Do not disturb ✰ ขอโทษครับ ห้ามรักกวน[เปิดจองDNDเล่มพิเศษ+Reprint p.206]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Do not disturb ✰ ขอโทษครับ ห้ามรักกวน[เปิดจองDNDเล่มพิเศษ+Reprint p.206]  (อ่าน 2337158 ครั้ง)

bellity

  • บุคคลทั่วไป
มีพอเป็นกษัยก็โอเคครับ สำหรับเรื่องนี้เบลล์ว่าถ้ามีแล้วไม่น่าเกลียดนะ
แล้วอีกอย่างคาดว่าแฟนคลับคงจะรอให้ภคินยิงประตูซักทีเหมือนกัน 55+ เหี่ยวไปหมดละ
เพราะว่าเรื่องนี้ตีมเรื่องไม่ได้เน้นฉากอย่างว่า มีพัฒนาการของตัวละคร เลยทำให้รู้สึกว่าอะไรที่ควรจะเป็น
อะไรที่ควรจะมีก็ให้มันเป็นไปเถอะครับ เพราะถ้าไม่มีมันค้าง กร๊าก

ออฟไลน์ ASSASSIN

  • หรือว่า..ความรัก
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1551
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +177/-1
 o13  ในที่สุดก็อ่านทัน  ไปป์รั่วได่ใจมากอ่า อิอิ

kwa

  • บุคคลทั่วไป
กร๊ากกกกกกกกกกกกก
ค่านี่มันสุดยอดด!!!!!!!!!!!!!
สวดยอดดดแห่งความป่วย บ๊อง บวม จริงๆ กร๊ากกกกก

แต่ภคิน ถ้าจะพูดแบบนั้นต้องรีบๆทำให้มันเป็นจริงเซ่ เอิ๊กกกกก

ออฟไลน์ day9day

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2160
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-9
แวะมาดัน :call:

abcdefg

  • บุคคลทั่วไป
เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรกก็เลยยิงยาวยันตอนล่าสุด
ถูกใจคาแรคเตอร์ของอาร์ทแบบมว้ากอ้า55555555555
อาร์ทโผล่มาทีกระชากใจตัลหลอดเวลา ฟาร์ก็น่ารักมากเบย :-[

เมื่อไหร่คินจะจีบไปป์ติดน่ะห๊าา รีบรีบเลยเดี๋ยวแซ๊กแซงเหอะ55555555
รออยู่เน่อไรเตอร์:D

ออฟไลน์ ~MiKi~

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 134
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-0
มันเป็นเรื่องของกองหน้า(ภคิน) กับผู้รักษาประตู(ไปป์) กองเชียร์อย่างเราก็ได้แต่ลุ้นให้พ่อพระเอกได้เป็นดาวซัลโว  o18




ออฟไลน์ Indigo

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 433
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1030/-7
Special Room  03 [Far’s chapter]


   “กูเกลียดมึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
   “ไอ้สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
   “ถ้ามึงคิดได้ดีกว่ากูมึงก็ไปทำเองเลยไป๊!!!!!!!!!!”
   “ไอ้เหี้ยหัวเถิก”
   “ไอ้ปากห้อย  แม่งสงสัยไปร้องเพลงแล้วโดนไมค์ช็อทปาก”
   “กูว่าตอนเด็กแม่มันคงไม่ได้เป่าข้าวให้เย็นก่อนป้อน”
   “ห่า...ห้อยจนกูหาคางไม่เจอ”
   “ไอ้ทรลักษณ์!!!!!!!!!!!!!!!!!”
   “ไอ้ทศกัณฐ์!!!!!!!!!!!!!!”
   “ไอ้ขุนช้าง!!!!!!!!!!!!!!!!”



บรรยากาศเหมือนนั่งอยู่ในสวนสัตว์นี่มันอะไรกันวะ?.....

   ผมเบือนหน้าเบื่อหน่ายหนีเสียงโหวกเหวกโวยวาย  แถมยังต้องคอยยกตีนหลบสารพัดสัตว์ที่พากันออกมาเดินสวนสนามอย่างสนุกเลยล่ะ...........  พวกมึงเอาฐานทัพลับกูคืนมา!!!!!!!!!!!!!

   ไอ้เด็กสถาปัตพวกนี้มันไปสรรหาคำพูดที่ไหนมาด่าไม่ซ้ำกันสักวันวะ  ผมล่ะไม่เข้าใจจริงๆเลย  แล้วจะไม่อะไรเลยนะถ้ามันไม่ใช่พื้นที่ทับซ้อนกับของผมแบบนี้  พูดแล้วเหนื่อยใจ  ผมมองภาพรูมเมทไอ้ไปป์กับลิ่วล้อโจ้และกันกำลังตะโกนโวยวายแล้วขว้างหินลงน้ำ  ช่างดูไร้การศึกษายิ่งนัก  ขอยืนไว้อาลัยสามนาที.....


   “อะไร....ไม่ตะโกนบ้างเหรอครับ” ส่วนไอ้เนี้ยยืนไว้อาลัยทั้งชีวิตยังไม่พอเลย.....

   ไอ้ผู้ชายวอลเปเปอร์นี่มันอะไรกันกูไม่ใช่ผนังนะเว่ยมึงจะได้มาแปะกะกูแบบนี้  ผมหลือบมองใบหน้าเนือยๆเหมือนคนเมากัญชาตลอดเวลา  ไอ้อาร์ททิ้งตัวลงนั่งข้างๆผมบนพื้นหญ้า....ทำไมมันไม่ไปตะโกนกับเพื่อนมันด้วยวะ

   “เมื่อวานคินเรียกผมไปคุยเรื่องสำคัญมากๆ”
   “......” ผมไม่ตอบแต่มองหน้ามันด้วยอารมณ์ที่ว่า ‘แล้วมึงมาบอกกูทำไม’
   “อะไรกัน.....ไม่อยากรู้เหรอครับ” พูดอย่างกับกูเป็นไอ้ไปป์.....เห็นแบบนี้ผมก็เสือกแบบมีขอบเขตนะครับ  แล้วเรื่องไอ้คินผมจะรู้ไปทำไม....


   “เรื่องไปป์เชียวนะครับ”
   “มีอะไร”

   มันไม่ตอบแต่จ้องหน้าผมสักพักก่อนจะหัวเราะได้หลอนประสาทจนขนหัวแทบลุก “นึกว่าจะไม่อยากรู้ซะอีกครับ  เห็นไม่ยอมพูด”
   
ก็ไม่อยากพูดกับมึงอ่ะโว้ย  ดูไม่ออกเรอะ...

   มันคงเห็นผมด่าทอทางสายตาจนสาแก่ใจแล้วมันถึงได้เฉลย “คินจะไปง้อไปป์ที่เชียงใหม่”
   “ห๊ะ????” ผมเบิกตากว้าง “นี่ตามไปถึงนู่นเลยเหรอ”
   “ยังครับยัง  นั่นยังไม่ใช่เรื่องเซอร์ไพสของวันนี้” มันจะมีอะไรมากมายวะ  ทำไมมึงไปรีบพูดๆให้มันจบ  ไอ้อาร์ทเว้นช่องไฟนานมากทำให้เกิดเดดแอร์  เฮ้ยๆ....นานจนกูเลิกลุ้นแล้ว

   “อะไรกัน  ทำหน้าแบบนั้นไม่ตื่นเต้นหน่อยเหรอครับ” โอ๊ย!!!ประสาทแดกครับ
   “ก็มึงเงียบนานขนาดนั้นจะเหลืออะไรให้กูลุ้นล่ะ”
   “ฮ่าๆๆๆ  นั่นสินะครับ” ยัง...ยังจะมาหัวเราะแฮะๆอีก


   “คินจะจีบไปป์”
   “อ๋อเหรอ....”

......................................................................เดี๋ยวนะ......

“ห๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมลุกเฮือกขึ้นมา  ตาเบิกโพลงลูกตาแทบหลุดออกมากลิ้งข้างนอก “ก่อนหน้านี้มันยังไม่ได้จีบกันอีกเหรอ”
   “ยังมั้ง” ไอ้หน้ามึนยักไหล่ “แต่คราวนี้คินมันจะบุกขึ้นไปเอาจริงแล้ว”
   “แทะไอ้ไปป์ตั้งนาน  เพิ่งจะมาจีบเรอะ” สิ้นเสียงไอ้อาร์ทก็ระเบิดเสียงหัวเราะเหมือนคนโรคจิตในโรงบาลบ้า  ไอ้บ้าเอ๊ย.....ขำอะไรของมึงขนาดนั้นวะ!!!!!!!!!!!!!

   “ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ  ฟาร์เนี้ย...ตลกกว่าที่คิดนะครับ” หน้ากูเหมือนโชเล่รึไงวะ แม่งงงงงงงงงงงงงงงงง
   “พอแล้ว!!!!!” ผมทำหน้ามุ่ยใส่มันให้รู้ว่ากูเริ่มจะนอยแดกแล้วนะมันถึงได้หยุด
   “ก็อย่างที่บอกไปน่ะครับ  ตอนนี้ยังติดต่อกับไปป์อยู่ใช่มั้ย”
   “ก็เรื่อยๆ......”
   “ห้ามบอกไปป์นะครับ  พวกผมจะไปแบบเซอร์ไพส”
   “พวกผม?” สรรพนามมันชักจะยังไงอยู่เว้ย....
   “ครับ” ไอ้อาร์ทพยักหน้า “ผมจะขนกันไปหมดนี่เลยครับ”

   ผมเอามือตบหน้าผากตัวเองจนเห็ดแทบยุบ....นี่มันเรียกว่าการส่งไม้ผลัดความซวยไปให้ไอ้ไปป์มันใช่มั้ย???


   เรื่องมันเกิดตั้งแต่ตอนนั้นแหละครับ  ไอ้คินยัดเยียดตำแหน่งบอดี้การ์ดกิตติมศักดิ์ให้ผมโดยไร้ความสมัครใจสิ้นดี  มีอะไรคืบหน้าพี่ท่านถามหมดครับ  ไม่ว่าไอ้ไปป์จะกินจะนั่งจะนอนพี่ท่านก็ติดต่อให้ผมโทรรายงานตลอดจนกูเริ่มสงสัยว่ามันอยากเป็นแฟนหรือเป็นพ่อกันแน่วะ???


   ทริปเชียงใหม่ของพวกมันกินเวลาราวๆอาทิตย์กว่าได้  ช่วงนั้นผมก็ยังเทียวไปเทียวมาอยู่ระหว่างบ้านกับมหาลัยเพราะตำแหน่งคนเป่าฟลุตมันค้ำคอจนกูอยากจะเอาฟลุตแทงคอหอยตัวเองตายคาชมรมเสียจริง...

   วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมต้องมาหมกตัวอยู่ในห้องซ้อมตั้งแต่เช้า  ยิ่งใกล้งานเท่าไหร่พี่พลแกก็ยิ่งซ้อมโหดเท่านั้นแหละครับ  เฮ้อ...ไม่น่าเอาคอไปวางบนเขียงจริงๆเลยกู  วันๆอมฟลุตจนปากเปื่อย  แถมยังปวกกระพุ้งแก้มอีก

   “ฟาร์...กินน้ำหน่อยดีกว่า”
   “อืม” ผมพยักหน้าแล้วรีบขวดน้ำมาจากแจ๊ก  ครับ...ไอ้คนที่มันบอกว่าแอบชอบผมนั่นแหละ  ก็ไม่รู้ว่าจะทำตัวเหินห่างไปทำไม  ยังไงก็เพื่อนกันทั้งนั้น  อีกอย่างแจ๊กก็เป็นคนดีคอยมาพูดมาคุยกับผมตลอดเลย  เป็นเพื่อนกันไว้ไม่เสียหายหรอกครับ....แค่ภาวนาให้มันอย่ามาสารภาพกับผมก็พอ  ผมก็จะทำเบลอต่อไปเรื่อยๆแบบนี้แหละ


   โชคดีที่แซ๊กเองก็กลับบ้านที่เชียงใหม่เหมือนกัน  เอาตรงๆว่าไม่พร้อมจะเจอหน้าตอนนี้  ถึงผมจะบอกว่าเป็นเพื่อนกันได้ก็เถอะ...แต่ของอย่างงี้มันต้องใช้เวลามากกว่าที่คิด



คิดแล้วก็น่าตลก....

คนเราใช้เวลาณ ขณะหนึ่งเพื่อรัก แต่ไม่รู้ต้องใช้เวลาเท่าไหร่เพื่อลืม



ทำไมผมต้องเป็น1ในไอ้คนโง่พวกนั้นด้วยนะ.....


........................................................................
.................................................
......................



   “มึงรู้มั้ย!!!!มันเลียขาพ่อแม่ก็จนขึ้นหิ้งกลายเป็นลูกรักไปแล้วเนี้ย”
   “มึงเล่าให้กูฟังสามร้อยรอบแล้วไปป์  ขอเรื่องอื่นได้ป่ะ”

   เสียงโวยวายยาวเหยียดไหลเป็นท่อประปาแตกจากลำโพงไอโฟนจนแทบเอามืออุดหูแทบไม่ทัน  ไอ้ไปป์มันเก็บกดมาจากไหนวะ  แล้วนี่ไอ้คินบอกว่าจะไปจีบไหงมันกลายเป็นเพิ่มความแค้นให้เสียอย่างนั้น....กูงงนะครับเพื่อน


“เออ...หมดรึยัง”
   “ไอ้ฟาร์!!!!  มึงอย่าตอบกูด้วยน้ำเสียงเฉยชาแบบนั้นนะ” ไอ้ไปป์พาลมาด่าผมด้วยซะงั้น
   “เหร๊ออออออออออออ!!!!  โอ้โห!!!!!  แม่งสุดๆอ่ะ  ทำได้ไงวะ  จริงหรือนี่  โอ้มายก๊อด!!!” มึงขอมากูจัดให้
   “สัส....กูจะลงบัญชีไว้  เดี๋ยวจะกลับไปเตะตูดมึงตามจำนวนที่จดไว้” ตูดกูระบมพอดีไอ้ห่า “เออ...ใช่...เรื่องมันยังไม่จบเว่ย  ไอ้เหี้ยอาร์ทแม่งปล่อยให้ไอ้โจ้เอาหัวจุ่มชักโครก  กูแม่งตกใจชิบหาย”
   “..............”
   “เฮ้ย....เงียบไมวะ  มึงไม่ตกใจเหรอ  หัวจุ่มชักโครกเลยนะเว่ย  พูดแล้วกูอยากอ้วกเลยเนี้ย”
   “โอ้โห....จริงดิ ว้าววววววววววววววววววว~”
   “พอๆๆ  กูไม่คุยกับมึงละ....กวนประสาทว่ะไอ้เห็ด  แค่นี้แหละ...ไว้คราวหน้าจะโทรมาใหม่” อ้าว...เมื่อกี้ไหนมึงบอกว่าไม่อยากคุยกับกูวะ???


   ผมวางไอโฟนที่เครื่องกำลังร้อนได้ที่ลงบนเตียง  ส่วนตัวเองก็นอนแผ่หราด้วยความเมื่อยล้า.....รู้สึกเหมือนไม่เหลือน้ำลายในคอเลย  เป่าฟลุตมาเหนื่อยเสือกมาเถียงกับไอ้ไปป์ต่ออีก....ปวดขมับขึ้นมาจี๊ดๆเลย

   พัดลมที่เปิดจ่อไว้เป่าลมเย็นๆช่วยผ่อนคลายได้นิดหน่อย  รู้สึกถึงกล้ามเนื้อแขนที่อ่อนแรง แถมยังปวดกระพุ้งแก้มแปล๊บๆตลอดเวลา  ผมค่อยๆปิดเปลือกตาลงช้าๆ  รู้ตัวอีกทีก็เผลองีบหลับไปซะได้.......




หือ...เสียงอะไรน่ะ.....

   ผมงัวเงียขึ้นมาควานหาต้นเสียงที่ดังมาจากมือถือของผมเอง  ตอนนี้ห้องมืดมากคิดว่าพระอาทิตย์คงตกดินไปได้สักพักแล้ว  แสงไฟสีขาวส่องจ้าในความมืดพร้อมด้วยระบบสั้นครืดๆ  โอย....ใครมันโทรมาวะ  กูยิ่งมึนๆอยู่...ไม่น่างีบหลับตอนเย็นเลย  ตื่นมาแล้วเวียนหัวทุกที

   “ครับ” ผมตอบได้แค่นั้นจริงๆ
   “อะไรกัน...หลับอยู่เหรอครับ” สัส.....เสียงคุ้นๆวุ้ย  ผมดึงมือถือออกจากหน้าตัวเอง.....นั่นไง  ชื่อแม่งขึ้นหรา ‘ไอ้แบล็กกราวน์แมน’
   “เออ...โทรมามีไรวะ”
   “ไม่มีอะไรครับ  อยากโทรมาเฉยๆ”
   “งั้นแค่นี้นะมึง”
   “เดี๋ยวผมก็ส่งน้องหนูดีไปดูแลหรอกครับ ฮะๆๆๆ” ไอ้คนพูดมันตลกครับ  แต่คนฟังมันไม่ตลกด้วย  ผมเด้งสปริงตัวเองขึ้นมาจากเตียงแล้วรีบควานหาสวิทไฟทันที  แสรดดดดดดดดดดด....ห้องกูยิ่งมืดๆอยู่  เกิดไอ้น้องนั่นมันอยู่ในห้องกูขึ้นมาจริงๆงานนี้มีสยองกันบ้างล่ะวะ...

แปะ...

โอเค...สว่างแล้ว  ค่อยโล่งอกหน่อย..

   “จะเปิดหรือปิดไฟก็มองไม่เห็นอยู่ดีแหละครับ  ฮ่าๆๆๆๆ” สัส!!!ที่ไหนมีบริการส่งตีนไปทางเสียงตามสายบ้างครับ
   “เวรเอ๊ย!!!!  มึงไม่ต้องมาขู่กูเลยนะ”
   “ฮ่าๆๆๆๆๆๆ  ยังไม่กินข้าวเหรอครับ”


   บ้าเอ๊ย.....สุดท้ายผมก็นั่งคุยเรื่องสัพเพเหระกับมันได้เป็นชั่วโมง  ไอ้บ้านี่ก็ไม่รู้มันสรรหาหัวข้อสนทนาอะไรมาคุยกับผมได้ทุกวัน   วันนี้ขอเสนอเรื่อง......เอื้อง.....เอื้อง.....เอื้อง...เอื้อง.....ไก่กับไข่อะไรเกิดก่อนกัน  โอย....กูอยากจะฝังไมโครชิฟแล้วระเบิดสมองตัวเองทิ้งซะตอนนี้  ว่าแต่ไหงกูเสือกเถียงกับมันคอเป็นเอ็นขนาดนี้วะ.......


   “มันต้องไข่สิวะ  ไม่มีไข่แล้วมันจะมีลูกเจี๊ยบได้ไง”
   “แล้วถ้าไม่มีแม่ไก่มันจะมีไข่ได้ยังไงล่ะครับ”
   “โอ๊ย...งั้นพระเจ้าคงส่งไข่ลงมาบนโลกมั้ง  เทศกาลอีสเตอร์เขายังใช้ไข่เลย  ไม่ใช่ไก่ซะหน่อย”
   “ถ้าพระเจ้าขว้างไข่ลงมามันจะไม่แตกเหรอครับ”
   “ไม่แตก....แถมฟางรองไข่มาด้วยมั้งไอ้ห่า”
   “อ้าว....แบบนั้นก็แสดงว่าไข่เกิดพร้อมฟางเหรอครับ”
   “โอ๊ยยยยยยยยย  กูไม่รู้โว้ย!!!!!!!!!!!!”


ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ

   “เฮียฟาร์คุยอะไรเสียงดังชะมัด” ตามมาด้วยเสียงประทุษร้ายประตูผมอีกชุดใหญ่  อ้ากกกกกกกกกกกกก...ไอ้บ้า!!!!!
   “ไอ้เนียร์!!!!!!!  เคาะหาพระแสงอะไรนักหนาวะ”

   ผมเดินไปกระชากประตูแรงๆจนแทบหลุดติดมือมาด้วย  ไอ้เด็กผมรองทรงสูงในชุดเสื้อกล้ามกับกางเกงนักเรียนสีน้ำเงินยืนเอาแขนพาดกรอบประตูแล้วยักคิ้วหนาๆของมันรัวๆ “เปิดช้าว่ะเฮีย  คุยกับแฟนอยู่เหรอ”
   “เสือก!!!!” สั้น  กระชับ  ฉับไว
   “ก็เฮียทำเป็นตัวอย่างให้ดูอ่ะ  คุยกับเฮียไปป์อยู่ล่ะสิ  แหน่....แอบเป็นแฟนกันเปล่าวะเนี้ย”
   “สงสัยเลือดมึงคงเอาไปเลี้ยงเส้นผมมากเกินไปเลยไม่มีเหลือไปถึงสมองใช่มั้ยไอ้เนียร์”
   “โห...เฮียอ่ะ  คนอุตส่าห์มาตาม  ลงไปข้างล่างได้แล้วป๊าเรียกไปกินข้าว”
   “เออๆ  กูปิดไฟแป๊บ  เดี๋ยวตามลงไป”

   ผมมองไอ้เด็กเปรตสูงเก้งก้างกระโดดเหยงๆลงบันไดไป.....ใครสั่งใครสอนให้เนียร์มันเป็นเด็กกวนประสาทแบบนี้วะเนี้ย  พี่มันก็ทำตัวอย่างเอาไว้ดีทำไมไม่รู้จักดูวะ!!!!!!  เนียร์มันเป็นน้องชายผมเองครับคลานตามกันออกมา แต่ไม่รู้ทำไมมันถึงได้สูงยาวเข่าดีล้ำหน้าผมขนาดนี้  สงสัยตอนเด็กโดนมันแย่งกินข้าวมั้ง   ตอนนี้มันเรียนอยู่ชั้นม.5ที่รร.เอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งครับ  ไล่เลี่ยกับเชอร์รู้ทน้องสาวไอ้ไปป์เลย  พวกผมยังเคยคุยกันเล่นๆว่าจะจับมันสองคนคลุมถุงชนกัน  แต่พอมาเจออย่างนี้อย่าเลยครับ  ไม่อยากให้ฝ่ายหญิงเอาอนาคตมาทิ้งกับมันเลยจริงๆ

เอ๊ะ...เหมือนกูจะลืมอะไร....

   “ฮัลโหลๆ”
   “นึกว่าจะลืมกันแล้วนะครับ”
   “แค่นี้นะ  กูจะไปกินข้าว”
   “ฮะ ฮะ  กินให้อร่อยนะครับ”


ม๊ากูทำกับข้าวอร่อยอยู่แล้วเฟ้ย!!!!

......................................................................
.............................................
..................
.........


ออฟไลน์ Indigo

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 433
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1030/-7

   แซ๊กกลับมาแล้ว....


   วินาทีที่เปิดประตูห้องชมรมเข้าไปแล้วเจอกับผู้ชายผมยาวคนนั้นทำเอาผมไม่ทันตั้งตัว  มันตกใจปนอึ้งทำอะไรไม่ค่อยถูกนัก   แซ๊กหันมาส่งยิ้มให้ผมแล้วเดินตรงเข้ามา

   “จะเปิดเทอมแล้วเนอะ  รู้สึกเหมือนเพิ่งหยุดไปเลย” นั่นเป็นคำทักทายแรกของเขาในรอบเดือน  ผมส่งยิ้มกว้างๆคืนกลับเขาไป
   “กลับบ้านไปเป็นไงบ้างล่ะ  สงกรานต์สนุกน่าดูเลยใช่มั้ยที่นู่นน่ะ”
   “สุดๆ” แซ๊กยักไหล่ “เออ...ฟาร์รู้รึยังพรุ่งนี้ไปป์กลับมาแล้วนะ”
   “อ่าหะ....มันโทรบอกแล้ว”
   “เออนี่ฟาร์....ไปป์มันไปสนิทกับภคินตอนไหนกันน่ะ  เราไปเจอมันอยู่ที่บ้านไปป์เฉยเลย  มันไม่ถูกกันไม่ใช่เหรอ” แซ๊กขมวดคิ้วเหมือนว่ามันเป็นเรื่องที่สงสัยมานาน  ไอ้ผมก็อ้ำๆอึ้งๆ  จะให้กูบอกความจริงเลยมั้ยว่ามันบุกไปจีบเพื่อนมึงอยู่อ่ะ
   “อ่า...กะ....ก็คงสนิทกันแล้วมั้ง  เป็นรูมเมทกันจะตีอะไรกันมากมาย”
   เขาพยักหน้าเบาๆเหมือนบอกกับตัวเอง “อืม...ก็คงเป็นอย่างงั้น”


   ...จะอกหักแล้วยังไม่รู้ตัวอีก  คุณแซ๊กเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย



   จะไปว่าแซ๊กก็คงไม่ถูกนัก  ผมเนี้ยแหละเพิ่งถูกเขาหักอกมา  แถมตอนนี้ยังรู้สึกว่าแผลมันยังปิดไม่สนิทดีเท่าไหร่  ก่อนหน้านี้ผมคิดว่ามันปิดไปแล้ว แต่พอขยับตัวปุ๊บแผลมันก็ปริออกมาใหม่


‘ไม่เป็นไรหรอก’ ผมบอกตัวเองเป็นรอบที่ร้อย  ไม่ใช่เพื่อปลอบใจตัวเองแต่ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ  ความรู้สึกหน่วงๆในอกมันค่อยๆบรรเทาลงช้าๆ  แต่ยังคงหลงเหลือตะกอนเอาไว้บ้างถ้าไม่กวนขึ้นมาน้ำก็ไม่ขุ่นหรอก  แต่บังเอิญว่าวันนี้มันถูกกวนนิดหน่อย  น้ำมันก็เลยขุ่นขึ้นมาน่ะ

   แซ๊กส่งยิ้มให้ผมก่อนจะถูกพี่พลเรียกไปซ้อมต่อ   อย่างน้อยเป็นเพื่อนกันผมก็ได้เห็นรอยยิ้มแซ๊กบ่อยขึ้นนะ....มันก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่เหรอ  อีกอย่างผมไม่รู้สึกใจเต้นเลยสักนิดเวลาแซ๊กยิ้มให้  มันเป็นสัญญาณบอกว่าอาการของผมเริ่มจะดีขึ้นแล้วล่ะ

   วันนี้เราซ้อมกันถึงประมาณทุ่มนิดๆพี่พลก็ปล่อยตัวแยกย้ายกันกลับบ้าน  ผมรีบเก็บกล่องฟลุตลงเป้ใบโต  ไม่อยากจะอยู่ในห้องชมรมนานเท่าไหร่  ยิ่งตอนมืดๆบรรยากาศมันวังเวชอบกล  ผมรีบโบกมือลาเพื่อนๆในชมรมแล้ววิ่งลงไปตามบันได  ข้อดีของการอยู่ชมรมนี้อย่างเดียวที่ผมเห็นก็คือผมมีเพื่อนเยอะขึ้นนั่นแหละ  บางทีที่ไปป์มันคะยั้นคะยอให้ผมมาเปิดหูเปิดตาบ้างมันก็ดีเหมือนกันนะ

   มือขวาควานหากุญแจในกระเป๋า  สองตาก็สอดส่องหาฮอนด้าลูกรัก  พอเจอแล้วผมรีบพุ่งเข้าไป  แต่!!!!!  เชด!!!!!มีเงาดำๆอะไรอยู่ที่รถกูวะ!!!!!!!!!!!

   สองขาผมหยุดเดิน  ตำนานตึกผีสิงสารพัดประดังประเดเข้าหัวโดยมิได้นัดหมายไว้  ผมรับหันหลังเตรียมจะวิ่งกลับขึ้นตึกทันที


   “จะไปไหนครับ”
   “เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!”

   ไอ้เงาดำๆนั่นเดินวูบเดียวมาดึงแขนผมไว้  อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก...มึงจะเอากูไปอยู่ด้วยเรอะ!!!!!  ผมอ้าปากเตรียมเค้นเสียงออกมาตะโกน....

   “ชู่ว~  ผมเองครับ”
   “สัด!!!!!!!! กูตกใจหมด” ผมรีบดึงแขนออกจากมือมัน  แม่ง...นอกจากเมากัญชาแล้วยังมีศาสตร์มืดอยู่ในตัวอีก  มึงชักจะน่ากลัวเกินไปแล้วไอ้อาร์ท

   ไอ้อาร์ทยืนทำหน้าเบลอแล้วหัวเราะเย็นๆกับท่าทางตลกๆของผม “เอ้า!!  เปิดประตูรถสิครับผมจะได้ขึ้นไปนั่ง”
   “แล้วมึงจะมานั่งรถกูทำไมเนี้ย” แล้วกูจะไขกุญแจรถทำไมเนี้ย....
   “วันนี้เรามีปาร์ตี้กันครับ”
   “ห๊ะ????”
   ไอ้อาร์ททำลีลาเปิดประตูรถเข้าไปนั่งก่อน  เป็นการบังคับกลายๆให้ผมต้องเปิดประตูฝั่งคนขับเข้าไปนั่งเพื่อจะรอคำตอบจากมัน

   “ปาร์ตี้ฉลองสละโสดคินครับ” ไอ้กัญชาว่าพลางควานเอาเข็มขัดนิรภัยมาคาดไว้เหมือนเรื่องที่มันพูดช่างธรรมดาเสียเหลือเกิน
   “ห๊ะ??? ไปป์มันเป็นแฟนคินแล้วเหรอ  ทำไมไม่เห็นมันบอกกูเลย”
   “ยังครับ  ยังไม่ได้เป็น”
   “อ้าว....”
   “แต่เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเป็นแล้ว  คินเลยจัดฉลองไว้ล่วงหน้าครับ” โอ๊ย....ขอกูตบหน้าผากตัวเองหนักๆสักที  พี่ท่านเอาอะไรมามั่นอกมั่นใจขนาดนั้นวะ!!!!!!!!!!!!!

“แล้วเกิดไปป์มันไม่ยอมล่ะ”
   “เชื่อมือคินเถอะครับ  ไม่มีอะไรที่อยากได้แล้วไม่ได้หรอก”


   ใช้เวลาราวๆสิบห้านาทีผมก็เดินทางมาถึงร้านที่นัดหมายกันไว้  เฮ้ย!!!  นี่มันผับชัดๆเลยนี่หว่า  ผมหันไปทำหน้าคาดโทษใส่ ไอ้อาร์ทก็ตีเบลอทำไม่รู้ไม่ชี้  อย่างที่รู้ๆกันครับ  ผมน่ะเกลียดสถานที่ที่คนเยอะๆแออัดที่สุดเลย  แล้วยิ่งถ้าเป็นผับนะมีกลิ่นบุหรี่ลอยฟุ้ง  ห้องน้ำก็สกปรก  โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย...

   ประตูสี่เหลี่ยมเล็กๆนั่นเทียบกับอัตราส่วนคนที่เดินเข้าไปแล้วไม่ต้องคิดเลยว่าสภาพข้างในจะอัดกันเป็นปลากระป๋องขนาดไหน  กูเอาหัวโขกพวงมาลัยตายตรงนี้ได้มั้ยวะ

   “อ๊ะ...กูมาส่งมึง  ลงไปได้แล้ว”
   “ไม่ครับ....ลงไปด้วยกัน”
   “กูไม่ไป”
   “อย่าให้ผมใช้ไสยศาสตร์เข้าช่วยเลยครับ” มันจ้องหน้าผม “ลงรถครับ”

   หนอย....คิดว่ากูกลัวเหรอ....



ปังงงงงงงงงงงงง

   เออ....กูกลัวจริงๆนั้นแหละ  สุดท้ายเลยต้องมานั่งโง่อยู่นี่ไงเล่า  ผมมองบรรยากาศโดยรอบของร้านที่เต็มไปด้วยผู้คน  แสงสีและเสียงเพลงที่ดังจนพูดกันแทบไม่ได้ยินแล้วอยากจะวิ่งออกจากร้านมันตอนนี้ซะจริง  มันเป็นผับที่เปิดใกล้ๆกับมหาลัยดังสโลแกนที่ว่า ‘มหาลัยใดมีผับ ที่นั่นมีความเจริญแล้ว’  นี่แสดงว่ามหาลัยผมโคตรเจริญเลยสินะ  มันถึงได้มีผับผุดขึ้นเป็นดอกเห็ดขนาดนี้อ่ะ  ผมเองก็เคยมาบ้างนะเพราะพี่รหัสพามาเลี้ยงแต่มันไม่ใช่ร้านใหญ่ขนาดนี้ก็แค่นั้น  ในร้านเป็นโถงขนาดใหญ่ขนาดสองชั้นครึ่ง  มีการแบ่งโซนเต้นกับโซนนั่งดริ๊งค์อย่างชัดเจน  พวกผมนั่งอยู่ชั้นแรกโต๊ะแถวๆโซนเต้นเพราะไอ้พวกนั้นบอกว่าถ้าเมาขึ้นมาจะได้ออกสเต็ปได้สะดวก.....โอ๊ย...อย่าเมาเลยมึง

   “แก้วนี้เพื่อความโสดของไอ้คิน  ฮิ้วววววววววววววววววววววว~” โจ้ดูคึกกว่าใครเขาเหมือนมันจะสละโสดเสียเองน่ะ  ทุกคนยกแก้วขึ้นมาชนกันจนเหล้ากระฉอก.....แก้วแตกขึ้นมานะมึง  สนุกกันแน่!!!!
   “เอ้า!!! เป็นโสดทำไม  อยู่ไปให้เศร้าเหงาทรวง  ไม่คิดจะหาคู่ควง  เดี๋ยวจะร่วงพ้นวัยไปเปล่า~”
   “เอ้า!!! เอ้า!!! เอ้า!!!”

   คึกกันเกินไปแล้วโว้ย!!!!!!!  ผมเบือนหลบสายตาที่ชาวบ้านเขามองมา ณ วินาทีที่ไอ้โจ้ลุกขึ้นมาเซิ้งหงายหลัง  โอ๊ย....ปวดกบาลจริง  จะทำตัวเด่นทำไมวะ

   “อะไรวะฟาร์  ทำไมมึงไม่ดื่ม  นี่เลยกูให้เพียวๆแก้วนึง” ว่าที่ผัวไอ้ไปป์(โดยที่มันยังไม่รู้ตัว)กระแทกฝาเหล้าที่รินเพียวๆเต็มจนปริ่มลงกับโต๊ะ “รางวัลสำหรับความช่วยเหลือ”
   “กูไม่ดื่มว่ะ.....กูแพ้แอลกอฮอล์”
   “โรคอะไรวะ  โหดร้ายยิ่งกว่าเป็นเอดส์” งั้นมึงก็ไปเป็นเอดส์เลยไปไอ้กัน.....


   ที่จริงผมโกหกครับ  ผมไม่ได้คุณหนูแพ้แอลกอฮอล์อะไรทั้งนั้นหรอก  แต่มันเป็นเรื่องฝังใจตั้งแต่สมัยเป็นเด็ก  ป๊าผมซึ่งเป็นผู้ชายเงียบขรึมติดจะดุด้วยซ้ำ  แต่อยู่มาวันนึงเพื่อนป๊ามาตั้งวงกินเหล้ากันที่บ้าน....แล้วป๊าก็เมาครับ  ป๊าผู้เงียบขรึมของผมกระโดดขึ้นไปเต้นบนโต๊ะ  แถมยังรูดเสาบ้านอีก  ผมกับไอ้เนียร์ได้แต่มองตามด้วยความสะเทือนใจ  ตอนที่ม๊าไปเก็บศพป๊า  ม๊าหันมาบอกพวกเราว่า....

   ‘ถ้าไม่อยากเป็นแบบนี้ก็อย่าดื่มนะลูก’

   พวกผมเลยจำฝังใจตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา  ทั้งๆที่โตมาก็รู้ว่าดื่มไปก็ไม่ได้เต้นรูดเสาแบบป๊าทุกคนหรอก แต่ทำไงได้ล่ะครับมันเป็นความฝังใจแต่เด็กน่ะ  ขนาดไอ้เนียร์เป็นเด็กเปรตขนาดนั้นมันยังไม่ยอมแตะเหล้าเลยนะครับ แต่แตะบุหรี่แทน.....เจริญจริงๆน้องกู....

   จังหวะเพลงหนักๆดังก้องในหู แต่ ณ ขณะที่ผมเกิดความเงียบขึ้นมาในตัวเอง  ผมก็หวนไปคิดถึงผู้ชายคนที่ได้เจอเมื่อตอนกลางวันอีกครั้ง  แล้วตะกอนในใจของผมก็เริ่มถูกกวนขึ้นมาใหม่.....  ผมก้มมองแก้วน้ำอัดลมในมือของตัวเองแล้วเขย่าเล่น  เฝ้ามองการหมุนของก้อนน้ำแข็ง....


ทำไม....ถึงได้อ่อนแอแบบนี้นะ...


   ถ้าตอนนี้ผมขอพรได้ข้อนึง  ผมจะขอให้ตัวเองดื่มเป็น  แล้วคืนนี้ผมจะดื่มให้ลืมทุกอย่างบนโลกไปเลย  จะได้ไม่ต้องมีใครตามหลอกหลอนแบบนี้อีก  แต่คิดไปก็เท่านั้น....ยังไงผมก็ดื่มไม่ได้จริงๆ.....


http://www.youtube.com/v/AjJN1DmEums?version=3&hl=th_TH


ออกมาได้แล้วนะพวกคนโสด และพวกที่เพิ่งโดนทิ้ง

ตึง!!!!!!!

   เฮ้ยๆ...ไหงพวกมึงหันมามองกูทั้งโต๊ะแบบนั้นล่ะ????


ออกมาได้แล้วพวกที่ไม่เคยมีใครรักจริง
ออกมาได้แล้วถ้าไม่อยากจะนอนบนคานและไม่อยากเเห้งคาหิ้ง



   มาถึงตรงนี้ไอ้กันลุกขึ้นมาฮิ้ว  แล้วกวักมือเรียกให้ทุกคนลุกขึ้นมาเต้น

ออกมาได้แล้วพวกที่มีแฟนก็เหมือนไม่มี
ออกมาได้แล้วพวกที่วันๆเอาแต่กดบีบี
ออกมาได้แล้วพวกที่เชื่อว่าจะเจอความรักในวันนี้


   “เฮ้ย!!!  อย่า...กูไม่เต้น!!!!!” ไอ้โจ้กับไอ้กันกรูกันมาจับแขนผมไว้คนละข้างแล้วลากออกมาที่ฟลอร์เต้นรำทันที  ผมมองลูกดิสโก้ที่แผ่แสงทุกสเปคตรัมไปทุกทิศทางแล้วอ้าปากค้าง


ลองออกมาพบกัน ลองออกมาคบกัน
ลองออกมาทักทาย Say Hi กันในตอนนี้
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ที่ไหน อย่างไร กับใคร เราถึงจะได้พบกันอีกที


   ไอ้คู่หูนรกผลักผมเข้าไปในวงล้อมจนดั้งจมูกกระแทกอกใครอีกคนที่ยืนตรงนั้น  อาร์ทก้มลงมาส่งยิ้มให้ก่อนจะแหกปากพร้อมกับกระโดดตามเสียงพลง...

ตะโกนเลย เอิ้ว เอิ้ว ไม่ต้องสนใจ
กระโดดเลย เอิ้ว เอิ้ว ต้องจัดไป
ไม่ฟังเหตุผลอะไรทั้งนั้น คืนนี้ต้องยาวไป
เต้นกันไม่หยุด วันนี้ต้องสุดเข้าใจมั้ย
ใครไม่สุดอย่าออกมา


ออกมาได้แล้วพวกที่ทำงานแต่ไม่มีเงินเก็บซักที

   ท่อนนี้ไอ้คินชูมือด้วยความสะใจ

ออกมาได้แล้วพวกที่คะแนนมีแต่เกรด C

   “กูเอง!!!!!!!” ไอ้โจ้ตะโกนลั่นจนผมหลุดหัวเราะพรืดออกมา...

ออกมาได้แล้วพวกที่เชื่อว่าจะเจอความรักในคืนนี้

   พอมาถึงท่อนนี้อาร์ทค่อยๆก้มหน้าลงมาสบตากับผม  บ้าชะมัด...ผมรู้สึกไม่เป็นตัวเองเอาซะเลย  มันกระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ “กระโดดเลยครับ”


ลองออกมาพบกัน ลองออกมาคบกัน
ลองออกมาทักทาย Say Hi กันในตอนนี้
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ที่ไหน อย่างไร กับใคร เราถึงจะได้พบกันอีกที



   ผมหลับตากระโดดสูงๆแล้วแหกปากให้ดังที่สุดในชีวิต……


ตะโกนเลย เอิ้ว เอิ้ว ไม่ต้องสนใจ
กระโดดเลย เอิ้ว เอิ้ว ต้องจัดไป
ไม่ฟังเหตุผลอะไรทั้งนั้น คืนนี้ต้องยาวไป
เต้นกันไม่หยุด วันนี้ต้องสุดได้ยินมั้ย….


ตะโกนเลย เอิ้ว เอิ้ว ไม่ต้องสนใจ
กระโดดเลย เอิ้ว เอิ้ว ต้องจัดไป
ไม่ฟังเหตุผลอะไรทั้งนั้น คืนนี้ต้องยาวไป
เต้นกันไม่หยุด วันนี้ต้องสุดเข้าใจมั้ย
ใครไม่สุดอย่าออกมา อย่าออกมา อย่าออกมา มา มา มา มา..!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


   ไอ้คินแทคทีมกับคู่หูนรกแตกลงไปเต้นเบรกแดนส์แบบที่ใครเห็นต้องเบรก....เพราะมันเต้นมั่วครับ!!!!!!  ท่าอุบาทสัด!!!!!!!!!!!   สักพักไอ้คนข้างๆตัวผมมันก็ทำสิ่งที่ผมคาดไม่ถึงครับ.......ไอ้อาร์ทกระโดดลงไปเต้นเบรกแดนส์นรกแตกด้วย!!!!

   เห็นมันทำหน้ามึนแต่ตัวมันส์แล้วถึงกับหลุดพรวดหัวเราะเสียงดังจนลงไปกุมท้อง  เวรเอ๊ย!!!อยู่กับไอ้พวกนี้มีแต่เรื่องให้หัวเราะตลอดจริงๆ  เอาจนกูน้ำตาไหลหน้าดำหน้าแดงไปหมดแล้วเนี้ย

   รอจนพวกมันออกสเตปจนสาแก่ใจซึ่งก็ล่อไปห้าหกเพลงพวกผมก็ล่าถอยกลับโต๊ะไป  ก่อนจะมีใครมาขโมยเหล้าบนโต๊ะหรือมีบ๋อยโง่ๆมาเก็บไป  มันสี่คนเดินกลับโต๊ะมาในสภาพเหงื่อท่วมตัวเหมือนไปวิ่งสี่คูณร้อยมาสักห้ารอบ   คินที่คว้าแก้วได้ก่อนใครเพื่อนยกชูขึ้นสุดแขน


   “ดื่มให้ตัวเองเว่ย!!!!!!!!”
   “เฮ้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

   พวกมันยกแก้วมาชนกันส่งเสียงดังเคร้งๆในอากาศ  ผมก็มองตามแล้วยิ้มออกมานิดๆ  แต่อยู่ๆมืออุ่นๆจากคนข้างๆก็คว้าหมับเข้าที่มือผม  ผมหันไปอ้าปากค้างใส่ไอ้แบล็กกราวน์แมน  มันยิ้มบางๆให้ผมก่อนจะจับมือผมที่พ่วงด้วยแก้วเป๊ปซี่ไปกระแทกกับแก้วของพวกมันกลางอากาศด้วย



   “ดื่มให้รอยยิ้มครับ”





   บ้าจริง...แล้วทำไมผมถึงหุบยิ้มไม่ลงเลยวะ...





TBC


ในที่สุดลูกเมียน้อยก็มีบทกับเขาแล้ว  ฮิ้วววววววววววววววว~  อย่างว่าค่ะ เป็นแค่ลูกเมียน้อยต้องทำใจนิดนึง(ว่าไปFCเยอะกว่าคู่หลักอีกมั้ง 555555)
เวลาเขียนฟาร์เป็นคนเล่าเนี้ยคนเขียนต้องพยายามมากให้มันแตกต่างกับไปป์  คือการใช้คำหยาบให้น้อยลง  ไม่ค่อยพูดมากเน้นคิดมากกว่า และไม่ยิงมุกพร่ำเพรื่อ  สังเกตุได้ว่าฟาร์จะดูเป็นลูกขุนนาง แต่ไปป์มันลูกไพร่ชัดๆ!!!!!


PS.เรื่องเรทนี่หลากหลายความเห็นค่ะ  คนเขียนไปไม่ถูกเลย แล้วคินมันจะไปถูกมั้ยเนี้ย 5555555


MinKKniM - ใช่ค่ะจงใจโพสให้ตรงกับวันแดงเดือด แต่คนเขียนไม่ได้เชียร์สองทีมนี้นะ ขอร้องอย่างนึงอย่าเอาน้องตอสไปเกลือกกลั้วกับไอ้ค่าเลยค่ะ  น้องตอเรส 55555
puppyluv - คณะวิดวะนี่มหาลัยไหนมันก็ถอดแบบกันมาเลยนะคะ เรื่องกีฬานี่ถ้าแพ้เตรียมโดนพี่ฆ่า ฮ่าๆๆ
pp4 - ได้ค่ะใต้ภาพมุมต่ำ  เอาขาเตียงนะกันเนอะ 55555
กระต่ายชมจันทร์ - สงสารพระเอกมันค่ะ  อะไรจะแห้งเหี่ยวขนาดนั้นนนนนนน
day9day - ภาพอิมเมจลงเอาไว้ที่หน้าแรกของกระทู้แล้วค่ะ ส่วนเรื่องหนังหน้าไอ้ค่านั้นต้องลองไปขอพี่สาววาดให้ก่อนค่ะ
momoshiro - โอ๊ย...อ่านคนเม้นคุณทีไรนั่งขำอยู่คนเดียวทุกที  สกอร์10-1นี่ยังดีที่ยิงตีไข่แตกได้นะคะ โอ๊ยยยย..ทรัพยากรคณะมันไม่เท่ากันจริงๆ รอยไหมบ้าง-จ่ะฆ่าจ่ะแก๋งอะหยังไอ่คินก่อยะไปเต๊อะ มันบ่ะมีไผฮัก...เอ็นดูล้ำ
~MiKi~ - อ่านเม้นแล้วฮาอีกคนค่ะ  รอดูว่าพ่อพระเอกจะได้รางวัลรองเท้าทองคำมั้ย หรือจะเป็นไปป์ที่ได้รางวัลถุงมือทองคำแทน กร๊ากกกกกกกกกก
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-10-2011 16:35:08 โดย Indigo »

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
แบล็คกราวน์แมนนี่รุกฟาร์ตั้งแต่แรกเลยเร๊อะ 555

- คราส -

  • บุคคลทั่วไป
กรี๊ดดด คู่ที่รอคอย  :กอด1:
ตกลงฟาร์คู่อาร์ท? แล้วแซ๊ก??
 :pig4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ gumrai3

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1966
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-4
แบ็คเริ่มรุกเเล้ว

ออฟไลน์ pim_onelove

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-0
ชอบอ่ะ ชอบคู่อาร์ท-ฟาร์
ช่วยเขียนคู่นี้อีกนะคะ แบบว่ามันจะได้ถ่วงสมดุลกับคู่หลักหน่อย
คู่นั้นมันหลุดโลกทั้งคู่ คินก็บ้า ไปป์ก็แรง
มาคู่มึนๆ เบาๆ แบบคู่นี้บ้าง มันดีมากเลยล่ะค่ะ  :L1: :-[ :o8:

ออฟไลน์ kinjikung

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2940
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +163/-8
น้องเห็ดมาแว๊ววววว สนิทกันตอนนี้นี่เองงง
พี่แบล็คกราวด์แมนนนน นิ่ง ๆ แต่หยิบชิ้นปลามัน เอิ๊กกก  :z1: :z1:

ออฟไลน์ day9day

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2160
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-9
แบล็คกราวน์แมนนี่ สวดดดดดดยอดดดดดดเลยอ่ะครับ
 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13

เรื่อง "เรท" ไม่มีก็ให้ไปป์กับภคินเป็น  "เพื่อนกัน" น่าจะดีกว่านะครับ
เพราะเป็นแฟนกัน เรื่อง "เรท" มันก็ต้องมีเป็น "เรื่องปกติ" จริงมั้ยครับ???
 :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

ออฟไลน์ litlittledragon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1938
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +304/-1
อาร์ทรุกฟาร์แบบมึนๆ ก็ทำเอาฟาร์ไปไม่ค่อยจะถูกเลย

ออฟไลน์ punchnaja

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3354
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +383/-5
อ๊ากกกกกกกกกก แบ๊คกราวน์แมน เท่มว๊ากกกกกกกกก

ออฟไลน์ yoyo

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 579
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
น่ารั๊กอะ! o13

ออฟไลน์ kyoya11

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4680
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +340/-12
อาร์ท นายแอบหวานเหมือนกันนะ ฮิ้วววว วว

tsukiko

  • บุคคลทั่วไป
อราท์รุกฟาร์เลยเรอะ

ออฟไลน์ SuSaya

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2797
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +220/-9
ฟาร์น่ารักเนอะ แต่งกับอาร์ทไปก็เหมาะกันดี
คนนึงพูดน้อยคิดเยอะ ส่วนอีกคนพูดโดนแถมเลี้ยงกุมารทอง XD

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
วู้วววววว
คู่นี้ฮาแบบมึนๆดีจริงวุ้ยย 555 :laugh:

ออฟไลน์ malula

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +622/-7
ถ้าเราเป็นฟาร์แล้วเจอคนแบบอาร์ทก็หลอนเหมือนกันแหละ
แต่ชีวิตก็จะได้มีรสชาติไปอีกแบบ

ออฟไลน์ taroni

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2366
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +482/-27
ฟาร์-อาร์ท น่ารักอะ :กอด1:

ออฟไลน์ kny

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1800
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +171/-16
  o18เสร็จอาร์ทชัวร์

ออฟไลน์ jaja-jj

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 547
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-3
ในที่สุดหตอนที่รอคอยก็มาถึงๆๆๆๆๆ

แต่ที่ตกใจกว่านั้นคือ อาร์ทเ้ต้นเป็นด้วย!!!!!!~=[]=

เป็น fc ลูกเมียน้อยค่าๆๆๆๆๆ คู่หลักหลบไป อาร์ทจะมาแว้ว เย้!!!!~~~~~

ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26
ว่าด้วยเรท  ยังไงๆคินมันก็ไปถูกทางแน่ๆ เพราะมันมีทางเดียว  เย้ๆๆๆ :z2:

ออฟไลน์ cho_co_late

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 337
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
คู่ลูกเมียน้อย? ฮ่าๆๆๆๆ o17 o17
ฟาร์ดูเป็นคนเกรียนเบาๆ แบบไม่พูดแต่ด่าในใจ  o8
นายแบ็คกราวแมนเริ่มบุกล่ะทีนี้  o13

ออฟไลน์ prettypearl

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 231
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-1
รุกแบบมึนๆอย่างนี้ชอบ >.<

ออฟไลน์ Ciin

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-2
แหมๆๆ ดื่มให้รอยยิ้มอะไรเนี่ยยยย
แบรคกราวแมนร้ายเหมือนกันนะเนี่ย

เพลงเพรำาะอ่าาา
ท่าทางจะเต้นมันส์

Rhythm

  • บุคคลทั่วไป
ชอบอาร์ท-ฟาร์อ่ะ น่ารักดี :L2:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด