หัวข้อ: [ เรื่องสั้น ] ♥ Fall In Love' แล้วคุณจะหลงรักผม ตอน สมรภูมิ P.30 {18/พฤษภาคม/56}

[fumino]

เป๋าฮื้อน่ารักจังเลย  น่ากอดดดด
<<แต่ในรูปโปรชื่อว่า "โมโน"ค่ะ 
พันธุ์ชิวาวา ><"
 
มาต่อเร็วๆๆๆนะค่ะ จุ๊ฟๆๆ   

   

[boylove_yj]

เป๋าฮื้อน่ารักจังเลย  น่ากอดดดด
<<แต่ในรูปโปรชื่อว่า "โมโน"ค่ะ 
พันธุ์ชิวาวา ><"
 
มาต่อเร็วๆๆๆนะค่ะ จุ๊ฟๆๆ   

   

น้องชิวาว่า น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก  ตัวเล็กโคตรๆอ่ะ

[yoyo]

โฮยยย นั่งอ่านรวดเดียวตาแฉะ
น่ารักมากกก  คู่หวานๆ

[Huasia]

มารอจ้า

[OoniceoO]

เรื่องนี้รอนานมักๆอิอิ
^^

[bytoey]

อ่านทันแล้ว ดีใจจังค่ะ

ชอบนิยายเรื่องนี้มากเลย อมยิ้มตลอดทั้งเรื่อง มีความสุขจัง

มาต่อไวๆนะคะ

[boylove_yj]

วันวาน...2 

ห้างสรรพสินค้าชื่อดังของเมืองกรุงในยามวันหยุดเสาร์อาทิตย์อย่างนี้มันช่างดูสับสนและวุ่นวายไม่ผิดกับตลาดนัดจริงๆ ขนาดที่ว่าผมพยายามพาลูกหมีเดินไปในโซนที่ผู้คนเดินน้อยที่สุดอย่างโซนขายอุปกรณ์แต่งบ้าน ก็ยังไม่พ้นต้องไปเดินเบียดวัยรุ่นวัยใหญ่ที่เดินขวักไขว่ไปมา หรือว่าห้างจะจัดงานรวมพลเด็กมัธยมหรือเปล่า เพราะไอ้ที่ผมสังเกตดูนั้นประมาณแปดสิบเปอร์เซ็นต์คือเด็กมัธยมวัยใสๆแต่งตัวแข่งกันด้วยเสื้อผ้าจี๊ด มองแล้วชวนเข็ดฟัน พูดแล้วก็เหมือนว่าตัวเองไม่ได้อยู่มัธยม ผมยอมรับว่าผมเป็นคนไม่มีรสนิยมในการเลือกเสื้อผ้าเอาเสียเลย ถ้าหากมีข้อสอบข้อใดข้อหนึ่งออกเรื่องการแต่งกายให้เหมาะเจาะลงตัวและสวยงาม ผมคงจะสอบตกและได้ศูนย์คะแนนแน่ๆ เพราะฉะนั้นเพื่อไม่ให้ตัวเองขายขี้หน้าเพื่อนรุ่นเดียวกันจนเกินไป เวลาผมเดินผ่านร้านเสื้อแล้วเห็นชุดที่เขาจัดโชว์ไว้ในหุ่นแล้ว ก็ชี้นิ้วเอาทันที  ก็ชุดที่อยู่ในนั้นหุ่นมันก็ดูดีแล้วนี่ ไม่งั้นพนักงานเขาไม่กล้ายกออกมาโชว์หน้าร้านหรอกถูกไหม  แต่พักหลังๆมานี่ก็มีลูกหมีที่คอยเลือกให้ เอาง่ายๆเลยก็คือ ซื้อเสื้อผ้าให้ผมเสร็จสรรพ แล้วผมก็มีหน้าทีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น นั่นก็คือใส่ชุดที่ลูกหมีซื้อให้โดยห้ามขัดขืนเด็ดขาด ไม่งั้นคนน่ารักจะงอน!   

“ไม่เคยเดินห้างหรือไงนะ คนโคตรเยอะอ่ะ หิวแล้วนะ!”

     คนน่ารักบ่นเอาๆ  คือ โปรแกรมเราสองคนคือมาหินข้าวกลางวันครับ แต่ปรากฏว่าเมื่อเดินไปถึงหน้าร้านปุ๊ป โต๊ะเต็มพนักงานจึงทำหน้าตาน่ารักๆแบ๊วๆ  แล้วไล่พวกผมสองคนออกมาจากร้าน  ผมก็เลยบอกว่าไปเดินซื้อรองเท้าแตะเปลี่ยนแทนคู่เก่าก่อนแล้วค่อยเดินกลับมาดูอีกรอบ เผื่อโต๊ะว่าง  คนน่ารักพยักหน้าสองสามทีแล้วจูงมือผมเดินนำหน้าไปเลยครับ คนมองกันให้แซด แต่ลูกหมีก็ไม่แคร์ครับ จูงผมเดินออกซอยโน่น ซอยนี่ เข้าร้านโน่น ร้านนี่ อย่างไม่เขินอาย แล้วผมจะอายทำไม ส่วนมากจะมองแล้วก็ยิ้มๆ แต่ก็มีส่วนน้อยที่มองแล้วจ้อง จ้องแล้วก็มอง จนผมต้องหันกลับไปมองนั่นแหละ คนเหล่านั้นถึงได้ละสายตาไป นิสัยไม่ดีเลยนะครับ ถ้าจะมองก็มองกันตรงๆเลยครับ ไม่ว่ากัน รู้ครับว่าหน้าตาดี!

“เปลี่ยนร้านไหมคะ  ไปกินร้านอื่นก็ได้”     ขนาดว่าเดินไปซื้อรองเท้าแล้วเดินกลับมาดูอีกรอบ ร้านมันก็ยังเนืองแน่นไปด้วยผู้คนชนิดที่ว่าพนักงานเสิร์ฟแทบไม่ทัน  อย่างอื่นไม่กลัว กลัวอย่างเดียวว่าลูกหมีจะเหวี่ยงเพราะโมโหหิว โมโหอะไรก็ไม่น่ากลัวเท่าโมโหหิว

“ไม่เอา ตั้งใจมากินร้านนี้  นั่งรอแม่งหน้าร้านนี่แหละ  ว่างปุ๊ปเราสองคนก็เสียบปั๊ป”   

   ลูกหมีก้มตัวนั่งที่เก้าอี้ไม้หน้าร้านที่จัดไว้ให้ลูกค้านั่งเล่น แต่ผมว่าจุดที่เราสองคนนั่งอยู่นี่มันคือจุดรวมสายตาเลยล่ะครับ  คือมันนั่งอยู่ตรงทางแยกสามแยกพอดี  เรียกว่าใครผ่านไปผ่านมาแล้วไม่หันมามองนี่ก็สายตาเสียแล้วครับ เพราะแขนลูกหมีน่ะเกี่ยวแขนผมอยู่ไม่หลุดไปไหนเลยครับ ผมว่านี่คือปฏิกิริยาอันเกิดจากความเคยชิน เคยทำที่โรงเรียนและที่บ้านอย่างไร ลูกหมีก็จำแล้วเอามาทำที่ห้างอย่างนั้น   อย่าได้เอ่ยทักนะครับเพราะเจ้าตัวจะฟาดด้วยมืออันเล็กๆแต่พิษสงร้ายกาจทันที

“เสียบเลยเหรอคะ”     

“ใช่เวลากะล่อนไหมไอ้ยาว   เพื่อนเล่นเหรอ”     อีกหนึ่งชื่อที่คนน่ารักจะเรียกผมอยู่บ่อยๆ ชื่อนี้ไม่ได้ตั้งตามความสูงนะครับ แต่ตั้งตามสายตาผมต่างหาก ลูกหมีบอกว่าผมชอบทำสายตายาวไกลเวลาที่เจ้าตัวคุยกับเพื่อน เรียกง่ายๆก็คือประชดนั่นแหละครับ ผมไม่ผิดนะ แฟนผมน่ารักก็ต้องหวงเป็นธรรมดา

“ไม่ใช่เพื่อนค่ะ  แต่เป็นแฟน แล้วกำลังจะเป็นอย่างอื่นด้วย”     ถ้าเมื่อกี้เผลอหัวเราะ หึหึ ไปด้วยผมว่าผมคงโดนด่าว่าโรคจิตแน่ๆ  จิตอ่อนๆ ชอบพูดเรื่องบนเตียงให้แฟนตัวเองเขิน

“หึหึ”         เสียงหัวเราะอย่างนี้ๆ ไม่ได้มีให้เห็นบ่อยๆ แสดงว่าในหัวของลูกหมีตอนนี้ต้องคิดอะไรแพลงๆอยู่แน่ๆ

“เปล๊า!”     คนที่โกหก มักจะเสียงสูง ทฤษฎีนี้ผมพิสูจน์มาแล้ว  จริงๆ 

“แล้วทำไมต้องเสียงสูงด้วยล่ะครับ  อย่าให้รู้นะ”    คีบจมูกเล็กๆนั่นไปมาสองสามที หมั้นเขี้ยวนักคนอะไร ทำอะไรก็น่ารักไปหมด  รู้สึกว่าตอนนี้ผมสองคนเริ่มไม่สนโลกภายนอกแล้วครับ ขาเล็กๆของลูกหมีเกยทับขาผมเอาไว้แล้วก็ปิดท้ายด้วยการเกยแขนทับหน้าตักผม โต๊ะที่นั่งติดกระจกด้านในร้านสองสามโต๊ะก็เริ่มหันกันมาดูเรื่อยๆ  ทำไมผมถึงเห็นล่ะ ก็ผมต้องคอยสอดส่ายสายตามองไปหาโต๊ะว่างน่ะซิครับ สงสารคนตัวเล็กป่านนี้หิวหนักไปแล้วมั้ง ดีที่โทรศัพท์ผมช่วยเบี่ยงเบนความหิวไปได้บ้าง เพราะไม่อย่างนั้นล่ะก็ ได้เหวี่ยงไปทั่วแน่ๆ 

“ยูนิต เขาหิวแล้วอ่ะ  หิวมากๆด้วย จะอ้วกแล้ว  ตัวเห็นโต๊ะว่างยังอ่ะ”         

โหมดอ้อนครั้งที่หนึ่ง เริ่มทำงาน คนขี้สงสารอย่างผมก็น็อคทันที เลยบอกให้ลูกหมีนั่งรออยู่นอกร้านเดี๋ยวจะเข้าไปบอกพนักงานทำโต๊ะเสริมนั่งหน้าร้านมันซะเลย  และสวรรค์ก็เข้าทางเพราะโต๊ะติดมุมร้านที่มีพี่ๆพนักงานบริษัทแห่งหนึ่งลุกขึ้นพอดี  เป็นเอาว่าต้องบอกให้พนักงานรีบเคลียร์โต๊ะครับ เดี๋ยวระเบิดลงร้าน แล้วจะยุ่งกันไปหมด

“ลูกหมีคะ  โต๊ะว่างแล้ว  ไปนั่งกัน”   

ไม่ต้องให้พูดซ้ำรอบสองเพราะคนตัวเล็กรีบเดินตามพนักงานที่มารอรับอยู่หน้าร้านไปทันที   ไม่ต้องเปิดเมนูเลยสักนิดเพราะเจ้าตัวรัวเมนูอาหารแบบจดแทบไม่ทัน และคนน่ารักก็ไม่ลืมที่จะสั่งต้มยำกุ้งของโปรดผมมาด้วย  คนน่ารักจะทานแต่ของที่เผ็ดปานกลางเท่านั้นครับ ยกตัวอย่างเช่นแกงส้มชะอมไข่ ต้มยำไก่ หม้อไฟทะเลที่รีเคสเครื่องปรุงไปว่าต้องใส่พริกแค่ปลายช้อนเท่านั้น  และเจ้าต้วก็ไม่ลืมที่จะสั่งหมูหวานมานั่งกินเล่นด้วยครับ คือสำหรับคนอื่นแล้วหมูหวานเอาไว้ทานกับข้าวสวยร้อนๆ แต่สำหรับลูกหมีแล้ว หมูหวานมีไว้เป็นของหวานครับ  ไม่ทานกับข้าวเด็ดขาด สมแล้วที่หน้าหวาน!

“รับของหวานเป็นอะไรดีคะ”

“เอา...........”   

“ไม่ครับ!”        ไม่ทันปล่อยให้ลูกหมีสั่งของหวานต่อ เพราะผมต้องเบรกเอาไว้ ขืนปล่อยสั่งมาทานมีหวังได้ท้องเสียแน่ เพราะของคาวพวกกับข้าวมันก็มากแล้วขืนกินของหวานไปอีกได้วิ่งไปอ้วกแน่ๆ

“เอ่อ...............”  พนักงานทำหน้าสับสนและงุนงง ประมาณว่าพวกมึงสองตัวจะเอาอะไรกันแน่  เพราะฉะนั้นต้องเป็นผมที่สรุปเมนูอาหารอีกรอบ ไม่ตามใจคนที่นั่งทำหน้าบูดอยู่ตรงข้ามผมหรอกครับ

“ไม่รับเพิ่มครับ”      พนักงานพยักหน้ารับแล้วขอตัวกลับไปทำหน้าที่ต่อทันที  เมื่อพ้นพนักงานรับออเดอร์ไปแล้ว คนตัวเล็กกลับมาแผลงฤทธิ์ ใส่ผมทันที 

“ก็อยากกิน อยากกินเงาะลอยแก้วหวานๆเย็นๆ ทำไมต้องห้ามด้วยอ่ะ”       คนน่ารักทำอะไรมักจะดูดี ซึ่งก็เป็นจริงอย่างที่ผมว่านั่นแหละ ขนาดลูกหมีทำปากเชิดจนแทบจะติดจมูกอยู่แล้วยังดูดี แถมมองไปมองมายิ่งน่ารักขึ้นไปอีก จมูกก็เชิดขึ้นสูงเพราะความไม่พอใจเต็มที่ แต่ไม่เป็นไรครับ ผมรับมือได้ ไม่ใช่เรื่องยาก โดนเป็นประจำอยู่แล้วนี่นะ

“ไว้ทานข้าวเสร็จแล้วค่อยสั่ง ถึงตอนนั้นจะไม่ห้ามเลยค่ะ”   เมื่อถึงตอนนั้นผมทายได้เลยว่า คนตัวเล็กที่นั่งทำหน้าน่ารักอยู่ข้างหน้าผมนี่จะต้องบ่นว่าจุก อิ่มจนจะอ้วก ไม่งั้นก็อิ่มจะเดินไม่ได้ หรืออย่างอื่นสารพัดที่เจ้าตัวจะคิดได้    และหลังจากทานข้าวเสร็จผมกะว่าจะพาคนตัวเล็กเดินดูอุปกรณ์การเรียนด้วย ซึ่งชั้นนั้นจะมีร้านขายกาแฟปั่น โกโก้ปั่นอยู่ด้วย  และลูกหมีก็เป็นลูกค้าขาประจำที่ต้องแวะเข้าไปซื้อมาเดินดูดแน่นอนครับ เดี๋ยวจะบ่นว่าผมไม่ห้ามอีก คนตัวเล็กน่ารักๆมักจะเก่งกาจครับ สามารถพลิกแพงว่าผิดมาเป็นถูกได้   นั่นแหละความสามารถของเจ้าตัวเลยล่ะ

“โอเคๆ  ......งั้นไปตักผลไม้นะ”     

“เดี๋ยวยูไปตักให้ดีกว่า  ให้ลูกหมีไปเองคงเอามาเยอะแล้วทานไม่หมดแน่นอน”      ถ้าปล่อยคนน่ารักไปเองเดี๋ยวก็เอามาเยอะทานไปทานมาเดี๋ยวก็อิ่มแทนข้าวพอดี ร้านอาหารร้านนี้จะมีผลไม้หลากหลายชนิดจัดเรียงกันไว้อย่างสวยงามเพื่อให้บริการลูกค้าเต็มที่ ตักเท่าไรก็ได้ครับ ซึ่งไอ้ตักได้เท่าไรก็ได้นี่ซิมันถึงทำให้ลูกหมีตักผลไม้ใส่จานมาอย่างไม่เกรงใจเจ้าของร้านอยู่หลายที

“เอาแอปเปิล แตงโต สับปะรด องุ่น ชมพู่ มะละกอ .......อืม แค่นี้แหละ”    คนหล่อพยักหน้ารับแล้วทำตามหน้าที่ทันที นี่ถือว่าเบสิคแล้วนะครับ ถ้าเอาแบลเต็มรูปแบบก็คงจะพ่วงพวกสตอเบอรรี่ แคนตาลูปมาอีกเยอะแยะ สงสัยเจ้าตัวคงจะกลัวว่าทานข้าวได้ไม่เยอะแน่ๆ ไม่งั้นสั่งยาวกว่านี้แน่นอน

“เอ่อ......ขอโทษค่ะ  ชื่ออะไรคะ”      เสียงแหลมๆดังขึ้นมาจากด้านหลังผม พอหันกลับไปก็เห็นสาวน้อยผมสั้นใส่ชุดสก๊อยยิ้มหวานอยู่ข้างหลัง ชุดสก๊อยที่ผมว่าก็คือเสื้อยืดตัวเล็กแต่เอวลอยโชว์สะดือ แถมด้วยกางเกงขาสั้นที่สั้นเพียงแค่คืบ ถ้าลูกหมีใส่อย่างนี้ออกมาข้างนอกมีหวังผมได้หัวใจวายตาย ไม่ไหวๆ ไม่รู้ว่าจะโชว์อะไรนักหนา มีดีก็เก็บๆไว้บ้าง  สาวน้อยส่งยิ้มพิมใจมาให้ผมอย่างสุดซึ้ง เหลือบไปทางโต๊ะตัวเองก็เห็นลูกหมีนั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ ........เฮ้อ  ดีที่ไม่เห็น  เดี๋ยวได้งอนก่อนกินข้าวแน่ๆ

“ทำไมครับ?”      คนหล่อตักผลไม้ต่อ ไม่หยิ่งนะครับ แต่ผมมีแฟนแล้ว!  สงวนเนื้อสงวนตัว รักษาท่าทีและคำพูดเอาไว้ใช้กับแฟนคนเดียวดีกว่า เหอะๆ

“อยากรู้จักน่ะค่ะ  ตกลงชื่ออะไรคะ แล้วมีแฟนหรือยัง”    คราวนี้มาเป็นชุดเลยครับ  เสียงซุบๆซิบที่ดังมากๆ ดังมาจากทางด้านซ้ายของผม หันไปมองก็เห็นโต๊ะเด็ก ม.ต้น นั่งอยู่ประมาณเจ็ดถึงแปดคน และกำลังมองมาทางผม ส่งยิ้มให้อีกต่างหาก เอาล่ะซิ

“มีแล้วครับ....นั่งอยู่ตรงนั้น”  ว่าแล้วก็ชี้ไปยังตำแหน่งที่ลูกหมีนั่งอยู่  สก๊อยสุดเปรี้ยวมองผมอย่างอึ้งๆ และเพื่อเป็นการเรียกสติอันน้อยนิดกลับคืนไปให้เธอ ผมเลยส่งเสียงเรียกลูกหมีให้มองมาทางนี้

“ลูกหมี!”      คนน่ารักเงยหน้าขึ้นมามอง ทำหน้าตางงๆ แบบน่ารักน่าฟัดส่งกลับมา  ผมเลยทำมือเป็นรูปปืนจุ๊บปากตัวเองก่อน แล้วทำท่ายิงไปทางลูกหมี  คนน่ารักก็ทำท่าเอนตัวหลบแล้วยิงตอบกลับมา  โดนหัวใจคนหล่อจังๆเลย ผมยกมือขึ้นมากุมตรงหัวใจแล้วทำท่าตาย ฮ่าๆ รู้สึกว่าสก๊อยจะกลายเป็นอากาศธาตุไปแล้ว

“เข้าใจแล้วนะครับ”      เธอไม่ตอบรับอะไรแต่อย่างใด รีบเดินกลับไปที่โต๊ะ และถ้าให้เดาหัวข้อสนทนาคงจะเป็นเรื่องของผมแน่ๆ 

“ไม่ตักขนมจีบมาด้วยล่ะ”       ถือจานผลไม้กลับมาที่โต๊ะ  ก้มตัวนั่งยังไม่ทันจะจัดท่าดี หนึ่งดอกแรกก็ตอกหัวผมเข้าเต็มๆ ขนมจีบ!

“ยูเปล่านะ  เขามาถามว่าชื่ออะไร มีแฟนหรือยัง  ยูก็ตอบไปว่ามีแล้ว ก็ที่เรียกลูกหมีเมื่อกี้ไง ไม่ได้ไปจีบใครเลย ใส่ร้ายอ่ะ”     แก้ตัวรอด เป็นยอดดี!

“อ๋อเหรอ  คุยกันนานเลยนะ  ไม่ปูเสื่อ กางมุ่งตรงนั้นเลยล่ะ”    ดอกที่สองตามมาติดๆ ปูเสื่อ กางมุง!

“ไม่นานนะครับ  ไม่ถึงสิบวิด้วยซ้ำ ไม่หึงนะครับ”    หาว่าผมขี้หึง ขี้หวง ตัวเองก็ไม่แตกต่างกันเท่าไร  ช่วงแรกก็ไว้ท่าทางทำเหมือนไม่สนใจผม แต่พอความรู้สึกมันมากว่าเดิม ลูกหมีก็เผยตัวตนออกมาช้าๆ  อย่างที่ผมไม่ค่อยจะรู้ตัวเท่าไร

“ไม่ได้หึงซักหน่อย”     คนน่ารักเบี่ยงเบนประเด็นความสนใจด้วยการตักผลไม้ที่เข้าปาก  ผมก็ไม่อยากซักไซ้มาก เดี๋ยวจะโกรธขึ้นมาจริงๆ คราวนี้จะซวยกันไปใหญ่   ลูกหมีกินผลไม้ไปเกือบหมดจาน พนักงานก็ทยอยเอาอาหารมาเสิร์ฟ เต็มโต๊ะเลยครับ มองไปทางไหนก็มีแต่เมนูโปรดของคนตัวเล็กทั้งนั้นมีของผมแค่สองอย่าง อย่าคิดว่าที่อยู่บนโต๊ะทั้งหมดนี่จะเหลือนะครับ ไม่มีทางแน่นอน ลองได้โมโหหิวขึ้นมาล่ะก็ ลูกหมีฟาดเรียบไม่เหลือซักอย่างแน่นอน

“เผ็ดอ่า”     คนตัวเล็กข้ามฝั่งมาตักต้มยำกุ้งของผมไปชิม แล้วบ่นเล็กน้อย  สำหรับผมและคนปกติทั่วไปก็คงจะบอกว่าไม่เผ็ดเพราะต้มยำกุ้งถ้าไม่ปรุงเผ็ดเปรี้ยวแล้วจะชื่อต้มยำทำไม แต่เมื่อลูกหมีตักไปชิมแล้วนอกจากจะใส่ร้ายต้มยำกุ้งผมว่าเผ็ดแล้วยังพูดต่อไปอีกว่าเป็นไปได้จะสั่งให้ร้านใส่พริกแกงเท่าหัวไม้ขีด  แล้ว........แล้วมันจะเกิดมาเป็นต้มยำกุ้งทำไมล่ะครับที่รัก!

“อย่ากินน้ำเยอะ เดี๋ยวจุก  กับข้าวเหลือเสียดายนะ”     

“ไม่เหลือหรอกน่า  มือชั้นนี้แล้วฟาดเรียบแน่นอน แต่ถึงจะเหลือก็ห่อกลับบ้านอยู่ดี”          ต้องยอมรับในความประหยัดและหวงของกินของลูกหมี ที่ยังคงเส้นคงวาสม่ำเสมออย่างไม่เปลี่ยนแปลง

“กินเสร็จแล้ว ไปไหนต่อครับ”       

“ไม่รู้เหมือนกัน  เดี๋ยวค่อยคิด....”   

หลังจากนั้นผมสองคนก็ก้มหน้าก้มตากินกันอย่างจริงจัง  พูดคุยกันบ้างเป็นระยะแต่ก็ไม่มากเพราะคนตัวเล็กไม่ชอบให้ใครไปกวนเวลาทานข้าว ด้วยความที่คนน่ารักผิวขาวแบบอลังการก็เลยส่งผลให้ผู้คนที่เดินผ่านร้านไปมาต่างมองมาที่แฟนผมกันแทบจะทุกคน เพราะร้านเป็นกระจกใสครับ  เจ้าตัวคงจะไม่รู้ตัวเพราะกำลังเมามันในแกงส้มชะอมไข่ ผิดกับผมที่ต้องคอยส่งสายตาเข้มๆไปให้กับไอ้พวกที่เป็นปรสิตทั้งหลายให้มันรู้ไปว่าคนที่นั่งน่ารักๆอยู่ตรงหน้านี้เป็นของใคร

“อิ่มมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก”      ไม่แปลกใจเท่าไรที่แฟนผมจะพูดคำนี้ ไม่พูดนี่ซิจะถือว่าผิดปกติ  เป็นไปตามคาดจริงๆ ไม่รู้ว่ากินแล้วเอาไปเก็บไว้ไหน ตัวก็เล็กซะขนาดนี้ กินเท่าไรก็ไม่โตซักที เด็กมอต้นกำลังเป็นวัยเจริญเติบโต ผมก็สูงขึ้นเรื่อยเพราะเล่นกีฬาและออกกำลังกายเป็นประจำ ผิดกับลูกหมีที่ความสูงมันมาหยุดชะงักอยู่ที่ 163 เซนติเมตร ตัวเล็กมากๆ อยู่แค่ไหล่ผมเอง  สำหรับผมไม่อยากให้สูงไปกว่านี้แล้วครับ เพราะที่เป็นอยู่ตอนนี้มันให้ความรู้สึกว่าอยากทะนุถนอม น่ารักน่าเอ็นดู เพราะฉะนั้นเวลาเดินไปไหนมาไหนผมจึงชอบโอบเอวโอบไหล่ หุ่นน่ารักน่าฟัดโคตรๆอ่ะ

“ยังอยากจะกินเงาะลอยแก้วอยู่ไหม”   

“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย  เอามาตอนนี้ก็อ้วกแตกพอดี”        ผมรู้อยู่แล้วว่าผลลัพธ์มันจะต้องออกมาอย่างนี้แน่นอน

“กินมาก อ้วนขึ้นมาไม่รู้ด้วยนะ”   

“ขี้บ่น   อีกอย่างกูกินอย่างไงมันก็ไม่อ้วยเว้ย หุ่นนายแบบ”       อยากจะพูดตอบกลับไปว่าหุ่นนายแบบที่ไหนสูง 163 เซนติเมตร แต่ก็คิดในใจครับ ขืนพูดออกไปเดี๋ยวชะตาขาดโดยไม่รู้ตัว

ปล่อยให้คนน่ารักนั่งย่อยต่อไปเรื่อยๆ ส่วนผมก็เรียกพนักงานเคลียร์บิลค่าอาหาร  ตอนคิดเงินก็ไม่มีอะไรแต่ก็ตะหงิดๆอยู่ในใจว่า ไอ้พนักงานคนนี้มันจะจ้องแฟนผมไปถึงไหน แต่ก็ไม่อยากโวยวาย เดี๋ยวเรื่องจะใหญ่  ก็เลยส่งเงินให้ไปพร้อมกับตวัดสายตาแข็งๆส่งไปให้มันรู้ว่าถ้ามันยังมองต่อไปอีกได้มีเรื่องแน่นอน!


.
.
.
.
.
.
.
.

หลังจากเคลียร์บิลค่าอาหารเสร็จเรียบร้อยผมกับลูกหมีก็เดินจูงมือกันดูของไปเรื่อยๆ วันนี้วันหยุด ขอทำอะไรเอื่อยๆ โดยไม่คิดถึงเวลาก็แล้วกัน  คนน่ารักแวะร้านเสื้อแทบจะทุกร้าน หรือถ้าไม่เข้าไปดูข้างในร้านก็ขอให้ได้จับที่มันแขวนอยู่หน้าร้านก็ยังดี ย้ำว่าทุกร้านจริงๆ ตอนแรกก็ไม่ค่อยชินเท่าไรเพราะไม่เคยมาทำอะไรอย่างนี้ แต่ทำไมทำมาผมก็เริ่มชินครับ ก็เขาชอบเขารักอย่างนี้เราจะไปขัดทำไม เดินตามเงียบๆ ออกความเห็นนิดๆหน่อยๆ  แต่ผมชอบก็ตรงที่ว่าถ้าตัวไหนที่ผมช่วยเลือก เจ้าตัวก็จะเอาตัวนั้นเลย  เป็นความภูมิใจแบบแปลกๆ ฮ่าๆ   

“เฮ้!  ไอ้หล่อ  แฟนน่ารักว่ะ!”        นี่คือคำทักทายของเจ้าของร้านที่ขายของอินดี้บวกฮิพฮอพ  พวกผมสองคนยังไม่ทันได้เลี้ยวเข้าไปในร้านเลยนะครับ พี่ท่านเล่นตะโกนอออกมาจากในร้านกันเลยทีเดียว ทำเอาลูกหมีทำหน้าเอ๋อแดกประมาณว่ากูเข้ามาดูของร้านมึงนะเว้ยจะแซวให้กูอายทำหอกอะไร 

“เอ่อ.......ขอบคุณครับที่ชม รู้ตั้งแต่เกิดแล้วคัรบ”  เอาแล้วซิ  อาทตัวพ่อพี่เจ้าของร้านปะถะอาทตัวแม่อย่างลูกหมี ไม่รู้ว่างานนี้จะออกมาหมู่หรือจ่า

“ฮ่าๆ กล้าด้วยเว้ย  เป็นแฟนกันจริงๆเหรอ”     

“แล้วพวกผมบอกตอนไหนว่าเป็นกันหลอกๆ”   คุณแฟนสู้ๆ!

“ก๊ากกกกกกก!!!    แม่งกล้าว่ะ สนใจมาเป็นพนักงานร้านพี่ไหมน้อง ตอนนี้พี่กำลังมองหาคนแปลกๆพันธ์เดียวกันกับพี่อยู่พอดี”    มองไปรอบๆ พนักงานในร้านไม่มีครับ ไม่รู้ว่าไม่มีใครกล้ามาทำหรือว่าไปกินข้าวเที่ยงอยู่ แต่ผมว่ามันต้องเป็นอย่างแรกแน่นอน

“พี่อยู่ในโลกของพี่ต่อไปเถอะ  ผมยังอยากมีอนาคตที่ดีน่ะครับ ฮ่าๆ”    กำจัดคู่ต่อสู้ด้วยฮุกซ้ายได้อย่างสวยงาม แฟนผมก็เดินน่ารักๆเข้าไปในร้านอย่างเฉิดฉาย เจ้าของร้านเด็กแนวก็หัวเราะชอบใจใหญ่ ส่วนผมน่ะเหรอ จะเหลือเหรอ ถ้าไม่เกรงใจกะว่าแหกปากให้ดังกว่านี้ซักสิบเท่า ฮ่าๆ

“เฮ้ยไอ้หล่อ  ไปลากอวนแถวไหนถึงได้น่ารักๆอย่างนี้มาว่ะ บอกพี่หน่อย”

“แฟนผมไม่ใช่ปลานะครับพี่!”     

สรุปแล้วลูกหมีก็ได้ของอยู่หลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นตุ๊กตาโรคจิตบวกความกวนส้นติงมา เวลาเล่นก็ตบมือข้างหน้ามันหนึ่งที ตุ๊กตามันก็จะอ้าแขนโชว์จู๋ยางของมัน ใครคิดว่ะ  เอาอะไรคิด  โคตรๆของความกวนติงอ่ะครับ

“ไอ้หล่อ อันนี้พี่แถม”    พี่เจ้าของร้านยื่นห่อผ้าสีแดงมาให้ผม ลูกหมีมองตาเป็นมันเลยครับ  ด้วยความสงสัยผมก็กะว่าจะคลี่ดู แต่พี่เด็กแนวห้ามไว้ก่อน แกบอกว่าให้ไปเปิดที่บ้าน เปิดปุ๊ปให้กราบเช้ากราบเย็น ปฏิบัติตามสิ่งที่อยู่ในห่อผ้าสีแดงนี่อย่างเคร่งครัด   ผมกับลูกหมีก็ไม่กล้าเปิดดูเพราะรับปากไว้เป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะมาเปิดที่บ้าน

“ไอ้ยู เปิดเลยๆๆๆ  อยากเห็นจะแย่อยู่แล้ว”      ถือของขึ้นมาบนห้อง ลูกหมีก็ท้วงให้ผมเอาห่อผ้าสีแดงขึ้นมาคลี่ดู ผมพยักหน้าแล้วค่อยๆคลี่ผ้าสีแดงออกอย่างช้าๆ  และสิ่งที่ปรากฏต่อหน้าผมและลูกหมีก็คือ

‘คาถาบูชาเมีย’     

ลูกหมีเดินหนีออกไปนอกห้องด้วยใบหน้าที่เขินอาย แต่สำหรับผมเอายันต์บูชาเมียไปติดผนังห้องไว้อย่างสวยงาม ฮ่าๆ เชื่อเมียเจริญนะครับ!

จะเกิดอะไร จะรักเธอไป แค่เธอนั้นยืนอยู่ตรง โปรดเถอะฟ้าที่ทำให้เธอกับฉันพบเจอ ไม่ได้ฝันไป

 >>>>>>>>>  คิดถึงทุกๆคน 

[ao16]

 

+1

[SuperDutchMilk]

 

[Akamei]

น่าร๊าก  ก ก   ก
>////////<

[เฉาก๊วย]

คิดถึงลูกหมี 

[Gapompom]

น่าร๊ากกกกกก

[himecrazy]

  ::อ่านไปยิ้มไปจนจบตอนเลยอะแก้มแทบแตกแระ  ขอบคุณที่แต่งตอนน่ารักๆแบบนี้มาให้อ่านนะค่ะ

[the_pupae]

 :-[น่าร้ากกกกกกกที่สุดเลย

[boylove_yj]

 

สำหรับคืนนี้ ฝันดีราตรีสวัสดิ์ 

[mixmix]

น่ารักตลอดอ่ะคู่นี้ ไม่รู้จะอิจฉาใครดีแล้วเนี่ย 
จะอิจฉายูที่มีแฟนแสนน่าฟัด เอ๊ย น่ารักอย่างลูกหมี
หรือจะอิจฉาลูกหมีที่มีแฟนแสนดีอย่างยูดี อิอิ 

[เก๋ไก๋เจ้าค่ะ]

 
ถ้ามีแฟนแบบลูกหมีคงหวงเหมือนยูเหมือนกันแฮะ

 

[a_tapha]

กร๊ากกกกกกกกก ชอบพี่คนที่ให้คาถาจริงจริ๊ง 

[leeteuk]

"คาถาบูชาเมีย" เริ่ดมากอ่ะ

[bytoey]

น่ารักที่สุดอะ

[ChiOln]

555 ยูนิตก็จะกลัวเมียด้วย

[CarToonMiZa]

น่าร๊ากกกกกกกกกก

[Bee_YJ]

ทั้งหวานทั้งน่ารัก
ลูกหมีกับยูนิตน่ารักที่สุด

[yeyong]

เคยอ่านคาถานี้อยู่นะ
ยูท่องไว้ไม่เสียหลายหรอก

[dawnthesky]

สวัสดีค่ะ เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้

เขียนได้ไหลลื่นค่ะ (แต่แอบมีพิมพ์ผิดบ้างนะ ไม่เยอะมากพอกล้อมแกล้มได้)

อ่านแล้วฮาดี ทั้งหมี ทั้ง ยูนิต ทั้งเพื่อน ๆ

อืม....เขาว่าผู้ชายที่พูดคะ ขา เป็นผู้ชายอ่อนโยนนะ

วันนี้นั่งอ่านเรื่องนี้ทั้งวันเลย เป็นกำลังใจให้คนเขียน และติดตามผลงานต่อไปนะคะ
 

ปล .ยูนิต ขี้หึงมาก ถึงมากที่สุด แต่หมี "หึงหลบใน" แล้วเรื่องนี้ถ้าถามว่าใคร "ใหญ่" สุด ขอบอก "ลูกหมี" ใหญ่สุดค่ะ ฟันทิ้ง!!!!

ปล2. มีคลิปลับ ลูกหมีกับยูนิต หลุดมาบ้างไหมคะ ถ้ามีรบกวนส่งให้หน่อยนะ จะเอามาสะสม 

[kitty]

 

[boylove_yj]

สวัสดีค่ะ เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้

เขียนได้ไหลลื่นค่ะ (แต่แอบมีพิมพ์ผิดบ้างนะ ไม่เยอะมากพอกล้อมแกล้มได้)

อ่านแล้วฮาดี ทั้งหมี ทั้ง ยูนิต ทั้งเพื่อน ๆ

อืม....เขาว่าผู้ชายที่พูดคะ ขา เป็นผู้ชายอ่อนโยนนะ

วันนี้นั่งอ่านเรื่องนี้ทั้งวันเลย เป็นกำลังใจให้คนเขียน และติดตามผลงานต่อไปนะคะ
 

ปล .ยูนิต ขี้หึงมาก ถึงมากที่สุด แต่หมี "หึงหลบใน" แล้วเรื่องนี้ถ้าถามว่าใคร "ใหญ่" สุด ขอบอก "ลูกหมี" ใหญ่สุดค่ะ ฟันทิ้ง!!!!

ปล2. มีคลิปลับ ลูกหมีกับยูนิต หลุดมาบ้างไหมคะ ถ้ามีรบกวนส่งให้หน่อยนะ จะเอามาสะสม 

ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!!   เม้นนี้จัดเต็มมากันเลยทีเดียว ขอต้อนรับเข้าสู่ บ้านของหมียูนิตคร๊าาาาา

[Huasia]

ลูกหมีน่ารักม๊ากกกกกค่ะ


........................................


เค้าสงสัยรูปโปร์ไฟล์ของคนเขียนอ่ะค่ะ ว่าเป็นใคร?

[gumrai3]

"คาถาบูชาเมีย"  555 ยูชอบเเค่นี้ยูก็เเทบเอาขึ้นหิ้งเเล้ว

[kny]