่อเจอยิ้มพิฆาตของไอ้ยูนิตเข้าไปก็หงายหลังทับลังกระดาษเลยครับ ฮากันทั้งโรงเรียนเลยแม่ง
“โหหหหหหหหหหหหหหหหห!!!!!!!!!!!!!!!” จะเอากี่โห เดี๋ยวก็ส่งไปให้ถึงบ้านเลยไอ้พวกเวร ม.6 โรงเรียนผมมี 16 ห้อง แต่รู้จักกันทั่วถึงครับ ใครทำอะไรรู้หมดอ่ะ
“เข้าไหม....................????” ไอ้หล่อที่นั่งข้างๆผม ทำหน้า งง ได้ดูดีมากครับ
“เข้าไปไหนครับ” แม่งหมั่นไส้ มีครับทุกประโยค อะไรจะน่ารักขนาดนั้น
“เข้าท้องกูไงสาดดดดดดดดดดดดดด มึงจะกระแซะทำหอกอะไรเนี้ย!!”
“ก็อยากน่ารักทำไมล่ะครับ” มือกับปากมึงนี่ประสานงานกันดีจริงๆ พูดไปมือก็สาละวนกับขากับแขนผมอย่างจริงจัง คือมึงแคร์หน่อยว่านี่คือโรงเรียน ไม่ใช่ที่บ้าน
“น่ารัก พ่...” กำลังจะพ่นคำด่าอยู่แล้วเชียว แต่พอได้ยินมันพูดแทรกขึ้นมา ผมนี่แทบจะเอามืออุดปากตัวเองไม่ทัน
“พูดคำหยาบ จูบปาก 10 ครั้ง” กระซิบกันสองคนเท่านั้นนะครับ แต่ไอ้พวกเพื่อนเวรก็ขยันสอดจริงๆ ต่อมเสือกพวกมึงทำงานได้ดีและมีประสิทธิภาพมากอ่ะ
“ข้าน้อยผิดไปแล้ว โปรดอภัยให้ด้วยเถอะ” ไอ้ยูมองผมด้วยสายตาเป็นประกายมากอ่ะ ผมว่าถ้าอยู่บ้านไม่โดนปล้ำจูบก็หอมแก้มล่ะครับ ผมก็ฉลาดพอเหมือนกัน เพราะเวลาอยู่บ้าน ก็ไม่อ้อนมันพร่ำเพื่อเดี๋ยวจะเสียตัวแบบฉับพลัน ฮ่าๆ
“พวกมึงสองตัวทำเหี้ยไรกัน จะจูบปากกันอยู่แล้วอ่ะ ไอ้กรรคนหล่อรับไม่ได้” นายกรรไกร เอามือปิดหน้าปิดตาทำทีร้องไห้ได้น่าโดนตีนมาก ไอ้ฟอสยังทนไม่ไหวโบกหัวทิ่มแบบเน้นๆ เนื่องในวโรกาสกวนตีนแบบสุดขีด
“วันนี้ไปทำรายงานที่บ้านไอ้ฟอสนะ” ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องรายงาน เคยถามตัวเองอยู่เหมือนกันว่า ไอ้หมอนี่มันเป็นใคร ทำไมกูต้องมานั่งรายงานมันด้วยว่ากูจะไปไหนมาไหนกับใคร คิดไปคิดมา ก็เสือกไปรักมันเอง
“ไปกี่คน” ปากน่ะถามกู แต่สายตามองไปที่ไอ้ฟอสกับ ไอ้กรรเรียบร้อยแล้ว
“ก็เพื่อนในห้องอีก 5 คน ในกลุ่มมี 8 คนอ่ะ” มึงจะให้กูบอกมึงด้วยไหมว่า ไอ้ 5 คนที่เหลือน่ะมันเป็นใคร
“จะกลับตอนไหนครับ เดี๋ยวไปรับ” ปล่อยกูบ้างอะไรบ้าง แม่ง...
“ไม่กลับบ้านน่ะ คิดว่าน่าจะได้ค้าง” ผมพับกระดาษแล้วก็ตัดเป็นรูปดอกไม้ แล้วก็เอามาซ้อนๆกันหลายดอก ดอกไม้กระดาษสีนี่ใช้เปลืองมากครับ เพราะต้องทำบอร์ดประชาสัมพันธ์อีก ถ้าซื้อนี่ได้หมดตัวแน่ๆ ทำเองนี่ดีแล้ว
ตัดเสร็จก็ยื่นให้ไอ้คนดูดีข้างๆ ไอ้ฟอสมองไปก็ยิ้มไป ไอ้กรรก็เหมือนกัน ผมรู้นะว่าพวกมันสองคนพอจะรู้เหมือนกัน แต่มันไม่กล้าถามเท่านั้นแหละ และผมก็จะไม่บอกเองด้วย รอให้พวกมันถามขึ้นมาก่อน
“ทำไมต้องค้าง กลับดึกๆก็ได้ เดี๋ยวไปรอรับที่บ้านฟอสเอง” มันยื่นเศษกระดาษแผ่นหนึ่งมาข้างหน้าผม ซึ่งข้างในเขียนว่า
‘ไม่ให้ค้าง เป็นห่วง หวงด้วย’ มึงอ่ะเวอร์ตลอด ผมรีบเอาเศษกระดาษที่มันส่งให้พับๆแล้วยัดใส่กระเป๋ากางเกงอย่างรวดเร็ว เดี๋ยวไอ้สองตัวร้อยโผล่หัวขึ้นมาเห็นแล้วจะเป็นเรื่อง
“ดึกแล้วมึงจะขับรถทำไม เดี๋ยวกูจะโทรรายงานมึงทุกๆ 5 นาทีเลยเอ้า”
“มันไปค้างบ้านกูไม่เป็นไรหรอกน่า ไม่มีคนฉุดมันไปขายแน่นอน เพราะหนังหน้าอย่างไอ้หมีขายไม่ออกแน่นอน ฟันทิ้ง!!” ไอ้ฟอสพูดเสริมขึ้นมา ไอ้กรรก็ช่วยขึ้นมาเหมือนกัน แต่ไอ้เหตุผลเสริมนี่ซิ ช่วยหาที่มันมีสาระกว่านี้หน่อยได้ไหม
“ใช่ๆ อีกอย่างก็มีแค่เพื่อนที่สนิทเท่านั้น ทำงานเสร็จก็เข้านอน ไม่ได้แวะไปเที่ยวที่ไหนแต่อย่างไรครับพี่น้อง” คุณกรรไกรจะพูดมาสาระก็วันนี้นี่แหละ แต่ดูเหมือนยูนิตมันจะไม่ค่อยจะไว้วางใจกับคำพูดของไอ้สองตัวนี้เท่าไร หน้ามันยังพะวงอยู่ไม่น้อย
“แล้วเสื้อผ้าล่ะ หมีจะเอาที่ไหนใส่ ไม่ได้เตรียมมาไม่ใช่เหรอ”
“ใส่เสื้อเราไง ตัวมันเล็กใส่อะไรง่ายๆอยู่แล้ว” ไอ้ฟอสกับไอ้กรรจะพูด เรากับยูนิตครับ สาเหตุก็เพราะยูนิตมันพูดเพราะ พูดครับทุกประโยค ไอ้สองตัวมันเลยเกรงใจไม่กล้าพูดมึงกู ผิดกับผม สุภาพมากแค่ไหน ผมก็พูดกับยูนิตมึงกูอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
“ไม่เป็นไรฟอส เดี๋ยวให้หมีใส่เสื้อเราก็แล้วกัน พอดีหลังรถเรามีติดอยู่ 2-3 ชุดน่ะ”
ผมขยับไปใกล้ๆยูนิตแล้วดึงคอเสื้อมันลงมาใกล้ๆ แล้วพูดเสียงกระซิบ
“ไม่อยากให้ใส่เสื้อคนอื่นเหรอ รู้ทันนะโว้ย”
ยูนิตพยักหน้าอย่างไม่เก๊ก เพราะมันไม่เก๊กกับผมอยู่แล้วครับ รู้สึกอะไร ตรงไหนพูดออกมาตรงๆ ไม่มีกั๊ก งอนก็บอกว่างอน โกรธก็บอกว่าโกรธ ผมกับมันเลยไม่ค่อยได้มีเรื่องทะเลากันเท่าไร เพราะถ้ามีเรื่องเคืองกันเมื่อไรก็จะปรับความเข้าใจกันทันที ไม่ปล่อยให้ยืดเยื้อ เดี๋ยวจะเรื้อรัง
“งั้นก่อนไปบ้านฟอส แวะซื้อของก่อนแล้วกัน”
ผมพยักหน้าแล้วตั้งใจทำงานอย่างจริงๆจังๆ เดี๋ยวจะค่ำมืด จริงอยู่ที่เราไม่ลำบากเรื่องรถกลับบ้าน ไอ้ฟอสกับไอ้กรรก็เหมือนกัน เพราะพวกมันเอารถมาคนละคันอยู่แล้ว แต่เพื่อนคนอื่นที่ไม่มีรถส่วนตัวจะลำบากเรื่องรถเมล์ ค่ำๆอย่างนี้แล้ว น่าเป็นห่วงมากครับ
“พวกมึงจะแวะซื้อของกันใช่ไหม รีบๆซื้อนะมึง เพราะกูกับไอ้กรรจะซื้อของไปทำกับข้าวกินที่บ้าน มึงต้องไปช่วยแม่กูทำด้วย” ไอ้ฟอสสั่งเสร็จก็เดินกอดคอกับไอ้กรรออกไป ระหว่างทางก็มีเพื่อนห้องทักทายมันสองคนไปตลอดทาง เพราะไอ้ฟอสกับไอ้กรรมันเป็นพีเซนเตอร์ของโรงเรียนครับ ไม่ว่าจะงานอะไร ต้องมีรูปพวกมันสองคนขึ้นไปโชว์หนังหน้าตลอด ความจริงชมรมหนังสือพิมพ์อยากให้ผมถ่ายด้วย แต่ผมปฏิเสธลูกเดียวครับ เพราะคุณยูนิตพูดด้วยหน้ายิ้มๆว่า
‘หมีไม่ต้องทำหรอกครับ แค่นี้ก็ดังจะแย่อยู่แล้ว’
เชื่อปะมันพูดประโยคนี้ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แต่ตามันไม่ยิ้มไปด้วย สามารถมากๆอ่ะ ผมเลยตัดปัญหาทำตามคำสั่งคนหล่อเขาอย่างเคร่งครัด อีกอย่างผมก็ไม่อยากถ่ายอยู่แล้ว
งานเสร็จไปบางส่วน ป้ายเวที ป้ายโฆษณา ผ้าใบพรีเซนต์งานถูกเขียนเรียบร้อยแล้ว เหลือก็แต่ทำของชำรวยแจกผู้ปกครองที่จะมาร่วมงาน งานของพี่ ม.6 อย่างพวกผมก็จริง แต่ ท่าน ผอ. เขาเชิญผู้ปกครองทุกระดับชั้นครับ เหนื่อยยกกำลัง 10 !!!!!!!!!!!! รายละเอียดของเวทีนี่พรุ่งนี้น่าจะเสร็จ งานจัดวันศุกร์ และวันนี้คือวันพุธ อนาถแท้ พวกผมจะตายไหมเนี่ย ไหนจะงานกลุ่มประจำวิชาอีก
ใครบอกว่า ม.6 สบาย ผมจะเรียกมา ตบปากเดี๋ยวนี้เลย ขอเตือนน้องๆที่กำลังเลื่อนชั้นมาเป็นนักเรียนชั้น ม.6 งานมันจะหลั่งไหลมาไม่ขาดสาย เพราะฉะนั้นเตรียมตัวเหนื่อยไว้ได้เลย พี่ขอเตือน
“เออๆ ไม่นานหรอก แวะซื้อของใช้นิดหน่อย” ผมลุกขึ้นยืนแล้วยื่นมือให้ยูนิตจับ เพราะมันเป็นอย่างนี้ประจำอยู่แล้วครับ ให้ผมลุกก่อนเพื่อที่จะฉุดมือมันลุกขึ้นตาม มันบอกว่าถึงจะเป็นอะไรที่ธรรมดา แต่มันก็ชอบให้ผมทำอย่างนี้กับมัน
‘เล็กน้อย แต่มันก็ลึกซึ้งนะครับ ยูชอบให้หมีทำให้’
“ไอ้ยู ไอ้เลวแม่งทิ้งกลุ่มมาหาเมีย ชั่วมากอ่ะมึง” ไอ้คนนี้ชื่ออาร์ครับ เป็นเพื่อนของยูนิต ผมส่งยิ้มให้นิดหน่อย แล้วยื่นกระเป๋าให้ยูนิตถือ เจ้าตัวไม่ถือกระเป๋าอย่างเดียวรวบถุงเอกสารงานต่างๆไปถือให้ด้วย ผมเลยพูดขอบคุณมันเบาๆ มันก็พยักหน้าให้นิดหน่อย แล้วก็หันไปคุยกับเพื่อนตัวเอง
“กูไม่ได้ทิ้ง ก็แค่แวะมาช่วยหมีทำงาน” จะมีกับกลุ่มเพื่อนมันเท่านั้นแหละที่จะพูดคำหยาบด้วย ซึ่งผมก็มองว่านั้นแหละที่เป็นเสน่ห์มัน ตลกดี เพราะผมไม่ค่อยได้ยินกูมึงออกมาจากปากยูนิต พอเวลามานั่งฟังมันนั่งพูดกับเพื่อนๆ ก็น่ารักไปอีกแบบ
“หนีมาช่วยเมียทำงาน แต่ทิ้งเพื่อนให้ลำบากตากตรำทำงานเนี่ยนะ มึงเลวอยู่ดีอ่ะไอ้ยู” ไอ้อาร์ด่าเพื่อนตัวเองซะจนผมฮาเลยอ่ะ
“หวัดดีตอนเย็นครับ หมีน้อย” บัตเตอร์ เพื่อนสนิทของยูนิตทักทายผม ผมก็เลยทักกลับเสียไม่ได้ กลุ่มนี้เขาเก่งกันทุกคนครับ บัตเตอร์เป็นนักดนตรีของโรงเรียน ไอ้อาร์เป็นประธานนักเรียน และยูนิตเป็นประธานสภากีฬาประจำโรงเรียนครับ Hot มากอ่ะ
“หวัดดีตอนเย็นเหมือนกันนะ เตอร์” ไม่โกรธครับที่บัตเตอร์จะเรียกผมว่าหมีน้อย เพราะตัวมันเองก็น้อยเหมือนผมนี่แหละ ขาวๆน่ารักๆ แต่โหดมากครับ ในวงก็เล่นตำแหน่งคีย์บอร์ด ตัวเล็ก น่ารักแต่นิสัยนี่สวนทางมากครับ โผงผาง ใจร้อนพอๆกับผมนี่แหละ
ทักทายกันพอหอมปากหอมคอ อาร์กับบัตเตอร์ก็ไปช่วยกลุ่มอื่นเก็บของ พราะส่วนของห้องตัวเองเสร็จแล้ว ห้องผมก็เสร็จแล้วเหมือนกัน เหลือเป็นบางห้องที่งานยังเหลือนิดหน่อย เลยช่วยๆกันทำ ผมอยู่ห้อง 5 ไอ้ยูมันอยู่ห้อง 2 แต่ทั้งสองห้องรู้จักกันเป็นอย่างดีเลยครับ ไอ้พวกห้อง2ก็ รวมหัวกันเรียกผมว่าสะใภ้ห้องสอง ไอ้ยูก็ได้ฉายาลูกเขยห้องห้า
“พี่ยูนิตกับพี่หมีจะกลับบ้านกันแล้วเหรอคะ” กลุ่มน้องผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเดินมาดักหน้าพวกผม อย่าตกใจครับ กลุ่มนี้น่ะแฟนคลับตัวยงของยูนิตครับ ผมเงยหน้ายิ้มให้ทุกคนอย่างเป็นมิตร เพราะน้องๆกลุ่มนี้มองออกว่าพวกผมเป็นอะไรกัน ถึงแม้เราสองคนจะบอกว่าเป็นเพียงเพื่อนสนิทกันก็เถอะ
“ครับ นี่ก็ค่ำแล้วทำไมน้องๆยังไม่กลับกันอีก มันอันตรายนะครับ”
“รอส่งพี่หมีกับพี่ยูนิตน่ะค่ะ.................เออใช่!! นี่พายแอปเปิลราดแยมบลูเบอร์รี่นะคะ หนูหน่อยกับเพื่อนทำมาให้พี่หมี” ผมเหลียวคอไปมองยูนิตงงๆ ก็กลุ่มนี้มันเป็นแฟนคลับของมันไม่ใช่เหรอ แล้วน้องจะทำขนมมาให้ผมทำไมเนี่ย
“รับไว้เถอะนะคะ พี่ยูบอกว่าพี่หมีชอบกิน” ถึงบางอ้อเลยครับ ผมเลยยื่นมือไปรับมาถือไว้ ถือยังไม่ถึง 10 วิ ยูนิตมันก็แย่งไปถือเอง พวกรุ่นน้องเลยกรี๊ดเบาๆ แล้วก็ถ่ายรูปทุกท่วงท่าเลยก็ว่าได้ ไม่ได้ว่าครับ เพราะมันก็ไม่ได้เสียหายอะไร อย่างมากก็แค่เอาไปโพตส์ลงเว็บแฟนคลับ แล้วชื่อเสียงผมก็โด่งดัง ฮ่าๆ
“ขอบคุณมากครับ วันหลังพี่จะทำมาตอบแทนแล้วกันนะครับ หนูหน่อยกับเพื่อนอยากกินอะไรล่ะ เค้กช๊อกโกแลตดีไหม”
“กรี๊ดดดดดดด!!!!!!” กรี๊ดก็จริง แต่กรี๊ดแบบเบาๆนะครับ ให้ของเสร็จ ถ่ายรูปเสร็จ พวกน้องๆก็แยกย้ายกลับบ้าน ยูนิตมันก็หัวเราะเบาๆ ในความเป๋อของแฟนคลับมัน ผมเลยพลอยขำไปด้วย
“งั้นวันหลังขอฝากความหวังไว้ที่เค้กช็อคโกแลตของพี่หมีนะคะ” แล้วพวกเธอก็วิ่งๆหายกันไป มาเร็วไปเร็วจริงเว้ย ยังไม่วายหันกลับมาโบกมือล่ำลาผมอีกนะ ผมเลยจับมือยูนิตขึ้นแล้วโบกกลับไปยังน้องๆ แล้วเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นอย่างไม่กั๊กทันที
“น้องเขารู้นะว่าเราสองคนเป็นอะไร ทำไมไม่เปิดเผยซักทีล่ะ” ยูนิตเปิดประตูให้ผม แล้วก็วิ่งไปนั่งที่คนขับอย่างรวดเร็ว
“นี่ยังไม่เปิดอีกเหรอ มึงไปรับไปส่งกูทุกวัน กินข้าวกลางวันด้วยกันก็ทุกวัน ตอนเย็นกูก็ไปเฝ้ามึงที่สนามบอลทุกวัน นี่ยังไม่เปิดอีกเหรอ กูว่ามันเปิดมาตั้งนานแล้วนะ”
“ก็ทุกคนเขาเข้าใจว่าเราสองคนเป็นเพื่อนสนิทกันอ่ะ” กูว่าคนที่ตาบอดเท่านั้นแหละที่มองไม่ออกว่ามึงกับกูเป็นอะไรกัน ขนาดเด็ก ป.6 ยังรู้เลยว่าพี่หมีกับพี่ยูนิตกิ๊กๆกั๊กๆกัน
“คนอื่นเขาคิดอย่างไงก็เรื่องของเขา ให้รู้แค่กูกับมึงสองคนก็พอแล้ว” ผมเอื้อมมือไปปิดแอร์แล้วบอกให้ยูนิตลดกระจกลงให้ ความจริงทำเองก็ได้ แต่อยากให้มันทำให้มากกว่า
“จะกินแล้วเหรอ งั้นเดี๋ยวเอาผ้าเช็ดหน้าให้” มันหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองออกมาจากกระเป๋าเสื้อนักเรียนแล้วยื่นมาให้ผม
“พายแอปเปิล แต่ราดหน้าด้วยแยมบลูเบอร์รี่ น่ารักแฮะ” ลองชิมแยมบลูเบอร์รี่ก็ไม่เลวครับ เปรี้ยวๆหวานๆดี ยูนิตมองผมสลับกับถนนอย่างยิ้มๆ เห็นมันยิ้มพร่ำเพื่อจนน่าหมั่นไส้ก็เลยเอาพายจุ่มแยมบลูเบอร์รี่ยัดปากมัน ซึ่งก็ได้ผล หน้านี่หายยิ้มเลยครับ ก็มันไม่ชอบของหวานเป็นชีวิตจิตใจนี่ครับ
“กลืนให้หมด คายมึงโดน” ซึ่งมันก็ทำตามอย่างไม่กล้าขัดขืนอยู่แล้ว
อดสงสารไม่ไหวผมเลยเปิดขวดน้ำเปล่าแล้วยื่นไปจ่อปากมัน ซึ่งมันก็ดูดอย่างเอาเป็นเอาตายเลยครับ
“จะรออยู่ในรถหรือจะเข้าไป” เมื่อรถจอดตรงหน้าร้านสะดวกซื้อแล้ว ผมก็หันไปถามมันที่นั่งเปิดขวดน้ำเปล่าแล้วกระดกขึ้นกินอย่างไม่ต้องการใช้หลอด อะไรจะเกลียดจะกลัวของหวานปานนั้น
“เข้าไปด้วยดีกว่า หมีไปคนเดียวเดี๋ยวหลง” ถ้ากูหลงในเซเว่นนี่กูคงไม่มีหน้าไปพบพ่อแม่ที่บ้านได้ คนเหี้ยไร หาเหตุผลที่ดีกว่านี้ก็ไม่ได้
ฝากเรื่องสั้นเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอก อ้อมใจของทุกคนด้วยนะคะ
-
:mc4:
-
:mc4:
เร็วมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณมากค่ะ
กด+ ให้จากเรื่องน้ำซุปแล้ว เลยกดที่เจิมคนแรกไม่ได้
555555555+
-
น่ารักค่ะ หมีกับยูนิต นี่ขนาดไม่เปิดเผยนะ
แสดงออกอย่างนี้ใครเขาดูก็รู้ว่า รักกันเนอะ
-
:mc4: :mc4: :pig4:
ดูท่าจะหนุกแฮะ จะตอนต่อไปรอน้า o13
-
น่ารักดีค้า แหมหลงทางใน seven อิอิ
:L2:
-
หมวยจะกด + ให้ทุกคนเลยนะ
เพื่อเป็นการตอบแทนในการจิ้ม และ เจือม เรื่องสั้นเรื่องนี้
คนไหนกดไม่ได้ แสดงว่ากดให้แล้ว
-
โฮะๆ ไม่เปิดเผยเล๊ย
นี่ขนาดไม่เปิดนะเนี่ยยังหวานซะ
อิจฉาจริงอะไรจริง
-
อยากอ่านเรื่องแบบนี้มานานละ
เป็นกำลังใจให้เรื่องใหม่ของน้องหมวยนะ
มาต่อบ่อยๆถี่นะคะ :กอด1:
-
... :mc4: :mc4:
-
น่ารักจังจะรออ่านต่อไปค้าบบบบบ
-
ชอบเรื่องนี้อ่ะ เฮ้อเมื่อไหร่จะมีกะเขาบ้างน่ะ
-
:call: :call: :call: :call: :call:
ขอให้เรื่องนี้มันโด่งมันดัง ทะลุฟ้าด้วยเถอะ!!!!!!!!!!!1
-
หมี ยูนิต
ชื่อนายเอกโคตรจะแมน อิอิ
ชอบยูนิตอ่ะ
รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อ
-
:m5: :m5: :m5:
มาทีละนิดๆ หึหึ
พรุ่งนี้เอา ตอน 2 ลง นะเออ
-
ดูแล้วยุนิตจะหวงหมีเอามากๆๆๆๆเลยนะเนี่ย
น่ารักจังเลย :-[
-
:impress2:น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ชอบบบบบบบบบบบ มาต่อบ่อยๆน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา o13
-
หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์
-
ชอบอ่ะหมีกับยูนิตน่ารักตี
รออ่านต่อ
-
เริ่มต้นเรื่องก็น่ารักแล้ว >,,,<
-
กับดักรัก หลุมที่ 2
.
.
.
ในที่สุดก็ได้เวลาแนะนำตัวสักที กระผมชื่อนายพสินทร์ กิจจานุวัตน์ ชื่อเล่นว่า หมีแต่เพื่อนเรียกกันว่า หมีน้อย หมีเน่า หมีเวร หมีกวนตีน หมีอืด หมีอ้วน แล้วแต่อารมณ์ของพวกมันนั่นแหละครับ ผมมีเพื่อนสนิทสุดๆ อยู่ 2 คน ได้แก่ 1.นายฟอส 2.นายกรรไกร พวกเราทั้งสามอยู่ห้องเดียวกันหมดเลยครับ
ผมมีพี่อยู่ 2 คน ผมเป็นน้องคนสุดท้อง พี่ชายคนแรกชื่อมังกร เรียนอยู่มหาลัยรัฐบาลชื่อดังแห่งหนึ่ง คณะแพทย์ศาสตร์ ปี 3คนนี้หล่อแบบเงียบขรึม ถ้าผมพูดไปประมาณ 3 พันประโยคพี่กรเพิ่งจะเริ่มพูดประโยคแรก ง่ายๆ พี่กรเป็นคนที่พูดน้อยต่อยหนักนั่นเอง ถึงจะเป็นหมอแต่เป็นหมอที่หาความเป็นระเบียบไม่เจอ แล้วภาระที่ต้องไปทำความสะอาดห้องว่าที่คุณหมอมังกรก็ตกมาที่ผม ไอ้หมีที่น่าสงสารโดนใช้เกือบทุกอาทิตย์ หนักๆหน่อย สามวันเรียกไปทำยังมีเอยอ่ะ แต่ระดับผมแล้ว ใช้เฉยๆมันก็ไม่ยุติธรรมซิ ผมเลยเรียกค่าเหนื่อยเป็นชั่วโมงละ 500 ไม่จ่ายก็ไม่ทำ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
คนที่สองชื่อพี่มอส เรียนอยู่คณะบริหารธุรกิจ มหาลัยเอกชนอันเลื่องชื่อของเมืองกรุง อีกทั้ง พี่มอสยังเคยเป็นประธานนักเรียนของสิรินธารมาก่อน จะเรียกว่าดังสุดๆในหน้าประวัติศาสตร์ที่สิรินธารฯเคยมีก็ว่าได้ พี่มอสเคยรับงานถ่ายแบบบ้างเป็นบ้างครั้ง ส่วนเรื่องพูดนั้น เรื่องการวางตัวนั้น ช่างแตกต่างจากเฮียกรอย่างกับฟ้า กับ นรก เพราะพี่มอส พูดมาก พูดเยอะ พูดทั้งวัน คารมจีบหญิงก็เป็นเลิศ กะล่อนเป็นที่หนึ่ง ปลาไหลยังเรียกพ่อ
แต่ผมก็ยังคงคาใจในเรื่องตั้งชื่อนะ ทำไมพี่ชายสองคนแรกมันชื่อออกจะแนวบวกเท่ห์ แล้วทำไมชื่อผมถึงออกแนวหวานแหว๋วล่ะ มังกร มอส หมี เข้ากันมากกกกกกกก!!!!!! พอไปถามแม่ แม่ก็ส่งให้ไปถามพ่อ พอไปถามพ่อ พ่อก็ส่งให้ไปถามพี่มังกร แล้วพี่มังกรก็ส่งให้พี่มอส แล้วคำตอบก็ออกมาครับ
หมีมีรากศัพท์มาจากคำว่า “มนต์” ซึ่งหมายถึงน้ำมนต์ แต่ปู่ที่มีเชื้อเจ๊กดันเรียกผิดซะงั้น มนต์ > มอน > มีน แล้วสุดท้ายมันก็เพี้ยนเป็น “หมี” เอ๊า!!!!!!! ชิบหายเลยคราวนี้ ความผิดในการแรกชื่อครั้งนี้ยกให้ปู่คนเดียว แล้วพ่อกับแม่ยังเห็นดีเห็นงามด้วยนะ ลาก่อน “มนต์” อันแสนไฮโซ
“หมีอืด!”
“ O__O!!” ใครมันบังอาจมาเรียกชื่อนี้ ต่อหน้าสาธารณะชนเนี่ย อยากตายหรือไงห๊ะ
“ไอ้หมีอืด ถ้ายังไม่หันนี่กูเดินไปตบหัวจริงๆนะ” เอ๊ะ มีคนเดียว คนเดียวเท่านั้นที่เรียกผมว่าหมีอืด เพราะมนุษย์หน้าไหนที่ยังไม่อยากโดนต่อยก็จะไม่กล้า แต่มีคนนี้เท่านั้นแหละที่เรียกได้เรียกดี เรียกแม่งอยู่นั่นแหละ
“ไอ้กล้า!” เป็นอย่างที่คิดไม่ผิด ไอ้กล้าจริงครับ เดินหัวเกรียนมาเลย ซึ่งผมนี่แหละที่ไปบอกให้มันไปตัดสกินเฮดมา ซึ่งก็หล่อเข้ากับหน้ามันพอดี
“มัวแต่ยืนอืด เพื่อนเรียกก็ไม่สนใจ ...มากับใครครับท่าน” มันเดินเข้ามาตบหัวผม ซึ่งผมก็ตบกลับเหมือนกัน และแรงกว่าที่มันตบมาด้วย
“ถ้ามึงตีกูอีกที กูจะงอน แล้วไม่ให้มึงง้อด้วย” แล้วมันก็น็อคไป ฮ่าๆ ไอ้หมีซะอย่างไม่มีใครกล้าหืออยู่แล้ว
“อ้าวกล้า มากับใครล่ะ??” ลืมไป ไอ้หมอนี่ไงที่กล้าหือ ยูนิตมันไม่ใช้มือตบหัวผมหรอกนะ แต่มันใช้ปากมันตบปากผมมากกว่า ซึ่งนั่นก็เข้าทางมันชัดๆ
“มาคนเดียว แล้วพวกมึงจะไปไหนกัน ทำไมซื้อของเหมือนไปค้างที่อื่น หรือว่าไอ้หมีอืดจะไปนอนเสียตัวบ้านมึง”
“ปากมึงน่ะ เดี๋ยวกกูก็เอาเป็ดโปรสีม่วงล้างปากแม่งเลย” ไอ้กล้าหัวเราะชอบใจ
“เราก็รอให้เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน” อ้าวมึง เดี๋ยวกูตีหัวกลางเซเว่นแม่งเลย
“ไอ้ยู!!! ชักเอาใหญ่แล้วนะมึง ได้ยังอ่ะของอ่ะ ไปจ่ายตังค์ได้แล้วเสียเวลา” เดินนำหน้าออกมาเลยครับ ให้พวกมันสองคนพูดจาทิ่งแทงกันสองคนซะให้พอใจ มารอตรงเคาว์เตอร์ได้ซักครู่ ไอ้ยูก็เดินหน้าหล่อเข้ามา ถามถึงไอ้กล้ารายนั้นมาซื้อของใช้ในบ้านไปให้แม่
...
“กว่าจะเสด็จได้นะมึง” ไอ้ฟอสเดินมาเปิดประตูรถให้ผม ยูนิตมันเลยกระแอมเบาๆ เพราะหน้าที่มันต้องเป็นคนทำ แต่ไอ้ฟอสมันไม่แคร์ครับ มันอยากแกล้งไอ้ยูเฉยๆ ผมเลยตบหัวมันไปอย่างเตือนๆ
“ถ้ารู้ว่ากูกับมันเป็นอะไรกัน แล้วมึงจะไปแกล้งมันทำส้นตีนอะไร”
“ก็แม่งน่าแกล้งอ่ะ ซื้อของมาครบใช่ปะ ความจริงไม่ต้องซื้อก็ได้ ยืมของกูก่อน ไม่หวงอยู่แล้วกับเพื่อน” ผมพยักหน้า ยูนิตกำลังค้นหาของตรงเบาะหลังผมเลยยืนคุยกับไอ้ฟอสรอมัน
“ให้กูใช้ของมึง แล้วมันด่ากูเหรอ หึงโคตรๆอ่ะ” ซึ่งโดนด้วยตัวเองมาแล้ว แค่ผมใช้เสื้อกันหนาวของไอ้ทองเพื่อนในห้องใส่ช่วงหน้าหนาวตอน ม.5 ไอ้ยูมันบ่นผมอยู่ทั้งฤดูกาลอ่ะ ด่ามันก็ไม่ฟัง มันบอกว่าผมผิดที่ไปใส่ของคนอื่น หลังจากนั้นเลยระวังเรื่องของใช้เป็นพิเศษเพราะไม่อยากมีปัญหากับมันทีหลังอีก
“เป็นแฟนกันจริงๆเหรอว่ะ ...........แม่งกูไม่กล้าถามมึงตรงๆอ่ะ” ซุบๆซิบๆ มึงจะทำตัวให้มันสงสัยทำไม ถึงไม่กระซิบมันก็ไม่ได้ยินอยู่ดี
“เออ บอกไอ้กรรด้วยนะ ถ้ามันอยากถามตรงๆก็ให้มาถามได้เลย”
“ขอถามอีกข้อ............เอ่อ.......ได้กันยังว่ะ” ไอ้เหี้ย!!! คำถามมึงนี่เหี้ยเข้ากับหน้ามากอ่ะ แต่ก็นะ ไม่ตอบมันก็ต้องจองล้างจองผลาญผมเช้าเย็นอยู่ดีอ่ะ บอกๆไปก็จบ
“ได้แล้ว กูเสียตัวให้มันครั้งแรกเมื่อ ตอน ม.4 Understand!!”
“Yes!!” ไอ้ฟอสมองผมกับยูนิตสลับไปมา แล้วก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ซะงั้น ไอ้นี่
“งั้นๆ มึงกับมันก็ จุด จุด จุด มาแล้ว...........เอ่อ...3 ปี กรี๊ดดดดด” ผมตบหัวไอ้ฟอสอย่างเรียกสติแล้วไล่มันให้เข้าไป ซึ่งมันก็ทำตาม แต่หน้ามันยังเอ๋ออยู่เลยอ่ะ
จะเอ๋อทำไมครับ ก็คนมันเป็นแฟนกันเรื่องอย่างนี้มันต้องมีอยู่แล้ว อีกอย่างผมก็เป็นผู้ชาย ไอ้ยูก็เป็นผู้ชาย ทำกี่ครั้งก็ไม่ท้อง ไม่ติดโรคแน่นอน เพราะต่างคนต่างเป็นรักแรกของกันและกัน สปารค์กันก็จูบ จูบแล้วเลยเถิดก็ปล่อยไป ทำแล้วมีความสุขจะฝืนธรรมชาติทำไม
“เข้าไปนั่งเล่นก่อนไหม เดี๋ยวค่อยกลับก็ได้ กินข้าวเย็นก่อน” ก็เป็นผมที่ไม่อยากให้มันกลับ มนุษย์หรอมนุษย์ อยากอยู่กับเขานานๆก็ไม่กล้าบอกตรงๆ
“ถึงไม่ชวนก็อยู่กินอยู่แล้วครับ” ผมจูงมือมันเข้ามาในบ้าน ตกใจเล็กน้อยเพราะไม่คิดวาจะมากันครบแล้ว เอาเข้าจริงๆ ก็ไม่ได้มีแค่กลุ่มผม ที่นั่งกันอยู่ในห้องรับแขกนี่ก็ปาเข้าไปแล้ว 10 กว่าคน
“เมื่อกี้บอกไอ้ฟอสแล้วนะว่า มึงกับกูเป็นผัวเมียกัน” หน้ามันที่บานอยู่แล้วกลับบานกว่าเดิมเป็น 5 เท่า อะไรจะดีใจปานนั้น นี่กูที่เป็นคนบอกต้องอายแทนใช่ไหม
“ขอบคุณครับ” ผมหันหลังกลับไปมองมันอย่าง งงๆ คือ มึงจะขอบคุณกูทำไม มึงต้องด่ากูซิ ที่กูเอาเรื่องส่วนตัวของชีวิตคู่ไปประกาศให้คนอื่นเขาฟัง
“ขอบคุณทำไม?? บ้าป่ะ” หมั่นไส้ในหน้ายิ้มๆของไอ้ยูเลยซัดไปกลางหลังมันเต็มๆ
“ขอบคุณที่รักกัน ขอบคุณทุกครั้งที่คอยกอดฉัน ในวันที่ปัญหาถาโถมเข้ามาใส่” อ้าวๆ ร้องเป็นเพลงซะงั้น แล้วผมก็มนุษย์ธรรมดา มาร้องเพลงสื่อความหมายกันตรงๆอย่างนี้ ก็เขินไปซิครับ แก้เขินด้วยการดึงมือกันเข้าบ้านทันที ฮิ้ววววววววววววววว
ทุกสายตามองมาที่ผมกับไอ้ยูอย่างแปลกใจ ผมมั่นใจว่าในที่นี้พอจะรู้ข่าวลือเกี่ยวกับผมกับยูนิตหมดทุกคนแน่ๆ ก็เลยไม่ปล่อยมือออกจากแขนมัน หันไปเห็นหน้าไอ้ยูมันก็อึ้งปน งง เล็กน้อยที่ผมไม่ปล่อยแขนมัน
ก็นี่ไง!!!!!! กูแสดงออกแล้ว เดี๋ยวมึงก็หาว่ากูไม่แสดงออกอีก แล้วจะงง ทำศอก ทำแขนหาอะไรว่ะ
“มานานแล้วเหรอพวกมึงน่ะ พร้อมเพรียงกันดีนี่หว่า” ไอ้โจที่นั่งโซฟาเดี่ยวตัวนอกสุดลุกขึ้นให้ผมนั่ง ผมเลยส่งสายตาให้ไอ้ยูมันนั่ง ซึ่งมันก็ทำตามแต่โดยดี
“ยูนิต มึงมาได้ไงอ่ะ ได้ข่าวว่านี่งานกลุ่มในห้อง ไม่ใช่งานรวมของ ม.6” หยอกๆ ขำๆกันครับ ยูนิตมันไม่ได้คิดมากอยู่แล้ว เพราะเพื่อนผมนิสัยดีทุกคนอยู่แล้ว อันนี้รับรองด้วยตัวเอง ทุกคนได้รับการฝึกที่โรงเรียนดัดสันดารกันหมดแล้ว เพราะฉะนั้นคุยได้ สบตาได้ ไม่กัดครับ!!
“ตามมาเฝ้าหมีน่ะครับ”
“ตรงมากสัด!!!!!!!!!” ก็มึงถามมันตรงๆ มันก็ตอบมึงตรงๆเหมือนกันนี่หว่า
สั้นๆ ง่ายๆ ได้ใจความ คนที่รอฟังก็พยักหน้าขึ้นลงอย่างเข้าใจ
“ไอ้หมี พายมึงนี่แช่ตู้เย็นป่ะ หรือว่าจะแดกเดี๋ยวนี้กูจะเอาออกไปให้” เสียงไอ้ฟสองดังมาจากในครัว ไม่ตอบแต่เดินเข้าไปหามันเอง ทิ้งให้ไอ้ยูมันสนทนากับเพื่อนๆของผมในห้องรับแขก
“ใส่ตู้เย็นไว้เลย ........แม่ฟินสวัสดีครับ” เดินเข้ามาตอบคำถามไอ้ฟอส เลยเจอแม่มันยืนทำกับข้าวอยู่ข้างใน
“ลูกหมี มานานยังคะ แล้วกินอะไรรองท้องหรือยังจ้ะ” แม่ฟินหันมาทักแล้วดึงผมเข้าไปกอดนิดหน่อย ให้แม่ฟินคนเดียวที่เรียกผมว่าลูกหมี คนอื่นไม่ผ่าน ถึงจะเป็นไอ้ยูก็เถอะ คนหล่อรับไม่ได้ แค่หมีก็แบ๊วแล้ว มาเจอลูกหมีเข้าไปอีก ก็น่ารักแบบไม่น่าให้อภัยเลยครับ
“กินพายมานิดหน่อยครับ แม่ฟินทำอะไรครับ เดี๋ยวหมีช่วย”
ผมเลยให้ไอ้ฟอสออกไปจากครัว เพราะอยู่ไปก็เกะกะเปล่าๆ กับข้าวก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย แต่มีเกือบ 10 กว่าอย่างอ่ะ เห็นเยอะอย่างนี้แต่ผมว่าหมดนะ เพราะแต่ละคนดาวเขมือบสิงร่างทั้งนั้น ทำกับข้าวเสร็จแม่ฟินก็ขอตัวไปซื้อของทำเงาะลอยแก้ว แล้วก็ซื้อผลไม้มาเพิ่มเล็กน้อย เพราะแม่ฟินจะทำน้ำผลไม้รวมเพื่อสุขภาพด้วย
“แล้ววันนี้หมีจะนอนตรงไหน เพื่อนเยอะขนาดนี้ ในห้องคงไม่พอ” ยูนิตเดินจูงมือผมออกมานั่งเล่นแถวๆ ม้าหินอ่อนที่สวนหน้าบ้าน เย็นๆอย่างนี้อากาศโคตรดีอ่ะ
“ในห้องรับแขกมั้ง ก็เพื่อนเยอะจะให้ไปนอนบนห้องได้ไง เอาเปรียบคนอื่นแย่ ไอ้ฟอสก็เหมือนกัน”
“กลับบ้านดีไหม ดึกแค่ไหนยูก็รอได้ นะ............”
“ยูนิต กูมานอนบ้านเพื่อนเพราะว่า มาทำงานไม่ได้มาเที่ยวเล่น”
“รู้ครับ แต่มัน.......................”
“พอๆ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว นอนก็คือนอน มึงก็อยู่นี่ได้ถึง 4 ทุ่มเท่านั้น เลทกว่านี้ก็ไม่ได้ ขับรถตอนกลางคืนมันอันตราย”
ยูนิตพยักหน้ารับ ซึ่งผมก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างเบาใจ เพราะทุกทีมันจะเข้มงวดมากถ้าผมออกไปนอนที่อื่น มีที่เดียวที่ผมไปแล้วมัน Happy ก็บ้านมันไงล่ะ หนักสุดนี่ไปค้างแบบ 5 วัน 5 คืนเลยนะ บอกจะกลับมันก็ไม่ให้กลับ อ้างโน่นอ้างนี่ อีกอย่างเขาทำงานกันเป็นขบวนการครับ พ่อแม่ผมกับพ่อแม่มัน เขาสามัคคีกันให้ผมไปค้างกับมันได้กี่วันก็ได้ ช่วยห่วงไอ้หมีด้วยเถอะ ไปอยู่กับมันสองตัวสองทีไร สะโพกระบมทุกที
“พรุ่งนี้เดี๋ยวมารับไปโรงเรียนนะครับ”
“มึงจะขับรถย้อนกลับไปกลับมาทำไง บ้านมึงกับบ้านไอ้ฟินนี่คนละทางกันเลยนะ ไม่ต้องๆ เดี๋ยวนั่งรถไอ้ฟินไปก็ได้”
หน้ายูนิตตอนนี้เริ่มตึงขึ้นมาทีละนิดๆ ผมรู้ว่ามันไม่ค่อยพอใจเท่าไร แต่ผมไม่อยากให้มันขับรถวกไปวนมานี่น่า ตีกันประจำเรื่องรถเรื่องลานี่อ่ะ ความเห็นไม่ค่อยลงตัวกันเท่าไร
มีอีกเรื่องที่ผมกับมันความคิดเห็นไม่ตรงกัน เรื่องซื้อของไงครับ ผมนี่เป็นคนที่เห็นอะไรถูกใจแล้วจะซื้อเลย ผิดกับยูนิตที่มองแล้วต้องพิจารณา เลือกแล้วเลือกอีก ไอ้ผมก็คนใจร้อนพอนานๆเข้าก็เลยเหวี่ยง แล้วก็กลายกันเป็นทะเลาะกัน ซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะแก้ปัญหาเรื่องนี้อย่างไรดี
“พรุ่งนี้ไม่ต้องไปนั่งรถใครไปโรงเรียนทั้งนั้นแหละ เดี๋ยวยูมารับเอง ห้ามเถียงครับ” ไอ้คนเผด็จการสรุปเอาเองทุกอย่างแล้วดึงแขนผมให้เดินดูสวนบ้านไอ้ฟอส
“ช่วยเพื่อนหมีทำแผงโครงงานก่อนแล้วกัน เดี๋ยวไปกินครับ อีกนิดหนึง”
มันบอกผัดผ่อนอย่างนี้มา 5 รอบแล้วครับ ผมก็เลยปล่อยเลยตามเลย เดี๋ยวหิวเมื่อไรมันก็ลุกขึ้นมากินเอง ซึ่งดูแล้ววันนี้ข้าวเย็นไม่ตกถึงท้องมันแน่ๆ
กินข้าวเสร็จก็ตามด้วยของหวาน แม่ฟินทำเงาะลอยแก้วกับน้ำผลไม้รวมให้ ก็ฟาดกันเรียบ อิ่มกันเป็นแทบๆ เริ่มทำงานกันจริงก็ประมาณตอน 1 ทุ่มเห็นจะได้ ยูนิตช่วยได้เยอะในเรื่องของการตัดไม้ทำแผงโครงงาน เพราะมันช่วยทำงานในห้องวิชาการของโรงเรียนบ่อยๆ
“ให้กูขึ้นไปเกยตักมึงเลยป่ะ มึงอ่ะนัวเนีย” ผมเหลียวคอไปกระซิบกับยูนิตที่นั่งซ้อนอยู่ด้านหลัง เพื่อนในกลุ่มก็ไม่ได้มองหรือว่าอะไร เพราะผมทำจนพวกมันชินตาแล้วครับ เมื่อยมากๆหน่อยก็พิงอกมันซะเลย ไหนๆมันก็นั่งให้ไอ้พิงอยู่แล้ว
“ถ้ากล้าก็เอาเลยครับ ไม่ขัดอยู่แล้ว” หน้าแม่งระรื่นได้อีก ปล่อยเขาไปครับ ความสุขของเขา เราไม่ขัดอยู่แล้ว
“ตัดแผงโครงงานเสร็จยังอ่ะ”
“ยังครับ เหลืออีกนิด กาวหมด ทองกับเพียงกำลังออกไปซื้อ” ถึงว่า ทำไมมันถึงมานั่งโลนลามผมได้ จากที่นั่งเฉยๆ ก็เริ่มกอด จากกอดธรรมดาก็สอดมือเข้ามาลูบท้อง และหลังจากนั้นผมก็หยิกมือมันทันที
“น้อยๆ หน่อยมึง คนอยู่ตั้งเยอะ เห็นว่าไม่ด่าแล้วเอาใหญ่”
“ก็อยากตัวหอมทำไมล่ะครับ” มันพูดเสียงอู้อี้ เพราะหน้าไอ้ยูมันซบมาที่ซอกคอผมแล้วบี้ไว้อย่างนั้น สังเกตว่าเพื่อนผู้หญิงจะมองแล้วก็หน้าแดง พวกผู้ชายก็มองเฉยๆ พวกมันไม่ได้สนใจอะไรมากอยู่แล้วครับ
“เอายามาหรือเปล่าครับ” มันเงยหน้าขึ้นมาจากซอกคอผมแล้ว จับหน้าให้หันไปสบตามัน ซึ่งไอ้หมีก็หลบตากันไปตามระเบียบ
“เอ่อ.....ลืม ไม่เป็นไรหรอก ลืมแค่วันเดียว เดี๋ยวพรุ่งนี้เริ่มกินใหม่ก็ได้” เป็นวิตามินบวกกับอาหารเสริมอ่ะครับ มันซื้อให้ผมไว้เยอะมากๆ กลัวว่าผมจะทำงานกับอ่านหนังสือดึกแล้วร่างกายจะรับไม่ไหว นี่ถ้ามันรู้ว่าผมเลิกกินไปแล้วอาทิตย์กว่าๆ มันจะโกรธไหมเนี่ย
“เดี๋ยวยูไปเอาที่บ้านให้ก็แล้วกัน” ผมตาเหลือกมองมันทันที มันทำตามที่ปากมันพูดอยู่แล้วครับ คราวนี้ห่วงสุขภาพตัวเองขึ้นมาเลย ถ้ามันไปเอาจริงๆ แล้วเห็นว่ายาไม่ลดปริมาณลงนี่ ฟ้าเหลือง คางเหลืองแน่ๆ
“ไม่ต้องๆ มึงนั่งลงเลยๆ นั่งๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็กลับบ้านแล้ว จะขับรถกลับไปกลับมาทำไม”
“รู้นะครับว่า โทษของการโกหกจะเป็นอย่างไง”
อากาศก็ออกจะดี ดึกๆ ลมโชยอย่างนี้ แต่ไอ้หมีเหงื่อแตก ฮ่าๆ นี่ไม่ใช่เรื่องตลกนะครับ
“เออน่าๆ ไม่โกหกครับ กินครบทุกวัน ใกล้จะหมดแล้วด้วย”
“พรุ่งนี้เดี๋ยวขึ้นไปดูขวดยาก็แล้วกัน” เพราะตอนมันไปรับไปส่งบ้านกับโรงเรียนนั้น ไม่ได้ขึ้นไปบนห้องผมหรอก และถ้าขึ้นไปผมก็เอาขวดวิตามินกับยาห่าเหวนั่นซ่อนเสียก็สิ้นเรื่อง พอมันถามหาก็ชวนคุยเรื่องอื่น แล้วมันก็ลืมๆไปเอง
ถ้าไม่รวมตัวกันทำงานวันนี้ผมว่ายังไงก็ไม่เสร็จอ่ะ พอทุกคนทำกันอย่างจริงๆ งานก็ออกมาเป็นที่น่าพอใจมากๆเลยครับ รูปเล่มปริ๊นออกมาเป็นปึกก็จริง แต่ยังรวมเล่มไม่ได้ เพราะต้องเอาไปให้ อ.ฝน ที่ปรึกษาโครงงานตรวจดูอีกรอบ และถ้าไม่ผ่านอีกก็แก้อีกนิดหน่อยก็น่าจะผ่านล่ะนะ แผงโครงงานก็ออกมาเป็นรูปเป็นร่างแล้วครับ เพราะคอนเซ็ปต์ของแผงโครงงานต้องมาจากวัสดุที่มาจากธรรมชาติเท่านั้น ห้ามใช้ฟิวเจอร์บอร์ดหรือพลาสติกเด็ดขาด
แล้วในเมืองอย่างนี้กูจะไปหาไม้ไผ่มาจากไหนว่ะ ดีที่ไอ้กรรมีญาติอยู่ต่างจังหวัดเลยขับรถไปเอาแปปเดียว แต่พอมาถึงก็ไม่มีใครดีไซน์แผงซะงั้น ยูนิตที่พอมีประสบการณ์ในเรื่องอย่างนี้ก็เลยช่วยนิดช่วยหน่อย แต่ผมว่ามันไม่หน่อยแล้วล่ะ เพราะมันคนเดียวทำเองทั้งหมดเลย
“ 22 นาฬิกา กับอีก 54 นาที ดึกอลังการแล้วนะไอ้คุณยูนิต เมื่อไรมึงจะเก็บของกลับบ้านว่ะ”
“ก็งานยังไม่เสร็จ ยูจะกลับได้ไง อีกอย่างบ้านไม่หนีไปไหนอยู่แล้ว กลับตอนไหนก็ได้”
“เฮ้ยๆ ไม่เป็นไร เดี๋ยวพวกเราทำต่อก็ได้ นายกลับบ้านเถอะ ขอบใจมากนะที่ช่วย” เพิ่งจะเกรงใจเหรอไอ้พวกเวร
“เอางั้นเหรอ งั้นทำตรงนี้นะ แล้วก็ยิงกาวน้ำลงไปตรงนี้มันจะได้ยึดกัน...............” แล้วไอ้ยูก็บอกวิธีทำอย่างละเอียดถี่ยิบให้พวกไอ้ทองฟัง ซึ่งก็ปาเข้าไป 10 นาทีกว่าๆ เอาเข้าจริงๆ มันก็ได้กลับบ้านตอน 6 ทุ่มกว่าครับ เพราะแม่ฟินเอากับข้าวห่อใส่กล่องไปให้มันด้วย เพราะตอนค่ำมันไม่ได้กินข้าวเย็นครับ มัวแต่ทำงาน ปาร์ตี้อาหารไทยอันไฮโซเลยไม่ถึงกระเพาะมัน
ผมเดินจูงมือมันมาส่งที่รถ ซึ่งกว่าที่มันจะไปได้ก็เล่นเอาซะปากเจ่อ ไม่ได้ทำอะไรประเจิดประเจ้อนะ เพราะผมกับยูนิตมานั่งคู่กันในรถแล้วเรียบร้อย
“กลับถึงบ้านก็โทรมาบอกด้วยนะ”
ยูนิตพยักหน้าแล้ว เอี๊ยวตัวไปหยิบของด้านหลังผมก็มองอย่างแปลกใจ
“เมื่อกี้ลืมหยิบไปให้ .....อันนี้ผ้าเช็ดตัวกับโฟมล้างหน้า” ที่มันมีของพวกนี้ติดรถเพราะมันซ้อมกีฬาทุกวันครับ บางวันซ้อมตอนกลางวันก็เลยต้องพกผ้าเช็ดตัวโฟมล้างหน้าติดตัวตลอด เวลาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่โรงเรียนจะได้ไม่มีปัญหา
“ขับรถดีๆนะโว้ย อย่าขับเร็ว ถึงบ้านแล้วก็โทรมาบอกด้วย” ลงมายืนข้างรถ ก็ไม่วายกำชับ ไอ้ยูมันเป็นคนขับรถเร็ว แต่ถ้ามีผมนั่งมาด้วยก็จะปรับระดับความเร็วให้มันซอฟลงหน่อยๆ แต่ก็ยังคงเร็วอยู่ดีนั่นแหละ ด่าไว้ก็ไม่ฟัง มึนใส่ตลอด
...
:-[ เขินแทนไอ้หมี ไอ้ยูมันเสี่ยวเกินไป
-
จิ้มน้องหมวย
เขินแทนน้องหมีด้วยคน
ขอตอนเย็นอีกตอนได้มั้ยจ่ะ 5555555
-
นายเอกชื่อน่ารักดี หมี เหมือนจะเป็นชื่อพระเอกเลยโครตแมน :laugh:
หมีกับยูนิตน่ารักมาก :-[
+1 นิยายน่ารักดี :L2:
-
:z13:
คนอ่าน 555555+
-
:impress2:หมียูนิตน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ยูนิตเท่อะ ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ขออีกสักตอนได้ไหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม o13
-
ยูรักหมีมากๆๆๆๆเลยอ่ะ
ตามหมีซะทุกที่
-
เริ่มหลงรักเรื่องนี้แล้วอ่ะ :กอด1:
-
น่ารักจัง :impress3: :impress3:
-
หวานกันจังเลย
:o8: :o8:
-
โหยย น่ารักอะ
ดูรักกันดีจัง
ชอบคะๆ ขออีกซักตอนนะ
5555555.
สู้ๆจ้า :กอด1:
-
คนเขาเปิดเผยดีเนาะ...น่ารักอ่ะ :o8:
-
โอ๊ย ไม่แคร์สื่อ อิอิ
หวานกันเข้าไป คนอ่านอิจฉาอยากได้บ้างซักคนสองคน กร๊ากก
-
อยากรู้จักเขามารักกันได้ยังไง
ยูนิตดูแล เอาใจใส่ หวง น้องหมี
แบบว่าทำให้อิจฉาอ่ะ :-[
-
หวานกันจริงๆ
:3123: :กอด1:+1
-
:L1: ชอบอ่ะ น่ารักมาก อยากอ่านตอนเจอกันครั้งแรกอ่ะ จีบกันเลยป่ะอยากรู้จังเลย :L1:
-
น่ารักอะไรอย่างนี้ หลงรักแล้วค่ะ ไม่จะแระ รักเลยยยยยย :กอด1:
+1 กันไป ขอบคุณมาก
-
“ได้แล้ว กูเสียตัวให้มันครั้งแรกเมื่อ ตอน ม.4 Understand!!”
o22 คุณสะใภ้ห้องสองคะ จะตรงไปไหนน??
โคตรกรี้ดด 555
-
:call: :call: :call:
-
:z2:มารอน้องหมวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z2:
-
คู่นี้น่ารักจังเลย
-
:call: :call:
-
สำลักความหวานแบบมากมายมหาศาลของเรื่องนี้มากๆ
อยากรู้ว่าสองคนมาลงเอยกันได้อย่างไร คนเขียนย้อนอดีตหน่อยสิ
-
มาวางกับดักให้เราติดกับ แล้วก็หายไป :z3:
-
:call: :call: :call:
-
ไม่ดึกๆ ก็วันพรุ่งนี้
นะคะคนอ่านทั้งหลาย
ว่าจะเอาเจ้าพ่ออัพด้วย ดีไหมหว่า 55555555+
-
ขอดึก ๆ ละกันนะคะ
เอาเจ้าพ่อด้วยยยยยยย! :call:
-
ขอเป็นดึกๆ วันนี้ได้ป่าวอ่ะ จะรอน้า o15
:pig4: ขอบคุณล่วงหน้า
-
:call: :call: :call:
-
กับดักรักหลุมที่ 3
.
.
.
.
ขณะนี้เป็นเวลา 01.30 ทุกคนเริ่มเข้านอนกันหมดแล้ว แต่แม่ไอ้ฟอสทำข้าวต้มรอบดึกไว้ให้ เลยมีบางส่วนที่นั่งกินกันอยู่หน้าโซฟา และบางส่วนก็นอนๆนั่งอยู่แถวนั้น ห้องน้ำมีทั้งข้างล่างและข้างบน ผมรอให้พวกมันอาบเสร็จก่อน แล้วค่อยอาบคนสุดท้าย ส่วนไอ้ฟอสกับไอ้กรรกำลังขนที่นอนลงมาเพิ่ม สมาชิก 6/5 โรงเรียนสิริธารฯ เยอะได้อีก แม่งมองไปทางไหนก็อืดอ่ะ พวกผู้หญิงก็ไม่แคร์ครับ ว่าจะทำหน้าตาหรือแสดงอะไรๆออกมาได้ เป๋อๆ หรือฮา ๆ เพราะสนิทกันอยู่แล้ว
เต็มที่เลยครับงานนี้ ใครอยากนอนตรงไหนก็เลือกได้เต็มที่ เจ้าของบ้านอย่างไอ้ฟอสก็ต้องลงมานอนข้างล่าง เพราะไม่มีใครนอนข้างบน ผมเห็นมันซุบซิบกับไอ้ยูกันสองคนตอนที่ผมเผลอ แล้วก็ได้คำตอบว่า ไอ้ยูมันอยากให้ผมนอนข้างบน ไอ้ฟอสก็บอกว่าเดี๋ยวจัดการให้ แต่ปรากฏว่าไอ้ฟอสหักหลังไอ้ยูครับ กักตัวผมให้นอนด้านล่าง ซึ่งผมก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรอยู่แล้ว นอนข้างล่างก็ไม่เสียหายอะไร เพื่อนเยอะอีกต่างหาก
“ถึงบ้านยัง?” ผมเดินไปรับโทรศัพท์ ที่ไอ้ทองเดินมายื่นให้ สงสัยมันดังจนพวกมันหนวกหูแน่ๆ ไม่งั้นคงไม่มีใครหน้าไหนเดินเอามาให้ถึงตัวอย่างนี้
“ถึงแล้วครับ...............” เสียงปิดประตูรถดังแทรกเข้ามา อะไรจะเคร่งครัดต่อหน้าที่ปานนั้น ถึงห้องก่อนก็ได้ แล้วมึงค่อยโทรมา กูก็ไม่ว่า
“กินข้าวเลยนะมึง ห้ามลืม ไปกินเลย อิดๆออดๆ อาบน้ำเสร็จแล้วค่อยโทรมาทีเดียวเลย”
“กินข้าวตอน ตีหนึ่งเนี่ยนะครับ” เอ๊าๆ!! มันจะแปลกตอนไหน บางวันกูยังลุกขึ้นมากินตอน ตีสองตีสามเลย อารมณ์หิวมันมาเมื่อไร เราก็สนองมันเมื่อนั้น
“หรือมึงจะไม่กิน งั้นพรุ่งนี้ไม่ต้องเสนอหน้ามารับกู...” ขู่มันกลับบ้างแหละดี มันเข้มงวดกับผมได้ แล้วทำไมผมจะเข้มงวดกับมันไม่ได้
“ครับๆ งั้นแค่นี้นะครับ กินข้าว อาบน้ำเสร็จยูจะโทรหา” ให้มันได้อย่างนี้ซิ สั่งเป็นสั่ง ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครมันมีอำนาจมากกว่าใครกันแน่
“ยูนิต.......”
“ครับ??”
“มึงก็วางไปซิ รอทำหอกอะไร”
ปัญหาระดับชาติ ที่ไม่ว่าชาติไหนก็แก้ไขไม่ได้ ใครจะเป็นคนวางก่อนกัน ไม่ว่าจะถอดรูสและสมการอย่างไร ผมก็คิดไม่ตกซักทีว่าไอ้ใครวางก่อนใครมันจะแก้ไขอย่างไร
“ฮะๆ ครับๆ หมีนอนดีกว่านะ ดึกมากแล้ว เดี๋ยวยูเมสเซสไปหา พักผ่อนนะครับ”
ผมรับคำแล้วกดวาง ถ้าไม่วางคราวนี้ได้มีด่า ใครด่าใคร อันนี้ไม่ต้องบอกนะครับ
หลังจากวางสายจากไอ้ยูเสร็จ ไอ้ฟอสก็ลากผมไปอาบน้ำ ซึ่งใช้เวลาอาบเพียง 5 นาทีเท่านั้น ไอ้กรรนี่ถึงกับด่าในความสะอาด ( ประชด ) ของผม แต่ทำไมอ่ะ ก็คนมันไม่ถูกกับน้ำ เหมือนมึงไง ไม่ชอบกินไข่แดง แต่ชอบกินไข่เจียว แม่งๆ แตกต่างกันมากว่ะสัด
ครืดดดดดดดดดด.........ครืดดดดดดดดดดดดดดดด
สะดุ้งตื่นขึ้นมา เพราะโทรศัพท์เครื่องเล็กกว่าฝาบ้านนิดๆ แต่น่ารัก ของผมมันเกิดอาการชักแล้วก็สั่นขึ้นมา เปิดฝาผับขึ้นมาก็เจอกับ 1 ข้อความจาก…..
‘สวามี’
“ห่างกันแค่นี้ แม่งต้องรายงาน” ไอ้ฟอสที่นอนด้านขวาผมพูดขึ้นมา ไอ้ห่า กูก็นึกว่าหลับแล้ว ตกใจหมดสัด!!!!!!!
ไอ้พวกไม่เคยมีแฟน มึงไม่รู้หรอกว่าการมีบ่วงมาผูกคอนั้นมีความสุขแค่ไหน แล้วอีกอย่างเขาไม่เรียกว่ารายงานโว้ย อย่างนี้มันเรียกว่าเล่าสู่กันฟัง เราทำอะไรหรือว่าเขาทำอะไร มันต้องเอามาเล่าให้อีกฝ่ายฟัง นี่แหละชีวิตคู่ของจริง ไม่อิงนิยาย
“นอนๆไป พรุ่งนี้ตื่นทำกับข้าวให้พวกกูแดกด้วย” ผมเอาผ้าคลุมหัวจนมิดแล้วจดเปิดเข้าไปอ่านข้อความ อะไรมันจะปกปิดปานนั้น ฮ่าๆ
‘ฝันดีนะครับหมีน้อย >>>>>>>…… ห้ามให้ใครกอดด้วย ไม่งั้นจะโดนไม่ใช่น้อยนะครับ’
เสือกหักมุมตอนหลังซะงั้น ประโยคข้างหน้าแม่งอย่างสวยงามอ่ะ พออ่านไล่ๆมาด้านล่าง มันก็ยังคงคอนเซ็ปต์หวงได้ทุกที และทุกเวลาจริงๆ กดปุ่มแดงออกเมนูข้อความ ก็มาเจอกับหน้าไอ้ยูที่ยิ้มอยู่บนหน้าจอผม รูปนี้มันถ่ายของมันเอง แล้วมันก็ตั้งค่าเป็นภาพพื้นหลังเครื่องผมเอง ในขณะที่เครื่องมันก็ทำอย่างนี้เหมือนกัน เอารูปผมที่หอมแก้มมันขึ้น แต่มันไม่ค่อยให้ใครจับโทรศัพท์มันหรอกครับ เพราะความลับเยอะ ไม่ใช่ซ่อนกิ๊กหรืออะไรนะครับ ในเครื่องมันมีอะไร หลายๆอย่างที่ผมกับมันทำไว้ เอ่อ............พูดมากกว่านี้ไม่ได้ครับ ความลับ ฮ่าๆ
“ไอ้กรร มือมึงน่ะเอาออกจากเอวกูนะบัดนาว” ผมตะแคงหันไปบอกไอ้กรรที่นอนด้านซ้ายเอามือเท่าใบลานของมันออกจากเอว ซึ่งมันก็ทำตามได้ดีมากครับ ไม่ปฏิบัติตาม แถมยังกอดแน่นกว่าเดิมอีก ผิดผีแล้วสัด
“แม่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง กูจากอดดดดดดดดดดดดดดด คายยจะทำมายยย ” ผมนอนกลางไอ้สองตัวร้อยมันนอนขนาบข้าง ขาไอ้ฟอสนี่ก็เกยอยู่บนตัวผม ขาผมก็เกยเอวไอ้ฟอส ฟรีสไตร์มากครับพี่น้อง ถ้าไอ้ยูนิตมันมาเห็น ผมว่ามันได้อกแตกตายแน่ๆ ฮ่าๆ
“มึงก็รู้ว่ามันมีผัวแล้ว เข้าใจป่ะว่าไอ้ยูมันหวง”
เหมือนไอ้ฟอสจะเป็นคนดี แต่ก็ไม่เลยครับ เพราะมือมันก็พาดอยู่บนหลังผมเหมือนกัน ยังมีสอดเข้าไปเกาหลังให้อีกด้วยนะ เหี้ยยยยยย!!!!!!!!!!!! จ่ายค่าทำขวัญกูมาซะดีๆ เอ๊ะ! หรือความจริงแล้วผมชอบก็ได้
“มึงจะแหกปากเสียงดังทำไม เดี๋ยวพวกนั้นก็ตื่นหรอก กว่าพวกมันจะหลับได้ กูนี่ลุ้นจนเหนื่อย แม่ง” พวกไอ้ทองอ่ะครับ มันไม่ได้เมาเหล้านะ แต่มันเมาแกงจืด พูดเหี้ยไรนักหนา ด่าไปอาบน้ำก็ไม่ไป ด่าไปนอนก็ไม่ฟัง จนสุดท้าย ไอ้หนอนสตรีผู้น่ารักก็ลากไปอาบด้วยท่าทางที่สวยงาม แล้วขู่จะตัดคะแนน นั่นแหละ พวกไอ้ทองมันถึงพระบรรทมได้
“อายเหรอสัด ..... ทีตอนเย็นแม่งนั่งเกยกันทำไมไม่อาย” ไอ้กรรพูดเสียงนิ่ง ผมกับไอ้ฟอสเลยนิ่งฟังมัน อยากรู้ว่ามันนิ่งเพราะด้วยเหตุผลอะไร หรือความจริงแล้วมันรับไม่ได้ที่ผมเอาผู้ชายด้วยกันทำผัว
“มึงรับไม่ได้เหรอที่กูเป็นเกย์” ผมตะแคงไปหาไอ้กรรทันที ยังไงผมก็แคร์มันอยู่ดีนั่นแหละครับ ผม ไอ้กรร ไอ้ฟอส คบกันมาตั้งแต่ ม.ต้น ยังไงความรู้สึกลึกๆบางครั้ง มันก็แคร์เพื่อนมากกว่าแฟนอยู่บ้าง
“ไม่ใช่ว่ากูรับไม่ได้.... แต่ .....กูแม่ง หวงมึงอ่ะสัด”
เมื่อมาถึงจุดนี้ ผมกับไอ้ฟอสก็ข่มเสียงหัวเราะกันสุดฤทธิ์ แม่งเอ๊ยๆ อยากให้เป็นตอนกลางวันจริงๆ พอจะหัวเราะให้เต็มที่ แต่ตอนนี้ทำไมไม่ได้ ดึกแล้ว หัวเราะมากเดี๋ยวผีหลอก ( เกี่ยวไหม)
“อย่างที่ไอ้กรรพูดก็ถูกนะไอ้หมี ไม่ได้รังเกียจ แต่ก็ช่วยเกรงใจพวกกูสองคนหน่อย ยังไงมึงก็เพื่อนตายพวกกูนั่นแหละ อีกอย่าง อิจฉาว่ะสัด” สันดารมากอ่ะ เหี้ยยยยยยย หักมุม
“อย่ามาซึ้งดิสัด.............แต่กูรักพวกมึงจัง” พวกมันสองตัวก็กระโจนกอดผมซะแน่นกว่าเก่าอีกครับพี่น้อง จากที่หนาวๆ อยู่ร้อนขึ้นมาเลยอ่ะ
“มึงรักมากได้กูไม่ได้ว่าอะไรเลย แต่มึงก็เผื่อใจไว้บ้าง ตอนเจ็บจะได้ไม่ต้องเจ็บมาก” ไอ้ฟอสพูดถูก เผื่อใจไว้บ้าง เคยทำแล้วครับ แต่ผลปรากฏว่าทำได้แค่ 10 นาที แล้ววหลังจากนั้นก็กลับมารักไอ้ยูอย่างโงหัวไม่ขึ้นเหมือนเดิม
“กูทำไม่ได้ว่ะ ..........มันเป็นของมันเอง แต่ยังไงถ้ากูเจ็บ ยังมีพวกมึงปลอบใจกูอยู่นี่หน่า”
“เพื่อนน่ะ อยู่กับมึงไม่ได้ตลอดเวลาหรอกนะ แต่แฟนมึงน่ะอยู่กับมึงตลอด แต่ไม่ใช่ว่าที่พวกกูไม่พูด แปลว่าไม่สนใจ บางครั้งการแสดงออกว่าห่วงใยมันอาจไม่จำเป็น ความรู้สึกข้างในต่างหากที่ห่วงมึงไม่เปลี่ยนแปลง” ไอ้กรรไกรใส่มาเป็นชุด ผมนี่น้ำตาซึมเลยครับ
ใช่แล้วครับ พวกมันไม่ค่อยแสดงออกมาห่วงผม เวลาเป็นไข้ก็แค่โทรไปถาม ไม่ได้ไปเยี่ยมที่บ้าน จนบางครั้งผมยังอดน้อยใจพวกมันไม่ได้ ว่าทำไมถึงไม่ห่วงใยกันเลย มารู้วันนี้นั่นแหละครับ ว่าทุกอย่างมันมีที่มา
“กูไม่โกรธที่มึงปิดบังเรื่องแฟน แต่กูโกรธตัวเองมากกว่าที่มัวแต่มองมึงอย่างเงียบๆ แล้วไม่ได้เอ่ยปากถาม ทั้งที่มึงก็รอให้กูถามอยู่เหมือนกัน” ไอ้ฟอสจับมือผมไปกุม เลยกลายเป็นว่ามือทั้งสองข้างของผม กุมมือไอ้ฟอสกับไอ้กรรไกรเอาไว้
“กูไม่ได้อยากปิดบังนะโว้ย แต่.........พวกมึงไม่ถามเองอ่ะ” เสียงอ่อยไปไหมไอ้หมี อย่างงี้แหละผม ในกลุ่มจะเป็นน้องเล็กในกลุ่มก็ว่าได้ แต่ลิมิตความซ่าส์นี่แซงพวกมันสองคนอีกนะ
เลยกลายเป็นว่านอนคุยกันซะงั้นครับ นอนค้างร่วมกันบ่อยก็จริง แต่ส่วนมากจะค้างเพราะว่านัดกันเล่นเกมส์มากกว่า บางคืนไม่ได้นอนก็ยังทำมาแล้ว ไอ้ที่นอนปรับทุกข์คุยกันอย่างนี้ไม่มีหรอกครับ
“แม่งอีกไม่กี่เดือน ก็จะจบ ม.6 แล้ว โอยยยยยยยยยยยยยย ไม่อยากจบ” ไอ้กรรไกร
“ลงเรียนซ้ำอีกรอบซิมึง” ไอ้หมี
“ความคิดดี งั้นเดี๋ยวก็แกล้งสอบตก แล้วเรียนซ้ำอีกปี พวกมึงว่าไง” ไอ้ฟอส
“เหี้ย!!!!!!!!!!” ไอ้หมี+ไอ้กรรไกร
“นี่กูคบกับพวกมึง มา 6 ปีแล้วเหรอเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อ อะไรจะเร็วปานนั้น”
“ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับ มึงต้องขอบใจกูที่เชื้อพระวงศ์อย่างกูลดตัวมาคบกับพวกมึง” ไอ้เหี้ยกรรไกรครับ ไอ้บ้านี่ชอบเล่นมุขอย่างนี้แหละครับ ชอบบอกว่าตัวเองเป็นเจ้าชายจากแคว้นอันแสนไกลโพ้น แต่มันพัดพรากกับพระแม่ กับพระพ่อมันตั้งแต่ยังน้อย ๆสาเหตุก็เพราะระหว่างที่นั่งเครื่องบนผ่านไทย แม่มันเสือกทำมันหลุดมือ มันเลยกลายเป็นเจ้าชายผู้ตกยาก คนอ่านอย่าถือสาเพื่อนผมนะครับ ถ้าสงสารมันมากๆ ก็ช่วยซื้อโอเลี้ยงกับหัวผักกาดมาให้มันก็พอแล้วครับ ฮ่าๆ
“กูเริ่มยอมรับไม่ได้กับความเยอะไปของมึงแล้วนะกรรไกร นอนๆ เลิกฟุ้งซ่าน พรุ่งนี้ต้องลุยงานธรรมเนียมต่ออีก” ไอ้ฟอสด่าให้นอน มันลุกขึ้นแล้วชะโงกตัวไปจับผ้าห่มคลุมหน้าผมกับหน้าไอ้กรร แล้วก็ขู่ให้นอนอย่างจริงจัง ไม่งั้นได้ออกไปนอนนับดาวหน้าบ้านแน่ครับ
“พวกมึงน่ะเพื่อนตาย ของกู” เหี้ยฟอส!!!!!!!!! ซึ้งปิดท้ายเหรอมึง
************************************************
ไอ้ฟอสกับผมตื่นตั้งแต่ ตี4 อันเนื่องมาจากมันและผมต้องช่วยกันเตรียมข้าวเช้าส่วน คนอื่นๆก็ทยอยตื่นตาม อาบน้ำกันเสร็จก็ 6 โมงพอดี ไอ้กรรกับพวกที่เหลือก็เก็บที่นอนหมอน มุ้ง ( ไม่มี ) ผ้าห่มรอเวลาแดก ( รับประทาน 55+ ) ส่วนเรื่อง ปัดกวาดเช็ดถูก็เป็นหน้าที่ของผู้หญิง ซึ่งนำทีมโดยไอ้หนอน ผู้อ่อนหวาน ( ประชด )
เสียงรถยนต์มาจอดหน้าบ้าน พวกผมก็มองหน้ากัน แบบลุ้นๆมาใครมา แล้วพวกมันก็เล่นทายปริศนากันครับ
“กูว่ายูนิต เพราะเหี้ยนี่ห่างเมียนานๆไม่ได้” ไอ้ฟอส
“กูกด like ไอ้ฟอส เพราะมึงพูดได้ตรงมาก” ไอ้กรรไกร
“แต่กูว่าไม่ใช่ อาจจะเป็นพ่อไอ้ฟอสก็ได้” ไอ้ทอง
“กูว่าคนส่งพิซซ่า” ไอ้หนอน พ่อมึงซิ ใครที่ไหนเอารถยนต์มาขับส่งพิซซ่า กว่าจะถึง แข็งเป็นซอฟซิลพอดี แล้วแม่งไอ้หน้ากร๊วกที่ไหนสั่งพิซซ่าตอน ตี5 ครับ กูว่าเกินไปล่ะ
“กูว่าบุรุษไปรษณีย์” ไอ้เพียงครับ พวกมึงยิ่งคุยยิ่งออกดาวอังคารไปโน้นนนน แล้ว พอๆ เลิกไร้สาระ ไอ้ยูนั่นแหละครับ เพราะก่อนออกมามันโทรมาถามผมว่าจะกินอะไรไหม จะซื้อไปฝาก เพราะปากซอยบ้านมันมีตลาดเช้าตั้งขายอยู่ ไอ้หมีสั่งโอวันติลร้อนๆ แล้วก็สั่งปาท่องโก๋ ให้กับพวกผีปอปทั้งหลาย ความจริงอยากกินข้าวมันไก่นะครับ แต่กลัวว่าจะอิ่มแล้วกินข้าวเช้าที่ผม ไอ้ฟอส และแม่ฟินช่วยกันทำไม่ได้เต็มที่ เพราะฉะนั้นเลยเผื่อท้องไว้ดีกว่า
พวกแม่งก็พนันกันเต็มที่ ใครที่เล่นเสี่ยงทายในเกมส์นี้ถ้าแพ้ต้องจ่ายคนละ 100 บาท เบี้ยวไม่ได้ เพราะดอกจะงอกเงยตามด้วย อะไรไม่พอเล่น พวกมันก็เอามาเล่นจนได้ครับ
“โอ้วววววววววว เป็นมึงจริงๆด้วย” ไอ้ฟอสกับไอ้กรรไกรนี่น้ำตาแทบไหลเมื่อเห็นหน้ายูนิตครับ ส่วนพวกที่เหลือก็น็อคตายคาที่ไปแล้วครับ
ที่รักผมมองทุกคนอย่าง งงๆ ผมก็ส่ายหน้าให้อย่างไม่รู้ว่าจะทำอะไรแล้ว พวกแม่งปัญญาอ่อนเกิน
“จ่ายกูมาซะดีๆ ใครเบี้ยว นี่จ่ายสองเท่านะครับ” ไอ้ฟอสเดินเก็บเงินอย่างสบายอารมณ์ ได้ครบก็เอามาแบ่งกับไอ้กรรสองคน สบายไปหลายวันซิมึง
ยูนิตมองเพื่อนผมยิ้มๆ แล้วถามว่ามีอะไรกันเหรอ ผมก็บอกไปว่ามันเอามึงไปเล่นพนัน ยูนิตก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่เดินไปเอาเงินกับไอ้ฟอส 200 เล่นเอาฮากันทั้งห้องครับ มันบอกว่าขอค่านายหน้าหน่อยแล้วกัน หลังจากนั้นมันก็ยื่นเงินมาให้ผม ไอ้หมีก็รับเงินไปใส่กระเป๋ากางเกงด้วยความเร็วแสง ชักช้าเดี๋ยวไอ้ฟอสกับไอ้กรรไกรมันจะแย่งกลับคืน
“ปลาท่องโก๋น้ำเต้าหู้ .......นี่โอวันติลร้อนของหมีนะครับ” มันยื่นของกินสารพัดอย่างมาให้ผมดู ผมชื่นชมเสร็จก็เรียกให้ไอ้ทองเอาไปวางไว้ในครัว กำชับว่าใครหิวก็กินรองท้องรอไปก่อน ส่วนโอวันติลร้อนผมกัดตูดถุงแล้วดูดมันเพียวๆไปเลย ก็ร้อนไปซิครับ
“มันร้อนไม่ใช่เหรอ ...... เดี๋ยวก็ลวกปากหรอก” มันเอาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับปากให้ผมนิดหน่อยแล้วก็พากันเดินเข้าไปนั่งดูข่าวภาคเช้า รวมกับคนอื่นๆ
“คุณยูครับ เสนอหน้ามาแต่เช้าเลยนะครับ” ปากไอ้ทองคาบปลาท่องโก๋ ส่วนในมือก็แก้วน้ำเต้าหู้ คนที่ซื้อมาก็หน้าบานไปซิ ยูนิตมันเป็นคนที่ชอบเอาใจใส่คนรอบข้างครับ ยิ่งมาเห็นเพื่อนๆผมกินปาท่องโก๋กันอย่างถ้วนหน้า ยิ่งดีใจเข้าไปใหญ่
ไอ้ยูไม่ตอบ แต่หันมามองหน้าผมเล็กน้อย ทำไม?? หน้ากูมีอะไร มองได้มองดี มองแม่ง อยู่นั่นแหละ แล้วมันต้องเป็นธรรมดาของคนเราที่จะต้องพะวงว่าหน้าของเรามันติดอะไรหรือเปลา เอ๊ะ!! หรือว่าเมื่อคืนนอนน้ำลายไหล แล้วมันลงเหลือแล้วทิ้งคาบเอาไว้ ไอ้หมีลูบหน้าใหญ่เลยครับ
“มีอะไรติดหน้ากูหรือเปล่า?? ขี้ตา..ขี้ฟัน...น้ำลาย”
มันไม่ตอบมองแล้วยิ้มอย่างเดียว อะไรว่ะ กำลังจะหันไปถามคนอื่นๆ มันก็ดึงแขนห้ามเอาไว้ก่อน ผมหันไปจิ๊ปากใส่ มันก็ก้มลงมาหอมแก้มด้วยความรวดเร็ว ซึ่งไอ้พวกที่เหลือที่นั่งรอสอดส่องพฤติกรรมไอ้ยูก็ส่งเสียงโห่ แซวขึ้นมาอย่างกับ ผีได้น้ำมนต์ กรีดร้องซะดัง
“โดนน้ำมนต์สาดเหรอสัด ร้องอยู่ได้ ไอ้หนอนรีดผ้าไป ไม่ต้องมอง” โวยวายเพื่อกลบเกลื่อนความอาย แต่ถึงยังไงด่าพวกมันด้วยกระบวนท่าไหน ก็ไม่สลดหรอกครับ พวกนี้มันหน้ามึนระดับขั้นเทพ
พวกมันมองผมอย่างประณาม เอ๊าๆ !!! แฟนกัน แค่หอมแก้มนี่มันจะเป็นไรไป แต่ก็ลืมไปว่าไอ้พวกนี้มันยังอินโนเซนต์เรื่องพวกนี้อยู่ แล้วตอนที่พวกมึงดูคลิปทำไมไม่อาย
“อาบน้ำหรือยังครับ”
“อืม” กำลังเบลอ เพราะเหมือนจะง่วงอีกรอบ มือไม้ก็อ่อนไปหมด ไอ้ยูมันจับไปวางไว้ที่ตักมัน ผมก็ไม่ว่า เพราะผมก็ชอบด้วยไง ฮ่าๆ
“วันนี้มีคาบสุดท้ายว่างใช่ไหมครับ?” มันอาศัยความเนียนและความด้านซึ่งเป็นเอกลักษเฉพาะตัวค่อยๆดึงเอวผมเข้าไปนั่งข้างมัน พวกที่เหลือมันก็นั่งดูข่าวไปกันอย่างครื้นเครง ไม่มีซะละไอ้ที่ว่าเบลอจากตื่นนอน ไอ้พวกนี้มันพร้อมคุยพร้อมฮากันทุกเมื่อ และทุกสถานการณ์ครับ
“อืม” คือ มึงรู้ดีกว่ากูได้ไง อ้อ ลืมไป มันมีตารางเรียน ตารางอ่านหนังสือผมนี่หน่า
“งั้น ไปบ้านยูกันนะ”
“อืม....................!!!!!!!!!!”
เฮ้ยยยย!!!!!!!!!!!!!
หายง่วงเลยไหมล่ะไอ้หมี หันไปมองมันก็นั่งทำหน้าตาเจ้าเล่ห์มองผมอย่างกับไอ้หมีเป็นแกะตัวน้อยๆให้มันเชือดอย่างนั้นแหละ น่ากลัวมากอ่ะ ถึงจะยอมรับหน้าชื่นตาบานว่าได้กันแล้ว!! แต่เมื่อถึงเวลาจริงๆแล้วผมก็ซีดเหมือนกันครับ เลี่ยงได้เป็นเลี่ยง ถ้าเลี่ยงไม่ได้ก็สลบซัก วันสองวัน ฮ่าๆ
“ล้อเล่นครับ มันน่าตกใจขนาดนั้นเชียว” กูไม่ได้ตกใจ แต่กูกลับหลบใน!
“เปล่าๆ กูทำหน้าโอเวอร์ไปอย่างนั้นแหละ ใครมันจะตกใจ ( กูแค่ผวา )” ผมทำทียัดส้มเข้าปากหน้าตาเฉย แต่ข้างในนี่ตื่นเต้นจนลำไส้ใหญ่มันจะเต้นบีบอยอยู่แล้ว กลัวมันจะทำจริงๆ ไอ้นี่ไว้ใจไม่ได้ มันชอบทำอะไรหน้ายิ้มๆ ซึ่งยิ้มร้ายๆนั่นแหละคืออาวุธของมัน เจอเมื่อไรผมก็ตายน็อคไปเลยครับ
“ความจริงยูก็ว่าจะพาหมีไปจริงๆแล้ว แต่มันติดงานของ ม.6 อยู่นี่ครับ” กูนึกรัก ผอ. ก็วันนี้นี่แหละ ถ้าไม่มีงานนี่ผมว่าต้องไปนอนเสร็จมันที่บ้านสองยกเพียวๆแน่ๆ
“นานๆมึงจะสำนึกได้ ถ้าขืนกูและมึงหายกันทั้งคู่ งานนี้มีแต่เละกับเละ”
ไอ้ยูก็หัวเรี่ยว หัวแรงในการทำเวที ซึ่งคาดว่าได้ทำวันนี้แน่ๆ ส่วนผมก็หัวหน้าฝ่ายดีไซน์และตกแต่ง โดดไม่ได้ครับ ถ้าโดดงานไม่เดินแน่ๆ เพราะห้องอื่นๆเขาก็มีงานในส่วนของเขา
จริงอยู่ที่ ม.6 ทั้ง 16 ห้องไม่ได้สมานฉัน กันทุกห้อง จะมีแต่ห้องผมกับห้องไอ้ยูนี่แหละที่ดูเหมือนจะรักใคร่กลมเกลียวกัน นอกนั้นก็แยกเขี้ยวใส่กันอย่างเดียว เข้าใจนะครับว่าความคิดของคนเรามันค่อนข้างที่ต่างกัน นานๆครั้งที่จะมีใครสักคนยอมหยุดฟัง และยอมรับความคิดของคนอื่น แต่เวลามีงาน พวกม.6 มันก็รู้เรื่อง รู้งานดีครับ ไม่มีมาตีกันให้รุ่นน้องเห็นหรอก ก็เป็นพี่ใหญ่สุดในโรงเรียน ต้องทำตัวให้น้องๆเคารพหน่อย ถ้าหากมันมือคันเท้า(ตีน) ก็จะนัดกันที่ค่ายมวยกันเลยครับ ยกไปเชียร์กันทั้งห้อง ซึ่งผมก็ว่าแฟร์ดีนะ มีกฎ มีกติกา ใครแพ้ก็ต้องยอมรับ
นั่งคุยกันประมาณครึ่งชั่วโมงได้ ผมก็เดินไปรับชุดนักเรียนกับไอ้หนอน ตอนแรกมันไม่ให้ดีๆหรอกครับ ผมเลยเดินกลับมาเอาแบงก์ยี่สิบกับไอ้ยูสองใบ แล้วเดินกลับเอาไปให้มัน นั่นแหละไอ้หนอนมันถึงยอมปล่อยเสื้อกับกางเกงมาให้ผม ตอนแรกคิดว่าผมจะโดนคนเดียว ที่ไหนได้โดนทั้งกลุ่มเลยครับ เว้นแต่ไอ้ฟอสคนเดียว เพราะมันไม่ได้เอาเสื้อกับกางเกงมาให้ไอ้หนอนรีดให้
“กินให้อิ่มนะทุกคน เดี๋ยวจะเรียนไม่รู้เรื่อง” แม่ไอ้ฟอสพูดขึ้นอย่างใจดี ท่านเอาน้ำผลไม้มาวางให้ทุกคนเสร็จเรียบร้อย ก็ขอตัวออกไปดูต้นไม้ที่สวนข้างๆบ้าน
ถ้าพวกมึงกินข้าวต้มคนละ 3 ชามแล้วเรียนไม่รู้เรื่องนี่กูว่าลาออกไปรับจ้างล้างจานตามร้ายก๋วยเตี๋ยวดีกว่า สุดยอดอ่ะ ยัดเป็นยัด ไอ้ยูเห็นหน้าหล่อ ผู้ดีๆอย่างนี้มันกินไป 3 ชาม นมหนึ่งแก้ว แอปเปิลหนึ่งลูก ซึ่งมันก็ยังแพ้ผมอยู่ดี ผมนี่ฟาด 4 ชาม นมอีก 1 มะละกอครึ่งลูก ส้มเขียวหวานอีก 2 เบสิคมากครับสำหรับเรื่องแดก ว่าจะปิดท้ายด้วยคุ้กกี้ แต่ไอ้ยูมันมองแบบนิ่งๆใส่ก่อน ก็เลยไม่กิน มันกลัวว่าผมจะกินเยอะ แล้วอ้วกครับ
“แม่ฟินครับ หมีไปเรียนก่อนนะครับ เดี๋ยววันหลังแวะมาค้างอีกนะครับ” ไม่ได้บอกลานะครับ เพราะยังไงก็ต้องแวะมาอีก แม่ไอ้ฟอสพยักหน้าแล้วอวยพรให้เรียนรู้เรื่อง ถ้าคำอวยพรของคุณแม่เป็นจริง ปานนี้ผมไม่ต้องไปนั่งอ่านหนังสือหรอกครับ
“หมี เพื่อนหมีไปโรงเรียนกันยังไง ถ้ารถคันไหนแน่นมาก ให้มานั่งรถเราก็ได้นะ” มันใช้คำว่ารถเราครับพี่น้อง ได้ข่าวว่าคันนี้แม่มึงซื้อมึงในฐานะที่ลูกตัวเองเล่นเกมส์เก็บผักชนะกูไม่ใช่เหรอ อย่าตกใจครับ นี่คือเรื่องจริง ผมเล่นเกมส์ปลูกผักแพ้ยูนิต แล้วแม่ยีนต์ แม่ของไอ้ยูก็เลยตบรางวัลซื้อรถให้ลูก เพื่อแสดงความดีใจ แต่จริงๆแล้ว แม่ยีนต์อยากให้ยูเฉยๆ เลยเอาเรื่องเกมส์มาอ้าง แต่ความจริงแล้วแม่ยีนต์บอกผมว่าอยากปลอบใจมันที่มันไม่ได้ไปเรียนแลกเปลี่ยนที่ออสเตรเลีย
ผมก็เลยบอกแม่ยีนต์ไปตามเนื้อผ้าว่า ที่ยูนิตมันไม่ไปก็เพราะผม ผมก็เลยขอโทษแม่ยีนต์ยกใหญ่ ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะยังไงแม่ผมกับแม่มันต้องส่งไปเรียนนอกอยู่แล้วหลัง จบ ม.6 พวกแม่ๆ เขาคุยกันเอาเองครับ ผมกับยูนิตยังไม่ได้บอกว่าจะไปเรียนเลย
“เฮ้ยยยยยยยยย!!!!!!!!!!! คันไหนแน่น มานั่งกับกูได้ คนหล่อใจดี” พวกมันหันมามองพรึบพรับ มันจะแน่นได้ไงครับ ก็บ้านรวยกันทุกคน บางคนก็เอารถมา บางคนรถที่บ้านก็มารอรับ คนไหนที่ไม่มีรถส่วนตัว ก็อาศัยนั่งไปกับเพื่อน ตะโกนไปอย่างนั้นแหละ เชื่อฟังผัวไม่ผิดนี่ครับ
“กูเกรงใจอ่ะสัด” เกรงใจบ้านมึงซิ เกรงใจเขาไม่ทำอย่างนี้หรอกเว้ย ไอ้ห่ากรรปากบอกว่าเกรงใจแต่มันเดินหอบกระเป๋ากับหนังสือเรียนเดินมาเปิดประตูหลังเข้าไปนั่งทำหน้ากวนตีนแล้วครับ
“ไอ้ฟอส .....รถมึงก็มี แล้วทำไมไม่เอาไป” ไอ้เพื่อนเวรทำหูทวนลมแล้วก็เปิดเข้าไปนั่งคู่กับไอ้กรรไกร พวกมึงสองตัวทำหน้ากวนตีนจนน่าตบมากอ่ะ ส่วนไอ้คนขับก็ไม่พูดอะไรครับ มันยิ้มอย่างเดียว ที่บ้านมันส่งมายิ้มครับ เดี๋ยววันหลังส่งมันไปยิ้มกับพวกเสื้อแดง ( เกี่ยวไรกัน )
“คือกูอยากนั่งพรีอุสไปโรงเรียน รถกูเก่าแล้ว เบาะมันแข็ง อีกอย่างขี้เกียจขับ” ได้ข่าวว่ารถมึงเพิ่งซื้อเมื่อ 3 เดือนที่แล้วก่อนขึ้น ม.6 ไอ้พวกนี้มันยังไง มีรถก็ขี้เกียจขับ โอนมาให้กูซิ กูจะขับแม่งทั้งวันเลย
“ลืมของหรือเปล่าครับ โทรศัพท์ กระเป๋าเรียน กระเป๋าสตางค์ หนังสือ........” ไอ้หมีก็นึกตามที่มันพูด ปรากฏว่าลืมกระเป๋าสตางค์ไว้ที่ห้องไอ้ฟอส เจ้าของห้องก็เลยต้องขึ้นไปเอาให้
“สามีดีเด่นประจำปีเลยนะนายอ่ะ” ไอ้ฟอสยัดกระเป๋าสตางค์ใส่มือผมแล้วก็ไม่ลืมปิดท้ายด้วยการตบหัวผมเล่น เดี๋ยวๆ เดี๋ยวมึงจะโดนไอ้ยูมันด่า
“ฟลอเซ็นต์ เราว่าเมื่อกี้นายตบหัวหมีแรงไปนะ” เห็นไหม มันไม่ได้ด่าแบบคนอื่นะเขานะ ไอ้นี่มันด่านิ่งๆ ผมเลยหัวเราะเยาะแม่งเลย
“ถนอมกันเข้าไป เดี๋ยวแม่งก็เป็นง่อย” ไอ้กรรพูดแล้วเอื้อมมือมาหยิกหูผม ไอ้ยูนี่หันขวับเลยครับ แต่คราวนี้ไม่ได้ว่าอะไรไอ้กรรเลย เพราะไอ้กรรไกรมันทำหน้านิ่งมองไอ้ยูอยู่
ผมเข้าใจมันนะ กรรไกรมันแค่อยากให้ยูนิตเลิกถนอมผมซะที เพราะเดี๋ยวผมจะเคยตัว ซึ่งก็ไม่ทันแล้วครับ เพราะตอนนี้ไอ้หมีเคยตัว เคยใจไปตั้งนานสองนานแล้วครับพี่น้องแม้ว!!
กด 1 โหวต หมี
กด 2 โหวด ยูนิต
กด 3 โหวต คนเขียน
กด 4 โหวต ตัวเอง
ไม่กด >>>>>>>> "หน้าเหี่ยว" สาธุ!!!!!!!!!
-
:กอด1:
:L1:
-
:L1: กดทุกข้อเลย :L1:
:pig4: :pig4:
-
:impress2:กด 1 and 2 หมีและยูนิต
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก o13
-
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
จ้ะเอ๋!!!!!!!!
คนอ่านอยู่ไหน
เม้นจงมา เพี้ยงงงงงงงงงงงงงงง
-
ลูกหมีน่ารักอ่ะ เกรียนได้ใจ
กด3 เลือกคนแต่งจ้า
-
กด 3 รัวๆๆ
ชอบยูนิต ><
อยากได้แบบนี้! :serius2:
-
กด 2 ยูนิต น่ารักมากกก ไม่ไหวแระ สลบๆๆๆ
-
เนื้อผ้า....
เจอกันก่อนสงกานต์ นะคะทุกคน อยากจะบอกอะไรนิดๆหน่อย ก่อนที่จะไปอ่านเรื่องสั้นตอนต่อไป
“อย่ากลัวที่จะได้รัก เมื่อใดที่หัวใจกลัว เมื่อนั้นความรักก็จะหลุดลอยไป”
หลายสิ่งหลายอย่างทำให้ “ชีวิต” ของคนเราเติบโต และก้าวหน้าไปเรื่อยๆ คงไม่มีใครเดินถอยหลัง แล้วพบกับความสูญเสียหรอกนะ หากเราเลือกใช้ความรักในทางที่ถูก ย่อมจะทำให้ชีวิตเราดีขึ้นไปด้วย แต่เมื่อใดที่เราความรักมาใช้ในทางที่ผิด นำไปความไว้ใจของคนที่เรารักไปใช้เพื่อทำประโยชน์บางอย่างให้แก่ตนเอง คนๆนั้นก็จะเป็นคน “โง่” มีไม่ทางได้พบเจอกับความรักอีก...
ช่วงชีวิตในวัยแห่งความรักของแต่ละคนนั้นคงไม่เหมือนกัน แต่สำหรับหมวยแล้ว “รัก” สอนให้รู้อะไรหลายๆอย่าง “เมื่อใดที่รักบังตา เมื่อนั้นตาก็แทบจะมองไม่เห็นอะไรเลย” เจอกับตัวเองมาแล้ว เจ็บกับตัวเองก็มาแล้ว.....
แต่สำหรับเรื่องสั้น “Fall In love แล้วคุณจะหลงรักผม” นั้น คนเขียนจะพยายามถ่ายทอดความรู้สึกของการได้รัก และการถูกรักผ่านตัวหนังสือ เพื่อให้ผู้อ่านได้รำลึกถึง “เรื่องรัก” ของตนเอง เพราะฉะนั้นเรื่องสั้นเรื่องนี้จะไม่มีตัวอิจฉา และจะไม่มีตัวโกง มาให้ขุ่นคล้องหมองใจแต่อย่างใด จะไม่มีซีนดราม่าตบแย่งคนหล่อ ไม่มีการด่าทอ หรือพูดให้ร้าย..
หากจะมีแต่เรื่องราว “ความรัก” ที่ทั้งสองคนช่วยกันถักทอกันมา กว่าจะมีวันนี้ทั้งสองอาจจะผ่านอะไรมาเยอะ คนเขียนจะพยายามสื่ออารมณ์ให้หลากหลาย และให้สนุกน่าอ่านที่สุด บางครั้งอาจจะสอดแทรก “นิยามเพื่อนแท้” เพื่อให้คนอ่านได้พึงระลึกเสมอว่า “เพื่อน” นั้นอยู่ได้มั่นคงถาวรกว่า “แฟน” แค่ไหน
MUAY
……………………………………………………………………………………………………..
Doesn’t matter how hard I try
Cause my heart…
Nothing stays the same
I won’t lie you got me saying I need you
ไม่สำคัญหรอกว่าฉันจะพยายามมากแค่ไหน
...เพราะว่าหัวใจของฉัน
ไม่มีสิ่งใดที่จะเป็นเหมือนเดิม
ฉันไม่ได้โกหก คุณทำให้ฉันต้องพูดว่าฉันต้องการคุณ
กับดักรัก หลุมที่ 4
I
.
.
.
“คิดได้หรือยังว่าจะเลือกคณะไหน” ยูนิตถามขึ้นระหว่างทาง ทำเอาผมที่กำลังก้มหน้าก้มตาเล่นเน็ทโทรศัพทอยู่ ต้องเงยหน้าขึ้นมามองมันอย่าง งงๆ ไม่นึกว่ามันจะมาอารมณ์รักการเรียน การศึกษาตอนนี้
“คิดแล้ว แต่ยังตัดสินใจไม่ได้” เลิกสนใจโทรศัพท์ดีกว่า ไว้ตอนเข้าแถวเดี๋ยวค่อยเล่น เพราะถ้าหากยูนิตมันพูดเรื่องนี้ขึ้นมาแล้ว แสดงว่าผมต้องสนใจ และตั้งใจฟังมันด้วย
“ลงทันตไหม อย่างหมีเข้าได้สบายๆอยู่แล้ว” ผมขมวดคิ้วนิดหน่อย เรียนน่ะเรียนได้ ไม่ใช่คนที่โง่จนน่าเกลียดอะไร (เหรอ ) แต่ผมน่ะมันคนไม่ชอบเอาใจใคร ดีไม่ดีไปเจอคนไข้เรื่องมาก จับเขาเหวี่ยงออกมาจากห้องตรวจพอดี
คุยกับพวกไอ้ฟอส กับกรรแล้วว่า ถ้าใครคนไหนลงตามเพื่อน หรือว่าลงไปเพราะคะแนนต่ำนั้น จะโดนลงโทษด้วยการไม่พูดจากัน 1 ปี เพราะฉะนั้น พวกผมทั้งสามคนเลยซีเรียสกับเรื่องคณะเป็นพิเศษ ต้องชอบและมองหน้าที่การงานไว้ในอนาคตด้วย
ใจผมน่ะอยากเป็นหลายอย่างอยู่เหมือนกัน ทั้งนักโบราณคดี ทั้งนักกฎหมาย นักเศรษฐศาสตร์ เพราะผมค่อนข้างถนัดในสาขาวิชาดังกล่าว แต่พอเอาเข้าจริงๆ มันต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง ก็เลยเป็นปัญหาเลยครับ ไม่รู้ว่าจะเลือกอันไหน
“กูว่าอย่างมึงนี่ต้องเป็นครูอนุบาล จะได้ไปเต้นปัญญาอ่อนๆให้เด็กมันดู” ไอ้กรรก็พูดซะผมเห็นภาพเลยครับ อีกอย่างที่เกลียดและกลัวที่สุดลองจาก ตุ๊กแกก็คือ “เด็ก”
เด็กเป็นอะไรที่งี่เง่ามากอ่ะ บอกซ้ายมันไปขวา บอกให้หยุดเดินมันเสือกวิ่ง จับนั่งอยู่เฉยๆก็มือซนคว้าโน้นนี่นั่นมาเล่น แค่หลานที่อยู่ต่างจังหวัด ญาติห่างๆของแม่ผมก็ปวดหัวแล้ว ขืนให้ไปเลี้ยงลูกคนอื่น ผมว่าต้องเป็นประสาทเอาแน่ๆ ของอย่างนี้มันคิดอยู่กับจิตใจครับ ถ้าใครรักเด็กแบบเอ็นดูเวอร์ๆ ผมว่าได้นะ
“กูไม่ชอบอ่ะ ทั้งทันตแพทย์ ทั้งครูอนุบาล....มึงว่ากูเหมาะที่จะเป็นนักเศรษฐศาสตร์ป่ะ” ประโยคหลังหันไปถามยูนิตมันครับ ถ้าไม่นับตอนที่ผมนั่งเล่นโทรศัพท์นะ ผมว่าตอนไอ้ยูมันตั้งใจขับรถก็ดูดีไปอีกแบบเหมือนกันนะ
“เก่งวิเคราะห์เศรษฐกิจหรือเปล่าล่ะ ดูข่าวบ่อยไหม คนไหนที่ติดตามข่าวสารตลอดเวลา จะได้เปรียบเป็นพิเศษตอนสอบ” ยูนิตมันก็อธิบายไป ผม ไอ้ฟอส ไอ้กรรก็ตั้งใจฟังกันไป
“มึงพูดเหมือนมึงไปสอบมาแล้วอ่ะ”
“อาเล่าให้ฟังครับ พอดีท่านเป็นนักวิเคราะห์ของบริษัทต่างชาติแถวชลบุรีน่ะครับ”
“ติดต่ออามึงให้หน่อยดิ เผื่อมาติวกูได้”
“หมีทนได้เหรอ ใช่ว่าท่านดุหรอกนะครับ แต่ท่านจะขนตำราตั้งแต่รุ่นพ่อมาให้หมีอ่านให้เสร็จภายในวันเดียว วันต่อไปตำราเนื้อหามันก็จะยากยิ่งๆขึ้นไปอีก” พูดซะกูเห็นภาพเลยนะมึง
“พูดอย่างนี้แสดงว่ามึงโดนมากับตัวแล้วใช่ไหม” ไอ้กรรพูดขึ้น ผมเลยหันคอไปดูทางคนโดนถามทันที
และก็เป็นอย่างที่ไอ้กรรคิดจริงๆครับ ยูนิตมันพยักหน้าแล้วยิ้มให้เล็กน้อย ครอบครัวมึงนี่ ลึกๆกูก็ว่าน่ากลัวนะ
ถ้าถามว่า พ่อกับแม่ผมทำงานอะไรเหรอ ผมจะตอบได้อย่างมั่นอกมั่นใจเลยว่า ท่านทั้งสองมีธุรกิจเล็กๆอยู่บนเขาครับ “ไร่ชาด้วยรัก” เขาจะเรียกว่าชาวไร่ก็ไม่อายครับ เพราะนั่นคือความสำเร็จที่พ่อและแม่ผมช่วยกันสร้างด้วยน้ำพักน้ำแรง ผืนดินรกร้างบนเขา กินเนื้อที่ ร้อยกว่าไร่คือ มรดกที่ปู่ยกให้พ่อผม สมัยนั้นผู้คนยังไม่ค่อยสนใจในที่ดินบนภูเขาเท่าไร เลยไม่มีใครมาติดต่อซื้อ พ่อกับแม่จึงช่วยกันพลิกผืนดินธรรมดาเป็นไร่ชา ที่ทำกำไรให้ปีละหลายสิบล้าน
และไม่นานมานี้ “ธุรกิจชาเขียว” ก็สามารถตีตลาดของผู้บริโภคชาวไทยได้เป็นอย่างดี ใบชาคุณภาพดีจากไร่ผมก็ราคาดีขึ้นไปอีกเท่าตัว และเมื่อสั่งสมประสบการณ์พอตัวแล้ว ไร่ชาด้วยรัก ก็มีผลิตภัณฑ์ชาเขียวแท้ต้นตำรับ แบนด์ “ชากุชิ” ส่งออกไปขายทั้งในประเทศและต่างประเทศ ฟันกำไรไม่รู้เท่าไรต่อเท่าไร
และนั่นแหละคือเป้าหมายของผม นักเศรษฐศาสตร์ เพื่อที่จะมาช่วยบริษัทของตัวเอง และถ้าหากมีโอกาสก็จะไปเรียนกฎหมาย และเกษตรมาเพิ่ม เพื่อเอาความรู้ความสามารถทั้งหมดมาส่งเสริมให้ไร่ชาของตัวเองก้าวหน้าขึ้นไปอีก
“ทำไมเงียบ”
หลังจากที่จอดรถเข้าที่แล้วเดินไปนั่งโรงอาหารเพื่อรอเข้าแถวแล้ว ยูนิตมันก็เงียบมาตลอดทางเลยครับ ผมได้แต่สงสัยยังไม่อยากถาม
“กำลังคิดว่า ยูกับหมีเหมาะสมกันหรือเปล่า”
ไวเท่าความคิดครับ มือผมยกขึ้นไปตีปากมันทันที ไม่กั๊กไว้ซักนิดเลยครับ ความแรงนี่เต็มเหนี่ยว แต่ระดับปานกลาง ตีเพื่อเตือนสติมันเท่านั้นแหละ
“ไอ้ความคิดอย่างนี้เมื่อไรมึงจะลบไปจากสมองมึงซักที” ไอ้ผมที่กำลังนั่งดูดน้ำทับทิมอยู่ดีๆ หมดอร่อยเลยครับ ปล่อยหลอดออกจากปาก แล้วหันหน้าไปเอาเรื่องมันทันที นี่ถ้าอยู่บ้าน ผมจะกระโดดกัดหูมันให้ขาดไปเลย
อีกอย่างที่มันพูดอย่างนี้ใช่ว่าบ้านมันจนนะ บ้านมันน่ะทำธุรกิจส่งออก พวกเครื่องจักร โรงงานอุตสาหกรรมไรเงี้ย แต่เห็นพ่อบอกว่า พ่อไอ้ยูกำลังวางโครงการสร้างวิลล่าแถวๆโคราชไอ้อีก ถ้าระดับนี้จน ผมว่าทักษิณก็เป็นภารโรงไปแล้วล่ะครับ จัดอันดับคนรวยในเมืองไทยทีไร บ้านมัน กับ บ้านผม ติดโผทุกที แต่ของอย่างนี้บอกกล่าวไม่ได้หรอกครับ เดี๋ยวเขาหาว่าอวด
“ต่อไปหมีก็คงเป็นนักเศรษฐศาสตร์มือหนึ่งของไร่ด้วยรัก มีหรือที่นักธุรกิจจนๆ อย่างยูจะไปสู้ได้”
อ่ะไอ้เหี้ย!! พูดอย่างเดียวก็ได้ ทำไมต้องมาทำหน้าตาน่ารักแบบหลุดๆ ให้กูเห็นด้วยเนี่ย ยิ่งคนมันรัก มันหลงอยู่ แค่นี้ก็ไปไหนไม่รอดแล้วครับ จากอารมณ์อยากกัดหูเปลี่ยนเป็นอยากกัดปากมันแทน ฮ่าๆ
“ป่ะ”
“ไปไหนครับ”
“ไปจดใบหย่ากัน ผัวจนๆอย่างมึง กูไม่เอาแล้ว”
“ไปจดได้ไงครับ ในเมื่อยังไม่ได้เซ็น”
“งั้นก็ดี จะได้เลิกกันง่ายๆ”
“พูดเล่นใช่ไหมครับ”
“มึงเห็นกูหัวเราะ แล้วหกสูงให้มึงเห็นหรือเปล่าล่ะ”
“................................”
“ไม่ต้องมาเงียบ ตงลงเลิกไม่เลิก” ไอ้ฟอสกับไอ้กรรที่นั่งอยู่ข้างๆ มองมาที่พวกผมอย่าง งงๆ ประมาณว่าพวกมึงสองตัวตีไรกันแต่เช้า ผมเลยส่งสายตาให้มันไปนั่งไกลๆ เดี๋ยวได้โดนลูกหลง
มันไม่พูดครับ กำข้อมือผมอย่างเดียว ซึ่งเดาก็รู้ว่าอีกไม่กี่น่าทีข้างหน้ามันจะช้ำแล้วก็เขียวขึ้นมาแน่ๆ แต่ไม่ร้องครับ กับเรื่องแค่นี้ ถ้าจะมัวมาร้องห่มร้องไห้ก็ไม่เป็นอันทำมาหากินพอดี
“ยูนิตบางเรื่อง มึงก็ระแวงเกินไป ซึ่งนั้นก็คือข้อด้อยของมึง ม.ต้น ยัน ม.ปลาย มึงก็แก้ไม่หาย ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว มึงน่ะทัดเทียมกูทุกอย่าง ทำไมมึงต้องคิดให้ตัวเองต่ำค่าลงไปกว่านี้ด้วย บ้านกูกับบ้านมึงน่ะคบกันด้วยใจ ไม่ใช่เรื่องเงิน เหมือนกับกูที่มองว่ามึงเป็นแฟนกูเสมอ เป็นคนสำคัญรองลงมาจากพ่อและแม่ เป็นคนอันดับต้นๆที่กูจะนึกถึงเป็นคนแรก แค่นี้มันยังไม่พออีกเหรอ ที่จะทำมึงมั่นใจ”
คนเริ่มทยอยเข้าไปแถวแล้วครับ เหลือ ม.6 บางส่วนที่กำลังกินข้าวอยู่ เป็นพี่สุดก็อย่างนี้แหละครับ แม่ค้า รุ่นน้อง พากันเกรงใจไปหมด
“รักนะคะ”
นั้นไง ดราม่าอยู่ดีๆ มันก็ผ่าอารมณ์แบบสุดๆ มาบอกรักกลางโรงอาหารอย่างนี้ ไม่เอาโล่ไปให้ถึงบ้านก็ไม่รู้ว่าจะให้อะไรแล้ว! เมื่อก่อนตอนมันจีบผมนี่ พูด “ค่ะ” “คะ” ทุกคำเลยนะครับ เพื่อนๆมันบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า “น่ารัก” แต่สำหรับผม “น่าถีบ” มากกว่า ปัญญาอ่อนเกินไปครับ ไอ้หมีไม่ใช่ผู้หญิงนะ มาพูดค่ะให้ฟัง มันแสลงหูนะโว้ย เป็นแฟนกันแล้วก็เลยบังคับให้มันเลิกพูด มันก็เปลี่ยนจาก “ค่ะ” มาเป็น “ครับ” อย่างนี้ค่อยน่าฟังหน่อย
“หายแล้วครับ....” นี่ถ้าเป็นที่บ้าน หรือในรถนะ ผมว่าถ้าไม่โดนมันจูบ ก็โดนมันลากไปกอดแน่ๆ ดีที่มันยังสำนึกและระลึกได้ว่านี่คือโรงเรียน
“ไม่ได้อยากพูดให้หมีอารมณ์เสียนะครับ แต่อารมณ์ยูมันพาไปเอง ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมอยู่ดีๆ ถึงพูดออกมา”
ผมพอจะรู้นะ อาการของมันน่ะ เกิดจากความวิตกกังวล สารพัดเรื่องของมันนั่นแหละ เรื่องคณะเรียน แล้วมันก็คิดไกลไปอีกถึงเรื่องทำงาน แล้วก็เลยเถิดไปเรื่องสถานะ ความร่ำรวย ห่าหวอะไรก็หลั่งไหลเข้ามาหามันทันที ก็บอกแล้วว่ามันน่ะ “คิดมาก” เกินไป
“อืม กูก็ไม่ได้โกรธมึงอยู่แล้ว .......อ่ะ กินน้ำทับทิมให้หมด เดี๋ยวจะได้ไปเข้าแถว” มันพยักหน้าแล้วดูดเอาๆ เมื่อกี้น้องๆแฟนคลับผมเอาข้าวกล่องมาให้ ไม่อยากปฏิเสธไปครับว่ากินข้าวเช้ามาแล้ว กลัวน้องจะเสียใจ ก็เลยรับไว้ ให้ความรู้สึกว่าญี่ปุ่นมากอ่ครับ ห่อด้วยถุงผ้ามาด้วยเว้ย น่ารักอ่ะน้อง
“มึงๆ ช่วยกูกินหน่อย” ตัดสินใจเปิดกินเลยแล้วกัน เดี๋ยวจะบูดทิ้งเสียเปล่าๆ ยิ่งอากาศร้อนๆอย่างนี้ ของยิ่งเสียง่าย เปิดฝากล่องออกมาก็เจอ ออมเล็ตสารพัดผักอยู่ข้างใน โอยยยยยยย หิวขึ้นมากะทันหันทันที
“ออมเล็ตเหรอ หมีกินไข่ตอนเช้าแล้วจะไม่อ้วกเหรอ มันเลี่ยนๆนะ” ก็ถูกของมัน แต่กูอยากกินอ่ะ
“จะพูดทำหอกทำไมละครับคุณแฟน ตงลงกินไม่กิน”
“ถ้าป้อนก็กิน ถ้าไม่ป้อน.............” มีการเว้นเสียงไว้นิดหน่อย อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะพูดอะไรต่อ
“ถ้าไม่ป้อน ก็กินอยู่ดีนั่นแหละครับ ฮ่าๆ” กลายเป็นว่าผมเลยอดหัวเราะตามมันไม่ได้ ตักใส่ปากผมแล้ว ผมก็ตักป้อนไอ้ยูไปคำใหญ่ ผลัดกันกินไปกินมาก็หมดพอดี สัญญาณโค้งอันตรายของการเข้าแถวก็ดังพอดี กินน้ำมะนาวคนละแล้วเพื่อกันเลี่ยน แล้วผมกับมันก็มุ่งหน้าไปเข้าแถวทันที
หน้าเสาธง
ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย ~ ……
ร้องเพลงชาติเพื่อแสดงความรักชาติ และจงรักภักดีต่อพระมหากษัตริย์กันอย่างพร้อมเพรียงมากครับ กรรมการนักเรียนหน้าตาดีอย่างไอ้หนอนก็นำสวดมนต์ ไอ้อาร์ที่เป็นประธานนักเรียนก็ยืนคุมเชิงอยู่ข้างๆ รุ่นน้อง ม.ต้น ที่อยู่ข้างหน้าดูจะดี๋ด๋าที่สุดเมื่อเทียบกับพวก ม.ปลายที่อยู่ด้านหลัง มองไม่ค่อยเห็นเท่าไรครับ ก็กรรมการนักเรียนชุดนี้มันหล่อสวยกันเกือบทุกคนเลยครับ
“สวัสดีนักเรียนทุกระดับชั้นที่น่ารักทุกคนนะครับ วันนี้ ผอ. ก็ไม่อยากจะพูดอะไรมากนะ ก็เรื่องเดิมๆนั่นแหละ เรื่องความสะอาดและระเบียบวินัยของนักเรียน...”
ท่าน ผอ. พูดปราสัยหาเสียงอยู่ประมาณ 5 นาที เรื่องเก่าๆนั่นแหละครับ ความสะอาดในโรงเรียน การเข้าแถวในตรงเวลา หลังจาก ผอ. ก็รวบรัดเข้างานประเพณีของ ม.6 ตัดตอนมากอ่ะ
“ตั้งแต่ช่วงบ่ายเป็นต้นไป จะไม่มีการเรียนการสอนในนักเรียนชั้น ม.6 เพื่อที่จะให้เวลาทำเวทีได้เต็มที่และเสร็จภายในเย็นนี้ เพราะฉะนั้น ถ้าหากใครรู้ตัวว่าอยู่ ม.6 ก็กรุณาไปร่วมแรงร่วมใจทำงาน ช่วยโรงเรียนด้วยนะครับ”
ครืดดดดดดดดดดด.....ครืดดดดดดดดดดดดด
โทรศัพท์มันสั่นในกระเป๋ากางเกง จะล้วงออกมาดูว่าใครโทรมาก็ไม่ได้ เพราะ “เจ้ไก่” อาจารย์ที่ปรึกษากำลังยืนค้ำหัวผมอยู่ เจ้แกค่อนข้างเข้มงวดในเรื่องของการใช้โทรศัพท์มือถือน่ะครับ
“ไอ้หมีโทรศัพท์มึงสั่น” ไอ้ฟอสที่นั่งข้างๆ คงรับรู้ได้ถึงแรงสั่นสะเทือนละมั้งครับ มันถึงได้สะกิดบอก
“รู้แล้วครับท่าน แม่ยืนค้ำหัวอยู่อย่างนี้ ใครมันจะกล้าเอาออกมารับวะ” กระซิบๆ นะครับ
“คุยอะไรกัน ผอ. กำลังพูดอยู่ ตั้งใจฟังหน่อย” นั่นประไร ไอ้เราก็อุตส่าห์กระซิบ กระซาบ แต่เจ้ก็ยังได้ยินอยู่ดีอ่ะครับ
กรรมการนักเรียนประกาศให้ อาจารย์ทุกระดับชั้น “ระดมสมองที่ลานอโศก” ท่านแม่ก็ยวดยาดออกไปอย่างช้าๆ ไม่มีอะไรมากมายหรอกครับ แก่ ผอ. เรียกครูประชุมนิดหน่อยเท่านั้นเอง
“อืม......ว่า” ชะเง้อคอขึ้นมองไปยัง ห้องสอง ก็เจอยูนิตมันมองกลับหลังมายังห้องผม พอสายตามันสบกับผม เราสองคนก็ยิ้มให้กัน แล้วหดหัวลงมาในแถว ประเจิดประเจ้อไม่ได้ครับ ไม่อยากเป็นข่าว ฮ่าๆ
“มีคนขอเบอร์ครับ อยู่ห้องหนึ่ง”
“ให้ไปดิ” เอ๊าๆ หักมุมใช่ไหมครับ ว่าทำไมผมถึงไม่โวยวาย หรือแสดงออกว่าหึงหวงมันอะไรอย่างนี้ จะทำอย่างนั้นไปทำไมล่ะครับ ในเมื่อคนของเรามันไม่ได้ไปทำผิดอะไร ก็แค่มีคนมาขอเบอร์
“ให้แล้วครับ” และผมก็รู้ด้วยว่ามันจะให้เบอร์ใครไป
“แล้วไงต่อ”
“เดี๋ยวเขาก็คงโทรไป” ก็มันให้เบอร์ผมไป เพราะรู้ว่าผมมีวิธีจัดการได้ฮาและน่ารักๆ เสมอครับ วิธีไม่ซ้ำแบบ ก็คนเขียนมันบอกไปแล้วว่าไม่มีซีนนางร้ายให้ต้องปวดหัวแน่นอน
โทรศัพท์ผมเตือนว่ามีสายโทรเข้า ผมเลยให้มันวางไปก่อน ได้ฮากันตั้งแต่เช้าเลยล่ะครับงานนี้
“ฮัลโหล ชัยบริการ ยินดีรับใช้ครับ” ก้มหน้าทำเสียงให้มันขรึมๆ เท่ห์ ๆ แม่งเจ็บกกลิ้น พวกไอ้กรรไกร กับไอ้ฟอส ก็พอจะเดาออกว่า ผมกำลังทำอะไร
“เอ่อ.....ใช่เบอร์ยูนิตหรือเปล่าคะ”
“ไม่ใช่ครับ แคกๆ แคกๆ นี่เบอร์รถดูดส้วมครับ แคกๆ ไม่ทราบว่าต้องการให้เราไปดูดที่ไหนครับ”
โอยยยยยยยยยยยยย ปวดกระพุ้งแก้ม แบบว่ากลั้นหัวเราะมากอ่ะครับ ส่วนพวกไอ้กรรกับไอ้ฟอส มันหันหน้าไปปล่อยฮากันเรียบร้อยแล้วครับ
“เอ่อ.......ขอโทษค่ะ สงสัยจะโทรผิด สวัสดีค่ะ” แล้วเธอก็วางไป ไอ้หมีปล่อยก๊ากออกมาทันที แต่รอได้ไม่ถึง 5 นาที เบอร์แปลกอีกเบอร์ก็โทรเข้ามาอีก สงสัยเธอคงเอาเบอร์เพื่อนคนอื่นโทรเข้ามาอีก ของอย่างนี้เดาไม่ยากครับ
“ร้านส่งแก๊สสาหวีดลีฮ้า ~” คราวนี้ผมยกโทรศัพท์ไปให้ไอ้กรรมันจัดการครับ มันบีบจมูกแล้วพูดเสียงแหลมได้แรดมากครับ ยังไม่พอครับ ยังแอ๊บเป็นเจ๊กอีกด้วย
“เอ่อ.............” มันเปิดสปีกเกอร์โฟนครับ เลยได้ยินกันถ้วนหน้า
“กี่ถังครับ อาตี๋!! เอาแก๊สมา2ถัง ลูกค้ามันสั่ง บ่ๆ บ่แม่น อันนี่ร้านแก๊สนะฮ้า” เอ่อๆ ได้ข่าวว่าเมื่อกี้มึงเป็นเจ๊กไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมพูดลาวว่ะ ก๊ากกกกกกกกกกกกก
“เอ่อ..........ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่ สงสัยโทรผิด แค่นี้นะคะ” เสร็จไปอีกราย หัวเราะกันไปตามระเบียบ ฮ่าๆ
“ผัวมึงมันหล่อเท่ห์ ต้องทำใจว่ะ” ไอ้กรรพูดปลอบใจแล้วตบบ่าผม นี่มึงสงสาร หรือซ้ำเติมกูกันแน่ว่ะเนี่ย
“กูก็ไม่ได้ว่าอะไร มันก็มีอยู่แล้วไอ้เรื่องอย่างนี้”
กรรมการนักเรียนเริ่มปล่อยแถวแล้วครับ ตอนปล่อยแถวนี่ก็เดินกันแบบทหารมากอ่ะ ไหล่ตึงหน้าตั้ง ดีที่ไม่ต้องทำมือทำแขนด้วย ไม่งั้นหนักกว่านี้อีกครับ
“ปากบอกไม่ว่าๆ แต่ใจมึงต้องคิดบ้างล่ะ โกหกใครได้ แต่อย่ามาโกหกพวกกู”
ยอมรับครับว่าบางครั้งมันก็ต้องมีคิดบ้าง แต่ตอนนี้มันมั่นคงแล้วครับ เราคบกันด้วยใจ มีอะไรก็พูด และปรึกษากันตลอด ทะเลาะบ้างเป็นบางครั้ง แต่นานๆครั้งถึงจะมี บางครั้งก็กลัวเหมือนกันเพราะอะไรมันดูเรียบง่ายไปหมด ไม่มีปัญหามารบกวน ไม่มีมารผจญ จนบางครั้งยังอดคิดไม่ได้ว่า รักที่ไม่มี “อุปสรรค” มันจะจืดชืดเร็วไหม
แต่ยูนิตมันก็ทำให้ผมได้รู้ว่า ที่ทุกอย่างมันเรียบง่ายมาจนถึงทุกวันนี้ เพราะผมและมันต่างช่วยกันพยุง “รัก” คนละมือ ไม่มีใครได้เปรียบหรือเสียเปรียบ มีแต่ความเท่าเทียม และร่วมกันแชร์ความรู้สึก มันทำให้ผมได้รู้ว่า การที่เราจะรักใครสักคนนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย และมันก็ทำให้ผมได้รู้ว่า “เกินคำว่า ..รัก” นั้นมันเป็นอย่างไร
“ครับๆ พวกมึงน่ะเก่ง เทพไปทุกเรื่อง เหอะ” ทำปากใส่แต่พองาม ผมก็แวะไปซื้อดินสอ 2B ยางลบ เพื่อใช้เรียนในวิชาศิลปะ ในคาบที่สอง ส่วนคาบแรกนั้นเป็นวิชาภาษาไทยครับ
มองไปทางไหนก็เห็นหน้าไอ้กรรกับไอ้ฟอส โชว์อยู่ตามทางเต็มไปหมด พรีเซนเตอร์โรงเรียนเขาดีจริงๆ เบื้องหน้านี่พี่กรรกับพี่ฟอสจะเป็นรุ่นพี่ที่ใจดี สดใสร่าเริง ปาจิงโก๊ะ แต่เบื้องหลังแล้ว พวกมันปากหมา กวนตีน ไร้สาระ ก็บอกแล้วว่าของเขาดีจริงๆ
ระหว่างที่รอเงินถอนจากร้านอุปกรณ์เครื่องเขียนในโรงเรียนอยู่นั้น สายตาผมก็พลันหันไปเห็น “แฟน” กำลังยืนคุยกับ สตรีนางหนึ่งอย่างสนุกสนาน ถามว่าโมโหไหม ไม่เลยครับ ก็พวกมันสองคนไม่ได้ผสมพันธุ์กันอยู่นี่น่า จะโมโหไปทำไมล่ะ
รับเงินถอนแล้ว ผมก็ยังยืนอยู่ที่เดิมไม่ได้ไปไหน คือยากรู้ว่าพวกมันสองตัวจะทำอะไรกันต่อ ยูนิตามันหันมาเห็นผมยืนจ้องอยู่ หน้ามันก็ซีดลงเรื่อยๆ จากเมื่อกี้ที่ยิ้มแย้ม ตอนนี้สลดไปหมดแล้วครับ สตรีท่านนั้นก็มองรอบทิศว่ายูนิตมันมองหาใคร แล้วหล่อนก็หันมาเจอผมอีกคน
หมดเวลาเล่นสนุกแล้วครับ ผมหันหลังแล้วเดินออกไปจากร้านทันที ไม่ได้โมโหหรือโกรธนะ ก็แค่มองดูมันเฉยๆ ไม่คิดว่าจะมันวิ่งมาดักหน้าแล้วจูงมือไปยังโต๊ะหลัง อาคาร 4 กูต้องไปเรียนภาษาไทยนะโว้ย ขาดไม่ได้ วันนี้มีสอบกาพย์เห่เรือ
“กูมีเรียนนะมึง มีสอบเห่เรือด้วย”
“ไม่โกรธนะครับ” มือมันลูบมือผมไปมา หลังอาคารค่อนข้างลับตา ทำอะไรก็ได้ครับ แต่อย่าให้ประเจิดประเจ้อจนเกินไป เพราะเด็กนั่งเรียนชอบมานั่งเล่นแถวนี้เป็นจำนวนมากเหมือนกัน
“กูไปโกรธมึงตอนไหน คิดมาก แค่มองเฉยๆ หรือว่ามองไม่ได้”
“มองได้ครับ นึกว่าหมีจะโกรธก็เลยพามานั่งนี่ไง”
“ก็มองเฉยๆ เห็นมึงยืนคุยกับเขา .......ไปเรียนได้แล้ว” มันพยักหน้า แล้วเดินมาส่งผมหน้าอาคาร 5 ซึ่งเป็นอาคารเรียนหมวดภาษาไทยและหมวดคณิตศาสตร์
พักเที่ยง
นักเรียนทั้งโรงเรียน มุ่งหน้าสู่โรงอาหาร คิดดูแล้วกันครับ นักเรียนทุกระดับชั้นซึ่งมีจำนวนไม่น้อยไปแออัดยัดเยียดกันซื้อข้าว วุ่นวายอ่ะ และนั่นก็ทำให้ผมอารมณ์เสียไม่น้อย คนเยอะ แดดร้อน เสียงดัง พวกไอ้กรรกับไอ้ฟอสมีประชุมกับชมรมถ่ายภาพ เดี๋ยวมันจะตามไปทีหลัง ผมก็เลยเดินมานั่งรอยูนิตที่หน้าอาคาร 5 รอมันเดินมารับ มันเรียนอาคาร 6 ไกลพอสมควรครับ เพราะอาคาร 6 มันอยู่ด้านหน้า
“เมื่อไรมึงจะมาซักที กูรอนานแล้วนะ แม่ง! ทำเหี้ยไรอยู่” ไม่ไหวครับ นั่งรอมัน 10 นาทีเห็นจะได้ รอไม่ไหวก็เลยโทรไปด่าแม่งเลย รุ่นน้องที่เดินผ่านเห็นผมอารมณ์ไม่ค่อยดี ก็เลยไม่กล้าเข้ามาทัก
“ขอโทษครับ เดี๋ยวก็ถึงแล้ว ยูเพิ่งลงมาจากอาคารอ่ะ”
“เออๆ ให้มันเร็วๆหน่อยดิ คนยิ่งหิวๆ” แล้วผมก็ตัดสายนั่งรอมันอย่างใจเย็น( เหรอ ) อีกครั้ง 5 นาทีผ่านไปก็เห็นมันเดินคู่มากับ “ชะนี” อีกแล้ว แล้วแม่งคนเดียวกับเมื่อตอนเช้าอีกด้วย เส้นอารมณ์ที่มีน้อยนิดของผมขาดผึงเลยครับ แม่งที่มาช้ามัวแต่เดินคุยเล่นคุยหัวกันอยู่ล่ะซิ ไอ้หมีลุกขึ้นแล้วเดินมุ่งหน้าไปโรงอาหารทันที ได้ยินเสียงไอ้ยูมันเรียกอยู่ข้างหลัง แต่ไม่รอแล้วครับ ไม่อยากเห็นหน้ามัน เดี๋ยวจะได้เหวี่ยงมันก่อนแดกข้าว
แต่เดินได้ประมาณ 5 ก้าว มือผมก็ถูกกระชากกลับ รู้ครับว่าใครมันทำ แต่ผมก็ฝืนไม่หันแล้วก้าวขาเดินต่อไป ไม่หวั่นว่าใครจะมองอย่างไรด้วย ไม่แคร์ครับ
“เป็นอะไรครับ หิวข้าวเหรอ ขอโทษครับพอดีจีนถามเรื่องงานวันนี้น่ะ”
“.....................” ผมไม่ตอบคำถามมัน แต่เดินตามแรงดึงมันเอา ไม่ได้จูงมือหวานแหววนะครับ มันลากแขนผม นั่นแหละคือความจริง
“ถ้ายังไม่หายโกรธ เดี๋ยวจะโดนหอมแก้มกลางโรงอาหารนะครับ” เสียงมันหวานโอเคนะ แต่ ผมรู้ว่านั่นน่ะมันพูดขู่ และไม่ได้ขู่ธรรมดานะครับ มันทำจริง ปฏิบัติ เองอีกต่างหาก ตอนนี้ก็เดินเข้าโรงอาหารแล้วเรียบร้อย ไม่หวั่นเกรง
รู้ไหมว่าผมทำไง ผมก็หันตัว 180 องศาไปหามันแล้วส่งยิ้มพิมพ์ใจที่สุดเท่าที่ยิ้มได้ให้มันเห็น
“^____^” นี่ถ้ามีสายสะพาย มงกุฎประจำตำแหน่ง กับโบกมือนิดหน่อย ผมว่าผมก็เข้าข่ายนางงามเลยนะ แม่งไอ้ยูมันแน่อย่างนี้แหละครับ ขู่ทีเดียว ไอ้หมี “จอด!!”
“กูไม่ได้โกรธ กูแค่อารมณ์เสีย เออๆ หายแล้ว มือมึงน่ะ!!! อย่าไวๆข้อร้อง” เมื่อกี้ลากแขน แต่ไปๆมาๆ ตอนนี้มันจะโอบเอวผมซะงั้น เรื่องไรให้มันทำ แค่นี้ก็โด่งดังตัวแล้ว สังเกตเลยครับ รุ่นน้องคนอื่นๆ เล็งโทรศัพท์มาทางผมซะเยอะแยะ ก็อย่างนี้แหละครับ คนมันฮ๊อต
ผมแยกเดินไปนั่งที่โต๊ะประจำ ยูนิตมันไปซื้อข้าว นั่งยังไม่ถึง 2 นาที ไอ้ฟอสกับไอ้กรรก็เดินเข้ามา สีหน้าพวกมันแต่ละคนนี่เหน็ดเหนื่อยมากครับ ดูก็รู้ว่าต้องเกี่ยวกับงานของ ม.6 ที่จะถึงนี่แน่ๆ
“แม่ง เห็นกูยอมให้หน่อย แม่งก็ใช้เอาๆ เดี๋ยวกูจะเล่นตัวให้พวกมันรู้สึก”
ไอ้ฟอสมาถึงก็ใส่เอาๆ ผมเลยต้องหันไปทางไอ้กรร มันก็เลยเล่ามาตั้งแต่ต้นจนจบ เรื่องมีอยูว่า ชมรมถ่ายภาพต้องการที่จะตามถ่ายมันทุกที่ทุกเวลาในพรุ่งนี้ เพราะต้องการเอารูปของพวกมันสองคนไปทำวิดีโอให้ผู้ปกครองดูว่า ม.6 ในหนึ่งวันนั้นเขาทำอะไรบ้าง แค่เล่านี่ผมก็เห็นภาพแล้วครับ แม่งคิดแล้วอึดอัดแทน ทำอะไรที่เป็นตัวของาตัวเองก็ไม่ได้ เพราะต้องคำนึงถึงภาพพจน์ตลอดเวลา
“คิดซะว่าช่วยโรงเรียน มาๆ ไปสั่งตำไทยใส่กุ้งแห้งเยอะมาแดกแก้เซ็งดีกว่า” ไอ้กรรพยักหน้ารับแล้วเดินไปยังร้านส้มตำ ส่วนไอ้ฟอสก็บ่นๆ บ่น ๆ แล้วก็บ่น พอมันระบายจนพอใจ มันก็ลุกไปสั่งต้มยำกุ้งมาแดก กินเพรียวๆเลยนะครับ ไม่กินกับข้าว นี่แหละไอ้ฟอส บ้าของเผ็ด
“ข้าวผัดกุ้งกับกุนเชียงนะครับวันนี้” ที่รักวางจานข้าวเสร็จก็เดินกลับไปซื้อน้ำ หันไปดูจานของมัน ก็อย่างเดิมล่ะครับ อาหารสิ้นคิด กระเพระหมูกรอบไข่ดาว
“ฟลอเซนต์ ทำไมดูเครียดๆ กลุ้มใจเรื่องงานหรือเปล่าครับ” ยูนิตถามไอ้ฟอสอย่างห่วงใย ไอ้ฟอสก็ดีแสนดี ไม่เงยหน้าขึ้นมาดู เอาแต่ก้มหน้าก้มตากินต้มยำ ไอ้กรรเลยเป็นคนเล่าเรื่องให้ฟังทั้งหมด
“แย่หน่อยนะครับ คงอึดอัดน่าดู” ไอ้ฟอสพยักหน้ารับรู้แล้วก้มหน้าแดกต่อ เห็นกุ้งในจานมันแล้วกิเลสมันก็ตามมาทันที ผมเลยใช้เท้าเขี่ยเท้าไอ้กรรที่กำลังก้มหน้ากินก๊วยเตี๊ยวอยู่ มันเงยหน้ามองผมอย่าง งงๆ เลยส่งซิกทางสายตาให้มันรู้จุดประสงค์ของผม แล้วไอ้กรรไกรก็เข้าใจครับ
“ไอ้ฟอสน้องคนนั้นมองมึง” ไอ้กรรเริ่มปฏิบัติตามแผน
เอาลงอีกตอน เพราะกลัวว่าพรุ่งนี้ไม่ได้ลง เจอกันอีกที หลังสงกานต์นะคะ
เที่ยงสงกานต์อย่างระมัดระวังนะคะ รักษา "ชีวิต" ให้ดีๆนะ เทศกาลมันมีทุกปี มันไม่คุ้มถ้าเราเกิด "อุบัติเหตุ"
By M:U:A:Y
-
II
“ไหนว่ะ” และทันใดนั้นเอง เมื่อไอ้ฟอสหันหลังไป ช้อนผมที่เตรียมไว้รออยู่แล้วก็จ้วงตักกุ้งในชามไอ้ฟอสขึ้นมาใส่ไว้ในจานตัวเองอย่างรวดเร็ว เอาหมดครับ หมึก เห็นนางฟ้า เห็ดฟาง ไก่ ลูกชิ้น
“ไหนว่ะไอ้กรร น้องคนไหนมองกู” ก็ยังโง่ต่อไป ยูนิตนี่มันกลั้นหัวเราะเต็มที่ล่ะครับ น้องๆโต๊ะข้างๆ ก็อยากจะช่วยเต็มที่ แต่พอเจอรอยยิ้มพิฆาตของไอ้กรร ทุกคนก็ยอมนิ่งและดูเฉยๆล่ะครับ
“เหี้ย!!!!!! พวกมึงนี่เลวได้โล่อ่ะ” ไอ้ฟอสหันมาแล้วครับ ซึ่งผมก็กำลังแกะกุ้งใส่ปากอยู่ ส่วนไอ้กรรก็กำลังคาบหมึก ในจานผมนื่หลักฐานเต็ม ที่ของไอ้กรรมันทำลายทิ้งหมดแล้วครับ
เลยโดนมันโบกหัวคนละทีสองที มันก็ไม่ว่าอะไร ยิ้มให้แล้วถามว่าอร่อยไหม เอ๊ะๆ ผมว่ามันแปลกๆนะ ทำไมมันดูโวยวายน้อยไปจัง ทุกทีเวลาเล่นมุกนี้มันจะ บ่น เป็น วรรค เป็นเวรเลย
“อร่อยไหมล่ะพวกมึง เมื่อกี้ตอนกูหัน กูเห็นแมงวันบินตกไปอ่ะ”
ห๊ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! มึงว่าอะไรนะ ไอ้ฟลอเซนต์
“OoO!!”
ช้อนค่อยๆตกจากมือลงไปนอนแน่นิ่งอยู่บนจาน ปากนี่อ้าค้างแบบช๊อกแบบสุดๆ เงยหน้ามองไอ้กรร ก็อาการเดียวกันเลยครับ หน้ามันติดซีดไปแล้วอ่ะ
“ทำไมไม่กินต่อล่ะครับคุณเพื่อน นี่ไงกุ้งเอาป่ะ” มันตักกุ้งในชามที่ยังเหลืออยู่มาให้ผม ยูนิตมันเลยยื่นมือเข้ามาช่วยด้วยการตักกุ้งขึ้นมาป้อนผม เหี้ยยยยยยย!!!!!!!! ช่วยกูได้มากอ่ะที่รัก
“อ้วกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!” ผมกับไอ้กรรประสานเสียงทันที ไม่ทันแล้วครับ ไอ้ยูเลยพาไปห้องน้ำหลังโรงอาหาร ออกมาหมดนั่นแหละครับ แค่นึกถึง แมงวันที่มันนอนว่ายน้ำแล้วส่งยิ้มอยู่ในชามต้มยำกุ้ง ผมก็ขนลุกแล้ว คุณแฟนก็แสนดีเหลือเกินไปซื้อเค้กกับนมปั่นมาให้ แต่ผมก็กินได้แค่นิดเดียวเท่านั้นแหละ ภาพในจินตนาการมันติดตาแล้วก็ติดใจครับ
“ประกาศจากสำนักงานผู้อำนวยการ ....ขอพบนักเรียนชั้น ม.6 ทุกคนที่หน้าเสาธงด้วยครับ ขอบคุณครับ” สิ้นเสียงของประชาสัมพันธ์ เป็นอันรู้กันว่า ได้เวลาที่พวกผมต้องทำงานกันจริงจังๆแล้ว ทำน่ะทำได้ครับ ไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงอะไรเลย แต่อากาศนี่ซิมันไม่ค่อยเป็นใจเท่าไร แดดร้อนแบบสามารถเอาไก่ดิบไปตากแดดไว้แล้วมันสุกเลยอ่ะ ( เวอร์ )
พวกห้องสองก็ทำป้ายเวทีไป ห้องหนึ่งนั่งเช็ครายชื่อแขก ห้องสามแยกสีผ้า ห้องสี่เช็ดจานและชาม ห้องห้าทำของชำรวย ห้องอื่นๆ ก็ทำงานในส่วนต่างๆที่หัวหน้าห้องได้รับมอบหมายไป ม.6 มีทั้งหมด 16 ห้อง เหลือเฟือครับคนทำงาน งานจัดวันเสาร์นี้ (หรือเปล่า ) ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจ ทั้งเรียน ทั้งทำงาน เบลอไปหมดแล้วครับ
“น้องเป็นสาวขอนแก่น ยัง บ่ เคยมีแฟน บ้านอยู่แดนอีสาน” ไอ้หนอนที่นั่งเมาท์มานาน อยู่ดีๆก็ร้องเพลงขึ้นมาซะงั้น ไม่หนักใจ เพราะมันเป็นอย่างนี้ประจำ สงสัยร้องเพลงแซวหนุ่มห้อง 3 มั้งครับ
“เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้ ต่อให้รักเจ้ามากเพียงไหน พุพังไปพึ่งพาก็ได้ไม่นาน” ไอ้ปอห้องสองก็ร้องเพลงสวนกลับมา เสียงกรี๊ด เสียงหัวเราะนี่เซ็งแซ่มากครับ แต่ผม ไอ้กรร ไอ้ฟอสนี่หัวเราะท้องแข็ง ไปแล้วครับ ไอ้ฟอสหนักสุด ลงไปนอนชักดิ้นชักงอบนพื้นหญ้าเลยอ่ะ
“มีเวลาโทรมาด้วยเหรอ ได้ข่าวแฟนเธอคอยคุมแจแทบทุกนาที” ไอ้หนอนก็ไม่ยอมแพ้ครับ งัดเพลงเด่นประจำห้องออกมาร้องโต้กลับ ลูกทุ่งล้วนๆ และก็ปราศจากลูกคอเหมือนกัน ก๊ากกกกกกกกๆ
“น้ำครับ” นั่งติดสติ๊กเกอร์อยู่ดีๆ ก็มีแก้วน้ำลอยมาอยู่ข้างหน้า มองขึ้นไปตามมือ ก็เจอกับ คิมจุนซู!!
ไม่น่ะ ทำไมคิมจุนซูแห่งดงบังชินกิถึงมาอยู่ สิรินธานฯได้ล่ะ กรี๊ดดดดดด นั่นๆ ยังไม่พอครับ ยังยิ้มให้ผมอีกด้วย ไอ้หมีสาวแตกไปแล้ว
“ไอ้หมีรับไปซิ มัวแต่ทำตาเยิ้มอยู่ได้” เมื่อได้ยินเสียงไอ้กรร สติก็เข้าร่างทันที แสร้งเก๊กหน้าขรึมแล้วยิ้มนิดๆอย่างที่ประจำ ถึงแม้จะทำช้าไปหน่อยก็ไม่เป็นไรครับ
“ขอบคุณครับ.....นั่งก่อนซิครับ” ความจริงถ้าเป็นคนอื่นผมไล่ไปตั้งนานแล้วนะ แต่สำหรับคนนี้ละไว้ในฐานที่เข้าใจก็แล้วกัน นานๆจะเห็นแฝด ตี๋จุนซักที มองใกล้ยิ่งเหมือนนะ ตาชั้นเดียว เรียวอีกต่างหาก จมูกดวง ปากเล็กเป็นกระจับ กล้ามนิดๆ ฮิ้วววววววว สุดหล่อ!!
“ห้องไหนอ่ะ ทำไมเราไม่เคยเห็นหน้า” ไอ้หมียิงคำถามทันที ไม่มีการเกรงใจอะไรแต่อย่างใด ไอ้ฟอสที่นั่งข้างๆนี่หยิกขาผมใหญ่ ส่งซิกให้รู้ว่า ยูนิตมันมองมาจากเวที ตอนนี้กำลังทำหน้าโหดอยู่
ไอ้หมี I don’t care !!! ( แร๊งงงงงงงงงงงง )
“ห้องหนึ่งอ่ะ ชื่อจูน” นั่นปะไร ชื่อก็คล้องจองกัน จูน จุน จูน จุน สองคนนี้เป็นแฝดคนที่สามของตระกูลคิมชัวร์ พี่จุนโฮครับ น้องพี่อยู่ทางนี้ ฮ่าๆ
“อืมๆ เราชื่อหมีนะ” ขยับห่างออกมาจากไอ้จูนเล็กน้อย อันเนื่องมาจากผัวยืนมองอยู่บนเวที ไม่ได้มองธรรมดานะครับ ท้าวเอวทำหน้าเครียดอีกด้วย
“ทำไมไม่ช่วยเพื่อนเช็ครายชื่อแขกล่ะ อู้เหรอ”
“ฮ่าๆ เปล่าหรอก ส่วนของเราทำเสร็จแล้วอ่ะ” ยิ้มแล้วครับ ผมแล้วแบ๊วมากกกกกกกกกกกกกกก กรี๊ดดดดดด เหมือนได้น้องเพิ่มมาอีกคนเลยอ่ะ ไม่ได้คลั่งแบบอยากได้มาเป็นแฟนนะครับ แต่ชอบแบบพี่น้องมากกว่า ผมว่าไอ้จูนมันหน้าเด็กมากอ่ะ ถ้ามันหลอกว่าอยู่ ม.4 ผมเชื่อนะ หน้ากิ๊กมากอ่ะ
“ตุ๊ดเปล่าว่ะ หน้าแม่งอย่างขาวอ่ะ” ไอ้กรร ไอ้ปากหมา มึงไม่ชอบมึงก็เงียบไปซิ มึงจะเห่า จะหอนให้คนอื่นเขาหน้าเสียทำไม
“เหี้ยกรร หุบปากไป ไอ้ฟอส เอาลิบบิ้นมัดปากมันดิ เดี๋ยวจะเห่าอีก” ซึ่งไอ้ฟอสก็ทำตามครับ รับมุกอย่างแรง ทำท่าจะเอาริบบิ้นมัดปากไอ้กรรจริงๆ
“เราขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะ มันไม่ใช่คนคิดร้ายอะไร อาจจะอายจูนอยูก็ได้”
“ไม่เป็นไรหรอกหมี เราก็ไม่ได้โกรธอะไร ขำขำมากกว่า”
“ถามจริง จูนอายุเท่าไร”
“ทำไมเหรอ??” มันจับหน้าตัวเองใหญ่เลยครับ มองแล้วน่ารักดีนะเนี่ย
“เปล่าหรอก ไม่มีอะไรติดหน้าจูนหรอก แต่เราสงสัยว่าทำไมหน้าจูนถึงได้เด็กขนาดนี้ ทั้งที่อยู่ ม.6 แท้”
ไม่ได้มีจุดประสงค์ ว่าพวกเดียวกัน “หน้าแก่นะครับ” ไอ้หนอนที่นั่งอยู่ข้างๆ สงสัยได้ยินมันเลยขว้างม้วนกระดาษทิชชู่ใส่หัวผม มึงแม่นมากอ่ะ เอาซะกลางหัวกูเลย
“ความจริงเราก็เข้าก่อนเกณฑ์อ่ะ ถ้าเอาจริงๆ ตอนนี้เราต้องอยู่ ม.5”
กูว่าแล้ว หน้าอย่างมึงน่ะ รุ่นน้องกูชัดๆ กำลังจะซักไซ้ไล่เรียงกันมากกว่านี้ “ตัวจริง” ของผมก็เดินหน้าหล่อเข้ามาแล้วครับ มาถึงก็บอกไอ้ฟอสลุกไปนั่งอีกด้านของวง เพราะตัวมันจะนั่งข้างผม
“เราขอตัวก่อนนะ” จูนนี่ ( ตั้งให้ใหม่) เดินหายไปแล้วครับ แอบเสียดายเหมือนกันยังไม่ได้คุยกันเลยอ่ะ ไว้วันหลังค่อยให้ไอ้กรรไปสืบก็แล้วกัน
“เหงื่อไหลเต็มเลย” ผมเอาผ้าเย็นออกมาจากกระติ๊กน้ำแข็ง ตบถุงให้มันแตกแล้วเอาผ้าออกมาซับหน้าให้ไอ้ยูมัน สงสารขึ้นมาทันที แดดร้อนๆอย่างนี้ แต่พวกผู้ชายทุกคนต่างพากันปีนโน่นนี่นั่นเพื่อตกแต่งเวที เพื่อให้มันออกมาดูดี และอลังการ
“ใครครับ??” ปากยิ้มนะ แต่ตาไม่ยิ้ม มุกนี้กูรู้ทันหมดแล้วว่ะที่รัก ฮ่าๆ
“อ๋อ เพื่อนห้องหนึ่ง ชื่อจูน เพิ่งรู้จักกันเมื่อกี้เอง”
“ดูสนิทกันดีนะครับ ทั้งที่ความจริงเพิ่งรู้จักกัน” มันดึงผ้าออกไปจากมือผมแล้วเช็ดเอาเอง ผมเลยเอาน้ำเปล่าขึ้นมาให้กินแก้กระหาย
“ไม่หรอก เพื่อนระดับเดียวกันไง คุยกันนิดหน่อยก็สนิทกันแล้ว”
“ครับ อย่าให้มันเกินเลยล่ะ เดี๋ยวจะหาว่ายูใจร้าย” หน้านี่โหดขึ้นมาเลย แต่สำหรับผม มันน่ารักนะ
นี่แหละตรงตัวตรงใจ หึงก็บอกว่าหึง ไม่ชอบก็บอกไม่ชอบ พอผมรู้ตัวว่าไปทำไรเกินๆไว้กับคนอื่น ก็จะปรับตัวทันที เพราะมันเป็นอย่างนี้นี่ไง ผมกับมันถึงได้คบกันมายืดยาว ไม่ได้ครับไม่ได้ ผัวขี้หึงเกินมนุษยมนาครับ
-
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
ตกหลุมรักคู่นี้ไปเต็มๆ แต่คบกันมาสามปีเพื่อนไม่รู้เนี่ยเก่งจริงๆ
-
น่ารักทั้งคู่เรยอ่ะ
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
น่ารักอ่ะ
-
มากดโหวตไม่ทัน,,,,, โฮกกกกกกกก
แต่น่ารักมากค๊า ชอบ.,...,,
-
อ๋อยยย... น่ารักๆ
อยากจะรู้ว่าเขา 'จีบ' กันยังไง
โฮะๆๆๆ
-
:m3: น่ารักทั้งคู่เลยเนอะ :m3:
-
เขิน...นั่งบิดตัวกลมกลิ้งไปรอบห้อง
สองคนนี้เค้าน่ารักจริงอะไรจริง
เล่นเอาเขินแทน ได้อ่านแบบจุใจและ
ขอบคุณมากค่ะ สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะ
-
ชอบจังเลย อ่านไปยิ้มไป
ไม่สนใจทำเป็นเรื่องยาวหรอคร้าาาา หุหุ
-
ขี้หึงกันทั้งคู่อ่ะแหละ
:laugh:
-
:L1: :L1: สุขสันต์วันปีใหม่ไทย จ้า :L1: :L1:
-
อั๊ยยะ ... ไลค์ !!
-
น่ารักก ก ก ก
ยูนิต น้องหมี
น่ารักเว่อร์..............
-
สุขสันต์วันขึ้นปีใหม่ไทย ทุกคน
ฮิ้วววววววววววววววววว
เล่นน้ำสงกานต์อย่างสนุกสนานนะคะ พีน้องแม้ววววววววว
-
กับดักหลุมที่ 5
.
.
.
.
You're everything good in my life
คุณคือทุกสิ่งทุกอย่างที่ดีในชีวิตฉัน
“เมื่อยโว้ยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!” นั่งมานานเกินชั่วโมง แล้วความอดทนของไอ้หมีก็หมดลง ลุกขึ้นเต้นแล้งเต้นกา สะบัดแขนขาอย่างเอาเป็นเอาตาย เพื่อให้กล้ามเนื้อมันคลายความเมื่อยล้าลง ไม่ไหวครับนั่งท่าเดิมไม่ได้ขยับเลยอ่ะ จะอู้ก็ไม่ได้ เกรงใจเพื่อน เพราะทุกคนก็ตั้งใจทำมาก เพราะกลัวไม่ทันวันงาน
“แหกปากทำไมวะ คนอื่นเขาก็เมื่อยเหมือนกัน” ไอ้ฟอสเอื้อมมือมาตบหัวผม หน้าตามมันก็เหนื่อยพอๆกับผมนี่แหละ แต่มันก็อึดเหมือนกันนะ นั่งแบบไม่บ่นเลยอ่ะ ส่วนไอ้กรรรายนี้นั่งสอนงานเพื่อนไปด้วย ทำงานของตัวเองไปด้วย ถ้าเป็นผมนี่ไม่ได้เลยนะ มาวุ่นวายตอนกำลังใช้สมาธิ ผมด่าเละครับ ขี้หงุดหงิด นี่แหละนิสัยผม
“ทำกองนี้ให้เสร็จ แล้วพักกันซัก 20 นาทีเป็นไงครับ” ที่รักเดินเข้ามาซ้อนด้านหลัง ไอ้หมีเลยได้ทีเลยนั่งพิงอกมันซะเลย ไม่แคร์ว่าใครจะมองด้วย ก็นั่งจนปวดหลังแล้วอ่ะ
“อืมๆ เอางั้นก็ได้ แม่งหิวน้ำว่ะสัด กระติกน้ำก็เสือกอยู่ไกลอีก” ไอ้ฟอสรับคำ แล้วก็บ่นเรื่องกระติกน้ำเย็น คือมีประมาณ3อัน หนึ่งอันอยู่หน้าเวที หนึ่งอันอยู่กลางสนาม และอีกอันอยู่ไหนก็ไม่รู้ สงสัยฝ่ายบริการเข้าใจว่าพวกผมไม่เสียเหงื่อมั้งครับ ไอ้กรรบ+อกให้ไอ้ฟอสเงียบครับ เพราะไว้ค่อยคิดบัญชีทีหลัง
พวกมันก้มหน้าก้มตาทำแบบจริงจังมากครับ สาเหตุที่ต้องทำเยอะๆ ก็เพราะ ท่าน ผอ. ต้องการทำไปแจกครูอาจารย์ทุกระดับด้วยครับ งานเข้า ม.6 อย่างจังเลยครับ เหนื่อยมากกกกก
“ปวดหลังหรือเปล่า” มันจับผมให้นั่งตรงๆ แล้วทุบหลังให้ ขอบอกว่าทุบ แม่งเจ็บอ่ะไอ้ที่รัก
“กูจะหลังหักก็เพราะมึงนี่แหละ ทุบมาได้” ขยับหนีมือมันทันทีเลยครับ งอนแล้วววว
“ทนหน่อยครับ ถ้าไม่ทุบแรงๆ แล้วมันจะหายเหรอ” ผมหันหน้ามามองมันตรงๆ อยากรู้ว่ามันพูดเล่นหรือพูดจริง ซึ่งหันมาก็พบกับสายตาหวังดีแกมลวนลาม!! สบกลับมา
“งานบนเวทีเสร็จแล้วเหรอ”
“เหลือแต่งไฟครับ รอให้ฝ่ายเทคนิคเอาไฟประดับมาให้ ส่วนที่เหลือก็เสร็จแล้ว”
“ยูนิต ...หมีหิวน้ำ”
ไอ้ยูตาพร่าไปแล้วตอนนี้ ก็ผมพูดเพราะๆกับมันบ่อยที่ไหนล่ะ พอมาได้ยินอย่างนี้ มันก็ช็อคไปละมั้ง ก๊ากกกกกก
“น่ารักอีกแล้ว”
“หิวน้ำจังเลยครับ ไปซื้อให้หมีหน่อยนะ” ความจริงผมไม่จำเป็นไม่ต้องพูดเพราะกับมันก็ได้ พูดธรรมดา กูมึง มันก็ไปแล้ว แต่ไม่อยากพูดครับ เห็นมันล้าๆก็เลยอยากอ้อนให้มันหายเหนื่อยน่ะครับ
“ครับๆ เอาน้ำอะไรครับ” ถามอย่างนี้มันกำลังทำตัวเป็นเสี่ยครับ ซึ่งเพื่อนๆในกลุ่มที่นั่งทำงานก็ปาไปยี่สิบแล้ว ไม่อาววววว เอาเงินมันมาซื้อขนมจีบให้ผมกินยังดีกว่า เมินซะ
“ไม่ต้องๆ จะกินน้ำเปล่า กระติกน้ำหน้าเวทีก็มีไม่ใช่เหรอ ตักใส่แก้วมาก็ได้ ไม่ต้องไปซื้อหรอกไ มันพยักหน้าขึ้นลงอย่างเข้าใจ ไอ้ฟอสกับไอ้กรรลุกขึ้นไปช่วยถือ
ยูนิต ไอ้ฟอส ไอ้กรรกลับมาอีก ถือถาดใส่แก้วน้ำพลาสติกมาเลยครับ ประคองกันเต็มที่ สงสัยกลัวหก พวกที่ซ้อมการแสดงที่พวกมันผ่านก็ขอคนละแก้วสองแก้ว จะเหลือมาถึงไอ้หมีไหมเนี่ย
“น้ำจ๋าๆๆๆๆๆๆ มาเร้วๆ” ปากร้องนะครับ แต่มือไม่ได้ยื่นออกไปจับ ก็จะให้ไอ้ยูมันยื่ให้อ่ะ แต่เปล่าครับ มันยื่นให้คนอื่นก่อน นี่มันไม่ได้ยินผมบอกว่าหิวน้ำหรือไง
“ไม่เอาแล้ว ไม่หิวแล้ว หมดอารมณ์กิน” พวกที่นั่งๆกันอยู่มองมาที่ผมอย่าง งงๆ จะมองอะไรนักหนา เดี๋ยวก็ลุกเหวี่ยงแม่งทุกคนหรอก
“หมีหิวน้ำไม่ใช่เหรอ นี่ครับน้ำ ยูเอาให้กินแล้วไง” มันวางถาดลงแล้วก้มลงนั่งข้างๆผม
“เมื่อกี้หิว แต่ตอนนี้ไม่หิวแล้ว” ใช่ครับ เมื่อกี้หิว แต่ตอนนี้ไม่หิวแล้ว ทำไมตอนที่ผมบอกว่าหิว มันถึงไม่ยื่นมาให้ ทำไมมันต้องยื่นให้คนอื่นก่อน ทำไมต้องให้คนอื่นก่อน ทำไมถึงทำอย่างนั้น
“หมี กินน้ำครับ” มันเริ่มกดเสียงนิ่ง แล้วคว้ามือผมไปจับแก้วน้ำที่มันจับอยู่ก่อนแล้ว เมินซะ เพราะไอ้หมี สะบัดมือมันออก น้ำยกใส่กางเกงผมเต็มๆ ไม่คิดที่จะปัดหรือเช็ดด้วยครับ
“หมี!!! ทำไมทำอย่างนี้ เปื้อนหมดแล้ว” คุณชายเขาน็อตหลุดแล้วครับ คนอื่นๆคงไม่เคยเห็นไอ้ยูในโหมดซาตานก็เลยพากันนิ่งแล้วมองกันอย่างห่างๆ แม่งอาย่ชิบ ต้องมาตีกันให้คนอื่นเห็น
“แล้วจะทำไม กูทำแล้วจะทำไม เปื้อนกางเกงกูไม่ได้เปื้อนกางเกงมึง” ไม่ได้พาลนะ แต่ผมพูดความจริง จะโวยวายทำไม ก็มันเปียกกางเกงผมเต็มๆ ไม่ได้โดนกางเกงมันซักนิด โอเวอร์ไปได้
“หาเรื่องแล้วนะ เป็นอะไร”
“ใครหาเรื่อง มึงนั่นแหละหาเรื่องกู”
“เฮ้ยๆ ไอ้หมี ไอ้ยู ใจเย็นๆ อาจารย์มองแล้วนะมึง” ไอ้ฟอสบอกอย่างเตือนๆ แต่ผมไม่สน สนอยู่อย่างเดียว อยากรู้ว่าไอ้ยูมันจะจัดการผมอย่าไง เพราะทะเลาะกันทีไร ผมชนะทุกที
“โกรธเรื่องอะไร ....เรื่องที่ยูไม่ยื่นน้ำให้หมีคนแรกใช่หรือเปล่า” รู้ตัวก็ดี จะได้ไม่ต้องอธิบายให้มันเปลืองน้ำลาย
“เออใช่!!!! ไม่ชอบที่มึงไม่ยื่นแก้วน้ำให้กูก่อนคนแรก ไม่ชอบที่กูได้เป็นที่สอง ไม่ชอบๆ รู้เอาไว้ด้วย” ระเบิดลงแล้วครับ เพื่อนๆเริ่มแยกย้ายกันไปทำที่อื่น บางคนก็นั่งมองอยู่เฉยๆ แต่ก็ไม่มาก เพราะกลัวลูกหลง มีแต่ไอ้ฟอสกับไอ้กรรนี่แหละที่ไม่ขยับไปไหนเลยซักนิด ติดขอบสนามมากอ่ะพวกมึง
“เราขอโทษนะหมี เราเห็นว่าหมีไม่ยื่นมือมา ก็เลยให้ยูนิตหยิบแก้วน้ำให้เราก่อนน่ะ” เธอ!!!!!!!!!! ใครว่ะ ห้องเดียวกันเหรอ ทำไมถึงไม่เคยเห็นหน้า แล้วมานั่งทำหน้าแอ๊บแบ๊วอยู่ตรงนี้ทำไม ไม่โกรธหล่อนหรอก ตอนนี้กำลังเหวี่ยงผัว
“เพื่อนไอ้ทองน่ะ อยู่ห้อง 3” ไอ้กรรเป็นคนตอบข้อสงสัยของผมครับ ผมก็พยักหน้าแล้วมองหน้า หล่อนอีกครั้ง ก็โอนะ เธอน่ารักอยู่แล้ว แต่ไม่น่าโบ๊ะแป้งมาซะหนาเลย เฮ้อ ไม่รู้ว่าผิวจะได้หายใจตรงไหน
“เราก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก ไม่ต้องคิดมาก” รู้สึกว่าผมจะกัดปากพูดนะ ไม่ได้ๆ จะมานางร้ายแถวนี้ไม่ได้ เดี๋ยวภาพพจน์จะหายหมด ต้องดูดีและน่ารักครับ นี่แหละ คอนเซ็ปผม
“หายงอนหรือยังครับ” คราวนี้มันไม่ได้ยื่นแก้วมาให้ผมเฉยๆนะ มันจัดการป้อนให้เสร็จสรรพเลยครับ ไอ้หมีก็กินไปอย่างหน้าชื่นตาบาน พวกไอ้ฟอสนี่มองแบบหมั่นไส้มากอ่ะ
“เหอะ... กูไปงอนมึงตอนไหน อย่าปรักปรำ” เรื่งออะไรที่ไอ้หมีจะยอมรับ เมินซะ!!
“ครับๆ ไม่งอนก็ไม่งอน แล้วใครที่คิดมาก หาว่าตัวเองเป็นที่สอง”
“ใครๆ มึงว่ากูเหรอ ใครมันคิดมาก ไม่มี คนแค่อารมณ์ไม่ดี”
“ไม่ดีบ้านมึงซิ นิสัยเอาแต่ใจมึงน่ะลดๆลงหน่อย กูจะบ้าแทนไอ้ยูมันแล้ว” ไอ้ฟอสพูดแทรกขึ้นมา ไอ้กรรก็พยักหน้าเห็นด้วย
แล้วนิสัยกูมันทำไม เอาแต่ใจแล้วไง ไม่ได้เอาแต่ใจขั้นโคม่านี่หว่า แต่ก็ต้องยอมรับครับว่าตั้งแต่คบกับไอ้ยูมา 4 – 5 ปีนี้ นิสัยด้านเสียๆของผม มันเสียยิ่งขึ้นไปอีก 20 เท่า เรียกว่างี่เง่าสุดๆอ่ะครับ
“กูเอาแต่ใจเหรอ” ผมหันไปถามมัน ที่นั่งซ้อนกันอยู่ด้านหลัง อย่างนี่แหละครับ ตีกันได้ไม่พอแป๊ป ก็กลับมาแหววเหมือนเดิมแล้ว
“ครับ”
“อ้าววววว ไม่ปฏิเสธเลยเหรอ” มึงจะตรงไปไหนเนี่ย แค่นี้ไอ้ฟอสกับไอ้กรรก็หัวเราะจนท้องแข็งแล้ว
“ถึงหมีจะเป็นอย่างไร ยูก็ว่าน่ารักหมดนั่นแหละครับ” นี่แหละครับ ความรักทำให้คนตาบอด ไม่ได้บอดธรรมดานะครับบอดขั้นโคม่าอีกต่างหาก
“แต่บางครั้ง หมีก็ดื้อเกินไปนะครับ เอาแต่ใจยูไม่ว่า แต่ไอ้เรื่องดื้อน่ะ ลดลงหน่อยนะครับ” มันไม่ได้เอ่ยปากขออย่างนี้เป็นครั้งแรกนะครับ มันพูดอย่างนี้ประมาณอาทิตย์ละ4 ครั้งได้ เรียกว่าพูดทุกวัน เว้นวันหยุดราชการ ก็วันเสาร์-กับวันอาทิตย์นี่แหละ
“ที่ดื้อก็อยากให้มึงสนใจทั้งแหละ เอาเป็นว่าหลังจากนี้ไป จะพยายามลดๆลงก็แล้วกัน”
“ครับๆ ...แล้วไม่พิงต่อแล้วเหรอ” มันดึงเอวผมเข้าไปใกล้มันอีก ที่ไม่พิงก็เพราะว่าตอนนี้ไอ้หมีหายปวดหลังแล้ว ฮ่าๆ ในเมื่อเราหายแล้ว เราจะมัวนั่งหน้าด้านพิงอกมันอยู่ทำไม แค่นี้ก็โด่งดังมากพอแล้วครับพ่อแม่พี่น้องแม้ว!!
“ไม่เมื่อยแล้วอ่ะ” นั่งหยอกกันไปหยอกมกันมา บัตเตอร์ก็โทรมาบอกให้ยูนิตมันไปติดไปประดับต่อ ซึ่งกว่ามันจะไปได้ ก็ลีลาร้อยเล่มเกวียนกับผมอยู่นานสองนาน นี่ถ้าอยู่ในที่ลับสายตาคนผมว่าผมไม่ลอยเงื้อมมือมันแน่ๆ
/ก็เพราะใจมันขอ เพราะใจเรียกร้อง เกิดมาเพื่อเป็นของเธอเสมอไป
ก็เพราะใจของฉันไม่เคยหวั่นไหว อย่างไรก็ยังหมั่นใจว่าใช่เธอ..../
อืมๆ เสียงเพลงเรียกเข้าผมเพราะจังเลยครับ ไม่อยากรับเลยอ่ะ กำลังฟังเพลินๆ ยิ่งไอ้ท่อนที่ร้องว่า “เกิดมาเพื่อเป็นของเธอเสมอไป” มันได้ใจผมไปเต็มๆ like!!!!!!!!
“มึงจะฟังอีกนานไหม รับซักทีซิวะ” เหี้ยฟอส แม่งคนกำลังอิน เสือกมาเยรคอารมณ์ซะงั้น ล้วงกระเป๋ากดรับอย่างเร็วเลยครับ ไม่ต้องดูเบอร์ให้เสียเวลา เพราะเพลงนี้ตั้งใว้ให้คนๆเดียว คนที่เดินออกไปเมื่อ 5 นาทีเมื่อกี้ไงครับ
“ว1 เรียก ว2 เปลี่ยน”
อย่ามองผมด้วยสายตาอย่างนั้นนะครับ เพราะผมไม่ได้ตั้งใจรับโทรศัพท์มันอย่างนั้น แต่ปากผมไปเอง ห้ามไม่ทัน ฮ่าๆ อย่าคิดมากเลยครับ ผมว่ามันน่ารักดีออก ไม่ซ้ำซากจำเจดี
“จะโทรมาบอกว่า วันนี้ไปค้างบ้านยูนะ”
“ว2 ทำไมไม่บอก ว1 ตั้งแต่เมื่อกี จะเดินออกไปแล้วโทรกลับมาทำหอยเชอร์รี่ทำไม บ้านมึงผลิตบัตรเติมเงินเหรอ” อ้าวๆ เมื่อกี้มันหวานอยู่ไม่ใช่เหรอ ฮ่าๆ
“บ้านยูส่งออกเครื่องจักรอุตสาหกรรมน่ะครับ ไม่ได้ผลิตมันเติมเงิน” นี่แหละตัวตนไอ้ยูนิต อย่าไปคิดว่ามันเป็นเทพบุตรยิ้มง่าย พูดครับๆ แล้วมันจะดีไปทุกอย่างนะ มันนี่แหละ “กวนตีน” ตัวพ่อ ผมทำอะไรมันมากไม่ได้ด้วยซิ เดี๋ยวจะเสียตัวให้มันไปแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว
“กวนส้นตีนว่ะที่รัก” ผมว่าบทสนทนาระหว่างผมกับมันเริ่ม จะเข้าขั้น “แดกหัว” แล้วนะ ฮ่าๆ
“ล้อเล่นครับๆ ตกลงไปใช่ไหมครับ”
ก็รู้คำตอบอยู่แล้ว มึงจะโทรมาทำไม เงยหน้ามองไปหาไอ้ตัวต้นเหตุ ก็เห็นยืนคุยโทรศัพท์หันหลังให้ผมอยู่ คนอื่นๆก็พอจะรู้เหมือนกันว่าผมกับมันกำลังเล่นอะไรกันอยู่
“ไม่ไป” เล่นตัววววววว ไอ้หมีเล่นตัว กะพูดให้มันสลดแล้ว ถดถอยไปเอง
“โอเค ๆ งั้นทำงานเสร็จแวะซื้อบะหมี่ไปกินที่บ้านยูก็แล้วกัน แค่นี้นะครับ ยูทำงานต่อ อย่าหักโหมให้มากนะหมีน้อย”
“เฮ้ยๆ อย่ามามั่ว วันนี้นอนบ้าน”
“ก็บ้านยูไง โทรไปบอกบ้านหมีแล้ว แม่อนุญาตแล้วด้วย”
“แม่ใคร แม่กูเหรอ...มั่วเปล่าว่ะ”
“ไม่มั่วครับ แม่ยังบอกอีกว่า นอนเป็นเดือนก็ไม่เป็นไรครับ”
แม่!!!!!!!!!!!!!!!!!! เคยรัก เคยห่วงลูกบ้างไหม อะไรว่ะเนี่ย ผลักไสไล่ส่งกันชัดๆ เดี๋ยวปิดเทอมก็ขึ้นดอยไปช่วยเก็บชาหรอก เชอะ เมินซะ!!!!!!
แล้วมันก็วางไป วางไปพร้อมกับความโมโหของผม ตีหัว “ผัว” ตัวเองตายนี่ผิดไหมครับ เอ๊ะๆ ไม่ผิดหอรก แถมได้เงินประกันอีกต่างหาก มีแต่รวยกับรวย อย่างนี้น่าคิดไปทำจริงๆไม่น้อย หึหึ
“ทำหน้าปัญญาอ่อนว่ะ” เอ๊าๆ ไอ้กรร พอกูทำหน้าน่ารักก็หาว่ากูบ้า พอกูจะทำหน้าแบบคิดอะไรหน่อย ก็หาว่ากูปัญญาอ่อน
“หน้ามึงซิ หน้ากูออกจะน่ารัก” ก็ชมกันเองต่อไป ไม่มีใครชม เราก็ชมกันเอง
“แล้วเมื่อกี้หน้าหงิก เป็นอะไร” เป็นไอ้กรรที่ถาม
“ก็ไอ้ยูบอกว่าวันนี้จะให้กูไปนอนบ้านมัน”
“กรี๊ดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!” อย่าเข้าใจผิดคิดว่าไอ้ฟอสกับไอ้กรรกรี๊ดนะครับ เสียงกรี๊ดน่ะเสียงผู้หญิงห้องข้างๆครับ ที่พวกเธอมานั่งจับกลุ่มใกล้ๆกับกลุ่มผม ก็กรี๊ดกร๊าดกันไป ข่าวผมกับไอ้ยูเพิ่งมาแดงเมื่อเดือนที่แล้วเองครับ ไม่ซิ ต้องบอกว่า ตั้งแต่ขึ้น ม.6 มาเลยก็ว่าได้ คือผมกับมันก็ไม่ได้ปิดอะไรมากมายหรอกนะครับ ก็แค่ไม่อยากบอกใครเท่านั้นเอง แล้วพอเปิดเทอม ม.6 ขึ้นมา ก็มีคนสงสัย ชมรมหนังสือพิมพ์ของโรงเรียนก็เคยถ่ายรูปเช็ดเหงื่อให้มันที่สนามบอล แล้วเอาไปโพสลงเว็บบอร์ดของโรงเรียน งานเข้าเลยครับ
แต่ผมว่านะ พวกมันน่ะถ่ายได้ช้ามากเลยนะ เพราะถ้าใครจ้างนักสืบมาตามพวกผมสองคน จะได้รู้ทันทีว่า ผมกับไอ้ยู แตะเนื้อต้องตัวกันตลอดฮ่าๆ ก็ติดสัมผัสนี่ครับ
“พวกมึงสองคนจะไปทำลูกกันใช่ไหม” ไอ้ฟอส ทำลูกอะไรของมึง กูไม่มีมดลูก เอากี่ทีก็ไม่มีหลานมาให้มึงอุ้มหรอก
“เหอะ! นอนอ่านหนังสือเฉยๆ พวกแม่งคิดไกล”
คือผมน่ะนอนอ่านหนังสือ แต่ไอ้ยูจะอ่านด้วยหรือไม่...... ผมว่ามันต้องอ่านนะ เพราะถ้ามันลวนลามเมื่อไรล่ะก็ จะจับทุ้มแม่งให้จุกไปเลย ( พูดเหมือนทำได้ )
“จ้าๆ ได้อ่านหรอก ไปนอนอให้ท่าซะขนาดนั้น”
“เหี้ยกรรไกร ปากมึงน่ะสมกับชื่อเลยนะ เดี๋ยวตบปากแตก ใครให้ท่าใคร ไม่มีเหอะ”
“ขอบคุณที่ชม” ไอ้กรรทำหน้ากวนตีนกลับมาได้น่าตบมากอ่ะ หมั่นไส้ๆอ่ะแม่ง
“กูด่ามึงอยู่ กูไม่ได้ชม”
นี่ถ้าไอ้ฟอสไม่เข้ามาห้าม ผมจะเอาเทปใส่ปิดปากมันเลยนะ แม่มันก็ตั้งชื่อได้เหมาะสมกับลูกมากอ่ะ
นั่งทำงานกันไปก็กัดกันไป ฝ่ายเทคนิคของเวทีที่มีไอ้ยูคุมงามอยู่ เขาก็ลองลำโพง ลองไมค์ ลองโน่น นี่ นั่น กันสารพัด เดี๋ยวเทส เดี๋ยวโหล เดี๋ยวนับเลข เดี๋ยวประกาศ เดี๋ยวพูดมั่ว รำคาญมากอ่ะผมตอนนี้ ไม่ไหวถึงขั้นโทรไปบอกไอ้ยูให้ลูกน้องมันเลิกเทสไมค์ แล้วเปลี่ยนไปเทสลำโพงแทน ซึ่งมันก็ทำตามผมแต่โดยดี มันเลยสั่งลูกน้องมันให้เปิดเพลงสากลเพราะๆไปแทน ไอ้หมีก็ถูกใจเลยซิครับ ลำโพงงานโรงเรียนมันเพราะอยู่แล้วอ่ะ
ที่ไอ้ยูมันเชื่อผม ก็เพราะว่าเทสไมค์ไว้เทสตอนเย็นครับ เพราะเดี๋ยวรบกวนพวกน้องๆที่กำลังเรียนอยู่ ไม่ใช่ว่ามันเชื่อผมอะไรมากมายขนาดนั้นหรอกครับ
แต่มีอยู่เพลงหนึ่งที่ฝ่ายเทคนิคมันเปิดแล้วถูกใจผมครับ
If That OK! With You ( ของพี่ เชนสุดหล่อ )
If That's OK With You
I love the way that you look without your make up
I had a girl before we met but we broke up
Theres something 'bout you that makes me want to step up
step up and be with you
If That's Ok With You
We'll keep the neighbors awake too late too late
cos imma make you feel so good thats how i see it happening
yeah we'll keep the neighbors awake too late too late
cos baby i wanna step up and be with you
if thats ok with you
I’m gonna make you feel like you are heaven on earth
I'm gonna saint your mother just for giving you birth
I’m gonna wanna hold you in my arms when you cry
if thats ok with you
if thats ok with you
I wanna keep your toothbrush at my apartment
Make a second set of keys and ask you to move in
I'm not crazy
I know what im getting myself in
I wanna live with you
ฟังครั้งแรกผมก็ไม่รู้คำแปลอะไรมากมายหรอกนะ รู้แต่ประโยคที่ว่า If that OK with you น่ะ มันแปลว่าอะไร ก็พอเดาๆออก ยูนิตมันสรรหาเพลงมาทำให้ผมอาย นั่นแหละงานอดิเรกมัน
“ขอมอบเพลงนี้ให้ ผู้ชายตัวเล็กที่นั่งทำของชำรวย ห้อง5 ครับ”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!!!!” เสียงกรี๊ดเมื่อกี้ดักว่าเดิมอีกครับ ทีแน่ๆ ผมก็กรี๊ดกับเขานะครับ ฮ่าๆ
“โอยยยยยยยย เอาเข้าไป รักกันเข้าไป หมั่นไส้โว้ยยยยย”
ก็มีแต่ไอ้ฟอสคนเดียวนี่แหละที่ไม่สะทกสะท้านอะไร เมื่อกี้มันยังหันไปด่า พวกที่กรี๊ดข้างหูมันอีกอ่ะ เหอะ พวกไม่มีแฟน
เป็นคุณ คุณก็ต้องกรี๊ด ก็แฟนมาประกาศใส่ไมค์ว่ามอบเพลงให้อ่ะ โหหหหห อายมากอ่ะ เอาเป็นว่ารู้กันทั้งโรงเรียนแล้วครับ ดังมันเข้าไป
“ฝากบอกอีกอย่างได้ไหมครับ ว่าเขาน่ารักดี”
เอาเป็นว่ารอบนี้ผมต้องยกมือปิดหูกันเลยทีเดียว มันไม่ใช่มีเฉพาะ ม.6 ที่นั่งทำงานกันอยู่ตรงนี้ ยังมี ม.5 ที่เพิ่งลงมาสมทบเมื่อกี้ แล้วไหนจะพวกนักกีฬาที่ซ้อมอยู่ข้างๆอีก นับว่าครั้งนี้ยูนิตมันหาแฟนคลับได้เยอะเหมือนกันนะครับ ฮ่าๆ
เพลงอื่นก็เปิดไปเรื่อย ๆ กลายเป็นว่า มีคนเดินไปขอเพลงไม่ขาดสาย พวกเทคนิคก็เปิดให้ ปานว่าพวกมันเป็นดีเจ มีฝากเพลงให้คนโน้นคนนี่เต็มไปหมด ฮาดีเหมือนกันครับ แต่ที่เด็ดสุดก็มีคนขอเพลง “เพราะใจ” มาให้ผมนี่ซิ งานเข้าเลยครับ เข้าไม่เข้าก็เดินไปขอเพลงกับไอ้ยูมันด้วยแหละ เกือบได้ดูมวยกลางแจ้งแล้วไหมละ มองไปเห็นบัตเตอร์กับอาร์กำลังห้ามยูนิตอยู่
ไม่ได้ว่ามีเรื่องประเจิดประเจ้อนะครับ พวกมันน่ะทำกันเงียบๆ ไม่อยากให้อาจารย์รู้ ถึงรู้ก็ทำอะไรพวกยูนิตมันไม่ได้ พวกนี้อิทธิพลมันเยอะ เหอะ การ์ตูนชัดๆ
บัตเตอร์เลยเรียกผมให้ไปคุมไอ้ยูมันทำงานตรงเวที ที่ไปได้ก็เพราะบัตเตอร์มันส่งเพื่อนอีกคนมาเปลี่ยนผม ไม่งั้นไม่ได้มาหรอกครับ ไอ้ฟอสด่า ไอ้กรรก็ด่า ไอ้สองคนนี้มันจ้องหาช่องเล่นงามผมอยู่แล้ว
“ใจร้อนเกินไปแล้วนะมึงน่ะ” เดินลัดสนามาถึงหน้าเวที ก็ด่ามันก่อนเลย แหม เห็นเดี๋ยวนี้ไมว่า แล้วเอาใหญ่ หึงไม่มีขีดจำกัด ทีเมื่อก่อนมึงยังอยู่มาได้ ทำไมเดี๋ยวนี้มึงความอดทนน้อยจังวะ
“รู้ครับ ไม่แก้ตัว นั่งอยู่ตรงนี้นะครับ มองลงมาจะได้มีกำลังใจ” หรอกจากจะไม่สลดแล้ว มันยังมีหน้ามาสั่งกลับอีก กูเชื่อมึงจริงๆ
“เออๆ นั่งอยู่นี่แหละ ทำงานไป ทำดีๆล่ะ ตกมาขาหักกูทิ้งไปหาคนอื่นแม่ง”
“โห ดูพูดเข้าซิ วอนหาเรื่องเดินไม่ได้อ่ะ ครับๆ ไม่ตกครับ ระวังอยู่แล้ว”
หยอกกัน 3 -4 ประโยคมันก็ปีนขึ้นไปเอาไฟประดับติดตามโครงเหล็กของเวที ขอบอกว่า ม.6 มันทำทุกอย่างจริงๆ คือ งานเวทีน่ะให้เจ้าของมันทำเองก็ได้ ไหนๆก็เช่าเวทีเขามาอยู่แล้ว แต่ ผอ. ไม่เห็นด้วยครับ ผอ. อยากเห็นศักยภาพของ ม..6 ก็เลยให้ลงพื้นที่เอง ทำเองทุกอย่าง นี่ต้องมาตั้งโต๊ะอีก โว้ยยยยยยยยยย เมื่อไรจะผ่านไปซักทีวะเนี่ย
ตรงที่ผมนั่งก็เป็นร่มของร้านน้ำปั่นครับ ไปขอยืมเขามา นั่งมันพื้นหญ้านี่แหละ ขอบอกว่าแดดร้อนมากอ่ะ อากาศเมืองไทยเป็นอะไรที่หดหู่จริงๆ เดี๋ยวนี้ผมไม่ค่อยอยากเล่นกีฬาตอนกลางวันแล้วนะ เบื่ออ่ะ เหงื่อออก ร้อนแล้วหงุดหงิด ตัวก็เหนียว ไว้เล่นตอนเย็นทีเดียวเลยก็แล้วกัน
“พี่หมี!!!!!!!!!!!!!!! น้ำน้ำแตงโมปั่นค๊า” แฟนครับอันดับหนึ่งประจำ บอร์ด “A Little Bear” หรือชื่อ ภาษาไทยก็ “กลุ่มดาวหมีน้อย” วิ่งเข้ามานั่งข้างผมแล้วก็ยื่นแก้วน้ำปั่นสีหวานแหววมาให้ หล่อนมีนามว่า ผัดหมี่!!
“มาแต่เสียงพี่ก็รู้แล้วว่าต้องเป็นผัดหมี่” ยื่นมือออกไปรับ พร้อมกับเงยหน้าก็เห็นหน้ากลมๆของ ผัดหมี่ยิ้มให้ซะไม่เห็นตาเลย มันเป็นลูกเจ๊กครับ จีนแบบเพียวๆ พ่อก็จีนแท้ แม่ก็จีนแท้ คือที่บ้านพูดไทยแทบไม่ชัด ที่รู้ก็เพราะผมไปมาแล้ว
“อร่อยไหมคะ สูตรใหม่น่ะค่ะ ใส่รสดีลงไปด้วย”
แค๊กกกก!!!!!!!!!! น้ำแตงโมกระพุ่งออกมาอย่างไม่มีกั๊ก เมื่อกี้มันบอกว่าใส่รสดีไปด้วยเหรอเนี่ย บ้าแล้ว มันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
“ผัดหมี่ล้อเล่น ฮ่าๆ พี่หมีอ่ะ ท่าสำลักน้ำก็ยังน่ารัก” ผมว่าผมเริ่มกลัวมันขึ้นมาจริงๆแล้วนะ
“ไม่ใส่จริงๆนะถ้าอำ จะงอนไม่พูดด้วย 2 วัน” ขู่มันไปอย่างนั้นแหละครับ เอาเข้าจริงๆ ถ้ามันมาง้อ ผมก็ยอมอยู่ดี
“โอ๋ๆ ไม่ได้อำซะหน่อย แล้วเฮียยูนิตไปไหนอ่ะ ทำไมไม่นั่งเฝ้าเถ้าแก่เนี๊ย” ผัดหมี่หันซ้ายหันขวาก็ไม่เห็น สงสัยมันหรี่ตาจนมองไม่เห็นจริงๆครับ ผมเลยต้องชี้ขึ้นไปบนโครงเหล็กบนเวที
“โหๆ เห็นแล้วเหนื่อยแทน” ซึ่งผมก็เห็นด้วยกับที่ผัดหมี่มันว่า ผัดหมี่อยู่ ม.5 ครับ นิสัยและอะไรหลายๆอย่างคล้ายๆผม ก็เลยสนิทกันเหมือนพี่น้อง มันมีน้องอยู่ 1 คน เป็นผู้ชายครับ อยู่ ม.3 ชื่อผัดไทย บ้านนี้เขาไม่ทิ้งคอนเซ็ปต์ผัดๆ
“เมื่อกี้เฮียยูขอเพลงให้พี่เหรอ” ผัดหมี่มันเรียกแฟนผมว่าเฮียครับ เพราะมันติดมาจากบ้าน เรียกไปเรียกมา จะมาเรียกผมว่า “เจ้” ผมเลยตบหัวห้ามมันไว้ ไม่งั้นมันเรียกจริงๆแน่ มันเรียกน้องมัน อาตี๋ทุกคำ นานๆครั้งจะได้ยินเรียกชื่อตรงๆ
“เปล่า ๆ ขอที่ไหน มันเปิดไปอย่างนั้นแหละ”
“โห ไม่ต้องมาปิดเลย ผัดหมี่ได้ยินหรอกน่า ....น่ารักจัง ทำไมพี่สองคนถึงรักกันได้น่าอิจฉาอย่างนี้ล่ะ”
“แล้วพี่จะรู้ไหมเนี่ย แล้วทำไมไม่ไปช่วยคนอื่นเขาทำงาน เขาปล่อย ม.5 มา ให้มาช่วยทำงานไม่ใช่เหรอ อู้นี่หว่า” ดูดไปดูดมาน้ำแตงโมหมดไปแล้วครับ อากาศร้อนๆอย่างนี้ เลยหิวน้ำเป็นพิเศษ
“ไปซื้อไปพี่อีกแก้วดิ เดี๋ยวให้ตังค์”
“ไม่ได้อ่ะ เฮียยูบอกว่าถ้าพี่หมีกินมาก แล้วจะไอ ไอมากๆก็จะเจ็บคอ”
“มันไปบอกผัดหมี่ตอนไหน อย่าไปเชื่อ พี่ไม่เป็นไรหรอกน่า”
“ไม่ได้คะ พี่หมีอย่ากินอีกเลยนะ อ่ะๆนี่มะม่วงกับองุ่น กินนี่ดีกว่าเนอะ ....ผัดหมี่ไปทำงานก่อนนะ” แล้วมันก็วิ่ง ดุ๊กๆ ออกไปเลยครับ มาเร็วเคลมเร็วจริงๆ
ปล.1 นี่คือคำแปลของเพลงค่ะ
If that OK with you
ถ้ามันโอเคกับคุณนะ
ผมชอบคุณตอนที่ใบหน้าของคุณไม่มีเครื่องสำอาง
ผมเคยรักผู้หญิงคนหนึ่งก่อนที่จะพบคุณ แต่ว่าเราเลิกกันแล้วหละ
มันเหมือนมีบางอย่างในตัวคุณ ที่ทำให้ผมอยากจะก้าวต่อไป
ก็คือก้าวมาหาคุณไง มาอยู่ข้างๆคุณไง
ถ้าคุณจะโอเคนะ
เราจะทำให้เพื่อนบ้านอยู่กันจนดึกดื่น
เพราะว่าผมจะทำให้คุณรู้สึกดี อย่างที่ผมเห็นมันว่าเกิดอะไรขึ้น
เราจะทำให้เพื่อนบ้านอยู่กันจนดึกดื่น
เพราะว่าผมอยากอยู่เคียงข้างคุณ
ถ้าคุณจะโอเคนะ
ผมจะทำให้คุณรู้สึกว่า สวรรค์บนโลกนี้มันมีจริง
ผมจะทำดีกับคุณอย่างกับเป็นคุณแม่ของคุณเลยหละ
ผมจะคอยโอบกอดคุณในอ้อมแขน เมื่อคุณร้องไห้
ถ้าคุณจะโอเคนะ
ถ้าคุณจะโอเคนะ
ผมอยากได้แปรงสีฟันของคุณไปไว้ที่อพาร์ทเม้นท์ของผม
และจะทำกุญแจห้องผมอีกชุดหนึ่งให้คุณ ถ้าคุณต้องการย้ายเข้ามา
ผมไม่ได้บ้านะ
ผมรู้ว่าผมต้องการอะไร
ก็ต้องการที่จะร่วมชีวิตกับคุณไง
ถ้าคุณจะโอเคนะ
******** เหนื่อยเราไม่เหนื่อย เหมื่อยเราไม่เหมื่อย เราพิมพ์ไปเรื่อยๆ เราไม่เมื่อยเราไม่เหนื่อย!!!!!!!!!!!!!
เราขอกำลังใจเล็กๆน้อย ในการพิมพ์เท่านั้นเอง...............
-
:-[ หวานไม่แคร์สื่อจริงๆ :o8:
-
o13 o13 o13
-
น่ารักอ่ะ
โอ๊ยยยย จะละลายแล้วเนี่ย
ยูกับหมีน่ารักเกิ๊น :-[ :-[
-
หลงรักทั้งคู่ๆๆๆๆ :-[
-
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะค่ะ น่ารักมากเลยค่ะ ตามอ่านทุกเรื่องเลยค่ะ
:-[ :pig4:
-
เป็นกำลังใจให้คุณ o13
ชอบตอนหมีงอนอ่ะ
งี่เง่า ง็องแง็งดี
:o8:
-
น่ารักมากมาย :impress2:
-
:กอด1:เรื่องราวน่ารักมากๆ
:L2: :3123: :L1:เอาดอกไม้สามดอกเป็นกำลังใจนะครับ
-
คิดถึงคนอ่าน ฮิ้วววววววววววว
-
ชอบอ่ะ
-
น่ารักอ่ะ :impress3:
-
น่ารักกันจังคู่นี้ ยูนิตนี่ดีตลอดเลยนะ หมีก็วีนได้ทุกเรื่อง
-
คนอ่านก็คิดถึงคนเขียน ฮิ้วววววววววววว
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !
ถ้าผช.ที่ชื่อ ยูนิตจะน่ารักขนาดนี้
หวานโคตรรรรร : )
น่ารักสุด ๆ ตอนเปิดเพลงให้ 55555
+1 เลย จริง ๆ เกือบพิมพ์คำหยาบด้วย 55 อารมณ์อินจัด เขินสวด ๆ
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกคู่นี้
ยูนิตนี้ขี้หึงไม่เบาเลย 55+
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
กำลังพยายามอยู่ค๊ะ ไม่เกิน 2 วันเนอะ
ฮิ้วววววววววๆ
-
เอาใจช่วยนะค่ะ
ฮิ้ววววววววว
-
น่ารักได้อีก
-
เอาใจช่วยนะค่ะ
ฮิ้ววววววววว
ตามทุกเรื่องจริงป่ะ อ่านนิยายหมวยครบทุกเรื่องหรือยังคะ มี 3 เรื่อง
ฮิ้ววววๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มาอ่านแล้ววววว :oni2:
ช้าไปหน่อยไม่ว่ากันนะ หุหุ
ยูนิตน่าร้ากกกกกมากอ่ะ
ปล.แอบคิดว่าเพลงทะลึ่งอ่ะ (หรือเราคิดหื่นคนเดียว :monkeysad:)
-
ตามอ่านทุกเรื่อง เอาใจช่วยทุกคู่ค่ะ
ฮิ้ววววๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
(http://a3.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/222005_184613441586311_100001129689921_481766_1114039_n.jpg)
You’re the inspiration
เธอคือแรงบันดาลใจ
กับดักรัก หลุมที่ 6
เสียงโหวกเหวกโวยวายของนักเรียนชั้นมัธยมปลายกลุ่มหนึ่งต่างเรียกความสนใจของผู้คนที่ผ่านไปมาได้เป็นอย่างดี พ่อค้าแม่ค้าต่างมองอนาคตของชาติเดินพูดคุยหยอกล้อกันอย่างเอ็นดู สำหรับนักเรียนกลุ่มนี้แล้ว เวลาหลังเลิกเรียนคือเวลาอันแสนมีค่าที่ไม่ควรปล่อยไปอย่างเสียประโยชน์
“ป้าครับ ไอติมกะทิไม่ใส่ข้าวเหนียวสองครับ” ผมตะโกนสั่งเมนูโปรด ที่เมื่อใดที่มานั่งร้านนี้แล้วต้องกินก่อนเป็นอันดับแรก นั่นก็คือ ไอติมโบราณสูตรดั้งเดิม ใส่เพียงกะทิ ลอดช่อง หรือบางวันทางร้านอาจจะใส่ผลไม้ไทยเพื่อความหลากหลาย และต้องการดึงดูดใจให้นักเรียนมัธยมชื่อดังหันมาซื้อไอติมไทยทาน
หลังจากทำงานและเก็บอุปกรณ์เสร็จ กลุ่มผมและกลุ่มเพื่อนยูนิต ที่มีบัตเตอร์ และอาร์ ก็พากันเดินออกมาหน้าโรงเรียน แล้วข้ามถนนมานั่งร้านไอติมย้อนยุคเพื่อผ่อนคลายอารมณ์และร่างกาย ส่วนรถของพวกผมนั้นยังจอดไว้ในโรงเรียนเหมือนเดิม ยังไม่ได้เอาออกมาครับ เพราะไม่มีที่จอด
คนอื่นๆก็สั่งเมนูขนม ของว่างอันอื่นไป แต่ร้านนี้ดังสุดๆก็เห็นจะเป็นไอติมที่ไม่ว่าจะเด็ก ผู้ใหญ่ก็ขายดีพอกับๆ ไอติมอินเตอร์ร้านอื่น พวกผมเลือกโต๊ะด้านในสุดของร้านครับ เพราะค่อนข้างจะสงบและเงียบ อีกทั้งบรรยากาศการตกแต่งร้านก็ดูเก๋และไม่ซ้ำแบบใครดี ใครจะนึกว่าโครงรถจักรยานยนต์ก็สามารถประยุกต์เอามาเป็นเก้าอี้ได้ ไอเดียดีไม่หยอก
“หมี ทำไมไม่กินข้าวเหนียวล่ะ” บัตเตอร์ที่นั่งตรงถามผมถามขึ้นอย่างสงสัย ใช่แล้ว ผมไม่กินข้าวเหนียว ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน ทั้งที่การกินไอติมโบราณให้รู้รสของแท้นั้นต้องกินข้าวเหนียวด้วย แต่ผมไม่ชอบอ่ะ ผมชอบกินถั่วต้มที่เขาโรยหน้ามากกว่า ยูนิตก็เหมือนกันครับ แต่ของมันนี่กินตามผม เห็นผมไม่กินก็เลยกินตาม แต่ความจริงแล้วมันเป็นคนกินง่าย
“มันหวานๆ มันๆ ไงไม่รู้ก็เลยไม่กิน แล้วเตอร์สั่งข้าวเหนียวไหมอ่ะ”
“ใส่นะ เราว่ามันอร่อยดี เราชอบของหวานอยู่แล้วอ่ะ” ก็สมกับหน้ามันนะ หวานเข้ากันได้ดีจริงๆ สำหรับเพื่อนๆของยูนิตนั้นผมค่อนข้างที่จะสนิทครับ เพราะวันหยุดยูนิตมักจะมารับผมไปนั่งเล่นบ้านบัตเตอร์ เพราะที่นั่นมีเครื่องดนตรีและห้องซ้อมที่ใหญ่และก็สะดวกดีครับ
“เตอร์ๆ วันหลังเราไปลองกะทิแตงไทยซอยหลังโรงเรียนไหม ร้านน่ารักดีนะ แต่งแนวโมเดินร์อ่ะ” หาแนวร่วมในการชวนชิม ซึ่งบัตเตอร์ก็ ..............
“ไปซิ!!!! แต่ ไอ้ยูจะให้หมีไปเหรอ” ก็ไปครับ แต่ก็จริงอย่างที่มันว่า ต้องถามไอ้ยูมันก่อนว่าจะให้ไปไหม คือผมอยากไปกับเตอร์มันสองคนอ่ะ นั่งคุยกันเงียบๆ ชิวๆ เอาแฟนไปนี่มันคนละอารมณ์กับเอาเพื่อนไปนะครับ
“แล้วทำไมยูจะไม่ให้ไปครับ เดี๋ยววันหลังพาไป” ส่งสายตาให้เตอร์มันรู้ว่า ผมน่ะมีแผนอยู่ในใจเรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวค่อยหาโอกาสก็แล้วมัน
นั่งได้ซักพักก็พนักงานก็เอาบรรดาสารพัดของว่าง ขนม เครื่องดื่มมาเสิร์ฟ ไอ้กรรกับไอ้ฟอสสั่งเค้กมะพร้าวกับกาแฟเย็น บัตเตอร์สั่งไอติมโบราณ อาร์สั่งพายกับน้ำองุ่นปั่น ส่วนเครื่องดื่มของผมกับยูนิตน่ะเหรอ นมเย็นครับ หวานได้ใจไปเลย
สังเกตว่าบัตเตอร์จะชวนคนโน้นคนนี้คุยโดยไม่มีท่าทีเขินอายเลยครับ มันเป็นอย่างแหละครับ ตัวสมานฉันท์ ไปไหนกับใครก็เข้ากับเขาได้ไหม ไอ้ฟอสไอ้กรรก็คุยกับไอ้อาร์เรื่องรถ เรื่องกีฬา เรื่องเสื้อผ้า สารพัดเรื่อง ผู้ชายเขารู้นิสัยกันดีอยู่แล้วครับ มันจะมีกี่เรื่องที่ผู้ชายอย่งพวกผมสนใจ
“ถ่ายรูปกันไหมครับ” ยูนิตมันก้มลงมากระซิบที่หู ผมก็เลยหันหน้าไปหามัน ซึ่งมันน่ะตั้งกล้องโทรศัพท์รออยู่แล้ว
แชะ ~ !!!
เป็นรูปที่ผมหันหน้าไปหามัน และมันก็มองกล้องรอยู่แล้วครับ พอเหมาะพอเจาะได้จริงๆ คนอื่นๆเขาก็ไม่สนใจหรอกครับ เขาก็กินขนมนมเนยไปเรื่อยๆ ผมก็เลยเอากับมันบ้าง ไหนๆสวีทแล้ว เอาให้มันหวานชื่นกันไปเลย
“หันหน้ามาหากูดิ” ผมแย่งโทรศัพท์มันมาถือไว้เอง พอยูนิตมันหันหน้ามาผมก็เอียงแก้มรอไว้แล้ว ก็กดชัตเตอร์
แชะ ~ !!!
พลัดกันถือโทรศัพท์ครับ ถ้าผมถือผมก็ถ่ายมันซะส่วนใหญ่ ถ่ายสถานที่ หันเลนส์ไปหาไอ้ฟอสไอ้กรร บัตเตอร์ แล้วก็อาร์ พวกมันก็ยิ้มสู้กล้องแล้วชูไม้ชูมือใหญ่ โต๊ะถัดไปข้างๆซึ่งเป็นนักเรียนหญิงโรงเรียนข้างๆก็มองพวกผมใหญ่ ประมาณโต๊ะผมนี่มีแต่คนหน้าตาดีทั้งนั้น
กว่าจะถ่ายเสร็จไอติมก็หมดถ้วย นมเย็นก็พล่องไปครึ่งแก้วแล้ว ผมก็เลยเลื้อยลงไปนอนเอาคางเกยโต๊ะแล้วกดดูรูปในโทรศัพท์ยูนิตไปเรื่อยๆ คุณแฟนก็ให้ความร่วมมือมาง มันเอามือมาวางไว้บนหลังผม ซึ่งก็เหมือนโอบนั่นแหละ ไม่พอครับ มันยังเอานิ้วมาขีดๆ เขียนๆหลังผมอีก ผมรู้ว่าผมเป็นคนเส้นตื้น หัวเราะง่าย แต่ถ้าเรื่องเขียนหลังแล้ว ผมชอบเป็นพิเศษเพราะมันจั๊กจี้ดี
“ทายนะครับ ว่ายูจะเขียนคำว่าอะไร”
“อืมๆ”
อืมมมมมมมมมมมมม มันวาดเป็นวงกลมตัวเล็กๆ แล้วก็รากขึ้นไป เอ่อ. ร.เรือเปล่าว่ะ
“ตัวอะไรครับ” เพื่อความแน่ใจผมก็ให้มันวาดอีกที และก็เป็นอย่างที่คิดครับ นั่นคือตัว ร.เรือ
“..................................”
“ไม้หันอากาศ”
“.................................”
“ก.ไก่”
“อ่านว่าอะไรครับ”
“รัก...”
เอ๊ะ!!!!!!!!! อะไรผมพูดอะไรผิด ก็มันเขียนคำว่ารัก แล้วพวกไอ้เตอร์ พวกไอ้ฟอสมองหน้าผมแล้วยิ้มทำไม หันไปหาคนเขียนมันก็ยิ้มหล่อรออยู่แล้ว
“ขอบคุณครับ ที่สอนให้ยูรู้จักคำว่ารัก”
“โหหหหหหหหหหหหหห!!!!!!!!!!!!!!”
ถ้าใครมาเจอช๊อตนี้แล้วไม่อาย ผมว่าไปปรึกษาแทพย์ผิวหนังได้แล้วนะ ผิวคุณอาจจะด้านเกินไป ขนาดผมซึ่งโดนมันทำเลี่ยนๆบ่อย ยังไม่วาย ต้อง “อาย” เลยอ่ะ สุดๆอ่ะแม่ง เผลอเป็นไม่ได้ มันต้องแหย่ ต้องตอดผมจนได้
ตอบแทนเขาหน่อยก็แล้วกัน ผมเลยเอนตัวไปทางมันแล้วก็วาดมือโอบเอวมันไว้ซึ่งไม่แคร์ว่าพวกผู้หญิงโต๊ะนั้นจะมองแล้วก็ซุบซิบ ก็คนมันจะแสดงความรัก ไม่ผิดครับ!! ไอ้ยูเลยเอามือออกจากหลังผมแล้วยกขึ้นมาท้าวไว้ที่โต๊ะทั้งสองข้างเพื่อที่จะให้หัวผมนั้นผิงได้อย่างถนัด ไอ้หมีก็เต็มที่เลยครับ โอบเอวไม่พอ ยังไซ้ตัวกับแขนมันอีก อ้อนสุด ฤทธิ์
“ทำไมน้องไม่แต่งงาน ชะชะ ...จะอยู่อีกนานเท่าหรายยยยยยยยย กรู๊!!!!!!!!!” เอ๊า เอาเข้าไป เต็มที่เลยพวกมึง ไหนๆก็หน้าตาดีอยู่แล้ว จัดเต็มไปโล้ดดดด (ประชด ) พวกแม่งก็ช่วยกันเหลือเกิน ร้องเพลงแซวกูอยู่ได้ เดี๋ยวแม่งก็ลุกขขึ้นกัดหูเรียงตัวซะนี่
You leave me breathless
You're everything good in my life
You leave me breathless
I still can't believe that you're mine
You just walked out of one of my dreams
So beautiful, you're leaving me breathless…….
เสียงเรียกเข้าผมเองครับ ส่วนเพลงที่ตั้งไว้ให้ไอ้ยูมันจะเป็นเพลงไทย เพลงนี้ตั้งไว้กับทุกสาย นานๆเปลี่ยน แลเพลงนี้ไอ้ยูมันก็เป็นคนตั้งให้ ก็เลยไม่อยากเปลี่ยน ถ้าจะเปลี่ยนผมก็บอกว่าให้มันเปลี่ยนเองก็แล้วกัน
“ครับแม่ จะโทรมาง้อลูกชายให้กลับบ้านใช่ไหมล่ะ” คุณแม่สุดที่รัก ผมมุดหลังไอ้ยูมันคุย
“เปล่าค่ะ คือแม่จะโทรมาบอกว่า แม่ให้ลุงเล็กเอาเสื้อผ้าไปไว้บ้ายแม่ยีนต์ของลูกแล้ว เพราะฉะนั้นไปนอนได้ เต็มที่เลยนะลูก ไม่ครบเดือนไม่ต้องกลับ”
แม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! อ้อมบ้างก็ได้ ไม่ต้องต้องตรงาขนาดนี้
“แม่ประชดหมีใช่ไหม โอ๋ๆ ไม่ต้องประชดนะ หมีไม่ได้งอนแม่ซักหน่อย”
“เปล่าๆ แม่ไม่ได้ประชด คือแม่พูดความจริง เดี๋ยวส่งปลาร้าตามไปด้วยอีก 3 ไห ส่งตัวลูกสะใภ้ก็ต้องให้ของกำนันท์ด้วย ฮ่า” นั่นปะไร คุณเธอหัวเราะเอาซะผมอยากร้องไห้เลยอ่ะ
“เชอะ!! งอนแม่แล้ว พี่กรกับพี่มอสกลับบ้านยังอ่ะ ฝากบอกด้วยว่าหมีคิดถึง มาหาหมีที่บ้านยูนิตด้วย ถ้าใครมาแล้วไม่มีขนมโป้ง”
“แล้วทำไมไม่โทรบอกพี่เขาเองล่ะ”
ถ้าผมโทรบอกเหรอ ไม่มีทางได้กินขนมอ่ะ ดีใจที่ได้เจอหน้าก็จริง แต่มันต้องมีขนมซิ ถ้าบอกผ่านแม่ แม่ก็ต้องแนะนำว่าไอ้หมีน่ะมันอยากินอะไรบ้าง และพวกพี่ๆก็ขัดใจแม่ไม่ได้อีกด้วย หึหึ แผนการชัดๆ
“ไม่เอาอ่ะ แม่โทรน่ะดีแล้ว” คุยกันสักพัก แม่ก็วางสายไป เงยหน้ามาอีกที พวกมันพร้อมที่จะจ่ายเงินแล้วครับ
“ตัวเองๆ เค้าอยากกินพายสับปะรด” เอานิ้วจิ้มๆแขนแฟน แล้วก็ทำเสียงเล็กๆ ไม่ลืมที่จะทำใสๆ แบ๋วๆ น่ารักๆ ตามแบบฉบับอ้อนสูตรสำเร็จของไอ้หมี ซึ่งไอ้ยูก็น๊อคทุกรอบ
“งั้นเดี๋ยวซื้อไปกินที่บ้านก็แล้วกันเนอะ” ผมพยักหน้ามันก็ยิ้มให้ พวกเราเดินไปเช็คเงินที่เคาว์เตอร์ แล้วก็พากันยกโขยงออกจากร้าน รุ่นน้องเห็นผมที่ไหนก็........
“ชานมจะหวานเท่าความรักของพี่ยู ที่ให้พี่หมีเหรอคะ กรี๊ดดดด” แซววววววววววว พวกเธอแซวซะผมต้องรีบๆเดินมารอหน้าร้านเลยอ่ะ คนอื่นๆก็เดินข้ามถนนไปแล้ว ผมต้องยืนรอที่รักก่อน เพราะมันกำลังสั่งพายสัปะรดให้ผมอยู่
“กูสั่งพายอย่างเดียว ไมได้เค้ก ได้คุกกี้มาด้วยว่ะ” สารพัดอย่างแหละครับ แต่ก็ไม่ว่า เพราะยังไงไอ้หมีก็กินหมดอยู่ดี เรื่องกินนี่เราสู้ตาย
“เอาไว้กินเล่นตอนดูหนังครับ ไปเถอะ เดี๋ยวค่ำแล้วรถติด” มันรวบของมาไว้ในมือเดียวกันแล้วจูงมือผมข้ามถนน ขอบอกว่าไอ้หมีข้ามถนนไม่เป็น อย่าหัวเราะนะ เพรามันไม่ใช่เรื่องตลก มันเป็นปมด้อยผมไปแล้วตอนนี้ ถ้าจะให้ข้ามจริงๆ รถต้องอยู่ห่างจากตัวผม 500 เมตร ไม่งั้นขาไม่ก้าว
***********************************************
แจ๊ค – คุณอยากลองกางปีกไหมที่รัก
โรส – อยากค่ะ
แจ๊คอุ้มโรสขึ้นมายืนซ้อนอยู่ด้านหน้า ทั้งสองมองหน้ากันและกัน โรสค่อยๆกางแขนทั้งสองข้างออกจากลำตัวช้า โดยมีแจ๊คโอบเอวอยู่ไม่ห่าง
แจ๊ค – กลิ่นอะไร??
โรส – เอ่อ............ คือฉันไม่ได้อาบน้ำมาสามวันน่ะค่ะ พอดีน้ำไม่ไหล หอมไหมคะ ฉันรู้ว่าคุณชอบ :impress3:
แจ๊ค ------- ตอนนี้แจ็คได้เป็นลมล้มตึงไปแล้ว :m25:
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!! :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
กด + นะบัดนาว 55+
-
:pig4: แต่สั้นไปป่ะ ค้างนะเนี้ย
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ไม่รู้ว่าจะหลงรักหมี หรือยูนิตดี
-
:กอด1: :กอด1:
-
ไม่รู้ว่าจะหลงรักหมี หรือยูนิตดี
รักคนอ่านดีกว่า
คนอ่าน น่ารัก
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกๆ
-
:pig4: แต่สั้นไปป่ะ ค้างนะเนี้ย
ค้างเหรอๆ มาๆ เดี๋ยวหมวยสอยลงเอง
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
แม่ของลูกหมีนี่....ส่งเสริมให้ลูกชายเสียตัวมว๊ากกกกก
o13 รับรางวัลแม่ดีเด่นไปเลยยย
-
โหะๆ น่ารักกันไปอีกตอน
แม่ก็....สงสารลูกหน่อย
ไปแล้วเจ็บตัวน่ะ แม่
ปล.คนแต่งดูอารมณ์ดี น่าดีใจ ห้าๆๆๆ
-
หวานนนนนนนนซ้าาาาาาาาา
-
:กอด1:
:L2:
-
ชอบๆ ไม่มีมาม่าก็ไม่เป็นไร ดีๆ
ชอบนิยายสไตล์เรื่อยๆอย่างนี้อ่ะ
-
น่ารักคงเส้นคงวา
-
ค้างสวดดดดดดดดดดดดดดดด
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
-
ชอบๆๆ เรื่องที่ไม่มีมาม่าแบบนี้ ชอบๆๆๆ
น่ารักมากกกกก
-
น่ารักดีนะคู่นี้ +1ให้กับตลกตอนท้ายแจ๊คกับโรสช่างคิดได้เนอะ
-
น่ารักดีนะคู่นี้ +1ให้กับตลกตอนท้ายแจ๊คกับโรสช่างคิดได้เนอะ
เชอะเหอะ เรื่องจริงมันต้องมีเหตุการณ์อย่างนี้ 55555+
+1 ให้กลับคืนนนนนนนนน
-
คู่นี้เค้าสวีทหวานกันไม่เลิกเลย หมีน่ารักมาก
-
ปลื้ม เรื่อง นี้ มากกกกกก
-
น่ารักกกกกกกกกกกกกทั้งคู่เลย
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
+1 ให้กับเรื่องน่ารักๆ นะจ๊ะนุ้งหมวย
จะรอวันที่นุังหมีไปนอนค้างบ้านยูอ๊ะๆๆๆ เค้าจิไปแอบดูด้วยยยย :z2:
:กอด1: :กอด1:
-
:a5: :a5: :a5: :a5:
5555555555555+
กำลังปั่นอยู่ค่ะ รอแปปๆ
-
:z2:มารอ นู๋หมวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย o13
-
:impress2: :pig2: มารอๆๆๆๆๆๆๆ
-
วันไหนดีอ่ะ พรุ่งนี้ หรือ มะรืนดี
ปั่นหัวยุ่งเลย 555+
หลายเรื่อง
-
ลงวันนี้เรยได้มิ อยากอ่าน ฮ่าๆๆๆ ถ้าไม่ทันพรุ่งนี้ก็ได้จ้า แต่มะรืนนี่ ระวัง
คนแถวนี้จะลงแดงนะ :laugh:
-
(http://a3.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/222005_184613441586311_100001129689921_481766_1114039_n.jpg)
กับดักรัก หลุมที่ 7
I'm not a smart man but I know what love is.
ฉันไม่ใช่คนฉลาด แต่ฉันรู้ว่าความรักคืออะไร….
พระอาทิตย์ยามเย็นในเมืองกรุงนั้นถูกบดบังด้วยตึกสูงที่พ่อค้าแม่ขายนายทุนทั้งหลายสร้างขึ้นเพื่อขยายกิจการอำนาจของตน สิ่งปลูกสร้างเหล่านี้ต่างบดบังทัศนียภาพอันสวยงามของธรรมชาติไว้เสียจนน่าใจหายแต่สำหรับผู้ชายสองคนที่กำลังปั่นจักรยานวนไปวนมาอยู่ในสวนสาธารณะนั้น ไม่สนใจไอ้สิ่งก่อสร้างนั้นเท่าไร คนหนึ่งขับ อีกคนซ้อนท้าย เสียงพูดคุยหยอกล้อกันไปมาระหว่างคนทั้งสอง ต่างเรียกรอยยิ้มของผู้ที่พบเห็นอยู่ไม่น้อย
หลังจากที่แยกย้ายกันที่ร้านไอศกรีมโบราณแล้ว คนหล่อเขาก็พาผมเดินดูรอบโรงเรียนอีกรอบ เพราะวันนี้ผมเอากล้องคู่ใจมาด้วย มันก็เลยพาเดินถ่ายรูปรอบๆโรงเรียน หามุมสวยๆถ่ายเก็บไว้เป็นภาพแห่งความทรงจำ ที่นักเรียนชั้นม.6 คนหนึ่งจะทำได้ แต่ถ้าเมื่อไรมันเผลอผมก็กดชัดเตอร์เก็บภาพมันไว้เหมือนกัน
ภาพซีกหน้าด้านข้างของมัน ที่กำลังมองไปยังจุดใดจุดหนึ่ง สายตาเหม่อลอยหาจุดโฟกัสไม่ได้ว่าเจ้าตัวนั้นกำลังมองสิ่งใดอยู่ แต่ก็มองได้ไม่นาน เพราะสายตาคมสวยคู่นั้นก็ตวัดกลับมามองที่ผมเหมือนเดิม จริงซินะที่มันเคยไว้ว่า ไม่ว่ามันจะมองคนโน้นคนนี้ สิ่งโน้นสิ่งนี้ แต่สุดท้าย มันก็มาหยุดอยู่ที่ผม
เอากระเป๋านักเรียน และอุปกรณ์การเรียนมาเก็บเรียบร้อย คนทั้งคู่ก็ชวนกันปั่นจักรยานสีชมพูหวานเล่นรอบหมู่บ้าน หนึ่งคันกับคนสองคน คนตัวสูงนั้นไม่เกี่ยงงอนที่จะปั่นให้คนตัวเล็กนั่ง ขนมขบเคี้ยวและน้ำผลไม้ถูกนำมาใส่ไว้ในกระเช้าหน้ารถ จักรยานคันนี้แม่ยีนต์ของยูนิต ซื้อไว้ให้แม่บ้านปั่นไปหน้าปากซอยเพื่อซื้อของใช้ในบ้าน รวมไปถึงกับข้าว
“แน่ใจนะว่าจะให้ยูเป็นนายแบบ” เสียงนุ่มที่ถามออกมานั้นเต็มไปด้วยเต็มไปด้วยความไม่แน่ใจและค่อนข้างกังวล ใบหน้าหล่อคมคายกึ่งบึ่งกึ่งยิ้ม เพราะคนด้านหลังที่นั่งซ้อนท้ายมานั้น กำลังลูบเอวสอบเขาไปมา เพราะต้องการออดอ้อน
“เออน่า มึงออกจะหล่อกลัวไร ถ่ายแปปเดียวเอง” คนที่อาสานั่งซ้อนท้าย เอ่ยปลอบด้วยวาจาที่ไม่ค่อยอ่อนหวานเท่าไร นั่นเป็นเพราะกับยูนิตนั้นถึงแม้ถ้อยคำมันจะไม่หวานหรืออ่อนนุ่มที่อย่างที่คนรักเขาพูดกัน แต่พวกเขาสองคนต่างรับรู้กันดีว่า คำพูดหรือจะเท่า “การกระทำ”
“แล้วทำไมหมีไม่ให้ยูถ่าย แล้วหมีเป็นนายแบบล่ะ ยูก็ถ่ายรูปเก่งเหมือนกันนะ”
ไอ้คนที่มีความสามารถล้นเหลือเก่งไปทุกด้าน ทั้งด้านกีฬา วิชาการ ยกเว้นเรื่องเดียวที่ยูนิตมันพ่ายแพ้ นั่นก็คือการที่ต้องมาทำหน้าเก๊กขรึมอยู่หน้าเลนส์นั่นเอง แล้วเรื่องที่มันถ่ายรูปเก่งนั้นผมก็ไม่เถียงเพราะมันก็มีฝีมือเหมือนกัน เพราะผมกับมันเล่นกล้องพร้อมๆกัน
“ยูนิต ..........อายใคร อายกูหรืออายกล้อง” มือผมที่โอบเอวมันไว้เพิ่มแรงกอดกระชับให้มากกว่าเดิม อยากจะถ่ายโอนความกล้าและความมั่นใจให้มันเหลือเกิน มันก็ละมือจากแฮนด์จักรยานมากุมทับมือผมอีกที
“อายทั้งสองอย่างนั่นแหละครับ”
“ไม่ต้องอายหรอกน่า ทีตอนมึงทำเรื่องด้านๆ มึงยังไม่อาย ตอนนั้นคนเยอะกว่านี้อีก มึงยังเฉย นี่มันมีแค่มึงกับกูไม่ต้องอาย ...อายทำไมคนเยอะแยะ ฮ่า”
“หมีไม่ได้มาเป็นยู หมีไม่รู้หรอก”
“แล้วตอนที่มึงให้กูไปเป็นแบบที่ทุ่งหญ้า กับเขาใหญ่ล่ะ กูอายไหมยูนิต” ผมชะโงกหน้าออกไปดูมัน ก็อย่างที่คิดนั่นแหละครับ ไอ้หล่อมันเบะปากยื่นออกมา คิ้วก็ขมวด ปากก็ขมุบขมิบพูดเบาๆ สงสัยกลัวผมได้ยิน
นั่นมีงอน แถมได้กวนตีนอีกต่างหาก กวนไม่กวนมันก็แกล้งบังคับจักรยานให้เป๋ซ้ายเป๋ขวานั่นแหละครับ คนขับมันไม่รู้หรอกว่าคนซ้อนมันหวาดเซียวแค่ไหน กำลังจะยกมือขึ้นไปตบหัวแล้วนะ แต่ก็เกรงใจไม่ใช่อะไรหรอกครับ แม่บอกว่าผู้ชายเขาถือเรื่องหัวๆ ถึงจะเป็นเมียก็ไปเล่นหัวผัวไม่ได้ เพราะมันเหมือนกับว่า เขาไม่น่ากิ่งเกรงให้เราเชื่อถืออีกแล้ว
ก็ถูกของแม่นะ ผมก็ไม่ชอบให้ใครมาเล่นหัว มีอยู่ไม่ถึง 10 คน ถ้านอกนั่นล่ะก็ ผมสวนหมัดซ้ายกลับทันที แต่ไอ้ยูมันก็ไม่ถือหรอกครับ มันบอกว่าตีได้ไม่เป็นไร เพราะยังไงเราก็เหมือนกับคนๆเดียวกันไปแล้ว มันมามุกกอล์ฟ ไมค์ เป็นประจำครับ
“อย่าให้ถึงทีของยูนะ.....คืนนี้หมีไม่รอดเหมือนกัน หึหึ”
“อะไรนะ เมื่อกี้มึงพูดไร กูไม่ได้ยิน”
“ครับๆ เมื่อกี้ยูบอกว่า ไปจอดรถถ่ายนก ตรงโน้นไหม” มันชี้มือไปทางบึงดอกบัวหลวงที่อยู่ข้างหน้า มีนกอยู่จริงๆนะเว้ย อย่างนี้ซิ ค่อยน่าถ่ายหน่อย เอาไปทำโปสการ์ดฝากขายในร้านกิ๊ฟช็อฟได้สบายๆ
ตอนไปถ่ายรูปที่เขาใหญ่ ขอบอกว่าสนุกมาก ด้วยความที่ไอ้ยูมันไม่ค่อยได้ออกต่างจังหวัดบ่อยมันเลยไม่รู้ว่า การไปเที่ยวป่าเที่ยวเขาต้องใส่ชุดอะไรไป เพราะอยู่ในเมืองมันก็แต่งตามปรกติของวัยรุ่นทั่วไปนั่นแหละครับ แต่สำหรับสังคมในต่างจังหวัดนั้น มองการแต่งตัวของวัยรุ่นกรุงเทพเป็นตัวประหลาด มันก็ไม่ได้ใส่อะไรไปมากก็แค่ เสื้อกล้ามสีขาว ทับด้วยแจ๊คเก็ตเนื้อดีของแท้ ตามด้วยเดฟพอดีตัวคาดเข็มขลัดสุดแนว ร้องเท้าหนัง สวมแว่นตาดำ สวมหมวกแก๊ปของผม เรียกว่าหล่อขั้นเทพครับ ถ้าเอามันไปออกงานวัดผมว่าได้หลายบาทเลยนะ ฮ่าๆ
ส่วนผมน่ะเหรอ เขาเรียกว่าแต่งตามท้องถิ่นครับ ใส่กางเกงขาก๊วยแนวๆ เสื้อกล้ามทับด้วยเสื้อเชิ้ตลายตาราง แว่นกันแดดสีน้ำตาล ใส่หมวกปีกบาน เรียกว่าอินจัดเลยล่ะ
“ยูนิต จูงรถไปก่อนนะ เดี๋ยวจะถ่ายแถวนี้นิดหน่อยน่ะ” มันพยักหน้า แต่ไม่ทำตามครับ เพราะมันจูงช้าๆ แล้วเดินเคียงไปกับผม เลยเลยลดความเร็วของฝีเท้าลง เพื่อให้มันออกไปเดินอยู่ด้านหน้า
ถนนในสวนสาธารณะตอนเย็นมีผู้คนที่ทยอยกันมาออกกำลังกายปะปราย ท้องฟ้าทาสีแดงอมส้ม ต้นไม้ใบไม้ชูกิ่งก้านล้อกับแสงแดดรำไรของยามเย็น จิ้งหรีดเรไรต่างพากันร้องเพลงขับขานบ่งบอกสัญญาณให้รู้ว่า อีกไม่นานดวงจันทร์เจ้าเอ๋ยจะมาแทนที่พระอาทิตย์อันแรงกล้า
ยูนิตมันไม่รู้ซักนิดว่ามันผม กำลังกดชัตเตอร์รัวถ่ายรูปมันจากด้านหลัง แค่ด้านหลังก็พอครับ แค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับรูปแนวอาร์ต ผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ ผิวขาว เรือนผมสีดำแซมน้ำตาล เดินจูงพาหนะคันสีชมพูไปตามทางอย่างช้าๆ แค่ได้มองมันก็อบอุ่นไปถึงหัวใจแล้ว
“นกมันไปหมดแล้วล่ะหมี สงสัยบินกลับรัง” นายแบบจำเป็นหันหลังมาบอกผม รอยยิ้มหวานนั่นมีผมผู้เดียวที่จะได้รับ ดวงตาคมกล้าแววหวานเมื่อมันหันมาสบกับดวงตากลมโตของผม สบจังหวะพอดีที่ผมตั้งกล่องโฟกัสใบหน้ามันรอยู่แล้ว
แชะ ~ !!!!!
“แอบถ่ายเหรอครับ ต้องคิดค่าตัวเพิ่มนะเนี่ย” มันจอดรถจักรยานไว้ข้างทางแล้วเดินกลับมาหาผม มาถึงตัวผม ยูนิตมันก็จูงมือให้เดินลงไปยังสนามหญ้าด้านข้าง
“กูให้เพิ่มอีก 5 บาทเลยอ่ะ ทุ่มสุดตัวแล้ว” ไอ้คนที่มีค่าตัว 5 บาทก็หัวเราะออกมาอย่างถูกใจที่ผมไปตีตัวได้แค่ 5 บาท
“โห ค่าตัวยูแค่ 5 บาทเองเหรอ เยอะไปหรือเปล่า ยูยกให้หมีฟรีๆแบบไม่คิดตังค์เลย จะเอาไปเป็นแบบที่ไหนก็ยอมแล้วครับ”
โหหหหหห!!!!!!!!!!!! มาหยอดอะไรกูตอนนี้ เดี๋ยวไอ้ก๋อย ( ชื่อกล้อง DSLR ) ลูกหลังก็ตกจากมือพอดี ไม่ได้เอาคล้องคอครับ กลัวคอเคล็ด น้ำหนักไอ้ก๋อยไม่ใช่น้อยๆ
“หึหึ ทีได้หยอดกูอย่างนี้ล่ะหน้าชื่นมีความสุข พอจะให้อยู่หน้าเลนส์เสือกกลัว นี่มึงแกล้งป่ะว่ะ”
มันไม่ตอบ แต่จูงมือผมอีกข้างที่ว่างไปยังใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งที่มีเก้าอี้เหล็กดัดวางอยู่ใต้ร่มไม้ ให้ความรู้สึกเหงาๆ แล้วก็หวานๆดีครับ ยูนิตมันเดินไปนั่งโดยที่ผมไม่ต้องบอก รูปอาร์ตถ่ายยังไงก็ได้ครับ แต่ขอให้รูปมันออกมาสวยก็พอ ไม่เห็นหน้า เห็นแต่ขาแค่นี้มันเวิร์คแล้ว
มันไม่มองกล้องซักรูปเลยครับ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ..........
“ยู...ทำไมไม่มองกล้อง” เดินเข้าไปหามัน มันก็ชูไม้ชูมือมึงมือผมไปจับแล้วก็ดึงให้ไปนั่งข้างๆ
“ถ้ามองกล้อง ยูรู้สึกว่าเหมือนมันได้สบตากับหมี.......ก็เลยอาย”
“อายจริงป่ะ หรือว่าแกล้ง”
คนหล่อหันขวับมาทันทีแล้ว ก้มลงมาหอมแก้มผมดังฟอด! ดังจริงๆนะครับ ก็แม่งสูดซะแก้มผมเกือบหลุดติดจมูกมันไปด้วย
“เรื่องอายนี่ต้องแกล้งด้วยเหรอครับ หึหึ” หลังจากที่พยายามยกผมให้ไปนั่งเกยตักมันไม่สำเร็จมันก็ละความพยายามแล้วนั่งจับมือกับผมแทน
“เอากล้องมาครับ ยูอยากถ่ายรูปหมี” ยื่นให้ทันทีทันใด เพราะผมชอบแสดงออกทางท่าทางในการแอคอยู่แล้ว
“หึหึ หน้าหมียั่วนะเมื่อกี้”
“มึงนั่นแหละประสาท กูทำอย่างโน้นอย่างนี้ก็หาว่ายั่ว ไอ้หื่น โรคจิต วิปริต ละโมบ”
“โหๆ ดูด่าผัวตัวเองดิ เสียหายหลายแสนนะเนี่ย” ใช่ว่าคนหล่อเขานั่งพูดอย่างเดียว ระหว่าง ที่ผมกับมันนั่งคุยกันนั้นยูนิตมันก็เล็งกล้องมาที่ผมอยู่เป็นระยะ ขี้เกียจโพสท่าโน้นนี่เลยอยู่เฉยๆแทน คนมันจะดูดีก็อย่างนี่แหละครับ ถ่ายท่าไหนก็ออกมาเพอร์เฟคทั้งนั้น ฮ่าๆ
“อยากถ่ายรูปคู่เก็บไว้เป็นคอลเล็กชั่นจังเลยครับ แต่ไม่มีใครถ่ายให้”
มันก็คิดเหมือนผมเลยนะ อยากถ่ายไว้เหมือนกัน เพราะทุกปีพวกผมจะออกต่างจังหวัดประจำ แต่ไปกันสองคน ก็เลยไม่ค่อยมีรูปคู่ที่สวยๆเท่าไร จะมีก็แต่คนใดคนหนึ่งจับกล้อง รูปก็สวยดีแหละครับ แต่บางครั้งองค์ประกอบด้านทัศนียภาพก็สำคัญเหมือนกันนะ
“ไว้หา Location ได้ก่อนแล้วกัน เดี๋ยวกูให้พี่ถ่ายให้”
“พี่ไหน ลูกพี่ลูกน้องเหรอครับ เฮียกรกับเฮียมอสไม่เล่นกล้องไม่ใช่เหรอ” แหมๆ สงสัยเชียวนะมึง จะหัวเราะก็ไม่ได้ ก็แม่งทำหน้าโหดใส่ซะงั้น ที่สำคัญสมมุติฐานมันเกือบถูกครับ เพราะเฮียๆทั้งสองของผม ไม่มีใครเล่นกล้องพวกนี้ครับ แค่ดิจิตอลก็เกือบเอาไม่รอดแล้ว เฮียกรนี่อ่านแต่หนังสือ ตำราแพทย์ แล้วก็เรื่องรถ นอกจากนี้แล้วปิดรับหมดทุกอย่าง เชื่อป่ะ ว่าพี่ผมไม่รู้จัก facebook hi5 ส่วนพี่มอสหนุ่มสังคมจัด เรื่องเทคแคร์สาวๆ ก็ที่หนึ่ง เรียนก็ไม่แพ้กัน แต่!!!!!!!! แต่ความรู้เรื่องไอทีเป็นศูนย์ โทรศัพท์มือถือถ้าผมไม่ออกปากให้เปลี่ยนใหม่ ปัจจุบันผมว่าก็ยังใช้จอขาวดำนั่นแหละครับ ก๊ากกกกก!!!! แต่พี่ผมหล่อ หึหึ
“ไม่ใช่อ่ะ เพื่อนเฮียมอส เขาเรียนด้านนี้มาพอดี เก่งด้วยนะมึง”
“เขาชื่ออะไรครับ แล้วไปรู้จักกันตอนไหน ทำไมหมีไม่บอกยูบ้าง หึ งอน!!!”
เอ๊า!!!!!!!!!!!! พูดเองงอนเอง มีด้วยเว๊ยๆ เลยคว้ากล้องมาถ่ายตอนที่มันเบะปากไม่สบอารมณ์มาเก็บไว้ ไอ้ขี้งอน แม่ง กูยังไม่มันอธิบายอะไรเลย เสือกพูดเอง แล้วก็งอนเอง บ้า!!!
ก่อนเล่า ผมก็ดึงมือมันลุกขึ้น แล้วออกเดินไปยังโซนของเล่นเด็กใกล้ๆ ยูนิตมันทำขาแข็ง แขนแข็งทันทีครับ
“เดินไปเล่าไปก็ได้ มึงก็ คิดมากไปได้ แก่เร็วนะมึง” คนหล่อพยักหน้าแล้วก็ยอมเดินตามแรงจูงผมออกมา
“ชื่อพี่เกี๊ยะ เรียนศิลป์ถ่ายภาพ เพื่อนสนิทเฮียมอสเลย รู้จักกันนานแล้ว..เดี๋ยวๆ อย่ามางอนมั่วซั่ว ฟังให้จบก่อนดิ ที่รู้จักกันนาน ก็เฮียมอสพาพี่เกี๊ยะมาบ้านประจำอ่ะ กูก็รู้จักดิ”
“มาบ่อยเหรอครับ แล้วทำไมถึงมาบ่อยขนาดนั้นล่ะ”
นั่นซิ มึงคิดเหมือนกูเลย มาอย่างบ่อย พอถึงวันหยุดเมื่อไรเฮียมอสหนีบพี่เกี๊ยะมาบ้านประจำ ผมก็ว่าแปลกๆ ถามเฮียกรก็ไม่รู้ รู้อย่างเดียว BMW Z4 กำลังเข้าตีตลาดประเทศไทย และเฮียกำลังสอนพิเศษเก็บเงินซื้ออยู่ เหอะ!! แต่ละคน
บางครั้งนะบางครั้ง ย้ำ!!! ว่าบางครั้งที่ผมก็คิดไปว่า พี่เกี๊ยะกับเฮียมอสเป็นแฟนกัน แต่ถ้าเป็นแฟนกัน เฮียมอสหม้อสาวไปทำไม แต่ช่างมันเถอะ มันไม่ใช่เรื่องของเรา ( เฝ้าแต่แลมอง ) ฮ่าๆ
“ก็เขาเป็นเพื่อนกัน” ผมก้มลงถ่ายรูปกลีบดอกคูณอย่างตั้งใจ แม่ผมชอบดอกไม้ครับ ยิ่งได้ผมที่ขยันถ่ายรูปดอกไม้ ต้นไม้ไปให้แล้ว คุณนายก็เอาไปอัดใส่กรอบแขวนทั่วบ้านเลยครับ นี่ก็เป็นอีกข้อว่าทำไมผมถึงชอบถ่ายรูป
“ไม่ใช่ว่าเขามาทุกครั้ง เพื่อมาตีสนิทหมีหรือเปล่า”
“มึงดูหนังช่องหลายสีมากป่ะวะ คิดอะไรเป็นตุเป็นตะ บ้าแล้ว!! คิดไปได้”
“อ่ะ...ก็ไม่แน่ หมีๆ ไม่ต้องเลย ไม่ต้อง!! ถ่ายปลาไม่ใช่ให้เอาเท้าลงไปจุ่มน้ำอย่างนั้น” เหี้ยแม่งตาไว ขนาดผมเนียนถอดแตะแล้วแกล้งเดินไปถ่ายรูปบัวใกล้ๆสระแล้วนะยังเห็นอีกเว้ย
ตอนนี้พวกผมวนกลับมาที่เดิมแล้วครับ เมื่อกี้ที่ว่าจะไปสนามเด็กเล่นนั้น เห็นหนุ่มสาวหลายคู่นั่ง งัด แงะ แคะ แกะ กันอยู่ ก็หมดซึ่งอารมณ์ทางศิลป์ หันเหเรือกลับมาทางบ่อบัวทันที พลบค่ำอย่างนี้หลายคู่ครับ กลับบ้านดีกว่า แสงหมด ความสวยงามของรูปก็หมด แต่ก่อนกลับ ขอซักนิดก็แล้วกัน น้ำจ้า ใสดีนะ ให้พี่หมีเล่นหน่อยเร้ว ก๊ากกกกกกกก
“เออน่า ไม่เปียกหรอกน่ะ แค่จุ่มๆเอง” มาเล่นประจำครับ เลยรู้ว่าตรงไหนลึก ตรงไหนตื้น
“เอากล้องมานี่เลย เดี๋ยวก็พังกันพอดี”
“โห ห่วงแต่กล้อง แม่งไม่ห่วงคน”
“อ่ะ งอนมั่วล่ะครับ แล้วเมื่อกี้ใครมันดื้อลงไปครับ”
เออเว้ย ก็จริงของมัน ก็ผมนี่แหละที่ดื้อไปเอง หันไปส่งกล้องให้มันแล้วก็ลุยน้ำลงไปเรื่อยๆ และเรื่อยๆ จนเสียงดุของไอ้ยูเริ่มเข้มและแข็ง
“พอๆ ขึ้นมาได้แล้วครับ น้ำจะถึงกางเกงอยู่แล้ว”
“..........................” ไม่ตอบครับ กำลังขะมักเขม้น ในการดื้อลงไปให้ลึกกว่านี้ ผมเลยดึงขากางเกงขึ้นเพื่อไม่ให้น้ำมันเปียกถึง และปรากฏว่า
“จะขึ้นไม่ขึ้น ถ้ายูลงไปตามเองอย่ามาร้องนะครับ”
ไอ้หมีหันหลังขวับแล้วก้าวขึ้นฝั่งด้วยความเร็วแสง ฮ่าๆ เรากลัวนะครับ เหี้ยยูมันพูดแล้วทำจริง
มักส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ เมื่อก้มลงไปเห็นขากางเกงผมเปียก เอ๊ะๆ เปียกได้ไงว่ะ เมื่อกี้กูว่ากูยกสูงแล้วนะ
“ดื้อจนได้ ไหนบอกว่าจะเลิกดื้อไงครับ” มันแตะบ่าผมให้ออกเดินไปยังจักรยานที่จอดอยู่ข้างทาง ไอ้ก๋อยลูกผมก็คล้องคอไอ้ยูเรียบร้อยแล้ว
“กลับบ้านลาวววววววววววว รักรออยู่” เมื่อขึ้นมานั่งอยู่บนจักรยานสีแว๋วเรียบร้อยแล้ว ผมก็ยกมือกอดเอวไอ้ยูแล้วแหกปากร้องเพลงทันที ก๊ากกกกกกกกกๆ อารมณ์แนวๆ Full house เลยอ่ะ นางซ้อนท้ายพระเอกแล้วเอียงหน้าซบลงแผ่น แล้วหลับ
แต่.................................
แต่ไอ้หมีไม่หลับครับ ไอ้หมีแหกปากร้องเพลงดีกว่า จะอายไปทำไม อายแล้วได้อะไร เพราะฉะนั้น ด้านแล้วฮาดีกว่าครับ
“กลับบ้านยูต่างหาก ไม่ได้กลับบ้านลาว”
“นั่นๆ มีเล่นมุกเว้ย งั้นเอาใหม่ อะแฮ่มๆ”
“กลับบ้านไอ้ยู แล้วนอนห้องอื่น เพื่อสวัสดิการ ของหมูเฮา กรู๊!!!!!!!!!” คิดซะว่าสิ่งที่ผมร้องเมื่อกี้คือเพลง เราต้องใส่ทำนอง และคำร้องลงไปด้วย เพื่อความสมจริง(อะไรจริง)
“ฮ่าๆ น่าสงสารน้องหมีน้อย ที่วันนี้ก็ต้องเล่นยิงประตู 4 ครั้ง ฮ่าๆ”
“โหหหหหหหหหหหหห มึงล้อเล่นป่ะ หรือไม่ก็มันเป็นมุกใช่มะเมื่อกี้อ่ะ” แม่ง 4 รอบ กูว่าพรุ่งนี้เป็นศพชัวร์ แม่ง พรุ่งนี้วันศุกร์แล้วนะ ต้องไปช่วยเพื่อนๆทำงานประเพณีให้เสร็จ เพราะงานใหญ่มันมีวันเสาร์
“ไม่ครับ ยูพูดจริง ไม่ได้ล้อเล่น หึหึ”
“กูจะกลับบ้านนนนนนนนนนนนนน พากูไปส่งบ้านเดี๋ยวนี้” ไอ้หมีดิ้นไปดิ้นมาอยู่บนจักรยานครับ แต่ก็ดิ้นไม่แรงหรอกครับ กลัวล้ม เดี๋ยวไม่หล่อ
“ได้กลับแน่ครับ แต่อาทิตย์หน้าค่อยครับ”
“ห๊ะ!!!!!!!!!! อะไรนะ อาทิตย์หน้าอะไร พรุ่งนี้กูก็กลับแล้ว” ใช่ป่ะ ก็วันนี้นอนเสร็จ พรุ่งนี้ก็ตื่นไปเรียนแล้วก็เลยกลับบ้านไง อะไรของมึง มั่ววววววววว
“วันจันทร์ค่อยกลับครับ วันเสาร์ อาทิตย์หมีนอนนี่แหละ เดี๋ยวเฮียก็มาหา”
“มึงใช่ไหมวางแผน”
“ไม่ได้วางครับ ก็แค่ไปบอกแม่ยายว่า อยากนอนกอดเมีย แม่ยายก็เลยอนุญาตครับ!!!!!!!!!”
V
V
V
V
V
V
ฮั่นแน่ หวังอะไรกานอยู่!!!! ก๊ากกกกกกกกกกกกกกๆ คนแต่งรู้ทันคนอ่าน ฮ่าๆ
กด + ให้เราซิคะ แล้วคุณจะสมหวัง ฮิ้ววววววววๆ
[/color]
-
:z13: :z13: :z13:
-
คนแต่งรู้ทันคนอ่านซะงั้น +1
-
ได้+1ตามคำขอค่าาาาาาาาาาาา
-
+1 เป็นสินบนแล้วนะนุ้งหมวย
มาตามสัญญาซะดีๆ ฮ่าๆๆๆๆ
จะแอบมุดมุ้งไปดูนุ้งหมีกะยูอ๊ะ จองตั๋ว1 ที่ o18 o18
-
:กอด1:
:3123:
-
หึหึ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
โอเยๆๆ คนอ่านกำลังคิดอะไรอยู่
ก๊ากกกกกกกกกกกกๆ
-
555 น่ารักจริงๆ
-
+1 เพื่อ NC เอ๊ย เพื่อที่นั่ง VIP :z1: :z1:
-
จะเล่น 4 ยกเลยหรออออออออออออออออ :z1:
-
จะเล่น 4 ยกเลยหรออออออออออออออออ :z1:
คุณคิดว่ายูนิตทำได้ไหมคะ หึหึ รอติดตาม
+1 เพื่อ NC เอ๊ย เพื่อที่นั่ง VIP :z1: :z1:
ซื้อบัตรหรือยังเอ่ยยยยยยยยยยย 555555+
+1 เป็นสินบนแล้วนะนุ้งหมวย
มาตามสัญญาซะดีๆ ฮ่าๆๆๆๆ
จะแอบมุดมุ้งไปดูนุ้งหมีกะยูอ๊ะ จองตั๋ว1 ที่ o18 o18
ติดขอบสนาม เอ๊ย ขอบมุ้งกันเลยทีเดียว
********** อยากตอบหมดอ่ะ แต่ไม่ไหว นั่งนานเกินไป จ้องคอมมาทั้งวันแล้วอ่ะ ปวดหลังอย่างแรง
-
กด~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Like+
-
:-[ :-[
-
รอตอนต่อไป :o8:
-
อยากบวกนะจ๊ะ แต่โพสยังไม่ถึงอ่ะ
ติดไว้ก่อนเน้อ
-
อยากอัพเหมือนกัน แต่นิยายมันหลายเรื่อง ก็เลยปั่นไม่ทันอ่ะ 55555555555555555+
รอก่อนนะ ฮิ้ววววววววววววววๆ
-
:m31: อ๊ากกกกกกกก ค้างอย่างแร๊งงงงงงง รอยูนิตทำประตูน้องหมี 4 รอบอยู่นะต๊ะ
กด + ให้แรงๆเลยค่า~ มาหวานๆแบบนี้ ชอบมากค่ะคนเขียนเอาอีกๆ ไม่นิยมมาม่าค่า~
-
:m31: อ๊ากกกกกกกก ค้างอย่างแร๊งงงงงงง รอยูนิตทำประตูน้องหมี 4 รอบอยู่นะต๊ะ
กด + ให้แรงๆเลยค่า~ มาหวานๆแบบนี้ ชอบมากค่ะคนเขียนเอาอีกๆ ไม่นิยมมาม่าค่า~
เราเชื่อคนอ่านค่ะ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกๆ
-
รอตอนต่อไปอยู่นะจ๊ะ ถ้าว่างมาต่อด้วยน้า o11 o11 o11
-
ครั้งเดียวก็จะไม่ไหวแล้วนะ
นี่4ครั้งเลยหรอ
ต้องกินน้ำเยอะแน่เลย
ขาดน้ำอย่างแรงอิอิ
ชอบครับ
ถ้ามะนเป็นเรื่องจริงก็ดีสิครับ
ความรักที่ง่ายๆ
ไม่ต้องมีปัญหาอะไรมาก
ขอบใจสำหรับเรื่องนะครับ
จะติดตามตลอดคัรบ
เพลงเพราะดีนะคัรบ o13 o13 o13 :bye2: :bye2:
-
ครั้งเดียวก็จะไม่ไหวแล้วนะ
นี่4ครั้งเลยหรอ
ต้องกินน้ำเยอะแน่เลย
ขาดน้ำอย่างแรงอิอิ
ชอบครับ
ถ้ามะนเป็นเรื่องจริงก็ดีสิครับ
ความรักที่ง่ายๆ
ไม่ต้องมีปัญหาอะไรมาก
ขอบใจสำหรับเรื่องนะครับ
จะติดตามตลอดคัรบ
เพลงเพราะดีนะคัรบ o13 o13 o13 :bye2: :bye2:
มาเม้นยาว
-
จัดหนักและจัดเต็มมมมมมม
ฮิ้ววววววววว ! 4 ประตู อิอิ
มารอน้ะค้ะ +1 ค่ะ
-
กับดักหลุมที่ 8
The best and most beautiful things cannot be seen or even touched, they must be felt with the heart.
สิ่งที่สวยงามที่สุดมิอาจสัมผัสได้โดยสัมผัสทางกาย ทว่าต้องรับรู้ผ่านหัวใจ
หลังกลับมาจากสวนสาธารณะผมกับไอ้ยูก็มานั่งเล่น นั่งแกล้งกันอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่ในโถงบ้านมัน ผลัดกันแกล้งครับ เล่นเกมส์ “จระเข้ขึ้นบก” ก็ใช้โซฟานั่นแหละเป็นบกแล้วพื้นเป็นน้ำ ( ปัญญาอ่อนสุดๆ ) จุดสต๊าทคือหน้าโทรทัศน์ครับ ใครขึ้นบกช้าเป็นจระเข้ไป (เริ่มฮา ) ซึ่งไอ้ยูขายาวก็จริงแต่วิ่งไม่ทันผม มันก็เลยเป็นจระเข้อยู่ร่ำไป เด็กๆในบ้านเดินออกมาดูแล้วก็หลบไปทำงานครับ สงสัยชิน ก็ผมกับมันเล่นออกจะบ่อย
วิ่งขึ้นไปปุ๊ป ผมก็หัวเราะเยาะมันอย่างสะใจ ก๊ากกกกกๆ มึงรึจะมาสู้กับนักวิ่งเก่าอย่างกูได้ แต่ตอนนี้ไม่ได้วิ่งแล้วนะ แขวนนวมแล้ว ( เกี่ยวไหม ก๊ากกกกกกกกก ๆ )
“เสร็จแน่หมี คราวนี้ได้เป็นแน่” มันพุ่งเข้ามาหาผมอย่างเร็ว ผมก็เลยกระโดดลงจากโซฟาแล้ววิ่งหนีมันอ้อมห้อง อย่างมันส์อ่ะ แต่กติกามีอยู่ว่า อะไรที่มันนูนขึ้นจากพื้นเป็นบกทั้งนั้น สามารถพักพิงและหลบจระเข้ได้ครับ แต่ต้องระวังตัวไม่ให้มือมันมาโดนตัวผม เพราะถ้าแตะโดนแล้ว ผมเป็นจระเข้ทันที ( เริ่มชักดิ้นชักงอ )
“มึงน่ะเหรอ จะมีแตะกู รอไปเหอะ 100ปี” พูดเสร็จก็วิ่งยั่วมันอ้อมห้อง ก๊ากกกกๆ
“แตะได้แล้ว” ไม่ได้แตะธรรมดานะครับ มันกระชากแขนผมเข้าหาตัว ภาพอย่างสโลโมชั่นอ่ะ แล้วมันก้มลงมากัดปากผมเต็มๆ แล้ววิ่งหนีขึ้นไปบนโซฟาซะงั้น ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยย มาหลอกให้กู เคลิ้ม แล้วมึงก็บินหนีไป
แค้นนี้ต้องชำระ เพราะวิ่งไปล็อคคอมันจากด้านหลังแล้วก้มลงไปดูดคอมันเต็มๆ เอาซิมึง ใครมันแหล่มกว่ากัน เรื่องอย่างนี้กูไม่ยอมอยู่แล้ว ดูดเสร็จก็วิ่งขึ้นไปนั่งแทนที่บนโซฟาแล้วเอาขาไขว่กัน “อิฟ” !!!!!!!!!!
* อิฟ คือ กริยาอาการเอานิ้วกลางไขว่มาทับนิ้วชี้ แล้วชีวิตในการเล่นเกมส์พื้นบ้านของมึงจะปลอดภัย ( ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก )
“ขี้โกงอ่ะ อิฟไม่ได้นะ ไม่เกี่ยวอ่ะ” มันบ่นหน้างอแล้วเข้ามาคลุกวงในผมทันทัน ส่ายหน้าหนีมันพัลวันเลยคราวนี้ ไม่อาวววววววววว มึงมาหลอกให้กูเคลิ้ม แล้วก็บินหนีไป
“พอๆ ฮ่าๆ กูยอมแพ้แล้ว ก๊ากกกกกกกกก” เหี้ยแม่งจี้เอวอย่างเดียว ไม่สนใจว่ากูจะนอนชักดิ้นชักงอให้มึงจัดการ ตัวอ่อนปวกเปียกมากอ่ะ น้ำตาไหลประมาณว่าดูหนังเรื่อง อังศุมาริน กับ โกบูริ ก็ไม่ปาน ไอ้ยูมองฝีมือตัวเองแล้วก็ยิ้มกระหยิ่มกระหย่อง อย่างพอใจ ชิชะ
เล่นกันไปซักพักก็เลิกครับ เหนื่อยมหาศาล นั่งไปนั่งมา พวกเฮียกรเฮียมอสก็เข้ามาเซอร์ไพส์ซะงั้น และพวกเฮียๆก็ไม่ทำให้ไอ้หมีผิดหวัง หอบหิ้วขนมสารพัดชนิดที่ผมชอบมาด้วย ฮิ้วววววววววววววววว ทักทายกันพอหอมปากหอมคอ ก็พากันเดินเข้าไปนั่งทานอาหารเย็นที่ห้องทานอาหารด้านข้าง
“เฮียมอส ... เอ่อไม่ได้ขัดนะครับ แต่...แฟนผม ผมตักให้เองครับ” บุคคลที่หนึ่ง
“เอ๊า!! ก็น้องกู กูจะตักให้เท่าไรก็ได้ ใช่ไหมหมีน้อย” บุคคลที่สอง
“....................” แล้วคนกลางอย่างเขาล่ะ จะเข้าข้างใครดีเนี่ย อีกคนก็พี่ อีกคนก็แฟน ............เฮ้ออออออออ
สงครามย่อยๆ ก่อขึ้นอย่างไม่รู้ตัวตั้งแต่ พี่กร กับพี่มอส เดินเข้าบ้านไอ้ยูมา ไอ้ผมก็เป็นน้องก็ต้องวิ่งออกไปรับขนมสารพัดชนิดอยู่แล้ว ไม่ใช่ว่าสองคนนี้เขาไม่ถูกกันนะครับ ก่อนที่ไอ้ยูมันจะมาคบกับผม มันต้องผ่านด่านมหาโหดของพี่กร และพี่มอสให้ได้ และตอนที่มันยังไม่สำเร็จ พี่ๆผมก็จับเราสองคนแยกจากกัน ห้ามโทรศัพท์ ห้ามไปหา ห้ามทุกอย่าง ดีนะตอนนั้นเป็นช่วงปิดเทอม ม.ต้น กำลังขึ้น ม.4 ไม่งั้นได้วุ่นวายกว่านี้อีกครับ หลังจากนั้นยูนิตมันก็ฝังใจเลยครับ มันบอกว่าไม่ได้เห็นหน้า ได้ยินเสียงก็ยังดี แต่นี่ไม่ได้อะไรเลย มันเกือบบุกมาบ้านผมหลายทีแล้ว แต่พอเรื่องผ่านไป ไอ้ยูมันก็ยอมลงให้พี่ๆ แต่ผมว่าเบื้องหลังของสามคนนี ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ ถามไอ้ยูมันก็ไม่เล่า งั้น ก็ช่างแม่ง
“แล้วแม่กับพ่อมึงไปไหน” พี่กรเป็นคนพูดทำลายสงครากลางโต๊ะอาหารเองครับ ซึ่งผมก็ตอบแทนด้วยการตักทอดมันปลากรายใส่จานข้าวพี่กรให้ ขอบคุณจากใจจริงที่ทำให้สองคนนี้เปลี่ยนประเด็นได้
“ไปดูงานที่สิงค์โปร์ 2 วันแล้ว พรุ่งนี้ก็กลับแล้วครับ” ปากบอก แต่ตาไอ้ยูมันคอยสอดส่องว่าพี่ๆจะตักอะไรให้ผม
“อ้าวๆ หมีน้อย พี่ก็อุตส่าห์ตักโน่นนี่ให้เราตั้งหลายอย่าง แล้วทำไมเราถึงไปตักกับข้าวให้พี่กร” ไอ้พี่มอส นับวันยิ่งเริ่มบ้า เมื่อกี้ก่อนเข้าบ้านก็เห็นคุยโทรศัพท์หน้านิ่วคิ้วขมวด ทะเลาะกันแฟนชัวร์
“พอเถอะไอ้มอส ยุติสงครามสักแปป กินข้าวให้เรียบร้อยก่อน หลังจากนั้นพวกมึงจะไปแดกหัวกันที่ไหนก็ไป เดี๋ยวกูจะพาหมีไปเดินห้าง” ดั่งกับเทวดารูปหล่อมาโปรดก็ไม่ปาน ฮ่าๆ
“ห๊ะ!!!!!! จริงอ่ะ พี่กรพูดจริงป่ะ” ไอ้หมีหันหน้าไปทำตามวิ้งๆใส่พี่ชายคนโตทันที นานๆทีจะได้ควงพี่ชายเดินห้าง ไม่ใช่อะไรหรอกครับ วันหยุดของพวกเราไม่ค่อยตรงกันซักเท่าไร ก็เลยไม่ค่อยได้ไปไหนด้วยกัน เมื่อก่อนนะ ควงกันเป็นว่าแล่น ผมกับพี่ทั้งสอง จับมือ หอมแก้ม ลูบหัว ควงแขน โอบบ่า โอบเอว เอาหมดทุกอย่างครับ ไอ้ยูมาเห็นช่วงแรกๆนี่รับไม่ได้เลยครับ มันบอกว่าถึงจะเป็นพี่น้องกันก็เถอะ หึงไม่เลือก
“ครับๆ ชดเชยที่ไม่ได้พาไปเที่ยวเป็นเดือน หมีน้อยกินเยอะๆนะ ช่วงนี้ผอมๆนะ ไอ้หมาแถวนี้มันเลี้ยงไม่มีใช่ไหม เดี๋ยวพี่จัดการมันให้”
“เฮียกรครับ ผมเลี้ยงแฟนผมระดับเทพ แต่หมีเขากินข้าวน้อย แต่ไปหนักขนมซึ่งข้อนี้ผมก็จนปัญญาที่จะห้าม”
อ้าววว ที่รัก มึงเผากูกลางโต๊ะเหรอว่ะ ฝากใว้ก่อนเถอะ แม่ง เรื่องอาหารการกิน พี่ๆทั้งสองของผมค่อนข้างซีเรียสครับ คือถ้าผมไม่หิวหรือไม่กินอะไรเลย พวกท่านๆทั้งหลายก็ขอให้กินน้ำให้ครบ 8 แก้วก็ยังดี ซึ่งข้อหลังนี่ ผมพอทำได้นะ
“เพลาๆลงหน่อยนะหมี ขนมมันไม่มีประโยชน์ ทั้งผงชูรส ทั้งน้ำมัน สุขภาพเราจะเสียก็เพราะน้ำมือเรานี่แหละ อย่าให้พี่ต้องรายงานคุณนายแม่นะ” สมแล้วครับที่เรียนหมอมา เพราะอาหารการกินที่บ้านผม ท่านกรก็สั่งนักสั่งหนาว่าต้องถูกหลักอนามัย ผักปลอดสารพิษ และอย่างอื่นเยอะแยะ ซึ่งผมจำไม่ได้ พราะมันมากจริงๆ
“คุณนายแม่รู้แล้วเหอะ..........ไม่ต้องรุมเลย กินๆเข้าไป เชอะ” ณ ตอนนี้ไม่มีใครเข้าข้าง ก็เลยต้องช่วยตัวเองไปก่อน เหอะๆ
ระหว่างนั่งกิน ผมก็ได้ยินเสียงพูดคุยของคนสามคนแทรกในมื้ออาหารตลอดเวลา พี่มอสชอบกวนยูนิตก็จริง แต่สองคนนี้เขามีอะไรหลายๆอย่างเหมือนกัน รสนิยมเสื้อผ้า น้ำหอม รส กีฬา จะไม่เหมือนอย่างเดียว ก็เรื่องเจ้าชู้นี่แหละครับ ที่ยูนิตมันไม่ได้เสี้ยวนี้มาจากพี่มอสเลย ซึ่งผมต้องขอบคุณจริงๆ ที่มันไม่เอาสันดาร คลำหาหางไม่เจอเอาหมด ไม่งั้นได้อกแตกกตาย ฮ่าๆ
พอกินข้าวเสร็จ พวกเราก็ออกไปนั่งเล่นกันที่ห้องโถงใหญ่ นั่งให้ย่อยครับ แต่นั่งไปนั่งมาฝนตกซะงั้น พี่กรเลยบอกว่าไว้วันหลังก็แล้วกัน ไอ้หมีหงอยไปเลย ก็มันดีใจนี่น่าที่จะได้ไปเที่ยวกับพี่ แต่ไงเหี้ยฝนถึงตกมาได้ล่ะ แม่ง พวกพี่ๆก็เลยบอกว่าจะพาออกไปแหล่มอาทิตย์หน้า ไอ้หมีก็เลยยอมๆ แต่ก็นั่งทำหน้างอเป็นพิธี
“พวกพี่จะไปงานโรงเรียนหมีป่ะ วันพรุ่งนี้แล้วนะ” คือทั้งสองคนก็เป็นศิษย์เก่าสิรินธารฯเหมือนกันครับ ได้รับบัตรเชิญทั้งคู่ แต่ดูเหมือนว่าพี่ๆของผมจะเบี้ยวงานเสียแล้ว
“ไปไมว่ะ ไปนั่งดูคุณพ่อ คุณแม่ทั้งหลายชมลูกตัวเองเหรอ เหอะ น่าเบื่อ” พี่มอสพูดตรงได้อีก ซึ่งจริงๆครับ แต่ทำไงได้ล่ะ มันก็เป็นเรื่องของธรรมชาติอยู่แล้ว ก็มันเลี่ยงไม่ได้จริงๆนี่ครับ พวกผมมันรุ่นพี่ ม.6 ไม่ไป อาจารย์ให้ติด ศูนย์ ติด มส. แน่ๆ
“ไปนั่งเป็นผู้เฒ่า ผู้แก่ประจำโต๊ะก็ได้นะครับ” ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ และแล้วไอ้ยูก็หยอดพี่มอสไปได้หนึ่งดอก
“ตัวต่อตัวหน้าบ้านไหมว่ะไอ้ยู หึหึ เดี๋ยวกูก็เอาไอ้หมีกลับบ้านแม่งเลย กวนตีนดีนัก” พี่มอสขึ้นทันที แต่เป็นการเล่นเป็นหยอกๆนะครับ
“เอาเลยยยยยยยยยยยยยยย หมีอยากกลับบ้าน” ไอ้หมีที่กำลังเห็นแสงสว่างรำไร ก็ต้องคว้าเอาไว้อยู่แล้ว เผื่อพี่มอสจะทำจริง
“หึหึ เก็บอาการหน่อยหมีน้อย แฟนงอนแล้ว” พี่กรพยักเพยิดไปทางไอ้ยูที่นั่งอยู่ข้างๆผม ซึ่งจริงๆครับ มันเมินหน้าหนีผม หมีที่เมื่อกี้โอบเอวผมอยู่ ก็เอาออก ตลอด งอนแม่งตลอด หยอกเล่นนิดๆนี่มันคิดมั่ว แล้วงอนตลอด
“เออๆ กูไม่กลับแล้ว อย่ามางอนมั่วสั่วนะมึง” เอานิ้วจิ้มแก้มมันจึกสองจึก ก็ไม่มีปฏิกิริยาใดๆตอบสนองมาเลยครับ ไม้ตายสุดท้ายเอาหัวมุดรักแร้มันแล้วเงยหน้าขึ้นไปสบสายตาให้กันปิ๊งๆ ปิ๊ง ฮ่าๆ เสร็จกูทุกรายอ่ะ
“หึหึ ถ้ามึงไม่หายกูก็ไม่รู้ว่าจะว่าไงแล้วว่ะ น้องกูแม่งอ้อนเก่ง” พี่มอสลุกขึ้นมาตบหัวผม แล้วกลับไปนั่งที่เดิม ไอ้ยูก็โอ๋ผมใหญ่ ถามเจ็บไหมคะ พวกพี่ทั้งสองก็หัวเราะใหญ่ ก็ทำมายยยยยย แฟนเขาจะหวานใส่กัน หึหึ
“ไอ้มอส เกี๊ยะมันจะมาเหรอ ถึงไหนแล้ว หลงทางหรือเปล่าว่ะ”
“พี่เกี๊ยะจะมาเหรอ ว้าวววววว โอกาสชัดๆ” ไอ้หมีดีใจโอเวอร์เกินไป ก็เลยได้สายตาเข้มๆ โหดของไอ้ยูมันส่งมาให้ คนน่ารักก็เลยสงยเสงี่ยมลงเล็กน้อย แต่แววตาก็ยังไม่ลดความตื่นเต้นลง
“ดีใจอะไรว่ะ แล้วโอกาสอะไร หมีน้อยมึงอย่ามานะมึง” พี่มอสซึ่งออกอาการไปแล้ว อะไรว่ะ แฟนตัวเองก็ไม่ใช่ สาวๆที่ควงก็มีเป็นโหล แล้วจะมาหวงเพื่อนทำไม แปลกๆแล้วนะ
“ยูไม่ได้ระแวงหมีแล้วนะตอนนี้ ยูว่าเฮียมอสท่าทางแปลกๆ ทำเหมือนหึงหวงอยู่อย่างนั้นแหละ” ไอ้ยูมันก้มลงมากระซิบกับหูผมสองคน แอบปรึกษาครับ เห็นไหมครับ ที่รักผมก็สงสัยเหมือนกัน
“สองผัวเมีย พวกมึงซุบซิบทำไม คิดเหี้ยไรอยู่”
“สติแตกแล้วอ่ะพี่มอส พี่กรชีดยาพิษสุนัขบ้าให้พี่มอสหน่อย” พี่กรก็รับมุกด้วยการหันไปค้นกระเป๋าเป้จริงจัง ทำเอาพ่อพวงมาลัยถึงกับหน้าหงิก
“อยู่ไหนว่ะ เมื่อไรจะถึง กูรอนานแล้วนะมึง” เสียงพี่กรโทรศัพท์รอดเข้ามา พวกผมก็มองหน้ากันอย่างไม่ได้นัดหมาย มีอะไรในกอไผ่แน่นอน ฟันทิ้ง!!!!!!
รอได้ไม่นาน พี่เกี๊ยะที่ทุกคนสงสัยก็ปรากฏตัวที่ห้องโถงใหญ่บ้านไอ้ยูด้วยชุดนักศึกษามหาลัยเดียวกับพี่มอส หอบเป้พะรุงพะรัง ก็บอกแล้วว่าของเขาน่ะศิลป์เต็มตัว
“หอบเหี้ยไรมากมายว่ะ เห็นแล้วรำคาญตา” ปากน่ะด่า แต่มือยื่นไปช่วยเขาดึงเป้ออกมาซะงั้น มองดูแล้วเหมือนแฟนเขาเทคแคร์กันซะมากกว่า น่ารักดีครับ
“พี่เกี๊ยะหวัดดีครับ” ไอ้หมียื่นหน้าออกไปทักทายเพื่อนพี่ชายก่อนคนแรก พี่เกี๊ยะคนดีก็เลยยกมือรับไหว้แล้วส่งยิ้มให้นิดหน่อย
“หวัดดีครับตัวเล็ก อืม...บ้านใครว่ะ”
“บ้านแฟนไอ้หมีมันน่ะ” ไอ้มอสพูดแล้วดึงแขนพี่เกี๊ยะให้นั่งลงที่โซฟาข้างๆ ไอ้ยูมองพี่เกี๊ยะอย่างประเมิน ประเมินเหี้ยไรล่ะ ก็มันนึกว่าผมกับพี่เกี๊ยะกิ๊กกันอ่ะดิ แม่งก็ช่างคิดนะมึง
“หวัดดีครับ ผมชื่อยูนิตครับ เป็นบอยเฟรนด์ ของหมีครับ” เหี้ยนี่ก็เล่นไม่รู้เวลา ด่าไม่ได้ด้วย อยู่บ้านมัน ผมเสียเปรียบ ก็เลยปรามๆด้วยการหยิกที่ต้นขามันแทน
“โหๆ โจ่งแจ้งมากอ่ะ ไอ้หมี ทำไงหาได้อย่างนี้วะ”
“ลอยทวนน้ำมาพี่ หมีเห็นก็เลยเอาแหว่านไว้ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆ”
แล้วเสียงฮาก็ดังพร้อมกันทันที ไม่เว้นแม้แต่ไอ้ยู มันหัวเราะหน้าแดงมากอ่ะ ผมชอบไอ้ยูมันตรงที่ยิ้มแล้วสดใสด้วยนะครับ ไม่รู้ซิ ผมว่าผมยังไม่เคยเจอใครยิ้มแล้วสวยเท่ามันเลยนะ
“พี่เกี๊ยะ ปิดเทอมนี้ออกนอกกรุงไปหา Location แถวต่างจังหวัดรูปเหอะ” ผมเริ่มทาบทามทันที ก็ตัวพ่อด้านภาพมาแล้ว โอการชัดๆ คราวนี้แหละกูจะล้างแล้วอัดใส่กรอบทองแม่งเลย
“อืมๆ ความคิดดี งั้นเดี๋ยวพี่ไปเคลียร์งานก่อนนะ ตัวเล็กก็หาสถานที่ก็แล้วกัน ที่ไหนพี่ไปหมด ยกเว้นสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ฮ่า”
“ถ้าหมีหาได้ เดี๋ยวโทรไปคอมเฟิร์มนะครับ”
แล้ววงสนทนาก็เริ่ม ครื้นเครงมากขึ้น เครื่องดื่ม อาหาร ขนม ถูกนำมาวางเพื่อรับรองพวกเรายังห้องโถงใหญ่ของบ้าน พี่เกี๊ยะหยิบกล้องออกมาบันทึกรูปภาพของพวกเราเรื่อยๆครับ และผมก็รู้ทันทีว่ารูปในกล้องผมกับยูนิตมันต้องท่าเดียวแน่นอน เพราะไอ้ยูมันยกผมขึ้นไปนั่งแทรกตรงหว่างขามัน แล้วมันก็เอาคางเกยไหล่ผมไว้ ไหนมึงบอกว่าเกรงใจพี่กูไง ห่า
“พี่กลับก่อนนะ เดี๋ยววันหลังจะแวะไปรับที่โรงเรียน” พี่กรบอก ส่วนพี่มอสก็โบกมือให้ผมกับไอ้ยู พี่เกี๊ยะกลับไปก่อนแล้ว แต่ผมได้ยินแว่วๆว่า พี่เกี๊ยะจะไปค้างที่บ้านผมคืนนี้
“อาบน้ำก่อนไหม แล้วค่อยออกมานอนดู” ที่รักผมเดินมายืนบังจอโทรทัศน์ที่ผมกำลังนอนดูอยู่ ตอนนี้อยู่บนห้องนอนไอ้ยูแล้วเรียบร้อย ระเบียบเรียบร้อยดีครับ แต่จะมีมุมหนึ่งที่ไม่เรียบ ซึ่งนั่นก็คือมุนกระเตอะ งง ไหมว่ามันคืออะไร มันคือมุมวาดภาพครับ แต่ชื่อผมนี่ผมคิดเอง ทำป้ายสลักไม้สลักชื่อให้มันไปแขวนที่ข้างฝาด้วยนะ
“ขี้เกียจอาบ อาบให้เมียหน่อยดิ” สั้นๆ ง่ายๆ ไอ้ยูเข้าใจทันที ผมเป็นโรคกลัวน้ำ จบครับ
“ขี้เกียจก็ต้องอาบครับ ไปเร็ว เดี๋ยววันนี้สระผมให้” มันทรุดตัวนั่งยองๆด้านหน้าผมแล้วเอามือมาลูบหน้าผมเล่น มันรู้ครับ ว่าผมชอบให้มันทำอย่างนี้ให้ ตาก็มองตา สายตาก็จ้องมองกัน ก๊ากกกกกกกกๆ หวั่นไหวล่ะเซ่ไอ้หล่อ
“จูบ 1 ครั้งอาบน้ำเฉยๆ จูบสองครั้ง ถอดเสื้อผ้า จูบสิบครั้งอาบให้ทั้งตัว”
“เฮ้ยๆ มึงแล้ว 3 4 5 6...9 มันหายไปไหน นี่มึงตกเลขหรือเปล่าว่ะ” อารมณ์ขี้เกียจหายวับไปกับตา เพราะไอ้หล่อขี้โกงตรงหน้ามันทำหายครับ นี่มึงกะล่อกูอย่างเดียวใช่ไหม
“เอาจูบ 10 ครั้งแล้วหาร 5 ได้ป่ะ เหลือสองครั้งมันก็คุ้มนะมึง” ผมลุกขึ้นแล้วให้มันลุกมานั่งข้างๆผม ไอ้หมีปฏิบัติการอ้อนสะท้านโลกทันที ผมเลื่อยไปนั่งค่อมตักมันแล้วไซร้ ซอกคอมันอย่างแกล้งๆ คอมันหอมดีครับ เข้าใจป่ะ หอมแบบเอ็กซ์อ่ะๆ ได้กลิ่นแล้วมันกลั้นไม่อยู่
“อันนี้แล้วแต่คนป้อนจูบนะครับ ทำดีก็ผ่าน ทำไม่ดีก็โดนปรับ”
“ที่มึงพูดมานี่เข้าตัวมึงทั้งนั้นอ่ะไอ้ยู เดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวมึงจะอดทุกอย่าง”
ผมค่อยๆก้มลงไปเอาปากแตะมันเล่น แล้วผละออก คือไม่ได้หลับตาทั้งคู่ครับ เพราะยังไม่เอาจริง มัน
หัวเราะแล้วแกล้งเอามือล้วงเข้าไปในเสื้อผม แล้วลูบท้องเบาๆ
คราวนี้ของจริงครับ มันค่อยๆกดปากมันมาที่ปากผมบดเรื่อยไปเรื่อยๆ แล้วค่อยสอดลิ้นเข้ามาอย่างช้า ผลัดกันลุกผลัดกันรับ แต่มันจูบเก่งกว่าผมหลายขุม แต่ไม่เป็นไร มึงเก่งได้เก่งไป ซักวันกูก็ต้องเก่ง เพราะมีมึง
เป็นคนฝึก ก๊ากกกกกกกกกกกก
“อย่าให้มันไวเกินไปนะยูนิต รู้ว่ามึงอยากปล่อย แต่ไม่สงสารกูเหรอ พรุ่งนี้วันงานเลยนะมึง” ผมกดจูบย้ำๆไปที่มุมปากมันซ้ำไปซ้ำมา จนมันต้องฉกลิ้นออกมาเลียขอบปากผมแล้วก็กินลิ้นผมอย่างเอาเป็นเอาตาย
ที่ว่ามันเมื่อกี้ เพราะมือมันครับ เร็วปานวอกถอดเสื้อถอดกางเกงผมออกตอนไหนก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีเหลือแต่กางเกงในล่อนจ้อนที่มันยังไม่คาบออกไป เมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว ไอ้หมีก็อายนะครับ แต่ก็นิดเดียว ฮ่าๆ ผัวเมียกันมากี่ปี ทำไมจะไม่ชิน แต่บางครั้งมันก็มีอารมณ์ให้อายอยู่เหมือนกัน ก็เวลามีอะไรมัน มันชอบมองผมเหมือนกลืนกินเข้าไปทุกที อย่างานี้มันน่าอายไหมล่ะ
“งั้นหมีช่วยยูได้ไหมครับ มันอึดอัดไม่ไหวแล้ว” ปากมันพึมพำอยู่ข้างๆซอกคอผม ลิ้นก็ดุนไปเรื่อย เรื่องลอยที่มันทำไว้กับตัวผมนี่ ไม่เคยห้ามครับ แต่ก็ปรามๆไว้ว่าอย่าให้มันมากไป เดี๋ยวมันจะดูไม่ดี มันก็เชื่อฟังดีครับ นอกเสื้อผ้าก็ไม่ค่อยมีให้เห็น ยกเว้นตรงคอที่เสื้อมันไปไม่ถึงมันจะไว้ สองรอยถึงสามรอย แต่ใต้ร่มผ้านี่ซิครับ เยอะแยะ แบบนับไม่หวาดไม่ไหว
ผมเอื้อมมือไปจับลูกชายมัน แล้วลูบขึ้นลงไปมา ตอนนี้ใส่ชุดวันเกิดเท่าๆกันครับ ไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ อยากใช้ปากกับมันเหมือนกันนะ แต่ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวมันตะเหลิดแล้วคุมไม่อยู่
“อื้อ......” มันกดปากไว้กับซอกคอผมทันที เพราะเมื่อกี้บี้หัวน้องชายมันแรงไปหน่อย ยังไม่ชักขึ้นลงให้นะ ตอนนี้ลูบไปมาอย่างช้าๆ จะรีบไปใย สวรรค์ ยังไงก็รอเราอยู่แล้ว
ผมจับหน้ามันออกจากซอกคอผมแล้วแลกลิ้นกันอย่างเมามันส์ สุดเหวี่ยงครับ พอมันเผลอตัวเมื่อไร ผมก็ชักขึ้นชักลงกับน้องชายมันอย่างรวดเร็วทันที ไอ้ยูมันจะปล่อยปากผม เพราะอารมณ์ตอนนี้มันเริ่มไม่ไหวแล้ว แต่ผมไม่ยอม ฝืนจูบมันไว้อย่างนั้นแล้วจัดการน้องชายมันต่อ ในที่สุดมันก็ปล่อยใส่มือผมเต็ม ๆ
“เสียวไหมผัว” ผมถามมันยิ้มๆ หน้ามันตอนนี้ให้อารมณ์โดนข่มขืนมากอ่ะ นอนพิงโซฟาทำท่าหมดแรงจนผมหมั่นไส้ หมดแรงที่ผมไม่ปล่อยปากมันหายใจต่างหากล่ะ
“สุดๆอ่ะเมีย ......มาครับ เดี๋ยวผัวทำให้” มันอุ้มผมเข้าห้องน้ำแล้วจัดการทันที ไม่ได้สอดใส่นะ ก็แค่มีอะไรภายนอกเท่านั้น และดูก็รู้ว่าอารมณ์ไอ้ยูตอนนี้มันอยู่ในระดับไหน มันทนเพื่อผมได้ก็จริง แต่ถ้าไปทำอะไรยั่วตามันเข้าหน่อยเถอะ มันล่อไม่เลี้ยงครับ ผมลองมาแล้ว เจ็บตัวมาแล้ว
แล้วมันก็จัดการผมไปเต็มๆเหมือนกัน แต่ผมปล่อยในปากมันนะ มันออรัลกับผมอ่ะ เสียวสุดยอด ยังไม่พอครับ พอผมปลอ่ยปุ๊ป มันก็กระชากคอผมไปแลกจูบทันที ขั้นเทพ นี่แค่ไม่ได้สอดใส่นะ ยังเสียวเกินบรรยายกันขนาดนี้ ฮ่าๆ
หน้าอกและคอผมตอนนี้เต็มไปด้วยรอยจูบ รอยฟันยังมี และเพื่อความเท่าเทียมกัน ผมก็ทำรอยกับมันเหมือนกัน แต่ไม่ได้มากมายอลังการเหมือนมัน คนมันไม่เทพในเรื่องนี้ก็เลยไม่สามารถอ่ะครับ ฮ่าๆ
“โหๆ คอสวยๆของกู ด่างพร้อยเพราะมึงเลย” ด่ามันตอนที่เอาน้ำมาล้างตัวผม มันก็หัวเราะหึๆ แล้วตีก้นผมไปอย่างหมั่นเขี้ยว อ่าวๆ พอเหลียวกลับไปดู ขึ้นรอยนิ้วมือทันทีครับ ไอ้คนทำก็ไม่ได้สำนึกเลยซักนิด ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่ทำผมได้ ไอ้เวรรรรรรรร
จะเล่นผม 4 รอบเหรอ ความจริงมันทำสบายๆเลยนะ แต่มันไม่ทำ และผมก็ต้องขอบคุณมันมากที่มันไม่ทำแล้วมาระบายกับคอผมแทน เพราะถ้ามันทำ ผมว่าผมเป็นศพแน่ๆ โทรม
“หึหึ แค่นี้ยังน้อยไปนะครับ” ก็บอกแล้ว คนมันไม่เคยสำนึก ด่ายังไงมันก็ไม่สะเทือนหรอกครับ
“น้อยบ้านมึงซิ เต็มอกเต็มคอกูอย่างนี้” หมั่นไส้มาก มันเดินลอยหน้าลอยตาให้ห้องน้ำไปมา เห็นแล้วไม่ไหว เปรี้ยวปาก เลยดึงคอมันมากัดอย่างจมเขี้ยวหนึ่งทีเต็มๆ
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกๆๆๆ หมีๆ พอก่อน เจ็บครับ” มันร้องลั่น แต่ไม่กล้าผลักหน้าผมออก เพราะกลัวผมเจ็บ ฝังเขี้ยวทำรอยและดูดเลือดจนพอใจเราก็ปล่อยคนหล่อเขาเป็นอิสระ ก๊ากกกกกๆ เต็มๆ รอยฟันกู ชัดมาก ชัดระดับ Full HD ฮ่าๆ
“แฮ่ๆ อร่อยๆ หวานกำลังดี” มันมองผมอย่างหมั่นเขี้ยว แต่ก็เข้ามาประชิดตัวไม่ได้ เพราะผมอ้าปากโชว์เขี้ยวรองับมันอยู่
“ทีใครทีมัน”
“หวานละมุน ละไม อยู่ในทุกตอน หวานทุกความรู้สึกไม่มีวันจางหายไป อยู่ในหัวใจ.................” ก๊ากกกกกกกกกกกกกๆ กูมีความสุข ฮ่าๆ อาบน้ำก็ไม่ต้องอาบเอง มันอาบให้ แต่แปรงฟันนี่ต้องทำเองครับเดี๋ยวมันกระทุ้งถึงเหงือก
มันออกไปก่อนครับ เพราะต้องออกไปเตรียมชุดนอนให้ผม เพราะถ้าผมได้เปิดตู้เสื้อผ้ามันนานๆนะ เละครับ ไม่เป็นชิ้นทันที ผมชอบค้นเสื้อมัน ไม่ได้เอามาใส่นะ ค้นเพื่อวิจารณ์เฉยๆ มันก็ไม่ว่าครับ แต่ผมนี่แหละสำนึกได้เอง เพราะมันต้องเก็บเอง เหนื่อยกำลังสองพอดี
“ถามจริง มึงเป็นเด็ก 6 ขวบกลับชาติมาเกิดใช่ไหม แล้วผัวกูอยู่ไหน เอาผัวกูคืนมา”
“บ้าแล้วหมี ผัวก็ยืนอยู่หน้าเมียนี่แหละ ทำไมครับ ยังรับไม่ได้เหรอ”
รับได้ไหม ตอนนี้ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าจะรับได้หรือเปล่า ก็ดูชุดนอนมันแต่ละชุดดิ ไม่เคยซ้ำแบบ โดเรม่อน ชินจัง อาราเล่ กันดั้ม เบ็นเท็น อุนตราแมน ปิ๊กาจู ขบวนการเรนเจอร์ มอนสเตอร์ แฮมทาโร่ โอยยยย เยอะได้อีก ผมพูดไม่หมดหรอกครับ เดินห้างเมื่อไรมันถอยกลับมาเชยชมที่บ้านทันที ความลับมันเลยนะครับนี่ เรื่องสะสมชุดนอนลายปัญญาอ่อนอย่างนี้อ่ะ ถามไปถามมา มันซื้อมาให้ผมใส่ซะส่วนใหญ่ครับ แล้วถ้าซื้อให้ผมแล้วทำไมไม่ยกให้ มันบอกว่าเอาไว้รอให้หมีมาค้างที่บ้านยูดีกว่า นี่แหละแผนมัน ขั้นเทพ
“กูก็นึกว่ามึง โดนผีเด็ก 6 ขวบสิ่งอยู่” มันส่ายหัวไปมาแล้วเดินเอาครีมทาผิวกลิ่นเชอร์รี่มาทาให้ผมที่เตียง มันเอาใจใส่ผมดีมากเลยครับ กี่ปีๆก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงไปไหน ไม่เคยเบื่อ และไม่เคยบ่น ทำเอาผมที่เลวมาแต่เมื่อก่อน ต้องมาเปลี่ยนตัวเองเพื่อมันบ้าง
นอนคุยกันหน้าโซฟาเรื่องกำหนดการต่างๆ ของงานที่จะมีขึ้นในวันเสาร์นี้เป็นชั่วโมงเลยครับ คุยไปคุยมาผมหลับคาอกมันตอนไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกทีตอนมันอุ้มมาวางบนเตียงและผละไปปิดไฟ
“อะไรครับ” คือมันกำลังจะหันลังเดิน แต่ผมคว้ามือมันได้ก่อน แล้วเอาหน้าผมไปแนบที่มือมันอย่างอ้อนๆ ใครมาเจออย่างนี้เสร็จทุกราย
“ไปเร็วๆนะ........คิดถึง” ปากผมพูดนครับ แต่ตามันปิด ลืมไม่ขึ้น สงสัยใกล้เฝ้าพระอินทร์เต็มที่ แต่ก็ยังมีแรงอ้อนมันนะ
“หึหึ....รู้แล้วครับ แค่ไปปิดไฟกลางห้องเอง” มันจะเดินออกไปอีก แต่ผมก็ยังลั้งมันไว้อีก ที่รักเลยตัดสินใจอุ้มผมกระเตงเข้าเอวแล้วพากันเดินไปปิดไฟ ไอ้หมีน่ารักไม่ว่าอยู่แล้ว เพราะผมน่ะเคลิ้มหลับเต็มที่ ใครพาไปไหน ไปหมด เอาตาเอาหน้าซุกซอกคอมันทันที
“นอนนะครับ พรุ่งนี้จะได้ตื่นแต่เช้า ไปเตรียมงาน” พรุ่งนี้ไม่มีการเรียนการสอนครับ ศุกร์สุดท้ายแล้ว แล้วงานก็จะมีขึ้นในวันเสาร์ที่จะถึง เพราะฉะนั้นทุกอย่างจะต้องเสร็จภายในวันพรุ่งนี้
หลับไปในอ้อมแขนของคนที่เรารักและรักเรา มันช่างมีความสุข( ปนเหนื่อย) จริงๆ
.
V
V
V
V
V
V
V
ฮั่นแน่ๆ คิดว่าจะได้อ่านอารายยยยยยยยยยยยยย ก๊ากกกกกกกกกกกกกกๆ ตกสวรรค์ก็ไม่ปาน ฮ่าๆ
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
ตอนนี้ไม่มีตอนหน้าก็ได้
-
อยากมีแบบนี้บ้างอะไรบ้าง
ช่างดูแลดีมากเลย
-
น่ารักจางงงงงง
ยูนิตเป็นผุ้ชายที่ดูอบอุ่น :-[
-
ตอนนี้ไม่มีตอนหน้าก็ได้
หมวย งง อ่ะเจ้ 5555555555555555+
เอาใหม่ๆ เม้นใหม่ เอาแบบเน้นๆ เนื้อๆ ก๊ากกกกกกกกกๆ
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
อยากอ่านเรืองของพีมอสบ้าง อะ
-
งานนี้เปื่อยสนิททททททททท !
หมายถึงโดนต้มจนเปื่อยสนิทเลยค่า พี่หมวย TT
นี้ก่อนเข้ามา หนูนั่งถูไม้ถูมือ 4 ประตู หวานหมู ==
ฝันสลายยยยยยยยยยยยยย 5555555
-
งานนี้เปื่อยสนิททททททททท !
หมายถึงโดนต้มจนเปื่อยสนิทเลยค่า พี่หมวย TT
นี้ก่อนเข้ามา หนูนั่งถูไม้ถูมือ 4 ประตู หวานหมู ==
ฝันสลายยยยยยยยยยยยยย 5555555
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก พี่ขอโทษ เรายังเยาวชนอยู่ ติดเลทไม่ได้
-
โห
ความรักที่มีความสขุมากเลยอะ
คำพูดตอนจบมันเหมือนกับว่าจะต้องมีปัญหากันแน่เลยอะ
อิอิแช่งเค้าซะแล้ว o13 :bye2: :bye2:
-
โห
ความรักที่มีความสขุมากเลยอะ
คำพูดตอนจบมันเหมือนกับว่าจะต้องมีปัญหากันแน่เลยอะ
อิอิแช่งเค้าซะแล้ว o13 :bye2: :bye2:
มันสื่อได้ขนาดนั้นเลยเหรอ ความรู้สึกไวนะ ตัวเอง ก๊ากกกกกกกก
อย่าคิดมากกกกกก เพราะเรื่องนี้ "โนดราม่า" 555555+
-
o9 o9 ถึงจะไม่มีก็ไม่เป็นไร แต่ก็มีความหวานมาทดแทน พอแทนกันได้บ้าง แต่มีก็จะดีกว่านะ :z1: :z1:
-
^
^
^
^
^
ยังไม่ถึงเวลาอันสมควรค่ะ ฮ่าๆ รอแปปๆเนอะๆ เอาหวานไปอ่านแก้เคล็ดก่อนก็แล้วกัน
-
:z13: :z13: :z13:
-
:L2: :L2:
-
น่ารักทั้งคู่เรย อิจฉาง่ะๆๆๆๆ :กอด1: :กอด1:
-
หวานกันได้น่ารักจริง ๆ
ขอถามก่อนเลย เรื่องนี้ไม่มาม่าใช่ไหมจ๊ะ
:กอด1: :กอด1:
-
หวานกันได้น่ารักจริง ๆ
ขอถามก่อนเลย เรื่องนี้ไม่มาม่าใช่ไหมจ๊ะ
:กอด1: :กอด1:
ไม่มีแน่นอน ฟันธงงงงง ก๊ากกกกกกกกกก หรืออาจจะมี แต่ไม่อยากแต่งให้เศร้าเลยอ่ะ
-
ดูแลกันดีจัง
เรื่องนี้น่ารักจังเลยค่ะ เรียบๆเรื่อยๆ แต่หวานจนน่าอิจฉา
เห็นเขียนบอกว่าเรื่องนี้ไม่มีตัวร้าย เราชอบคอนเซปนี้นะ เพราะถึงแม้บางครั้งไม่มีตัวร้าย คนก็สามารถหาเรื่องมาคิดมาก ทะเลาะกันได้อยู่แล้ว
ปล.อยากอ่านตอนทั้งคู่ตั้งแต่พบกันจนถึงเริ่มคบกันจัง^^
-
ดูแลกันดีจัง
เรื่องนี้น่ารักจังเลยค่ะ เรียบๆเรื่อยๆ แต่หวานจนน่าอิจฉา
เห็นเขียนบอกว่าเรื่องนี้ไม่มีตัวร้าย เราชอบคอนเซปนี้นะ เพราะถึงแม้บางครั้งไม่มีตัวร้าย คนก็สามารถหาเรื่องมาคิดมาก ทะเลาะกันได้อยู่แล้ว
ปล.อยากอ่านตอนทั้งคู่ตั้งแต่พบกันจนถึงเริ่มคบกันจัง^^
เนอะคุณคนอ่าน ฮ่าๆ หวานๆ เรื่อยๆ เขาน่ารักกันอยู่แล้ว 555++
-
กำลังปั่นต้นฉบับอยู่ค่ะ รอก่อนนะคะ อย่ากริ้ววววววววว
-
นะ...น่ารักอ่ะ มากๆเลยอ่ะ
ชอบๆๆ อ่านเรื่องนี้ทีไรได้ยิ้มตลอด
-
อ่านแล้วรู้สึกปวดแก้ม มันยิ้มๆได้ตลอดจริงๆ
+ 1 ให้แล้ววิ่งไปอ้อนแฟนบ้าง อิจฉาน้องหมี :z2: :z2:
-
อ่านแล้วรู้สึกปวดแก้ม มันยิ้มๆได้ตลอดจริงๆ
+ 1 ให้แล้ววิ่งไปอ้อนแฟนบ้าง อิจฉาน้องหมี :z2: :z2:
ชื่อยูส คุณน่ารักจัง 555555555+
"หมวยลำเค็ญ" กิ้วววววววววๆ
-
ตกหมอนแทน คอหัก อ๊ออกกกก อุส่าไปเฝ้าถึงหมอย เหตุไฉน ถึงหลับกันแบบสงบ 55 แต่ยกให้ เนื่องจากหมีอ้อนสุดริด โอว อยากรุว่าพี่มอสจะคู่กับพี่เกี๊ยะไหมเนี่ย อยากอ่านจัง
-
ตกหมอนแทน คอหัก อ๊ออกกกก อุส่าไปเฝ้าถึงหมอย เหตุไฉน ถึงหลับกันแบบสงบ 55 แต่ยกให้ เนื่องจากหมีอ้อนสุดริด โอว อยากรุว่าพี่มอสจะคู่กับพี่เกี๊ยะไหมเนี่ย อยากอ่านจัง
ฮั่นแน่ๆๆๆๆ รู้นะ ว่าคิดอะไรอยู่ ฮาๆ
-
อื้มม มม ม
สองคนนี้ทำอะไรกัน
ห๊ะ
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
ชอบนิสัยยูนิตอ่ะ คึคึ
-
ขี้จุ๊เบ่เบ๊
เป็นNC เบาๆ
-
:z2:เพิ่งกลับมาจาก กรุงเทพอ่ะ นอนหลับเป็นตาย
เดี๋ยวต่อนบ่ายๆ จะปั่น แล้วดองเกลือไว้ก่อน แล้วค่อยเอาลง 55555555555+
-
รีบๆลงเหอะครับผมขอ
ผมรอจนทนไม่ไหวแล้วนะคัรบ
:sad11: :monkeysad: :m15:
-
วันนี้จะมามั้ยน้า เรื่องโน้น น้ำซุปก็มาแล้ว น้องหมีน่าจะมามั่งนะ o11 o11 o11
-
กำลังจะเข้ามาบอกว่า "หนูง่วง และกำลังจะหลับคอคอม" อยู่แล้วววววววว
แต่พอมาเจอ กับ 2 เม้นนี้
วันนี้จะมามั้ยน้า เรื่องโน้น น้ำซุปก็มาแล้ว น้องหมีน่าจะมามั่งนะ o11 o11 o11
ไปกด +ให้หรือยัง 5555555555555
รีบๆลงเหอะครับผมขอ
ผมรอจนทนไม่ไหวแล้วนะคัรบ
:sad11: :monkeysad: :m15:
พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส รอก่อนนนนนนนนน ใจเย็น ตาจะปิดแล้วอ่ะ 55+
-
ตอนหน้าถ้ายูยังไม่จัดหนัก o18
เค้าจะไปขโมยหมีมานอนกอดเองแล้วนะ :laugh:
หมั่นเขี้ยวอ่ะ :-[
-
กับดักรัก หลุมที่ 9
Some dream of worthy accomplishments, while others stay awake and do them.
บางคนฝันที่จะประสบความสำเร็จอย่างสวยหรู ในขณะที่บางคนกำลังลงมือกระทำ
“สวัสดีแขกผู้มีเกียรติและสวัสดีคณะครูอาจารย์ที่เคารพทุกท่าน กระผมนายฟลอเซ็นท์ เป็นตัวแทนของนักเรียนชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 6 มาเป็นพิธีกรในงาน “รักษ์พี่รัก ม.6” ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ทางโรงเรียนของเราทำกันทุกปีอยู่แล้วครับ....................”
