Do not disturb ✰ ขอโทษครับ ห้ามรักกวน[เปิดจองDNDเล่มพิเศษ+Reprint p.206]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Do not disturb ✰ ขอโทษครับ ห้ามรักกวน[เปิดจองDNDเล่มพิเศษ+Reprint p.206]  (อ่าน 2337387 ครั้ง)

ออฟไลน์ Indigo

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 433
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1030/-7
อาร์ทเป็นคนไงแน่เนี่ย พูดเพราะแต่กวนมาก

คุณสีน้ำเงินเข้มเกือบดำค่ะ(ยาวได้อีก) ถามหายามตะวันรอนนี่เก่ามากเลยนะ8ปีแล้วนะนั่น


^
^
^
นั่นแหละค่ะมันเลยหาไม่ได้ซะที  จะมีที่ไหนให้เช่าอ่านมั่งมั้ย
อยากอ่านเปลวไฟในน้ำแข็งด้วยค่ะ  พี่สาวนั่นแหละส่งมาแต่ตัวอย่าง  เราเลยลงแดงแบบนี้อ่ะค่ะ :sad4:

PS.ได้ชื่อภาษาไทยตัวเองละ เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก o13

honzaazaa

  • บุคคลทั่วไป

มีร้านนึงตรงวังหลังมีเรื่องเปลวไฟในน้ำแข็งนะค้า ร้านเล็กๆแต่หนังสือเยอะมากจ้า แต่ไม่มีเรื่องยามตะวันรอน แต่เรื่องนี้เรามีนะ แต่ไม่ขายอ่า :)

honzaazaa

  • บุคคลทั่วไป
ลืมบอกเป็นร้านเช่าหนังสือนะค้า ไม่ได้ขาย

ออฟไลน์ Indigo

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 433
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1030/-7

มีร้านนึงตรงวังหลังมีเรื่องเปลวไฟในน้ำแข็งนะค้า ร้านเล็กๆแต่หนังสือเยอะมากจ้า แต่ไม่มีเรื่องยามตะวันรอน แต่เรื่องนี้เรามีนะ แต่ไม่ขายอ่า :)
^
^
^
ขอบคุณมากค่ะ

แต่ประเด็นคือไม่เคยไปวังหลังเลยนี่สิ  แถมอยู่อีกอาทิตย์เดียวก็ต้องกลับเชียงใหม่แล้วด้วยค่ะ :เฮ้อ:

สิ้นบุญไปตามๆกัน  ตอนนี้ไม่ต้องมีเก็บก็ได้ขออ่านเฉยๆก็พอใจแล้ว :sad4:

ออฟไลน์ loveryuichi

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
กร๊ากกกกกกก
แบล็คกราวแมน
แกช่างกวนทีนซะจริงๆเชียว

Ultramann

  • บุคคลทั่วไป
ได้ใจมาก สนุกดีค๊าบ มาต่ออีกนะคับ

ออฟไลน์ day9day

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2160
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-9

Forget..*

  • บุคคลทั่วไป
55555555555555 หัวเราะตลอดตอนเลย
แอบแว๊บลืมสงสารภคินเพราะอาร์ทแย่งซีนทั้งตอนเลย
โอ๊ยฮาอ่ะ 555555555555 ไม่ไหวและ อาร์ทกวนมากกกกก มากมากมาก ทั้งคณะเลยมั้งเนี่ย
ชอบบบบบบบบ 5555555555

ออฟไลน์ heaven13

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 569
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-1
มาลุ้นคะ ว่าจะงอนจะง้อกันยังไง อิอิ^^





คนของเธอ

  • บุคคลทั่วไป
จะไปง้อถูกมั้ยค่ะน้องไปป์   :laugh: :laugh:
อาร์ทนี่ช่าง บรรยายไม่ถูกจริงๆ กวนประสาทดี  :o8:
ภคิน พ่อพระเอกเรตติ้งตกเหรอ โอ๋ โอ๋  :กอด1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ kaporzung

  • magKapleVE
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1328
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-2
    • Get vivid impressions and unforgettable emotions
อาร์ทกวนมากกก 5555+

