หัวข้อ: [ เรื่องสั้น ] ♥ Fall In Love' แล้วคุณจะหลงรักผม ตอน สมรภูมิ P.30 {18/พฤษภาคม/56}

[-~iK@iZ_KunG~-]

เข้ามาให้กำลังใจ
และรออ่านครับเมื่อกลับมา

[Huasia]

เข้ามาให้กำลังใจค่ะ   แล้วก็มารอด้วย

[boylove_yj]

พรุ่งนี้ๆ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เค้าจะอัพคู่นี้พรุ่งนี้ อ่ะ ก๊ากกกกกกกกกกๆ   


มันฮึดอ่ะมันฮึด 55555555555555555+

[ao16]

  จะรอนะจ๊ะ

[ao16]

  พรุ่งนี้ไหนอ่ะ 

[boylove_yj]

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยๆๆๆ หมวยขอโทษ

คืออาทิตย์ที่ผ่านมาน่ะ  คุณทวดเสีย งานก็เลยยุ่งกำลังสอง


ขอโทษที่ไม่ได้เข้ามาแจ้งให้ทราบ

และขณะนี้ในเวลาปัจจุุบัน หมวยกำลังกลุ้มใจเรื่องปวดฟัน มันปวดมากกกกกกกกกกกกก แล้วตอนนี้เหงือกก็บวมมาก ส่งผลให้หน้าบวมยกกำลังสอง มองหน้าตัวเองในกระจกทีไร ตกใจทุกที

ไม่ช้าไม่เร็วก็มะรืนนะคะ

ขอโทษในความไม่สะดวก

[gumrai3]

รอต่อไปไม่ลืมคะ

[CarToonMiZa]

คิดถึงจังเลยยยยยยยยยยยยย
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนบ่อย
รักษาสุขภาพด้วย
เป็นกำลังใจให้เสมอค๊า
 

[boylove_yj]

Fell In love แล้วคุณจะหลงรักผม


เช้าวันเสาร์อันแสนจะเงียบสงบของผม เมื่อก่อนถ้าถึงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์เมื่อไร ผมมักจะขับรถเล่นไปเรื่อยๆ ไม่มีจุดหมายที่แน่นอน ขับดูคน ดูบ้านเรือนไปอย่างไม่รู้ว่าจุดหมายปลายทางอยู่ที่ไหน ผมมักจะมีโลกส่วนตัวสูง ไม่ค่อยสุงสิงกับคนอื่นเท่าไร ถ้าไม่สนิทกันจริงๆ ผมจะคุยหรือไปเที่ยวด้วยเป็นอันขาด สาว ๆ ในโรงเรียนและนอกโรงเรียนบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า ยูนิตหล่อแล้วหยิ่ง ผมไม่ขอที่จะห้ามความคิดของคนเหล่านั้น เพราะยังไงแล้ว พวกเขาก็ได้แค่คิด ไม่ได้มาทำอะไรผมนี่นา   


แต่พอชีวิตโคจรมาพบกันคนน่ารักตัวเล็กแก้มป่อง โลกแห่งความเป็นส่วนตัวของผมก็พังครืนลงมาทันที เพราะทุกวันหยุด เสาร์หรืออาทิตย์ผมมักจะพาลูกหมีออกไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ ไม่ก็ไปหาสวนที่เงียบๆ แถวๆชานเมืองนั่งอ่านหนังสือกันเล่น ไม่ได้หวือหวาอะไรมากมายหรอกครับ แต่ผมว่าที่เป็นอย่างนี้น่ะดีแล้ว กว่าที่ผมจะดันตัวเองให้ขึ้นไปอยู่ในฐานะคนรักของลูกหมีได้นั้นก็ยากลำบากแล้ว  เขาให้ผมกอด หอมแก้ม จูบ นิดๆหน่อยๆ ย้ำว่านิดๆ หน่อย ได้แค่นี้ผมก็ดีใจมากแล้วครับ เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลังแล้วกัน ฮ่าๆ


กระซิบอีกนิดว่า พี่ชายจอมโหดทั้งสองของลูกหมีไม่รู้ว่าเราสองคนคบกันครับ ลูกหมียังไม่กล้าบอกเพราะกลัวพี่ดุ ผิดกับผมที่ไม่รู้สึกว่าจะกลัวอะไรซักนิด มีแค่เกรงๆเล็กน้อย แต่ถ้าจะให้กลัวหัวหดนี่ไม่มีซะละ ระดับยูนิตซะอย่าง  ถ้ากลัวพี่เมีย ชาตินี้ก็ไม่ต้องไปทำมาหาแด๊กอะไรแล้ว


ความจริง ผมก็พอจะรู้ว่าตัวเองป๊อปมากพอสมควรนะ ทั้งในโรงเรียนและนอกโรงเรียนถ้าคนไหนไม่รู้จัก ยูนิต โรงเรียน.... ก็ถือว่าเฉยมาก แต่เมื่อผมได้มารู้จักกับ ลูกหมี ผมก็รู้ได้ทันทีว่า ตัวเองช่างไม่สำคัญพอที่จะลูกหมีจะรู้จักและจดจำ   ผมเคยถามเขาว่ารู้จักผมมาบ้างหรือเปล่า ลูกหมีทีน่ารักตอบอย่างเสียงดัง ฉะฉานว่า “ไม่รู้จัก”    ประมาณว่า มึงเป็นใคร ทำไมกูต้องรู้จัก เล่นเอาความมั่นที่มีติดตัวมาตั้งแต่เกิด หดหายไปในทันที


ผมก็งง ตัวเองเหมือนกัน ว่าคนน่ารักๆอย่างนี้ถึงหลุดรอดสายตาผมไปได้ อยู่โรงเรียนเดียวกันอีกต่างหาก ทำไมผมถึงหาเขาไม่เจอ น่าแปลกจริงๆ   และเมื่อเวลาผ่านไป ผมก็รู้เพิ่มาอีกนิดว่า ลูกหมีที่น่ารักของผมนั้น ไม่ค่อยสนใจโลกผายนอกเท่าไร ไม่ใช่ว่าโลกส่วนตัวสูงหรืออะไรนะครับ แต่ที่บ้านเขาหวง คือลูกหมีจะมีพี่ชายหน้าหล่อทำตัวเข้มมารอรับทุกวันครับ  และที่ผมเจอเขาวันนั้นก็เพราะเหตุบังเอิญนั่นเอง  เพราะพี่ชายคนโตติดเรียน ส่วนพี่ชายคนรองติดงานอยู่ที่บ้าน  ที่บ้านจะส่งรถมารับ  แต่ลูกหมีชิ่งหนีขึ้นรถเมล์มาก่อน และครั้งนั้นก็คือการพลกันครั้งแรกของเรา


Destiny ชัดๆ  ถ้าไม่ใช่คู่กัน ไม่มีทางหากันเจอหรอก นี่ก็เป็นเวลา 3 เดือนกว่าๆที่เราสองคนคบกันในฐานะ  “คนรู้ใจ”  แต่ทำไมผมยังรู้สึกว่าทุกอย่างมันไม่ได้แตกต่างไปจากเพื่อนต่อเพื่อนเลยซักนิด   ทุกอย่างที่เราสองคนกำลังทำอยุ่ตอนนี้มันใช่หรือเปล่า ผมพยายามที่จะทำทุกอย่างให้ออกมาอี แต่ทำไมลูกหมีถึงไม่ช่วยกันถักทอสิ่งดีๆร่วมกันบ้างล่ะ  บ่อยครั้งที่ทะเลาะ เพราะผมขี้หึง ผมไม่ชอบที่เห็นเขาพูดคุยกับเพื่อนคนอื่นอย่างสนิทสนม ใช่ว่าผมหึงอย่างไม่มีสาระนะครับ  ไอ้เพื่อนที่ว่าน่ะมันคิดไม่ซื่อกับลูกหมีมานานแล้ว ผมดุออก และมันก็แค้นผมอยู่ไม่น้อยเหมือนกันที่ไปแย่งเครื่องบินของมันมา หึหึ  ให้แม่งเป็นหมามองเครื่องบินต่อไป อย่าหวังที่จะเอื้อมถึง เพราะไม่มีวันยอมให้ลูกหมีเป็นของใครแน่ๆ   พอผมเตือนเรื่องนี้กับลูกหมี คนน่ารักก็บอกว่าผมคิดมาก มันไม่มทีทางเป็นอย่างนั้นแน่นอน เพราะมีแต่เพื่อนกับเพื่อน พูดไปนานๆเข้าก็ยิ่งทะเลาะกันรุนแรง


อย่างเช่นวันนี้ผมตั้งใจจะพาเขาไปเดินเล่นที่ตลาดน้ำซักหน่อย แต่ตอนที่ผมแวะเข้าไปรับเขาที่บ้าน แม่บ้านบอกวว่าคุณหนูของท่านยังไม่ลงมา สบจังหวะที่ไม่มีคนอยู่บ้านซักคน ไอ้ยูก็เคยอนุญาตตัวเอง ขึ้นไปห้องลูกหมี ครั้งแรกเลยนะครับนั่น เปิดเข้าไปก็เห็นที่รักคุยโทรศัพท์อยู่ ลูกหมีอยู่ในชุดไปรเวตเรียบร้อย  เมื่อเห็นผมเดินเข้ามาก็จกใจใหญ่ น่ารักชะมัด



“เฮ้ย!!ยู เข้ามาได้ไงอ่ะ”     



“เดินเข้ามาครับที่รัก”       



“กวน!!  รอแปปนะเพื่อนโทรมาพอดีน่ะ”        ผมพยักหน้ารับเล็กน้อย ลูกหมีเดินจูงมือไปส่งที่เตียงส่วนตัวเองก็คุยโทรศัพท์ต่อไป และเมื่อได้ยินชื่อของไอ้เหี้ยที่แอบชอบแฟนผมดังขึ้นมา อารมณ์มันพุ่งเลยครับ


“คุยกับ....เอ่อ”      ตอบไม่ได้ล่ะซิ ผมเคยบอกเขาว่าอย่ารับโทรศัพท์ไอ้เวรนั่นบ่อย และอย่ามาคุยให้ผมเห็น ดูเหมือนเจ้าตัวจะเริ่มจำข้อตกลงที่พูดกันได้แล้ว


“ยูถามว่าหมีคุยกับใครคะ”         ปากยิ้ม แต่ตาไม่ยิ้ม  ผมไม่อยากที่จะแสดงด้านเลวร้ายให้แฟนตัวเองเห็นเท่าไร แต่ในเมื่อมันพูดกันไม่รู้เรื่อง ก็ต้องโหดให้เห็นบ้าง


“เพื่อนน่ะ..........เฮ้ย!”             ลูกหมีร้องอย่างตกใจ เพราะผมแย่งโทรศัพท์เขามาคุยเอง



“กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าลูกหมีน่ะแฟนกู  อย่าเอาคำว่าเพื่อนมาบังหน้าแล้วมึงคิดไม่ซื่อกับหมี กูเคยบอกมึงแล้วใช่ไหมห๊ะ!!”


“เฮ้ยยูนิต ใจเย็นๆดิ เดี๋ยวกูคุยเอง”   


ผมตวัดสายตาให้คนตัวเล็กยืนนิ่งอยู่กับที่ ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้มันเต็ดขาดไปเลย  ผมทนมานานและจะไม่ทนอีกต่อไป เป็นไงเป็นกัน ปัญหานี้มันจะได้กระจ่างซักที


“เออ  นี่น่ะเมียกู!!”


“ยูนิต!!!”         


“รู้ไว้ซะ   อย่าโทรมาหาเมียกูอีก ถ้ามึงยังไม่อยากเดือดร้อน”     กดตัดสายแล้วโยนโทรศัพท์เครื่องเล็กไปบนเตียง   หน้าลูกหมีตอนนี้โกรธมาก มากพอที่จะทำให้ผมได้รู้ว่าเขาไม่ได้แคร์ผมเลย เขาแคร์เพื่อนของเขามากว่า แล้วอย่างนี้เราสองคนจะคบกันไปทำไม



“ทำไมถึงพูดอย่างนั้น ก็บอกแล้วไงว่ากูกับมันก็แค่เพื่อน เพื่อนธรรมดาน่ะมึงเข้าใจไหม”



“เข้าใจ  แต่ยูเคยบอกหมีไปแล้วว่ามันคิดกับหมีเกินคำว่าเพื่อน   รู้อย่างนี้แล้วหมีจะไปคุยกับมันทำไม  เข้าใจความรู้สึกยูหน่อยได้ไหม!”



“แต่มึงก็ไมน่าไปว่ามันอย่างนั้น......”



“โอเค...........ยูผิด  ยูผิดเอง”      โคตรเจ็บเลยว่ะ    แม่งเอ๊ย   น้ำตาคลอแต่ก็ห้ามไว้ไม่ให้มันหยดลงมา ผมไม่อยากอ่อนแอกับเรื่องนี้ ถึงแม้จะมันแทบกลั้นไม่อยู่ก็เถอะ



“แล้วกูไปว่ามึงผิดตอนไหน ทำไมถึงชอบคิดอย่างนี้ว่ะ  เรื่องไม่เป็นเรื่อง ”



“เรื่องไม่เป็นเรื่องอย่างนั้นเหรอ ใช่ซินะ  มันไม่สำคัญ”     ผมหึงเขาแทบเป็นแทบตาย แต่เขากลับบอกว่าเรื่องไม่เป็นเรื่องอย่างนั้นเหรอ  เศร้าดีจริงๆ


“............................”   

“ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม สำหรับหมีแล้วยูเป็นใคร เป็นเพื่อนธรรมดา เป็นคนธรรมดาที่ไม่พิเศษอะไรเลยใช่ไหม ที่ผ่านมามันไม่ได้สำคัญกับหมีเลยใช่ไหม...........ใช่ไหม”   


ผมไม่อยากทำให้คนที่รักต้องเสียน้ำตา แต่ใครว่าเขาเสียน้ำตาคนเดียวผมก็น้ำตาตกเหมือนกัน  เขาจะไปรู้อะไร เขาจะรู้ไหมว่าผมรักเขามากแค่ไหน รักมากเหลือเกิน


“ยูนิต........ฮึกๆ  มะ..ไม่ใช่ ...นะ”         



“ขอโทษที่มากวนใจมากเกินไปนะคะ”       อยากจะพูดให้มากกว่านี้ แต่มันตื้อไปหมด มันออกมาได้แค่นี้จริงๆ



หมุนตัวเดินออกมาอย่างยอมแพ้     ผมแพ้ให้กับใครก็ไม่รู้ แพ้อย่างยับเยิน  หึหึ ตลกดีไหมล่ะ รักเขามากก็เจ็บมากเหมือนกัน  เอามือปาดน้ำตาลูกผู้ชายอย่างจำนนต่อโชคชะตา เคยคิดว่าจะพยุงรักนี้ไปเรื่อยๆ จะไม่ยอมให้อะไรต้องมาแยกเราสองคนออไปได้ แต่ดูเหมือนว่าทุกสิ่งทุกอย่างทีวาดฝันไว้มันกำลังจะพังทลายลงแล้ว

.
.
.
.
.
.
.

หนีแม่มาอัพ ความจริงก็อ่านหนังสืออยู่นั่นแหละ

แต่คันมือไงไม่รู้ ก็เลยเอามาอัพให้ตกใจกันเล่น

ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกๆ

๐ พรุ่งนี้มีอีก  เฮ้อออออ จะสอบแล้วทำไมถึงมาอัพนิยาย ก๊ากกกกกก งงตัวเอง



ไม่เรียกร้องอะไรแล้วคราวนี้ ไม่ว่าจะเป็ด หรือ บวก   อ่านๆกันไปเถอะ   จากใจเลยอ่ะคราวนี้


รักและขอบคุณ


By Chocolate love ~

[/b]

[yeyong]

อุตส่าห์มาอัพอดีตความหลังแรกคบกันของทั้งสอง
ขอให้คนแต่งสอบได้โลดดดดดดด

[nongrak]

คิดถึงหมีกับยูนิตจังเลย ดีใจมากเลยมาลงต่อแล้ว
ตอนแรกลูกหมีสนใจเพื่อนมากกว่ายูเหรอ ไม่น่ารักเลย

+เป็ดใ้ห้กำลังใจคนแต่งนะ ขอให้สอบผ่านนะ

[RoseBullet]

ว้าวๆ ลูกหมีกับยูมาแล้ว
หมีดูความรู้สึกยูนิตด้วยเน้อ ยูเสียใจแล้วเห็นม้ายยย
แต่แอบคิดว่ายูนิตทำเกินไปติ๊ดดดนึงนะ คงจะทนมานาน เลยระเบิดบรึ้มมม
ให้หมีน้อยง้อเยอะๆนะ ชอบๆ ^_^

[kenghan]

อัพแก้เครียดไงจ๊ะ เสร็จแลวค่อยกับไปสู้ต่อ

ยูนิต ขี้หึงเกินนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

แต่ลูกหมีน่ารักนี่ก็เลยหวงมาใช่ปะ

[ao16]

 

[boylove_yj]

 

อ่านเคมีแล้ว ปวดหัวมากกกกกกกกกกกกกกกก


กรี๊ดดดดดดดดดดดดด


มานั่งแต่งนิยายต่อดีกว่า สู้โว้ยยยยๆ

[เก๋ไก๋เจ้าค่ะ]

 
เป็นกำลังใจให้นะคะ
เข้าใจอารมรณ์ดี เพราะเป็นอยู่เหมือนกัน 

[boylove_yj]

Fell In love แล้วคุณจะหลงรักผม




ออกมาจากบ้านลูกหมี ผมก็ขับรถมุ่งหน้าสู่ปากช่องทันที     เพราะโปรแกรมเที่ยววันหยุดนี้คือปากช่อง ถ้าไม่ทะเลาะกันป่านนี้ผมกับเขาคงนั่งเล่นอยู่ที่ไร่ใดไร่หนึ่งแน่ๆ  แต่โชคชะตามักจะเล่นตลกกับคนเราเสมอ นี่ซินะที่คนเขาบอกว่าทุกอย่างมันจะไม่จีรังยั่งยืน แม้แต่ใจคนที่ผวนแปรได้ง่ายๆ เหมือนดั่งสายลม



“ไม่ไหวว่ะ.............”    ผมร้องไปแล้วก็ขับรถไป ตอนนี้ตาก็พร่าๆ แล้วก็แสบขึ้นมาอย่างจังเลยจอดรถแวะปั๊มแถวๆนั้น   ขับเอื่อยๆ เฉื่อยๆ เพราะรอโทรศัพท์จากใครคนหนึ่ง แต่ไม่ว่าจะรออย่างไรมันก็ไม่ดังซักที  หมดแล้วมั้งคราวนี้ ทำให้เขาร้องไห้ซะขนาดนั้น   นึกภาพลูกหมีน้ำตานองหน้าแล้วพาปวดใจ เฮ้อ  ทำไมเรื่องมันต้องออกมาเป็นอย่างนี้ด้วยนะ




เมื่อกี้แม่โทรมาถามว่าถึงปากช่องหรือยัง ถามถึงลูกหมีด้วยว่าเป็นไง กินข้าวกินปลาไปครบหรือเปล่า เดินทางปลอดภัย ขับรถอย่าประมาทและอีกสารพัดที่แม่ฝากฝังลูกหมีไว้กับผม ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าตกลงใครลูกแม่กันแน่ แต่เก็ไม่อยากให้แม่มารับรู้ถึงปัญหาวัยรุ่นก็เลยไม่ได้บอกว่าตอนนี้ทะเลาะกันอยู่ เลยรับสมอ้างแล้วรับปากจะดูและลูกสะใภ้แม่ดีๆ



หมดอาลัยตายอยาก ไม่อยากไปไหนแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยย   แต่ถ้าจะให้ขับกลับบ้านก็คงทำไม่ได้แน่ ได้ฟุ้งซ่านยิ่งกว่าเก่า เอาว่ะ  ขับแม่งต่อไปเรื่อยๆแล้วกัน  ใจอยากจะกลับไปปลอบคนตัวเล็กให้หายร้องไห้  แข็งใจไว้  ถ้าไม่ทำอย่างนี้ลูกหมีก็ไม่มีทางเลือกให้มันชัดเจนไปเลยว่า จะแคร์ใครมากกว่ากันระหว่างแฟนกับเพื่อน



หางตาเหลือบไปเห็น คู่รักชายกับชายคู่หนึ่งนั่งป้อนขนมกันอยู่หน้าเซเว่น อะไรจะตอกย้ำคนกำลังทะเลาะกับแฟนขนาดนั้น  นึกแล้วก็ให้อิจฉาสองคนนั่น ที่ทำอะไรไม่ต้องแคร์ใคร ผิดกับเขาที่ถูกลูกหมีสั่งห้ามแบบเด็ดขาดว่าอย่าถูกเนื้อต้องตัวเวลาอยู่ข้างนอก เฮ้อ  คนหล่ออย่างผมก็ได้แต่ทำใจ ทำไงได้ล่ะก็รักเขาไปแล้วนี่ ต้องเชื่อฟังและอยู่ในโอวาท



ยิ่งมองยิ่งคิดถึง  หรือว่าตัวผมจะคิดมากเกินไป บางทีไอ้หมอนั่นอาจจะเลิกคิดกับลูกหมีมากเกินกว่าเพื่อนแล้วก็ได้  ผมรู้ว่าตัวเองเป็นคนขี้หึง  หลายครั้งที่ลูกหมีบอกให้เพลาๆลงบ้างก็ได้ แต่ทำไงได้ล่ะ ก็แฟนผมน่ารักขนาดนี้ไม่หึงไม่หวง ก็ไปบวชเป็นพระซะนะผมว่า โบราณเขาว่า ยิ่งหึงมาก ก็ยิ่งรักมาก 




คิดถึงแฟนโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!   




ครั้งนี้ทะเลาะกันรุนแรงที่สุดตั้งแต่คบกันมา เพราะถ้าผมร้อนลูกหมีก็จะเย็นและยอมลงให้ ในขณะเดียวกันถ้าลูกหมีเป็นไฟผมก็พร้อมที่จะเป็นสายน้ำดับไฟให้ดับลงไปในที่สุด แต่ในตอนนี้ถ้ายิ่งห่างกันเท่าไร ระยะห่างระหว่างเราสองคนจะต้องมากขึ้นอีกแน่ๆ ผมไม่ยอมหรอกนะ ที่บอกว่ามากวนใจมาเกินไป ก็พูดไปอย่างนั้นแหละ ปากกมันพาไป อารมณ์คนมันน้อยใจอะไรก็ฉุดไม่อยู่




แต่มาตอนนี้สำนึกได้แล้วว่าต่อให้เขาร้ายเขาดีขนาดไหน สุดท้ายก็รักเขามากอยู่ดี   เฮ้อ ไม่น่าเลยไอ้ยู ไม่น่าเอาอารมณ์หึงเป็นใหญ่เลย  กลับไปขอโทษดีกว่าเว้ย





ตี๊ดดดดดดดด         ตี๊ดดดดดดดด     





โทรศัพท์มือถือดังขึ้นเรียกสติ และพอมองดูหน้าจอความดีใจก็ท้วมท้นเข้ามาทันที อคติหรือข้อข้องใจใดๆพลันหายไปทันที ยอมหมดทุกทาง ตอนนี้ผมคิดได้แล้วว่าจะไม่ปล่อยเขาหลุดมือเป็นอันขาด  เขาอยากคุยกับเพื่อนกี่คนผมยอมหมดแล้ว   ขอแค่อย่าต้องเป็นคนแปลกหน้าของกันและกันก็พอ



“ฮึกๆ.......อยู่ไหน”         แค่ได้ยินเสียงความห่วงใยก็เอ่อล้นออกมาทันที   แสดงว่าตั้งแต่ผมออกมายังไม่หยุดร้องไห้แน่ๆ  ที่รักครับ  ยูนิตขอโทษ ป่านนี้ตาบวมหมดแล้วแน่ๆ 



“คะ  ครับ   อยู่เอ่อ......”   บอกปั๊มแถวๆนอกเมืองไป เพราะผมยังไม่ขับออกไปไกลจากตัวเมืองเท่าไร  ก็รอคนๆเดียวนั่นแหละครับ


“ปวดหัว............. ฮึก...”     เดาผิดที่ไหนล่ะ   อยากจะตบปากตัวเองที่พาให้ทุกอย่างต้องออกมาเป็นอย่างนี้จริงๆ



“ครับๆ  หมีหยุดร้องนะคะ จะได้หายปวด โอ๋ๆ”      เสียงฟืดฟาดของคนสูดน้ำมูกดังแว่วๆเข้ามา สงสัยน้ำตาจะหยุดไหลแล้ว แต่ยังไม่หายสะอึก  สงสารที่รักผมจัง



“ก็แล้วอยู่ไหนล่ะ......อึก  ยูนิตอยู่ไหน”     ที่รักครับ มาสะอึกให้ฟังซะน่าสงสารเลย ให้ตายเถอะ  ผมผิดไปแล้วววววว



“ครับๆ จะกลับเดี๋ยวนี้เลยค่ะ  ลูกหมีรอยูก่อนนะคะ”         เหยียบแม่งเต็มที่ ตอนนี้ที่รักผมสำคัญที่สุด



“..............อึก...............”   อ้าว ก็ไหนเมื่อกี้บอกว่าหยุดร้องแล้วไงที่รัก  ทำไมยังมีสะอึกอยู่อีกครับ ให้ตายเถอะ คนได้ยินใจจะขาดอยู่แล้ว



“หยุดร้องนะคะ เดี๋ยวยูก็ไปถึง  ลูกหมีหลับไปก่อนนะคะ จะได้ไม่ปวดหัวไง”     



“ไม่เอา จะรอยูกลับมาก่อน”     ถ้าได้งอแง ที่รักผมก็จะอ้อนมาเป็นสเต็ป นานๆทีจะมีครั้ง เพราะถ้าเป็นปกติถึงผมจะหวานไปเท่าไร ลูกหมีก็จะห้วนและห้าวตอบแทนกลับมาอยู่ดี ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบ ผมก็ว่าน่ารักดี เป็นตัวของตัวเอง



“โอเค ไม่นอนก็ไม่นอน”       ให้ตายเถอะ ไฟแดง  ยาวนานได้อีก  คนก็ยิ่งรีบๆอยู่ด้วยพี่น้อง เขียวเถอะพี่



“..........ขอโทษ..........”       


“ค่ะ........ยูก็ต้องขอโทษลูกหมีเหมือนกัน ที่พูดไปอย่างนั้นก็เพราะอารมณ์มันพาไป”     สำนึกสุดๆ เหตุการณ์นี้ให้แง่คิดอะไรหลายๆอย่างเลยครับ



“อึก.......ขอโทษนะยูนิต  ลูกหมีขอโทษ......ฮึก ฮืออ”    อ้าวววววววววว TT__TT  จะร้องไห้ตามอยู่แล้วที่รัก  คนอะไรร้องได้น่าสงสารขนาดนี้เนี่ย



“โอ๋ๆ ไม่ร้องนะคะ ไม่ร้อง ลูกหมีหยุดร้องนะ  ยูไม่โกรธแล้วค่ะ  ที่รักเช็ดน้ำตาเร็ว”     เกือบแล้วครับ เกือบแล้ว  อีกสองซอยก็ถึงบ้านที่รักผมแล้ว โอยยยยยย เร็วๆเถอะพี่น้อง



“ถึงหรือยัง  อึก...........”   



“อีกนิดหนึงค่ะ  ลูกหมีรอแปปหนึงนะคะ”   



โอ้วว เยสๆ ถึงแล้วครับพ่อแม่พี่น้อง  จอดเทียบล๊อครดได้เสร็จสรรพก็วิ่งสี่คูณร้อยขึ้นบ้านหลังงามของที่รักทันที  โทรศัพท์ยังไม่ได้วางนะครับ กลัวว่าถ้าวางจะพลาดอะไรดีๆไป ก็นานๆทีลูกหมีผู้เก่งกล้าจะอ่อนแอซักที



ไม่ต้องเคาะให้เสียเวลา เมื่อถึงหน้าห้องลูกหมีผมก็บิดกลอนเข้าไปทันที เป็นอย่างที่คิดเลยครับ ว่าถ้าเปิดไปแล้วต้องเจอคนน่ารักนั่งร้องไห้กอดตุ๊กตาที่ผมซื้อให้นามว่าไอ้อ้วนอยู่บนเตียงแน่นอน



“.........ฮึกๆ คิดถึง........”    แต่ผิดคาดตรงที่ว่า คนน่ารักผุดลุกขึ้นยืนแล้วกระโดดกอดคอผมแน่นเลยครับ   ไอ้ยูหลั่งน้ำตาตามเงียบๆ


ทะเลาะกันแล้วได้อะไร ไม่มีอะไรดีเลยซักอย่าง   ต่างคนก็ต่างเสียใจ เพราะอารมณ์ชั่ววูบของผมแท้ๆเลย 



“คิดถึงเหมือนกันค่ะ..”      กอดกันเงียบๆเลยครับ ไม่ต้องกลัวว่าใครจะเข้ามาเห็น เพราะผมล็อคประตูอย่างดีแล้วครับ   เพราะสำหรับบ้านนี้แล้วผมก็คือเพื่อนสนิทคนหนึ่งของลูกหมีเท่านั้น



“หยุดร้องนะคะ  ตาบวมหมดแล้ว  ปวดหัวด้วยใช่ไหมเนี่ย”         ดึงคนตัวเล็กมานั่งซ้อนตักแล้วกอดเอาไว้แน่น   ทำไมตัวถึงตัวเล็กน่ารักได้ขนาดนี้นะ



“กินยานะคะ จะได้หายปวดหัว”    คนน่ารักส่ายหัวเอาเป็นเอาตายเลยครับ  ทำไงได้ล่ะก็ต้องยอมซิครับ ไว้หยุดร้องแบบสนิทเมื่อไรค่อยว่ากันอีกที



“ถ้าไม่โทรตาม จะกลับมาไหม”         



“กลับมาซิคะ ถึงลูกหมีไม่โทรตาม ยูก็กลับมาหาลูกหมีอยู่แล้ว ยูแค่ขับรถไประงับสติอารมณ์เท่านั้นเอง”       ถึงลูกหมีไม่โทรตาม ผมก็ตั้งใจกลับรถมาอยู่แล้ว เพราะถึงยังไงสุดท้ายผมก็รักเขาอยู่ดี กลับมาขอขมาที่รักดีกว่า หึหึ เคารพเสียไม่มีอ่ะ



นั่งกอดกันเงียบๆ ลูบแผ่นหลังเล็กให้คนน่ารักผ่อนคลาย จนในที่สุดลูกหมีก็หลับคาอกผมไปเลย  ก้มลงหอมแก้มใสนั่นอย่างรักใคร่และลุแก่โทษไปทีสองทีก็ค่อยอุ้มคนตัวเล็กมานอนบนเตียงดีๆ กะว่าจะลงไปหายาหาน้ำให้ลูกหมีเสียหน่อย แต่แขนเล็กก็ไม่ปล่อยคอผมเลย ก็เลยต้องนอนตามไปด้วยอีกคน จัดท่าทางเรียบร้อยก็เข้าสู่นิทราตามที่รักไปอีกคน


.
.
.
.
.


“โทรไปบอกมันแล้วว่าอย่าโทรมาหาอีก  ไม่เชื่อโทรไปถามมันก็ได้”    ลูกหมีพูดขึ้นระหว่างที่เราสองคนกำลังนั่งดูหนังอยู่น่ะครับ ไม่พอนะครับ ยังมีการส่งโทรศัพท์ของตัวเองมาข้างหน้าผมอีก กลัวผมไม่เชื่อ



“อืม   ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ยูเชื่อใจหมีอยู่แล้ว  เพราะตอนที่ขับรถกลับมายูคิดได้แล้วว่าถึงมันจะโทรมาหาลูกหมีกี่ครั้ง จะคุยกี่หน สุดท้ายลูกหมีก็เป็นแฟนยูอยู่ดี   ยูไม่ว่าแล้วค่ะ”     ตรัสรู้ในรสรักก็ครานี้นี่เอง ฮ่าๆ    ต่อไปนี้ผมจะหึงอย่างมีสาระนะพี่น้องนะ



“ปวดหัวไหมคะ  กินยาซักเม็ดนะ  เผื่อไม่สบาย”   



“ไม่เอา ไม่กิน มันขมอ่ะ  .......... ไม่เป็นไรหรอกน่า ไม่ได้อ่อนแอซะหน่อย”  ไม่ได้อ่อนแอน้อยซิไม่ว่า  ถูกละอองฝนนิดเดียวก็เป็นหวัดแล้ว  แล้วเรื่องแพ้โน้นแพ้นี่อีก  แต่ไม่เป็นไรครับ ผมพร้อมที่จะดูแลอยู่แล้ว 



“ไม่ดื้อนะคะ  เดี๋ยวยูบดยาแล้วใส่ในสไปรท์เหมือนเดิมก็ได้ จะได้ไม่ขมไง”      คนนี้กินยายากมากเลยครับ  เพราะฉะนั้นผมก็เลยต้องเอายามาบดให้มันละเอียดแล้วก็เอาใส่แก้วน้ำอัดลม นั่นแหละลูกหมีถึงจะยอมกิน


“ใส่โซดาด้วยนะ  อร่อยดี”   



“ได้ค่ะที่รัก รอสักครู่ ขอเวลาคนหล่อลงไปเตรียมของก่อน”  ว่าแล้วก็หอมแก้มนวลอย่างขอกำลังใจ แต่กำลังจะลุก มือเล็กๆก็มาดึงชายเสื้อเอาไว้




“...........คะ??..............”   



หมดซึ่งความสงสัย เพราะเมื่อผมหันหน้าไป ริมฝีปากสีส้มแดงก็บรรจงจุ๊บลงที่แก้มผมอย่างเต็มๆ ยังไม่หมดนะครับยังมีหอมแก้มแบบเต็มปอดปิดท้ายอีกต่างหาก  ยิ่งรักยิ่งหลงไปใหญ่เลยครับงานนี้ ฮ่าๆ   ไปไหนไม่รอดแล้วเว้ยย









เจอกันอีกที เมื่อ มหาลัยปิด !!!!!!!!!!

ประมาณวันที่ 8 มั้งไม่แน่ใจ จะได้เป็นไทจากหนังสือ ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ แล้วเว้ยยย  อีกนิด

เรื่อยๆเนอะเรื่องสั้นเรื่องนี้   เหลืออีกไม่กี่ตอนมันก็จะจบแล้วพี่น้อง  อุดหนุนกันต่อไปนะ


บ้านใครน้ำท่วม ยกมือ เพราะในหนึ่งวันข้างหน้า บ้านคนแต่งก็จะท่วมเหมือนกัน  โอเคเลยนะ เพราะจะเอาปลาช่อนกับปลาทองมาปล่อยเลี้ยงในบ้านพอดีๆ 55+



ใครอ่านอย่างเดียวไม่เม้นไม่ว่า

ใครอ่านแล้วเม้นยิ่งดี

ไม่บวกไม่เป็นไร   เพราะเดินทางเข้าสู่ทางสายกลางแล้ว ก๊ากกก ไม่ขวนขวายแล้ว 555+



รักและขอบคุณ

By Chocolate love ~

[RoseBullet]

หมีน้อยเข้าโหมดนี้น่ารักสวดดดยอดดด
โอยยย อิจฉายูนิตนะขอบอก T T/

เราก็จะสอบอยู่รอมร่อเหมือนกันค่ะ
แต่ยังแวบเข้ามาแอบอ่านนิยายอยู่ เฮ้อ อยากเอาคอมไปทิ้ง กรั่กๆๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า

ปล.ง่า จะจบแล้วเหรอ T_T

[ao16]

 

+1

[oilzaza001]

สู้ๆจ้า

จะรอนะ อิอิ


เอาไป1เป็ด ๕๕๕๕+

[kenghan]

ยูจะไม่หึงเกินไป โอ้ๆๆ ทำไม่ได้ชัวร์
ลูกหมีก็นะอ้อนซะยูไปไหนไม่พ้นล่ะ

ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ  แค่ได้ยินก็เหนื่อยแทนล่ะ
ยังไงก็สู้ๆๆๆๆนะจ๊ะ แล้วเจอกันตอนสอบเสร็จ

[CarToonMiZa]

สู้สู้น๊าเป็นกำลังใจให้
+1กดเป็ดกดไลค์ให้หมดเลย
สอบผ่านฉลุยทุกวิชานะจ๊ะ

[mixmix]

ลูกหมีน่ารักกกกกก แต่ยูน่ารักกว่า 5555+

[punchnaja]

แง่มๆ อ่านตอนที่ยูพูด 'คะ'ทีไรขัดทุกทีเลยอ่ะ ยิ่งตอนนี้ใส่เยอะยิ่งบรื๊ออออ คือถ้าเป็นผู้หญิง หรือกะเทยหรือรับที่นิสัยหญิงมากๆพูดแบบนี้ยังโอเคนะ แต่เท่าที่ดูหมีก็ห้าวๆ เวลาไม่อยู่กับยูก็แมนดีออก อย่าพูดคะเลยนะ มันจั๊กจี้จริงๆง่ะ พูดครับก็ได้ถ้าอยากให้น่ารัก พลีสสสส

[oaw_eang]

ลงกฏไม่ครบข้อ  เจ้ขอล๊อคทู้ไว้ชั่วคาาวก่อนคะ

แล้วจะมาปลดให้เมือ่ครบกำหนด อิอิ

เจ้สอง

[mixmix]

ได้ปลดล็อคแล้วใช่มั้ยคะ เย้ๆ 
เข้ามารอคนเขียนค่า อยากอ่านต่อแล้ว 

[CarToonMiZa]

คิดถึงจังเลยยยยยยยยยยยยยย
 

[boylove_yj]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด โดนปลดแล้วๆๆๆ

ดีจายยยยยยยยยยยยยยย   

[papaame]

เพิ่งเคยเข้ามาอ่านคร่าาาา

เจอเรื่องนี้ น่ารักมากคร่า จะตามอ่านต่อน่ะค่ะ♥.
 

[boylove_yj]

เพิ่งเคยเข้ามาอ่านคร่าาาา

เจอเรื่องนี้ น่ารักมากคร่า จะตามอ่านต่อน่ะค่ะ♥.
 

+1  ต้อนรับ