ชื่องานนี่เอาสลดหดหู่ หดกล้ามเนื้อไปไหน คือมันอ่านได้สองทางอันแรกก็ “รักษ์พี่ ม.6” อย่ารักษากูไว้เลย กูไม่อยากแก่ตายคาโรงเรียนปล่อยให้กูบินออกไปจากรังเถอะ กูสัญญาว่ากูจะกลับมาทำประโยชน์ให้กับโรงเรียน ส่วนอีกประโยคก็ “รักพี่ม.6” อันนี้ค่อยน่ารักหน่อย
เสียงไอ้ฟอสมันเป็นพิธีกรอยู่บนเวที ใครก็ช่างไปเลือกมัน เพราะได้อาทตัวพ่อไปเลยน่ะนั่นน่ะ หลังจากที่ชมรมหนังสือพิมพ์มาตามถ่ายรูป ถ่ายวิดีโอมันไปหนึ่งวันเต็มๆ พวกมันสองตัวก็สาบานไว้เลยว่า จะไปเอาค่าจ้างกับ ผอ. ถ้าไม่ ก็จะลาออก แล้วก็มาสมัครเรียนใหม่ แล้วมึงจะออกไปหาพ่อมึงเหรอสัดๆ
ไอ้ฟอสในชุดสูทสากลอย่างหล่ออ่ะ สูทสีเทาผูกเน็คไทน์สีฟ้า แจ่มโคตรๆ พลอยทำให้เพื่อนๆอย่างพวกผมเป็นหน้าเป็นตาไปอยู่เหมือนกัน คือมันลูกครึ่งเยอรมันไง พอไปแข่งแจ่มอย่างนั้นเลยราศีความหล่อพุ่งกระชูดเลย จากที่เชิญเฉพาะ ม.6 กลับกลายเป็นว่า นักเรียนเกือบทุกระดับชั้นมาให้กำลังใจ ม.6 ไม่ได้เข้าร่วมงานนะครับ แบบว่ามาดูการแสดงอะไรประมาณนั้น
และหนึ่งในนั้น ก็มี “ผัดหมี่” หนึ่งเดียวในใต้หล้านำทีมแฟนคลับจาก “กลุ่มดาวหมีน้อย” มาเกือบ 50 คน เห็นบอกว่ามาจากโรงเรียนอื่นด้วย เด็ดสุดๆ มันอยู่ตรงที่ว่า แม่งทำป้ายไฟมาด้วย ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกก พวกมึงนี่สุดยอดจริงๆ มีแบนเนอร์รูปผมกับไอ้ยูคู่กันอีกต่างหาก จัดเจนสุดๆ แฟนคลับไอ้ยูก็ไม่น้อยหน้า ทำลิสแบนชื่อผมกับไอ้ยูแจกแฟนคลับผมอีก ฮิ้วววววววววววววว เราจะดองเป็นทองแผ่นเดียวกัน ก๊ากกกกกก
แต่..................... ประเด็นชุดมันไม่ได้หยุดอยู่ตรงที่ไอ้ฟอสครับ แต่มันมาหยุดอยู่กับ ยูนิต บุรษหน้าตาดีมีแฟนน่ารัก แถมยังนิสัยดีอีก ฝากบอกแฟนไอ้ยูด้วยนะครับ คนเหี้ยอะไรน่ารักโคตรๆ ( ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก )
ไอ้ยูมันมาในชุดทักซิโด้ ดำผูกหูกระต่ายครับ หล่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ผมมันก็เซ็ทให้เปิดหน้าผาก ตบแป้งนิดๆ จะได้ขึ้นกล้อง มันก้าวขาลงจากรถครั้งแรกนี่เอาอึ้ง ตอนแรกผมก็นึกว่าณเดชณ์ ไปรับผมที่บ้านซะอีก ตามันนะคมมากๆ คือทุกอย่างออกมารวมกันว่า “ดูดี” โอยยยยยยยยยย ผมนี่แทบจะลากมันเข้าบ้าน แต่ตอนนั่งรถมาผมได้กระชากคอมันมา “ดูดเลือด” แล้ว เอาไปเลย 2 รอยเนอะๆ แล้วมันหรือที่จะยอมโดนดูดฝ่ายเดียว ไม่น้อยหน้าเหมือนกันครับ ตบไฟเลี้ยวจอดข้างทาง ทำรอยที่คอผม 3 รอยเหมือนกัน
“การแสดงของวันนี้ทางโรงเรียน พี่ๆม.6 ก็เตรียมกันอย่างเต็มที่ครับ เพราะต้องการให้ผู้ปกครองทุกท่านได้เห็นศักยภาพอันเข้มแข็งและสามัคคีของพวกเราครับ”
“ถุยยย” ผม ไอ้กรร ไอ้อาร์ บัตเตอร์ ถุยน้ำลายทิ้งอย่างไม่ได้นัดหมาย เมื่อกี้มันว่าอะไรนะ สามัคคีอย่างนั้นเหรอ มึงเอารูหู หรือรูตูดดู สามัคคีแค่ห้อง 2 กับห้อง 5 เท่านั้นแหละ ที่เหลือแม่งจ้องตาปุ๊ป ก็สปาร์คปั๊ป ไม่ได้พิศวาสกันหรอกครับ แต่พวกมันหมั้นไส้แล้วลงท้ายได้ต่อยกันต่างหากล่ะ เบาๆก็ด่ากระทบกระเทียบ หนักๆ
“สามัคคีหอกอะไรว่ะ ไอ้สดห้อง 16 จะยกพวกมาตี ไอ้โก้ห้อง 1อยู่หร่อมร้ออยู่แล้ว กูก็ว่าจะไปรุมตีนไอ้โก้เหมือนกัน แม่งก่างเกิน” ไอ้กรรพูดถูกครับ คือพวกไอ้สดนี่ มันอยู่ห้องสายศิลป์ พวกห้องท้ายๆจะเรียนไม่ค่อยเก่ง แต่พวกมันก็นิสัยดี คบได้ ไม่ได้เลวอะไรขนาดนั้น เป็นมิตรอีกต่างหาก แต่พวกไอ้โก้ ห้อง 1 นี่ซิ กวนตีนตัวพ่อ เหี้ยก็ปานนั้น เลวก็สุดๆ เชื่อว่าอยู่ห้อง 1 ทำตัวเบ่งใส่เขาไปทั่ว พูดจาก็หมาไม่แดก ที่สำคัญชอบคิดว่าตัวเองหล่อ เดี๋ยวเถอะมึง วันนี้แหละ กูทนมานานแล้ว จะเอาให้แม่งนอนหยอดน้ำข้าวต้มเลย ใครว่าไอ้หมีไม่โหด เหอะ กู “โหดหลบใน” โว้ยยยยยยยยยยยย
“อาร์ มึงประธานนักเรียนไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ขึ้นไปบนเวทีว่ะ” ไอ้อาร์ยิ้มให้ผมนิดๆ แล้วก็ก้มลงมากระซิบ
“ไอ้ยูมันให้กูนั่งเฝ้ามึงน่ะ” แล้วมึงก็เชื่อเพื่อน มึงจะบ้าตามมันทำไมเนี่ย ง๊องแง่งมาตั้งแต่อยู่บ้านแล้ว บอกจะไม่ให้ผมคลาดสายตา แต่นี่มัน งานนะครับพี่น้องงงงงง มันมีหน้าที่เป็นของตัวเอง พี่จะไม่ให้ผมไปไหนเลยหรือยังไงครับ วัยรุ่นเซ็งงงงงงงงงงงงง
“ปัญญาอ่อน มึงไปเหอะ พวกเมษาเขาเรียกแล้ว ประสานงานดีๆนะมึง” มันพยักหน้าแล้วก็ลุกขึ้นจากโต๊ะ คือตอนนี้ยูนิตมันไปคุมเครื่องเสียง คุมลูกน้องอยู่หลังเวทีครับ มันคอยบอกกำหนดการต่างๆให้พวกที่ขึ้นมาแสดงว่า ไปตรงไหนอะไรยังไง เดี๋ยวก็ออกมาครับ
“หวัดดีครับหมี วันนี้ยังน่ารักเหมือนเดิมนะครับ” ไอ้น่ารักมันทักทายทั่วโต๊ะ คือโต๊ะผมมีอยู่ 6 คนครับ ไปทำหน้าที่ 3 ก็เหลืออยู่ 3
“น่าลักไปฆ่าซิไม่ว่า มาๆ นั่งๆ” คุณยังจำแฝด “จุนซู” ได้ไหม ที่น่ารักๆอ่ะ ตาหยีๆ วันนี้แต่งสไตร์เดียวกับผมเลยครับ ใส่เสื้อยืดตัวแนวๆทับด้วยสูทเนื้อดีแล้วก็เดฟรัดๆ เซ็ทผมตั้งๆ โอยยยยยยยย น่ารักเท่าเทียม กันว่ะเพื่อน แต่ผมว่าผมยังหล่อกว่ามันนะ ไอ้จูนมันแต่งแล้วออกมาแบ๊วมากอ่ะ
“ฮ่าๆ วันนี้หมีมาซะหล่อเลยนะ”
“ก็เรามันหล่อขั้นเทพอยู่แล้ว คุณค่าที่เราคู่ควร” มาเจอมุกนี้ไอ้จูนหัวเราะเปิดปากไปแล้วครับ ไอ้กรรก็มองไอ้จูนอย่างแปลกๆ ประมาณว่ามึงรู้จักไอ้นี่ได้ไง เอ๊าๆ คุณน่ารักๆ เขาย่อมรู้จักซึ่งกันและกันอยู่แล้ว
“วันนี้หมีแสดงอะไรล่ะ”
“ไม่บอก อุ๊บไว้ก่อนเดี๋ยวก็เห็นเอง” ความลับครับ ไม่บอกหรอกว่าผมแสดงอะไร แต่ที่แน่ๆ เด็ดมากอ่ะ การแสดงของผมนี่ใช้ผู้ชายประมาณ 10 กว่าคน สุ่มซ้อมกันอยู่ในห้องนี่แหละ คือเราขออนุญาตอาจารย์ ท่านก็ไม่ว่า เพราะท่านเข้าใจอะไรประมาณนี้
ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...........ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“เอาอีกแล้วนะ ต้องให้บอกกี่ครั้งถึงจะเข้าใจ”
นั่นไง รับปุ๊ปมันเล่นสวนมาแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวปั๊ป ผมเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาหามันทันที แล้วก็เห็นว่ายืนหล่ออยู่ข้างๆเวทีชี้นิ้วมาที่โต๊ะผม โอ้วววววว มึงเทพมาก
“บอกอะไร เรื่องไอ้จูนน่ะเหรอ มันแค่เข้ามาทักเฉยๆ มึงก็เกินไป” ก้มเอาหัวมุดใต้โต๊ะแล้วครับ บัตเตอร์ก็รู้ได้ทันทีว่าใครโทรมา
“ทักแล้วทำไมเขาถึงไม่เดินกลับโต๊ะ มานั่งกับหมีทำไม หรือจะให้ยูเข้าไปเตะมันออก” มันหล่อได้ ใช่ว่ามันโหดไม่เป็น อย่าไปปลุกให้เสือตื่น เดี๋ยวจะอยู่กันลำบาก อีกอย่าง มึงเตะไอ้จูนลงหรอว่ะ มันออกจะน่ารัก
“คนน่ารักๆอย่างพวกกูเขาไม่แดกกันเองครับที่รัก มึงจะห่วงเวอร์ ทำงานให้เสร็จแล้วค่อยกลับโต๊ะ”
“ขอให้มันจริงอย่างที่พูด แล้วไอ้อาร์ไปไหน บอกให้นั่งเฝ้าหมีไว้ก็ไม่ฟัง” มึงเป็นโอบาม่าเหรอ มันถึงต้องฟังไปหมดทุกอย่าง ไอ้เผด็จการ
“มันก็รอขึ้นเวทีซิ ไปเปลี่ยนกับไอ้พ๊อท มึงวางไปเลย งานน่ะรออยู่ด้านหลัง แค่นี้นะ” ตัดสายชิ่งไปเลย เชอะ อย่าได้แคร์ เดี๋ยวก็ทำหน้าเป็นตูดเดินกลับมา แล้วตอนนั้นค่อยง้อ ไอ้ยูง้อง่าย จะตาย อุทิศตัวให้ทีสองทีก็หายแล้ว ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ( ใต้สะดือ )
“ยูนิตเหรอหมี” มึงรู้ได้ไง เอ๊ะๆ หรือว่ามึงแอบชอบแฟนกู ไอ้จูนไม่น่าไว้วางใจแล้วววววววว
“มึงชอบผัวกูหรอ” คือมา ณ ตอนนี้ ไอ้หมีไม่หลงเหลือความน่ารักไว้แล้ว ยืดหลังโต๊ะ ตีหน้านิ่ง มองไอ้จูนด้วยหางตา ไอ้ยูมันบอกว่าถ้าผมทำอย่างนี้กับนะ ใจขาดตาย มันบอกว่าผมทำหน้านิ่งๆได้ดุมาก
“เปล่าๆ ไม่ได้ชอบ บ้าแล้วหมี ทำไมคิดอย่างนั้นล่ะ”
“ก็แล้วไป กูไม่อยากมีศัตรูเพิ่มมาอีกตัว แค่ที่มีอยู่ก็สงสารจะแย่แล้ว” ก็โดนผมเล่นหนักไปเหมือนกันไอ้พวกที่เข้ามาจะแดกหัวผัวคนอื่นๆ ให้แฟนคลับจัดการก็ด้วย แต่ถ้าถึงมือผมเมื่อไร ไม่เหลือซักราย มันหึงได้ ทำไมผมจะหึงไม่ได้ ยูนิตมันโหดก็จริง แต่มันไม่เด็ดขาด เรื่องนี้แหละที่ผมเซ็งๆกับมัน สงสารแม่งอยู่นั่นแหละ บอกกี่ครั้งกี่หนแล้วว่าอย่าไปสงสาร เดี๋ยวพวกมันก็ได้ใจ มันต้องไม้แข็งไปเลย
ผมพยักหน้ารับ ผมมันขี้น้อยใจ ขี้หึง ขี้หวง พอๆกับไอ้ยูเหมือนกัน แต่ผมไม่ค่อยแสดงออกมากไง เพราะไอ้ยูมันชัดเจนเรื่องผมอยู่แล้ว เวลาเดินไปไหนมาไหนด้วยกัน เขาถามว่าผมเป็นใครมันก็บอกว่าแฟนไปเลย ไม่แคร์สื่อ อย่างตอนนั่งรถไฟฟ้าไปพาราก้อน มนุษย์คนเมืองเกือบทุกชีวิตนิ่งเงียบ แล้วนั่งเล่นบีบี ไอโฟน ฟังเพลงไปของใครของมัน แต่ไอ้ยูไม่เป็นอย่างนั้นครับ มันมักจะไม่นั่งเพราะเป็นสุภาพบุรุษเห็นผู้หญิง เด็ก คนชรา ยืนเกาะเหล็ก เกาะห่วงไม่ได้ ส่วนผมน่ะเหรอนั่งอย่างไม่แคร์สื่อ ไม่อยากยืนอ่ะ ขี้เกียจ เวลารถมันโคลงเคลง เสียการทรงตัวเดี๋ยวจะหน้าแตก แต่มันก็ไม่ได้ไปยืนไหนไกลหรอกครับ ก็ยืนค้ำหัวผมนั่นแหละ คุยกันกระหนุงกระหนิง มนุษย์ผู้หญิงมองแล้ว พากันปวดใจเป็นแถวๆ ก๊ากกกกกกกก
ช็อตเดินข้ามถนนก็เหมือนกันครับ คู่อื่นจับมือ เกาะแขน เกาะขา เกาะเสื้อ เกาะผ้า ตุ้งแช่ง ตุ้งแช่ง ไม่ใช่ล่ะ ( ก๊ากกกกกกกกกกกกก ) แต่คู่ผม ยูนิตมันเอามือโอบเอวผมเลย ประชิดขนาดไหน ตอนไปหาพี่ที่ มหาลัยฝั่งธน ขอบอกว่าไกลมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก นั่งแท็กซี่จนเหนื่อย เดินเข้ามหาลัยก็งานเข้าเลยครับ ชนใครไม่รู้ ที่แน่ๆ ผมไม่เอาเรื่อง เพราะมันมาชนก่อน แต่ไอ้เวรนั่นเสือกจะมาขอโทษ เกาะแข้ง เกาะขา เจอไอ้ยูกระชากคอเสื้อไปแล้วบอกว่า ไม่เป็นไร นั่นแหละยุติเรื่อง และมันก็จูงมือถือแขนผมอย่างเดียว
นั่งไปก็ดูการแสดงไปขับมี 16 ห้อง แต่คัดเหลือ 6 ชุดการแสดง เพราะมีเต้นลีลาศปิดท้ายแล้วก็วงดนตรีของโรงเรียนปิดท้ายอยู่ ห้องหนึ่งแสดงละครเวที เรื่อง “ค่าของคน อยู่ที่ตนกระทำ” คือเปิดมาก็ฮาแล้วครับ ไอ้อายได้รับหน้าที่ในการพากษ์เดินออกมาจากเวที เสือกมาสะดุดขาตัวเองล้มกลางเวทีซะงั้น หัวเราะกระจายไม่รู้ว่ามันแกล้งทำ หรือว่ามันเรื่องจริง ที่แน่ๆ ผอ.ปรบมือเอาเป็นเอาตาย เรื่องนี้ไม่มีพระเอก นางเอกครับ เพราะทุกคนเป็นเท่ากันหมด คือขึ้นมาแสดงและบทเด่นทุกคน เนื้อเรื่องประมาณว่า อยู่ ม.ปลายแล้ว เป็นผู้ใหญ่แล้ว คิดเองได้แล้ว อย่าหลงระเลิงไปกับแสง สี เสียง จนเสียคน ไอ้แว่นรับบทเป็นหัวโจ๊ก พาเพื่อนเสียตัว ก็แต่งมาในชุดแหยมยโสธรซะงั้น ก๊ากกกก
การแสดงของพวกผม ชุดที่6 ครับ เป็นเต้น ประกอบเพลง General ของ jay chou ขอบอกว่าตอนซ้อมมันมาก แล้วใครลิบซิ่งเหรอครับ ก็ผมไง ทำปากขมุบขมิบไปมาอย่างฮาอ่ะ ก๊ากกกๆ แต่เรื่องเต้นนี่ ห้อง 5 ชนะขาด เพราะทั้งหญิงทั้งชาย มันเป็นทีมโคพพวก ดาราเกาหลีกันมาอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นไม่ต้องเทนอะไรมาก หาคลิปแล้วพาไปซ้อมกับครูซัก 2-3 วันแหล่มแล้วครับ
“อย่าลืมถ่ายวิดีโอ ถ่ายภาพ อัดเสียง ถ่ายทุกช็อคพลาดซักนิดก็ไม่ได้ เพราะครั้งเดียวในชีวิตกูที่ทำอย่างนี้”
ไอ้ยูพยักหน้าแล้วเดินนำผมไปหาพวกเพื่อนๆ ที่มันรอสแตนบายอยู่หลังเวที ขอบอกว่าชุดการแต่งกายของแตะละนาง แต่ละนายไม่ยอมกันเลยครับ แต่งหมอลำ บีบอย ไทยเดิม ไทยสากล เกาหลี ญี่ปุ่น เขมร พม่า ใครอยากแต่งอะไร แต่งได้หมด แต่ขออย่างเดียวชุดต้องรัดกุม แล้วตอนเต้นอย่าให้มันหลุดกลางงาน เพราะไม่อยากให้ฮามาก แล้วเรื่องแต่งหน้านี่ผมต้องปวดหัวไปเลย แม่งแต่งให้ฮาอ่ะ แบบเพ้นท์เขียนหนวด ทาลิปสติกรูปากใหญ่ แล้วเขียนริมฝีปากเป็นรูปฟัน พอยิ่งมองยิ่งฮา ก๊ากกกกกกกๆ แต่ผมดูดีและเป็นผู้เป็นคนที่สุด แต่ไอ้ทองมันไม่ยอมครับ มันบอกว่าต้องทุเรศทุกคน ผมก็เลยโดนแบบเบาะๆ ด้วยการเขียนรูปตาไว้ที่เปลือกตาทั้งสองข้าง หน้าผากก็เพ้นท์คำว่า “กูคือใคร” อ๊ากกกกๆ ไหนพวกมึงบอกว่าเบาะๆไง
“น่ารักดีนะครับ” ไอ้ยูมันบอกว่าผมน่ารักมึงนี่น่าจะอาการหนัก ฮ่าๆ ถ่ายรูปผมใหญ่เลยครับ มีโอบบ่าผมไปแล้วก็เอาหันกล้องถ่ายรูปคู่ ไอ้หมีก็เอาใหญ่ โพสแม่งเละ
“ทำให้ดี ทำให้ไว้ ถ้าทำได้ ให้หมีอยู่ด้านบนเลยเอ๊า” อะไรๆ มึงมาใต้สะดืออะไรตอนนี้ หม้อเมียตลอด แม่งหาช่องทางหยอดกูตลอดเวลา
“เลิศศศ!!!!!!!! มึงจะให้กูกดเหรอ” ไอ้ยูหัวเราะชอบใจใหญ่ ประมาณว่าอย่างผมจะกดมันลงเหรอ หาเรื่องเปล่าๆ
“เออออออออออ กูมันเมีย มึงมันผัว มึงมันเทพ มึงมันเก่ง ลีลาก็ดี แถมยังเปลี่ยนท่าบ่อยอีกต่างหาก” เอาแล้วไง เอาเรื่องในมุ้งกัดกันเฉยเลยครับ ฮ่าๆ
“พวกมึงพูดอะไรก็ช่วยเห็นใจผู้ชายโสดอย่างกูหน่อยนะ” ไอ้ฟอสครับ มึงโสดแล้วใครจะมีแฟน แม่งฟันดะ ฟันไม่เลือก ผู้หญิงอ่อยหน่อยแม่งตอบสนองหมด ถามว่ามันเอาผู้ชายไหม มันบอกอยากลองเหมือนกัน แต่ยังไม่มีใครตรงสเปคมันซักคน
ไอ้ฟอสแต่งเป็นโคนัน ไอ้กรรแต่งเป็นแฮรี่พ๊อตเตอร์ ช่างไม่เหมาะกับหนังหน้าพวกมึงจริงๆ โคนันกับแฮรี่หมดอนาคตก็มันนี้แหละ
“โสดแต่ตอนที่ยังไม่เอาล่ะซิ”
“ฮ่าๆ ประจานเพื่อนตัวเองนี่บาปนะครับ”
“ยูไปรออยู่หน้าเวทีนะครับ” ก่อนไปก็พลัดกันหอมแก้มกันคนฟอดสองฟอด เพื่อนๆในห้องก็กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ ชินซะเถอะพวกมึง เพราะกูนี่ยิ่งกว่าชินแล้ว มันซึมลึกเข้าผิวหนังกูแล้ว
“ห้องไหน หล่อสุดสวยสุดในระดับ ม.6!!” ผมตะโกนปลุกระดมพวกเพื่อนๆอยู่หลังเวที โดยมีไอ้บี๋ห้อง 3 ถ่ายวิดีโอเก็บตกอยู่ เพราะไอ้ยูมันจะถ่ายแต่หน้าเวทีครับถ่ายภาพอีก ก๊ากกๆ ผัวกูเทพ
“6/5 โว้ยย!!!!!!!” ไอ้โว้ยย นี่ผู้หญิง ผู้ชายพูดพร้อมกันอย่างสุดเสียงครับ ห้องที่เก็บของอยู่ด้านหลังก็ร่วมด้วยช่วยกัน แหกปากไปกับห้องผม
“เอาให้แหล่มไปเลย เต้นให้เต็มที่คิดเสียว่า ครั้งหนึ่งในชีวิตที่พวกเราแต่งหน้าทุเรศอย่างนี้”
“เฮ้!!!!!!!!!” เอาแล้วซิ ตอนนี้กลายเป็นม๊อบย่อมๆไปแล้วครับ
“หล่อ สวย เลิศ เชิด หยิ่ง นี่คือคอนเซ็ป ต่อจากนี้ไป ขอให้พวกมึงเต็มที่กับหน้าที่ที่ได้รับ ลุยโว้ยยยยยยย”
“ฮิ้วววววววววววววววววว” เทคมือเพื่อให้กำลังใจซึ่งกันและกันครับ โอยยยยยย เห็นหนังหน้าแต่ละคนแล้ว กูรับไม่ได้ ก๊ากกกกกกๆ ไอ้หนอนนี่แต่งเป็นคุณชายชาใส่วิก แต่งหน้าอย่างฮาอ่ะ เพื่อนกูแต่ะละคน สมบทสมบาทมากครับ
แล้วพวกผมก็ทยอยขึ้นไปหลบหลังฉากบนเวที ต้องระวังไม่ให้คนดูด้านล่างเห็นครับ เมื่อกี้โผล่หน้าออกไปนิดหนึ่งเห็นคนมาออหน้าเวทีเต็มเลยครับ แฟนคลับผมก็เต็มที่ครับ โชว์ป้ายไฟ แบนเนอร์กันใหญ่ เรียกว่าดาราเกาหลีมาเมืองไทยก็ไม่ปาน ไอ้ยูถูกคุ้มกันโดยแฟนคลับของตัวเอง เพราะมันคุมทั้งกล้องวิดีโอ ไหนถ่ายภาพอีก
“และวินาทีต่อไปนี้ เป็นการเต้นประกอบเพลง General ของนักเรียนชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 6/5 ครับ เชิญชมได้ครับ” สิ้นเสียง ของพิธีกรที่ได้บทโดยไอ้อาร์ ไอ้ทองกับไอ้ไก่ก็เดินออกมาแล้วตีลังกาสวนกัน โอ้ววววววววววว พวกมึงเก่งนี่หว่า แล้วซาวน์เพลงก็เปิดขึ้นมา เป็นเสียงคนคุยกันภาษาจีน ไอ้หนอนไอ้ใหม่ ไอ้นิค ก็เดินออกไปแล้วใส่ไฟทำปาก ใหญ่เลยครับ เหี้ยหนอนอย่างแรดอ่ะ ทำเอากูเชื่อ
และพอเพลงขึ้นเท่านั้นแหละ.........
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เสียงกรี๊ดหน้าเวทีดังมาก แล้วพวกมันก็วิ่งออกไปยืนในตำแหน่งที่ซ้อมกันไว้ และปิดท้ายด้วย....
นักร้องนำ คนหล่อ อย่าง ไอ้หมีครับ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่หมีๆ พี่หมี พี่คะ น่ารักอ่ะ อ๊ากกกกกกกกกกกก”
“ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แม่งดูหน้าแต่ละคน กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”
น้องไม่ต้องย้ำครับ เพราะพี่รู้ดีว่าพี่ “ทุเรศ ขั้นเทพ” ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงเพลงเกือบเอาชนะเสียง แฟนคลับและม.6 ห้องอื่นๆไม่ได้ อะไรจะปานนั้น ฮ่า พอท่อนฮุกของ ท่านเจย์จบไป เพลง “อย่าขอหมอรำ” ก็ขึ้นมาทันที พวกผมก็เซิ้งกันเต็มที่ครับ ก๊ากกกกกก อินเตอร์ผสมลูกทุ่ง คือซ้อมของท่านเจย์ก็จริงอยู่ แต่ไอ้พ๊อทมันออกไอดีไว้ว่า เต้นเพลงเดียวมันน่าเบื่อ เพราะฉะนั้นเอาหลายๆเพลงมามิกซ์ด้วยกันดีกว่า มีทั้ง “ความรัก”ของบอดี้สแลมในเวอร์ชั่นหมอรำ “ขอนไม้กับเรือ” ของบ่าววี “ดาวเต้น ม.ต้น” ของต่าย อรทัย เยอะมากกกกกกๆ ผมจำไม่หมดอ่ะ ที่รู้ๆมันเยอะแล้วมันก็ฮามากครับ
และการแสดงยังเหลือ ลิปซิ่งปาก ล้อเลียนโฆษณาของ “แสงดาว” ผมไม่แน่ใจว่ามันโฆษณาสินค้าตัวไหน แต่พอดีไอ้ยูมันไปเห็นในยูทูปแล้วแนะนำให้เล่น พวก 6/5 ก็เลยตกลง แต่มันเด่นอยู่สองตัว เพราะฉะนั้น ก็เลยต้องคัดเลือกกันครับว่าใครจะได้ เลือกกันอยู่นานก็เลยได้ ผมลิปซิ่งเสียงผู้ชาย ไอ้หนอนเป็นแสงดาว ก่อนจะขึ้นการแสดงอันนี้ผมแอบไปหลบหลังเวทีแล้วเอาหนวดมาติดอีกต่างหาก หน้ากูตอนนี้เป็นอะไรที่รับไม่ได้จริงๆ ส่วนไอ้หนอนเอาวิกออกแล้วก็ปล่อยผม ใส่ที่คาดผมหูมิคกี้เมาส์ ใส่แว่นอันใหญ่ๆ ที่ไม่มีเลนส์อ่ะ ก๊ากกกกกกกกกกกกก สุดๆ อ่ะงานนี้
มันอยู่ด้านล่าง *************
v
v
v
v
v
-
“แสงดาว” ไอ้หมี
“สวยนิดหนึ่ง” ไอ้หนอน
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“หญิงสาวที่ควรจะมีความสุขที่สุด” มาถึงตรงนี้ไอ้หนอนก็พรีเซนต์ตัวเองได้เลิศมาก โบกไม้โบกมือใหญ่
“ป่วยเป็นโรค รูคะเมีย ระยะสุดท้าย” ( ไอ้หมี )
“แคกๆ แคกๆ แคกๆ แอ๊กๆๆ อ้วกกกกกกกกกกกกก” (ไอ้หนอน ) กูว่ามึงสมบทบาทมากอ่ะ พวกข้างล่างเวทีก็หัวเราะชอบใจใหญ่ ก๊ากกกกกกกๆ
“หมอบอกว่า เธอมีชีวิตอยู่ได้ 45 วันเท่านั้น” ผมพูดไปก็กระพริบตาไป คืออยากให้คนอื่นเห็นว่าที่ผมเพ้นท์ที่ตามันแหล่มขนาดไหน
“วันแรกที่เธอรู้ เธอบอกเลิกกับสมหมาย ชายหนุ่มที่เธอรัก” แล้วตอนนี้ซีนของไอ้หนอนก็กลับมาอีกครั้ง
“ทำคุณทำกับเจ๊อย่างนี้ เจ๊ผิดหวังในตัวคุณ... ออกปายยยยยยยยย เจ๊บอกให้ออกไป” หล่อนเล่นได้เนียนมาก พลักผมนี่เกือบจะตกเวที ไอ้พวกด้านหลังก็เปลี่ยนฉากด้วยการเอา ไม้อัดมาเขียนว่า “โรงพยาบาล” แค่เนี๊ย ลงทุนมากกกกกกกกกกกก
“ในยามที่ชีวิตต้องเผชิญกับความยากลำบาก สิ่งที่คนเราต้องการคืออะไร”
“สวยนิดหนึง”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!” แฟนคลับผมตายไปแล้วครับ หัวเราะจนรมละเนระนาดไปกับพื้นหน้าเวทีแล้ว อาจารย์คนอื่นๆ ก็รุมถ่ายวิดีโอกันใหญ่ ไอ้ยูนี่หัวเราะ จัดหนักไปเหมือนกัน
แล้วเพลงก็ขึ้นแทรกขึ้นมาครับ
“อย่าจากไปไหน อย่านะ อย่านะ อย่านะ โปรดอยู่กับฉัน ชีวิตของฉันฝากไว้อยู่ในมือของเธอออออออ” เหี้ยหนอนเล่นเองได้ฮามากกกกกกกกกก ผมนี่เกือบหัวเราะ ดีที่คุมเสียงไว้ได้ ไม่งั้นได้ฮากระจาย
“ทุกๆนาที ที่ยังหายใจ แฮกๆ แฮกๆแฮกๆ” มันทำท่าประมาณว่าโรคหืดหอบกำเริบอ่ะครับ ฮ่าๆ
“แทงเถอะคุณ เจ๊ให้คุณแทงเจ๊เลย ออกปายยยยยยย กรี๊ดดดดดดด” โอ้วววววววววว ราววัลออสก้าของปีนี้ต้องตกเป็นของไอ้หนอนแน่นอน ฟันธงงงงง แล้วการแสดงอันแสนทรหด อดทนของ ม.6/5 ก็จบลงอย่างสวยงามมมมมมมมม ได้รับเสียงกรี๊ด เสียงหัวเราะ เสียงโห่ อย่างอุ่นหนาฝาคั่ง มีแต่คนกดโหวตครับ เพราะฉะนั้นอาทิตย์นี้ไม่มีใครออกจากบ้าน ( ไม่เกี่ยว ก๊ากกกกกกกกกกกกก )
“ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!! พี่หมีๆ พี่หมี ๆ พี่หนอน ฮ่าๆ ตลกว่ะแม่งงงงงง”
ผมกับไอ้หนอนแล้วก็คนอื่นๆ ขึ้นมายืนรวมกันอยู่หน้า เวทีครับ แล้วทำความเคารพอย่างพร้อมเพรียง โบกไม้ โบกมือ ส่ายสะดือ เด้งมา เด้งไป ก๊ากกกกกกๆ
“ขอเสียงปรบมือในการแสดงพิสดารของ ม.6/5 อีกครั้งครับ”
ลงมาด้านล่าง ก็อารมณ์ประมาณ ดงบังชินกิเหยียบสุวรรณภูมินั่นแหละครับ คนยืนแน่นเอียดจะถ่ายรูปคนโน้น คนนี้ คนนั้น โอยยยยยยยยยยยยย ให้กูลงไปหาพื้นก่อนได้ไหม แล้วพาไปต้มยำ ตำพริกที่ไหนกูไปหมด ไอ้ยูอยู่ไหนว่ะ มารับเมียมึงหน่อย จะเป็นลมอยู่แล้ว โฮกกกกกกกกกกกกกกก
“ขอทางหน่อยครับ แฟนผมหายใจไม่ออก” พูดพระเอก พระเอกก็มาแล้วครับ ยูนิตมันเดินแหวกสาวๆเข้ามาแล้วจูงมือผมฝ่าออกไปเลย แต่พอมาถึงกลุ่มแฟนคลับของเราสองคนมันก็หยุดให้น้องๆ เขาถ่ายรูป
มันจูงมือผมออกไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องน้ำ มีคนขอถ่ายรูปรายทางเต็มไปหมดครับ ผมก็เอาเลยยยยยยยยยยยย เต็มที่อยากถ่ายกูก็จะหยุดให้ถ่าย แต่ส่วนมากจะเป็นรูปคู่เสียส่วนใหญ่ เพราะน้องๆต้องการรูปคู่ครับ แล้วก็กลับโต๊ะครับ งานก็ดำเนินไปถึงช่วงเต้นลีลาศของพวกครูอาจารย์และผู้ปกครองครบ แต่ถ้า ม.6 คนไหนอยาเต้นก็ได้ แต่ต้องแม้นท่านะ เดี๋ยวจะไปเต้นชนคนโน้นคนนี่ หน้าแตกยับพอดี พิธีกรบนเวทีก็เปลี่ยนเป็นอาจารย์กาญจนกร ไอ้อาร์ก็ลงมานั่งโต๊ะ แดกกระเพราะตา จิบเบียร์เบาๆกันไป
“หมีเก่งมากเลยอ่ะ ทำได้ไง ตอนลิบซิ่งเป็นเฮียเจย์ก็หล่อแล้ว พอมาแสงดาวเท่านั้น ฮ่าๆ ตลกอ่ะ” บัตเตอร์ยิงมาคนแรกเลยครับ ไอ้กรร ไอ้ฟอส ยังไม่กลับมาจากห้องน้ำ คงสิงอยู่นานกว่าจะเอาเครื่องสำอางค์ที่ทาอย่างทุเรศๆออกจากหน้า
“คนมันเทพอยู่แล้ว ก๊ากกกกกกกกกกก” ไอ้ยูส่ายหน้าแล้วยื่นน้ำแดงมาให้ ก๊วกกกกๆๆ ก็เป็นอีกวก เอ๊ยนางก๊วก ฮิ้วววววววววๆ ( ยิ่งดึก ยิ่งบ้า )
“เหลือแต่วงของเตอร์ใช่ไหมที่รอขึ้นปิดท้ายงาน”
“อืมๆ รอให้ป้าๆ เขาเต้นเสร็จก่อนอ่ะ เพราะต่อไปถึงตาเราไปแดนซ์บ้าง” วงดนตรีของบัตเตอร์เป็นวงเดียวของโรงเรียน ครับ เพราะทั้งโรงเรียนไม่มีใครกล้าฟอร์มวงขึ้นมา เพราะคุณภาพไม่เท่าเทียมกับวงไอ้เตอร์ ของเขาดีจริงๆนะครับ ออกงานก็บ่อย ไปแข่งที่ไหนก็ได้ถ้วย(ชา) กลับมาทุกที เรียกกว่าหล่อกันทุกคน แต่ผมไม่รู้จักหรอกครับ ว่าใครเป็นใคร เพราะขี้เกียจจำ
แล้วเวลาที่พวกเราทุกคนรอคอยก็มาถึง ผู้ปกครองเริ่มทยอยกันกลับ เหลือก็แต่อาจารย์ที่อยากดูฝีมือของพวกผม และก็คุมไปในตัวครับ เพราะกลัวว่า ม.6 จะยกพวกตีกันเอง หารู้ไม่ว่า หลังเลิกงานนี้มีเฮครับ เล็งไอ้โก้ ห้องหนึ่งไว้แล้ว ไม่รอดครับ บอกพวกไอ้ฟอส ไอ้กรรไว้แล้วว่า หลังเลิกงานไปสมทบกับพวกไอ้สดห้อง 16 ยำตีนไอ้โก้กัน หึหึ
เห็นหล่อๆอย่างนี้ ผมก็โหดเป็นเหมือนกันนะครับ
“สวัสดีคร้าบบบบบบบบบบบบบ ทุกคน!!!!!!!!!” นักร้องนำเดินถือไมค์ลอยอย่างหล่ออกมาทักทาย พี่น้องประชาชนที่ยืนออกันอยู่หน้าเวที ตอนนี้ไอ้ยูมันถอดสูทออกแล้วครับ เหลือแต่เชิ้ตกับหูกระต่าย หล่อเหี้ยๆๆ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” แล้วจะกรี๊ดกันทำไมวะเนี่ย มันยังไม่ได้ร้องซักเพลงเลย พวกแม่งก็ใส่กันซะ ไอ้ยูที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลังผมโอบเอวซะ ก็ปล่อยมันไป วันนี้ทำไรก็เอาเต็มที่เลยมึง
“พร้อมที่จะมันกันหรือยัง!!!!!!!!!!!”
“ยังงงงงงงงงงงงงง” อ้าวววววววว คนดูกวนตีน พวกนักดนตรีก็เซ็ทเครื่องคอย แต่มันติดที่คนดูเสือกกวนตีนนักร้องซะงั้น ก๊ากกกกกกกกกกกๆ ม.6 สิรินธารฯ เจริญ ๆ
“พวกคุณไม่พร้อม แต่พวกเราพร้อม มาฟังเพลงแรกกันเลยครับ..........เจ้าภาพจงเจริญครับ”
ขอให้เจ้าภาพ จงเจริญ
คิดทอง ให้ได้ทอง
คิดเงิน ให้ได้เงิน
ขอให้เจ้าภาพ จงเจริญ
ใครมีเท่าไร มีเท่าไร ก็มีเท่าไร
ไม่ต้องควัก สักแดง สักบาท
เอาหัวใจ มาก็พอ ไม่ต้องรอก็ขอประกาศ
ว่างานนี้ ของฟรี แน่นอน
ให้เจ้าภาพ จงเจริญ
คิดทอง ให้ได้ทอง
คิดเงิน ให้ได้เงิน
ขอให้เจ้าภาพ จงเจริญ
ริน รินเข้าไป รินเข้าไป ก็รินเข้าไป
ให้มันครบ ครบคน ครบครัน
รินหัวใจ มาให้กัน ดื่มดวงใจของกันและกัน
ดื่มให้ความ สัมพันธ์ ยืดยาว
ให้เจ้าภาพ จงเจริญ
คิดทอง ให้ได้ทอง
คิดเงิน ให้ได้เงิน
ขอให้เจ้าภาพ จงเจริญ
..คนไทยด้วยกัน ผูกพันแน่นหนา
มาถึงเรือน มาเยือนถึงถิ่น
มันต้องกินด้วยกันสักมื้อ
(คนไทยด้วยกัน ผูกพันแน่นหนา)
(มาถึงเรือน มาเยือนถึงถิ่น)
(มันต้องกินด้วยกันสักแบน)
เขมร กับญวน กับลาว
ข้ามมาบ้านเรา ยังเลี้ยงดูอย่างดี
ริน รินเข้าไป รินเข้าไป ก็รินเข้าไป
ให้มันครบ ครบคน ครบครัน
รินหัวใจ มาให้กัน ดื่มดวงใจของกันและกัน
ดื่มให้ความ สัมพันธ์ ยืดยาว
ให้เจ้าภาพ จงเจริญ
คิดทอง ให้ได้ทอง
คิดเงิน ให้ได้เงิน
ขอให้เจ้าภาพ จงเจริญ ให้เจ้าภาพ จงเจริญ
คิดเงิน ให้ได้ทอง
คิดทอง ให้ได้เงิน
ขอให้เจ้าภาพจงเจริญ ขอให้เจ้าภาพจงเจริญ
คิดเงิน ให้ได้ทอง
คิดทอง ให้ได้เงิน
ขอให้เจ้าภาพ จงเจริญ
มันส์ไม่มันส์ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆพวกมันเล่นซะมันส์เลยครับ เจ้าภาพจงเจริญ ฮิ้ววววววววว เพลงต่อไปก็ Nump ของลิงกินผัก แล้วก็ต่อด้วย Baby ของจัสติน เวอร์ชั่นร๊อค โอยยยยยยยยย พวกมึงเอาเพลงของเขามายำมั่วหมดแล้ว มี Sorry Sorry ของเอสเจ I don’t care ของทูเอนี่วัน ทั้งหมดนี่มันเปลี่ยนเวอร์ชั่นหมดเลยครับ แต่ขอบอกว่ามันส์มาก เต้นกันสุดฤทธิ์ สุดเหวี่ยง เพลงเด่นๆ ดัง ๆมันเอามาหมด ไม่ใช่แฟนทำแทนไม่ได้ ของตั๊กโต่ง มันยังเอามาเล่นใหม่ So Good!!! ไอ้ยูก็โยกตามนิดหน่อย แต่ผม ไอ้กรร ไอ้ฟอส ไอ้อาร์ กระโดดกันเต็มที่ ไอ้นักร้องนำมันสั่งให้ร้อง พวกผมก็ร้อง
“กลับบ้านเรานะครับ” ไปตามนั้นครับ เพราะหมดแรง ก๊ากๆ ให้ผัวมันกอดขึ้นรถไปเลย
*****************************************************************************
อย่างยาวอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ คำผิดตรงไหน อะไรยังไงก็ฝากดูด้วยนะคะ ไปล่ะๆ
ฟิ้วววววววววววววว จะไปปั่น “มินมิน+บอล” ลงใน Secret Love ขยันเอาโล่ๆ ฮิ้ววววววววววววๆ
เดี๋ยวจะเปิดเทอมแล้ว กลัวว่จะหายไปนานอีกตอนนี้ว่างต้องรีบคะ
///// ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ นี่คือเสียงตามสายจาก พนักงานประจำรถสองแถว กรุณากดกริ่งตามหมายเลขหากจะลงสถานีดังต่อไปนี้
กด 1 สถานี “หมี”
กด 2 สถานี “ยูนิต”
กด 3 สถานี “คนแต่ง”
กด 4 กูไม่มีที่ไป
กด 5 ศพไรญาติ
ปล.100 อย่าลืมกด+ OK?
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
หมีฮาว่ะ
ยูน่ารักเวอร์อ่ะ
-
กด + แล้วหยิบวีต้ามากิน แล้วไปนอน เครียดกะน้องหมีลูกแม่ เพี๊ยนมากกกกก
แต่ก็ยังน่ารัก น่ากอดอยู่ดี :o8: :o8: :o8:
-
o18 o18 o18
-
ฮั่นแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หลงไอ้หมีล่ะซิ หึหึ
-
จบม. 6 แล้้วจะมีเวอร์ชั่นมหาลัยหรือเปล่านะ
แต่หมีกับยูน่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:กอด1:
-
จบม. 6 แล้้วจะมีเวอร์ชั่นมหาลัยหรือเปล่านะ
แต่หมีกับยูน่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:กอด1:
นั่นซิ เดี๋ยวลองคิดดู ยังนึกไม่ถึงว่าจะแต่งไปถึงตอนนั้น
-
เพิ่งรู้ว่า "นายเอก"
มันรั่วขนาดนี้ ก๊ากกกกกกกกกกๆ นั่งไป ก็ฮากันไป ฮ่าๆ :m20: :m20:
-
ฮาอ่ะ กร๊ากกกกกก
ขำไปไหน โห ถ้ามีแสดงอย่างนี้จริงๆอยากไปเกาะขอบเวทีดูบ้าง ^^
-
กด4 พร้อมบวกให้แล้วนะจ๊ะ
-
:m20: :m20: :m20: :m20:
+1
-
555 น้องหมีรั่วง๊าบบบบ ยูนิตหล่อมากกกก กรี๊ด ด้วยคนค่ะ แอบไลท์คำพูดน้องหมี "มึงชอบผัวกูหรอวะ" ได้ใจมากๆเลยค่า!!!
-
คุณนักเรียนค่ะ การแสดงจะ ฮา ไปไหนค่ะ
คิดได้อ่ะ
กร๊าก ก ก ก ก ก
ตอนนี้ชอบหมีอ่ะ ตรงได้ใจมาก!
หวงสามีมากมายนะค่ะ :)
-
ช่วงตอบคำถาม (รออ่านตอนต่อไปวันพรุ่งนี้ )
555 น้องหมีรั่วง๊าบบบบ ยูนิตหล่อมากกกก กรี๊ด ด้วยคนค่ะ แอบไลท์คำพูดน้องหมี "มึงชอบผัวกูหรอวะ" ได้ใจมากๆเลยค่า!!!
คือตอนแรกหมวยก็แต่งให้หมีมันออกมากวนตีนๆ นะ แต่ไม่คิดว่ามันจะรั่วขนาดนี้ ฮ่าๆ
คุณนักเรียนค่ะ การแสดงจะ ฮา ไปไหนค่ะ
คิดได้อ่ะ
กร๊าก ก ก ก ก ก
ตอนนี้ชอบหมีอ่ะ ตรงได้ใจมาก!
หวงสามีมากมายนะค่ะ
การหวงผัว "เป็นคุณสมบัติที่ดี ที่เมียพึงกระทำ" ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกๆ
ถ้าไม่ช้า ไม่เร็ว และไม่ฮาจนเกินไป พรุ่งนี้น่าจะอัพทันอยู่นะคะ
http://www.youtube.com/watch?v=l3WmNMumR8g
-
มันยาวเนื้อเพลงตะหากอ่าาาาาาาาาา
มาต่อเร็วๆนะคะ :กอด1:
-
เอาอีก
วันนี้สนุกมากเลย
55+เมาแน่ o13 o13 :bye2: :bye2:
-
มันยาวเนื้อเพลงตะหากอ่าาาาาาาาาา
มาต่อเร็วๆนะคะ :กอด1:
กรี๊ดดดดดดดดดดด เจ็บปวด 55555555555+ พรุ่งนี้ได้ป่ะ
โห ท้องเสียอ่ะ
-
ฮาจริง อะไรจริง นะหมี
:laugh: :laugh:
-
:t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3:
-
^
^
^
:z13:
จิ้มก้นให้ตื่น :laugh:
มาแอบหาวทามมายยยย มาต่อด่วนเลยยยย o18
-
กด+ไปแว้วจร้าาาา ฮาเวอร์อ่านุ้งหมวย
ยู กะ หมี หวงเวอร์ทั้งคู่ ฮ่าๆๆๆ แต่ก็น่ารักน๊ะ
มาต่ออีกน๊า กะลังหนุกเรยจ้า
:กอด1: :กอด1:
-
ขอเวลาหนูคิดแปปหนึงได้ป่ะ ก๊ากกกกๆ
-
Fall in Love แล้วคุณจะหลงรักผม
กับดัก หลุมที่ 10
I've never care what tomorrow come
I've care just only today that I have you
วันข้างหน้าจะเป็นอย่างไรไม่สำคัญ ขอแค่รู้ว่าวันนี้ยังมีเธอ
...
“เกี่ยวเถอะนะแม่เกี่ยว ชะชะ นะเกี่ยวเถอะนะแม่เกี่ยววว” มนุษย์ผู้ไม่สงสารเพื่อนนามว่า ฟอส กำลังแหกปากร้องเพลงรุ่นแม่มันยังเป็นสาว เอ๊ะ หรือว่ายาย งั้นช่างมัน แต่ที่แน่ๆ คือตอนนี้มันสร้างความรำคาญให้ผมไปประมาณ 20 ล้านปีแสง อีกทั้งยังใช้เวลาในการโคจรรอบดวงอาทิตย์เป็นเวลา 365.26 วัน เอ๊ะๆ มันนอกเรื่องนี่หว่า เริ่มไปตั้งแต่ต้นเรื่องแหละ ก๊ากกๆ
“มึงไปเกี่ยวที่บ้านมึงไป อย่าลืมเอาเคียวเกี่ยวหมาในปากมึงออกด้วย แม่งคนกำลังคิดเลข” ไปตามนั้นครับ ผมซึ่งเป็นนักเรียน ม.ปลาย อย่างน้อยมันก็ต้องมีการบ้านมานั่งทำให้ปวดหัวเป็นว่าเล่น ใช่ไหมล่ะ และชีวิตประจำวันของเรามันก็หนีไม่พ้น “เลข” เกลียดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไม่เคยเกลียดอะไรเท่าตัวเลขมาก่อนเลย
“โหๆ ดูมึงคิด ถ้ามึงใช้หัวสมองมึงล้วนๆ กูจะไม่ว่า นี่แม่งกดเครื่องคิดเลขยังกับสแคสแผ่น ทำเอากูแทบจะเต้นตามจังหวะมึงแล้ว” เหี้ยฟอสยังไม่หยุดใส่ร้ายผมครับ ตำรวจมีของคู่กายคือปืน ไอ้ยูมีอาวุธคู่กายคือความหล่อ ไอ้ฟอสมีอาวุธคู่กายคือปากหมา ไอ้กรรมีอาวุธคู่กายคือปากไว แล้วผม ไอ้หมีมีอาวุธคู่กายคือ “เครื่องคิดเลข” ก๊ากกกกกๆ ไม่มีอะไรที่จะพรากเราสองคนจากกัน ร่างเราสองคนเป็นอวตาลของกันและกันไปแล้ว กรู๊ๆๆ
“เลิกเห่าได้ยังพวกมึงสองตัวอ่ะ กูรำคาญ แม่งไม่มีสมาธิในการนอน” ทันทีทันใดครับ ผมพุ่งเป้าไปหาไอ้กรรที่นอนอยู่ข้างตีนด้วยความเร็วปีแสง จับหน้ามันให้มั่นแล้วตีหัวมันอย่างไม่ปราณี นี่กูถือว่าอ่อนให้แล้วนะ
“โอ๊ย โอ๊ย พี่เบนชลาทิศ !!!!!!! กูเจ็บครับคุณเพื่อน โอ๊ยยยยยยยยยยย” ร้องเป็นเพลงไปซิมึง ฮ่าๆ ไม่พอใจเราไม่ปล่อย
“ไม่ทำอะไรแล้วมึงยังเอาหมาในปากมาเห่าให้คนอื่นอีก” เป็นที่พอใจ แล้วผมก็ปล่อยหัวไอ้กรร มันมองค้อนอย่างกวนตีน เลยยกตีนขู่ไปหนึ่งดอก นั่นแหละมันถึงยอมแล้วก็นอนต่อไป แล้วมึงจะลุกขึ้นมาหาฟอสซิลทำไมว่ะ
คือตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยงครับ เรียนคณิตในคาบ 4 คาบสุดท้ายของภาคเช้า อาจารย์นก คนงาม ทรามวัย ไม่มีแฟน ด่าเก่ง ขี้บ่น ก็ให้ใบงานเป็นกลุ่มมาทำครับ อาจารย์คงกลัวว่าพวกผมจะพักเที่ยงแล้วมีความสุขเกินไป ก็เลยหางานมาเบรคเอาไว้ และขอบอกว่าได้ผลทุกทีครับ เพราะพวกผมต้องหัวหมุนทำกันให้เสร็จ กำหนดส่งมันก่อนคาบบ่ายคาบแรกไง โอ้วววววว มนุษย์น่ารักๆ เริ่มท้อกับชีวิต
“แฟนจ๋าฉันมาแล้วจ้ะ อยู่นี่แล้วน่ะ เขยิบมาใกล้ๆ ตะละล้า แฟนจ๋าฉันเป็นเนื้อคู่ รักจริงไม่อู้ โอ้แม่ยอดชู้ กรู๊ๆ เชิ้บๆ” คือไม่ต้องสงสัยว่านี่คือเสียงใคร มนุษย์หน้าไหนมันทั้งกล้าร้องกล้าเต้น อย่างนี้ ด้านได้อายอดอย่างนี้ มีคนเดียวครับ ไอ้หมีไง ก๊ากกกกกกกก กดไปกดมา คำตอบก็ออก งานก็เสร็จ ลุกเต้นแม่งเลย เอ๊าๆ เซิ้งงงงง
“ก๊ากกกกกกกกกกกก ๆ เหี้ยหมีเสร็จแล้วเหรอว่ะ โหยยยยยยย เพื่อนกูเกง ไหนๆเอาไปเหลี่ยมทองก่อนแล้วค่อยเอาไปส่ง” พ่อมึงซิเหลี่ยมทอง ของกูต้องกรอบเพชร 7 ชั่วโคตร เริ่มไม่ใช่แหละ ก็คนมันดีใจ อ่ะ ฮู้ๆ
“ไอ้กรร วิ่งไปเร็วมึง ไปส่งตอนนี้แหละ เจ๊เห็นกลุ่มเราเป็นกลุ่มแรก ต้องซึ้งจนตดออกแน่ๆ ไปโล้ดด” ไอ้กรรรับคำสั่งอย่างแข็งขันแล้วมันก็วิ่ง สี่คูณร้อยอย่างแรง แซงหอยทาก ไปยังอาคาร 1 ที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ทั้งหลายสิงสถิตอยู่นั้นครับ โต๊ะอาจารย์นกอยู่นั่นน่ะครับ ท่านเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครอง
สงสัยไหม ทำไมพระเอกหาย ไม่ได้หายไปไหนครับ เพราะมันอยู่ในใจเราทุกคนเสมอไป ( ก๊ากกกกกกกกกก) มันไปทำงาน เขาประชุมเกี่ยวกับ งานกีฬากระชับมิตรอะไรซักอย่างนี่แหละ กับโรงเรียนข้างๆ ประมาณว่าสร้างเสริมความสามัคคีให้ตีกันน้อยลง แต่เด็กสิรินธารฯ ซะอย่าง บอกซ้ายพวกผมมุดลงดินอยู่แล้วครับ ฮ่าๆ
“มึงๆ เล่นบิงโกกันเหอะ ไหนก็ไม่ได้แดกข้าวแล้ว” ไอ้ฟอสความคิดดีมาก แต่ หมู่เฮามีกันอยู่ 3 หน่อ อีกหนึ่งหน่อไปส่งงาน ตอนนี้ก็เหลือ 2 หล่อ ให้เล่นกัน 2 คนเนี่ยนะ ผมว่าแดกหูกันเองยังสนุกกว่า
“น้องๆครับ สนใจมาเล่นการพนันเล็กๆน้อยๆกับพี่ไหมครับ พี่ว่าน่ารักๆอย่างน้องนี่ ต้องดวงขึ้นแน่นอนครับ” เยาวชนอย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง เพราะมันดี เอ๊ย ไม่ดี เอ๊ย ถูกแล้ว ( เริ่มเหนื่อยกับตัวเอง ) ไอ้ฟอสมันลุกไปถามโต๊ะ น้อง ม.5 ข้างๆ สมาชิกเยอะครับโต๊ะนั้น นี่ถ้าได้แต่ละตาก็ ซื้อบ้านพร้อมที่หนึ่งแถมหนี้สิน ได้อย่างสบายๆเลยครับ ( ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก )
“จัดไปครับพี่” น้องๆทั้งหลายไม่ปฏิเสธเลยครับ ไอ้ฟอสก็งัดอาวุธออกมาทันที เอาแผ่นตัวเลขแจกจ่ายให้กับน้องๆ ใครชอบเลขไหนก็เลือกเอาได้เต็มที่ เลือกเสร็จแล้วบอกพี่ เดี๋ยวพี่โทรไปซื้อหวยกับแม่พี่ให้ แม่พี่เป็นเอเย่นรายใหญ่ประจำจังหวัดเลยนะ ตำรวจไม่เคยจับได้ เพราะน้องชายตัวเองจับพี่สาวไม่ลง ( ยิ่งกว่าฮา )
ไอ้ฟอสเอาเบอร์ 2 ผมเอาเบอร์ 12 คือสองเบอร์นี่มีเปอร์เซ็นต์บิงเร็ว กว่าเบอร์อื่นๆครับ อีกอย่างพวกผมก็เล่นจนจำเลขในแผ่นกระดาษได้ซะยิ่งกว่าสูตรแคลคูลัสอีก ( หน้าดิพหลัง+หลังดิฟหน้า ) อีกสูตร ( ล่างดิพบน-บนดิพล่าง ส่วนล่างกำลังสอง ) จดเร็วๆ เดี๋ยวมันเลือน
“18 26 อก 35 ชอบมะ ชอบมะ” นั่นปะไร คนขานเลขก็กวนตีนเหลือเกิน ไอ้ผมก็อุตส่าห์ดีใจ เพราะในแผ่นกระดาษมันดี แต่ไอ้ดำ ( ม.5 ) มันเสือกร้องเป็นเพลงซะงั้น เดี๋ยวก็ได้ตบ ม.5 แล้วส่งมันกลับปัตตานี้
“รูปร่าง หน้าตาอย่างนี้ ถามหน่อยเถอะพี ชอบมะ ชอบมะ ฮื้ยยยยยยยยย ไอ้เหี้ย กวนตีนขานดีๆไปเลยนะมึง เดี๋ยวกูตาตาหลุบ” ไอ้ฟอสร้องต่อแล้ว แล้วก็ด่าต่อครับ ก๊ากกกกก นี่ผมอยู่ในคณะตลกหรือเปล่าเนี่ย
“เอาดีๆ เร็วๆ ว่องๆ กูอยากได้ตังค์”
“เสียตังค์ซิไม่ว่า...เฮ้ยไอ้น้องทั้งหลาย ตาละ 5 นะโว้ย ใครเอแบงค์มาฝาดหัวกูตบ ไปแลกเป็นเหรียญซะ” ผมต้องดักทางเอาไว้ คือ เพื่อนๆในห้องมันก็เล่น บางคนหัวหมอบอกว่าไม่มีเหรียญ ติดไว้ก่อนได้ไหม เมื่อก่อนก็ได้ แต่เดี๋ยวนี้ไม่ได้แล้ว เพราะถ้าใครติดหนีกลางวง “บิงโก” ดอกเบี้ยชั่วโมงละ 10 ครับพี่น้อง
แล้วไอ้ดำก็เริ่มกลับมาประกาศอีกครั้ง โคตรลุ้นอ่ะ ผมเหลืออีกหนึ่งมุมก็จะบิงแล้ว เหลือเลข 10 ครับ เพราะมันยังไม่ออก แม่งทำไมออกยากออกเย็นจริงๆ เล่นเกือบ 8 คน บิงทั้งวงก็ 40 กว่าบาท ก๊ากกกกกกกกก บ้านพร้อมหนี้สิน อยู่ใกล้ๆแล้วครับ ฮ่าๆ
“12”
“กูลบออก 2ได้ไหมวะ แม่ง นานเกินไปล่ะ”
“พี่ครับใจเย็นๆ ของอย่างนี้มันต้องถึงครับ” เล่นเอามองไปที่ไอ้ดำอย่าง งงๆ อะไรถึงวะ
“ก็เงินถึงไงพี่ คนไหนอยากบิงก็ยัดผมใต้โต๊ะ 500 รับรองได้เกิดชัวร์”
“มึงซิจะไปเกิดใหม่ ๆ เลิกหอน ประกาศต่อไป เร็วๆ เดี๋ยวอารจารย์ฝ่ายปกครองมาเห็นก็โดนยึดหรอกมึง” ไอ้ฟอสพูดถูก แต่ไม่เป็นไร พวกผมมันมึนขั้นเทพ อาจารย์ยึดไป เราก็ไปหาซื้อใหม่ ถ้ายึดไปแล้วเอาไปทิ้งถังขยะ ก็ตามไปคุ้ยขยะก็จบ
“ทำอะไรกัน!!!!!!!!!!!!”
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” วงแตก แต่ไม่ลุก แตกเฉพาะเสียงเท่านั้นครับ ด้วยสัญชาตญาณการเอาตัวรอด บอกให้พวกผมเอาตัววางแล้วก็แผ่นกระดาษซุกเข้าไปในเสื้อนักเรียนครับ
“อ้าววววววววววว ไอ้กรร ไอ้เวร เล่นไม่รู้เรื่องเดี๋ยวก็เป็นโรควูบไม่รู้ตัวหรอกมึง แล้วแม่ง เมื่อกี้กูเกือบบิงแล้ว กระดานกูพังหมด เพราะมึงเลยไอ้เหี้ยยยยยยยยย ชดใช้มา”
“อ่ะ” มันยื่นแซนวิซกับน้ำส้มมาให้ บวกกับรอยยิ้มกวนตีนๆอย่างนี้ รู้ได้แน่นอนว่า ใครฝากให้มันมา
“มันไปซื้อตอนไหน”
“เมื่อกี้ เจอกูในสหกรณ์ มันเข้าไปซื้อฟิวเจอร์บอร์ด เลยถามกูว่ามึงกินข้าวยัง พอกูตอบไม่กิน ก็หยิบโน่นหยิบนี่ใส่ถุงจ่ายเงิน แล้วก็เอามายัดมือกู” ไอ้กรรชูถุงขนมปัง พวกเบเกอร์รี่ขึ้นให้ดู ก็กระจ่างครับ สงสัยงานหนัก เลยบินมาหาผมไม่ได้
“เฮ้ยยยยยยยย อย่าเพิ่งมาแดกตอนนี้ เล่นก่อนๆ” แล้ววิญญาณหาเงินก็เข้าร่างอีกครั้ง คราวนี้ไม่พลาดครับ เบอร์ 12 นำโชค นำชัยให้ผมแท้ๆ บิง 5 ตารวด 200 กว่าบาท เข้ามานอนเล่นในกระเป๋ากางเกงผมแล้ว โหๆ ผมน่าจะเอาดีด้านนี้นะ ฮ่าๆ
ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ................ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“เดี๋ยวตานี้กูไม่เล่นนะมึง เลิกล่ะ”
“โหยยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้เวร ได้เงินแล้วชิ่ง แน่จริงอย่าเลิกดิวะ” ไอ้ฟอสเริ่มกลายเป็นหมาบ้าไปแล้วครับๆ นั่นไงๆ น้ำลายฟูมปากแล้วมึง โทรเรียก 1150 มาด่วน( เอามาทำไม) สั่งสิตเลอร์ให้มันกินไง กินสุกี้เผื่อจะดีขึ้น ( โอยยยยยยยยย มั่วร้านแล้วมึง )
“ใช่ๆ พี่หมีเล่นบิงคนเดียว มาเล่นต่อเลย พวกผมจะเอาเงินผมคืน”
“หึหึ อยากเป็นโรควูบกะทันหันไหมว่ะครับ ไอ้น้องงงงง” เด็ก ม.5 ส่ายหน้าทันที ก็บอกแล้ว คนน่ารักใช่ว่าจะโหดไม่เป็น
“กินยังที่ซื้อไปให้” ผมลุกออกมารับโทรศัพท์น่ะครับ คือรู้ไงว่าใครโทรมา ตอนแรกว่าจะไม่รับแล้วนะ แต่อดสงสารมันไม่ได้ เหอะๆ เหอะๆ
“กำลังจะกิน แล้วมึงล่ะกินยัง”
“ยังครับ แล้วหมีทำไมไม่กิน ไหนว่างานส่งแล้ว” สงสัยไอ้กรรมันบอก
“เมื่อกี้เล่นบิงโกอ่ะ ก็เลยไม่ได้กิน แต่ตอนนี้กำลังแกะ แล้วก็กำลังจะแดก อ้ามมมมมมมมมมมมมมมมมมมม” คำใหญ่ไปครับพี่น้อง
“แค่กกกกกกกกกๆๆ” ติดคอไปตามระเบียบ
“แล้วจะกินคำใหญ่ทำไมล่ะครับ ก็รู้ว่าตัวเองไม่ชอบเคี้ยวอะไรนานๆ รีบกินน้ำดิหมี ซื้อไปให้แล้ว” มาเป็นชุด นอนสต๊อป ไม่มีหยุด แต่ก็ไม่สวนกลับ เพราะตอนนี้แฮมมันติดคอโพ้มมมมมมมมม น้ำอยู่ไหน มาหาพี่ด่วน แอ๊กๆ
“ ................................” ผมเงียบเพราะต้องใช้เวลาในการดูดน้ำครับ
“หายแล้วใช่ไหม ถ้าไม่หายยูจะไปหาดูอาการถึงที่เลยนะ”
“เฮ้ยยยยยยยยยย หายแล้วครับที่รัก กูหายไปจากโลกนี้แล้วววววว มึงทำงานไปเถอะ เดี๋ยวก็เข้าเรียนแล้ว”
“หึหึ ก็ดี กินให้หมดนะ จะได้ไม่ปวดท้องหิวข้าวตอนบ่าย” ไอ้ยูมันรู้ดีครับ คือตอนเที่ยงผมไม่หิวข้าว แต่อาการมันออกตอนบ่ายอ่ะ ขอบอกว่าเรียนไม่รู้เรื่อง ตาลาย ท้องร้อง แบบเห็นกองหนังสือเป็นจานข้าวอ่ะ คิดดูว่ามันหนักขนาดไหน
“ให้กูกินหมดนี่เนี่ยนะ โหหหหหห ตายพอดี” ผมกินเก่งก็จริง แต่กับพวกเบเกอรี่นี่ผมไม่ถนัดนะ ผมถนัดปูปลาร้า ตำสั่ว ตำไทยไข่เค็ม หมี่กรอบ น้ำตก เย็นตาโฟ แค็บหมู บะหมี่เกี๊ยว เสียมากกว่า ขนมปังเนยๆอย่างนี้ก็กินได้ แต่ก็ไม่ปาก เพราะมันเลี่ยน
“ไม่ตายหรอกครับ ในถุงก็มี เค้กบัตเตอร์ เค้กมะม่วง ครัวซอง แซนวิชแฮม กับทูน่า พายไก่ เลย์สองถุง เบนโต๊ะ 1 ทาโร่ 1นมเปรี้ยวสอง น้ำส้มหนึ่ง” แม่เจ้า ไอ้ยูบอกได้เป๊ะทุกอย่างเลยครับ คือมันไล่ไปเรื่อยๆ ผมก็เช็คตามไปเรื่อยๆ ครบทุกอย่างครับ เพอร์เฟคอ่ะ ผัวดีอย่างนี้หาได้ที่ไหน ว่านแห ลากอวนกี่ปีถึงจะเจอ ก๊ากกกกกกกกกกก
“เอาไว้กินตอนเปลี่ยนคาบแล้วกัน แล้วก็เก็บไว้กินกับมึงตอนเย็น”
“วันนี้มีประชุมตอนเย็นอีกนะครับ แต่ยูจะไปรับหมีที่ห้องเหมือนเดิมนะครับ” วันนี้วันจันทร์ คาบสุดท้ายเรียน ฟิสิกส์ กับเฮียเสริม ที่ตึก 2
“ครับๆมาเถอะครับที่รัก ไม่ได้เห็นหน้าเพียงครึ่งวัน ทำไมชีวิตถึงมืดหม่นอย่างนี้ กลับมาฉายแสงให้หัวใจอีกนะครับ”
“อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แค่กกกกกกกกกกกกๆ” มีแบคอยู่ด้านหลังซะงั้น ก็พวกเล่นบิงโกนั่นแหละครับ นี่พวกมึงสอดรู้สอดเห็นเหรอวะ
“ฮ่าๆ เดี๋ยวตอนเย็นได้ฉายจนไหม้แน่ครับ”
“อะไรไหม้ หน้ามึงอ่ะเหรอ ก๊ากกกกกกกกกกก”
“หัวเราะไปเถอะครับ ถ้าเจอกันตอนเย็นเอาให้เก่งเหมือนตอนนี้นะครับ”
“กูเก่งมาตั้งนานแล้ว มึงไม่รู้เหรอ”
“ถ้าเก่งจริง วันนี้ on top นะครับ”
“ไอ้ยู ไอ้เหี้ยยยยยยยยย มึงแม่ง คุยอยู่เรื่องนี้อยู่ดีๆ มึงลากขึ้นเตียงซะงั้น ไอ้หื่นนนนนนน” สันดารด้านนี้ไม่เคยหาย เอาน้ำมนตร์ 7 วันมาสาดใส่มัน ก็ไม่หาย มันซึมลึกเข้าหัวสมองส่วนหลังทะลุไฮโพทารามัส ออสโมซิสเข้า เมลันดาออฟลองกาตา ไปแล้ว
“นั่นไง หมีพูดนำก่อนทำไม ลากขึ้นเตียงน่ะไม่ทำอยู่แล้วครับ เพราะหมีน่ะอุ้มทีเดียวก็เสร็จแล้ว” โหหหหห มึงพูดซะกูเห็นภาพเลย
“หึหึ วันนี้มึงไปส่งกูที่บ้านครับ จำไม่ได้เหรอ ก๊ากกกกกกกกกก อดว่ะแม่ง” โหหหห ไม่เคยหัวเราะแล้วมีความสุขเท่านี้มาก่อนเลยครับ เทพีวีนัสลอยมาข้างผมแล้วววววววววว ก๊ากกกก เทพีคนงามโรยดอกไม้ใหญ่เลยครับ ฮ่าๆ อะเลิดๆ
“งั้นก็แสดงความเสียใจด้วยนะครับ เพราะวันนี้ยูจะไปนอนบ้านหมี” อ้าววววววววววว เทพีเปลี่ยนด้านแล้วครับ ทำไมหล่อนลอยมุดโทรศัพท์ผมไปล่ะ จิตใจรวนเรคบไม่ได้
“ไรวะ บ้านมึงก็มี ทำไมไม่นอน”
“จะนอนบ้านเมียนี่ผิดตรงไหนครับ กฎหมายข้อไหนบอกว่าผัวห้ามนอนกับเมีย”
ไอ้หมีมาเจอมุกนี้ก็ “จอด” เหมือนกันครับ
*******************************************************************************
อีกตอนที่ผ่านพ้นไป เฮ้อๆ ปวดหลังอย่างแรง นั่งหลังขดหลังแข็ง ฮ่าๆ
ตอนนี้ใช้นามปากกาแล้วนะคะ พี่ๆที่เขียนนิยายบอกว่า เราสมควรมีนามปากกาได้แล้ว มันจะได้ติดตา ติดใจคนอ่าน
สกุณา แปลว่า นกค่ะ ที่เลือกใช้นามปากกานี้เพราะต้องการสื่อให้เห็นถึง ความเป็นอิสระ ไม่หยุดนิ่งอยู่กับพี่ พร้อมที่จะพัฒนานิยายให้คนอ่านได้ความสุข ในการอ่านมากยิ่งขึ้นไปอีกค่ะ
สั้นไปหน่อย แต่ไม่ว่ากันนะคะ
โดย สกุณา
-
น่ารักอ่ะ
อ่านแล้วรู้สึกกระชุ่มกระชวย
-
:t3: :t3: :t3: o13
ตาจะปิดแล้ว รออ่านเมนต์
ฮ้าววววววววววววววววววว ง่วงงงงงงง
-
เราต้องว่านแหที่ไหนนะ
ถึงจะได้แบบยูสักคน
ดูแลดี ใส่ใจเยี่ยม
ได้สักคนรักตายเลย
:กอด1:
-
ยังต่อปากต่อคำน่ารักเหมือนเดิม
ชอบบิงโกเหมือนกันเลย
-
ยู ดูอบอ่นอะ กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
มาอ่านก่อนนอน แล้วหลับฝันดีแน่ๆเลยคืนนี้ :กอด1:
-
จะหวานกันไปไหนเนี่ย
อิจฉานะยะ
-
มาดันๆ น้องยูเ้ข้าคอนเซ็ปต์ หล่อ รวย นิสัยดี แถมหื่นด้วย
หาได้ที่ไหนคะแบบนี้ จะสอยมาไว้ในคอเลคชั่น :o8:
-
ว้ายเอาอีกๆ
ความรักที่เปิดเผยและแสนหวาน55+
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
รักคนอ่าน ฮิ้วววววววววๆ
-
น่ารักเสมอต้นเสมอปลายดีจริงๆนะคู่นี้ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
วันนี้ไม่ + ให้น้องหมีนะเพราะ +ให้น้ำซุปไปแล้วอ่ะ ไว้+ ตอนหน้านะ o15
-
เพิ่งเข้ามาอ่านๆ
ชอบ + รักมากมาย กึ้ด~
เปนอะไรที่เรียบง่ายน่าหลงไหลมากคับ ^^
[ปล . อยากให้ไรเตอร์รู้ไว้คับ 'ต่อสั้น มาช้า ไม่เปนไรคับ แต่ขอให้รู้ว่ารออ่านอยู่ '
ปล2. กิ๊วๆ ^^ ]
-
รั่วพอกันทั้งคู่เลย
-
ขอเวลาแปปได้ป่ะ
เมื่อวานออกแดด เหนื่อยมากกกกกกกกกกก
-
Fall in Love แล้วคุณจะหลงรักผม
โดย Chocolate love
กับดักรัก หลุมที่ 11
The happy time in my life is doing everything for you.
ช่วงเวลาที่มีความสุขของฉัน คือการได้กระทำทุกสิ่งเพื่อเธอ
ณ ตอนนี้ กระผมไอ้หมีคนหล่อ ก็มานอนเล่นนัวเนียทับตัวไอ้ยู(ที่หล่อกว่า) วันนี้วันจันทร์ครับ แต่แทนที่ไอ้ยูมันจะกลับบ้านใครบ้านมัน เสือกมาขอนอนเล่นบ้านผม ซึ่งที่บ้านผมก็นะ ตอนรับมันซะดิบดี ดีแค่ไหนที่ไม่เห็นพรหมแดงมาปูรอรับที่มุกหน้าบ้าน แม่กับพ่อผมนี่ ยิ้มรับขับสูมากครับ ประมาณว่าองค์รัชทายาทมาเยือนก็ไม่ปาน
ยูนิตมันฟังไอพอตอันเลิศหรูของมัน โดยมีผมนอนหนุนอกแมนๆของมันอยู่ มันตั้งใจฟังมากอ่ะครับ เพราะผมเพิ่งเอาเพลงใหม่ลงให้มันสดๆร้อนๆเมื่อ 20 นาทีที่แล้ว มันบอกว่าอยากฟังทุกแนวครับ เพราะมันฟังแต่ป๊อปผสม R&B ฝั่งตะวันออก พวกเพลงอินเตอร์นั่นแหละครับ ผมก็ฟังเหมือนกันนะ ก็เพราะดี แต่เพลงฝั่งเอเชียก็เพราะเหมือนกันนะ พวกหมอรำ ลูกทุ่ง เสียงอีสาน นกน้อยอุไรพรนี่มันเก็บทุกอัลบั้ม (ก๊ากกกกกก) เรียกว่าร้องได้พอหอมปากหอมหู
ผมเลยเอาเพลงทุกแนวใส่ในไอพอตอันแสนไฮโซของไอ้ยูหมด อย่างนี้มันต้องถอนยังเอาลงอ่ะ ปอยฝ้าย ไหมไทย ไผ่ ลูกนก ลูกตาล บลูเบอร์รี่ ตั๊กโต่ง ตั๊กแตน ต่ายอรทัย ก๊อตจักรพัน โอยยยยยยยย เยอะครับเยอะ ไม่ได้ใส่เอาแกล้งมันนะครับ อยากให้มันฟังศิลปวัฒนธรรมของไทยบ้าง จะได้รู้จัก
“หมีๆ เพลงนี้เพราะนะครับ ฟังกับยูหน่อย” มันเอาหูฟังด้านซ้ายมือมายัดหูผม ไอ้หมีก็กำลังจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ ก็เลยเงยหน้ามองมันมึนๆ ที่รักเลยก้มลงหอมหน้าผาก 3 ทีรวด ทำเอาอาการห่วงหายไปเป็นเททิ้ง ( ปลิดทิ้งดีไหมวะ)
ยิ้มให้กับฉันหน่อย แค่หึงเล็กน้อยแค่คอยรัก
ได้โปรดอย่าโกรธฉัน ขนาดนั้น อีกนานคงขาดใจ
มันร้องตามเพลงคลอไปมาเบาๆครับ แต่ฟังไปฟังมาเพราะจัง เพราะมันชอบร้องคลอกีตาร์ให้ฟังบ่อยๆ มันเล่นเก่งเหมือนกันครับ เรียนมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว แต่พอขึ้น ม.ต้นก็หยุดเล่น เพราะมุ่งหน้าจีบผมอย่างเดียว ไอ้นี่มันหน้ามึนตั้งแต่เด็กๆ ฮ่าๆ
และไม่ใช่ไม่ไว้ใจ ใจฉันร้อน หากใครมองนัก
ก็เธอดันน่ารัก ขนาดนั้น ให้มองอยู่ได้ไง >>>>>>>>>> พอถึงท่อนนี้เสือกทำปากจุ๊บใส่ผมซะงั้น เค้ารางว่าผมโดนมันล่อคืนนี้แน่นอน หลังจากที่เอาตัวรอดอย่างหวุดหวิดมาหลายคืน
ช่วยเอียงมาหาหน่อย ฉันเฝ้าคอย ที่จะบอกรัก
ได้โปรดอย่าโกรธฉัน ที่ทำไปนั้น จะไม่ทำอีกต่อไป
บางทีฉันก็ยั้งไม่อยู่ บางทีฉันก็รู้ แต่ทนไม่ไหว
บางทีฉันใจร้อนเกินไป โปรดจงเข้าใจ ที่เป็นไปนะ
(ที่เป็นไปนะ) เป็นไปด้วยรัก แต่อาจจะขี้หึงเกินไป
แต่ใจทั้งใจมีแต่เธอคนเดียว รักเธอคนเดียว ไม่ยอมให้ใครมาเปลี่ยนไป
ถึงท่อนฮุคแล้ว เต็มปากเต็มคำเลยครับ ร้องแบบไม่มีกั๊ก กะว่าเอาให้แฟนตัวเองอายเต็มที่ ร้องไปปากมันก็หอมแก้มผมไป ผมว่ามันจะสามารถเกินไปแล้วนะ หมั่นไส้บ่อยๆ ก็เลยตีหน้าอกมันไปเต็มๆแรง แต่ที่ไหนได้ แม่งยกมือผมขึ้นมาจูบทั้งสองมือซะงั้น ผมก็ลืมไปว่ามันขั้นเทพ
“อยากให้หมีได้รู้ เฝ้าดูและเข้าใจก่อน หากใครทำใจยูสั่นคลอน หมีจะรู้สึกหึงและห่วงไหม” นั่นไง ไปเปลี่ยนเนื้อร้องพี่โตซะงั้น ไอ้หมีก็สมบทบาทมาก ยกมือแล้วโยกไปโยกมาตามอารมณ์ร๊อค ยูนิตหัวเราะชอบใหญ่ใจ
ตอนช่วงที่โซโล่ดนตรี ที่รัก็ใจดีเหลือเกิน จับหน้าผมขึ้นไปรับจูบซะงั้น แลกลิ้นกันในเวลา 10 วิน่ะ พวกคุณสามารถไหม แต่พวกผมทำได้ พอเอาหน้าออกจากกันก็หัวเราะใส่กันซะงั้น ก๊ากกกกกกก
“เป็นไปด้วยรัก แต่อาจจะขี้หึงเกินไป แต่ใจทั้งใจมีแต่หมีคนเดียว รักหมีคนเดียว ไม่ยอมให้ใครมาเปลี่ยนไป”
ท่อนนี้มันวนไปวนมาอย่างนี้จนกว่าจะจบใช่ไหมครับ ยูนิตมันก็ร้องเป็นชื่อผมอย่างนี้ไปเรื่อยๆเหมือนกัน ตอนแรกที่ว่ายิ้มแล้ว ไปๆมาๆ เสือกอายซะงั้น ฮ่าๆ กูอายช้าไปไหมเนี่ย หึหึ แต่ผมชอบช่วงเวลาอย่างนี้จัง ไม่ต้องคิดอะไรมาก มีแค่ผมกับมันสองคน หัวเราะ ยิ้ม มีความสุขไปด้วยกัน
“หากยูพบว่ารักครั้งนี้ สำคัญกว่าสิ่งไหน แต่ยูยังลังเลที่จะทุ่มเทลงไป หากว่ายูยังมีความกลัวว่าอาจจะเสียใจ ปล่อยมันไปเพราะรักมันคือสิ่งสวยงาม” นั่นไง จะปล่อยให้มันมาหยอดฝ่ายเดียวก็ไม่ใช่ไอ้หมีเหมือนกันครับ ร้องเพลงแก้ไปเลย โอยยยยยยยยย เพลงก็นะ เป็นใจซะจริงๆ มีแต่เพลงรักความหมายดีๆซะอย่างนั้น ไอ้ยูมันฟังไปก็หอมหน้าผากผมไป อะไรจะปลื้มปานนั้น
“check หัวใจ มีแต่ I love you ลอง check ดู มีแต่หมีน้อยในหัวใจ” ก๊ากกกกกกกกกกกก ไอ้หล่อมันไม่ยอมครับ มันยังเล่นต่อไปเรื่อยๆ โฮะๆ เพลงใครเพลงมันวะ เชอะ แล้วไม่ทราบว่ามึงจะดีใจทำหอกอะไร ฮ่าๆ ไม่ได้หวานขนาดนั้น แต่ผมว่าก็เหมือนกับเติมน้ำหวานให้หัวใจนั่นแหละครับ
บางครั้งผมก็กลัวว่าผมจะเบื่อ กลัวมันคิดว่าซ้ำซากจำเจ และมันก็จะทิ้งผมไปที่สุด นั่นแหละคือสาเหตุที่ผมกะล่อน ปากหวาน ขี้อ้อน เมื่อก่อนผมไม่เป็นอย่างนี้เลยนะ ปากหมา นิ่ง เงียบ วันๆเล่นแต่บอล แต่พอมี “ผัว” ต้องยอมรับว่า เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นฝ่าตีนเลยครับ อะไรที่ไม่เคยทำ ต้องทำหมด
ยกเว้นอย่างเดียว เรื่องอาหารที่ผมไม่สามารถจริงๆ เมื่อวานเพิ่งทำมาม่าใส่น้ำมันหอย ใส่ซอสพริกให้มันกิน ไอ้ยูมันก็ฝืนกินไปครับ แต่พอผมยกช้อนชิมก็รู้ได้ทันทีว่า ฝีมือเหี้ยมาก ของอย่างนี้มันแล้วแต่ฝีมือครับ
“ฮ่าๆ ยูนิต มึงกล้ามาก ร้องเพลงจีบเมียเหรอมึง”
“ก็เมียน่ารักอ่ะครับ” เป็นไม้บรรทัดไปเลยครับที่รัก ถามว่าไอ้หมีอายไหม รุ่นนี้แล้ว อายครับ ก๊ากกกกกกๆ เอ๊าๆ ก็ชอบที่มันชมว่าน่ารักอ่ะ สงสัยสาวแตก ฮ่าๆ ก็มันไม่ได้ชมแต่ปากนี่น่า มันส่งปาก ส่งจมูกมาหอมแก้มผมด้วย ก็บอกแล้วติดสัมผัสทั้งคู่ เดินก็จับมือ นอนก็กอด กันและกันสุดๆ
“อ๋อเหรอ แล้วเมียมึงนี่ใครว่ะ” ไอ้มุกทำตัวไม่รู้จักกันนี่มีไปทั่วครับ ถึงอย่างนั้นคู่ของผมก็ใช้บ่อย มันตลกดี หลอกกันไปมา พูดให้อีกฝ่ายดีใจขนาดนั้น ทำมจะไม่ชอบล่ะ
“อ๋อแฟนยูเหรอ ก็น่ารักๆ กวนๆ ยิ้มก็เก่ง หัวเราะก็ง่าย แค่ใบไม้ไหวก็หัวเราะแล้วครับ ฮ่าๆ” ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้เหี้ย มีงว่ากูเหรอ
“คนห่าอะไรวะ แค่ใบไม้ไหวก็หัวเราะ กูว่าเมียมึงบ้าแล้วว่ะ” ปากพูดไป แต่มือนี่ทำร้ายร่างกายมันตั้งแต่พูดยังไม่ทันแหละครับ ตลอดๆ แขวะกูให้สะอึกนี่มึงมันสามารถ เหอะ เดี๋ยวกูก็ทำจริงๆหรอกมึง
“ด่าตัวเองก็เป็น หึหึ” หัวเราะเจ้าเล่ห์อย่างนี้ มันต้องมีรางวัล ชอบครับ หัวเราะทีไรมันหล่อทุกที แบบเลศนัยอ่ะ ผมว่าหื่นดี ฮิ้ววววววว กูชอบบบบบบบ
ผมเอาหูฟังออกจากหู แล้วลุกขึ้นไปนอนทับมัน เอาหัวไซ้หน้าอกมันอย่างแกล้ง หึหึ ถึงคราวกูยั่วแล้วมึง
“อ๊ะ หมี!” ร้องซิครับ ก็ผมไซ้คอมัน แล้วก็เม้นใบหูมันเบาๆ แล้วก็ลากาลิ้นลงมาที่ซอกคอหอมๆ เอ็กซ์ๆของมัน ไม่ลืมที่จะดูดทำรอยแสดงความเป็นเมียเอาไว้ด้วย หึหึ ก็ให้มันรู้ไปเลยว่า ไอ้นี่น่ะผัวใคร
มือผมก็ล้วงเข้าไปในเสื้อนักเรียนลูบหน้าอกมันซักพักแล้วก็เอาออกมาแกะกระดุม เพราะยังอยู่ในชุดนักเรียนแบบเต็มยศอยู่ครับ ถอดแต่เข็มคลัดกับถุงเท้าเท่านั้น
“ซี๊ดดด!” ชอบที่มันปล่อยอารมณ์อย่างนี้ครับ เสียงมันครางเซ็กซี่ดี ฟังแล้วอารมณ์ขึ้นเหมือนกันใครบอกว่า ลุกหื่นได้อย่างเดียว รับก็หื่นได้ครับ ก็ทำบ่อย ก็เหมือนรู้ไงครับ ว่าจุดไหนๆมันทำแล้วเสียว ทำแล้วมันร้องดังๆ ที่ผมเก่งกล้าสามารถอย่างนี้ก็มมีครูดีไงล่ะ อีกอย่างลองเปลี่ยนคนนำเกมส์บ้าง ชีวิตจะได้หวานชื่น และตื่นเต้นกว่าเดิม มันจะได้ไม่น่าเบื่อ จนเกินไป
ริมฝีปากบางๆของผม ไล่เลียหน้าอกมันไปเรื่อยๆ ช้าบ้างเร็วบ้าง ตื่นเต้นมากอ่ะ ขนมันลุกพรึ่บเมื่อผมลากลิ้นยาวตั้งแต่หน้าอกไปถึงหน้าท้องแข็งๆของมัน หุ่นมันแมนมากอ่ะ ได้ใจไอ้หมีไปเลย ผิวก็ขาวตรงตามสเป็คผมทุกอย่าง มือมันก็ช่วยผมถอดเสื้อออกจากตัว อารมณ์รีบร้อนมากครับ ทุกอย่างรวดเร็วมากอ่ะ ไม่ถึง 20 วิได้มั้งที่ผมกับมันช่วยกันถอดเสื้อถอดกางเกงออก
“หึหึ เก่งให้ตลอดนะครับ” ยูนิตมันพูดเสียงหื่นผงกหัวขึ้นมามอง ผมเลยต้องโงหัวขึ้นมาจากหว่างขามัน โอยยย แม่งถ่ายคลิปไว้ สภาพผมกับมันตอนนี้เอ็กซ์มาก ไม่พูดพร่ำทำเพลง ผมเอาปากครอบน้องชายมันทันที ไอ้ยูเด้งสวนขึ้นมาทันที ลิ้นค่อยไล่เลียละเมียดชิมไปเรื่อย (หื่นนนนนนนนนนนนน) ช้าๆได้พร้าเล่มงาม จนในที่สุดไอ้ยูก็บอกให้ผมทำเร็วๆ ได้ครับที่รัก ผมเอาปากครอบน้องชายมันอีกครั้งคราวนี้อมลูดๆอย่างแรง ไม่ลืมที่จะดูดส่วนหัวให้มันครางเล่นๆอีกด้วย จนมันเกือบจะปล่อยนั่นแหละ ผมถึงได้ปล่อยน้องชายมันออกจากปาก
“ขอนะครับ” พูดมาซะเสียงหวาน มันจับพลิกตอนไหนก็ไม่รู้เรื่อง มันใส่นิ้วมารวดเดียว 2 นิ้ว จุกไปตามระเบียบ ชีวิตจริงนะครับ ไม่ใช่ในหนังที่ถ่มน้ำลายใส่รูแล้วเอายัดเลย ขอบอกว่านั่นคือเรื่องโกหก ของจริงนี่เจ็บมากอ่ะ แต่ไอ้ยูก็ปล่อยให้ผมเจ็บไม่นานหรอกครับ มันชักนิ้วเข้าออกอย่างเร็ว เพื่อบิ้วอารมณ์ผม ตอนแรกเจ็บ ตอนนี้เริ่มเสียวแล้วครับ น้ำที่ผมปล่อยออกมาเรื่อย ๆ มันก็ช่วยล่อลื่น ไหนจะเจลที่มันเอามาทาช่องผมอีก
“อาซ์...ซี๊ดด ยู ทำเลยๆ” ไม่ไหวๆ ผมส่ายหน้าไปมาที่หมอนแล้วเด้งสะโพกขึ้นไปรับดุ้นมันเต็มๆ อารมณ์ตอนนี้เชี่ยวมากครับ มือผมจับสะโพกมัน ยึดให้มั่น ส่วนมือมันทั้งสองข้างก็จับขาผมอ้าซะกว้าง จนไอ้ยูมันกระแทกเข้ามาแรงๆนั่นแหละ ผมถึงได้หยุดดิ้นแล้วโยกตัวตามทันที
“หมี อาซ์ๆ ใจเย็นๆครับ”
“เร็วๆ กูเสียว”
“อย่าใจร้อนซิครับ ใจเย็น” มัน จับผมให้นิ่ง ๆ แล้วกระแทกเบาๆเข้ามาแทน นั่นแหละไอ้มีเลยเลิกดิ้นแล้วยกมือขึ้นไปคล้องคอมันแทน ปากผมก็กดลงที่คอไอ้ยูอย่างสะกดอารมณ์ รู้ไงว่าตัวเองเป็นคนที่ร้อนแรงมากเวลาเมคเลิฟ ไม่ต้องใช้ยาอะไรกระตุ้น มันเป็นไปตามสถานะและอารมณ์ครับ ถ้าให้ผมไปเอาหญิง ผมว่าขอผ่านนะ และไม่ใช่ว่าให้ผู้ชายมาเอา คือผมให้ไอ้ยูคนเดียว กับคนอื่นนี่ไม่ไหว ไม่เอาหญิง ใช่ว่าเอาไม่เป็นนี่ครับ
“อ๊าๆ อ๊ะ อืออออ” มันเอาขาผมทั้งสองข้างไปพาดไหล่มันแล้วกระหน่ำกระแทกใส่มาไม่ยั้งเลยครับ ไอ้หมีก็ร้องออกมาอย่างไม่กั๊ก ห้องผมเก็บเสียงอยู่แล้ว พ่อทำไว้เผื่อตอนที่อยากร้องเพลง ตะโกนระบายอารมณ์ จะได้ไม่ต้องไปหนวกหูคนอื่น
ไอ้ยูมันเอื้อมารูดน้องผม โอยยยยยยยยยย ไอ้หมีโดนทั้งด้านหน้าด้านหลัง ร้องเต็มที่ ที่คอมันผมว่าต้องเป็นจ้ำๆเยอะแน่ๆ ก็ผมทั้งกัดทั้งดูดนี่ มันไม่อยู่แล้ว จะกล้าว่าเหรอ ลองว่าดูซิ ไม่ให้มันล่อซักเดือนเลย
“ยูนิต เร็วๆหน่อย จะไม่ไหวแล้ว” ต้องเล่งมันครับ เพราะอารมณ์มันพีคมากตอนนี้ กำลังจะไต่เส้นขอบฟ้าอยู่ร่อมร้อแล้ว คือมันจะแตกอยู่แล้ว
“อ๊ะ ๆ ครับ หมีจะเสร็จแล้ว” สิ้นเสียงมันเท่านั้นแหละ เต็มๆรูผมเลย อุ่นวาบมาถึงช่องท้อง รู้สึกถึงมันว่าเยอะมากครับ
ผมหายใจผมกับลมหายใจมัน ปะทะกันจนไม่รู้ว่าของใครเป็นของใคร ไอ้ยูมันซบหน้ามาที่ซอกคอผมแล้วก็เริ่มไล่จูบดูดทำรอยตั้งแต่ตรงนั้นแล้วค่อยๆ ละเล็มมาตรงหน้าอกอย่างช้าๆ คือมึงไม่เค็มเลยเหรอ เหงื่อแม่งเต็มตัวทั้งคู่ สงสัยจะไม่เค็มจริงๆ เพราะมันเลียเอาๆ แต่ตอนที่มันดูดและกัดที่ยอดอกผมนี่แหละ เสียวสุดยอด น้องชายมันยังไม่ได้เอาออกครับ ยังเอาแช่อยู่อย่างนั้น เมื่อกี้ตอนปล่อยข้างใน มันเริ่มอ่อนแล้วนะ ธรรมชาติของผู้ชาย พอเอาออกมันก็จะค่อยๆยุบลงเรื่อยๆ แต่ถ้ามีเรื่องหรืออะไรมากระตุ้น มันก็ตื่นขึ้นมาพรึบพรับเหมือนกัน
“เสียวสุดๆอ่ะมึง เก่งขึ้นหรือเปล่าว่ะ” ไม่ต้องตั้งใจจะชมให้มันดีใจเล่นนะ คือผมรู้สึกจริงๆ ไม่ใช่ว่าที่ผ่านๆมามันทำไม่เก่ง เหมือนมันดีกว่าครั้งก่อน นี่แหละคือสาเหตุที่ผมร้อนขนาดไหน ผมรู้ถ้าลิมิตเรื่องบนตัวของตัวเองมันแรง แล้วไอ้ยูมันก็หื่นในระดับเทพของมัน มันก็เลยลงตัวกันที่
>>> ผัวหื่น เมียก็หื่น ( จบ )
ไอ้ยูเงยหน้าขึ้นมาจากอกผมแล้วก้มตัวลงนอนหนุนท้องผม หึหึ อ้อนตลอด มันชอบนอนทับพุงผมครับ บอกว่าอุ่นดี แล้วก็นิ่มด้วย ผมก็ติดเหมือนกัน มันไม่ได้นอนเล่นเฉยๆ มันเกาด้วยไง มันจั๊กจี้ดี
“เก่งกับหมีคนเดียวนั่นแหละครับ”
“เออๆ ไปเก่งกับคนอื่น นอกจากกูจะไม่โวยวายแล้ว กูจะหาผัวใหม่ที่เก่งและใหญ่กว่ามึงให้ดู จำไว้ว่าอย่าทำ”
“หึหึ ผิดกับยู ถ้าหมีมีคนอื่น ยูจะฆ่ามันก่อนหลังจากนั้นก็ขังหมีเอาไว้ ไม่ให้ออกไปไหนอีกเลย คอยดูซิว่าถ้าขังไว้หมีจะไปมีคนอื่นนอกจากยูได้อีกหรือเปล่า”
ผมบอกแล้วว่า ความคิดมันน่ะเหมือนคนอื่นเขาที่ไหน นี่แค่มันเล่นๆ นะ ถ้ามันทำจริงผมไม่ประสาทเหรอ รักน่ะรักอยู แต่ถ้ามาทำร้าย กักขังหน่วงเหนี่ยวกันอย่างนี้ มันก็เจ็บปวดทั้งคู่ไม่ใช่เหรอ
“เหี้ย มึงน่ะโรคจิต” ด่ามันได้ไม่มาก เพราะน้องมันยังไม่ได้เอาออกจากตัวผม ก็เลยต้องนั่งนิ่งๆขยับตัวไปไหนได้ไม่มาก เดี๋ยวจะโดนอีก
“ขอบคุณที่ชมครับ รู้ตัวมานานแล้วเหมือนกัน”
“กูไม่ได้ชม กูด่ามึง ทำหน้าซะโหดคิดว่ากูจะกลัวไหม”
“แล้วกลัวไหมครับ”
“กลัว!!!!!!!!!” ไม่มีหักมุม มีแต่ตรงกับตรง ก๊ากกกกกกกๆ ก็นิดหน่อยนั่นแหละ แต่ผมก็เกรงใจมันเหมือนกันนะ และมันก็เกรงใจผมมากเหมือนกัน
“อีกรอบไหมครับ”
“อะไรอีกรอบ ให้กูตีปากมึงอีกรอบน่ะเหรอ” ปากมันน่ะถามขออนุญาต แต่มือนี่ซนไปแล้ว เริ่มลูบมั่วซั่วไปหมด ขนลุกเลยแม่ง คนมันเคยๆ จับนิดๆ ผมก็ไปตามแล้ว
“ให้แต่ด้วยปากน่ะได้ครับ ตกลงว่าไงครับ”
“ถ้ากูบอกว่าเหนื่อยมึงจะหยุดไหม”
“งั้นหมีนอนเฉยๆนะครับ เดี๋ยวยูทำเอง”
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยย....อ๊ะ!!!!!!”
หนังม้วนเดิมฉายซ้ำกลับมาอีกรอบ เหนื่อยขั้นเทพ ดีที่ได้ยูมันไม่เล่นท่า ไม่งั้นได้ตายน๊อคไม่มีแรงไปโรงเรียนพรุ่งนี้แน่ แค่เดินไปกินข้าวด้านล่างผมยังไม่สามารถเลย ต้องให้มันลงไปเอาแล้วบอกแม่ผมว่าผมกำลังพิมพ์งานอยู่ไม่ว่างลงมากิน สภาพผมตอนนี้นอนคว่ำไม่มีอะไรปิดร่างกาย กระดิกไปไหนไม่ได้ ต้องใช้เวลาในการปรับตัวนิดหน่อย
“อาบน้ำก่อนไหม จะได้สดชื่น”
“ทำไรก็ทำเหอะมึง แม่งปวดเอว ไอ้เหี้ยยยยยยยยย ทำเมียมึงช้ำนะ” มันอุ้มผมเข้าห้องน้ำ แล้วเทน้ำราดตัวผมนิดหน่อย เพราะถ้าราดตั้งแต่หัวมา ผมไข้แดกแน่นอน เพราะอุณหภูมิของตัวผมหลังจากเมคเลิฟมันยังไม่ปรกติครับ ตัวยังร้อนแบบลุมๆอยู่เลย ก็นะ ออกกำลังกาย(บนเตียง )มาสดๆร้อนๆนี่นะ
“เมียน่าฟัดนี่ครับ ไม่ฟัดเมียแล้วจะฟัดใคร”
“ตลอดอ่ะมึง ตลอดดดดดดดดดดดด เอาน้ำมึงออกจากตัวกูด้วย เหนียวขา” ผมไม่อายอยู่แล้วเรื่องอย่างนี้ ยิ่งไอ้ยูแล้วยิ่งไปใหญ่ มันทำเอง มันก็เอาออกเอง มันคนละความรู้ที่เอานิ้วเข้าไปเบิกทางนะครับ ตอนที่เอานิ้วล้วงเข้าไปทำความสะอาดนั้นก็คว้านแล้วก็ไล่น้ำออกมา จั๊กจี้ ตลกๆดี หึหึ
“เสร็จแล้วครับ” เสร็จแล้วของมันคือถูสบู่ ล้างตัวเรียบร้อยแล้วอุ้มผมมาวางเตียงแล้ว
ยูนิตมันเอากางเกงในกับเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ ก็ของมันนั่นแหละมาวางไว้ที่เตียงแล้วเรียบร้อย ห้องผมมีครบทุกอย่างยกเว้นตู้เย็น เพราะไอ้ยูมันไม่ให้เอาเข้ามาไว้ในห้อง สั่งเด็ดขาดกับแม่บ้านอีกต่างหาก คือผมเป็นประเภทคออ่อน กินน้ำเย็นแล้วไอตลอด แต่ชอบกิน น้ำอุ่นน่ะไม่ค่อยจิบ แดกแต่น้ำเย็น ก็เลยไอคอกแคกตลอด ยูนิตมันเลยเอาเรื่องนี้ไปฟ้องแม่ผม ซึ่งแม่ก็เห็นด้วย อดเลยกู
“เอาเสื้อตัวอื่นไหม เดี๋ยวยูเอามาให้” มันถามแล้วล้มตัวลงนอนดูผมแต่งตัว มันชอบโรคจิต แกล้งผมเวลาทาครีม ทาโลชั่นครับ ไม่ได้จริงจังมาก แต่ก็อยากแกล้ง มันสนุกดี แต่กับผมนี่ซิ เสียแก้มให้มันตลอด
“อืมๆ วันหลังเอาติดรถมาให้ด้วยนะ ตัวนี้เก่าแล้ว” เสื้อที่พวกผมว่าก็คือ เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่แขนยาวลายตารางของยูนิตมันครับ ผมจะใส่เสื้อมันเป็นเสื้อนอน มันใหญ่ๆ แล้วก็สบายๆดี ใส่ทีนี่คลุมถึงหัวเข่าเลยครับ เซ็กซี่สุด ก๊ากกกกกกกกกกกก
“ครับ หมีเสร็จยังจะได้กินข้าว” มือมึงช่วยกูมาก ลูบแม่งอยู่ได้
“แล้วทำไมมึงถึงไม่อาบน้ำ”
“เดี๋ยวกินข้าวเสร็จก็อาบครับ” ผมพยักหน้านิดหน่อย มองไปในกระจก เห็นผู้ชายหน้าตาหวานๆ โครงหน้าเฉี่ยวๆ สวยนิดๆ ส่องกลับมา มองไปที่คอก็เป็นตามนั้นครับ เยอะแยะ แต่พรุ่งนี้ค่อยเอารองพื้นทาปิดเอาไว้ ไม่ใช่ว่าอะไรหรอกครับ ถ้าวันหยุดผมก็ปล่อยไว้อย่างนี้แหละ แต่พรุ่งนี้ไปโรงเรียน น้องๆ แฟนคลับ เห็นแล้วเป็นลมพอดี ไม่ไหวให้พวกน้องๆมันอิมเมจิ้น
****************************************************************
จ้ะเอ๋!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
555555555555+ เมื่อวานไปทำงานพิเศษช่วยพี่ๆน้องๆแจกของฟรีที่วัดมาอ่ะโอยยยยยยย อย่างเหนื่อย แดดร้อน แต่ก็ได้บุญ ( ตรงไหน ) จะบอกว่าในงานมีกลุ่มพี่ๆนักศึกษามาร่วมด้วยอีกต่างหาก และหนึ่งในนั้นก็มี คู่เกย์สุดหล่อสุดน่ารักให้มองเป็นอาหารตาหนึ่งคู่ โอยยย อีลุกนี่หล่อมากอ่ะ อีรับก็ไม่ไหว น่ารัก แต่เขาก็ไม่แสดงออกอะไรมากมายหรอกนะ แต่ก็นะ ไอ้เรามันก็ดูออก เกย์ด้ามันแรง ฮ่าๆ
NC ครั้งแรกของเรื่องนี้ หึหึ ฝีมือตกหรืออะไรยังไงก็เม้นด้วยนะคะ
อย่าลืม กด+ เดี๋ยวจะหา หล่อๆ รวยๆ น่ารักๆ อย่างยูนิต แถวๆบ้านให้
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกๆ
ปล.1 มีคนมาทักเรื่องปลาย(นาม)ปากกา เลยเอาไปปรึกษาพี่ๆชุดเดิมดู เขาก็เลยบอกว่างั้นเอาแบบน่ารักๆ น่าเลิฟก็แล้วกัน จนในที่สุดก็ออกมาเป็น Chocolate love มันดีที่สุดเท่านี้จริงๆ ก๊ากกกกๆ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:กอด1: หมีน้อย
:กอด1: ยูนิต
:กอด1: :กอด1: สำหรับคนเขียน
-
:m10: :m10:
+1 เป็นกำลังใจให้ Chocolate love
-
:m10: :m10:
+1 เป็นกำลังใจให้ Chocolate love
เลือดอาจหมดตัวก็เป็นได้
ฮิ้วววววววว
-
:m25: :m25: :m25:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
กรี๊ดดดด ร้อนแรงกันทั้งผัว ทั้งเมียค่า!! สุดยวดดดด หื่นแตก ชอบบบบบ
-
น่ารัก...แบบหื่นๆ555
-
ฮ่าๆ ก้ตั้งแต่มี 'สามี' นิ
น่ารักขึ้นเยอะเลยล่ะคับ น้องหมีๆ ฮ่าๆ ;'p
-
น่าร้ากกกกกกกกกก อ่านแล้วมีความสุขอ่ะ
ป.ล. บวกยังไง ใครรู้ช่วยบอกที อยากบวกอ่ะ หรือว่าโพสยังไม่ถึงก็ไม่รู้ หาที่บวกไม่เจอ
-
อัพเรื่องใหม่แล้วไม่บอกพี่บ้างเลย
น่ารักจังเลยคู่นี้อ่ะ อิอิ
อยากมีแบบยูนิตสักคน
-
มาเจอบทโจ๊ะพรึ่มๆ ของคู่นี้
ไม่น่าเชื่อเลยว่าก่อนหน้าจะดูรักกันใสๆ :haun4:
-
กรี๊ดดดด ร้อนแรงกันทั้งผัว ทั้งเมียค่า!! สุดยวดดดด หื่นแตก ชอบบบบบ
ของเขาคู่กันอยู่แล้ว คนอ่านเชื่อไหมแพลนเรื่องน่ะ มันหื่นกว่านี้อีกนะ หึหึ แต่งแหวกไปเลยฮ่า ๆ
น่ารัก...แบบหื่นๆ555
แสดงว่าคนแต่งก็หื่นกว่า 10 เท่าอ่ะดิ ก๊ากกกกๆ
ฮ่าๆ ก้ตั้งแต่มี 'สามี' นิ
น่ารักขึ้นเยอะเลยล่ะคับ น้องหมีๆ ฮ่าๆ ;'p
เขาคงเส้นคงวาอย่างนี้ มาเนิ่นานแล้วค่ะ ซึมลึกไปโดยปริยาย ฮ่า
น่าร้ากกกกกกกกกก อ่านแล้วมีความสุขอ่ะ
ป.ล. บวกยังไง ใครรู้ช่วยบอกที อยากบวกอ่ะ หรือว่าโพสยังไม่ถึงก็ไม่รู้ หาที่บวกไม่เจอ
ก็ใต้ชื่อคนแต่งไงคะ ที่บอกคะแนนรวม แล้วก็คะแนนโพสอ่ะ เห็นปุ่มบวกปุ๊ป ก็กดลงเลย ฮิ้วววววววววววววๆ
อัพเรื่องใหม่แล้วไม่บอกพี่บ้างเลย
น่ารักจังเลยคู่นี้อ่ะ อิอิ
อยากมีแบบยูนิตสักคน
ก็นึกว่าพี่เห็นอ่ะ ขอโท้ดดดดดดดดดดดดดดดดด ฮิ้วๆๆๆๆๆๆ
พี่แวะเข้ามาบ่อยๆแล้วกันเนอะ ฮิ้ววววววววๆ
มาเจอบทโจ๊ะพรึ่มๆ ของคู่นี้
ไม่น่าเชื่อเลยว่าก่อนหน้าจะดูรักกันใสๆ
มันมีหลายรสขาติค่ะ ไวไวหมูสับยังมีเลย ก๊ากกกกกกกกกกกก
-
นามปากกานี้เจ๋งกว่าเดิมนะหนู
สดใสสมวัยสมเรื่องดี :laugh:
-
นามปากกานี้เจ๋งกว่าเดิมนะหนู
สดใสสมวัยสมเรื่องดี :laugh:
โอ้วววววววววววววววววววว แทงยู หลายๆ ก๊ากกกกกกกๆ
-
กรีด
โดนไปหลายรอบเลยเดินจะไม่ได้เลยอะดิ55+
สนุกสนานครับ o13 o13 :bye2: :bye2:
-
อย่าเพิ่งกริ้วนะคะ
ปั่นเรื่องอื่นอยู่อ่ะ เดี๋ยวมาอัพ โอ๋ๆ ใจเยนนนนนนน
ก๊ากกกกกกกกกๆ
-
:haun4:
-
ขอเวลาปั่นแปปนึงเนอะ
555555555+
:t3: :t3: :t3: :t3:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรก
คิคิ น่ารักอะ น้องหมีกับยูนิต
ยูนิต ขี้หวงเว่อร์ ก็นะคนมันรัก มากกกกกกกกก
-
งานที่บ้านกับ มหาลัยมันเยอะ อ่ะค่ะ
ไหนจะห่วงเรื่องไปซื้อกล้องอีก
และถ้าให้เดา คนแต่งต้องเห่อกล้องไปอีกนานนนนนน ก๊ากกกๆ
แต่ก็กำลังปั่นอยู่ค่ะ รอซักครู่ เดี๋ยวเอามาเสิร์ฟเนอะ
-
:z2: :z2:
รอ ร้อ รอ
-
Fall in Love แล้วคุณจะหลงรักผม
โดย Chocolate love
กับดักรัก หลุมที่ 12
I've know many people in this world
But live a few to understand and truly love me.
One of them is you
มีคนมากมายในโลกกว้างที่ฉันรู้จัก แต่มีอยู่น้อยคนนัก
ที่ฉันมั่นใจว่ารักและเข้าใจฉันจริง คนดี..เธอคือคนหนึ่งนั้น
……………………………………………………………………………………………………………….
เทสๆ โหลๆ เทส หนึ่งสองสามสี่ ห้าหกเจ็ดแปดเก้าสิบ เอ๊า เล่เข้ามาครับ เล่เข้ามา สินค้าเนื้อดีราคาแพง ย้ำว่าแพง กำลังรอท่านผู้ซื้ออยู่ สองมือเกาไข่ สองเท้าคลานเข้ามา แล้วทุกท่านจะพบกับของดี และของฟรีที่ไม่มีในโลก ( แล้วมึงจะพูดทำหอกทำไม )....
คุณคิดว่าผมเต็มร้อยไหมตอนนี้ ผมก็ยังให้คำตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าเต็มร้อย หรือเต็มบาทหรือเปล่า สติสตางค์ มันไม่ได้อยู่ในตัวผมเลยตอนนี้ไม่รู้ว่ามันบินหนีไปไหน เบลอไปหมด มาโรงเรียนอย่างมึนๆ โดยมีไอ้ยู เทพบุตรซานตานจูงมือเข้ามา ดีแล้วที่มันไม่อุ้ม ถ้าผมไม่ด่าหัวมันไว้ มันอุ้มผมมาตั้งนานแล้ว
เพราะเมื่อคืน ต่างคนต่างฟาดฟันซึ่งกันและกัน อ๊ะๆ อย่าคิดว่าผมจะกดไอ้ยูได้ เพราะมันไม่มีทางเป็นอย่างนั้นได้แน่นอน เป็นเมียเขาแล้วต้องอ้าขารอรับอย่างเดียว ลุกขึ้นแทงไม่ได้ นั่นไม่ใช่หน้าที่ที่ดี ที่บอกว่าฟาดฟันซึ่งกันและกันนั่นก็เพราะต่างคนต่างหักโหม พอไอ้ยูหมดแรงผมก็ขึ้นไปออนท๊อปให้มัน และพอผมหมดแรงมันก็ลุกขึ้นขี่กระแทกเข้าไม่ยั้ง เรียกว่าเอาจริงและเอาจัง และผลของการหักโหมก็ทำให้ผมปวดเอว ปวดหัว ปวดตัว ปวดขา ปวดแขน ปวดตับ ปวดม้าม ปวดลำไส้ เยอะไปแหละ เดินเลยไม่ค่อยสะดวก เรียกว่าใครมองแว็บเดียวก็รู้ว่า เมื่อคืนผมไปโดนอะไร แต่เรื่องอะไรจะให้โดนจับได้ ไอ้หมีก็แอ๊บเนียนทำตัวแข็งแรงต่อไป ทั้งที่ขาอ่อนไปหมดแล้ว พิษความหื่นทำเหตุกูอีกแล้ว
“แม่ง แดดร้อนแต่เช้า หงุดหงิดโว้ย” นี่คืออารมณ์พาลๆ ของผมที่เดินเข้าไปนั่งโต๊ะประจำของผม ไอ้ฟอส ไอ้กรร ยังเดินทางมาไม่ถึง เพราะพวกมันเข้าสายอยู่เป็นนิจ ครูเวรหน้าโรงเรียนไม่มีทางได้เห็นวันจอดรถแล้วลงมาสวัสสดีหรอกครับ ไอ้สองตัวนี่มันไม่เคยตื่นเช้าได้อย่างพ่อแม่พี่น้องคนอื่นเขาหรอก
“จะเป็นไข้หรือเปล่า ไหนหันหน้ามาให้วัดไข้หน่อยครับ” ผมทำหน้าเบื่อหน่ายแล้วหันหน้าไปให้มันเช็คอุณหภูมิร่างกาย ก็นะ ไม่รู้เป็นไร เป็นหวัดแล้วผมจะขี้หงุดหงิด โมโหง่าย อะไรไม่ดีมีเหวี่ยง เรียกว่าทุกอย่างขวางหู ขวางตาไปหมด ไอ้ยูมันรู้วิธีที่จะรับมือผมครับ ไม่ได้ตามใจนะครับ แต่มันจะวกกลับมาอ้อนผมแทน ซึ่งผมพอคนมาอ้อนน่ารักๆเข้า เสือกยิ้มหน้าบาน อารมณ์พาลหายซะงั้น แปลกคน ก๊ากกกกกกๆ
“ขอโทษครับ เมื่อคืนแรงไปหน่อย ตัวเลยเป็นไข้เขาขอโทษนะ” นั้นไง มามุข เขากะตัวเอง ไอ้หมีน๊อค จอดสนิทที่ช่องจอดรถช่องแรก ยูนิตเอนหัวซบไหล่ผมแล้วก้มหน้าถูไถกับเสื้อผม ชอบอ่ะ มันทำอย่างนี้ทีไร ผมไปไม่เป็นทุกที มันทำแล้วน่ารัก ทำไปเถอะ กูชอบบบบบบบบบบ
“น่ารักว่ะครับ หึหึ” หันซ้ายหันขวา ไม่มีคน ไอ้หมีเลยก้มลงหอมหัวทุยๆของยูนิตมันไปทีสองที เพื่อเรียกขวัญและกำลังใจก่อนออกไปสู้รบ (ไม่เกี่ยว )
“น่ารักแล้วรักไหมคะ” ดัดเสียงเล็กเสียงน้อยใส่กูอีก มึงจะทำให้กูแพ้ทางมึงไปถึงไหนเนี่ย แค่นี้กูก็ไม่รอดมึงแล้ว หมีขั้วโลกอย่างกูกลายเป็นหมีเท็ดดี้ก็เพราะมันนี่แหละ ผมออกลายไม่เป็นก็เพราะมันอีกนั่นแหละ ไม่ได้ตะคอก ขึ้นเสียงหรือโมโหร้ายนะครับ มันจะใช้ใบหน้านิ่งๆ น้ำเสียงเย็นๆ เรียบๆจัดการผมซะอยู่หมัด แค่นี้ผมก็หยุดแล้ว
“รักค่ะ” มันเงยหน้าขึ้นมาจุ๊บปากผมไปเร็วๆ สองทีเนาะๆ ผมก็มองแล้วยิ้มอย่างขำๆ คือมันทำเร็วไงครับ พอจะดุที่มันทำประเจิดปะเจ้อที่โรงเรียนก็ทำไม่ลง เสือกทำหน้าตาแบบสื่อๆตอกกลับมา เนียนเหี้ยได้อีก
“ปวดเอวใช่ไหม งั้นหมีจะเดินขึ้นอาคารได้เหรอ ไปนอนห้องพยาบาลไหม?” ยูนิตยืดนั่งตัวตรงแล้วดึงผมเข้าไปกอด หลังจากนั้นก็ปล่อย เพราะเสียงนักเรียนเริ่มดัง แสดงว่าคนทยอยมาโรงเรียนเยอะได้ที่แล้ว
“ไม่เอาอ่ะ เดินไหวๆ มึงไม่ต้องห่วง ไปซื้อน้ำเก๊กฮวยกับแซนวิชให้หน่อย อยากกิน” ผมยิ้มทักน้องๆที่เดินผ่านไปมาอย่างเป็นมิตร ไม่ได้หยิ่งจริงๆครับ เพราะน้องๆ หรือแม้กระทั่งแฟนคลับรู้ลิมิตความรำคาญของผม ถ้าเดินเข้ามาทักนิดๆหน่อยๆ ถือของมาฝาก แล้วก็เดินจากไปอย่างนั้นผมไม่ว่า แต่ถ้าเข้ามาทักแล้วเล่น 20 คำถามกับผม เหวี่ยงไม่เลือกหน้าครับ ไม่สนว่าฐานเสียงจะตกด้วย ผมมั่นในตัวเองเสมอ ฮ่าๆ ของเขาแรงจริงๆ
“เอาแค่นี้เหรอ อยากได้อย่างอื่นเพิ่มไหม” มันลุกขึ้นยืน หยิบเงินออกจากกระเป๋าสตางค์ใบไฮโซของตัวเองแล้ววางกระเป๋าไว้ที่เดิม ยูนิตมันเป็นประเภทชอบฝากกระเป๋าสตางค์ไว้ที่ผมครับ ไม่ค่อยชอบพก แต่ชอบสะสม มันชอบให้ผมถือซะมากกว่า มันบอกว่าชอบขอเงินเมียใช้ ก็นะ เหตุผลมึง ก็ยอมแพ้ กูแพ้ทางมึงว่ะครับที่รัก อะไรที่ทำให้เมียอายมึงทำไปเถอะ อย่าได้หยุดพัก เพราะกูชอบบบบบบบบอีกแล้ว ฮ่าๆ
“เอาคนขายน้ำมาฝากซักคนสองคนดิ ได้ข่าวว่าน่ารัก” คนขายน้ำที่ผมว่าคือลูกสาวของเจ้าของร้านครับ หยุดเรียนไปหนึ่งปี เพราะไม่ได้ในคณะที่ตัวเองหวังก็เลยรอโอกาสในปีหน้า ทำไมผมถึงรู้อย่างนั้นเหรอ ก็เพราะไอ้ฟอสกับไอ้กรรมันไปหม้อแล้วเรียบร้อย ไอ้สองคนนี้ก็ทำทีไปซื้อแล้วยืนพีเซนต์ตัวเอง ประหนึ่งว่าพวกมันสองคนมีมงกุฎอยู่บนหัว สาวเจ้าเห็นผู้ชายตี๋สองคนเข้าหาก็เลยเล่าหมดนั่นแหละครับ แต่ผมก็ว่าเธอน่ารักดีนะ น่ารักแบบแปลกๆ เธอตาตี๋ ผมหยิกที่คงไปดัดมา ฟูแบบแนวๆ เด็กแนวเลยแหละ ผู้หญิงแนว มันเป็นอย่างนี้นี่เอง
“ตลกล่ะๆ หาช่องจนได้นะ หึหึ” ออร่าความโหดมึงลอยออกมาจากตัวแล้ว
“ไอ้เหี้ย หัวเราะซะกูหลอน ไปเลยๆ กูหิวแล้ว”
“ไปเลยแล้วจะได้ซื้อเก๊กฮวยของหมีไหม ไปเลยก็ไม่ถึงพอดี” คนหล่อกวนตีนไม่ผิดครับ ปล่อยเขาไป เขากวนหน้านิง
“กูกระโดดกัดหูแม่ง ไม่ต้องมาต่อปากต่อคำ ไปได้แล้ว”
“หมี มันหายไปแล้วครับ”
“อะไรหาย เงินหายเหรอ ก็มาเอาใหม่ดิ” ผมยื่นเงินแบงค์ใหม่ไปให้มัน ที่รักไม่รับ แต่เดินกลับมายืนซ้อนหลังผมเหมือนเดิม
“หัวใจหายครับ เห็นหรือเปล่า เมื่อกี้แฟนนอกใจซึ่งๆหน้า มันเลยกระเด็นกระดอนไปทางไหนแล้วก็ไม่รู้”
“หึหึ กูเหยียบทิ้งไปแล้ววววววววววววว อย่าลีลา ไปสักทีซิวะ” มันหัวเราะหึหึ แล้วเดินจากไปอย่างหล่อๆ มันหล่อแบบจริงจังมากครับ ผมจะบรรยายหน้ามันอย่างไรดีล่ะ คือ บอกได้อย่างเดียวว่ามันหล่อ มันขาว มันเท่ห์ มันยิ้มแต่ละที โลกถล่มเลยครับ (เวอร์ ) มันพูดเพราะ มันเรียนเก่ง มันเล่นกีฬาก็เลิศ ที่สำคัญบ้านมันรวย และมีพีอุสขับโฉบผมไปมา มอไซค์ฯ มันก็มีเหมือนกัน และคนซ้อนหลังมันต้องเป็นผมเท่านั้น เพราะหมวกกันน๊อคของมันทำไว้เผื่อผมเท่านั้น ใครจับมันด่า เพราะมันหวงทุกอย่างที่เกี่ยวกับผม ย้ำว่าทุกอย่าง
“พี่หมีหวัดดีค่ะ ทำไมนั่งคนเดียวล่ะคะ” น้องแฟนคลับคนหนึ่งเดินเข้ามาหาแล้วยื่นนมเปรี้ยวกับโยเกิรต์มาให้ ซึ่งผมก็รับไว้แต่โดยดีเพราะของชอบกูทั้งนั้น จะปฏิเสธให้เขาเสียน้ำใจทำไม ฮ่าๆ กูรับได้ทุกอย่าง
“ยูนิตไปซื้อของน่ะ ขอบคุณนะครับ” แล้วน้อง ก็บินหนีผมไปด้วยท่าทีเคลิ้มๆ ฮ่าๆ ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ก็แค่ยิ้มให้เล็กน้อยๆเท่านั้นเอง
---ฉันไม่สัญญาว่าเธอจะเป็นคนสุดท้าย ฉันไม่มั่นใจอะไรที่มันยังไม่เกิด ฉันไม่สัญญาว่าจะมีเธอตลอดไป แค่ไม่มั่นใจอย่าเพิ่งโกรธ ---
“สัตว์น้ำเรียกสัตว์บก ถึงไหนแล้วไอ้เหี้ย จะเข้าแถวอยู่แล้ว พวกมึงจะลีลาเกินไปแล้วนะ” รับปุ๊ปผมก็ใส่พวกมันไปทันที ไอ้ฟอสโทรมา และเดาได้เลยว่ามันต้องไปรับไอ้กรรที่บ้านแน่ๆ เพราะเดี๋ยวนี้มันเป็นเหี้ยไรไม่รู้ บอกว่าขี้เกียจขับ ถ้าเป็นคนอื่นเขาก็ตื่นแต่เช้าพอรถมารับจะได้ออกไปเลย แต่ไม่เลยครับ ไอ้กรรไม่ใช่อย่างนั้น เหี้ยนี่ลีลาโคตา ตื่นสาย อาบน้ำก็ช้า แต่งตัวก็เสือกช้าอีก และแทนที่ไอ้ฟอสจะด่าเพื่อน ก็ไม่อีกนั่นแหละ เพราะไอ้เวรฟอสไปนอนต่อ บรรลัยทั้งคู่ ถ้าผมไปไหนมาไหนกับพวกมันนี่ต้องอกแตกตาย ทำอะไรแม่งไม่เคยดูเวลากันเลย
“ใจเย็นครับไอ้สัตว์น้ำ พวกกูกำลังถึง แวะซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งอยู่ เลยโทรมาถามมึงนั่นแหละว่าจะเอาอะไรเพิ่มไหม” ก็ซึ้งก็ตรงที่มึงโทรมาถามกูนั่นแหละ เหี้ยยยยยยยยยย เพื่อนรัก หักเหลี่ยมโหดดดดดดด
“เอากระเพราหมูกรอบสอง ข้าวมันไก่สอง น้ำเต้าหู้ใส่เครื่องสอง แค่นี้แหละ”
“เยอะไปๆ เดี๋ยวกูเก็บกล่องละร้อยแล้วมึงจะหนาว”
“อากาศเมืองไทยร้อนอ่ะ ต่อให้มึงเก็บกล่องละพันมันก็ไม่หนาวขึ้นมาหรอก ฮ่าๆ”
“อย่ามาไร้สาระนะไอ้เหี้ย แค่นี้ใช่ไหม วางแล้วนะ”
“เออๆ รีบซื้อเร็วๆ เพราะกูรีบแดกเหมือนกัน”
สายตัดไปปุ๊ป ผมก็นั่งเล่นเน็ทในโทรศัพท์แก้เบื่อไปพรางๆ เช็ดบล็อกตัวเองนิดหน่อย เข้าเว็บแฟนคลับแล้วตอบเม้น ประหนึ่งว่าตัวเองเป็นดาราก็ไม่ปาน
“ไงจ้ะสุดสวย ทำไมวันนี้ไม่ใส่กระโปรงมาเลยล่ะ เป็นตุ๊ดไม่ใช่เหรอ” เสียงที่ดังมาจากนรกทำเอาบรรยากาศตอนเช้าอันสวยงามของผมดับวูบไปเลยครับ หันไปก็เจอกับ ‘กวนส้นตีนตัวพ่อ’
“ทำไมไม่ซื้อให้พ่อมึงใส่ล่ะ ได้ข่าวว่าเลี้ยงลูกออกมาเป็นตุ๊ดทางใจ”
“นี่มึงว่าพ่อกูเหรอไอ้หมี!!!!” ไอ้เหี้ยโก้ทำหน้าตาโหดแล้วเดินเข้ามา บอกตรงๆมาผมไม่กลัว ผมตัวเล็กแต่ผมเป็นเกือบทุกอย่าง ลุงผมเปิดโรงฝึกการต่อสู้ และผมก็ฝึกมาตั้งแต่เด็กแล้ว มวยไทย มวยสากล เทควันโด คาราเต้ ฟันดาบ กระบี่ เล่นเป็นหมด ตอนนี้กำลังหาเวลาไปเล่น ฮับดิโด อยู่เหมือนกัน เห็นว่าครูฝึกหล่อ ฮ่าๆ
“กูออกชื่อพ่อมึงไหมล่ะไอ้โก้” นั่งเล่นต่อไป ไม่สน ไม่เซด ไม่แคร์ เพราะยังไม่ถึงเวลาที่ผมจะออกโรง ตอนนี้มันยังเช้าอยู่ ให้มีเรื่องแต่เช้า มันก็เซ็งไปตลอดทั้งวันพอดี แต่ถ้าเป็นหลังเลิกเรียนก็ไม่แน่
“ปากดีให้ตลอดเถอะมึง อย่าให้กูหมดความอดทน”
“แล้วกูไปปากดีบนหัวมึงหรือไง มึงจะมาวุ่นวายอะไรกับปากกู เก็บปากมึงไว้ให้หมามันนอนเถอะ ไม่ต้องอ้าปากไล่กัดชาวบ้านเขาไปทั่ว” เพื่อนร่วมรุ่น รุ่นน้อง เริ่มเข้ามามุงดู เพราะพวกผมตะโกนคุยกันครับ ทั้งที่มันก็ยืนอยู่แค่ข้างหลังผมนะ แต่แค่นี้ใครจะกลัว โรงเรียนนี้บริษัทชาของพ่อผมก็ให้เงินเยอะเหมือนกันนะ อยากลองดีไหมละ
“ไอ้ตุ๊ด มึงจะมากไปแล้วนะ” เจ็บสุดๆตรงคำว่าตุ๊ด คุณเข้าใจไหมว่า ในเมื่อคนเราเกิดมาเลือกไม่ได้ ในเมื่อผมเกิดมาเป็นเกย์ มันก็แค่เกย์ ไม่ได้ขยับไปถึงตุ๊ด แล้วแม่งเสือกมาเล่นด่าทางนี้ เดี๋ยวมึงจะเป็นโรควูบกะทันหัน กูเตือนมึงในใจแล้วนะ
“โก้ เสียงดังไปหรือเปล่าครับ เป็นถึงรุ่นพี่ ม.6 แต่ทำไมไม่ทำตัวให้น้องๆเคารพนับถือล่ะ อันธพาลอย่างนี้ รู้หรือเปล่าว่าทุกคนมองนายด้วยสายตาสมเพศแค่ไหน” พระเอกมาแล้วครับ ไม่ได้ขี่ยูนิคอนมาอย่างในหนังนะ ยูนิตมันเดินหล่อๆ แหล่มๆของมันมาเหมือนเดิม แต่ผิดจากเมื่อตอน ขาไปมันยิ้มหน้าบาน แต่ขากลับมันทำหน้าโหดได้น่ากลัวมา ตามันแข็งประนึ่งปูนซีเมนต์ เสียงก็เย็นๆ ทำไมผมถึงรับรู้ถึงไอแห่งความหายนะแผ่ออกมาจากมันนะ
“อ๋อ ผัวมาช่วยเมีย เป็นไงล่ะคบกันมาไม่เบื่อมันบ้างเหรอเอาแต่ด้านหลัง ไม่ลองเปลี่ยนรูบ้างเหรอ” ผมว่าผมไม่ไหวแล้ว ขอไว้อาลัยให้แด่เช้าอันแสนสดใส หนึ่งนาที ตอนนี้กูเดือดแล้วโว้ยยยยยยยยยยยย
“เฮ้ย!!!!!” เสียงนี้คือเสียงไอ้โก้ที่ตกใจ เมื่อผมพุ่งเข้าหามันอย่างเร็ว
“พลั่กกกกกกกก!!!!!!!!!!” ฮุกขวา เต็มๆ ซัดเข้าหน้ามันครับ คู่อริผมเซ แซดๆไปทางขวานิดหน่อย เปิดทางให้ผมเต็ม แย็บใส่แม่งเลย ไม่สนแล้วโว้ยยยยยย กูโมโห
“หมีหยุดครับ!!” ที่รักบอกให้หยุด แต่มันพยุงไอ้โก้ไว้แล้วผลักให้ผมเล่นได้เต็มที่ มึงเลวพอๆกับกูนั่แหละยูนิต หึหึ อย่างนี้กูชอบ
“ไอ้หมี ให้กูกระทืบมันบ้างงงงง” ไอ้ฟอสวิ่งหน้าตั้งเข้ามาคู่กับไอ้กรร พวกมันไม่สนใจของเลยครับ เข้ามาจัดหนักให้ไอ้โก้ทันที
“เล่นมันตอนเช้าก็ไม่บอก จะได้มาเตรียมตัวรอ” ไอ้กรรโยนบรรดาของกินให้ไอ้ยูรับแล้วมันก็เข้ามาร่วมด้วยอีกเช่นกัน
“พอๆ เฮ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พอๆ ไอ้ยูจับเมียมึงไว้ ไอ้เตอร์ดูไอ้ฟอสดีๆ... อยู่เฉยๆซิวะไอ้กรร เลิกเล่นได้แล้ว พออออออออออ ไอ้ยู จับเมียมึงไว้” กลุ่มเพื่อนของยูนิตมันเข้ามาห้ามครับ ไอ้อาร์สั่งการได้เด็ดขาดสมกับเป็นประธานนักเรียน มีพวกรุ่นน้อง ลูกน้องมันเข้ามาห้ามอีกมือ คือพวกผมไม่ได้รุมไอ้โก้นะแต่ผลัดกันกระทืบเท่านั้นเอง ( แตกต่างกันมาก )
“ตอนเย็นมึงเจอกูอีกแน่ไอ้สัด” ผมเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อไอ้โก้เข้ามาแล้วพูดขู่เสียงเย็นออกไป ไม่ได้แค่ขู่แต่ผมเอาจริง ถึงหนังหน้าผมไม่ให้แต่ผมก็เลวระดับหนักๆเหมือนกัน เห็นหน้าไอ้โก้ใกล้ๆอย่างนี้แล้วแม่ง อดไม่ไหว ขอตบสักทีแล้วกัน
“พอแล้วหมี เดี๋ยวมันก็น็อคหรอก” ที่รักเดินเข้ามาจับมือแล้วรวบเอวผมไปกอดไว้ หึหึ
“ตบแค่นี้แล้วสลบ ไปนุ่งกระโปรงเด็ก ม.ต้นไป๊” อารมณ์ล้วนๆ บอกแล้วว่าอย่ามาปลุกหมีขี้โมโหอย่างผมให้ตื่น เพราะถ้าอีกฝ่ายไม่เจ็บชนิดที่เลือดตกยางออก นอนหยอดข้าวต้ม ผมไม่เลิกราจริงๆ
“นะ แน่ จะ...จริง ก็มาซิว กะ...กู ไม่กลัวอยู่แล้ว” เสียงสั่น แบบแผ่ว แต่แม่งเสือกปากดี
“มึงเอามันไปเก็บเหอะ ถ้ากูเห็นหน้ามันอีก 2 วิ กูได้กลับไปใส่ไม่ยั้งแน่” ไอ้อาร์พยักหน้ารับแล้วดึงไอ้โก้ออกไป สถานการณ์เข้ามาสู่โหมดปรกติเหมือนเดิม ไอ้เตอร์ปล่อยเอวไอ้ฟอสแล้วดุด่าอย่างไม่เกรงใจ ซึ่งไอ้ฟอสก็ก้มหน้าก้มตารับฟัง แต่มันทำทุกอย่างออกมาได้กวนส้นตีนผมมาก ส่วนไอ้กรรก็ช่วยเพื่อนมัน ทำทีว่ากลัวต่อไป
“เจ็บไหม??” ยูนิตยกมือผมขึ้นลูบ แล้วก็ก้มลงมาจูบ
“สุขภาพจิตเสียก็เพราะไอ้เวรนี่เนี่ยแหละ เอ๊ะ หรือว่า..............” ไอ้ฟอสทำหน้าเจ้าเล่ห์แล้วส่งยิ้มแบบรู้กันมาให้ผม ซึ่งผมก็รู้ได้ทันทีว่ามันหมายความว่าอะไร
“เล่นแรงไปหรือเปล่าครับ เขาเดือดร้อนมากเลยนะ”
“มึงห่วงมันเหรอ งั้นมึงไปอยู่กับมันเลยไป ไม่ต้องมาสนกู กูจะเป็นจะตายยังไงมึงก็ไม่ต้องกลับมาสนใจ” อารมณ์ล้วนๆ พูดเองเศร้าเอง น้ำตาตกก็ตัวเองอีกนั่นแหละ ให้ตายเหอะช่วยบอ กได้ไหมว่าเมื่อกี้กับตอนนี้นั่นคือผมคนเดียวกัน กับเรื่องนี้แค่นี้ผมถึงกับร้องไห้เลยเหรอ
“มั่วแล้วครับ ไปสงบสติอารมณ์ก่อนไป” มันลากแขนผมไปยังห้องน้ำแล้วก็ผลักผมเข้าไปนั่งที่ชักโครกแล้วเอาหน้าเช็ดหน้าประจำตัวของมันมาซับหน้าผม
“หมี!!”
“อะไร?” ไม่สนว่ามันจะตะคอกอย่างไงเพราะผมหันหน้าหนีแล้วปัดมือมันออกไปจากหน้า ดีนะที่ห้องน้ำมันกว้าง แต่ยังไงมันก็อึดอัดอยู่ดีนั่นแหละ
“ไม่ต้องทำตาแข็งใส่...แล้วจะหันหน้าหนีทำไม” มันจับปากผมไปหันไปทางมันแล้วก็ซับเหงื่อให้เหมือนเดิม ไม่ต้องถามถึงรอยบนหน้า เพราะไอ้โก้มันไม่ได้สวนกลับมาซักหมัด หึหึ
“แล้วมึงจะตะคอกกูทำไมเล่า!!”
“แล้วดื้อก่อนทำไม ก็รู้ว่าห่วงถึงได้ห้าม ยังมางอนแล้วไล่อีก เสียใจเป็นเหมือนกันนะครับ” สะอึกเลยคำนี้ ผมงอนไร้สาระเกินไปหรือเปล่า
“....................................” ไม่ได้ตอบโต้อะไรออกไป ปล่อยให้มันยืนมองหน้าอยู่อย่างนั้น แล้วทำไมไม่เคลียร์ข้างนอกมึงจะเอากูมาสูดกลิ่นในห้องน้ำทำมายยยยยยยยย
“ห้ามมีเรื่องในโรงเรียน เข้าใจใช่ไหมครับ”
“เออๆ รู้แล้ว ย้ำไรนักหนาวะ”
“รู้แล้วทำตามไม เห็นทุกทีทำหูทวนลมตลอด”
“นี่มึงเป็นพ่อ หรือเป็นผัวกันแน่วะ แม่งเทศกูจัง”
“เป็นทั้งสองอย่างนั่นแหละ เกิดเรื่องอะไรก็โทรบอกยูด้วยนะ” รับปากไปอย่างนั้นแหละ เรื่องไรจะโทรบอก หึหึ
“ครับๆ ที่รักเดี๋ยวเขาจะโทรบอกทุก 10 วิเลย ที่รักไม่ต้องห่วงนะครับ”
“ขอให้เป็นอย่างที่พูดเถอะ รู้นะครับว่าดื้อแล้วจะโดนอะไร”
“เออออออออออออๆ”
************************************************
“ไอ้ยูสวดมึงไปถึงไหน แม่งลากมึงเข้าไปแถมยังทำหน้าโหดอีก กูว่ามึงไม่รอดแน่ๆ แต่ไงมึงมานั่งหน้าเด้งอย่างนี้ได้วะ” เพื่อนฟอสทำเอาผมนึกถึงหน้าไอ้ยูเมื่อตอนเช้าได้เลย โหดของจริงๆ ยิ่งตอนมันตะคอกนะ ใจหายไปแล้วววววววว ถ้าอยู่ที่บ้านนี่ผมเล่นบทดราม่าเลยนะ สั่งน้ำตา เหมือนสั่งขี้มูก ได้ดั่ง่ใจครับ
“ก็กูเทพไง มึงไม่รู้เหรอว่าเพื่อนมึงเก่ง”
“เก่งแต่ตอนนี้แหละ หึหึ พออยู่ต่อหน้ามันมึงก็หงอเหมือนกันนั่นแหละไอ้หมี อย่ามาพูดให้ตัวเองต้องอับอาบ” เหี้ยกรร มึงจะทำตัวเป็นไม้บรรทัดทำไม แค่นี้กูก็พอจะนึกสภาพตัวเองออกแล้ว
ตอนนี้พวกผมกำลังนั่งเล่น นั่งคุย นั่งนินทา และอื่นๆอีกมากมาย เพราะคาบคณิต ที่อาจารย์เจ้นกสอนนั้นว่างครับ เจ้ไม่มาสอนเพราะติดธุระทางราชกาล แต่ก็สั่งงานเท่าภูเขาไฟเอาไว้เรียบร้อย ส่งไม่ทันที่เจ้กำหนด ก็แค่หักคะแนนให้เหลือศูนย์เท่านั้นเองครับไม่มีอะไรมากกกกก
ส่วนเรื่องตอนเช้าก็ไม่มีอะไรเพราะไอ้โก้มันไม่เข้าเรียน ไอ้ก๋อยเพื่อนห้องหนึ่งบอกผมมา สงสัยมันคงอาย แต่ผมว่าสันดารอย่างมันคงไปพาพรรคพวกมาเพิ่ม มึงเอาพี่ เอาน้อง เอาปู่ เอาน้า มาทั้งตระกูลกูก็ไม่กลัว หึหึ ลูกน้องผมกับไอ้ลูกน้องไอ้ยูรวมกันก็ได้ 50 คนแล้ว ไหนจะเด็กพี่กร กับพี่มอสอีก สองคนนี้ผู้มีอิทธิพลเหมือนกันนะ คือพี่ชายผมสองคนนี้ชอบไปทำบุญคุณไว้กับเด็กอันธพาลแถวๆ นี้ไว้น่ะครับ เด็กพวกนั้นก็เคารพพี่ๆผมประหนึ่งเป็นพ่อพระ ลูกพี่สั่งไปไหน พวกมันไปหมด เมื่อก่อนมีอารักขาผมด้วยนะ อลังการเสียไม่มี
“ตอนเอาจัดเต็ม ที่ค่ายมวยลุงกลัวนะมึง” ผมพูดเสียงเย็น วันนี้เอาจริงแล้วครับ เห็นมันกวนตีนอยู่นาน เดินไปไหนมาไหนแม่งชอบทำกร่าง เก่งหน่อยแล้วไง เด็กห้องหนึ่งแล้วไง สมองมึงจะสักแค่ไหน เดี๋ยวมึงจะได้รู้ว่านรก สวรรค์ มันเป็นไง เล่นให้แม่งย้ายโรงเรียนซะเลย กวนตา กวนใจกูดีนัก
“รับทราบครับ ว่าแต่มันจะเอากับมึงเหรอ นั่นค่ายมวยลุงมึงเลยนะ แม่งมันไม่กลัวหัวหดเหรอวะ” ไอ้กรรพูดก็ถูก แต่ผมมีวิธีทำให้มันไปที่นั่น เด็กนักเรียนทุน แต่สันดารเหี้ยอย่างมัน ต้องโดนสั่งสอนให้รู้จักบ้าง ว่าใครควรยุ่ง ไม่ควรยุ่ง
“ตอนมึงโหดก็น่ากลัวเหมือนกันนะไอ้หมี” ไอ้ฟอสพูดแล้ว ล้มตัวลงนอนทับแขนตัวเองที่โต๊ะเรียน
“กูจะโหดกับคนที่มันกวนกู จนหมดความอดทนเท่านั้น เสือกพูดอยู่นั่นแหละว่ากูตุ๊ด เดี๋ยวกูก็สั่งให้พวกไอ้แหวนรุมโทรมแม่งเลย”
“เพื่อนกูโหดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“เหี้ยกรร ไม่ต้องมาทำหน้าปัญญาอ่อน แล้วไม่ต้องบอกไอ้ยูเลยนะ เดี๋ยวมันก็ขัดขวางอีก”
“โหหหหหหหห เรื่องไม่บอกไอ้ยูนี่เสี่ยงพอๆกับเรื่องมึงจัดการไอ้โก้เลยนะ บอกมันไปเหอะ เดี๋ยวมันรู้ทีหลังจะซวยกันหมดนี่” ไอ้ฟอสเคยเห็นไอ้ยูน็อตหลุดไม่บ่อยครับ แต่มันก็ชอบกระซิบกับผมประจำว่า ผัวมึงโหด
“เออๆ ขอคิดดูก่อน แม่งกูไม่ไหวจริงๆแล้วว่ะ ถ้ายังเห็นมันลอยนวลหน้าเหี้ยๆอย่างนี้ต่อไป โดยไม่ได้รับการสั่งสอนนะ กูว่ากูต้องคลั่งแน่ๆ”
พวกผมนั่งวางแผนกันไปอีกนิดหน่อยแล้วก็เริ่มทำงาน ก็ไม่ได้วางอะไรมากมายหรอกครับ แต่อยากทำอะไรที่รัดกุมกว่านี้ เผื่อตอนที่เรื่องมันบานปลายจะได้จัดการได้ทัน
*******************************************
สวัสดีตอนค่ำๆ
หายไปนาน ต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีงานมันเยอะน่ะค่ะ ก็เลยไม่ได้เอามาอัพ
บวกกับมัวแต่ฟังเพลง สร้างแรงบันดาลใจ ซึ่งมันหายากมาก ฮ่าๆ ฝากดูคำผิดด้วยนะคะ อะไรยังไงก็เม้นได้ บอกความรู้สึกผ่านตัวหนังสือให้คนแต่งได้รับรู้ด้วยนะคะ
>>>>> เอาไปอ่านแบบซอฟๆก่อนแล้วกันนะคะ เดี๋ยวจัดหนักให้ตอนหลัง
(http://4.bp.blogspot.com/-h13Cte9b0qs/TWXUS15WEwI/AAAAAAAAAAk/vH0Uk84v9Ww/s1600/TD-307.jpg)
By Chocolate Love
-
หมีโหดๆๆๆๆๆๆ
-
หมีโหดแต่สงสัยยูโหดกว่าแน่ ๆ งานนี้
ุ
-
รีบๆๆกลับมาน๊า,,,
-
+1
-
หมีคลั่งโหด!!
ยูนิตจับไปขังไว้ในบ้านด่วนนน :laugh:
-
หมีโหดดดดดดดด
แต่ยูโหดกว่า
-
:3123: :3123:
-
ผัวเมียคู่นี้โหดพอๆ กันเลย o18
-
o13
ฝนมันตก แบ็ตมันกำลังจะหมด
โหหหหหหหหหห
-
รออยู่นะคัรบ^^
สู้ๆนะสนุกมักๆเลย :bye2: :bye2: o13 o13
-
หมีจัดหนักไปเลย
-
จ้ะเอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอเวลานอนแปป เดี๋ยวจะรีบตื่นขึ้นมาอัพตอนใหม่ให้
ฮ้าววววววววววววว :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: ไม่ไหว ตาจะปิดดดดด
-
มาเร็วๆ เน้อคนเขียน คนอ่านรออยู่~~~~
-
งานที่มหาลัยอย่างเยอะอ่ะ พลีสสสสส ๆ
เดี๋ยวเอามาลงให้อ่านนะ
-
สมน้ำหน้าโก้ มาว่าน้องหมีแค่นี้ยังน้อยไป
-
งานมหาลัยส่วนงานมหาลัย คนในเล้ารออ่านอยู่เน้อ
มาต่อได้แล้ว อานู๋หมวย ^^
(ได้แกล้งน้อง อุอุ)
-
:call: :call: o11 o11
:จุ๊บๆ:
-
งานมหาลัยส่วนงานมหาลัย คนในเล้ารออ่านอยู่เน้อ
มาต่อได้แล้ว อานู๋หมวย ^^
(ได้แกล้งน้อง อุอุ)
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด เจ้ๆ ใจเย็นๆ รอแปป เดี๋ยวนะ
ก๊ากกกกกกกกกกกกก มาซะหลอนเลย
ฮ่าๆ
พรุ่งนี้ ( หรือเปล่า ) แต่จะพยายาม ฮิ้ววววววววววววววววววว
ไปอ่านอีกเรื่องดิ เค้าอัพแล้วนะ เรื่องมาเฟียอ่ะ
-
อ้อ มาเฟีย รูปหล่อแต่หลงเมียสุดกู่นั่นน่ะรึ
โอเช จะตามไปอ่าน
หมวยสู้ สู้
เรียนห้าม ขาด ราษฎร์หลวงก็ห้ามหนี เข้าใจ๋ :L1:
-
หมีเว่อร์ชั่นนี้โหดจัง
ไม่บอกยูเดียวโดนจับได้ละก้องานจะเข้าน่าาาาาาาาาาาาาาาาา
+1
-
Fall in Love แล้วคุณจะหลงรักผม
By Chocolate love
กับดักรัก หลุมที่ 13
Remember I’m in love with you.
Please save your heart for me.
อย่าลืมนะว่าเรารักกัน
เพราะฉะนั้น กรุณาเก็บรักษาหัวใจของเธอไว้ให้ฉันด้วย
************************************************************
“กูนัดไอ้โก้ไว้ให้มึงแล้ว แต่มันไม่รับนัดประลองกำลังกับมึง สงสัยเป็นพี่ป๊อดมั้ง” ไอ้ฟอส เดินเข้ามานั่งที่โต๊ะมาหินอ่อนใต้ต้นหูกวางแล้วเริ่มพูดสิ่งที่ผมสั่งให้มันทำ
“สัด แม่งกลัวทำไมว่ะ กูอุตส่าห์นัดให้ลุงเป็นกรรมการให้ ไหนจะที่ค่ายอีก เตรียมของไว้แล้วเรียบร้อย ขึ้นชกได้เลย” ใช่แล้วครับ ผมเตรียมสถานที่ในการขึ้นชกไว้แล้วเรียบร้อย ก็บอกแล้วมีเรื่องกันถึงขั้นลงไม้ลงมือเมื่อไร พวกผมจะนัดกันขึ้นชกเลย ทุกอย่างมีกฎ มีกติกา ยกเว้นก็แต่ใครที่ใจร้อน รอขึ้นเวทีมวยไม่ไหว ก็นอกรอบไปเลย แต่ปัญหาตามมามันเยอะ ไหนจะห้องปกครอง ไหนจะเกี่ยวเนื่องไปถึงหน้าตาของโรงเรียน โรงเรียนผมออกจะไฮโซ ใครได้เข้ามาเรียนนี่ไม่ธรรมดาเลยนะครับ ดูอย่างผมซิ มีหูซ้ายข้างเดียว ไม่ธรรมดาเหมือนกัน ก๊ากกกกกกกกกกกกกกๆ
“มันตัวใหญ่กว่ามึงก็จริง แต่มันไม่มีทักษะในด้านการต่อสู้ มันคงคำนวณเอาไว้แล้วว่า ต่อให้มันถึกแค่ไหนก็สู้มึงไม่ได้” ไอ้กรรพูดออกแนวหลักการไปแล้วครับ แต่ก็จริงของมัน ไอ้โก้มันเรียนเก่ง เรื่องคำนวณมันเลิศแบบมากๆ ติดอย่างเดียว นิสัยเหี้ย บวกกวนตีนไปหน่อย ไม่งั้นผมไปตีสนิทมันแล้ว เอาไว้ทำมาหากินเวลาลำบาก ลำบน
“แล้วทีนี้เอาไง ไปดักต่อยมันหน้าห้องแม่ง” ไอ้ฟอสก็ซะโหด แต่จริงๆแล้ว ผมอยากทำอย่างนั้นนะ แต่กลัวว่า มันจะเสื่อมเสียไปถึงวงตระกูล เพราะพี่กร กับพี่มอส จะเข้มกับเรื่องนี้เป็นพิเศษ พี่ๆทั้งสองบอกผมว่า ถ้าต่อยจะตีกับใคร ก็ให้ไปในที่ลับตาคนหน่อย เดี๋ยวเขาจะเอาไปพูดเสียๆหายๆ มันไม่ดี กระทบถึงธุรกิจ และหน้าตาของบ้านด้วย >>>>>>> ห่วงน้องบ้าง อะไรบ้างเหอะ
“หาเรื่องให้กูโดนไอ้ยูด่าน่ะซิ คราวนี้เรื่องยิ่งกว่าบายปลายอ่ะ”
“ผัวมึงก็โหดเกินอะไรเกิน กูเข้าใจคำว่าเหนือฟ้า ย่อมมีฟ้า เหนือตายังมีขี้ตาก็มาเจอมึงกับไอ้ยูนี่แหละ”
“สาดดดดดดด มึงว่ามันเป็นขี้ตาเหรอ เดี๋ยวกูฟอ้งมัน ก๊ากกกกกกก”
“อย่ามาไร้สาระ ตกลงเอาไง”
“เอาใส่รู แล้วกระแทก นั่นแหละได้เอา”
“กูว่ากูไม่ไหวแล้วว่ะไอ้ฟอส” ไอ้กรรหันไปพูดกับไอ้ฟอส
“กูก็ไม่ไหวเหมือนกัน ถ้าวันนี้ไอ้เหี้ยหมีไอ้หมีไม่ได้กินตีนกูนะ กูนอนไม่หลับชัวร์” ไอ้สองเพื่อนเวรมองมาที่ผมอย่างหมดความอดทน จะเหลือเหรอครับ ก็วิ่งซิ จะอยู่ให้มันเตะทำไมล่ะ ผมไม่ได้อ่อนขนาดนั้นนะ
“ว๊ากกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!! ไอ้เหี้ย พวกมึงจะทำกูลงเหรอ กูออกจะน่าสงสารนะ” ไอ้หมีวิ่งหนีสุดชีวิต ตอนนี้พักกลางวัน คนเยอะไปหน่อย แต่ไอ้หล่อน่ารักอย่างผมก็หาสนใจไม่ เพราะหน้ามันฉาบด้วยซีเมนต์อินทรีโบกทับด้วยปูนตาเสืออ่ะครับ ก๊ากกกกกกกก รุ่นนี้แล้ว อย่าไปรอ เด่นไว้ก่อน แม่สอนไว้
“สาดดดดดดดดดดดดดด ไม่สงสารเว้ย มึงมานี่เลยยยยย” ไอ้ฟอสกระโดดพรวดเดียวก็ถึงตัวผมแล้วครับ มันจับแขนล็อคไว้ดิ้นยังไงก็ไม่หลุด แล้วไอ้กรรก็ตามมาจับเอวผมไว้เหมือนกัน
“สาดดดดดดดดดดดดดดดดดด มึงทำเพื่อนมึงลงเหรอวะ” วิชามาร ในด้านการอ้อน เรางัดขึ้นมาใช้หมด ไม่รู้ว่าไอ้ควายเผือกสองตัวนี้มันสงสารผมหรือเปล่า ถ้าเส้นมันลึกความน่ารักของผมคงไม่เข้าไปกระทบลูกกระตาของมัน แต่ถ้ามันสองคนเส้นตื้น ก็ไม่แน่ งานนี้มีเฮได้
“แต่เพื่อนอย่างมึง มันกวนตีน เพราะฉะนั้น จัดหนักน่ะดีสุดแล้ว”
และเพื่อไม่ให้เสียเวลา และเสียนาฬิกาจนเกินไป ขอให้ทุกท่านพบกัน ลูกลิงสามตัวที่นัวเนียกันอยู่กลางสนาม คือถ้าใครมองมา อาจจะเข้าใจผิดว่า พวกผมสามตัวมาเอากันกลางสนามทำไม !!!!!!!!!
เดี๋ยวผัวกูก็มาเห็น แล้วแม่งก็เข้าใจผิดอีก ไม่รู้ว่าช่วงนี้เป็นไร ไอ้ยูหวงผมแปลกๆ ตามเฝ้าตลอด เมื่อก่อนไม่ถึงขนาดนี้นะ แต่เดี๋ยวนี้ ถ้าไม่มีมันไปไหนมาไหนนอกบ้าน ห้ามผมไปเด็ดขาด ถ้าขัดคำสั่งก็โดนขัง 7 วันรวด คุณคิดว่าผมสมควรกลัวมันไหมล่ะ แค่มันพูดขู่ ผมก็หงอแล้ว เชอะ มีผัวโหด
“เฮ้ย!!!!! ทำอะไร” แรงมหาศาลกระชากตัวผมออกจากการเกาะกุมของไอ้ฟอสและไอ้กรร และเมื่อตั้งสติดีๆ พระเอกหน้าหล่อ แต่ตอนนี้ทำหน้าโหดอยู่ ยืนควันออกหูอยู่ข้างๆผมนี่ มือมันบีบมือผมเต็มๆ เจ็บมากครับ แต่ไม่อยากร้อง เดี๋ยวแม่งว่าขี้แงอีก
“กูไปล่ะ หึหึ เคลียร์กันเอาเอง” ไอ้กรร ไอ้เลววววววววว ไอ้เหี้ยยยยยยยยยย
“กลิ่นซอกคอมึงหอมดีนะ น้องหมี หึหึ” ไอ้ฟอสทิ้งระเบิดลูกสุดท้ายแล้วก็เดินออกไป ย้ำว่ามันหันกลับมายักคิ้วให้ผมอย่างเยาะเย้ยอีกด้วยยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด นี่แผนเอาคืนของมันเหรอ มันเห็นว่าไอ้ยูอยู่แถวนี้แน่ๆ ไม่งั้นมันไม่เล่นอย่างนี้หรอก
ไอ้หล่อยูนิต มันไม่ชอบให้พวกผมถึงเนื้อถึงตัวกัน ไม่ว่าจะในกรณีไหนก็ตาม เพราะมันหวงหมด ไอ้สองคนนี้ก็เชื่อฟังตลอด แต่ถ้าลับตายูนิตเมื่อไร มันจัดหนักทันทีครับ เพราะยังไงพวกผมทั้งสามคน ก็รู้จัก มักจี่กันตั้งแต่ มัธยมแล้ว เอ๊ะ หรือว่าจะนานกว่านั้น จำไม่ได้แล้วซิ รู้แต่มันนานมากกกกกกกก
“เจ็บนะมึง” ผมพยายามสะบัดแขนให้หลุดจากมือมัน แต่ไม่ว่าจะสะบัดอย่างไรก็ทำไม่ได้ซักที มือมันเหนียวมาก ยูนิตมันไม่ได้จับธรรมดานะครับ มันบีบอีกต่างหาก
“แล้วปล่อยให้ไอ้กรร กับไอ้ฟอสกอดทำไมห๊ะ!!!!!” นั่นไง ตอนนี้กลายร่างเป็นซาตานแล้ว มันเรียกไอ้สองตัวร้อยว่าไอ้ซะที่ไหนล่ะ ตอนนี้สงสัยโมโหเข้าเส้นไปแล้ว เอาเข้าจริงๆ ไอ้หมีเริ่มกลัวแล้วนะ
“มันแกล้งเล่นหรอกมึง คิดไรมาก ยูนิต หมีเจ็บแขนอ่ะ ปล่อยแขนหมีนะครับ” ต้องเอาไม้อ่อนหลอกล่อ ขืนต่างคนต่างแรงไม่พ้น ตีกันในโรงเรียน
“แล้วเมื่อกี้ไอ้ฟอสมันบอกว่า ซอกคอของหมีกลิ่นหอม มันหมายความว่าอย่างไร มีสิทธิอะไรมาหอมคอเมียคนอื่น”
“เสียงดังแล้วไอ้เหี้ย!!! มึงจะตะคอกทำไม ก็บอกว่าไม่มีอะไรไง มันแค่แกล้ง” ก็นะ ถ้าเป็นคุณ คุณจะยอมให้เป็นฝ่ายโดนตะคอกตลอดไหม คนเรามันก็มีอารมณ์เหมือนกัน
“ด่าใครไอ้เหี้ยห๊ะเมีย ด่าใคร !!!!!!!! เดี๋ยวนี้กล้าด่าผัวว่าไอ้เหี้ยอย่างนั้นหรอ”
“เออ!!!!!!!!! ผัวมันงี่เง่า กูก็ต้องด่าเตือนสติมันหน่อย”
หน้าตาของไอ้ยูนิตตอนนี้ ค่อยๆนิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ นิ่งไปอย่างช้าๆ และในที่สุดมันก็หาจุดคงที่ได้ มันไม่เถียงกลับ แต่มันกระชากลากผมออกไปจากสนามหญ้า แล้วพาเดินออกไปยังโรงยิม น้องๆ แฟนคลับ หรือแม้กระทั่งเพื่อนร่วมชั้น มองมาที่ผมอย่างเป็นห่วง สงสัยคงไม่เคยเห็นตอนที่ไอ้ยูมันตาลายเพราะโมโหหึง
นิสัยนี้ของยูนิต ชาติก็แก้ไม่หายครับ กับเพื่อน หรือกับใคร มันไม่สน ถ้ามันเห็นผมไปสนิท หรือพูดคุยกับใครอย่างสนุกสนาน ตามันขวางอย่างหาเรื่องทันทีเลยครับ และคราวนี้ก็เหมือนกัน ดีที่อยู่โรงเรียน ถ้าเป็นที่บ้านนะ ผมโดนแน่ และผมก็รู้วิธีจะเอาอารมณ์มันอยู่ แต่ที่โรงเรียนอย่างนี้มันทำไม่ได้ ไง จะให้จับมันจูบดับอารมณ์กลางสนามอย่างนี้อ่ะนะ
มันลากผมมาถึงโรงยิมแล้วก็จับให้ผมนั่งอยู่บนอัฒจรรย์ แล้วหลังจากนั้นมันก็เดินออกไปชูตบาสเพื่อดับอารมณ์ เอาแล้วไง คุณชายหาวิธีดับอารมณ์ด้วยกีฬา ก็เป็นเรื่องที่ดี แต่!!!!!!!!!! กูจะได้เรียนคาบบ่ายไหมวะเนี่ย แม่งไม่กล้าถามเดี๋ยวมันเหวี่ยงใส่อีก
“ไปไหน!!!!!!!” นั่นไง กูว่าแล้ว ขยับนิดเดียว พ่อเล่นตะโกนถามอย่างกับอยู่ห่างกันซะ 10 กิโล
“เข้าห้องน้ำ จะไปล้างหน้า” แล้วกู จะเสียงอ่อยทำไมว่ะเนี่ย
“ไม่ต้องไป เดี๋ยวจะพาไป นั่งรอยู่นั่นแหละ” หางเสียง หางเสิงก็ไม่มี ไอ้นี่ชักเอาใหญ่ กูเป็นเมียมึงนะ ให้เกียรติกูหน่อย
“มึงจะเกินไปแล้วนะยูนิต เห็นกูยอมให้มึงมากใช่ไหม มึงถึงมาตะคอกกูปาวๆอย่างนี้” และแล้วไอ้หมีน้อยน่ารักก็หมดความอดทน เดินดุ่มๆ เข้าไปหามันทันที เอาซิ งานนี้กูก็โมโหเป็นเหมือนกัน
“....................................” มันเงียบแล้วมองหน้าผมอย่างสำนึกผิด แต่ไม่ทันแล้วแหละ เพราะผมปี๊ดแตกแล้ว อะไรมาฉุดก็ไม่อยู่แล้วครับ
“ทำไมห๊ะ ทำไม ตั้งแต่ในสนามแล้ว มึงเข้าใจไหมว่าเพื่อนมันหยอกเพื่อน มึงก็โมโหพาลใส่กู แต่กูก็ยอมเพราะเข้าใจนิสัยมึง แต่นี่อะไร กูยอมให้มึงมากเกินไปใช่ไหม มึงถึงนิสัยเสียหนักขนาดนี้!!!” เอาซิ รุ่นน้องที่ใช้สนามบาสในโรงยิมทยอยออกไปเรียนกันแล้วครับ เหลือแต่ผมกับมันสองคนนี่แหละ
“ก็คนมันหวง เข้าใจไหมว่ามันหวง เพื่อนน่ะรู แต่ทำไมต้องกอด ทำไมล่ะ ทำไม!!!!!”
“มึงมันบ้าเกินไปแล้วนะไอ้ยู ทำไมกับเรื่องแค่นี้ต้องคิดมากด้วย”
“ถ้าเป็นเรื่องคนอื่นๆ ผมจะไม่คิดเลย แต่นี่มันเป็นเรื่องของคุณ!!!” มันหลุดแล้วครับ โมโหหนักๆ มันแทนตัวว่าผมแล้วเรียกผมว่าคุณทันที ได้ยินอีกครั้งก็สะอึกแปลกๆเหมือนกัน
“พูดใหม่!!!!!!!!”
“กูบอกให้มึงพูดใหม่เข้าใจไหม ใครให้มึงมาเรียกกูว่าคุณ ห๊ะ” ผมกระชากคอเสื้อมันมาใกล้ๆแล้วตะคอกใส่ไปไม่ยั้งเหมือนกัน
ทำไมนะ ทำไม กับอีเรื่องแค่นี้ มันจะต้องทำให้เป็นเรื่องราวใหญ่โตขนาดนี้ด้วย กับเรื่องแค่นี้ ผมกับมันต้องมานั่งจิตตก ตะคอกใส่กัน ทำไมไม่รู้จักปล่อยวางเอาไว้บ้าง
“จะพูดไหม ถูถามว่ามึงจะพูดไหม ถ้าไม่พูดก็ไสหัวออกไป” และเมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว น้ำตาผมก็ค่อยๆไหลออกมาอย่างช้า ไม่อยากให้มันเห็นว่าผมอ่อนแอ เลยหันหลังแล้วเดินออกมา ทิ้งทุกอย่างเอาไว้ตรงนั้น แล้วค่อยเริ่มต้นใหม่
หมับบบบบบ!!!!!!!!!!!!!!
ยูนิตมันสวมกอดผมจากด้านหลัง แล้วซบหน้าลงมาที่คอ แค่นี้แหละที่ผมต้องการ ผมต้องการแค่นี้จริงๆ บ้างครั้งการกระทำมันก็สำคัญกว่าคำพูดเหมือนกัน
“ขอโทษครับ...........หมี...........ยูขอโทษ”
“...................................”
“ยกโทษให้ยูนะ มันโมโหจริงๆ อารมณ์มันไปเอง”
“กูก็เข้าใจว่ามึงเป็นยังไง แต่บางครั้งมึงก็เพลาๆลงหน่อย นั่นเพื่อนกูนะ มันต้องมีถึงเนื้อถึงตัวอยู่แล้ว”
“............................”
“ยูนิต.......................”
“ครับๆ ได้ยินแล้ว แต่ยูไม่รับปากว่าจะทำนะ ถ้าจะให้ดีจริง ไม่ต้องมาหยอกถึงเนื้อถึงตัวให้ยูเห็นน่ะดีที่สุดเลย ถ้ายูอาละวาดขึ้นมาอีก เดี๋ยวเราก็ทะเลาะกันอีก”
ผมหันหน้าไปสบตากับมัน ยูนิตมันก้มลงมาหอมแก้มผมทั้งสองข้าง แล้วจูงมือพาไปนั่งที่เก่า แต่เป็นมันนะที่นั่ง ส่วนผมน่ะเหรอ ก็นั่งตักมันอย่างไงล่ะ ปล่อยเขาหน่อยแล้วกัน ไหนๆมันก็กำลังอารมณ์ดีแล้ว
“ไม่ชอบเลย ที่เราต้องมานอยด์ใส่กัน”
“มึงก็อย่าหึงให้มันมากดิ”
“เรื่องนี้คงไม่ได้ครับ เพราะเมียน่ารัก หวงและหึงเป็นปรกติน่ะดีแล้ว”
“ปรกติบ้านมีงซิ 100 เท่าของคู่อื่นมั่งเนี่ย” หยอกๆมันไปอย่างนั้นแหละ ชอบจังแฮะ นั่งนัวเนียกันอย่างนี้ ไม่ได้เรทเอ็กซ์อะไรหรอกครับ ก็แต่นั่งซ้อนตักแล้วมันก็หอมแก้มผมอย่างเอาเป็นเอาตาย แค่นั้นจริงๆ ไม่มีอารายยยยยยยยยยยยยยยยย
“โทรศัพท์หมีสั่น เดี๋ยวยูรับให้แล้วกัน” มึงไม่ต้องบอกกูหรอกที่รัก มึงเอาเลย อยากทำอะไรก็ให้เต็มที่ ของๆเมีย มันก็ต้องเป็นของๆผัวอยู่แล้ว
“ฟอสถามว่าหมีจะเข้าเรียนไหม ..................อืมๆ ฟอสครับหมีลาคาบบ่ายทั้งหมดเลยนะครับ ฝากด้วยนะครับ ขอบคุณครับ” ดีมากค่ะอิผัว ถามกูทำไม ถามกูแล้วมึงก็คิดคำตอบเอาเอง ประเสริฐแท้
“ที่รัก ทำไมไม่ให้กูไปเรียนล่ะ เคมีกับฟิสิกส์เลยนะนั่น”
“ขาดสองคาบรวดไม่เป็นไรหรอกครับ ยูรู้เหมือนกันนั่นแหละว่าหมีเข้าไปก็หลับอยู่ดี”
ผมส่ายหูไปกับมันอย่างอ่อนใจ แต่ก็จริงอย่างที่มันพูดนั่นแหละ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกก คาบบ่ายกูหลับครับพี่น้อง ครูสอน กูหลับ ครูด่า กูหลับ ครูเซ็ง กูก็หลับอยู่ดี เพราะฉะนั้น ไม่ว่าอะไรออกมาอย่างไร กูก็หลับอยู่ดี ฮ่า
“หมีๆ ยูมีอะไรจะให้ฟัง”
มันกอดเอวผมแน่นขึ้นแล้วก็เริ่มร้องเพลงที่มันต้องการจะสื่อกับผม
คำก็รำคาญ พออีกคำก็ฉันซ้ำซาก
เธอไม่ชอบที่คอยซัก ให้วุ่นวายนักไม่คิดอะไร
ขอโทษด้วยนะ ก็ภาพบาดตามันแทงหัวใจ
เพื่อนเท่านั้น เพื่อนใช่ไหม สนิทแบบนั้นฉันละท้อจริงๆ
เข้าใจหน่อยซิเธอ ต้องเจอแบบนี้ใครจะทนได้
ทั้งที่เชื่อใจ และไม่ได้อยากจะเป็นเหมือนกัน
ไม่รู้เรอะที่หึง มีเหตุผลนะที่หึง
ขอเธอโปรดนึกถึง คนรักบ้างจะได้ไหม
แค่เพื่อนก็เถอะ อย่าใกล้ชิดกันมากไป
รู้ไหม ไม่ดีมันหึง
จริงจัง จริงใจ ไม่อย่างนั้นไม่แคร์ไม่ห่วง
ใครจะแกล้งมานั่งห่วง สนุกตรงไหนฉันถามจริง
เข้าใจหน่อยซิเธอ ต้องเจอแบบนี้ใครจะทนได้
ทั้งที่เชื่อใจ และไม่ได้อยากจะเป็นเหมือนกัน
ไม่รู้เรอะที่หึง มีเหตุผลนะที่หึง
ขอเธอโปรดนึกถึง คนรักบ้างจะได้ไหม
แค่เพื่อนก็เถอะ อย่าใกล้ชิดกันมากไป
รู้ไหม ไม่ดีมันหึง
ถึงเพื่อนก็เถอะ อย่าเกินเลยกันมากไป จะได้ไม่เจ็บ ไม่หึง....................
“ตามเพลงเลยครับ ความหมายมันใช่อยู่แล้ว เข้าใจกันหน่อยแล้วกันนะ รักมากก็หวงมากเหมือนกันนะครับ”
“อือ!!!!!!!!!” เอ๊าๆ ยอมง่ายๆซะงั้น ก๊ากกกกกกกกๆ ไม่หักมุมเลยเหรอ ได้ข่าวว่าเมื่อกี้พวกมึงสองตัวเพิ่งตีกันมาหยกๆนะ ฮ่าๆ คนหนอคน สุดท้ายก็เป็นคนอยู่ดี ( มึง งงไหม กูยัง งงตัวเองเลย ) ก๊ากกกกกกกกกกกกกก
******************************************
นั่งหยอก นั่งเล่นกันจนหมดไปหนึ่งคาบ เหลืออีกหนึ่งคาบไอ้ยูมันก็เลยไปชู๊ตบาสเล่นให้หมดคาบไป แล้วตอนเย็นจะได้ไปซ้อมบอลต่อ หมดงานประเพณีก็เข้าสู่งานกีฬาระดับ ม.6 ครับ เป็นฟุตบอลที่แข่งเฉพาะ ม.6 เท่านั้น แต่จริงจังปานแข่งเอาถ้วยพระเทพ ผมเลยขออนุญาต( ทำไม) กับผัวสุดหล่อ เดินมาเข้าห้องน้ำหลังโรงยิม
ห้องน้ำหลังโรงยิมเป็นอะไรที่หลอนมากครับ ตอนนี้กำลังดำเนินการ รื้อถอนอยู่ เพราะนักเรียนชอบมานั่งส่องสุม สูบบุหรี่กันในนี้
“เฮ้ยยยยยยยย!!!!!!!!!!” ก้าวเข้ามาก็ตกใจซิ ก็ใครให้แม่งยืนหลบมุมละ
“ไอ้เวรโก้นี่เอง มาสูบบุหรี่อยู่นี่นี่เอง กูนัดไปนอกรรอบที่เวทีมวยก็ไม่ไป ป๊อดเหรอมึง” เหี้ยตัวพ่อมองมาที่ผมอย่างอึ้งๆ หึหึ มึงเสร็จกูแน่งานนี้ หลักฐานมัดตัวอย่างนี้ เล่นแม่งให้ออกโรงเรียนแน่ๆ
“ไอ้สัดหมี มึงมาได้ไง” ดูมันอึ้งมากครับ หึหึ
“มาตามล่ามึงอย่างไรล่ะ”
“คิดว่ากูจะยอมมึงอย่างนั้นไอ้เหรอไอ้ลูกหมา เมื่อตอนเช้ากูแค่แกล้งยอมไปอย่างนั้นแหละ แต่คราวนี้มึงเสร็จกูแน่” พูดเส็จมันก็ย่างสามขุมเข้ามาหาผมไอ้หมีทำทีตื่นกลัว ก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆ แต่สายตาน่ะเหลือบเห็นท่อนไม้เหมาะมืออยู่นานแล้ว เหลือแต่รอเวลาคว้ามาตีหัวมันเท่านั้นเอง
“มึงตายแน่!!!!!!!!!!!!” มันพุ่งเข้าหาผมอย่างเร็ว และผมก็คว้าไม้ไว้ในมือไว้แล้วเรียบร้อย เหลือก็แต่....................
พลั่กกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!
กำปั้นพุ่งมาจากด้านหลังของผม เข้าหน้าไอ้โก้เต็มๆ ไม่ต้องหันไปมองครับว่าเป็นใคร เพราะกลิ่นโคโลนมันบอกอยู่แล้ว
“ไอ้สัด!!!!!!! จะทำอะไรเมียกู” ที่รักกันผมออกมาด้านข้าง แล้วกระชากขอเสื้อไอ้เลวโก้เอาไว้ กูว่ามึงตายอย่างเขียดแน่งานนี้ ไอ้ยูน่ะตัวพ่อเลยนะมึง
“กะ กู เปล่า เมียมึงหาเรื่องกูก่อน” เสียงสั่นขนาดนี้แม่งยังปากดี ตบสักทีสองทีเถอะ แม่งจะได้ปากหายซ่าส์
“ไม่ต้องหมี เดี๋ยวยูจัดการเอง” ขืนมันได้ออกปากอย่างนี้แล้ว ไม่เหลือซักรายครับ ตัวพ่อซะอย่างเล่นไม่สนใจว่าใครเป็นใคร
พลั่กกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!
สอยครั้งที่สอง ไอ้โก้ไปนอนกองที่พื้นแล้วครับ เลือดจมูก เลือดปากไหลมั่วสั่วไปหมด สมควรไหล เพราะไอ้ยูต่อยแต่ละที มืออาชีพมาเอง
“ใครสั่งใครสอนให้มึงคิดร้ายเมียกูห๊ะ ไอ้เหี้ย”
พลั่กกกกกกกกกกกๆ
คราวนี้กระทืบกลางลำตัวเลยครับ ผมมองแล้วสยองแทน กูว่ากูโหดแล้วนะ ไอ้ยูเสือกโหดกว่าซะงั้น นานๆทีมันจะองค์ลงอย่างนี้ ถือว่าไอ้โก้โชคร้ายที่สุดแล้ว
“โอ๊ยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!” ไอ้โก้ร้องออกมาแล้วครับ เพราะไอ้ยูก้มลงไปตบหน้า3ทีซ้อน แรงผู้ชายนะครับ หน้าหัน หูชา มึนไปเลยล่ะ ตอนนี้ก็เริ่มสงสารไอ้โก้แล้วซิ
“คราวหลังจำไว้ อย่ามายุ่งกับเมียกูอีก ถ้ายังไม่อยากตาย” ขนลุกเลยซิ นี่ขนาดกูเป็นเมียมันนะ ถ้าเป็นศัตรูกันผมว่าป่านนี้ผมเหลือแค่ชื่อแน่นอนครับ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก ผัวโหดดดดดดด
“เวหาเรียกพสุธา มีเด็ก ม.6 คนหนึ่งมาสูบบุหรี่หลังห้องน้ำ แล้วถูกรุมทำร้าย มารับตัวด่วน” ยูนิตมันเอาวิทยุขึ้นมาพูดแล้วมองไอ้โก้อย่างนิ่งๆ โอ้!!!!!!! ขั้นเทพมากครับ ไอ้โก้ก็ช๊อคเหมือนกัน แต่มันคงไม่กล้าพูดอะไรออกมาแล้วล่ะ
“คงรู้นะว่าต้องทำอะไรต่อไป มึงพูดมากเมื่อไร ไม่มีที่ซุกหัวนอนทั้งบ้านแน่ๆ” มันไม่ใช่ดีแต่ปากครับ เพราะมันทำได้อยู่แล้ว มันสามารถเอาไอ้โก้ออกจากโรงเรียนได้ และสามารถทำให้บ้านไอ้โก้หมดเนื้อหมดตัวได้
“ครับ คะ ครับ! ผมจะไม่พูด ครับ ไม่พูดแล้ว อย่าทำอะไรผมเลย” เยี่ยมมมมมมมม!!!! ให้มันได้อย่างนี้ซิ
สาดดดดดดดดดดดดด ผัวโหดดดดดดดดดด!!!!!!
*************************************
สะวีดัด สะหวัดดี
ไม่เจอะกันนานคิดถึง จางเลยยยยยยยยยยยยยยยยย
ที่หายไปนาน เพราะงานที่มหาลัยน่ะค่ะ
ต้องซ้อมเชียร์ ต้องเรียนอีก ขอบอกว่าหนักมาก
แต่ก็พยายาม ทำให้ดีทีสุดทุกอย่าง ใครมีวิธีแบ่งเวลาก็บอกๆกันหน่อยนะคะ
(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/66/19066/images/52.jpg)
รักและขอบคุณ
By Chocolate Love
-
o13 o13 ยู โหดได้ใจมากกกกกกกกกก ชอบเวอร์ชั่นโหดแบบนี้ ดูดีไปอีกแบบ 55555 :-[
-
ชีวิตเด็กมหาลัย ก็แบบนี้แหละจ้ะ แป๊บๆเดี๋ยวก็จบแล้ว
-
o13 ยูนิตสุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดด โหดมาก
แถมขี้หึงตลอดๆๆ ก้นะ หมืน่ารักซะใครจะไม่หวงบาง
-
ชีวิตเด็กมหาลัย ก็แบบนี้แหละจ้ะ แป๊บๆเดี๋ยวก็จบแล้ว
ขอบคุณค๊าาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!
ขอให้เป็นอย่างนั้นก็แล้วกานนนนน ตอนนี้ปรับตัวยังไม่ทันเลยอ่ะ
-
โอ้ โหดทั้งคู่เลยเว้ย แถมขี้หึงสุดๆอีก :o :o
+1 เป็นกำลังใจให้เด็กมหาลัย
-
โอ้ โหดทั้งคู่เลยเว้ย แถมขี้หึงสุดๆอีก :o :o
+1 เป็นกำลังใจให้เด็กมหาลัย
+1 เพื่อเป็นการตอบแทนเหมือนกัน ฮิ้วววววววๆ
-
คู่มหาโหดแห่งปี :sad5:
-
โหดเว่อออออออออออออออออออออออออออออออออออ o18
-
โหดร้ายยยย ยูนิตแอบเถื่อน อ่านไปยิ้มไปและนอนกลิ้งรออ่านตอนต่อไปจ้า
-
โหดเว่อออออออออออออออออออออออออออออออออออ o18
โหด แต่ก็น่ารักกันดีน้อออออออออออออ ก๊ากกกกกกกกกๆ
-
โหดร้ายยยย ยูนิตแอบเถื่อน อ่านไปยิ้มไปและนอนกลิ้งรออ่านตอนต่อไปจ้า
กรุณารอก่อนซักครู่ ขอเวลาพักหายใจแปปนึงเนอะะะะะะะ
-
ชอบยูโหมดนี้จัง โหดเพื่อเมียสะใจมาก
-
รักคนโพตจริงๆ
รอตั้งนานได้เต็มใจเลย
สู้ๆนะคัรบ^^ :bye2: :bye2: o13 o13
-
แวะมาแอบส่อง :m22:
-
ชอบยูโหมดนี้จัง โหดเพื่อเมียสะใจมาก
เขารัก เขาหลง เขาบูชาเมียทุกเช้า ค่ำ เย็น ค่ะ ฮ่าๆ
รักคนโพตจริงๆ
รอตั้งนานได้เต็มใจเลย
สู้ๆนะคัรบ^^ :bye2: :bye2: o13 o13
เดี๋ยวคุณจะได้อ่านตอนต่อไปในไม่ช้านี้ ฮ่าๆ
-
แวะมาแอบส่อง :m22:
ส่องไปส่องมา เดี๋ยวก็ได้อ่าน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
-
ยูนิตมันก็มีความคิดนะ เล่นบาสระบายอารมณ์ เยี่ยมยอด
อ้อ หวงเมียแต่ก็ฟังเมียในท้ายที่สุด ใช้ได้
ว่าแต่ โรงยิมไหนฟะ จะไปแอบส่องตอนนั่งตัก อุอุ
-
^
^
^
^
จิ้ม เจ้ คนงามทรามวัย
เม้นยาวเหมาะสมกับใบหน้าอันสวยงามมากอ่ะ เดี๋ยวออนคอมแล้ว กด+ ให้ ฮิ้ววๆๆๆๆๆ
-
ยูโหดมากกกกกกกกกกกก เวลาหึงโหดเกิ๊น ทีตัวเองเล่นหัวกะเพื่อนได้ แล้วไม่ยอมให้แฟนเล่นหัวกะเพื่อนซะงั้น คนนะเฟ้ย ไม่ใช้สิ่งของ-*-
รู้สึกเหมือนยูข่มหมีซะหงอเชียว ไม่ค่อยเห็นหมีข่มยูเลยแฮะ555+
-
ยูโหดมากกกกกกกกกกกก เวลาหึงโหดเกิ๊น ทีตัวเองเล่นหัวกะเพื่อนได้ แล้วไม่ยอมให้แฟนเล่นหัวกะเพื่อนซะงั้น คนนะเฟ้ย ไม่ใช้สิ่งของ-*-
รู้สึกเหมือนยูข่มหมีซะหงอเชียว ไม่ค่อยเห็นหมีข่มยูเลยแฮะ555+
มันต้องมีซิ เดี๋ยวคุณก็รู้ หึหึ
-
แวะมาแอบส่อง มาแอบเฝ้ารอ :m22:
-
ยูโหดจริงๆ
-
คึ๊ก!!
ชอบประโยคสุดท้าย
สาดดดดดดดด ผัวโหดดดดดดดด
:laugh: :laugh:
-
ว่าจะนอนพิมแล้วนะ
แต่นอนไปนอนมา
หลับซะงั้น
ตื่นขึ้นมา ดันฝนาตก
หมด กานนนนนนนนนนนนนนนนนนน ผ้าที่ตากไว้
แล้วพรุ่งนี้ จะเอาที่ไหนใส่ไป มหาลัยยยยยยยยยยยยย
-
ยูโหดอ่า แต่ชอบบบบ
-
Fall in love แล้วคุณจะหลงรักผม
โดย Chocolate love
Love looks not with the eyes, But with the mind.
ความรักไม่สามารถสัมผัสด้วยตา…แต่สัมผัสได้ด้วยใจ.
**************************************************
เช้าอันแสนวุ่นวายของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6/5 ที่ต่างวิ่งวุ่นกันส่งเอกสารวิชาเคมี ที่มีอาจารย์ไก่ คนสวยทุกมุมมอง แต่โหดแบบอินฟินิตี้ เป็นครูผู้สอน ท่านสั่งงานโดยไม่ได้ดูหน้าดูหลังเลยว่า เด็กๆจะมีเวลาทำหรือไม่ และภาพเก่าๆก็ฉายซ้ำกับมาที่เดิมอีกครั้ง ใบงานหนึ่งแผ่น ดูเหมือนจะไม่ยาก หากเจ้ไก่ไม่สั่งว่า
‘ไปหาสิ่งมีชีวิตสปีชี่ส์ใหม่มานะคะนักเรียนที่เคารพ แล้วบรรยายใส่กระดาษ A4 หนึ่งหน้า งานกลุ่มนะ กลุ่มละ 3คน ส่งวันพรุ่งนี้’
ถ้าเจ้แกสอนชีวะกูจะไม่ว่าอะไรเลย แต่นี้สอนเคมีนะโว้ยยยยย เครียดอ่ะ โรงเรียนนี้หาบุคลากรเต็มร้อยไม่ได้เลยเหรอว่ะ
เจ้แกสั่งงานเมื่อวาน แล้วกำหนดส่งวันนี้ คิดดูก็แล้วกันว่าใครหน้าไหนมันจะทำส่งทัน เทวดาแล้วแหละกูว่า ปู่เกิ้ลก็ช่วยอะไรไม่ค่อยได้เพราะเพื่อนๆในห้อง เขาเอาชนิดโน่น ชนิดนี้ไปหมดแล้ว ผม ไอ้ฟอส ไอ้กรร ณ ตอนนี้กำลังตกที่นั่งลำบาก ไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี หน้ามืด คอหมุนไปหมดแล้ว ยูนิตสุดที่รักก็ช่วยอะไรไม่ได้มาก เพราะมันก็รู้เหมือน ณ ตอนนี้ที่รักผมกำลังยิ้มหน้าหล่อเข้าไปถาม ผู้หญิงห้องหนึ่งให้ มันใช้ความหล่อได้เป็นประโยชน์มาก
เมื่อวันก่อน เจ้ไก่สุดที่รักก็สั่งให้พวกผมไปบอกรักไส้เดือน แล้วรำวงรอบต้นไม้ 5 รอบมา ผมว่าผมเริ่มงงแล้วนะ นี่มันแผนการสอนวิชาเคมีแน่เหรอว่ะ ทะแม่งๆแล้วว่ะ
“เอาไงดีว่ะ ส่งวันนี้นะมึง ส่งไม่ทัน เอาไข่ต้มไปแดกอีกช่องแน่ๆ งานชิ้นที่แล้ว กลุ่มเราก็ได้คะแนนน้อยทีสุด แม่ง กูว่า พวกเราเกรด ม.6 ของพวกเราไม่สวยงามแน่ๆ” ไอ้ฟอสพูดเสียงเศร้า มันนั่งเอาคางท้าวโต๊ะแล้วถอนลมหายใจออกมาอย่างปลงตก ประมาณว่า ชีวิตกูสูญสิ้นวันนี้แน่ๆ
“ทำใจซะเถอะมึง ยังไงก็ได้เท่านี้แหละ กูว่าเอาไส้เดือนหลังโรงเรียนไปส่งเจ้ดีกว่า ยังดีกว่าที่ไม่มีอะไรส่งนะมึง" ไอ้กรรความคิดดีเว้ย
“ตกลงตามนี้ก็แล้วกัน ไอ้ฟอสไปเอาอุปกรณ์กับลุงภารโรงนะ แล้วตามพวกกูไปหลังอาคาร 4 ตรงนั้นแหละ สิ่งมีชีวิตน่ารักๆ เพียบ!!!!!!!” จริงๆครับ ไม่ว่าจะเป็นไส้เดือน ด้วง หนอน กิ้งกือ ตะขาบ กิ้งก่า แย้ โอยยยยยย สาระพัดอ่ะครับ
แล้วพวกผมก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง ไอ้ฟอสไปเอาอุปกรณ์ พวกจอบ เสียมกับลุงภารโรง ไอ้กรร เดินไปขออนุญาตหัวหน้าห้อง เพราะพวกผมคงไม่ได้เข้าแถวแน่ๆ ขืนหายไปเลย แม่งมันก็เช็คชื่อขาดน่ะซิ หัวหน้าห้องผมยิ่งกว่าไม้บรรทัดอีกครับ เชื่อป่ะ มันไม่สนว่าจะไปทำอะไรที่ไหน อย่างไร ติดธุระหรือไม่ ถ้าไม่เข้าแถว มันเช็คชื่อหน้าเสาธงว่า ขาดหมด คนดีมากอ่ะ
ผัวโทรมา เอ้า ผัวโทรมา ผัวโทรมา เอ้า ผัวโทรมา >>>>>>> -___-:a
เสียงเรียกเข้ากูก็เกรียนเหลือเกิน เสียงไอ้ฟอสครับ แม่งมันอัดแล้วก็ตั้งเป็นเสียงเรียกเข้าผมเลย เปลี่ยนไม่ได้ เพราะไอ้ยูชอบ แม่งบ้ากันไปหมด ดังตอนอยู่ บนรถเมล์แต่ละทีอับอายขายขี้หน้ามากครับ
“ครับที่รัก” ก็นะ รับแต่ละทีเสียงหวานเอาโล่มากอ่ะกู ฮ่าๆ
“คิดงานถึงไหนแล้วครับ ตกลงได้หรือเปล่า?” ถ้าอยู่ด้วยกันนะ ผมจะกระโดดนักตักมันแล้วกอดเอาไว้ซัก ชั่งโมง ตัวมันอุ่นกอดทีไรแล้วหายเหนื่อย เว้นว่ากอดแล้วไม่หื่นนะ ฮ่าๆ
“ไม่ถึงไหนหรอก แต่จะเอาไส้เดือน หลังโรงเรียนไปส่งน่ะ ดีกว่าไม่มีอะไรไปให้เจ้”
“หึหึ ให้เดาหมีเป็นเจ้าของความคิดนี้ใช่ไหม” ยิ่งกว่าแม่นอีกมึง ก๊ากกกกกกกกๆ คือกูเก่ง จบข่าว
“ประมาณนั้น แล้วมึงไหนให้ไปสืบกับห้องหนึ่งได้อะไรมาบ้าง” ไม่ใช่ไปทำแล้วเปลืองตัวฟรีๆนะ ผัวใคร ใครก็หวง ยิ่งหล่อ ยิ่งรวยขนาดนี้ หวงระดับอินฟินิตี้ครับ
“เขาไม่ยอมบอกครับ นอกจากจะเอาเบอร์ยูให้ เขาถึงจะยอมบอก” น่านนนนนนนนนนนนน สารคาม ภูเก็ต ( ไม่เกี่ยว ) กูว่าแล้ว ชะนี ยังไงก็ไม่ละนิสัยเดิมครับ พยายามที่จะหาผัวต่อไปเรื่อยๆ สาดดดดดดดดด
“แล้วมึงทำไง ให้ไหม” รู้ได้เลย ณ ตอนนี้ เสียงผมนิ่งและเย็นมาก มันหึง ผมก็หึงได้ ผมก็ขี้หึงไม่แพ้มันเหมือนกัน
“ถ้ายูให้ หมีก็ด่ายูซิครับ เมียขี้หึงน่ะครับ ก็เลยไม่กล้าให้ ยังอยากมีชิวิตคู่กับเมียอ่ะครับ” โหหหหหหหหหสาดดดดดดดดดดดดด พูดซะน่ารัก เหี้ยๆ รักมันอ่ะ
“หึหึ มาให้กูดูดลิ้นซักทีดิ พูดจาดีนะไอ้น้อง” อารมณ์หาไส้เดือนหายแล้วครับ ก๊ากกกกกกกกกก ผมเดินโทรศัพท์มาหลังโรงเรียนแล้วมองสำรวจไปเรื่อยๆ อาจารย์ที่เดินผ่านก็ทักบ้างว่าทำไมถึงไม่ไปเข้าแถว ก็แอ๊บหน้าใสบอกไปว่า ผมมาทำวิจัยสัตว์ที่มีระบบหมุนเวียนเลือดแบบปิดครับ แล้วท่านก็เข้า และไม่ได้ว่าอะไร
“พักเที่ยงเจอกันครับ เดี๋ยวจะให้ดูดเต็มที่เลย” คือความจริงพวกผมสองคน ธรรมะ ธรรมโมนะ ไม่ได้ทะลึ่งอะไรมากมายหรอก ก๊ากกกกกกกกกกกก
“อยากขนาดนั้น ที่กินปาก กินลิ้นกูทุกวันไม่เคยพอว่างั้น”
“ให้กินทั้งชีวิตก็ไม่พอครับ”
“สาดดดดดดดดดดดดดดดดด กูเขิน” ซึ่งก็เขินแบบโหดๆ ก๊ากกกกกกกกๆ
“เหี้ยหมี ก็ให้มาหาไส้เดือนไม่ใช่มาโทรหาผัว วางเลยยยยยยยยย” ไอ้ฟอสเดินถืออุปกรณ์เข้ามาแล้ว กระชากโทรศัพท์ผมไปกดวางแล้วเดินบิดตูด กวนตีนหนีฝ่าเท้าผมไป แม่งงงงงงงง เลยโทรกลับไปหาไอ้ยูแล้วบอกมันนิดหน่อย แล้วผมก็เริ่มปฏิบัติการ หาไส้เดือนสายพันธุ์ใหม่ต่อไป
“ไอ้กรรอยู่ไหน เมื่อไรจะมา”
“กระเทย ม.5 ดักอยู่หน้าอาคาร เดี๋ยวก็เอาตัวรอดมาได้ ถ้าไม่ได้ ก็ค่อยไปเก็บศพมันทีเดียว” ซึ่งผมนึกภาออกครับ กลุ่มกระเทยจะแบ่งคราสได้อย่างนี้ครับ กระเทย ม.4 เจ้าแม่แอ็บแบ๊ว กระเทย ม.5 เจ้าแม่ขาวีน ขาเหวี่ยง และกระเทย ม.6 ตัวแม่ทุกเรื่อง แต่ ม.6 จะเด่นเรื่องการวางตัวครับ มาการเลือกตั้ง ราชินีด้วยนะ ซึ่ง เอ่อ ไอ้อาร์ หรืออีอาร์ดีวะ งั้นเรียก อิอาร์ก็แล้วกัน มันหล่อครับ แต่หล่อแบบสวยๆ เสียดายหน้าและหุ่นมันมากอ่ะ สุดยอดดดดดดดด คือถ้าเป็นผู้ชาย มันหล่อได้อันดับสองแน่นอน แม่งไม่น่าเลย
แต่ผมสนิทนะ พวกผมจะเรียกมันว่า อาร์รี่ ผมชอบเดินควงมัน ตอนที่ไอ้ยูมันไม่อยู่ ย้ำว่าไม่อยู่ อย่างไปธุระที่ต่างจังหวัด หรือไปทำงานของโรงเรียน ยูนิตจะหยุดไปประมาณ 2 -3 วัน และวันนั้นแหละที่ผมจะแรดไปควงไอ้อาร์รี่มันเดินว่อนทั่วโรงเรียน น่ารักดีออกผมว่า ฮิ้วววววววววว หรือกูจะเป็นสาว ว่ะ ก๊ากกกกๆ
นู๋อยากโดนอุ้ม หนูอยากโดนอุ้ม ( ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก )!!!!!!!!!!
“เอาตรงนี้เลยมึง เหมาะดี ดินนิ่มๆ ขุดง่าย” ผมชี้นิ้วสั่งไอ้ฟอส มันมองหน้านิดหน่อยประมาณว่า มึงไม่ได้ขุด มึงรู้ได้ไงว่าง่ายหรือไม่ง่าย
“ขอให้เจ้ไก่ท่านชอบไส้เดือนที่น่ารักของพวกผมด้วยเถิดดดดดดดดดดดด สาธุ!!!!!!!!!” งานนี้ก็เล่นไสยศาสตร์กันไปตามระเบียบ ก๊ากกกกกก
********************************
และแล้วเวลาส่งงานอันแสนโหดร้ายก็มาถึงครับ พวกผมสามคนยืนเรียงหน้ากระดานล้อมโต๊ะทำงานเจ๊ไกที่ตั้งอยู่ในหมวดวิทย์ฯ ที่ตั้งอยู่ในอาคาร 2 บรรยากาศนี่เครียดได้อีกครับ ขุดน้องไส้เดือนที่น่ารักเสร็จปุ๊ป พวกผมก็ตรงดิ่งมาทันที ตอนแรกเจ๊ยังไม่ให้ส่งหรอกครับ แต่ผมพูดโน้มน้าวอยู่นาน ไหนจะนักเรียนกลุ่มอื่นที่นั่งรอเหมือนกัน และเรื่องดีอีกเด้งนั่นก็คือ กลุ่มผมได้คิวกลุ่มแรกครับ
“หน้าตาน่ารักดีนะ มันชื่ออะไรล่ะ”
“เอ่อ....อาจารย์ หมายถึงใครครับ” ไอ้กรรถามเสียง งงๆ ผมกับไอ้ฟอสก็งงเหมือนกัน
“ไอ้ตัวนี้ไง มันชื่ออะไร” เจ๊ชี้ไปยังกล่องที่มีไอ้ไส้เดือนน้อยที่น่ารักนอนดิ้นไปดิ้นมา ผมมองแต่ละทีขนลุกเลยครับ โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มันน่ารักแบบสยองๆน่ะครับ
“เอ่อ ชื่อ.................ฮวกหวึ่ง ครับ” สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไอ้ฟอสสส มึงตั้งชื่ออะไรของมึงเนี่ย ก๊ากกกกๆ หัวเราะแม่งเลย
“อะไรนะ ฮวกหวึ่ง มันหมายความว่าอะไร” นั่นไง มึงเล่นแล้ว เล่นให้จบด้วยนะมึง
“ก็ประมาณว่า น่ารักน่าชัง อะไรอย่างนี้น่ะครับ” มีท่าทางทำไม้ทำมือประกอบการพูดด้วยนะ เห็นแล้ว แม่งอยากหัวเราะ แต่ก็ทำไม่ได้อ่ะ โอยยยยยยยย ปวดแก้ม
แล้วเจ๊ไก่ก็ถามพวกผมสองสามประโยค ว่าไส้เดือนอยู่ไฟลัมไหน อะไรอย่างไง ซึ่งพวกผมเตรียมตัวมาอย่างดีครับ ตอบไม่ได้ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แต่ก็ผ่านอ่ะ เพราะไอ้ฟอสงัดหนังสือชีวะ ม.6 ขึ้นมาเปิดแล้วตอบอย่างเสียงดังฉะฉานมาก โหยยยยยยยยยยย เล่นเอาเหงื่อท้วม ตื่นเต้นก็ตื่นเต้น ฮ่าๆ
“ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฮวกหวึ่ง มึงคิดได้ไงไอ้ฟอสสสสสสสสสสสสสส” เมื่อเดินลงอาคารมาได้แล้ว พวกผมก็รวมตัวกันที่โต๊ะม้าหินอ่อนที่นั่งประจำทันที ไอ้กรรเปิดปากคนแรกเลยครับ มันเก็บกดเสียงหัวเราะมานานแล้ว มาถึงปุ๊ปก็ปล่อยปั๊ป
“พอดีกูหันไปมองหน้าไอ้หมีแล้วนึกออกพอดีอ่ะมึง ปาฏิหาริย์โคตรๆ”
“มึงจะด่าว่ากูหน้าเหี้ยก็พูดมาตรงๆเลยสัด ไม่ต้องมากระทบ”
“ก๊ากกกกกกกๆ ใครจะกล้าล่ะครับ ขอบคุณความไหลและความเนียนของพวกเรา ที่ทำให้กลุ่มอยู่รอดมาถึงทุกวันนี้” นี่มันด่าหรือว่าชมว่ะ
“ไหนมึงเล่าเรื่องวันที่พวกมึงสองตัวทะเลาะกันให้กูฟังหน่อย” ไอ้ฟอสหันมาทำหน้าตาจริงจังใส่ผม ไอ้หมีก็งงซิ วันไหนว่ะ เพราะทะเลาะกันทุกวัน บ้า!!!!!!!!!!!!!!!! ไม่ใช่แล้ว ไม่เคยตีกันครับ ออกจะครอบครัวสุขสันต์
“วันที่กูโดดเรียนฟิสิกส์ กะเคมีอ่ะเหรอ”
“เอออ!!!!!!!!!!!!!” พวกมันสองตัวประสานเสียงพร้อมกันเลยครับ
“ก็ไม่ได้อะไร มันก็แค่หึงอ่ะ แต่วันนี้ถ้าเป็นคนอื่นไม่ใช่พวกมึงนะ กูว่ากูคงเหลือแต่ชื่ออ่ะ ตาขวาง เสียงดัง รังสีอำมิ นี่ฟุ้งกระจายเลยแม่ง” ผมไม่ได้เล่าเกินจริงนะครับ มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ เมื่อใดที่ไอ้ยูมันหึง มันเหวี่ยงทุกอย่างครับ คือเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือทันที บางครั้งผมก็เอาอารมณ์มันไม่อยู่เหมือนกัน
“มึงจะให้มันข่มทำไมว่ะ เป็นเมียก็ต้องคุมผัวดิ หรือว่ากลัว” ไอ้เหี้ยฟอสเริ่มยุแยงให้ครอบครัวเขาแตกแยกกันแล้วครับ
“กูไม่ได้ แต่กูให้เกียรติ อยู่ที่โรงเรียนมันอยู่ตำแหน่งประธานสภากีฬา คนนับหน้าถือตามันเยอะ ให้กูชี้นิ้วด่ามันก็ไม่ได้ คนเป็นเมียน่ะไม่จำเป็นต้องเก่งไปทุกทีหรอกนะมึง เดิมตามรอยเท้ามันบ้างก็ดีเหมือนกัน ผัวน่ะผู้นำนะเว้ย”
“พูดอีกก็ถูกอีก เออว่ะ ไม่จำเป็นที่ยูนิตจะต้องกลัวมึงชนิดหงอ แต่มันก็เกรงใจมึงมากเหมือนกัน กูดูออก” ไอ้กรรเสนอความคิดขึ้นมา
บางครั้ง เวลาผมโกรธ ผมจะเงียบไม่พูดไปเลย 3 วัน 4 วันหรือมากกว่านั้น เพราะถ้าเมื่อไรที่เราพูดมากแล้ว มันจะไม่เกรงใจเราทันที ต้องนิ่งเงียบ น้ำนิ่ง ไหลลึกครับ ไม่หือ ไม่อือ ใช่ว่าผมจะยอมไปทุกอย่าง แต่บางครั้งในหน้าที่ของมันก็ต้องนำ และผมเดินตามด้วยความเต็มใจเท่านั้น
“พวกมึงจะเอาแบบอย่างกูก็ได้นะ”
“สาดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!” ด่าพร้อมกันทั้งสองคนเลยครับ ไอ้เรื่องอย่างนี้พวกมึงถนัดกันจัง
“กูต้องลุก และเป็นสามีเท่านั้นเว้ย” ไอ้ฟอส ดอกที่หนึ่ง
“เช่นกันครับ ฟลอเซ็นต์ หล่อๆ แมนๆอย่างเรา ต้องฐานะผัวเท่านั้น”
“ปากดีไป หล่อๆ แมนๆ อย่างพวกมึงน่ะ เลื่อนฐานะเป็นเมียหลายคนแล้วนะเว้ย ระวังเอาไว้ให้ดี หึหึ”
“เหี้ยๆ หัวเราะซะกูหลอนเลย”
********************************************************
เวลาหลังเลิกเรียนอันแสนมีค่า มาถึงแล้ว เพราะฉะนั้นเราต้องรีบคว้าเอาไว้ คาบสุดท้ายผมเรียน แลบชีวะ เลยออกมาด้วยสภาพใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเหนื่อย เยอะมากๆ อาจารย์สั่งงานได้แบบนอนสต๊อปมากอ่ะ โอยยยย
“สุดหล่อ อยู่ไหนแล้วครับ” เดินลงอาคารตามหลังไอ้ฟอส ไอ้กรรมา ก็กดโทรศัพท์หาที่รักทันที สังเกตอารมณ์ผมครับ ถ้าเมื่อใดที่เหนื่อย ผมจะอ้อนทันที ไอ้ยูมันชอบจะตายที่ผมเรียกมันอย่างนี้ มันบอกว่าความจริงเป็นสิ่งไม่ตายครับ ฮ่าๆ หลงตัวเองขั้นโคม่า
“กำลังเก็บของครับ หมีอยู่ไหนแล้วครับ ให้ไปรับหน้าห้องไหม” เสียงมึงหวานได้อีกอ่ะ
“ไม่ต้อง เดี๋ยวเค้าจะเดินไปหานะ สุดหล่อรอยู่ที่ห้องเลยนะ อยากเห็นหน้าแล้วอ่ะ” ก๊ากกกกกกกกกกกก ฮาตัวเอง พวกไอ้ฟอส ไอ้กรรก็หันหลังมามองประมาณว่า ทำไมพวกมึงสองตัวถึงกล้า ฮ่าๆ
“ครับๆ หึหึ ทำไมวันนี้มาแปลก อ้อนจะเอาอะไรหรือเปล่า”
“เห็นเค้าเป็นคนอย่างนั้นเหรอ ก็อยากพูดอ่ะ งั้นไม่พูดก็ได้ เชอะ งอน ง้อด้วย เร็วๆ” คุณว่าผมเต็มร้อยไหม ผมว่าผมไม่แน่ใจตัวเองแล้วซิ ฮ่าๆ น่ารักเว้ยเฮ้ย ( ชมตัวเอง )
“ง้อครับๆ แล้วตอนนี้หมีเดินถึงไหนแล้วครับ” ผมเงยหน้ามองสถานที่ที่เดินผ่าน ปรากฏว่า ณ ตอนนี้ไอ้หมีกำลังจะเดินขึ้นบันไดอาคาร 5 เพื่อไปยังห้องโฮมรูมของยูนิตครับ อยู่ชั้น 3 พวกไอ้ฟอส ไอ้กรร ก็แยกไปทำงานสโมสรนักเรียน
“จะถึงแล้ว ลงมารับหน่อย” ผมถอดรองเท้าเอาไว้ด้านล่าง ไม่กลัวหาย เพราะตรงนี้มีกล้องวงจรปิด ทำไว้ดัดสันดารพวกที่มักง่าย เอาของคนอื่นครับ
แล้วผมกับยูนิตก็มาจ้ะเอ๋กันตรง บันไดชั้นสอง น้องๆที่นั่งเล่นตรงระเบียงก็พากันดูพวกผม ประมาณว่าดารามาโรงเรียนอ่ะครับ มีหลายคนที่ค้นหากระดาษ กับปากกาเพื่อจะขอลายเซ็น แต่ไอ้ยูมันคว้ามือผมแล้วจูงขึ้นอาคารทันที
“เหนื่อยไหมครับ” เพื่อนๆในห้องมันก็ ส่งเสียงต้อนรับผมกันระนาว ก็นะ ฉายาผมมัน “สะใภ้ห้อง 2” นี่น่า แต่ก็ชินแล้วครับ พวกมันแซวเอาฮา เอาอายเท่านั้นเอง
“โคตรๆอ่ะ หมดแรงแล้วเนี่ย” ไอ้หมีเลื้อยตัวฟุบหน้าลงที่บ่าไอ้ยูทันที เสียงแซวมีมาเป็นระลอกๆครับ
“หอมได้ไหม?” เสียงมึง อ้อนไปไหนว่ะ สาดดดดดดดดดดดดดด ใจอ่อนแล้วเว้ย
“ถ้าไม่อายเพื่อนก็เอาเลย”
ฟอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!!!!
ผมก็ลืมไปว่ามันไม่เคยอายใครอยู่แล้ว ดีนะที่ผมนั่งพื้นพิงพนังห้องหลบมุม ไม่งั้นได้อายกว่านี้อีกแน่ๆ
“หึหึ คิดถึงกูขนาดนั้น” คว้ามือมันมาโยนเล่น แล้วก็หอมมือมันแทน ยูนิตมันชอบครับผมรู้
“ถ้าย่อส่วนได้ แล้วพกไปไหนต่อไหนได้ ก็ดีนะ ยูจะได้มีหมีไปด้วยทุกๆที”
“หึหึ ดูการ์ตูนมากไปหรือเปล่าว่ะ”
“พูดจริงนะเนี่ย” มึงยิ้มจริงใจขนาดนี้ ถ้าไม่เชื่อก็กะไรอยู่เหมือนกัน
“ง่วงจัง นอนได้ไหม” เปิดปากหาว แล้วถูหน้าไปๆมาๆ กับหัวไหล่ยูนิต มันอยากโอบผมจะตาย แต่มันทำไม่ได้ครับ เพราะอยู่ในโรงเรียน
“นอนเลยครับ เดี๋ยวยูปลุกเอง” แล้วไอ้หมีก็เริ่มเข้าสู่โหมดนิทรา อย่างช้าๆ สำนึกสุดท้ายรู้สึกเหมือนหน้าผากผมจะถูกริมฝีปากของคนที่อยู่ด้านบนทาบทับลงมา
.
.
.
.
.
“แล้วยูจะกลับบ้านตอนไหน”
อืมมมมมมมมมม เสียงใครว่ะ ทำไมมาพูดเสียงอ่อน เสียงหวานใส่ผัวคนอื่นอย่างนี้ เดี๋ยวลุกอาละวาดแม่ง สาดดดดดดดดดดดดดดดด คนจะนอน โว้ยยยยยยยย
“รอให้แฟนตื่นก่อนน่ะครับ” ตรงและชัดเจนมากที่รัก
“อ๋อเหรอ คนนี้เหรอที่เป็นแฟนยู” โหหหหหหหหหหหหหหหหห คุณไปอยู่หลุมไหนมา หรือว่าบ้านไฟฟ้าเข้าไม่ถึง ถึงไม่รู้ว่ายูนิตน่ะผัวใคร
“ใช่แล้ว ผ้าทำไมเหรอ” อ๋อออออออ ชีเป็นผู้หญิง และชีก็ชื่อผ้า แต่ปัญหามันอยู่ตรงทีว่า มึงมานั่งอ่อยผัวกูทำไม
“เปล่าหรอก ก็อยากรู้จักไว้เฉยๆ เห็นเขาบอกว่าน่ารัก” ถูกต้องแล้วชะนี เพราะกูน่ารักแบบอินฟินิตี้ หาจุดสิ้นสุดไม่ได้
“หมีน่ารักจริงๆครับ” ทำไมวันนี้กูรักมึงจัง
ผมแกล้งขยับตัวเล็กน้อย ไอ้ยูมันรู้ว่าผมตื่นนานแล้ว แต่เอ๊ะ มือมันย้ายไปโอบเอวผมตั้งแต่เมื่อไร ว่องและเนียนมากจนบางครั้งกูยังนับถือ
“กินน้ำครับ” ที่รักยื่นแก้วน้ำที่มีหลอดมาจ่อปาก ผมก็อ้าปากรับแต่โดยดี เงยหน้ามองคนที่กล้ามาอ่อยผัวชาวบ้านนิดหน่อย ก็ไม่อะไรมาก ก็แค่ชะนีนางนี้ เธอใส่บิ๊กอาย ทาหน้าขาว และใส่ที่คาดผมลายเสือดาวเท่านั้นเอง แค่นั้นจริงๆ
ผมเข้าใจแล้วแหละ ว่าทำไมผู้ชายถึงหันมาบริโภคกันเอง สงสัยคงกลัวชะนีครับ ก็ดูอย่างนางนี้ซิครับ แต่งตัวไม่เคารพสถานที่เอาซะเลย ได้ข่าวว่าที่คุณเธอแต่งมานั้น ผิดระเบียบโรงเรียนหมด
“อืมๆ อยากนอนอีกอ่ะ ปวดหัว”
“กลับไปนอนที่บ้านนะครับ จะได้กินยาด้วย” มันพยุงผมให้ลุกขึ้น แล้วเอาเป้ผมไปสะพายไว้เอง แฟนผมแมนโคตรอ่ะ ผมชอบจัง ชอบที่มันเทคแคร์ผมอย่างนี้ไม่เคยขาดตกบกพร่อง สม่ำเสมอ ตั้งแต่ ม.ต้น ยัน ม.ปลาย
“จะกลับกันแล้วเหรอ งั้นผ้าขอติดรถไปหน้าโรงเรียนได้ไหม นัดเพื่อนไว้ตรงนั้นอ่ะ” ยูนิตมันสบตากับผมอย่างต้องการคำตอบ เห็นไหมครับ ว่าใครกันแน่ที่มีอำนาจมากกว่ากัน หึหึ
“ได้ซิครับ แค่หน้าโรงเรียนเอง” ผมเป็นคนตอบ แต่ดูเหมือนว่าคุณเธอจะไม่พอใจนิดหน่อย แต่ก็เลือกที่จะไม่พูด แล้วตีสีหน้ายิ้มแย้มแบบโง่ต่อไป
“ยูเดินเช็คความเรียบร้อยแปปนึงนะ” ยูนิตมันบอกผม แต่ไม่ได้บอกคุณผ้าถุง เธอหน้าหงิกมากกว่าเดิมอีกครับ หึหึ เดี๋ยวจะรู้ว่าใครมันใช่ เดี๋ยวเถอะชะนี
พอไอ้ยูมันเดินเข้าไปในห้องแล้วเรียบร้อย ผมก็เดินเข้าไปหาชะนีผ้าถุงอย่างช้าๆ เธอตกใจมากอ่ะ
“อยู่ในที่ๆควรอยู่น่ะดีแล้ว ถ้าไม่อยากเจ็บ.................ตัว” ชะนีผ้าถุงอึ้งแดกมากครับ หน้าเธอซีดไปแล้ว แต่ทำไงได้ ถ้าไม่ใช้วิธีนี้ เดี๋ยวก็มาวอแวยูนิตมันอีก
“ผัวใคร ใครก็รัก คุณว่าจริงไหมคุณผ้า” หล่อนพยักหน้าแล้วมองผมอย่างยอมแพ้ อะไรวะ ไม่สนุกเลย ยอแล้วเหรอ
“อย่าให้ผมต้องเตือนเป็นครั้งที่สอง อย่าให้ผมต้องพูดอะไรซ้ำซาก ” รู้ได้เลยว่าตอนนี้ผมทำหน้าแบบไหน รู้ไงครับว่าดีกรีตัวเองมันอยู่ตรงไหน ผมยิ้มแต่ตาไม่ยิ้ม ซึ่งใครหลายๆคนบอกว่า ผมทำแล้วน่ากลัวมาก หนึ่งในนั้นก็ยูนิตไงครับ
เมื่อฟังเสร็จ คุณผ้าถุงก็ค่อยๆหันตัวแล้วเดินออกไป และกลายเป็นวิ่งในที่สุด อะไรว่ะ ผมไม่ได้โหดอะไรมากกมายขนาดนั้นซะหน่อย ทำไมต้องทำท่าทางอย่างนั้นด้วย
เชอะ!!!!!!!!!!!!!!!!!! คนออกจะน่ารัก
**************************************
สวัสดี...
บอกได้คำเดียวว่า คิดถึง และ คิดถึง
ไม่มีเวลาอัพ เพราะงานมหาลัยมันเยอะ
เดี๋ยวจะรับน้องแล้ว หลังจากตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าจะได้มาวันไหน
เพราะสอบเกือบทุกวัน แต่ก็พยายามมาอัพให้บ่อยค่ะ
อย่าลืม กด+ โอเค๊
รักและขอบคุณ
Chocolate Love
-
:L1: o18 o18 o18 :L1:
+1 ตามคำสั่งจ้า
-
o18 o18 o18
-
หมีโหด^^
-
หมีน้อยโหด :z6:
แต่แบบนี้ล่ะดี! 555 :z3:
-
หมีน้อยโหด เข้าโหมดปั๋วข้าใครอย่าแตะ 55+
+1 ครับ ^^ :o8:
-
หมีน้อย ดีแล้ว กันไว้ก่อนเนอะ
สามีข้าใครอย่าแตะ :serius2:
-
ในที่สุดก็มาคิดถึงคู่นี้สุดๆ
-
หมีโหดนะลูก
-
เข้าใจคนแต่งค่ะ
ว่างเมื่อไหร่ก็มาต่อนะจ๊ะ
บวกจ้า
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
มันนี้ไปรับน้องมา
เหนื่อยโคตรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร
พี่คณะ เทคโนรับน้องได้เถื่อน เหมาะกับคณะพี่มากอ่ะ
แต่ตอนสุดท้ายมีคอนเสริต์
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ก็ปล่อยผี เต้นกันปายยยยยยยยยยยยยยยย
-
เย่สนุกมากเลย
โหดดีอิอิ
เอาอีกๆๆๆ
สู้ต่อไปครับ55+ :bye2: o13 o13 :bye2:
-
:a9: :a14: :a3: :a11: :a1:
ไม่ได้มาทวง มารอเฉยๆ o15
-
:a9: :a14: :a3: :a11: :a1:
ไม่ได้มาทวง มารอเฉยๆ o15
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m20: :m20: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
โอเคๆ ล่าลายเซ็นพี่หมด แล้วจะเอาลง
:jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
ไม่ทวงก็ไม่ทวง
-
เค้าอยากอ่านหวานๆต่อแล้วน๊า
-
เค้าอยากอ่านหวานๆต่อแล้วน๊า
คุณจะได้ตามสิ่งที่ขอ
เพี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
หึง..กะ..โหด
เอิ๊กๆ
:L2:
-
วันนี้มาทวง o11 o11 o11
อัพเถอะนะ ถ้ามาอัพไวๆ ขออวยพรให้รุ่นพี่ให้ลายเซ็นต์ครบทุกคน เพี้ยงงงงงงง
:จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
Fall in love แล้วคุณจะหลงรักผม
By Chocolate love ~
*******************************************
“ข้อหนึ่ง แฟนคุณน่ารักไหม”
“น่ารักครับ เขายิ้มง่าย หัวเราะง่าย แล้วก็สดใสมากๆครับ” คนถามบิดไปมาอย่างอายๆ อิสาดจะไม่อายได้ไงก็ถามให้ผัวชมตัวเองอ่ะ
“ข้อสองแล้วคุณรักแฟนมากไหม” ยกมือขึ้นประกอบ ถ้ายูนิตมันตอบไม่ถูกใจ มือผมโบ๊ะที่หัวมันทันที
“ให้ได้หมดครับ แม้กระทั่ง My life” ผ่าน มีอังกิดปนนิดๆ แต่กูก็แปลออก แปลคำว่า My ออกคำเดียวอ่ะ นะ ก๊ากกกกกกกกกๆ
“คุณคิดว่าคนถามจะอายไหม” นั่นซิ มึงคิดว่ากูปัญญาอ่อนขนาดนี้ อายตัวเองไหม
“อายนะครับ คุณหน้าคล้ายแฟนผมมาก แต่ไม่เป็นไร ผมว่าน่ารักดี” มียกมือยกมือทำรูปหัวใจส่งมาให้อีกต่างหาก ไอ้หมีก็รับด้วยความเร็วไว้ แล้วเอาโยนใส่ปากเคี้ยวกลืนแม่งเลย อืม อร่อยดี ก๊ากกกกกก
“อ้าว ทำไมเอาความรักของผมไปกินล่ะครับ” ยูนิตทำหน้าแอ็บแบ๊ว ได้น่าจูบมากอ่ะ นอกกติกา จูบมันตอนนี้ได้ไหม
“จ่ายค่าความรักด้วยหัวใจไปแล้วนิครับ เพราะฉะนั้นผมกินได้ หึหึ” มาดูว่าใครจะเสี่ยวกว่ากัน
“จ่ายตอนไหนครับ ผมขายให้แฟนผมเท่านั้นนะครับ แล้วคุณเป็นใคร คุณมาทำร้ายผมทำไม” อ้าว ไอ้ยู มึงเล่นเกินค่าจ้างแล้ว กูจ้างมึงมา 20 มึงเสือกเล่นไป 50
“ต้องขอโทษคุณด้วยจริงๆ ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายคุณเท่านั้นนะครับ แต่คุณหน้าคล้ายเนื้อคู่ผมเท่านั้นเอง” อิหมีก็ใช่ย่อย ลวดลายแพรวพราว เล่นเอาได้ยูหัวเราะ อย่างถูกใจ ได้เหมือนกัน ฮิ้ววววว
“จบหรือยังครับหมี หมดคำถามหรือยัง”
“ยังๆ แต่ตอนนี้คิดไม่ออก เอาไว้เดี๋ยวมาเล่นต่อ”
“หมีๆ” ไม่ได้มาแต่เสียง มือมันก็ตามเสียงมาด้วย ยูนิตมันลากผมเข้าไปนั่งซ้อนมันด้านหน้าแล้วก้มหน้าซุกคอผมเอาไว้ อุ่นดี
“ยูทำอะไรไม่เป็น............เป็นอย่างเดียว คือยูรักหมีนะ”
“สาดดดดดดดดดดดดดดดดดด หึหึ ก๊ากกกกกกกๆ กูเขินโว้ย”
เล่น 20 คำถามกันครับ ว่าง หลังเลิกเรียนไม่มีอะไรทำ วันนี้งดซ้อมทุกอย่าง กีฬา ดนตรี หรืออะไรก็ช่างที่ต้องใช้สมองและกำลัง พวกผมว่างครับ ผมกับยูนิตเดินเกี่ยวนิ้วก้อยกันไปมาอย่างน่ารักน่าชัง คือถ้าคุณเห็นผู้ชายตัวใหญ่เกี่ยวก้อยผู้ชายตัวเล็กไปมา แถวๆ ห้างในกรุงเทพนะ นั่นแหละ ผมกับไอ้ยูนิตมัน ขอบอกว่าไม่มีใครอายครับ ไม่รู้ซิ เรื่องอย่างนี้ผมเฉยๆ ใครมอง ก็มองไป เพราะอย่างมากมันก็ได้แค่มอง ถูกไหมละ
“ยูนิต ที่ห้อยโทรศัพท์อันนั้นน่ารัก” ผมชี้ไปยังที่ห้อยโทรศัพท์รูปชายกะชาย ย้ำว่าชายกะชาย คือกระแสมันแรงครับ ที่ห้อยอันนี้มันทำจากไม้แล้วมีป้ายอันใหญ่ๆ ที่เขียนว่า “คุณนาย” กับ “คุณชาย” แปะเอาไว้ เห็นแล้วมันน่าเอ็นดูแปลกๆ ซื้อแม่งเลย ไหนๆ คนทำก็กล้าผลิตมันขึ้น กูก็กล้าซื้อว่ะ
“กูห้อยคุณชายนะ แล้วมึงห้อยคุณนาย เหมาะสุดๆอ่ะ” กูเข้ม กูสั่ง ก็ต้องคุณชาย แล้วมึงไอ้ยู มันตาม และมันเชื่อฟัง ต้องเป็นคุณนาย
“แล้วแต่ครับ หึหึ แต่มันน่ารักจัง” พวกไอ้กรร ไอ้ฟอส แยกไปเดินดูกีตาร์กับอะคูเลเล่ แถวๆโซนดนตรี พวกไอ้อาร์กับไอ้เตอร์ ไปรอที่ฟูดฮอร์แล้วเรียบร้อย พวกนี่มันหน้ามือตาลาย มาตั้งแต่ตอนเลิกเรียนแล้วครับ
“หารตังค์ดีกว่า จะได้เท่าเทียมกันไง” จริงๆนะผมว่า ซื้อของแบบหารเงินน่ะ มันแฟร์แล้วก็ได้คุณค่าทางจิตใจอีกด้วย เหมือนได้ทำอะไรร่วมกันอย่างนั้นแหละ
“ก็ได้ครับ เท่าเทียมกันดี แต่มันราคาเท่าไรอ่ะ” นั่นซิมันราคาเท่าไร ผมดึงที่ห้อยกลับมาแล้วพลิกซ้ายพลิกขวา ก็ไม่เจอราคา เลยต้องเดินไปที่เคาว์เตอร์ถามพนักงานที่นั่งหน้าหล่ออยู่
“อันนี้เท่าไรครับ” สุดหล่อตรงหน้าผม ยิ้มให้นิดหน่อย ยิ้มทำไม ขอบอกว่ายิ้มทำมาหากินของมึงน่ะทำอะไรกูไม่ได้หรอก ภูมิคุ้มกันกูเยอะ เพราะผัวเดินคุมอยู่ด้านหลัง
“199 ครับ แต่ถ้าน้องจะซื้อพี่ลดให้พิเศษเลย เหลือ 200”
“ห๊ะ!!! ลดบ้านไหนว่ะ จาก 199 เป็น 200” นี่ผมไม่ได้นินทามันนะครับ แต่หันกลับไปพูดให้ยูฟัง ซึ่งก็นะ ระยะเผาแข้งขนาดนี้ ไม่ได้นินทาจริงๆ ก็แค่กระซิบ ๆ กระซิบเสียงดังอ่ะ
“ทำสมาธิอยู่ครับ” ที่รักทำเสียงเข้ม แล้วหายเข้าใจออกอย่างช้าๆ โรคหึงลิซึมกำลังกำเริบครับ
“เดินจงกลม ในร้านเลยไหม เป็นเอามากนะมึง”
“ก็มันน่าหมั่นไส้ไหมล่ะครับ”
“พอเลยๆ เขาหยอกเล่นหรอกน่า พนักงานมันก็อย่างนี้แหละ อยากขายของให้ได้เยอะๆไง”
“.................” ยูนิตพยักหน้างึกๆงัก ผมก็เลยโล่งไปอีกเปาะ
“น้องครับๆ ตกลงว่าไงครับ แฟนน้องให้ซื้อหรือเปล่า” ดังมากอ่ะไอ้เหี้ย ถ้าคนไม่เยอะนะ จะหันไปด่าให้
“ซื้อซิครับ แต่กำลังตกลงกันอยู่ว่าจะไปซื้อร้านนี้หรือซื้อร้านอื่น” ผมว่างั้นแหละ ไม่รู้หรอกว่าร้านอื่นมันมีอย่างนี้ไหม อีกอย่าง ที่ห้อยโทรศัพท์คู่นี้มันประณีต แล้วก็กวนตีนๆ ไม่รู้ว่าร้านทั่วไปมันจะมีอย่างร้านนี้ไหม
“ซื้อร้านนี้แหละครับดีแล้ว พี่ลดให้จริงๆแล้วกัน เหลือ 160 โอเคหรือเปล่า” นี่ขนาดยังไม่ต่อนะ ลงซะขนาดนี้
“ตอนแรกก็ว่าจะไม่เอานะครับ งั้น เอาก็ได้” ออก คนละ 80 ยูนิตยื่นแบงค์ร้อยให้ผม
“หน้าตาดี แต่งกนะครับ”
“นั่นคำชมหรือเปล่า” เอาแบงค์ร้อยของตัวเองออกมารวมกับของยูนิตแล้วยื่นให้ไอ้คนขาย มันก้มเอาเงินถอนที่ลิ้นชักเคาว์เตอร์ แล้วเอาที่ห้อยโทรศัพท์ยื่นให้ผม ถุงไม่ต้อง เพราะออกไปจากร้านนี้ กะว่าจะห้อยเลยทันที
“เอาอะไรอีกไหมครับ” เสียงยูนิตมันทุ้มมากครับ ทุ้มนุ่มๆ ฟังแล้วเพลินๆ เหมือนได้น้ำเย็นลูบหน้าอ่ะ มันนิ่งแล้วครับ สงสัยใจเย็นลงแล้ว
“เดี๋ยวนะเดินดูก่อน” แล้วผมก็ลากมันเดินไปดูแว่นกันแดด ดีไซน์กวนส้นตีนที่ขายอยู่อีกร้านหนึ่ง ย้ำว่ากวนตีนครับ เพราะร้านนี้มันขายของแนวอินดี้ ไม่สนโลก พนักงาน ร้านนี้ชิวมากครับ ไม่มีการเดินคุม ถ้าสนใครสนใจเดินเข้าไปถามได้ เพราะพนักงานร้านนี้เอาป้ายที่เขียนว่า “ถามได้ ไม่กัดครับ” มาห้อยคอไว้ ของเขาแนวจริงๆเว้ย
“อันนี้เป็นไง ก๊ากกกกกกกกก มึงใส่แล้วเหมือนหมาเลยอ่ะ”
“นี่ชมหรือเปล่าครับ หมามันน่ารักไง” ก็นะ เข้าใจคิดเข้าข้างตัวเอง ฮ่าๆ
“คร้าบบบบบบบบ ยูนิตของหมีน่ะน่ารักที่สุดในโลกอยู่แล้ว โลกยมบาลนะ ก๊ากกกกกกกกก”
.
.
ฟอดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!
.
.
“ยังจะน่ารักอยู่ไหมครับ”
“-////////////-” อิหมีก็เงียบกันไปตามระเบียบบบบบ แม่งงงงงงง ก็มันเล่นหอมแก้มกลางร้านเลยอ่ะ ใครที่ไหนมันจะไม่อายบ้างแล้วเย็นๆอย่างนี้ มนุษย์ ม.ปลายเดินกันให้แซด สาดดดดดดดดดดดดดดดด
“ทำไมเงียบล่ะครับ ไม่พูดต่อละ” อย่ามาทำหน้าตาหล่อใส่ได้มะ แม่ง คนมันแพ้ทาง
“ไอ้เหี้ยยย พอเลยๆ เล่นอะไรไม่ดูสถานที่ เดี๋ยวตบคว่ำ”
“หึหึ ครับ ตกลง จะเอาไหมครับ ยูจะเอาไปจ่ายเงิน”
“ไม่อ่ะ ไปหาไรกินกับพวกไอ้เตอร์ดีกว่า หิวแล้ว” มันพยักหน้าเข้าใจแล้วเกี่ยวแขนผมไป สาดดดดดดดดดดดด พวกมึงจะมองทำมายยยยยยยยยยย ไม่เคยเห็นมนุษย์ผู้ชายรักกันหรือไง
“เอ่อ...พี่คะๆ” เสียงร้องดังมาจากด้านหลัง ผมกับยูนิตรีบหันไปทันที แต่แขนไม่หลุดจากกันนะครับ และเมื่อหันก็เจอกับ มนุษย์ชะนี 3 นางยืนทำหน้าตาบ๋องแบ๋วอยู่
“ว่าไงครับน้อง” สาดดดดดดดดดดดด มึงจะยิ้มรับแขกทำไม คุณเข้าใจมะ ยิ้มรับแขกอ่ะ มันจะประมาณฉีกยิ้มกว้างทำตาหยี่ๆอ่ะ หล่อเหี้ยๆ
“คือ พี่สองคนเป็นอะไรกันคะ” คำถามนี้ ถูกถามขึ้นเป็นครั้งที่ 30 ตั้งแต่คบกับไอ้ยูมา คือน้องครับ พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ คือน้องช่วยแหกตาดูได้ไหมว่ะ ไอ้แขนพี่ที่เกี่ยวกับแขนไอ้หล่ออยู่น่ะมันหมายถึงอะไร สถานะไหนที่หอมแก้มกันกลางห้างอย่างนี้
“.........................” ยูนิตมันเงียบแล้ว ยิ้มอย่างเดียว ตอนนี้ทุกคนในร้านเริ่มมุงแล้วครับ ประมาณว่าอยากรู้ว่าพวกผมจะตอบคำถามน้องชะนีอย่างไร
“เอ่อ.........คือ”
“........................” ยังยิ้มอยู่อย่างเดิม
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่อยากรู้แล้วค่ะ ขอโทษนะคะที่รบกวน” ชะนีนางนี้ค่อยๆหันหลังกลับอย่างช้าๆ เหมือนภาพสโลโมชั่นอ่ะครับ ละครช่อง 3 ชัดๆ
“น้องครับ หยุดก่อนครับ” ไอ้ยูเรียกน้องชะนีเอาไว้ มือมันเลื่อนมากอดเอวผมเอาไว้ เอาแล้วซิ ฉากดราม่าจะมาถึงแล้ว
“พี่คนนี้เป็นเจ้าของพี่ครับ เขาเก็บพี่ได้แถวๆใต้สะพาน” สาดดดดดดดดด ยู ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไม่ไหว กูฮาเลยแล้วกัน
“..................” น้องชะนี้ 3 นางเงียบกริบมองพวกผมอย่างอึ้งๆ
“เขาทนเห็นผู้ชายหน้าตาน่ารักๆ ตาดำๆ โดนทิ้งให้อยู่คนเดียวไม่ได้ ก็เลยรับเอาไปอุปการะ” รู้สึกว่าไอ้ยูจะใส่ไฟใหญ่เลยครับ เรื่องมันออกนอกโลกไปแล้วมั้งเนี่ย ก๊ากกกกกกกกกกก
“ค่ะๆ เข้าใจแล้วค่ะ” ฟิ้วววววววววววว หายเข้าไปในกลีบเมฆ
*****************************
เดี๋ยวมีต่อ แต่ตอนนี้เตรียมตัวไปเรียนก่อนนะ
ปล.1 จะมาระบายรวดเดียว ตอนนี้ขออัพก่อนแล้วกัน
พยายามที่สุดแล้วค่ะ
สั้นไป ขออภัย แต่ส่วนที่เหลือกลับจากที่เรียนจะปั่นต่อนะคะ เหนื่อยสุดๆอ่ะ
-
วันนี้มาทวง o11 o11 o11
อัพเถอะนะ ถ้ามาอัพไวๆ ขออวยพรให้รุ่นพี่ให้ลายเซ็นต์ครบทุกคน เพี้ยงงงงงงง
:จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
มาอ่านเร้ววววววววววววววววววววววว อัพแล้วนะคะพ่อแม่พี่น้อง ก๊ากกกกกกกกกกกๆ
-
ไม่อยากหายไปนานๆจริงๆ แต่ด้วยความที่เรียนเกี่ยวกับชีวะ
สายวิทยาศาสตร์ งาน การบ้าน เทสย่อย ควิซ เยอะแยะได้อีก
เหนื่อยมากๆ ท้อแล้วนะเนี่ย ไม่รู้ว่าจะเรียนไหวหรือเปล่า
:z10:
-
หมีหวงสามี +1
-
หมีหวงสามี +1
+ 1 สำหรับท่านแรก
-
กร๊ากกกก หมีแปลงร่างเป็นหมีคอมมานดด ผัวข้าใครอย่าแตะซะแล้ว555+
-
อ๊ากกกกกกก น่ารักอ่ะ!!! อ่านไปยิ้มไป ไม่มีดราม่าถูกใจมากมาย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ยังน่ารักเหมือนเดิมคู่นี้ แต่ว่าหายไปนานอ่ะ
มาต่อเลยนะ
-
หลงรัก หมีกะยูนิต ไปตามระเบียบ
-
ยังน่ารักเหมือนเดิมคู่นี้ แต่ว่าหายไปนานอ่ะ
มาต่อเลยนะ
กิจกรรมมหาลัยมันเยอะอ่ะคะ ตอนนี้ก็เยอะอยู่ แต่กำลงแบ่งเวลา และจัดสรรเวลาให้ตัวเองอยู่ค่ะ
-
หลงรัก หมีกะยูนิต ไปตามระเบียบ
อย่าลืมเข้ามาอ่านบ่อยๆ เน้อ
-
อ๊ากกกกกกก น่ารักอ่ะ!!! อ่านไปยิ้มไป ไม่มีดราม่าถูกใจมากมาย
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ก็คนแต่งมันน่ารัก
กร๊ากกกก หมีแปลงร่างเป็นหมีคอมมานดด ผัวข้าใครอย่าแตะซะแล้ว555+
:m20: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: ตรงที่สุดในสามโลกแล้วค่ะ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกๆ
-
เข้าใจค่ะ ช่วงนี้มีคนเขียนหลายๆคนที่ต้องเรียนกันหนัก ไหนจะกิจกรรมอีก
เอาเรื่องเรียนเป็นหลักก่อนก็ดีค่ะ ไว้มีแรงเขียนต่อ หรืออยากจะเขียนก็เข้ามา
สู้ๆนะจ๊ะ ยังไงก็รออ่านค่ะ
-
เข้าใจค่ะ ช่วงนี้มีคนเขียนหลายๆคนที่ต้องเรียนกันหนัก ไหนจะกิจกรรมอีก
เอาเรื่องเรียนเป็นหลักก่อนก็ดีค่ะ ไว้มีแรงเขียนต่อ หรืออยากจะเขียนก็เข้ามา
สู้ๆนะจ๊ะ ยังไงก็รออ่านค่ะ
อยากกด + ให้อ่ะ แต่วันนี้กดให้คนอื่นไปแล้ว
ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววๆๆๆๆๆ
-
หมีกับยูนิตน่ารักมากกกกกกก
-
:L1:
-
:L1:
ขอบคุณค๊าาา
หมีกับยูนิตน่ารักมากกกกกกก
นึกว่าจะไม่มาซะแล้ววววววว รออยู่นานเลยเชียว
-
:L1: น่ารักเหมือนเดิม ที่เพิ่มขึ้นคือขี้หวงทั้งคู่เลยเนอะ ถึงว่าอยู่กันได้ :laugh:
เรื่องเรียน สู้ๆ นะจ๊ะ เด็กมหาลัยปีหนึ่งก็เหนื่อยหน่อยนะ ไหนจะเรียน จะต้องปรับตัว
รับน้องอีกต่างหาก ผ่านเทอมแรกไปน่าจะดีขึ้นนะ เป็นกำลังใจให้เสมอ
:ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149:
+1 เป็นกำลังใจให้
-
:L1: น่ารักเหมือนเดิม ที่เพิ่มขึ้นคือขี้หวงทั้งคู่เลยเนอะ ถึงว่าอยู่กันได้ :laugh:
เรื่องเรียน สู้ๆ นะจ๊ะ เด็กมหาลัยปีหนึ่งก็เหนื่อยหน่อยนะ ไหนจะเรียน จะต้องปรับตัว
รับน้องอีกต่างหาก ผ่านเทอมแรกไปน่าจะดีขึ้นนะ เป็นกำลังใจให้เสมอ
:ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149:
+1 เป็นกำลังใจให้
ขอบคุณคอมเม้นนี้จริงนะคะ อ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นมาเยอะ จะพยายามทำทุกอย่างให้มันออกมาดีทีสุดค่ะ
ขอบคุณจริงๆ
-
Fall in love แล้วคุณจะหลงรักผม
By Chocolate love ~
กับดักรัก หลุมที่ 15.2
*************************************
“พวกมึงแดกไปถึงไหนกันแล้วเนี่ย” ผมเดินเข้าไปนั่งตรงข้ามกับพวกไอ้เตอร์ไอ้อาร์ โดยมียูนิตมันเดินตามมาด้านหลัง เมื่อกี้มันแวะทักรุ่นน้องนิดหน่อย ก็มันเป็นประธานสภากีฬานี่ครับ ลูกน้องมันเยอะแยะ
“ไม่ถึงไหนหรอกมึง เมื่อกี้ทำการบ้านกันก่อน เพิ่งสั่ง มึงกินไรสั่งดิ แต่กูสั่งคอมโบ้ไว้แล้ว” ไอ้เตอร์เงยหน้าตอบ เพราะเมื่อกี้มันก้มหน้าเขียนการบ้านอยู่ครับ พวกผมชอบมานั่งทำการบ้านในร้านผู้พันขายไก่ครับ ผู้จัดการไม่กล้าไล่ พนักงานไม่กล้าไล่ เพราะหลานเจ้าของห้างมาเอง ก็ผมไง เหอะๆ
“งั้นกินอันที่มึงสั่งก่อนก็แล้วกัน ไม่อิ่มค่อยสั่งเพิ่ม” ผมหลิ่วตาให้ไอ้ยูมันลุกไปเอาพวกจาน ช้อนกับซ้อม ซอส ทิชชู่ ซึ่งมันก็ทำตามแต่โดยดี
“การบ้านอะไรกันอ่ะ ทำไมยูนิตมันไม่ได้ทำ” ผมมองไอ้อาร์ที่ไม่สนเหี้ยไรหน้าไหนทั้งนั้น ชาตินี้กูก้มหน้าก้มตาเขียนต่อไป แม่งลอกได้ขั้นเทพมากอ่ะ
“มันเสร็จแล้วน่ะ แต่เตอร์กับอาร์ยังไม่เสร็จ”
“แล้วทำไมไม่ขอมันลอก แล้วส่งพร้อมกัน”
“แหะๆ มันให้ลอกตั้งนานแล้ว แต่เตอร์กับอาร์ไม่ค่อยสนใจ ก็เลยปล่อยทิ้งไว้ แล้วมันถึงกำหนดส่งแล้วไง ก็เลยรีบทำกันอย่างที่เห็น”
“สมควรแล้วว่ะ”
ที่รักเดินกลับไปกลับมา เอาโน่น เอานี่บริการผมเต็มที่ นักเรียน นักศึกษามองไอ้ยูเหลียวหลังเลยครับ คือผมไม่ชอบให้คนมองมันอ่ะ จริงๆ ไม่ชินซักที ทำไงก็ไม่ชิน แบบว่ามันเห็นเต็มๆตาอ่ะ ผู้หญิงผู้ชายมองแล้วยิ้มให้ ยิ้มแบบหากินอ่ะ เชอะ!!! ใครหน้าไหนมันจะทำใจได้
“หมีสั่งข้าวยำเพิ่มไหม เผื่อไม่อิ่ม” มันนั่งลงข้างๆผมแล้วทำหน้าทำตาประมาณว่า หน้ากูเหงื่อออกนะ เช็ดเหงื่อให้หน่อย ฮ่าๆ สาดดดดดด บอกตรงก็ได้ กูเต็มใจอยู่แล้ว
“อยู่ในห้องแอร์ แต่แม่งเหงื่อไหล นับถือมึงจริงๆ” ยูนิตขี้ร้อนครับ แต่สำหรับผมพอดีๆ หนาวก็ชอบ อุ่นก็ชอบ แต่ถ้ามากไปก็ไม่ดีนะครับอย่างห้องไอ้ยูเนี่ย อุณหภูมิติดลบมั้งบางที
“อ่ะๆ เช็ดยังไม่หมดเลย เอาให้มันทั่วหน้าซิครับ” มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น ก็นะ ใกล้ๆอย่างนี้ มึงหล่ออ่ะ คิ้วเข้ม ปากบางเรียว ตาคมดุๆ ลงตัวทุกอย่าง นี่ผัวผมหรือเปล่าเนี่ย ทำไมมันดูดีอย่างนี้ล่ะน้อ
“ดูดปากกันเลย กูไม่ว่า” ไอ้อาร์เงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มล้อเรียน คุณคิดว่าผมกับไอ้ยูแคร์ไหม ไม่นะ เพราะผมเฉยๆ บ้างครั้งการแสดงออกของพวกผมมันก็มากไป แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนี่ครับ เพื่อนๆหลายคนเขาก็บอกว่าน่ารักดี ไม่ได้แรงอะไร
“คนแถวนี้จะยอมไหม กูถามแค่นั้นแหละ” เมื่อกี้มึงยังเป็นเจ้าชายอยู่เลยอ่ะ ทำไมตอนนี้แปลงร่างเป็นอสูรแล้วว่ะ
“อย่ามาๆ หาช่องหาทางตอดกูตลอดอ่ะ”
“อะไรครับ ยูยังไม่ได้ออกชื่อหมีเลยอ่ะ”
“อ้าววววววววววว งั้นถึงจะไปดูดปากชู้เหรอ”
“ฮึๆ ไหลอ่ะ ไอ้เรื่องแบบนี้น่ะ ไหลมันได้ตลอด มีที่ไหนล่ะครับ เมียดุ”
“ว่ากูเป็นหมาเหรอ” ผมสอดแขนเข้ากับแขนข้างขวาของมันแล้วซบหัวลงถูๆไถๆไปมาอ้อนๆอย่างลูกแมว ซึ่งบุคลิกอย่างนี้ผมทำไม่บ่อยนัก ทำเฉพาะตอนอยู่บ้าน และอยู่กับมันสองคนด้วยนะ ถ้านอกเหนือจากนั้นพ่อเหวี่ยงงทันที
“แมวต่างหาก .....กิ๊วๆ แมวน้อย” แหนะๆ ยังมีการเอามือมาเกาคางผมอีกต่างหาก ฮ่าๆ
“ช่วยไปนั่งสร้างโลกส่วนตัวกันข้างนอกนะครับ คือพวกกูเอียน” ไอ้อาร์คนหล่อก็ยังกวนตีนเหมือนเดิม พวกมันต้องคัดสรรหน้าตาก่อนรวมตัวกันเป็นเพื่อนแน่ๆ ก็ดูดิ ไอ้ยู ไอ้อาร์ ไอ้เตอร์ ทุกคนแบบ หล่อไปคนละแบบอ่ะ
“เมื่อไรจะเลิกเห่าวะ รีบทำได้แล้ว พรุ่งนี้จะส่งแล้ว ส่งช้าโดนแม่กานต์ด่าเละแน่มึง” ยูนิตมันเอาแขนออกจากการกอดของผม ตอนแรกก็งงอยู่ว่ามันทำอะไรจน ณ ตอนนี้บรรลุแล้วครับ มันดึงเก้าอี้ผมเข้าไปหาเก้าอี้มันแล้วก็พาดแขนของมันไปตามพนักเก้าอี้ผม ชัดเจนและแจ่มแจ้ง โอบและกอดไปในตัว
“สาดดดดดดดดดดดดดดด อย่าพูดให้เป็นลาง” แม่กานต์ ที่ว่าคืออาจารย์สอนเคมีครับ ใจดี ตีเจ็บ งานหนัก และตรงต่อเวลา แก่สั่งงานล่วงหน้าเลยนะ กำหนดก็สองเดือนข้างหน้าอะไรประมาณเนี่ย แต่ไอ้อาร์มันไม่ทำ มันเอาเวลาทั้งเดือนไปทำเหี้ยไรไม่รู้
นั่งกินกันไปเรื่อยๆ ไอ้ฟอส กับไอ้กรรก็ตามมาสมทบ ตอนนี้โต๊ะครื้นเครงได้อีก รั่วกับรั่วมาเจอกัน อะไรจะเกิดขึ้น ก็บ้าไงครับ พนักงานเดินผ่านแซว ลูกค้าเดินผ่านจีบ จนไม่มีใครกล้าเดินผ่านโต๊ะพวกผมแล้ว ลำบากต้องอ้อมไปอีกแถวหนึ่ง
“อื้ออออออ อิ่มมมมมมมมมมมมมมม” กินไก่ทอดทีไร มันอิ่มถึงหัวใจเลยครับ อิ่มมากกกกกกกกกกกก ทำไมนะ แป๊ปซี่ในเคเอฟซี่ถึงได้ซ่าและอร่อยอย่างนี้ นี่คืออีกหนึ่งสาเหตุที่ทำให้ผมอิ่ม หมดไปกี่แก้วก็ไม่รู้ จนไอ้ยูมันดุนั่นแหละถึงได้หยุด
“กินเยอะ” มันก้มลงมากระซิบที่ข้างๆหูผม มันติดแล้วครับไอ้เรื่องกระซิบ จริงๆ ลักษณะอาการอย่างนี้ผมไม่ได้เฟรคเอานะ มันเป็นไปตามอัตโนมัติ ไม่ว่าคนจะเยอะ จะน้อย ผมกับมันชอบกระซิบข้างๆหูเอาครับ และส่วนมากจะปิดท้ายด้วยการหอมแก้ม
“จุกอ่ะ อย่ากดดิ” ก็มือมันน่ะล้วงเข้ามาในเสื้อนักเรียนผมตอนไหนไม่รู้ ล้วงเข้ามาแล้วก็แกล้งกดลงที่ท้องผม ย้ำว่ากด สาดดดดดดดดดดดดดดดด เดี๋ยวก็อ้วกใส่หัวแม่ง
“โอยยยยยยยยยยยยย สาดดดดดดดดด ผู้หญิงใจสลายหมดแล้ว” ไอ้ฟอสพูดเสียงขำ คือผมนั่งท่าเดิมครับ พิงและเกยตัวไอ้ยูมันไปเกือบครึ่ง และมือมันก็อยู่พนักเก้าอี้เหมือนเดิม มันจะกินอะไร ถึงจะเป็นคนป้อน
“มึงก็เข้าไปดามดิวะ ชอบนักไม่ใช่เหรอ” ไอ้ฟอสทำหน้าเซ็ง แล้วก้มหน้าเมาส์เรื่องชะนีกับพวกไอ้อาร์ไอ้เตอร์ต่อ ผู้ชายเหี้ยก็อย่างนี้แหละครับ นินทาผู้หญิง ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
“แม่งแดกไม่ลงว่ะ เมื่อวานก็เจอคนหนึ่ง หน้าห้างนี่แหละ สาดกำลังจะเข้าไปจีบอยู่แล้ว เสือกยกกระจกขึ้นมาส่องฟันตัวเองซะงั้น หมดรมย์” ไอ้ฟอสมันชอบผู้หญิงที่ส่องกระจกตลอดเวลาครับ แล้วก็พวกที่ส่องไม่ดูสถานที่ครับ ผมก็เลยถามถ้าไม่ให้เขาส่องตรงนี้แล้วจะให้ส่องตรงไหน มันบอกว่าต้องดูดีมาจากบ้าน หรือไม่ก็ห้องน้ำ แล้วพออยู่ในที่สาธารณะ ต้องมั่นใจ อะไรประมาณนี้ นั่นแหละเหี้ยแม่งหาแฟนไม่ได้ซักที เลือกมาก
“หมี พกกระจกไหม” คนมันหล่อทุกมุมมอง ไม่จำเป็นต้องมีสิ่งที่สะท้อนตัวตนครับ ฮ่าๆ
“ไม่อ่ะ”
“แล้วพกแป้งไหม” หน้าผมมันเนียนอยู่แล้ว พกแป้งทำไมไม่ได้เป็นกระเทยนะเว้ย
“ก็ไม่อีก”
“แล้วในกระเป๋าเป้ ตัวเองใส่อะไรมาครับ”
“หนึ่งผ้าเช็ดหน้าสองผื่น ผื่นแรกของกูผื่นที่สองของมึง สองหูฟัง สามกระเป๋าสตางค์ สี่ทิชชู่ ห้ายาแก้ปวดเอาไว้ให้มึงเวลาซ้อมกีฬา หรืออะไรก็ตาม หกยานวด เพราะมึงชอบบ่นว่าปวดขา เจ็ดการะบู มึงบอกว่าดมแล้วมีแรง อะไรอีกว่ะ จำไม่ได้ว่ะ แม่งเยอะเกิน มีแต่ของมึงทั้งนั้นแหละ”
“น่ารักจัง” ไม่พูดเปล่าครับ มันก้มลงจุ๊บหัวผมแล้วก็หัวเราะกับไอ้อาร์สองคน เออเว้ย
“กูเหรอ” ชี้ตัวเอง ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไร เพราะผมไม่ค่อยทำอะไรน่ารักๆให้มันเห็น ผมห่ามไงล่ะ ผมไม่หวาน ไม่ค่อยชอบเอาใจ แต่จะใส่ใจตรงลายละเอียดเล็กๆน้อยๆที่คนอื่นมองไม่เห็น เท่านั้นเอง
“ครับ หมีน่ารัก .......”
“เอากันกลางร้านเลยดีไหมว่ะไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยย” ไอ้กรรลุกขึ้นยืนแล้วดึงหัวผมออกมาจากไหล่ไอ้ยูอย่างแกล้ง เพราะถ้ามันหมั่นไส้หรือไม่ชอบไอ้ยู ผมไม่มีทางได้มานั่งอยู่ตรงนี้หรอกครับ ผมยอมรับเลยว่าผมค่อนข้างแคร์พวกมันมากเหมือนกัน
“ได้ก็ดี ไปเอามุ้งกับหมอนที่บ้านมึงให้กูหน่อยดิ”
“ครับไอ้เหี้ย ด้านตลอด จะแดกกันเข้าตัวอยู่แล้ว” ไอ้กรรยังไม่เลิกครับ มันปาเฟรนฟายมาทางผมอ่ะ แต่ไอ้หมีมันไว เพราะรับปุ๊ปก็เอาเข้าปากมันทันที ก๊ากกกกกกกก
“ก็คนรักกันอ่ะ ทำไม อิจฉา หาผัวดิ”
“สาดดดดดดดดดดดดดดด กูหาเมียเหอะ” น้องกรรไกรยังไม่ยอมแพ้ครับ ยังสู้ทุกลมหายใจอยู่
“แน่ใจ!!!!!!!!!” ผมกับไอ้ฟอสประสานเสียงกัน ใจตรงกันอย่างนี้ลุกเทคมือกันทันทีครับ ไอ้กรรก็ทำมือกีดกันไม่ให้ผมเทคมือกับไอ้ฟอส แต่รุ่นนี้แล้ว ห้ามไม่อยู่หรอกครับ
“เออออออออออ แน่ซิวะ พวกมึงไม่ต้องมาทำหน้าเหี้ยๆใส่กูเลย”
“ร้อนตัวนี่หว่า” ไอ้ฟอสก็กัดไม่ปล่อยเลยครับ
“เหี้ยฟอสสสสสสสส เดี๋ยวกูเอาน่องยัดปาก หุบปากไป จะแดก”
“ยูนิต อยากกินไอติม”
“ไหนว่าอิ่มไงครับ” มือมันก็ลูบท้องผมไปมาเหมือนเดิม
“ก็อิ่ม แต่อยากกินไอติมอ่ะ นะครับ ไปสั่งให้หน่อย”
“เดี๋ยวปวดท้องนะ ไม่ต้องกินครับ กินเยอะเดี๋ยวอ้วก”
มันเป็นธรรมดาของโลกอยู่แล้วที่ใครก็ตามที่กินมากกกกกกกกกกก ถึงมากที่สุดมันจะอ้วก ซึ่งผมก็เป็นอย่างนั้น ทรมานมากมากกกกกกกกกกก สุดๆอ่ะ เสียดายที่กินไปเหมือนกัน เพราะฉะนั้นเชื่อมันดีกว่า เดี๋ยววันหลังค่อยมากิน
“เสร็จแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!” ไอ้อาร์แหกปากร้องอย่างดีใจ มันลอกได้ประมาณ 10 มั้ง โอ เร็วได้โล่มากครับ
“แสดงความดีใจด้วยครับ” ที่รักผม แสดงความดีใจด้วยการจะเอากระดูกไก่ที่แทะแล้วไปใส่จานไอ้อาร์ ผัวผมก็กวนตีนเหมือนกัน ฮ่าๆ
“พ่อมึงซิ เอาล่ะกูจะแดกอีกรอบ ไอ้เตอร์ขออีกชุด”
“จัดไปเพื่อนรัก” ไอ้เตอร์เดินไปสั่งโดยความเร็วแสงทันที ก๊ากกกกกกกก
***************************************************
วันนี้ค้างบ้านไอ้ยูครับ ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอกครับ ช่วงนี้ยูนิตมันทำอะไรหลายๆอย่างพร้อมกัน แล้วไม่ค่อยดูแลตัวเอง งานที่สภาก็เยอะ การบ้าน รายงาน โครงงาน ก็เยอะ ผมนี่ไม่เป็นไร เพราะทำได้เต็มที่อยู่แล้ว ทำเร็วอีกต่างหาก แต่ยูนิตมันมีงานที่สภามาให้ทำอีกไง ก็เลยยุ่งยิ่งกว่าเดิมอีก
“เดี๋ยวช่วงนี้ลดน้ำเย็นลงหน่อยแล้วกันนะ มึงใช้เสียงตะโกนด่ารุ่นน้องจนเสียงแหบหมดแล้ว”
“ครับๆ” พยักหน้ารับคำแล้วเดินไปถอดเสื้อผ้า เหลือแต่บ๊อกเซอร์ตัวเดียว แล้วไปนั่งรอผมที่เตียง คือผมกำลังเดินตรวจห้องมันครับ
“กีตาร์เล่นแล้วเก็บ ไม่ต้องเอามาวางเกยเตียงไว้อย่างนี้ เดี๋ยวก็เดินสะดุดมันพังจนได้” ไอ้ยูกระโดดไปเอากีตาร์ตัวโปรดใส่ตู้เก็บทันที แล้วเดินตามผมอย่างเงียบๆ
“ผ้าขนหนูใช้แล้ว ผึ่งด้วยนะ ทำไมไม่ชอบผึ่งนะ บอกกี่ครั้งแล้วเดี๋ยวมันอับ” แล้วผมลำบากผมอีก คือห้องนี้ผมเสมือนคุมเองกรายๆนั่นแหละครับ เสื้อผ้าหรืออะไรของใช้ส่วนตัวของยูนิตผมจะทำเองหมด ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน หาคำตอบไม่ได้ ทำมาตั้งแต่ ม.ต้นแล้วอ่ะ
“เมียครับ ไม่ง่วงเหรอครับ”
“ยังอีกนาน ง่วงก็ไปอาบน้ำ จะได้นอน” ผมจัดของเล็กๆน้อย หนังสือพวกการ์ตูน หนังสือรถก็วางไม่ค่อยระเบียบเท่าไร เพราะสองอย่างนี้ไอ้ยูมันอ่านบ่อยที่สุดครับ
“ไม่เอาครับ จะนอนพร้อมกัน”
“หวังอะไรอยู่หรือเปล่าไอ้เหี้ย รู้สันดารหมดแล้ว”
“หึหึ เปล่าครับ ไม่ได้หวังจริงๆ แค่จะรออาบน้ำพร้อมกันเท่านั้นเอง”
“แน่ใจ”
“ยิ่งกว่าแน่ครับ”
“งั้นเดี๋ยวทำตรงนี้เสร็จก่อน แล้วไปอาบน้ำพร้อมกัน”
ยูนิตพยักแล้วอย่างดี๋ด๋า หางกับหูมันก็กระดิกๆ ดุกดิกไปมาหมั้นไส้มากอ่ะ เชอะ ไอ้ปลากระดี๋ได้น้ำ
.
**************************
ง่วงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ปวดหลังสุดๆ เร่งเต็มที่ พิมไปผวาไป เพราะหนังสือยังไม่ได้อ่าน
บวก + ด้วยนะคะ พลีสสสสสสสสสสสสสสสส สมองไปต่อไม่ไหวแล้วอ่ะ เบลอ [/b]
-
น่ารัก :-[ อ่านแล้วยิ้ม ยิ้ม ยิ้มตลอดเลย
เหมือนเป็นคนที่เกิดมาคู่กันเลยอะ เหมาะสมกันสุดดดดด :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ม่ายหวายยย สำรักน้ำตาล 555
อ่านไปยิ้มไป คู่นี้เหมือนเห็นลูกหมาลูกแมวน่ารักๆ ขนฟูนัวเนียกันไม่เลิกยังไงยังงั้น
เรื่องเรียน สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
กด+ โดยไว อุอุ
-
อ๊ายยยยย เพิ่งถูกสายลมพัดปลิวมาหาน้องหมี 55+
ชอบพระนายเรื่องนี้จัง โดยเฉพาะหมี จุ๊ฟๆ กอดรัดฟัดเหวี้ยง :man1: (จะโดนยูนิตโบกเอามั้ยเนี่ย 55+ :laugh:)
จะว่าไป ยูนิต นี่ก็ดีจนเกินไปนะ แบบ..ดีกับคนอื่นมากเกินไปน่ะ :เฮ้อ:
(แต่กับน้องหมีแบบนี้น่ะดีแล้ว ถ้าจะให้ต้องมากว่านี้ด้วย อุคึ :impress2:)
-
คู่นี้ น่ารักคงเส้นคงวา งี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด,,,
-
น่ารักมากเลย อิอิ
อาบน้ำกัน อาบน้ำกัน
:-[ :-[
-
แวะเข้ามาส่อง ก่อนไปเรียน
ก๊ากกกกก :laugh: :laugh: :laugh:
-
ชอบอ่ะ เป็นคู่ที่รักเอาใจใส่กันดี อ่านแล้วอมยิ้มทุกที แอบสงสัยเล็กๆ กรรจะได้ไปเป็นเมียใครน๊ออออ :haun4:
-
ทีหลังอ่านหนังสือให้จบแล้วค่อยมาต่อก็ได้จ้า 555+ ขอให้ได้คะแนนดีๆน๊า^^
ปล.นึกว่าตอนนี้จะมีแม่นางจัดงิ้วออกโรงมาสักคน ว้า กะเตรียมซื้อป็อปคอร์นมานั่งดูหนังบู๊เลยนะเนี่ย เอิ๊กๆ
-
คู่นี้น่ารักอ่ะ อ่านแล้วเขิน :-[ :-[
-
ยูนิต ช่วยแคร์บ้างไรบ้างก็ดีนะ
หมีเขินแล้วเขินอีกแล้วนี่
ขอให้สอบได้คะแนนดีๆนะจ้า
-
เมียหมี หรือแม่หมี เนี่ยยยย
-
น่ารักกันตลอดหวานกันทุกที่ ไม่แคร์สื่อตัวพ่อจริงๆ :o8: :-[
รอไป +ให้หนูนัทกับพี่น่านดีกว่า มีคนบอกว่า วันนี้จะจัดเต็ม :oni1: :oni1: :oni1:
-
เมียหมี หรือแม่หมี เนี่ยยยย
ก็ทั้งสองอย่าง ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกก :laugh: :laugh: :m20: :m20: :m20: :jul3: :jul3: :jul3:
-
น่ารักกันตลอดหวานกันทุกที่ ไม่แคร์สื่อตัวพ่อจริงๆ :o8: :-[
รอไป +ให้หนูนัทกับพี่น่านดีกว่า มีคนบอกว่า วันนี้จะจัดเต็ม :oni1: :oni1: :oni1:
กระซิกๆๆๆ เพิ่งกลับมาจากมหาลัย การบ้านก็เยอะ งานก็แยะ เหนื้อยยยยยยยยยย เหนื่อย :call: :call: :call:
-
เพิ่งมาตามอ่านค่า ยังไม่ถึงไหนเลย ขอมาเม้นเป็นกำลังใจให้ก่อน เรื่องน่ารักมั๊กกๆ ชอบที่สุดเรื่องที่ไม่มีตัวอิจฉา ><
กอดคนแต่งหนึ่งที .. เดี๋ยวไปตามอ่านต่อแล้วคะ
-
พึ่งเข้ามาอ่านค่ะเนื้อเรื่องน่ารักจังหมีน้อย+ยูนิต
ให้กำลังใจคนเขียนนะค๊า
:L2: :L2: :L2:
-
จะโหดไปไหนเนี่ยคุณยูนิต
โหดทั้งสามีภรรยาเลยนะค๊า
แต่คนอ่านชอบสงสัยจะซาดิษ
:z6: :beat: :กอด1:
-
โหดแต่น่ารัก :L1:
ขอกอดหน่อยได้ป่ะ :กอด1:
-
หวานกันตลอดไม่แคร์สื่อเลยน๊า
อิจฉาจนตาลุกเป็นไฟ :fire:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค๊า
:L2: :L2: :L2:
ถ้าเหนื่อยนักก็พักก่อนแล้วมาต่อ
คนอ่านรอได้ค๊า
:กอด1: :pig4: :L1:
-
^
^
^
^
^
^
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: เม้นข้างบนเนี่ยวแน่นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ขอบคุณที่ติดตามทุกเรื่อง +1 ให้แล้วนะ สำหรับความขยัน
ฮิ้วววววววววววววๆ
-
มาดูแลนิยายแล้วก็อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะจ๊ะ
เป็นห่วง
-
เข้ามาเต้นรอ
:z2: :z2: :z2:
คนเขียนสบายดีนะค๊า
:L2: :กอด1: :L2:
-
Fall in love : แล้วคุณจะหลงรักผม
กับดักรัก หลุมที่ 16
*************************************
“ไปด้วยนะครับ”
“ไม่”
“อยากไปด้วย”
“บอกว่าไม่ไง ยูนิต”
“.........................”
“กูไปทำงาน ออกค่ายทำโรงเรียนให้น้องที่ต่างจังหวัดไม่ได้ไปเที่ยว”
“.........................”
“เงียบอย่างนี้เข้าใจแล้วใช่ไหม”
“ก็ยูอยากไปด้วยเหมือนกัน เขาไม่ว่าหรอก ดีซะอีกที่มีคนไปช่วยเพิ่มอีก งานจะได้เสร็จเร็วๆไงครับ”
เรื่องมันเป็นมาอย่างนี้ครับ ผมอยู่ชุมนุม อาสาพัฒนาเพื่อน้อง เป็นชุมนุมอันแสนดีที่ทำเพื่อน้องๆครับ แต่หารู้ไม่ว่าเบื้องหลังของชุมนุมพวกผมคือ การออกทริปเที่ยวทุกเทอมครับ สถานที่ที่ประธานชุมนุมเลือกก็มีแต่แจ่มๆทั้งนั้นเลยครับ อย่างล่าสุดก็เลือกไป จ.ระยอง ไปปรับปรุงห้องสมุดในน้องๆในโรงเรียนชนบทแห่งหนึ่งที่ห่างไกลความเจริญ แล้วก็ซ่อมแซมโรงอาหารให้นิดหน่อย เพราะทางผู้อำนวยการของโรงเรียนแจ้งมาเท่านี้ครับ ทางโรงเรียนก็ดูจะดีใจมากที่มีคนยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ เมื่อปีที่แล้วก็ไป เพชรบูรณ์มา สนุกสุดๆ ยูนิตมันดื้อจะตามมาทุกปี แต่ก็โดนผมดุไว้ก่อน ก็อยากให้มันมาเหมือนกัน แต่กลัวว่าเพื่อนในชุมนุมจะว่าเอา
“มึงดื้อ งอแงจะไปกับกูทุกปี และผลที่ออกมามึงก็รู้ว่าไปไม่ได้ ดื้อเพื่อ?”
“ยูอยากไป เพราะอยากดูแลหมีใกล้ๆนี่ครับ ยิ่งเป็นไข้ด้วย”
“แล้วหมาไหนมันทำให้กูเป็นอย่างนี้ล่ะครับ ไอ้ที่รัก”
“หึหึ ผิดอีก ยูผิดตลอด แล้วใครอยากสั่งห้ามโน่นห้ามนี่ครับ ก็คนมันคิดถึง พอถึงเวลามันต้องเอาคืน”
เมื่อวานคือวันเสาร์ด้วยความที่งานและการบ้านของผมกับยูนิตมันเยอะด้วยกันทั้งคู่มาสตลอดอาทิตย์ก็เลยไม่ค่อยมีเวลาอยู่ด้วยกันเท่าไร ตกเย็นวันศุกร์มามันเลยจัดเต็มเลยครับ เหนื่อยโคตรๆ ใส่เอาๆ กระแทกแบบไม่ยั้ง ตบก็แล้ว ด่าก็แล้วมันก็ไม่ฟังครับ ใส่ไม่ยั้ง ผลก็คือ เช้าวันเสาร์ผมก็กลายร่างเป็นผีซอมบี้ นอนฟุบอยู่บนเตียงห้องยูนิตแบบขยับเขยื้อนไม่ได้ ปวดร้าวทั้งตัว สุดหล่อก็เช็ดตัวให้ หายา หาข้าวให้กิน และพอช่วงค่ำๆ ผมก็ค่อยๆฟื้นตัว นึกว่าจะรอดแล้ว แต่ที่ไหนได้ มันเล่นพาไปท่องสวรรค์อีก 3 รอบ สาดดดดดดดดดดดดดดด เรี่ยวแรงหมดแล้วจริงๆ คราวนี้ไข้แดกเลยครับ คุณคิดดูแล้วกันว่าใครผิด ณ จุดตรงนี้ และวันนี้ก็คือวันอาทิตย์ สรุปง่าย ๆตั้งแต่วันศุกร์ ยันวันอาทิตย์ ผมยังไม่ได้ก้าวเท้าออกจากห้องปีศาจที่ชื่อว่ายูนิตเลยครับ ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะไปเรียนได้หรือเปล่า
“มึงมันหื่น ไม่รู้จักพอ มักมาก ไอ้กาม ไอ้ลามก ไอ้....................”
“ด่าอีกคำ จะโดนทำอีกครั้งเหมือนกันครับ”
“ฮึ้ยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!”
ทำอะไรมันไม่ได้ครับ เดี๋ยวมันตอบโต้ แล้วอีกอย่างเรื่องชุมนุมก็ยังไม่เคลียร์อีก ไม่รู้ว่าจะมันยอมทำตามคำสั่งผมหรือเปล่า ผมว่าเอาเข้าจริงๆ มันตามผมไปได้นะ แต่ทุกปีที่ผ่านมา ผมขู่มันไว้ว่าจะงอนแล้วไม่คุยด้วยเลย 2 อาทิตย์ถ้าพูดไม่รู้เรื่อง มันก็ยอมนั่นแหละครับ แต่โทรจิกผมอย่างกับแม่มันเป็นไก่ทุกๆ 20 นาทีเลยครับ
“ลุกขึ้นมากินข้าวครับ จะได้กินยา”
“ไม่เอา ลุกไม่ไหว ไม่กิน ม่ายยยยยยยยยยยยยย”
คนหล่อเขาไม่พูดพร่ำทำเพลง ก้าวเท้าเดินมุ่งหน้ามายังเตียงนอน แล้วดึงผ้าห่มที่ห่อตัวผมออก หลังจากนั้นก็อุ้มตัวผมใส่เอวมันแล้วพากันเดินลงมาด้านล่าง ไอ้ผมก็ดีแสนดีนอกจากจะไม่ให้ความร่วมมือในการอุ้มครั้งนี้แล้ว ยังแกล้งมันด้วยการไซร้ซอกคอเอ็กซ์ๆของมันอีก
“เก่งให้ได้ตลอด”
“เก่งอะไร เชอะ วางลงเลยจะกินแล้ว หิวๆ”
“นั่งอย่างนี้แหละครับ เก้าอี้มันแข็ง”
“ขอบคุณครับ น่ารักนะเราน่ะ”
ไม่กล่าวขอบคุณมัน ยูนิตมันจูบผมแบบลืมตายแน่นอน หึหึ มันน่ารักอย่างนี้เสมอเลยครับ กับเรื่องเล็กๆมันก็คิดถึงก่อนเสมอ เรื่องไหนที่คนอื่นเขาคิดไม่ถึง มีมันนี่แหละที่คิดได้ ก็บอกแล้ว ว่ามันน่ารัก จะกี่ปีๆ มันก็น่ารักของมันอย่างนี้เสมอๆ
ทั้งบ้านไม่มีใครเลยครับ เพราะเรือนเล็กกลางสวนเรือนนี้เป็นของยูนิตครับ แม่มันปลูกไว้ให้ เพราะรู้ว่าลูกตัวเองชอบความเงียบสงบและธรรมชาติเอามากๆ บ้างครั้งที่ขึ้นไปนอนห้องใหญ่บนตึก บางครั้งก็มาค้างที่เรือนหลังนี้ สลับกันไปมาครับ เพราะไม่อยากให้ตึกใหญ่เงียบจนเกินไป
สรุปก็คือ ผมนั่งตักที่รักกินข้าวเช้า(?) อย่างสบายอารมณ์ อาหารก็ง่ายๆครับ ไม่มีอะไรมาก สังเกตจากกับข้าวมีแต่แบบไม่มีพริกครับ อย่างไก่ผัดขิง แกงจืดกระหล่ำปี กุ้งชุบแป้งทอด ข่าไก่ ไม่มีเลยที่จะมีรสของพริก เพราะคนที่ผมนั่งซ้อนตักมันรู้ดีไงครับว่าผมที่ผ่านศึกหนักมาตลอด 2 วันสองคืน ทานพริกแล้วลำบากแน่นอน ส่วนเครื่องดื่มก็มีน้ำแอปเปิล กับน้ำเปล่าวางเคียงคู่กันอยู่ เมนูทั้งหมดนี่มันคิดเองครับ รักมันจัง
“อร่อยไหมครับ กินเยอะๆนะ เป็นไข้อย่างนี้ต้องกินเยอะ”
“แล้วมันเพราะใคร กูบอกให้พอมีงก็ไม่ฟัง”
“ก็คนมันคิดถึง ห้ามยังไงมันก็ไม่ฟังหรอกครับ”
“หึหึ ไหลให้มันได้ตลอดรอดฝั่งเหอะมึง”
“ก็ไหลกับคนนี้คนเดียวนี่แหละครับ”
“อ้วกกกกก!!!!!!!!”
“อ้าว ทำไมไม่กี่ทีหมีท้องแล้วเหรอ”
“สาดดดดดดดดดดดด ใครว่าไม่กี่ที แม่ง นิ้วมือก็นับไม่หมดอ่ะ รับผิดชอบกูเลยนะ เดี๋ยวลูกไม่มีพ่อ”
“ครับๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้พาแม่ไปขอถึงบ้านเลยแล้วกัน”
“............................”
“ยอมแพ้แล้วล่ะซิ หึหึ”
“เปล่าๆ กูกำลังคิดค่าสินสอดน่ะ ว่าจะเรียกจากมึงเท่าไร ฮ่าๆ”
“ให้ทั้งตัวทั้งใจ แล้วจะเอาอะไรอีกครับ”
นี่ไงล่ะ มุกเด็ดที่มันเอาไว้ฆ่าผม ซึ่งไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง มันก็น็อคทุกรอบจริงๆ รู้ว่ามันพูดด้วยความจริงใจ ไม่ได้พูดเล่น และมันก็พูดออกจะบ่อย แต่ผมก็ไม่ค่อยจะชินเท่าไร ยังไงล่ะ เหมือนกับว่านานๆครั้งผมจะได้ยิน ทั้งที่ความจริงแล้วมันเล่นมุขเสี่ยวๆ ตามประสามันทุกวัน
กินข้าวอิ่ม ก็ตามด้วยน้ำแอปเปิล และปิดท้ายด้วยยาแก้อักเสบ ซึ่งก็เถียงกันเรื่องยาอีกแล้วครับงานนี้ กระผมน้องหมีที่น่ารัก ปฏิเสธยาอัดเม็ดทุกประเภท เพราะแดกไม่ลงจริงๆ และแอนตี้การฉีดยาอีกต่างหาก ถ้าผมเป็นไข้ หรือหวัด ก็จะปล่อยให้มันหายเอง ไม่กินยา หรืออะไรทั้งสิ้น ซึ่งเรื่องนี้แหละที่พี่กร กับพี่มอส ด่าและดุผมประจำ ก็คนมันไม่ชอบ ทำไงก็ไม่ชอบอ่ะ มีใครที่ไหนบ้างที่ดีใจเมื่อได้กินยา และถ้ามีจริงๆ สาดดดดดด กูว่าพวกนั้นต้องบ้าแล้วแน่ๆ
“ไม่กินก็ได้มั้ง มันไม่เป็นอะไรหรอก ก็แค่เจ็บสะโพก”
“นั่นแหละยิ่งต้องกิน”
“ไม่เอาๆ ไม่กิน หายแล้ว”
กับเรื่องยาเรื่องเดียวครับ ที่ผมบ้า ดื้อ และปัญญาอ่อน ผมจะดูและตัวเองดีมากๆ เพราะกลัวว่าถ้าเป็นหวัดหรือไม่สบายขึ้น จะทำให้คนอื่นเขาลำบากเอาภายหลัง ซึ่งที่ลำบากก็ผัวนั่นแหละครับ จะใครที่ไหน
“หมี อย่าดื้อครับ ทำไมถึงกินยายากอย่างนี้น้า”
“ก็มันขมอ่ะ”
“แล้วยาที่ไหนมันหวาน”
“มันไม่หวานไง ถึงไม่กิน”
“อย่าต้องให้บังคับนะหมี จะดีๆหรือเปล่า”
“.............................”
เงียบแล้วดิ้นลงจากตักมันครับ ทำไปอย่างงั้นแหละ เพราะรู้ดีว่ายังงไงก็ไม่มีทางลงมาได้แน่นอน แต่ก็ดีกว่าปล่อยให้มันเอายาแก้อักแสบกลิ่นเหม็นๆเม็ดใหญ่ ยัดใส่ปากผม เอาซี่ ถ้ามันกรอกผมนะผมจะร้องให้น้ำไหลไฟดับเลย
“ดื้อ!!!!!”
“เออ ไม่ต้องมายุ่ง”
“ไม่ยุ่งจริงๆ เดี๋ยวก็งอแงหนักกว่าเดิม”
“ใครงอแง ไม่มีเว้ย!!!!! ปล่อยกูเลย จะกลับบ้าน ไม่อยู่แล้ว ไอ้คนใจร้าย ไอ้ผัวเลว”
“หมี!!!!”
“เออ!!!! ตะคอกเข้าไป ให้หูกูแตกไปเลย”
“แล้วดื้อทำไมครับ ตัวเองดื้อ เค้าก็ต้องดุดิ”
“...............................”
“โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!”
ผมก้มลงไปงับไหล่มัน ขอบอกว่ากัดไม่ปล่อยครับ สู้ไม่ได้แล้วผมจะต่อต้านมันด้วยวิธีนี้ครับ ซึ่งยูนิตจะเป็นอะไรที่ไม่ชอบให้ผมกัดเอาเสียเลย เพราะฟันผมคมไหนจะเขี้ยวอีก มีครั้งหนึ่งทะเลาะกันแล้วสู้มันไม่ได้ผมก็กัดมันนี่แหละ ทั้งกัดทั้งร้อง ทั้งสะอื้น กว่าจะสงบได้เล่นเอาเหนื่อย พอปล่อยปากออกเท่านั้นแหละ เลือดไหลซิบๆ จากไหล่มันเลยครับ แต่ผมไม่ผิด และไม่คิดว่จะสำนึกด้วย เพราะครั้งนั้นมันผิด เต็มๆ
“อื้ออ!!!!!!!”
มันเอายากรอกปากผมครับ กรอกอ่ะกรอก ยาเม็ดลื่นอยู่บนลิ้นผมกลิ่นเหม็นๆของมันแทบเอาผมอ้วก แต่ก็ขยับไปหนไม่ได้เพราะ มันล็อกแขนล็อคขาเอาไว้ไหมดแล้ว ดิ้นอย่างไรก็ดิ้นไม่หลุด จนสุดท้ายต้องเอาน้ำตาเข้าสู้ ร้องแม่งเลย ร้องยอย่างเดียว คอยดูซิ ว่าใครมันจะชนะ เอาซิ
“ฮึก ...ฮึกๆ อึก ฮืออ”
“หมี......... ขอโทษครับ โอ๋ๆ”
“ฮึกๆ อึก อืออ”
“ไม่ร้องนะ ยูขอโทษ ยูอยากให้หมีหายเร็วๆไง น้าๆ หยุดร้องนะครับ”
ผมไม่โต้ตอบมันซักคำ มันพูดปลอบ หรือจะอะไรก็ตามมันก้มหน้าก้มตาร้องอย่างเดียว ไม่ได้เฟคแล้ว ร้องจริง สะอึกจริง แล้วก็เสียใจจริงๆ น้อยครั้งมากที่จะมาร้องไห้เพราะเรื่องไร้สาระอย่างนี้ เพราะผมไม่ใช่คนที่ร้องไห้บ่อยขนาดนั้น แต่กับบางเรื่องที่มันละเอียดอ่อน เปราะบางผมก็ก๊อกแตกง่ายๆได้เหมือนกัน
“อ้าวลูกหมี เป็นอะไร ใครทำอะไรคะ ร้องไห้ทำไม”
แม่ยีนต์เดินเข้ามาหาผม ซึ่งพอเห็นที่พึ่งที่ใหม่ผมก็เงยหน้าเบะปากร้องหนักกว่าเดิม ทำเอาแม่ยีนต์กับยูนิตตกใจใหญ่เลยครับ แม่ยีนต์ดึงตัวผมลงจากตักไอ้ยูแล้วพาเดินออกไปหน้าเรือน ไอ้ยูตกใจมากครับ มันวิ่งตึงๆตามมา แล้วดึงแขนผมกลับ
“หยุดเดี๋ยวนะ ไอ้ลูกไม่ได้เรื่อง ทำเขาร้องแล้วยังมีหน้ามาฉุดกระชากเขาอีก ฉันสอนแกใช้กำลังกับเมียแกหรือไงห๊ะ!!!”
“แม่ครับ ยูไม่ได้ทำอะไรหมีเลยนะ”
“ไม่ได้ทำ แล้วทำไมลูกหมีถึงร้อง ไม่ต้องมาแก้ตัว ฉันจะเอาลูกแม่ไปตึกใหญ่”
“แม่ นั่นเมียผมนะ!”
“นี่ก็ลูกสะใภ้ฉันเหมือนกัน ไปลูก”
แมยีนต์ค่อยๆ จูงมือผมออกจากเรือนแล้วมุ่งหน้าเดินไปตึกใหญ่ ตลอดทางผมก็สะอึกสะอื้นตลอดเวลา และยูนิตมันก็เดินตามมาไม่ห่างเหมือนกัน มันจะเข้ามาจับมือผม แต่แม่ยีนต์ก็ตีมือมันเอาไว้ แม่ยีนต์เอาผมไปฝากไว้กับพ่อยูนิตแล้วก็เดินเข้าครัวไป ยูนิตมันพยายามที่จะเข้าหาผมตลอดเวลา แต่คุณพ่อก็มองมันนิ่งแล้วสบตาปรามๆ เอาไว้ นี่ผมมาทำให้ครอบครัวเขาตีกันหรือเปล่าว่ะ
“หยุดร้องนะลูกนะ แม่ซื้อขนมมาฝากหนู วุ้นกับเยลลี่ของโปรดหนูไง”
“อึก...... ขอบคุณครับ”
“โอ๋ๆ มันแกล้งอะไรลูกหมีของแม่ เดี๋ยวแม่จะจัดการมันให้เอง”
“อึกๆ ......มันให้หมี ..อึก .......กินยาครับ”
“หนูเป็นอะไรคะ ไม่สบายหรือเปล่า ทำไมไอ้ลูกชายห่วยแตกของแม่ถึงบังคับให้หนูกินยา”
มาถึงตรงนี้ผมก็ไม่รู้ว่าจะบอกว่าเป็นอะไรเหมือนกัน บอกว่าเอากันจนเป็นไข้แล้วกระผมดื้อไม่กินยาน่ะหรือ แม่ง แรงไปหรือเปล่าว่ะ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ปวดหัวโว้ย
“หมีเป็นหวัดน่ะแม่ แล้วผมจะให้กินยา ลูกหมีของแม่ก็ไม่กิน ดื้ออย่างเดียว ผมก็เลยจับกรอกปาก”
“ป่าเถื่อน พ่อดูซิ ลูกเราไม่ได้เรื่องเลย มีที่ไหนเอายากรอกปากเมีย”
“อึก......แม่ยีนต์ หมี.....อึก ไม่อยาก......กินยา”
เริ่มรำคาญตัวเองแล้วว่ะ สาดดดดดดดดดดด ไม่ได้ตั้งใจนะครับ มันเป็นไปของมันเอง ก็เสือกร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร ผลที่ออกมาก็คือ สะอึกแบบไม่มีขีดจำกัด
“โอ๋ๆ ไม่เป็นไรๆ ลูกหมีไม่กินยา ก็ได้ค่ะ งั้นเราไปทานขนมกันดีกว่า อร่อยๆทั้งนั้นเลย แม่ซื้อแต่ของชอบของลูกหมีทั้งนั้น”
“เหอะ!! ตามใจกันเข้าไป”
“ยูนิต นิสัยแล้วนะ นั่นเมียแกนะ”
“รู้ครับว่า เมีย แต่แม่ตามใจเมียผมเกินไปแล้ว เป็นไงล่ะดื้อจนผมเอาไม่อยุ่”
“พอๆ กันทั้งแม่ทั้งลูก .........พาเมียแกไปล้างหน้าล้างตา แล้วลงมาทานขนมพร้อมพ่อกับแม่”
“หมีล้างด้านล่างก็ได้ครับพ่อ”
ไม่ใช่อะไร ขืนขึ้นไปบนห้องไอ้ยู ผมว่าผมโดนเชือดอย่างขีดแน่นอน ขนมก็อย่าหวังว่าจะได้กิน ไอ้ยูมันไม่ปล่อยผมแน่ๆ ผมรู้สันดารมันดี เพราะตอนผมงี่เง่ามันจะเอาดุเข้าข่ม ประมาณว่าถ้ายังไม่หาย มึงโดนแน่ๆ ใครที่ไหนบอกว่ามันไม่โหด สาดดดดดดดดดดด ดุอย่างกับอะไร
“ล้างด้านบนนั่นแหละดีแล้ว”
เอ๊ะ ทำไมเมื่อกี้ เหมือนกันพ่อลูกเขาขยิบตาใส่กันล่ะ เตรี๊ยมกันไว้หรือเปล่าเนี่ย แล้วไอ้หมีก็เดินขึ้นไปด้านบนอย่างงอนๆ ขอบอกว่างอนจริงๆ ไม่อยากมองหน้ามันเลยตอนนี้ เดี๋ยวได้เป่าปี่อีก ไม่ชอบที่มันทำอย่างนั้นกับผมเท่าไหร่ รู้ว่าเป็นห่วง แต่ใช้วิธีอื่นเถอะ
“ยุ่ง”
“จะเช็ดหน้าให้ หมีอย่าขยับซิ”
“ก็บอกว่ายุ่งไง เดี๋ยวเช็ดเอง”
ผมดึงเอาผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กมาถือไว้เอง แล้วค่อยๆซับหน้าเบาๆอย่างช้าๆ โดยมีไอ้มนุษย์หน้าหล่อนามว่ายูนิตยืนคุมอยู่ข้างหน้า จะมองหาอะไรว่ะ แม่ง เดี๋ยวกูก็หลุดพอดี เข้าใจป่ะว่าตอนนี้กำลังเก็กหน้าขรึมอยู่
“ขอโทษครับ ไม่ได้ตั้งใจทำให้เจ็บ ก็แค่เป็นห่วงจริงๆ”
“.....................”
“หมี อย่าเงียบนะ ข้อร้อง ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ไม่ทำแล้ว สัญญา”
ผมนิ่งไม่ตอบ แล้วโยนผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กใส่หน้ามันแล้วเดินออกจากห้องน้ำ และกำลังจะออกจากห้องได้แล้ว แต่มีมือดี ซึ่งคุณก็รู้ว่าเป็นใคร ดึงไว้ก่อน เอออออๆๆๆๆๆๆๆ เอาเข้าไป กระชากกูเข้าไป
“เจ็บโว้ยยยยยยยยยย มึงจะทำให้กูเจ็บไปถึงไหน”
“ขะ ...ขอโทษ”
“เออ ขอโทษแล้วก็ปล่อยได้แล้วจะกลับบ้าน”
“ไม่ให้กลับ ไหนจะกินขนมกับแม่ไง”
“ไม่กินแล้ว จะกลับ ทำไม มึงจะทำไมกู”
“งั้นเดี๋ยวไปส่ง”
“ไม่ต้อง กูจะกลับเอง”
“ก็เป็นซะอย่างนี้แหละ ดื้อ!!”
“ใช่ซิ กูมันดื้อ มันไม่ดี แล้วมึงมาเอากูทำไมล่ะ ห๊ะ!!! มาเอาคนดื้ออย่างกูทำไม”
“ไปกันใหญ่แล้ว ไม่ว่าแล้วๆ”
มันเดินเข้ามากอดผมไว้ทั้งตัว รวบเอาไว้แน่น ไม่ให้กระดิกไปไหนได้ เพราะไมว่าผมจะดิ้น จะเตะ จะถีบมันยังไงมันก็ไม่สะเทือนแรงกอดมันซักนิด จนสุดท้ายเหนื่อยก็เลยหยุดแล้วยืนนิ่งให้มันกอด ทำไมผมถึงงี่เง่าได้อย่างนี้นะ รู้ครับว่าตัวเองเป็นคนดื้อ แต่ก็ไม่อยากให้มันมาว่าอย่างนี้ เพราะเป็นมันไงล่ะ ผมอ่อนไหวกับเรื่องของมัน และคำพูดที่ยูนิตมันพูดเป็นพิเศษ
“มึงน่ะ เอาแต่ว่ากูอยู่นั่นแหละ กูก็เสียใจเป็นนะ”
ผมซุกหน้าเข้ากับหน้าอกมันแล้วไซร้ไปมาอย่างอ้อนๆ เหอะๆ เมื่อกี้ทำดราม่าไปอย่างนั้นแหละ ก๊ากกกกกกกกก ไอ้ยูมันจะได้รู้ว่าผมน่ะมันไม่ง่ายเสมอไปนะ
“ไม่ว่าแล้วครับ ยูขอโทษนะครับ”
ที่รักก้มลงหอมเส้นผมอยู่อย่างนั้นซ้ำไปซ้ำมา ไอ้ผมก็เป็นอย่างนี้แหละ เจอมันอ่อนโยนเมื่อไรก็อ่อนไหวเมื่อนั้น บางครั้งก็เคยคิดเหมือนกัน ทำไมผมถึงเป็นคนอย่างนี้ บางเรื่องที่โกธรกัน เพียงเพราะคำอธิบายสั้นๆ ง่ายๆ ของมัน ผมก็เชื่อมันจนหมดใจแล้ว นั่นเพราะผมรักมันเหรอ เชื่อใจมันมากใช่ไหม แล้วถ้าเกิดวันหนึ่งมันโกหกผมจริงๆ ผมจะรู้ไงว่าอันไหนเรื่องจริง อันไหนเรื่องเท็จ
“มึงอ่ะ ชอบทำให้กูเสียใจ
“ก็หมีดื้อ”
“นั่นไง ไหนว่าจะไม่ว่ากูแล้ว”
“หึหึ ครับๆ ผิดไปแล้ว ที่รัก เค้าขอโทษนะ”
“ไม่ยกโทษให้ ............”
“อ้าวววววว ทำไมล่ะครับ ยูผิดไปแล้ว สำนึกได้แล้ว ข้าน้อยสมควรตาย”
“ที่ไม่ยกโทษให้เพราะไม่เคยโกรธยังไงล่ะ”
********************************************************************************************
ผ่านไปได้ด้วยดี
ซอรี่มากกกกกกกกกกๆๆ ขอโทษที่หายไปนาน มันไม่อารมณ์แต่งด้วยแหละ งานมันเยอะ
และที่สำคัญคนแต่งกำลังจะพบรักแท้!!!!!!!!!!! กรี๊ดดดดดดดดดดด
กำลังคิดๆอยู่ว่า วาเลนไทน์ที่จะถึงนี้ จะเอาดอกบัวไปให้คนหล่อดีไหม กรี๊ดดดดดดดดดดด ตื่นเต้น
ปล.1 อ่านแล้วเม้น เดี๋ยวจะเอาเบอร์หนุ่มศิลป์ดนตรีให้
ปล.2 ถ้าเม้นแล้วก็อย่าลืมกด+ เดี๋ยวพาหนุ่มนิติไปหาถึงบ้าน
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~
-
น่ารักว่ะ
-
ดื้อบ้าง งอแงบ้าง ชีวิตจะได้มีรสชาติอื่นๆบ้าง ไม่งั้นมีแต่น้ำตาลหวานเกิน :laugh: :laugh:
-
ดื้อบ้าง งอแงบ้าง ชีวิตจะได้มีรสชาติอื่นๆบ้าง ไม่งั้นมีแต่น้ำตาลหวานเกิน :laugh: :laugh:
:3123: :L1: :L1: :L1: :L1: :L2: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ้อนแบบนี้ได้มีลูกหัวปีท้ายปีแน่ๆ :z1:
-
ชีวิตมีสีสันดีแท้เลยคู่นี้
กด+ ไม่ได้
กด like ให้แล้วกัน
-
สีสันชีวิตคู่นะ....หวานมากไปก็จำเจ...แต่ดื้อให้พองานก็พอนะน้องหมี.... :กอด1:
-
ดื้อ งอแง เอาแต่ใจ โวยวาย แต่ที่ทำไปทั้งหมด ก็เพื่อ
สร้างสีสัน ให้ชีวติรักใช่ไหมจ๊ะหมี ถึงจะไม่หวานแบบ
มดขึ้น แต่มันก็ยังแอบซ่อนไว้นิดๆล่ะนะ วู้ๆๆๆๆ
-
น้องหมีงองแง แหม๋มันน่าให้ยูนิต ตีก้น อีกซักสามที :laugh:
-
ฮ้าในที่สุดก็มารออ่ายนุ้งหมีอยู่นานแล้ว
-
ถ้างอแงแบบนี้บ่อยๆ ระวังโดนคุณสามีเบื่อได้นะจ๊ะหมี
บางทีอะไรที่มันมากเกินไป ก็ใช่ว่าจะดีเสมอไปนะจ๊ะ :impress2:
-
เห็นหมีตอนนี้ แล้วอยากเอาไปทิ้งที่แม่โขงจริงๆ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
กอดคนอ่านทุกคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
เดี๋ยวตาม +1 ให้รายบุคคลเลยเอ๊าๆๆ
-
เห็นหมีตอนนี้ แล้วอยากเอาไปทิ้งที่แม่โขงจริงๆ
o22 o22 o22 o22 o22 o22 :a5: :a5: 5555555555++++++++++
ตรงจริงอะไรจริงๆ
-
ชอบมากๆชอบคุ่นี้มากๆ ชอบหมีกับยู มากๆ ขอเป็นfc ค่ะ จุ๊บๆ
+1ค่ะ
-
ชอบมากๆชอบคุ่นี้มากๆ ชอบหมีกับยู มากๆ ขอเป็นfc ค่ะ จุ๊บๆ
+1ค่ะ
เป็น FC ต้องเข้ามาบ่อยๆนะ
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ออกแนวหลอกล่อ 5555555+
-
ใครว่าผู้ชายไม่มีมารยา กร๊ากกกกกกกกกก
-
พึ่งเข้ามาอ่านค่ะ
ชอบๆๆๆสนุกดี
กด like ให้เลย o13 o13
-
รอรอ อยากอ่านต่อเเล้วค่ะ
-
น่ารักเกิ๊นนนนน คู่นี้อ่ะ ชอบบบ
มาอัพบ่อยๆนะคะ คนอ่านรออยู่ >.,<
-
ตอนดึกเจอกัน นะพี่น้อง!!!!!!!!!!!!! 555555555555+
-
คิดถึงยูนิตกับหมีน้อยแล้วน๊า
:z13: :L1: :กอด1:
-
:catrun:
-
สัญญาว่า อาทิตย์หน้าเราจะได้เจอกัน
หลังจากสอบเก็บคะแนนครั้งแรก ในรั้วมหาลัยผ่านพ้นไป
น้าาาาาาาาาาาา เข้าใจคนเขียนหน่อยนะ
-
คิดถึงหมีกะยู
ปล.เข้าใจคนเขียนค่ะ รอนะคะ
-
คนเขียนสบายดีมั๊ย
มาตะโกนดังๆว่าคิดถึง
:L2: :กอด1: :z13:
-
:L2: :L2: :L2:
-
ชีวิตสนุกสนานมาก
-
คนเขียนยังสบายดี
แต่คนเขียนกำลังประสาทแดก เพราะอ่านหนังสือ
พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสๆ
ไม่ว่างจริงๆ ได้แค่เข้ามาดูแปปนึงแล้วก็ออก
-
มารอต่อไปค่ะชอบเรื่องนี้มาก
-
อยากอ่านต่ออ่ะ
กลับมาจากไหดองเถอะนะ
-
Fall in love : แล้วคุณจะหลงรักผม
กับดักรัก หลุมที่ 17
*************************************
“ไอ้หมี ยูนิตมานั่งเฝ้าหน้าห้องทำไมว่ะ มันไม่มีเรียนหรือไง”
“กูก็อยากรู้ เห็นมานั่งอยู่นานแล้ว มาหามึงหรือเปล่า แล้วทำไมมึงไม่ออกไปหามันให้มันนั่งรออยู่ได้” ไอ้ฟอสกับไอ้กรรซักไซร้ผมอย่างเอาเป็นเอาตาย คือถ้าเป็นใครมันก็ต้องงงและสงสัยเป็นธรรมดาว่าไอ้ยูมันมานั่งทำหน้าหล่ออยู่หน้าห้องเรียนผมทำไม ทำไมไม่ไปเรียนหรือไปเข้าห้องของตัวเอง คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้ มาๆ ผมจะเล่าให้ฟัง
เมื่อวันก่อนตอนประมาณ 6 โมงเย็น นักเรียนก็เลิกเรียนไปหมดแล้วล่ะครับ ก็เหลือไว้แต่ไอ้พวกที่ชอบทำกิจกรรมหลังเลิกเรียน ไม่ว่าจะเต้น เล่นกีฬา หรืออ่านหนังสือ ผมก็เป็นหนึ่งในนั้นก็คือนั่งอ่านหนังสือเฝ้าไอ้ยูมันซ้อมบอล มันถนัดเกือบทุกอย่าง เพราะเล่นมาตั้งแต่ประถมและไม่ได้ทิ้งช่วงนานคือฝึกมาเรื่อยๆ เล่นมาเรื่อยๆ แต่ที่มันชอบที่สุดก็คือบาสครับ แต่ฟุตบอลระดับ ม.ปลายของระดับสายชั้น ม.6 กำลังจะเริ่มขึ้นและมันก็เป็นหนึ่งในสมาชิก ของพวก ม.6/2 ก็ต้องมาซ้อมเป็นธรรมดา
แต่ระหว่างที่ผมกำลังนั่งอ่านหนังสือเพลินๆอยู่นั้น ก็มี มนุษย์ผู้หนึ่งที่หน้าตาดีติดอันดับ โรงเรียนนามว่า ขิง เดินเข้ามานั่งที่โต๊ะกับผม ก็งงอยู่เหมือนกันครับว่าไอ้หมอนี่มันมาได้ไง และด้วยกฎของนิวตันข้อที่สามว่าด้วยเมื่อมีคนมานั่งคุยตาผมก็จะมองหาไอ้ยูมันเป็นอันดับถัดมา และภาวนาว่าอย่าให้มันหันมาเจอผมกับไอ้ขิงเลย และคำขอของผมก็เป็นหมันเพราะมันเสือกหยุดเตะแล้วกำลังเดินดุ่มๆ มาทางนี้ หน้าแม่งโหดได้อีกอ่ะ
“ทำอะไรอยู่คนน่ารัก” ไอ้ขิงถักผมด้วยเสียงที่แบบว่าแอ๊บมากอ่ะ ที่ถ้าหนังหน้าไม่หล่อผมจะกระโดดจิกยอดหน้ามันโทษฐานมาน่ารักเกิดกว่าผม ><
“ซักผ้าอยู่มั้ง เห็นไหมล่ะว่ากูทำอะไร” ผมขยับตัวจะลุกขึ้น แต่ไอ้มันเสือกมาดึงข้อมือผมไว้ซะงั้น ควายยยยยยย กูจะตายก็เพราะมึงนั่นแหละ เห็นไหมว่าเจ้ากรรมนายเวรก็เดินมาแล้ว
“ทำอะไร!” ซื้อหวยคงถูก ผมแม่งเดาแม้นชิบหาย มาถึงปุ๊ปไอ้ยูก็กระชากผมออกมายืนข้างมันด้านนอก และไอ้ขิงก็ลุกขึ้นยืนตามลำดับ ขอบอกว่าหน้ามันแบบ โคตรกวนตีนอ่ะ คิดออกไหม นึกหน้าคนที่ใบไม้ไหวก็ยิ้มดิ นั่นแหละ มันบ้าหรือเปล่า จะโดนซัดปากอยู่ร่อมร่อแล้วยังจะมาเฮฮาปาจิงโก๊ะอยู่
“เกี้ยวพาราสี แฟนคนอื่น” ไอ้ขิงมันเน้นคำว่าแฟนแล้วส่งยิ้มอันเสแสร้งให้ผม ไอ้ยูเลยตวัดแขนโอบเอวผมไว้เลย สาดดดดดดดดดดดด คนทั้งสนามบอลมองกันตรึมอ่ะ ก็มันเป็นกัปตันทีมนี่ครับ พอกัปตันเดินหน้าบูดออกมา ลูกทีมก็งงและสงสัยเป็นธรรมดา
“สัด!! มึงเห็นไหมว่าลูกหมีแฟนใคร ไปมั่วที่อื่นอย่ามามั่วกับเมียกู” สถานะและเอ่อสรรพนามชัดเจนและชัดเจนได้อีกอ่ะ หมดเวลาอายเพราะตอนนี้ไอ้สองตัวนี้มันกำลังจะต่อยกัน
“ยูนิต เบาๆหน่อย เดี๋ยงแม่งโค้ชก็แห่มาแดกหัวหรอกมึง” โค้ชมองพวกผมอยู่ครับ แต่ยังไม่ได้เข้ามาห้าม เพราะมั่นใจว่าระดับไอ้ยูแล้วคงไม่มีเรื่องแน่นอน ก็มันเป็นประธานสภากีฬา แต่หารู้ไม่ว่า มันนี่แหละตัวหาเรื่อง และเรื่องอะไรนิดๆหน่อยๆ ที่เกี่ยวกับผมมันพร้อมที่จะปัญญาอ่อนและงี่เง่าทันที
“หึหึ หวงนี่หว่า..............แต่กูไม่สน เพราะกูชอบหมี” มันพูดเสร็จก็เดินออกไปเลย แถมยังมีการร้องเพลงเสียงดังแบบเยาะเย้ยไอ้ยูอีกนะครับ
‘เห็นเมียคนอื่น มันชื่นหัวใจ อยากจะเข้าไป หอมแก้มดูซักครั้ง กรู๊!!!!!!!!!’ ใครมันคิดค้นเพลงนี้ผมจะไปเผาค่ายกับลิขสิทธิ์แม่ง มึงรู้ไหมว่าตอนนี้กูกำลังเดือดร้อนเพราะเพลงมองเมียคนอื่นนี่แหละ
“ไปรู้จักมันตอนไหน?... แล้วทำไมไม่ไล่มัน ให้มันนั่งด้วยทำไม”
เอาแล้วไง ก็ลืมไปว่าอาร์ทตัวพ่ออย่างไอ้ยูมันกำลังเดือด และคนที่สวยเอ๊ยซวยอย่างผมก็โดนมันเต็มๆ มันกระชากแขนผมให้นั่งตามมัน ไม่ได้นั่งแบบธรรมดานะครับ นั่งตักเลยแหละคราวนี้ หมดกันซึ่งยางอายเพราะไม่เหลือไว้ประดับหน้าผมอีกแล้ว มือมันก็กอดซะแน่น สถานการณ์ในสนามบอลเป็นไปอย่างปกติ ทุกคนเริ่มกลับมาเตะแล้วก็ตะโกนโหวกเวกเสียงดังเหมือนเดิม
“รู้จักตอนไหนอะไร ก็รู้ว่ามันชื่อขิงอย่างเดียว แล้วใครจะไล่มันได้ก็มันเสือนั่งเอง ใจเย็นหน่อยเหอะมึง”
“รู้ได้ไงว่ามันชื่อขิง หรือว่ามันโทรไปหาห๊ะหมี!” กูว่าเริ่มคุยกันคนละเรื่องล่ะ
“สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...มันก็เพื่อนร่วมชั้นทำไมจะไม่รู้ นักกีฬาเหมือนๆมึงนั่นแหละ แล้วใครที่ไหนแม่งจะกล้าโทรหากู โทรศัพท์กูเกือบ 90% อยู่กับมึงตลอดอ่ะ” ถ้าผมเอาเวลาที่เหลือ 10% ไปเกี้ยวพาราสีหนุ่มอื่นได้นี่ผมว่าตัวเองเทพเลยนะ กูไม่สามารถขนาดนั้นหรอกว่ะ
“แม่ง!!!! สัดเอ๊ย จะเล่นเหรอมึง เดี๋ยวเถอะ” ผมว่าตอนนี้ยูนิตมันกำลังแปรงร่างเลยล่ะ ตัวมันแบบสั่นเลยอ่ะ โกรธมากๆแล้วเป็นอย่างนี้ตลอด แต่ก็สมควรโกรธเพราะเคสส่วนมากที่เข้ามาจีบผมก็มาแบบอ้อม แต่พอยูนิตมันพ่นไฟใส่ก็หายไป ไม่มีใครกล้าเข้ามาประกาศตรงๆแบบไอ้ขิงสักราย เหี้ยนี่ก็กล้าจริงอะไรจริง ผมยังอึ้งอ่ะ
“ใจเย็นหน่อยดิ มันไม่มีอะไรหรอก ไอ้ขิงก็แค่เข้ามาทักเฉยๆ แกล้งกูมั้ง”
“แกล้งบ้าอะไร พูดออกมาว่าจะจีบอ่ะ ไม่แกล้งแล้ว มีแต่หมีนี่แหละที่วันๆไม่เคยรู้อะไรเลย”
“สาดดดดดดดดดดดดดดดดดด ด่าเมียตัวเองเหรอ เดี๋ยวตบปากฉีก”
“หึหึ ตอนนี้ก็ร่าเริงไป ถ้าเห็นอย่างเมื่อกี้อีกนะ เป็นเรื่องแน่ครับ” สัดนี้พูดคำว่าครับ แล้วกดเสียงโหดได้อีก
“เสื้อเปียก ปล่อยเลยเหม็นๆ” ผมพยายามดันตัวเองให้ห่างจากอกมัน เพราะเสื้อมันตอนนี้เปียกเหงื่อมากอ่ะ เหมือนคนอาบน้ำแล้วไม่เช็ดตัว แล้วพอมานั่งซ้อนตักกันอย่างนี้ก็ติดเสื้อนักเรียนบางๆของผมเต็มๆ TT__TT
“รังเกียจเหรอ ห๊ะหมี แค่นี้รังเกียจเหรอ ที่อย่างอื่นไม่รังเกียจ” มันพูดเสร็จก็อุ้มผมลงไปนั่งข้างๆแล้วถอดเสื้ออันเปียกเหงื่อของมันมาคลุมหัวผม ย้ำว่าคลุ้ม อื้อหื้ออออออออ กลิ่นเหงื่อมึงเอ๊ยเข้าปากเข้าจมูกกูเต็มๆ อย่างนี้โบราณเขาว่า รักกันปานจะกลืนแดก
“Kยยยยยยยยยยยยย อย่างอื่นน่ะมันอะไร........ เหม็นอ่า อื้อออออออ” สาดดดดดดดดดด ยูนิตมันเล่นคว้าคอผมไปจูบเลยอ่ะ ไม่ได้สอดลิ้นนะจูบแบบบดเคล้าอยู่ด้านนอกอ่ะ
“จะเหม็นอีกไหม??” ปากมันเตรียมพร้อมรอยู่ที่แก้มผมแล้วครับ ถ้าบอกว่าเหม็นอีกคาดว่าคราวนี้โดนมันจัดหนักแน่ๆ
“ไม่เหม็นแล้ว ไม่เหม็นเลยยยยยยยยยยยยยย แม่งคนเหี้ยไรกลิ่นเหงื่อเป็นกลิ่นราเวนเดอร์โคตรเทพอ่ะ กรี๊ดดดดดด!!!!”
อย่าตกใจเพราะผมกรี๊ดให้หูมันอย่างนี้ประจำ ก๊ากกกกกกกกกกก ไอ้ยูมันหัวเราะชอบใจใหญ่ หอมแก้มผมอีก 4 ทีแล้วก็เดินลงสนามไป เสื้อไม่ใส่ แม่ง หุ่นน่ะหุ่น เห็นทีไรแล้วใจมันหวิว สาดดดดดดดดดดดด รุ่นน้องผู้หญิงผู้ชายไม่แท้ก็กรี๊ดกันใหญ่ กางเกงบอลก็เอ๊กซ์ได้อีก เอวจะต่ำไปไหน จะเห็นกางเกงในผัวกูอยู่แล้วว
“เห้ยยไอ้น้อง นั่นผัวพี่” ผมหันไปตะโกนบอกพวกกระเทยที่นั่งเชียร์ติดขอบสนามแบบไม่อายครับ พวกน้องกระเทยก็กรี๊ดใส่ผมซะงั้น ก๊ากกกกกกกกกกกกกก แม่งอยู่กับพวกนี้ทีไรฮากระจายตลอด
กลับสู่ปัจจุบัน เรื่องก็เป็นอย่างนี้แหละครับ และพอเช้าวันต่อมา ทุกอย่างเหมือนจะโอเคแต่ไม่กครับ พอผมแยกย้ายกันเข้าห้องเรียนแล้ว งานในทางฟิสิกส์ก็ถามหาทันที เพราะไอ้ขิงมันมาดักรออยู่หน้าห้องแต่เช้าเลยครับ แล้วไม่ได้มาแบบธรรมดานะครับเอาดอกมะลิทั้งกระถางมาด้วย ผูกโบว์มาอย่างดี สุดๆอ่ะ ข่าวอย่างดัง ดังไม่ดังก็ทั้งโรงเรียน อ่ะครับ พอตอนเที่ยงเจ้ากรรมนายเวรของผมก็บุกมารับถึงห้องทันที มันก็มาประจำแต่การมาของมันครั้งนี้มาแบบพายุอ่ะครับ มาถึงก็เอาต้นดอกรักของไอ้ขิงทิ้งทันที สาดดดดดดดดดดดด แอบเสียดายแต่ก็วายวายไม่ได้ เดี๋ยวจะมีเรื่องยิ่งยูนิตมันนิสัยอย่างนี้อีก หึงแม่งหึง หึงแม่งหึงจริงๆ
และวันนี้มันไม่มีเรียน ห้องมันทำเหี้ยไรไม่รู้ครับ พอเดินมาส่งผมที่หน้าห้องเสร็จไอ้เราก็นึกว่าจะกลับห้องไปเรียน ที่ไหนพอผมเข้าห้องไปนั่งแล้วมันก็ยังลงหลักปักฐานที่ที่นั่งหน้าห้องทันที เอาซิ แม่งเล่นเฝ้าหน้าห้องเลยเว้ย เพื่อนๆในห้องก็งง ประมาณว่าเหี้ยนี่ไม่เรียนเหรอ ว่างเหรอ แต่พอมันตอบด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มและแจ่มใสว่า
“มานั่งเฝ้าแฟนครับ” ทุกคนก็เป็นอันตกลงว่าจะอ้วกพร้อมกัน สาดดดดดดดดดดดดด
“หึหึ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกๆๆ ยูนิตแม่งหึงเวอร์อ่ะ หนังหน้าอย่างมึงมีอะไรต้องหึง” ไอ้ฟอสพูดไปก็ชำเลืองดูไอ้ยูไป ผมก็มองผัวผมเหมือนกัน อาจารย์ที่เดินผ่านไปมาก็ถามมันทุกคนมานั่งทำหน้าหล่ออะไรอยู่ตรงนี้ มันก็ยิ้มแล้วตอบว่ารอเพื่อน แต่ถ้าเพื่อนรุ่นเดียวกันถามแม่งก็ตอบว่ารอเมียบ้างล่ะ รอแฟนบ้างล่ะ
“มึงว่าอะไรเพื่อนกู โอ๋ๆหมีน้อยที่น่ารักของพี่กรรออกจะน่ารัก น่าทนุถนอมขนาดนี้ อย่าไปฟังไอ้ฟอสมัน” ไอ้กรรเอื้อมมือมาโอบคอผมแล้วลูบหัวผมอย่างหยอกๆ สาดดดดดด หาเรื่องแดกฟรีล่ะซิไม่ว่า
“พี่กรรครับ เดี๋ยววันนี้น้องหมีเลี้ยงข้าวเองนะครับ เลี้ยงน้ำด้วยเลยเอ้า”
“อ้าววววววววววว เออๆ หมีแม่งน่ารักว่ะ กูไม่เคยเห็นใครน่ารักเท่ามึงมาก่อนเลย จริงๆ”
“สัดฟอส ได้ข่าวว่าเมื่อกี้มึงด่ากูไปแมบๆ เปลี่ยนสีเร็วมาก”
ครืดดดดดดดดด.......ครืดดดดดดดดดดดดดดด
เออเนอะ อยู่กันแค่หน้าห้อง แต่เสือกโทรหากันซะงั้น เจริญจริงลูก ผมกดรับโทรศัพท์ปุ๊ป คนหล่อก็ทำเสียงเข้มขู่มาตามสต็ปเลยครับ
“คุยอะไรกันครับ แล้วทำไมไม่เรียน เมื่อกี้เห็นนะให้ไอ้กรรลูบหัวอ่ะ”
“สาดดดดดดดด เห็นเหรอว่ะ มึงไม่เรียนจริงๆเหรอยูนิต ไม่ต้องมานั่งเฝ้าก็ได้ ไอ้ขิงมันมาหากูหรอกน่า ถึงมากูไม่รับของมันอีกแล้ว”
“ไม่เรียนครับ ช่วงเข้าว่างทั้งแถบ แต่ตอนบ่ายมีเรียนตามปกติ ทำไมครับ นั่งไม่ได้เหรอ”
“นั่งได้ครับ พ่อนั่งไปเถอะ ไม่ห้ามครับ วางแหละ จะเรียน”
“ก็วางไปซิครับ”
“แล้วทำไมไม่กดวาง” ผมชะเง้อมองหามันหน้าห้อง หึหึ เห็นหน้า ห่างกันเพียงแค่ 5 ก้าวได้มั้ง แต่แม่งคุยโทรศัพท์กัน ตลกว่ะ พอมันเห็นหน้าผมก็ส่งปากทำ จุ๊บๆ จิ๊บ ๆ มาให้พอกระชุ่มกระชวยหัวใจ ก๊ากกกกกกกกกๆ ตอแหลว่ะไอ้ยู
“วางแหละๆ จะเรียนแล้ว เบื่อก็ไปนั่งรอด้านล่างได้นะ”
“ครับๆ ไม่เบื่อครับ จะนั่งรอจนถึงเที่ยงเลย ตั้งใจเรียนนะครับ”
“เออๆ หนังสืออ่านเล่นมึงอยู่ในกระเป๋ากู ลุกมาเอาดิ อ่านแล้วจะได้ไม่เบื่อ กดวางเลยแล้วกัน” พอวางโทรศัพท์เสร็จผมก็คุ้ยกระเป๋าตัวเองหาหนังสือการเมืองไทยของไอ้ยูที่ฝากไว้ พอเจอก็เดินเอาออกไปให้มัน เพื่อนก็โห่แซวกันเป็นแถวๆ ไอ้หนอนเพื่อนผู้หญิงมันขอเกาะตามมา มันอยากรู้ว่าผมออกมาทำไม ไอ้ยูก็มองงง ก๊ากกกกกก เหี้ยหนอนขี้เสือกอ่ะ
“อ่ะ อ่านๆไป อย่าฟุ้งซ่านลุกขึ้นมาบ้านะมึง” ผมยื่นหนังสือให้มัน ยูนิตมันโรคจิตครับมันชอบอ่านหนังสือหนักๆพวกเนื้อหาแบบการเมืองต่างประเทศ ในประเทศ หุ้น การลงทุน อะไรแบบเนี้ย มันบอกว่าสนุกดี
“หึหึ ครับๆ ตั้งใจเรียนนะครับ”
“กรี๊ดดดด!!! สัดแม่ง น่ารักอ่ะ” ไอ้หนอนมันกรี๊ดอยู่ที่ไหล่ผมแล้วทำตาหวานเยิ้มใส่ไอ้ยูใหญ่ แฟนผมก็ดีเหลือหลาย ยิ้มสู้ซะงั้น ไอ้หนอนเลยกรายร่างเลยคราวนี้ ฮ่าๆ ผมต้องลากร่างอันไร้วิญญาณของมันเข้าห้อง ต้องทำพิธีอัญเชิญวิญญาณเข้าร่างไหมเนี่ย ก๊ากกกกๆ
“ไอ้หมี มึงมันชั่ว Kยยยยยยย ทำผู้ชายหล่อทำผัวทำไม เหี้ยมากกกกกกก”
“ก็คนมันน่ารักอ่ะ”
“ถุ้ยยยยยยยย!!!!!!!!!!!”
“สาดดดดดดดดด ไมไม่อ้วกเลยอ่ะ เรียนเว้ย อาจารย์มาแล้ว”
แล้วนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6/2 ก็ตั้งหน้าคุยกันแทรกอาจารย์สอนต่อไป ผมนี่คนดีสุดๆอ่ะ เพราะหลับ ฮ่าๆ ก็ไม่ได้ขนาดนั้นก็หลับไปประมาณ 30 นาทีแล้วตื่นขึ้นมาเรียนอีก 20 นาที คาบตอนเช้าโคตรน่าเบื่ออ่ะ ก็เรียนๆ เล่นๆไปเรื่อยๆ มองแง้มๆไปหน้าห้อง คนหล่อเขาก็นั่งท่าเดียวคือพิงพนักที่นั่งก้มหน้าอ่านหนังสือไปแบบชิวๆ หึหึ หล่อสาดดดดดดดดดดดด
.
.
.
“จะกินอะไรครับ แต่วันนี้ห้ามสุกี้นะ เดี๋ยวเลอะเสื้อนักเรียนอีก”
“พ่อหรือผัว ไม่เลอะหรอกน่าอยากกินอ่ะ” คือผมกินอาหารพวกก๋วยเตี๋ยวสุกี้ราดหน้าแล้วชอบเลาะเสื้อนักเรียนอ่ะครับ แล้วไอ้ยูมันก็ชอบดุ บอกว่ากินเป็นเด็กๆ ผมก็ไม่ได้ตั้งใจกินให้มันเลอะซักหน่อย ก็มันเลอะเองอ่ะ ไม่รู้ว่าทำไมเลอะเหมือนกัน ยิ่งถ้าเป็นก๋วยเตี๋ยวนะ เลอะเสื้อเป็นดวงๆเลยล่ะ อนาถแท้แก้ไม่หายนิสัยนี้ แต่อยากกินนนนน > <
“รู้ว่าเป็นอะไรแล้วทำไมต้องถาม เดี๋ยวเอาข้าวผัดรวมมิตรให้”
“ไม่เอา!!!!!!!!!!!!!!!!” ถ้ามันมาแนวนี้แสดงว่ามันต้องการให้ผมกินผักครับ ก็ข้าวผัดรวมมิตรแม่งให้เหี้ยไรไม่รู้ ผักเต็มๆ และถ้าผมเลือกกินจริงๆก็กินได้แค่ข้าวแล้วก็ผักกาดเท่านั้นแหละ นอกนั้นปฏิเสธ
“ต้องเอาครับ ตัวเองไม่กินผักเลยเดี๋ยวก็ป่วยพอดีอ่ะ เดี๋ยวบอกป้าเขาว่าให้ใส่แต่ผักกาดแล้วเพิ่มหมูกุ้งหมึกให้แล้วกัน”
“อย่างนั้นค่อยดีขึ้นมาหน่อย อืมๆ มาเร็วนะๆที่รัก เค้าหิวววววววววววววว”
“คร้าบบบบบบบบบบ”
ยูนิตมันเดินไปสั่งข้าวแล้วไปซื้อน้ำมาไว้ก่อน เพราะผมสั่งมันไปว่าจะกินน้ำแห้ววววววว >< แม่งอร่อยอ่ะ แต่ก่อนจะได้กินก็โดนปรามๆไว้ว่าอย่ากินเยอะจะจุกแล้วจะกินข้าวไม่ได้ ก็ก้มหน้าให้อย่างเชื่อฟังสุดๆ ฮ่าๆ แล้วข้าวผัดรวมมิตร(ตรงไหน) ก็มาเสิร์ฟให้ถึงที่ ก็กินไปยิ้มไปเพราะในจานผมมีแต่หมู หมึก กุ้ง มีผักกาดนิดเดียวเอง รักมันจัง เรื่องใส่ใจอ่ะที่หนึ่งเลย
“อร่อยไหมครับลูกหมี?” โทนเสียงเปลี่ยนไป น้ำเสียงไม่คุ้นเคย เงยหน้ามองไอ้ยูก็เห็นว่ามันไม่ได้ปริปากพูด พอเงยขึ้นไปอีกนิด ชัดเลย ไอ้เวรขิง
มึงจะมาทำมายยยยยยยยยยยยยยยยยย ชีวิตกูกำลังจะสงบสุขแล้วเชียว
“เห็นหน้ามึงแล้วกูแดกไปลงเลยสัด” แต่ก็เอาข้าวยัดปากต่อไป ก๊ากกกกกกกกกกก หันไปมองไอ้ยู รายนั้นเตรียมพร้อมออกศึกเต็มที่ แต่ผมเตะขามันไว้แบบปรามๆ มีเรื่องในโรงอาหารแม่งน่าอายอะ ไม่อาวววววววว
“โดน!!!!!! ที่กินไม่ลงเพราะผมหล่อใช่ไหมล่ะ” ไอ้ขิงทำท่าจะนั่ง ย้ำว่าทำท่า แต่โดนไอ้ยูมันเตะเก้าอี้ตัวที่ไอ้ขิงจะนั่งกลิ้งคลุกๆไปไกลเลยครับ ตายๆๆๆๆ พวกมึงจะใส่กันอีกแล้วเหรอ
[/b][/color]
**********************************************
๐ แอมโซซอรี่ เพราะคนแต่ง งานเยอะและปั่นหลายเรื่อง
๐ ความจริงต้องไปอ่านหนังสือ แต่ปั่นไว้แล้วค่อยไปอ่านก็ยังทันเนอะ (หลอกตัวเอง) ก๊ากกกกกกกกกก
๐ หายไปนานก็อย่าว่ากันเนอะ ใครลืมเนื้อเรื่องก็กลับไปไล่อ่านให้จำได้นะคะ
๐ กด+ และกดเป็ด แค่นี้ก็ขอบคุณมากแล้วค่ะ
รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~
-
ยูนี่โคตรจะหวงเลย
หมีน่ารักอยู่ดีๆ เฉยๆ งานเข้า
-
:เฮ้อ: ไร้ซึ่งคนอ่าน :เฮ้อ:
-
ขิงเนี่ยสมควรโดน
-
อ่านค่ะอ่าน แต่ซุ่มอยู่กว่าจะอ่านทัน
ไม่สนแต่งเรื่องยาวรึคะ?
-
งานงอกเรยอ่ะ
-
แปะไว้ก่อนเดี๋ยมาอ่านจ้า
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
กด+และให้เป็ดกับ---“เห้ยยไอ้น้อง นั่นผัวพี่”
คู่นี้อ่านทีไร สดชื่นทุกที
ยูนิตเมิงอย่างก้ามมาก ลูกหมีมันจะวอแวที่ไนได้อีก
แต่ก็นะ ขิงมันก็กล้าดี ท่าจะมันส์
ชีวิตมันต้องมีรสชาดล่ะน่า
ก้อนกรวดมีไว้ก้าวข้าม จะได้ครองรักกันนานๆ น่อ
อ้อ---ตั้งใจสอบเน้อหมวย :fire:
ตั้งใจ ตั้งใจ ตั้งใจ ฉลุย---เพี๊ยง
-
55555 น่ารักจังเลยยยยย
-
ยูหึงโหดมาก
ขิงนายเนียนไปมั๊ย
:L1: :กอด1: :pig4:
+เป็ดตัวเหลืองๆ
+1ให้กับความขยัน
-
หึงงี้ อยากได้สักคน
555555555555
-
ตามมาอ่านจนทันและ คู่รักคู่ฮาจริง ๆ
พอจะหวาน ๆ มีคนอื่นมาแทรกให้เกิดความหึงตลอด :เฮ้อ:
แต่สนุกจ้า
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
ตื่นเถอะนะแม่ตื่น เชิ้บบบบบ
-
ตอนหน้าตีกันแน่ๆ
-
ชอบยูรักและห่วง หวงและหึง ลูกหมีอย่างแรง
-
ยูนิต หึงเวอร์ตลอดดดดดดด มันก็มองได้หลายมุมนะ
ไอหึงนี่ แต่อย่างยูนิตนี่คง รักมาก หึงมาก แต่เยอะไปไหม
ค่า สงสารหมี จังที่ต้องมาเจอ ยูนิตหึงเวอร์แบบนี้ แต่ก็
ชอบบบบบบบบบบบบ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก
สรุป เราโรคจิตชอบเห็นคนหึงกัน 55555555555555
-
ยูนิตน็อตหลุดตลอดเวลา
เห็นแล้วสงสารน่ะค่ะ
สงสัยคืนนี้มีเคลียร์ยาวววววววววววววววววว
-
หึงโหดจริงอะไรจริง (y)
-
น่ารักเหมือนเดิมเลยคู่นี้
ยังอยากเห็นพัฒนาการของคู่นี้เรื่อยๆ
อย่าเพิ่งหยุดเขียนนะจ๊ะ
ปล.กดบวกและกดเป็ดให้แล้วน้า
-
สงสัยขิงจะถือคติด้านได้อายอดแน่เลย :z3:
-
คิดถึงจังเลยยยยยยยยยยยยย :กอด1:
-
:L2:
-
Fall in love : แล้วคุณจะหลงรักผม
กับดักรัก หลุมที่ 18
.
.
.
.
.
“ขอโทดที ตรงนี้มีคนนั่งแล้วน่ะ” ยูนิตมันเอ่ยปากขอโทษเขา แต่สายตานี่จิกมากครับ ต้องยกรางวัลออสก้าหน้าด้านดีเด่นให้ไอ้ขิง เพราะนอกจากไม่สะทกสะท้านแล้วมันยังเดินไปเก็บเก้าอีตัวเดิมขึ้นมาแล้วลากมานั่งข้างๆผมอีกครับ โอ้วววววววว รู้สึกว่าข้างๆตัวของไอ้ยูมีไฟลุกพรึบพรั่บเลยครับ น่ากลัวอ่ะ
“มึงนั่งตรงนั้นแล้ว ที่ตรงนี้คงไม่มีใครนั่ง”
“ไอ้เหี้ย มึงจะเอาไงว่ะ ไม่รู้หรือไงว่าหมีน่ะแฟนกู มึงจะอะไรอีก หน้าด้านตื้อแฟนคนอื่นอยู่ได้” เอาแล้วครับ ไอ้ยูลุกขึ้นยืนแล้วตะหวาดไอ้ขิงเสียงดังสุดๆ ไอ้ขิงก็นั่งหน้ากวนตีนต่อไป ผมก็เลยต้องออกปากไล่มันด้วยตัวเอง
“สัดขิง ลุกเลยมึง เดี๋ยวมันก็ซัดปากมึงหรอก” ณ ตอนนี้ผมไม่กล้าลุกอ่ะ คือโรงอาหารแม่งคนเยอะ ตอนนี้ก็ดังมากแล้ว ไม่อยากดังขึ้นอีก น้องๆก็หันมามองกันหมดแล้ว ไอ้ฟอส ไอ้กรร มึงอยู่ไหน ช่วยกูด้วยยยยยยยยยยยยยยย
“มึงคิดว่ากูกลัวมันหรือไง หึหึ ลูกหมีกินข้าวนะ เดี๋ยวผมมา” มันมาอย่างรวดเร็ว และมันก็ไปอย่างรวดเร็วเหมือนกัน แต่ช่างหัวไอ้ขิงครับ เพราะตอนนี้เจ้ากรรมนายเวรของผมหมดอารมณ์กินข้าวแล้ว มันลากแขนผมออกจากโรงอาหารแบบรวดเร็วมากอ่ะ สวนกับพวกไอ้ฟอสไอ้กรรพอดี สองตัวเหี้ยหน้าตื่นเลยครับ เมื่อเห็นหน้าไอ้ยูแล้วสภาพการเดินของผม
“เฮ้ยๆ เป็นไรกัน ไอ้ยูทำไมจับแขนเพื่อนกูอย่างนั้น” ไอ้ฟอสเข้ามาขวางแล้วมองมือยูนิตที่กำแขนอันเรียวเล็กของผมอยู่ ถ้ามันคลายมือออก ช้ำชัวร์
“หลีกทางหน่อยฟอส ผมจะพาหมีไปกินข้าวด้านนอก” อ๋อๆ มันจะพาผมไปกินข้าวด้านนอก แล้วแม่งก็ไม่บอก งึมงำคนเดียวอยู่ได้ Kยยยยยยยย
“ปล่อยแขนมันได้แล้ว แขนมันช้ำหมดแล้วมั้ง แล้วมึงนั่นแหละที่จะต้องเสียใจ ไปไอ้กรร ไอ้พวกแม่งเคลียร์กันเอง” ขอบคุณมากเพื่อน ผมอยากพูดกับพวกมันสองคนนะ แต่อ้าปากไม่ได้น่ะ เชอะ อิผัวบ้า
“เจ็บอ่า มึงล่ะลากกูซะแรง” ผมรีบยกแขนตัวเองขึ้นมาดู สาดดดดดดดดดดดดด ช้ำจริงๆด้วย มือมันน่ะแรงควายจะตายไป โมโหทีไรสติหายทุกที ให้ตายเถอะ
“ยูเริ่มจะหมดความอดทนกับมันแล้วนะ” ยูนิตมันหันหัวเรือกลับโรงอาหารครับ ผมรีบดึงเสื้อมันไว้ทันที กลับไปคราวนี้ไอ้ขิงเละแน่ แม่งใครว่ามันใจเย็นนิ่งๆ เหี้ยยูยิ่งกว่าไฟอ่ะ อย่าให้ร้อนนะเผาแม่งหมดอ่ะครับ
“ไหนจะไปกินข้าวกันด้านนอก สาดดดดดดด หิวแล้วว่ะครับ”
“เฮ้อ มีเมียเสน่ห์แรงต้องทำใจ” นั่นเขาเรียกว่าบ่นหรือว่าพูดใส่ครับ ก๊ากกกกกกกกกกกกก เหี้ยยู ทำหน้าซะผมอยากฟัดแก้มมันน่ารัก แน่ะๆ มีการส่งสายตาแบบลูกแมวมาให้อีก ฮึ้ยยยยย น่ารักกกกกก
“เพิ่งรู้ตัวเหรอซะมี่ กินข้าวกานนนนนนนน” แล้วก็เข้าสู่โหมดหวานอีกครั้ง เดินโอบเอวมุ่งหน้าสู่โรงรถ ถ้าไม่กินข้าวเที่ยงผมไม่มีปัญหาสอบตอนบ่ายแน่ๆ กองทัพต้องเดินด้วยท้อง ( เอ๊าๆ ไม่ได้เดินด้วยเท้าเหรอ ก๊ากกกกกกกกกก )
เข้ามาในรถปุ๊ปปั๊ป ยูนิตมันก็ดึงหน้าผมไปจูบลากกระชากวิญญาณก่อนเป็นอันดับแรกเลยครับ หายใจแทบไม่ทันพอตั้งสติได้ก็จูบตอบมันไปนิดหน่อยแล้วตีหัวมันแบบเตือน นี่ในโรงเรียนนะเว้ย จริงอยู่กระจกติดฟิลม์แต่กูมีจิตสำนึกนานๆจะคิดได้ซักที TT_TT ยูนิตมันพยักหน้ายอมรับ แต่ดึงคอผมไปกัดก่อนนั่นแหละมันถึงได้หยุด มีหอมตอดๆอยู่สามสี่ที และล้อก็หมุนมุ่งหน้าสู่ร้านอาหารนอกโรงเรียนทันที น้องๆ หนูอย่าเอาเยี่ยงอย่างเด็ดขาด หนีออกนอกโรงเรียนตอนกลางวันมันไม่ดี เราต้องหนีแม่งแต่เช้าเลย ก๊ากกกกกกกกกก
ตลอดทางมานี่ผมก็ร้องเพลงตลอดทางเลยครับ ร้องแบบไอ้ยูมองหน้าทีไรต้องลากหน้าผมไปหอมแก้มอ่ะ ผมหรือจะยอมแพ้มันหอมผมมาปุ๊ปผมก็หอมมันตอบปั๊ป นัวเนียกันมากอ่ะ ที่แน่ๆมือผมอยู่ในอุ้งมือเย็นๆของมันตลอดเวลา เข้าเกียร์ก็ยกมือผมไปด้วย หึหึ ตลกอ่ะ หัวเราะนานไม่ได้ เดี๋ยวมันโฉบมาหอมแก้มผม
เพียงอยากจะรู้ ยามไกลเธอเคยคิดถึงฉันหรือเปล่า
ในยามเหงา เธอเคยมองหากันหรือไม่
ในความฝัน เธอจะมองเห็นกันเป็นเช่นไร
ได้ยินไหม ได้ยินเสียงคนไกลฝากใจ
มาทวงถาม วันเก่าๆนั้นลืมไปหรือยัง
ในความหลัง ฉันยังจำอ้อมแขนเธอได้
ในคำรัก เธอเอ่ยปากรักฉันทั้งหัวใจ
จำได้ไหม จำได้ไหม เพราะฉันไม่ลืมคำนั้น
ในยามเธอเรียกหา ฉันจะเดินทางทันใด
แม้ว่าแสนไกล ถ้าเป็นเธอฉันยอมทิ้งทุกอย่าง
ไม่ต้องขอ ฉันจะไปถึงแม้ไม่มีทาง
อีกสักครั้ง ให้เธอรู้ว่าฉันยังจำได้ไหม
แม้โกหกฉัน ฉันยังจะเชื่อ ว่าเธอไม่ลืมถ้อยคำความหมาย
เรื่องราวไม่เคยจะเปลี่ยนไป ให้ฉันยินดี..
http://www.youtube.com/v/IXnpV3LN_uU
Credit : ยังจำได้ไหม August
เพลงนี้เพราะมากครับ ผมชอบจัง ดนตรีเบาๆ น่ารักๆ ซอฟๆฟังแล้วเพลินดี ตอนร้องก็ส่งสายตาเชื้อเชิญยูนิตมันเต็มที่ ก๊ากกกกกกก ทำหน้าแบบหมั่นเขี้ยวผมมากอ่ะ น้องหมีใจดีเลยยื่นหน้าไปหอมแก้มมันแทน และไม่ลืมที่จะทำแก้มพองลมให้มันหอมกลับคืนมาอีกด้วย
“จำวันนั้นได้ไหม วันที่หมีเจอหน้ายูครั้งแรกน่ะ หึหึ เด็กน้อยเอ๊ย เขินหน้าแดงเลย” มือมันพูดไปก็บีบนิ้วผมไป อืมมม เพลินได้อีก
“สาดดดดดดด อย่างกับมึงไม่เด็ก แล้ววันจ้องกูทำไม กูหล่ออ่ะดิ”
“หึหึ น่ารักเสียมากกว่ามั้ง ยังนึกแปลกใจอยู่เหมือนกันว่าทำไมเด็กผู้หญิงถึงมาใส่ชุดฟอร์มลูกเสือของผู้ชายหรือว่าได้รับการยกเว้นเป็นกรณีพิเศษ”
“คิดได้อ่ะมึง ใครที่ไหนจะให้ผู้หญิงมาใส่ชุดลูกเสือของผู้ชาย”
“ก็วันนี้หมีน่ารักมากอ่ะ นั่งกินอมยิ้มฟังเพลงไม่สนโลก มีโยกหัวใส่จังหวะแล้วก็อมยิ้มคนเดียวอีกต่างหาก ไหนจะดัดฟันอีก โอยยยยยยยยย น่ารักสุดๆครับ”
“หึหึ ไอ้บ้า แล้วตอนนี้ไม่น่ารักเหรอ”
“เหมือนเดิมครับ น่ารักอย่างไงก็น่ารักอย่างนั้น ก็เหมือนความรู้สึกยูไงรักอย่างไงก็รักอย่างนั้น”
“รักเหมือนกันครับ ^^”
คือตอนนั้นอยู่ประมาณ ม.3 มั้งผมก็จำไม่ค่อยได้ จำระยะเวลาไม่ได้แม่นว่าเจอกับยูนิตมันอย่างไง คือวันนั้นไม่มีใครมารับผมที่โรงเรียนก็เลยนั่งรถเมลล์กลับ อนาถแท้ขึ้นไม่บ่อยก็ไม่ค่อยชินเท่าไรก็เนียนๆขึ้นไป หาที่นั่งได้ก็ควักเอาไอพอดมาเสียบหูฟังเพลง เจอเพลงไหนเพราะๆก็ยิ้ม แล้วผิดไหม? ก็เพลงมันเพราะอ่า ผมเป็นประเภทสื่อสารกับตัวเองครับ คือพูดกับคอมหัวเราะกับทีวีคุยกับหนังสือไรประเภทเนี่ย เงยหน้ามาอีกทีก็เจอสายตาคู่หนึ่งจ้องมาแบบเจาะจงมากครับ ไอ้ยูตอนนั้นมารยาทหาไม่ได้เลยครับ แบบเหี้ยมาก มันมองซะผมโมโหอ่ะ พอเงยหน้ามาอีกครั้งก็จ้องมันกลับไปเหมือนกัน และเป็นผมที่ต้องละสายตาหนีไป ก๊ากกกกกกกกก เหี้ยยูหล่อมาแต่เด็กหัวเกรียนใบหน้าเรียวๆเหมือนเด็กญี่ปุ่น ตัวสูงถือกระเป๋าโรงเรียนอย่างแนว เอารวมๆ มันหล่อ ตอนนั้นผมดัดไฟด้วยแหละ เลยครบฉบับเด็กแบ๋วไปเต็มๆ เพื่อนๆก็ชอบทักว่าเหมือนทอมมั่งแหละ เหมือนหญิงบ้างแหละ ทำไมไม่ทักเหมือนแบทพริทบ้าง สาดดดด
“ยูนิต อยากดัดฟันอีกอ่ะ”
“ไม่ครับ อย่างนี้ก็ดีแล้ว ไปดัดฟันเพิ่มยูหัวหมุนพอดี ไม่มีแรงมาสู้รบปรบมือกับพวกยุงพวกเหี้ยที่เข้ามาตอมหมีหรอก”
“โหหห คิดไรมากมายว่ะ ไม่เชื่อใจกูเหรอ รักมึงคนเดียวแล้วเนี่ย”
“เชื่อหมี แต่ไม่ชอบให้คนอื่นมามองเมียยูอย่างนี้อ่ะ ก็ไม่ชอบ หวงอ่ะ”
“เออออออออออ แต่อยากดัดอ่ะ หึหึ ต้องตลกแน่ๆ”
“ดัดแล้วก็เหมือนทอมนั่นแหละ ไว้เรียนจบแล้วค่อยดัด”
“จบไหน จบ ม.6 อ่ะเหรอ เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!” มีความรู้สึกว่าดอกทานตะวันมันบานอยู่ข้างหลังผมล่ะครับ เจิดจ้าสุดๆ โอยยยยยยยยยย
“เปล่าครับ จบปริญญาตรีต่างหากล่ะ”
“ห๊ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ล้อเล่นใช่ไหม ไม่ตลกนะเว้ย” ดอกทานตะวันด้านหลังผม มันลอยไปอยู่ด้านหลังไอ้ยูแล้วครับ อะไรกานนนนนนนนน อิดอกไม้มั่ว เลือกข้างเรอะ เมื่อกี้ยังบานอยู่ด้านหลังผมอยู่เลยอ่ะ
“ไม่ได้ล้อเล่นครับ เรียนจบทำงานแล้วค่อยดัดเนอะ หึหึ” มีหัวเราะเจ้าเล่ห์ตบท้ายอย่างนี้ต้องมีเรื่องที่ไม่ธรรมดาแน่นอน
“เผด็จการอ่ะไอ้เหี้ย ขับเร็วๆเดะ หิวแล้วนะ”
“ครับๆ เด็กน้อยเอ๊ย! หึหึ” ทำอะไรมันไม่ได้ก็เลยต้องกระโดดไปหอมแก้มมันแทน มันหัวเราะก๊ากใส่หน้าผมเฉย มีตบไฟเลี้ยวเข้าข้างทางแล้วดึงหน้าผมไม่ฟัดอีก หอมแบบมั่วได้อีก อ่าๆ เจ็บแก้มมมมม
“อี๋ๆ ม้ำลายมึงเต็มหน้ากูเลยอ่ะ” ทำท่าทางเช็ดไปอย่างนั้นแหละครับ แต่ความจริงแล้วกำลังเก็บรายละเอียดแล้วรวบยอดเอาคืนมันทีเดียว อะไรจะฉลาดขนาดนั้น ก๊ากกกกๆ
“รังเกียจเหรอ หอมแค่นี้รังเกียจเหรอ ได้................”
แล้วขบวนการแลกเอนไซม์ระหว่างผมกับมันก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง อ่า..... ลูกหมีหมดแรงพิงเบาะทันที ไม่ไหวๆหัวใจสูบฉีดไม่ทัน สงสัยฮีโมโกลบินลำเลียงออกซิเจนไม่ทันแน่ๆ มันเล่นจัดฟลูออฟชั่นมาให้ซะขนาดนี้ หน้าแดงหูแดงให้มันฟัดให้มันฟัดซะเต็มที่เลย
“อื้อ.........ยูนิต พอก่อน.............” เสียงหายไปเพราะผมถูกดูดกลืนเสียงเอาไว้ครับ ปากดีไปมา สุดท้ายก็โดนเจ้ากรรมนายเวรเล่นงานให้นิ่งอยู่กับที่จนได้นะไอ้หมี!
**************************************
๐ มาแบบเบาๆ อย่าบ่นว่าสั้นนะ เพราะนั่งปั่นมาตั้งแต่ 6ทุ่มยันตี 1แล้ว ทุ่มเทสุดๆ
๐ จะมาบ่อยหรือไม่ต้องขึ้นอยู่กับอาจารย์ที่คุมสอน ก๊ากกกกกกกกกกก เดี๋ยววันหยุดช่วงนี้จะมาบ่อยๆ เอาแบบเบื่อกันไปเลย
๐ กด+ และกด เป็ด
๐ OKKKKKK !!!!!!!!
รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~
-
ยู หึงโหดอ่ะ
-
ยู หึงโหดอ่ะ
+1 สำหรับคนนอนดึก 555555555555+
-
:o211: :o211: :o211: :o211:
ไปนอนแหละ 55555555555+ เบลอเรื่องเวลาไปหมดแล้ววววววววๆ
-
จัดไปตามคำขอ อิอิ
ปอลิง ว่าแต่ 6 ทุ่มกับตี 1 เนี่ย มันไม่ใช่เวลาเดียวกันเหรอ 6 โมงเปล่าอ่ะ -.-
-
น่ารักกกกกกกกอ้ะ ชอบลูกหมีกะยูนิตมากมาย :กอด1: :กอด1:
-
ลูกหมีน่ารัก
ได้แต่ + ให้เป็นกดมันไม่เห็นขึ้นเลยง่ะ
-
+1 ค่ะ น้องหมียังน่ารักน่าฟัดเหมือนเดิม :impress2:
-
หึงโหดตลอด แต่ก็นะรักมานี่น่า
-
+1
-
:z2:
-
:o8:
ยูชัดเจนมากกกกกกก
ว่าแต่... อยากอ่านตอนยูจีบหมีอ่ะค่ะ ปิ้งๆ :impress2:
-
ให้หมีน้อยดัดฟันเหอะ อยากเห็นยูนิตหัวหมุน ว่ะฮ่า ๆ ๆๆ
-
หวานนนนนนนนนนนนนน :-[
ลูกหมีเสน่ห์แร๊งแรงงงง .. อย่างนี้ยูแกได้หึงจนเหนื่อยแน่ๆๆ ฮ่า ๆ
:กอด1:
-
นายขิงนี่ยังงัย ชอบมายุ่งกำลังหวานๆกันอยู่ดีๆ
แต่สุดท้ายความหวานก็ชนะทุกอย่าง
-
ขนาดเหวี่ยงอยู่ ยังแอบไปสวีทอีกล่ะ โอ๊ย อิจฉาหมี
จริงๆ มีคนรักแบบ ยูนิตนี่
-
อยากรู้ตอนดัดฟัน
คงน่ารัก น่าฟัด พิลึก
55555555555
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ฟัดกันไปฟัดกันมา อิ่มน้ำลายกันพอดี แล้วจะได้กินข้าวเที่ยงกันมั้ยยย :laugh:
:pig4:
-
o7 o7 :dont2: :dont2: :dont2: ปวดฟันมากกกกกกกกกกกกก ปั่นต่อไม่ไหวอ่ะ ปวดหัว+ปวดฟัน คนแต่งขอโทดดดดดด
-
+1 เปนกำลังใจ รอตอนต่อไป
คนแต่งพักผ่อนก่อนเถอะ หายไวไวนะ
:L2: :L2:
-
น่ารัก
กดบวก
กดเป็ด
เฝ้ารอต่อไป
-
รอๆๆๆ
-
กับดักรัก หลุมที่ 19
.
.
.
.
“นับหนึ่ง”
“...................” นิ่งเงียบอยู่กับที่
“นับสอง”
“..................” สายตาเริ่มลอกแลก แต่ไม่แสดงออก กดเกมส์ต่อไป แม่งอย่างมันส์อ่ะ
“นับสองจุดห้า”
“.................” สมาธิจดจ่ออยู่ที่จอ ไม่สนเหี้ยไรทั้งนั้น ไอ้หมีจะเล่นเกมส์!!!!!!
“นับสาม!!!!!!!!!!”
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!” ณ ตอนนี้ผมโดนเช้าชาทเต็มที่เลยครับ ยูนิตมันพุ่งเข้าใส่แบบเต็มแรงมาก เป็นผลให้ตอนนี้มันนอนทับผม แต่............จอยส์ในมือยังไม่หลุดนะ ไอ้หมีสามารถกดต่อไปอย่างไม่ลดละ ก๊ากกกกกกกกกกก
“เล่นอยู่ได้ หมีไม่สนใจเค้าเลยอ่ะ” ให้ตายเถอะ นี่ใช้ประธานสภากีฬาที่ตะโกนด่า ม.4 ม.5 เมื่อตอนเย็นหรือเปล่าว่ะ แม่งติ๊งต๊องอ่ะ ไม่พอนะครับมันยังทำหน้าใส่ผมอีก ถ้าไม่หล่อจริงๆนี่ทำไม่ได้นะ
“เออน่า อีกแปปนึง กำลังยิงผีอยู่ โคตรสะใจว่ะ” ก็นึกว่าหน้าผีเป็นหน้าไอ้ขิงไงครับ ก๊ากกกกกกกกกกกก แม่นโคตรๆอ่ะผม
“เล่นมาสามชั่วโมงรวดแล้ว ไม่เหนื่อยเหรอ”
“ก็เหมือนมึงแหละ เอากูสามสี่ชั่วโมงรวดไม่เหนื่อยหรือไง” เยาวชนที่ต่ำกว่า 3 ขวบอย่าอ่านบรรทัดนี้นะ กรมสาธารณสุขเขาเซ็นเซอร์ ( เกี่ยวไรกับกรมสาธารณสุขว่ะ ) ฮ่าๆ
“ไม่เหนื่อยครับ ก็มันตอดดีอ่ะ จะหยุดได้ไง”
ปึ๊กกกกก!!!!!!!!!!! อย่าตกใจว่านี่คือเสียงอะไรเพราะผมมือไวคว้าหนังสือที่วางอยู่ข้างๆ ฟาดหลังมันไปเต็มๆครับ ไอ้ยูแม่งด้านว่ะ กูเริ่มอายแล้วนะ
“ปากน่ะปาก พูดไร เมียมึงอายรู้ตัวไหม”
“หึหึ อายแล้วเหรอครับ โอ๋ๆๆๆ เค้าล้อเล่นอ่ะตัวเอง จริงจังไปได้” เอามันไปปล่อยหลังเมรุทีเถิด ผมข้อร้องงงงงงงงง
“เอ้!! มึงนี่อย่าไซร้ดิว่ะ เดี๋ยวกูไม่ผ่านด่านพอดี” ก็อย่างที่บอกครับ มือปากจมูกของยูนิตมันทำงานแบบสัมผัสกันมากอ่ะ ดม หอม ฟัด จับ ลูบ พร้อมกันแบบไม่มีขาดตกบกพร่อง
“หอมจัง.....” จมูกมันเริ่มไซร้มั่วแล้วครับ มือก็ลามปามเข้ามาถึงหน้าอกผมแล้ว จะเอามือปัดก็ไม่ได้เดี๋ยวอิพวกค้างคาวจะจิกหัวผม แล้วหลังจากนั้นก็ตายกันพอดี ซึ่งไอ้หมียอมไม่ได้ กูต้องผ่านด่านนี้ไปให้ด้ายยยยยยยยยยยย
“อื้ออ....ยูนิต เดี๋ยวนะ ผ่านด่านนี้ก่อนได้ไหม” สาเหตุที่มันลวนลามผมได้อย่างถนัดเพราะมันนั่งซ้อนอยู่ด้านหลังผมครับ ตอนแรกนั่งตักนะ แต่ไปๆมาๆ ไอ้หมีก็เลื้อยลงมานั่งพื้นแทน มันไม่อินน่ะ แต่มือไอ้ยูก็ไม่ปล่อยนะครับโอบเอวไม่เคยหลุด นัวเนีย คลอเคลียไม่ห่างด้วย วันหยุดทีไรเป็นอย่างนี้ทุกที
“แค่หอมเฉยๆครับ ไม่ทำอะไรหรอก” บอกว่าหอมเฉยๆ แต่มือมันน่ะลูบนมผมไปแล้ววววววว สาสสสสสสสสส
“อ๊ะ........ซี๊ดดดดดดดด แม่งเสียวเว้ย” เล่นลูบขึ้นลูบลงซะอย่างนั้นไม่เสียวก็ให้มันรู้ไป
“งั่มๆ หมั่นเขี้ยว จะขาวเกินไปแล้วนะ อมชมพูหมดเลยอ่ะ” จากตอนแรกเรทอาร์ ตอนนี้กลายเป็นใสๆซะงั้น ก๊ากกกกก กูยอมมึงเลย เปลี่ยนอารมณ์ซะ
“อย่ากัดดิวะ เดี๋ยวก็เป็นรอยพอดี รอยเก่ายังไม่หายเลย” รอยจากเมื่อคืนที่มันทำไว้ยังไม่จางเลย เสือกมาทำเพิ่มอีกแหละ
“หมี?”
“ครับ”
“หมี?”
“คร้าบบบบบบบบบบบบบบบที่ร๊ากกกกกกกกกก”
“หมี?”
“ไอ้เหี้ย!! ถ้าเรียกแล้วไม่พูดต่อนะ กระโดดถีบขาคู่แม่ง”
“เชอะ เรียกก็ไม่ได้ ไม่อยากเรียกนักหรอก แค่พอดีชื่อคุณมันเหมือนชื่อเมียผมน่ะ”
“-_- เดี๋ยวเมียมึงจะโดนกูกระทืบตาย” เอาแล้วๆ ค้างคาวเริ่มจะหมดแล้วเว้ยยยยยยยยยยย ก๊ากกกกกกก มึงเสร็จกูแน่
“ฮ่าๆ ด่านนี้มันยากจะตาย ทำไม่ได้หรอก” ก็อยากที่มันบอกครับ เพราะผมดีใจได้ไม่นาน มันก็ปล่อยไอ้ค้างคาวเหี้ยออกมาอีก สิบล้านตัว สาสสสสสสสสสสสสสสส แล้วกูจะรอดไหมเนี่ย เลเวลเริ่มหมดแล้วด้วย แงงงงง เค้าอยากผ่านด่านนี้อ่ะ
“กรี๊ดดดดดดดดดดด ตายแล้วววววว”
“นั่นเสียใจหรือว่าดีใจ”
“เสียใจครับที่รัก .........เพราะมึงเลยเพราะมึงงงงงงงงง ทำให้กูต้องโดนอิค้างคาวจิกหัววววววววว”
เมื่อละสายตาจากเกมส์แบบถาวรแล้วไอ้หมีก็โฟกัสมาที่หน้าไอ้ยูทันที มึงนัวเนียกูดีใช่ไหม ได้ พี่จัดให้ เดี๋ยวไอ้หมีคนนี้จะจัดฟลูออฟชั่นไม่ให้ห่างตัวมึงเลย
“แฮร่ๆ มาให้กูกัดเสียเถอะที่รักกกกกกกกกก” ไม่รอช้าให้เป้าหมายหนี ไอ้หมีพุ่งใส่ไอ้ยูทันที ซอกคอขาวๆ เอ็กซ์ๆ อย่างนี้แหละกูชอบบ
“ฮ่าๆ โอ๊ยๆๆ หมีครับ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฮ่าๆๆ โอ๊ยๆๆๆ พอครับ พอๆ” ยอมกูล่ะซิ ก็ผมเล่นเป่าลมใส่กูมันไม่ยั้งแล้วก็ไซร้คอมันไม่ห่างอีก หึหึ เสร็จโจร จุดอ่อนมันเลยแหละที่คอน่ะ จับเฉยแม่งยังหัวเราะ บ้าจี้ว่ะครับ
“แฮกๆ ยอมยัง”
“ยังครับ........หึหึ” หัวเราะเจ้าเล่ห์ได้อีก ตอนนี้ผมก็นอนทับมันไปแล้วเรียบร้อย มือก็กอดคอมันไว้แน่น ผมชอบท่านี้จัง มันอบอุ่นนี้อ่ะ
ริมฝีปากมันกดจูบแบบแผ่วๆไปตามโครงหน้าผม จูบแบบปัดเป่า เอาสิ่งชั่วร้ายออกไปเหลือไว้แต่สิ่งดีๆ ชอบเหลือเกินความรู้สึกอย่างนี้ไม่ว่าเมื่อไรที่ไหน ผมกับมันก็สื่อถึงกันได้ตลอดเวลา สี่ปีที่คบกันมา มีทะเลาะ มีร้องไห้ มีเสียใจ แต่มันก็คุ้มที่ต้องแลกกับสิ่งเหล่านั้นเพื่อที่ได้ความรัก รักที่เกิดมาจากคนสองคน รักที่ช่วยกันถักทอ อบอุ่นจนยากจะบรรยาย
“เบื่อไหม......เจ็ดวันจันทร์ถึงอาทิตย์เห็นแต่หน้ายูทุกวัน หมีเบื่อไหม”
“เบื่อ...................” แหนะๆ พอบอกว่าเบื่อก็ทำหน้านิ่งใส่กูเลย ไอ้ลูกหมา
“เบื่อซะที่ไหนล่ะ ถ้าเบื่อผัวแล้วจะไปทำมาหากินอะไรได้”
“ฮ่าๆ คร้าบบบบบบบบเมียครับ รักเมียนะครับ”
“รักมึงเหมือนกันนะ”
********************************
“มึงปล่อยมือดิว่ะ คนมองกันหมดแล้ว” คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ผมกับมันกำลังเดินเที่ยวห้างครับ แบบไม่มีไรทำ เดินซื้อของดีกว่า หนุกดี ก๊กกกกกกกกกก มีความสุขที่เห็นคนอื่นจ่ายเงินให้เรา
“อายเหรอครับ ไม่ต้องอายนะคนเยอะแยะ” สาสสสสสสสสส ผัวปากดี
“ก็มึงจับกูไว้ตลอดเลยอ่ะ คนก็มอง กูก็อายดิ” เดินไปทางไหน แบบจ้องเลยอ่ะ เกร็งโว้ยยยยยยยยย
“ไม่ต้องอายหรอกหมี เราทำสิ่งที่เราสบายใจดีกว่า”
“สบายใจมึงน่ะเหรอ”
“ครับ............^ ^”
“ไม่ต้องมายิ้ม เออๆ จับก็ได้ว่ะ แม่งงงงงง” แล้วก็ยุติเรื่องการจับมือกันไป สังเกตเลยมีผู้หญิงเดินตามด้วยอ่ะ แบบปาปารัซซี่เลย บอกไอ้ยูมันก็ไม่ทำไร ยิ้มให้เฉยๆแล้วก็จูงมือผมไปเรื่อย แงงงงงง ลูกหมีกลัว
“เอาอะไรครับ” ตอนนี้ก็อยู่ในร้านเด็กแนวร้านหนึ่ง ซึ่งของแต่ละอย่างถ้าไม่ขั้นเทพจริงๆ คงคิดไม่ได้ สาสสส แนวชิบหาย
“เอาคนนี้” ว่าแล้วก็จิ้มไปที่ตัวยูนิตมันสามสี่ที ก๊ากกกกกกก จะอาวววววววว
“จัดไป”
“เฮ้ยๆ จะลากกูไปไหน”
“ไปเอาครับ”
“ฮ่าๆๆๆ ตลกแล้ว พอๆ จริงจังดิ เดี๋ยวนี้รู้สึกมุกจะเยอะนะ”
“ก็รวยไงครับ ฮ่าๆ”
“ขอไว้อาลัยให้แด่มึงไป 3 วินาที” ผมก็แกล้งยืนก้มหน้ามือประสานกัน ไอ้ยูก็หัวเราะไปซิ
“หมีใส่หมวกใบนี้ให้ยูดูหน่อยครับ” หมวกทรงแม่มดอ่ะ แต่มันไม่ยาวขนาดนั้น ถ้าใส่ไปข้างนอกนะมึงเอ๊ยยยย เกิดเลยทันที แต่ไปเกิดที่ไหนก็อีกเรื่องแล้วกันเนอะ 55555555+
“อืมมมมมม.........น่ารักดี พี่ครับเอาใบนี้ด้วยครับ”
“อ้าววววว ซื้อเลยเหรอ” อะไรจะจับจ่ายใช้สอยง่ายประหนึ่งแคะขี้มูกปานนั้น
“ก็เมียใส่แล้วน่ารักดี” อาเมน ณ ตอนนี้ไอ้หมีก็หน้าแดงหูแดงไปหมดแล้ว
ซื้อของไปมาก็รู้สึกว่าพนักงานในร้านมองอะไรนักหนาว่ะ ตอนแรกคิดว่ามองไอ้ยู ที่ไหนได้พวกแม่งมองผมกันหมดเลยครับ ก็หล่ออยู่นะ แต่ไอ้ยูหล่อกว่า เชอะ กูชมผัวผิดตรงไหน
“อ่า ความอดทนถอยหลังอยู่ที่ 20 วินาที” มันบ่นพึมพำอยู่ข้างหลังผมครับ เพราะมันยืนซ้อนหลังผมตลอดเวลา ไม่ห่างกันเลยอ่ะ ชอบๆ
“ช่างมันเถอะ มองได้มองไป” ผมหันไปจูบปลายคางมันแบบเร็วๆแล้วก็หันกลับมาเลือกดูของต่อ ช่างมัน ไว้ซื้อของเสร็จเมื่อไรค่อยว่ากันอีกที หึหึ ไม่รอดแน่มึงงานนี้
“5”
“ยูนิต ไม่เอาน่า ไม่ต้องมีเรื่อง เขาก็แค่มอง”
“4”
“มึงนี่บอกไม่เคยฟังอ่ะ ไอ้เรื่องหึงเรื่องหวงเพลาๆลงหน่อย สาสสสสส”
“3”
“อย่ามีเรื่องนะมึง มีเรื่องเมื่อไรกูงอนยาวแน่”
“2”
“กูจะบอกว่ากูจะงอนมึงแล้วนะ”
“1”
“ยู............อื้อ”
ริมฝีปากเรียวยาวของยูนิตกดเน้นเข้าที่ริมฝีปากผมทันที ไม่มีการสอดลิ้นเพื่อความลึกซึ้งแต่อย่างใด แต่จูบนี้เป็นจูบที่ต้องการให้พวก ปรสิตทั้งหลายได้รู้ว่า ไอ้หมีน้อยที่น่ารักคนนี้มีผัวแล้ว!!!!
************
๐ ไม่เจอะกันนานคิดถึงจังเล๊ยยยยยยยยยย
๐ เธอยังคิดถึงฉันทุกนาทีอยู่หรือเปล่า ก๊ากกกกกกก คิดถึงคนอ่านนนนนนนน
๐ หายไปนานก็อย่าว่ากันเด้อพี่น้องงงงงงงงงงง ยังไงก็ต่อไปเรื่อยๆ
๐ จะบอกว่านี่คือ Part สุดท้ายของช่วงปัจจุบัน เพราะ Part ต่อไปจะเล่าถึงว่าเขาสองคนเป็นแฟนกันได้ไง มาเจอกันได้ไง อะไรประมาณนั้น
๐ ติดตามด้วยเน้อ
๐อย่าลืม กดเป็ด และกด+ น้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นะๆๆ นะพี่น้องนะ
รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~
-
:t3: :t3: :t3: :t3:
ไป..... :a12: :a12: :a12: แหละน้าาาาาา
ง่วงมากกกกกกกกกก ปวดหลังด้วยอ่ะ :เฮ้อ:
-
ณ ค่ำคืนอันเงียบสงบ :กอด1:
-
ณ ค่ำคืนอันเงียบสงบ :กอด1:
กด + กันไป 555555555+
-
หายไปเลยอ่ะพึ่งมาต่อ แถมมานิดเดียวด้วย -3-
รออ่านต่อนะคะ
-
ตามมาบวกเป็ดจ้า
ยูนิตยังคงเส้นคงวาเช่นเดิม
รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อ อยากรู้ความเป็นมาของสองคนนี้เหมือนกันค่ะ
ถามต่ออีกนิดนึงนะคะ หลังจากพาร์ทย้อนอดีตแล้ว
เราจะได้กลับมาอ่านพาร์ทปัจจุบันกันต่อไหมคะ :-)
หรือว่าตอนนี้นี่สุดท้ายของช่วงปัจจุบันจริงๆ T_T
ปูลู ถ้ามีพาร์ทอนาคตก็จะเริ่ดมากด้วย ฮี่ๆ
-
ง่ะ นิดเดียวเอง
ปอลิง +1 ทั้งเป็ดและคะแนน ^^
-
หายไปเลยอ่ะพึ่งมาต่อ แถมมานิดเดียวด้วย -3-
รออ่านต่อนะคะ
โอ๋ๆๆๆๆๆ เค้าขอโทดดดดดดดดดด +1 ตอบแทนกะได้ 555++
-
ตามมาบวกเป็ดจ้า
ยูนิตยังคงเส้นคงวาเช่นเดิม
รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อ อยากรู้ความเป็นมาของสองคนนี้เหมือนกันค่ะ
ถามต่ออีกนิดนึงนะคะ หลังจากพาร์ทย้อนอดีตแล้ว
เราจะได้กลับมาอ่านพาร์ทปัจจุบันกันต่อไหมคะ :-)
หรือว่าตอนนี้นี่สุดท้ายของช่วงปัจจุบันจริงๆ T_T
ปูลู ถ้ามีพาร์ทอนาคตก็จะเริ่ดมากด้วย ฮี่ๆ
กำลังคิดอยู่ค๊าาาาาาาาาาา ถ้าเปลี่ยนแปลงอะไรยังไงก็จะมาเล่าน๊าาาาาาาา +1 ตอบแทน เม้นยาวดี
ก๊ากกกกกกกกกกกกๆ
-
ลูกหมีไม่อยากให้ยูมีเรื่อง ก็ต้องยอมเปลืองตัวอย่างนี้แหละ 5555+
-
หมีน้อยเปลืองเนื้อเปลืองตัวตลอดๆ
-
กด+และกดเป็ดให้แล้วนะค่ะแทนคำขอบคุณน้องหมีกับพี่ยูที่น่ารัก หวานตลอด ชอบบบบ :impress2:
-
เรื่องนี้น่ารักมากครับ
เราพลาดไปได้ไงเนี่ย อิอิ
-
หวานตลอด
-
หายไปตั้งนานยูกับหมียังหวานกันเหมือนเดิม
ยูหวงหมีมากเลยนะเนี่ย
ชอบมุกไปเอามากๆ 555
-
จะได้อ่านตอนจีบกันแล้ว
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :impress2:
-
นั่นน่ะสิ อยากรู้เหมือนกัน
ว่าจีบกันอีท่าไหน
-
ฝากเนี้อฝากตัวด้วย
กดบวกให้แล้วนะ
กำลังสนุกเลย
อัพไว ๆๆๆๆ นะ
รอ...................................... :L1:
-
ยูนิต ไม่ธรรมดานะเรานะ แสดงออกตลอดๆ :o8: :-[ :impress2:
เดี๋ยวไปบวกเรื่องโน้นนะ :oni1: :oni1: :oni1:
-
มาทีเดียวก็จัดเต็มเลย!! โอ้วเย่~~~~~~~~~~~~~~~
รอตั้งนานกว่าจะได้อ่าน xD
-
:L2:
-
กับดักรัก หลุมที่20 รักครั้งแรก......
สวัสดีครับ ผมชื่อยูนิตครับ เป็นเด็กมัธยมปลายทั่วไปที่กำลังสดใสน่ารักและร่าเริง แต่สำหรับ ม.6 อย่างพวกผมนั้นยังไม่ค่อยเข้าข่ายคำว่าร่าเริงเท่าไร เพราะต้องเร่งอ่านหนังสือไปสอบตรงของ มหาลัยที่ตัวเองใฝ่ฝันครับ เพราะฉะนั้นจึงไม่แปลกที่น้องๆในโรงเรียนจะไม่ค่อยเห็นหน้า พี่ ม.6 ซักเท่าไร ก็เพราะว่า เทอมสองนั้นโรงเรียนของผมเขาปล่อย เด็ก ม.6 แล้วครับ คือจะมาหรือไม่มาก็ได้แต่งานต้องส่งให้ครบ ถ้าไม่ครบก็ไม่จบครับ เพราะฉะนั้นอย่าได้อิจฉาเป็นอันขาดที่เห็นพวกผมสบาย หารู้ไม่ว่าอยู่บ้านนั้นผมก็อ่านหนังสือแบบไม่ลืมหูลืมตาเหมือนกันครับ
คนแต่งเขาส่งให้ผมมารับหน้าที่ในการเล่าว่า จุดเริ่มต้นของผมและหมีนั้นเป็นอย่างไร อ่านหนังสือเหนื่อยแล้วยังไม่เล่าอีก แต่ไม่เป็นไรครับ ผมชอบ ฮ่าๆ จะเริ่มกันหรือยัง ทุกคนพร้อมแล้วใช่ไหมครับ แต่.........ผมยังไม่พร้อม อ๊ะล้อเล่น งั้นไม่อ่านกันเลยนะครับ
***************************************
First Love ~ By Unit
“สองชิดสามเลยน้องสองชิดสามเลยยยยยยยยยย” เสียงกระเป๋ารถเมลล์มันตะโกนใส่หูผมแบบชนิดใกล้มากกกกกกกกเอาง่ายๆคือมันยืออยู่ข้างๆผมครับ
นักเรียน ม.3 หัวเกรียนอย่างผมจะไปไหนได้ครับก็กลับบ้านซิ เลิกเรียนอย่างนี้ไม่มีอารมณ์ไปเดินห้างดูโน้นนี่หรอกครับ ผมไม่ได้มีนิสัยอย่างพวกผู้หญิงนะครับที่เอะอะ อะไรก็ช้อบปิ้ง คิดไม่ออกก็ช๊อปปิ้ง ขี้ไม่ออกก็ช๊อปปิ้ง จนบางครั้งผมยัง สงสัยเลยว่า ตกลงมึงอย่ากช็อปใช่ไหม หาข้ออ้างเพื่อ ก็เพื่อนในห้องผมเป็นกันหมด เฮ้อ เป็นเด็กเป็นเล็ก ใช้เงินฟุ่มเฟือยนะเราน่ะ (มึงบอกใคร)
“สเป็คกูเลย” สายตาผมเหลือบไปเห็นเด็กผู้ชายผิวขาว ขาวแบบอินฟินิตี้คือผู้หญิงต้องอายครับ ขาวมากกกกกกกกกกกกกก หูแดงหมดเลยครับ ไม่ใช่ว่าคนน่ารักเขาอายใครนะครับ แต่เขาร้อนมากกว่านะผมว่า โอ๊ยยยยยยยยย ตรงใจชิบหาย จมูกโด่งรั้นๆ ปากก็บาง คิ้วไม่หนามาก ตาสองชั้นแถมโตอีกต่างหาก ขนตายาวเฟื้อย แก้มก็แดงๆ เหมาทั้งหมดนี่กี่บาทครับ ผมจะเอาไปนอนกอดที่บ้านอ่ะ เค้าอยากได้!!!!!!!
“หึหึ แม่งจะน่ารักไปไหน” คือคนน่ารักเขากำลังฟังเพลงอยู่น่ะครับ ไม่ไดสนใจชาวโลกเท่าไรเลยว่าตอนนี้ไอ้กระเป๋ารถเมลล์มันสั่งให้รวมร่างกันแล้ว สาสสสสสส ชิดเหี้ยไปไหนคร้าบบบบบบบ กูไม่ใช่โคตรเหง้าเหล่ากอเขานะเว้ย ช่างมันครับ มาดูคนน่ารักต่อดีกว่า นั่นแหนะมีโยกตามเพลงอีกต่างหาก ให้ตายซิ หลงแล้วนะเว้ย ปากบางก็พึมพำร้องเพลง แถมอมยิ้มไปด้วยอีกต่างหาก คือคุณเข้าใจไหม ผมเป็นประเภทชอบมองคนตอนเผลอ ผมว่าสิ่งที่เขาหลุดตอนเผลอนั่นแหละคือเสน่ห์ มันคือตัวตนที่แท้จริง
“.................... O[]O!!! ................” ให้ตายเถอะโรบิ้นเมื่อกี้คนน่ารักเงยหน้าขึ้นมาแล้วสบตากับผมด้วยอ่ะ อ๊ากกกกกกกกกกกกก หัวใจจะวาย สงสัยเขาคงรู้ตัวมั้งว่าผมจ้องเขานานไปหน่อย ก็ใครใช้ให้น่ารัก น่ามองเองล่ะ
“โรค—จิต” อืม ผมอ่านปากเขาได้น่ะ ฮ่าๆ ทำไมครับ ทำมายยยยยยยยยยย โรคจิตแล้วมันไม่ดีตรงไหน ออกจะแนว
“...........................” ผมไม่ส่งภาษากระซิบให้หรอกครับ แต่ผมส่งภาษากายให้ไปแทน กุมหัวใจแล้วขว้างไปยังเป้าหมายทันที ก๊ากกกกกกกกกก ได้อีกอ่ะกู
“ป้ายข้างหน้า เตรียมตัวลงเลยน้อง” คนน่ารักผละไปจากสงครามไร้เสียงของผม แล้วก็เก็บของใส่กระเป๋า ลุกขึ้นยืน เขาตัวเล็กมากครับ ต่ำกว่าไหล่ผมอีก ให้ตายเถอะ หุ่นน่าถะนุถนอมชิบหาย
แล้วผมมาลงอะไรป้ายนี่เนี่ย ก๊ากกกกกกกกกก มาตามหารักแท้ไงครับ ในเมื่อมันเจอคนที่ใช่แล้วเราก็ต้องอยากจะรู้ว่า บ้านของคนน่ารักนั้นอยู่ตรงไหน อืม ผมไม่ได้เป็นสโตกเกอร์นะ ผมแค่เป็นคนหล่อที่อยากมีคนน่ารักเป็นแฟน
“มึงจะตามกูอีกนานไหม” อ้าวถูกจับได้ซะแล้ว ไม่หนุกเลย แต่ช่างมัน
“ไม่นานครับ คุณถึงบ้านเมื่อไรผมก็เลิกตาม” จริงๆ ให้เขาเข้าบ้านอย่างปลอดภัยเมื่อไรผมก็จะหยุดตามนั่นแหละ
“ไอ้บ้า มึงมันต้องบ้าแน่ๆ อยู่ดีๆก็มาสะกดรอยตามคนอื่น โทรแจ้งตำรวจมาจับแม่งเลย” ไม่ได้พูดเปล่านะครับ คนน่ารักเขายกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาจะโทรออกจริงๆ ผมก็แย้งมาถือเองซิ เรื่องอะไรจะให้โทร
“เฮ้ยยยยยยยยย!!!!!!!! เอาคืนมานะเว้ย” อ๊าๆ กระโดดสักร้อยทีก็ไม่ถึงหรอกที่รัก เพราะส่วนสูงน่ะมันต่างกันเห็น
“ไม่ให้ครับ จนกว่าคุณจะรับปากผมว่าจะไม่โทรแจ้งตำรวจ ผมไม่ได้เป็นผู้ร้ายนะ แต่ถ้าคุณจะเป็นตำรวจแล้วมาล่าหัวใจผม ก็ได้ครับ ผมยอม”
“อ้วกกกกกกกกกกกกก มุกควายชัดๆ ถึงว่าทำไมเมื่อกี้เห็นเขาโผล่ออกมาจากหัวมึง”
“ที่รักท้องแล้วเหรอครับ งั้นไปหาหมอกันนะ”
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้บ้า ไอ้ประสาท ไอ้โรคจิต ไอ้วิปริต เอาโทรศัพท์กูมาเลยนะ ไม่งั้นกูร้องให้คนช่วยแน่”
“นั่นคือคำชมหรือเปล่า .......ผมชือยูนิตนะอยู่โรงเรียน.....แล้วคุณล่ะชื่ออะไร”
“..............................” ไม่ตอบ มีการหันหน้าหนีผมอีกอ่ะ ให้ตายเหอะ น่ารักได้อีก
“ไม่ตอบงั้นผมกลับนะครับ” ผมพูดจริงทำจริงอยู่แล้ว
“เฮ้ยๆ มึงจะกลับได้ไง ในเมื่อยังไม่ได้คืนโทรศัพท์ให้กูเลย”
“งั้นก็บอกชื่อตัวเองมาซิครับ.............ว่าไงคุณชื่ออะไร”
“.......หมี!.......” หลูหมี คำนี้โผล่ขึ้นมาในหัวผมทันที ชื่อก็น่ารัก คนก็น่ารัก ฮิ้ววววววววว
“แล้วเจอกันนะลูกหมี ผมไปก่อนนะครับ” เมื่อกี้ใช้วิชามารกดเบอร์ตัวเองแล้วโทรออกไปแล้วครับ ก๊ากกกกกกกกก เลวดีแท้ ( ชมตัวเอง)
นี่ก็ผ่านมาได้หนึ่งเดือนแล้วครับ ผมกับลูกหมีก็ยังไม่คืบหน้าเท่าไร ก็เพราะคนน่ารักเขาไม่ยอมเปิดใจรับผมซักทีครับ โทรไปหา นอนคุยโทรศัพท์ กันทุกคืน ไปรับ ไปส่ง เพราะโรงเรียนเดียว ขอบอกว่าดีใจมากกกกกก แต่อยู่คนละห้อง แต่ไม่เป็นไร มันไม่ใช่อุปสรรค ตอนทานข้าวเที่ยงก็ไปทานด้วยกัน จนข่าวลือมันออกมาว่าผมกับลูกหมีคบกัน บอร์ดโรงเรียนแตกเลยครับ สาวๆ ก็กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ ก็อย่างว่าแหละครับ คนหล่อกับคนน่ารักคบกัน เรื่องมันก็ย่อมที่จะดังอยู่แล้ว ฮ่าๆ
“จะโทรมาอะไรนักหนาเนี่ย กำลังพบรุ่นพี่อยู่” โรงเรียนมีสายรหัสน่ะครับ เหมือนมหาลัยไหมล่ะ ผมก็ว่าดีนะ อยากได้อะไรก็ไปบอกพี่ กลับกัน พี่อยากได้อะไรก็มาบอกน้อง แต่น้องไม่ซื้อให้นะ เพราะไม่มีเงิน
“แต่คุณเข้าไปนานแล้วนะ เป็นอะไรหรือเปล่า” วันนี้ สายรหัสของหมีนัดน้องไปประชุมครับ ผมกับคนน่ารักเลยไม่ได้กินข้าวเที่ยงด้วยกัน เป็นห่วงชะมัด กลัวว่าจะปวดท้อง โรคกระเพราะกำเริบน่ะซิ
“ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวเลิกประชุมเมื่อไรจะไปหาแล้วกัน” กระซิบเข้ามาอีกนิด กระซิบเข้ามาอีกหน่อย ก๊ากกกก เบาได้อีก
“รีบมานะครับ”
“เออๆ แค่นี้แหละ” ห้วนและสั้นได้ใจไอ้ยูไปเลย ให้ตายเถอะ แต่ก็รักอยู่ดี [/b][/color]
**************************
๐ เอาแบบสั้นๆ ก่อนเนอะ ไม่ไหว ตาจะปิดแล้ววววววววว
๐ อ่านแล้วกด + กด เป็ดให้หน่อยนะ ได้โปรด พลีสสสสสสสสสส คนแต่งขอร้อง
๐ ไปนอนแหละ 5555555555+
๐ อย่าลืมกด+ และกดเป็นนะพี่น้องเน้อออออออออออ
รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~
-
กด + แล้วน๊าค่ะ แถมกด like ให้ด้วยค่ะ o13
-
กด + แล้วน๊าค่ะ แถมกด like ให้ด้วยค่ะ o13
+1 ตอบแทนแล้วเช่นกัน ขอบคุณมากกกกกกกๆ
-
:3123:
-
ตามมาจิ้มเป็ดให้ค่ะ ในฐานะที่มาต่อเร็วทันใจมากๆ
รักแรกพบเลยอ่ะดิ๊ยูนิตเอ๊ย ลูกหมีน่ารักก็งี้แหละ X)
รอดูสเต็ปต่อไปของยูนะ
-
:-[ :-[
-
ความหลังครั้งเก่าที่หวานตลอดกาล :impress2:
-
ครั้งวันวาน น่ารักอ่ะ
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
กรี๊ดวัยใสๆน่ารักอ่ะ แบบว่าที่ยูบรรยายมาเราแอบจิ้นตามไปด้วย
ปรากฏว่า...หมีน่ารักมาก
แอบอมยิ้มเล็กน้อย มารออ่านต่อไปจ้า
มาเร็วๆด้วยนะ...ไม่งั้น...โป้ง
-
เจอกันครั้งแรกก็ปิ้งเลยนะยูนิต
-
:o8:
-
ยู ทั้งขี้หึง เพ้อ เลี่ยน บลาๆๆ ครบสูตรเลย
เข้าว่ากันว่าตัวตนที่แท้จริงจะแสดงเมื่ออยู่
ต่อหน้าคนรักและสนิท ยูนิตนี่ใช่เลย
-
มารอตอนต่อไปครับ
น่ารักเกินไปแล้ว ฮ่ะๆๆ
-
กดก๊าบๆให้แล้วนะ
-
กดบวกยังไม่ได้ กดเป็ดให้แทนละกัน
รักคนเขียนจ้า
-
วันวานก๊ยังหวาน :-[
-
ท่าจะง่วงจริงคำผิดตรึม 555+
ปอลิง +1 และ + เป็ดเรียบร้อยแล้วครับ ^^
-
+1 ไว้ทันใจมากๆ
วันวานยังหวานอยู่
-
มาแล้ว มาแล้ว
ยูนิตช่างใจกล้าและหน้าด้านมาก
ถึงว่าทำไมหมีเคยบ่นว่า ยูมันจีบอย่างเอาเป็นเอาตาย :laugh:
เต้นระบำรอตอนต่อไปค่ะ :z2:
-
รอตอนต่อไป
-
รออีก รวมทั้งกดเป็ดให้
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ลงวันที่ 27 สิงหาคม 2554
ถึงคนอ่านที่น่ารักทุกคน อยากจะกล่าวคำว่า "ขอโทษ" เป็นอย่างมากที่ไม่ได้เข้ามาอัพ อันเนื่องมากจากตัวคนเขียนนั้นเรียนหนักไปหน่อย เวลาก็มีไม่พอที่จะสรรสร้างนิยายดีๆซักตอน .........เหนื่อย
คนอ่านไม่ใช่ นักแต่งนิยายมืออาชีพ บางครั้งบางตอนมันก็ไม่ตรงใจ ตรงความรู้สึกของคนอ่าน ที่คาดหวังว่าเรื่องมันต้องออกมาเป็นอย่างนี้นะ ต้องสนุกนะ คนแต่งพยายามทำทุกอย่างออกมาให้ดีที่สุดแล้ว โอเค! เข้ามาไม่บ่อยคนก็จะลืมนิยาย ซึ่งนั่นไม่ใช่เรื่องดีทเท่าไร แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่องเราลงมือแต่งไปแล้ว แต่มันก็มีหน้าที่อย่างอื่นที่ต้องทำและทุ่มเทให้ดีที่สุดเหมือนกัน นั่นก็คือเรื่องเรียนน 2 สัปดาห์ข้างหน้า คนแต่งจะสอบ final ซึ่งยากกว่า มิดเทอม อยู่แล้ว เวลาส่วนมากจะจมอยู่กับกองหนังสือ เข้าใจคนแต่งหน่อยนะ
อ่านหนังสือและเคลียร์งานจนลงตัวพอสมควร คนแต่งจะกลับมาปั่นต่อทันที นิยายคือเรื่องที่คาใจคนแต่งอยู่เสมอ และมักจะพะวงว่า คนอ่านจะโกรธไหม จะลืมเราไปหรือเปล่า และถ้าหากเป็นเช่นนั้น คนแต่งก็พร้อมที่จะน้อมรับ
ลงชื่อ
Chocolate Love ~
-
เข้ามารอค่ะไม่ลืมแน่เพราะช่วงนี้งานรุมเร้ามาก
แถมต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบคงต้องลี้หายไปเหมือนกันค่ะ
เลยเข้าใจ เป็นกำลังใจให้ต่อไป สู้ๆ
-
ไม่เป็นไรรอได้
-
add+
fighto! fighto! fighto! :กอด1:
-
ชอบในเรื่องที่คุณเขียน แล้วก็สนับสนุนคนรักเรียนด้วยค่ะ
รอเน้อ :L2: :L2:
-
หวานอ่ะน่ารักตลอดคู่นี้ :กอด1:
+1ให้จ้ากด like หนักๆ
-
น่ารักตลอดอ่ะ
-
ไม่ลืมค่ะ เพราะจะสอบเหมือนกัน อิอิ
-
รอได้เสอจ้าาาาา
เอาเรื่องเรียนมาก่อน
สู้ๆ :L2: :L2:
-
สู้ๆจ๊ะ พร้อมเมื่อไหร่ก็มานะ รอเสมอ
-
:L2: :L2: สู้ๆ เรื่องเรียนก็สำคัญ ต้องทุ่มเทให้เต็มที่ ปิดเทอมแล้วค่อยมาแต่งต่อก็ได้ รอได้เสมอ :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
เข้าใจค่ะคนเขียน ไม่ต้องห่วงคนอ่านยัีงรออ่านอยู่นะ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ เรื่องสอบเรื่องใหญ๋อยู่แล้ว
-
ตามสบายเลย
ลงตัวเมื่อไหร
ค่อยมาก็แล้วกัน
แต่ขอทุกเรื่องนะ กำลังค้างเลย ยิ่งเจ้าพ่อแล้ว ค้างมานาน
แต่รอไ้ด้ เรียนต้องมาก่อนอยู่แล้ว ไม่ว่ากันน่า... อย่าคิดมาก
อ่านหนังสือสอบให้เต็มที เสร็จเมื่อไหร่ ลุยเลยนะ รอ โชคดีในการสอบนะ
ขอให้สอบผ่านทุกตัว ส่งแรงใจช่วย
-
เข้ามารอ
-
เข้ามาให้กำลังใจ
และรออ่านครับเมื่อกลับมา
-
เข้ามาให้กำลังใจค่ะ แล้วก็มารอด้วย
-
พรุ่งนี้ๆ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เค้าจะอัพคู่นี้พรุ่งนี้ อ่ะ ก๊ากกกกกกกกกกๆ
มันฮึดอ่ะมันฮึด 55555555555555555+
-
:a2: จะรอนะจ๊ะ
-
:confuse: :confuse: :confuse: พรุ่งนี้ไหนอ่ะ :laugh:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยๆๆๆ หมวยขอโทษ
คืออาทิตย์ที่ผ่านมาน่ะ คุณทวดเสีย งานก็เลยยุ่งกำลังสอง
ขอโทษที่ไม่ได้เข้ามาแจ้งให้ทราบ
และขณะนี้ในเวลาปัจจุุบัน หมวยกำลังกลุ้มใจเรื่องปวดฟัน มันปวดมากกกกกกกกกกกกก แล้วตอนนี้เหงือกก็บวมมาก ส่งผลให้หน้าบวมยกกำลังสอง มองหน้าตัวเองในกระจกทีไร ตกใจทุกที
ไม่ช้าไม่เร็วก็มะรืนนะคะ
ขอโทษในความไม่สะดวก
-
รอต่อไปไม่ลืมคะ
-
คิดถึงจังเลยยยยยยยยยยยยย
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนบ่อย
รักษาสุขภาพด้วย
เป็นกำลังใจให้เสมอค๊า
:L2: :กอด1: :L1:
-
Fell In love แล้วคุณจะหลงรักผม
เช้าวันเสาร์อันแสนจะเงียบสงบของผม เมื่อก่อนถ้าถึงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์เมื่อไร ผมมักจะขับรถเล่นไปเรื่อยๆ ไม่มีจุดหมายที่แน่นอน ขับดูคน ดูบ้านเรือนไปอย่างไม่รู้ว่าจุดหมายปลายทางอยู่ที่ไหน ผมมักจะมีโลกส่วนตัวสูง ไม่ค่อยสุงสิงกับคนอื่นเท่าไร ถ้าไม่สนิทกันจริงๆ ผมจะคุยหรือไปเที่ยวด้วยเป็นอันขาด สาว ๆ ในโรงเรียนและนอกโรงเรียนบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า ยูนิตหล่อแล้วหยิ่ง ผมไม่ขอที่จะห้ามความคิดของคนเหล่านั้น เพราะยังไงแล้ว พวกเขาก็ได้แค่คิด ไม่ได้มาทำอะไรผมนี่นา
แต่พอชีวิตโคจรมาพบกันคนน่ารักตัวเล็กแก้มป่อง โลกแห่งความเป็นส่วนตัวของผมก็พังครืนลงมาทันที เพราะทุกวันหยุด เสาร์หรืออาทิตย์ผมมักจะพาลูกหมีออกไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ ไม่ก็ไปหาสวนที่เงียบๆ แถวๆชานเมืองนั่งอ่านหนังสือกันเล่น ไม่ได้หวือหวาอะไรมากมายหรอกครับ แต่ผมว่าที่เป็นอย่างนี้น่ะดีแล้ว กว่าที่ผมจะดันตัวเองให้ขึ้นไปอยู่ในฐานะคนรักของลูกหมีได้นั้นก็ยากลำบากแล้ว เขาให้ผมกอด หอมแก้ม จูบ นิดๆหน่อยๆ ย้ำว่านิดๆ หน่อย ได้แค่นี้ผมก็ดีใจมากแล้วครับ เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลังแล้วกัน ฮ่าๆ
กระซิบอีกนิดว่า พี่ชายจอมโหดทั้งสองของลูกหมีไม่รู้ว่าเราสองคนคบกันครับ ลูกหมียังไม่กล้าบอกเพราะกลัวพี่ดุ ผิดกับผมที่ไม่รู้สึกว่าจะกลัวอะไรซักนิด มีแค่เกรงๆเล็กน้อย แต่ถ้าจะให้กลัวหัวหดนี่ไม่มีซะละ ระดับยูนิตซะอย่าง ถ้ากลัวพี่เมีย ชาตินี้ก็ไม่ต้องไปทำมาหาแด๊กอะไรแล้ว
ความจริง ผมก็พอจะรู้ว่าตัวเองป๊อปมากพอสมควรนะ ทั้งในโรงเรียนและนอกโรงเรียนถ้าคนไหนไม่รู้จัก ยูนิต โรงเรียน.... ก็ถือว่าเฉยมาก แต่เมื่อผมได้มารู้จักกับ ลูกหมี ผมก็รู้ได้ทันทีว่า ตัวเองช่างไม่สำคัญพอที่จะลูกหมีจะรู้จักและจดจำ ผมเคยถามเขาว่ารู้จักผมมาบ้างหรือเปล่า ลูกหมีทีน่ารักตอบอย่างเสียงดัง ฉะฉานว่า “ไม่รู้จัก” ประมาณว่า มึงเป็นใคร ทำไมกูต้องรู้จัก เล่นเอาความมั่นที่มีติดตัวมาตั้งแต่เกิด หดหายไปในทันที
ผมก็งง ตัวเองเหมือนกัน ว่าคนน่ารักๆอย่างนี้ถึงหลุดรอดสายตาผมไปได้ อยู่โรงเรียนเดียวกันอีกต่างหาก ทำไมผมถึงหาเขาไม่เจอ น่าแปลกจริงๆ และเมื่อเวลาผ่านไป ผมก็รู้เพิ่มาอีกนิดว่า ลูกหมีที่น่ารักของผมนั้น ไม่ค่อยสนใจโลกผายนอกเท่าไร ไม่ใช่ว่าโลกส่วนตัวสูงหรืออะไรนะครับ แต่ที่บ้านเขาหวง คือลูกหมีจะมีพี่ชายหน้าหล่อทำตัวเข้มมารอรับทุกวันครับ และที่ผมเจอเขาวันนั้นก็เพราะเหตุบังเอิญนั่นเอง เพราะพี่ชายคนโตติดเรียน ส่วนพี่ชายคนรองติดงานอยู่ที่บ้าน ที่บ้านจะส่งรถมารับ แต่ลูกหมีชิ่งหนีขึ้นรถเมล์มาก่อน และครั้งนั้นก็คือการพลกันครั้งแรกของเรา
Destiny ชัดๆ ถ้าไม่ใช่คู่กัน ไม่มีทางหากันเจอหรอก นี่ก็เป็นเวลา 3 เดือนกว่าๆที่เราสองคนคบกันในฐานะ “คนรู้ใจ” แต่ทำไมผมยังรู้สึกว่าทุกอย่างมันไม่ได้แตกต่างไปจากเพื่อนต่อเพื่อนเลยซักนิด ทุกอย่างที่เราสองคนกำลังทำอยุ่ตอนนี้มันใช่หรือเปล่า ผมพยายามที่จะทำทุกอย่างให้ออกมาอี แต่ทำไมลูกหมีถึงไม่ช่วยกันถักทอสิ่งดีๆร่วมกันบ้างล่ะ บ่อยครั้งที่ทะเลาะ เพราะผมขี้หึง ผมไม่ชอบที่เห็นเขาพูดคุยกับเพื่อนคนอื่นอย่างสนิทสนม ใช่ว่าผมหึงอย่างไม่มีสาระนะครับ ไอ้เพื่อนที่ว่าน่ะมันคิดไม่ซื่อกับลูกหมีมานานแล้ว ผมดุออก และมันก็แค้นผมอยู่ไม่น้อยเหมือนกันที่ไปแย่งเครื่องบินของมันมา หึหึ ให้แม่งเป็นหมามองเครื่องบินต่อไป อย่าหวังที่จะเอื้อมถึง เพราะไม่มีวันยอมให้ลูกหมีเป็นของใครแน่ๆ พอผมเตือนเรื่องนี้กับลูกหมี คนน่ารักก็บอกว่าผมคิดมาก มันไม่มทีทางเป็นอย่างนั้นแน่นอน เพราะมีแต่เพื่อนกับเพื่อน พูดไปนานๆเข้าก็ยิ่งทะเลาะกันรุนแรง
อย่างเช่นวันนี้ผมตั้งใจจะพาเขาไปเดินเล่นที่ตลาดน้ำซักหน่อย แต่ตอนที่ผมแวะเข้าไปรับเขาที่บ้าน แม่บ้านบอกวว่าคุณหนูของท่านยังไม่ลงมา สบจังหวะที่ไม่มีคนอยู่บ้านซักคน ไอ้ยูก็เคยอนุญาตตัวเอง ขึ้นไปห้องลูกหมี ครั้งแรกเลยนะครับนั่น เปิดเข้าไปก็เห็นที่รักคุยโทรศัพท์อยู่ ลูกหมีอยู่ในชุดไปรเวตเรียบร้อย เมื่อเห็นผมเดินเข้ามาก็จกใจใหญ่ น่ารักชะมัด
“เฮ้ย!!ยู เข้ามาได้ไงอ่ะ”
“เดินเข้ามาครับที่รัก”
“กวน!! รอแปปนะเพื่อนโทรมาพอดีน่ะ” ผมพยักหน้ารับเล็กน้อย ลูกหมีเดินจูงมือไปส่งที่เตียงส่วนตัวเองก็คุยโทรศัพท์ต่อไป และเมื่อได้ยินชื่อของไอ้เหี้ยที่แอบชอบแฟนผมดังขึ้นมา อารมณ์มันพุ่งเลยครับ
“คุยกับ....เอ่อ” ตอบไม่ได้ล่ะซิ ผมเคยบอกเขาว่าอย่ารับโทรศัพท์ไอ้เวรนั่นบ่อย และอย่ามาคุยให้ผมเห็น ดูเหมือนเจ้าตัวจะเริ่มจำข้อตกลงที่พูดกันได้แล้ว
“ยูถามว่าหมีคุยกับใครคะ” ปากยิ้ม แต่ตาไม่ยิ้ม ผมไม่อยากที่จะแสดงด้านเลวร้ายให้แฟนตัวเองเห็นเท่าไร แต่ในเมื่อมันพูดกันไม่รู้เรื่อง ก็ต้องโหดให้เห็นบ้าง
“เพื่อนน่ะ..........เฮ้ย!” ลูกหมีร้องอย่างตกใจ เพราะผมแย่งโทรศัพท์เขามาคุยเอง
“กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าลูกหมีน่ะแฟนกู อย่าเอาคำว่าเพื่อนมาบังหน้าแล้วมึงคิดไม่ซื่อกับหมี กูเคยบอกมึงแล้วใช่ไหมห๊ะ!!”
“เฮ้ยยูนิต ใจเย็นๆดิ เดี๋ยวกูคุยเอง”
ผมตวัดสายตาให้คนตัวเล็กยืนนิ่งอยู่กับที่ ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้มันเต็ดขาดไปเลย ผมทนมานานและจะไม่ทนอีกต่อไป เป็นไงเป็นกัน ปัญหานี้มันจะได้กระจ่างซักที
“เออ นี่น่ะเมียกู!!”
“ยูนิต!!!”
“รู้ไว้ซะ อย่าโทรมาหาเมียกูอีก ถ้ามึงยังไม่อยากเดือดร้อน” กดตัดสายแล้วโยนโทรศัพท์เครื่องเล็กไปบนเตียง หน้าลูกหมีตอนนี้โกรธมาก มากพอที่จะทำให้ผมได้รู้ว่าเขาไม่ได้แคร์ผมเลย เขาแคร์เพื่อนของเขามากว่า แล้วอย่างนี้เราสองคนจะคบกันไปทำไม
“ทำไมถึงพูดอย่างนั้น ก็บอกแล้วไงว่ากูกับมันก็แค่เพื่อน เพื่อนธรรมดาน่ะมึงเข้าใจไหม”
“เข้าใจ แต่ยูเคยบอกหมีไปแล้วว่ามันคิดกับหมีเกินคำว่าเพื่อน รู้อย่างนี้แล้วหมีจะไปคุยกับมันทำไม เข้าใจความรู้สึกยูหน่อยได้ไหม!”
“แต่มึงก็ไมน่าไปว่ามันอย่างนั้น......”
“โอเค...........ยูผิด ยูผิดเอง” โคตรเจ็บเลยว่ะ แม่งเอ๊ย น้ำตาคลอแต่ก็ห้ามไว้ไม่ให้มันหยดลงมา ผมไม่อยากอ่อนแอกับเรื่องนี้ ถึงแม้จะมันแทบกลั้นไม่อยู่ก็เถอะ
“แล้วกูไปว่ามึงผิดตอนไหน ทำไมถึงชอบคิดอย่างนี้ว่ะ เรื่องไม่เป็นเรื่อง ”
“เรื่องไม่เป็นเรื่องอย่างนั้นเหรอ ใช่ซินะ มันไม่สำคัญ” ผมหึงเขาแทบเป็นแทบตาย แต่เขากลับบอกว่าเรื่องไม่เป็นเรื่องอย่างนั้นเหรอ เศร้าดีจริงๆ
“............................”
“ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม สำหรับหมีแล้วยูเป็นใคร เป็นเพื่อนธรรมดา เป็นคนธรรมดาที่ไม่พิเศษอะไรเลยใช่ไหม ที่ผ่านมามันไม่ได้สำคัญกับหมีเลยใช่ไหม...........ใช่ไหม”
ผมไม่อยากทำให้คนที่รักต้องเสียน้ำตา แต่ใครว่าเขาเสียน้ำตาคนเดียวผมก็น้ำตาตกเหมือนกัน เขาจะไปรู้อะไร เขาจะรู้ไหมว่าผมรักเขามากแค่ไหน รักมากเหลือเกิน
“ยูนิต........ฮึกๆ มะ..ไม่ใช่ ...นะ”
“ขอโทษที่มากวนใจมากเกินไปนะคะ” อยากจะพูดให้มากกว่านี้ แต่มันตื้อไปหมด มันออกมาได้แค่นี้จริงๆ
หมุนตัวเดินออกมาอย่างยอมแพ้ ผมแพ้ให้กับใครก็ไม่รู้ แพ้อย่างยับเยิน หึหึ ตลกดีไหมล่ะ รักเขามากก็เจ็บมากเหมือนกัน เอามือปาดน้ำตาลูกผู้ชายอย่างจำนนต่อโชคชะตา เคยคิดว่าจะพยุงรักนี้ไปเรื่อยๆ จะไม่ยอมให้อะไรต้องมาแยกเราสองคนออไปได้ แต่ดูเหมือนว่าทุกสิ่งทุกอย่างทีวาดฝันไว้มันกำลังจะพังทลายลงแล้ว
.
.
.
.
.
.
.
หนีแม่มาอัพ ความจริงก็อ่านหนังสืออยู่นั่นแหละ
แต่คันมือไงไม่รู้ ก็เลยเอามาอัพให้ตกใจกันเล่น
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกๆ
๐ พรุ่งนี้มีอีก เฮ้อออออ จะสอบแล้วทำไมถึงมาอัพนิยาย ก๊ากกกกกก งงตัวเอง
ไม่เรียกร้องอะไรแล้วคราวนี้ ไม่ว่าจะเป็ด หรือ บวก อ่านๆกันไปเถอะ จากใจเลยอ่ะคราวนี้
รักและขอบคุณ
By Chocolate love ~
[/b]
-
อุตส่าห์มาอัพอดีตความหลังแรกคบกันของทั้งสอง
ขอให้คนแต่งสอบได้โลดดดดดดด
-
คิดถึงหมีกับยูนิตจังเลย ดีใจมากเลยมาลงต่อแล้ว
ตอนแรกลูกหมีสนใจเพื่อนมากกว่ายูเหรอ ไม่น่ารักเลย
+เป็ดใ้ห้กำลังใจคนแต่งนะ ขอให้สอบผ่านนะ
-
ว้าวๆ ลูกหมีกับยูมาแล้ว
หมีดูความรู้สึกยูนิตด้วยเน้อ ยูเสียใจแล้วเห็นม้ายยย
แต่แอบคิดว่ายูนิตทำเกินไปติ๊ดดดนึงนะ คงจะทนมานาน เลยระเบิดบรึ้มมม
ให้หมีน้อยง้อเยอะๆนะ ชอบๆ ^_^
-
อัพแก้เครียดไงจ๊ะ เสร็จแลวค่อยกับไปสู้ต่อ
ยูนิต ขี้หึงเกินนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
แต่ลูกหมีน่ารักนี่ก็เลยหวงมาใช่ปะ
-
:L2: :L2: :L2:
-
:z2: :z2:
อ่านเคมีแล้ว ปวดหัวมากกกกกกกกกกกกกกกก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
มานั่งแต่งนิยายต่อดีกว่า สู้โว้ยยยยๆ
-
:L2: :กอด1:
เป็นกำลังใจให้นะคะ
เข้าใจอารมรณ์ดี เพราะเป็นอยู่เหมือนกัน :sad4:
-
Fell In love แล้วคุณจะหลงรักผม
ออกมาจากบ้านลูกหมี ผมก็ขับรถมุ่งหน้าสู่ปากช่องทันที เพราะโปรแกรมเที่ยววันหยุดนี้คือปากช่อง ถ้าไม่ทะเลาะกันป่านนี้ผมกับเขาคงนั่งเล่นอยู่ที่ไร่ใดไร่หนึ่งแน่ๆ แต่โชคชะตามักจะเล่นตลกกับคนเราเสมอ นี่ซินะที่คนเขาบอกว่าทุกอย่างมันจะไม่จีรังยั่งยืน แม้แต่ใจคนที่ผวนแปรได้ง่ายๆ เหมือนดั่งสายลม
“ไม่ไหวว่ะ.............” ผมร้องไปแล้วก็ขับรถไป ตอนนี้ตาก็พร่าๆ แล้วก็แสบขึ้นมาอย่างจังเลยจอดรถแวะปั๊มแถวๆนั้น ขับเอื่อยๆ เฉื่อยๆ เพราะรอโทรศัพท์จากใครคนหนึ่ง แต่ไม่ว่าจะรออย่างไรมันก็ไม่ดังซักที หมดแล้วมั้งคราวนี้ ทำให้เขาร้องไห้ซะขนาดนั้น นึกภาพลูกหมีน้ำตานองหน้าแล้วพาปวดใจ เฮ้อ ทำไมเรื่องมันต้องออกมาเป็นอย่างนี้ด้วยนะ
เมื่อกี้แม่โทรมาถามว่าถึงปากช่องหรือยัง ถามถึงลูกหมีด้วยว่าเป็นไง กินข้าวกินปลาไปครบหรือเปล่า เดินทางปลอดภัย ขับรถอย่าประมาทและอีกสารพัดที่แม่ฝากฝังลูกหมีไว้กับผม ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าตกลงใครลูกแม่กันแน่ แต่เก็ไม่อยากให้แม่มารับรู้ถึงปัญหาวัยรุ่นก็เลยไม่ได้บอกว่าตอนนี้ทะเลาะกันอยู่ เลยรับสมอ้างแล้วรับปากจะดูและลูกสะใภ้แม่ดีๆ
หมดอาลัยตายอยาก ไม่อยากไปไหนแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยย แต่ถ้าจะให้ขับกลับบ้านก็คงทำไม่ได้แน่ ได้ฟุ้งซ่านยิ่งกว่าเก่า เอาว่ะ ขับแม่งต่อไปเรื่อยๆแล้วกัน ใจอยากจะกลับไปปลอบคนตัวเล็กให้หายร้องไห้ แข็งใจไว้ ถ้าไม่ทำอย่างนี้ลูกหมีก็ไม่มีทางเลือกให้มันชัดเจนไปเลยว่า จะแคร์ใครมากกว่ากันระหว่างแฟนกับเพื่อน
หางตาเหลือบไปเห็น คู่รักชายกับชายคู่หนึ่งนั่งป้อนขนมกันอยู่หน้าเซเว่น อะไรจะตอกย้ำคนกำลังทะเลาะกับแฟนขนาดนั้น นึกแล้วก็ให้อิจฉาสองคนนั่น ที่ทำอะไรไม่ต้องแคร์ใคร ผิดกับเขาที่ถูกลูกหมีสั่งห้ามแบบเด็ดขาดว่าอย่าถูกเนื้อต้องตัวเวลาอยู่ข้างนอก เฮ้อ คนหล่ออย่างผมก็ได้แต่ทำใจ ทำไงได้ล่ะก็รักเขาไปแล้วนี่ ต้องเชื่อฟังและอยู่ในโอวาท
ยิ่งมองยิ่งคิดถึง หรือว่าตัวผมจะคิดมากเกินไป บางทีไอ้หมอนั่นอาจจะเลิกคิดกับลูกหมีมากเกินกว่าเพื่อนแล้วก็ได้ ผมรู้ว่าตัวเองเป็นคนขี้หึง หลายครั้งที่ลูกหมีบอกให้เพลาๆลงบ้างก็ได้ แต่ทำไงได้ล่ะ ก็แฟนผมน่ารักขนาดนี้ไม่หึงไม่หวง ก็ไปบวชเป็นพระซะนะผมว่า โบราณเขาว่า ยิ่งหึงมาก ก็ยิ่งรักมาก
คิดถึงแฟนโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!
ครั้งนี้ทะเลาะกันรุนแรงที่สุดตั้งแต่คบกันมา เพราะถ้าผมร้อนลูกหมีก็จะเย็นและยอมลงให้ ในขณะเดียวกันถ้าลูกหมีเป็นไฟผมก็พร้อมที่จะเป็นสายน้ำดับไฟให้ดับลงไปในที่สุด แต่ในตอนนี้ถ้ายิ่งห่างกันเท่าไร ระยะห่างระหว่างเราสองคนจะต้องมากขึ้นอีกแน่ๆ ผมไม่ยอมหรอกนะ ที่บอกว่ามากวนใจมาเกินไป ก็พูดไปอย่างนั้นแหละ ปากกมันพาไป อารมณ์คนมันน้อยใจอะไรก็ฉุดไม่อยู่
แต่มาตอนนี้สำนึกได้แล้วว่าต่อให้เขาร้ายเขาดีขนาดไหน สุดท้ายก็รักเขามากอยู่ดี เฮ้อ ไม่น่าเลยไอ้ยู ไม่น่าเอาอารมณ์หึงเป็นใหญ่เลย กลับไปขอโทษดีกว่าเว้ย
ตี๊ดดดดดดดด ตี๊ดดดดดดดด
โทรศัพท์มือถือดังขึ้นเรียกสติ และพอมองดูหน้าจอความดีใจก็ท้วมท้นเข้ามาทันที อคติหรือข้อข้องใจใดๆพลันหายไปทันที ยอมหมดทุกทาง ตอนนี้ผมคิดได้แล้วว่าจะไม่ปล่อยเขาหลุดมือเป็นอันขาด เขาอยากคุยกับเพื่อนกี่คนผมยอมหมดแล้ว ขอแค่อย่าต้องเป็นคนแปลกหน้าของกันและกันก็พอ
“ฮึกๆ.......อยู่ไหน” แค่ได้ยินเสียงความห่วงใยก็เอ่อล้นออกมาทันที แสดงว่าตั้งแต่ผมออกมายังไม่หยุดร้องไห้แน่ๆ ที่รักครับ ยูนิตขอโทษ ป่านนี้ตาบวมหมดแล้วแน่ๆ
“คะ ครับ อยู่เอ่อ......” บอกปั๊มแถวๆนอกเมืองไป เพราะผมยังไม่ขับออกไปไกลจากตัวเมืองเท่าไร ก็รอคนๆเดียวนั่นแหละครับ
“ปวดหัว............. ฮึก...” เดาผิดที่ไหนล่ะ อยากจะตบปากตัวเองที่พาให้ทุกอย่างต้องออกมาเป็นอย่างนี้จริงๆ
“ครับๆ หมีหยุดร้องนะคะ จะได้หายปวด โอ๋ๆ” เสียงฟืดฟาดของคนสูดน้ำมูกดังแว่วๆเข้ามา สงสัยน้ำตาจะหยุดไหลแล้ว แต่ยังไม่หายสะอึก สงสารที่รักผมจัง
“ก็แล้วอยู่ไหนล่ะ......อึก ยูนิตอยู่ไหน” ที่รักครับ มาสะอึกให้ฟังซะน่าสงสารเลย ให้ตายเถอะ ผมผิดไปแล้วววววว
“ครับๆ จะกลับเดี๋ยวนี้เลยค่ะ ลูกหมีรอยูก่อนนะคะ” เหยียบแม่งเต็มที่ ตอนนี้ที่รักผมสำคัญที่สุด
“..............อึก...............” อ้าว ก็ไหนเมื่อกี้บอกว่าหยุดร้องแล้วไงที่รัก ทำไมยังมีสะอึกอยู่อีกครับ ให้ตายเถอะ คนได้ยินใจจะขาดอยู่แล้ว
“หยุดร้องนะคะ เดี๋ยวยูก็ไปถึง ลูกหมีหลับไปก่อนนะคะ จะได้ไม่ปวดหัวไง”
“ไม่เอา จะรอยูกลับมาก่อน” ถ้าได้งอแง ที่รักผมก็จะอ้อนมาเป็นสเต็ป นานๆทีจะมีครั้ง เพราะถ้าเป็นปกติถึงผมจะหวานไปเท่าไร ลูกหมีก็จะห้วนและห้าวตอบแทนกลับมาอยู่ดี ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบ ผมก็ว่าน่ารักดี เป็นตัวของตัวเอง
“โอเค ไม่นอนก็ไม่นอน” ให้ตายเถอะ ไฟแดง ยาวนานได้อีก คนก็ยิ่งรีบๆอยู่ด้วยพี่น้อง เขียวเถอะพี่
“..........ขอโทษ..........”
“ค่ะ........ยูก็ต้องขอโทษลูกหมีเหมือนกัน ที่พูดไปอย่างนั้นก็เพราะอารมณ์มันพาไป” สำนึกสุดๆ เหตุการณ์นี้ให้แง่คิดอะไรหลายๆอย่างเลยครับ
“อึก.......ขอโทษนะยูนิต ลูกหมีขอโทษ......ฮึก ฮืออ” อ้าวววววววววว TT__TT จะร้องไห้ตามอยู่แล้วที่รัก คนอะไรร้องได้น่าสงสารขนาดนี้เนี่ย
“โอ๋ๆ ไม่ร้องนะคะ ไม่ร้อง ลูกหมีหยุดร้องนะ ยูไม่โกรธแล้วค่ะ ที่รักเช็ดน้ำตาเร็ว” เกือบแล้วครับ เกือบแล้ว อีกสองซอยก็ถึงบ้านที่รักผมแล้ว โอยยยยยย เร็วๆเถอะพี่น้อง
“ถึงหรือยัง อึก...........”
“อีกนิดหนึงค่ะ ลูกหมีรอแปปหนึงนะคะ”
โอ้วว เยสๆ ถึงแล้วครับพ่อแม่พี่น้อง จอดเทียบล๊อครดได้เสร็จสรรพก็วิ่งสี่คูณร้อยขึ้นบ้านหลังงามของที่รักทันที โทรศัพท์ยังไม่ได้วางนะครับ กลัวว่าถ้าวางจะพลาดอะไรดีๆไป ก็นานๆทีลูกหมีผู้เก่งกล้าจะอ่อนแอซักที
ไม่ต้องเคาะให้เสียเวลา เมื่อถึงหน้าห้องลูกหมีผมก็บิดกลอนเข้าไปทันที เป็นอย่างที่คิดเลยครับ ว่าถ้าเปิดไปแล้วต้องเจอคนน่ารักนั่งร้องไห้กอดตุ๊กตาที่ผมซื้อให้นามว่าไอ้อ้วนอยู่บนเตียงแน่นอน
“.........ฮึกๆ คิดถึง........” แต่ผิดคาดตรงที่ว่า คนน่ารักผุดลุกขึ้นยืนแล้วกระโดดกอดคอผมแน่นเลยครับ ไอ้ยูหลั่งน้ำตาตามเงียบๆ
ทะเลาะกันแล้วได้อะไร ไม่มีอะไรดีเลยซักอย่าง ต่างคนก็ต่างเสียใจ เพราะอารมณ์ชั่ววูบของผมแท้ๆเลย
“คิดถึงเหมือนกันค่ะ..” กอดกันเงียบๆเลยครับ ไม่ต้องกลัวว่าใครจะเข้ามาเห็น เพราะผมล็อคประตูอย่างดีแล้วครับ เพราะสำหรับบ้านนี้แล้วผมก็คือเพื่อนสนิทคนหนึ่งของลูกหมีเท่านั้น
“หยุดร้องนะคะ ตาบวมหมดแล้ว ปวดหัวด้วยใช่ไหมเนี่ย” ดึงคนตัวเล็กมานั่งซ้อนตักแล้วกอดเอาไว้แน่น ทำไมตัวถึงตัวเล็กน่ารักได้ขนาดนี้นะ
“กินยานะคะ จะได้หายปวดหัว” คนน่ารักส่ายหัวเอาเป็นเอาตายเลยครับ ทำไงได้ล่ะก็ต้องยอมซิครับ ไว้หยุดร้องแบบสนิทเมื่อไรค่อยว่ากันอีกที
“ถ้าไม่โทรตาม จะกลับมาไหม”
“กลับมาซิคะ ถึงลูกหมีไม่โทรตาม ยูก็กลับมาหาลูกหมีอยู่แล้ว ยูแค่ขับรถไประงับสติอารมณ์เท่านั้นเอง” ถึงลูกหมีไม่โทรตาม ผมก็ตั้งใจกลับรถมาอยู่แล้ว เพราะถึงยังไงสุดท้ายผมก็รักเขาอยู่ดี กลับมาขอขมาที่รักดีกว่า หึหึ เคารพเสียไม่มีอ่ะ
นั่งกอดกันเงียบๆ ลูบแผ่นหลังเล็กให้คนน่ารักผ่อนคลาย จนในที่สุดลูกหมีก็หลับคาอกผมไปเลย ก้มลงหอมแก้มใสนั่นอย่างรักใคร่และลุแก่โทษไปทีสองทีก็ค่อยอุ้มคนตัวเล็กมานอนบนเตียงดีๆ กะว่าจะลงไปหายาหาน้ำให้ลูกหมีเสียหน่อย แต่แขนเล็กก็ไม่ปล่อยคอผมเลย ก็เลยต้องนอนตามไปด้วยอีกคน จัดท่าทางเรียบร้อยก็เข้าสู่นิทราตามที่รักไปอีกคน
.
.
.
.
.
“โทรไปบอกมันแล้วว่าอย่าโทรมาหาอีก ไม่เชื่อโทรไปถามมันก็ได้” ลูกหมีพูดขึ้นระหว่างที่เราสองคนกำลังนั่งดูหนังอยู่น่ะครับ ไม่พอนะครับ ยังมีการส่งโทรศัพท์ของตัวเองมาข้างหน้าผมอีก กลัวผมไม่เชื่อ
“อืม ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ยูเชื่อใจหมีอยู่แล้ว เพราะตอนที่ขับรถกลับมายูคิดได้แล้วว่าถึงมันจะโทรมาหาลูกหมีกี่ครั้ง จะคุยกี่หน สุดท้ายลูกหมีก็เป็นแฟนยูอยู่ดี ยูไม่ว่าแล้วค่ะ” ตรัสรู้ในรสรักก็ครานี้นี่เอง ฮ่าๆ ต่อไปนี้ผมจะหึงอย่างมีสาระนะพี่น้องนะ
“ปวดหัวไหมคะ กินยาซักเม็ดนะ เผื่อไม่สบาย”
“ไม่เอา ไม่กิน มันขมอ่ะ .......... ไม่เป็นไรหรอกน่า ไม่ได้อ่อนแอซะหน่อย” ไม่ได้อ่อนแอน้อยซิไม่ว่า ถูกละอองฝนนิดเดียวก็เป็นหวัดแล้ว แล้วเรื่องแพ้โน้นแพ้นี่อีก แต่ไม่เป็นไรครับ ผมพร้อมที่จะดูแลอยู่แล้ว
“ไม่ดื้อนะคะ เดี๋ยวยูบดยาแล้วใส่ในสไปรท์เหมือนเดิมก็ได้ จะได้ไม่ขมไง” คนนี้กินยายากมากเลยครับ เพราะฉะนั้นผมก็เลยต้องเอายามาบดให้มันละเอียดแล้วก็เอาใส่แก้วน้ำอัดลม นั่นแหละลูกหมีถึงจะยอมกิน
“ใส่โซดาด้วยนะ อร่อยดี”
“ได้ค่ะที่รัก รอสักครู่ ขอเวลาคนหล่อลงไปเตรียมของก่อน” ว่าแล้วก็หอมแก้มนวลอย่างขอกำลังใจ แต่กำลังจะลุก มือเล็กๆก็มาดึงชายเสื้อเอาไว้
“...........คะ??..............”
หมดซึ่งความสงสัย เพราะเมื่อผมหันหน้าไป ริมฝีปากสีส้มแดงก็บรรจงจุ๊บลงที่แก้มผมอย่างเต็มๆ ยังไม่หมดนะครับยังมีหอมแก้มแบบเต็มปอดปิดท้ายอีกต่างหาก ยิ่งรักยิ่งหลงไปใหญ่เลยครับงานนี้ ฮ่าๆ ไปไหนไม่รอดแล้วเว้ยย
เจอกันอีกที เมื่อ มหาลัยปิด !!!!!!!!!!
ประมาณวันที่ 8 มั้งไม่แน่ใจ จะได้เป็นไทจากหนังสือ ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ แล้วเว้ยยย อีกนิด
เรื่อยๆเนอะเรื่องสั้นเรื่องนี้ เหลืออีกไม่กี่ตอนมันก็จะจบแล้วพี่น้อง อุดหนุนกันต่อไปนะ
บ้านใครน้ำท่วม ยกมือ เพราะในหนึ่งวันข้างหน้า บ้านคนแต่งก็จะท่วมเหมือนกัน โอเคเลยนะ เพราะจะเอาปลาช่อนกับปลาทองมาปล่อยเลี้ยงในบ้านพอดีๆ 55+
ใครอ่านอย่างเดียวไม่เม้นไม่ว่า
ใครอ่านแล้วเม้นยิ่งดี
ไม่บวกไม่เป็นไร เพราะเดินทางเข้าสู่ทางสายกลางแล้ว ก๊ากกก ไม่ขวนขวายแล้ว 555+
รักและขอบคุณ
By Chocolate love ~
-
หมีน้อยเข้าโหมดนี้น่ารักสวดดดยอดดด
โอยยย อิจฉายูนิตนะขอบอก T T/
เราก็จะสอบอยู่รอมร่อเหมือนกันค่ะ
แต่ยังแวบเข้ามาแอบอ่านนิยายอยู่ เฮ้อ อยากเอาคอมไปทิ้ง กรั่กๆๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า :)
ปล.ง่า จะจบแล้วเหรอ T_T
-
:L2: :L2: :L2:
+1
-
สู้ๆจ้า
จะรอนะ อิอิ
เอาไป1เป็ด ๕๕๕๕+
-
ยูจะไม่หึงเกินไป โอ้ๆๆ ทำไม่ได้ชัวร์
ลูกหมีก็นะอ้อนซะยูไปไหนไม่พ้นล่ะ
ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ แค่ได้ยินก็เหนื่อยแทนล่ะ
ยังไงก็สู้ๆๆๆๆนะจ๊ะ แล้วเจอกันตอนสอบเสร็จ
-
สู้สู้น๊าเป็นกำลังใจให้ :กอด1:
+1กดเป็ดกดไลค์ให้หมดเลย
สอบผ่านฉลุยทุกวิชานะจ๊ะ
-
ลูกหมีน่ารักกกกกก แต่ยูน่ารักกว่า 5555+
-
แง่มๆ อ่านตอนที่ยูพูด 'คะ'ทีไรขัดทุกทีเลยอ่ะ ยิ่งตอนนี้ใส่เยอะยิ่งบรื๊ออออ คือถ้าเป็นผู้หญิง หรือกะเทยหรือรับที่นิสัยหญิงมากๆพูดแบบนี้ยังโอเคนะ แต่เท่าที่ดูหมีก็ห้าวๆ เวลาไม่อยู่กับยูก็แมนดีออก อย่าพูดคะเลยนะ มันจั๊กจี้จริงๆง่ะ พูดครับก็ได้ถ้าอยากให้น่ารัก พลีสสสส
-
ลงกฏไม่ครบข้อ เจ้ขอล๊อคทู้ไว้ชั่วคาาวก่อนคะ
แล้วจะมาปลดให้เมือ่ครบกำหนด อิอิ
เจ้สอง
-
ได้ปลดล็อคแล้วใช่มั้ยคะ เย้ๆ :mc4:
เข้ามารอคนเขียนค่า อยากอ่านต่อแล้ว :impress2:
-
คิดถึงจังเลยยยยยยยยยยยยยย
:กอด1: :L2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด โดนปลดแล้วๆๆๆ
ดีจายยยยยยยยยยยยยยย :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
เพิ่งเคยเข้ามาอ่านคร่าาาา
เจอเรื่องนี้ น่ารักมากคร่า จะตามอ่านต่อน่ะค่ะ♥.
:-[
-
เพิ่งเคยเข้ามาอ่านคร่าาาา
เจอเรื่องนี้ น่ารักมากคร่า จะตามอ่านต่อน่ะค่ะ♥.
:-[
+1 ต้อนรับ
-
เข้ามารอคะ
คิดถึง
-
ชอบเรื่องนี้มากเลยค๊าบ เพิ่งเข้ามาอ่านได้ไม่นาน เปนกำลังใจให้คนแต่งน้าค๊าบ
-
:o8:
-
แง่มๆ อ่านตอนที่ยูพูด 'คะ'ทีไรขัดทุกทีเลยอ่ะ ยิ่งตอนนี้ใส่เยอะยิ่งบรื๊ออออ คือถ้าเป็นผู้หญิง หรือกะเทยหรือรับที่นิสัยหญิงมากๆพูดแบบนี้ยังโอเคนะ แต่เท่าที่ดูหมีก็ห้าวๆ เวลาไม่อยู่กับยูก็แมนดีออก อย่าพูดคะเลยนะ มันจั๊กจี้จริงๆง่ะ พูดครับก็ได้ถ้าอยากให้น่ารัก พลีสสสส
ใครหลายคนอาจจะสงสัยเหมือนๆกันความเห็นนี้ ที่ยูนิตพูดค่ะเพราะว่านี่คือเรื่องราวสมัยก่อน มิใช่ปัจจุบัน ต้องชี้แจงและแจ้งให้ทราบทั่วกันว่า ถ้าอ่านเนื้อหาอย่างครบถ้วนจะมีตอนหนึ่งที่หมีบอกว่าให้ยูนิตหยุดพูดค่ะเพราะมันอายถูกไหม เพราะฉะนั้นที่ยูนิตมาเล่านั้นก็คือเรื่องราวที่ทักถอช่วยกันมาตั้งแต่สมัยตอนอยู่ ม.ต้น ส่วนปัจจุบันนั้นยูนิตเลิกพูดไปเนิ่นนานแล้วค่ะ
เข้าใจทั่วหน้า
ปล จะปั่นๆๆๆ แล้วก็ปั่นๆๆๆ
-
แอบแสดงความเห็นนิสนึง อิอิ
แต่เรากับเห็นต่างนะ เราชอบผู้ชายพูด คะ กับแฟนนะ เราว่ามันน่ารักดี :-[
มารออ่านตอนต่อไปค่า ตอนนี้หลงคู่นี้สุดๆ น่ารักมากๆเลย :กอด1:
-
:z1: :m25: :pighaun: :o8: :-[ :impress2: :man1: :กอด1: o13 น่ารักมากกกกกถึงมากที่สุด ยูชอบเอาใจ หมีขี้อ้อน น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆ หวานสุดๆน้ำตาลยังเรียกทวดด!! มาปูเสื่อนอนรอ :D
-
วันวาน 1 ....... By Unit
ผมกำลังนั่งมองคนตัวเล็กที่กำลังก้มหน้าระบายสีเทียนลงบนกระดาษวาดรูปด้วยความตั้งใจ มือเล็กๆนั่นกวัดแกว่งไปมาอย่างชำนิชำนาญมองปราดเดียวก็รู้ว่าคนตัวเล็กคนนี้มีความชำนาญในด้านการใช้ศิลปะอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว กระดาษวาดรูปหรือกระดาษหนังไก่ของเด็กสายศิลป์บัดนี้ถูกแต่งแต้มไปด้วยรูปวาดและลายเส้นอย่างสวยงาม ผมอยากจะชะโงกหน้าเข้าไปดูใกล้ๆ ว่าคนตัวเล็กระบายสีไปถึงไหนแล้ว แต่ก็ไม่กล้าเพราะกลัวจะโดนคนตัวเล็กปาแท่งสีเทียนมาใส่ปากเสียก่อนที่จะได้ดูภาพ ทุกคนอาจจะสงสัยอยู่ไม่น้อยว่าที่ผมกำลังเล่าอยู่นี้คนตัวเล็กกำลังทำอะไรกันแน่ ผมเฉลยให้ก็ได้ว่า ลูกหมีกำลังทำโปสเตอร์สีเทียนเพื่อที่จะให้ผมใช้เป็นสิ่งประดับอันสวยงานในห้องนั่นเอง พอผมบอกว่าจะช่วยทำคนตัวเล็กก็บอกว่าไม่เป็นไรอยากทำด้วยตัวเอง เมื่อเห็นอย่างนี้แล้วจะขัดได้เหรอ กุมอำนาจและประชาธิปไตยของผมไปหมดแล้วนี่นะ
“ยู มึงว่าตรงพระอาทิตย์ใส่สีอะไรดี” ถ้าเป็นคนอื่นผมคงตอบกลับไปแล้วว่าถ้าพระอาทิตย์ไม่สีแดงแล้วจะให้เป็นสีอะไร แต่นั่นก็ได้แต่คิดเท่านั้นพูดออกมาไม่ได้ หลุดออมาเมื่อไรคนจะเป็นศพแล้วท่าไม่สวยก็คงจะเป็นผมนี่แหละ ผมมองพระอาทิตย์ดวงใหญ่ที่อยู่มุมขวาสุดของกระดาษหนังไก่ คนตัวเล็กวาดพระอาทิตย์หลบมุมแล้วใช้ดินสอร่างเส้นของแสงพระอาทิตย์เป็นยักๆ ล้อมลอบ ทุกอย่างมันดูลงตัวอย่างที่ดาวินชีต้องตกใจ ถ้าไม่มีแว่นตาดำคาดบนพระอาทิตย์
“เอาพระอาทิตย์สีเขียวแล้วทาแสงเป็นสีทำดีไหมคะ มันจะได้เป็นพระอาทิตย์เด็กแนวอย่างที่หมีต้องการไง” พอผมพูดอธิบายและให้คำแนะนำเกี่ยวกับพระอาทิตย์เสร็จ คนตัวเล็กก็รีบลงมือระบายสีอย่างที่ผมบอกทันที แล้วพระอาทิตย์ผู้ร้อนแรงก็เป็นสีเขียวและสาดแสงสีดำอย่างที่ผมได้บอกไปทันที
ทุกคนจะพาดพิงว่าผมเป็นหื่นกามก่อนก็ได้นะ เพราะสิ่งที่ผมกำลังจะบอกต่อไปนี้มันจะทำให้พวกคุณหายสงสัยได้ทันทีว่าทำไมนิยายเรื่องนี้ถึงมีพระเอกหื่นกาม ก็เพราะคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างหน้าเขานี้ใส่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ทับด้วยกางเกงขาสั้นที่สั้นแบบสุดๆจริงๆ ภายใต้เสื้อเชิ้ตนั่นก็คือผิงขาวนวนเนียนที่ได้รองสัมผัสมาแล้วแต่ก็ยังไม่ได้ลูบมากมายนัก เพราะประกาศิตสั่งห้ามนั่นเอง แฟนผมเขานั่งชันเข่าพิงหน้าอกอันอ่อนระทวยไปด้วยไฟราคะของผม ศีลห้าข้อกำลังวกเข้ามาในหัวผมอีกครั้ง ท่องกลับไปกลับมาอยู่อย่างนั้นเพื่อไม่ให้สมาธิของตัวเองไปจดจ่ออยู่กับท่อนขาเรียวสวยของลูกหมี
ผมพยายามคิดถึงเรื่องอย่างอื่นเพื่อไม่ให้หมกมุ่นกับเรื่องนี้จนมากไป แต่มันก็ไม่เคยจะทำได้ เด็กวัยรุ่นอย่างผมมันกำลังเป็นวัยอยากรู้อยากลอง นี่นอนว่านี่คือครั้งแรกที่มีแฟน และก็เป็นครั้งแรกที่ผมมีแฟนเป็นเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักด้วย แล้วจะแปลกตรงไหนที่ผมก็อยากจะสัมผัสแฟนตัวเองดูบ้าง ไม่ใช่ไปอ่านหนังสือแล้วจินตนาการเอา แล้วอย่างนี้จะมีแฟนไว้ทำไม พูดอย่างนั้นก็ดูเหมือนว่าพระเอกเรื่องนี้จะเลวเกินไปแล้วนะ ผมมีแฟน ผมก็ต้องอยากครอบครองคนที่ผมรักเป็นธรรมดาอยู่แล้วถูกไหม
“ลูบสูงเกินไปแล้วมือน่ะ เดี๋ยวเอาสีเทียนยัดปากซะเลย ไอ้คนมือไว ใจเร็ว” นั่นไง เห็นไหม ขนาดว่าระบายสีอยู่ยังรู้ตัวว่าโดนลวนลาม แล้วอย่างนี้ผมจะได้ชื่นใจแฟนตัวเองตอนไหนเนี่ย
“ หมีคะ.......”
“ไม่ต้องมาพูดเพราะปะเหลาะแดก จะเสร็จแล้ว เดี๋ยวระบายตรงนี้เสร็จจะได้ออกไปหาไรกิน” ว่ากันว่าคนน่ารักมักจะรู้ทันไปหมดเสียทุกเรื่อง สงสัยมันจะจริง แค่ผมแอบๆลูบขาขาวนวนเนียนนิดเดียวก็โดนรู้ทันเสียแล้ว มีแฟนฉลาดและน่ารักมันต้องทำใจครับ
“คนน่ารัก มักใจร้าย”
ด้วยความมั่นเขี้ยวผมเลยเพิ่มแรงกอดรัดเข้าไปอีกสิบเท่า แขนเล็ก ขาเล็ก ตัวก็เล็ก แต่ไม่รู้ว่าไปเอาแรงขัดขืนผมมาจากไหน เวลาผมเนียนๆลากขึ้นเตียง อย่างแรกที่จะได้รับคือแรงถีบ และที่ตามาติดๆก็คือแรงตบ แรงทุบ แรงข่วนก็ไม่น้อยหน้าเหมือนกัน อ่านๆไปดูเหมือนว่าผมจะเป็นตัวร้ายเลยใช่ไหมครับที่ไปเที่ยวลากนายเอกขึ้นเตียง แต่ถ้าคุณมาเป็นผมแล้วคุณจะรู้ ถ้าคุณได้อยู่ใกล้หมีประมาณสามนามีผมว่าพวกคุณมีสิทธิ์คลั่งได้ ลูกหมีตัวเล็กๆ ขาวๆ ตาโตๆ ปากก็เล็กๆ แก้มใสอีกต่างหาก ไม่แปลกใจเลยที่พี่ชายจะหวงซะขนาดนี้
“จะใจร้ายกว่านี้ถ้ายังไม่เอามือออกไป ยูนิต บอกแล้วไงว่า มอสี่ค่อยว่ากันอีกที” มาแล้วครับ พันธะสัญญาว่าด้วยเรื่องห้ามมีอะไรเกินไปกว่าการจับมือถือแขน หอมแก้ม จนกว่าจะถึงชั้นมัธยมศึกษาปีที่สี่ ผมว่าถ้าผมทนได้นี่มีหวังได้ไปบวชเณรแน่ๆ แฟนน่ารักน่าฟัดซะขนาดนี้ แต่ไม่อยากทนก็ต้องทนครับ รักไปแล้วนี่ครับ จะให้รอทั้งชีวิตผมก็ทำได้ ( อันนั้นผมพูดเล่น อย่าเอาไปบอกหมีน้อยนะครับ )
“ยอมแล้วค่ะๆ เดี๋ยวยูออกไปเก็บผ้าก่อนนะ เผื่อกลับมาไม่ทัน”
“อืมๆ ระวังมันลากดินด้วยนะ ยิ่งซักยากอยู่ด้วย.........” ที่รักครับ ได้ข่าวว่ายืนลุ้นอยู่ข้างๆกะละมังไม่ใช่เหรอครับ จะบ่นทำไมเนี่ย
เมื่อตอนเช้าช่วยกันซักผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน ปลอกหมอนข้างด้วยกันน่ะครับ ตอนแรกแม่บ้านก็มาเคาะห้องผมแล้วบอกว่าจะเอาผ้าปูที่นอนไปซัก ลูกหมีเห็นว่าเรื่องแค่นี้ทำไมจะทำด้วยตัวเองไม่ได้ ก็เลยแย่งงานแม่บ้านแล้วบังคับขืนใจผมให้ซักผ้าปูที่นอน โดยที่เจ้าตัวก็ร่วมแรงกายแรงใจช่วยอยู่ข้างๆ ผมซักไปประมาณเก้าสิบเปอร์เซ็นต์อีกสิบเปอร์เซ็นต์คือลูกหมีเขาใช้มือเล็กๆขาวๆ ขยำๆไปมาๆอยู่สองสามทีแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่บอกว่าสะอาด พอถึงตอนล้างน้ำสะอาดก็เป็นเหตุนิดหน่อย เพราะผมบอกว่าผมจะทำคนเดียวกลัวคนตัวเล็กจะเปียกน้ำเดี๋ยวจะเป็นหวัด แต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะเข้าใจหาว่าผมกีดกันไม่ให้มีส่วนร่วม งอนไปประมาณสิบนาที พอผมบอกว่าตอนบ่ายจะพอไปเดินเล่น นั่นแหละลูกหมีถึงได้ฟื้นคืนชีพกลับมายืนยิ้มให้กำลังใจผมอยู่ข้างๆ สรุป เอาง่ายๆเลย ผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน ผมทำคนเดียวหมด แต่ไม่เป็นไรครับ ได้กำลังใจดี มีคนยิ้มหวานอยู่ข้างๆ ยื่นแก้มให้ทีไรก็หอมก็จุ๊บแบบไม่มีขัดเขิน ให้ซักทั้งบ้านผมก็ยอม
“หอมจางเลยยยยยยย” คนตัวเล็กลุกขึ้นมาจากกองกระดาษกองสีเทียนแล้วเดินละเมอมากอดตัวผมที่อุ้มผ้าปูที่นอนไว้ ก่อนตากตกลงและมีความเห็นตรงกันว่าควรใช้น้ำยาปรับผมนุ่มกลิ่นผลไม้ที่สูดเมื่อไรก็ให้ความรู้สึกเปรี้ยวๆหวานๆ สำหรับลูกหมีกลิ่นนี้ดมแล้วหอมชื่นใจ สำหรับผมนอกจากหอมชื่นใจแล้ว ยังเอาไว้ล่อคนน่ารักให้มานอนที่ห้องผมเป็นประจำอยู่ด้วย ฮ่าๆ พ่อกับแม่รู้นานแล้วครับว่าลูกหมีเป็นแฟนผม เพราะใจกล้าหน้าด้านเดินเข้าไปบอกพวกท่านตามตรง นอกจากแม่จะเป็นลมแล้วพ่อก็ยังเครียดไม่คุยกับผมเป็นอาทิตย์ ผมไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกลูกหมีเพราะไม่อยากให้แฟนตัวเองเครียดตามไปด้วย เลยนิ่งรอดูว่าพวกท่านสองคนจะทำอย่างไรกับผม คราวแรกผมกะว่าอาจจะโดนต่อยไม่ก็โดนตบทักสีสองที แต่นี่ไม่มีอะไรเลย มันนิ่งมาก นิ่งเสียจนผมกลัว ผมรู้ว่าพวกท่านทั้งสองคงจะผิดหวังกับผมมากแน่ๆ แต่ผมก็ไม่อยากปิดบังเหมือนกัน ความลับไม่มีในโลก ซักวันพวกท่านก็ต้องรู้ว่าผมรักผู้ชายที่ชื่อลูกหมีอยู่แล้ว จะช้าหรือเร็วมันก็ไม่แตกต่างกันอยู่ดี และด้วยเหตุบังเอิญทำให้พ่อกับแม่ผมได้ผมกับลูกหมี ปฏิกิริยาครั้งแรกที่พวกท่านทั้งสองได้เห็นแฟนผมนั่นก็คือ เดินเข้ามาทักแล้วกอดลูบหน้าลูบตาอย่างรักใคร่เอ็นดู หลังจากที่ผมไปส่งลูกหมีแล้วกลับมาบ้าน พ่อก็ลากคอผมไปคุยอย่างลูกผู้ชาย เปิดอกเลยก็ได้ว่า ท่านซักไซ้ผมอยู่นานสองนานว่าผมอยากลองของหรือเปล่า ที่เป็นแบบนี้เพราะเพื่อน หรือสภาพแวดล้อมในโรงเรียนหรือเปล่า ผมก็ตอบไปอย่างมั่นใจเลยว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่พ่อพูดมานั้นผิดหมด ผมรักที่ลูกหมีเป็นตัวของตัวเอง ไม่ปั้นแต่ง อีกทั้งลูกหมียังมีนิสัยที่น่ารักคำพูดคำจาที่น่าเอ็นดูอีกต่างหาก พูดกันอยู่นานสองนาน พ่อก็โอบไหล่ผมเข้าไปกอดแล้วบอกว่า
‘ไมว่าแกจะเป็นอะไร อย่างไรแกก็เป็นลูกพ่ออยู่ดี’ พระเอกหน้านิ่งอย่างผมก็น้ำตาไหลเลยซิครับ แม่ก็เดินเข้ามาแล้วกอดผมไว้เหมือนกัน ผมเข้าใจแล้วว่า คำว่า “ภูมิคุ้มกันจากครอบครัว” นั้นเป็นอย่างไร ถ้าหากพวกท่านทั้งสองยังไม่เข้าใจผมล่ะก็ ป่านนี้ผมคงเป็นเด็กมีปัญหาทำตัวเกเรอยู่มุมใดมุมหนึ่งของกรุงเทพมหานครแน่ๆ ขอบคุณในความน่ารักของลูกหมีที่ทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ ขอบคุณอะไรหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างที่ทำให้ผมได้มาพบเจอกับคนน่ารักคนนี้
“หอมมากใช่ไหมคะ ถ้าอย่างนั้นก็ค้างที่นี่ซักคืนดีไหม เดินทางกลับไปกลับมามันเหนื่อยนะ เมื่อยด้วย” สาบานได้ว่า ผม่ไม่ได้ทำหน้าอะไรออกไปเลย ก็แค่สิ่งยิ้มที่จริงใจให้เท่านั้นเอง ไม่ได้มีเจตนาอื่นแอบแฝงแต่อย่างใด โปรดอย่างเข้าใจผมผิด
“แค่มึงยิ้มกูก็เห็นลิ้นไก่มึงแล้ว ไอ้แมวเจ้าเล่ห์” คนน่ารักเดินมาใกล้ๆแล้วลูบคางผมไปมา มีหยิกยืดไปยืดมาด้วยครับ ทำครั้งแรกมันก็ไม่เจ็บหรอ แต่นี้คนตัวขาวเขาส่งแรงทั้งหมดไปที่แก้มแล้วยืดเล่นอยู่อย่างนั้นเป็นนาทีสองนาที ไม่เจ็บก็หุ่นยนต์แล้วครับ
“เจ้าเล่ห์ตรงไหน ออกจะหล่อและดูดี” ผมพูดไปมือก็สาละวนดึงผ้าคลุมเตียงให้มันตึงครบทุกมุม เหนื่อยเหมือนกันแฮะ เรื่องเล็กๆน้อยๆ อย่างนี้ไม่คิดว่าพอได้ลงมือทำแล้วมันก็เสียเหงื่อไปมากเหมือนกัน
“เดี๋ยวก่อนออกจากห้องก็แวะเข้าไปดูกระจกในห้องน้ำ แล้วส่องดูเงาสะท้อนกลับหน่อยนะ ว๊ากกกกกก!!!!!!!!” ไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลงให้เสียเวลา ในเมื่อเหยื่ออยู่ใกล้ๆเราแล้ว มักชักช้าอยู่ใยพุ่งเข้าใส่แล้วล็อคแล้วลากขึ้นเตียงซะเลยซิ
“หึหึ ว่าแฟนตัวเองมันไม่ดีรู้ไหมคะ มันบาป ผิดศีลข้อที่หก ใจความมีอยู่ว่าอย่าเอ่ยวาจามิดีมิร้ายแก่แฟนตัวเอง ไม่งั้นมันจะผิดศีล” ว่าแล้วก็ขอกำไรซักนิดซักหน่อยก็แล้วกันครับ แก้มนุ่มๆทั้งสองข้างก็โดนผมสูดความหอมไปข้างละห้าที ลูกหมีก็หัวเราะไปดิ้นไป ผ้าปูเตียงที่แสนจะสวยงามก็หย่อนขึ้นเล็กน้อย เพราะฝีมือของพวกผมสองคน
“ไอ้ยู ไอ้หื่น มึงเอาอะไรมาดุนต้นขากูว่ะ ตลอดอ่ะมึง หื่นแม่งตลอดเวลา” ไม่หื่นตลอดเวลาก็ไม่ใช่ยูนิตซิครับที่รัก
“ก็ใครให้หมีทำหน้าตายั่วก่อนล่ะคะ”
สงสัยผมมันจะมีจิตใจฝักใฝ่ในเรื่องอย่างว่ามากพอสมควร แต่เอาเข้าใจก็ไม่ค่อยเก่งอย่างปากหรอกครับ ก็ครั้งแรกเลยนี่หน่าที่ผมมีแฟนเป็นผู้ชายอ่ะ และก็เป็นครั้งแรกอีกเช่นกันที่ผมมีแฟนเป็นตัวเป็นตน หลังจากที่ลอยชายเก๊กหล่อไปวันๆ ไม่นึกไม่ฝันว่าตัวเองจะมาหยุดอยู่กับผู้ชายตัวเล็กหน้าหวานคนี้ คนที่ทำให้อะไรหลายๆอย่างในตัวผมนั้นเปลี่ยนไป เมื่อก่อนเคยแต่ให้พวกผู้หญิงวิ่งตาม แต่เดี๋ยวนี้กลับไปวิ่งตามลูกหมีซะงั้น ไม่เคยสนใจโทรศัพท์เท่าไรเพราะมีไว้แค่ฟังเพลง เล่นเกมส์ เท่านั้น แต่บัดนี้ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังฝ่าเท้า ก็ว่าได้
เล่นกันอยู่บนเตียงนานพอสมควร สงครามครั้งนี้ไม่ใช่เล่นๆนะครับ มีกฎ กติกาเพื่อป้องกันอีกฝ่ายโกง แต่ดูเหมือนว่าคนที่พูดกฎออกมาจะเป็นคนโกงผมมากว่า ลูกหมีมีอาวุธครบมือไม่ว่าจะเป็นหมอนหนุนนอนและหมอนข้าง แต่ผมได้ใช้แต่หมอนอิงใบเล็กๆเท่านั้น ต่อรองไม่ได้ เพราะโดนปรับแพ้ทันที คนหล่อก็เลยต้องปล่อยไปครับ ตามใจอยู่แล้ว โดนแค่นี้ไม่ได้ ยังไม่ได้ลูกหมีเป็นเมีย ผมไม่ยอมสิ้นใจตายเป็นอันขาด (ออกแนวเลว) งานนี้ผมโดนหมอนข้างฟาดจนมึนเลยครับ แต่ก็อาศัยความเนียนและความเร็วส่วนบุคคลเข้าช๊าตคนน่ารักดึงหมอนทีอยู่ในมือของลูกหมีออก หลังจากนั้นก็ทั้งหอมทั้งฟัด เอาให้หายอยากกันไปเลย เยาวชนรุ่นหลังอย่าเอาอย่าง มีแฟนตั้งแต่เด็กมันไม่มี เดี๋ยวใจแตก ฮ่าๆ กีฬาบนเตียงเรียกเหงื่อพอสมควร ก็เลยผลัดกันอาบน้ำแต่งตัว เพราะได้เวลาออกไปเดินเล่น ผ่อนคลายกล้ามเนื้อแล้วครับ
“ไอ้ยู!!!!!!! ถ้ามึงยังไม่ลงมา กูจะไปก่อนแล้วนะ” เสียงเล็กๆดังมาจากชั้นล่างของบ้านเพื่อเร่งผมให้รีบแต่งตัวแล้วเอาหน้าหล่อๆลงไปข้างล่างได้แล้ว ก่อนออกจากห้องก็เช็คหน้าตานิดหน่อย เงาที่สะท้อนกลับมามันช่างบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่า ผมแม่งโคตรหล่อ
“เสร็จแล้วคร้าบบบบบ ........ เสื้อกันหนาวอยู่ไหนคะ ทำไมไม่ใส่”
ผมคิ้วขมวดเล็กน้อยเมื่อเดินลงมาแล้วเห็นคนน่ารักใส่กางเกงขาสั้นเสื้อยืดตัวบางแต่ไม่ยอมใส่เสื้อกันหนาว สำหรับคนอื่นผมไม่รู้ แต่สำหรับลูกหมีหลังจากที่ได้คบกันมาก็ทำให้ผมได้รู้ว่า แอร์ห้างค่อนข้างเป็นศัตรูอันดับหนึ่งของคนตัวเล็กครับ มันก็ไม่ได้หนาวอะไรมากมายอะไรหรอกครับ แต่สำหรับลูกหมีแล้วถ้าไปเดินโดยที่ไม่เสื้อคลุมให้ความอบอุ่น เช้าวันต่อมาไข้หวัดก็ถามหาแล้วครับ
“ลืมเอามาจากบ้าน .... ไม่ต้องใส่ก็ได้ ไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง” ไอ้คำว่ามั้งที่ห้อยมาจากข้างหลังเนี่ยแหละที่ทำให้ผมหงุดหงิด เก่งทุกเรื่อง เตะ ต่อย เรียน เล่นกีฬา แต่มาตกมาตายไอ้ตรงสุขภาพเนี่ยแหละ ถ้าเจ้าตัวไม่เล่นกีฬาเลยผมว่าเป็นหนักกว่านี้อีกครับ โดนอะไรนิดอะไรหน่อยเป็นไข้ๆ ตลอดอ่ะ
“งั้นเอาเสื้อยูไปใส่แทนแล้วกันนะคะ ถ้าดื้อก็จะไม่พาไปนะ” คนตัวเล็กที่เมื่อกี้ตั้งท่าจะเถียงสู้ผม แต่พอโดนคำขู่ก็พยักหน้าอย่างยอมรับแล้วรับเสื้อไปใส่อย่างงอนๆ ก็หน้างอซะอย่างนั้นนี่ครับ พอเห็นลูกหมีใส่เสื้อคลุมผมเสร็จแล้วก็เลยเดินไปหลังบ้านเพื่อบอกป้าแม่บ้านว่าจะซื้อข้าวเย็นกลับมาเสียเลย กำลังจะถามต่อว่าของที่บ้านขาดเหลืออะไรหรือเปล่าจะได้ซื้อมาเพิ่ม เสียงลูกหมีก็ตะโกนมาจากมุกหน้าบ้าน เสียงตื่นอย่างนี้สงสัยได้เรื่องแน่ๆเลยครับ
“ยูนิต ร้องเท้าแตะหายอ่ะ” พอผมเดินออกมายังมุกหน้าบ้าน ก็เห็นลูกหมีเดินวนไปวนมาแถวๆตู้วางรองเท้าที่ตั้งอยู่ข้างๆประตูใหญ่หน้าบ้าน
“หาดีแล้วหรือยัง อืม เมื่อตอนเช้ายูก็เห็นลูกหมีถอดไว้ตรงนี้นี่...............” ผมก้มมองดูตู้รองเท้า ไม่ว่าจะมองชั้นไหนก็ไม่มีรองเท้าแตะราคาแพงของเจ้าตัวเลยครับ ไม่ต้องมัวไปคิดว่าคนอื่นในบ้านจะใส่ไป เพราะพ่อกับแม่ผมคงไม่ใส่แตะของลูกหมีออไปทำงานแน่นอน ป้าแม่บ้านกับลุงคนขับรถนี่แล้วใหญ่ไม่กล้าใส่ไปแน่นอน ถ้าไม่ใช่ .........
“นึกออกแล้ว!!!!!” ผมกับลูกหมีพูดพร้อม ผมย่อตัวให้ลูกหมีกระโดดขึ้นมาเกาะหลัง เมื่อจัดท่าจัดทางเสร็จพวกผมสองคนก็มุ่งหน้าไปหาเจ้าหัวขโมยตัวป่วนทันที
“ไอ้เป๋าฮื้อ!! เอารองเท้ากูมานะโว้ยยยยยยยย!” ลูกหมีตะโกนทวงร้องเท้าแตะตัวเองจากลูกหมาไซบีเรียนฮัสกี้ตัวเล็กที่มีนามว่า เป๋าฮื้อ สุนัขที่น่ารักหักสวาทของผมเองครับ และนี่แหละคือสาเหตุที่ทำให้บ้านผมเปลี่ยนจากชั้นร้องเท้าธรรมดาเป็นตู้รองเท้าครับ ถ้าคู่ไหนจอดไว้นอกตู้ รับรองได้เลยครับว่าไม่ถึงยี่สิบนาที รองเท้าคู่นั้นจะกลายเป็นของเล่นของไอ้เป๋าฮื้อทันที
“มันไม่ทันแล้วล่ะลูกหมี” ผมบอกคนตัวเล็กที่ฮึดฮัดฟึดฟันจะลงจากหลังผมให้ได้ ร้องเท้าแตะสีฟ้าคู่เกือบสองพันของลูกหมีไม่ถึงกับขาดหรอกครับ แต่มันก็เละพอสมควร เพราะรอยฟันของไอ้เป๋าฮื้อมันกัดเต็มไปหมด
“แกจำไว้เลยนะ คราวหลังจะไม่ซื้อของเล่นมาให้อีกแล้ว” เมื่อกี้งอนผม แต่ตอนนี้คนตัวเบาเขาเปลี่ยนไปงอนลูกหมาซะอย่างนั้นล่ะครับ
“ช่างมันเถอะ เดี๋ยวลูกหมีใส่ร้องเท้าแตะของป้าแม่บ้านไปก่อนนะคะ ถึงห้างแล้วค่อยซื้อใหม่” คนตัวเล็กพยักหน้าตกลง แต่ก่อนไปมีเสียงเล็กเสียงน้อยจากคนที่เกาะหลังผมว่าอยากเล่นกับเป๋าฮื้อก่อนไปห้างจังเลย ผมก็ใจอ่อนไปซิ ก็เมื่อกี้โดนหอมแก้มเอาใจไปข้างละฟอด
“ให้ห้านาทีนะครับ เดี๋ยวขนติดเสื้อ”
“รู้แล้วน่า พูดมากจัง” เมื่อลงจากหลังผมปุ๊ป ก็เข้าช๊าตไอ้เป๋าฮื้อมันทันทีเลยครับ แล้วเมื่อกี้ใครที่ไหนบอกว่ารู้แล้วไง
“ไอ้หมาอ้วน แกเสร็จฉันแน่ แก้แค้นให้ Sharons คู่ละพันแปดของฉัน”
ลูกหมีจับตัวอ้วนๆของไอ้เป๋าฮื้อขึ้นมาแล้วระดมฟัดตัวอันอ้วนๆนิ่มๆของมันทันทีครับ เป๋าฮื้อมันสะอาดนะเห็นอย่างนี้ อาบน้ำเกือบทุกวันจึงไม่แปลกที่คนทั้งบ้านจะชอบจับมันมาหอมพิสูจน์กลิ่นเป็นประจำ ถ้าวันหยุดไหนลูกหมีไม่ได้เห็นหน้าเป๋าฮื้อ เรียกว่านอนไม่กลับก็ว่าได้ครับ ต้องให้ผมส่งรูปไปให้ โทรบอกว่าตอนนี้มันทำอะไรอยู่ หนักเข้าหน่อยก็มาค้างที่บ้าน ซึ่งคนที่ได้รับประโยชน์เต็มๆน่ะคือผม ถ้าอย่างนั้นผมจะซื้อมันมาเหรอครับ ฮ่าๆ
“พอแล้วได้แล้วลูกหมี เดี๋ยวชุดเปื้อนหมดพอดี” ผมเดินเข้าไปขว้างเวลาที่ลูกพี่ลูกน้องเขาอยู่ด้วยกัน ลูกหมีสั่งลาไอ้เป๋าฮื้อด้วยการหอมหัวนุ่มๆนั่นอีกทีสองที แล้วเดินกลับมาหาผม คนตัวเล็กทำปากจู๋ใส่ผมแล้วก็กลับมากระโดดขี่คมผมเหมือนเดิม ผมเดินไปเปิดประตูรถด้านข้างคนขับแล้วค่อยๆวางคนตัวเล็กลงไป แล้วย้อนกลับไปขอยืมรองเท้าแตะของป้าแม่บ้านที่แม่ซื้อมาให้ป้าแกโดยเฉพาะ เห็นครั้งแรกแอบตกใจ เพราะมันเยอะมากๆ
“ใส่คู่นี้ไปก่อนนะคะ ไว้ถึงห้างเมื่อไรค่อยซื้อใหม่” ผมก้มลงบรรจงใส่รองเท้าแตะให้ลูกหมี คนตัวเล็กขอบคุณเสียงใสแล้วดึงหน้าผมไปจูบประทับ เม้มปากชนกันไปมาเพื่อแทนคำขอบคุณ และปิดท้ายความหวานด้วยการพลัดกันหอมแก้มไปมา ทำเอาไอ้เป๋าฮื้อที่มันมานั่งรอส่งพวกผมสองคน ส่งเสียงเห่าบ๊อกๆ เพราะความอิจฉาแน่เลย ลูกหมีโบกมือบายๆ ไอ้หมาอ้วนสองสามทีก็กดปิดกระจก แล้วเอนตัวลงนอนทันที เป็นอันรู้กันว่าถ้าถึงห้างเมื่อไร ให้ผมจุมพิตปลุกเจ้าหญิงให้ตื่นด้วยนะ
*************************
๐ สั้นไปหน่อย แต่ก็หายคิดถึงได้เหมือนกันล่ะเนอะ
๐ โดนล็อคกระทู้ไปนาน แฟนคลับหายไปหมดแล้วหรือเปล่าหนออ
๐ คุณลืมนิยายเรื่องนี้ไปแล้วหรือยัง สำหรับคนแต่งแล้ว ไม่ลืมคนอ่านแน่นอนค่ะ ^^
รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~
**********************
Sharons (สีฟ้า) ร้องเท้าแตะของลูกหมี
(http://www.ejoymall.com/Product_Images/GM_m_shoes_1800_100_220.gif)
เป๋าฮื้อ ><!!
(http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQCtVjg0CHJXnZ_gZ0Rhep9P1PKmj6ZVCnScKNVlZDk8tcTttxy)
-
มารอค่ะเรื่องนี้ค่ะ
อ่านทีไรทำเราอมยิ้มได้ตลอดน่ารักมากก
-
ชอบลุกหมี~
รอตอนต่อไปค่า
-
:L2: :o8: :-[
+1
-
มาเเล้วๆ ได้อ่านเเล้ว ลูกหมีน่ารัก ยูนิตหื่นสุดๆ ลูกหมียังม.3 ยังเด็กอยู่ อิอิ
อยากฟัดเปาหื้ออ่ะ
+1ค่ะ
-
:z3: อ่านแล้วก็คิด คิดแล้วผมก็จะอ่าน o13
-
:pig4: ขอบคุณคนเขียนที่มาต่อเรื่องนะค้า
-
ยูนิตบรรยายน้องลูกหมีไป ไอ่เราก็จิ้นตามไป
อ๊ายยยย น่ารักกกกอ๊ะ
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
เป๋าฮื้อ VS ลูกหมี 555 น่ารักทั้งคู่
-
:-[
-
กด+ ให้ทุกคนครบแล้วนะ
ขอบคุณมากๆที่ไม่เคยลืมนิยายเรื่องนี้เลย
o13
กอดรวบทุกโพสแล้วค่ะ ฮาๆๆ :กอด1:
-
ลูกหมีน่ารักจริงๆ
:impress2:
-
คิดถึงเรื่องนี้จัง ไม่ได้อ่านนานมากๆแล้วอ่ะ
จำได้ว่าชอบมว๊ากกกกกก >////<
+1 ให้น้าาาา ขอบคุณมากๆนะคะ
-
น่ารักตลอดเลยอ่ะ
:กอด1: :L2:
-
ไม่ลืม หรอกค่ะ เค้ามาเชค ทุกวันนนนนน
รอ ลูกหมี กะ ยูนิต ทุกวันเลยคร่าาา
ตอนนี้น่ารักกกกกมากกกกก ♥.
-
เอามือตบบ่ายูนิต*แปะๆ* เข้าใจอารมณ์ยูนิตเลยว่าต้องอดทนมากขนาดไหน
เป็นเราก็อยากฟัดลูกหมีอ่ะ อะไรจะน่ารักขนาดนี้ :-[
-
เป๋าฮื้อน่ารักมากๆอะ เป็นเราก็ฟัดเจ้าหมาอ้วนทุกวันแน่เลย น่าแกล้งชะมัดยาก
-
ตอนแรกว่ารองเท้าแตะอะไรวะ ตั้งพันแปด
ในมโนภาพนึกถึงรองเท้าฟองน้ำ โง่จริงเรา :z3:
พอเห็นรูป เข้าใจล่ะ
-
กริ๊ดดดด
นึกว่าจะไม่ได้อ่านต่อซะแล้ว
น่ารักที่สุดอ่ะ
-
น่ารักหวานได้ตลอดคู่นี้ ยูนิตกับลูกหมีน่ารักมากกกกกกกกกกกกกก
-
กดบวกให้ทุกเม้นอย่างครบครัน o13
ตอนนี้กำลังนั่งเรียบเรียง 'สะใภ้เถื่อน' อยู่ ซึ่งใช้เวลาค่อนข้างนาน :a5:
กอดรวบทุกกระทู้ :กอด1:
-
น่ารักทั้งคนทั้งเป๋าฮื้อ :กอด1:
-
เป๋าฮื้อน่ารักอ่ะ ><
แต่ถ้ามาฟัดอีแตะคู่ละแปดพัน
น่ารักก็น่ารักเถอะ o18
-
เป๋าฮื้อน่ารักจังเลย น่ากอดดดด :กอด1: :กอด1:
<<แต่ในรูปโปรชื่อว่า "โมโน"ค่ะ :-[ :-[
พันธุ์ชิวาวา ><"
มาต่อเร็วๆๆๆนะค่ะ จุ๊ฟๆๆ o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เป๋าฮื้อน่ารักจังเลย น่ากอดดดด :กอด1: :กอด1:
<<แต่ในรูปโปรชื่อว่า "โมโน"ค่ะ :-[ :-[
พันธุ์ชิวาวา ><"
มาต่อเร็วๆๆๆนะค่ะ จุ๊ฟๆๆ o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
น้องชิวาว่า น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ตัวเล็กโคตรๆอ่ะ
-
โฮยยย นั่งอ่านรวดเดียวตาแฉะ
น่ารักมากกก คู่หวานๆ :-[
-
มารอจ้า
-
เรื่องนี้รอนานมักๆอิอิ
^^
-
อ่านทันแล้ว ดีใจจังค่ะ
ชอบนิยายเรื่องนี้มากเลย อมยิ้มตลอดทั้งเรื่อง มีความสุขจัง
มาต่อไวๆนะคะ :-[
-
วันวาน...2
ห้างสรรพสินค้าชื่อดังของเมืองกรุงในยามวันหยุดเสาร์อาทิตย์อย่างนี้มันช่างดูสับสนและวุ่นวายไม่ผิดกับตลาดนัดจริงๆ ขนาดที่ว่าผมพยายามพาลูกหมีเดินไปในโซนที่ผู้คนเดินน้อยที่สุดอย่างโซนขายอุปกรณ์แต่งบ้าน ก็ยังไม่พ้นต้องไปเดินเบียดวัยรุ่นวัยใหญ่ที่เดินขวักไขว่ไปมา หรือว่าห้างจะจัดงานรวมพลเด็กมัธยมหรือเปล่า เพราะไอ้ที่ผมสังเกตดูนั้นประมาณแปดสิบเปอร์เซ็นต์คือเด็กมัธยมวัยใสๆแต่งตัวแข่งกันด้วยเสื้อผ้าจี๊ด มองแล้วชวนเข็ดฟัน พูดแล้วก็เหมือนว่าตัวเองไม่ได้อยู่มัธยม ผมยอมรับว่าผมเป็นคนไม่มีรสนิยมในการเลือกเสื้อผ้าเอาเสียเลย ถ้าหากมีข้อสอบข้อใดข้อหนึ่งออกเรื่องการแต่งกายให้เหมาะเจาะลงตัวและสวยงาม ผมคงจะสอบตกและได้ศูนย์คะแนนแน่ๆ เพราะฉะนั้นเพื่อไม่ให้ตัวเองขายขี้หน้าเพื่อนรุ่นเดียวกันจนเกินไป เวลาผมเดินผ่านร้านเสื้อแล้วเห็นชุดที่เขาจัดโชว์ไว้ในหุ่นแล้ว ก็ชี้นิ้วเอาทันที ก็ชุดที่อยู่ในนั้นหุ่นมันก็ดูดีแล้วนี่ ไม่งั้นพนักงานเขาไม่กล้ายกออกมาโชว์หน้าร้านหรอกถูกไหม แต่พักหลังๆมานี่ก็มีลูกหมีที่คอยเลือกให้ เอาง่ายๆเลยก็คือ ซื้อเสื้อผ้าให้ผมเสร็จสรรพ แล้วผมก็มีหน้าทีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น นั่นก็คือใส่ชุดที่ลูกหมีซื้อให้โดยห้ามขัดขืนเด็ดขาด ไม่งั้นคนน่ารักจะงอน!
“ไม่เคยเดินห้างหรือไงนะ คนโคตรเยอะอ่ะ หิวแล้วนะ!”
คนน่ารักบ่นเอาๆ คือ โปรแกรมเราสองคนคือมาหินข้าวกลางวันครับ แต่ปรากฏว่าเมื่อเดินไปถึงหน้าร้านปุ๊ป โต๊ะเต็มพนักงานจึงทำหน้าตาน่ารักๆแบ๊วๆ แล้วไล่พวกผมสองคนออกมาจากร้าน ผมก็เลยบอกว่าไปเดินซื้อรองเท้าแตะเปลี่ยนแทนคู่เก่าก่อนแล้วค่อยเดินกลับมาดูอีกรอบ เผื่อโต๊ะว่าง คนน่ารักพยักหน้าสองสามทีแล้วจูงมือผมเดินนำหน้าไปเลยครับ คนมองกันให้แซด แต่ลูกหมีก็ไม่แคร์ครับ จูงผมเดินออกซอยโน่น ซอยนี่ เข้าร้านโน่น ร้านนี่ อย่างไม่เขินอาย แล้วผมจะอายทำไม ส่วนมากจะมองแล้วก็ยิ้มๆ แต่ก็มีส่วนน้อยที่มองแล้วจ้อง จ้องแล้วก็มอง จนผมต้องหันกลับไปมองนั่นแหละ คนเหล่านั้นถึงได้ละสายตาไป นิสัยไม่ดีเลยนะครับ ถ้าจะมองก็มองกันตรงๆเลยครับ ไม่ว่ากัน รู้ครับว่าหน้าตาดี!
“เปลี่ยนร้านไหมคะ ไปกินร้านอื่นก็ได้” ขนาดว่าเดินไปซื้อรองเท้าแล้วเดินกลับมาดูอีกรอบ ร้านมันก็ยังเนืองแน่นไปด้วยผู้คนชนิดที่ว่าพนักงานเสิร์ฟแทบไม่ทัน อย่างอื่นไม่กลัว กลัวอย่างเดียวว่าลูกหมีจะเหวี่ยงเพราะโมโหหิว โมโหอะไรก็ไม่น่ากลัวเท่าโมโหหิว
“ไม่เอา ตั้งใจมากินร้านนี้ นั่งรอแม่งหน้าร้านนี่แหละ ว่างปุ๊ปเราสองคนก็เสียบปั๊ป”
ลูกหมีก้มตัวนั่งที่เก้าอี้ไม้หน้าร้านที่จัดไว้ให้ลูกค้านั่งเล่น แต่ผมว่าจุดที่เราสองคนนั่งอยู่นี่มันคือจุดรวมสายตาเลยล่ะครับ คือมันนั่งอยู่ตรงทางแยกสามแยกพอดี เรียกว่าใครผ่านไปผ่านมาแล้วไม่หันมามองนี่ก็สายตาเสียแล้วครับ เพราะแขนลูกหมีน่ะเกี่ยวแขนผมอยู่ไม่หลุดไปไหนเลยครับ ผมว่านี่คือปฏิกิริยาอันเกิดจากความเคยชิน เคยทำที่โรงเรียนและที่บ้านอย่างไร ลูกหมีก็จำแล้วเอามาทำที่ห้างอย่างนั้น อย่าได้เอ่ยทักนะครับเพราะเจ้าตัวจะฟาดด้วยมืออันเล็กๆแต่พิษสงร้ายกาจทันที
“เสียบเลยเหรอคะ”
“ใช่เวลากะล่อนไหมไอ้ยาว เพื่อนเล่นเหรอ” อีกหนึ่งชื่อที่คนน่ารักจะเรียกผมอยู่บ่อยๆ ชื่อนี้ไม่ได้ตั้งตามความสูงนะครับ แต่ตั้งตามสายตาผมต่างหาก ลูกหมีบอกว่าผมชอบทำสายตายาวไกลเวลาที่เจ้าตัวคุยกับเพื่อน เรียกง่ายๆก็คือประชดนั่นแหละครับ ผมไม่ผิดนะ แฟนผมน่ารักก็ต้องหวงเป็นธรรมดา
“ไม่ใช่เพื่อนค่ะ แต่เป็นแฟน แล้วกำลังจะเป็นอย่างอื่นด้วย” ถ้าเมื่อกี้เผลอหัวเราะ หึหึ ไปด้วยผมว่าผมคงโดนด่าว่าโรคจิตแน่ๆ จิตอ่อนๆ ชอบพูดเรื่องบนเตียงให้แฟนตัวเองเขิน
“หึหึ” เสียงหัวเราะอย่างนี้ๆ ไม่ได้มีให้เห็นบ่อยๆ แสดงว่าในหัวของลูกหมีตอนนี้ต้องคิดอะไรแพลงๆอยู่แน่ๆ
“เปล๊า!” คนที่โกหก มักจะเสียงสูง ทฤษฎีนี้ผมพิสูจน์มาแล้ว จริงๆ
“แล้วทำไมต้องเสียงสูงด้วยล่ะครับ อย่าให้รู้นะ” คีบจมูกเล็กๆนั่นไปมาสองสามที หมั้นเขี้ยวนักคนอะไร ทำอะไรก็น่ารักไปหมด รู้สึกว่าตอนนี้ผมสองคนเริ่มไม่สนโลกภายนอกแล้วครับ ขาเล็กๆของลูกหมีเกยทับขาผมเอาไว้แล้วก็ปิดท้ายด้วยการเกยแขนทับหน้าตักผม โต๊ะที่นั่งติดกระจกด้านในร้านสองสามโต๊ะก็เริ่มหันกันมาดูเรื่อยๆ ทำไมผมถึงเห็นล่ะ ก็ผมต้องคอยสอดส่ายสายตามองไปหาโต๊ะว่างน่ะซิครับ สงสารคนตัวเล็กป่านนี้หิวหนักไปแล้วมั้ง ดีที่โทรศัพท์ผมช่วยเบี่ยงเบนความหิวไปได้บ้าง เพราะไม่อย่างนั้นล่ะก็ ได้เหวี่ยงไปทั่วแน่ๆ
“ยูนิต เขาหิวแล้วอ่ะ หิวมากๆด้วย จะอ้วกแล้ว ตัวเห็นโต๊ะว่างยังอ่ะ”
โหมดอ้อนครั้งที่หนึ่ง เริ่มทำงาน คนขี้สงสารอย่างผมก็น็อคทันที เลยบอกให้ลูกหมีนั่งรออยู่นอกร้านเดี๋ยวจะเข้าไปบอกพนักงานทำโต๊ะเสริมนั่งหน้าร้านมันซะเลย และสวรรค์ก็เข้าทางเพราะโต๊ะติดมุมร้านที่มีพี่ๆพนักงานบริษัทแห่งหนึ่งลุกขึ้นพอดี เป็นเอาว่าต้องบอกให้พนักงานรีบเคลียร์โต๊ะครับ เดี๋ยวระเบิดลงร้าน แล้วจะยุ่งกันไปหมด
“ลูกหมีคะ โต๊ะว่างแล้ว ไปนั่งกัน”
ไม่ต้องให้พูดซ้ำรอบสองเพราะคนตัวเล็กรีบเดินตามพนักงานที่มารอรับอยู่หน้าร้านไปทันที ไม่ต้องเปิดเมนูเลยสักนิดเพราะเจ้าตัวรัวเมนูอาหารแบบจดแทบไม่ทัน และคนน่ารักก็ไม่ลืมที่จะสั่งต้มยำกุ้งของโปรดผมมาด้วย คนน่ารักจะทานแต่ของที่เผ็ดปานกลางเท่านั้นครับ ยกตัวอย่างเช่นแกงส้มชะอมไข่ ต้มยำไก่ หม้อไฟทะเลที่รีเคสเครื่องปรุงไปว่าต้องใส่พริกแค่ปลายช้อนเท่านั้น และเจ้าต้วก็ไม่ลืมที่จะสั่งหมูหวานมานั่งกินเล่นด้วยครับ คือสำหรับคนอื่นแล้วหมูหวานเอาไว้ทานกับข้าวสวยร้อนๆ แต่สำหรับลูกหมีแล้ว หมูหวานมีไว้เป็นของหวานครับ ไม่ทานกับข้าวเด็ดขาด สมแล้วที่หน้าหวาน!
“รับของหวานเป็นอะไรดีคะ”
“เอา...........”
“ไม่ครับ!” ไม่ทันปล่อยให้ลูกหมีสั่งของหวานต่อ เพราะผมต้องเบรกเอาไว้ ขืนปล่อยสั่งมาทานมีหวังได้ท้องเสียแน่ เพราะของคาวพวกกับข้าวมันก็มากแล้วขืนกินของหวานไปอีกได้วิ่งไปอ้วกแน่ๆ
“เอ่อ...............” พนักงานทำหน้าสับสนและงุนงง ประมาณว่าพวกมึงสองตัวจะเอาอะไรกันแน่ เพราะฉะนั้นต้องเป็นผมที่สรุปเมนูอาหารอีกรอบ ไม่ตามใจคนที่นั่งทำหน้าบูดอยู่ตรงข้ามผมหรอกครับ
“ไม่รับเพิ่มครับ” พนักงานพยักหน้ารับแล้วขอตัวกลับไปทำหน้าที่ต่อทันที เมื่อพ้นพนักงานรับออเดอร์ไปแล้ว คนตัวเล็กกลับมาแผลงฤทธิ์ ใส่ผมทันที
“ก็อยากกิน อยากกินเงาะลอยแก้วหวานๆเย็นๆ ทำไมต้องห้ามด้วยอ่ะ” คนน่ารักทำอะไรมักจะดูดี ซึ่งก็เป็นจริงอย่างที่ผมว่านั่นแหละ ขนาดลูกหมีทำปากเชิดจนแทบจะติดจมูกอยู่แล้วยังดูดี แถมมองไปมองมายิ่งน่ารักขึ้นไปอีก จมูกก็เชิดขึ้นสูงเพราะความไม่พอใจเต็มที่ แต่ไม่เป็นไรครับ ผมรับมือได้ ไม่ใช่เรื่องยาก โดนเป็นประจำอยู่แล้วนี่นะ
“ไว้ทานข้าวเสร็จแล้วค่อยสั่ง ถึงตอนนั้นจะไม่ห้ามเลยค่ะ” เมื่อถึงตอนนั้นผมทายได้เลยว่า คนตัวเล็กที่นั่งทำหน้าน่ารักอยู่ข้างหน้าผมนี่จะต้องบ่นว่าจุก อิ่มจนจะอ้วก ไม่งั้นก็อิ่มจะเดินไม่ได้ หรืออย่างอื่นสารพัดที่เจ้าตัวจะคิดได้ และหลังจากทานข้าวเสร็จผมกะว่าจะพาคนตัวเล็กเดินดูอุปกรณ์การเรียนด้วย ซึ่งชั้นนั้นจะมีร้านขายกาแฟปั่น โกโก้ปั่นอยู่ด้วย และลูกหมีก็เป็นลูกค้าขาประจำที่ต้องแวะเข้าไปซื้อมาเดินดูดแน่นอนครับ เดี๋ยวจะบ่นว่าผมไม่ห้ามอีก คนตัวเล็กน่ารักๆมักจะเก่งกาจครับ สามารถพลิกแพงว่าผิดมาเป็นถูกได้ นั่นแหละความสามารถของเจ้าตัวเลยล่ะ
“โอเคๆ ......งั้นไปตักผลไม้นะ”
“เดี๋ยวยูไปตักให้ดีกว่า ให้ลูกหมีไปเองคงเอามาเยอะแล้วทานไม่หมดแน่นอน” ถ้าปล่อยคนน่ารักไปเองเดี๋ยวก็เอามาเยอะทานไปทานมาเดี๋ยวก็อิ่มแทนข้าวพอดี ร้านอาหารร้านนี้จะมีผลไม้หลากหลายชนิดจัดเรียงกันไว้อย่างสวยงามเพื่อให้บริการลูกค้าเต็มที่ ตักเท่าไรก็ได้ครับ ซึ่งไอ้ตักได้เท่าไรก็ได้นี่ซิมันถึงทำให้ลูกหมีตักผลไม้ใส่จานมาอย่างไม่เกรงใจเจ้าของร้านอยู่หลายที
“เอาแอปเปิล แตงโต สับปะรด องุ่น ชมพู่ มะละกอ .......อืม แค่นี้แหละ” คนหล่อพยักหน้ารับแล้วทำตามหน้าที่ทันที นี่ถือว่าเบสิคแล้วนะครับ ถ้าเอาแบลเต็มรูปแบบก็คงจะพ่วงพวกสตอเบอรรี่ แคนตาลูปมาอีกเยอะแยะ สงสัยเจ้าตัวคงจะกลัวว่าทานข้าวได้ไม่เยอะแน่ๆ ไม่งั้นสั่งยาวกว่านี้แน่นอน
“เอ่อ......ขอโทษค่ะ ชื่ออะไรคะ” เสียงแหลมๆดังขึ้นมาจากด้านหลังผม พอหันกลับไปก็เห็นสาวน้อยผมสั้นใส่ชุดสก๊อยยิ้มหวานอยู่ข้างหลัง ชุดสก๊อยที่ผมว่าก็คือเสื้อยืดตัวเล็กแต่เอวลอยโชว์สะดือ แถมด้วยกางเกงขาสั้นที่สั้นเพียงแค่คืบ ถ้าลูกหมีใส่อย่างนี้ออกมาข้างนอกมีหวังผมได้หัวใจวายตาย ไม่ไหวๆ ไม่รู้ว่าจะโชว์อะไรนักหนา มีดีก็เก็บๆไว้บ้าง สาวน้อยส่งยิ้มพิมใจมาให้ผมอย่างสุดซึ้ง เหลือบไปทางโต๊ะตัวเองก็เห็นลูกหมีนั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ ........เฮ้อ ดีที่ไม่เห็น เดี๋ยวได้งอนก่อนกินข้าวแน่ๆ
“ทำไมครับ?” คนหล่อตักผลไม้ต่อ ไม่หยิ่งนะครับ แต่ผมมีแฟนแล้ว! สงวนเนื้อสงวนตัว รักษาท่าทีและคำพูดเอาไว้ใช้กับแฟนคนเดียวดีกว่า เหอะๆ
“อยากรู้จักน่ะค่ะ ตกลงชื่ออะไรคะ แล้วมีแฟนหรือยัง” คราวนี้มาเป็นชุดเลยครับ เสียงซุบๆซิบที่ดังมากๆ ดังมาจากทางด้านซ้ายของผม หันไปมองก็เห็นโต๊ะเด็ก ม.ต้น นั่งอยู่ประมาณเจ็ดถึงแปดคน และกำลังมองมาทางผม ส่งยิ้มให้อีกต่างหาก เอาล่ะซิ
“มีแล้วครับ....นั่งอยู่ตรงนั้น” ว่าแล้วก็ชี้ไปยังตำแหน่งที่ลูกหมีนั่งอยู่ สก๊อยสุดเปรี้ยวมองผมอย่างอึ้งๆ และเพื่อเป็นการเรียกสติอันน้อยนิดกลับคืนไปให้เธอ ผมเลยส่งเสียงเรียกลูกหมีให้มองมาทางนี้
“ลูกหมี!” คนน่ารักเงยหน้าขึ้นมามอง ทำหน้าตางงๆ แบบน่ารักน่าฟัดส่งกลับมา ผมเลยทำมือเป็นรูปปืนจุ๊บปากตัวเองก่อน แล้วทำท่ายิงไปทางลูกหมี คนน่ารักก็ทำท่าเอนตัวหลบแล้วยิงตอบกลับมา โดนหัวใจคนหล่อจังๆเลย ผมยกมือขึ้นมากุมตรงหัวใจแล้วทำท่าตาย ฮ่าๆ รู้สึกว่าสก๊อยจะกลายเป็นอากาศธาตุไปแล้ว
“เข้าใจแล้วนะครับ” เธอไม่ตอบรับอะไรแต่อย่างใด รีบเดินกลับไปที่โต๊ะ และถ้าให้เดาหัวข้อสนทนาคงจะเป็นเรื่องของผมแน่ๆ
“ไม่ตักขนมจีบมาด้วยล่ะ” ถือจานผลไม้กลับมาที่โต๊ะ ก้มตัวนั่งยังไม่ทันจะจัดท่าดี หนึ่งดอกแรกก็ตอกหัวผมเข้าเต็มๆ ขนมจีบ!
“ยูเปล่านะ เขามาถามว่าชื่ออะไร มีแฟนหรือยัง ยูก็ตอบไปว่ามีแล้ว ก็ที่เรียกลูกหมีเมื่อกี้ไง ไม่ได้ไปจีบใครเลย ใส่ร้ายอ่ะ” แก้ตัวรอด เป็นยอดดี!
“อ๋อเหรอ คุยกันนานเลยนะ ไม่ปูเสื่อ กางมุ่งตรงนั้นเลยล่ะ” ดอกที่สองตามมาติดๆ ปูเสื่อ กางมุง!
“ไม่นานนะครับ ไม่ถึงสิบวิด้วยซ้ำ ไม่หึงนะครับ” หาว่าผมขี้หึง ขี้หวง ตัวเองก็ไม่แตกต่างกันเท่าไร ช่วงแรกก็ไว้ท่าทางทำเหมือนไม่สนใจผม แต่พอความรู้สึกมันมากว่าเดิม ลูกหมีก็เผยตัวตนออกมาช้าๆ อย่างที่ผมไม่ค่อยจะรู้ตัวเท่าไร
“ไม่ได้หึงซักหน่อย” คนน่ารักเบี่ยงเบนประเด็นความสนใจด้วยการตักผลไม้ที่เข้าปาก ผมก็ไม่อยากซักไซ้มาก เดี๋ยวจะโกรธขึ้นมาจริงๆ คราวนี้จะซวยกันไปใหญ่ ลูกหมีกินผลไม้ไปเกือบหมดจาน พนักงานก็ทยอยเอาอาหารมาเสิร์ฟ เต็มโต๊ะเลยครับ มองไปทางไหนก็มีแต่เมนูโปรดของคนตัวเล็กทั้งนั้นมีของผมแค่สองอย่าง อย่าคิดว่าที่อยู่บนโต๊ะทั้งหมดนี่จะเหลือนะครับ ไม่มีทางแน่นอน ลองได้โมโหหิวขึ้นมาล่ะก็ ลูกหมีฟาดเรียบไม่เหลือซักอย่างแน่นอน
“เผ็ดอ่า” คนตัวเล็กข้ามฝั่งมาตักต้มยำกุ้งของผมไปชิม แล้วบ่นเล็กน้อย สำหรับผมและคนปกติทั่วไปก็คงจะบอกว่าไม่เผ็ดเพราะต้มยำกุ้งถ้าไม่ปรุงเผ็ดเปรี้ยวแล้วจะชื่อต้มยำทำไม แต่เมื่อลูกหมีตักไปชิมแล้วนอกจากจะใส่ร้ายต้มยำกุ้งผมว่าเผ็ดแล้วยังพูดต่อไปอีกว่าเป็นไปได้จะสั่งให้ร้านใส่พริกแกงเท่าหัวไม้ขีด แล้ว........แล้วมันจะเกิดมาเป็นต้มยำกุ้งทำไมล่ะครับที่รัก!
“อย่ากินน้ำเยอะ เดี๋ยวจุก กับข้าวเหลือเสียดายนะ”
“ไม่เหลือหรอกน่า มือชั้นนี้แล้วฟาดเรียบแน่นอน แต่ถึงจะเหลือก็ห่อกลับบ้านอยู่ดี” ต้องยอมรับในความประหยัดและหวงของกินของลูกหมี ที่ยังคงเส้นคงวาสม่ำเสมออย่างไม่เปลี่ยนแปลง
“กินเสร็จแล้ว ไปไหนต่อครับ”
“ไม่รู้เหมือนกัน เดี๋ยวค่อยคิด....”
หลังจากนั้นผมสองคนก็ก้มหน้าก้มตากินกันอย่างจริงจัง พูดคุยกันบ้างเป็นระยะแต่ก็ไม่มากเพราะคนตัวเล็กไม่ชอบให้ใครไปกวนเวลาทานข้าว ด้วยความที่คนน่ารักผิวขาวแบบอลังการก็เลยส่งผลให้ผู้คนที่เดินผ่านร้านไปมาต่างมองมาที่แฟนผมกันแทบจะทุกคน เพราะร้านเป็นกระจกใสครับ เจ้าตัวคงจะไม่รู้ตัวเพราะกำลังเมามันในแกงส้มชะอมไข่ ผิดกับผมที่ต้องคอยส่งสายตาเข้มๆไปให้กับไอ้พวกที่เป็นปรสิตทั้งหลายให้มันรู้ไปว่าคนที่นั่งน่ารักๆอยู่ตรงหน้านี้เป็นของใคร
“อิ่มมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก” ไม่แปลกใจเท่าไรที่แฟนผมจะพูดคำนี้ ไม่พูดนี่ซิจะถือว่าผิดปกติ เป็นไปตามคาดจริงๆ ไม่รู้ว่ากินแล้วเอาไปเก็บไว้ไหน ตัวก็เล็กซะขนาดนี้ กินเท่าไรก็ไม่โตซักที เด็กมอต้นกำลังเป็นวัยเจริญเติบโต ผมก็สูงขึ้นเรื่อยเพราะเล่นกีฬาและออกกำลังกายเป็นประจำ ผิดกับลูกหมีที่ความสูงมันมาหยุดชะงักอยู่ที่ 163 เซนติเมตร ตัวเล็กมากๆ อยู่แค่ไหล่ผมเอง สำหรับผมไม่อยากให้สูงไปกว่านี้แล้วครับ เพราะที่เป็นอยู่ตอนนี้มันให้ความรู้สึกว่าอยากทะนุถนอม น่ารักน่าเอ็นดู เพราะฉะนั้นเวลาเดินไปไหนมาไหนผมจึงชอบโอบเอวโอบไหล่ หุ่นน่ารักน่าฟัดโคตรๆอ่ะ
“ยังอยากจะกินเงาะลอยแก้วอยู่ไหม”
“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย เอามาตอนนี้ก็อ้วกแตกพอดี” ผมรู้อยู่แล้วว่าผลลัพธ์มันจะต้องออกมาอย่างนี้แน่นอน
“กินมาก อ้วนขึ้นมาไม่รู้ด้วยนะ”
“ขี้บ่น อีกอย่างกูกินอย่างไงมันก็ไม่อ้วยเว้ย หุ่นนายแบบ” อยากจะพูดตอบกลับไปว่าหุ่นนายแบบที่ไหนสูง 163 เซนติเมตร แต่ก็คิดในใจครับ ขืนพูดออกไปเดี๋ยวชะตาขาดโดยไม่รู้ตัว
ปล่อยให้คนน่ารักนั่งย่อยต่อไปเรื่อยๆ ส่วนผมก็เรียกพนักงานเคลียร์บิลค่าอาหาร ตอนคิดเงินก็ไม่มีอะไรแต่ก็ตะหงิดๆอยู่ในใจว่า ไอ้พนักงานคนนี้มันจะจ้องแฟนผมไปถึงไหน แต่ก็ไม่อยากโวยวาย เดี๋ยวเรื่องจะใหญ่ ก็เลยส่งเงินให้ไปพร้อมกับตวัดสายตาแข็งๆส่งไปให้มันรู้ว่าถ้ามันยังมองต่อไปอีกได้มีเรื่องแน่นอน!
.
.
.
.
.
.
.
.
หลังจากเคลียร์บิลค่าอาหารเสร็จเรียบร้อยผมกับลูกหมีก็เดินจูงมือกันดูของไปเรื่อยๆ วันนี้วันหยุด ขอทำอะไรเอื่อยๆ โดยไม่คิดถึงเวลาก็แล้วกัน คนน่ารักแวะร้านเสื้อแทบจะทุกร้าน หรือถ้าไม่เข้าไปดูข้างในร้านก็ขอให้ได้จับที่มันแขวนอยู่หน้าร้านก็ยังดี ย้ำว่าทุกร้านจริงๆ ตอนแรกก็ไม่ค่อยชินเท่าไรเพราะไม่เคยมาทำอะไรอย่างนี้ แต่ทำไมทำมาผมก็เริ่มชินครับ ก็เขาชอบเขารักอย่างนี้เราจะไปขัดทำไม เดินตามเงียบๆ ออกความเห็นนิดๆหน่อยๆ แต่ผมชอบก็ตรงที่ว่าถ้าตัวไหนที่ผมช่วยเลือก เจ้าตัวก็จะเอาตัวนั้นเลย เป็นความภูมิใจแบบแปลกๆ ฮ่าๆ
“เฮ้! ไอ้หล่อ แฟนน่ารักว่ะ!” นี่คือคำทักทายของเจ้าของร้านที่ขายของอินดี้บวกฮิพฮอพ พวกผมสองคนยังไม่ทันได้เลี้ยวเข้าไปในร้านเลยนะครับ พี่ท่านเล่นตะโกนอออกมาจากในร้านกันเลยทีเดียว ทำเอาลูกหมีทำหน้าเอ๋อแดกประมาณว่ากูเข้ามาดูของร้านมึงนะเว้ยจะแซวให้กูอายทำหอกอะไร
“เอ่อ.......ขอบคุณครับที่ชม รู้ตั้งแต่เกิดแล้วคัรบ” เอาแล้วซิ อาทตัวพ่อพี่เจ้าของร้านปะถะอาทตัวแม่อย่างลูกหมี ไม่รู้ว่างานนี้จะออกมาหมู่หรือจ่า
“ฮ่าๆ กล้าด้วยเว้ย เป็นแฟนกันจริงๆเหรอ”
“แล้วพวกผมบอกตอนไหนว่าเป็นกันหลอกๆ” คุณแฟนสู้ๆ!
“ก๊ากกกกกกก!!! แม่งกล้าว่ะ สนใจมาเป็นพนักงานร้านพี่ไหมน้อง ตอนนี้พี่กำลังมองหาคนแปลกๆพันธ์เดียวกันกับพี่อยู่พอดี” มองไปรอบๆ พนักงานในร้านไม่มีครับ ไม่รู้ว่าไม่มีใครกล้ามาทำหรือว่าไปกินข้าวเที่ยงอยู่ แต่ผมว่ามันต้องเป็นอย่างแรกแน่นอน
“พี่อยู่ในโลกของพี่ต่อไปเถอะ ผมยังอยากมีอนาคตที่ดีน่ะครับ ฮ่าๆ” กำจัดคู่ต่อสู้ด้วยฮุกซ้ายได้อย่างสวยงาม แฟนผมก็เดินน่ารักๆเข้าไปในร้านอย่างเฉิดฉาย เจ้าของร้านเด็กแนวก็หัวเราะชอบใจใหญ่ ส่วนผมน่ะเหรอ จะเหลือเหรอ ถ้าไม่เกรงใจกะว่าแหกปากให้ดังกว่านี้ซักสิบเท่า ฮ่าๆ
“เฮ้ยไอ้หล่อ ไปลากอวนแถวไหนถึงได้น่ารักๆอย่างนี้มาว่ะ บอกพี่หน่อย”
“แฟนผมไม่ใช่ปลานะครับพี่!”
สรุปแล้วลูกหมีก็ได้ของอยู่หลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นตุ๊กตาโรคจิตบวกความกวนส้นติงมา เวลาเล่นก็ตบมือข้างหน้ามันหนึ่งที ตุ๊กตามันก็จะอ้าแขนโชว์จู๋ยางของมัน ใครคิดว่ะ เอาอะไรคิด โคตรๆของความกวนติงอ่ะครับ
“ไอ้หล่อ อันนี้พี่แถม” พี่เจ้าของร้านยื่นห่อผ้าสีแดงมาให้ผม ลูกหมีมองตาเป็นมันเลยครับ ด้วยความสงสัยผมก็กะว่าจะคลี่ดู แต่พี่เด็กแนวห้ามไว้ก่อน แกบอกว่าให้ไปเปิดที่บ้าน เปิดปุ๊ปให้กราบเช้ากราบเย็น ปฏิบัติตามสิ่งที่อยู่ในห่อผ้าสีแดงนี่อย่างเคร่งครัด ผมกับลูกหมีก็ไม่กล้าเปิดดูเพราะรับปากไว้เป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะมาเปิดที่บ้าน
“ไอ้ยู เปิดเลยๆๆๆ อยากเห็นจะแย่อยู่แล้ว” ถือของขึ้นมาบนห้อง ลูกหมีก็ท้วงให้ผมเอาห่อผ้าสีแดงขึ้นมาคลี่ดู ผมพยักหน้าแล้วค่อยๆคลี่ผ้าสีแดงออกอย่างช้าๆ และสิ่งที่ปรากฏต่อหน้าผมและลูกหมีก็คือ
‘คาถาบูชาเมีย’
ลูกหมีเดินหนีออกไปนอกห้องด้วยใบหน้าที่เขินอาย แต่สำหรับผมเอายันต์บูชาเมียไปติดผนังห้องไว้อย่างสวยงาม ฮ่าๆ เชื่อเมียเจริญนะครับ!
จะเกิดอะไร จะรักเธอไป แค่เธอนั้นยืนอยู่ตรง โปรดเถอะฟ้าที่ทำให้เธอกับฉันพบเจอ ไม่ได้ฝันไป
>>>>>>>>> คิดถึงทุกๆคน :3123:
-
:L2: :L2: :L2:
+1
-
:o8:
-
น่าร๊าก ก ก ก
>////////<
-
คิดถึงลูกหมี :กอด1:
-
น่าร๊ากกกกกก
-
:กอด1: :L2: :o8:อ่านไปยิ้มไปจนจบตอนเลยอะแก้มแทบแตกแระ ขอบคุณที่แต่งตอนน่ารักๆแบบนี้มาให้อ่านนะค่ะ
-
:-[น่าร้ากกกกกกกที่สุดเลย :กอด1: :กอด1:
-
:t3: :t3:
สำหรับคืนนี้ ฝันดีราตรีสวัสดิ์ :กอด1: :กอด1:
-
น่ารักตลอดอ่ะคู่นี้ ไม่รู้จะอิจฉาใครดีแล้วเนี่ย :-[
จะอิจฉายูที่มีแฟนแสนน่าฟัด เอ๊ย น่ารักอย่างลูกหมี
หรือจะอิจฉาลูกหมีที่มีแฟนแสนดีอย่างยูดี อิอิ :man1:
-
:-[
ถ้ามีแฟนแบบลูกหมีคงหวงเหมือนยูเหมือนกันแฮะ
:กอด1:
-
กร๊ากกกกกกกกก ชอบพี่คนที่ให้คาถาจริงจริ๊ง :m20:
-
"คาถาบูชาเมีย" เริ่ดมากอ่ะ o13
-
น่ารักที่สุดอะ :L2:
-
555 ยูนิตก็จะกลัวเมียด้วย
-
น่าร๊ากกกกกกกกกก :กอด1:
-
ทั้งหวานทั้งน่ารัก
ลูกหมีกับยูนิตน่ารักที่สุด
-
เคยอ่านคาถานี้อยู่นะ
ยูท่องไว้ไม่เสียหลายหรอก
-
สวัสดีค่ะ เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้
เขียนได้ไหลลื่นค่ะ (แต่แอบมีพิมพ์ผิดบ้างนะ ไม่เยอะมากพอกล้อมแกล้มได้)
อ่านแล้วฮาดี ทั้งหมี ทั้ง ยูนิต ทั้งเพื่อน ๆ
อืม....เขาว่าผู้ชายที่พูดคะ ขา เป็นผู้ชายอ่อนโยนนะ
วันนี้นั่งอ่านเรื่องนี้ทั้งวันเลย เป็นกำลังใจให้คนเขียน และติดตามผลงานต่อไปนะคะ
:bye2:
ปล .ยูนิต ขี้หึงมาก ถึงมากที่สุด แต่หมี "หึงหลบใน" แล้วเรื่องนี้ถ้าถามว่าใคร "ใหญ่" สุด ขอบอก "ลูกหมี" ใหญ่สุดค่ะ ฟันทิ้ง!!!!
ปล2. มีคลิปลับ ลูกหมีกับยูนิต หลุดมาบ้างไหมคะ ถ้ามีรบกวนส่งให้หน่อยนะ จะเอามาสะสม o18
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
สวัสดีค่ะ เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้
เขียนได้ไหลลื่นค่ะ (แต่แอบมีพิมพ์ผิดบ้างนะ ไม่เยอะมากพอกล้อมแกล้มได้)
อ่านแล้วฮาดี ทั้งหมี ทั้ง ยูนิต ทั้งเพื่อน ๆ
อืม....เขาว่าผู้ชายที่พูดคะ ขา เป็นผู้ชายอ่อนโยนนะ
วันนี้นั่งอ่านเรื่องนี้ทั้งวันเลย เป็นกำลังใจให้คนเขียน และติดตามผลงานต่อไปนะคะ
:bye2:
ปล .ยูนิต ขี้หึงมาก ถึงมากที่สุด แต่หมี "หึงหลบใน" แล้วเรื่องนี้ถ้าถามว่าใคร "ใหญ่" สุด ขอบอก "ลูกหมี" ใหญ่สุดค่ะ ฟันทิ้ง!!!!
ปล2. มีคลิปลับ ลูกหมีกับยูนิต หลุดมาบ้างไหมคะ ถ้ามีรบกวนส่งให้หน่อยนะ จะเอามาสะสม o18
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!! เม้นนี้จัดเต็มมากันเลยทีเดียว ขอต้อนรับเข้าสู่ บ้านของหมียูนิตคร๊าาาาา
-
ลูกหมีน่ารักม๊ากกกกกค่ะ
........................................
เค้าสงสัยรูปโปร์ไฟล์ของคนเขียนอ่ะค่ะ ว่าเป็นใคร?
-
"คาถาบูชาเมีย" 555 ยูชอบเเค่นี้ยูก็เเทบเอาขึ้นหิ้งเเล้ว
-
:-[ :jul3:
-
คิดถึง คนแต่งจังเลย :-[
คิดถึงลูกหมี กับ ยูนิตด้วย
หายไปไหนเนี้ย :m16:
จุ๊ฟๆๆๆ มาต่อเร็วๆๆๆนะคะ่ :กอด1: :pig4:
-
จิ้มจึกๆ
นั่งหลังแข็ง แต่งเรื่องนี้อยู่ แต่คาดว่าน่าจะพรุ่งนี้ ( หรือเปล่า ) :z10:
-
วันวาน 3
จากหนึ่งเดือน กลายเป็นหนึ่งปี จนเวลาล่วงเลยผ่านการใช้ชีวิตในช่วง ม.ต้น มาได้ประมาณ สองเดือน เอาง่ายๆ เลยก็คือ ตอนนี้ผมกับลูกหมีเลื่อนชั้นขึ้น ม.4 แล้วเรียบร้อยอย่างสวยงามและเป็นไปตามอย่างที่คาด โรงเรียนของผมจะจัดสอบเพื่อคัดนักเรียนเข้ามอสี่ ถ้าสอบไม่ติดก็อาจจะได้เปลี่ยนโรงเรียน หรือถ้าอยากอยู่ต่อก็ไปติดสินบนเล็กๆน้อยๆกับผู้บริหารอะไรประมาณนั้น แต่สำหรับผมกับลูกหมี สามารถสอบเข้ามาได้อย่างสวยงาม ปิดเทอมใหญ่หัวใจว้าวุ่นของเด็กคนอื่นๆก็อาจจะมีกิจกรรมทำระหว่างปิดภาคเรียนจะได้ไม่เครียด ซึ่งต่างจากผมและลูกหมีที่อ่านหนังสือสอบวันเว้นวัน ดูเหมือนจะอลังการงานสร้างที่อ่านทั้งวี่ทั้งวัน แต่สมมุตว่าไม่อ่านไป ป่านนี้ผมกับคนน่ารักคงระเห็จเร่ร่อนไปอยู่ต่างทิศต่างถิ่นแล้วครับ ทุกอย่างมันออกมาสวยงามยกเว้นอยู่อย่างเดียวนั่นก็คือ ห้องเรียนครับ ผมได้อยู่ห้องสอง ส่วนคนน่ารักได้อยู่ห้องห้า คือผมก็ไม่ทราบได้ว่า เขาแรนด้อมกันอย่างไร ทำไมผมกับที่รักต้องแยกจากกันด้วย รู้ผลวันแรกผมจะให้แม่มาย้ายห้องให้ แต่ลูกหมีห้ามไว้ บอกว่าถ้าย้ายห้องมาน่ะงอนไม่พูดด้วยหนึ่งปี พอผมถามเหตุผล คนน่ารักก็บอกว่า แยกห้องน่ะดีแล้ว ตัวจะได้ไม่ต้องติดกันอยู่ตลอดเวลา เห็นหน้ากันทุกวันเดี๋ยวจะเบื่อกันไปเสียก่อน ตอนแรกผมไม่ยอมเลยนะครับ ค้านหัวชนฝา แต่พอลูกหมีบอกว่า ถ้าผมยอมเชื่อฟังอยู่อย่างนิ่งๆ สงบๆ ห้องเดิมต่อไป จะให้ของขวัญด้วยการมีอะไรกัน ครั้งแรก ซึ่งพอได้ยินข้อเสนอ ไอ้ยูก็หัวตั้ง หางชี้ เชื่อฟังโดยเร็ว ฮ่าๆ ทนมาได้หนึ่งปีเต็มๆก็หรูเลิศแล้ว ใครจะประณามว่า ชิงสุกก่อนห่ามก็ไม่สน เพราะสำหรับลูกหมีแล้ว ยิ่งนานวันเข้ายิ่งน่ารักน่าฟัด เผลอไปเผลอมาเดี๋ยวมีคนมาฉกไปแดก เพราะฉะนั้นต้องรีบตีตราเป็นเจ้าของ พวกเห็บหมัดทั้งหลายจะได้รู้กันไปเลยว่า ใครเป็นของใคร
“พอแล้วครับ” อีกหนึ่งข้อเรียกร้องที่สุดแสนจะลำบากใจ นั่นก็คือ คนน่ารักขอร้องแกมบังคับว่าให้พูดเลิกใช้หางเสียงว่า ‘ค่ะ’ ได้แล้ว เพราะมันขึ้น ม.ปลายแล้ว ไม่เหมาะกับหนังหน้าและวุฒิภาวะ ไอ้ผมก็ตามใจแฟนอยู่แล้วเรียกอย่างไรก็ได้ เพราะอย่างไร ที่รักก็ยังคงน่ารักน่าฟัดอยู่ดี เกี่ยวไหม ฮ่าๆ
“เหอะน่า มันยังไม่หวานเลยเห็นป่ะ” คือตอนนี้ผมสองคนกำลังพักรับประทานอาหารกลางวันกันครับ เมนูวันนี้ก็คือก๋วยเตี๋ยวไก่ตุ๋นรสแซ่บ และตอนนี้ผมกำลังห้ามลูกหมีไมให้ใส่น้ำตาลไปอีก เพราะเมื่อกี้คนน่าตักไปแล้วสองช้อนโต๊ะ ชนิดที่ว่าแม่ค้าเห็นแล้วอาจจะเป็นลมได้ เพราะมันเต็มจนล้นเลยอ่ะ ลูกหมีพยายามจะตักใส่อีกครับ แต่ผมยกชามก๋วยเตี๋ยวหนี ขืนไม่ยกหนี อาหารคาวได้กลายเป็นของหวานแน่ๆ แต่ผมว่าตอนนี้มันคงจะหวานเกินลิมิตไปแล้วแหละ
“ถ้ายังดื้อจะใส่น้ำตาลอีก ยูจะไปสั่งชามใหม่มาให้นะครับ และคราวนี้ห้ามปรุงใดๆลงไปทั้งสั้น เลือกเอา จะเอาแบบไหน” ต้องปรามไว้ครับ เพราะคนน่ารักกินหวานชนิดที่ว่าหวานจนอ้วกอ่ะครับ ห้ามก็ไม่เคยฟัง บ่นไปก็แล้ว และเพราะสาเหตุนี้ไงล่ะที่ทำให้ผมต้องคอยปรุงอาหารประเภทเส้นให้ ขืนให้ปรุงเองคงได้ตักน้ำตาลใส่ห้าช้อนอย่างที่เจ้าตัวแอบทำลับหลังผมน่ะซิ
“ก็มันยังไม่หวานอ่ะ” ถ้าขนาดนี้ยังไม่เรียกว่าหวาน แล้วอะไรจะเรียกกว่าหวานครับ ลูกหมีทำหน้าบู่ ฮึดฮัด ไม่พอใจตามแบบฉบับเขานั่นแหละครับ เมื่อกี้ที่ผมตักชิมมันก็หวานเกินความพอดีมาเยอะแล้ว ขืนใส่ไปอีกก็กลายเป็นน้ำเชื่อมพอดีอ่ะ
“จะเลือกแบบไหน จะเอาชามนี้หรือจะเอาชามใหม่” เอาล่ะซิ ใครว่าไอ้ยูเผด็จการไม่เป็น มาดูซะ ว่าตอนที่ผมดุแฟนน่ะเป็นอย่างไร ไอ้เรื่องกินหวานนี่ห้ามไม่เคยฟัง ดุก็แล้วบ่นก็แล้ว คนน่าก็ทำหูทวนลม ทำทีว่าเชื่อแล้ว แต่พอผมเผลอก็เทหน้าตักคว่ำรถน้ำตาลใส่กับข้าวเป็นประจำ เดี๋ยวก็ได้เป็นเบาหวานกันพอดี ตอนนี้ก็ยิ่งหน้าหวานอยู่ด้วย = =
“.................” ความเงียบเข้าครอบงำ ไม่มีใครหน้าไหนกล้าเข้ามาปรุงก๋วยเตี๋ยวข้างๆผมสองคนเลยครับ ผมยืนมองหน้าลูกหมีที่เม้มปากแน่นอยู่ข้างๆ จนในที่สุดคนน่ารักก็เดินหนีกลับไปโต๊ะที่จองไว้ ผมก็รีบถือชามก๋วยเตี๋ยวของตัวเองและของแฟนตามไปซิครับ
“เดี๋ยวมานะครับ ยูไปซื้อน้ำก่อน” ผมวางชามก๋วยเตี๋ยวไว้ข้างหน้าลูกหมี แล้วลุกไปซื้อน้ำอีกครั้ง ถ้าเป็นช่วงเวลาปกติก็คงได้ยินเสียงคนตัวเล็กเจือยแจ้วตอบกลับมาว่าจะกินน้ำอะไร แต่วันนี้คนน่ารักของผมงอนอยู่ครับ
“ทำไมไม่กินก่อนล่ะครับ” เดินกลับมาก็ยังเห็นลูกหมีนั่งหน้างอ ชนิดทีว่าจมูกจะชิดริมฝีปากอยู่แล้ว ถ้าอยู่ที่บ้านนะ จะจับจูบเสียให้เข็ด คนอะไรจะทำหน้างอนได้น่ารักน่าชังขนาดนี้
“.........................” ไม่มีเสียงตอบรับเช่นเดิม เอาซิ อยากรู้ว่าจะนั่งทำหน้างอได้นานแค่ไหน สมองกับหัวใจสวนทางกันครับ สมองสั่งให้ดัดนิสัยของคนน่ารัก ส่วนหัวใจก็ดีเหลือหลาย สั่งให้ง้อแล้วตามใจอีกฝ่าย และไปๆมาๆดูเหมือนว่าหัวใจมันจะชนะด้วยซิ
ต่างฝ่ายนั่งจ้องหน้าซึ่งกันและกัน ผมไม่กิน ลูกหมีก็ไม่กิน จนเพื่อนๆที่เดินผ่านไปผ่านมาไม่กล้าเข้ามาทัก จนในที่สุดผมก็ฝ่ายพูดทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน
“โกรธเหรอครับ”
“......................”
“ถ้าไม่ตอบ ยูจะย้ายที่ไปนั่งข้างๆ และถ้าลูกหมีโดนลวนลามขึ้นมา ก็ไม่รู้ด้วยนะ” ลูกหมีส่งสายตาปรามๆมาให้ผม ประมาณว่าถ้ามึงลุกขึ้นมากูทุบหัวแตกแน่ แต่มีหรือที่คนหล่ออย่างผมจะกลัว เพราะในที่สาธารณอย่างนี้ คนน่ารักเขาไม่กล้าออกฤทธิ์ มากหรอกครับ อย่างมากก็แค่ทุบทีสองที ซึ่งเรี่ยวแรงเท่ามดอย่างนั้น ไม่สามารถทำให้ไอ้ยูสะเทือนแน่นอน ฮ่าๆ หล่อแล้วยังด้านอีกอ่ะครับ
“มึงไม่ต้องเลยยูนิต มึงลุก มึงเจ็บแน่” แมวหงอยที่แสนน่ารักได้กลายร่างเป็นเสือแล้วครับ ไอ้ผมก็ต้องเชื่อฟังซิครับ ตุกติกเดี๋ยวเงาหัวจะหาย = =
“งั้นหมีก็กินก๋วยเตี๋ยวได้แล้วนะครับ มันเย็นหมดแล้ว เดี๋ยวไม่อร่อย”
“ก็อยากใส่น้ำตาลเพิ่มอ่ะ มันยังไม่หวานเลยอ่ะ มึงชิมดูอีกรอบดิ” ลูกหมีเอาช้อนตักน้ำเชื่อมในชามตัวเองมาจ่อที่ปากผม ซึ่งพอผมชิมเข้าไป มันก็รสชาติเดิม หวานฉิบหาย!
“หวานแล้วคร้าบบบบ ที่รักครับ คนหล่อขอร้อง อย่าใส่น้ำตาลเพิ่มอีกเลยคร้าบบบบ” แสดงว่าทุกครั้งที่กิน ลูกหมีต้องใส่ปริมาณเท่านี้แน่นอน ไม่น่าล่ะเวลาจะกินก๋วยเตี๋ยวชอบแยกไปซื้อคนเดียว แล้วไม่ยอมให้ผมปรุงให้ เบื้องหลังมันช่างร้ายกาจอะไรเยี่ยงเน้
“ฮ่าๆ ไอ้บ้า ไม่เห็นต้องทำขนาดนั้นเลย บ้าเปล่า” ลูกหมีโหมดน่ารักๆ กลับมาแล้วครับ
“หายงอนแล้วใช่ไหมครับ”
“ไม่ได้งอน ไม่ปัญญาอ่อนขนาดนั้นหรอกน่า” ว่าแล้วคนตัวเล็กก็เริ่มก้มหน้าก้มตากินก๋วยเตี๋ยวตรงหน้าทันที เฮ้อออออออออ ทำเอาหายใจหายคอกันแทบไม่ทัน บทจะว่าง่ายก็ง่ายเสียเหลือเกิน
“ไอ้สองตัวเนี่ย มาแดกข้าวแล้วไม่เรียกเพื่อน เลวชิบหายอ่ะ” เสียงไอ้กรรดังมาก่อนตัวเลยครับ ไอ้กรรกับไอ้ฟอสเป็นเพื่อนสนิทของหมีน่ะครับพี่น้อง แต่สองคนนี้ยังไม่รู้ครับว่า ผมกับลูกหมีเป็นแฟนกัน เช่นเดียวกับเพื่อนสนิทของผมที่มีไอ้อาร์ ไอ้บัตเตอร์ ที่ไม่รู้ว่าพวกผมสองคนคบกัน ไม่ซีเรียสนะครับที่ลูกหมีไม่ให้เปิดเผย ถึงตอนแรกมันจะอึดอัดซักหน่อย แต่ยังไงเราสองคนก็ต้องแคร์สังคมรอบข้างเหมือนกันครับ ถึงจะมีหลายๆคนเริ่มสงสัยขึ้นมาบ้างแล้วว่า ผมและลูกหมีดูจะสนิทกันเกินเพื่อน ซึ่งผมขอบอกไว้เลยว่าคนไหนที่คิดอย่างนี้ คุณคิดถูกแล้วครับ!
“แล้วหมาสองตัวไหนที่บอกกูว่าให้มากินก่อน ใช่มึงหรือเปล่าไอ้กรร” ลูกหมีเงยหน้าขึ้นมาจากชามก๋วยเตี๋ยวแล้วส่งสายตาและวาจาจิกกัดโต้ตอบเพื่อนตัวเองออกไป ผมก็นั่งเฉยๆ ส่งยิ้มเล็กๆ ไม่อยากจะยุ่งเวลาเพื่อนๆเขาคุยกัน อยากนั่งฟังมากกว่า
“เออว่ะ...........คนหล่อขี้ลืม โทษที” ไอ้กรรทำหน้าตาออดอ้อนเพื่อนตัวเองได้น่าถีบมาก คือถ้ามันไม่ได้เป็นเพื่อนกับลูกหมี สาบานได้ว่ามันคงโดนผมถีบหน้าหงายไปนานแล้ว หมั่นไส้ทำตัวก่อล้อต่อซิกกับแฟนคนอื่น
“หวัดดียูนิต วันนี้ก็ยังทำหน้าเก๊กได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องเลยนะ” ไอ้ฟอส หรือ ฟลอเซนต์ นั่งลงข้างๆลูกหมีซึ่งตรงข้ามกับผม ไอ้ฟอสมันหล่อครับ มันเป็นลูกครึ่ง ผิวมันขาวแบบชาวยุโรป ขาวมากๆ ขาวกว่าผู้หญิงเสียอีก แต่สำหรับผมแล้วมันช่างหล่อแล้วทำหน้าได้กวนส้นเท้ามากๆ เวลาไอ้กรร ไอ้ฟอส ลูกหมีเดินเรียงกัน มันช่างให้บรรยากาศ นักร้องเกาหลีบุกเมืองไทยเลยครับ อิมเมจแต่ละคนช่างเจิดจรัสเสียจริงๆ ไอ้กรรก็พูดมากปากหวาน ไอ้ฟอสก็นิ่งกวนตีนๆ ลูกหมีก็น่ารักๆ แบบฉบับหยิ่งๆ แล้วอยู่ดีๆ สามคนนี้ก็มีกลุ่มแฟนคลับที่ตามกรี๊ดทุกกิจกรรมขึ้นมาซะงั้น อะไรเนี่ย!!
“ถ้านั่นคือคำชม ผมก็ต้องขอบคุณ” คือผมไม่ค่อยพูดคำหยาบเท่าไร จะพูดก็ต่อเมื่ออยู่กับเพื่อนสนิทในกลุ่มเท่านั้น ยิ่งถ้าอยู่กับลูกหมียิ่งไม่มีเลยครับ พูดเพราะๆใส่กัน มันน่ารักน่าฟังกว่าเยอะถูกไหม อีกอย่างคนอื่นจะได้มาเคารพเรา
“พวกมึงก็ไปซื้อข้าวมากินซิ เดี๋ยวออดเข้าเรียนดังขึ้นมา ไม่ได้แดกพอดีอ่ะ” คนน่ารักเงยหน้าขึ้นมาบอกเพื่อน ไอ้ฟอสกับไอ้กรรก็พยักหน้ารับ แต่ไม่ได้ปฏิบัติตาม ปากบ่นบอกว่าขี้เกียจ คนเข้าแถวซื้อข้าวในแต่ละร้านเยอะเกินไป นั่งรออีกสักแปปรอให้คนซาๆลงกว่านี้ก่อนถึงจะไปซื้อ
“ยูนิต อยากกินหนังไก่” ลูกหมีนั่งจ้องหนังไก่ในชามผมตาเป็นมันเลยครับ ผมเงยหน้ายิ้มให้เล็กน้อยแล้วค่อยๆลอกหนังไก่ออกมาแล้วเอาไปวางในชามลูกหมี
“ขอบคุณคร้าบบบบบบบบบบบบบ” นานๆทีคนน่ารักจะพูดเพราะ ถึงมันจะต้องแลกกับของกินไปก่อนก็เถอะ อย่างไรไอ้ยูก็ชอบใจอยู่ดี
“เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็น หอมแก้มซักสองทีได้ป่ะ”
“แร๊งงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!” ไอ้กรรกับไอ้ฟอสพูดออกมาพร้อมกัน ผมว่าพวกมันสองตัวรู้นั่นแหละครับว่าผมกับลูกหมีเป็นแฟนกัน แต่มันไม่อยากพูดเฉยๆ ทำทีว่าไม่รู้เรื่อง ปิดหูปิดตา มันคงอยากให้ลูกหมีไปบอกกับพวกมันเองมั้งครับ ซึ่งผิดกับผม ที่เปิดเผยเรื่องแฟนกับเพื่อนสนิทในกลุ่มอย่างไม่ปิดบัง ครั้งแรกไอ้อาร์ตกใจมาก ไม่คิดว่าผมจะมีแฟนเป็นผู้ชาย ส่วนไอ้บัตเตอร์รายนั้นชอบอกชอบใจใหญ่ เพราะมันชอบสาปแช่งผมไว้ในใจบ่อยๆว่าให้ผมมีเมียเป็นผู้ชาย
“ทะลึ่งล่ะ เดี๋ยวชามก๋วยเตี๋ยวจะลอยไปอยู่บนหัวมึงโดยไม่รู้ตัว” ชามก๋วยเตี๋ยวไม่ลอย แต่เท้าลูกหมีตอนนี้ลอยมาอยู่บนเท้าผมแล้ว เจ็บชิบหาย เหยียบแล้วบี้ไว้กับที่ จะร้องก็ร้องไม่ได้ กัดฟันทนสุดฤทธิ์ ก็ผมไม่ชงก่อนทำไมล่ะ ก้มหน้ารับกรรมต่อไป
“คาบสุดท้ายเรียนอะไรครับ” ลูกหมีเงยหน้าคิดนิดหน่อยแล้วหันไปถามเพื่อน แล้วจะทำท่าคิดทำไมครับที่รัก
“น้องฟอสครับ คาบสุดท้ายห้องเราเรียนอะไรครับ” ที่ลูกหมีพูดอยู่นี้หาใช่พูดเพื่อความสุภาพ แต่มันเป็นพูดเพื่อกวนประสาทเพื่อนตัวเองครับ
“ฟิสิกส์ครับ ไอ้เหี้ยพี่หมี” ฮ่าๆ ช่างรักกันปานจะแดกกันแล้วครับ
“ได้ยินที่มันพูดไหมยูนิต มารับเร็วๆหน่อยนะ วันนี้อยากไปเดินดูเสื้อคลุม”
“รับทราบครับ”
“ทำไมน้องไม่แต่งงานนนนนนนนน จะอยู่อีกนานเท่าหร่ายยยยยยยย” ไอ้กรรกับไอ้ฟอสร้องเพลงแซวเพื่อนตัวเองอย่างสนุกสนาน และเมื่อมันเห็นว่าลูกหมีจะลุกขึ้นเตะพวกมันเรียงตัวไอ้สองตัวร้อยก็รีบวิ่งไปทางร้านข้าวที่ตอนนี้คนซาลงมาบ้างแล้ว
“มึงแหละ ชอบพูดให้มันแซว” อ้าววววววว นั่งหล่ออยู่ดีๆ เสือกโดนหางเลขเฉยเลยครับ
“พูดตอนไหนครับ ก็ปกติ อย่างไรพวกมันก็แซวอยู่แล้ว อย่าคิดมากซิครับ”
“ต้องคิดให้มากดิ กูยังไม่พร้อมที่จะบอกพวกมันตอนนี้”
“ไม่บอกตอนนี้แล้วจะบอกตอนไหนครับ”
“ยังไม่รู้ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ก็แล้วกัน” คบกันมาก็สองปีกว่าแล้ว มีคนไม่ถึงสิบคนที่รับรู้ว่าผมกับลูกหมีเป็นแฟนกัน บางครั้งผมก็อดน้อยใจไม่ได้ แต่คิดไปคิดมา สังคมมันไม่ได้มีแค่เราสองคน ไหนจะเพื่อน พ่อแม่ พี่ป้าน้าอา ที่โคจรอยู่รอบๆตัวของลูกหมี มาตรฐานครอบครัวมันไม่เหมือนกัน แต่สำหรับผม พ่อแม่เพื่อนรับรู้กันหมดแล้วครับว่าลูกหมีน่ะว่าที่เมีย
“...................................” ไอ้ยูก็นั่งนิ่งเงียบขึ้นมาบ้าง มุกนี้ใช่บ่อย แต่ก็สำเร็จบ่อยเหมือนกัน มุขแอ๊บน้อยใจ ไม่ต้องทำไรมากครับ ก็แค่ก้มหน้านิดๆ เม้มปากหน่อยๆ หลบตาไปมา ทำตัวเงียบๆ ส่ายหัวอย่างเดียว ใครว่าผู้ชายไม่มีมารยา ผมขอค้าน เพราะผมก็ใช้มันอยู่เป็นประจำ
“เป็นไรอ่ะ”
“...............................” ส่ายหัวครั้งที่หนึ่ง เขี่ยเศษผัก เศษเส้นก๋วยเตี๋ยวในชามไปมา ก้มหน้าตาจิกโต๊ะ!
“โกรธกูเหรอ”
“เปล่าครับ”
“แล้วทำไมต้องก้มหน้าอ่ะ ถามก็ไม่ตอบ งอนเรื่องอะไรล่ะ”
“ไม่มีอะไรจริงๆครับ หมีกินต่อเถอะ จะถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว”
“ก็บอกมาก่อนซิว่าเป็นอะไร มึงก็เป็นอย่างนี้ประจำอ่ะ มีอะไรชอบเก็บเอาไปคิดมากคนเดียว พูดออกมาซิ ไม่พ่อใจอะไรพูดออกมาเลย รอฟังอยู่!” ประโยคนี้ฟังดูแล้วเหมือนหาเรื่อง แต่เจตนาจริงๆของลูกหมีก็คือความห่วงใยครับ
“ก็แค่..................คิดเรื่องหมีนิดหน่อย”
“เรื่องอะไรล่ะ ใช่เรื่องที่กูไม่บอกพวกไอ้ฟอสใช่ไหมว่ามึงกับกูเป็นอะไรกัน ใช่หรือเปล่า” ยิ่งกว่าใช่อีกครับที่รัก ผมพยักหน้าขึ้นลงเล็กน้อยๆ แล้วส่งยิ้มประจบประแจงกลับไป นาทีนี้ไม่มีการใช้มารยาสุภาพบุรุษแต่อย่างใด ทุกอย่างกลั่นกรองออกมาจากหัวใจล้วนๆ ผมมันคนอ่อนไหวง่าย กับที่เรื่องอะไรที่เกี่ยวกับลูกหมี จึงไม่แปลกใจเลยทำไมจอมยุทธ์ชอบมาตายตอบจบ ก็เพราะว่าตัวโกงไปเอานางเอกมาเป็นตัวประกันไงล่ะ เฮ้อ ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยายอ่ะ
“รักมึง” คนน่ารักเดินอ้อมโต๊ะมานั่งข้างๆผมแล้วกระซิบข้างๆหู เป็นประโยคที่ไพเราะที่สุด
“ครับ.........รักเหมือนกัน” คนตัวเล็กพยักหน้าสองทีแล้วก้มตัวลงนอนทับแขนบนโต๊ะ ผมเลยยกมือด้านที่ติดกับลูกหมีขึ้นไปวางบนพนักเก้าอี้ตัวที่ลูกหมีนั่ง ก็โอบกลายๆ นั่นแหละ ประกาศไปเลย คนที่นั่งน่ารักๆข้างผมเนี่ย เป็นของใคร
“เลิกคิดมากหรือยังล่ะ”
“เลิกแล้วครับ ยูขอโทษที่ทำตัวงี่เง่า ต่อไปจะไม่ทำอีกแล้วครับ” ขอสาบานต่อหน้าชามก๋วยเตี๋ยวว่าต่อไปนี้ ไอ้ยูคนหล่อจะงี่เง่าน้อยลงกว่าเดิม ไม่ได้สาบานว่าจะเลิกงี่เง่านะ แค่บอกว่าจะลดลงให้มันเหลือนิดเดียวเท่านั้นเอง
นั่งคุยปรับความเข้าใจกันอยู่ไม่นาน พวกไอ้เตอร์ ไอ้อาร์ ก็เดินเข้ามานั่งด้วย ลูกหมีก็เลยลุกขึ้นมาต้อนรับเพื่อนผมด้วยใบหน้าที่เพลียๆนิดหน่อย กินแล้วง่วงนี่แหละครับที่รักผม ไอ้อาร์กับไอ้เตอร์เลยบอกให้แฟมผมลงไปนอนใหม่ได้ เพราะสงสารจับใจ นั่งไปได้ซักพักพวกไอ้ฟอสไอ้กรรก็ถือจานข้าวเข้ามาสมทบ ขอบอกว่ามันช่างเหมือนบรรยากาศดาราปิดกล้องเลยครับ พวกแม่งจะทำตัวเด่นไปถึงไหน ยิ่งไอ้อาร์น่ะตัวดี เพราะมันเป็นประธานนักเรียน เลยมีน้องๆเข้ามาขอถ่ายรูปด้วยเพียบ อย่าสงสัยครับว่าทำไมมันถึงได้เป็นตั้งแต่อยู่มอสี่ ก็เพราะมันไปเตะตากรรมการฝ่ายปกครองเข้าน่ะซิ พออาจารย์ฝ่ายปกครองเสนอชื่อมันเข้าไปเป็นหนึ่งในผู้สมัคร น้องๆพี่ๆในโรงเรียนก็ชอบใจใหญ่ ลงคะแนนเลือกมันกันอย่างล้นหลาม ชนิดทีว่า พี่มอหกยังสู้ไมได้ ส่วนไอ้เตอร์ เป็นนักดนตรีครับ เล่นกีตาร์กับคีย์บอร์ด แต่ส่วนใหญ่จะเล่นคีย์บอร์ดมากกว่า ซึ่งผมว่าก็เหมาะกับมันดีกว่า หน้าหวานๆอย่างมันจะไปเล่นกีตาร์ก็หมดพอดีอ่ะ
“คุณยูนิตครับ พี่มอหกโต๊ะนั้น ขอเบอร์คุณครับ” อ้าวไอ้เหี้ยฟอส หางานให้กูทำเลยไหมล่ะ เมื่อกี้ก็เพิ่งเลิกง๊องๆแง๊งใส่กัน คือไอ้ฟอสมันเดินไปซื้อน้ำน่ะครับ แต่ขากลับโดนพี่ๆมอหกโต๊ะข้างๆล็อคตัวไว้ และเมื่อมันโดนปล่อยออกมา มันก็หางานมาให้ผมทันที
“โอ๊ย!”
“เป็ออะไรอ่ะมึง” ไอ้เตอร์ถามหน้าตาสงสัย จะให้บอกว่าแฟนเหยียบเท้า ก็กระไรอยู่นะ
“เป็นคนหล่อ” ช่างแก้ตัวได้เข้ากับหน้ามากครับไอ้ยู
“อืมจริง ถ้างั้นพี่โอ๋ ห้องหนึ่งคงไม่ลุกจีบมึงก่อน ให้เบอร์ไปดิ สวยนะมึ๊งงงงงงงง” สวยไปสวยมา เดี๋ยวกูก็ซวยพอดีอ่ะ ไอ้อาร์มันช่างพูดจากลั่นแกล้งผมได้เลวดีฉิบหาย มันขอบพูดแกล้งผมกับลูกหมีน่ะครับ แกล้งไปแกล้งมาก็โดนคนน่ารักตบกลางหลังไปจังๆหลายทีอยู่เหมือนกัน สะใจคนหล่อมาก
“ไม่เอาว่ะ กูมีที่รักของกูอยู่แล้ว .......ซี๊ดดด” คราวนี้ยิ่งกว่าเหยียบเท้าอีกครับ เพราะตอนนี้มือลูกหมีที่อยู่ใต้โต๊ะกำลังหยิกหน้าขาผมอย่างเมามันส์ ช่างเจ็บดีแท้
“อ๋อเหรอ ไม่พามาแนะนำให้เพื่อนๆ ได้รู้จักบ้างล่ะ ว่าแต่น่ารักไหมมึง” ไอ้เตอร์ทำหน้าตาโง่ได้เนียนมากๆ กูอยากขอบคุณมึงจริงๆที่ชงมาตอนนี้
“น่ารักดิ เดี๋ยวจะพามาแนะนำ” พูดมากไม่ได้ เดี๋ยวจะโดนอีก
“ตกลงไม่ให้เบอร์ใช่ไหมว่ะ กูจะได้ไปบอกพี่เขา” ไอ้ฟอสถามย้ำอีกครั้ง
“อืม บอกไปว่ากูมีแฟนแล้ว ที่สำคัญแฟนหวง!”
.
.
.
.
.
“ส่งแค่นี้ก็พอแล้ว เดี๋ยวมึงจะเข้าเรียนไมทัน” ผมเดินมาส่งลูกหมีที่อาคารหกน่ะครับ เพราะไอ้ฟอสกับไอ้กรร มีงานกับพวกสภานักเรียน ไอ้สองตัวนี้มันดารากลับชาติมาเกิดครับ โรงเรียนมีงานอะไร ก็เอาหน้าพวกมันสองตัวนี่แหละไปเป็นพรีเซนเตอร์
“ไม่โกรธเรื่องเมื่อตอนกลางวันนะครับ” ผมฉุดมือคนน่ารักให้นั่งลงที่ระเบียงหน้าห้องเรียน เพราะอาจารย์ที่สอนยังไม่มา
“เรื่องอารายยยยยยยยยยยยย ไม่ได้โกรธเลยเหอะ”
“ก็เรื่องที่พี่มอหกมาขอเบอร์ไงครับ”
“จะโกรธทำไม เขามาขอมึง ไม่ใช่มึงไปขอเขา อีกอย่างมึงก็ไม่ให้เบอร์เขาไปด้วย ไม่โกรธหรอกน่า ไอ้ยาวแม่งคิดมาก”
“แล้วถ้าให้ล่ะครับ” คนน่ารักยิ้มหวานชนิดที่ว่าน้ำตาลยังอายส่งมาให้ แต่ผมว่ามันเป็นรอยยิ้มที่เคลือบยาพิษแน่ๆครับ
“ก็ถ้าลองให้ซิ...............หึหึ” โอ๊ยยยยยยยยยย!!! นี่แค่หัวเราะธรรมดาๆนะครับ ยังน่ากลัวได้ขนาดนี้
“แหะๆ พูดเล่นครับ ไม่ทำอย่างนั้นหรอกครับ เดี๋ยวชะตาขาด”
“รู้ตัวก็ดี .........มึงไปเรียนไปเรียนได้แล้วไป ออดเข้าชั้นเรียนนานแล้ว เดี๋ยวโดนอาจารย์ด่าอีก”
“เดี๋ยวมารับหน้าห้องนะครับ”
“ไม่ต้องมารอหน้าห้องหรอกยู เดี๋ยวกูลงไปรอด้านล่างตึกแทน ขึ้นมามันเหนื่อย”
“เป็นห่วงเหรอครับ?”
“เป็นห่วงแล้วจะทำไมล่ะ!” โดนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!
*****************************************************
๐ กว่าจะเป็นตอนนี้ออกมาได้ มันช่างยากแค้น แสนสาหัสขนาดไหน
๐ คิดถึงทุกคนนนนนนนนนนนนน กอดรวบทั้งเล้า
๐ หวังว่าคนอ่านที่น่ารักทั้งหลายยังคงไม่ลืม ยูนิต+ลูกหมีนะครับ
รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~
-
:L2: :L2: :L2:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
คิดถึง
-
น่าร๊ากกกกกกกกกก :กอด1:
+1เอาไปเลย
-
น่ารักตลอดอ่ะคู่นี้ ^//^
-
น่ารักตลอดอ่ะคู่นี้ ^//^
เต๋า ชา เต๋า ชา ดิสน่ารักอ่ะ ชอบบบบบบบบบบบบๆๆ
-
ให้ค่ะ :L2: :L2: :L2:
-
ข้ามครั้งแรกไปหรือว่ายังไม่ถึงครั้งแรกหว่า :z1:
ขอบคุณคนเขียนมากๆ ค่า :pig4:
-
:กอด1:
-
ลูกหมีนี่ปากแข็ง(ไม่กล้าบอก) เออหรือจริงๆแล้วเขินมากกว่า
-
:กอด1:ยูนิตกะลูกหมีน่ารักจริงๆ....ปัจจุบันหวานยังไง..ตอนวันวานก็ยังหวานอยู่อย่างนั้น..เพิ่มมาแค่ความหื่น :laugh:
-
อ่านไปยิ้มไป
โฮ๊ย น่ารักไปไหนคู่นี้
ชอบกินก๋วยเตี๋ยวหวานเหมียนกัลลลล
ของคาวต้องหวานนำ
ของหวานต้องเค็มหน่อยๆ 555
กดบวกปล่อยเป็ดลอยคอ
-
ไม่ยอมบอกว่ายูนิตเป็นแฟน ลูกหมี เขิลเพื่อนหรอ
-
*กอดๆ* คนเขียน อิอิ :man1:
คู่นี้น่ารักที่สู๊ดดดดดดด ชอบๆ เลิฟๆลูกหมียูยู :กอด1:
ว่าแต่.. ไม่รู้ทำไมอยู่ๆก็รู้สึกกลัวดราม่า คือเดี๋ยวจะมีตอนของอนาคตด้วยใช่มั้ยคะ
แล้วจะดราม่ามั้ย จะมีเรื่องของมือที่3มั้ย ไม่รู้เป็นไรอยู่ๆก็กลัวขึ้นมา :m15:
-
อ่านไปยิ้มไป
โฮ๊ย น่ารักไปไหนคู่นี้
ชอบกินก๋วยเตี๋ยวหวานเหมียนกัลลลล
ของคาวต้องหวานนำ
ของหวานต้องเค็มหน่อยๆ 555
กดบวกปล่อยเป็ดลอยคอ
เจ้ๆ ชอบหวานๆใช่ไหม แล้วไมแต่งลมเหนือดราม่าอ่ะ
ไม่อาวววววววววววววววว อยากอ่านหวานๆ
พลีสสสสสสสสสๆ
-
*กอดๆ* คนเขียน อิอิ :man1:
คู่นี้น่ารักที่สู๊ดดดดดดด ชอบๆ เลิฟๆลูกหมียูยู :กอด1:
ว่าแต่.. ไม่รู้ทำไมอยู่ๆก็รู้สึกกลัวดราม่า คือเดี๋ยวจะมีตอนของอนาคตด้วยใช่มั้ยคะ
แล้วจะดราม่ามั้ย จะมีเรื่องของมือที่3มั้ย ไม่รู้เป็นไรอยู่ๆก็กลัวขึ้นมา :m15:
:L2: :L2:
คิดมากเกินไปหรือเปล่าาาาาาาาาาาาาา 5555555555555+ :กอด1: :กอด1:
-
หวานกันทุกเวลา อิอิ
-
:L2: :L2:
คิดมากเกินไปหรือเปล่าาาาาาาาาาาาาา 5555555555555+ :กอด1: :กอด1:
5555+ นั่นสิ สงสัยโรคกลัวดราม่ากำเริบเลยเกิดอาการฟุ้งซ่าน :-[
ว่าแต่.. หวังว่าคงไม่มีดราม่าอย่างที่กลัวจริงๆนะ ไม่งั้นล่ะก็นะ... ฮิฮิฮิ o18
จิ้ม+1ให้จ้า :man1:
-
ลูกหมีน่ารักตรงๆโดนๆ
ยูก็หล่อ หยอดหวานๆ ดีเลิศ โดนใจ
กองหนุนก็ยังเสมอต้นเสมอปลาย
ฮฺฮฺ
อะไรๆก็โดนไปซะทุกอย่างเล๊ยยยยย
><
-
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ลูกหมี กะ ยูนิตตตตตต♥.
-
อ่านแล้วอยากมีแฟน-*-
มีแฟนก็เหมือนมีผม ต้องติดตัวไปตลอด55+
ล้อเล่นนะฮิฮิ
-
ก็อยากอัพรับวันพ่อเหมือนกันอ่ะ 55555555555+ :impress2: :impress2:
-
แล้วเมื่อไหร่จะอัพเหรอคร่ะ
-
กำลังนั่นปั่นอยู่อ่ะค่ะ แต่มันไม่เสร็จซักที
-
วันวาน.....4
“.............................” คนน่ารักเดินทำหน้าระโหยโรยแรงมาแต่ไกลเลยครับ ข้างๆก็มีไอ้ฟอสกับไอ้กรรที่เดินขนาบเพื่อนมาแบบติดๆ ผมนั่งรออยู่ประมาณสิบนาที เพราะคาบเรียนสุดท้ายผมปล่อยเวลาประมาณยี่สิบนาที ก่อนมานั่งรอลูกหมีที่หน้าอาคารเรียนก็แวะซื้อมะม่วงแช่อิ่มกับน้ำผลไม้รวมมาให้ลูกหมี แฟนผมชอบมะม่วงแช่อิ่มหวานๆเป็นชีวิตจิตใจเลยครับ วันหนึ่งต้องกินอย่างน้อยสามซอง เช้า กลางวัน เย็น และถ้าผมไม่คอยห้ามคนน่ารักก็จะซื้อไปกินที่บ้านอีก เถียงกันไปมาในที่สุดผมก็ในลิมิตในการกินได้แค่สามซอง พอลูกหมีเถียงขึ้นมาอีกผมก็จะลดให้เหลือสองซอง จนเสียงเล็กๆนั่นเงียบไปครับ
“เอาซากมันไปเก็บด้วยนะ เริ่มเน่าตายแล้วล่ะ” ไอ้กรรสุดเลวผลักไหล่แฟนผมสองทีแล้วเดินเลยไป ไอ้ฟอสก็พยักหน้าให้ผมทีสองทีแล้วก็เดินตามไอ้กรรไป ผมว่าพวกมันสองคนดูออกว่าผมกับลูกหมีเป็นอะไรกัน เพียงแต่พวกมันทำท่าไม่รู้เรื่องเฉยๆ มันคงรอให้ลูกหมีบอกพวกมันอยู่นั่นแหละครับ
“เหนื่อยมากขนาดนั้นเลยเหรอครับ” ผมจับคนตัวเล็กให้นั่งข้างๆ แล้วยื่นกล่องน้ำผลไม้ที่เจาะหลอดเรียบร้อยแล้วไปให้
“มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” คนน่ารักรับไปดูด ไม่ถึงยี่สิบวิมันก็หมดครับ ผมเลยเอื้อมมือไปจับกล่องเปล่ามาถือไว้แล้วแกะซองมะม่วงแช่อิ่มแล้วยื่นไปให้อีกครั้ง
“กินมะม่วงเติมพลัง! อยากกินทีเดียวให้หมดทั้งถุงเลยอ่ะ” ที่รักครับ ถ้าทำได้ก็คงไม่ใช่คนแล้วครับ
“ใจเย็นๆ ค่อยๆกินก็ได้ครับ มันไม่หนีไปไหนอยู่แล้ว เดี๋ยวก็ติดคอพอดี”
“ทำไมมันช่างอร่อยได้ถึงเพียงนี้ O[]O!” ถ้าเป็นการ์ตูนญี่ปุ่นก็คงมีสายฟ้าฟาดขึ้นอยู่บนหัวที่รักผมนั่นแหละครับ รายนี้อลังการงานสร้างตลอ เสน่ห์อย่างหนึ่งของเขาเลยล่ะ
“จะแวะที่ไหนก่อนหรือเปล่าครับ หรือว่าตรงกับบ้านเลย” ต้องถามไว้ก่อนครับ เพราะลูกหมีจะมีกิจกรรมหลังเลิกเรียนให้ทำอยู่ประจำ ไม่ว่าจะเดินห้าง เลือกหนังสือ ดูซื้อผ้า กินข้าว ร้องเพลง เล่นดนตรี เอาง่ายๆ แทบจะไม่ว่างเลยครับ
“อยากไปเดินตลาดนัด!”
“โอเค กินของอร่อยๆที่ตลาดดีกว่าเนอะ.........”
“มันช่างเป็นความคิดที่ดีมาก องครักษ์” จากแฟน ฐานะเลื่อนแล้วครับ เป็นองครักษ์พิทักษ์คนน่ารักไปซะแล้ว
“ขอบคุณที่ชมครับเจ้าหญิง”
“เฮ้ย!ๆ ไม่ใช่ๆ ต้องเจ้าชาย เรียกเจ้าหญิงได้ไง” ท่าทางน่ะทำเป็นโวยวาย แต่หน้าน่ะแดงไปหมดแล้วครับ แต่ก็นะ แซวได้ที่ไหน ของสูงครับ แซวไม่ได้ ฮ่าๆ
“อ้าว ก็เห็นว่าน่ารักๆอย่างนี้ เหมาะที่จะเป็นเจ้าหญิงมากกว่าน่ะครับ”
“อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกก” ถ้าที่รักจะใส่เอฟเฟคกับเสียงอ้วกมากขนาดนั้น
“ยังไม่ได้แต่ง ทำไมท้องแล้วล่ะครับเนี่ย”
“เอาแหละๆ ดราม่าใส่กูแหละ ท้องห่าไรยังไม่ได้ทับ และอีกย่างใครน่ารัก เดี๋ยวตบคว่ำ กูออกจะหล่อ!” ทำไมคนน่ารัก ชอบเข้าใจใบหน้าตัวเองผิดอยู่เป็นประจำเลยครับ ก็เห็นๆกันอยู่ว่า มันน่ารัก น่าฟัดขนาดไหน คนหล่อ(ตัวจริง) เซ็ง
“หล่อก็หล่อครับ ป่ะ รีบไปดีกว่านะครับ เดี๋ยวจะค่ำซะก่อน”
“...........................” ไร้ปฏิกิริยาตอบสนอง ลูกหมีนั่งนิ่ง กินมะม่วงต่อไปหน้าตาเฉย เอาไงล่ะทีนี้ มามุกไหนอีกเนี่ยครับ
“ลุกซิครับ เดี๋ยวไปซื้อขนมที่ตลาดเย็นอีกนะครับ”
“ก็...................ขี้เกียจเดิน” นั่นไง มุกอ้อนจะขี่หลังผมล่ะซิ แต่คนมันฟอร์มจัดน่ะครับ ให้ตายอย่างไรก็ไม่กล้าพูดตรงๆหรอกครับ
“แล้วจะให้ยูทำไงครับ?” แสร้งทำหน้าโง่ แล้วถามออกไป
“อยากขี่หลัง” คนน่ารักอ้อมแอ้มบอกเสียงเบา
“ห๊ะ! ว่าไงนะครับ ไม่ได้ยินเลย” คนหล่อก็มีมารยาเหมือนกันนะครับพี่น้อง
“กวนส้นกูแหละ เดี๋ยวมึงจะโดน”
“หึหึ ทำดุกลบเกลื่อนอะไรหรือเปล่า ลูกหมีเอ๋ย”
“กลบหลุมศพมึงไง” คราวนี้ไม่ได้มาแต่เสียงครับ กระเป๋าเรียนก็ลอยตามมาด้วยฝีมือการขวางที่โคตรๆจะแม่นยำของลูกหมี และผมก็รับไว้ได้อย่างสวยงามเช่นกัน
“โอเคๆ ยอมแพ้แล้วครับ” ผมก้มลงทำท่าจะหอมแก้ม ไม่ใช่ว่าประเจิดประเจ้อนะครับ แต่มองดีๆแล้วมันไม่มีใครอยู่บริเวณนี้ต่างหากล่ะ ก็เด็กคนอื่นๆเขาก็กลับบ้านกันไปหมดแล้ว อีกอย่างบริเวณมันก็อาคารเรียน เย็นๆอย่างนี้ไม่ค่อยมีคนมาอยู่หรอกครับ ถ้าเป็นที่สนามบาส สนามบอลก็ว่าไปอย่าง
“อึ๊บบบบบบบบ!” เมื่อผมหันหลังแล้วย่อตัวเอง ลูกหมีก็วิ่ง สามคูณร้อยขึ้นมาบนหลังผม ถ้าไม่แข็งแรงจริงๆ คงได้ตายอนาถไปทั้งคู่นั่นแหละครับ
“หนักป่ะ”
“เอาความจริง หรือว่าเอาเล่นๆ”
“เอาเล่นๆก่อนดิ" ผมเอามือไขว่ไปข้างหลังประคองคนตัวเล็กให้นั่งได้ถนัดๆ ซึ่งลูกหมีก็ให้ความร่วมมือดีเหลือเกิน ดิ้นดุ๊กดิ๊กไปมา ซนจริงๆครับ
“ไม่หนักเลยครับ เบามาก กินนุ่นแทนข้าวหรือเปล่าเนี่ย”
“บ้าแล้ว ใครที่ไหนจะกินนุ่นแทนข้าวว่ะ บ้าเปล่า”
“บ้าแล้วรักหรือเปล่าครับ” ความสามารถขั้นพิเศษของผม ไม่ว่าจะคุยเรื่องอะไรอยู่ ผมสามารถโยงเรื่องนั้นเรื่องนี้เข้ามาจีบแฟนตัวเองได้แบบเนียนๆเลยครับ ซึ่งผลที่ตามมาก็คือ ...............
“.........ตุ๊บบบบ!!!!!!!.........” กลางหลังแบบเน้นๆ กำปั้นล้วนๆ เนื้อๆ เน้นๆ หนักๆ เจ็บจริงเลยล่ะครับ ก็ผมเคยบอกไปแล้วว่าคนน่ารักน่ะเขินโหด!
“ชวนกูนอกเรื่องตลอดอ่ะ ต่อเลยดิ แล้วถ้าความจริงล่ะ” ณ จุดนี้ ลูกหมีได้เอาหูผมไปเป็นตัวประกันแล้วครับ มือเล็กทำทีจับไปมาเบาๆ แต่สำหรับผมรู้ได้เลยทันทีว่า ถ้าตอบไม่ถูกใจคนน่ารักแล้วล่ะก็ ได้มีเรื่องเศร้า พระเอกหูขาดแน่ๆเลยครับ
“เรื่องจริง........ก็ น้ำหนักของลูกหมีตอนนี้ มันเพิ่มขึ้นมาอีกน่ะครับ ยูรู้สึกว่าหมีหนักขึ้น อ๊ะ!ๆ ฟังให้จบก่อนซิครับ”
“เออเร็วๆเลย พูดให้ดีนะมึง” มีขู่ปิดท้ายอีกต่างหาก พระเอกก็กลัวเป็นนะครับ
“ที่บอกว่าหนักขึ้นน่ะมันดีแล้ว เมื่อก่อนลูกหมีผอมจนแทบจะปลิวตามลม ประมาณนี้แหละครับพอดีแล้ว............กำลังน่าฟัด” แรกก็ตอบไปในระดับเสียงปกติน่ะครับ แต่อันหลังนี่ งึมงำๆอยู่คนเดียว หึหึ
“อะไรนะ ฟัดๆ อะไร”
“เปล่าครับ ยูแค่พูดว่า ลมพัดเย็นดี” กูก็นะ แถไปได้แบบสวยงามและสร้างสรรค์จริงๆ
“อ้าว ยูนิต เพื่อนเป็นอะไรล่ะ ถึงได้ขี่หลังกันมาอย่างนี้” อาจารย์มวล ฝ่ายปกครองทักพวกผมสองคน ลูกหมีดิ้นๆ จะลงมาให้ได้ แต่ผมไม่ให้ลง ก็แค่อาจารย์ทักเอง จะอายอะไร ไม่ทันแล้วล่ะที่รัก
“เจ็บขาน่ะครับ อาจารย์จะกลับบ้านแล้วเหรอครับ”
“อืม พวกเธอนายคนก็กลับบ้านกันดีๆนะ ขับรถดีๆ ปลอดภัยเอาไว้ก่อน” ผมพยักหน้ารับแล้วเดินมุ่งหน้าไปยังลานจอดรถของโรงเรียน
“ถึงแล้วครับเจ้าหญิง เอ๊ย เจ้าชาย!” เกือบเอาชีวิตรอดแทบไม่ทัน ถ้าเมื่อกี้ไม่พูดแก้นะครับ คราวนี้ผมว่าผมโดนกัดบ่าชัวร์ๆ
“หิวววววววววววว” เข้าไปนั่งในรถได้สามนาที คนน่ารักก็แผลงฤทธิ์ทันทีเลยครับ ผมจึงรีบประจำที่นั่ง รีบออกรถ มุ่งหน้าสู่ตลาดนัดแถวๆโรงเรียนทันที
“เพลียขนาดนี้ แล้วจะเดินตลาดนัดได้เหรอครับ” ผมหันไปถามลูกหมี ที่นั่งกอดเข่าอยู่ข้างๆ ท่าประจำเขาเลยล่ะ สำหรับผมมองทีไรแล้วมันให้ความรู้สึกเอ็นดูทุกที มันน่ารัก น่าถนุถนอมสุดๆเลยอ่ะครับ กอดเข่าไม่พอยังเอาคางมาเกยข่ายแล้วโยกตัวไปมาตามเสียงเพลงในรถอีกต่างหาก ใครมาเจอลูกหมีโหมดเพลียแล้วไม่หลง ผมว่ามันไม่ปกติแล้วล่ะครับ
“ไหว!” แทบจะไม่ต้องคิด เรียกได้ว่าถามปุ๊ป ตอบปั๊ป
“แน่ใจนะ”
“โคตรๆอ่ะ ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวพอได้กินข้าว มันก็มีแรงขึ้นมาเองแหละ เชื่อพี่ซิน้อง”
“โอเคครับพี่ ผมเชื่อพี่ก็ได้ครับ”
“ดีแล้วไอ้น้อง ฮ่าๆ” น่ารักอ่ะ! แฟนใครว่ะ =O=
ตลาดนัดแถวๆโรงเรียนผม ค่อนข้างใหญ่พอสมควรครับ สินค้าก็มาก ของทานก็มาก เพราะละแวกนี้โรงเรียนมัธยมกับมหาลัยอยู่สองสามแห่งน่ะครับ โซนแต่ละโซนก็แบ่งแยกกันแบบลงตัว โซนเสื้อผ้าก็อีกส่วนหนึ่ง โซนอาหารก็อีกส่วนหนึ่ง ขอบอกว่าที่นี่ขายอาหารเยอะมากๆ และสิ่งที่พวกผมสองคนมักจะซื้อกินเป็นประจำนั่นก็คือ น้ำปั่น พวกน้ำผลไม้ปั่นเพื่อสุขภาพน่ะครับ มีอยู่ครั้งหนึ่ง ลูกหมีอยากลองมะเขือเทศปั่น ซึ่งผมก็ห้ามแล้ว ให้เดาเลยนะครับ ผมว่ายังไงคนน่ารักก็กินไม่ได้แน่ๆครับ เกลียดยิ่งกว่าอะไรดี และก็เป็นอย่างที่ผมเดาไว้ไม่มีผิด ทันทีที่ดูดน้ำมะเขือเทศเข้าปาก ลูกหมีก็วิ่งไปคายทิ้งทันที และหลังจากนั้นก็กินอะไรตามไม่ได้อีกเลยครับ ได้แค่เคี้ยวหมากฝรั่งอย่างเดียว เพื่อให้รสฝาดๆเฝื่อนๆ ของมะเขือเทศจางลง
“จะเดินไปซื้อด้วยหรือเปล่าครับ” มาถึงปุ๊ป พวกผมก็เดินมาที่โซนขายอาหารทันที เรียกได้ว่าแทบวิ่ง เพราะคนตัวเล็กตอนนี้หิวจนตาลายเลยครับ
“ไปดิ จะไปเอากุ้งอบวุ่นเส้น” ไปแล้วครับวิ่งนำหน้าผมไปแล้ว ผมได้แต่ส่ายหน้าแล้วเดินตาม ระหว่างทางนี่สังเกตเลย เด็กผู้หญิงมัธยมมองลูกหมีแบบเหลียวหลังเลยครับ ประมาณว่า ทำไมกูไม่ขาวได้อย่างนี้บ้าง ก็แฟนผมน่ะ โอโม่ขั้นเทพเลยครับ อย่าได้ไปยืนเทียบ ถ้าไม่อยากดำโดยไม่มีสาเหตุ
“สั่งรอนะครับ เดี๋ยวยูจะไปซื้ออย่างอื่น” ผมหยิบแบงค์ห้าร้อยออกมาจากกระเป๋าสตางค์ตัวเอง เมื่อหยิบเสร็จก็ยื่นกระเป๋าสตางค์ให้กับลูกหมีคืน ซึ่ง นั่นกระเป๋าเงินผมไม่ใช่เหรอเนี่ย =_=
“อืมๆ มึงก็ไปซื้อดิ แล้วไปเจอกันที่โต๊ะทีเดียวเลย” ผมพยักหน้ารับ แล้วเดินไปร้านหมูย่าง
“โห! จะกินหมดเหรอครับเนี่ย” คือ โต๊ะอาหารมันก็ใหญ่แล้วนะครับ แต่พอเจอสรรพสิ่งที่ลูกหมีซื้อมาวาง โต๊ะมันก็เล็กลงไปทันที มีทั้งข้าวมันไก่ ไก่ชุบแป้งทอด กุ้งชุบแป้งทอด กุยช่ายทอด ขนมจีบ ซาลาเปาไส้หมูแดง ผัดไทยกุ้งสด หอยทอด ข้าวผัดปู ข้าวผัดน้ำพริก ทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง เยอะมากกกกกกกกกกก!
“หมดน่า ไม่หมดก็ห่อกลับบ้าน ยากไร นั่งๆ ผู้ใหญ่จะกิน ยืนค้ำหัวอยู่ได้”
“ขอโทษครับพี่” จากตอนแรกแฟน กลายเป็นองครักษ์ และตอนนี้ฐานะก็ลดอีกแล้วครับกลายเป็นรุ่นน้องของลูกหมีไปแล้ว ให้ตายเถอะ
“ไม่เป็นไรน้องๆ นั่งๆ กินซิ ไม่ต้องเกรงใจ เงินพี่เอง” เหรอครับ เงินพี่ที่ออกมาจากกระเป๋าเงินผมใช่ไหมครับ
“แล้วถ้าอิ่มจนจุก แล้วเดินตลาดไม่ได้นะครับ”
“ก็วิ่งไปอ้วกไง ไม่ยากๆ”
“ลูกหมี ถ้าทำอย่างนั้นก็โดนแน่ๆครับ กินให้ถึงแค่อิ่มพอ ไม่ต้องยัด” ถึงเวลาที่ผมต้องกลับมาโหดแล้วครับ ขืนปล่อยตามใจไปอย่างนี้มีหวังได้ท้องเสีย อาหารเป็นพิษ ไม่ได้ไปโรงเรียนเป็นอาทิตย์แน่ๆ
“ชิ ไม่ทำอยู่แล้ว พูดไปอย่างนั้นแหละ อ่ะๆ ข้าวผัดปู อย่างอร่อยอ่ะ” ลูกหมีตักข้าวผัดปูขึ้นมาจ่อปากผม ซึ่งก็ไม่ลีลาอ้าปากรับเข้าไปเคียวแต่โดยดี ข้าวของบนโต๊ของลูกหมีเมื่อรวมกับผลไม้ที่ผมไม่ซื้อมาแล้วก็แทบจะไม่มีที่ว่างเลยครับ เยอะแบบสุดๆอ่ะ
“ยูนิตแกะกุ้งให้หน่อยดิ” ไม่ต้องบอกก็จะทำอยู่แล้วครับ หน้าที่ผมเลยแหละ แกะกุ้ง แกะปู ฉีกปลาหมึก ทำจนถนัด กะว่าถ้าจบ ม.6 แล้วจะไปรับจ้างแกะกุ้ง แกะหอย แกะปู แถวๆ ทะเลครับ รายได้คงจะดี เลี้ยงเมียได้เป็นชาติละมั้ง 5555555
“ค่อยๆเคี้ยวครับ แล้วขนมจีบกินกับ ทองหยิบทองหยอดได้ไงครับ” เพลียกับคนน่ารักจริงๆ เอาขนมจีบกับขนมไทยเข้าปากพร้อมๆกัน แล้วมันจะอร่อยเหรอที่รัก
“กินได้ดิ คนมันมีความสามารถอ่ะนะ ทำอะไรก็ขึ้นอ่ะ”
“ไม่เถียงครับ อ่ะ......เสร็จแล้ว” ผมยื่นกุ้งไปไว้ในจานของที่รัก แล้วก็กลับมากินของที่อยู่บนโต๊ะ มันเยอะจนไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนดี
“หอยทอดอร่อยมากอ่ะ มึงชิมยัง” เมื่อที่รักบอกอย่างนั้น ผมก็ต้องทำตามแต่โดยดี ตักหอยทอดเข้าปากอย่างสวยงาม
“อืม...อร่อยครับ แต่ลูกหมีอย่ากินมาก เดี๋ยวจะอิ่มแล้วไม่ได้กินอย่างอื่นพอดี”
“เออๆ ใช่ว่ะ งั้นมึงก็กินแทนกูไปเลยแล้วกัน”
“.........คร้าบบบบบบบ” ลาก่อน ฝรั่ง ชมพู่ มะม่วง เห็นทีพี่คงจะไม่ได้กินน้องแล้วล่ะ ฮ่าๆ
“กินเยอะขนาดนี้ ไม่รู้ว่าเอาไปเก็บไว้ไหนหมด”
“ในพุงไง”
“ไหนครับ”
“เนียนแหละๆ เดี๋ยวเถอะ” ว้า.......โดนจับได้อีกแล้ว เมื่อกี้กะว่าจะลูบพุงขาวๆของคนน่ารักเสียหน่อย โดนจับได้ก่อนซะงั้น
“อิ่มไหมครับ ถ้าตอบว่าไม่อิ่ม เห็นทีต้องพาไปพบแพทย์” คือ ไอ้ที่ผมบอกๆมาทั้งหมด ไล่ตั้งแต่ของคาว ของหวาน ถูกลูกหมีจัดการหมดเกลี้ยงเลยครับ มีผมช่วยไปเศษหนึ่งส่วนสี่ นอกนั้นที่รักฟาดเรียบหมด
“อิ่มดิ โอ๊ยย จุกจนลุกไม่ไหวแล้วววว”
“นั่นไง เป็นอย่างที่ยูพูดผิดไหมล่ะ ก็บอกแล้วว่าอย่ากินเยอะ เดี๋ยวพอไปเดินดูของก็จุกจนอ้วกอีก”
“ขี้บ่นจัง แก่แล้วเหรอ บ่นเป็นทวดเลยอ่ะ”
“บ่นไปเท่าไร แล้วเคยฟังกันไหมครับ ตั้งท่าดื้อตลอด”
“อ่าๆ โอ่ๆ อย่าเครียดไปเลยนะคนดี เดี๋ยวเค้าก็หายจุก นั่งพักแปปนึง ฮ่าๆ จะอ้วกเพราะเรียกมึงว่าคนดีนี่แหละ”
“ออกจะน่ารัก พูดบ่อยๆนะครับ”
“ฝันเหอะ แม่ง เวลาเห็นคนอื่น เค้าคนดีๆ ที่รักๆ ใส่กันแล้วกูแทบจะอ้วกรดหน้าพวกมัน พูดอะไรไม่เข้ากับหนังหน้าเลยอ่ะ”
“ลูกหมีนั่แหละที่ไม่ปกติ มีแต่คนบอกว่าน่ารัก”
“มึงอยากเรียกแบบนี้เหรอ ตัวเองงง เค้า ออสโมซิสกันออกมาเป็น เตง ซึ่งกู งงมาก เตงเกี่ยวไรกับตะเอง กูว่าเตงนี่มันคล้ายๆ ไข่โตงเตงอ่ะ ก๊ากกกกกกกกกกกๆ” ลูกหมีหัวเราะออกมาแบบเต็มๆเลยอ่ะครับ คนรอบข้างก็มองมาแบบ ประมาณว่า ที่รักผมหน้าตาดี ให้ลงไปดิ้นอยู่ข้างล่างก็ยังดูดีครับ ฮ่าๆ
“ก็ไม่ถึงขนาดนั้น ก็แค่ไม่อยากให้พูด กูมึง”
“แล้วทำไมไม่อยากให้กูพูด กูๆ มึง ๆ ไม่สุภาพ ไม่ชอบ รังเกีจ” นั่นไง เริ่มแววๆว่าทะเลาะกันแล้วครับ พูดเรื่องนี้ทีไร ห่ำหั่นกันตลอดอ่ะ
“เปล่าครับ ก็แค่อยากให้หมีแทนตัวเองว่า ลูกหมีอะไรอย่างนี้อ่ะครับ”
“ยูนิต ลูกหมีว่าอย่างโน้น ลูกหมีว่าอย่างนี้ แหวะ !!!!!! รับไม่ได้ ก็คนมันพูดอย่างนี้มานานแล้วอ่ะ รับไม่ได้เหรอ ชิ!” ผมว่าเราสองคนควรยุติเรื่องนี้ไว้ดีกว่าครับ เดี๋ยวจะได้ทะเลาะกันแล้วไม่ได้เดินตลาดนัดพอดี
“จะกินสีไหนอ่ะ” ปิดท้ายมื้อเย็นอลังการนี้ด้วยนมเปรี้ยวครับ ลูกหมีชูขวดนมเปรี้ยวสองสี สีเขียวรสผลไม้รวมและสีชมพูรสสตอรเบอร์รี่ขึ้นมาข้างหน้าผม ตัดสินใจอยู่ประมาณห้าวินาที คิดยากนะเนี่ย
“สีเขียวครับ”
“งั้นเอาสีชมพูไปแล้วกัน” อ้าววว ที่รักครับ แล้วจะให้ผมเลือกทำไมเนี่ย เงยหน้ามองคนน่ารักที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่แกล้งผมได้ ลูกหมียื่นขวดสีชมพูดมาให้ผม ส่วนตัวเองก็ใช้หลอดเจาะขวดสีเขียวกิน พร้อมกับทำท่าทางที่บ่งบอกว่ารสชาติมันอร่อยอลังการ คงจะยั่วให้ผมหิวอะไรประมาณนี้ แต่สำหรับผม รสไหนก็กินได้ครับ ปล่อยให้เด็กตัวเล็กๆเขากินไปอย่างเอร็ดอร่อยน่ะแหละดีแล้วครับ
“อร่อยมากกกกกกกกกกก” คนน่ารักลากเสียงยาว แต่กินไปกินมาอยู่แปปเดียวก็เปลี่ยนขวด แล้วเอาขวดสีเขียวมาให้ผม ส่วนตัวเองก็คว้าขวดสีชมพูไปเจาะ แล้วก็ดูด
“ตกลงจะกินขวดไหนครับที่รัก” คนหล่องง?
“สีชมพู”
“แล้วทำไมไม่เลือกสีชมพูตั้งแต่ทีแรกครับ”
“ก็ไม่อยากเลือกอ่ะ ทำไม มีปัญหา?” นักเลงใหญ่เลยครับคราวนี้ ปล่อยไปครับ แถวนี้นักเลงเยอะ เยอะไม่เยอะมีออกท่าออกทางตลอด เห็นบางๆน่ารักๆอย่างนี้ก็เก่งวิชาป้องกันตัวเหมือนกันครับ ที่บ้านลูกหมีกลัวว่าคนน่ารักจะโดนรังแก ซึ่งในความเป็นจริงแล้วมันตรงกันข้ามเลยครับ นอกจากจะไม่มีใครกล้ารังแกลูกหมีแล้ว คนน่ารักยังมีลูกน้องตามระดับชั้นเป็นสิบๆเลยครับ เรียกว่าเดินไปไหนมาไหน คนเคารพนับหน้าถือตาเยอะมาก
“ไม่ครับ ใครจะกล้ามีล่ะครับ”
“ดีแล้วๆ อย่าคิดหือกับกูนะมึง” มันยังไม่ถึงเวลาที่ผมจะเป็นใหญ่ครับ อีกไม่นานนี่แหละครับ หึหึ (หัวเราะทำไม )
“เดี๋ยวเก็บขยะบนโต๊ะเสร็จ แล้วไปเดินดูของกันเลยนะครับ” คนน่ารักพยักหน้าแล้วเก็บรวบรวมเศษกล่องโฟมทั้งหลายใส่ถุงใบใหญ่ใบเดียวกัน จนหมด ผมก็มีหน้าที่เดินไปทิ้ง กลับมาที่โต๊ะที่รักก็ยืนถือกระเป๋านักเรียนสองใบรออยู่แล้วครับ”
ผมเดินมารับกระเป๋านักเรียนสองใบ ก็ของผมกับของลูกหมีนั่นแหละครับ ผมถือให้เขาเป็นประจำนั่นแหละ
“จับมือได้ไหมครับ”
“แล้วจะจับทำไม” แล้วคนหล่อจะตอบไปอย่างไงล่ะเนี่ย มาซะตรงๆแบบนี้
“ก็อยากจับอ่ะครับ ไม่ให้จับมือแฟนตัวเอง แล้วจะไปจับมือใคร” ที่รักตรงๆมา ผมก็ตอบไปแบบตรงๆเหมือนกัน
“ขอเวลาคิดสามวัน”
“ตลกแล้วลูกหมี ถ้าจะคิดนานขนาดนั้นะครับ”
“ก็ได้ จับก็ได้ อ่ะ..........” คนน่ารักยื่นมือขวาตัวเองออกมาด้านหน้า ซึ่งผมก็รีบกุมเอาไว้ทันที หลังจากนั้นก็เดินกันไปอย่างนี้แหละครับ คนก็มองนะ บางคนนี่มองชนิดที่ว่าเหลียวหลังแบบไม่ยอมหันหลังกลับก็มี ซึ่งผมก็ลูกหมีก็ดัดเส้นด้วยการ หันไปยิ้มแย้มใส่พวกที่มอง หลายๆคนก็อายและหลบกันไป แต่มีบางส่วนที่ยิ้มตอบแล้วชมมาออกมาตรงๆว่า พวกผมสองคนน่ารัก ขอบคุณครับ! สำหรับคำชม
“ไอ้หมีอ้วน!”
“พี่มอส!” งานเข้าไอ้ยูนิต 100% แบบเต็มๆ
*
*
*
*
*
*
*
*
๐ ถ้าโคราชจะหนาวขนาดนี้ =_=
๐ มีแต่คิดถึงงงงงงงงงงงง
๐ แม่ยก พ่อยกอยู่ไหน เรื่องนี้เงียบไปแหละ
๐ ก็อยากจะบอกว่า คิดถึงนะพี่น้องงงงงงงงงงงงงง
รักและขอบคุณ
By chocolate love ~
-
ลูกหมีกินเก่งเป็นลูกหมูเลยอะ :o
:L2: :pig4:
-
เก็บไว้ตรงไหน พี่ถามสั้นๆ o18
-
ลูกหมีกินเก่งเป็นลูกหมูเลยอะ :o
:L2: :pig4:
5555555555555555555555555+ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก หมดซึ่งคำบรรยาย หัวเราะได้อย่างเดียววววววว 555555+
-
กินเก่งมากกกกกค่ะลูกหมี o22
ปล.เดียวที่บ้านใกล้รู้เรื่องความสัมพันธ์ของทั้งคู่แล้วซิ
-
+1
ลูกหมีหน้ารักที่สุดในสามโลก o13 o13 o13 o13
-
จบตอนแบบนี้
มาต่อไวๆเลยยยยยยยย :laugh:
-
น่าจะกินยังไงก็ไม่อ้วนรึเปล่า 555 o13
-
:o8: :o8: :o8:
-
หาข้อแก้ตัวดีๆๆนะลูกหมี ไม่งั้นงานเข้าหนัก :sad11:
มาต่อแล้ว หลังจากทีรอกันมาช้านาน
เย้ ฮูเลฮูล่า 55" :really2:
สู้ๆๆนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
จุ๊ฟคนเขียน >3<"
-
กินเก่งมาก เปลี่ยนเป็นลูกหมูจะดีมั้ย :laugh: :laugh:
+1
-
:impress3:
-
น่าร๊ากกกกกกกก
พีมอสมาได้ไง งานเข้าๆ o22
-
จากลูกหมีกลายเป็นลูกหมูซะแล้ว
แต่ก็รักเหมือนเดิม :กอด1:
กดบวกปล่อยเป็ดแทนความคิดถึง :L2:
-
คิดถึงคนอ่านนนนนนนนนนนนนน
จุ๊บบบบบบบบบบบบบๆๆ
-
:catrun:
-
มากดเป็ดให้เด้อ
-
แจ้งคนอ่านที่น่ารักทุกท่าน
พอดีอาทิตย์หน้า คนแต่งติดสอบกลางภาค ซึ่งคงมาอัพไม่ได้ แต่หลังสอบก็จะมาอัพตามปกติ
ต้องขอโทษทุกท่านที่รอคอย กันอย่างใจจดใจจ่อ ขออภัยในความไม่สะดวก
สอบเสร็จก็จะมาอัพ อย่างว่องใวทันทีค่ะ
-
โอเคค่ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนสอบได้นะค่ะ o13
จะรอต่อไปนะค่ะ ^^
-
รับแซ่บค่า :กอด1:
1+จ๊า
-
รับแซ่บค่า :กอด1:
1+จ๊า
+1 ให้อย่างตอบแทน แต๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
:z2: :z13:
-
คิดถึงลูกหมี แอบหายตัวไปพักนึงกลับมารายงานตัวแล้วจ้า 555+ o18
รอๆตอนต่อไป อยากอ่านหวานๆอ่ะ อิอิ :impress2:
-
น่ารักเนาะ สองคนนี้ อิอิ
-
รอจ้า ตามมาจากหลายเรื่อง (ตามไม่ค่อยจะทัน)
ตอนนี้ทันแล้ว เรื่องนี้น่ารักมาก อ่านแล้วนึกถึงคู่รุ่นน้องสมัยเรียนมัธยม
-
อ่านทันแล้ว อิๆ เรื่องน้้น่ารักกันทุกตัวเลยน้า ทั้งพระเอก นายเอก เพื่อน พี่ น่ารักๆๆๆ :-[
-
คิดถึงเน้อ :กอด1:
-
ลูกหมู เอ๊ย !!!!ลูกหมีห้าวมากค่า
ขัดกับหน้าตาน่ารักน่าชังอย่างใหญ่หลวง
:laugh:
-
อยู่ไหนๆ
-
คิดถึงจังฮู้ :catrun:
-
คิดถึงจังเลย มาต่อเร็วๆๆนะ รออยู่กร๊าบ
-
ส่งข่าวหน่อย
ว่ายังสบายดี :L1:
-
:z6:
อย่ากระโดดถีบคนแต่งเลยนะ
ไม่มีคำพูดคำอื่นอีกแล้ว นอกจากคำว่าขอโทษ
คนแต่งจะเข้ามาบอกว่า
คนแต่งเสียใจจริงๆ
ที่.................
จะอัพนิยายเรื่องนี้ ภายในคืนนี้ให้ได้ 5555555555555555555555555555555555555+
-
คนแต่งทำเอาใจแทบ YYYYYYY
-
วันวาน..5
.
.
.
“หมีอ้วน!!..แกมาอยู่อะไรที่นี้” พี่ชายของแฟนผมตะคอกน้องชายตัวเองเสียงดังมาก ทำเอาคนที่ซื้อของอยู่แถวนั้นต้องหันมามองตามๆกัน ก็นี่มันกลางตลาดนี่ครับ ส่วนแฟนผมตอนนี้นิ่งสนิทไปแล้วครับ ใบหน้าเล็กๆซีดขึ้นมาทันตาเห็น สติสตังค์คงไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วครับ
“ผมพาลูกหมีมาซื้อของครับพี่มอส” นอกจากจะไม่ได้รับไมตรีจิตแล้ว พี่ชายของแฟนผมยังมองมาแบบขู่อาฆาตอีกต่างหาก ถามว่ากลัวไหมก็เกรงๆบ้างเล็กน้อย เพราะยังเขาก็พี่ของแฟนผมอยู่ดี
“ก็ถามน้องกู..กูไม่ได้ถามมึง....แล้วมึงเป็นใคร!” จบประโยคนี้ของพี่มอส คนน่ารักที่ยืนอยู่ข้างๆบีบมือเป็นสัญญาณจะไม่ให้ผมตอบครับ ซึ่งผมไม่เห็นด้วยเด็ดขาด ยังไงก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เอาให้รู้กันไปทั้งบ้านเลย คนอย่างยูนิตไม่เคยกลัวอยู่แล้วครับ
“ผมชื่อยูนิต เป็นแฟนของลูกหมีครับ”
“มึงว่าไงนะ..ไอ้เชี่ย! มึงบอกว่าเป็นแฟนน้องกูเหรอ สัสเอ๊ย!” พี่มอสน็อตหลุดไปแล้วครับ พี่แกเดินเข้ามากระชากคอเสื้อผมแล้วตะคอกใส่หน้าอย่างโมโห ผมก็พอจะเข้าใจ เพราะลูกหมีเล่าให้ฟังอยู่เสมอว่าพี่มอสกับพี่มังกรหวงน้องชายคนสุดท้องอย่างลูกหมีมากๆ ก็ถ้าผมมีน้องที่โคตรน่ารัก น่าทะนุถนอมอย่างนี้ผมก็หวงเหมือนกันครับ
“พี่มอสใจเย็นๆ อย่าทำร้ายยูนิตเลยนะ” ลูกหมีเข้ามาดึงแขนพี่ชายตัวเองออกไป หน้าแฟนผมตอนนี้ทั้งซีดทั้งตกใจ ดวงตากลมโตสีน้ำตาเอ่อคลอไปด้วยละอองน้ำตา ซึ่งคาดว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้ามันคงไหลแน่นอน
“จะให้พี่ใจเย็นเหรอ มันพูดอย่างนี้จะให้พี่ใจเย็นอีกหรือไง” ใจผมอยากจะเข้าไปกอดแฟนตัวเองแล้วลูบหลังให้ แต่มันก็ไม่ได้ ถ้าขืนผมทำอย่างนั้นได้มีมวกลางตลาดแน่นอน ซึ่งมันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ
“ก็หมีเป็นแฟนยูนิตจริงๆ!!” แฟนผมตะโกนใส่หน้าพี่ชายตัวเองอีกทั้งยังน้ำตาไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย ผมรีบสะบัดตัวออกจากมือของพี่มอสแล้วเข้าไปดูลูกหมีทันที เป็นไงเป็นกันว่ะ ต่อยก็ต่อย ดีกว่ามายืนมองดูแฟนตัวเองร้องไห้แล้วทำอะไรไม่ได้
“ลูกหมี! แกกล้าเสียงดังใส่พี่งั้นเหรอ” พี่มอสหันไปตะคอกแฟนผมเสียงโคตรดัง แต่ผมก็หมดความอดทนแล้วมัน
“ผมว่าพี่พอก่อนเถอะ ไม่เห็นหรือว่าไงว่าลูกหมีร้องไห้อยู่” เอาแล้วกู นอกจากพี่ชายแฟนจะไม่ชอบแล้ว ยังไปกวนตีนใส่เขาอีกต่างหาก แล้วจะรอดไหมเนี่ย
“ไอ้เหี้ย! มึงเลิกยุ่งกับน้องกูเลย” แล้วพี่มอสก็ดึงลูกหมีออกไปจากอกผม อะไรมันจไปใจหายเท่ากับการที่แฟนตัวเองโดนกระชากออกไปจากอ้อมแขนของเรา ผมจะฉุดมือลูกหมีไว้ แต่ดวงตากลมโตสบที่สบกลับมาอย่างห้ามปรามก็ทำเอาผมยั้งมือไว้เหมือนกัน ลูกหมีหันหลังมามองแล้วส่ายหน้าไม่ให้ผมตาม เอาไงล่ะทีนี้ โว๊ยยยย!
น้ำตาลูกผู้ชาย ไม่ได้ไหลออกมาพร่ำเพื่อนะครับ ผมไม่ได้ยืนร้องไห้อยู่กลางตลาดนัด แต่ผมยืนน้ำตาซึมเพราะสะเทือนกับภาพเมื่อสักครู่เท่านั้นเอง นั่นแฟนผมนะ เขาเป็นแฟนผม ลูกหมีคือแฟนของผม ทำไมคนอื่นถึงเข้ามาตัดสินว่าผมกับลูกหมีจะคลกันไม่ได้ พี่มอสเอาอะไรมาวัด ผมยังไม่ดีพออย่างนั้นเหรอ
ระหว่างทางที่ผมขับรถกลับบ้าน สติไม่อยู่กลับเนื้อกลับตัวกังวลไปต่างๆนานาว่าตอนนี้ลูกหมีจะทำอะไรอยู่ จะร้องไห้อยู่หรือเปล่า พี่มอสจะดุแฟนผมเพิ่มหรือเปล่า ใจมันพะวงไปเรื่อย จนเกือบขับรถชนท้ายรถคนอื่นอยู่หลายครั้ง จนต้องจอดข้างทางเพื่อตั้งสติให้ตัวเอง ไม่อย่างนั้นเอาชีวิตไม่รอดแน่ๆครับ
“ยูนิต...เป็นอะไรจ้ะลูก” ทันทีที่ผมเดินเข้าบ้าน ผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่ใจดีๆ และให้กำเนิดผมก็เดินเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง ผมขอทิ้งความเข้มแข็งแล้วแสดงความอ่อนแอออกมาให้ผู้หญิงคนนี้เพียงคนเดียวได้ไหม
“แม่ครับ.............” ผมเดินเข้าไปกอดแม่แล้วร้องไห้อย่างเงียบๆ แม่ดูงงๆ แต่ก็กอดตอบผมแล้วลูบหลังให้อย่างปลอบใจ
“เป็นอะไรหรือเปล่า...หรือว่าลูกหมีเป็นอะไร ยูนิตตั้งสติดีๆแล้วบอกแม่” ผมผละออกมาแล้วกับปาดน้ำตาทิ้งอย่างไม่ไยดี หมดเวลาอ่อนแอแล้ว
“พี่มอส พี่ชายของลูกหมีบอกให้ยูเลิกกับลูกหมีครับ” แม่ทำหน้าตกใจแล้วบอกให้ไปเล่าต่อที่ห้องรับแขก ระหว่างทางผมก็เล่ารายละเอียดไปด้วย แต่ไม่เล่าตรงที่พี่มอสเข้ามากระชากคอเสื้อผม ผมไม่อยากให้แม่มองพี่มอสไปทางไม่ดี เพราะถึงยังไง ก็พี่แฟนครับ
“แล้วทีนี้จะเอาอย่างไร ยูจะเลิกกับน้องจริงๆเหรอ แม่ไม่ยอมนะ คนนี้ลูกสะใภ้แม่” เห็นไหมครับว่าแม่ผมน่ะทั้งรักทั้งหลงลูกหมีขนาดไหน เวลาผมพาลูกหมีมาบ้านทีไร สองแม่ลูกเค้าก็จะชวนกันทำขนม ทำกับข้าวกระหนุงกระหนิงกันสองคน ถ้าผมไม่เรียกร้องความสนใจ ทั้งสองคนก็คงลืมผมไม่แล้วล่ะครับ
“ยูไม่เลิกแน่นอน...และยูก็มั่นใจว่าลูกหมีก็ไม่เลิกเหมือนกันครับ แต่พี่ชายทั้งสองคนของลูกหมีหวงน้องชายมากครับ นี่แหละคือปัญหา”
“ให้แม่ช่วยไหม เดี๋ยวแม่พูดให้ก็ได้นะ”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวยูจัดการกับเรื่องนี้เอง มันอาจจะเป็นบททดสอบของการคบกันก็ได้ครับ” เพราะตั้งแต่เป็นแฟนกันมา ไม่เคยมีเรื่องที่ทำให้เราต้องห่างกันเลยครับ จะมีก็แต่เรื่องที่ผมหึงแล้วก็หวงลูกหมีเกินไป คนน่ารักก็เลยชอบงอน ไอ้ผมก็เป็นคนชอบง้อซะด้วยซิ ฮ่าๆ
“จ้ะ..ถ้าไม่ไหวจริงๆก็บอกแม่กับพ่อได้นะ แม่เป็นกำลังใจให้ลูกเสมอ” ผมหอมแก้มแม่ซ้ายขวาอย่างหากำลังใจ แล้วขอตัวขึ้นมาอาบน้ำ อีกอย่างผมจะโทรหาลูกหมีด้วย อยากรู้เหมือนกันว่าแฟนผมถึงบ้านหรือยัง พี่ชายแกล้งอะไรหรือเปล่า ห่วงครับห่วง
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์น้า” ตั้งแต่ช่วงเย็น จนตอนนี้สี่ทุ่มผมโทรหาลูกหมีได้ร้อยกว่าสายแล้วครับ แต่ไม่ว่าจะโทรไปอย่างไร อีกฝ่ายก็ไม่รับโทรศัพท์ซัก ต้องมีเรื่องแน่ๆ
“จะโทรมาอะไรนักหนาว่ะ กูบอกให้มึงเลิกยุ่งกับน้องกูไงสัส!!” ว่าแล้วเชียว เพราะโทรศัพท์ไม่ได้อยู่กับลูกหมีนีเอง สงสัยคงโดนพี่มอสยึดไปแน่ๆ
“ไม่ว่าพี่จะบอกผมร้อยครั้ง ผมก็ไม่มีทางทำอย่างที่พี่พูดเด็ดขาด”
“มึงอยากโดนตีนกูเหรอว่ะ น้ำหน้าอย่างมึงดูแลลูกหมีไม่ได้หรอก ปล่อยมือไปเถอะ ....เดี๋ยวจะหาว่ากูไม่เตือน”
“พี่มอส...ผมยืนยันคำเดิมว่าจะไม่ปล่อยมือไปจากคนที่ผมรักเด็ดขาด ต่อให้พี่เอาอะไรมาขวางผมก็ไม่สน เพราะผมรักน้องพี่!!” คะแนนติดลบแน่นนอน เผลอไปตะคอกใส่พี่ชายแฟนอีกแล้ว
“มึงมันก็ดีแต่ปาก มีอะไรมาพิสูจน์ไหมล่ะว่ามึงรักน้องกู”
“พี่จะให้ผมทำอะไรเพื่อเป็นการพิสูจน์ ผมยอมทำทุกอย่าง ว่ามาเลยครับ”
“ดี!! แล้วกูจะคอยดูว่ามึงจะดีแต่ปากหรือเปล่า”
“พี่จะให้ผมทำอะไร?”
“วันพรุ่งนี้เดี๋ยวกูจะโทรไปบอกมึง! เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้เลย”
เอาวะ เป็นไงเป็นกัน!!!!!!!!
.
.
.
.
.
“เอ่อคุณครับ มารับคุณหนูเล็กเหรอครับ” ลุงยามหน้าบ้านของลูกหมีเคาะกระจกรถถามผม
“อ๋อใช่ครับ....คุณหนูเล็กของลุงเสร็จหรือยังครับ”
“วันนี้คุณหนูกลางไปส่งคุณหนูเล็กเองครับ ออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว วันนี้คุณพลาดแล้วล่ะ”
ว่าแล้วเชียว ผมสังหรณ์ใจอยู่แล้วว่าจะเจอเหตุการณ์อย่างนี้ แต่ผมก็ทนเซ่อมาจนได้ แต่ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้ไม่ทำให้ความตั้งใจของผมย่อท้อลงไปหรอกนะครับ พี่มอสเอาไปส่งที่โรงเรียน แต่ไม่ได้ตามเฝ้าตอนเรียนทั้งวันนี่ครับ ยังไงซะผมก็ต้องได้เจอแฟนผมอยู่ดี
“เฮ้ยไอ้ยู ได้ข่าวเมื่อวานงานเข้าเหรอว่ะ” ไอ้อาร์เดินเข้ามาถามอย่างห่วงใย หน้าสีเดียวกันกับไอ้เตอร์ที่ยืนอยู่ข้างๆ สงสัยเมื่อวานมีเด็กในโรงเรียนไปเห็นเหตุการณ์นี้แน่ๆ ไม่งั้นพวกมันสองคนจะรู้ได้ไง
“แม่งโคตรซวยอ่ะ กูกำลังจะไปเดินดูของกับแฟน แต่แม่งพี่แฟนโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้มาฉกแฟนกูไปต่อหน้าต่อหน้า แถมยังบอกให้กูเลิกกันด้วยนะมึง โคตรๆอ่ะ”
“แล้วทีนี้มึงจะทำไงว่ะ” ไอ้เตอร์ถาม มันเป็นคนเซนซิทีฟครับ ยิ่งเป็นเรื่องแบบนี้ด้วย
“ก็ต้องยอมทำตามเงื่อนไขของพี่มอสนั่นล่ะ ก็ไปรักน้องเขาแล้วนิครับ ให้ทำอะไรกูทำหมดล่ะ” สัจธรรมแห่งความจริงล่ะอ่ะครับ
“ชื่อมอสเหรอว่ะ หน้าตาเป็นไง โหดหรือเปล่า แต่ฟังจากที่มึงเล่า กูว่าโคตรโหดแน่ๆ” ไอ้อาร์ถาม พร้อมนึกหน้าพี่มอสไปด้วย
“หน้าโหด จบป่ะ” นิยามสำหรับพี่ชายแฟนผมมีแค่นี้จริงๆครับ
“เฮ้ยๆ ไอ้ยูแฟนมึงเดินมานู่นแล้ว” ไอ้เตอร์ชี้ไปทางด้านหลังของผม คือตอนนี้พวกผมกำลังนั่งรอเข้าแถวอยู่ตรงโต๊ะม้าหินอ่อนข้างๆเสาธงครับ ลูกหมีเดินมากับเพื่อนสนิททั้งสองคน แต่ผมก็ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ลุกขึ้นเดินไปมาสายตามองไปที่คนที่ผมคิดถึงมาตลอดทั้งคืนครับ
“ฮึกๆ ..ไอ้ยู.....อึก” นั่นไงครับ เดินมาถึงตัวผมปุ๊ปคนน่ารักก็ซบหน้าลงมาหน้าอกผมแล้วก็ร้องเลยครับ เมื่อกี้เห็นแวบๆว่าตาบวมนี่มาโรงเรียนยังไม่หยุดร้องอีกเหรอครับเนี่ย
“หมีครับ เลิกร้องนะครับ ตาบวมหมดแล้ว” ผมหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงออกมาค่อยๆเช็ดไปยังใบหน้าเล็กๆของลูกหมีที่ตอนนี้เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา ดวงตากลมโตแดงระเรื่อและบวมเป่งอีกต่างหากดูก็รู้ว่าร้องมาทั้งคืน พอรองเอามือไปสัมผัสหน้าผากเนียนมันก็เป็นอย่างที่คิดครับ แฟนผมไข้ขึ้นเสียแล้ว
“เมื่อคืน....อึก....พี่มอสยึดโทรศัพท์.....อึก.....เอาไว้......ขอ.....โทษ” ยิ่งมาทำอย่างนี้ผมก็ยิ่งสงสารซิครับ พูดไปสะอึกไป ใจคนมองมันจะขาดรอนๆอยู่แล้ว
“เลิกร้องนะครับ เดี๋ยวจะปวดหัวกว่าเดิม...รู้ตัวหรือเปล่าว่าตัวเองกำลังจะเป็นไข้” คนน่ารักส่ายหัวไปมาบนอกผม เพื่อนของลูกหมียืนมองเพื่อนตัวเองด้วยสายตาที่ห่วงใยแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เช่นเดียวกับพวกไอ้อาร์ กับไอ้เตอร์ที่มองดูแฟนผมด้วยความห่วงใจเหมือนกัน ใครมาเจอบทลูกหมีดราม่ามันต้องเป็นอย่างนี้ทุกรายครับ
“เอ่อ..ฟอส กรร นายสองคนช่วยเช็คชื่อให้ลูกหมีตอนเข้าแถวกับตอนเรียนได้ไหม วันนี้ลูกหมีเรียนไม่ไหวแน่นอนเดี๋ยวเราจะพาไปนอนห้องพยาบาลน่ะ” กรรกับฟอสพยักหน้าแล้วเดินเข้ามาดึงลูกหมีไปกอดปลอบคนละทีสองทีแล้วก็แยกย้ายไปเข้าแถว เพราะสัญญาณอดดมันเตือนแล้วครับ
“มึงไปเฝ้าแฟนมึงได้เลย เดี๋ยวพวกกูเช็คชื่อให้ มึงจะเข้าเรียนหรือเปล่า” ไอ้อาร์พูด
วันนี้คงไม่ได้เรียนแน่ๆว่ะ เช็คขาด หรืออะไรก็แล้วแต่พวกมึง กูไปแล้วนะ” พวกมันสองคนพยักหน้า ผมก็เลยจูงลูกหมีไปยังห้องพยาบาทที่ติดกับอาคารเรียนหลังที่ห้า แต่ช่วงเช้าๆอย่างนี้อาจารย์ยังไม่มาเปิดห้อง ผมกับลูกหมีก็เลยต้องนั่งรออยู่แถวๆหน้าห้องพยาบาท
“ตัวเริ่มร้อนแล้วนะครับ จะกลับบ้านไหม” มือแตะตามตัวคนน่ารัก อุณภูมิที่เพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆของลูกหมีทำเอาหัวใจผมเหมือนถูกลนด้วยไฟ มันร้อนเพราะความเป็นห่วงจนเต็มไปหมด ศีรษะทุยสวยเอนซบลงมาอย่างพักพิง ลูกหมีให้เหตุผลที่ไม่อยากกลับบ้านก็เพราะว่า ถ้ากลับบ้านไปก็จะไม่ได้เจอหน้าผม สู้นอนที่ห้องพยาบาลของโรงเรียนดีกว่า ยิ่งได้ฟังอย่างนี้แล้ว ความรักความห่วงความหวงที่ผมมีต่อลูกหมียิ่งเพิ่มขึ้นไปอีก แล้วอย่างนี้ผมจะปล่อยมือคู่นี้ไปได้อย่างไร ในเมื่ออีกฝ่ายก็ให้ความไว้วางใจผมเช่นกัน
“กูขอโทษแทนพี่มอสด้วยนะ ความจริงพี่มอสใจดีนะเว้ย” ซึ่งข้อนี้ผมก็ไม่เป็นอันทราบได้ว่าพี่มอสจะใจดีหรือเปล่า เพราะถ้าพี่แกเห็นผมเมื่อไรก็ตาม ถ้าไม่ขู่หรือด่าก็แยกเขี้ยวใส่ทันที
“ยูไม่โกรธหรอกครับ หมีไม่ต้องห่วงนะ”
“แล้วมึงจะทำตามอย่างที่พี่มอสพูดไหม” ผมก้มลงมองคนตัวเล็กที่ก้มหน้าหลบผม แถมยังพูดเสียงสั่นๆอีกต่างหาก หรือว่านี่จะเป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่ทำให้แฟนของผมต้องนอนร้องไห้ทั้งคืน
“ไม่มีทางเด็ดขาดครับ....หมีไม่ต้องคิดมากนะ ยูไม่มีวันเลิกกับหมีเด็ดขาด ยูให้สัญญา” คำสัญญาถ้าทำไม่ได้ก็อย่าพูดเสียดีกว่า นี่คือสอนที่พ่อผมบอกอยู่เสมอ แต่วันนี้ผมเชื่อมั่นในตัวเองว่า ผมจะไม่มีวันทำร้ายหัวใจดวงนี้เป็นเด็ดขาด อะไรก็ไม่สามารถแยกผมกับลูกหมีออกจากกันได้
“กูสู้นะ มึงจะสู้กับกูหรือเปล่า” มาพูดจาน่ารักน่าใคร่อย่างนี้มันต้องมีรางวัลครับ มองซ้ายมองขวาทางสะดวกแล้ว ผมจึงเชยใบหน้าน่ารักของลูกหมีขึ้นมาแล้วกดริมฝีปากจุ๊บเรียวปากบางไปสามทีติดต่อกัน ถือซะว่าเป็นเครื่องรางเพิ่มกำลังใจให้ตัวเองและแฟนก็แล้วกัน
“สู้ซิครับ หมีไม่ต้องห่วงนะ เรื่องนี้จะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เชื่อมือยูซิ” แฟนผมพยักหน้าแล้วหลับตาลง คงสู้พิษไข้ไม่ไหว รอได้สักครู่ อาจารย์ห้องพยาบาลก็มาเปิดประตูให้เรา ท่านตกใจมากที่เห็นลูกหมีหลับคาไหล่ผม ผมจึงอุ้มแฟนตัวเองไปนอนบนเตียงแล้วออกไปรับยาและแผ่นเจลลดไข้พร้อมทั้งเซ็นชื่อเสร็จสรรพ
สรุปว่าวันนี้ทั้งวันผมนั่งเฝ้าไข้แฟนตัวเองไม่ได้ไปไหนเลยครับ ถ้าตอนไหนที่ลูกหมีตื่นมือบางจะส่ายเปะปะไปทั่วเตียงเหมือนหาอะไรอยู่ แต่พอผมคว้ามือเอาไว้ เจ้าตัวก็ยิ้มเล็กน้อแล้วก็หลับต่อไปอีก ตอนเที่ยงเพื่อนๆของลูกหมีก็ทยอยกันเข้ามาเยี่ยม เพราะถ้าเข้ามาทีเดียวก็เหมือนกันไปรบกวนคนอื่นอีกทั้งคนไข้จะไม่ได้พักผ่อนอีกต่างหาก
“ใกล้ถึงเวลาเลิกเรียนแล้วนะครับ” คนตัวเล็กพยักหน้ารับรู้แล้วค่อยลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ ผมอดไม่ไหวจนต้องจูบต้อนรับเจ้าหญิงน้อยเสียหน่อย
“ไม่อยากกลับบ้านเลย” ลูกหมีพูดเสียงแหบ พร้อมกับทำหน้าเซ็งๆ
“พี่มอสจะมารับใช่ไหม เดี๋ยวยูเดินไปส่งหน้าโรงเรียนนะ”
“เฮ้ยไม่ได้นะ! เดี๋ยวได้ต่อยกันแน่ๆอ่ะ”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ หมีไม่ต้องคิดมาก ยูแค่เดินไปส่ง อีกอย่างยูไม่มีทางทำร้ายพี่ชายหมีหรอก วางใจได้” ก็ถ้าพี่มอสไม่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน ผมก็ไม่ทำอะไรแน่นอน แต่ถ้าอีกฝ่ายใช้กำลังล่ะก็ พี่แฟนก็พี่แฟนซิว่ะ สู้ไม่ถอยโว้ย ฮ่าๆ
จนถึงเวลาเลิกเรียน นักเรียนก็ต่างทยอยเดินออกจากโรงเรียน ไอ้ฟอสไอ้กรร ไอ้เตอร์ ไอ้อาร์ก็มายืนรอรับผมกับลูกหมีที่หน้าห้องพยาบาล ผมปล่อยให้ลูกหมีได้คุยธุระกับเพื่อนเขาเล็กน้อยพอเสร็จก็เข้าไปประคอง แล้วพวกผมก็ออกเดินทางไปยังหน้าโรงเรียนก่อนเป็นอันดับแรก เพราะพี่มอสได้มาจอดรถรอทีหน้าโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว
“มึงยังจำคำที่กูพูดได้ไหม” หลังจากที่ส่งลูกหมีเข้าไปในรถแล้ว พี่มอสก็เดินเข้ามาคุยกับผม โดยมีพวกเพื่อนๆของผมคุมเชิงอยู่ด้านหลัง
“ได้ครับ”
“กูคิดออกแล้ว ว่ากูจะให้มึงทำอะไร”
.
.
.
.
.
๐ เมื่อไรหนอที่เธอจะกลับมา รอนับวันเวลาเธอจะให้อภัย โกรธนานไปแล้วหรือเธอจะมีรักใหม่ ดีกันอีกครั้งได้ไหม ฉันขอโทษ!!
๐ นับเวลาที่ไม่ได้เข้ามาอัพเรื่องนี้ก็ประมาณ 2-3 เดือน รู้สึกผิดเป็นอย่างมากคนแต่งขอโทษจริงๆ คนแต่งไม่ขอแก้ตัวใดๆทั้งสิ้น
๐ ถ้าเรื่องนี้คนอ่านจะหายไปกันหมด แต่คนแต่งก็จะไม่หยุดอัพ จนกว่าเรื่องจะดำเนินไปถึงตอนจบที่สมบูรณ์แบบ
๐ ขอโทษอีกครั้งนะคะ
๐ ไม่ได้ตรวจคำผิด ถ้าเจอเยอะหน่อยก็ขออภัยจริงๆนะคะ
รักและขอบคุณ
By Chocolate love ~
-
หายไปนานมากกกกก
พอกลับมางานเข้ายูนิตซะงั้น
-
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดด ดีใจอ่ะ ลูกหมีกะนาบยูกลับมาแล้ว ว่าแล้วกลับไปอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกรอบดีกว่า ยังไงก็ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยคร่า มีความสุขและวันนี้ อิอิ
-
Unit suu suu na khaaaa.....
-
คงามรักคู่นี้ไม่ยอมจริงๆเลย
สู้ต่อไปยูนิต^^
-
หายไปนานจนเกือบลืม คนน่ารักอย่างลูกหมี เลย :laugh: แต่มาต่อให้ได้อ่านแล้วก็ดีใจจ้า ขอบคุณนะ :pig4:
-
สู้ เค้า น้า ยูนิต :กอด1:
-
เรื่องนี้น่ารักมากๆ ขอชื่นชอบคนแต่งจากใจจริง รักลูกหมี รักยูนิตมากๆ :impress2:
-
กำลังปั่น โคตรคึกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 5555555555555555++
ไม่มีใครอ่านไม่เป็นไร อ่านกันอยู่ 5-6 คนนี่แหละ
สู้โว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ( บ้าไปแล้ว ) 55555+
-
พีมอสร้ายกาส
-
พี่มอสโหด สงสารยูสงสารหมี
-
แวะมาแสดงตัวว่ายังอ่านอยู่เน้อ
ถ้าคึกก็รีบปั่นมาเล้ย
คนอ่านรออ่านอยู่
:laugh: :laugh:
-
พี่มอสมาอย่างโหด :z2:
บวกเป็ด
-
:z13: :pig4:
-
ยังติดตามเรื่องนี้อยู่เสมอค่ะ ชอบ กลับมาอ่านซ้ำหลายครั้งแล้วค่ะ o13
-
วันวาน ....6
.
.
.
.
“ทำไมหน้าเป็นอย่างนั่นล่ะยู.....มึงไปต่อยกับใครมา”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ...แค่มีเรื่องนิดหน่อย”
“นิดหน่อยบ้านมึงดิ หน้าแหก ตาแตกขนาดนี้” ความจริงที่ลูกหมีพูดเมื่อกี้นี้ก็เกินจริงไปซักหน่อยนะครับ สภาพหน้าผมไมได้เละขนาดนั้นหรอกครับ แต่ก็บวมแล้วก็ช้ำเล็กน้อย ม่วงๆเขียวๆ ทนได้ครับ แค่นี้ถือว่าเล็กน้อยเมื่อเทียบกับสิ่งที่ได้มา
“หมีก็พูดเวอร์ หน้ายูไม่ได้เละขนาดนั้นซะหน่อย” วันนี้วันเสาร์ครับ ผมหยุดอยู่บ้านตอนแรกผมว่าจะไปรับลูกหมีมาเองแต่ลุกไม่ไหว แต่ไม่รู้คนน่ารักมาได้อย่างไร
“แล้วใครมาสั่งครับ”
“พี่กรมาส่ง กูแม่งโคตรตกใจไม่คิดว่าจะมาส่ง กูแค่เดินไปบอกว่าจะมาบ้านมึง และถ้าไม่อนุญาตกูก็จะมาให้ได้ แต่พี่กรไม่ได้ว่าอะไร แถมถอยรถออกจากโรงรถขับมาส่งที่บ้านมึงอีกต่างหาก ไม่รู้ว่าอยู่ในอารมณ์ไหน กูล่ะงง”
แต่สำหรับผมนั่นคือสัญญาณที่ดีครับ เมื่อวานนี้ผมรับโทรศัพท์จากพี่มอสตอนบ่าย แค่เห็นชื่อที่โทรมาผมก็รู้ทันทีว่าโทรมาเรื่องเคลียร์กันแน่นอน ผมเลยบอกให้เพื่อนผมเช็คลาให้ แล้วออกมาพบพี่มอสที่ค่ายมวยค่ายหนึ่งแถวๆ ชานเมือง ถ้าถามว่ากลัวไหมไม่กลัวนะครับ เป็นไงเป็นกัน เคลียร์วันนี้วันเดียวให้มันจบไปเลย จะได้ไม่ต้องมีอะไรมาคาราคาซังกันอีก มีนักมวยคนหนึ่งเดินมาบอกผมว่าพี่มอสรอยู่ข้างในแล้วผมก็เดินตามเขาไป ในความคิดผมคิดว่าจะต้องมีคนเยอะเพราะเอามาขู่ผมแน่ๆ แต่นี่ไม่มีเลยครับ มีแค่พี่มอสแล้วก็ผู้ชายอีกคนหนึ่งที่ดูหน้าตาแล้วน่าจะเป็นพี่ชายคนตัวของลูกหมี
“มาแล้วเหรอไอ้เด็กน้อย.....คนนี้พี่มังกร พี่คนโตของพวกกูเอง” ผมทำความเคารพ พี่มังกรสูงสง่ามากครับ เพอร์เฟคสุดๆ นี่ซินะที่เขาเรียกว่าผู้ใหญ่ ลักษณะท่าทางน่าเคารพนับถือมากครับ
“สวัสดีครับ ผมยูนิตครับ” ผมว่าไม่ต้องแนะนำชื่อพี่กรคงรู้จักผมเป็นอย่างดีแล้วล่ะ
“กล้านะที่มาคนเดียว...ไม่กลัวเลยหรือไง” พี่กรถามผมพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ๆ ส่วนสูงไล่ๆกันครับ ผมน่าจะเตี้ยกว่าพี่กรประมาณ 3 เซนเห็นจะได้ ตอนนี้ผมสูงร้อย 180 แล้วครับ พี่กรน่าจะประมาณ183 ส่วนพี่หมีสูงเท่าๆผมครับ
“ผมคิดว่านี่คือปัญหาที่ผมควรจะจัดการด้วยตนเอง”
“อวดเก่งนี่กว่าไอ้เชี่ย ขอให้เก่งอย่างที่ปากพูดแล้วกัน” พี่มอสพูดขู่ผมอีกแล้ว คือผมอยากจะบอกว่าผมไม่ชอบให้ใครมาขู่ จะทำอะไรก็ทำเลยตอนนี้มันพร้อมทุกอย่างแล้ว
“แกรู้จักกับลูกหมีมากี่ปีแล้ว” พี่กรถามผม
“ผมรู้จักกับหมีมาตั้งแต่ตอนอยู่ ม.2 ผมเริ่มจีบเค้าตอนอยู่ ม.3 แล้วหลังาจากนั้นได้ไม่นานพวกเราก็คบกันครับ....ผมยอมรับว่าผมหลงรักน้องพี่ตั้งแต่แรกเห็น หมีเปรียบเสมือนดวงตะวันสำหรับผม” และถ้าผมขาดแสงจากดวงตะวันไปผมจะอยู่ได้อย่างไรล่ะครับ ลูกหมีเป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของผม ใครจะหาว่าผมติดแฟน คลั่งแฟน ผมก็ไม่ถือครับ ผมไม่สนว่าตัวเองจะถูกเรียกว่าอะไร ผมสนแค่ว่า จะต้องทำอย่างไรให้ลูกหมีของผมมีความสุขและมีรอยยิ้มได้ตลอดเวลา …รอยยิ้มของดวงตะวัน
“กูก็ไม่ได้จะขัดขวางความรักของมึงกับลูกหมีหรอกนะ แต่...น้องใครใครก็รักก็หวง พวกกูมีน้องแค่คนเดียว ก็อยากจะเลือกสิ่งที่ดีๆให้กับน้อง มึงอาจจะเกลียดกูกับไอ้มอสไปแล้วก็ได้ แต่ขอบอกไว้อย่างหนึ่งว่าพี่สิ่งที่พวกกูทำมันก็เพื่อลูกหมีทั้งนั้น”
ผมพยักหน้ารับรู้ ...เข้าใจครับ ก็ลูกหมีของผมน่ะน่ารักขนาดไหน พี่ชายต้องรักต้องหวงเป็นธรรมดา ผมเข้าใจความรู้สึกของพี่มอสกับพี่กรครับ แต่ผมก็ไม่อยากจะพูดอะไรออกไป เพราะเหมือนกับไปพูดเอาความดีเข้าตัว สู้มามองการกระทำดีกว่า มันพิสูจน์อะไรหลายๆอย่างได้
“ว่าไงไอ้กร ไอ้มอส คนไหนล่ะหลานเขยลุง” คุณลุงท่านหนึ่งสวมชุดนักมวยเดินออกมาจากประตูทางด้านหลังเวทีมวย ดูปราดเดียวก็รู้ว่าคุณลุงท่านนี้เป็นนักมวยมาก่อนแน่นอน เอาแล้วไงผม งานจะเข้าผมแล้วล่ะ
“เอ่อ...สวัสดีครับ ผมชื่อยูนิตครับ” แนะนำตัวไม่ก่อน พ่อสอนไว้ ( 5555+ )
“อืมมม...หน่วยก้านดี แล้วชกมวยออกหมัดเป็นหรือเปล่า”
“ก็พอได้ครับ แต่ไม่ได้เก่งอะไร” พอผมสอนให้ตั้งแต่เด็กๆ คือท่านชอบสอนศิลปะป้องกันตัวให้ผมมาตั้งแต่เด็กๆเลยครับ ปัจจุบันก็ยังฝึกอยู่ไมได้เลิกไปไหน มันก็เหมือนกับการออกกำลังกายแขนงหนึ่งนั่นแหละครับ อีกอย่างเผื่อจะเอาไว้ใช้ในยามฉุกเฉิน
“แล้วอย่างนี้จะไปสู้เหรียญทอง กับเหรียญเงินอย่างไอ้กร และไอ้มอสได้อย่างไรล่ะ ไม่น็อคตั้งแต่ 10 วิแรกเหรอ”
“คุณลุงจะให้ผมชกกับพี่มอสและพี่กรเหรอครับ” ตายห่า....แล้วอย่างนี้ผมจะมีชีวิตรอดกลับไปหาที่รักไหม ไม่ตายคาเวทีมวยเหรอ
“ก็คงต้องเป็นอย่างนั้น....ว่าไง หรือว่ากลัวแล้ว ถอดใจตอนนี้ยังทันนะ” ทั้งลุง ทั้งหลาน ร่วมมือกันตัดกำลังเขาดีเหลือเกิน แต่คิดเหรอว่าคนอย่างยูนิตจะถอย
“ก็เปล่าครับ ผมแค่ถาม จะวอห์มร่างกายก่อนหรือว่าจะชกเลยครับ” ใจจริงเขาอยากให้วอห์มก่อนนะ เพราะถ้าชกไปชกมาเป็นตะคริวไม่งั้นก็กล้ามเนื้อฉีกได้แน่ๆ
“กูให้เวลามึง 30 นาทีเท่านั้น” พี่มอสเดินมาบอกผม ส่วนพี่กรแยกไปวอห์มอยู่อีกมุมของเวทีมวยแล้ว
ผมมองซ้ายมองขวา รวบรวมสมาธิแล้วเดินไปวอห์มร่างกายอีกมุมของเวมีมวย มีพี่ๆนักมวยเอาอุปกรณ์มาให้ที่เกี่ยวกับการชกมาให้รวมไปถึงชุดร้องเท้านวมและอื่นๆมากมายจิปาถะซึ่งผมก็คุ้นเคยเป็นอย่างดี ผมกระโดดเชือก เตะกระสอบทราย และพยายามตั้งสมาธินึกถึงเทคนิคและคำสอนที่พ่อสอนให้ผม ดูก็รู้ว่าพี่มอสกับพี่กรเก่งขนาดไหน ยิ่งพี่กรมีเหรียญทองมาการันตีความเก่งกาจอย่างนี้อีก ไม่หัวก็ก้อยล่ะนะวันนี้
“การใช้กำลังไม่ใช่ทางออกที่ดีของการแก้ปัญหา แต่เธอว่าไหม ไอ้เรื่องแบบนี้มันต้องให้กำลังและแรงกายเข้ามาเพื่อตัดสินว่า คนเข้มแข็งแกร่งทุกสถานการณ์พร้อมที่จะดูแลปกป้องหลานชายฉัน เธอเห็นด้วยหรือเปล่า” คุณลุงเดินเข้ามาคุยกับผมในระหว่างที่ผมหยุดพักกินน้ำ เหลือเวลาอีก 10 นาทีเท่านั้น
“ครับ...” ผมไม่อยากพูดอะไรมาก เดี๋ยวมันจะเหมือนเป็นการไปประจบสอพลออีกฝ่าย ยิ่งพี่ชายแฟนผมทั้งสองคนเล็งผมอยู่ตลอดเวลา ไม่อยากสร้างจุดอ่อนให้ตัวเองครับ
“ถ้าเธอชนะฉันก็พร้อมที่จะรับเธอเป็นหลานอีกคนนะยูนิต แต่ถ้าแพ้...เธอจะต้องยอมรับกับผลที่มันออกมานะ”
พี่มอสตกลงกับผมไว้ว่า จะให้ผมขึ้นชกกับพี่ๆทั้งสอง กติกาทุกอย่างเป็นไปตามสากลโลก เพียงแต่ผมจะต้องสู้กับสุดยอดมวยถึงสองคน และถ้าผมแพ้ ผมจะต้องวางมือจากลูกหมี ห้ามพบ ห้ามเจอ ห้ามพูดคุย จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งสิ้น ซึ่งผมไม่มีทางยอมให้มันเกิดเหตุการณ์อย่างนั้นแน่นอน ผมคิดไว้แล้วว่า สมมุติว่าผมแพ้ผมจะย้ายโรงเรียนไปตั้งตัวใหม่ พอจบ ม.ปลายก็จะกลับมาจีบแฟนผมใหม่อีกครั้ง เอามันอย่างนี้ล่ะครับหน้ามึนๆ แต่ถ้าชนะล่ะก็ผมจะขอรางวัลชิ้นใหญ่จากลูกหมีแน่นอน
หมดเวลาวอห์มร่างกาย คุณลุงก็เรียกผมและพี่ทั้งสองคนขึ้นไปฟังกติกาบนเวที ฝั่งผมมีคุณลุงเป็นพี่เลี้ยงและฝั่งพี่มอสกับพี่กร ทั้งสองคนต่างเป็นพี่เลี้ยงให้กันและกัน ตอนแรกผมแปลกใจมาก ว่าทำไมคุณลุงถึงมาเป็นพี่เลี้ยงให้กับผม
“ก็ฉันเชียร์เธออยู่น่ะซิ” อย่างน้อยก็ทำให้ผมอุ่นใจครับว่ายังมีอีกหนึ่งคนที่อยู่ข้างผม
“ไอ้มอส บ้าพลังหมัดหนัก เพราะฉะนั้นเธอต้องตั้งการ์ดป้องกันดีๆ ชกไปบริเวณตำแหน่งของหัวใจ ยิ่งเยอะได้เท่าไรยิ่งดี เดี๋ยวมันก็เหนื่อยเอง พอการ์ดมันตก เธอก็กลั้นลมหายใจน็อคมนด้วยหมัดเดียว! เข้าใจใช่ไหม” ผมพยักหน้ารับ แล้วหันหน้าไปรับฟันยางจากพี่นักมวยอีกคน มันได้บรรยากาศเวทีมวยรุมพินีจริงๆครับ เสียแต่ไม่มีคนดูก็เท่านั้นเอง ไม่ได้รำไหว้ครูหรอกครับ แค่เดินไหว้เสาทั้งสี่เสาเพื่อเรียกขวัญและกำลังใจเท่านั้นเอง ไม่เป็นไร กำลังใจผมดีอยู่แล้ว ก็นั่งเรียนอยู่ที่โรงเรียนไงครับ
“เวลาไม่จำกัด มียกเดียว ใจเย็นๆ เล่นตามกติกา........ชกได้!!” ผมหลับตาสองวิระลึกหน้าแฟนและหน้าพ่อสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกสุดท้ายก่อนที่จะไม่ได้หายใจคล่องอีกต่อไป
พี่มอสเดินหน้าเข้ามาหาผมทันที ผมหลบหมัดของพี่มอสได้สองสามหมัดโดนจังๆก็มี ต้องดูวิธีและเทคนิคการชกของอีกฝ่ายก่อน จะออกหมัดมั่วซั่วไม่ได้เดี๋ยวได้โดนน็อค การ์ดพี่มอสแข็งมาก ชกสวนกลับไปไม่มีตก แล้วผมจะชกตำแหน่งของหัวใจได้ไงล่ะครับ
“เฮ้ย!! ป๊อดนี่หว่าเดินหนีอยู่ได้” ผมไม่ได้เดินหนีครับ ผมกำลังดูเชิงพี่อยู่ ฮ่าๆ มึงหัวเราะทำไม
“ขอโทษครับ” >>>>แล้วจะไปขอโทษเขาทำไม งงตัวเอง
“ทำอย่างที่ลุงบอก หาช่องดีๆ!” เสียงคุณลุงตะโกนมาจากด้านล่าง ผมตัดสินใจครั้งสุดท้ายปล่อยหมัดขวาชกท้องพี่มอส แล้วปล่อยหมัดซ้ายต่อยหน้าอกใกล้ๆแถวๆหัวใจทันที ไม่ต้องเสียเวลาคิดเมื่อการ์ดพี่มอสเริ่มตกผมก็ชกย้ำตรงตำแหน่งหัวใจพี่มอสไปอย่างต่อเนื่อง คลุกวงในกันสนุกสนานเลยครับ จนกรรมการต้องเข้ามาแยก เอาล่ะซิผมเหนื่อย แต่พี่มอสเหนื่อยกว่า แต่พี่มอสก็ไม่ยอมผมเหมือนกัน ปล่อยหมัดใส่ท้องตั้งหลายที จุกบวกเจ็บแล้วครับ พี่มอสถอยไปตั้งหลักแล้วฟุตเวิร์กแย็บหมัดใส่ผมไม่ยั้ง จนการ์ดผมตกแล้วพี่มอสก็ชกมาที่ท้องผมแบบเต็มๆ เขาอ่อนแล้วครับ
“อุ๊ก!!!!...” ผมเซถอยออกมามองหน้าคู่ต่อสู้ที่ยิ้มอย่างเหนือกว่า พี่มอสเดินเข้ามาหาอีกครั้งแล้วพยายามต่อยท้องผมอีกทีแต่ผมเบี่ยงตัวหลบแล้วปล่อยหมัดขวาป้องกันตัว
“ยอมแพ้ซิว่ะ ถ้ามึงไม่อยากเจ็บตัวให้มากกว่านี้” พี่มอสว่า ผมเดาว่าท่าทางพี่แกคงจะเหลือกำลังประมาณ 25 เปอร์เซ็น ส่วนผมเหลือประมาณ 10 เปอร์เซ็น กำลังกายผมถดถอย แต่กำลังใจผมเต็มเปี่ยมครับ
“ไม่!! พี่ก็ยอมแพ้ไปซิ ผมไม่ยอมแพ้เด็ดขาด ผมรักลูกหมี”
“ไอ้เชี่ย!!” พี่มอสพุ่งเข้ามาอย่างเร็วแล้วใส่หมัดย้ำที่ท้องผมไม่ยั้ง อยากบอกว่าถึงตอนนี้แล้วผมโตรจุกมันอัดแน่นไม่หมด หายใจแทบไม่ออก ถ้าขืนปล่อยให้เป็นอย่างนี้มีหวังผมโดนน๊อคแน่นอน ถ้าผมไม่รีบชิงหาช่องทางน๊อคอีกฝ่ายไปก่อน ผมนี่แหละจะโดนน๊อคแทน
“อ๊ากกกกกก!!!!!!!!!!” ผมกลั้นลมหายใจฮึดสุดท้ายปล่อยหมัดรัวใส่พี่มอสไม่ยั้ง ตาจ้องนิ่งที่เป้าหมาย สมาธิจดจ่อ สมองประมวลผลแต่ภาพของลูกหมี
..............รอยยิ้มของลูกหมี...........
“..........................................” ผมยืนมองดูพี่มอสที่ล้มตัวนอนอยู่ข้างๆ กรรมการเข้ามานับ เสียงกรรมการนับตัวเลขไม่ได้เข้าหัวผมเลยซักนิด ผมกำลังอ้อนวอนขอพรกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั่วโลกว่าอย่าให้พี่มอสลุกขึ้น เพราะตอนนี้ร่างกายผมมันไม่ไหวแล้ว ผมกัดฟันยืนขาแข็งเพราะไม่อยากล้มลงไป อีกนิดเดียวเท่านั้น เพียงนิดเดียวเท่านั้นที่ผมจะชนะ
.
.
.
.
“ไอ้หนุ่มนี่ชนะ” กรรมการชูมือผมขึ้น นี่ผมชนะแล้วเหรอ ชนะแล้วซินะ ผมชนะพี่มอสแล้วซินะ
“เฮ้!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เสียงเชียร์ดังขึ้นทันที
“อ้าวเฮ้ย!!!........” สำนึกสุดท้ายผมมองไปเห็นรอยยิ้มชื่นชมจากพี่กร ที่ยืนอยู่ด้านล่างของเวทีข้างๆกับคุณลุงทั้งสองคนยิ้มให้ผม...รอยยิ้มชื่นชม
.
.
.
.
.
“จะบอกได้หรือยังว่าไปมีเรื่องกับใคร” หลังจากสวัสดีพ่อกับแม่ผมแล้ว ลูกหมีก็จัดการลากลูกชายเจ้าของบ้านอย่างผมขึ้นมาบนห้องแล้วจัดการชำระโทษผมอย่างแสนสาหัสด้วยการดึงไปหอมแก้มซ้ายขวา หน้าบานเท่าจานดาวเดียวซิผม ฮ่าๆ
“เมื่อวานที่ให้ลูกหมีกลับกับพวกฟอส ก็เพราะว่าพี่มอสกับพี่กรเรียกผมไปเคลียร์”
“แล้วมึงก็โดนรุมเหรอ!!” นั่นไงครับ พอเล่าให้คนน่ารักฟังยังไม่ทันจบเรื่องก็เดาไปก่อนเลย
“ไม่ใช่ครับ ก็คุยกันอย่างลูกผู้ชาย ไม่มีอะไรหรอกครบ ตอนนี้ทุกอย่างโอเคแล้ว...เราสองคนคบกันอย่างเปิดเผยกับที่บ้านได้แล้วนะครับ” ผมดึงเอวลูกหมีเข้ามากอดแล้วก็วางหน้าบวมๆของตัวเองซุกซอกคอหอมๆของคนน่ารัก หากำไรเล็กๆน้อย เพื่อประทังชีวิตไปวันๆ ฮ่าๆ
“คุยบ้าอะไรหน้าแหก ปากแตกอย่างนี้ว่ะ”
“ก็คุยกันอย่างลูกผู้ชายไงครับ....” หลังจากที่ผมสลบไปนานเท่าไรไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีว่าตื่นอยู่ในห้องพักฟื้นของค่ายมวย คุณลุงยืนอยู่ข้างๆ และด้านหลังของคุณลุงมีพี่กรที่ประคบน้ำแข็งพี่มอสอยู่ ให้ตายซิ นึกแล้วเจ็บใจ คนที่โดนน็อคคือพี่มอสแต่กลับไม่สลบ แต่ดันมาเป็นผมเองที่สลบซะงั้น นึกแล้วยังเจ็บใจตัวเองไม่หาย
“มึงจะไปรับกูได้อีกแล้วใช่ไหม”
“ได้ซิครับ ยูจะไปรับไปส่งลูกหมีเหมือนเดิม ไม่ขาดตกบกพร่องในหน้าที่แน่นอน”
“อื้อ....ง่วงอ่ะมึง” ก็สมควรง่วงล่ะครับ ก็คนน่ารักแหกขี้ตามาหาผมตั้งแต่เช้าซะอย่างนี้ อีกอย่างบรรยากาศวันนี้ก็ครึ้มฟ้าครึ้มฝน ท้องฟ้าไม่สว่างไสวเหมือนอย่างทุกวัน เหมาะสมแก่การนอนกอดกันเป็นที่สุด
เมื่อวานแม่เห็นหน้าผมก็ตกใจใหญ่คิดไปว่าไปมีเรื่องที่ไหนมา พอเล่าทุกอย่างให้ท่านฟังท่านก็ไม่โกรธอะไร เพียงแต่ยิ้มปลอบโยนและให้กำลังใจเท่านั้น ท่านไม่นึกโทษใครทั้งนั้น อีกอย่างท่านไม่ได้โกรธพี่มอสกับพี่กรที่ใช้กำลังตัดสินปัญหา แถมยังบอกให้ผมเชิญพี่มอสกับพี่กรมาทานข้าวเพื่อกระชับความสัมพันธ์ของสองบ้านอีกต่างหาก
“แล้วทานข้าวเช้ามาหรือยังครับ” คนน่ารักส่ายหัวไปมา จากตอนแรกที่เป็นคนซุกซบลูกหมี ตอนนี้กลายเป็นลูกหมีที่ซุกอกผม อีกทั้งยังขยับหัวไปมาอย่างอ้อนๆอีกต่างหาก น่ารักเหมือนแมวไม่มีผิด
“ลงไปทานข้าวเช้าก่อนนะครับ แล้วค่อยขึ้นมานั่งเล่นบนห้อง”
“ยังไม่หิวอ่ะ...แต่ลงไปช่วยแม่ทำกับข้าวดีกว่า” ว่าแล้วคนน่ารักก็ลุกขึ้น พร้อมฉุดมมือผมลุกอีกต่างหาก พอเรื่องที่เกี่ยวกับอาหารล่ะมีแรงขึ้นมาทันตาเห็น
.
.
.
.
.
๐ เนื้อเรื่องตอนนี้คือตอนที่ยูนิตเล่าถึงอดีตนะคะ เพราะฉะนั้นเหลืออีกไม่กี่ตอนมันก็จบ แล้วลูกหมีก็จะออกมาดำเนินเรื่องของตอนปัจจุบันแทน แล้วเรื่องก็จะจบค่ะ
๐ ลำบาก ลำบนกันน่าดู ระหว่างคนอ่าน กับคนเขียน 555555555555555+
๐ มันน่าเบื่อ ไม่สนุกก็ขออภัย นะคะ
๐ ขอบคุณทุกแรงใจ ที่ทำให้มีกำลังแรงใจแต่งนิยายต่อไป
๐ คำผิดอาจจะเยอะไปหน่อยนะคะ รีบลงจริงๆ
รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~
-
เย้^^ ดีใจกับทั้งคู่ด้วยที่ได้คบกัน
-
:L2: มาเพิ่มเติมกำลังใจจ้า
-
น่ารักที่สุดเลยลูกหมี
มาต่อเร็วๆนะครับ
-
ดีใจด้วยยูนิต
รักลูกหมีน้อยมากๆนะ
:impress2:
-
Yeah~nai thii sud unit kor paan daan phii phii ma dai laew,,,dii jai duai jaa...
-
ลูกหมีหน้ารักเวอร์ๆอะ
-
ฝ่าฟันกันน่าดู พี่ก็หวงน้องเหลือเกิน
-
เอาน่าเอาน่า
เพิ่มเติมกำลังใจกันดีกว่า :L1:
บวกเป็ด
-
ยินดีด้วยยูนิต อิอิ รางวัลใหญ่นะเนี่ย ลูกหมีนะ
สนุกมากค่ะ :กอด1:
กดเป็ด
-
:เฮ้อ: นึกว่าจะแพ้ซะอีกใจหายหมด
P.S. ตบมือให้ยูนิตหน่อยเร็ว :L2:
-
ขอบคุณทุกคอมเม้น
กอดรวบบบบบบบบบบบบบบบบบ ***
พวกคุณรู้หรือเปล่า ว่าทุกๆคอมเม้นคือกำลังแรงใจ ให้คนแต่งนิยายขนาดไหน :L1: :L1: :L2: :L2:
-
สนุกค่ะ ไม่อยากให้จบเลย T_T
-
ได้ลูกหมีมาด้วยความยากลำบากน่าดูนะยู 555
พี่มอสหวงน้องเว่อร์ๆ
น่ารักที่สุดคู่นี้ น่ารักที่สุดคนเขียนนนน
+1 ให้จ้าาา
-
รออยู่น๊า :กอด1:
-
ลำบากน่าดู
-
จะบอกว่าท้องเสีย :sad4: :sad4:
หมดแรงงงงงงงงงงงงอ้ะ สมเพชตัวเอง ลุกขึ้นมาปั่นมิไหว
ขออภัยทุกท่านจริงๆ
-
ไม่เป็นไรคร่า รอได้คร่า ขอให้หายไวๆๆนะคร่า
-
:catrun:
-
หายไวๆนะครับ
มาต่อให้อ่านเร็วๆนะครับผม
คิดถึงแย้ว
-
วันวาน 7
ใกล้จะถึงฤดูสอบปลายภาคแล้วครับ ช่วงนี้อากาศหนาวขึ้นเรื่อยๆ จากตอนแรกที่ลูกหมีดื้อไม่ยอมใส่เสื้อกันหนาวมาเพราะเหตุผลส่วนตัวที่โคตรจะฟังขึ้นว่าใส่มาแล้วไม่เท่ห์ จนตอนนี้อุณหภูมิมันลดลงเรื่อยๆก็ต้องใส่มาครับ ถ้าไม่ใส่คราวนี้ผมจับใส่แน่นอน เรื่องดื้อ เรื่องเถียงกับผมนี่งานอดิเรกเขาเลยล่ะ แฟนผมเป็นคนผิวขาวจัดยิ่งพอมาเจออากาศอย่างนี้อีก ยิ่งเลวร้ายครับ จากที่ว่าขาวแล้วยิ่งขาวยิ่งซีดเข้าไปใหญ่ จับเบาๆหรือจิ้มเบาๆก็เป็นรอยครับ เหมือนคนขี้โรค แต่ความจริงแล้วก็แข็งแรงดีครับ เพียงแต่ผิวขาวจัดเท่านั้น จากที่ว่าหวงมากแล้ว เพราะอุณหภูมิลดลงผมยิ่งหวงแฟนเข้าไปใหญ่ แปลไทยเป็นไทยก็ประมาณ ดูแลดีเกินไป อะไรแบบนี้ ฮ่าๆ
“หนาวมากกกกก” คนตัวเล็กที่เดินอยู่ข้างๆผม ยกมือขึ้นมาทูกันแล้วเป่าไอออกมาปากจาก แล้วก็หัวเราะคิกคักว่าตัวเองทำได้ โคตรน่ารักอ่ะครับ
“ใส่ถุงมือไหมครับ” ผมคว้ามือบางมากุมสอดประสานเพื่อถ่ายเทความอบอุ่นให้กับคนตัวเล็ก มือลูกหมีเย็นเจี๊ยบเลยครับ
“ไม่อ่ะ ก็ไม่อยากเป็นเด็กเกาหลี แค่นี้ก็โอเคแล้ว มือมึงอุ่นจัง” พูดอย่างเดียวก็ได้ครับ ไม่ต้องเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มหวานให้ แค่นี้ไอ้ยูนิตมันก็ไปไหนไม่รอดแล้วครับลูกหมี
“มือคู่นี้ สำหรับลูกหมีคนเดียวเลยรู้ไหม” เล่นบทกุ๊กกิ๊กกันตั้งแต่เช้าเลยครับ ฮ่าๆ คนอื่นๆที่ผ่านไปมาก็ส่งยิ้มให้ มีเพื่อนๆ น้องๆที่ยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปพวกผมสองคนด้วย ก็ไม่ได้ห้ามครับ คือสำหรับผมถ้ายิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เขาอยากถ่ายก็ให้เขาถ่ายไปเถอะครับ แต่ก็ตกลงในเว็บบอร์ดแล้วว่าถึงรักถึงเชียร์ขนาดไหนก็ให้ความเป็นส่วนตัวเหมือนกันครับ แฟนคลับผมกับแฟนคลับลูกหมีโคตรน่ารักอ่ะ
“รู้แล้วน่า ย้ำอยู่ได้” คนน่ารักแกล้งทำหน้าไม่พอใจ แต่ทำไมแก้มมันแดงๆครับ อยากก้มลงไปหอมสักทีสองทีจริงๆ
พวกผมเดินไปนั่งโต๊ะที่นั่งประจำเพื่อรอเข้าแถว นั่งรอได้ไม่นาน พวกไอ้ฟอส ไอ้กรร ไอ้อาร์ ไอ้เตอร์ก็ถยอยกันมาจนครบ พอถึงเวลาเข้าแถวก็แยกย้ายกันครับ เพราะอยู่คนละห้อง ซึ่งผมก็ใช้วิชาเนียนส่วนตัวเดินไปส่งลูกหมีถึงแถว เรียกสายตาล้อๆจากเพื่อนๆของลูกหมีได้เยอะเลยทีเดียว คนน่ารักก็ส่งสายตาเขียวๆบอกเป็นนัยๆให้ผมกลับไปได้แล้ว แต่ก่อนไปก็ไม่ลืมขยิบตาให้อย่างรวดเร็ว ฮ่าๆ
“สวัสดีนักเรียนที่น่ารักทุกคน อีกสองสัปดาห์ก็จะถึงวันสอบปลายภาค ครูอยากให้นักเรียนทุกคนตั้งใจเรียนและทบทวนการอ่านหนังสือให้ดี ................” เสียง ผอ. ให้โอวาทอวยพรพวกผมอย่างเหยียดยาว ก็อย่างที่ ผอ.บอกนั่นแหละครับ แต่สำหรับผมยังเหลือแข่งบาสกับโรงเรียนเครือข่ายอีกครับ ก็ซ่อมมาได้สักพักหนึ่งแล้วครับ เพราะแข่งอาทิตย์หน้า แต่สำหรับผมกำลังใจดีครับ มีคนน่ารักไปนั่งคอยอยู่ข้างสนาม เวลาเหนื่อๆหันไปมองหน้าลูกหมีทีไร ความเหนื่อยหายไปแบบปลิดทิ้งเลยครับ
“และสำหรับนักเรียนชั้น ม.3 ที่กำลังฝึกซ้อมกีฬาบาสเกตบอลอยู่นั้น ผอ. อยากแนะนำว่าให้แบ่งเวลาดีๆ เดี๋ยวจะสอบไม่ได้เหมือนเพื่อนๆเขา” แล้วท่านก็เริ่มอวยพรแบบจริงๆจังๆครับ หันซ้ายหันขวาเห็นเพื่อนคนอื่นยกมือท่วมหัวแล้วภาวนาสาธุผมก็ทำตามบ้าง เผื่อจะได้เกรดสี่มาสักตัวสองตัว
“นักเรียนชั้น ม.3 อยู่พบ อ.สมชายก่อนค่ะ ........นักเรียนชั้น ม.1 ลุกได้ค่ะ” เสียงกรรมการนักเรียนประกาศอยู่หน้าเสาธง ทำให้พวกผมรู้ทันทีว่า อ.สมชาย ฝ่ายปกครองจะต้องมาตรวจอะไรแน่ๆ ไม่ตรวจชุด ก็ตรวจผม ตรวจรองเท้านี่แหละ ถ้าโดนตีช่วงหน้าหนาวอย่างนี้มันเจ็บแสบไปถึงกระดูกเลยครับ
อ.สมชาย อาร์ทตัวพ่อรอให้นักเรียนทุกชั้นเดินเดินออกไปจนหมด เหลือเพียงแต่เด็ก ม.3 ตาดำๆ ที่นั่งรอรับกรรมที่สิ่งที่ทำไว้ คืออาจารย์สมชายแกเป็นหัวหน้าระดับของเด็ก ม.3 ด้วยไงครับ แกเลยเข้มเป็นพิเศษพวกไหนดื้อๆ ขึ้นห้องปกครองบ่อยก็สนิทกับแกเป็นพิเศษเหมือนกัน ก็ส่วนมากได้ใจเด็กดื้อไปเหมือนกันครับ อย่างวันไหนเดินตรวจรั้วโรงเรียนอยู่ แล้ววันนั้นทะเลาะกับเมียหมดอารมณ์จับเด็กขึ้นห้องปกครอง แกก็จะไม่จับแถมด้วยการดูต้นทางให้ พวกผมก็รักและเคารพแกเหมือนพ่อคนหนึ่งแหละครับ
“วันนี้คือวันอังคาร และห้องที่ได้ใส่ชุดพละมีเพียงห้องเลขคู่ ซึ่งก็คือ 2,4,6,8 แล้วห้องที่เหลือหมายความว่าไง? แกถือไม้เรียวที่พวกผมได้ลิ้มลองมาแล้วว่ามันปวดแสบขนาดไหน ผมอยู่ 3/2 ครับ แต่ที่รักผมนี่ซิอยู่ห้องเลขคลี่ ลูกหมีอยู่ห้อง 3/5 ครับ แล้วที่สำคัญที่รักผมใส่ชุดพละมาด้วยซิ งานนี้มีแต่ตายกับตาย
“คืออาจารย์ครับ ช่วงนี้มันหนาวครับ อนุโลมไม่ได้เหรอครับ” มีผู้กล้าจากห้องสามลุกขึ้นยืนแล้วพูดขอให้แกไม่ต้องตี คือจะทำอย่างอื่นก็ได้ เก็บขยะ วิดพื้น ปั่นจิ้งหรีด วิ่งรอบสนาม ไม่มีใครอิดออดทำหรอกครับ แต่ไอ้ที่ตีสามทีติดนี่มันเจ็บปวดแสนสาหัสนะครับ
“ครูเข้าใจว่าช่วงนี้มันหนาว แต่มันก็หนาวยังไม่มาก เอาไว้ให้อุณหภูมิลดลงกว่านี้อีกประมาณ 5 องศาพวกเธอค่อยพร้อมใจกันใส่ชุดพละมา” ผมว่าแกตีเอาฮามากกว่านี้ครับ เวลาพวกผู้ชายอย่างผมโดนตีก้น หน้ามันจะโด่งหนีไม้เรียวใช่ไหมครับ ก็เรียกเสียงกรี๊ดเรียกเสียงฮาอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว แต่ถ้าผมเป็นแกผมก็ตีครับ เพราะเด็ก ม.3 สี่ร้อยกว่าคนที่นั่งกันอยู่นี่ใส่แต่ชุดพละกันครับ ชุดนักเรียนไม่ค่อยมีเลย
“จะเริ่มตรวจห้องแปดเลยนะ” ห้องต้นๆ ยังคงมีระเบียบบ้างครับ เพราะเป็นห้องคิง แต่ห้องท้ายก็จะเกเรหน่อยครับ แต่สำหรับผมแล้ว ห้องห้าที่ลูกหมีอยู่นั่นจี๊ดที่สุดใน ม.3 แล้ว คือกิจกรรมเอย งานวิชาการเอย เรื่องชกต่อย เรื่องตบตี ห้องมีหมด นักเลง นักดนตรี มีหมดครับ ไม่จี๊ดก็ไม่รู้ว่าจะอย่างไรครับ ส่วนที่รักผมไม่จัดไว้ในกลุ่มไหน เพราะที่รักผมเป็นได้หมด ฮ่าๆ
“ไอ้กรรลุก!!” มาถึงห้องห้าแล้ว ลูกหมีมองมาที่ผมอย่างขอความช่วยเหลือ ตาละห้อยมาเลยครับให้ตายซิ โคตรน่าสงสารอ่ะ
“อาจารย์ครับ ขอแบบเร็วๆ ไม่ต้องเน้นนะครับ เดี๋ยวนั่งไม่ลง” ไอ้กรรก็ต่อลองเรียกเสียงฮาไปครับ ผมกำลังนึกว่าจะเอาวิธีไหนช่วยลูกหมีดี
“เร็วๆไม่ต้องเน้นใช่ไหม...ได้!!” แล้วอาจารย์สมชายก็เริ่มลงมือลงยันต์ตามที่ไอ้กรรขอทันที ถัดจากไอ้กรรก็เป็นไอ้ฟอส ไอ้นี่ตอนเดินผ่านห้องผม พวกผู้หญิงก็ตะโกนแซวว่าชอบนักชอบหนา มันหล่อแบบตี๋ๆน่ะครับ ดัดฟัน สูงขาว เป๊ะมาก ซึ่งผิดกับที่รักผมที่ตอนเดินมามีแต่ไอ้พวกผู้ชายห้องต้นๆแซวตามประสากวนตีน ว่าน้องหมีอย่างโน้น น้องหมีอย่างนี้ ถ้าไม่ติดว่าเกรงใจอาจารย์สมชาย ผมลุกไปโบกพวกมันเรียงตัวแล้วครับ โทษฐานลามปามที่รักผม
“ว่าไงดาวเด่นประจำห้องห้า วันนี้เอาสมุดรองก้นกี่ชั้นล่ะ” อาจารย์สมชายถามแฟนผมอย่างรู้ทัน ลูกหมีก็ยิ้มโชว์ลักยิ้มทันทีครับ พวกผู้หญิงนี่กรี๊ดกันเป็นแถวๆ
“ไม่ได้เอารองครับ วันนี้ผมซื่อสัตย์ รักชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์”
“ฮิ้ววววววววววววววววววววววววว!!!!!!!!!!!!!!” เรียวกเสียงโห่ได้แบบถล่มทลายเลยครับ ผมว่าวันนี้ลูกหมีคงไม่ได้เอาสมุดรองก้นจริงๆ เพราะไม่งั้นเจ้าตัวคงไม่ส่งสายตาให้ผมช่วยเหลืออย่างนั้น เพราะถ้าได้เอาสมุดรองก้นแล้วซ่าส์กว่านี้อีกครับ หยักคิ้ว หลิ่วตาให้ผม น่ารักน่าฟัดไม่มีใครเกิน
“อยากได้แบบไหน เดี๋ยวจัดให้”
“ขอแบบ สุกๆดิบๆครับ ไม่มากไม่น้อย พอดีๆครับ” ก็ยังคงเดินหน้าปล่อยมุกออกมาอย่างไม่ขาดสาย
“โอเค หันหน้าไป” แล้วที่รักผมก็หันหน้าเข้ามาหาพวกผมที่นั่งดูกันอย่างลุ้นๆ ลูกหมีกอดอกหลับตาปี๋เลยครับ
“เดี๋ยวครับ!!” ยกรีบยกมมือขึ้นแล้วเดินออกไปด้านหน้าทันที งงกันหมดอ่ะครับ เพื่อนๆผมก็ งง อาจารย์สมชายกับลูกหมีก็งง ฮ่าๆ
“มีอะไรไอ้ยู” อาจารย์สมชายมองหน้าผมอย่างแปลกใจ ซึ่งที่รักผมก็ทำหน้าอย่างนั้นด้วยครับ
“ผมขอรับโทษ โดนอาจารย์ตีเองครับ”
“................................................” เงียบ ไร้ซึ่งเสียงหายใจ และการเคลื่อนไหว ได้ยินเสียงเสียงใบไม้ไหวเท่านั้น แลเสียงที่ตามมาก็คือ.................
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“เพื่อนกู พระเอกสุดๆ พระเอกโคตรๆ ไม่มีใครเกิน” ไอ้เตอร์เงยหน้าจากหนังสือฟิสิกส์แล้วพูดแขวะซึ่งไอ้อาร์ก็พยักหน้าเห็นด้วยกับไอ้เตอร์
“ก็กูไม่อยากให้แฟนกูโดนตีนี่หว่า สัส! พวกไม่มีแฟนเงียบปากไปเลย” เอาขี้ดินสอที่เหลาแก้สมการขว้างใส่หน้าพวกมันคนละทีสามที
“ครับ คุณมึงมันคนมีแฟน คุณมึงแฟนน่ารัก คุณมึงหล่อเพอร์เฟค Kย!” ไอ้อาร์ด่าผมมาบ้าง แต่สำหรับผมชิวครับ ไม่สะทกสะท้าน เพราะทันทีที่เลิกแถว ลูกหมีก็ดึงมือผมเดินไปยังห้องน้ำ พอดันตัวผมเข้ามาก็ระดมหอมแก้มผมอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับพูดว่า
‘ขอบคุณนะครับ..........’ ไอ้ยูแทบจะกรี๊ดเสียสาว คือนานๆครั้งลูกหมีจะพูดเพราะกับผมครับ การเจ็บตัวครั้งนี้นับว่าคุ้มค่า หึหึ
“แล้วเพื่อนลูกหมียังไม่รู้ใช่ไหมว่า ลูกหมีเป็นแฟนมึง”
“ยังว่ะ แต่กูก็ไม่สน คือคนตัวเล็กเขาอยากปิด ยังไม่พร้อมที่จะบอก แต่กูว่าเหมือนพวกมันก็รู้กันแล้วล่ะ เพียงแต่รอให้ลูกหมีไปบอกกับพวกมันด้วยตัวเองเท่านั้น”
“อะไรจะลึกซึ้งปานนั้น แต่ก็ช่างเหอะ แคร์เหรอ? ก็ไม่นะ...ฮ่าๆ” ไอ้เตอร์มันออกแนวผู้ชายปากจัดแบบแรงๆน่ะครับ มันน่ารักนะ มันเล่นดนตรีด้วยแต่สถิที่โดนจีบจะมาจากทางผู้ชายมากกว่า ฮ่าๆ
“แต่กูว่ากระแสคู่มึง ต้องแรงขึ้นกว่าแต่ก่อนแน่ๆ”
พวกผู้หญิง ม.ต้น แม่งเป็นอะไรก็ไม่รู้ครับ คือเวลาเห็นผู้ชายอยู่ด้วยกันก็ชอบ โอบไหล่กันเฉยๆก็กรี๊ด ยิ่งถ้าขี่หลังหรือเล่นอะไรแพลงๆนี่ชักดิ้นชักงอเลยครับ มันจะมีคู่จิ้นอยู่ประมาณสองสามคู่ แยก ม.ต้น ม.ปลาย ฟาก ม.ปลายผมไม่รู้นะว่าคู่ไหน แต่สำหรับ ม.ต้นก็มีคู่ผมนี่แหละครับที่เรียกเสียงกรี๊ดได้อย่างไม่หวาดไม่ไหว
.
.
.
.
.
.
๐ เอาไปก่อนนะคะนิดๆหน่อย เพื่อให้หายความคิดถึง
๐ ขอย้ำว่า ยูนิตเล่าเรื่องส่วนที่เป็นอดีตนะคะ
๐ จะมีคนอ่านอยู่ประมา สิบกว่าคน คนแต่งก็ไม่หวั่น จะต่อไปเรื่อยๆค่ะ
มีแฟนเพจแล้วนะฮ้าๆๆๆๆๆ 555555555++++ ไปติดตามข่าวสารได้จากที่นี่ค่ะ
https://www.facebook.com/pages/Chocolate-Love-Fan-Club/255241697823084
รักและขอบคุณ
By Chocolate love
-
คิดถึงเรื่องนี้ที่สุด มาแล้วดีใจ
o13
-
สุภาพบุรุษมากอ่ะ! แต่คนเขียนคะ มันมี 23 หน้านี่นา แล้ว P32 มาจากไหนอ่ะ คนอ่านงง :a5:
-
หมี + ยู ตะฮักขนาด :o8:
คนเขียนไม่หวั่น (ที่คนอ่านน้อย) คนอ่านก็ไม่หวั่นเหมือนกันจ้า :กอด1:
+เป็ดก้าบๆ 1 ตัว
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ตอนแรกก็คิดอยู่ว่ายูนิตจะหาวิธีไหนมาช่วยลูกหมี
แต่พอ he พูดอย่างนั้น กรี๊ดสลบบบบ พระเอ๊ก พระเอก
อิจฉาลูกหมีอ่ะ
-
สุภาพบุรุษมากอ่ะ! แต่คนเขียนคะ มันมี 23 หน้านี่นา แล้ว P32 มาจากไหนอ่ะ คนอ่านงง :a5:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!! เขียนผิด โอ๊ยยยยยยยย อายยยยยย
แต่แก้ไขแล้ว นะ ฮ่าาาาาาาาาาาาๆ อายยยยยยยยยย :o8: :o8:
-
หน้ารักอะคู่นี้อะ
-
รักเธอ
ความรักอันหวานชื่น^^ o13 o13 :bye2: :bye2:
-
:L2: :pig4:
-
คิดถึงเด็กน้อยมากๆ....มาซะที :pig4: :L2:
-
ความรักหวานชื่น :L1:
บวกเป็ด
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านตั้งหลายตอน ยูนิตกับหมี่หวานกันแต่เริ่มเป็นแฟนกันเลย
ยูนิตรักหมีจริงนะเนี่ยยอมสู้กับพี่ๆของแฟน
-
ตามอ่านทันจนได้
มีแต่มุมน่ารักๆ และก็เฮฮา ตามประสาเพื่อน
ยิ่งอ่านยิ่งมีความสุข จังเลย
-
ยูนิตอย่างเท่อ่ะ :-[
-
ลูกหมีน่ารัก ยูนิตก็น่ารัก :-[
-
เข้ามาดัน :z13:
-
น่ารักกกเนอะ X)
คิดถึงลูกหมีน้อยกับยูนิตแล้วจ้า
-
น่ารักมากกกกกกกกกก. ยังรอเรื่อยๆนะคะ. :)
-
โอ๊ยยยยยยยย
เขินแทนลูกหมีอ่ะ
ทำไมยูถึงพระเอกแบบนี้
น่ารักขนาดนี้ลูกหมีจะไปไหนรอดกัน
ขนาดบุคคลที่สามอย่างเรายังหลงใหลถึงขนาดนี้
น่าร๊ากกกกกกกอ่ะ
><
-
อยากมีแฟนแบบยูนิตอ่ะ
-
เขินนนนแทนน
น่ารักวุ้ย รอตอนต่อไปอยู่นะคะ ♥ :o8:
-
:กอด1:
-
คิดถึงแล้วน๊า :myeye:
-
มาแสดงตัวว่ารออีกนิดนะคะ
คนอ่านทั้งหลายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กำลังปั่นอยู่คร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาๆ
-
อู่หล่าล้าลาาาาาาาาาา~~~ อ่านจบแย้วววววววววววว *เซิ้งค่ะ* :z2: :z2: :z2:
จนกว่าจะจบ = =;; แหะๆ คือแบบว่าติดซีรี่ส์ *น้อมรับโทษโดยสดุดี* :z10:
เรื่องนี้อ่านกี่ตอนก็ยิ้มทุกตอนเลย >< มันน่ารักมุ้งมิ้งไปหมด แอรรรรรรรร๊ :m1:
ชอบลูกหมี ฮาดี 555555555 ประทับใจตอนแสงดาวมันฮามากกกกกกก :laugh: :laugh:
น้องฮวกหวึ่งด้วย ชื่อนี้จำติดใจ คิดด้ายยยยยยยย~~ 555555555
อยากอยู่รร.เดียวกับ 2 คนนี้เบาๆ *0* แบบว่าคงฟินพิลึก
ส่วนยูนิต ตอนแรกออมมองยูนิตเป็นคนดี๊คนดีของบ่าวมากๆ
พอมาอ่านตอนวันวาน...ถึงกับพบสิ่งที่แท้จริง (?)
มันแอบชั่วร้ายเฮ้ย :o9: แอบเจ้าเล่ห์นิดๆ (หรือเราคิดไปเอง? ไม่ม้างงงงงง) แถมหื่น(มากกว่าที่เราคิดไว้)อีกต่างหาก 555
อ่านตอนฝ่าด่านอรหันต์ (ไปตั้งชื่อตอนให้เค้าเฉยนะคนเรา = =;; )
พี่ชายคือโหดแท้เหลา!! :m29: :m29: แบบว่าสะดุ้งสะเทือนไปถึงปรภพ (อะไรของแก๊??)
น่ารักมาก อ่านแล้วรู้สึก 2 คนนี่ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ
ใจจริงอยากรดน้ำสังข์งานแต่งพร้อมอวยพรให้ (เสียดาย คู่นี้น่าจะมีจริงๆ TT)
จงสู่ต่อไปทาเคชิ!!! :a2: :a9: :a1:
เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2: :L2: :กอด1: :กอด1:
ไอเลิฟูเบบี๋ :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
ไม่รู้ว่าแฟนคลับนิยายเรื่องนี้จะรู้จัก "มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโต" ไหม??
คือนิยายมันจบไปนานแล้ว และนักเขียน ก็เพิ่งเข้าไปอัพ "ตอนพิเศษ" มา ถ้ายังไงก็เข้าไปอ่านกันได้นะคะ
>>>>>>>>>>>>>>>> ลิงค์ค่ะ ~~~~ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17148.msg1979104#msg1979104
-
อยากอ่านต่ออีกอ่ะ ไม่มีตอนพิเศษบ้างหรอ :call:
-
ผมติดตามเรื่อง มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโต มาตั่งแต่ผมยังไม่ได้สมัครเป็นสมาชิกเล้าเป็ดแนะ สนุกมาก แต่เศร้าใจตอนที่ ลีโอกับน้ำซุบต้องจากน้ำซอสไป เข้ามาดูประจำแต่ไม่ได้เม้น วันนี้ทราบข่าวทาง เฟสบุค เลยเข้ามาด่วนเลยแล้วก็ไม่ผิดหวังจริงๆ ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษครับ
-
ผมติดตามเรื่อง มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโต มาตั่งแต่ผมยังไม่ได้สมัครเป็นสมาชิกเล้าเป็ดแนะ สนุกมาก แต่เศร้าใจตอนที่ ลีโอกับน้ำซุบต้องจากน้ำซอสไป เข้ามาดูประจำแต่ไม่ได้เม้น วันนี้ทราบข่าวทาง เฟสบุค เลยเข้ามาด่วนเลยแล้วก็ไม่ผิดหวังจริงๆ ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษครับ
ขอบคุณสำหรับการติดตาม คุณคือหนึ่งกำลังแรงใจของขักเขียนนะคะ ^^
-
แอบมาดันหน่อย
พร้อมคำว่า คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงง
:กอด1: :L1:
-
เย้ๆๆๆ กลับมาแล้ว เพิ่งเห็นอ่ะค่ะ ยังน่ารักเหมือนเดิม ลืมๆเนื้อเรื่องไปบ้างแล้ว กะว่าวันอาทิตย์ว่างๆจะย้อนอ่านอีกรอบ เป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:
-
อย่างฮาอ่ะ o13
-
คนอ่านลืมเนื้อเรื่อง
เพราะคนแต่งนิยายชั่วร้ายนั่นเอง 555555555555555555
-
เอ๊ะตกลงเรื่องนี้จบหรือยัง อ่านเพลินไปหน่อยเลยไม่รู้ว่าจบยัง :กอด1: :กอด1:
-
รออยู่น๊า :L1:
-
วันวาน.....8
งานเลี้ยงอำลา.........1
ผมหายไปนานพวกคุณคงบ่นว่าคิดถึงผมกับลูกหมีใช่ไหมล่ะ รู้นะ!! นักเขียนนิยายเรื่องนี้นิสัยไม่ดีครับ ชอบเอางานเขียนของตัวเองใส่ขวดโหลแล้วดองเอาไว้เพื่อกลั่นแกล้งคนอ่านครับ เอ๊ยไม่ใช่! คนแต่งงายเยอะจริงๆ (จากใจเลยนะ) ผลปรากฏว่า......ก็อย่างที่เห็นนั่นแหละครับ ทิ้งๆขว้างๆเรื่องนี้ไปประมาณสิบปีจนผมกับลูกหมีแต่งงานกันมีลูกไปเรียบร้อยแล้ว ฮ่าๆ ล้อเล่น! เห็นใจนักเขียนนิยายด้วยนะครับ เพราะถ้าไม่มีอารมณ์และทรงผมจริงๆ ก็แต่งไม่ออก ก็อย่างนี้แหลครับ พวกติสต์แตก ทำอะไรตามอารมณ์และทรงผม -__- ผมว่าเราเลิกเวิ่นแล้วเข้าเนื้อหาของเราดีกว่า (ข้าเพลียเหลือเกิน ฮ่าๆ )
สัปดาห์สุดท้ายของการเป็นนักเรียนมอต้นแล้วครับ เทอมหน้าก็ขึ้นมอปลายแล้ว ดูทุกคนจะตื่นเต้นเป็นพิเศษแต่สำหรับผมแล้วเฉยๆนะ ก็แค่ได้เลื่อนชั้นขึ้นมาเป็นมอปลายเฉยๆ ไม่ได้ตื่นเต้นตามพวกผู้หญิงขนาดนั้น จะมีสอบจัดห้องเรียนซึ่งผมก็เดินทำหน้าหล่อๆไปขออาจารย์แม็ค ที่ห้องวิชาการว่าอยากจะเรียนห้องเดียวกับแฟนตัวเอง อาจารย์แม็คที่เคารพรักก่ตอบกลับมาด้วยใบหน้าสวยๆว่า ‘ไม่ได้!’ ก็คงต้องสอบกันจริงๆนั่นแหละครับ ลูกหมีไม่ซีเรียสเรื่องสอบเลยนะครับ เพราะเจ้าตัวไม่อยากอยู่ห้องต้นๆอยู่แล้ว เพราะห้องเด็กเก่งมันน่าเบื่อ ไม่มีสีสัน ซึ่งผมก็เห็นด้วย ก็มาคอยลุ้นกันว่าผมกับลูกหมีจะได้อยู่ห้องเดียวกันไหม
วันนี้วันศุกร์ครับ ที่โรงเรียนผมมีงานนิดหน่อย ก็ไม่ใหญ่มากหรอกครับ ก็แค่จัดงานอำลาให้กับพวกรุ่นพี่ ม.6 ที่จะจบปีนี้ ก็มีวงดนตรีสากลของโรงเรียนขึ้นเล่น ซึ่งผมก็ได้รับเชิญให้ขึ้นไปเล่นครับ ผมไม่เล่นเก่งขั้นเทพอะไรขนาดนั้นหรอกครับ ที่โรงเรียนผมวงดนตรีสากลถือว่าเป็นหน้าเป็นตาเลยนะครับเพราะ จะเอาไว้โชว์ยามโรงเรียนมีงานสำคัญๆต่างๆ มีแฟนคลับ มีบอร์ดของชมรมวงดนตรีสากลโดยเฉพาะ มีห้องชมรมที่มีเครื่องดนตรีครบทุกอย่าง เพราะ ท่านผอทุ่มงบพอสมควร ผมว่ามันชักจะเข้าใกล้การ์ตูนญี่ปุ่นเข้าไปทุกที และกลุ่มแฟนคลับที่ทรงอิทธิพลที่สุดก็คือ ม.3 ครับ เพราะออกงานที่ไหนหน้าม้าถือป้ายไฟตามเชียร์เต็มเลยครับ ก็สร้างสีสันให้กับโรงเรียนไปอีกแบบ
“อาจารย์จะปล่อยหรือยังครับ?” ผมโทรหาลูกหมีทันทีที่ตั้งสายเบสเสร็จ คาบสุดท้ายลูกหมีมีสอบเก็บคะแนนชีวะ ก่อนขึ้นสอบที่รักผมก็ติวกับเพื่อนๆด้วยการเอาบิงโกมานั่งเล่นกัน ผมถามว่าอ่านหนังสือมาแล้วเหรอ คนน่ารักตอบมาอย่างเต็มปากเต็มคำว่า เมื่อคืนก่อนเข้านอนได้เอาหนังสือเรียนเทินหัวไว้อย่างสวยงาม รับรองไม่ตก ทำเอาผมต้องส่ายหัวให้กับแฟนตัวเอง ตอนบ่ายผมเลยจับติวกันตัวต่อตัวก่อนขึ้นสอบ ติวอย่างเดียวนะครับ ถึงจะหื่นแต่ผมก็หื่นเป็นบางเวลาครับ
“อีกนานเหรอครับ......โอเคครับ ถ้าเสร็จแล้วหมีเดินมาที่เวทีเลยนะ ถ้าช้าเดี๋ยวมีตามถึงห้องนะครับ” ซึ่งผมพูดจริงทำจริง เพราะวันนี้ถือว่าเป็นวันที่ปล่อยผีวันหนึ่งเลยก็ว่าได้ เมื่อก่อนผมจะพูดกับแฟนลงท้ายด้วย ‘ค่ะ’ ทุกคำ ผมว่ามันน่ารักดีนะ แต่แฟนผมบอกว่ามันหวานไป ก็เลยมาพูดต้องยอมตามใจพูด ครับ ตามปกติ
“ว่าไงยูนิต แฟนยังไม่เลิกเรียนเหรอ” พี่นท นักร้องนำที่หล่อและเถื่อนทักผม แกรู้เรื่องที่ผมกับลูกหมีเป็นแฟนกันครับ พี่นทเป็นนักเรียนที่ทำกิจกรรมทุกอย่างที่สร้างชื่อให้กับโรงเรียนครับ จึงไม่แปลกที่จะเห็นหน้าหล่อๆของพี่นทตามนิตยสารวัยรุ่น เพราะพี่แกเดินสายถ่ายแบบไม่เคยว่างครับ
“กำลังจดแนวข้อสอบอยู่ครับ แล้วแฟนพี่ล่ะ” ผมตอบเสร็จก็ถามถึงแฟนของอีกฝ่ายทันที ถามไปอย่างนั้นแหละครับ เพื่อไม่ให้การสนทนามันสั้นเกินไป
“ไม่มีโว้ย คนหล่ออย่างพี่โสดไว้ก่อนพ่อสอนไว้”
“พี่ไม่มีแฟนจริงอ่ะ!” ยอมรับว่าผมตกใจจริงๆ ถ้าหล่อๆเถื่อนๆอย่างนี้ไม่มีแฟน ไอ้อาร์ ไอ้เตอร์ เพื่อนผมก็คงไม่มีใครเอาแน่ๆ
“เรื่องจริง! ก็ผู้หญิงโรงเรียนเราเขาสมัครไปเป็นแฟนคลับแกกับไอ้หมีอ้วนกันหมดแล้ว ไม่มีใครชายตามามองพี่สักคน”
“โห่พี่!! พูดซะเวอร์ ผมไม่มีแฟนคลับหรอกครับ” ผมไม่ใช่ดารานะครับ จะมีแฟนคลับได้ไง จะมีก็แค่น้องๆพี่ๆที่ตามปลื้มเฉยๆ
“ไม่มีเลยนะสัส เงยหน้ามองหน่อยดิว่าป้ายไฟมันของใคร ทำมาเป็นถล่มตัว” พอผมเงยหน้าตามที่แกสั่ง ก็งงเลยครับ เมื่อกี้เห็นอยู่สองสามอัน แต่ตอนนี้มาเป็นสิบยี่สิบเลยครับ ว่าแล้วก็โบกมือทักทายซักหน่อย
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” เสียงกรี๊ดถล่มทลายทันที จะบอกว่าผมพอจะรู้จักกลุ่มแฟนคลับยูหมีข้างล่างนะ เพราะออกงานทีไรเจอหน้ากันประจำ ส่วนหนึ่งก็จะมีแฟนคลับของลูกหมีด้วยนะครับ เพราะที่รักผมเซอร์วิสแฟนๆเก่งมาก
“ให้ตายเถอะสัส กูเป็นนักร้องนำแฟนคลับยังไม่เท่ามึงเลย หล่อแซงหน้ากูไปล่ะ” พอพี่นทพ่นไฟเสร็จก็เดินหายไปหลังเวทีครับ ผมก็ได้แต่หัวเราะ แล้วเช็คสายเบสดีดฟังเสียงมันเรื่อย ฆ่าเวลารอแฟนเลิกเรียน คิดถึงแล้วนะ เมื่อกี้ได้ยินแต่เสียง
“เดินมาโน่นแล้วเว้ย” ไอ้เตอร์สะกิดให้ผมเงยหน้ามอง เมื่อผมมองตามนิ้วมือของมันไปจนสุด ก็เจอกับ มนุษย์ผู้ชายที่น่ารักที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมา แถมเขายังเป็นแฟนผมอีกต่างหาก ให้ตายเถอะ ถ้าลูกหมีจะขาวขนาดนี้ เดินลงไปรับดีไหมเนี่ย
“มึงรออยู่นี่แหละสัส อย่ามามทำหวงเวอร์ ฮ่าๆ” ไอ้เตอร์ดึงคอเสื้อผมไว้ แต่ยังไม่ทันที่ผมจะสะบัดลูกหมีก็เดินแหวกฝูงชนมาหยุดอยู่หน้าเวทีซะแล้ว ไม่ได้มาธรรมดานะครับ ที่รักผมมาพร้อมเสียงกรี๊ดครับ บ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“อ๊ายแก!! เขามองตากันด้วยอ่ะ อ๊ากกกกกกกกก ฟิน!!”
“ถ้าจะน่ารักขนาดนี้นะลูกหมี โอยยยยยยยยยยยจะเป็นลม”
“คือกูเข้าใจอารมณ์ยูนิตหน้ามืดจะปล้ำลูกหมีนะ ก็น่ารักซะขนาดนี้นี่หว่า”
“เราจะตามไปส่องใต้เตียงดีไหมว่ะ”
“มึงพูดได้ดีมาก วันนี้เที่ยงคืนเจอกันที่บ้านยูนิต โอเค๊!!!” เฮ้ยยยยยยยย!!รู้ได้ไงว่าวันนี้ลูกหมีจะค้างบ้านผม สุดยอดดดดด
“โปรดอยู่ในความสงบครับ ถ้าเราเสียงดังแล้วเราจะได้ยินได้ไงว่าแฟนเขาคุยอะไรกัน” ไอ้เตอร์แอบเลว ประกาศไมค์ให้ด้านล่างเงียบ ซึ่งก็เงียบกันจริงๆครับ ลูกหมียิ้มซ้ายยิ้มขวาทักเพื่อนๆพี่ๆน้องๆของตัวเองอยู่นานกว่าที่จะหันมามองผมที่นั่งลงกับพื้นเวทีรอแฟนตัวเองหันมาสนใจ
“ทำข้อสอบได้ไหมครับ” เวทีมันไม่ได้สูงมากนะครับ มันก็เลยคุยกันได้ เอาง่ายๆถ้าผมชะโงกเข้าไปหอมแก้มแฟนยังได้เลย แต่ไม่ทำครับ เดี๋ยวโดนโบก
“ก็ทำได้....ทำได้ข้อนึง ฮ่าๆ ล้อเล่นๆ ทำได้ดิติวเตอร์ดีซะอย่าง” มายิ้มโชว์ลักยิ้มอย่างนี้เดี๋ยวก็ลากเข้าห้องจับกดซะเลย ยิ่งตอนนี้หื่นๆอยู่ รู้สึกว่าภาพลักษณ์ของพระเอกผมจะค่อยๆหมดลงไปอย่างช้า
“หิวไหมครับ ด่านหลังมีข้าวกับขนมเยอะเลย”
“ไม่ดีกว่า เดี๋ยวเสร็จงานค่อยไปกินทีเดียวเลยก็ได้ งานจะเริ่มแล้วไม่ใช่เหรอ”
“แต่มันนานนะครับ ไหนจะเก็บของอีก เดี๋ยวยูลงไปหาด้านล่างนะครับ” พอลูกหมีพยักหน้าผมก็รีบวางเบสแล้วเดินลงบันไดข้างเวทีทันที ก่อนลงมาก็บอกพี่นทกับไอ้เตอร์เรียบร้อย ไม่ไปไหนไกลหรอกครับอยู่แถวๆนี้นี่แหละเวลาพี่นทประกาศหามือเบสผมจะได้กลับขึ้นไปได้ทัน
“เฮียกับเจ้จะไปไหนกันอ่ะ” ผัดหมี่ น้องผู้หญิง ม.2 ที่รู้จักผมกับลูกหมีมานานแล้วครับ ค่อนข้างที่จะสนิทกันเลยล่ะ ผัดหมี่มันชอบเรียกผมว่าเฮียเรียกลูกหมีว่าเจ้ หรือจะเรียกอย่างอื่นก็แล้วแต่อารมณ์ของมัน อย่าไปถือสามันครับเพราะมันเวิ่น
“จะไปหาอะไรกินซักหน่อย แกจะไปด้วยไหม” ลูกหมีเป็นคนถามส่วนผมก็ยืนยิ้มอย่างเดียว ขี้เกียจพูดเดี๋ยเก๊กหลุด ฮ่าๆ ล้อเล่นครับ
“ไม่ดีกว่า ว่าจะไปจองพื้นที่หน้าที่เวที เดี๋ยวไม่ทันชะนีพวกนั้น หนูไปก่อนนะ” ว่าแล้วมันก็วิ่งหายเข้าไปในฝูงชนเลยครับ ก็บอกแล้วว่ามันเวิ่น
“พูดอย่างกับมันไม่เป็นชะนีเลยอย่างนั้นแหละ” คนน่ารักบ่นเล็กน้อย แต่พอลูกหมีหันมาเจอผมที่มองเจ้าตัวอยู่นานแล้ว หน้าก็เริ่มส่อแววนักเลงมาเลยครับ ขู่ผมตลอด อำนาจนี่วางกับผมประจำ จนผมเริ่มจะหงอจริงๆแล้วนะ
“มองอะไร? ไม่เคยเห็นคนหล่อบ้านรวยเหรอ” แฟนผมไม่ได้พูดเปล่าๆนะครับ ยังยื่นมือยื่นแขนมาโอบเอวผมซะงั้น เล่นเอางง แต่เพื่อความเนียน ไม่ทักดีกว่า ปล่อยให้คนน่ารักทำไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็เลิกเองครับ นิสัยเหวี่ยงแต่ก็อ้อนไปในตัว เอกลักษณ์ลูกหมีเลยล่ะ
“เคยเห็นครับ.....ว่าแต่คุณหน้าคุ้นๆนะครับ ใช่แฟนยูนิตหรือเปล่าครับ”
“ไม่ใช่ครับ ความจริงผมโสด ไม่มีแฟนครับ” อารมณ์เบิกบานผมหุบลงทันที คือผมไม่ชอบให้ลูกหมีพูดว่าไม่มีแฟน ถึงจะล้อเล่นไม่ได้จริงจังอะไรก็เถอะ สำหรับผมแล้วเรื่องนี้ไม่เรื่องล้อเล่นนะครับ ลูกหมีพอรู้ว่าผมหน้าหงิกก็ส่งยิ้มประจบมาให้ แต่ผมก็ยังคงทำหน้านิ่งๆต่อไป แกล้งแฟนตัวเองเป็นความสุขของผมครับ
“อะไรๆ ล้อแค่นี้ก็งอนด้วย ผู้ชายอะไรใจน้อย”
“............................”
“อะไรเล่า! อย่าบอกนะว่างอนจริงๆ ก็แค่ล้อเล่นเองนะยูนิต มึงจริงจังเหรอเนี่ย” ลูกหมีปล่อยแขนแล้วจูงมือผมไปยังร้านค้าสวัสดิการที่อยู่แถวๆนั้น เรื่องจับมือถือแขนสำหรับพวกผมฟรีสไตล์ครับ ลูกหมีก็ไม่ได้ห้ามผมก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ก็ต้องหลบอาจารย์บ้างเพื่อกฎระเบียบ แต่ก็หลบไปเท่านั้นแหละครับ
“หิว............................” แฟนผมบอกสั้นๆ ซึ่งนั่นก็หมายความว่าผมจะต้องเดินเข้าไปซื้อเอง และสุดที่รักของผมจะรออยู่ด้านนอก หน้าที่ตายตัวผมเลยล่ะ เพราะลูกหมีไม่ค่อยชอบเข้าร้านค้าสวัสดิการเท่าไร คนมันเยอะแล้วที่รักผมขี้เกียจไปยืนรอต่อแถวจ่ายเงิน
“เดี๋ยวค่อยงอนต่อนะเว้ย เก็บพับไว้ก่อน ถึงบ้านแล้วค่อยงอนต่อ ตอนนี้ไปซื้อของกินมายัดลงกระเพราะกูได้แล้ หิวมาก”
“โอเคครับ ซื้อเฉพาะเบอร์เกอร์หมูกับนมและขนมนิดหน่อยนะครับ รองท้องไว้ก่อน” ลูกหมีเป็นบุคคลที่กินขนมแทนข้าวครับ ยิ่งถ้าซื้อขนมไปตุนไว้เยอะจะไม่แตะข้าวเลย แต่พฤติกรรมนี้ถูกผมปรับเปลี่ยนมาได้ระยะหนึ่งแล้วครับ เพราะถ้าขืนยังกินขนมแทนข้าวไปเรื่อยๆ แฟนผมคงปลิวไปกับลมแน่ๆ
“เอาอมยิ้มด้วยนะ รสส้ม 3 อัน”
“อันเดียวก็พอแล้วครับ เดี๋ยวฟันผุ”
“นี่แฟนหรือพ่อ.....สั่งยิ่งกว่าพ่อกูอีกอ่ะ”
“เป็นได้ทั้งสองตำแหน่งครับ” ผมยกมือขยี้เส้นผมนิ่มๆของลูกหมีอย่างเอ็นดู แน่นอนว่าเจ้าตัวไม่มีทางชื่นชอบที่ผมทำอย่างนี้แน่นอน ก็เลยมีการยื้อยุดกันเล็กน้อยอย่างหอมปากหอมคอก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปซื้อของที่ร้านค้าสวัสดิการ คนกำลังบางตาสงสัยคงทยอยไปอยู่หน้าเวทีกันหมด
“อุ๊ย! ขอโทษนะ”
ผมกำลังจะเปิดตู้แช่นม แต่มีคนเดินเสมาชนผมซะก่อน ซึ่งคนที่ชนกับผมก็โจษลูกหมีเลยล่ะ พี่เบลล์ ม.4 เป็นผู้หญิงที่ถ้าเดินผ่านลูกหมีเมื่อไรจะพูดจากระทบแฟนผมทันที แต่แฟนผมก็ไม่ได้อยู่เฉยนะโต้ตอบกลับมาอย่างเจ็บๆแสบๆเหมือนกัน พี่เบลล์ตามจีบผมอยู่นานแล้วครับ แต่ผมก็บอกไปแบบลูกผู้ชายว่าผมมีแฟนแล้ว แฟนผมเป็นผู้ชาย และแฟนผมชื่อลูกหมี ตอนแรกพี่แกก็ดูเหมือนว่ายอมรับความจริง แต่หลังๆมานี่เริ่มกลับมาวอแวอย่างแต่ก่อน ซึ่งลูกหมีก็ไม่ใช่คนใจดีเท่าไรที่จะเห็นแฟนตัวเองถูกผู้หญิงอื่นตาม
“ไม่เป็นไรครับพี่” ผมรีบหยิบนมเปรี้ยวสองขวดแล้วรีบเดินออกมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว ผมว่าลูกหมีเห็นแล้วแน่ๆ ถ้าทำอะไรช้าไปกว่านี้ลูกหมีแปรงร่างแน่ๆ
“ทำไมรีบเดินขนาดนั้นล่ะ อยู่คุยกับพี่ก่อนซิ”
“ที่เขารีบเดิน เพราะว่าเขาไม่อยากคุยกับตัวเองอย่างไงล่ะ ทำไมถึงไม่รู้ตัวเลยนะ ฉลาดน้อยหรือว่าโง่ว่ะ” ที่รักผมมาแล้วครับ หน้านิ่งเสียงดุมาแต่ไกลเลย มาถึงก็เดินไปกระแทกไหล่พี่เบลล์ให้ออกห่างจากผมก่อน และเพื่อไม่มีการตบตีกันในร้านค้าผมเลยจูงมือลูกหมีไปหยิบของแล้วไปจ่ายเงินทันที ซึ่งถ้าช้าไปกว่านี้มีมวยแน่ๆครับ เพราะมันเคยเกิดขึ้นมาแล้ว
“ไปคุยกับมันทำไม ก็บอกกี่ครั้งกี่หนว่าถ้าเจอหน้ามัน อย่าคุย!” พอเดินมาถึงโต๊ะใต้ร่มมะขามบริเวณเวที ลูกหมีก็ใส่ผมไม่ยั้งเลยครั้ง ทั้งทุบทั้งตี แถมหยิกอีกต่างหาก พระเอกอพลาดไปแล้วครับ
“ขอโทษครับ........ไม่คุยครับไม่คุย ลูกหมีไม่โกรธนะ” ผมไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องมันขึ้นมาอีก ผมว่าผมขอโทษน่ะดีแล้ว เรื่องมันจะได้จบๆ เดี๋ยวงานจะกร่อยครับ วันนี้สนุกสนาน ถ้าแฟนผมงอนอยู่ข้างล่างคงไม่ใช่เรื่องดีเท่าไร
“หายโกรธหรือยังครับ” ผมดึงมือคนน่ารักเข้ามาใกล้ๆแล้วโอบเอวบางๆเอาไว้
“เมื่อกี้ไม่ได้โกรธมึงเลยนะ แต่โมโหมันเฉยๆ กูเห็นหน้ามันไม่ได้อ่ะ อารมณ์กูขึ้นทุกที”
“ขอโทษครับ”
“กูไม่ได้เป็นอะไรแล้ว......แล้วเมื่อกี้เจ็บไหม ขอโทษนะ” ลูกหมีลูบหัวผมเบาๆ แล้วก้มลงมาหอมแก้มผมช้าๆ นี่ล่ะที่ผมชอบ ที่เขาจะแสดงออกอย่างนี้เป็นประจำ ไม่เขินไม่อาย เสน่ห์ส่วนตัวของลูกหมีเลย
“ไม่เจ็บครับ”
“ใกล้จะถึงเวลามึงขึ้นเวทีแล้วอ่ะ เดี๋ยวขอเวลากูกินแปปนึง” ระหว่างนั่งรอลูกหมีกินขนมรองท้องผมก็ร้องเพลงให้แฟนตัวเองฟัง ร้องไปเรื่อยๆ ระหว่างที่ร้องกได้รางวัลโดยการหอมแก้มตลอด วันนี้ไอ้ยูมีกำลังขึ้นเวทีเกินร้อยครับพี่น้อง
“ไอ้ยูนิต มือเบสสุดหล่อ ตอนนี้คุณมึงอยู่ที่ไหนครับ มาวอห์มสายเบสตำแหน่งมึงได้แล้ว” เสียงพี่นทประกาศเรียก และแน่นอนทุกสายตาของผู้คนบริเวณนั้นพุ่งมาทางผมทันที ส่วนลูกหมีก็นั่งกอดเอวผมดูดนมเปรี้ยวอย่างไม่ทุกข์ร้อน
“ทำไมคนเยอะชิบหาย แม่งจะมาดูอะไรกันเยอะเวอร์ขนาดนี้”
“มาดูมือเบสครับ มือเบสโคตรหล่อ”
“มือเบสโตรหล่อ แต่มีเมียแล้ว ฮ่าๆ”
“อ่ะๆ พูดเองนะ ถ้ายูขึ้นไปประกาศจริงๆ ห้ามมาว่าทีหลังนะ”
“เอาเลยยยยยยยยยยยยยยย กล้าป่ะล่ะ” คนน่ารักท้าผมครับ เรื่องอย่างนี้ยอมกันไม่ได้
“ถ้าทำจริงแล้วมางอนทีหลัง โดนทำโทษนะ”
“เอออออออออออออ ไม่งอนโว้ยยยยยยยยยยยยย ไม่เคยงอนอ่ะ มีแต่ใช้กำลังอย่างเดียว” ยังไม่ทันที่ผมจะพูดต่อ เสียงโทรศัพท์ลูกหมีก็ดังขึ้นมาขัดจัง่หวะพอดี เอียงหูฟังเล็กน้อยก็รู้ทันทีทว่าในสายเป็นเพื่อนสนิทของลูกหมีครับ ไอ้ฟสนั่นเอง
“กูกำลังเดินออกไป...อยู่ใต้ร่มมะขามอ่ะ เออๆมึงรออยู่นั่นแหละเดี๋ยวกูเดินไปหา หาที่ที่ยืนแล้วมองเห็นมือเบสชัดๆหน่อยนะ ฮ่าๆ โอเค!”
“ไปอยู่หลังเวทีไหมครับ คนมันเยอะเดี๋ยวจะเบียดกัน” ผมไม่ชอบให้แฟนผมเบียดกับคนอื่นอ่ะ
“ตลกล่ะ ไปอยู่หลังเวทีแล้วจะเห็นหน้ามึงไหม พูดไม่คิด”
“ก็...............................”
“ไม่ต้องพูดอะไรต่อ เดี๋ยวใหไอ้ฟอสกับไอ้กรรยืนขนาบข้างกูเลย โอเค๊! ป่ะ กูพร้อมแล้ว” แล้วแฟนผมก็ลากผมเดินไปยังด้านหน้าเวที ซึ่งเมื่อพี่นทเห็นหน้าผมกับลูกหมี พี่แกก็ประกาศแซวใส่ไมค์ทันที
“กูก็นึกว่ามึงจะว่าพรุ่งนี้ซะแล้ว”
“เอาป่ะล่ะ เดี๋ยวผมจะมาพรุ่งนี้” แฟนผมตะโกนขึ้นไปบนเวทีครับ ไอ้บอสมือกลองตีฉิ่งรับคำพูดของแฟนผมอย่างพอดิบพอดี
“หมีอ้วน แกเงียบๆไปเลย ลากมือเบสวงพี่ไปแล้วยังมาโวยวาย” เสียงโห่ เสียงแซวดังขึ้นมาทุกทิศเลยครับ ฮ่าๆ ก็ถือว่าสร้างสีสันก็แล้วกันนะ
“ไอ้หมีโว้ย!!!” หันไปตามเสียงเรียกก็เจอกับไอ้ฟอสไอกรรเพื่อนลูกหมียืนโบกมืออยู่ตรงด้านหน้าเวที ผมว่าตำแหน่งนั้นมองเห็นนักดนตรีและนักร้องชัดมากอ่ะ เพราะมันทั้งอยู่หน้าสุดและอยู่กึ่งกลางอีกต่างหาก
“เดี๋ยวยูเดินไปส่งตรงนั้น โอเคไหมครับ” ที่รักผมพยักหน้าพร้อมทั้งเอาอมยิ้มเข้าปาก มันเป็นอะไรที่น่ารักมาก คือผมไม่รู้จะบรรยายออกมาอย่างไร ลูกหมีเป็นคนที่ทำอะไรก็จะเรียกรอยยิ้มได้ตลอดเวลา แล้วไอ้ท่าผงกหัวแล้วทำตาโตด้วยนี่มันเรียกกระชากใจผมไปเต็มๆ หลงแฟนตัวเองฮ่าๆ
“มือเบสครับ ถ้าคุณมึงอำลาแฟนเสร็จแล้ว กรุณาขึ้นมาบนเวทีด้วยครับ” พอพี่นทประกาศเสร็จเท่านั้นแหละครับ เสียงกรี๊ดกระหึ่มอีกรอบเลยครับ แต่โชคดีที่สาวๆเขาไม่เข้ามารุมลูกหมีมาก คือเขาเว้นพื้นที่ให้เล็กน้อย แล้วก็ถ่ายรูปกันเงียบๆ นับว่าเป็นกลุ่มแฟนคลับที่น่ารักมากจริงๆ
.
.
.
.
“สวัสดีคร้าบบบบบบบบบบบบบ!” พอพระอาทิตย์ตกดิน คอนเสิร์ตก็จะเริ่มแล้วครับ ผมยืนประจำที่ของตัวเองเรียบร้อย ตาดูแฟนหูฟังนักร้องพูด เจ๋งป่ะล่ะ
“คอนเสิร์ตวันนี้จัดขึ้นเพื่อส่งๆพี่ๆ ม.6 และน้อง ม.3 ที่ย้ายสถานศึกษานะครับ วันนี้เราจะสนุกสนานกันอย่างเต็มที่ ใครขอเพลงมานักดนตรีจัดให้คุณได้ แต่ถ้าไม่มีเงินติดท้ายมา นักดนตรีและนักร้องก็ไม่สามารเล่นเพลงได้นะครับ .......ล้อเล่นนนนน ผมไม่ได้หน้าเงินนะครับ ผมหน้าหล่อ”
“โหวววววววววววววววววววว” คุณรู้ไหมใครโห่ แฟนผมครับ เสียงดังกว่าเพื่อนกว่าฝูงเลยล่ะ แล้วยิ่งอยู่หน้าเวทีอย่างนี้อีก เอาเป็นว่าเสียงโห่เมื่อกี้เข้าหูพี่นทเต็มๆอ่ะครับ และแน่นอน สองคนนี้เขาจิกๆกัดๆกันตามประสาพี่น้องเอ็นดูกันครับ
“หมีอ้วนถ้าจะโห่ดังขนาดนี้ ไม่อ้วกใส่หน้าพี่เลยล่ะ”
“ได้เหรออออออออออออออออออ” แฟนผมตอบกลับมาแบบทันทีไม่ต้องคิดเลยครับ เรียกเสียงหัวเราะได้มากเลยทีเดียว สีสันเล็กๆน้อยๆของงานครับ
“ในเมื่อทำแกไม่ได้ งั้นทำมือเบสแทนแล้วกัน” พี่นทเดินมาทุบหลังผม แรงมากเล่นเอาจุกอ่ะครับ แต่คนหล่ออย่างผมก็ยิ้มมมมมมมมมมม ยิ้มอย่างเดียวเท่านั้น
“ไอ้พี่นท เดี๋ยวหลังงานเจอกันนนน!!!” ลูกหมีมองพี่นทแบบจิกมาก ถ้าอยู่ใกล้ๆกัน ผมว่าป่านนี้พี่นทแขนหักเพราะลูกหมีทุบแน่ๆ
“ไหนๆ ดาราประจำโรงเรียนก็มายืนอยู่ตรงนี้แล้ว ขอคำพูดสั้นๆเปิดงานหน่อยครับ” พี่นทย่อตัวแล้วยื่นไมค์ไปให้ลูกหมี ตอนนี้บนเวทีพร้อมแล้วครับ
“มามันส์กันครับพี่น้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงง” แล้วงานคอนเสิร์ตก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ
๐ อยากขอโทษที่หายไปนาน ไม่อยากจะแก้ตัวอะไรทั้งสิ้น ยอมรับผิดว่าแต่งนิยายไม่ออก
๐ เรื่องนี้คนอ่านหายไปหมด เพราะคนแต่งมาช้า รู้สึกผิด
๐ แต่ก็จะต่อเรื่อยๆ นะคะ ไม่ทิ้งแน่นอน ^^
๐ ไม่ได้ตรวจคำผิด พบเห็นก็ขออภัย นะคะ
รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~
-
เอ็นดูลูกหมีของคุณแม่จริงๆ
:-[
พยายามทำตัวเข้มนะลูก
แต่ทำยังไงมันก็แบ๊วซะมากกว่า
:impress2:
คนแต่งไม่ต้องเสียใจ
ถ้ายังไม่ทิ้งกันคนอ่านก็ไม่ไปไหนหรอกจ้า
:กอด1:
-
ขอบคุณจร้า สนุกมาก o13 o13 o13 บวกเป็ดให้เลย รู้ข่าวทางเฟสก็รีบมาเลยไม่ผิดหวังจริงๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
o18 o18 o18
-
ยังตามเป็นแฟนคลับลูกหมียูนิคอยู่ค่า :L2:
-
ลูกหมีน่ารักกกกกก
-
ไม่หายคร้า แฟนคลับยูหมียังอยู่ o13
ตามตลอด มาอัพบ่อยๆนะคร้า :impress2:
สนุกอะ น่ารักที่สุดคู่นี้ :o8:
-
กรี๊ดๆๆๆ ยูหมีมาแล้ว
ชอบยูนิตอ่ะ อิจฉาลูกหมี :-[
-
ชอบมากอ่ะ จะขอรอทุกวันเลย :call:
-
อ๊ากกกกกกกกก ลูกหมียังน่ารักเหมือนเดิมเลยอ่ะ มีความสุขในการอ่านเวอร์อ่ะ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ลูกหมีก็รักยูนิคแบบแปลกๆนะ
-
ลูกหมีน่ารักมว๊ากกกกกกก พี่ยูก็รักน้องจริงจัง สองคำค่ะ อิจฉาาาาาาา่าา อร๊ายยยยยยยย
-
ยูนิตเป็นกึ่งแฟนกึ่งเบ๊ ให้ลูกหมี ช่างเป็นชายหนุ่มที่เริ่ดจริงๆ ดูแลเทคแคร์ไม่ห่าง
-
:-[ :-[ :-[ :L2: :L2: :L2:
-
ดีใจ มีคนอ่านนิยาย :-[ :-[
-
รอจ้ารอ :call:
-
ยูหมียังน่าร๊ากกก
กันตลอดไม่เปลี่ยน :o8:
บวกเป็ด
-
ลูกหมีฮาตลอดดดดดดด ~~ .. :jul3: :jul3:
-
ฮาแฟนคลับ 5555555 อ่านแล้วแบบเห็นภาพตัวเอง -..- กร๊ากกกกกกกกก :jul3: :jul3:
มันเป็นเรื่องจริงของสาววายค่ะ 5555 มีความสามารถในการจินตนาการแล้วสตอล์กเกอร์เก่งขั้นเทพ (ทำมาแล้วทั้งน้านนน)
คู่นี้นี่หวานกันตลอดศกจริงๆ (แหมมม~~ อิจฉาาาา -..-)
สุดท้ายนี้ ไอเลิฟยูเบบี๋~~ สู้ๆค่ะพี่!!! >0< :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
-
น่ารักอ่ะ พี่ลูกกหมี พี่ยู :laugh:
-
รอตั้งนาน ในที่สุดยูหมีก็มาซะที :กอด1:
-
:กอด1: :L1:
-
:-[ เขินแทน น่ารักทั้งคู่เลย
-
น่ารักดี
-
:catrun:
-
:-[
-
หนุกดี จะติดตามนะ :z2:
-
น่ารักเหมือนเดิม
ทั้งยูนิตทั้งลูกหมี
^^
-
อีกไม่นาน ตอนต่อไปก็กำลังจะมานะคะ รออีกนิดนึงงงงงงงงงงงงง
ปั่นอยู่คร๊าาาาาาาาาา :z3: :z3:
-
รอได้เสมอ :กอด1:
-
:t3: :z2:
-
:3059:
-
:t3: :z12:
-
เดี๋ยวแว้นไปรับ :3130:
มาต่อได้แล้ว
-
:music: :z2:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วอมยิ้มตลอดเลย น่ารักดีอ่ะ จะตามมาอ่านเรื่อยๆน้า สู้ สู้ค่ะ o13
-
:t4: :L1:
-
o13 ตามอ่านมา 4 วัน 555 ตามทันแล้วค้าบ
:3123: ให้นักเขียนที่น่าร้ากกกก ...
:z2: :z2: :z2: :z2: แล้วก้อรอต่อปายยยยยยยยยยยยย
-
:กอด1: :L1:
-
ลืมเรื่องนี้หรือยังเอ่ย
รออ่านอยู่น๊า :3123:
-
ณ ปัจจุบัน
ชีวิตของเด็ก ม.ปลาย มันก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ วนเวียนกลับไปกลับมา ระหว่างเรียนหนังสือ ติวข้อสอบ เข้ากรวดวิชา ถ้าจะมีอย่างอื่นมันก็ไม่ไกลไปจากนี้เท่าไรหรอกครับ ก็เด็กมัธยมนี่เนอะจะไปมีเวลาว่างเหมือนเด็กมหาลัยได้ไง(เหรอ) ตอนนี้ก็ต้องเตรียมตัวเข้ามหาลัย เมื่อก่อนเรียนๆเล่นๆ เดี๋ยวนี้ก็ต้องจริงจังกันมากขึ้น ผมที่ไปค้างบ้านยูนิตเกือบจะทุกวันก็ต้องปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการหาที่ซุกหัวนอนใหม่ นั่นก็คือ กลับมานอนบ้านบ้างอะไรบ้าง เพราะกลัวแม่จะตัดออกจากมรดกพันล้าน ไอ้คนเจ้าของบ้านหน้าหล่อก็ง่องแง่งๆ บอกว่าจะนอนที่ไหนก็ไม่เกี่ยว ต่อให้ไปอ่านหนังสือในส้วมก็ยังได้ ถ้าเรามีสมาธิ งั้นเชิญมึงไปอ่านในส้วมคนเดียวเถอะสาส กว่าผมจะต่อรองกลับมานอนบ้านตัวเองได้ ก็หนักหนาสาหัสเหมือนกันครับ ต้องเอาตัวเข้าแลกไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ชีวิตอันเศร้าสร้อยของไอ้หมี มีใครสนใจเอาไปเขียนนิยายไหมครับ ผมว่ามันต้องขายดิบขายดีเหมือนเทเงินทิ้งแน่เลย ( นอกเรื่องสัสส)
แต่วันนี้เป็นวันพักผ่อนครับ หลังจากที่อ่านหนังสือกันหามรุ่งหามค่ำเพื่อไปสอบตรงมหาวิทยาลัยกันมาเมื่อวาน ก็ได้เวลาที่พวกผมเด็กมัธยมห้องสอง (ห้องไอ้ยู) ห้องห้า (ห้องไอ้หมี) ปลดปล่อยกันแล้ว วันนี้พวกผมนัดกันจะไปปล้นร้านทองแถวๆเยาวราช หลังจากนั้นก็จะไปวางระเบิดแถวๆศาลากลาง เมื่อสมใจแล้วก็ไปดักทำร้ายเด็กอนุบาลหมีน้อยครับ แสรสสสสสสสสสสสสสสสสสส เห็นไหมครับการเรียนหนักๆ และอ่านหนังสือมากๆทำให้คนน่ารักๆ โลกสดใสปิ๊งปั๊งอย่างผมกลายเป็นคนปัญญาอ่อนน้ำลายฟูมปากได้ เพราะโลกมันร้อนครับ เข้าเรื่องๆ วันนี้นัดกันที่บ้าน.....บ้านไอ้ยูครับ สมาชิกประกอบไปด้วย ไอ้หมีผู้ซึ่งเป็นเมียของลูกชายเจ้าของบ้าน ไอ้ฟอส ไอ้กรร ไอ้อาร์ ไอ้เตอร์ ไอ้หนอน(สตรีเหล็ก) ไอ้ทอง ปาร์ตี้ครั้งนี้ไม่มีแอลกอฮอล์ครับเพราะพวกผมซดแต่ผลิตภัณฑ์จากรวงข้าว 40ดีกรีเท่านั้น เห็นไหมล่ะว่าแม่งโคตรเด็กดีขนาดไหน (อันนั้นเหล้าขาวไม่ใช่เหรอสาสสสส) แม่ยูนิตก็ต้อนรับเป็นอย่างดีเลย บอกว่าเต็มที่เลยวันนี้ เพราะแม่ได้จ่าย พ่อเป็นคนจ่าย ฮ่าๆ นอกจากจะสวยแล้วยังเป็นคนอารมณ์ดีอีกต่างหาก แม่ยีนต์ทำพุดดิ้งผลไม้ เค้ก แล้วก็เยลลี่ไว้ให้ผมเยอะมาก ซึ่งผมก็ตอบแทนความรักครั้งนี้ด้วยการบอกว่าจะดูแลผัวซึ่งเป็นลูกชายแม่ให้เป็นอย่างดี จะพยายามไม่ใช้มันทำงาน ไถนาจนเกินเหตุ ล้อเล่นนนนนนนนน ( เยอะไปละสาสส) ผมก็หอมแก้มแล้วบอกขอบคุณนิดๆหน่อยๆน่ะครับ ด้วยความที่ขนมที่แม่ยีนต์ทำไว้มันเยอะมาก ผมก็กลัวว่าเพื่อนๆคนจะมายัดห่าหมด ก็เลยโพสอิทมาเขียนว่า “ใครแดกขนมกู...มึงไมได้ตายดี” มาแปะไว้ที่ตู้เย็น ไอ้ยูมาเห็นก็หัวเราะใหญ่บอกว่าหมดแล้วทำใหม่ก็ได้ แต่ไม่อ่ะ ไม่ชอบรอนาน คนน่ารักใจร้อนเข้าใจป่ะ
“เอาเฮ้!!!! ชนโว้ยยยยยยยยย” ไอ้พวกที่แดกแอลกอฮอล์แทนน้ำเปล่าแหกปากชนแก้วกันอย่างสนุกสนาน ซึ่งมีเบียร์มาเติมให้อย่างไม่จำกัดเพราะพ่อยูนิตบอกว่าดีกว่าไปเมาที่ร้าน มาเมาที่บ้านดีกว่า ใครไม่ไหวก็นอน จะดื่มถึงตอนไหนก็ได้ เพราะนานๆครั้งจะได้ดื่มน่ะครับ (ไหนมึงบอกว่าไร้แอลกอฮอล์) >>>>กูล้อเล่น ฮ่าๆ
“เหี้ยแม่ง กูคิดว่ากูจะไม่มีชีวิตรอดมานั่งแดกอย่างนี้แล้ว” ไอ้ฟอสเล่าครับ แต่ก็จริงอย่างที่มันพูด ช่วงสอบตรง กับสอบกลางภาคที่ผ่านมาพวกผมไม่มีเวลาหยุดเลยครับ อ่านหนังสือทั้งคืน บางวันก็ไม่ได้นอน บางคืนนอนได้แค่สองชั่วโมง แต่คนมันเทพอ่ะครับอ่านทั้งเล่มภายในหนึ่งคืนแล้วไปสอบ ก็ปรากฏว่า ทำไม่ได้อยู่ดี สาสสสสสสสสสสสสส อาจารย์ออกข้อสอบระดับตำนานทั้งนั้น
“แบรนด์วีต้าห่าเหวก็ช่วยอะไรกูไม่ได้ ไหนโฆษณาบอกว่า แดกแล้วไปนอนว่ะ แม่งกูกินแล้วไปนอน ห่าข้อสอบระเหยออกจากหัวกูหมด” ไอ้อาร์เล่าไป เพื่อนๆก็หัวเราะไป ซึ่งผมก็คือหนึ่งในนั้น ฮ่าๆๆ สาสสสสสสสสสส ข้อสอบระเหยออกจากหัว มุขนี้มึงคิดนานป่ะ
“กูไม่หวังเกรดสี่แล้วล่ะ ทุกวิชาเลย กูหวังแค่ว่าอย่าให้กูตกก็พอ ณ จุดนี้กูทำใจได้แล้ว” ไอ้เตอร์พูดเสียงเอื่อยๆ อย่างกับคนหมดแรง ผมจะเมาท์ให้ดู เอ๊ยฟัง เอ๊ยถูกแล้ว ( เพลียเหลือเกิน -.- 5555+) มีรุ่นพี่มหาลัยคนหนึ่งเดินทะเล่อทะล่าเข้ามาทำความรู้จักกับไอ้หมีที่ยืนหน้าเด้งอยู่หน้าโรงเรียน สงสัยจะมารับน้อง สงสัยใช่ไหมว่าคนน่ารักไปยืนทำไมอยู่หน้าโรงเรียน คือผมจะเดินออกไปซื้อไอติมกะทิที่ร้านฝั่งตรงข้ามกับโรงเรียน แต่ปรากฏว่าวิ่งออกมาแล้วลืมนึกไปว่าตัวเองข้ามถนนไม่เป็นก็เลย ยืนรอไอ้ยูที่วิ่งตามมา แต่มีตัวเสือกเข้ามาก่อน มาถึงขอเบอร์เลยครับ ซึ่งพอเงยหน้ามองคนพูดแล้วอยากกรีดร้อง คือเดี๋ยวนี้นิติพลคลินิก วุฒิศักดิ์อะไรก็เยอะแยะ อยากจะบอกด้วยความหวังดีว่าทำไมมึงไม่รู้จักไปทำหน้า ศัลยกรรมหน้าตัวเองบ้าง ยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยครับ ไอ้ยูวิ่งมาด้วยความเร็วสูง ผลักปรสิตหน้าเหี้ยกระเด็นไปสามสิบล้านปีแสงแล้วจะเข้าไปซ้ำ ซึ่งผมไม่ได้เข้าไปห้าม ก็มัน.............รู้สึกดีอ่ะ........ ที่ผู้ชายต่อยกันต่อหน้า สาสสสสสสสสสสสสสสส ล่อเล่น ฮ่าๆ ก็เข้าไปดูแล้วบอกให้ไอ้ยูกระทืบซักที ฮ่าๆ พี่ยามมาห้ามไว้พอดี แล้วจะเอาพวกผมขึ้นห้องปกครอง ก็เจอไอ้ยูเบ่งใส่ทันที แกก็เลยสลดไป เดินกลับไปทำหน้าที่ตามเดิม สรุป วันนั้นไอ้หมีอดแดกไอติมแล้วพอตอนเย็นก็ต้องมาเสียตัวให้ผัวตัวเองอีก แต่ก็.............รู้สึกดี 5555555555555555555+
“เจ้นกแม่งโคตรโหด สมแล้วที่ไม่มีผัวแม่ง กดเกรดชิบหาย” ไอ้กรรครับ ฮ่าๆ แต่ที่มันพูดก็ถูกนะ เจ้นกคณิตศาสตร์ ให้เกรดยากมาก นานๆครั้งถึงจะมีคนได้เกรดสี่สักคน ซึ่งไม่ใช่ผมแน่นอนครับ ผมไม่ชอบคณิตศาสตร์ เอาไม้บรรทัดมาขีดเส้นใต้เน้นๆเลยนะครับ ว่าโคตรไม่ชอบ เกลียดมากกกกกกกกกกกกก เกลียดจนลิมิตเริ่มเข้าสู่อินฟินิตี้5555555 ( เอาสิ่งที่เรียนมาใช้อย่างเป็นประโยชน์)
“กูขอกดไลค์สักสิบทีได้ป่ะ” ไอ้ฟอสะกดไลค์ไอ้กรรโดยการตบหัว ก็อยากกดด้วยอ่ะ -.-
“ถ้ามึงจะตบแรงขนาดนั้นไม่เหยียบหัวกูเลยล่ะสัส”
“ได้ไหมล่ะ” อันนี้เสียงผมเอง ฮ่าๆๆๆ กูรอเวลานี้มานาน
“เพิ่งหาเสียงตัวเองเจอเหรอมึง เห็นก้มหน้าแดกอย่างเดียว”
“อารัยยังไม่ได้กินอะไรเลย อย่ามาใส่ร้ายกูไอ้เหี้ยฟอส”
“หรา!!!” ทุกเสียงบนโต๊ะเลยครับ ซึ่งมันก็รวมไอ้ยูที่นั่งซ้อนด้านหลังผมด้วย แสรสสสส คนน่ารักยังไม่ได้กินอะไรเลยนะครับจริงๆ
“ข้าวผัดต้มยำ 1 จานใหญ่ ปีกไก่ทอดกับหน่องไก่ทอด 1 ถาดใหญ่ พิซซ่า ก็เกือบจะหมดถาด นี่มึงบอกว่ามึงยังไม่ได้แดกอีกเหรอไอ้เหี้ยหมี” ก็อย่างที่ไอ้กรรพูดนั่นแหละครับ ก็กินไปเรื่อยๆ ยังไม่เต็มกระเพาะผมเลยอ่ะ ( กูเริ่มกลัวมึงแล้วอ่ะหมี : คนแต่ง)
“หมี เราว่าหมีกินเยอะกว่าคนสามคนรวมกันอีกนะ”
“เตอร์ เราไม่ได้กินหมดจริงๆนะ มันระเหยเข้าไปในอากาศด้วย” จริงๆนะครับ เขาว่ากันว่าถ้าอาหารทำปฏิกิริยากับออกซิเจนโดยมีแสงนีออนเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาจะทำให้อาหารค่อยๆกลายสภาพแล้วระเหยขึ้นไปในอากาศ คุณไม่เชื่อผมเหรอ นี่ผมปเรียนมาเลยนะ ( เป็นจริงเป็นจัง)
“ไอ้เหี้ย สาสสสสสสสสสสสส อย่ามาทำให้วงการวิททยาศาสตร์แปดเปื้อนเพราะมึง”
“ฟอดดดดดดดดดดดดด” ไอ้ยูที่นั่งฟังมานานทนความน่ารักน่าชังของผมไม่ไหวต้องยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มซ้าย แก้มขวาแล้วโอบกระชับเอวแน่นกว่าเดิม คุณคิดว่ามันอายไหม อย่าไปถามมันเลยเดี๋ยวมันจะทำหน้าหล่อแบบเหี้ยๆใส่ เพราะมันไม่เคยอายหรอกครับ แล้วบอกกับเพื่อนเป็นทางการอย่างนี้แล้ว ยิ่งเข้าทางมันเลยจะจับ จะหอมตอนไหนก็ได้ ซี่งเมียมันก็ใจง่ายอยู่แล้วครับ ไม่เคยด่า มีแต่ชอบใจ (มึงแรดไง)
“ฮิ้ววววววววววววววววววววว” นี่เสียงของคนทั้งโต๊ะเลยนะครับ ไอ้ฟอสทนไม่ไหวถึงกับเอาผักกาดที่ตกแต่งอยู่บนจานยำโยนมาใส่ผม ซึ่งไอ้หมีตะครุบรับไว้ด้วยความแม่น หลังจากนั้นก็เอามาราดมายองเนสกับซอสมะเขืนเทสใส่ไส้กรอกนิดหน่อย แล้วก็ยกใส่ปาก มองอะไรกัน ก็ มันกินได้ ผมก็เอาเข้าปากซิ อร่อยยยยยยยยยยย อินฟินิตี้อีกแล้วววววววว
“ไอ้ยู มึงทำไมไม่ให้เมียมึงแดกเบียร์” อันนี้ไอ้ฟอสถามครับ เพราะเพื่อนฝ่ายผมจะกล้าเรียกผมว่าเมียไอ้ยูได้อย่างเต็มปากเต็มคำ แล้วผมก็ไม่ถืออะไรมาก เพราะถึงจะห้ามไป พวกมันก็กวนตีนกลับมาอยู่ดี ไอ้พวกฟังไจก็อย่างนี้แหละครับ (ฟังไจหรือเห็ดรา -.-)
“มันไม่ดีต่อสุขภาพเนอะหมีเนอะ” มานงมาเนอะ เชอะ ผมก็อยากลองเหมือนกันนะครับ แต่ผมไม่กล้าเท่าไร คือ แบบว่ากลัวเมาอ่ะ
“ไม่ใช่อะไร คือกูกลัวว่ากินแล้วจะเมา”
“เอ้าสาสสสสสสสสสสสสสสสสสส แดกแอลกอฮอลล์มันก็เมาซิวะ” อันนี้ไอ้อาร์มาเองเลยครับ ประธานนักเรียนหน้าหล่อ พ่อรวย แต่สู้ไอ้ยูไม่ได้อยู่ดี ก็มันแน่นอนอยู่แล้วว่า ผมจะต้องชมผัวผมให้ดีที่สุด ประหนึ่งยกขึ้นไว้บูชาบนหิ้ง
“ก็ไม่อยากเมาอ่ะ แบบว่าพ่อกับแม่สอนมาดีอ่ะนะ”
แล้วพวกมันก็ไม่สนใจครับ กวนตีนผมอีกครั้งสองครั้งพวกมันก็ดึงวงสนทนาเข้าสู่กีฬาที่ฮิตฮอตที่สุดในโลก ที่ไม่เคยมีกีฬามาชนิดอื่นมาโค่นกีฬาชนิดนี้ได้ พวกคุณรู้แล้วใช่ไหม คุณเดาถูกแล้ว พวกมันกำลังคุยเรื่องเป่ากบ กระโดดยางอยู่ครับ 555555555555+ ล้อเล่น ฟุตบอลนั่นแหละ ไอ้หมีที่ไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไรก็ได้แตนั่งทำตาปิบๆ ฟังเขาพูดไปเรื่อยๆ จากเมื่อกี้ที่ยูนิตนั่งซ้อนหลัง ตอนนี้มันดึงผมขึ้นไปนั่งตักแล้วครับ ก็ชอบอ่ะ แบบว่า...........รู้สึกดี 5555+ ผู้ชายมันไม่มีเรื่องอะไรให้เมาท์กันเท่ากับผู้หญิงหรอกครับ พวกผู้ชายมันคุยแต่เรื่องบอล เกมส์ เพลง กีฬา รถ วนเวียนไปแค่นี้เท่านั้นแหละครับ มันเหมือนกันทั่วโลก ไอ้หนอนสตรีเหล็กหนึ่งเดียวในกลุ่มมันก็คอบอลเหมือนกัน นี่แหละครับที่ทำให้มันสนิทกับกลุ่มผมและกลุ่มยูนิต เป็นผู้หญิงที่มีนิสัยเหมือนผู้ชายเกือบทุกอย่าง ง่ายๆ สบายๆ อย่ามาจุกจิกกับกูเยอะ ลุย ถึงไหนถึงกัน จนบางครั้งผมยังต้องออกปากว่ามันแมนกว่าผมอีกเลยครับ สุดยอดจริงๆผู้หญิงห้องห้า
เหลือบไปเห็น ขนมปังโฮวีตวางอยู่ใกล้ๆ ซึ่งในวงเหล้ามีขนมปัง มายองเนส และซอสมะเขือเทศได้ไง งงใช่ไหมล่ะ ฮ่าๆ แม่ยีนต์แม่ของยูนิตเอามาให้เองครับเพราะผมชอบทาน แม่ผัวนี่สุดยอดจริงๆ หยิบมา4แผ่น ชั้นแรกเอาผักสลัดจากจานยำวางก่อนแล้วก็เอายำแหนมมาวางปิดทับด้วยขนมปัง ชั้นที่สองเอาแฮมวาง แล้วทาแยม เอ๊ะ แยมกับแฮมจะเข้ากันไหม แต่ช่างเถอะ เดี๋ยวก็เข้าไปรวมกันในท้องอยู่ดี 55555 เสร็จแล้วก็เอาขนมปังวางปิด ชั้นที่สามใส่ปีกไก่ถอดเลาะกระดูกแล้วนะครับ ราดด้วยมายองเนสซอสมะเขือเทสนิดหน่อย แล้วก็เอาขนมปังที่เหลืออีกหนึ่งแผ่นวางบนไป อ่า สุดยอดน่าแดกชิบหาย แต่มันเยอะไปหน่อยนะ ไม่เป็นไร คนน่ารักสามารถ ยกขึ้นมองนิดหน่อยแล้วก็งาบบบบบบบบบบบบบบ O[]O
“.........................” กระพริบตาปริบๆ มองคนในวงที่ตอนนี้จ้องมาที่ผมกันหมดทุกคน ขนมปังคาปาก ยังไม่กล้างับกว่าเสียงเคี้ยวเอื้องของตัวเองจะทำให้ไอ้ห่าเหวทั้งหลายนี่ตกกะจัย
“กูก็นั่งมองตั้งนาน ว่ามันจะแดกได้ไหม แต่สุดท้ายมันก็เอาเข้าปากอยู่ดี” ไอ้ฟอส
“มึงอ้าปากแม่งเห็นไปถึงฟันคุดเลยอ่ะเมี่อกี้ไอ้เหี้ยหมี” แสรสสสสสสสสสสสสสส มึงเห็นฟันคุดก็เลยเหรอ จะเทพไปไหมไอ้กรร
“แฟนมึงสุดยอดว่ะไอ้ยู” ไอ้เตอร์
“ไอ้เหี้ยนี่เกิดมาแดกจริงๆ” ไอ้ทอง+ไอ้หนอน
“วันหลังแม่งน่าจะเอาไปโชว์ที่งานวัด ฮ่าๆๆ” ไอ้เหี้ยอาร์ ประธานส้นตีน มึงเห็นกูเป็นของแปลกเหรอสาสส ถึงกูจะแดกเก่งแต่กูก็น่ารักนะ (เกี่ยวไหม)
“อย่ามาว่าที่รักกู”
“สาสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส” รู้สึกว่าวันนี้พวกมึงจะสามัคคีกันเหลือเกินนะ ไอ้หมีไม่สนใจทำชมที่พ่นออกมาจากปากของเพื่อนพ้องทั้งหลาย เดินหน้าแดกแซนวิสมหัศจรรย์ต่อไป อร่อยสัส จะเอาจิ้มน้ำจิ้มไก่นี่จะผิดไหม -.-
“ปากเลอะครับ” ยูนิตดึงทิชชู่ที่อยู่ด้านข้างมาเช็ดปากให้ผม นี่พวกคุณหวังอะไรกัน อยากเห็นมันเช็ดปากผมด้วยปากมันเหรอ คุณดูซี่รีย์เขมร เอ้ย เกาหลีมากเกินไปนะผมว่า
“กินป่ะ”
“จะดีเหรอ เดี๋ยวหมีไม่อิ่มนะ”
“ไม่เป็นไร แบ่งของให้ผัวกิน ถือว่าเป็นลาปอันประเสริฐ” คุณเลยได้ยินสุภาษิตนี้หรือเปล่า อ๋อ ไม่คยได้ยินเหรอ ก็แน่ซิ ก็ผมเพิ่งคิดได้สดๆเมื่อกี้นี้เลย
“หึหึ ครับ หมีกินเถอะ แค่เห็นหมีกินยูก็อิ่มแล้ว” โอยยยยยยยยยยยยยยยย โลกหมุน พลังอานุภาพแห่งความรักของยูนิตมันพุ่งเข้าตาผมครับ แสบตาสว่างไสวมากอ่ะ คนหล่อปากหวาน จะกี่ทีๆ มันก็ไม่ชินครับ ( หลงผัวตัวเอง)
“เอาหน้ามาให้พี่หอมแก้มหน่อยน้อง” ไม่ต้องรอให้พูดซ้ำครับ ไอ้ยูรีบเสนอหน้าของมันมาให้ผมสูดดอมดมความหอมจากแก้มมันทันที
“ฟอดดดดดดดดดดดดดด” อ่า ชื่นจายยยยยยยยยยยยยย ความรักฟุ้งกระจาย ไม่สนเสียงหมาเห่าครับคราวนี้ ตั้งหน้าตั้งตาสร้างโลกส่วนตัวกับสามีทางพฤตินัยต่อไปเรื่อยๆครับ ฮ่าๆ
“พรุ่งนี้จะไปไหนหรือเปล่าครับ” พรุ่งนี้วันอาทิตย์ๆ กรี๊ดดดดดดดดดๆ ดีใจอ่ะ มันเป็นปกติอยู่แล้วที่นักเรียนทั้งหลายจะเคซี่วันเสาร์ วันอาทิตย์ สำหรับนักเรียนคนอื่นผมไม่รู้นะ แต่สำหรับผมแล้วถึงเสาร์ทีไรเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ทุกที ไม่ต้องตื่นเช้า ไม่ต้องไปโรงเรียน โอยยย สุขใจหลาย ( อนาคต อนางอของชาติ.......)
“ยังไม่รู้เหมือนกัน ยังคิดไม่ออกอ่ะ”
“หรือว่าจะนอนเล่นอยู่บ้านครับ แต่พรุ่งนี้ไอ้เตอร์มันชวนไปเดินห้าง ไปไหมครับ ยูแล้วแต่หมีอยู่แล้ว” นี่ซิครับ สามีที่ดีมันต้องตามใจภรรยาและเชื่อฟังภรรยาอย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง ไอ้ยูสอบผ่านข้อนี้ไปได้อย่างสบายๆเลยครับ ฮ่าๆ
“แล้วจะตื่นไปเดินไหวเหรอ” ก็ตอนนี้มันก็เกือบจะตีสองแล้วนะครับ พวกมันก็เริ่มเมากันแล้วแต่ก็ไม่มีใครเมามาก เพราะบางคนก็ต้องขับรถกลับบ้าน แต่ถ้าถึงขนาดเดินเซ และเห็นหน้าไอ้หมีเป็นฮีชอล วงเอสเจนี่ต้องให้นอนที่นี่ด่วน พ่อไอ้ยูกำชับเรื่องนี้เป็นพิเศษ เดี๋ยวท่านจะลงมาดูอีกรอบครับ
“นั่นซิ จะเดินไหวเหรอ” ไอ้ยูมันดัดเสียงเล็กเสียงน้อย เลียนแบบผมครับ เห็นแล้วมันน่า...................น่าจับกดเหลือเกิน ฮ่าๆๆ
“อะไร” เห็นหน้ามันแล้ว เหมือนสมองกำลังคิดอะไรเจ้าเล่ห์อยู่อ่ะครับ โคตรไม่น่าไว้วางใจ
“เปล๊า!” นั่นแหนะ มีทำเสียงสูง ใครไอ้หล่อไม่มีมารยา มันนี่แหละนักแสดงตัวพ่อเลย แอ๊บงอน แอ๊บโกรธ แอ๊บน้อยใจ พอผมเข้าไปง้อ ก็กระโจนเข้ามาฟัดทันที เล่ห์เหลี่ยมไม่เคยทันมันซักที ( แต่ก็ยอมเสียทีนะ ก็....รู้สึกดี ฮ่าๆๆ )
“คืนนี้ไม่ให้ทำ เหนื่อย ง่วง เพลีย ไม่มีแรง”
“นอนเฉยๆ นี่ใช้แรงตรงไหนครับ คนขยับนี่มันยูนะ” อ่ะๆ ไอ้เหี้ยนี่พูดได้หน้าตาเฉยมาก แสรสสสสสสสส ดีนะ ที่ไอ้พวกที่เหลือมันสนใจคุยกันเรื่องรถมากกว่าไม่งั้นได้มีแซวแน่
“ก็นั่นแหละ แล้วมึงปล่อยใส่ใครห๊ะ เดี๋ยวก็ตบปากฉีก เหนื่อยเท่าๆกันนั้นแหละ”
“ไม่รอดหรอกครับวันนี้” ยูนิต ศิษย์เอกปูนเสือหน้าด้านสิบเอ็ดตัวรวมกัน มันแม่งพูดไม่รู้เรื่องจริงๆ
“ก็บอกว่าไม่ให้ทำไง”
“หึหึ ถ้าหมีรอดคืนนี้ได้ อย่ามาเรียกยูว่าหล่อ ให้เรียกว่าที่รักแทน” เอ้าสาสสสสสสสสสสสสสสส จะทางไหนไปทางไหน มันก็เข้าทางมึงหมดอยู่ดี เหี้ยนี่หัวการค้าตลอดสมแล้วเป็นลูกนักธุรกิจ กำไร ผลประโยชน์ตลอด
“พวกมึงคุยเรื่องบนเตียงอยู่ใช่ป่ะ” ไอ้ฟอสสอดขึ้นมา เหี้ยนี่ก็เสือกได้เสือกดี ในดีเอ็นดูสายคู่ของมึงมันมีโครโมโซมเสือกผสมอยู่ด้วยเหรอวะสัส ( ความรู้ล้วนๆ ฮ่าๆ)
“เปล๊า” เสียงสูงเลยไอ้หมีตคราวนี้ ไอ้ยูมันไม่ได้ช่วยอะไรหรอกครับมัน ตั้งหน้าตั้งตากอดผมอย่างเดียวววววววว
“แหมะ เสียงสูงเลยเนอะ ดูไม่ออกเลย หน้ากับหูนี่แดงไปหมด ดูไม่ออกเลยจ้ะ” ไอ้ฟอสปาถั่วทอดมา ไอ้หมีพลาดครับ รับเอาไว้ไม่ได้ ไม่งั้นได้เอาเข้าปากอีกแน่
“อะไรใครหน้าแดงไม่มีอ่ะ” รู้สึกว่าตัวเองโดนรุมครับ ผัวไม่ช่ วย แง
“เหรอออออออออออออ น่ารักจังนะน้องหมีน้อย”
-
“เหี้ยยยยยยยยยยยยยยย” สู้ไม่ไหวครับ งานนี้ก็เลยต้องถอยทัพ หันกลับไปกอดคอไอ้ยูแล้วกดหน้ากับซอกคอหอมๆของมันหนีเสียงแซวของบรรดาเหี้ยทั้งหลายที่แซวออกมาอย่างไม่ขาดปาก แสรสส อย่าให้ถึงทีกูนะไอ้ฟอส มึงงงงงงงงงงงงงงงง
“โอ๋ๆ ไม่ต้องอายครับ คนเยอะแยะ”
“ผัวนี่ก็ไม่ได้ดั่งใจเอาซะเลย”
“ฮ่าๆ ทำตัวน่ารักอย่างนี้ ระวังตัวดีๆนะครับ”
“ไอ้หื่นนนนนนนนนนนนนนนน”
“นั่นคำชมใช่ไหม ขอบคุณครับ”
“หน้าด้าน ขี้เย็-ด”
“ก็เป็นกับคุณเมียคนเดียวนั่นแหละครับ”
“มึงลองเป็นกับคนอื่น กูจะเอามีดโกนค่อยๆ กรีดน้องชายมึงไปทีละน้อยๆ ไม่ให้ขาดไปทันที แต่ให้มันทรมานไปช้าๆ ให้เลือดมันค่อยๆไหลออกมา หึหึ”
“หมีพูดเอาซะเห็นภาพเลย ไม่มีอย่างนั้นแน่นอนครับ” ไอ้ยูรีบพูด ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้นี่มันกลัวผมอ่ะ แต่ถ้ามันผมอาจจะทำอย่างที่พูดไว้ก็ได้ ความเสียใจมันบังคับให้ทำพวกคุณก็รู้ หึหึ ไอ้หมีแม่ง โคตรโรคจิต (มึงเพิ่งรู้หรอ)
“หิวคัพเค้ก..........หิวอ่ะ” ก็เมื่อกี้พอผมคุยกับไอ้ยูเสร็จ ก็เปิดไอจี (อินสตราแกรม) เช็คความเคลื่อนไหวของพวกบ้าอัพรูปกันนิดหน่อย แล้วไปเจอเจ้เดือน ลูกพี่ลูกน้องที่อยู่ต่างจังหวัดอัพคัพเค้กที่ตัวเองทำลง เท่านั้นแหละ ไอ้หมีก็ตาลายเพราะความหิวทันที เพราะรูปที่พี่เดือนอัพ มันน่ารักมาก โคตรน่าแดกอ่ะ แล้วแม่ยีนต์ก็ทำไว้ให้ผมด้วย กรี๊ดดดๆ ไอ้หมีจะกิน
“แต่ตอนนี้ ตีสอง สามสิบนาที กินเค้กตอนดึกอ้วนนะครับ” มันห่วงว่าเมียมันจะอ้วนครับ แต่คนน่ารักอยากกินอ่ะ ก็เลยตีหน้าเศร้า เล่าความเท็จกันนิดหน่อย ว่าจะลุกมาเอาเองไอ้ยูก็ไม่ยอม บอกจะเดินมาเป็นเพื่อน ก็ต้องตามใจเขานั่นแหละครับ
“เอาไปซักสี่อันดีกว่า เผื่อใครจะกิน” เห็นเยลลี่กับพุดดิ้งทำท่าทางน่ารักๆส่งมาให้ไอ้หมีตอนเปิดตู้เย็นเช็คว่าขนมอยู่ครบหรือเปล่าก็เลยเอามาด้วย เลยกลายเป็นว่านอกจากคัพเค้กแล้ว ยังมีทั้งเยลลี่และพุดดิ้งอีกต่างหากโคตรเลิศอ่ะผม
“สองผัวเมียนี่แดกตลอด” พวกคุณคิดว่าพวกมันจะเมาเหรอ ไม่มีทางอ่ะ พวกมันแดกแล้วก็ไปเหยี่ยว พอถ่ายของเสียออกไปก็สร่างทันที ยิ่งดึกยิ่งคึกครับรั่วกันไปเป็นแถวๆ ไอ้อาร์ ท่านประธานสุดเนี้ยบก็ลุกขึ้นเต้นกับไอ้ฟอสและไอ้กรร เพลง ก๊อต จักรพันธ์ครับ ไอ้เตอร์เลยอัดคลิปเอาไว้เป็นหลักฐาน แล้วแม่งท่าเต้นกวนส้นตีนมากกกกกก
“จะกินไหม” ผมถามไอ้ยู ซึ่งแน่นอนว่ามันต้องส่ายหน้าแต่ครั้งนี้ผมไม่ยอม เพราะอยากให้มันลองกินคัพเค้กดู เพราะเยลลี่กับพุดดิ้งมันกินบ้างถ้าผมบังคับให้กิน แต่คัพเค้กนี่มันไม่เคยแตะเลย มันบอกว่าแบ๊ว เอ้าสาสสสสสสสสสสส มึงแดกความแบ๊วเข้าไปเหอร เขาแดกเพื่อความอร่อยเว้ย แต่มันชอบซื้อมาฝากผมครับ มันบอกว่าเวลาเดินผ่านร้านเค้กแล้วได้กลิ่นขนมปังกับเบเกอรี่มันจะชอบนึกถึงผม มันบอกว่าหอมคล้ายๆกัน เขินอ่ะ ( เพลียเหลือเกิน)
“ไม่ครับ หมีกินเถอะ”
“ลองซักอันน่า มันอร่อยนะ”
“แต่มันหวาน แล้วก็เลี่ยนๆอ่ะ” คัพเค้กที่ไหนเลี่ยนแสรสสส มันเลี่ยนที่ครีมนิดหน่อย แต่นอกนั้นก็ออกจะนุ่มหอมละมุนละไม มึงมาทำชื่อเสียงที่เขาสะสมมาสองพันล้านปีเสียหายหมด
“แต่อันนี้แม่อบเอง ไม่หวาน ไม่เลี่ยน ลองดู” ยื่นอันที่ด้านบนตกแต่งด้วยครีมที่บีบเป็นดอกกุหลาบให้มัน ไอ้หล่อก็รับไปถือไว้เฉยๆมันมองหน้าผมสลับกับมองขนมในมือกลับไปกลับมาสองสามรอบ ผมก็รอดูว่ามันจะกินไหม
“ชิ้นเดียวนะครับ” รีบพยักหน้าประจบมันทันที ซึ่งพอมันตักเข้าปากแล้วผมโคตรลุ้นอ่ะ ฮ่าๆ
“เป็นไง”
“ก็เฉยๆครับ หวาน...............” ทำท่าทางประกอบอีกต่างหากเห็นมันกัดฟันกินแล้วก็เห็นใจ ก็เลยยื่นหน้าไปหอมแก้มให้กำลังใจคุณชายเขาหน่อยซักฟอดสองฟอด ซึ่งกว่ามันจะกินหมดอันนึงก็ใช้เวลานานทีเดียวเลยครับ ไอ้ยูกินหมดอันหนึ่ง ไอ้หมีฟาดเรียบไปสามอัน แล้ว อร๊อยยยยยยย ><
“มึงนี่เกิดมาแดกจริงๆ แสรสสสส” เอาอีกแล้วครับ ไอ้ฟอส มันเต้นเสร็จมันก็กลับมากวนตีนผมอีกแล้ว แต่คนน่ารักไม่สนใจ เชอะ ตักเยลลี่กินต่อไป ฮ่าๆ
“แล้วพรุ่งนี้จะเอาไง จะไปเดินห้างหรือว่าพักผ่อนอยู่ที่บ้าน” ไอ้เตอร์เปิดประเด็นขึ้นมาแล้ว ทุกคนก็ถกเถียงกันใหญ่เลยครับตอนนี้ ส่วนไอ้หมีและสุดหล่อยูนิตก็ได้แต่นั่งฟังดูว่าพวกมันจะตกลงกันอย่างไงเพราะพวกผมสองคนอย่างไงก็ได้ครับ
“แล้วจะตื่นไปเดินไหวเหรอว่ะ กูว่านอนเล่นอยู่บ้านดีกว่า”
“อยากว่ายน้ำว่ะ” ไอ้อาร์ความคิดดี กระทืบไลค์สองพันครั้ง ไม่ได้ว่ายน้ำนานมากกกก ใส่อินฟินิตี้เข้าไปด้วยครับ เอาไว้ขยายรูปประโยคทุกคนจะได้รู้ว่ามันนานแค่ไหน ฮ่าๆ ผมว่ายน้ำไม่ค่อยแข็งครับ แต่ก็พอไปได้อยู่ ก็อาศัยไอ้ยูพาขี่หลังวนไปวนมาในสระเอา ฮ่าๆ มีแฟนหล่อเราก็ต้องใช้ให้คุ้มค่า
“แล้วจะเอาบ้านใคร บ้านกูไม่มีสระนะ มีแต่บ่อเลี้ยงปลา หรือว่าพวกมึงจะไปว่ายในบ่อเลี้ยงปลา” ไอ้กรรพูดขึ้น ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ พวกผมก็เลยคว้างขนมคบเคี้ยวไปให้มันกันคนละชิ้นสองชิ้นโทษฐานมากวนตีนตอนตีสอง ฮ่าๆ
“บ้านกูไหมล่ะ” ที่รักผมพูดครับ ตอนยูนิตรู้จักพวกไอ้ฟอส กับไอ้กรรใหม่ๆ มันจะยังไม่กูมึงครับ เพราะยังไม่สนิท แต่พอมาช่วง ม.6 ได้คลุกคลีทำงานอยู่ด้วยกัน สันดารก็เริ่มออกครับ จนสุดท้ายก็มาเป็น กูๆมึงๆในที่สุด แต่สำหรับผม ตั้งแต่ ม.6 จนถึง ม.6 มันยังพูดครับกับผมทุกประโยคไม่เสื่อมคลาย ตอนแรกก็เขินอยู่หรอกนะ แต่ไปๆมาๆ ฟังแล้วก็เพลินดี ชอบอ่ะ ก็.......รู้สึกดี ฮ่าๆ
“เกรงใจพ่อกับแม่มึงว่ะ วันนี้ก็มาอยู่ดึก” ไอ้เตอร์ครับ
“ไปบ้านกูป่ะ”
“ไปให้พี่มอสกับพี่กร จิกกัดกูเหรอ” ไอ้ฟอสทำหน้าเซ็ง ฮ่าๆ คือพวกมันสนิทกับพี่ชายผมค่อนข้างเยอะเลยล่ะครับ แล้วพี่มอสกับพี่กรนี่ชอบจิกไอ้ฟอส เพราะหมั่นไส้ในความเจ้าชู้ไม่เลือกหน้าของมัน ตั้งแต่ ม.ต้น เหี้ยอย่างไง ม.ปลาย ก็เหี้ยไม่เสื่อมคลายเลยซักนิด (กูต้องดีใจใช่ไหม : ฟอส)
“ไปที่บ้านกูดีกว่า จบข่าวววววววววว ฮ่าๆ” ไปแหล่มบ้านไอ้อาร์กันครับ หึหึ
“โอเคๆ งั้นเอาตามนี้นะ”
คุยกันไปอีกสักพักก็ต้องแยกย้ายครับ พวกผมก็เช็คสภาพกันนิดหน่อย ปรากฏว่าก็ไม่มีใครเมาหนักซักคน มึนๆ พอจะที่ขับรถกลับบ้านบ้านผมกำชับพวกมันให้เหยียบได้แค่ 60 กิโลเมตรต่อชั่วโมงเท่านั้น ใครตีนผี ผมจะแช่งให้กลายเป็นผีเฝ้าถนน
“แสรสสสสสสสสสสสสส มึงให้กูคลานไปเลยดีกว่าถ้าจะให้กูขับ 60”
“เอ้าเหี้ย มึงคิดว่าสติของมึงที่เหลือ 50 เปอร์เซ็นต์ เวลามีรถตัดหน้ามึงจะคิดทันป่ะ K เดี๋ยวกูตบล้างน้ำ” พอพวกมันเถียงไม่ได้ก็พยักหน้ายอมอย่างจำยอมนั่นแหละครับ ไอ้หนอนกลับกับไอ้ทอง เพราะมันมาด้วยกัน พอเพื่อนๆสลายตัวกันไปหมด บ้านก็เงียบเลยครับ พี่ๆแม่บ้านก็ออกมาเก็บของ ผมกับยูนิตก็ช่วยได้แปปเดียวก็ถูกไล่ให้ขึ้นมาอาบน้ำนอน
“ขี้เกียจอาบน้ำอ่ะ” ไอ้หมีพอเห็นเตียงอยู่ด้านหน้าก็กระโจนเข้าใส่เลยครับ อ๊า รสชาติของเตียงเป็นอย่างนี้นี่เอง มันช่างนุ่ม ลื่น หอม น่านอนเป็นที่สุดดด พลิกไปด้านซ้ายก็เห็นตุ๊กตาเสือตัวใหญ่นอนยิ้มอยู่ด้านข้างก็เอามากอด โดยไม่ลืมที่จะหอมแก้มมันก่อน น้องเสืออออ
“อาบน้ำก่อนครับ” ยูนิตเดินมาดึงแขนผม ซึ่งผมก็โคตรที่จะให้ความร่วมมือโดยการทำตัวอ่อนไม่ไหวติงหลับตารอรับการปรนนิบัติของซะมี่ (สามี) โดนลอกคราบออกจนหมด ย้ำว่า ออกจนหมด ที่รักก็อุ้มมาวางในอ่างแล้วก็เปิดฝักบัว ตัวมันเองก็ถอดเสื้อถอดกางกางจนหมดแล้วเหมือนกันครับ ผมนอนตะแคงซบอกไอ้ยูตลอด ไม่ลืมตาซักนิดครับ หนังตาเหมือนถ่วงด้วยหินหนักสิบตันได้อ่ะ ยกไม่ขึ้นนนนน ไอ้ยูฟอกสบู่และสระผมให้เรียบร้อยแล้วก็อุ้มผมมาวางบนเตียง มันเช็ดตัวแล้วแต่งตัวให้ผมอย่างรวดเร็ว เร็วมากอ่ะครับ เพราะชุดนอนผมใส่แค่เสื้อยืดคอกลมตัวใหญ่ๆย้วยๆของไอ้หล่อมันตัวเดียวกับกางเกงในแค่นี้ ทาแป้งให้นิดหน่อยมันก็จับผมยัดเข้าไปในผ้าห่มแล้วเอาเสื้อน้อยมายัดอก ส่วนมันก็เข้าอาบน้ำต่อ
มีความรู้สึกว่าเหมือนมีอะไรมาเลียที่หน้า โอ๊ย รำคาญๆๆ ชิ้วๆ ออกไป คนจะนอน
แต่ปัดไปเท่าไรมันก็ไม่ไปครับ เอ๊ะ คนจานอนนนนนนนนนนนนนนน
กลิ่นหอมๆเย็นๆ หอยมาเตะจมุก สูดกี่ครั้งก็ชื่นใจไม่เคยเปลี่ยน
“จานอน” ผมลืมตาขึ้นมาพูดเสียงยานคาง พวกคุณลองนึกภาพ เรากำลังนั่งเฝ้าพระอินทร์กำลังสนทนาพาทีเรื่องเศรษฐกิจโลกกับท่านอยู่ดีๆ ก็โดนรบกวนอย่างที่ไม่น่าให้อภัย คนกำลังหลับเกือบลึก แต่แม่งแสรสสสสสสสสสสสสสสสสส ผัวเหี้ย กวนตัว
“ก็นอนไปซิครับ”
“แล้วไอ้ที่มึงลูบขึ้นลูบลงเนี่ย มันจะทำให้กูหลับไหม แสรสส” มือมันเร็วมาก มาจากไหนก็ไม่รู้ครับ สอดเข้ามาลูบหน้าอกผมไล่เลื่อยลงไปลูบขาลูบเอว เคลิ้มโว้ยยยยย
“หึหึ ก็บอกแล้วว่ามันนี้ไม่ให้นอน”
“ก็เค้าเหนื่อยมากเลยอ่ะ ยูไม่เห็นใจเหรอ” กูงัดไม้ไต้กระบวนท่าที่ฝึกมาเป็นอย่างดีออกมาใช้แต่ผลปรากฏว่า............
“ที่รักนอนไปเฉยๆนะครับ เดี๋ยวยูจัดการเอง” ไม่รอดครับ -/////////////-
นิ้วมือมันสามนิ้วที่อยู่ในตัวผมตอนนี้ทำเอาไอ้หมีดิ้นพล่านเลยครับ มันกดลึกลงไปเรื่อยๆ พอถูกจุดเสียวตัวผมก็สั่นทันที ทั้งสั่นทั้งเสียวดีหน่อยที่มันไม่ค่อยฝืดเพราะไอ้ยูใช้ออยล์ค่อนข้างเยอะ มันดึงนิ้วเข้าออกทำเอาผมเกือบเสร็จ แค่นิ้วผมก็จะไปแล้วครับ ยูนิตมันกระตุ้นจุดเสียวผมตลอดเวลาแต่พอผมจะเสร็จมันก็ถอดนิ้วออกแล้วชะโงกหน้าขึ้นมาจูบ ไอ้หมีขัดใจที่ไม่ได้รับรการปลดปล่อยก็เลยหงุดหงิดไม่ยอมให้จูบ จังหวะที่ฮึดฮัดก็เลยโดนของจริงสอดใส่เข้าม ขนาดของนิ้วกับขนาดของน้องชายไอ้ยูนี่มันต่างกันเลยครับ จากตอนแรกที่ไม่ฝืด ตอนนี้มันเริ่มฝืดแล้วครับไอ้ใส่ออยล์เพิ่มเข้าไปอีกแล้วเริ่มโยกเบาๆ ไอ้หมีกรี๊ดทันทีเพราะมันแน่น ไอ้ยูก็ครางสั่นๆ เพราะมันตอดยับ พอทุกอย่างเข้าที่ ไอ้ยูก็เริ่มแรงจังหวะจากเน้นๆ หนักๆ เป็นซอยถี่รัว จังหวะกระแทก น้องชายของไอ้ยูมันถูกจุดเสียวของผมไอ้หมีก็ครางเสียงสั่นทันที เลยตอดมันกลับไปหลายที ไอ้ยูเลยสวนกลับมาด้วยจังหวะที่หนักกว่าเดิม
“ซี๊ด อ่าห์ ..............อ่าห์” เสียงไอ้หมีเองครับ มันไปเองโดยธรรมชาติ ใครจะกลั้นเสียงตอนทำกันว่ะ แม่ง กูไม่ใช่ขั้นเทพนะเว้ย
“อย่าตอดครับ เดี๋ยวจะจุกนะ” ไอ้ยูพูดเสียงหื่นข้างหูผมแล้วก้มลงไปดูดคอแบบเน้นๆ
“อ๊ะ อ๊ะ ยูนิต เข้ามาอีก อ่าห์” ประโยคนี้ของใคร ...........โปรดแสดงความเป็นเจ้าของเพราะมันไม่น่าจะใช้ของไอ้หมี ( เหรอสัสสส)
“อ่าห์ แน่นจังครับที่รัก” ปากมันพูดพึมพำแถวๆซอกคอผม ซึ่งไม่ต้องเดาว่าคอจะแดงแน่ๆในวันพรุ่งนี้ จะมากหรือน้อยพรุ่งนี้ค่อยมาดูกัน
“เร็วๆ จะไม่ไหวแล้ว” ไม่ต้องรอให้พูดซ้ำ ไอ้หมีก็โดนจัดหนักครับ จัดเต็มแบบถึงพริกถึงขิงทันที ไม่มีเปลี่ยนท่า ผมกับผัวไม่ใช่ดาราหนังโป๊นะครับ ท่าเบสิคนี่ก็เสียวได้ ลึกดีอีกต่างหาก (-////-)
เสียงเตียงสั่นก็ไม่เท่าเสียงกระทบของเนื้อหรอกครับเพราะว่ามันดังมากในความคิดของผม เหงื่อไหลท่วมตัว หลังไอ้ยูอาบไปด้วยเหงื่อและรอยข่วนของผม ไม่ต่างไปจากตัวผมที่เต็มไปด้วยรอยจูบของมันหรอกครับ
“พร้อมๆกันนะครับ” ไอ้ยูมันแทกเข้ามาแล้วมันก็ช่วยน้องชายผมไปด้วย อ่าห์ ไอ้หมีโดนทั้งหน้าโดนทั้งหลัง แสรสสสสสสสสสส กูตอดยับเลยแม่ง
“อ่าห์..............” ครางเสียงสั่นพร้อมกันเลยครับ ไอ้ยูปล่อยในตัวผม ส่วนผมปล่อยไว้บนหน้าท้องของไอ้คนหล่อ ถือว่าเป็นกิจกรรมผ่อนคลายความเครียดเหมือนกันนะครับ อะไร ก็มันเป็นกิจกรรมเข้าจังหวะไง ผมพูดผิดตรงไหน
“เดี๋ยวไปล้างตัวนะครับ” ผมพยักหน้าแล้วยกมือกอดคอมันเอาไว้ หมดไร้เรี่ยวแรง อย่าหวังว่าพรุ่งนี้ผมจะได้ถอดเสื้อว่ายน้ำ อาเมน ขอไว้อาลัยให้กับความหื่นของผัวตัวเองสองปีแสง -.-
“ฝันดีครับหมีน้อย” มันหอมแก้ม หอมหน้าผากผมจนพอใจแล้วก็บอกฝันดี โดยที่ผมนอนตะแคงหนุนแขนมันเอาไว้ อ่า อุ่นจังเลย
“ฝันดีไอ้หล่อ” ไม่มีแรงลุกขึ้นไปหอมแก้มมันครับ ผมก็เลยแอ๊บสาวจูบคางมันแทน
ลาโลกดีกว่า ด้วยคำกลอนที่ว่า................
“น้ำเดียวก็เสียวได้” ฮ่าๆๆๆๆ
๐ เป็นเรื่องสั้นที่ดองเอาไว้นานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก รู้สึกผิดที่หายไปนาน ไม่อยากแก้ตัว อิอิ แต่ก็กลับมาต่อแล้วน้าาาา ใครคิดถึงลูกหมีก็อ่านกันเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
๐ ใครลืมเนื้อหาก็กลับไปอ่านซ้ำอีกรอบแล้วกลับมาอ่านตอนปัจจุบันนะคะ
๐ ขออภัยที่หายไปนาน กระซิกๆ คนแต่งผิดไปแล้วววววววววววววววว
๐ กด+ กดเป็น กันเยอะๆน้าา อิอิ
รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~
-
มาแปะไว้ก่อน เด๋วเลิกงานกลับไปอ่านต่อที่บ้าน ชื่อเรื่องน่าสนใจ รายละเอียดคืนนี้เสร็จโจ๋................. :z13: :z13: :z13:
-
คิดถึงหมี หมีก็มา :laugh:
เอาเป็ดไปกินเพิ่มพลัง (หื่น)ซะ :impress2:
-
เสี่ยวน้ำเดียวจริงๆ
-
ยูนิตเทคแคร์ดูแลหมีดีเริ่ดจริงๆ
-
โอเค ยกโทษให้ที่หายไปนาน ตอนต่อไปอย่าหายไปนานอีกนะคนอ่านรออ่านอยู่จะจ้า :call: :call: :call:
-
ลูกหมีกับยูนิตมาแล้ววววววววววววววววววววววว
ยูนิตหื่นอะะะะ เหนื่อยแทนลูกหมี กร๊ากกกกก :pighaun:
-
มาแล้วววววววว กริ๊ดดดด ยูหมีน่ารักอะ
-
:sad4: :sad4: :sad4:
น้ำตาไหลพรากกก ... ลูกหมี กับมาแย้วววววว หวานกันเหมือนเดิม :jul1: :jul1:
.............. :กอด1: :กอด1: .... ให้เบบี๋ ...คับ
-
:L2: :pig4:
-
:pighaun:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เราพลาดเรื่องนี้ไปได้ไง สนุกมากๆๆๆๆ o13 o13
หวานเวอร์ :-[
-
:กอด1:
-
ยูนี่ตามใจหมีตลอดดดดด
แถมหวานกันไม่แคร์สื่อจริงๆ :z2:
-
:pighaun:555555นำ้เดียวก็เสียวได้...มาแล้วหลังจากหายไปนานนนนนนนน...แต่ก็มาพร้อมกับความสนุกเหมือนเดิม :3123:
-
สามีของน้องหมีนี่ไม่ยอมเว้นบ้างเลย แต่น้องหมีชอบบบบบบบบบบบบ
-
ตอนพิเศษ
That XXX
.
.
.
.
.
.
ณ คอนโด พระเอก........
“อื้อ!” มาอีกแล้วครับ อาการเหมือนมีอะไรมาไต่ๆตอมๆ มันกลับมาอีกแล้ว เอามือตบก็แล้ว พลิกตัวหนีก็แล้วมันก็ยังไม่หายซักที จนสุดท้ายความอดทนก็หมดสิ้น ค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ
“อ้าวตื่นแล้วเหรอครับ” นั่นแหละครับ พวกคุณก็น่าจะรู้ว่ามันผู้นั้นเป็นใคร มันผู้นั้นก็คือไอ้ยูนิตอย่างที่ใครหลายๆทราบดี ผู้ชายที่หล่อที่สุดในโรงเรียน และพ่วงตำแหน่งผัวผมมาสี่ปีซ้อน(นานเนอะ)
“สาสสสส...มึงกวนกูขนาดนี้กูคงนอนต่อได้อ่ะ” เอามือตบหน้ามันไปทีสองทีมันไม่เจ็บหรอกครับหน้ามันหนาจะตาย
“พูดไม่เพราะเลยลูกหมี” มันไม่ได้พูดเปล่านะครับ ปากกับมือมันประสานงานกันได้เป็นอย่างดี มันจูบแล้วมันก็ดูดครับ ไล่ไปตั้งแต่คอถึงขาอ่อน เสียงจุ๊บๆ ไล่ตามมาเป็นช๊อตๆ เหมือนมันมันเขี้ยวผมอย่างนั้นแหละ ไม่ต้องเดาก็รู้แน่ๆว่ารอยเต็มตัวผมแน่ๆ
“อื้อ...เจ็บ ไอ้เชี่ย!” ก็มันกัดตรงขาอ่อนผมอ่ะ
“โอ๋ๆหายเจ็บนะครับ” มึงไม่ต้องมาตอแหลสร้างภาพโอ๋กูเลย ที่ตอนทำแม่งไม่คิด ผมคงไม่ได้ใส่ขาสั้นแบบสั้นที่สุดไปหลายอาทิตย์เพราะว่ามันไม่ใช่รอยสองรอยน่ะซิครับ ก้มมองเมื่อกี้นับไม่หวาดไม่ไหวเลย ความจริงแล้วไอ้พระเอกมันเป็นโรคจิตครับชอบฝากรอย
“หนาวอ่ะ จะใส่เสื้อ”
ตั้งแต่เมื่อคืนผมอยู่ชุดนี้ตลอดเลยครับ ชุดเกือบวันเกิด อ่ะๆ อย่างง เกือบๆก็คือใส่บ๊อกเซอร์เน่าๆเปื่อยๆแค่ตัวเดียวเท่านั้น ส่วนไอ้หล่อก็เหมือนกันครับ แล้วทีนี้เสือกเปิดแอร์หนาวอีก ผ้าห่มก็ไกลเอื้อมมือเพราะจะคว้าเอามาทีไรไอ้ยูก็ปัดหนีทุกที หมดความพยายามก็เลยต้องทนหนาวเอานิดๆหน่อยๆ เพราะไอ้หล่อมันไม่ปล่อยผมห่างมือมันเลย นัวเนียทั้งคืน ลามมาถึงวันใหม่ก็ยังไม่เลิก ไม่รู้มันเป็นอะไรของมัน อยู่ดีๆ ก็ลุกขึ้นมาฟัดผม แต่ไม่ได้ถึงขั้นสอดใส่นะครับ
“ยูกอดอยู่หนาวตรงไหน” ก็ตรงไม่มีเสื้อใส่นี่แหละ แสรสสสสสส
“มึงเป็นอะไร โรคหื่นกำเริบเหรอ” เมื่อกี้มันลากไปนอนหนุนแขน ตอนนี้ผมเลยนอนตะแคงหันหน้าเข้าหามันปล่อยให้มันจูบหน้าไซร้คอตามสบาย มือก็ลูบต่ำลงไปเค้นสะโพกผมอยู่อย่างนั้นแหละ ช้ำหมดแล้วไอ้หมีเอ๋ย
“สงสัยคงจะเป็นอย่างนั้น” พูดเสร็จก็ลากไอ้เสืออ้วนตัวใหญ่มาให้ผมหนุนส่วนตัวมันก็ไซร้ตัวผมต่ำลงไปเรื่อยๆ พอมาถึงตรงพุงน้อยๆก็กัดแล้วก็ทำรอย ค...ว...ยยยยยยยยยยยยย โคตรเจ็บ
“โอ๊ยไอ้เชี่ยยย มันเจ็บมึงฟังภาษาคนไม่รู้เหรอ” ตบหัวมันไปสองทีติด ตอนแรกว่าจะถีบแต่กลัวมันเจ็บ (เป็นคนดี)
“ความขาวมันทะลุตาเต็มๆ” มันพูดเสียงหื่น แล้วก็ไซร้ตัวผมต่อ มาถึงตรงบ๊อกเซอร์เน่าๆของผมมันก็จูบก็หอมอยู่อย่างนั้นแหละ ไอ้เหี้ยหล่อแม่งโรคจิตชิบหาย สาสสสสสสส น้องกูตื่นเลย
“อื้อ....เสียวววว!” เป็นใครมาโดนอย่างนี้ก็คงต้องร้องเสียวหมดนั่นแหละ ผมหยีตาสูดปากอย่างเดียว อ๊าๆ โคตรๆอ่ะ
“เดี๋ยวจะทำให้อุ่นนะครับ” สุดหล่อลั่นวาจาเสร็จก็ถอดบอกเซอร์เน่าๆออกจากตัวผม แล้วก็ไล่จูบตั้งแต่โคนขาด้านบนต่ำลงไปเรื่อยๆถึงขาอ่อนด้านใน มันบอกว่าผิวตรงขาอ่อนด้านในผมขาวมาก นิ่มด้วย มันเลยชอบกัดชอบดูด
“ทะลึ่ง! ไม่ต้องเลยๆ” ผมผลักหัวมันออก มันเลยเงยหน้าขึ้นป้อนจูบแบบสุดใจขาดดิ้นให้ถึงที่ ลิ้นใครเป็นลิ้นใครไม่รู้เรื่องเลยครับตอนนี้ ผมว่ามันหื่นขึ้นตามอายุและส่วนสูงนะ เดี๋ยวนี้มีเล่นท่า แต่ก็ไม่มากเพราะผมถีบตัดกำลังมันก่อน ก็ท่าเบสิตแหละมากสุด ( เฮ้ย อาย -///////////-)
“อ๊ะ...... อย่าจับดิวะ” พูดไปก็เหมือนเป่าปีใส่หู ค....ว......ย เพราะตอนนี้น้องผมไปอยู่ในมือมันแล้ว มันกำแล้วก็สาวรูดขึ้นรูดลงไม่เร็วครับ เหมือนแกล้งผมมากกว่า เชี่ยที่โดนรีดน้ำออกเมื่อคืนก็เหนื่อยแล้วนะ ร่างกายกูผลิตน้ำไม่ทันโว้ย
“ของลูกหมีน่ารักตลอด เห็นแล้วของมันขึ้น” และแล้วปฏิบัติการรีดน้ำออกจากตัวผมก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง จนในที่สุดก็แตก แต่ออกไม่มาก เพราะมันไม่รู้จะเอาที่ไหนมาออกแล้ว สงสารร่างกายตัวเอง โดนไอ้ยูรังแกอ่ะ
“เอาค่าตอบแทนมาเลย” มันลุกขึ้นคว้าทิชชู่ตรงหัวเตียงมาแล้วก็เอามาเช็ดหน้าท้องผม ดีมาก ทำแล้วก็ต้องรู้จักล้างทำความสะอาด ทำเสร็จก็ใส่บ๊อกเซอร์กลับคืน ตลอดระยะเวลาที่คบกัน ยูนิตมันจะชอบให้ผมใส่เสื้อมันมาก เช่น เสื้อ รด. สีเขียว เสื้อกล้าม เสื้อเชิ้ต บอกเซอร์ แล้วมันชอบให้ผมใส่เสื้อยืดกับเสื้อกล้ามมันนอน ที่ห้องนอนผมเลยมีเสื้อผ้ามันเกือบครึ่งตู้ เวลาไปเที่ยวรวมเพื่อนรวมฝูง พอคนอื่นเห็นผมใส่เสื้อ รด ของมัน ก็จะโดนแซวทันที เพราะผมไม่ได้เรียน รด ไงครับ แต่ผมก็ชอบนะ มันก็น่ารักดี ก็....รู้สึกดี
“กูไม่ได้เรียกร้องเลย” ตอนนี้ก็เพิ่ง 9 โมงเช้าถือว่าเช้ามากนะผมว่า เพราะเมื่อคืนได้นอนตอน ตี3 กว่าๆ นั่นแหละ ตามที่พวกคุณคิดเลย มันฟัดผมทั้งคืน วงจรชีวิตโคตรน่าสงสาร
“ตาแดงๆนะยูว่า เพราะใส่คอนแทคเลนส์หรือเปล่า” เอ้าเหรอ ไม่รู้ซิผมไม่ได้สังเกต แต่ก็เคืองๆนะ เฮ้ย! ตาจะบอดป่ะเนี่ย
“เหรอ ไม่รู้อ่ะ แดงมากป่ะ” หยุดทุกอย่างเลยคราวนี้ ไอ้ยูลุกขึ้นนึ่งแล้วดึงผมให้ลุกขึ้นไปนั่งพิงอกมัน แล้วก็ก้มหน้ามาพิจารณาว่าตาผมแดงมากไหม แง กลัววว มันชอบโหดเวลาผมดื้อไม่ยอมฟังมัน อย่างคอนแทคก็เหมือนกัน มันเตือนแล้วว่าอย่าใส่เดี๋ยวตาจะแดง แต่ผมก็ดื้อเองแหละ ก็มันอยากเปรี้ยวอ่ะ เห็นพวกผู้หญิงใส่แล้ว ก็อยากใส่บ้าง ก็น่ารักดีนะ แบ๊วดี ใส่สีเทาเหมือนแมวอ่ะ
“ไม่มากครับ ยูบอกแล้วไงครับว่าอย่าใส่ เห็นไหม ถ้าคราวนี้ตุ่มขึ้น ลูกหมีเจอหมอผ่าออกแน่” อ้าวเชี่ย ผัวเลว นั่นมึงอวยพรกูเหรอ เดี๋ยวก็จับจูบเลย
“โดนผ่าเลยเหรอวะ อี๋ๆ ไม่เอาอ่ะ ไม่ผ่า” เพื่อนผมเคยเป็นครับ คือเป็นตุ่มตรงถุงตาด้านล่าง หมอเลยต้องผ่าออก มันบอกว่าฉีดยชาก็เท่านั้นก็แม่งโคตรเจ็บ แถมยังต้องมาเดินตาข้างเดียวอยู่ตั้งหลายอาทิตย์
“เดี๋ยวยูเอายาหยอดตาให้ ถ้าหายจะได้ไม่ต้องไปหาหมอ” พูดเสร็จมันก็เดินลงจากเตียงไปเปิดตู้ยาที่ตั้งอยู่ข้างๆห้องน้ำ มองตามหลังมันแล้วฟิน คนห่าอะไร หุ่นดีชิบหาย แล้วผิวก็พอดีๆไม่ขาวมากเหมือนผม แต่ผมชอบที่สุดก็คงจะเป็นตรงกล้ามแขน กล้ามมันใหญ่มากนะผมว่า เมื่อเทียบกับแขนมันกับขาผมแล้วผมว่าแขนมันใหญ่เท่าขาผมนะ ชอบบบบบบบ มันเขี้ยวทีไรก็กัดกล้ามมันนี่แหละ ยิ่งเอวมันยิ่งแล้วใหญ่ มันเข้ารูปอ่ะครับ กล้ามท้องก็แข็ง โอยยยย ผัวกูๆๆๆๆ ><
“แล้วถ้าไม่หายอ่ะ” ตอนนี้ไอ้หมีจิตตก ผมแหงนหน้าขึ้นแล้วมันก็หยอดตาให้ทั้งสองข้าง กลุ้มอ่ะ ตอนนั้นเปิดเน็ทไปเจอข่าวที่เด็ก ม.ต้น คนหนึ่งใส่คอนแทคแล้วตาบอดอ่ะ TT^TT
“ก็ต้องไปหาหมอ แต่ยูว่าน่าจะหายนะ โอ๋ๆ ไม่เครียด” มันหอมแก้มมันทั้งสองข้างแล้วก็เดินเอาขวดยาไปเก็บแล้วก็เลยออกไปด้านนอก สงสัยไปหาอะไรกินมั้ง ที่ห้องมันมียาเกือบครบนะ ตั้งแต่แก้ไข้ แก้ปวด คลายกล้ามเนื้อ แก้อักเสบ ปวดท้อง ปวดหัว ...... และแน่นอนยาเหล่านั้นผมกินประจำ
“ยู เอาน้ำส้มให้หน่อย ขวดที่มันเป็นวุ้นมะพร้าวอ่ะ” เห็นมันยังไม่เข้าห้องได้ทีเลยตะโกนสั่งซะเลย ฮ่าๆ ก็นะ คนมันเป็นเลิศด้านออกคำสั่งผัวอ่ะ ฮ่าๆ
“น้ำส้มหมดแล้วครับ เหลือแต่ลิ้นจี่” มันตะโกนกลับมา ผมหยุดคิดแปปนึงจะให้มันลงไปซื้อหรือว่าจะกินลิ้นจี่ดี
“เอาอะไรครับ”
“เดี๋ยวลงไปซื้อดีกว่า อยากกินน้ำส้มจะซื้อขนมอย่างอื่นด้วย” พอผมพูดเสร็จหน้าหล่อๆก็โผล่าเข้ามาในห้องทันที มันหรี่ตามองผมแล้วก็ขมวดคิ้วเข้าหากัน
“ลูกหมีจะลงไปเหรอ”
“อืม จะไปซื้อขนม มาๆๆ อุ้มไปวางตรงตู้เสื้อผ้าหน่อย” ระยะทางระหว่างเตียงถึงตู้เสื้อผ้าประมาณ 5 ก้าว แต่ไอ้หมี ไม่เดินเองครับ ฮ่าๆ ทำไมล่ะ ก็คนมันแฟนอ่ะ
“ถ้าจะลงไปต้องใส่เสื้อแขนยาวกับขายาวนะครับ ถ้าเป็นชุดอื่นไม่อนุญาตครับ” ถ้าร่างกายไร้ซึ่งร่องรอยผมจะเถียงขาดใจเลย แต่ตอนนี้มันรายพร้อยอยู่เต็มตัวเลยครับ ต้องยอมเขาล่ะ สรุปแล้วไอ้หมีเลยใส่ชุดนอนลายหมีน้อย ส่วนคนหล่อ ใส่เสื้อยืด รด. กับกางเกงขาสั้นเสมอเข่า แต่แม่งโคตรดูดี คุณเข้าใจป่ะ คนดูดีใส่อะไรก็ดูดีอ่ะ แล้วมันแม่ง ยิ่งมาแต่งตัวอย่างนี้แล้วโคตรหล่ออ่ะ
“เซเว่นอิ่มสะดวกสวัสดีค่ะ” คงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่าผมเข้าร้านอะไร
“แง่ว....แอร์โคตรหนาว” ไอ้หมีกระโดดเกาะแขนไอ้ยูเลยครับ แอร์เซเว่นแม่งสุดยอดจริงๆ ประหนึ่งโรงหนัง เข้ามาทีไรสะท้านไปถึงตับไตใส้พุงจริงๆ ไอ้ยูมันเลยเอามือซ้ายโอบเอวผมแล้วมือขวาก็ถือตะกร้าสีส้ม อ่า เช้าๆอย่างนี้คนเยอะดีนะ แต่ไม่หวั่นนะ เพราะหน้าตาดี (มึงซึ่งใส่ชุดนอนเดินเซเว่น -.-)
“เฮ้ยๆ ปกสวยว่ะ” เป็นปกหนังสือของการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยครับ สวยมาก เป็นรูปของบึงน้ำที่ไหนซักแห่ง เหมือนพระอาทิตย์กำลังจะขึ้น มีหมอกลอยอยู่จางๆ ช่างภาพเก่งมากกกกกก
“คนถ่ายภาพเก่งมาก”
“คิดเหมือนกันเลย อ้าวอะไรวะ สัสสส งกนี่หว่า ดูแค่นี้ก็ไม่ได้” ก็หนังสือที่ผมว่านี้มันห่อพลาสติกอ่ะครับ (เขาผิดตรงไหน) อะไรว่ะดูแค่นี้ก็ไม่ได้ เชอะ
“เขาห่อพลาสติกอย่างนี้ก็ถูกนะครับ”
“ก็อยากดูรูปข้างในอ่ะ” เมื่อกี้มีเด็ก ม.4 เดินผ่านไป ก็เดาๆเอาว่าน่าจะเป็น ม.4 เพราะดูจากทรงผมแล้วก็เสื้อ เหมือนจะยังเรียบร้อยอยู่ ยังไม่ออกลายอ่ะครับ ( ไปว่าเขา-.-) น้องคนนั้นเหลือบมองหน้าไอ้ยูแบบตาค้างจากนั้นก็มองหน้าผมสลับไปมา ผมก็แกล้งๆมองด้วยหางตา จนสุดท้ายพอหันไปเจอ น้องเขาก็ตกใจแล้วก็เดินหนีไป ฮ่าๆ อะไรวะ
“เขามองใคร มองลูกหมีเหรอ อะไรขนาดยูโอบขนาดนี้ยังไม่รู้อีกเหรอว่าอะไรเป็นอะไร” นั่นไงครับ ถ้ายูมันมีสาระทุกอย่างยกเว้นเวลามันหึง มันโคตรงี่เง่า ลากเรื่องโน้นมาผสมกับเรื่องนี้แล้วก็แต่งเป็นเรื่องสั้นได้เรื่องนึง สุดยอดแห่งความคิดอ่ะ ไม่รู้ว่ามันไปเอามาจากไหน แต่ผมชอบเวลามันหึงนะ น่ารักดี ปากยื่นๆ ตาดุๆ ฮ่าๆ ไม่กลัวเว้ย (หรา)
“เขามองมึงนั่นแหละ เสือกใส่เสื้อตัวนี้มา ตั้งใจมายั่วปะ”
“อ้าวๆ รู้ได้ไง”
“เชี่ย มีเมียแล้วไม่สำนึก” มึงเล่นมา กูก็เล่นไป ฮ่าๆ ไม่สนใจเว้ย พนักงานเดินมามองรอบนึงสงสัยเห็นพวกผมไม่เดินไปไหนซักที อยู่แต่ตรงที่ขายหนังสือ
“กลัวแล้วครับ ฮ่าๆ” สุดท้ายไอ้ยูเลยต้องหยิบหนังสือการท่องเที่ยวใส่ตะกร้าครับ กวาดตามองไปทั่วๆก็มีแต่ข่าวพวกดารา ตบตีแย่ง แฟน เซ็ง เอาหนังสือพิมพ์ด้วยดีกว่า เวลาอ่านข่าวเศรษฐกิจกับข่าวการเมืองทีไร ขนลูกทุกที ไม่ใช่อะไรครับ ปวดขี้ ฮ่าๆ ล้อเล่น มันปวดหัวดีอ่ะ แบบอ่านแล้วเครียดๆดี
“แซนวิชแม่งขึ้นราคา” ปากบ่น แต่ก็หยิบเข้าตะกร้า แซนวิชเซเล่นไอ้ยูชอบกินนะ แต่มันไม่ชอบกินตรงขอบๆที่มันไม่โดนไส้อ่ะ มันจะกินแต่ตรงกลางๆ ผมว่าแม่งโคตรปัญญาอ่อน แสรสสส ด่าแต่กู ว่าแต่กู แล้วมันก็เป็น
“เอาพายด้วยไหมครับ แต่ไส้ข้าวโพดไม่ค่อยอร่อยเท่าไร”
“ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวไปซื้อไส้กรอกกับข้าวดองดีกว่า” สต๊อปๆๆ พวกคุณสงสัยกันใช่ไหมว่าอะไรคือข้าวดอง เฉลยๆๆ ข้าวดองก็คือข้าวแช่แข็งนั่นเอง ฮ่าๆ ก็แบบมันเหมือนเอาไปดองไว้ในตู้อ่ะ ถ้าเจ้าของแบนด์เขามาเห็นเขาคงจะตกใจ ที่ผมไปเรียกสินค้าเขาแบบนั้น ฮ่าๆ
“งั้นยูเอาแซนวิชกับครัวซองด์ไปนะ” ผมพยักหน้า แล้วก็เดินมาตรงตู้แช่แข็ง มากี่ครั้งก็ยังละลานตาเหมือนเดิม อ๊ากกกๆ ทำไมมันเยอะขนาดนี้เนี่ย อยากจะหลับตาแล้วเอานิ้วจิ้มๆซะเหลือเกิน เลือกไม่ถูก มีแต่ของชอบๆ
“เอาสปาเกตตี้ด้วยซิ กระเพราะกุ้งด้วย กระผัดกระเพราหมูด้วย เกี๊ยวกุ้ง เอาไรอีกป่ะ “ เงยหน้าไปถามมันอีกรอบ เลยโดนมันเอาหัวเหม่งของมันมาโหม่งหัวผมแบบเบาๆทีนึง
“เยอะแล้วครับ เดี๋ยวกินไม่หมด”
“นี่ใครๆๆ นี่ไอ้หมีนะเว้ย หมดอยู่แล้ว” ไอ้ยูมันไม่เลือกต่อครับ มันกลัวเหลือซึ่งผมว่าไม่น่าจะเหลือนะ เดาเอานะ ก็ยังไมได้กินอะไรมากันทั้งคู่นี่
“นมเปรี้ยวในตู้เย็นหมดแล้วใช่ไหมครับ เดี๋ยวลูกหมีมาเลือกว่าจะเอารสไหน” คือผมไม่ใช่พวกฟิคยี่ห้อ ฟิครสอ่ะครับ เปลี่ยนไปเรื่อยๆ อันไหนกินแล้วอร่อยก็จะติดเป็นช่วงๆ พอเบื่อก็เปลี่ยน กินได้ทุกบริษัท ฮ่าๆ แต่ยาคูลล์อร่อยจริง คอนเฟริ์ม ฮ่าๆ
“เอาขวดใหญ่ไปสองเลย สามเลยเผื่อมึงด้วย ........ยูๆ กินโยเกิร์ตป่ะ” ดึงๆชายเสื้อให้มันหันมา มันเอานมเปรี้ยวใส่ตะกร้าเสร็จก็หันมามองผม
“แล้วแต่ครับ แต่ถ้ากินข้าวแล้วไม่ให้กินโยเกิร์ตต่อนะ เดี๋ยวอ้วก” มันรู้ดีมาก อะไรที่เกี่ยวกับร่างกายผมมันรู้หมดอ่ะ
“อือๆ ตกลงเอานะ” พอมันพยักหน้าผมก็จับรสผลไม้รวม มะพร้าว และรสธรรมชาติใส่ตะกร้าทันที โอ้ววววว ก้มมองดูอีกที ทำไมมันเต็มเร็วจังวะ เพิ่งซื้อไปนิดเดียวเอง (เหรอ)
“ขนมอันนี้แม่งกากชิบหาย เข้ามาชายในเซเว่นได้ไงวะ”
“เดี๋ยวยูส่งอีเมล์ไปถามเขาให้”
“กวนส้น....ตีนว่ะที่รัก”
“แต่ก็หล่อนะครับ” -___- ไร้ซึ่งคำพูด เอ้า!! ก็มันหล่อจริงๆอ่ะ เถียงมันไม่ได้
“พวกหลงตัวเอง”
“ไม่ได้หลงแต่ตัวเองนะครับ หลงลูกหมีด้วย” อ่าๆ พูดได้ดี
“มันก็แน่นอนอยู่แล้ว”
พวกผมเดินดูของเกือบชั่วโมงอ่ะครับ คือเดินไปแล้วก็วิจารณ์สินค้าไป ไอ้ยูมันเลือกสมุดโน้ตให้ผมอีกแล้ว ไม่รู้มันเป็นอะไร ชอบซื้อสมุดโน้ตลายน่ารักๆให้ผม ใช้ไม่เคยหมดอ่ะ ก็มันซื้อให้บ่อยมาก เจอเพื่อนร่วมโรงเรียนด้วยครับ บ้านมัอยู่แถวนี้ก็ทักทายกันนิดหน่อย เพราะมันรีบ เซเล่นสาขาที่พวกผมมาเดินมันอยู่ห่างจากคอนโดไอ้ยูเลยล่ะ ตอนแรกว่าจะซื้อซุปเปอร์มาร์เก็ตด้านล่างแต่ไอ้หมีที่น่ารักมันกวนส้นตีนแฟนมันครับ สุดท้ายก็เลยต้องขับรถออกมาซื้อที่เซเว่นแถวๆนั้นเอา ลงจากรถครั้งแรกคนมองตรึม ก็นะ ชุดนอนอ่ะ แต่นายเอกเรื่องนี้ไม่เคยอายครับ ชิว!
๐ มาเฉพาะครึ่งแรกก่อน เดี๋ยวครึ่งหลังตามมา อิอิ
๐ คนอ่านหายอ่ะ พยายามไม่เครียดแต่ก็เครียดอ่ะ แงงๆๆ ไม่มีคนอ่าน เมนท์หดหาย
๐ แต่ก็ปั่นต่อไป เพราะยังมีคนเข้ามาอ่านประมาณ 5 คน ฮ่าๆๆๆ
๐ ยังไงก็ติดตามกันต่อไปนะ อย่าหายไปไหนกันเลย จุ๊ฟฟฟๆ
รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~
-
ลูกหมี ยูนิตมาแล้ววววววววว คิดถึงงง :กอด1:
ทำไมยูนิตหื่นแบบนี้ อร๊ายยยย เอะอะเป็นฟัด ลูกหมีเค้าช้ำหมด กร๊ากกกกก
-
อ่านแล้วหิวอยากกินทั้งหมดที่บรรยายมาเลย
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน มันน่ารักมากกกกก :o8:
ชอบลูกหมี ลูกหมีน่ารัก ยูนิตก็ขี้หึงขี้หวง
ชอบมากเลยค่ะ
จะติดตามตลอดนะคะ :กอด1:
-
คู่นี่เค้ารักกันจริงๆ
น่าอิจฉา
-
น่ารักเกิ๊นนน 555 ขำอ่ะ ใส่ชุดนอนไปเซเว่น ช่างกล้ามากค่า
-
น่ารัก♥รอตอนต่อไปน่ะค่ะ o13
-
ยูหื่นมาก ฮ่าๆ ก็ลูกหมีน่ารักนี้น่า
-
ลูกหมี กระเพาะหนูเป็นสูญญากาศรึเนี่ย กินตั้งเยอะเอาไปไว้ไหนหมดอ่ะ ><
เรื่องยังน่ารักสม่ำเสมอไม่เสื่อมคลายเลยค่า
ยูนิตโคตรหลงเมียอ่ะ แสดงออกชัดเจน
ส่วนลูกหมีก็น่ารักกกกกตลอด เป็นน่ารักแบบแฝงความน่าเอ็นดูไว้ด้วย ไม่น่าหมั่นไส้เลย เราชอบ
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
คิดถึงคู่นี้มากกกกกก :-[ :-[ :-[
-
เพิ่งตามอ่านค่ะ ยูนิตสุดยอด รักลูหมีเหนือสิ่งอื่นใด o13
แต่ลูกหมีก็น่ารักจริงๆนั้นแหละ ขนาดพยายามทำตัวห่ามๆ
ยังน่ารักน่าหยิกขนาดนี้ :o8:
-
เพิ่งตามมาอ่านค่า น่ารักจริงเชียวน้องลูกหมีกับพี่ยู ^^
เป็นอีกเรื่องที่ชอบจริงๆจังๆถึงขั้นเพ้อเลยล่ะค่ะ
ปล.อยากทะลุเข้าไปในนิยายได้ >>> จะได้ไปเป็นแฟนคลับ ฟินจ้าาา
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ :L2:
-
ขอสมัครเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยอีกคนนะคะ เย้ ๆ :mc4:
ดำเนินเรื่องได้ดีมากค่ะ เริ่มเรื่องได้ไม่เหมือนใคร
เราชอบนะ ให้ความรู้สึกอบอุ่นดี พอได้อ่านมุมมองของยูนิตแล้ว หนูหมีนี่ขี้ดื้อจริงจริ๊ง
อีกอย่างที่ชอบ คือ ไม่มีดราม่าจากมือที่สาม อ่านแล้วไม่รู้สึกหนักจนเกินไปค่ะ
เพราะเดี๋ยวนี้นิยายแต่ละเรื่อง กินมาม่าแล้ว กินมาม่าอีก อ่านไปอืดเส้นไป จุกเข้าไปใหญ่ เครียดเลยค่า
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ สู้ๆ คนอ่านรออยู่ ตั้งใจเรียนด้วยนะคะ ชึวิตเด็กมหาลัยนี่มันสุดๆจริงๆ :กอด1: :L2:
-
รอๆๆๆจ้าาา อย่าเครียดๆๆๆๆๆ
-
กลับมาอ่านแล้วไม่ได้หายไปไหน
พอดีว่าย้ายบ้านเลยไม่ได้เข้าเล้า
มาเป็นกำลังใจให้แล้วน๊า :L1:
+1และเป็ดให้จ้า
-
รอครึ่งหลังค่ะ :3123:
-
เราก็ชอบครัวซองเซเว่น ใช่ครัวซองแฮมชีสหรือเปล่า :laugh:
ขอบคุณคนเขียนที่ยังไม่ลืมแฟนๆ ลูกหมีกะยูนิค :L2: :pig4:
-
:กอด1:
-
:3059: :z2:
-
เข้าเป็นแฟนคลับยูนิตกับลูกหมีด้วยคน :-[
เพิ่งเข้ามาอ่านเมื่อสองวันที่แล้ว ตอนนี้อ่านทันแล้วนะ
อิจฉาลูกหมีที่สุด ได้รับความรักและการดูแลอย่างดี
อีกทั้งครอบครัวก็เข้าใจและรักใคร่กันดีทั้งสองฝ่าย
ชีวิตรักก็แสนจะราบรื่น แต่ก็แสบซนบ้างเพื่อสร้างสีสัน
เอาเป็นว่าชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ อ่านแล้วไม่เครียด
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :กอด1:
-
:t3: :t3:
-
ลืมเรื่องนี้ไปเลย
5555
-
Fall in Love แล้วคุณจะหลงรักผม
.
.
.
.
.
ชีวิตมันจะมีแต่ความราบเรียบมันก็คงจะสุขสบายเกินไปใช่ไหมครับ อย่างช่วงนี้พวกผมก็วุ่นอยู่กับการอ่านหนังสือสอบเตรียมเข้ามหาลัยฯ อย่างกันสนุกสนาน(ประชด) เรียกว่าแห้งแล้งอย่างมากมายอ่ะช่วงนี้ ไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวัน หมกตัวอยู่แต่ในห้อง ไปเรียนกลับบ้านมาก็อ่านหนังสือ วนๆไปมาอย่างนี้ จนความรักที่มีเริ่มสั่นคลอน
แล้วเราสองคนก็มาถึงทางตัน
เรามันไปกันไม่ได้
เพราะมันดีเกินไป
ผมมันเลวเกินไป
พวกเราสองคนก็เลย.................
รักกันเหมือนเดิม ( ฮ่วยยยยยยยยยยยยยย ) 5555555555555555555555++
มองหาแฟนผมเหรอครับ ยูนิตแม่งช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไรนักหนา ชะนีมาติดพันมันเยอะแยะ ถามว่าหึงไหม ก็ต้องหึงซิครับก็มันเป็นผัวผมนะ (เต็มปากเต็มคำ) คือชะนีพวกนั้นชอบคิดว่าจะเข้ามาเปลี่ยนไอ้ยูให้ไปชอบผู้หญิงหน้าปลวกๆอย่างพวกหล่อนได้ ความคิดเพลียมากคือผมอยากจะถามว่าเอาสมองส่วนไหนคิด เหวี่ยงไปก็แล้ว ด่าไปก็แล้ว ทะเลาะกันกลางห้องเรียนก็มีครับ ผมจะเล่าให้ฟัง คือวันนั้นมีโทรศัพท์เบอร์แปลกโทรเข้ามา ผมก็รับ คุยไปคุยมา อ๋อ ชะนีโทรมาจีบไอ้ยู ผมก็สวนไป ด่ากันไปด่ากันมา มันก็ปรี๊ดขึ้นครับ เพราะอินางนั่นมันสวนกลับมาว่า ไอ้ยูเคยเอากับมันมาก่อน (ขออนุญาตใช้คำหยาบ) ผมตอนนั้นก็หน้ามืดตามัวเลยครับ ขว้างโทรศัพท์มันทิ้ง (ไอโฟน....) แล้วก็เดินขึ้นห้องมาเลย ไอ้ยูก็วิ่งตามมา ฉุดกระชากลากถูกันมาถึงห้องเรียนผม เพื่อนๆก็ตกใจว่าสองผัวเมียนี่เป็นอะไรกัน รักกันอยู่ดีๆ นานจะตีกันซักที มันพยายามจะอธิบาย ผมก็ไม่ฟังอย่างเดียว มันเคยตะคอก เสียงดังมากอ่ะครับ แล้วมันไม่เคยเสียงดังใส่ผมอ่ะ ร้องเลยซิ ไอ้หมีมันบ่อน้ำตาตื้นอยู่แล้ว ไอ้ฟอสก็เข้ามาเคลียร์แล้วบอกให้ผมเข้าเรียนก่อน แล้วให้ไอ้ยูกลับไปเรียน ซึ่งไอ้ยูมันหน้ามึนครับ มันไม่ไป มันนั่งเฝ้าผมอยู่หน้าห้องเลย เพื่อนคนอื่นๆก็พอจะเดาเหตุการณ์ออกก็เลยไม่ค่อยถาม ไอ้หมีเรียนไปก็ร้องไป จนสุดท้ายก็หลับ แต่หมดคาบไอ้ยูก็เดินเข้ามาดึงผมออกจาห้องเลยครับ ดีนะที่เป็นวิชาคาบบ่าย ไม่งั้นจบไม่สวยแน่มึบง มันก็ขอโทษโดยการคุกเข่าแล้วกอดเอวผมไว้ ตกใจมากไม่คิดว่ามันจะทำขนาดนี้ ก็เลยดึงๆให้มันลุกขึ้น แล้วบอกว่าต้องการคำอธิบายที่ดีกว่านี้ ก็เลยไปคุยกันที่บ้านมัน สรุป ชะนีนางนั้นมะโนไปเอง แล้วเรื่องเบอร์สงสัยได้มาจากเอกสารสำคัญๆ เพราะมันเป็นประธานสภากีฬา พวกนั้นต้องไปค้นเจอแน่ๆ แต่งานนี้มีเอาคืนครับ ไม่เชื่อก็คอยดู หึ!
“หลับยังอ่ะ” ไอ้หมีนอนไม่หลับครับ แหงนมองนาฬิกาตอนนี้ก็ ตี4 พลิกตัวไปมานึกได้ว่าตัวเองมีแฟนก็เลยโทรหาแฟน ซึ่งมันก็หลับแล้วนั่นแหละครับ ฮ่าๆ แต่ผมไม่หลับอ่ะ ทำไมอ่ะ มึงต้องตื่นมาหลับโทรศัพท์กูดิ
“เมื่อกี้หลับครับ แต่ตอนนี้ตื่นแล้วเมียโทรปลุก” มันบอกเสียงงัวเงีย จะบอกว่าตอนมันตื่นใหม่ๆเอ็กซ์มาก ภูมิใจในความหล่อของผัวตัวเองฮ่าๆ
“นอนไม่หลับอ่ะ”
“หลับตาแล้วก็นับแกะครับ” มึงตอบไอ้ส้นเท้ามาก หันไปเห็นตุ๊กตาแรดที่มันปาโป่งได้ก็เลยหนีบเอาไว้ในหว่างขาแล้วก็บี้ไปมา สะอออนนนนน
“ไม่อาววววววววววว”
“แล้วพรุ่งนี้จะตื่นไปเรียนได้ไหมครับ”
“ไม่รู้ๆ” เชอะๆๆๆ
“โอเค เดี๋ยวยูไปรับนะครับ ลงมาคอยเลยครับ”
“เอาจริงดิ” เสียงเหมือนกำลังหาของ สงสัยกำลังหากุญแจรถ ผมเลยเดินกอดตุ๊กตาแรดออกมาเคาะห้องพี่กร แล้วบอกว่าไอ้ยูจะมารับ พี่ผมทำหน้าตกใจนิดหน่อยแล้วก็เดินลงมาด้านล่างสงสัยจะมานั่งเป็นเพื่อน
“กำลังจะออกไปแล้วนะครับ ยูวางก่อนนะ ถึงแล้วจะโทรบอกอีกที”
“ขับรถดีๆนะ ขับช้าๆก็ได้ไม่ต้องรีบ”
“ครับ” มันรับปากแล้วก็วางสายไป ผมก็เลยล้มตัวลงนอนหนุนตักพี่กรที่โซฟา
“ไปงอแงอะไรใส่มันล่ะ มันถึงได้มารับตอนนี้” พูดไปก็หาวไป เห็นว่าหล่อได้เชื้อน้องหรอกนะ อภัยให้ก็ได้ เพราะหล่อเหมือนกัน อิอิ
“ไม่ได้งอแงซักหน่อย ก็แค่โทรหา”
“โถๆๆ ลูกหมี ถ้าไม่งอแงจะเรียกว่าอะไร”
“ไม่ต้องเรียกไง” อื้อออ เริ่มง่วงแล้วครับ แต่ตาก็พยายามฝืนๆเอาไว้ ไม่อยากหลับเดี๋ยวไอ้ยูมาแล้วจะเก้อ ต้อยคอยมัน
“พรุ่งนี้จะไปโรงเรียนไหวไหมเนี่ย” อ่าๆ พี่กรลูบหัวได้เพลินมาก ชอบๆๆ
“ไหวดิ งานเยอะมาก”
“อย่าฝืนมากก็แล้วกัน เดี๋ยวก็ป่วยขึ้นมา แม่กับพ่อได้เอาพี่ตายแน่”
“ไม่ป่วยหรอกน่า หมีแข็งแรงจะตาย”
“แข็งแรงมากกกกกกกกกกก” แล้วจะลากเสียงทำไม เชอะ รอไปได้ซักพัก เสียงรถยนต์ก็ดังมาจากหน้าบ้านก็ทำให้พวกผมรู้ว่าไอ้ยูมาถึงแล้ว ไอ้กรเลยจูงมือผมมาหน้าบ้าน ไม่ลืมหนีบตุ๊กตาแรดมาด้วย ไอ้ยูในสภาพเสื้อ รด สีเขียวกับกางเกงขายาวลายทางหล่อมากกกกกกกกกกกก มันมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า ทำไมล่ะ ชอบล่ะซี๊ๆๆ ก็ชุดนอนผมมันเป็นลายแองกี้เบิร์ด(พิมผิดนะ) แล้วตรงลายพิมพ์มันนูนขึ้นมาเป็นหน้าไอ้ตัวสีแดงด้วยไง มีหมวกด้วยนะ หมวกก็ไอ้หัวแดงนั่นแหละ พอใส่ครบเซ็ทมันเลยน่ารักน่าหยิกอย่างนี้ไงล่ะ
“ฝากมันด้วยก็แล้วกันนะ ถือซะว่ามารับหมาไปเลี้ยง” ไอ้พี่กรๆๆๆๆ เดี๋ยวเถอะๆ
“ครับ” ไอ้ยูครับคำเดียวแล้วก็ยิ้ม ตั้งแต่ พี่มอส พี่กร ไอ้ยู ปรองดองกัน รู้สึกว่าสามคนนี้ไลฟ์สไตร์จะตรงกันมากครับ คือพวกผู้ชายมันมีเรื่องที่จูนกันติดไม่กี่เรื่องหรอกครับ เรื่องรถ เรื่องเกมส์ เรื่องบอล แต่ไม่คุยเรื่องหญิงนะ ถ้าไอ้ยูคุยเรื่องหญิง คอขาดครับ อิอิ พี่ผมโหดไหมล่ะ ฮ่าๆ
“อื้ออๆ” ผมเดินเข้าไปพิงอกมัน มันก็รู้หน้าที่เลยครับ ตวัดร่างผมอุ้มไปขึ้นรถทันที พอเอาเข้าไปวางในรถมันก็ปรับเบาะเอนแล้ว เอาผ้าห่มหลังรถมาคุม แล้วก็เอาตุ๊กตาแรดมาวางไว้ใกล้ๆให้ผมได้จับ ครบเซ็บ มันก็วิ่งขึ้นด้านคนขับแล้วก็ออกรถทันที ซึ่งไอ้หมีก็เอนหัวไปพิงแขนล่ำๆของมัน ที่รักของผมก็รู้หน้าที่ดี ยื่นมือมาลูบหัวกับเล่นผม (หมายถึงเส้นผม) ทำไปทำมาซักพัก ไอ้หมีก็เข้าสู่นิทรา ไปเข้าเฝ้าพระอินทร์ทันที
Part : Unit
เมื่อตัวยุ่งหลับแล้วผมก็ยิ้มออกมาเบาๆ คือถ้าผมไม่มารับวันนี้ลูกหมีกับผมไม่ได้นอนแน่ครับ เพราะเสียงที่ฟังดูก็รู้แล้วว่ากำลังงอแง ดุมากไม่ได้ครับเดี๋ยวร้อง เลยขับรถมารับ ก็ดีเหมือนกันครับไม่ได้นอนกอดมาหลายวันแล้ว พอมาถึงเห็นที่รักใส่ชุดนอดแล้วอยากคว้ามาฟัดจริงๆ คือผมว่าส่วนสูงของลูกหมีตอนนี้กำลังดีมากเลยครับ ถ้ายืนคู่กันแล้วต่ำกว่าไหล่ผมอีกนะ มันดูแล้วน่าทะนุถนอมมากครับ ตัวก็เบาๆ เอวก็บาง ข้อมือเล็กนิดเดียว แขนขาก็เรียวๆ เนื้อก็นุ่ม แก้มก็หอม รวมๆแล้วแฟนผมที่หนึ่งตลอดกาลเรื่องความน่ารักครับ
“อุ้มน้องดีๆหน่อยยูนิต” แม่ผมเองครับ ปกติแม่จะตื่นมาทำอาหารหรือเตรียมของตักบาตรตอนเช้าประจำอยู่แล้วครับ จึงไม่ค่อยตกใจเท่าไรที่เห็นผมอุ้มลูกหมีเข้าบ้าน เพราะก่อนออกจากบ้านบอกไว้แล้วครับ
“ดีที่สุดแล้วครับแม่” แม่ผมช่วยถือผ้าห่มกับตุ๊กตาของลูกหมีให้ด้วย เลยอุ้มทีเดียวถึงห้องเลยครับ พอวางที่รักลงห่มผ้าเอาตุ๊กตายัดแขนให้ก็รีบขอบคุณแม่ทันที
“อย่าไปกวนน้องตื่นล่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะตื่นไปโรงเรียนไม่ทัน” ก่อนออกไปแม่ผมก็หอมแก้มลูกหมีซ้ายขวาเลยครับ ก็ลูกรักนี่นะ พอสมใจหมายคุณนายก็เดินออกไปจากห้องด้วยใบหน้าอันอิ่มเอิบ
“ตัวยุ่ง” ผมจุ๊บหน้าผากลูกหมีเบาๆ แล้วก็ล้มตัวลงนอนกอดยกหัวลูกหมีขึ้นแล้วก็สอดแขนผมเข้าไปหนุนแทนหมอน ที่รักเหมือนคุ้นกลิ่นเอาตุ๊กตาหมีออกแล้วก็พลิกตัวมากอดผมเต็มๆ เอาขาก่ายด้วยนะครับ ลูบหลังให้สองสามทีลูกหมีก็หลับสนิทไปเลยครับ
“ฝันดีครับ”
.
.
.
.
เสียงโทรศัพท์ที่ผมตั้งปลุกไว้ดังขึ้นก็เลยสะดุ้งตื่น ตอนนี้ 6 โมงตรงครับ ก้มมองดูที่รักอยู่ท่าเดียวกับเมื่อคืนเลยครับ ผมค่อยๆลุกขึ้นจากที่นอนอย่างเบาๆ พอลุกขึ้นมาตั้งหลักได้ก็อุ้มลูกหมีเข้าห้องน้ำไปด้วยกัน
“ลูกหมีครับ เช้าแล้วครับ” เรียกอยู่ทีสองทีที่รักก็ลืมตาตื่น พอเห็นหน้าผมเต็มๆชัดๆก็ดึงคอเสื้อผมลงไปแล้วก็จุ๊บปากผมเบาๆ จากนั้นก็ยืนพิงอกผมหลับต่อ คนอะไร ทำไมถึงได้น่ารัก น่าใคร่ขนาดนี้เนี่ย
“อืออออออออออ ง่วงงงงงงงงงงงง” ไม่ได้พูดอย่างเดียวนะครับ กระทืบเข้าด้วย ท่าประจำเขาเลยล่ะ
“เดี๋ยวไปโรงเรียนไม่ทันนะครับ”
“.....................” เงยหน้าขึ้นมามอง ผมก็เลยหันไปคว้าแปรงสีฟันของลูกหมีที่เป็นหัวสิงโตมาบีบใส่ยาสีฟันแล้วก็ยื่นให้ที่รัก
“แปรงฟันนะ เดี๋ยวไม่หอมไม่รู้ด้วยนะ” พอผมบอกไม่หอมก็รีบเอียงแก้มให้ผมทันที เสร็จโจร ผมก็เลยฟัดแก้มขาวๆนั่นไปแบบนับไม่ถ้วน อย่าไปนับเลยครับ
“หอมไหม”
“หอมครับ” พอได้คำตอบเป็นที่น่าพอใจ ที่รักผมก็แปรงฟันไป ก็หลับไป ผมก็หันไปคว้าแปรงสีฟันที่เป็นหัวหมีบ้าง น่ารักป่ะล่ะ
“เดี๋ยวยูอาบน้ำให้นะ” ไม่ต้องรอให้อนุญาตไอ้ยูก็พุ่งหน้าใส่ทันที ไม่ใช่อะไรนะครับ อาบน้ำอย่างเดียว ถึงแม้ตอนเช้าๆอย่างนี้อะไรๆมันจะลุกก็ตามที แต่มันก็ไม่มีแรงทำครับ เพราะสงสารที่รักผมมาก แค่แรงจะยืนยังไม่มีเลยครับ ผมอาบน้ำให้ลูกหมีและตัวเองเสร็จก็อุ้มคนน่ารักมาวางไว้ที่เตียงเช็ดตัวให้จากนั้นก็โป๊ะแป้งแคร์หอมฉุย แล้วก็หันมาจัดการตัวเองบ้าง หาเสื้อผ้าให้แฟนตัวเองใส่เสร็จแล้ว ผมก็หันมาแต่งตัวบ้าง ผมใส่ให้เองทุกขั้นตอนเลยนะ วันนี้ลูกหมีไม่ต้องทำอะไร ไอ้ยูจัดให้เอง พอเก็บของใส่กระเป๋าเสรจแล้วก็อุ้มที่รักเข้าเอวพากันลงมาข้างล่าง พ่อกับแม่เห็นก็อมยิ้มเล็กน้อย ก็ลูกสะใภ้น่ารักนี่ครับ
“ว่าไงลูกหมี ตื่นหรือยังลูก” พ่อผมครับ ที่รักพยักหน้าตอบแล้วหรี่ตานิดนึง ก่อนจะดิ้นลงจากตักผมแล้วเดินไปกอดคอพ่อผม จากนั้นก็เดินไปหอมแก้มแม่ผมครับ แม่ผมก็หอมกลับมาบ้างเห็นแล้วอิจฉาตาร้อนขึ้นมาทันที
“แม่ทำข้าวต้มกุ้งของโปรดของลูกหมีเลย ทานเยอะๆนะคะ” ทานเยอะๆของแม่นี่ก็คือผมต้องตักป้อนเยอะๆ เพราะที่รักหลังจากเดินกลับมานั่งที่ตักผมแล้วก็นั่งพิงอกผม อ้าปากรับข้าวต้มอย่างเดียว
“อร่อยไม่มีเปลี่ยนเลยครับ” ลูกสะใภ้หยอดแม่สามีครับ ฮ่าๆ
“ทานเยอะๆนะลูก ยูนิตตักกุ้งให้น้องเยอะๆ” ตอนนี้ใครเป็นลูกแท้ๆกันแน่ครับ ไอ้ยูเริ่มงง
“ขับรถดีๆนะยูนิต ไม่ต้องรีบ เข้าสายไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่ไปเคลียร์เอง” เห็นไหมครับว่าบ้านผมเส้นใหญ่ขนาดไหน ฮ่าๆ
“ครับๆ สวัสดีครับแม่”
“สวัสดีครับ” ลูกหมียกมือไหว้แม่ผมแล้วก็หอมแก้มไปอีกที อิจฉาอีกแล้วววววววววววววววว
ไปโรงเรียนกันดีกว่า !!!!!!!
๐ ไม่เจอะกันนานคิดถึงจังเลย
๐ ยังมีคนทวง ก็เลยยังคงอัพ
๐ ยอมรับว่าท้อมากสำหรับเรื่องนี้
๐ แต่ก็อัพต่อไป ไม่มีคนอ่านก็ไม่เป็นไร
๐ อัพไปเรื่อยๆ เดี๋ยวมันก็จบ
๐ ปล ไปทัศนะศึกษาดูงาน ประมาณ 4 วัน นะคะ
๐ กลับมาก็กะว่าจะเดินเครื่องต่อ
๐ อย่าลืมคอมเมนต์ กด+ ให้คะแนนนักเขียนนะคะ
รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
น่ารักมากกกกกก
ลูกหมียังน่ารักน่าฟัดเมือนเดิม
ส่วนยูนิตตตต มีอีกไหมสักคนที่เป็นแบบนี้
ขอเหอะะะะะะ :กอด1:
-
+1 o13 o13 o13น่ารักมาเลยต่างหาก o13 o13 o13 o13
-
:call: :call: :call:
-
คิดถึงยูนิตกับลูกหมีมาก
-
ยังตามติดชีวิต ลูกหมีนะ รอๆๆเสมอ ชอบมากกกกกกกก
-
ดีใจที่คนเขียนพาลูกหมีกับยูนิตมาให้คนอ่านได้ยลโฉม
ยอมรับว่าอิจฉาลูกหมีมากๆ อยากได้อย่างยูนิตบ้าง :-[
ยังรักกันดีเหมือนเดิม อ้อ ดูเหมือนจะมากกว่าเดิมนะ
ก็ลูกหมีน่ารักน่าเอ็นดูขนาดนี้ยูนิตจะไปไหนรอดกันล่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
กดเป็ดจ้า
-
:really2: ลูกหมีน่าร๊ากกกก เปนกำลังใจให้นักเขียนนะคร้าา และก็จะรอตอนต่อไปน๊าาาา :really2:
-
หวานสุดสุดไปเลนเรื่องนี้
:o8: :o8:
-
สารภาพว่าลืมเรื่องนี้ไปแล้ว :z3:
แต่ยังน่ารักเหมือนเดิมเลย :-[
ขอบคุณค้าบ :กอด1:
-
ลูกหมีเป็นคนที่น่าอิจฉามาก ยูนิตรักและดูแลอย่างดีเลย
-
คิดถึงลูกหมีหายไปนานมากๆ
-
อิจฉาตาร้อนอะไรจะน่ารักกันขนาดนี้ :L1:
บวกให้ตลอดแระแต่ไม่ได้บอกเท่านั้นเอง
อย่าทิ้งกันน๊าาาาาาาา
-
อิจฉาตาร้อนอะไรจะน่ารักกันขนาดนี้ :L1:
บวกให้ตลอดแระแต่ไม่ได้บอกเท่านั้นเอง
อย่าทิ้งกันน๊าาาาาาาา
อิจฉาตาร้อนอะไรจะน่ารักกันขนาดนี้ :L1:
บวกให้ตลอดแระแต่ไม่ได้บอกเท่านั้นเอง
อย่าทิ้งกันน๊าาาาาาาา
ขอบคุณนะคะ <3
-
อ่านอีกรอบ :z2:
-
น่ารักตลอดเลยคู่นี้
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ลูกหมีน่ารักมากกกกกกกกกกก พ่อแม่สามีถึงได้รักถึงได้หลง
คิดถึงเรื่องนี้นะคะ :กอด1:
-
ในที่สุดก็อ่านทันซะที
หวานทุกตอนจนจะเป็นเบาหวานอยู่แล้วอะ
ยังไงก็รอตอนต่อไปอยู่นะก๊าบ^,^
-
น่ารักอ่ะๆ :-[
อยากได้ลูกหมีๆๆๆ // ชี้ๆ
-
:กอด1:
-
:t3:
-
:pig4:
-
เข้ามากดบวกเบาเบา
-
:กอด1: :z2:
-
คิดถึงคิดถึงคิดถึงคิดถึง
-
ดักตีหัวยู แล้วแย่งลูกหมีมาดีกว่า อิอิ
-
:catrun:
-
:man1:
-
กว่าจะตามทัน แต่ในที่สุดก็ประสบผล
อยากบอกว่าหมีและยูน่ารักมากค่ะ จะติดตามต่อไปนะคะ
เป็นกำลังใจให้และตามบวกเป็ดให้ทุกตอนเลย
รอตอนต่อไปนะคะ
-
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :กอด1:
-
อย่าท้อๆ ตามอ่านอยู่จ้า
สนุกมาก(ถึงแม้บางทีจะหวานเกิ๊น)
นอกจากเรื่องหึง สองคนนี้เคยทะเลาะกันเรื่องอื่นบ้างไหมงิ?
อยากอ่านตอนโตเร็วๆจัง^^
-
:t3: :z2:
-
:pig4: :pig4:
-
:กอด1: :L1:
-
รออยู่น๊าาาาาาา :catrun:
-
เอาลูกหมีไปเลี้ยงบ้านเราดีกว่า :กอด1:
-
ตกหลุมอีกแล้ววววววววววว :3059:
-
:catrun:
-
กดบวกให้หน่อยสิ :z2:
-
ดูหนัง 1/2
“อื้อ.....” เสียงคนบนเตียงร้องเบาๆ ผมเงยหน้าขึ้นมองแล้วอมยิ้มเล็กน้อย ลูกหมีกำลังบิดไปมาซ้ายขวาก่อนที่จะค่อยลุกขึ้นนั่งอย่างช้าๆ ผมตอนนี้กำลังนั่งทำงานอยู่ที่พื้นข้างๆเตียงครับ กำลังนั่งเขียนโครงการส่งอาจารย์ ตอนแรกก็กะว่าจะนั่งทำบนเตียงแต่กลัวที่รักจะตื่นก็เลยหอบเอางานลงมานั่งทำด้านล่างแทน
“..........................” ลูกหมีที่ตอนนี้กลายร่างเป็นหนอนชาเขียวค่อยๆกระดึ๊บๆลงมาจากเตียงอย่างช้าๆ และดูเหมือนว่าตาจะยังไม่เปิดนะครับผมก็นั่งลุ้นอยู่ว่าที่รักจะกลิ้งตกเตียงไหม แต่แฟนผมสามารถครับ สามารถลงมาจากเตียงได้อย่างปลอดภัย คนน่ารักเดินเซซ้ายเซขวามานั่งตักผมครับ ผมก็เลยกวาดเอางานเอาโน๊ตบุ๊คไปให้พ้นรัศมีของหนอนชาเขียว ไม่อย่างนั้นโดนเหยียบแน่นอน
“ทำไมไม่นอนต่อครับ”
ถามออกไปแต่นั่งรอคำตอบอยู่นานสองนาน พอก้มหน้าลงมาดูถึงรู้ว่าลูกหมีหลับไปแล้ว อดใจไม่ไหวเลยก้มลงหอมหัวเน่าๆของคนบนตักหนึ่งที ไม่อุ้มกลับไปที่เดิมแล้วครับ เพราะตื่นมากี้คงเพราะรู้สึกตัวขึ้นมาแล้วรู้ว่าผมไม่ได้นอนอยู่ข้างๆก็เลยลุกแล้วเดินมานอนบนตักผม นอนเลยครับ พิงอกหลับฟี้ๆเสมือนว่านอนอยู่บนเตียง หึหึ แฟนผมน่ารัก
ผมเลยนั่งอ่านเอกสารแทน เพราะพิมพ์งานตอนนี้คงไม่ได้ ตอนเย็นนัดพวกเพื่อนๆฝั่งผมและฝั่งลูกหมีไปดูหนังกันที่ห้างแถวๆบ้านผม ตอนนี้ก็บ่ายสองเกือบบ่ายสามที่รักผมตอนวันยังไม่ตื่นก็เลยต้องรอให้ที่รักตื่นครับ ไม่อยากปลุกเดี๋ยวถ้านอนไม่พอจะไปงอแงทีหลัง แต่นั่งอ่านไปเพลินๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเป็นไอ้อาร์โทรมาครับ มันจะมากับไอ้เตอร์และอีกประมาณสิบนาทีก็คงถึง โทรศัพท์ลูกหมีก็ดังเหมือนกันครับสงสัยจะเป็นพวกเพื่อนๆ ผมจะลุกไปรับก็กลัวหนอนชาเขียวจะตื่นก็เลยโทรเข้าเครื่องไอ้ฟอสแล้วบอกว่าเพื่อนมันที่เป็นแฟนผมกำลังหลับอยู่ พวกมันก็กำลังจะถึง ผมก็เลยบอกว่าถ้าถึงแล้วก็เข้ามาได้เลย เพราะพวกไอ้เตอร์ก็กำลังจะถึง พวกมันก็รับคำแล้วก็วางสายไป พอก้มดูที่รักอีกที ก็ยังอยู่ท่าเดิมครับ ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมลูกหมีถึงนอนนานขนาดนี้ ก็คนเก่งเขาอ่านนิยายข้ามวันข้ามคืนครับ ไม่หลับไม่นอน เพิ่งจะได้นอนตอนเช้า ตื่นมาทานข้าวเที่ยงแล้วก็ขึ้นมาสลบอย่างที่เห็น สงสัยต้องให้งดอ่านนิยายสักพัก
“ไอ้!...........” ไอ้อาร์เปิดประตูเข้ามา แต่พอเห็นว่าผมทำสัญญาณให้มันเงียบมันเลย รีบหุบปากที่กำลังจะด่าผมลงทันที ไอ้เตอร์เดินตามเข้ามา แล้วก็เป็นไอ้ฟอสและไอ้กรร ทั้งสี่คนมองก้อนกลมๆที่อยู่บนตักผมอย่างสงสัย
“อย่าเสียงดัง ให้ลุกเอง นอนไม่พอเดี๋ยวจะงอแง” ผมกระซิบบอกเสียงเบา พวกมันก็พยักหน้าเข้าใจแล้วนั่งลงบนพื้นพรม คือไม่มีใครนั่งบนเตียงครับ ไม่ใช่ว่าผมไม่อนุญาต แต่พวกมันคงเห็นว่าเจ้าของห้องและเมียเจ้าของห้องยังนั่งพื้นเลย ก็เลยหากันลงมานั่งที่พรมกันหมด
“เพื่อนกูน่ารักจัง” ไอ้ฟอสพูดเสียงกวนตีน แล้วเอื้อมมือมาดึงแก้มลูกหมี ทันทีทันใดเลยครับหนอนชาเขียวขยับตัวแล้วก็ส่งเสียงอื้อๆ แต่ก็หลับไปในที่สุด ทำเอาโล่งกันทั้งห้อง
“ไอ้สัสฟอส เชี่ยยย ไอ้กรรกูฝากโบกมันสองที โทษฐานกวนเมียกู” และก็ได้ตามคำขอครับ ที่คุยกันนี่คุยกันอย่างเงียบๆนะครับ แทบจะกระซิบก็ว่าได้
“แล้วนี่มึงอยู่ท่านี้มากี่ชั่วโมงแล้ว” ไอ้เตอร์ถาม พลางเก็บงานที่ระเกะระกะอยู่บริเวณนั้นให้เข้าที่เข้าทาง
“ก็ตั้งแต่บ่ายโมง” และตอนนี้ก็บ่ายสี่โมงกว่าๆแล้ว
“สาสสสสส เพื่อเมียเลยเนอะ อดทนชิบหาย หมั่นไส้” ไอ้อาร์ใช้วาจาเอ็นดูผมอีกแล้วครับ
“ก็ไปหาดิวะ หรือถ้าขี้เกียจมากก็หันมาเอากันเอง” ไอ้ฟอสแนะนำ ไอ้อาร์กับไอ้เตอร์เลยหันมามองหน้ากัน แล้วพวกมันสองคนก็ทำหน้าอ้วกใสกันครับ ไอ้อาร์มันเป็นประธานนักเรียน มันหล่อ สมบูรณ์เพอร์เฟคทั้งหน้าตา การศึกษา ฐานะ สาวๆติดตรึม ผู้ชายก็ติดตรึมเหมือนกัน ส่วนไอ้เตอร์หนุ่มหน้าหวานนักดนตรี ที่มีแต่ผู้ชายมาติด จะมีลุ้นหรือไม่ต้องไปฟังจากเสียงมันครับ
“เอากับไอ้อาร์กูว่ากูกลับไปเกิดใหม่ดีกว่า” ไอ้เตอร์เฉือดนิ่มๆ ทำเอาประธานนักเรียนอึ้งเลยครับ ฮ่าๆ
“สาสสสสสสสสสส เห็นอย่างนี้แต่กูก็เลือกนะ”
“เชี่ย เสียงดัง”
“กูว่าไม่ทันแล้วแหละ” ไอ้กรรบอก แล้วส่งสายตาไปทางหนอนชาเขียวที่ขยับตัวกระดุกกระดิกแล้วครับ
“อื้อออ..................” ที่รักค่อยๆ ผละออกจากอกผมแล้วก็นั่งตัวตรง พอตาเปิดก็กระพริบปริบๆอยู่สองครั้ง จากนั้นก็เอาแขนออกมาจากผ้าห่มแล้วก็พุ่งเข้ามากอดคอผมเต็มๆ
“ไอ้เหี้ยเมียอ้อนผัวเหรอ” ไอ้ฟอสแซวเพื่อนตัวเอง ถ้าในยามปกติลูกหมีก็สวนกลับแล้วครับ แต่ตอนนี้ที่รักสติยังไม่เข้าที่เข้าทางเท่าไร
“ไอ้สาสสสสสสสสสสสสฟอส Kยยยยยยยยย อื้อออออออ ยูนิตหมีปวดหัว” อ่า น่ารักอีกแล้ว ไอ้ยูตาลายเลยครับงานนี้ มึนๆเบลอๆทีไร ที่รักผมพูดเพราะทุกที น้ำตาจะไหล
“เดี๋ยวเข้าไปล้างหน้าแล้วก็อาบน้ำนะครับ จะได้ออกไปดูหนัง” ลูกหมีพยักหน้าแต่ไม่ยอมปล่อยแขนออกจากคอผม ก็เลยต้องอุ้มทั้งอย่างนั้นเข้าห้องน้ำไป ท่ามกลางเสียงโห่และเสียงแซวและไอ้ยูและลูกหมีก็ไม่หวั่นหวานโชว์กันอย่างไม่สะทกสะท้าน เอาให้พวกมันอิจฉากันไปเลย ฮ่าๆ
“แล้วจะให้ใส่ชุดไรอ่ะ” ในยามปกติลูกหมีจะคิดครับว่าวันนี้ใส่เสื้อคู่กันตัวไหน จะใส่สีอะไรถึงจะได้เข้ากันแต่วันนี้สงสัยคงจะขี้เกียจคิด
“แล้วแต่เลยครับ”
“ขี้เกียจคิดอ่ะ แต่อยากใส่ขาสั้น” ได้ยินคำว่าขาสั้น ไอ้ยูหูตั้งเลยทันที เพราะขาสั้นที่ลูกหมีมีมันสั้นโชว์ขาอ่อนเลยนะครับ ซึ่งผมอนุญาตให้ใส่ได้แค่ที่บ้าน จะซื้อมาสั้นแค่ไหนไม่เคยว่าแต่ต้องใส่ที่บ้านเท่านั้น
“สั้นคุมหัวเข่าก็พอไหวนะครับ” ความจริงอยากให้ที่รักใส่ขายาวเลยมากกว่า
“โห ยาวไปป่ะ”
“ถ้าสั้นกว่านี้ก็ต้องใส่แล้วครับ” ไอ้ยูก็โหดเป็นนะครับ ถ้าดื้อมากก็จับปล้ำเลย
“อะไรว่ะ เนี่ยๆ สั้นแค่เนี่ยเอง” ที่รักเอานิ้วไปขีดที่ขาประมาณว่าขากางเกงมันจะสั้นแค่นี้ซึ่งที่รักขีดตรงเลยหัวเข่าไปนิดนึง
“ตัวไหนทำไมยูถึงไม่เคยเห็น” เพราะถ้าระดับนี้ก็ยังพอรับได้ครับ ไม่สั้นมาก
“ก็เพิ่งซื้อ แม่งหมาแถวนี้แหละไม่ให้ใส่ไอ้ตัวสั้นๆออกไปด้านนอก ก็เลยซื้อตัวยาวมาแทน”
“เป็นหมาที่หล่อมากใช่ไหม” ผมเดินเข้าไปหอมแก้มแล้วก็ปล่อยให้ที่รักกัดไหล่ให้เต็มที่ จากนั้นก็เดินออกมาเตรียมกระเป๋าเตรียมของ ท่ามกลางเสียงแซวกันอย่างสนั่นหวั่นไหวของพวกเหี้ยๆทั้งหลาย
“อะไรจะรักจะหลงขนาดนั้นว่ะ” ไอ้เตอร์พูด
“ก็ของเขาดีจริงนี่หว่า” ไอ้ฟอสครับ ผมทนไม่ไหวก็เลยวิ่งไปถีบมันทีนึงแล้วก็กลับมาจัดของต่อ 0
รอเพียงไม่นานลูกหมีในชุดเสื้อยืดลายการ์ตูนตัวใหญ่กับกางเกงขาสั้นเหนือเข่าเล็กน้อยก็เดินออกมา ผมเห็นก็พยักหน้าให้ เพราะว่าผ่านไม่สั้นมาก ส่วนคนอื่นๆมันก็วิ่งเข้าไปจับแล้วชมที่รักผมว่าน่ารักอย่างโน้นน่ารักอย่างนี้ถูกใจลูกหมีเขาล่ะ
“ผู้หญิงยังอ่ายอ่ะลูกหมี” ไอ้เตอร์บอก แล้วจูงมือที่รักผมออกไปจากห้อง สองคนนี้เขาฟิลล์เดียวกันครับคุยกันรู้เรื่อง แต่กับคนอื่นลูกหมีก็คุยรู้เรื่องนะ แต่กับไอ้เตอร์จะทำตัวเป็นลูกขึ้นมาทันที ซึ่งผมว่าก็น่ารักดีนะ พวกผมก็มองหน้ากันยิ้มๆแล้วก็เดินตามออกมา
“ลูกหมีเอวเล็ก” ไอ้เตอร์มันพูดแล้วก็เอามือมาโอบ เพื่อบอกขนาดซึ่งถ้าเป็นคนอื่นผมบอกได้เลยว่าโดนผมถีบตั้งแต่เข้ามาเดินใกล้ๆล่ะ ยกเว้นให้ เพราะเห็นว่าเป็นเพื่อน แต่ความจริงก็หวงนะครับ แต่ไม่อยากแสดงออก เดี๋ยวโดนงอน
“เตอร์ก็เอวเล็ก”
“ตรงไหน...แล้วนี่ทากันแดดหรือยัง”
“ไม่อ่ะ ก็จะไปห้างไม่ใช่เหรอ ไม่ต้องทาหรอก เปลือง”
“ยกเว้นสักวันเหอะว่ะ แค่นี้ก็หลอดนีออนเดินได้แล้ว” ไอ้ฟอสพูด แล้วก็เดินไปผลักหัวเพื่อนมัน ผมก็หัวเราะ ส่วนคนอื่นๆก็เช่นกัน ลงมาลาคุณพ่อคุณแม่ที่ด้านล่างแล้วพวกมันก็มุ่งหน้าสู่ห้างทันที โดยที่ไอ้ฟอสกับไอ้กรรมันจอดรถไว้ที่บ้านผมแล้วก็ขึ้นมาคันเดียวกับผม ส่วนไอ้เตอร์กับไอ้อาร์ไปคันเดียวกันครับ
“ฟอสเดี๋ยวมึงขับรถนะ กูกับแฟนจะนั่งข้างหลัง ไอ้กรรไปนั่งกับไอ้ฟอส” ที่รักผมทุบหลังมาเต็มๆ แรงด้วยนะครับ ฮ่าๆ
“อ้าวไอ้เชี่ย กูกะว่าจะมานั่งสบายสักหน่อย” ไอ้ฟอสกับไอ้กรรมันก็บ่นๆ แต่ก็เดินมารับกุญแจรถจากผมโดยดี ผมเปิดประตูให้ลูกหมีเข้าไปนั่งก่อน แต่ในระหว่างที่ผมกำลังจะมุดห้องผู้โดยสารนั้นพี่แม่บ้านก็เอาถุงผ้ามายื่นให้ แล้วบอกว่าแม่ทำแซนวิชและขนมปังไส้ต่างๆมาให้ที่รักผมรองท้อง ลูกหมีก็เลยเอ่ยขอบคุณผมก็ฝากขอบคุณพี่แม่บ้านไปถึงแม่เหมือนกัน จากนั้นพวกเราก็เคลื่อนขบวนครับ
“กินป่ะ” ลูกหมียื่นแซนวิชมาให้ผม ก็เลยส่ายหน้าแล้วบอกให้แฟนกินดีๆ เพราะตอนกินนั้นทั้งคุยทั้งหัวเราะ ไม่ใช่อะไรครับ ไอ้ฟอสมันเล่าเรื่องที่มันไปจีบหญิงแล้วโดนแฟนเขาไล่กระทืบให้ฟัง
“ลูกหมีกินดีๆ เดี๋ยวติดคอ” ที่รักไม่ฟัง แถมยังหันมาทำหน้าน่ารักใส่อีกต่างหาก ก็เลยหอมแก้มแฟนโชว์เพื่อนแฟนซะเลย ฮ่าๆ
“แหวะๆๆ จะอ้วกกกก” ไอ้กรรหันมาแซวครับ
“ก็อย่างนี้แหละนะ พวกไม่มีแฟน หน้าเหี้ยอย่างมึงหาไม่ได้ กูก็เข้าใจ ฮ่า” เจอที่รักผมจัดไปหนึ่งชุด แล้วพวกมันสองคนก็ทะเลาะกันตามประสาเพื่อนรักที่ต้องแหย่ต้องกัดกันทุกวัน พอไอ้ฟอสเปิดเพลงถึงได้เลิกเถียงกัน แต่หันมาตะโกนแหกปากกันร้องเพลงลั่นรถ แต่ลูกหมีสงสัยยังไม่หายง่วง นั่งร้องเพลงอยู่ดีๆ ก็หลับคาอกผมซะงั้น ไอ้ฟอสก็เลยปิดเพลงแล้วนั่งกันอย่างเงียบๆ กลุ่มนี้เขาโอ๋ตัวเล็กกันครับ ถึงจะรักกันอย่างโหดๆ แต่ไอ้ฟอสกับไอ้กรรนี่ประมาณว่าเพื่อนข้าใครอย่าแตะ และกว่าผมจะสนิทกับพวกมันได้ก็เหนื่อยเหมือนกันนะ กวนตีนกันทั้งคู่
“ถึงแล้วครับ” ลูกหมีพยักหน้ารับแล้วลุกขึ้นนั่งหลังตรงแต่ตายังไม่เปิด ต้องรอให้ปรับตัวครับ
“ไอ้เหี้ยหมี ถึงแล้วโว้ย”
“สาสสส รู้แล้วโว้ย กำลังปรับสายตา แปปดิ มึงจะรีบไปทำเหี้ยไร”
“ครับๆ มึงไม่รีบเลยครับ กูหิวฉิบหายอยู่แล้ว” ไอ้ฟอสกับไอ้กรรลงไปรอนอกรถ ผมเอาเสื้อแขนยาวลายลูกเป็ดน่ารักใส่ให้ที่รัก และหน้าที่สะพายเป้ที่รักก็เป็นหน้าที่ผม ลูกหมีเดินตัวปลิวครับ
“แล้วไอ้อาร์กับไอ้เตอร์อ่ะ ถึงยังอ่ะ”
“ถึงแล้วครับ นั่นไงมารวมกันหมดแล้ว เรารีบลงไปดีกว่า” ที่รักพยักหน้าแล้วตามผมลงมา จากนั้นขบวนของพวกเราก็เคลื่อนตัวเข้าสู่ประตูห้างทันที และแน่นอนว่ามันต้องตกเป็นเป้าสายตาของผู้หญิงและรวมไปถึงชายแท้ชายเทียมที่ยืนกันอยู่แถวนั้นก็แต่ละคนหล่อร้ายๆกันทั้งนั้น มีแต่ลูกหมีคนเดียวที่น่ารักหนึ่งเดียวของกลุ่ม ยังไม่ทันเดินไปถึงร้านอาหารชื่อดังเจ้าประจำของผม ก็มีรายการๆหนึ่งเข้ามาดักซะก่อน เขาเข้ามาถามเรื่องการแต่งตัวอะไรแบบนี้ ผมก็เลยจูงมือลูกหมีออกออกมา ไม่ใช่ว่าหยิ่งหรืออะไรนะครับ ผมไม่ชอบความวุ่นวายเท่านั้นเอง
“แล้วน้องสองคนไม่สนใจเข้ากล้องเหรอครับ” พี่ทีมงามคนหนึ่งเดินเข้ามาถาม คำถามที่พูดถามผมนะครับแต่จ้องไปยังคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆผมแทน อย่างนี้ก็อยู่ยากดิวะ
“ไม่ครับ” ผมตอบห้วนๆ แล้วก็โอบเอวลูกหมีเอาไว้ทันที ไอ้กรรหันมาเห็น คงรู้ว่าตอนนี้ผมอารมณ์เริ่มไม่ดีแล้ว ก็เลยขอตัวออกมา
“ไอ้เหี้ยเมื่อกี้มองเมียกู” ถ้าเป็นยามปกติ ลูกหมีคงทุบตีร่างกายผมเพื่อระบายความเขิน แต่คงรู้ตอนนี้ผมเริ่มไม่สบอารมณ์แล้ว
“แค่มองเอง ยังไม่อะไรเลยนะมึง อย่าเครียดดิ” ลูกหมีพูดเสียงอ่อยแล้วยกมือโอบเอวผมตอบ นานๆทีจะได้สิทธิ์นี้ ฟินแท้
“เป็นคนหวงเมียไม่รู้เหรอ”
“ไอ้เชี่ยยู มึงไม่ไปประกาศที่ประชาสัมพันธ์เลยล่ะ” เขินได้โหดมากนะที่รัก
“ได้เหรอครับ ทำจริงแล้วอย่าบ่นนะ”
“พอๆ สองตัวผัวเมีย เลิกๆๆ ไปแดกกันดีกว่า” ไอ้เตอร์ตัดบท
.
.
.
.
.
.
๐ ครึ่งแรก เอยยยยยยยยยยยยย
๐ ต้องรีบ จบไม่งั้นเวิ่น 55555555555555+ นี่เรื่องสั้นหรือเรื่องยาว มั่วไปไหน แต่ความจริงเรื่องนี้แต่งนานมากเลยนะ เพราะไม่ได้มาต่อบ่อยๆก็เลยยาวมาถึงทุกวันนี้ ต้องขอโทษทุกคนจริงๆ จะรีบจบๆนะคะ
๐ รักคนอ่านเสมอ ไม่เสื่อมคลาย อิอิ
รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~
-
:z13: :z13: :z13:
เดี๋ญวค่อยอ่านนะ
-
ไปดูหนังเรื่องอะไรเอ่ย
-
ลูกหมียังน่ารักเหมือนเดิมมมม :man1:
ยูนิตขี้หึงขี้หวงเหมือนเดิมเช่นกัน :laugh:
-
ทำไมเราเข้าใจว่าเรื่องนี้มันจบไปแล้ว แต่ที่อ่านๆ อยู่นี่เป็นตอนพิเศษอะ
สงสัยต้องไปอ่านใหม่ :z3:
:pig4: :L2:
+1
-
ลูกหมีน่ารักๆๆๆๆ อยากรู้จังว่ายูนิตจีบลูกหมีติดจนขั้นภรรยาได้ยังไง น่าจะคู่แข่งมาก
-
เย้เย้ ลูกหมีมาแล้ววววววววว
-
ลูกหมีน่ารักกกกกกกกกก
ยูนิตก็ขี้หวงเหมือนเดิม :laugh:
-
ลูกหมีน่ารัก
ยูก็ขี้หวงเหมือนเดิมเลย
คิดถึงทั้งคู่
-
แม้จะนานๆมาทีแต่ลูกหมีก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยนแปลง :man1:
ก็เป็นอย่างนี้นี่เล่า ยูนิตถึงต้องโหดกับคนรอบข้างอยู่เรื่อย
อย่าว่าเลย ทั้งรักทั้งหวงของเค้าใครอย่าได้มามองเชียว
ไม่ต้องรีบจบหรอกค่ะ ยังรออ่านได้เรื่อย :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1และเป็ดจ้า
-
จะรีบจบไปหน่ายยยยยยยยยย
อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน :z2:
-
:call: :call: :call: :call:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
น้องหมวย...พี่รอครึ่งหลังอยู่นะ ฮ่าๆ
-
ขนาดยังไมไ่ด้ดูยังขนาดนี้เลยท่าดูจะยุ่งขนาดไหน55+ :p
-
:กอด1: :z2:
-
:mew1:
-
คิดถึงจังฮู้ :mew2:
-
น่ารัก
:katai5:
-
ยูหวงเมียยังไงก็หวงยังนั้นเสมอฮ่าๆ
-
:mew1:
-
:katai4: :katai5:
-
Fall In Love
ดูหนัง....2
พวกผมเลือกเข้าร้านอาหารอีสาน คือถ้ามากับลูกหมีพวกผมจะไม่เข้าร้านอาหารญี่ปุ่นเด็ดขาดเพราะลูกหมีเกลียดซูชิมาก แค่นึกเห็นภาพก็อ้วกแล้วครับ เพราะที่รักผมเคยทานซูชิแล้วอาหารเป็นพิษ ถึงกับต้องนอนโรงพยาบาลหลายวัน หลังจากนั้นซูชิกับลูกหมีก็แยกทางกันอย่างสมบูรณ์แบบ พวกเราหกคนเดินเข้าร้านก็เรียกสายตาจากคนข้างในร้านแล้วครับ ไอ้ฟอส ไอ้กรร ไอ้อาร์ ก็ยิ้มโปรยเสน่ห์กันอย่างสนุกสนาน เพราะมีสาวๆจากโรงเรียนหญิงล้วนนั่งกันอยู่กลุ่มใหญ่ ไหนจะพี่ๆนักศึกษาอีก เอาเลยพวกมึงเต็มที่ ส่วนผมก็เดินหน้านิ่งโอบเอวที่รักอย่างเดียว ยิ้มไม่ได้เดี๋ยวเมียคิดว่าหว่านเสน่ห์
“พวกมึงนี่มันจริงๆเลย เด็ดหัวงูบนหัวมาเก็บบ้างก็ได้ ไม่ต้องให้มันทำงานตลอดเวลา” พอหาที่นั่งได้ครบกันแล้ว ลูกหมีก็เปิดปากสรรเสริญเพื่อนตัวเองทันที
“สาสสสสสส คนมันมีของก็ต้องเอาออกมาบ้างดิวะ มึงไม่เห็นเหรอ โต๊ะหญิงล้วนแม่งมีแต่เด็ดๆ” ไอ้ฟอสพูด พร้อมทั้งเหล่ไปทางโต๊ะสาวๆ
“เด็ดห่าไร แต่ละคนหน้ามีแต่กากๆ นี่ไม่รู้ว่าเอากากน้ำตาลไปพอกหน้าหรือเปล่า”
“แรงงงงงงงงงงงงงงง” ไอ้ฟอสกับไอ้กรรพูดพร้อมกัน ส่วนที่เหลือก็หัวเราะกับคำพูดของที่รักผมครับ
“พอๆ เดี๋ยวค่อยทะเลาะกัน มาเขียนเมนูก่อน” หลังจากนั้นทุกคนก็ช่วยกันสั่งแบบถล่มทลายเลยครับ เรียกว่าสั่งเหมือนไปตายอดตายอยากกันมา พี่พนักงานถึงกับอึ้ง ก็นานๆเข้านี่ครับ พี่พนักงานทวนเมนูแล้วถามว่าจะเอาอะไรเพิ่มอีกไหม ลูกหมีทำหน้าคิด แต่ก็เหมือนคิดไม่ออก ผมเลยพูดออไปแทน
“ตำไทยไข่เค็มใส่พริกแค่ 2 เม็ดนะครับ” พี่พนักงานเขียนลงไปในกระดาษเมนูแล้วขอตัวออกไป เมื่อไม่มีอะไรทำที่รักผมก็เลยเอนตัวมาพิงไหล่ ผมเลยคว้ามือนุ่มมากุมไว้แล้วยกขึ้นมาหอมบ้างจุ๊บบ้าง คือตั้งแต่ผมคบกับลูกหมีผมรู้เลยว่าตัวเองเป็นคนติดสัมผัสมาก เป็นเฉพาะกับแฟนนะครับ คืออาการมันเป็นอย่างนี้ครับ ถ้าแฟนอยู่ใกล้ๆจะต้องเข้าไปนัวเนีย ไปกอด ไปหอม ไปจับ คือยังไงก็ได้ขอให้ได้จับได้ถูกตัว ในกลุ่มเพื่อนๆก็สังเกตเห็นอยู่เหมือนกัน แต่คนมันหล่อครับ ไม่แคร์สื่ออยู่แล้วครับ ฮ่าๆ
“ผมยาวแล้วครับ” ผมใช้มือข้างที่ว่างเสยผมหน้าม้าของลูกหมีเล่น เจ้าตัวปัดมือออกแล้วเอาหน้าซุกอกผม อย่าได้อายใคร เพราะเพื่อนๆในกลุ่มเขาชินกันหมดแล้วครับ
“ดีเลย จะไว้ยาวเอาไว้ถักเปีย”
“พูดจริง พูดเล่น”
“พูดจริงๆ กูจะไว้ยาว เอาแบบสะบัดแล้วพลิ้วอ่ะ เหมือนในโฆษณาอ่ะ”
“ไม่เอาอ่ะยูไม่ให้ไว้ แค่นี้ก็น่ารักแล้วครับ” คือถ้าลูกเมียทำอย่างที่พูดจริงๆ ชีวิตผมงานเข้าแน่นอน เพราะแค่นี้ก็น่ารักน่าฟัดพอแล้วครับ ขืนไปไว้ยาวจริงๆ ผู้หญิงชิดซ้ายแน่นอน แล้วคนก็ต้องมอง มองแล้วก็อยากรู้จัก รู้จักก็เข้ามาทัก ไม่เอาๆๆๆ
“คิดว่าห้ามได้ป่ะ” อย่ามาทำหน้ายั่วนะครับ อยู่ในห้างไอ้ยูก็ไม่แคร์นะ จุ๊บปากออกสื่อก็ไม่หวั่นอยู่แล้ว
“ใช่ซิ ผมมันไม่สำคัญอยู่แล้ว” สาสสสสสสสสสสสส งอนแฟน
“งอนเหรอ”
“แล้วดูออกไหมล่ะว่างอน”
“ถ้างอนก็เอามือออกไปดิ” มือผมข้างซ้ายลูบหัวเน่าๆของลูกหมีอยู่ ส่วนอีกข้างจับมือที่รักขึ้นมาหอม มือไมว่างทั้งสองข้างครับ
“ไม่เอา ไม่ปล่อย”
“อ้าว งอนไม่ใช่เหรอ ต้องหวงเนื้อหวงตัวดิ” ลูกหมีพยายามจะผลักผมออก ดื้อแล้วครับ
“ไม่อยากหวง แต่จะงอน”
“อะไรของมึงยูนิต” ลูกหมีส่ายหัวไปมา แล้วสะบัดมือผมออกเอานิ้วมาจิ้มที่หน้าผากผม หน้าหงายกันไปเลยทีเดียว
“สรุป จะไว้หรือไม่ไว้”
“แล้วแต่คุณเลยครับ คุณยูนิต คุณอยากทำอะไร อยากให้เป็นแบบไหนเอาเลย ผมขัดไม่ได้อยู่แล้ว”
“แล้วจะประชดทำไมครับ” เงียบทั้งโต๊ะ
“ไม่ได้ประชด” หน้าบึ้งแล้วครับ งานข้าวของจริง ไอ้ยูอยู่ยากแล้วมึง
“ก็เมื่อกี้หมีพูดอ่ะ” ขออีกนิด เดี๋ยวผมง้อเอง
“จะทะเลาะใช่ป่ะ จะเอาใช่ไหมยูนิต” ตอนนี้ทั้งโต๊ะเงียบกริบ ไม่มองก็รู้ว่าพวกมันกำลังรอลุ้นอยู่ว่าเหตุการณ์มันจะออกมาแบบไหน
“.........................” ผมเงียบ เพราะไม่อยากต่อความยาว เดี๋ยวมันจะบานปลายมากกว่าเดิม
“เออ! เอามือออกไปดิ”
“ไม่เอา อย่าผลักมือออกซิครับ”
“จะผลัก จะทำไม” คือถ้าอยู่บ้านนี่ผมจับนั่งตักแล้วรัดเลยนะครับ แต่อยู่ข้างนอกทำอย่างนั้นไม่ได้
“ไม่ทะเลาะแล้วครับ ไม่เอาแล้ว อย่าโกรธนะครับ” ผมยกแขนลูกหมีขึ้นแล้วเอาหัวหมุดแขนที่รักเข้ามาพิงอกคนหน้าบึ้ง ที่ตอนแรกขัดขืนเต็มที่ แต่ก็สู้แรงผมไม่ได้อยู่ดี
“ไอ้เหี้ยยู สาสสสสสสสสสสส กูนึกว่ามึงจะแข็งกับเมีย ห่าไรแปปเดียวก็ยอมแล้ว” ไอ้อาร์พูด เลยเจอสายตาพิฆาตจากลูกหมีไปเต็มๆ
“กูเป็นคนเกรงใจเมียครับเพื่อน” ผมพูดไป แล้วก็เอามือที่รักมาหอมไปด้วย คือถ้าอยู่ท่านี้ลูกหมีใจอ่อนและยอมอย่างแน่นอน ท่าไม้ตายเอาไว้ง้อลูกหมีเลยครับ
“เพื่อนกูตอนแรก งอนแฟน แต่พอแฟนงอนกลับ มันรีบหายกลับมาง้อแฟนทันที เจริญ” ไอ้เตอร์พูด
“มันชอบยั่วอย่างนี้แหละเตอร์” เคะ เขาคุยกัน
“ไอ้ยู มึงไม่อายเหรอสาสสส มึงเห็นไหมสาวๆเขามองกันเต็มแล้ว” ไอ้อาร์พูด
“ไม่อ่ะ กูจะแสดงความรักกับเมีย ใครทำไม”
“ปากดีอย่างนี้เอาสักทีดีไหม” ลูกหมีง้างมือเตรียมจะตบผม ด้วยความว่องไวผมจึงรีบกุมมือข้างที่ตบเอาไว้ทันที ส่วนอีกข้างก็คว้าเอามาปิดหน้าผมไว้ ต้องป้องกันตัวเองครับ เพราะแรงตบลูกหมีแต่ละทีสะเทือนไปทั้งหน้า เรียกได้ว่าถ้าผมงอนแล้วเจอลูกตบของลูกหมีเมื่อไรหายงอนเป็นปลิดทิ้งเลยครับ
“อาหารมาแล้วครับ”
“เอาหัวออกไปแล้วนั่งทำตัวดีๆ ถ้าเห็นว่ามึงทำตัวหล่อยิ้มหน้าเหี้ยให้ชะนีเก้งกวางสักตัวนะ กลับบ้านทันที หนังแม่งก็ไม่ต้องดู ไม่ต้องทำห่าไรทั้งนั้น”
“ครับ”
เมื่ออาหารลำเลียงมาเต็มโต๊ะ พวกผมก็ลงมือทันทีครับ ที่รักผมกินได้ไม่กี่อย่างเพราะเมนูส้มตำทุกจานที่สั่งมานั้นเผ็ดบรรลัยทุกจานยกเว้นตำไทยไข่เค็มที่ผมสั่งแบบไม่เผ็ดมาให้ ผมทำหน้าที่เลาะเนื้อไก่ออกจากปีกไก่ให้ที่รัก แล้วก็ตักโน่นนี่ถ้าที่รักออกคำสั่ง กินไปก็คุยกันเสียงดังกันไป จนพนักงานของร้านต้องเดินมาขอถ่ายรูป ตอนแรกก็ตกใจคิดว่าจะถ่ายรูปไว้แล้วเอาไปประจาน แต่เขาบอกว่าจะถ่ายไว้ไปติดตกแต่งร้านเฉยๆ อารมณ์เหมือนดารามาเข้าร้านอะไรประมาณนี้อ่ะครับ
“ไปเข้าห้องน้ำก่อน แล้วก็ขึ้นไปซื้อตั๋วโอเคป่ะ” ไอ้เตอร์เสนอความเห็นซึ่งพวกผมก็ตกลง ต้องขึ้นไปเลือกเรื่องที่จะดูก่อน
“เอ่อ..น้องคะ พี่ขอถ่ายรูปน้องสองคนได้ไหมคะ” ผมกับลูกหมีที่เดินรั้งท้ายหันไปตามเสียง ก็เห็นพี่พนักงานรับเมนูยืนถือกล้องอยู่ด้านหลัง
“ถ่ายไปทำไมอ่ะครับ เมื่อกี้ถ่ายรวมไปแล้วเหรอ” แฟนผมถาม ถ้าอะไรที่ลูกหมีไม่เข้าใจ สงสัย หรือไม่เห็นด้วย จะถามแบบไม่เกรงใจทันทีครับ
“คือว่าน้องสองคนน่ารักดี”
“เอาไงอ่ะแฟน” O_O ห๊ะ!! เมื่อกี้อะไรนะ เมียผมพูดอะไรออกไปต่อหน้าสื่อมวลชนของร้านส้มตำ
“แล้วแต่แฟนเลยครับ” ผมพูดแล้วโอบเอวที่รักเข้ามาชิดกว่าเดิม พวกหน้าเหี้ยๆที่ยืนรอยู่ด้านหลังก็โห่แซวกันสนุกสนาน ไม่มีอายครับ ณ จุดนี้ ผมชินไปแล้ว
แล้วพี่พนักงานก็กดชัตเตอร์รัวเลยครับ ผมว่ามันมากกว่ารูปเดียวนะครับ ฮ่าๆ คนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็หันมามองกันเป็นแถวๆ ทำไปทำมาแฟนผมเกิดอายขึ้นมาซะงั้น ช้าไปไหมเมีย
“ขอบคุณมากค่ะ ขอให้รักกันไปนานๆนะครับ”
“ครับ”
“ทำไมพวกมึงไม่แจกลายเซ็นไปด้วยล่ะ” ไอ้อาร์พูด ขณะที่พวกเรากำลังเดินขึ้นไปโรงหนังชั้นบน
“พี่เขาไม่ขอ กูจะให้ไปได้ไงไอ้คุณประธานนักเรียน” เมียผมจัดไปหนึ่งดอก
“จ้ะ กูยอมมึงครับ” ไอ้อาร์ ผู้ไม่เคยยอมใคร ฮ่าๆ
“ดีแล้ว กูขอให้เมียมึงมาจากชายล้วนนะอาร์”
“สาสสสสสสสสสสสสสสสสสสส ไอ้เหี้ยยู มึงดูเมียมึง”
“ดูแล้ว เมียกูน่ารัก”
“ถุ้ยยย!!”
“ใครถุ้ยไปเมื่อกี้ กูขอให้พวกมึงกลัวเมีย แล้วได้เมียจากชายล้วนทุกคน”
“เฮ้ยๆๆ กูไม่ทำนะเว้ย ไอ้ฟอสแหละตัวดี เป็นคนนำเพื่อน” ไอ้กรร มึงจะร้อนตัวไปไหม
“แต่ยกเว้นเตอร์ไว้หนึ่งคนนะ เพราะเตอร์คงไม่มีเมีย แต่จะได้ผัวแทน” อ้าวที่รักผม หันไปกัดเคะด้วยกันแทน”
“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับคุณลูกหมี เมียไอ้เหี้ยยู ผมจะเก็บไว้พิจารณา”
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องเกรงใจ คนกันเอง”
“ฮ่าๆ” ณ จุดนี้ผมก็ฮาครับ
กว่ากลุ่มพวกผมจะเคลื่อนมาถึงที่ขายตั๋วก็กินเวลานานเลยครับ ผ่านร้านไหนที่พวกเหี้ยๆเขาสนใจก็แวะกันไป แต่ถ้าลูกหมีอยากแวะร้านไหนผมยินดีเสมอ (ความยุติธรรมอยู่ที่ไหน:เตอร์) คงได้ดูรอบดึกแน่นอนวันนี้
“มึงว่าถ้าเรากวนตีนเขาด้วยการไปเข้าแถวทั้ง6คนมันจะเป็นไรไหม” ไอ้อาร์เสนอความคิดเห็น
“กูว่าความคิดมึงเก๋ดีนะ” ไอ้ฟอสสนับสนุน
“แล้วท่านลูกหมีว่าเยี่ยงไร้ขอรับ” ไอ้กรรหันมาถามเมียผม
“แล้วแต่ท่านเถิดท่านกรร ข้าจักว่าเยี่ยงไรเล่า”
“พอๆ ไอ้กรรมึงไม่ต้องต่อ พวกมึงสองคนคุยกันทีไร กูปวดหัวทุกที” ไอ้ฟอสเข้ามาห้ามทัพ ผมว่าผมคิดแบบเดียวกันกับไอ้ฟอสนะ คือถ้าไอ้กรร กับเมียผมสนทนากันเมื่อไรบรรลัยกันเมื่อนั้น ไม่มีใครยอมใครเลยครับ
“ไปๆเข้าแถว” จากแถวที่ยาวพอประมาณอยู่แล้วพอพวกผม 6คนเข้าไปต่อก็ยิ่งยาวไปใหญ่
“เชิญค่ะ” เมื่อถึงคิวผมไอ้อาร์ที่ยืนอยู่หน้าสุดก็เดินเข้าไป คนหลังๆที่เห็นมนุษย์หน้าตาดี6คนไปยืนออกันอยู่ที่เคาร์เตอร์ก็มองกันตรึม ฮ่าๆ
“กี่ที่คะ”
“6ที่ครับ ถ้าพี่จะติ๊ก7ที่ก็ได้ครับ พอดีบ้านรวย” ไอ้สาสอาร์จะกวนตีนเพื่อ
“เอ่อค่ะ เรื่องอะไรคะ”
“เรื่องอะไรสนุกก็ดูเรื่องนั้นนั่นแหละครับ” โอยยยยย ผมสงสารพนักงานมาก คือคุณเจอมนุษย์ประหลาดแล้วล่ะ
“เอ่อ ก็สนุกไม่เหมือนกันค่ะ”
“เหรอครับ แนะนำหน่อยสิครับ” ยังๆ ไอ้อาร์ยังไม่เลิกเล่น เมียผมเห็นท่าว่ายังให้ไอ้ประธานนักเรียนหน้าหม้อทำหน้าที่เป็นตัวแทนซื้อตั๋วต่อไปวันนี้คงไม่ได้ดูหนังกันพอดี
“ไอ้อาร์ เก็บนอมึงหน่อย รังสีเหี้ยแรดกระจายแล้วมึง ขอโทษด้วยนะครับ พอดีผู้ชายคนนี้เป็นคนไม่ค่อยเต็มเท่าไร เอาเรื่องนี้นะครับ 6 ที่ แถวE11ถึงE16 รอบ 6โมงครับ” ที่รักผมสั่งชุดเดียวจอด
“ค่ะ ทั้งหมด.....บาทนะคะ” พนักงานแนะนำโน่นนี่นั่นอีกนิดหน่อย แต่ลูกหมีก็ปฏิเสธทุกอย่างเพราะเริ่มเมื่อยแล้ว พอซื้อตั๋วเสร็จ ก็มานั่งรอที่โซฟาหน้าที่ขายป๊อปคอน รอเวลาหนังเข้า
“ไอ้เหี้ยอาร์นี่ก็หม้อไม่เลือกหน้า กับพนักงานมึงก็ไม่เว้นเลยเหรอสาส” ไอ้เตอร์พูด แล้วก็ตบหัวเพื่อนรักมันไปหนึ่งที
“แต่แม่งน่ารักจริงๆนะเว้ย”
“กูว่าไอ้อาร์พูดถูกนะ น่ารักเชี่ยๆ”
“อ๋อ น่ารักเหมือนเหี้ย” ที่รักผมแทรกเข้าไป ฮ่าๆ คิดได้ไงครับเมียน่ารักเหมือนเหี้ย
“สาสสสสสส มึงเก็บเมียมึงด่วนไอ้ยู”
“เก็บไว้ในใจน่ะเหรอ ไม่ต้องบอกก็ทำอยู่แล้ว”
“ถุ้ยยยย”
“กูว่าสองผัวเมียนี่แม่ง นับวันยิ่งเยอะ” ไอ้ฟอสพูด พร้อมทั้งทำหน้าเหยียดๆ ที่รักผมกระโดดไปถีบเพื่อนตัวเองสองทีแล้วก็กลับมานั่งตักผม
“กูว่ามันเยอะมาตั้งนานแล้วนะ มึงไม่รู้เหรอ” ไอ้เตอร์เชือดนิ่มๆ นั่งเถียงกันไปมาจนถึงเวลาเข้าโรง ตอนเข้าโรงก็ไม่มีปัญหาอะไรนะครับ มีเดินหาที่นั่งนี่แหละ ใครไม่รู้เดินมาชนลูกหมี ดีที่ผมโอบเอวไว้ตลอดไม่อย่างนั้นได้กลิ้งตกบันไดแน่ๆ ยิ่งมืดๆด้วย
“อ้าวเฮ้ย ไม่ขอโทษว่ะ” ลุกหมีไม่ปล่อยผ่านครับ พอตั้งตัวได้ก็พูดทันที คนที่ชนหันมาแล้วชะงักเล็กน้อย เหี้ยแล้วไงมึง มองห่าไร ไม่เห็นเหรอผัวยืนอยู่ข้างเมียเนี่ย
“ขอโทษครับ เจ็บตรงไหนไหมครับ” ผมว่าโรงมันมืดนะ แต่ไอ้ห่านี่เห็นได้ไงว่าลูกหมีคือโคตตๆของโคตรน่ารัก
“ไม่เจ็บไม่ตาย แต่ต้องการคำขอโทษเมื่อกี้ได้ยินแล้ว ทีหลังก็ระวังบ้าง”
“ครับๆ ชื่อไรเหรอครับ”
“ชื่อลูกหมี มีผัวชื่อยูนิต คนที่ยืนอยู่ข้างหลัง จบป่ะ!”
“จบก็ได้ครับ”
รักเมียชิบหายเลยกู
๐ อัพแล้วนะจ้ะ
๐ :กอด1: :กอด1: รักคนอ่านทุกคนน
๐ กดเป็ด กด+ ให้ด้วยน้าาา จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟๆๆ
:mew1:
รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~
-
ลูกหมีออกตัวแรงตลอด
นายยูนิตเกลียมัวมาก ๆ 555
-
ตามใจสื่อตลอด ใครขอถ่ายรูปให้ถ่ายตลอด
คู่นี้เค้ารักกันดีนะ 5555
แอบฮาค่ะ
ชื่อลูกหมีแฟนชื่อยูนิตอยู่ข้างหลัง
กร๊ากกกก
-
:mew1: คู่นี้เขารักกันไม่แคร์สื่อ รักกันหวานจนน้ำตางเรียกพี่
แต่ตอนท้านแอบแรง o13 ชื่อลูกหมี มีผัวชื่อยูนิต :o8:
-
หวานตลอดคู่นี้ น่ารักๆ
-
โหดมว้ากๆๆๆ ลุกหมีขอยืมพี่ยุนิตไว้กอด1คืน55+
-
แรงอะลูกหมี กดไลน์ๆๆๆๆ
-
ไม่คิดว่าจะได้อ่านเรื่องนี้อ่ะ ดีใจสุดอ่ะ
-
รักกันได้เว่อร์ เสมอต้นเสมอปลาย :กอด1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
ลูกหมีของยู แรงเสมอต้นเสมอปลาย 5555555555
-
ไม่แรง ไม่ใช่ลูกหมี ยูนิตพี่ก็กลัวเมียตลอดดดดด ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
อ่านมานานล่ะแต่พึ่งมาเมนต์
ลูกหมีนี่แรงส์ได้อีกน๊าเนี่ยน่าร๊ากกกกก
-
+1 ค่าาาาาาาาาาา :กอด1:
ลูกหมีน่ารักน่าฟัดเหมือนเดิม :hao6:
-
ลูกหมี ชนะเลิศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศศ :a1:
-
ลูกหมีไม่แคร์สื่อ :laugh:
+1และเป็ด
-
ลูกหมียังน่ารักและแรงอย่างต่อเนื่อง :laugh:
ยูนิตไม่ต้องลงมือเลย ลูกหมีจัดการเอง
บอกให้รู้ว่ายูนิตเกรงใจภรรยาที่น่ารักแค่ไหน
ก็น่ารักขนาดนี้จะไม่ให้หลงได้ยังไงกันล่ะเนาะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
กดเป็ดจ้า
-
ยูกลัวเมียไปมะะะะะะ :laugh:
อยากเห็นยูแข็งข้อใส่เมียบ้างอะ
เห็นยอมเมียตลอด
ระวังมันจะเสียการปกครองนะ :z1:
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1:ลูกหมีน่ารักกกกกกกกกกก :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
พี่ยูกลัวเมียขึ้นสมองเลยนะ ไม่กล้าแตะให้ขุ่นข้องหมองใจใดๆทั้งสิ้น
-
555น่ารักและห้าวได้ใจจมากค่า
-
รักลูกหมีที่สุด
ยูยังเกียมัว+เกรงใจอย่างน่ารัก
อ๊าาาาาา ชอบ
กดบวกและเป็ด :mew1:
-
:catrun:
-
ลูกหมีแรงเสมอ 555
-
คิดถึงคิดถึงคิดถึง :กอด1:
-
“ชื่อลูกหมี มีผัวชื่อยูนิต คนที่ยืนอยู่ข้างหลัง จบป่ะ!”
:o8: :o8:
-
ดันดัน :3059:
-
อ่านรวดเดียวจบ อิอิ
หมีกับยูน่ารักเวอร์ๆอ่ะ
-
กดบวกบวกบวก :mew1:
-
รอรอรอรอ :t3:
-
ลูกหมีนู๋แรงส์มากค่ะลูก :katai2-1: :katai2-1:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คิดถึงงงงงงงง :กอด1:
-
เทส โหล เทส 1 2 3 4 ได้ยินไหมอ่ะ โอเค.......... สวัสดีคร๊าบบบบ คนไหนน่ารักน้อยกว่าผมขอเสียงหน่อยเร้ววววว......??
Fall In Love
สมรภูมิ
“พวกห้องหนึ่งเขาพูดกันว่าอีปูกำลังจะแดกผัวมึง” ผมที่กำลังก้มหน้าอ่านขายหัวเราะอยู่ ถึงกับต้องเงยหน้าขึ้นมาเลยครับ เพราะชื่อของมัน คู่อริที่ชาตินี้จะไม่มีพูดกันดีๆเด็ดขาด อีปู กระเทยที่โลกลืม ทำตัวสวยแต่หนังหน้านี่เหี้ยมาก แอ๊บนางฟ้า ช่วยเหลือคนอื่นไปทั่วแต่เบื้องหลังเนาเฟะ ตอแหลเป็นที่หนึ่ง งานอดิเรกของมันคือชอบแย่งผัวชาวบ้าน และที่กำลังเป็นเรื่องอยู่ตอนนี้ก็คือ มันกำลังตอแหลแย่งผัวผม มันพยายามหลายครั้งแล้วครับ แต่เพื่อนมันก็ห้ามไว้ ไม่อยากให้มีเรื่องกับผม มันกับผมก็เลยยังไม่เคยปะถะกันจังๆสักที กูรอมึงมานานแล้ว
“แล้วมึงคิดว่ามันจะแดกได้ป่ะ” ผมถามไอ้ฟอส
“มันคงตายคาตีนมึง”
“นั่นแหละถูกต้องที่สุด” ถ้ามันอยากลอง ผมก็จัดให้
ตอนพักเที่ยง ไอ้ยูมารับไปกินข้าวที่โรงอาหารเหมือนเดิม เดี๋ยวนี้มันอ่านหนังสือดึกเลยไม่ค่อยมีเวลาพักผ่อนเท่าไร งานที่สภากีฬาก็ยุ่ง เพราะมันเร่งเคลียร์เอกสารส่งต่อให้รุ่นน้องที่จะมารับตำแหน่งต่อไป ผมก็ช่วยอะไรมันไม่ค่อยได้มาก นอกจากเป็นตัวผ่อนคลายให้มันตอดเล็กตอดน้อย ถ้าวันไหนผมไปค้างกับมันที่ห้องมันจะชอบลวนลามก้นผม คือขอให้ได้จับได้เฟ้น ไม่ได้ทำมันก็พอแล้ว ผมว่ามันบ้าแล้ว ออกนอกโลกไปไกลแหละผัวกู
“เดี๋ยวไปซื้อให้เอง จะกินอะไร” คือตามปกติยูนิตจะซื้อข้าวซื้อน้ำให้ผมทุกวัน แต่วันนี้เห็นมันเหนื่อยๆ ก็อยากจะทำให้บ้าง
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวยูไปซื้อเอง หมีนั่งรออยู่ที่โต๊ะนี่แหละ” พวกเพื่อนคนอื่นๆ ก็มองหน้าผมกับไอ้ยูประมาณว่า ถ้าพวกมึงลีลาห่าเหวไร กูไปซื้อก่อนแล้วนะ ผมก็พยักหน้าให้ไปๆ เถอะ ฮ่าๆ
“พูดมากว่ะ มึงนั่นแหละรออยู่ที่โต๊ะ ตกลงจะกินไร”
“อะไรก็ได้ครับ” กูล่ะเพลีย เมนูอาหารอะไรก็ได้ ใครแม่งจะไปรู้ว่ามันอยากแดกอะไร
“เอาน้ำล้างจานมา มึงจะแดกป่ะ”
“ถ้าลูกหมีกินเป็นเพื่อน ยูก็กินได้” นั่นไง หล่อแล้วกวนตีน ผมผลักหัวมันหนึ่งทีแล้วก็เดินมาซื้อข้าว เดินผ่านโต๊ะกระเทยโลกลืมแล้วอยากแกล้งทำเป็นสะดุดขา ล้มไปต่อยหน้าแม่งสักที ชอบทำหน้าเหี้ยใส่กูดีนัก
“เหม็นกลิ่นแรดว่ะ มึงได้กลิ่นเหมือนกูไหมว่ะ” นั่นไง บอกแล้วว่าวันนี้ผมจะได้ออกกำลังกาย ผมหยุดยืนข้างโต๊ะมันเลยครับ เพื่อนมันคนอื่นๆก็สะกิดให้มันมองผม แต่มันนั่งหันหลังให้ผมก็เลยไม่รู้ว่าผมก้าวมายืนอยู่ข้างหลังมันแล้ว
“แรดเงียบดีเนอะ เก่งจริงๆ” มันตะโกนพูดเลยครับ คนอื่นๆก็รู้แล้วว่าแม่งต้องมีเรื่องแน่ๆ ผมพยักหน้าอย่างเข้าใจแล้วเดินไปซื้อก๋วยเตี๋ยวที่ร้านประจำ พอดีเห็นไอ้อาร์กับไอ้เตอร์อยู่ในนั้นก็ฝากมันซื้อ
“เอาเหมือนมึง3ชาม” ผมยื่นเงินให้ไอ้เตอร์แล้วรอรับอยู่ตรงเครื่องปรุง
“แดกห่าอะไร3ชาม นี่มึงกินหรือยัดห่า” ไอ้อาร์พูด ประธานนักเรียนที่นี่สถุลจริงไรจริง ผมไม่สนใจปรุงให้ที่รักเสร็จสรรพ แล้วบอกให้ไอ้เตอร์ช่วยถือ ถ้วยที่สามผมปรุงแบบจัดเต็ม เทพริกผงออกมาจากกระปุกทั้งกระปุกเลยครับ คนที่รอปรุงอยู่เงยหน้ามองเลย
“มึงด่ากูแรดเงียบใช่ไหม” ผมเดินถือชามก๋วยเตี๋ยวสองชามไปยืนอยู่ตรงโต๊ะอีปู เพื่อนมันทั้งโต๊ะไม่มีใครพูดเลยครับ เงียบกริบ ไอ้เตอร์ไอ้อาร์ ยืนซ้อนอยู่ด้านหลังผม เป็นแบล็คได้ดีมาก
“กูไม่ได้ออกชื่อใคร” มันพูดแล้วก็กินข้าวไปปกติ เห็นแล้วตีนกระตุกว่ะ กวนส้นตีนกูชิบหาย
“แต่กูรับรู้ได้ว่ามึงด่ากู กระเทยก็อยู่ส่วนกระเทยดิวะ หาผัวไมได้เหรอ หนังหน้าอย่างมึงถ้าหาไม่ได้ก็หาขอทานมาเป็นผัวดิ ต่ำเหมือนกันไม่ใช่เหรอ ชอบของเหลือเดน” มันกำลังจะอ้าปากพูด ผมเอาชามก๋วยเตี๋ยวที่ปรุงมาเพื่อมันราดหัวมันเลยครับ แล้วเสียงกรี๊ดโหยหวนก็ดังขึ้นมา คนที่นั่งแถวนั้นก็แตกฮือลุกออกไปคงกลัวลูกหลง ผมเห็นมันเอาแต่กรี๊ดก็เลยถีบเก้าอี้สงเคราะห์มันไปหนึ่งที กระเทยโลกลืมล้มลงไปกับพื้นโรงอาหาร กำลังจะเข้าไปซ้ำ เอวผมก็ลอยขึ้นเฉยเลย
“หยุด! ทำอะไรลูกหมี” ไอ้ยูหน้าแบบว่าโกรธมาก
“ก็สงเคราะห์ให้มันฟินไง วอนตีนกูดีนัก ปล่อยกู เหี้ยยู” ผมดิ้นจะให้มันปล่อย แต่แรงมันควายมาก มันลากผมออกมาจากโรงอาหารทันที โอยเหี้ยแล้ว กูยังไม่ได้ดูสภาพมันเลยว่าจะสวยกว่าเดิมไหม หลังจากเอาน้ำก๋วยเตี๋ยวไปอาบหน้า
“ทำอะไรไม่รู้จักคิด ถ้าฝ่ายปกครองเรียกตัวจะทำไง” มันยัดผมใส่รถแล้วก็ขับออกนอกโรงเรียนเลยครับ พี่ยามมองหน้ามันแล้วยิ้มให้ นี่พวกมันสนิทกันเกินไปล่ะ ไม่ห้ามเลยเหรอ นักเรียนขับรถออกนอกโรงเรียนนะเว้ย
“เรียกแล้วไง กูไม่กลัว” ไม่กลัวเพราะ อ.สมชายหนุนหลังกูอยู่ ฮ่า
“อย่าให้มันมากไปนะลูกหมี”
“มากเหี้ยไร ดูเดินของกูดีๆแล้วแม่งเสือกมาด่ากู” กูไม่ชอบให้ใครด่า
“แต่ทำอะไรก็ต้องเกรงใจสถานที่บ้าง ไม่ใช่นึกว่าทำอะไรก็ทำ”
“ตกลงมันจะเอาไง เอากูมานี่กะว่าจะด่ากูอย่างเดียวเลยใช่ไหม” ไอ้เหี้ยนี่ ตกลงมึงเป็นผัวใคร
“ยูไม่ได้ด่า มีตรงไหนที่ยูด่า” มันเริ่มเสียงดังแล้วครับ ผมหันไปมองหน้ามันอย่างแค้นๆ กูทะเลาะกับมันเพราะอีปูคนเดียว เพราะมันคนเดียว หรือว่ามันแอบไปได้กันแล้ว คิดแบบงี่เง่าแล้วปรี๊ดเลยครับ มือก็ไวสมกับตีน ผมตบหน้ามันไปแล้วครับ
“มึงเข้าข้างมันใช่ไหมล่ะ มึงแอบไปเอากัน แล้วกูไม่รู้ใช่ไหม” ไอ้ยูหันมามองหน้า ตอนนี้หน้ามันแบบเหี้ยมมาก โกรธแบบสุดๆ เริ่มกลัวผัวตัวเองขึ้นแล้วไงสาส
“พูดอะไร!” มันจอดรถข้างทางแล้วกระชากต้นแขนผมไป กระชากทีเดียวผมเกือบไปเกยตักมันคิดดูว่าแรงขนาดไหน
“พูดห่าอะไรล่ะ โอ๊ย!” เชี่ยนี่ กูเจ็บมันบีบแรงกว่าเดิมอีกอ่ะ
“อย่าให้ต้องหมดความอดทน” มันพูดแบบเหมือนจะเหลืออด แล้วอดทนอะไรเหี้ยนี่
“อดทนอะไร! มึงเอากูเพราะมึงจำใจอยากได้เหรอห๊ะ! ไอ้สันดาน อยากเลิกไหมล่ะ มึงไปเอามันทำเมียเลย แล้วเลิกกับกูไปเลย” อาเมน ลูกหมีหลุดไปแล้ว
“เหี้ยเอ๊ย! แม่งคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วเนี่ย พูดอะไร เลิกอะไร มึงน่ะเมียกู แล้วกูจะไปเอาใคร พูดอะไรวะ เลิกบ้าบออะไร!!” ไอ้ยูก็หลุดเหมือนกันครับ มันไม่พูดคำหยาบกับผมเลย ยกเว้นแต่เวลาที่ทะเลาะกันแล้วผมงี่เง่าขั้นแอดวานซ์แบบนี้
“ก็มึงเอาแต่ด่ากูอยู่เนี่ย แม่ง” พูดไปพูดมาแล้วน้ำตาไหล ที่ไหลนี่เพราะเจ็บแขนครับ มันบีบเอาไว้ตลอดเลย
“กูไปด่ามึงตอนไหนห๊ะลูกหมี!” สติผมกระจุยกับกระจายกับคำว่า กูมึงที่มันพูดออกมา ผมปีนข้ามฝั่งทั้งทุบกับทีบตั้งตบข่วนหน้าข่วนหลังมั่วไปหมด น้ำตาก็ไหล ร้องอีกต่างหาก คำด่าอะไรกูขุดออกมาได้นี่กูด่ามันออกไปเลยไม่มีกั๊ก ไม่มียั้ง มันจับผมไม่ทันหรอกครับ เพราะมันคอยระวังไม่ให้หัวผมกระแทกกับหลังคา
“มึงกล้าพูดอย่างนี้กับกูเหรอยูนิต มึงพูดอะไร ไอ้เหี้ย ไอ้สันดาน ไอ้หมาห่าเหว ใครให้มึงพูด ห๊ะ! ใครให้มึงพูด!!!” อาละวาดหนัก มันไม่ห้ามแล้วครับแต่รอให้ผมหยุดเอง ผมตบมันไปหลายทีมาก แรงด้วย ทุบอกทุบหน้าอีกต่างหาก
“ขอโทษครับ” มันดึงผมเข้าไปกอด ผมซบหน้าร้องกับไหล่มัน หมดแรง ออกฤทธิ์ไปเยอะ
“ฮืออออออออออออ” อ้าวไอ้เหี้ย ตบเองร้องเอง อะไรของมึงลูกหมี เสียงโทรศัพท์ไอ้ยูดัง มันเอาขึ้นมารับแล้วใช้มืออีกข้างดึงหน้าผมออกมาจากไหล่แล้วเอามือมัดปาดน้ำตาออกจากหน้าผม ตามันแดงๆ แต่มันไม่ได้ร้อง ไม่รู้ว่ามันร้องเพราะเจ็บหรือร้องเพราะอะไร
“เอออยู่นี่แหละ ร้องอยู่บนอกกูเนี่ย” คงเป็นใครสักคนในกลุ่มเรา
“กูรู้แล้ว ฝากลาครูให้ลูกหมีกับกูด้วยแล้วกัน” แล้วมันก็กดวาง
แล้วก็ขับรถออกมา ผมหันหน้าออกไปนอกรถไม่มองหน้ามัน เห็นหน้ามันแล้วเจ็บใจ เจ็บใจในที่นี้ก็คือเจ็บใจที่ไปตบมัน คือนอยด์เองครับ ไม่ใช่ทางกลับบ้านผมหรือบ้านมันแต่เป็นทางกลับคอนโด ไม่อยากไปว่ะ แม่ง
“ไปส่งกูที่บ้าน” ผมบอกเสียงดัง แต่มันไม่พูด ผมก็เดือดขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้ผมก็เงียบบ้าง จนมาถึงคอนโดมันก็เปิดประตูออกไป แต่ผมนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม มันเดินอ้อมมาฝั่งผมเปิดประตูแล้วก้มลงมาอุ้มผมขึ้นไปทันที ไอ้หมีตกใจเหี้ย เกือบหลุดเสียง แต่ก็เงียบปิดปากไว้ มันกดรีโมตล็อครถแล้วอุ้มผมเข้าไปด้านในทันที คนก็มองนะ เพราะพวกผมสองคนอยู่ในชุดนักเรียนกางเกงน้ำเงินอยู่เลย แล้วยังมาอุ้มกันอย่างนี้อีก
“กูบอกว่ากูจะกลับบ้านมึงกูหนวกหรือไง” มันเอาผมมาวางไว้บนเตียง หลังจากล็อคห้องเสร็จแล้ว เอาแล้วมึง หน้ามันนี่นิ่งๆเงียบๆอย่างนี้ รู้เลยมันจะทำอะไร สาสสสสสส ตูดกู
“ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องกลับ” หางเสียงหายไปไหนวะ ไอ้ครับ น่ะ เหี้ยนี่ชักเอาใหญ่
“กูคุยไปแล้ว มีแต่มึงนั่นแหละที่ไม่คุย” มันเปิดแอร์ เปิดโทรทัศน์ แล้วก็ถอดเสื้อนักเรียนออก ชะตากรรมกู
“คุยว่าอะไร ลูกหมีพาออกนอกโลกไปบอกว่ายูไปเอากับใครก็ไม่รู้ มีเมียอยู่แล้วไม่เอามั่วหรอกครับ เอาเมียคนเดียว แล้วเรื่องไอ้ปู ยูแค่เป็นห่วง ถ้าโดนทำทัณฑ์บนขึ้นมาเดี๋ยวก็ยุ่งอีก จะจบ ม.6 แล้วนะครับ” มันกระโดดเข้ามาล็อคผมลงกับเตียง ลูกกวางกำลังจะโดนเสื้อขย้ำ อาเมน
“ก็มันด่ากูก่อนอ่ะ” ผมพยายามลดเสียงให้ไม่ดังมาก เดี๋ยวมันจะกลายเป็นว่าตะคอก แล้วแรงใส่กันอีก
“ถ้าลูกหมีใจเย็นอีกนิด เดินกลับมาที่โต๊ะแล้วบอกยู เดี๋ยวยูจัดการให้ มีเมียก็ต้องเข้าข้างเมียซิครับ” ฟังมันพูดเพลินๆ มารู้ตัวอีกที อ้าวเหี้ย เสื้อนักเรียนกูหลุดไปตั้งแต่เมื่อไรวะ แล้วตอนนี้เข็มคลัดนักเรียนก็ถูกถอดออกแล้วครับ ไอ้เหี้ยยู สาสสสส เร็วเวอร์
“อื้อ อ๊ะ.....” มันฝังหน้าลงกับคอผมแล้วก็กัดเลยครับ กัดไม่แรงมาก แต่เหมือนสร้างรอย แล้วก็ดูด มือมันมือเดียวจับมือผมสองมือขึ้นไปไขว่ไว้เหนือหัว เอ็กซ์แตกเลยซิมึงไอ้หมี
“ลูกหมียกสะโพกหน่อยครับ” จัดให้ตามคำขอ มันถอดกางเกงนักเรียนผมออกแล้วตามด้วยกางเกงใน น้องน้อยผมถูกมันจับไว้แล้วก็รูดขึ้นรูดลง ส่วนปากมันก็ลากเลียลงมากัดที่หัวนม ลิ้นมันเลียไปรอบๆฐาน เสียงผมตอนนี้ครางอย่างเดียว เสียวสุดๆ มันผละไปเอากระปุกเจลที่หัวเตียง ผมมองหาถุงยางแต่ไม่มี ในห้องมันมีครบทุกอย่าง ดูเหมือนว่ามันจะย่างสดผม
“ร้องดังๆเลยลูกหมี อยากได้ยินเสียงเมีย” หื่นแล้วแม่งปากหมาตลอด ผมยังไม่ทันยกปากด่ามัน มันก็เอานิ้วที่ป้ายเจลแล้วค่อยๆกดเข้ามาที่ช่องทางที่ปิดสนิทของผม มันลูบไปลูบมา แล้วก็กดมา กรี๊ดเลยดีไหม เหี้ยยยย เจ็บสาสสสส
“โอ๊ยไอ้เหี้ย กูเจ็บ” ไอ้เสือร้ายมันขึ้นมากระแทกจูบผมทันที มันดูดดึงริมฝีปากล่างของผมแล้วก็กัดลิ้นผมเบาๆ เหี้ยนี่เคยตัว
“พูดเพราะๆหน่อยเมีย” ผมร้องอื้อดังๆ มันเปลี่ยนจากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้ว ผมแอ่นตัวรับนิ้วมันทันที โอ๊ยยยย เสียว นิ้วมันไปโดนจุดเสียวของผม สะโพกผมล่อนขึ้นล่อนลงทันที มันใจเย็นมากเปลี่ยนสองเป็นสามตอนไหนไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีตอนที่ลูกชายมันหัวบานมาถูไถช่องทางของผม มันไม่สอดเข้ามาสักที ถูไปถูมา ผมก็ส่ายสะโพกรับคือเอาให้ตรง เผื่อส่วนหัวมันจะหลุบเข้ามา แต่ไอ้ยูมันไม่ทำครับ มันถูอยู่อย่างนั้นแล้วก็เอื้อมมือมารูดน้องผม มันปล่อยมือผมแล้ว ผมเคยคว้าคอมันขึ้นมาจูบ มือก็ขย้ำหัวมันไปมาเสียวเหี้ยๆ เอากันทีไรไอ้หมีแรดใส่ตลอด แต่กับมันคนเดียวนะ
“เอาเข้ามาสักทีซิ” แล้วไอ้หมีก็หมดความอดทน ออกปากขอทันที มันก้มลงมาดูดที่คอผมสองทีแล้วก็หยุดนิ่ง จ่อน้องมันเข้ามาในช่องทางของผม มันค่อยๆกดเข้ามา ผมเจ็บแต่ก็พยายามผ่อนลมหายใจให้มันสอดเข้ามาได้ลึกๆ ผมไม่ได้เจ็บคนเดียว ถ้ามันรัดมากไอ้ยูก็เจ็บด้วย แถมอึดอัดอีกต่างหาก พอมันเข้ามาได้จนหมด ปากผมกับปากมันก็ฟัดกันนัวเนีย เสียงลิ้นดูดกันดังมาเป็นระยะๆ หนังเอ็กซ์ยังต้องอาย เจอไอ้ยูขั้นเซียนเข้าไป มันควานสะโพกกดน้องมันเหมือนให้ช่องทางผมเปิดกว้างกว่าเดิม ผมสอดมือทั้งสองข้างดันสะโพกมันเข้ามาให้ลึกๆกว่าเดิม เมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางไอ้ยูก็เริ่มขยับทันที ตอนแรกก็เนิบช้าตามสเต็ปหนังโป๊ แต่ไปๆมาๆ มันไม่ทันใจผม เลยบอกให้มันกระแทกแรงๆ คราวนี้เป็นงานเลยครับ เสียงหน้าขามันกระทบตรงขาโป้งด้านหลังกับสะโพกด้านหลังดังลั่น ผมกอดคอมันไว้แน่น ครางใส่ปากมัน เพราะมันประกบปากดูดผมตลอด ขยับท่านี้ไปสักพักมันก็ถอดน้องออกแล้วจับผมผลิกนอนคว่ำแล้วสอดน้องมันเข้ามาทันที มันสอดมือเข้ามายกสะโพกผมขึ้นแล้วขยับกระแทกอย่างรุนแรง ไอ้หมีเอาหน้ามุดหมอนครางลั่นห้อง เสียวสาสสสสสสสสส
“อ๊ะ อ๊า!” มันถอดน้องมันออก แล้วก็กระแทกเข้ามาพรวดเดียว ทำอย่างนี้อยู่สามสี่ที มันก็กระแทกรัว มันดูดหลังผมมั่วไปหมด ตอนนี้ผมอยากข่วนหลังมันอ่ะ
“อื้อ อยากข่วนหลังมึงอ่ะ” มันขานรับแล้วจับผมผลิกกลับไปท่าเดิม ผมสอดมือเข้ามาแล้วข่วนแผ่นหลังมันทันที ทั้งจิกทั้งกัด ปากก็ดูดคอมันไปด้วย จนจังหวะมันเริ่มเร็วและกระแทกมากกว่าเดิม ผมก็สอสมือเข้ามาช่วยตัวเอง ไอ้ยูเอามือผมออกแล้วชักขึ้นชักลงให้ผม เสียงเนื้อกระทบเนื้อ เสียงลมหายใจที่มั่วกันไปหมด เสียงคราง ดังลั่น จนในที่สุดผมก็แตก น้ำกระเด็นเลอะหน้าท้องตัวเองเต็มไปหมด ส่วนไอ้ยูมันแตกใน ความรู้สึกที่น้ำมันพุ่งเข้ามามันอุ่นๆวาบๆเสียว ผมก็ขมิบรับมันชักน้องมันออกแล้ว เอาใส่กลับเข้ามาแล้วกระแทกอยู่สองสามที ผมตีหลังไปสองที แล้วดึงหน้ามันมาจูบ กำลังจะหลับ เพราะเหนื่อยเหี้ยๆ แบบกูพอพักสายตาก่อนนะ มันก็พลิกตัวผมขึ้นไปนอนอยู่บนตัวมัน ตอนนี้ตัวยังเชื่อมกันอยู่นะครับ ผมนอนหมดแรงแบบหมาหอบแดดเลยล่ะ
“อีกรอบไหม”
“อีกรอบเหี้ยไหม กูไม่มีแรงแล้วไอ้หื่น”
“เดี๋ยวยูจัดการเอง ลูกหมีนอนอย่างเดียว” มันสอดแขนเข้ามารัดหลังผมแล้วขยับน้องมันมาทันที ไอ้หมีครางอย่างเดียว
“อื้อ เร็วๆเลย” มันพูดครับ แล้วขยับอยู่ท่านั้นนานพอสมควร พอใกล้จะแตกมันก็หยุดรูดน้องมันให้ผมก่อน พอผมแตกมันก็กระแทกรัวเลยทีนี้ มันแตกในอีกแล้ว ในขนาดทีผมแตกเลอะหน้าท้องมันไปเต็มๆ
“จะอาบน้ำ” ผมบอกเสียงแหบ เมื่อกี้ครางดังไปหน่อย
มันอาบน้ำให้ผม ผมก็ไม่ทำอะไรเลย ตัวอ่อนให้มันทำให้อย่างเดียว แต่ไอ้ตอนเอาน้ำมันที่อยู่ในตัวผมออกเนี่ย เกือบเสียตัวอีกรอบ มันควานนิ้วกวาดออกจนหมด ผมก้มลงมองไอ้น้ำสีขาวขุ่นๆที่ไหลลงมาตามหว่างขาแล้วแม่งอายว่ะ มันแบบ หนังเอ็กซ์ไปป่ะว่ะ
“หิวไหมครับ” ส่ายหน้าตอนนี้ร่างกายต้องการการนอนหลับ มันเอาผ้าขนหนูมาห่อตัวผมแล้วอุ้มไปวางไว้บนเตียงไอ้หมีกระดี๊บๆหาผ้าห่มทันที ขาสั่นๆ ตัวสั่นๆ มันเหมือนค้างๆอยู่ บอกไม่ถูก ตัวกระตุกตลอด ผมร้องอื้อ มันเหมือนทุรนทุรายค้างๆ อยู่อ่ะ ไอ้ยูเข้ามาอุ้มผมไปนอนไว้บนอกมันแล้วก็เอาผ้าห่มมาคลุมตัวอีกที มือมันลูบหลัง ผมฝังหน้ากับคอมันกัดเบาๆแล้วก็เฝ้าพระอินทร์ต่อไป
**************************************************************
“โห ไอ้เหี้ย เล่นซะเพื่อนกูตายคาที่เลยนะมึง” ไอ้ฟอสพูดแล้วเดินไปตบยูนิตที่เดินนำหน้ามันมา พวกมันเพิ่งมาถึงกันครับ เลิกเรียนกันแล้ว ก็มีไอ้เตอร์ ไอ้อาร ไอ้ฟอส ไอ้กรร ยกโขยงกันมาเต็ม ไม่ได้มามือเปล่ามีพวกของมึนเมา กับแกล้ม ขนม กับข้าว เยอะแยะไปหมด เยี่ยม เพราะตอนนี้ไอ้หมีอืดที่กำลังนอนตายอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ในห้องรับแขกกำลังต้องการพลังงานครับ ออกมาได้ไงเหรอครับ หลังจากนอนสลบไสลไปผมก็ตื่นตอนสี่โมงเย็น ยูนิตก็เลยอุ้มออกมานั่งเล่นที่ห้องรับแขก แล้วเพื่อนๆผมก็มาถึงพอดี
“ไหวไหมเนี่ย” เตอร์ถามผมแบบ ทำหน้าล้อๆ ลูกหมีที่น่ารักมากกๆๆอยู่ในชุดเสื้อยืดคอย้วยกางเกงขาสั้นแต่มีผ้าห่มพันตัวผมอยู่ครับ ถ้าพวกมันเอาผ้าออกจะเห็นรอยดูดที่กระจายมาตั้งแต่คอหันขาคงอึ้งแดกกว่านี้ มันเห็นแค่ผมนอนหมดแรงเฉยๆ ส่วนไอ้คนทำน่ะมันนั่งอยู่ด้านล่างพิงโซฟาตัวที่ผมนอน ผมเลยเอาหน้าซุกหลังมัน เพราะไอ้เหี้ยสี่ตัวนี่มันโห่ครับ
“หยุดพูดเลย ใครเห่าเดี๋ยวกูอ้วกใส่หัวแม่งเลย” ผมชี้หน้าขู่
“มึงลุกให้ได้ก่อนเถอะสาส”
“ไอ้เหี้ยนี่ก็ยิ้มอย่างเดียว” ไอ้อาร์ คงจะหมั่นไส้เพื่อน เลยเดินมาเตะยูนิตหนึ่งที แล้วพวกมันก็เริ่มวงเหล้าทันที ไอ้ยูมันจิบน้อยๆ ส่วนไอ้หมีสั่งอดงดห้าม กินได้แต่น้ำอัดลม กูล่ะเซ็ง
“พอพวกมึงออกมา อีปูมันก็วิ่งไปล้างตัวมั้งที่ห้องน้ำหลังโรงอาหารน่ะ ฝ่ายปกครองก็มาถึง พวกกูก็ยืนรออยู่แถวนั้นแหละ พออีปูมันกลับมามันก็เล่ามั้ง อ.สมชาย เดินมาถามหาไอ้หมี กูบอกว่ากลับบ้านไปแล้ว แกก็บอกว่าพรุ่งนี้อัญเชิญมึงไปหาแกที่ห้องปกครองด้วย เพราะฝ่ายนั้นจะเอาผู้ปกครองมา” ไอ้ฟอสเล่า รู้งี้กูกระทืบมันไปอีกสามทีดีกว่า แม่งจะได้คุ้ม ขึ้นห้องปกครองทั้งทีต้องเอาให้มันคุ้มดิ
“แล้วพ่อกับแม่มึงอยู่เชียงใหม่จะมาได้เหรอวะ พี่มอส กับพี่กร ก็ยุ่งๆ” ความจริงพ่อแม่พี่ชายผมมาได้ แต่ไอ้ยูมันบอกว่าเดี๋ยวเอาแม่กับพ่อมันไปเองดีกว่า เอาแม่งเหยียบให้จมดินไปเลย เพราะครอบครัวไอ้ยูมันบริจาคเงินไว้เยอะ รวยสาส
“เดี๋ยวให้พ่อผัวแม่ผัวกูไป” สิ้นเสียงเท่านั้นแหละครับ ไอ้พวกห่าสี่ตัวก็เห่าหอนร้องแซวขึ้นมาอีก ผมเหรอ ก็นั่งทำหน้ามึนต่อไป ไม่อายเว้ย ฮ่าๆ
“ไอ้เหี้ยนี่ก็แรงจริงๆ”
“กูกลับไปกระทืบมันอีกสามทีได้ป่ะ ไหนๆก็ขึ้นห้องปกครองแล้ว”
“สาสสสสสสสสสสสส มึงกะเอาให้มันตายเลยเหรอ” ไอ้กรรพูด แล้วเอาถั่วที่เป็นกับแกล้มแดกกับเหล้าปามาที่ผม ไอ้ยูก็รับไปเต็มๆ ฮ่าๆ มันนั่งพิงด้านหน้าผมพอดีอ่ะ
“กูหมั่นไส้ คิดว่าตัวเองสวยมาก อยากแย่งผัวใครก็แย่ง แม่งไม่ดูเบ้าหน้าตัวเอง”
“ก็เพื่อนกูมันเทพ” ไอ้อาร์พูด ผมเบะปาก หมั่นไส้ประธานนักเรียน ที่เบื้องหลังนี่เหี้ยมาก
“งั้นกูสอยเทพลงมาได้ กูก็เทพกว่า” ยูนิตหันมามองผมแล้วหอมแก้มไปทีนึง มันยกเบียร์ขึ้นจิบ แล้วจิ้มนักเก็ตมาป้อนผม สบายเว้ย นอนแดกอย่างเดียว
“ฮิ้วววววววววววววววววววว”
วงเหล้าดำเนินต่อไปเรื่อยๆ พวกมันกลับบ้านประมาณตีหนึ่ง ส่วนผมค้างที่คอนโดไอ้ยู พรุ่งนี้ก็คงต้องใส่เสื้อนักเรียนไอ้ยูไปโรงเรียน มันโทรบอกแม่กับพ่อมันไว้แล้ว ทั้งสองคนก็ขอคุยกับผมแล้วก็ถามว่าเรื่องมันเป็นมาอย่างไร ผมก็เล่าไปตามความจริง ว่าผมน่ะทำมันก่อน แต่มันก็มีมูลที่ใช้คำพูดหาเรื่องผมก่อน แม่ยีนต์บอกว่าพรุ่งนี้จัดเต็มผมก็ขอบคุณแล้วก็บอกฝันดีท่าน จุ๊บๆ ก่อนเข้านอน
***************************************************
“ลูกของคุณน่ะเอาก๋วยเตี๋ยวมาราดหัวลูกฉันก่อน” แม่อีปู ลูกก็ตอแหล หน้าแม่มันก็ตอแหล กรรมพันธุ์ดีเยี่ยมจริงๆ ถ่ายทอดความตอแหลผ่านทางดีเอ็นเอ สายคู่บิดเกลียวด้วยนะมึง
“ผมยอมรับว่าผมทำก่อน แต่ลูกป้าน่ะด่าผมก่อน ด่าว่าแรดเงียบ ถ้าเป็นป้าจะทำไง จะสวดมนต์แล้วอวยพรกลับเหรอ” ไอ้หมีจัดเต็ม แม่ไอ้ยูลูบหลังผมเบาๆ
“ผมยังไม่ได้ออกชื่อใครเลยนะอาจารย์” อีปูตอแหลหันไปบอก อ.สมชาย ซึ่งแกก็ไปหาพยานแถวนั้นมาเพื่อยืนยันว่าใครผิดใครถูก
“เดี๋ยวให้เด็กสองคนนี้พูดก็แล้วกัน” เด็กสองคนที่ว่าคือเด็ก ม.5 ครับที่นั่งกินข้าวอยู่แถวนั้นพอดี อืมดีว่ะ อาจารย์รอบคอบดี ถ้าให้พวกกระเทยมาให้ปากคำ กูว่ามีแต่ตอแหลกับตอแหล
“คือผมนั่งกินข้าวอยู่ เห็นพี่หมีเดินมาแล้วพี่ปูก็พูดกระทบน่ะครับ” นั่นไงเห็นไหมล่ะ น้องคนที่หนึ่งพูด
“แล้วผมก็ได้ยินตอนที่พี่หมีเดินผ่านไปแล้ว พวกกลุ่มพี่ปูก็นินทาพี่หมี คือผมได้ยินพี่ๆเขาเรียนชื่อด้วยน่ะครับ” เยี่ยมว่ะ เดี๋ยวเลิกเรียนเจอกัน จะเลี้ยงหมูย่างสักหน่อย ฮ่าๆ
“จะบ้าเหรอ พี่ไปพูดตอนไหน น้องมั่วหรือเปล่า” อีปู อีดอกจิก อีหอย ส้นตีน ควายยยยยยยยยย
“ไม่ได้มั่วครับ เพื่อนๆในกลุ่มผมก็ได้ยิน อาจารย์ไปถามเลยก็ได้ครับ”
“ตกลงนายไปว่าเขาก่อนใช่ไหม” เงียบทั้งห้อง สองแม่ลูกมองหน้ากันอึกๆอักๆ คราวนี้ถึงทีพ่อไอ้ยูบ้าง
“ที่ผมมาวันนี้ก็เพื่อมาดูว่าลูกผมมีพฤติกรรมอย่างนั้นหรือเปล่า ผมต้องขอโทษคุณด้วยถ้าทำให้ลูกชายคุณเดือดร้อน ผมจะชดใช้ค่าเสียหายให้จะเรียกเท่าไรก็ได้ แต่ผมจะให้ทนายทางฝั่งผมฟ้องเหมือนกัน เพราะลูกคุณใช้คำพูดหมิ่นประมาทลูกผมก่อน แต่ผมยังยืนยันคำเดิมว่าจะชดใช้ค่าเสียหายอย่างแน่นอน แล้วก็ไปเจอกันในศาล เป็นเรื่องของผู้ใหญ่อย่างไงล่ะ” พ่อไอ้ยูจัดเต็ม
“คงไม่มีการล้างแค้น หรือทวงคืนอะไรอีกนะคะ” แม่ไอ้ยูพูดพร้อมทั้งส่งยิ้มให้ รอยยิ้มเคลือบยาพิษชัดๆ
ฝ่ายอีปูกับแม่มันก็ไม่เรียกร้องค่าเสียหายอะไรทั้งสิ้น อีปูเดินเข้ามาขอโทษผมผมก็ขอโทษมันกลับนะ แต่แบบกัดฟันพูดอะไรแบบนี้ ฮ่าๆ อ.สมชายให้ผมกับมันออกมาก่อน แล้วขอคุยกับผู้ปกครองต่อ พอผมกับมันเดินออกมา สหายสี่ตัวมันก็ยืนรออยู่ มองหายูนิตไม่เจอ กำลังจะอ้าปากถามพวกมัน ไอ้หล่อก็เดินมาพอดี
“ถ้ามายุ่งกับผัวกูอีกล่ะก็ กูไม่เอามึงไว้แน่ อยากย้ายโรงเรียนตอน ม.6ไหมล่ะ” มันกัดฟันมองผมหน้าซีดๆ ไอ้ยูมาถึงก็จูงมือผมไปนั่งที่ระเบียงหน้าห้องปกครอง
“กูเริ่มกลัวพวกมึงสองผัวเมียแล้วว่ะ” ไอ้อาร์พูด มันมองตามหลังอีปูไปแล้วหันมามองผมสองคน ยูนิตหัวเราะ นั่งๆเล่นๆ รออยู่แปปนึงพ่อกับแม่ไอ้ยูก็เดินออกมา แม่อีปูมองหน้าพวกผมแวบหนึ่งแล้วก็เชิดหน้าออกไป
“แม่เห็นแล้วหมั่นไส้ค่ะคุณลูก” แม่ไอ้ยูพูดตอนที่พวกผมเดินมาส่งท่านที่ลานจอดรถ
“มันคงกลัวแล้วล่ะแม่ ขอบคุณนะครับ” ผมหอมแก้มแม่ยีนต์ไปหนึ่งฟอด เอียงแก้มรับก็ได้รับการตอบแทน แล้วก็เข้าไปกอดพร้อมกับขอบคุณพ่อไอ้ยู ท่านก็ลูบหัวผมเบาๆ แล้วบอกให้ตั้งใจเรียน พอรถท่านสองคนออกไป พวกผมก็เลยมาเดินหาอะไรกินที่สวัสดิการ หน้าห้องสมุด
**************************************************
ยูนิตมาส่งผมที่บ้าน พี่มอสกับพี่กรนั่งรออยู่ในบ้านพร้อมหน้า ผมก็เล่าเรื่องที่เกิดให้ฟัง เล่าเรื่องที่ห้องปกครองให้ฟังอย่างละเอียด พี่มอสฟังเสร็จก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินมาตบหัวไอ้ยู ไม่แรงหรอกครับออกแนวหมั่นไส้มากกว่า
“กูหมั่นไส้ ทำให้น้องกูโดนด่าฟรีๆ”
“ไม่ฟรีนะพี่ น้องพี่เอาก๋วยเตี๋ยวราดหัวแล้วก็ถีบตกเก้าอี้ไปอีก”
“เยี่ยมมากลูกหมี” พี่มอสพี่กรเลยชวนพวกผมสองคนออกไปทานข้าวนอกบ้าน พักผ่อนไปในตัว ไอ้หมีก็เลยเลือกร้านอาหารอีสานแบบไฮโซ ฮ่าๆ มันแพงไม่ใช่ไร อยากให้พี่ได้เสียเงินบ้าง
“แม่บอกว่าถ้ามึงดื้ออย่างนี้ จะเอามึงไปเรียนมหาลัยที่เชียงใหม่”
“ไม่ไป!!!” ไม่ต้องเสียเวลาคิดนานเลยครับ ผมตอบออกไปเกือบจะทันที พี่ผมเรียนหมอหนึ่งคน เรียนบริหารหนึ่งคน คนเป็นหมอเรียนจบแล้วก็ไปประจำที่เชียงใหม่ เพราะตอนแรกพี่ผมปฏิเสธไม่รับทุนครับ เสียเงินค่าเทอมด้วยตัวเอง ส่วนคนที่เรียนบริหารก็จบต้องกลับไปช่วยโรงงาน ส่วนผม จะเรียนอะไรดีวะ ไอ้ยูน่ะบริหารอยู่แล้ว แผนในอนาคตมันวางไว้หมดแล้ว วางแบบเป็นฉากๆ เรียนไทยสี่ปี ต่อนอกเอาโทสองปี กลับมาทำงาน มาเฝ้าเมีย พอเข้าที่กลับไปต่อเอก แล้วก็เอาเมียไปด้วย แล้วเมียมันน่ะใครครับ มันเป็นใครเมียไอ้ยูน่ะ ฮ่าๆ ผมก็งง อ้าวแผนในอนาคตของมึงทำไมมีกูเกี่ยวด้วยว่ะสาส มันก็บอกว่าเพราะในอนาคตของมัน จะมีผมเดินเคียงข้างไปกับมันด้วย นี่แหละครับที่ทำให้ผมกำลังคิดอยู่ว่าจะเป็นอะไรดี สงสัยคงไม่พ้นบริหาร
“ไม่อยากไปก็อย่าดื้อให้มันมากนัก”
“รู้แล้วน่า”
“ดูเมียมึงหน่อยนะยูนิต” แหมเดี๋ยวนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย เมื่อก่อนนี่แทบจะแดกหัวกัน แต่ช่างเถอะ แดกส้มตำต่อไป
.
.
.
.
.
๐ หายไป 10 เดือน คิ๊ดถึ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
๐ คนอ่านอาจจะลืมไปแล้ววววววววววววววว
๐ รักนะจ้ะจุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟๆๆ
รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~
[/b]
-
กรี๊ดดดดดดดดด
ตอนนี้มาแบบจุใจมากกกกกก
แอบตกใจตอนที่ทะเลาะกัน อารมณ์ต่างคนตางขึ้น เลยต้องไปสงบกันที่เตียงนอน กร๊ากกกกกก
สุดท้ายยูนิตก็ยอมลูกหมีตลอดด ก็เมียทั้งคนนี่เนอะะ :katai2-1:
-
การทะเลาะก็เป็นสีสันอีกอย่างในชีวิตคู่ ดีที่ทั้งสองคนรักกันมาก อิอิ
ตอนนี้เสียเลือดเกือบหมดตัว อิอิ
-
ลูกหมีแรงตลอดอ่าาาาา
พ่อกับแม่ของยูนิตก้อแรง 555555
สองคนนี้ทะเลาะกันได้ดุเดือดจิง :oo1:
-
อ๊ายยยยยลูกหมีมาแล้ววววว :hao7: :hao7: :hao7:
-
ตอนทะเลาะกันเนี่ยสุดๆจริงๆ ขุดคำด่ามาสารพัด
-
ลูกหมีแรงได้ใจมากกกกก ชอบบบบบบบ o13
-
ลูกหมีแรงงงงงงงงงงงอ่ะก๋วยเตี๋ยวเลยหรอพริกเยอะมั๊ยอ่ะ ฮ่าๆๆสะใจแทน//แต่ลูกหมีโดนยูจัดหนักเลยยยยยยยยยยยย
-
ลูกหมีแรงที่สุด แต่ถูกใจ :katai3:
ผัวเมียทะเลาะกัน เคลียร์กันบนเตียงรวดเร็วและถูกใจที่สุด :laugh:
บวกเป็ดและรอค่ะ
:L2:
-
ลูกหมีจัดเต็มจัดหนักตลอด
ไม่มีลดเลยสะใจยัยปูเน่าได้
เน่าสมชื่อ :laugh:
+1และเป็ด
-
จะสงสารหรือสมน้ำหน้าปูดี เจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจ
ก็นะ อยู่ดีๆก็แกว่งปากและตัวหาเรื่องเองนี่นา
ลูกหมีน่ะขี้หึงและขี้หวงพอๆกับยูนิตนั่นล่ะ
เกิดเรื่องนี้ขึ้นคงไม่มีใครกล้ากับคู่นี้แล้วล่ะมั้ง
โหดพอกันทั้งคู่ แล้วก็รักกันมากๆด้วย :mew1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้า
-
ไม่นึกว่าจะได้อ่านเรื่องนี้ ดีใจสุดอ่ะ
-
ชอบเรื่องนี้แบบสุดๆเลยอ่า :pighaun: :haun4: :jul1:
-
:katai4: :katai4: :katai4:
-
นึกว่าตาฝาด
กดเข้ามา เย้ยยยยยย!!! :hao7:
ลูกหมีเหี้ยมมาก
ปูได้ผุดได้เกิดรึเปล่าไม่รู้
แดงพริกทั้งตัว
แต่คนที่น่ากลัวที่สุด...ยูนิต
เหอๆ น่าจะทั้งบ้าน พ่อผัวแม่ผัวรักหลงลูกสะใภ้ขนาดหนัก
กดบวกและเป็ดขอบคุณที่พามาให้หายคิดถึง
-
:katai5: :katai5: :katai5:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: ลูกหมีก็ยังน่ารักซำเหมอออ
-
หวานมากยูกะหมี แต่ก็โหดอยู่นะ หมีเป็นจุดศูนย์กลางของทุกคน
จะเข้ามหาลัยแล้ว เลือกเรียนอะไรดี
เข้ามหาลัยแล้วอาการหวง+หึง ของทั้งสองคนคงเพิ่มขึ้นกว่านี้แน่
-
ลูกหมีร้ายมากเลย เพิ่งเคยเจอยูนิตตอนโมโหน่ากลัวเหมือนกันนะ
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกก
-
ผัวเมียคู่นี้เคลียร์กันรวดเร็วจริงๆ :z1:
-
:mew1:
-
คิดถึงจังฮู้ :กอด1:
-
คิดถึงมากมากเลย :mew1:
-
แหม หมีนี่คนจริงนะเนี่ย
-
:catrun:
-
คิดถึงจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
นอนรอไปสามตลบแล้ว
:t4: :z2:
-
+1 :กอด1:
-
อ่านรอบแก้คิดถึง :mew1:
-
ลืมกันหรือยังหนอ :mew2:
-
สนุกครับ อยากมีแบบนี้บ้าง
-
(http://hd.wallpaperswide.com/thumbs/waiting_cat-t2.jpg)
-
ลูกหมีคนดีศรีสมร :mew1:
-
หวานเข้าไส้เลยครับ ยูนิตน่ารักเวอร์
ขอบคุณครับ
-
อยากอ่านต่อออออออ
มีต่อมั๊ยค่ะเนี้ย??!!!!!
-
น่ารักกกกกกกกก ><
-
อิจฉาหมีมากอ่ะ ได้สามีที่รักหมีซะขนาดนี้ สนุกมากๆค่ะ :pig4:
-
น่ารักมากกกกกกกกกก แต่เมื่อไหร่จะมาต่อคะ :a5: :katai1:
-
น่าจะเป็นเรื่องยาวนะะะะ อิอิ ลูกหมีสู้ๆๆ