ออฟไลน์ Acacha

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +81/-2
เพิ่งมาอ่าน  :-[
ฮาสุดๆ อ่ะ
ชอบๆๆๆ อยากกด + ให้สักสิบครั้ง  o13

รอลุ้นตอนต่อไปปปป~

ออฟไลน์ punchnaja

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3354
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +383/-5
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ เรื่องน่ารักจังไปป์ดูเด็กๆดี ส่วนภคินทร์ก็สไตล์พระเอกปากแข็ง ไม่รู้ใจตัวเองล่ะนะ

อยากอ่านคู่รองฟาร์แซ็คเร็วๆจัง

อ่านตอนล่าสุดแล้วอยากให้อาร์ทได้กะฟาร์แทนแฮะ พูดแซวไปป์เหมือนกันเดี๊ยะ เนื้อคู่กันแน่ๆ!

ออฟไลน์ pp4

  • คนที่ 'ชอบ' ไม่ได้แปลว่าคือคนที่ 'ใช่'
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-6
พระเอกของเรานี่สาวน้อยจริงๆวุ้ย  :เฮ้อ:
ต้องให้นายเองของเราไปตามอีก..เฮ้อ
ลากพี่อาร์ทมาเป็นพระเอกแทนเลยค่ะ 555 (ยกภคินให้หนูเถอะ 55)
มาต่อเร็วๆนะคะ นักอ่านรออยู่  :mc4:

ออฟไลน์ tarkung

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 997
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-1
ชอบเรื่องนี้จังเลยครับ
จะยังติดตามต่อไปเหมือนเดิมนะครับ
ขอเป็นกำลังใจให้ละกันครับ

ออฟไลน์ Indigo

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 433
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1030/-7
Room 14

“ซอย16/1ครับพี่”

   พี่วิน(มอไซด์)พยักหน้าหงึกหงัก  ผมก้าวคร่อมซ้อนท้ายมอไซด์สีแดงแรงฤทธิ์ของพี่เขา  ขับไปกลางทุ่งควายขวิดพอดีครับพี่  พี่แกออกสตาร์ทกระตุกซะจนผมต้องดึงเสื้อพี่แกจนแทบขาดติดมือ

   นี่กูมาทำอะไรวะเนี้ย???  กูมาทำอะไรในซอยแคบๆนี่  เฮ้อออออออออออออ...คิดแล้วผมก็แค่นยิ้มกับตัวเอง  สงสัยผมจะเป็นคนใจดีเกินไปซะแล้วมั้งเนี้ย  หาเรื่องใส่ตัวอยู่เรื่อยเลยกู ตั้งแต่ไปช่วยมันฟัดกับพี่บิ๊ก4คนตอนนั้นแล้วนะ

   คิดอะไรเพลินๆที่แกก็จอดมอไซด์ตรงป้าย16/1  ผมยื่นเหรียญสิบให้ไปแล้วพี่ท่านก็แว้นออกไปเลย  ไม่รอให้ผมถามอะไรสักคำ...นี่สรุปกูต้องหาบ้านมันเองใช่มั้ยเนี้ย

   บ้านหลังเล็กๆนับไม่ถ้วยทอดตัวยาวเป็นแถวปรากฏอยู่ตรงหน้าผม  ยังดีที่เป็นบ้านซีเมนต์ถ้าเป็นบ้านไม้คงชวนขนหัวลุกพิลึก  ที่สำคัญบ้านทุกหลังเป็นบ้านชั้นเดียวทั้งสิ้น แต่ก็พอมีอาณาเขตหน้าบ้านให้ปลูกต้นไม้หรือจอดรถอะไรบ้าง  คนที่อาศัยก็คงเป็นพวกฐานะปานกลางไม่รวยไม่จนนั่นแหละ  ว่าแต่...มันมีประตูทุกหลังเลยกูจะรู้มั้ยว่าหลังไหนไอ้เชี่ยอาร์ท!!!!!

   ว่าแล้วก็เอากระดาษแผนที่มันมากางดูเผื่อจะช่วยระบุพิกัดห่าเหวอะไรได้บ้าง ซึ่งก็พบว่าไม่มีเหี้ยไรเลย แต่พอพลิกไปด้านหลังกระดาษก็เจอตัวอักษรหวัดๆ

‘089 xxxxxxx เบอร์คิน  ผมบอกแล้วว่ากระดาษนี้มีประโยชน์
               อาร์ท’


   ไอ้เวรเอ๊ย!!  ยังดีที่ไอ้กระดาษผีนี่มันช่วยอะไรผมได้บ้างจริงๆผมรีบกดโทรออกทันทีแต่ปลายสายกลับไม่มีใครรับ  ให้มันได้อย่างงี้สิวะ!!  ผมเดินส่องบ้านคนอื่นไปมาในซอยคาดว่าใครมาเห็นคงคิดว่าไอ้นี่มันจะมาปล้นบ้านรึเปล่าเนี้ย   โอ๊ะ...ไอ้เรื่องละ!!  ผมเห็นไอ้เน่าจอดอยู่ในรั้วบ้านหลังหนึ่ง  สองขารีบวิ่งไป  ในขณะที่นิ้วผมแตะอยู่กับปุ่มกริ่งนั่นเอง...

“ไอ้เด็กเวร  มึงออกไปเดี๋ยวนี้นะ”
   “มึงนั่นแหละต้องออกไป  นี่มันบ้านพ่อกู!!!” เสียงขว้างปาดังออกมาจากในบ้านและคาดว่าจะลามมาถึงหน้าบ้านแล้วเพราะเสียงเปิดประตูปึงปัง

   ผมยืนมองภาพตรงหน้าตรงๆเพราะให้ซ่อนตัวตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้ว  ชายวัยกลางคนน่าจะอายุราวๆห้าสิบต้นๆกำลังก่นด่าคนที่ผมกำลังตามหาอยู่ และผู้หญิงวัยกลางคนอีกคนหนึ่ง   มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ย?

   “พ่อมึงมันตายไปแล้ว  และตอนนี้กูมีสิทธิในบ้านมึงทุกอย่าง!!”
   “ไอ้เหี้ย มาเป็นกาฝากเกาะบ้านกูแล้วยังมีหน้ามาพูดแบบนี้อีกเหรอ” คิ้วเข้มๆนั่นขมวดเข้าหากัน  ใบหน้าดุดันที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน  เหมือนจะฆ่าคนได้...นั่นมันภคินจริงๆเหรอ....
   “คิน...ใจเย็นๆนะลูก  ลุงเขาเมาอยู่ เขาพูดอะไรเขาไม่รู้ตัวหรอกลูก” สาววัยกลางคนที่คาดว่าจะเป็นแม่ของไอ้ภคินออกมาดึงแขน  แววตาของเธอสั่นระริกราวกับจะร้องไห้
   “แม่...อย่าให้คินเห็นไอ้เหี้ยนี่อยู่ในบ้านของเราอีกนะ”
   “ทำไม  มึงจะทำไมไอ้เด็กเมื่อวานซืน....” ลุงคนนั้นเขาเมาจริงๆด้วยแหละครับ  น้ำเสียงอู้อี้ฟังแทบไม่รู้เรื่อง  แถมตอนนี้โผเข้ามาหาภคินจนแม่มันต้องมากันออกไป
   “กูก็จะฆ่ามึงน่ะสิ  มึงอย่าให้บ้านกูสกปรกไปมากกว่านี้เลย  แค่เห็นหน้ามึงกูก็จะอ้วกแล้ว”
   “คิน..แม่ขอร้องนะอย่าทะเลาะกันเลยลูก” เธอเขย่าแขนลูกชายเบาๆให้ใจเย็น
   “หึหึหึ” ไอ้ลุงนั่นหัวเราะน่าสะอิดสะเอียน “สกปรกยังไงกูก็เป็นพ่อมึงนะ”
   “มึงไม่ใช่พ่อกูไอ้สัส!!!”
   “แล้วผัวแม่มึงนี่จะให้เรียกว่าอะไรวะ....ถ้าไม่ใช่พ่อ” สิ้นเสียงหมัดหนักๆของภคินก็โหมเข้าหน้าไอ้ลุงนั่น  แม่มันกรีดร้องด้วยความตกใจ   ลุงนั่นก็ไม่ยอมแพ้ต่อยสวนมันไปหลายหมัดเหมือนกัน  ตอนนี้กลายเป็นว่าทั้งสองคนซัดกันนัวเนียอยู่ที่หน้าบ้าน  ผมรีบเปิดรั้วเข้าไปโดยไม่ขออนุญาต

   “ภคิน!! ภคิน!!! หยุดก่อน” ผมพยายามคว้าแขนมันไว้แต่มันดิ้นแป๊บเดียวก็หลุด  ผมไม่กล้าทำอะไรมากเพราะกลัวโดนลูกหลง  แม่มันมองหน้าผมเลิ่กลั่กแต่ก็คงพอรู้ว่าผมเป็นเพื่อนลูกชายเธอ  นัยน์ตาเธอสั่นระริกเหมือนพร้อมจะร้องไห้ตลอดเวลา  ตัวสั่นไปหมดเพราะความกลัว  ผมหันซ้ายขวาเพื่อหาอะไรที่จะช่วยให้สองคนนี้แยกกันได้

ซ่า~~~~~

   น้ำในถังที่รองไว้ถูกสาดใส่ผู้ชายสองคน  ทำให้การชกต่อยหยุดชะงักไป  แม่มันใช้โอกาสนี้ลากแขนลุงคนนั้นไปไกลๆลูกชายของเธอ  ภคินนั่งอยู่ที่พื้นพลางยกมือเสยผมที่เปียกโชก  มันเหลือบมองหน้าผมเสี้ยววินาทีก่อนจะตวัดไปมองแม่มันที่ดูแผลที่ข้างแก้มให้ลุงนั่นด้วยสายตาที่ปวดร้าวที่สุด

   ผมพยายามกลืนก้อนที่จุกอยู่ที่คอลงไปด้วยความยากลำบาก....ทำไมล่ะ  ทั้งๆที่ลูกชายตัวเองก็เจ็บอยู่แท้ๆแต่กลับไปดูแผลให้ผู้ชายคนนั้น  ยิ่งเห็นสายตาของภคินที่มองภาพตรงหน้ายิ่งทำให้ผมอยากจะร้องไห้

   “กลับห้องกันนะ” มือขวาถูกยื่นไปให้ผู้ชายที่เปียกโชกด้วยฝีมือผมตรงหน้า  ภคินไม่ตอบอะไรแต่คว้ามือผมไว้เพื่อดึงตัวขึ้นจากพื้นที่ชุ่มไม่ด้วยน้ำไม่ต่างจากตัวมันเลย  ผมเดินตามมันมาที่ไอ้เน่าเงียบๆ  มันขึ้นคร่อมไว้รอจนผมนั่งลงแล้วจึงสตาร์ทเครื่อง   ระหว่างที่รถเคลื่อนตัวออกจากรั้วบ้านอย่างเงียบๆผมหันหลังไปเพื่อมอง...

ผู้หญิงคนนั้นยังไม่หันมามองทางนี้สักนิด......


   ผมนั่งนิ่งๆแทบไม่กล้าขยับตัว  ไร้บทสนทนาระหว่างผมกับมัน ...  ตั้งแต่รู้จักกันมามันเป็นชั่วโมงที่น่าอึดอักที่สุดเลย....

   พอกลับมาถึงห้องทั้งผมทั้งมันไม่มีให้พูดอะไรสักคำ  แม้แต่คำถามว่ากินข้าวรึยังผมยังไม่กล้าถามมันเลยด้วยซ้ำ  ผมเทข้าวใส่จานให้มันวางบนโต๊ะ  แล้วค่อยๆกินข้าวส่วนของตัวเองช้าๆ  ส่วนมันน่ะเหรอ...อยู่ที่ระเบียงห้องตั้งแต่กลับมาแล้ว  คาดว่าคงไปสูบบุหรี่  พอเจอแบบนี้ผมเกือบหลุดปากบอกให้มันเข้ามาสูบในห้องแล้ว  ออกไปนั่งที่ระเบียงเกิดมันคิดสั้นโดดลงไปตายทำไงล่ะครับ  ชั้น3ไม่ได้แปลว่าจะไม่ตายซะหน่อย แล้วเกิดแค่พิการยิ่งซวยไปใหญ่เลย

   กวาดข้าวคำสุดท้ายเข้าปากไปแล้วรวบช้อน  ผมเก็บจานข้าวด้วยเองไปล้างก่อน  ล้างเสร็จมันก็ยังอยู่ที่เดิมไม่ขยับตัวไปไหน  ผมก็ไปอาบน้ำต่ออีกสักพักนึง แต่พอออกมาก็เห็นมันยังนั่งพ่นควันอยู่ไม่หยุด  เฮ้ออออออออออ...

แกรก..

   เสียงเลื่อนบานประตูไม่สามารถเรียกความสนใจจากมันได้  แม้แต่เหลือบตามองมันยังไม่ทำด้วยซ้ำไป  นัยน์ตาสีดำทอดมองออกไปด้านล่างอย่างล่องลอย  เสี้ยวหน้าปรากฎรอยฟกช้ำเป็นจุดๆ

   “อยากชมวิวทำไมไม่เช่าห้องชั้นสูงๆวะ  อยู่ชั้น3มันจะไปเห็นอะไร”
   “ชั้น3เนี้ยแหละ  ขึ้นบันไดไม่เหนื่อยดี” มันตอบแล้วพ่นควันนิโคตินออกมา
   “ลิฟท์ก็มี  ขึ้นบันได้ทำไม  บางทีกูยังแอบขึ้นเลย”
   “เพราะมีคนแบบมึงนี่ไงโลกมันถึงร้อน” หนอย..ไอ้ห่านี่  ได้ทีกวนตีนใหญ่เชียวนะ  มันหัวเราะเบาๆที่เห็นผมฟึดฟัด...เอาวะอย่างน้อยมันก็คงรู้สึกดีขึ้น
   มันยืนพาดแขนอยู่บนราวระเบียง  มือขวาถือไอ้แท่งบุหรี่ที่ปล่อยควันสีขาวลอยเอื่อยในบรรยากาศ  ผมคงอยู่ไม่นานหรอก  ไม่ได้ถูกกับควันบุหรี่อะไรนักหนาไม่ได้ดัดจริตนะครับผมว่ามันเหม็นจะตายสูบกันเข้าไปได้ไงก็ไม่รู้...ไอ้แซ๊กก็อีกคน  ตัวดีเลย....

   “ข้าวอยู่บนโต๊ะนะ  กินเสร็จล้างด้วย” ผมพูดก่อนจะเลื่อนบานประตูกลับเข้าห้องไป  ถ้าไม่มีมือของอีกคนมาคว้าเอวผมเข้าไปกอดเสียก่อน

   “เฮ้ย!!..ทำไรวะ”
   “อยู่แบบนี้สักพักนะ...กูขอร้อง” น้ำเสียงสั่นไหวเสียจนผมรู้สึกได้  แต่มันไม่ได้ร้องไห้หรอกผมว่ามันเข้มแข็งมากเลยนะถ้าผมเจอแบบมันคงร้องไห้เป็นบ้าไปแล้ว  ผมนั่งนิ่งให้มันกอดจากด้านหลัง  ใบหน้าหล่อซบลงจนรู้สึกถึงลมหายใจเข้าออกลึกๆช้าๆที่เป่ารดบนแผ่นหลัง  สองแขนสอดเข้ามากอดนั่นดูสั่นระริก  ผมมองแท่งนิโคตินที่กลิ้งไปมาบนพื้นระเบียง

....มันค่อยๆมอดลงช้าๆ...จนเหลือแต่ก้นบุหรี่เท่านั้น.....


....................................................................
............................................
.......................
.......


   ผมนอนกลิ้งตัวไปมาบนเตียง  ผมชอบหอนี้เพราะเตียงมันใหญ่เนี้ยแหละนอนกลิ้งไปกลิ้งมาสบายชะมัด  รู้สึกปวดเมื่อยตัวไปหมด ก็เล่นนั่งให้มันกอดตั้งนาน  มือก็กดนวดไหล่ตัวเองไปเรื่อย...คิดอะไรเพลินๆไป  อยู่ๆประตูห้องผมก็เปิดออกพร้อมการปรากฏตัวของรูมเมทในชุดนอน  เหยดดดดดดดดดดด...มาทำไมวะ

   “กูนอนด้วย”
   “จะบ้าเรอะห้องมึงก็มีทำไมไม่นอน  เตียงใหญ่กว่ากูอีก” มันไม่สนใจเดินลากหมอนลากผ้าห่มกระโจนลงมาบนเตียงผมเรียบร้อย
   “โดดหาพ่อมึงเหรอ  เตียงหักพอดี”
   “พ่อกูตายแล้ว..” ชัดเจน  แจ่มแจ้ง  เล่นเอาบรรยากาศในห้องมาคุขึ้นมาถนัดตา  ผมจ้องหน้ามันให้ความมืดด้วยสีหน้าที่บอกไม่ถูก

   “มึงไม่อยากถามอะไรหน่อยเหรอ”
   “ไม่ล่ะ...ถ้ามึงอยากพูดอะไรเดี๋ยวมึงก็พูดเอง”
   “งั้นกูพูดก็ได้  กูว่าพวกชอบเสือกเรื่องชาวบ้านอย่างมึงน่าจะอยากรู้” ผมหันไปค้อนใส่มัน แต่ก็เงียบไม่ตอบโต้เพื่อรอฟัง(ซะงั้น)

   “ไม่มีไรมากหรอก  ไอ้ลุงที่ต่อยกะกูอ่ะสามีใหม่แม่กู  ส่วนพ่อกูตายไปแล้วเมื่อหลายปีก่อน”
   “แล้วมึงไม่ชอบเขา?”
   “กูเกลียดมัน!!!  วันๆเอาแตกแดกเหล้า เล่นพนัน  ไม่มีเงินก็ไปไถเอาจากแม่กู” มันนั่งชันเข่าเอามือขวากุมขมับ “แม่กูก็แปลกเนอะที่ไปรักคนอย่างมัน  เงินก็ไม่ได้มีมากมายพอไม่มีก็มาขอที่กูไปให้มันเรื่อยเลย  ตลกดีมั้ยล่ะมึงกูทำงานหาเงินแทบตายให้ไอ้เหี้ยนั่นไปแดกเหล้า  เล่นไพ่  หึหึหึ”
   “ภคิน...” ผมครางชื่อมันในลำคอ  หน้ามันตอนนี้อย่างกับจะร้องไห้เลย แต่มันคงไม่ร้องหรอกไม่งั้นเมื่อกี้ก็คงร้องไปแล้ว
   “ทำไมกูจะไม่รู้ว่าแม่กูรักมันมากขนาดไหน  น่าจะก่อนพ่อกูด้วยซ้ำไป  น่าตลกว่ะมึงว่ามั้ยไปป์”
   “พอแล้ว...มึงไม่ต้องพูดเรื่องนี้แล้ว” ผมจับแขนมันไว้ให้มันหยุดพูด  ยิ่งฟังผมยิ่งรู้สึกหดหู่
   “กูเกลียดความรัก....มันทำให้คนยอมทำอะไรทุกอย่างโดยไม่คิดถึงคนอื่น  ทำให้คนโง่  ทำให้คนไม่รู้จักคำว่าพอ  ทำให้คนเห็นแก่ตัว  ทำให้ลืมคนรอบข้าง....ทำให้แม่กูเป็นแบบนี้......”

   ผมลุกขึ้นมากอดมันแล้วดึงลงไปนอน   ภคินสอดแขนเข้ามารองใต้คอผม  ส่วนมืออีกข้างมันเกลี่ยข้างแก้มผมไปมา   ผมไม่พูดอะไรตอนนี้ให้เสียบรรยากาศ....แค่นี้ก็สงสารมันจะแย่แล้ว

   “ขอบคุณที่อยู่ข้างๆว่ะไปป์” มันยิ้มบางๆให้ผมแล้วก้มลงสูดกลิ่นจากเส้นผม  จั๊กจี้ชะมัดแต่ก็ทนๆเอา  ปล่อยให้มันกอดไปสักพักมันก็หลับไปเฉยเลย  ลมหายใจเข้าออกช้าๆนั่นเป็นสัญญาณบอกอย่างดีว่ามันสลบไปเรียบร้อยแล้ว

แต่..กูนี่สินอนไม่หลับ

   ใครใช้ให้มึงเอาหน้าหล่อๆมาใกล้กูขนาดนี้วะ!!! ใกล้ซะจนรู้สึกถึงลมหายใจที่เป่ารดลงบนหน้าผาก  ผมใช้โอกาสนี้สำรวจใบหน้ามันเพราะเวลาปกติไม่ค่อยอยากจะมองหน้ามันนักหรอก  คิ้วหนาๆ  เปลือกตาที่ปิดสนิทรับกันกับจมูกโด่งเป็นสัน  เรียวปากหยักที่ตอนนี้มีรอยช้ำจากเหตุการณ์เมื่อตอนกลางวัน  ผมเพิ่งจะสังเกตว่ามันมีรอยแผลเป็นจางๆที่ข้างแก้มด้วย....

   ชีวิตคนอย่างมันนี่อะไรเยอะแยะวะ หรือมันจะเป็นพวกขาดความอบอุ่น  ประสบการณ์ตอนเด็กคงสั่งสมให้มันเป็นคนไม่สนใจโลกแบบนี้...

   นอนคิดไปเรื่อยเปื่อย  ตอนนี้ผมเริ่มเปลี่ยนความคิดที่ว่ามันเข็มแข็งแล้วล่ะ  ผมว่ามันอ่อนแอกว่าที่เห็นด้วยซ้ำไป



คนที่ไม่สามารถร้องไห้ได้ในเวลาที่อยากร้องน่ะ...อ่อนแอจะตายไป



TBC


เรียกเรทติ้งคืนให้คินซะหน่อย  มีปมแบบพระเอกซีรีย์เกาหลีเลยนะ...ดูสิ!!! (และเหมือนพระเอกเกาหลีตรงที่พระรองดังกว่า ไอ้น้องอาร์ท :angry2:)
ใครที่หวังNCคงต้องกินแห้วนะจ๊ะ  เอาดราม่าไปก่อนละกันทดแทนกันได้(เหรอ?)
ในที่สุดไอ้สองคนนี้มันก็มีพัฒนาการซะที  ไม่ใช่เอาแต่ตีกันไปวันๆ เป็นแฟนกันเร็วๆนะ :-[
ตอนนี้สั้นเนอะ ตอนหน้ายาวแน่นอนค่ะเพราะเขียนเสร็จแล้ว

อ๋อ..แล้วก็ไม่ต้องเชียร์อาร์ทคู่กับใครนะคะ เพราะน้องอาร์ทเป็นของเราค่ะ :laugh: //ชี้อาร์ทแล้วชีตัวเอง ทำแบบเหมยลี่

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจค่ะ  อ่านเม้นแล้วมีความสุขมาก:]

PS.เรื่องยามตะวันรอนกับน้ำแข็งในเปลวไฟตอนนี้เรารับเช่าอยู่นะคะ  ใครจะกรุณาให้เช่าบ้าง ออกให้ทุกอย่างค่ะค่าไปรษณีย์ด้วย รักษาหนังสือแบบมดไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมเลย
อยากอ่าน.... :z3:

yayee2

  • บุคคลทั่วไป
ไปป์ สงสารคินมันนะ ไปๆมาๆไปป์คงเป็นฝ่ายที่ต้องดูแลมันแหละ(ดูแลหัวใจมันไง)

ออฟไลน์ seaweed

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 169
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
อร็ายๆๆๆๆ ชอบจังเลย สวีทๆๆๆๆๆมาก เห็นแล้วรู้สึกว่าอีกไม่นานคงรักกัน ช่ายมิเคอะ writer แต่ขอแบบทะเลาะกัน หึงกันมากๆหน่อยน่าจะดี เพราะป้าชอบแบบนั้นนะคะ อิอิอิ
 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ jiki

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1567
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +175/-2
พระเอกมีปม...
เครียดอีกละ (ได้ข่าศ่าเรื่องนี้เพิ่งจะเครียด)

ขออาร์ทเผล่มาหน่อยเถอะนะๆ

ออฟไลน์ fuku

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +462/-20
น่าสงสารคินจัง ;___;
ทำอะไรก็ไม่ได้นั่นแม่ทั้งคน ไม่อยากสนับสนุนให้อกตัญญูแต่ห่างๆ ออกมาซักนิดน่าจะดี
บางทีแม่ก็แค่คนธรรมดาคนนึง ซักวันคงจะเข้าใจ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ snowwhite13

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 144
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1
น่าสงสารคินอ่ะ T^T ทำไมแม่คินทำแบบนี้อ่ะ
ไม่รักลูกเลยหรอ T^T ไปป์เป็นกำลังใจให้คินนะ
และก็มีฉากแบบนั้นเยอะๆนะ 555555555+
ล้อเล่นจ้า มาต่อน้า สู้ๆจ้า

Rhythm

  • บุคคลทั่วไป
ซึ้งๆอ่ะ :sad4:

ออฟไลน์ EoBen

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3306
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +150/-6
อ่านตอนนี้กินใจดีค่ะ

บางครั้งเวลาเรารู้สึกเศร้า เราไม่ได้ต้องการคนปลอบ

เราแค่ต้องการคนนั่งอยู่ข้างๆ ไม่ต้องพูดอะไร

แค่แน่ก็รู้สึกสบายใจ แล้ว ไม่ต้องพูดอะไร ไม่ต้องตรอกย่ำ ว่าสิ่งที่เราทำมันโง่แค่ไหน

ถ้าหาย เมื่อไหร ค่อยด่า ตอนนี้แค่อยู่เฉยๆก็พอ ให้รู้ว่า อย่างน้อยก็มีใครสักคน เป็นห่วง  พอ


รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อ  อ่านตอนนี้แล้วรัก ภคิน มาหาแม่มาลูก

ออฟไลน์ insunhwen

  • FREEDOM!!!!
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 867
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-5
ภคินน่าสงสาร  :sad4:
ทำไมแม่ภคินไม่รักลูกตัวเองเลยเร๊อะไงนะ :m16:
แต่อย่างน้อยไปป์ภคินก็(เหมือนจะ)ก้าวหน้าขึ้น


ออฟไลน์ ordkrub

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4157
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +341/-12
ปมของคินมันคงบาดลึกมาก
ไปป์ทำถูกแล้วละ บางครั้งต้องยอมเขี่ยให้หนองออก  แม้มันจะเจ็บ แต่ก็ทำให้แผลแห้งนะ

samsoon@doll

  • บุคคลทั่วไป
ปมใหญ่มากๆ

ออฟไลน์ iranen

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 854
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-0
ไปป์ดูแลคินดีๆนะ
แต่คินคบกับแฟนอยู่ทำไมละเนี๊ย
แต่แม่ของคินก็นะ แน่ใจหรือว่ารักนะ ไม่ใช่หลง

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
ในที่สุดคินก็กลับมา
แบบซดน้ำมาม่านิดๆ อิอิ
ไม่เป้นไรค่ะ รอได้เสมอ ฮิ้วว

ออฟไลน์ badcow

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +112/-10
รีบเคลียร์กันให้ชัดเจนว่าไม่ได้เกลียด แต่....เริ่มจะรักแล้ว 555

ออฟไลน์ pp4

  • คนที่ 'ชอบ' ไม่ได้แปลว่าคือคนที่ 'ใช่'
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-6
Re: Do not disturb ✰ ขอโทษครับ ห&
«ตอบ #509 เมื่อ25-04-2011 17:01:45 »

กร๊าสสส ไอ้ภคินแม่งน่ารัก น่าซบ น่าซุกไซร้(เยอะไปแล้วมั้งมึง - -)ขึ้นเยอะเลยแฮะ  :-[
ส่วนน้องไปป์นี่น่ารัก น่าซุกไซร้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว(ไม่ซบแล้วคนนี้ ไซร้เลย ฮา...)
สู้นะคะพี่ภคิน ผู้ชายแบบนั้นเดียวก็ตาย....(เหอะๆ = =')
ความสัมพัธ์คืบหน้าแล้วววว(ฮิ้ววว~)
รอเมื่อเป็นแฟนกันนะคะ~♥
รอตอนต่อไปค่า~
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-04-2011 17:12:45 โดย pp4 »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด